Directe financiering en persoonlijke assistentie Bij directe financiering krijgt de persoon met een recht op ondersteuning het budget voor de eigen ondersteuning in handen. Dat is essentieel om het recht op persoonlijke assistentie zoals ook verwoord in artikel 19 van het VN-Verdrag te waarborgen. Dit is het kader vanuit de internationale beweging voor een onafhankelijk leven. Het Europees Netwerk voor een Onafhankelijk Leven (ENIL) verwoordt het verband tussen persoonlijke assistentie en een eigen budget: “Persoonlijke assistentie is de toewijzing van budgetten aan mensen met een beperking, met het specifieke doel, de ondersteuning die zij nodig hebben te kunnen betalen”3. Over de term directe financiering ontstaat wel eens verwarring. Vanuit collectieve zorgaanbieders wordt het begrip immers juist geduid als rechtstreekse financiering van de zorgorganisaties die een bepaald aanbod voorzien voor mensen met een ondersteuningsnood. Dat is begrijpelijk omdat aanbieders dit vanuit hun eigen perspectief bekijken, dat bovendien historisch gegroeid is. Traditioneel worden zij ‘rechtstreeks’ of ‘direct’ betaald door een of meerder instanties (bijvoorbeeld overheidsdienst(en), private stichting, religieuze congregatie, …) om een bepaald aanbod te organiseren voor mensen met een handicap. Zij baseren hun werking op die budgetten. Bij systemen van directe financiering krijgen zij een belangrijk deel van de financiering van hun werking slechts wanneer mensen met een budget op hen beroep doen en (een deel van) hun persoonlijke budget doorstorten. Die stukjes financiering van de overheid verlopen dan ‘via’ de personen met een handicap. Overigens krijgen zorgaanbieders in tweede instantie alsnog meestal een extra financiële
3 Zie vertaling naar het Nederlands van de definities van ENIL: http://www.enil.eu/wp-content/uploads/2012/05/ENIL-definitions-Dutch2.docx 31
