De job van persoonlijke assistent

bijpassing voor organisatiegebonden kosten en personeelsanciënniteit om de werking te verzekeren en om bij te springen bij het respecteren van regels van arbeidswetgeving inzake bijvoorbeeld vergoeding van anciënniteit.

GRIP hoopt dat de verwarring rond de term directe financiering verdwijnt en dat het internationale mensenrechtenkader wordt gehanteerd. Het organiseren van een collectief aanbod waar mensen voor hun ondersteuning beroep op kunnen doen, is vandaag een achterhaalde visie. Vandaag staan de personen en hun rechten centraal en is het in eerste instantie de overheid die in relatie met de burgers hun mensenrechten moet waarmaken. De focus dient bovendien te verschuiven van de zorgorganisaties naar de personen met een handicap en het recht op persoonlijke assistentie en voldoende budget daarvoor. Om al deze redenen pleiten we ervoor dat ook zorgaanbieders en overheden de visie van de mensenrechtenbeweging overnemen, waarbij de rechthebbende persoon centraal staat.

De job van persoonlijke assistent

De job van persoonlijke assistent bestaat in Vlaanderen 20 jaar, maar is nog vrij onbekend. Je hoeft dus niet verbaasd te zijn als mensen in jouw omgeving geen goed beeld of zelfs een verkeerd beeld hebben van wat persoonlijke assistentie inhoudt.

Persoonlijke assistentie is vaak een mix van concrete hulp en persoonlijk contact. Die combinatie maakt de job heel bijzonder. Je werkt direct mee aan de gelijke kansen tot participatie, autonomie, inclusie en een kwaliteitsvol leven van de persoon voor wie je werkt. Je arbeidstijd bestaat meestal volledig uit de directe ondersteuning van de persoon met een handicap. Vergaderingen bestaan uit gesprekken met

de persoon met een handicap zelf over taken, opdrachten en wat daarbij belangrijk is, en praktische afspraken zoals afspraken rond werkuren. Werken als persoonlijke assistent is werken in functie van wat de ander nodig heeft. Je werkt in de persoonlijke sfeer van iemand. Het is geen organisatie of externe die jouw jobinhoud bepaalt, jou aangeeft wat belangrijk is in de uitvoering van jouw taken, of die jouw werk evalueert, maar de persoon die je ondersteunt zelf. Als je gewend bent om te werken in een zorgorganisatie, dan is dat wellicht een wezenlijk verschil.

Kenmerkend aan de job is dat je meestal geen collega’s hebt met wie je samenwerkt. Vaak heeft de persoon met een handicap wel meer dan 1 persoonlijke assistent, maar het is doorgaans niet zo dat deze persoonlijke assistenten ook samenkomen om onderling uit te wisselen over het werk. Sommige werkgevers organiseren wel af en toe een bijeenkomst waarbij zijn of haar persoonlijke assistenten elkaar kunnen ontmoeten. Een van de pioniers verwoordt dit zo:

“Collega’s hebben, uitwisselen, leren van elkaar, vormingen kunnen volgen enzovoort is heel belangrijk, zeker in een job als persoonlijke assistent waar vaak gevraagd wordt dat je een creatieve duizendpoot bent. Altijd aanwezig maar toch op afstand, soms balanceren tussen het respecteren van de zelfbeschikking maar ook de interafhankelijkheid van die persoon... Wij proberen dit op te lossen met teamvergaderingen, assistenten vormingen te laten volgen en teambuildingmomenten in te lassen. Niet altijd evident met een team dat regelmatig wisselt. Met andere woorden: we zoeken naar wegen om verbondenheid te creëren tussen de mensen die op een of andere manier ondersteuning geven. We betrekken daar dus ook therapeuten bij en verpleging. Dat vergt wel weer wat organisatie.”