Pareltje uit

het Noord-Hollands Archief

Sportweek: Engelsen in Haarlem

Begin juli 1946 reisden achtentwintig Engelse sporters per boot, via Hoek van Holland, af naar Haarlem. Samen met Derby, de Engelse zusterstad van Haarlem, organiseerde een comité een sportweek. De voorgaande editie, tevens de allereerste, werd gehouden in 1939 en was toen nog een lokale aangelegenheid. De bittere oorlogsjaren motiveerden het comité om voor deze editie een internationale samenwerking aan te gaan, onder andere om hechte vriendschapsbanden op te bouwen.

Ko Hessels slaat zijn tegenstander knock-out. Het Zweedse zwemteam, volgens een krantenartikel ‘bijna allen lichtblond en slank, gekleed in felgele truien en lichtblauwe trainingsbroeken’.

Onder het voorwoord in het programmaboekje richtte een tekst zich aan de Engelse gasten: ‘May you feel at home in our Dutch family life, make many friends over here and return with the idea that Holland is not a country of frogs, wooden shoes and wide trousers, but of a people that likes your people and is grateful to England for the sacrifices it has been willing to make for us during the war.’

Van De Sprint Tot Tafeltennis

Het zevendaagse programma bestond uit een veelvoud aan sportieve activiteiten. Bijzonder aan de Sportweek was dat naast internationale gasten ook lokale clubs en verenigingen uit de regio het opnamen tegen Haarlemmers. Zo schitterden op zaterdag vrouwen van diverse atletiekclubs op de 100 meter. Als de sprint te veel van het goede was, kon men aansluiten bij een groepswandeltocht van 15 kilometer, waarvan de route door Haarlem, Santpoort en Overveen liep. Mensen die liever ook niet wandelden, konden zittend toekijken hoe zeventig Haarlemmers het in een massa-schaakkamp opnamen tegen Leidenaren. Deze eindigde in een glansrijke overwinning voor Haarlem.

Pagina uit het een plakboek van de Sportweek in 1946.

Ook op het water was er van alles te beleven. Op zondag streden jongemannen en -dames op het Zuider Buiten Spaarne in de finale van de nationale jeugd-roeiwedstrijden om de eerste plaats. Waar het bij de wedstrijden voor de heren draaide om snelheid, werden de dames beoordeeld op stijl. Snelroeien voor vrouwen, dat vond men maar niets. Voor het zogenaamde ‘stijlroeien’ moesten vrouwen vooral mooi aangekleed zijn, snel roeien was niet nodig. De dag werd afgesloten met een potje tafeltennis in de Badhuisstraat.

KNOCK-OUT

Haarlemmers namen het een aantal keer op tegen de mannen uit Derby. Op maandagavond troffen ze elkaar in de boksring. In het Concertgebouw werden rake klappen uitgedeeld. Dappere Haarlemmers namen het in vier rondes op tegen de Engelse boksers. In de eerste twee wedstrijden werd er gehakt gemaakt van de Haarlemse amateurboksers. In beide gevallen werd de wedstrijd na de derde ronde gestaakt, de tweede keer zelfs op medisch advies. De Engelsen waren heer en meester in de ring. Het publiek vestigde zijn hoop op de volgende wedstrijd: Roelofs versus Ashwood. Tot groot ongenoegen van de toeschouwers behaalde Ashwood meer punten en won hij de wedstrijd. Toch waren al deze wedstrijden slechts opwarmertjes. Men kwam voor de laatste wedstrijd tussen Haarlemse favoriet en meervoudig kampioen Ko ‘Kootje’ Hessels en Tommy Gwuinnutt. Het prachtige voetenwerk en de razende snelheid van de 26-jarige Hessels gaven de 17-jarige Gwuinnutt geen schijn van kans. In de derde ronde sloeg Hessels hem knock-out. De verloren wedstrijden eerder op de avond was men op slag vergeten.

Kapotte Springplank

Op dinsdagavond werden er internationale zwemwedstrijden gehouden in Stoop’s Openluchtbad in Bloemendaal. Er deden geen Engelsen mee, maar wel Denen en Zweden. Vooral de Zweedse dames en heren maakten een goede indruk: opgewekt, onbevangen en ‘niet aangetast door de verderfelijke hoogmoedsziekte die zooveel sportbeoefenaren aantast’. Het laatste onderdeel, de demonstratie van het schoonspringen, had niet het verwachte succes, omdat de beschadigde plank door oorlogsomstandigheden nog niet was vervangen. De Zweed Ake Attevall was de enige die ‘sprong alsof er geen scheur in de plank’ zat.

Meesters In Cricket

Om het beste uit de overtocht te halen, drongen de Engelsen aan op een tweede cricketwedstrijd. De eerste wedstrijd, twee dagen eerder, werd gewonnen door de mannen uit Derby. Op het terrein van de Haarlemsche Cricket Club Rood en Wit durfde een Haarlems elftal het aan om het opnieuw tegen de mannen uit Derby op te nemen. De Haarlemmers werden wederom ingemaakt. Een waarschijnlijke verklaring werd in augustus gegeven – bij een tegenbezoek van Haarlemmers aan Derby: ‘In cricket (...) waren onze gastheeren in hun element. Zij zijn er ware meesters in en ook de belangstelling van het publiek is zoo groot als wij in Nederland nimmer bij cricketwedstrijden hebben waargenomen en vermoedelijk ook niet zullen waarnemen.’

De Knvb Zegt Nee

Het scheelde niet veel of de Engelsen waren thuisgebleven. Naast de cricketwedstrijden was het namelijk de bedoeling om een samengesteld Haarlems elftal een voetbalwedstrijd tegen Derby te laten spelen. Dit plan viel op het laatste moment in het water, doordat de KNVB geen toestemming gaf om buiten het voetbalseizoen te voetballen. Toen ook de bokswedstrijden nog eens aan een zijde draadje hingen, was de burgemeester van Derby hier niet over te spreken. De mannen hadden immers al vrij geregeld op hun werk, en naar Haarlem afreizen voor alleen een cricketwedstrijd vond de burgemeester het niet waard. Gelukkig liep het met een sisser af. Ondanks de organisatorische hindernissen werd de sportuitwisseling een groot succes. In de vijf jaren die volgden was Derby iedere keer van de partij tijdens de Haarlemse Sportweek. ✶

Botermarkt