Theater De Liefde

OP EN NEER EN OP

Vanaf 1 februari 2021 huurt stichting Theater de Liefde een pand. Dit stukje schrijf ik nog geen jaar later, daags na Kapsalon Theater. De versoepelingen: sportscholen en kapsalons open, musea en theaters dicht. Nou, dan zijn we toch een Kapsalon? We regelen het, en de actie wordt warm onthaald. Men heeft De Liefde gemist.

Terug naar vorig jaar. We krijgen de sleutel tot een kale ruimte, en gokken dat we na een week of zes wel open zullen kunnen: Nederland wordt gevaccineerd, we investeren in hoop, vrijwilligers stromen toe, stoelen, lampen en gordijnen worden aangedragen. Dan wordt de avondklok ingevoerd. Om toch te starten streamen we onze eerste voorstelling. Spontane donaties tellen op tot een halve maand huur, we kunnen door. Terwijl ons publiek noodgedwongen thuiszit, wordt er gebouwd en gebikkeld, gesjacherd en gesjouwd. Vanaf 19 mei mogen we open! Voor veertig stoelen. Het theaterseizoen loopt al ten einde maar we doen wat er kan. Jan Rot, het Amsterdams Kleinkunstfestival, Trio Martinot. Wat ziet het er prachtig uit, wat klinkt het goed. In het nieuwe theaterseizoen zullen we voor volle zalen kunnen spelen. Theo Maassens try-outs verkopen snel uit. In september mogen we echter niet volledig open, maar voor twee derde. Ons openingsweekend valt samen met de Grand Prix in Zandvoort. Tijdens de voorbereidingsweek staat programmeur Annemarie dagelijks in een volgepakte trein tussen honderden fans. Hoezo buitenevenement? En hoezo moeten wíj tachtig kaartjeskopers teleurstellen? Het succes van onze opening maakt overmoedig. Brutaal besluiten we helemaal niemand teleur te stellen. We lichten de kaartkopers in, ze mogen hun geld terugvragen. Niemand doet het. Wel worden we meteen gebeld door de NOS. Een week lang zijn we landelijk nieuws, in een razende vaart is onze naam gevestigd. We draaien amper drie maanden als de avondlockdown wordt aangekondigd. Daar gaat onze kerstrevue. Daar gaan alle andere voorstellingen. Nu moeten we publiek én artiesten teleurstellen. Leuk is anders. Maar tot 17.00 uur mogen we open. In een explosieve kruisbestuiving wordt een middagvoorstelling uit de grond gestampt: Herberg de Liefde. ‘Alles gaat dicht, maar in de Herberg brandt licht.’ Jaaaaaaa! Geweldige artiesten zeggen hun medewerking gratis toe, terwijl ze al zo weinig verdienen. Een lieve donateur dicht het gat. We spelen drie dagen, hoge kwaliteit en grote gemoedelijkheid, iedereen gaat blij naar huis. Op de een-na-laatste dag gaat een snoeimes door de laatste voorstelling. Dat doet meer pijn dan eerdere maatregelen. We hadden blijmoedig van de beperkingen een feest gemaakt, maar nu is ook dat verboden, per direct. Het stemt somber en verdrietig. Als in januari de regering versoepelingen aankondigt die niet gelden voor cultuur, is de maat vol. We zingen een strijdlied vanaf het balkon en openen onze Kapsalon Theater. ‘Wat is het hier gezèllig!’ roept een bezoekster blij verrast. ‘Ik was hier nog nóóit geweest!’ ‘Hoe is dat nou mogelijk?’ roep ik terug, ‘We bestaan al eeuwen!’ ‘Ja, gek hè?’ zegt de vrouw. Ze meent het.