38 ~ nasze DZIEJE
kącik HISTORYCZNY strukturę państwa feudalnego. Istniejące hrabstwa obsadził zaufanymi urzędnikami, zajmującymi się zbieraniem podatków i sprawowaniem sądów. Wilhelm przywiązywał ogromną wagę do systemu podatkowego, dlatego w 1086 roku powstał spis katastralny, czyli podatkowy, zwany Domesday Book (Księga Sądu Ostatecznego). Obsadzał nie tylko urzędnicze stanowiska, ale także kościelne i państwowe. Wynikało to ze ścisłej współpracy z duchownymi. Działania Wilhelma skupiały się
To brutalne rządy króla
Wilhelm I Zdobywca, nazywany także Wilhelmem Bękartem, był nieślubnym synem księcia Normandii Roberta I Wspaniałego i Herletty, córki garbarza z Falaise. Już w wieku 7 lat został wyznaczony przez swojego ojca na następcę tronu. Nieprawe pochodzenie nie stanowiło w Normandii problemu w objęciu władzy. Wilhelm był osobą bardzo nerwową – szybko tracił cierpliwość szczególnie wtedy, gdy inni nazywali go bękartem. Wraz z wiekiem stał się upartym, gwałtownym i przebiegłym mężczyzną. Charakter Wilhelma I Zdobywcy miał duży wpływ na dalsze losy Anglii i jego mieszkańców.
„Otom chwycił tę ziemię w swoje ręce! Już się nie wymknie!”
Konsekwentne czyny
również wokół kontroli nad krajem. Pragnął umocnienia swojej władzy, dlatego też rozpoczął budowę sieci zamków warownych. Dało to państwu angielskiemu wewnętrzną spójność i silną władzę królewską. Nie da się ukryć, że jego poczynania przysporzyły mieszkańcom Anglii wiele zmartwień i problemów, jednak nie można Wilhelmowi zarzucić braku
Jako król Normandii dążył do zapewnienia sobie następstwa angielskiego tronu. Uzyskał od króla Anglii Edwarda Wyznawcy przyrzeczenie przejęcia władzy. Jednak nie Wilhelm, a Harold II został w 1066 roku królem Anglii. W tym samym okresie doszło do starcia pod Hastings między Normanami na czele z Wilhelmem I Zdobywcą a ruchem
Bitwa pod Hastings w 1066 roku pomiędzy ruchem anglosaskim a Normanami uważana jest za jedną z decydujących potyczek w historii.
Wilhelm I Zdobywca
anglosaskim i gwardii pod dowództwem Harolda II. Bitwa zakończyła się triumfem króla Normandii, który pod koniec 1066 roku zasiadł na tronie. Koronacja odbyła się w Opactwie Westministrze, nowym miejscem koronacji angielskich królów. Jego bezwzględne
rządy były początkiem nowej epoki w historii tego kraju. Przez kolejne lata stłumił bunty ludności anglosaskiej, prowadząc przeciw nim brutalne kampanie, które miały wpływ na zniszczenia w północnej części Anglii. Skon�iskowane ziemie anglosaskich buntowników nadawał w lenno rycerzom normandzkim, wprowadzając
konsekwencji w dążeniu do wyznaczonych celów. Jego działania były przemyślane i w większości przypadków zrealizowane. Po długim i intensywnym życiu, król Normandii i Anglii zmarł w 1087 roku w klasztorze Saint Gervais niedaleko Rouen. Na angielskim tronie zastąpił go młodszy syn, Wilhelm II Rudy.