de club
Kijk eens wat een mooie accommodatie. Gebruik hem! zeventien zielen
Inmiddels telt de club zeventien zielen, die op een na allemaal uit Schijndel komen. Elke donderdagochtend van half tien tot half twaalf zijn ze op het kunstgrasveld van Avanti te vinden. De opkomst is steevast hoog. Regelmatig zijn ze er allemaal. Zelfs de dag dat B’ons op bezoek komt, een snikhete ochtend tijdens een hittegolf midden in de vakantie, zijn er nog altijd tien doorzetters. Een deel van de anderen is op vakantie, slechts een enkeling vindt het bij voorbaat te heet. jongens van 35 die al bij de veteranen zitten. Ik ben twee keer zo oud, dan kom je gewoon te kort. De laatste tijd ging ik vooral naar de trainingen, maar de opkomst daar is niet altijd even hoog. Dus werd het tijd naar iets anders uit te zien.” Toen hij ergens in juni van het walking football hoorde, aarzelde hij niet.
De meeste mannen zijn er al voor half tien, terwijl ze tot een uur of tien koffie drinken en buurten. Vermeulen ziet dat als een teken dat zijn team in een sociale behoefte voorziet, zoals de bedoeling is. Ook het praten met elkaar is kennelijk iets waar de heren naar uitzien. “Anders kwamen ze wel tegen tienen”, stelt hij vast. Op het kunstgrasveld
Oefeningen
“Hier doen we meer rek- en strekoefeningen, bij WEC deden we meer met een bal”, valt hem op. Dat het spelletje wat trager gaat vindt hij geen probleem. “Het belangrijkste is dat je samen bent.” En daar sluit Zandbergen zich van harte bij aan. “Privé langs de straat gaan rennen doe je niet, althans ik niet. Nu weet ik dat ik elke week ga bewegen”, zegt hij. Nou ja, vaak twee keer in de week want bij Avanti is hij ook nog scheidsrechter. “Ik merk dat die oefeningen echt helpen. Fietsen bijvoorbeeld gaat me nu gemakkelijker af dan een jaar geleden.” Dat is een gevoel, maar ook objectief is vastgesteld dat de senioren fitter zijn. Topfysiotherapie Schijndel deed een nul-meting en drie maanden later werden de walking footballers opnieuw getest. “Dat gaf een verrassend beeld”, vertelt Vermeulen. “Wie drie seconden op een been kon staan, kon het nu twaalf. Het springen ging veel beter. Iedereen was er ontzettend op vooruitgegaan. Behalve ik”, erkent hij.
25
B’ons