Een eigen plek met domein Boterberg als meerwaarde Tom: “Langs de andere kant beslisten we met alle bewoners wel om overal polybeton te laten gieten als vloer én om dezelfde leverancier voor de keukens te nemen. Zo spaarden we geld uit. Voor de rest merk je dat iedere woning een eigen karakter heeft.” “Het is geen geforceerd samenwonen. Ieder heeft zijn plek, met een stukje privétuin” In de zomer van 2016 verhuisden de gezinnen naar hun nieuwe stek. De woonkamer van Tom ruikt nog naar verf.
Tom Dierckx en Thomas De Bruyn tussen de gerenoveerde woningen op domein Boterberg
In de zomer van 2016 namen zeven gezinnen hun intrek in de woningen die ze bouwden in de hovenierswoning en de schuren rond kasteel Boterberg. In het kasteel zelf is nog een appartement, enkele gastenkamers en een gemeenschappelijke ruimte. Ook twee bedrijven vonden er onderdak. “We hebben allemaal onze eigen stek, maar het gemeenschappelijke domein geeft het project die unieke meerwaarde.” Kersverse bewoners Tom Dierckx en Thomas De Bruyn aan het woord. Tom: “Ik ben opgegroeid in Kalmthout maar trok na mijn studies naar Antwerpen. Daar woonden we op Antwerpen-Dam. Een heel fijne plek, met Park Spoor Noord als grote tuin. Maar ook als enige uitweg. Ons huis was best groot, maar had bijna geen buitenruimte. We moesten voor een ruimtegevoel altijd van huis weg.” Thomas: “Dat was voor ons ook de hoofdreden om op zoek te gaan naar een andere woning. We woonden in Brasschaat. Het huis was zeker oké, maar met drie jonge zonen is buitenruimte echt nodig. Via Immoweb kwamen we op dit project terecht. Ik herinner het me nog goed toen we naar hier reden
6
WONEN
en ik tegen mijn vrouw zei: ‘Dit is te ver’. Tot we hier aankwamen, de huizen bezochten en de omgeving zagen. We zagen onmiddellijk de mogelijkheden en voelden de rust.” “ We moesten voor een ruimtegevoel altijd van huis weg” De projectverantwoordelijke verdeelde de gebouwen in verschillende woningen met alle nutsvoorzieningen. Na die eerste verbouwingen bepaalden alle gezinnen apart hoe hun huis er verder zou uitzien. Thomas: “Ons huis is eigenlijk een spiegeling van dat van Tom. Maar toch ziet het er vanbinnen helemaal anders uit. We konden zelf nog veel keuzes maken: een groter raam, een andere indeling op de verdieping… Het was niet ‘te nemen of te laten’.”
Tom: “Het was best hectisch om alles klaar te krijgen. Maar het is gelukt. Wat in die periode zeker hielp, was dat de kinderen van de verschillende gezinnen elkaar makkelijk vonden. Ze zijn allemaal tussen 2 en 11 jaar oud. En wij als buren ontmoetten elkaar spontaan. Het is geen geforceerd samenwonen. Ieder heeft zijn plek, met een stukje privétuin. Maar de grote gemeenschappelijke buitenruimte maakt dat je mekaar tegenkomt en soms eens iets samen doet.” Thomas: “We kochten ook samen gereedschap aan. Eén grasmachine in plaats van zeven bijvoorbeeld. Enkele koppels hebben kinderen op dezelfde school. Een bakfiets met bijhorende beurtrol was dan een logische stap.” Tom: “Ik kijk nu al uit naar de zomer. Dan merk je pas echt wat ruimte met je doet. Het domein nodigt echt uit om zoveel mogelijk buiten te leven.” Thomas: “Als ik ’s avonds thuiskom van mijn werk en de weg naar Boterberg oprij, voel ik: ik kom thuis. De rust die dat geeft, is ongelooflijk.”