Deel je leven - november 2023

november 2023 jaargang 02

Neem gratis mee

Mooie dagen bij…

Samen zijn met een lach en een traan Zij maakt het verschil

Elke dag tijd voor een dansje Hartwerkers

‘Collega’s kunnen ons echt voor alles bellen’

In deze editie

4

5

6

8

10

12

14

15

15 16

4 5 6 8

Omgaan met dementie Zelfstandiger door te eten met je handen

Kort nieuws

Even delen

Mooie dagen bij Samen zijn met een lach en een traan

Zij maakt het verschil Elke dag

tijd voor een dansje

10

Omzien naar elkaar ‘Turkse gemeenschap brengt moeder regelmatig traditionele gerechten’

12

Hartwerkers ‘Collega’s kunnen ons echt voor alles bellen’

14

Slimme zorg Prik in de vingers verleden tijd met de Freestyle libre

15

Puzzel Puzzel mee voor een mooie prijs!

Deel uw ervaring met de zorg en help zo anderen kiezen.

Ga naar zorgkaartnederland.nl of scan de QR-code.

Gehele of gedeeltelijke overname van artikelen is alleen toegestaan na schriftelijke toestemming van Zorggroep Sint Maarten.

Inhoudsopgave

Voorwoord

Het verschil maken Een gedeeld leven is een gelukkiger leven.

Deze simpele zin bevat de essentie van deel je leven, de visie van Zorggroep Sint Maarten. We zien elke dag weer dat mensen willen bijdragen aan het welzijn en geluk van anderen en elkaar veel te bieden hebben. Voorbij de zorg, gericht op een betekenisvol leven.

In deze editie lees je hoe collega’s, mantelzorgers en vrijwilligers juist op deze informele wijze het verschil maken. Zo lees je hoe Merle elke dag tijd maakt voor een dansje met mevrouw Snijders, hoe jonge mensen met dementie steun vinden bij elkaar tijdens de wekelijkse inloopmiddag in Oldenzaal en hoe een

volledige Turkse gemeenschap in Lochem klaarstaat om de 83-jarige Sare een fijne oude dag te bezorgen.

Deze en veel meer mooie verhalen delen we graag.

Patricia Bangma & André Endeman Raad van Bestuur, Zorggroep Sint Maarten

Colofon November 2023 Deel je leven is een uitgave van: Zorggroep Sint Maarten Postbus 244, 7570 AE Oldenzaal Redactie Team communicatie communicatie@zorggroepsintmaarten.nl

Deel je leven is ons antwoord om te kunnen werken vanuit ons hart. We zien dat mensen willen bijdragen aan het welzijn en geluk van anderen en elkaar veel te bieden hebben. Een gedeeld leven is een gelukkiger leven. Juist in tijden waarin het leven voor velen individueel en eenzaam is, kiezen wij er bewust voor om ons leven aan elkaar te verbinden. www.zorggroepsintmaarten.nl

Concept en realisatie Geen Blad voor de Mond www.gbvdm.nl Fotografie Rikkert Harink Masterphoto Tekst Geen Blad voor de Mond Ditta op den Dries Druk Van Marle Grafische Bedrijven

3

Omgaan met dementie

Zelfstandiger door te eten met je handen Zoveel mogelijk zelf blijven doen. Juist bij dementie is het heel belangrijk. Dat geldt ook voor eten en drinken, legt diëtist Rineke Overbeek uit. Daarom kan fingerfood in veel gevallen een oplossing zijn.

“Zo kun je zelf je vrijheid behouden en je eigen tempo bepalen.”

Met je handen eten, als kind doe je niet anders.

Toch leren we op een gegeven moment om te eten met bestek. Rineke: “Mensen met dementie gaan vaak weer terug naar die kindertijd. Bestek gebruiken wordt bijvoorbeeld moeilijker. Om zelfstandig eten toch te stimuleren kan fingerfood worden ingezet. Dan wordt voedsel op zo’n manier bereid en aangeboden dat het met de handen te eten is. Niet alleen bij tussendoortjes, maar ook bij ontbijt, lunch en diner.”

Creatief denken Een boterham kan natuurlijk prima uit het vuistje worden gegeten, maar ook voor het diner zijn er

‘Ook voor het diner zijn er genoeg mogelijkheden’ genoeg mogelijkheden. Rineke: “Denk bijvoorbeeld aan gehaktballetjes of aardappelkroketjes. Het vraagt even een andere manier van denken, maar met een beetje creativiteit kom je heel ver.” Voor familie is het soms even wennen, maar na enige uitleg zijn

4

de meeste reacties positief. “Uiteindelijk draagt het bij aan het welzijn van hun naasten. Zij kunnen namelijk weer zelf het tempo bepalen en vinden met fingerfood een stuk regie terug.”

Zelf toepassen Heb je als mantelzorger te maken met iemand met dementie? Ook dan is fingerfood goed toe te passen. Rineke: “Betrek iemand allereerst bij het eten.

Geef iets aan om op tafel te zetten of laat zien wat je aan het doen bent.

Maak vervolgens van het eetmoment een echte activiteit.” Zet het fingerfood op tafel en neem rustig de tijd. Rineke: “Het mag best langer dan een half uur duren om te eten. Let wel op de hygiëne. Heeft iemand schone handen?

En zorg dat de stukjes niet te groot of te klein zijn en op de juiste temperatuur.”

Kort nieuws

Speciale editie Oet Dorp en Marke ter ere van 50 jaar Maartens-Stede

EVEN DELEN

Speciaal ter ere van het 50-jarig bestaan van woonzorgcentrum Maartens-Stede in Losser heeft de Historische Kring Losser een bijzondere editie van het tijdschrift Oet Dorp en Marke over Maartens-Stede gelanceerd. Het tijdschrift beschrijft hoe op de plek waar jarenlang rogge groeide in 1973 het Losserse verzorgingshuis verrees en blikt aan de hand van prachtige historische foto’s en verhalen over markante oudbewoners terug op de rijke historie van Maartens-Stede.

Keuken restaurant Sint Theresia schoonste van het land

Filmtip voor de feestdagen Acteurs Sabri Saad El Hamus (66) en Beppie Melissen (72) spelen de hoofdrollen in de nieuwe Nederlandse speelfilm ‘Rocco & Sjuul’ die dit najaar te zien is in de bioscoop. Het verhaal draait om mantelzorgster en oma Sjuul voor wie het leven zijn gangetje gaat, totdat ze haar jeugdliefde weer ontmoet: de avontuurlijke en flamboyante Rocco met wie ze vroeger heeft gedanst. Hun opbloeiende verliefdheid zorgt voor spanningen in de families.

Durven Rocco en Sjuul tegen de stroom in toch voor elkaar te kiezen? Is het ooit te laat om opnieuw te beginnen? Ontdek het dit najaar in de bioscoop.

Met een nagenoeg foutloze score van 9.96 runt de keukenbrigade van woonzorgcentrum Sint Theresia in Joure momenteel de schoonste instellingskeuken van Nederland. Voor deze prachtige prestatie ontving het team van vier medewerkers en twaalf vrijwilligers onlangs de Veilig Voedsel Award uit handen van directeur Gert Jan Hemmers van VeiligVoedsel.nl. Volgens hem mogen de betrokkenen oprecht trots zijn op deze prestatie die hij tijdens de uitreiking typeerde als ‘uitzonderlijk goed’. In totaal is de keuken van Sint Theresia, die ook in het verleden al vaker hoge ogen scoorde tijdens de Veilig Voedsel Awards, op ruim 200 punten gecontroleerd op het gebied van Voedselveiligheid. Dat het team onder leiding van hoofd van de keuken Boudina Sikkema supertrots is op het eindresultaat, is wat ons betreft meer dan terecht.

5

Mooie dagen bij

Samen zijn met een lach en een traan Er wordt veel gelachen aan de koffietafel bij zaal Rouwhorst in Oldenzaal. Toch weten de vier deelnemers van de inloopmiddaggroep dat er soms even helemaal niets te lachen valt.

6

Mooie dagen bij

Alle vier kregen ze de diagnose ‘jong dementie’.

De impact daarvan op hun leven is enorm. En daar praten ze samen in alle openheid over. “Ze kunnen bij ons volledig zichzelf zijn’, vertelt casemanager Marlies Woolderink. Ze nam samen met een collega casemanager het initiatief voor het opstarten van deze groep. Daarna sloot vrijwilliger Yvonne Wiegers aan. “We doen het met alle liefde.”

Graag ondersteunen Toen Yvonnes broer op jonge leeftijd dementie kreeg, werd ze nauw begeleid door casemanager Marlies van Zorggroep Sint Maarten. “Marlies vertelde me over haar wens om deze groep op te starten en ik heb meteen gevraagd of ik iets kon bijdragen”, zegt ze. “Bij mijn broer zag ik van dichtbij hoe zwaar het is om op jonge leeftijd dementie te hebben.

Onze snelle maatschappij is voor deze doelgroep echt een opgave. Er ontstaan vaak op alle fronten problemen: op het werk, in het gezin, relaties en in vriendschappen. We willen graag ondersteunen, door er samen over te praten.”

Vertrouwde gezichten Na enige tijd meldde ook Karin zich als vrijwilliger.

Ook zij kent van dichtbij de gevolgen van dementie door de ziekte van haar schoonzus. Karin en Yvonne zijn inmiddels vertrouwde gezichten voor de bezoekers en dat is voor hen van groot belang.

De partners van de deelnemers zijn ook blij met het initiatief, weet Marlies. “Ook voor hen betekent de diagnose van hun echtgenoot veel. Het is fijn dat ze in deze paar uurtjes even wat voor zichzelf kunnen doen.”

Lekker aanschuiven Deelnemers worden vaak via de huisarts, de praktijkondersteuner of de casemanager gewezen op de optie om lotgenoten te ontmoeten. Marlies: “We weten dat dit vaak een hele stap is. Ze hebben meestal een zetje nodig. We doen dit bewust niet

binnen een zorglocatie. Lekker aanschuiven aan de stamtafel van het café is een stuk laagdrempeliger.”

Hartelijk begroet De deelnemers druppelen inmiddels binnen. Marlies, Yvonne en Karin begroeten hen hartelijk. Marlies vertelt openlijk dat ze het confronterend vindt dat de deelnemers van haar leeftijd zijn en in eenzelfde levensfase zitten. “Dat doet zeker wat met me. Maar tegelijkertijd is het heel fijn om iets voor hen te kunnen

‘Onze snelle maatschappij is voor deze doelgroep echt een opgave’ betekenen.” Yvonne is het daar helemaal mee eens.

“Ik ben dankbaar dat ik dit doen mag! Ze mogen hier helemaal zichzelf zijn. We corrigeren of confronteren niet. Als ze vier keer hetzelfde vragen, geven we gewoon vier keer hetzelfde antwoord. Geen probleem.”

Gevarieerde invulling Elke inloopmiddag heeft een andere invulling, van het spelen van een spelletje tot yoga. “Een budget hebben we niet, maar gelukkig heeft de Lionsclub ons een bijdrage in het vooruitzicht gesteld’, zegt Marlies. Deze maandag staat er een wandeling op het programma. Maar eerst is er koffie. Deelneemster Linda (51) wil iets delen. “Mijn zoon doet vandaag rijexamen. Spannend hè!”. En dat blijkt een onderwerp waar iedereen wel een verhaal bij heeft.

Lage drempel De inloopmiddaggroep bij Rouwhorst in Oldenzaal is elke maandagmiddag van één uur tot vier uur. De drempel is laag. Iedereen mag binnenlopen. De casemanagers van de Zorggroep Sint Maarten rouleren om deze inloopmiddag te begeleiden.

7

Zij maakt het verschil

Elke dag tijd voor een dansje Merle Eefting, eerstejaars leerling verzorgende IG, heeft een bijzondere band met Mevrouw Snijders, bewoner van Gravenstate in Denekamp. Samen maken ze elke dag tijd voor een dansje.

Als de deur van mevrouw Snijders kamer opengaat, zit ze rustig te breien. Op de achtergrond klinkt zacht muziek. Er verschijnt een lach om haar lippen als ze Merle ziet. “Kijk eens wat ik heb?”, zegt Merle en houdt haar telefoon omhoog. “Wij houden allebei wel van een dolletje. En van dansen”, legt ze uit. “Maar mevrouw Snijders is recent gevallen en heeft last van haar heup. We zullen dus moeten improviseren.”

8

Op een Spotify playlist heeft Merle alle liedjes die mevrouw Snijders leuk vindt gedownload. “Handig, dan heb ik de muziek altijd bij de hand, ook als we buiten even op een bankje gaan zitten.” Voorzichtig pakt ze de handen van mevrouw Snijders vast. Ze stralen en deinen mee op de klanken. “We moeten het vandaag maar even doen met wat ze kan”, stelt Merle nuchter vast.

Zij maakt het verschil

‘We houden allebei van een dolletje én van dansen.’

Stemming kantelen Merle weet precies wat de favoriete liedjes van mevrouw Snijders zijn. Het duurt maar even of de Duitse schlager ‘Ich bin wie du’ schalt door de kamer.

Mevrouw Snijders wordt zichtbaar vrolijk van de muziek van Helene Fischer en Marianne Rosenberg.

“Dat is het mooie van muziek, hè”, zegt Merle.

“Muziek kan je stemming laten kantelen.

Als ik een lach op haar gezicht zie, ben ik blij.”

Zelf kreeg Merle muziek met de paplepel ingegoten.

“Vooral door mijn oma. Ze leeft niet meer, maar vroeger zette ik elk weekend krulspelden bij haar.

Dan deed oma de radio aan en zongen we samen gezellig mee. Daar is het zaadje geplant.”

‘Als ik een lach op haar gezicht zie, ben ik blij’ Mevrouw Snijders vertelt dat ze uit een muzikale familie komt. “Er waren destijds vier broers die samen het Noord Twents broedergezelschap vormden. Ik ging vaak naar optredens. En ook naar dansgelegenheden in Oldenzaal, zoals Kothman en Pleijhuis.”

Gravenstate en het bevalt haar uitstekend. Vooral als ze ziet hoe mensen kunnen opbloeien als er muziek klinkt. “Laatst zette ik met een mannelijke bewoner het liedje ‘Meisjes met rode haren’ in. En ineens haakten anderen spontaan in. Zelfs een bezoeker bleef staan om mee te zingen. Het werd een vrolijke boel. Prachtig dat dit zo spontaan kan ontstaan!”

Interne opleiding Merle Eefting volgt de Educared opleiding: een verkorte en flexibele opleiding, waar studenten werken en leren tegelijk. Ieder in zijn of haar eigen tempo. Eén keer per week komt een leraar naar Gravenstate om Merle te begeleiden en te coachen.

Vrolijke boel Dat muziek voor verbinding zorgt had Merle al snel door. Ze werkt nu iets langer dan een jaar in

9

Omzien naar elkaar

‘Turkse gemeenschap brengt moeder regelmatig traditionele gerechten’ Elke dag rijdt Nuriye Özen (55) van Almelo naar woonzorgcentrum Gudula in Lochem om haar 83-jarige schoonmoeder Sare te bezoeken. Als het even kan haakt haar man Halil aan. “Bijzonder? Nee hoor. In onze Turkse cultuur is dat heel normaal.”

10

Omzien naar elkaar

Nuriye neemt altijd iets lekkers voor haar schoonmoeder mee. “Het liefst traditionele gerechten, zoals gevulde druivenbladeren. Daar is ze dol op. Ik moest het recept wel eerst leren via een YouTube filmpje, maar dat doe ik graag voor haar. Mijn schoonmoeder hield zelf altijd heel erg van koken en maakte tafels vol met heerlijke gerechten. Iedereen kon aanschuiven. Nu ze lijdt aan dementie kan ze dat niet meer en koken wij voor haar. De Turkse gemeenschap in Lochem brengt haar ook regelmatig traditionele gerechten, al kan moeder een prakje aardappelen, groente en vlees zeker ook waarderen.”

Iedereen zwaaide Mevrouw Özen kwam in 1967 naar Lochem. Haar man was lasser en werkte al sinds 1963 in Nederland. Toen er vier jaar later een gasleiding moest worden aangelegd van Lochem naar Ommen, kwam mevrouw Özen haar man achterna en volgde een gezinshereniging. Eenmaal in Lochem werd ze al snel een prominent en geliefd persoon binnen de gemeenschap, vertelt haar schoondochter. “Ze was hier destijds de eerste Turkse vrouw die met een hoofddoek om op de fiets stapte. Dat trok de aandacht. Ze is altijd een echte aanpakker geweest.

Ze werkte in de kippenslachterij en later in hotel Hof van Gelre. Als ze naar haar werk ging zwaaide iedereen naar haar.”

Met liefde in huis Toen haar man overleed en mevrouw Özen bij het ouder worden meer zorg nodig had, namen Halil en Nuriye haar in huis. “Dat deden we met liefde.

Binnen de Turkse cultuur is dat ook gebruikelijk.

En bovendien heb ik een zorgachtergrond.

Ik heb 34 jaar in de wijkverzorging gewerkt.”

Maar mevrouw Özen kreeg een hersenbloeding en haar gezondheid ging steeds verder achteruit.

Ook al was de stap heel moeilijk, haar zoon en

schoondochter besloten haar te laten verhuizen naar Gudula, terug naar haar vertrouwde omgeving.

Grote stap Zes jaar woont ze nu weer in Lochem. “De stap om naar een verzorgingstehuis te gaan is binnen de Turkse gemeenschap heel groot”, zegt haar schoondochter. “Maar het is een goede keuze geweest. Het personeel doet de zorg en wij

‘Als ze naar haar werk ging zwaaide iedereen naar haar’ ondersteunen waar we dat kunnen. Als het kan helpen we met wassen, verschonen en in bed stoppen. Verder doen we vooral leuke dingen met haar. We wandelen veel langs plekjes in Lochem die ze herkent; de Turkse moskee bijvoorbeeld. De balans is nu veel beter dan toen ze bij ons in huis woonde.”

‘Veel waardering voor Gudula’ Halil en Nuriye hebben er veel waardering voor dat Gudula er alles aan heeft gedaan om hun (schoon)moeder zich thuis te laten voelen. Aansluiting vinden bij de andere bewoners is namelijk moeilijk voor haar.

Veel bewoners houden van oud-Hollandse spelen en liedjes zingen van vroeger. Die herkent zij niet. Gudula heeft er daarom voor gezorgd dat er een Turkse zender op haar televisie zit. “Als we met moeder een wandeling maken door Lochem, herkent ze nog altijd hotel Hof van Gelre, waar ze vroeger jarenlang heeft gewerkt. En we stappen samen vaak op de belevingsfiets.

Dan fietsen we soms door Lochem en soms door Turkije.”

11

Hartwerkers

‘Collega’s kunnen ons echt voor alles bellen’ Als de meeste bewoners van onze Twentse woonzorgcentra op één oor liggen, staan zij klaar om waar nodig in actie te komen. Al 12,5 jaar is het Centraal Coördinerend Verpleegkundig team (CCV) van Zorggroep Sint Maarten een belangrijke schakel tussen de zorgmedewerkers en de artsen. “Collega’s zien ons vaak als het avond- en nachthoofd van de locatie.”

Coen Snippert (32) en Monique Veelers (61) hoeven niet lang na te denken op de vraag wat hun baan zo interessant maakt. “De enorme vrijheid en zelfstandigheid”, klinkt het in koor. Als onderdeel van het negenkoppig CCV-team staan ze doordeweeks tussen 17:00 en 07:00 en in de weekenden klaar voor de meest uiteenlopende medische vraagstukken en spoedgevallen. “Daarnaast gaan we ook regelmatig op eigen inzicht langs bij de locaties. Bijvoorbeeld omdat iemand extra aandacht nodig heeft”,

12

vertelt Monique, die vooral van het ritme van de nachtdiensten houdt. “Je hebt dan vaak net wat meer tijd om persoonlijke gesprekken te voeren met de cliënten die je hulp nodig hebben. Gesprekken die je in de waan van de dag minder voert. De mensen waarderen dat enorm.”

Uiteenlopende vragen Coen gedijt juist het best bij de hectiek van de avonduren. “Je bent dan vaak met meerdere zaken

Hartwerkers

‘Ze zien ons vaak als avond- en nachthoofd van de locatie.’

tegelijk bezig. Collega’s weten ons goed te vinden als er iets onverwachts gebeurt. Niet alleen bij medische zaken maar bij de meest uiteenlopende vraagstukken. Ze zien ons vaak als het avond- en nachthoofd van de locatie. Daarnaast maak je in de avond vaak de beslissing of het bezoek van een arts tot de volgende dag kan wachten. Dat ligt mij wel.”

Band met de teams Hoewel het niet altijd (meteen) kan, komen zowel Coen als Monique het liefst naar de locaties toe voor advies. “Dat is echt het fijnst. Je bouwt echt een

‘Ook artsen rekenen op onze expertise’ band op met de teams. Ze vinden het fijn dat je er bent en dat ze werkelijk alles aan je kunnen vragen”, vertelt Coen. Monique knikt “Dat benadrukken we ook graag bij onze collega’s. Twijfel niet, je kan ons echt voor alles bellen. Daar zitten we als team ook echt klaar voor. Liever een keer te vaak bellen dan te weinig.”

familie vindt het vooral erg prettig dat er iemand anders meekijkt met de situatie en deskundig kan adviseren en perspectief kan bieden. Daarbij geef ik aan dat er altijd een arts beschikbaar is als de situatie daarom vraagt. Dat zorgt voor rust en begrip.”

Voor twaalf locaties tegelijk Het CCV-team is vanuit uitvalsbasis Gereia actief voor alle locaties van Zorggroep Sint Maarten in Twente én Mariahof en Scholtenhof van Zorgfederatie Oldenzaal.

Ook ambulante collega’s kunnen daarnaast een beroep doen op de CCV’ers, hoewel dat in de praktijk minder vaak gebeurt. “Je kan ons altijd bellen voor alles”, benadrukt Coen namens het team.

“We werken alleen wel voor twaalf huizen tegelijk. Het kan dus voorkomen dat we niet meteen kunnen komen maar (eerst) telefonisch moeten adviseren. Gelukkig kunnen we altijd rekenen op hulp van de artsen en het MTH-team van Maartje.”

Deskundig adviseren Familieleden zijn volgens Coen eveneens te spreken over CCV-team. “Ook als ze eigenlijk om een arts hebben gevraagd. Vaak komen we er namelijk zelf wel uit. Artsen rekenen ook op onze expertise. De

13

Slimme zorg

Prik in de vingers verleden tijd met de Freestyle libre Brand Zwarts (64) en zijn scootmobiel zijn onafscheidelijk. Toch zorgt een piepkleine sensor voor minstens zo veel levensvreugde.

Brand, een voormalig beveiliger en uitsmijter die naar eigen zeggen niet op zijn mondje is gevallen, woont inmiddels ruim een jaar bij woonzorgcentrum Mariënbosch in Heerenveen waar het leven hem

‘De dokter vertelde me dat ik tot wel vier keer per dag moest prikken.

Dat ga ik niet doen zei ik toen’ toelacht “Ik heb het hier erg naar mijn zin en trek er graag op uit. Ik haal met gemak 10.000 kilometer in het jaar op mijn scootmobiel. Toen de monteur laatst langskwam om hem na te kijken, kon hij zijn ogen amper geloven toen hij zag hoeveel ik er mee had gereden.”

Geen vingertoppen over De scootmobiel is echter niet het enige hulpmiddel dat Brands leven aanzienlijk heeft verbeterd. Ruim twintig jaar geleden werd bij hem de diagnose diabetes type 2 gesteld. “De dokter vertelde me toen dat ik tot wel vier keer per dag moest prikken. Dat ga ik niet doen, zei ik hem toen. Zo houd ik geen vingertoppen meer over.” Uiteindelijk duurde het ruim vijftien jaar voordat er een einde kwam aan het dagelijkse prikken toen een internist hem wees op

14

de Freestyle libre. “Hij wist heel goed wat een hekel ik had aan het prikken in mijn vinger. Nu hoeft dat nooit meer en kan ik zelf iedere minuut van de dag met mijn eigen mobiele telefoon mijn suikerwaarden in de gaten houden.”

Vergeten dat-ie er zat Toegegeven, in het begin was het volgens Brand nog best even wennen om voortdurend een sensor op je bovenarm te hebben. “De eerste keer dat ik ermee onder de douche stond, waste ik hem zelfs af. Ik was gewoon compleet vergeten dat-ie er zat.”

‘Je ziet meteen het effect’ Als Brand zich niet goed voelt, kan hij met zijn telefoon de scanner uitlezen en de glucosewaarden controleren.

“Ik voel het goed aan als ik een hypo (lage bloedglucose, red.) ga krijgen.

Ik kan dan meteen actie ondernemen om de tekorten met druivensuiker of AA-drank weer aan te vullen. Je kan ook meteen op je telefoon zien of het effect heeft. Echt heel erg fijn.’

Puzzel

PUZZEL MEE

voor een mooie prijs!

BEZIELING BINNEN BLIJ DAGOPVANG DEEL DELEN DIEET ERGO ERVARING ETEN FLEXIBEL FYSIOTHERAPIE GEZELSCHAP GLIMLACH GROEI HART HULP INSPIREREND JOUW

KRACHTIG LEVENSKWALITEIT MENS MOED PRIJS REGIE RUST SINT SLIM TEVREDEN THUIS TIJD VERHAAL VERSCHIL VERTROUWD VREUGDE ZELFSTANDIG ZINGEVING ZORGCONSULTATIE

Oplossing:

Zin om te puzzelen én kans maken op een mooie prijs? In deze woordzoeker zitten 38 woorden verstopt. Wanneer die zijn weggestreept, blijven er zestien letters over. In de juiste volgorde gezet vormen die samen de oplossing van de puzzel.

Stuur de oplossing vóór 30 december 2023 per mail naar communicatie@zorggroepsintmaarten.nl.

Of per post (met postzegel) naar: Zorggroep Sint Maarten, t.a.v. communicatie, Postbus 244, 7570 AE Oldenzaal De winnaars ontvangen uiterlijk 20 januari 2024 hun prijs.

Geen puzzel zonder prijs!

Onder de juiste inzendingen verloten we drie exemplaren van het boek ‘Kastanjehove’, een humoristische en ontroerende roman van Tommie Niessen over een jonge verpleger.

Veel puzzelplezier!

15

Onze locaties

Waar kun je ons vinden?

Friesland

Oldenzaal

Sint Theresia

Gereia

GelderlandUtrecht

Oldenzaal

Polbeek

Mariënbosch

Molenkamp

Zutphen

Heerenveen

Oldenzaal

Gudula

Zonnestraal

Lochem

Joure

DinkellandTubbergen Eeshof Tubbergen

Franciscus Ootmarsum

Sint Jozef Weerselo

Gerardus Majella Denekamp

Oldenzaal

Maartje

Gaza Harmelen

Twente*

Losser Oldenhove Losser

Maartens-Stede Losser

Tiekerhook Overdinkel

Gravenstate

Maartje

Denekamp

Twente*

Maartje Twente*

* Voor onze kraamzorg, thuiszorg,

Onze diensten

behandeling, revalidatie en service in Twente.

Je bent méér dan welkom!

• Wonen en zorg • Dagvoorziening • Behandeling

• Revalidatie • Thuiszorg • Kraamzorg

Kijk op www.zorggroepsintmaarten.nl of scan de QR-code.

Volg ons op F j d