ludzkiego ciała, będąca inspiracją do wymyślania nowych ruchów i figur tanecznych. Wypięte biodra, zgarbione plecy, wystające kolana – to charakterystyczne elementy jego groteskowej choreografii. Skupienie na każdym detalu, dopracowywanie każdego ruchu i poświęcenie dużej uwagi próbom sprawiły, że Bob Fosse stał się jednym z największych innowatorów w historii amerykańskiego teatru muzycznego. Kiedy próby dobiegają końca, a spektakl jest już praktycznie gotowy, nadchodzi czas na spektakle wyjazdowe, tzw. tryouts. Do tradycji amerykańskiego teatru muzycznego należy fakt, że zanim musical trafi na nowojorską scenę, jego twórcy chcą dowiedzieć się, jak przyjmowany jest przez niezależną publiczność w mniejszych miastach. Jest to czas, w którym można wprowadzić jeszcze drobne zmiany – coś dodać lub z czegoś zrezygnować. Spektakl zostaje poddany swoistej rewizji. Piosenki, konkretne sceny, numery taneczne, które na próbach wydawały się wspaniałe, w konfrontacji z publicznością mogą okazać się nieudane. Tryouts z reguły trwają nie dłużej niż kilka tygodni. Najpopularniejsze miasta amerykańskie, w których nowojorscy twórcy „próbują” swoje spektakle to: New Haven, Filadelfia, Boston, Baltimore i Atlantic City. Ważną rolę w przygotowaniach do premiery pełni rzecznik prasowy, który jest odpowiedzialny za kontakty z mediami. Rzecznik musi upewniać się, że informacje o danym spektaklu często pojawiają się w prasie, telewizji i radiu. Do zadań takiej osoby należy także organizacja konferencji prasowych i wszelkich innych działań mających na celu promocję musicalu. Wreszcie po kilku tygodniach dopracowywania spektaklu musical trafia na Broadway, gdzie odbywa się jego oficjalna premiera. To wydarzenie jest niezwykle ekscytujące dla wszystkich osób znajdujących się za kulisami. Do garderób aktorów trafiają kwiaty, prezenty i telegramy z gratulacjami. Kiedy kurtyna opada, na sali rozlegają się oklaski. Jednak najważniejszy moment wieczoru ma dopiero nadejść. Twórcy z niecierpliwością oczekują pierwszych recenzji swojego spektaklu, które zazwyczaj pojawiają się jeszcze tej samej nocy. Krytyk teatralny jest nieodłączną częścią Broadwayu – ma ogromną władzę i prawo do wydawania często nieodwołalnych wyroków. „Recenzent »New York Timesa« wie, że jego opinia może przesądzić o losie przedstawienia, a tym samym o wielu milionach dolarów poniesionych nakładów, a nade wszystko – o losach ludzi zatrudnionych w spektaklu; w razie klapy bowiem będą sobie musieli poszukać nowej pracy, ich wysiłek włożony w przygotowanie premiery pójdzie na marne, ich nadzieje zostaną zniweczone” . Amerykańscy twórcy musicali za każdym razem mają jednak nadzieję, że to właśnie ich dzieło okaże się wyjątkowe i zyska sobie przychylność widzów oraz krytyków. W trakcie prób i przedstawień dokładają wszelkich starań, aby utrzymać się na afiszach broadwayowskich teatrów jak najdłużej.
Plakat Oklahomy!, The St. James Theatre
Plakat Nędzników,The Imperial Theatre
„Wszystkie zdjęcia wykorzystane w niniejszym artykule zostają opublikowane dzięki uprzejmości The Shubert Archive projektu sponsorowanego przez The Shubert Foundation w Nowym Jorku.” Okładka programu Oklahomy!, The St. James Theatre
87