rozwiązań dla rowerów, powodujący ruch rowerowy na chodniku, wysokie krawężniki (nawet ponad 20 cm!), brak wyniesionych przejść dla pieszych, które jednocześnie uspokajałyby ruch w obrębie skrzyżowania, kratki ściekowe ze zbyt dużymi otworami. W BUDYNKACH »» Najczęstszym problemem są schody do wejścia, do tego często niezgodne z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie - np. ekstremalnie wysokie stopnie, nawet niemal 30 cm (przy normie 17 cm), dodatkowo wychodzące na chodnik, zwężając go, brak windy, drzwi węższe niż 0,9 m, próg > 2 cm, kratki przed wejściem wzdłuż osi wejścia, powodujące niebezpieczeństwo utknięcia kół wózka. BRAK MIEJSC PARKINGOWYCH DLA NIEPEŁNOSPRAWNYCH »» Wdług wskaźnika, miejsc parkingowych dla niepełnosprawnych powinno być: standardowo 5%, przy szpitalach 10%, przy obiektach dla osób niepełnosprawnych 20%. Nie są one w ogóle wyznaczone21. Obecnie parkowanie na Nadodrzu jest bardzo chaotyczne22. Na wielu ulicach (szczególnie Jagiellończyka, Oleśnickiej, Jedności Narodowej) chodnik jest zwężony do mniej niż 70 cm, czyli nie mieści się na nim wózek inwalidzki (sic!). Niezbędne jest uporządkowanie parkowania, zarówno poprzez organizację ruchu, jak i działania policji oraz straży miejskiej.
Niezbędne zmiany należałoby zaplanować tak, aby zminimalizować koszty. Przy okazji, pozwoli to zachować oryginalne materiały, takie jak bruk, który jest nadal równy na wielu bocznych ulicach czy granitowe płyty. Najlepszym rozwiązaniem na wielu ulicach wydaje się uspokojenie ruchu za pomocą stref shared space /woonerf. Polega to na uporządkowaniu parkowania i poruszania się - tak, aby zmniejszyć prędkość samochodów i wyeliminować tranzyt, a przez to zwiększyć bezpieczeństwo pieszych, ograniczyć hałas, a przede wszystkim zmienić proporcje wykorzystania przestrzeni. Obecnie samochody anektują nawet chodniki, a przecież układ drogowy Nadodrza, poza głównymi ulicami, jest zupełnie wydolny nawet w godzinach szczytu, nie ma żadnych podstaw do tego, aby przekroje ulic były tak szerokie, a parkowanie było wyznaczone na chodnikach. Jednocześnie dodanie małej architektury (w tym bardzo potrzebnych osobom starszym ławek), zieleni czy ogródków kawiarni sprawi, że ulice staną się przyjazną przestrzenią publiczną i ożywią ją. Innym elementem jednocześnie uspokajającym ruch, jak i ułatwiającym przemieszczanie się, są antyzatoki i przystanki wiedeńskie. Dziś większość przystanków na Nadodrzu jest dochodzona (nie ma peronu, do tramwaju należy wejść prosto z jezdni), co uniemożliwia korzystanie z nich osobom na wózkach, nawet przy tramwajach niskopodłogowych (wysuwana rampa musi zostać oparta o peron przystanku)23. 21. Zob. Kamil Kowalski, „Projektowanie bez barier - wytyczne”, Kamil Kowalski, Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji, Warszawa, http://www.integracja.org/wp-content/uploads/2011/03/projektowanieBB.pdf, str. 60. Wartość wskaźnika zależy od zapisów w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. 22. Por. Jarosław Patron, Problem parkowania na osiedlu Nadodrze”, praca magisterska złożona na Politechnice Wrocławskiej. 23. Por. Jarosław Makuch „Projektowanie przystanków tramwajowych dla bezpieczeństwa i wygody pasażerów”, Politechnika Wrocławska, 1999, http://i14odt.iil.pwr.wroc.pl/makuch/art11.pdf. Także Tomasz Korycki, „Analiza możliwości zwiększenia bezpieczeństwa pasażerów na przystankach tramwajowych we Wrocławiu”, Politechnika Wrocławska 2008. 36