OBLICZA ERASMUSA+. Podsumowanie programu 2014–2020. Tom I
Szanowni Państwo,
K
ończy się pierwszy, siedmioletni okres realizacji programu Erasmus+ – największej inicjatywy edukacyjnej Unii Europejskiej. Następca programów „Uczenie się przez całe życie” i Młodzież w działaniu przez ostatnie lata wspierał reformowanie systemów edukacji w krajach w nim uczestniczących, kładąc nacisk na rozwój kompetencji kluczowych u osób uczących się w każdym wieku. Ważnym celem było również rozwijanie kompetencji zawodowych i językowych u nauczycieli oraz wykorzystanie technologii informacyjno-komunikacyjnych w procesie kształcenia. Działania podejmowane w projektach objęły także współpracę z przedsiębiorstwami – umożliwiały dopasowanie oferty edukacyjnej do potrzeb rynku pracy oraz modernizację programów kształcenia zawodowego. Od strony finansowej najważniejszym sektorem Erasmusa+ było Szkolnictwo wyższe. Tylko w 2019 r. na dofinansowanie projektów z nim związanych Fundacja Rozwoju Systemu Edukacji – pełniąca funkcję Narodowej Agencji Programu Erasmus+ – przeznaczyła ponad 82 mln euro, o prawie 80% więcej niż w roku 2014. W sumie od 1998 r. na studia i staże wyjechało już niemal ćwierć miliona polskich studentów – i wciąż chętnych nie brakuje. Dla wielu młodych ludzi wyjazd na zagraniczny uniwersytet czy politechnikę stał się obowiązkowym etapem studiów. Podobnie jest z pracownikami uczelni. Wprowadzona w mijającej perspektywie zmiana w zasadach programu sprawiła, że po raz pierwszy szansę skorzystania z niego zyskali pracownicy szkół wyższych oraz instytucji badawczo-naukowych. Za granicą prowadzili zajęcia dydaktyczne, brali udział w szkoleniach, seminariach, warsztatach i kursach, poszerzali swoją wiedzę i wymieniali się doświadczeniami. Co ważne, po środki na rozwój i umiędzynarodowienie sięgały nie tylko największe uczelnie, lecz także i te położone w mniejszych ośrodkach akademickich. Efekty siedmiu lat programu obserwujemy dziś w trwałych relacjach z zagranicznymi partnerami, bliskiej współpracy nad nowymi inicjatywami i bogatej ofercie dydaktycznej prowadzonej w językach europejskich lub wykorzystującej nowe technologie. Szczególnie cieszy to, że dzięki nowym możliwościom i rozwiniętym kontaktom polskie uczelnie coraz łatwiej odnajdują zagranicznych partnerów do realizowania kolejnych innowacyjnych pomysłów, przyczyniając się w ten sposób do rozwoju naszego społeczeństwa. Angażują się także w inne ponadnarodowe inicjatywy, takie jak Uniwersytety Europejskie, dzięki którym studenci, doktoranci, pracownicy oraz badacze będą mogli swobodnie dzielić się wiedzą i zasobami w celu realizowania wspólnych programów nauczania. Gdy program startował, wiele osób obawiało się, czy wykorzystanie szyldu Erasmusa – kojarzonego wcześniej wyłącznie z wyjazdami studentów
4
