Kierunki rozwoju kształcenia i szkolenia zawodowego
Wszystkie zawody pomocnicze są przeznaczone wyłącznie dla uczniów z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego. Dla młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim oraz z niepełnosprawnościami sprzężonymi nauka w zawodach pomocniczych jest organizowana w szkole branżowej I stopnia. Zawodem pomocniczym, w którym od wielu lat odbywa się kształcenie, jest pracownik pomocniczy obsługi hotelowej. Cieszy się on sporą popularnością wśród młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim. Każdego roku w tym zawodzie kształci się wielu uczniów. Przez lata ugruntował swoją pozycję na rynku pracy, a pracodawcy zgłaszają duże zapotrzebowanie na tego rodzaju pracowników. W celu poszerzenia oferty do klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego zostały wpisane nowe zawody pomocnicze. Tego rodzaju kształcenie z założenia służy aktywizowaniu uczniów z niepełnosprawnością intelektualną, ułatwianiu im zdobywania zawodu i usamodzielniania się. Pracownicy pomocniczy są przygotowywani do projektowania i wytwarzania pro-
Obecnie uczeń kształcący się w zawodzie pomocniczym nie może kontynuować kształcenia w szkole branżowej II stopnia. Jeżeli chciałby do niej zdawać, to musi kształcić się w zawodzie, w którym wyodrębniono kwalifikację wspólną dla zawodu nauczanego szkole branżowej I i II stopnia.
stych wyrobów, ich naprawy oraz wykonywania prostych czynności i zabiegów. Nauka w zawodach pomocniczych trwa trzy lata i kończy się egzaminem zawodowym, dostosowanym do indywidualnych możliwości i potrzeb psychofizycznych ucznia z niepełnosprawnością. Osoba zdająca egzamin zawodowy przystępuje do części pisemnej oraz części praktycznej. Pierwsza z nich ma formę testu pisemnego z wykorzystaniem elektronicznego systemu przeprowadzania egzaminu zawodowego przy komputerze. Zdający ma 60 minut na rozwiązanie 40 zadań zamkniętych, zawierających cztery odpowiedzi do wyboru, z których tylko jedna jest poprawna. W wypadku osób, które wymagają dostosowania warunków, do egzaminowania można wykorzystać drukowany arkusz egzaminacyjny. Część praktyczna polega na wykonaniu zadania lub zadań egzaminacyjnych, których rezultatem jest wyrób, usługa lub dokumentacja. W wypadku zadań pomocniczych najczęściej jest to wyrób lub usługa. Egzamin w części praktycznej w zawodach pomocniczych jest przeprowadzany w modelu „w” – wykonanie. Podczas egzaminu w modelu „w” prace zdającego obserwuje i ocenia egzaminator. Czas trwania tej części waha się od 120 do 240 minut i jest dostosowany do konkretnej kwalifikacji. Ponadto zdający ma dodatkowe 10 minut na zapoznanie się z treścią zadania zawartego w arkuszu oraz na wyposażenie stanowiska egzaminacyjnego, których nie wlicza się do czasu trwania egzaminu.
32
