Ta instytucja współpracowała z naszym partnerem z innego projektu i ona się do nas odezwała. Nawiązaliśmy kontakt, oni zaproponowali transfer swojego produktu, przedstawili nam przekonujące dowody na to, że to rozwiązanie bardzo dobrze się sprawdza. Nie braliśmy niczego w ciemno.
Instytucje, które były wcześniej członkami organizacji zrzeszających podmioty z wybranych regionów czy branż, wykorzystywały także udział w tych gremiach, aby pozyskać nowych partnerów do realizacji kolejnych projektów. Metoda ta ułatwiła wyszukiwanie organizacji potencjalnie zainteresowanych tymi samymi zagadnieniami, zmniejszając jednocześnie ryzyko wyboru nierzetelnego partnera.
Kontynuacja współpracy partnerskiej Kontynuacja współpracy jest dla części respondentów jednym z najważniejszych rezultatów ich projektu – stanowi ona wymierny przykład wpływu realizowanego przedsięwzięcia na instytucję. Jednocześnie jednak w wielu przypadkach współpraca nie była kontynuowana, a partnerstwo wygasło wraz z zakończeniem projektu: zanikły regularne kontakty z zagranicznymi kolegami, zmieniony został zakres działalności instytucji lub skupiono się na innych zagadnieniach. Część respondentów dodaje, że nie wszyscy partnerzy byli jednakowo zaangażowani i nie wszyscy okazali się wiarygodni. Co więcej, niewielu beneficjentów w ogóle wie, jak partnerzy wykorzystują wspólnie wytworzone rezultaty. Jest to oczywiste w sytuacji, gdy strony nie utrzymują kontaktów, ale nawet jeśli ich nie zerwały, to raczej zajmują się kolejnymi projektami, niż trwałością poprzedniego. Kontynuacja projektu w wielu przypadkach przybiera formę wspólnej realizacji kolejnych przedsięwzięć, zbliżonych tematycznie do poprzedniego. W takiej sytuacji partnerzy znają się, wiedzą jakie zadania mogą razem realizować, mają do siebie większe zaufanie. Jednak niektórzy respondenci zauważyli, że trwałość partnerstwa zawiązanego wyłącznie w celu realizacji projektów nie jest duża. Otrzymanie kolejnego grantu nie jest pewne, więc podczas oczekiwania na wyniki konkursu wniosków partnerstwa nie zawsze się utrzymują. Ponadto, zdaniem niektórych instytucji, sam proces przygotowania wspólnego wniosku o dofinansowanie jest na tyle długi i obciążający (pod względem zarówno zaangażowania pracowników, jak i czasu poświęconego na jego napisanie), że – przy braku pewności co do wyniku naboru – zniechęca on do angażowania się w kolejne inicjatywy. Pewnie ta współpraca mogłaby być bliższa, ale my wcześniej się nie znaliśmy. Dopiero kiedy nasze stowarzyszenie po raz kolejny aplikowało o środki norweskie, składając kolejny projekt
44
Home
