DE DUTY MANAGERS VAN HET ONDERWIJS

ONDERWIJSONTWIKKELING IN DE KIJKER

Adviseur, motivator, expert, proces designer, controller, facilitator, probleemoplosser, … de stafmedewerkers Onderwijs van de Faculteit Industriële Ingenieurswetenschappen zijn niet voor één gat te vangen. Hoe divers hun rollen ook zijn, Isabelle Blanckaert, Elsje Londers en Julie Vermeersch vormen een hecht en energiek team dat de onderwijsmachine op zeven campussen draaiende houdt.

Het onderwijs aan een multicampusfaculteit is een complexe bedoening. Tussen de centrale beleidsmakers in Leuven en de onderwijsverstrekkers en -ondersteuners te velde bevindt zich een raderwerk van commissies, raden, werk- en adviesgroepen, decretale bepalingen, reglementen en praktische randvoorwaarden. De scharnierfunctie die Isabelle, Elsje en Julie hierin vervullen, veronderstelt niet alleen een stevige dossierkennis maar ook een verfijnd arsenaal van professionele competenties.

Het trio ressorteert onder de Dienst Onderwijsondersteuning van administratief directeur Dafne Reymen. Inhoudelijk vormen Isabelle, Elsje en Julie het driespan van vicedecaan Onderwijs Dorine Bruneel. In het faculteitsjargon dragen ze de titel van ‘domeincoördinator’. Wat deze functie precies inhoudt en over welke domeinen het gaat, vertellen ze zelf.

Kwaliteit

Julie bijt de spits af. Sinds 2014 is deze communicatiewetenschapper met een bijkomende scholing in ‘Educational Studies’ de spilfiguur in het domein Onderwijskwaliteit. “Mijn taak is de vormgeving van de kwaliteitszorg en -borging. Die bestaat erin om op een systematische en wetenschappelijke basis feedback te vragen bij de stakeholders: studenten, docenten maar ook het werkveld en de alumni, en die monitoring te benutten in de beleidsvoorbereiding tot professionalisering”.

Julie is dan ook de drijvende kracht achter een heel assortiment van kwaliteitszorgprocessen, van opleidingsbrede analyses tot instrumenten voor individuele feedback, gericht op procesoptimalisatie maar evengoed ter waardering van wat nu al goed zit. “Sommige zijn decretaal verplicht of centraal voorgeschreven, voor andere metingen nemen we zelf het initiatief”. Zo was het eind 2022 uitkijken naar Julies resultaten van het vergelijkend onderzoek naar de studie- en campuskeuze van nieuwe eerstejaars evenals de perceptiemeting over de programmahervormingen. Verder is Julie nauw betrokken bij de erkenning en accreditatie van nieuwe opleidingen en het actualiseren van het onderwijsen examenreglement, het wetboek van de opleiding.

Julie is dan wel een meester in cijfers, statistieken en regels, zich echt uitleven doet ze in de samenwerking met anderen. In het profiel van de onderwijsontwikkelaar typeert ze zichzelf als ‘katalysator’, ‘kennisdeler’ en ‘motivator’, telkens expliciet mensgerichte bedrijvigheden in de ‘never ending story’ van de kwaliteitszorg.

Programmahervorming

In 2020 ging in het eerste bachelorjaar een nieuw curriculum van start, het begin van een ambitieus project dat een toekomstgericht, aangescherpt en aantrekkelijk ingenieursprofiel in de markt wil zetten. De belichaming van deze reformatie is Elsje Londers, doctor in de Bio-ingenieurswetenschappen en sinds 2019 procescoördinator van de programmahervorming en tevens secretaris van de gelijknamige werkgroep die dit complexe proces aanstuurt.

Julie Vermeersch, Elsje Londers, Isabelle Blanckaert

© Julie Feyaerts

“De programmahervorming was en is nog altijd het vehikel bij uitstek om de campussen en de onderwijsverstrekkers samen te brengen rond eenzelfde doel”, vertelt Elsje. “De gemeenschappelijke polyvalente ingenieursvorming, meer technologie bij het begin van de opleiding, de verankering van de professionele competenties in het curriculum, de ingenieursbelevingen en vanaf volgend academiejaar de nieuwe invulling van de masterprogramma’s zijn doelstellingen met een verreikende impact”. De manier waarop de vicedecaan Onderwijs en Elsje deze operatie in goede banen leiden, kun je omschrijven als een intelligente mix van vastberadenheid en diplomatie, van tact en tactiek, met oog voor detail zonder het hele plaatje uit het oog te verliezen. Geen wonder dat Elsje zich profileert als een ‘katalysator’ en een ‘developer’ maar in de eerste plaats als een ‘negotiator’ of de strategie van geven en nemen, het aanvoelen van het haalbare en ondersteunen van het uitvoerbare. Maar daarmee is de kous niet af. Alle vernieuwingen moeten ook tijdig hun plaats vinden in de centrale programmagids, dat is eveneens Elsjes opdracht. Verder coördineert ze de aanvraagprocedure voor de onderwijsprojecten waarmee de docententeams specifieke vernieuwingen willen realiseren.

Processen

De veteraan in termen van expertise is Isabelle Blanckaert, doctor in de Bio-ingenieurswetenschappen en al actief in de faculteit nog vóór ze in 2013 officieel van start ging. Bij alle processen die sindsdien inzake onderwijs zijn uitgetekend, geïnitieerd en geïnstalleerd was Isabelle van dichtbij betrokken. Op tal van gebieden speelde ze een pioniersrol. Ze leerde de prille faculteit om universiteitsbrede vereisten te boetseren tot een proces op maat van de eigen multicampus- en ingenieurscontext en zij was ook degene die o.a. de onderwijsplanners over de campussen heen bij elkaar bracht. Nog altijd is Isabelle de liaison van de werkgroepen Planning, Onderwijs- en Studentenadministratie en Programma-administratie met de facultaire Permanente Onderwijscommissies waardoor ze lokale expertise en overkoepelend onderwijsbeleidswerk dichter bij elkaar brengt in één sterk netwerk.

“Als procesmanager moet je continu schakelen tussen inhoud, proces en de belangen van alle partijen”, aldus Isabelle. “En dat varieert nogal eens. De ene keer kan het gaan om het inventariseren van nieuwe ideeën of oplossingen, de andere keer is het nodig om keuzes te helpen maken en knopen door te doen hakken. Elke vorm van procesoptimalisering betekent een besparing in tijd, menskracht en finaal in geld”.

Isabelles profiel is een samenspel van ‘katalysator’, ‘motivator’ en ‘negotiator’. “Procesmanagement is geen exacte wetenschap en studenten, docenten en onderwijsondersteuners zijn geen robots. Mijn collega’s en ikzelf opereren op de kruising van onderwijs- en organisatieprocessen waarbij honderden zoniet duizenden mensen betrokken zijn. De domeinen lijken soms wel een rangeerstation. Onze profielen vertonen bijgevolg overeenkomst, maar ook verschillen. Die zijn gelukkig complementair wat maakt dat we elkaar niet alleen aanvullen maar ook versterken”.

Yves Persoons