4 minute read
INDUSTRIEEL INGENIEUR AAN BOORD: MASTERSTUDENTE GERALDINE ZEILT ATLANTISCHE OCEAAN OVER
Geraldine Claes, masterstudente industrieel ingenieur Luchtvaarttechnologie aan KU LeuvenBrugge, voer in december 2023 van Lanzarote naar Barbados. Met een vierkoppige crew trotseerde ze de wateren van de Atlantische Oceaan met een 15 meter-lange zeilboot. “Bij defecten aan de boot kwamen mijn ingenieursvaardigheden natuurlijk van pas.”
In de zomer van 2023 leert Geraldine (23) de eigenaars van de Sechelle II kennen, een koppel zestigers uit het Verenigd Koninkrijk. “Ik was toen met de zeilboot in Spanje en hun boot, de 15 meter-lange Sechelle II, lag naast ons in de haven. Ik was op slag verliefd op hun boot. Ik ben dan een babbeltje gaan slaan met het kapiteinskoppel en heb hen gezegd dat ze mij altijd mochten contacteren als ze ooit iemand zochten voor een langere tocht”, vertelt Geraldine.
Al snel werd Geraldine uitgenodigd om twee weken later van het Spaanse Vigo mee naar Lanzarote te varen. “Die tocht duurde zeven dagen en was heel goed verlopen. Een drietal maanden later kreeg ik opnieuw telefoon: ‘We varen de boot verder van Lanzarote naar de overkant. Wil je mee?’ Daar heb ik natuurlijk niet over getwijfeld.”
Alleen op de wereld
Geraldine zit in de master Industriële Wetenschappen: Elektromechanica, afstudeerrichting luchtvaarttechnologie. Aangezien de Sechelle II begin december zou uitvaren, zou ze tijdens haar reis heel wat verplichte lessen en labosessies missen. “Ik heb natuurlijk eerst een mailtje gestuurd naar mijn opleidingshoofd en professoren om na te vragen of dat wel mogelijk was. Iedereen reageerde gelukkig positief en wilde me op voorhand al wat lesmateriaal bezorgen. De labosessies heb ik achteraf nog ingehaald”, legt Geraldine uit.
3 december was het eindelijk zover. Om de shiften wat beter te kunnen verdelen had Geraldine nog een Belgische zeilvriendin uitgenodigd als extra bemanningslid. Met een vierkoppige crew begonnen ze aan hun reis van 5550 km naar Barbados. De Sechelle II heeft er uiteindelijk 25 dagen over gevaren, waarvan het grote merendeel op open zee. “Je beseft niet zo goed hoe ver je van land zit. Op vijftig mijl afstand zie je al geen land meer, maar je merkt niet echt een verschil met bijvoorbeeld 1000 mijl afstand. Je voelt je vooral heel klein, alsof je alleen bent op de wereld”, vertelt Geraldine.
Industrieel ingenieur aan boord
Nog even en Geraldine mag zich een professionele probleemoplosser noemen, en dat kwam van pas aan boord. “Op een gegeven moment was er een probleem met het rolsysteem van het voorzeil. Ik moest toen natuurlijk de mast op. Niet alleen omdat ik de jongste was, maar ook omdat ik als industrieel ingenieur in spe snel kon uitzoeken wat er mis was”, licht Geraldine toe.
Onderweg genoten de crewleden van tropische temperaturen en veel zon. “Het weer was bijna té goed, want we hadden maar heel weinig wind. Daarom moesten we ook een paar dagen de motor laten draaien”, vertelt Geraldine. “Anders dan bij een auto, moet je bij een zeilboot een procedure volgen om de motor op te starten. Bovendien moet de motor ook regelmatig gecontroleerd worden. Dat behoorde ook tot mijn takenpakket.”
Land ho!
Op 28 december zien Geraldine en haar crewleden lichtjes fonkelen aan de horizon: er is eindelijk land in zicht. “Je kon het land echt ruiken”, vertelt Geraldine. “Barbados is een heel groen eiland, dus je rook de natuur en de bomen.”
Een zeil is een vleugel op zijn kant
Geraldine kijkt met veel plezier terug op haar avontuur. Toch zou ze de volgende keer opteren voor een snellere, meer stabiele zeilboot en – als ze even dromen mag – graag eentje van eigen makelij. “Later zou ik graag mijn eigen boot ontwerpen om de wereld mee rond te zeilen. In februari ben ik gestart met mijn stage bij een zeilbootmakerij, waar ik al een eerste ervaring kon opdoen”, vertelt Geraldine.
Als masterstudente luchtvaarttechnologie ziet Geraldine treffende gelijkenissen tussen de luchtvaart- en zeilbootindustrie. “Ze liggen heel dicht bij elkaar, zeker in termen van aerodynamica bijvoorbeeld. Daarom zeg ik altijd dat een zeil eigenlijk een vleugel op zijn kant is. Met mijn diploma zou ik later dan ook graag in de zeilbootindustrie terechtkomen”, zo besluit Geraldine.
Pauline Van Springel
