Familienieuws voorjaar 2024

nieuws

Relatiemagazine van Familiehuis Daniel den Hoed

“Het gevoel van trots dat zij dit voor elkaar heeft gekregen, overheerst.”

Amir Weckseler – Spera, oudgast

“Ik heb altijd gevoetbald op zondagochtend. Nu dat is weggevallen, kan ik best iets nuttigs doen.”

Wilbert van der Sluis, vrijwilliger

We kennen het allemaal, de kleine opsteker op een soms onverwacht of misschien wel verwacht moment. Ik, als groot Feyenoord fan, keek uit naar dé zondag (07-04-2024) toen de club van rood en wit het op moest nemen tegen ‘een’ andere club, die over het algemeen beter presteert dan mijn cluppie. Jaar in jaar uit word ik op mijn werk herinnerd dat je geen Feyenoord fan bent voor je plezier. Zelfs in het bestuur van het Familiehuis ben ik de afgelopen jaren menigmaal gefeliciteerd met een gelijkspel van mijn club tegen een willekeurige hekkensluiter. Daarbij meestal een vileine glimlach en een ondersteunde hand op mijn schouder. Hoe anders is het de afgelopen twee jaar. Dat er dit jaar een club nóg beter is dan onze jongens van Zuid, is eigenlijk niet van belang. We staan hoger dan die andere club, daar gaat het om.

Colofon

“Het zijn de kleine dingen die het doen”

prof.d r. Kees Verhoef

Oncologisch chirurg Erasmus MC Kanker Instituut

Bestuurslid Familiehuis Daniel den Hoed

En daar was dan het weekend; Feyenoord tegen die andere club. Wat kan een mens daarvan opkikkeren. ’Het zijn de kleine dingen die het doen.’

Als chirurg gebruik je hechtdraden die je aangeeft met de soort en de dikte van de draad, bijvoorbeeld; 3.0 (spreek uit; 3 nul). Je begrijpt dat ik de maandag na het bewuste voetbalweekend alleen maar 6 nul heb gevraagd, waarbij de assisterende mij continu verbaast aankeek; “U gebruikt toch altijd 3 of 4 nul?” Na vier keer werd de hint op de operatiekamer begrepen en werd de spanning bij het team wat minder tijdens deze ingrijpende operatie. ´Het zijn de kleine dingen die het doen.´

Een ieder wordt om verschillende redenen blij, geëmotioneerd of trots door zaken die

Uitgave: Familiehuis Daniel den Hoed, 010 704 11 05, familiehuis@erasmusmc.nl, www.familiehuis.nl,

en

Heidi

door de ander niet zo worden gevoeld of als vanzelfsprekend worden ervaren. Ik realiseer me dat dit een veel te lange intro is voor hetgeen ik eigenlijk wil zeggen.

Op de polikliniek zie ik veel mensen die meestal van ver komen om hier in het Erasmus MC een operatie te ondergaan. Familie blijft rondom de operatie en opname in de buurt, vaak in het Familiehuis. De gesprekken die ik na de operatie en de opname, op de polikliniek heb, zou ik heel graag opnemen en delen. Helaas kan en mag dat niet. Maar de patiënt(e) en zijn/ haar naaste(n) die vol bewondering en liefde over het Familiehuis spreken, ontroeren mij in het diepste van mijn ziel. Daar kan geen 6-0 tegenop. Ik ben blij dat ik dit met jou mag delen en dat het jou net zo blij, geëmotioneerd en trots maakt!

Het geschenk dat blijft geven De kracht van periodiek schenken

Donaties zijn voor het Familiehuis van onschatbare waarde. Ze stellen ons in staat om een warm ‘tweede thuis’ te blijven bieden aan patiënten en hun families. Tegelijk zorgen donaties ervoor dat we de eigen bijdrage van onze gasten zo laag mogelijk kunnen houden. We zijn ongelooflijk dankbaar voor iedere gift, groot of klein. Alle donateurs maken een verschil in het leven van degenen die getroffen zijn door de uitdagingen van kanker.

Veel relaties steunen ons ieder jaar opnieuw met een ‘losse’ gift. Maar wist je dat wanneer je ervoor kiest om dit via een periodieke gift te doen, je ook kunt profiteren van aantrekkelijke belastingvoordelen? Bij periodiek schenken aan een erkende ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling), zoals het Familiehuis, kun je namelijk profiteren van belastingaftrek. Hier zijn een aantal voorwaarden aan verbonden:

• Je doneert minimaal één keer per jaar (bijvoorbeeld maandelijks, eens per kwartaal of jaarlijks) een vast bedrag gedurende een periode van vijf jaar.

• Er geldt geen minimumbedrag. Ook kleine periodieke giften komen in aanmerking voor belastingaftrek.

• Je kunt ervoor kiezen zelf het gekozen bedrag periodiek over te maken of je kiest voor het gemak van een automatische incasso.

• De periodieke gift moet schriftelijk worden vastgelegd. Een blanco overeenkomst hiervoor is te vinden op de website van het Familiehuis. Tussenkomst van een notaris is niet meer nodig.

Op familiehuis.nl/steun-ons/periodieke-gift vind je een schenkingsovereenkomst en een uitgebreide toelichting op alle geldende voorwaarden.

Fabulous

Fabiënne

Familie Spera uit Heerlen

Te gast in het Familiehuis september - oktober 2023

Ze zijn voor de tweede keer terug in het Familiehuis; Amir Weckseler – Spera, de man van Fabiënne, haar ouders Nathalie en Rafael, haar broer Raoul en schoonzus Jerney. De eerste keer kwamen ze een geweldig mooie cheque brengen met een bedrag van ruim € 6.200,- dat werd opgehaald tijdens de uitvaart van Fabiënne. Deze keer komen ze vanuit Heerlen naar Rotterdam gereden omdat ze een eindgesprek hebben met de artsen die Fabiënne hebben behandeld en geopereerd.

Fabiënne Spera is 21 jaar oud als ze in 2015 bedrijfseconomie in Tilburg studeert. Iedere donderdag reist ze terug naar Heerlen omdat ze heimwee heeft naar het zuiden van Limburg. Tijdens één van die weekenden thuis leert ze Amir kennen in de horecazaak waar hij werkzaam is. In diezelfde periode voelt Fabiënne zich niet fit. Ze is vermoeid, valt flauw, verliest gewicht en heeft ineens allemaal blauwe plekken. Al snel volgt de diagnose acute leukemie en wordt een chemobehandeling gestart in het lokale ziekenhuis. Alhoewel hun relatie nog niet officieel is, wijkt Amir geen moment van haar zijde. Ook niet als ze wordt doorgestuurd naar het ziekenhuis in Maastricht waar een lang traject van opnieuw chemo en een stamceltransplantatie volgt. In oktober 2015 lijkt de goede weg te zijn ingeslagen en durven ze samen hun dromen na te gaan jagen. Dat gaat helaas niet zo gemakkelijk als gehoopt. Er zijn tekenen van afstotingsverschijnselen. Dankzij medicatie kunnen deze complicaties onderdrukt worden en na twee jaar lijkt dit zo goed als onder controle.

In 2018 gaan Amir en Fabiënne samenwonen. Alhoewel fysieke inspanningen voor Fabiënne nog steeds zwaar zijn, lukt het haar om af te studeren en te starten aan een master in Maastricht. Aan strijdlust en positiviteit geen gebrek ondanks dat ondertussen haar gezondheid steeds iets verder achteruit gaat. Bij controles wordt ontdekt dat haar longcapaciteit enorm is afgenomen. Maar Fabiënne laat niet gebeuren dat dit centraal komt te staan in haar leven en wil zich koste wat kost geen patiënt voelen. Ze wil een leven leiden zoals ieder ander persoon op haar leeftijd. Het leven is namelijk veel te mooi! Ze is ambitieus en leergierig, wil het maximale uit haar werk halen en mooie reizen maken met haar grote liefde. Dat lukt een aantal jaar tot er in 2021 steeds meer klachten bijkomen. In 2022 geven Amir en Fabiënne elkaar in Italië het jawoord, maar direct na hun huwelijksreis volgen de eerste gesprekken met de artsen in het Erasmus MC. Een longtransplantatie is inmiddels onvermijdelijk.

“Dat

afscheid blijkt een blijvend afscheid“

Behalve zorgen om haar eigen gezondheid, maakte Fabiënne zich grote zorgen of haar familie wel in de buurt kan zijn als ze wordt opgenomen in Rotterdam. Gelukkig worden ze al snel geattendeerd op de mogelijkheid om in het Familiehuis te logeren. Terwijl ze in eerste instantie dachten te moeten wachten op een oproep voor de transplantatie, loopt het allemaal anders. Fabiënne krijgt een klaplong en wordt direct overgeplaatst naar het Erasmus MC. Daar komt ze zes weken op de Intensive Care te liggen. Op donderdag 26 oktober 2023 komt eindelijk het verlossende bericht; er is een passende donorlong. De volgende ochtend zal de operatie, die 14 tot 16 uur duurt, plaatsvinden. Tot diep in de nacht mag haar familie bij Fabiënne op de IC blijven. Na een kort nachtje gaat ze gespannen maar vol goede hoop richting de operatiekamer. Het afscheid voor de operatie blijkt later een blijvend afscheid. Fabiënne overleeft de operatie niet en overlijdt op 29-jarige leeftijd.

Het eindgesprek met de artsen, zo’n vijf maanden later, heeft haar naasten veel duidelijkheid gegeven. Al vanaf de eerste incisie ontstond complicatie na complicatie. De chemo had teveel kapot gemaakt. Haar lichaam was op. Behalve medische feiten laten de artsen weten dat Fabiënne een diepe indruk bij hen heeft achtergelaten. Waar normaliter patiënten op de IC in coma liggen, was Fabiënne al die tijd bij kennis. Ze speelde spelletjes met het verplegend personeel en werd voor hen een fijne spreekbuis. Allerlei, soms heel persoonlijke, gesprekken werden gevoerd en nieuwtjes werden als eerst met Fabiënne gedeeld.

De verslagenheid na haar overlijden is niet alleen bij haar geliefden en in het ziekenhuis ontzettend groot, ook bij haar werkgever, pensioenverstrekker APG, is dit het geval. Er wordt een award naar Fabiënne vernoemd, de Fabulous Fab Award, en er wordt gezocht naar een manier om een blijvende gedenkplek in te richten. Fabiënne heeft een enorm positieve indruk achtergelaten door haar verhaal en de manier waarop ze daarmee om ging. Om die reden was ze ook al eerder benoemd tot ambassadeur van het Kankeronderzoekfonds in Limburg. Ze was een rolmodel in gesprekken met andere patiënten. Tijdens haar opname in het Erasmus MC was ze al aan het bedenken hoe ze zich in zou kunnen zetten voor het Familiehuis. Ze was zó dankbaar dat haar man en moeder al die tijd dichtbij konden zijn.

Het geweldige geldbedrag dat is opgehaald tijdens de uitvaart van Fabiënne is volledig te danken aan de persoon die ze was. Ze bekommerde zich altijd om de mensen om haar heen. Daarbij komt dat iedereen wist wat een waardevolle toevoeging het Familiehuis voor Fabiënne en haar familie was. De cheque met de foto van een stralende Fabiënne heeft een mooi plekje in het Familiehuis gekregen.

Amir: “Het gevoel van trots dat zij dit voor elkaar heeft gekregen, overheerst. Wij zullen haar nooit vergeten, maar het is voor ons heel fijn te weten dat zovelen een bijzondere herinnering aan haar hebben.”

“De verwachting is dat 50% minder mensen sterven aan darmkanker als iedereen meedoet.”

Neem je poep onder de loep

Een interview met prof.dr. Manon Spaander, maag-, lever- en darmarts Erasmus MC

Prof.dr. Manon Spaander gaat regelmatig de barricade op om bewustwording te creëren voor het bevolkingsonderzoek darmkanker. Met een opblaasbare darm en de slogan ‘Neem je poep onder de loep’ stond ze al eens een hele dag op het Centraal Station van Rotterdam. In 2014 is het bevolkingsonderzoek darmkanker gestart. Het percentage dat gehoor geeft aan een eerste oproep was toen ongeveer 70%. Als je nu kijkt naar dit aantal, is dat nog maar 57%. Terwijl er dankzij het onderzoek écht een significante afname van het aantal mensen met darmkanker is. Er is dus nog flink wat winst te behalen.

Manon houdt zich met name bezig met de vroege opsporing van slokdarm-, maag- en dikke darmkanker. Het bevolkingsonderzoek darmkanker is het jongste bevolkingsonderzoek naar kanker. Al langere tijd bestaat het preventieve onderzoek naar borstkanker en baarmoederhalskanker, maar met dit relatief nieuwe bevolkingsonderzoek is er nu ook een onderzoek voor mannen. “We zien dat daar direct de uitdaging ligt. Slechts 50% van de mannen doet mee aan het onderzoek terwijl we weten dat mannen vaker darmkanker krijgen dan vrouwen.”

“Het vervelende van darmkanker is eigenlijk dat op het moment dat je klachten ervaart, je vaak al darmkanker hebt in een vergevorderd stadium. Wil je darmkanker vroeg ontdekken, dan lukt dat dus alleen als je het opspoort bij mensen die nog geen symptomen hebben. Dat maakt dit bevolkingsonderzoek zo belangrijk. Bij vroege opsporing volstaat het weghalen van poliepen met een scopie of chirurgische operatie. Behandelingen als chemo of bestraling zijn dan dikwijls niet nodig.”

“Op het moment dat je klachten ervaart, is de darmkanker al in een vergevorderd stadium.”

Als dokter zit Manon vaak aan de kant waar slecht nieuws moet worden verteld. De impact die dit heeft op de patiënt en zijn/haar familie is groot. “Het is altijd moeilijk dit nieuws te moeten brengen. Zeker omdat je weet dat via een heel simpel onderzoek dit lastige gesprek, in veel gevallen, voorkomen had kunnen worden. De verwachting is dat 50% minder mensen sterven aan darmkanker als iedereen, binnen de doelgroep, meedoet aan het bevolkingsonderzoek.”

Het Integraal Zorgakkoord heeft ervoor gezorgd dat bepaalde operaties, zoals voor slokdarmkanker, niet meer door ieder ziekenhuis uitgevoerd mogen worden.

En ook patiënten mogen hun voorkeur uitspreken over het ziekenhuis waar zij behandeld willen worden. Steeds meer mensen kiezen om deze redenen voor het Erasmus

MC. Dat betekent dat er vaker grote(re) afstanden moeten worden afgelegd om bij het ziekenhuis te komen. “Het Familiehuis is daarom zo’n belangrijke aanvulling op de zorg die we hier bieden. Voor de patiënt én voor de familieleden. Maar laten we hopen dat er steeds minder (familieleden van) darmkankerpatiënten gebruik hoeven maken van het Familiehuis. Dat zou betekenen dat er meer mensen meedoen aan het bevolkingsonderzoek. Een hele kleine moeite met een heel groot effect.”

Over het darmonderzoek

Eigenlijk stelt het onderzoek zelf helemaal niet zo veel voor. Iedereen in de leeftijd van 55 tot 75 jaar ontvangt eens per twee jaar de ontlastingstest, inclusief uitgebreide gebruiksaanwijzing, in een paarse envelop op de deurmat. Het is een kwestie van vier keer in je ontlasting prikken en de test weer terug sturen in de retourenvelop. In het laboratorium wordt onderzocht of er bloed in de ontlasting zit. Binnen tien werkdagen ontvangen alle deelnemers de uitslag per brief. Als er bloed is gevonden, dan is vervolgonderzoek nodig en volgt een afspraak in het ziekenhuis. Darmkanker is goed te genezen mits je er op tijd bij bent.

‘Hoe dichterbij, hoe beter’

EEN CAMPAGNE DIE ONZE NAAMSBEKENDHEID VERGROOT

Heb je onlangs de campagne ‘Hoe dichterbij, hoe beter’ voorbij zien komen?

Waarbij een gast van het Familiehuis naar jou toe komt lopen, zodra je zelf dichterbij het reclamescherm komt. En hoe dichterbij je komt, hoe groter de glimlach van onze gast en hoe warmer het licht om haar heen. Een bijzondere metafoor voor hetgeen een verblijf in het Familiehuis voor de gasten betekent. Dankzij een technisch snufje van Digital-Out-of-Home specialist Ocean Outdoor werd het effect van dichtbij elkaar kunnen zijn, letterlijk in beeld gebracht. Zo ontstond een campagne om de naamsbekendheid van het Familiehuis te vergroten en donaties én vrijwilligers te werven.

“Het verhaal van Ellen, wiens broer Marco op 32-jarige leeftijd was overleden, vond ik zeer aangrijpend.”

Matthijs Haagsman

Het ontstaan van deze campagne is best bijzonder. Matthijs Haagsman, Creative bij Creative Agency NOSUCH, bedacht dit creatieve idee en stuurde het als inzending in naar de Ocean Digital Creative Competition. Deze landelijke competitie is de enige wedstrijd in de reclamewereld waarbij je niet op het resultaat maar op het idee wordt beoordeeld. Toen vlak voor de prijsuitreiking de vraag kwam of er ook iemand van het Familiehuis mee kon komen, werd duidelijk dat het idee van Matthijs in de prijzen was gevallen.

Voor Matthijs was het Familiehuis, voordat hij begon bij het Rotterdamse bureau NOSUCH, nog helemaal onbekend. Hij kende wel de Daniel den Hoed Kliniek omdat zijn oma er ooit werd behandeld, maar eigenlijk ook alleen van de keren dat hij met zijn vader naar de Kuip ging en de auto op de Groene Hilledijk werd geparkeerd. In 2023 was Matthijs betrokken bij de productie van een aantal video’s voor het Familiehuis. In deze video’s vertelden deelnemers van de Rotterdam Marathon waarom zij hun sportieve prestatie koppelden aan een sponsoractie voor KWF en de Daniel den Hoedbrug. De gesprekken die hij had met de deelnemers en tevens oudgasten raakten hem diep. “Vooral het verhaal van Ellen, wiens broer Marco op 32-jarige leeftijd was overleden aan kanker, vond ik zeer aangrijpend. Maar ook de toewijding en passie van alle medewerkers die ik direct voelde toen ik hier voor het eerst binnenkwam, maakte indruk. Wat hier gebeurt, is zo waardevol in zo’n kwetsbare tijd.”

Als Creatief is Matthijs altijd bezig met goede ideeën. Ook als er helemaal geen vraag is.

“Omdat het Familiehuis top of mind is bij mij, ben ik gaan nadenken hoe we zo’n precair onderwerp dat moeilijk bespreekbaar is, in de publieke ruimte zouden kunnen brengen. Mijn uitgangspunt was een reclamezuil middenin het straatbeeld, een medium waar iedereen langsloopt. ‘Hoe dichterbij, hoe beter’ kwam al snel in me op en ik voelde meteen dat dit een mooi idee zou kunnen zijn.”

Ook de jury van Ocean zag zijn idee zitten en stelde € 100.000,- aan mediabudget ter beschikking. Een ongelooflijk groot bedrag wat normaliter nooit door het Familiehuis uitgegeven zou kunnen worden. “Toen begon het eigenlijk allemaal pas. We hadden een idee én mediabudget, maar nog geen productie. Ik ben eerst begonnen met mensen uit het vak te benaderen om hen het idee voor te leggen. Iedereen reageerde direct ontzettend positief en wilde heel graag een bijdrage leveren. Zo hebben we een grote groep van professionals uit het hele land bij elkaar weten te brengen, die allemaal, geheel belangeloos, hebben meegeholpen. Ik was enorm onder de indruk van ieders inzet en enthousiasme. Er was zoveel gedrevenheid om hier écht iets moois van te maken. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt en was echt uniek.”

Het eindresultaat is helemaal geworden zoals Matthijs had gehoopt. Meer dan zelfs. “Alles klopte. We hebben alleen maar positieve reacties ontvangen. Dat het zo mooi is geworden. Niemand gelooft dat de dame die als gast fungeerde, een model was. Mijn vader gaf aan dat hij aan zijn moeder moest denken. Dat vond ik echt speciaal. Als het lukt om als relatieve buitenstaander iets te maken voor mensen die in de meest moeilijke tijd van hun leven zitten, voelt dat heel bijzonder.”

Nieuwsgierig geworden?

Bekijk hier de filmpjes

Campagne “Hoe dichterbij, hoe beter’

Hoe wordt er door het publiek gereageerd op de campagne?

“Wat we hier meemaken is uniek“

Oude liefde roest niet

Rien Grootjans & Iza van der Horst uit Arnemuiden

Te gast in het Familiehuis maart/april 2024

Ze sluiten graag aan bij de pauzemomenten van onze vrijwilligers. Stipt 10.30 uur en 15.00 uur zijn ze te vinden in de lobby van het Familiehuis voor een kop koffie met wat lekkers en een gezellig praatje. Even de gedachten verzetten en praten over van alles en nog wat. Maar vooral over zaken die niet met ziek zijn en het behandeltraject te maken hebben. Liever hebben ze het over de klok van Arnemuiden, het buurtgenootschap Kleverskerke en de schilderkunsten van Rien.

Rien Grootjans (77 jaar) en zijn partner Iza van der Horst (75 jaar) logeren zeven weken achtereen in het Familiehuis. Rien krijgt chemotherapie en wordt 35 keer bestraald aan een tumor in zijn neus en een uitzaaiing in een lymfeklier. Tien jaar geleden werd er ook al eens kanker bij hem geconstateerd. “Ik weet dus wat me te wachten staat. Een zwaar traject. Ik hoop vooral dat ik kan blijven eten en geen sondevoeding nodig zal hebben. Daar zie ik enorm tegenop.”

Rien en Iza zijn vijf jaar samen maar kennen elkaar al ruim zestig jaar. Ooit werkte Rien in het schildersbedrijf van Iza’s vader en was hij smoorverliefd op haar. Ze hadden korte tijd verkering maar de vader van Iza stak daar een stokje voor. Hij zag meer in een vriend van Rien. De verkering ging uit en nadat ze allebei getrouwd waren en een gezin kregen, verloren ze elkaar uit het oog. Maar Rien is Iza nooit vergeten. “Ieder jaar op 5 december zei ik tegen mijn vrouw; Iza is vandaag jarig. En toen mijn dochter klein was en vroeg of ik meer meisjes had gehad behalve haar moeder vertelde ik haar over Iza, mijn vriendinnetje van vroeger. Oude liefde roest niet.”

Beiden maken het overlijden van hun partner mee. Zo’n vijf jaar geleden krijgt Iza een herseninfarct en moet ze voor behandeling naar Goes. Daar werkt de dochter van Rien als ergotherapeut. Bij de naam Iza uit Arnemuiden moet ze direct denken aan de verhalen van

haar vader. “Mijn dochter is naar Iza gegaan en heeft gezegd dat ze de groeten van haar vader kreeg. “Dan moet je eerst vertellen wie je vader is”, zei Iza. Dat is Rien Grootjans. “Oh, maar die ken ik wel.” Daarna belde mijn dochter mij op om te vertellen dat ze Iza onder behandeling had. Dat vond ik zo’n leuk bericht, ik wilde gelijk naar de praktijk komen om haar op te zoeken. Maar dat was niet nodig. Mijn dochter had mijn telefoonnummer al aan Iza gegeven. Die belde kort daarop. Ik ben koffie bij haar gaan drinken en nooit meer weggegaan.”

In de zomer wonen ze in het huis van Rien in het Zeeuwse Kleverskerke en in de winter verhuizen ze naar het appartement van Iza in Arnemuiden, drie kilometer verderop. Maar nu eerst zeven weken in Rotterdam. Het Familiehuis was bij Rien al bekend. Tien jaar geleden werd hij behandeld in de Daniel den Hoed Kliniek en attendeerde hij zijn toenmalige vrouw op een verblijf in het Familiehuis. “Dat wilde ze destijds niet, maar ik wist dus wel van het bestaan. Toen we hier in het Erasmus MC een bekende tegenkwamen vertelde hij in het Familiehuis te ‘wonen’. Ik dacht eigenlijk dat het huis nog steeds op de Groene Hilledijk te vinden was. Hij heeft ons meegenomen om zijn plekje te laten zien en we hebben gelijk navraag gedaan wat de mogelijkheden voor ons waren. We zijn ontzettend blij dat we hier kunnen verblijven. Wat we hier meemaken is uniek. Iedereen is zo meegaand en er is altijd een luisterend oor. Er wordt ook niet doorgevraagd als het niet nodig is en er is altijd tijd voor een gezellig praatje.” Lachend voegt hij eraan toe: “Als vrijwilliger van het museum in Arnemuiden kon ik het niet laten om de vrijwilligers van het Familiehuis bij te praten over 450 jaar stadsrecht van Arnemuiden en de prachtige tentoonstelling over Willem van Oranje die nu in het museum te zien is. Daar weten ze nu alles van.”

Op 2 april 2024 werd het eerste lustrum van ons benefietevent Zing je Schor gevierd. Voor de vijfde keer beklommen amateur-artiesten het podium van Kantine Walhalla om hun favoriete poplied te zingen. Met achter zich de fantastische live band ‘Het Groot Niet Te Vermijden’ en voor zich een uitzinnig publiek.

Wekenlang werd toegeleefd naar deze bijzondere avond. Zowel voor als achter de schermen heeft iedereen zich ingezet om ook van deze editie weer een onvergetelijk feestje te maken. En dat is zeer zeker gelukt! Maar liefst 2.364 donaties leverden een recordopbrengst van ruim € 140.000,- voor het Familiehuis op. We zijn alle deelnemers, gastartiest Shirma Rouse, alle achterban en iedereen van de organisatie enorm dankbaar.

Bekijk hier een korte terugblik.

“Dit had het verhaal van mijn kunnenouderszijn“

VrijwilligerWilbert van der Sluis

Vanuit zijn ziekenhuisbed in het Erasmus MC keek Wilbert van der Sluis richting ’s Gravendijkwal.

Het oude Dijkzigt ziekenhuis stond er nog en het terrein aan de Coolhaven was nog onbebouwd.

Twee jaar daarna werd daar gestart met de ontwikkeling van de wijk Little C en weer drie jaar later is Wilbert één van de ruim honderd vrijwilligers in het daar gelegen Familiehuis.

Wanneer Wilbert (45 jaar) in 2017 een bobbeltje onder zijn oksel laat nakijken, volgt vrijwel direct een ziekenhuisopname van vier maanden. Hij heeft een kwaadaardig Non-Hodgkin lymfoom (lymfeklierkanker) in stadium vier met uitzaaiingen in beenmerg en hersenvocht. Genezing is mogelijk, maar het behandeltraject met chemo- en immunotherapie is heel zwaar. Het tweede chemotraject wordt hem zelfs bijna fataal. Maar het is niet voor niets. Na een lange zomer in het ziekenhuis wordt hij schoon verklaard.

Wilbert is geboren en getogen Rotterdammer; niet vies van hard werken, lekker nuchter, hart op de tong, sportief en een druk sociaal leven. Zijn ziekte heeft echter alles veranderd. Hij is nu zeven jaar verder maar het hoofdstuk kanker zal nooit afgesloten worden. “Ik ondervind er nog dagelijks hinder van. Lichamelijk is het zo zwaar geweest dat ik qua energie en fitheid niet meer terug zal kunnen komen op mijn oude niveau. Volgens de artsen zal dit ook nooit verbeteren en heb ik dit moeten leren accepteren.”

Bij de pakken neerzitten staat echter niet in Wilberts woordenboek. Alhoewel hij in eerste instantie 100% arbeidsongeschikt wordt verklaard, werkt hij nu als werkvoorbereider bij bouwbedrijf Dura Vermeer en is hij op zondagochtend een vast gezicht in het Familiehuis. “Mijn contract liep af bij de detacheerder waar ik werkte. Ik heb toen vooral even focus gelegd op fitter worden en veel eten. Toen ik het ziekenhuis uit kwam woog ik namelijk nog maar 47 kilo. Een oud-collega belde op en vroeg hoe het ging en wat ik aan het doen was. Hij regelde een afspraak met de HR afdeling van Dura Vermeer en voordat ik het wist werd er een contract opgesteld en kon ik weer aan de slag. Dat begon met drie ochtenden een paar uurtjes, maar is inmiddels uitgebouwd tot vijf halve dagen.” Toch had Wilbert het gevoel dat hij tijd en energie overhield om nog iets extra’s te doen. “Ik miste wat sociale contacten. Dus toen ik een bericht voorbij zag komen dat het Familiehuis op zoek was naar extra vrijwilligers, leek me dat een goed idee. Ik heb altijd gevoetbald op zondagochtend, maar nu dat is weggevallen kan ik in die tijd best iets nuttigs doen.”

Wilbert heeft zelf ondervonden hoe fijn het is om bezoek te krijgen als je in het ziekenhuis ligt. “Ik heb het geluk dat mijn ouders en broer heel vaak langs konden komen. Of vrienden die als verrassing bij restaurant The Harbour Club biefstukpuntjes, peking eend en flensjes voor mij hadden geregeld. Ik realiseer me dat dit voor mensen uit Vlissingen of Groningen niet zo gemakkelijk is. Dan is het Familiehuis een uitkomst.”

In de tijd dat hij nu werkzaam is in het Familiehuis, heeft Wilbert al vele mooie maar ook trieste verhalen gehoord.

“Laatst zat ik bij de receptie om een ouder echtpaar uit te checken. Zij hadden de leeftijd van mijn ouders en vertelden dat ze hun zoon van 43 jaar oud gingen ophalen in het ziekenhuis zodat hij thuis kon overlijden. Dan moet ik even slikken en besef ik me dat dit ook het verhaal van mijn ouders had kunnen zijn. Ook voor je omgeving is jouw ziekzijn heel zwaar. Je kunt zo weinig, behalve er zijn. Ik woon gelukkig nabij het Erasmus MC en ben blij dat ik nu, na mijn eigen ervaring, een steentje bij kan dragen voor degenen die van verder moeten komen en dankzij het Familiehuis een plek dichtbij hebben gevonden.”

Ook vrijwilliger worden?

Kom je uit de regio Rotterdam en lijkt het je leuk om op regelmatige basis (minimaal één dagdeel per week) de handen uit de mouwen te steken in het Familiehuis? Kijk dan op familiehuis.nl/vrijwilligerswerk voor alle informatie en het aanmeldformulier.

Met lood in mijn schoenen kwam ik hier binnen.

Mijn man ging een zwaar traject van chemobehandelingen in en ik verbleef ‘noodgedwongen’ in het Familiehuis. Nu, ruim 4 maanden later, neem ik met een brok in mijn keel afscheid.

Wat is het hier fantastisch!

De contacten die ik hier heb gelegd met lotgenoten zijn me nu al zeer dierbaar en blijvend. De steun en een luisterend oor van de vrijwilligers en het management zijn onbetaalbaar. Iedereen heel veel dank voor de veilige haven in een moeilijke tijd.

En voor iedereen die dit nu leest en hier ook ‘noodgedwongen’ moet verblijven; laat het over je heenkomen en ‘geniet’ van de liefdevolle mensen hier die het verblijf dragelijk maken.

Mijn dank is GROOT!

@FamiliehuisDanielDenHoed

@familiehuis_ddh

familiehuis-daniel-den-hoed

Help het Familiehuis met jouw financiële steun. Gebruik Tikkie of maak direct over op ons rekeningnummer NL24 ABNA 0491 9890 75. www.familiehuis.nl