nieuws
Relatiemagazine van Familiehuis Daniel den Hoed

“Het Familiehuis is een baken van rust.”
Dr. Ferry Eskens, internist-oncoloog Erasmus MC
“Ik kan het iedereen aanraden.”
Lia de Leeuw, vrijwilliger

“Het Familiehuis is een baken van rust.”
Dr. Ferry Eskens, internist-oncoloog Erasmus MC
“Ik kan het iedereen aanraden.”
Lia de Leeuw, vrijwilliger
Rachel Maréchal
Directeur Familiehuis Daniel den Hoed
Rotterdam nam onlangs afscheid van burgemeester Aboutaleb, die zich bijna 16 jaar op een bijzondere wijze heeft ingezet voor onze stad en haar inwoners. Ook ons goede doel mocht steevast rekenen op het warme hart van deze burgervader. Op vele manieren toonde hij de afgelopen jaren zijn oprechte betrokkenheid bij ons logeerhuis en droeg hij zijn steentje bij aan voor ons belangrijke mijlpalen. Zoals het 25-jarig bestaan, de grote fondsenwervende campagne voor onze verhuizing en de officiële opening van het nieuwe en grotere Familiehuis. Meerdere malen sprak hij daarbij deze rake woorden van ras-Rotterdammer Jules Deelder; “De omgeving van de mens is de medemens”. Ook de treffende titel “Het mooiste huis van Rotterdam, waar je liever niet wilt zijn” danken we aan deze burgemeester.
Colofon
Zelf voel ik me bevoorrecht om me al tien jaar voor dit mooiste huis in te mogen zetten. Samen met een groot aantal betrokken mensen konden we de afgelopen jaren grote stappen vooruit zetten. Belangrijke stappen waardoor de toegevoegde waarde van ons logeerhuis voor kankerpatiënten en hun naasten verder is vergroot. Tijdens deze reis is, mede door de schaalvergroting en verdere professionalisering, vanzelfsprekend het nodige veranderd binnen de organisatie. Maar wat gelukkig altijd behouden is gebleven is de oprechte warmte, geborgenheid en steun voor onze gasten, onze medemensen dus. Dát is uiteindelijk waar het in het Familiehuis al ruim 33 jaar om draait.
Uitgave: Familiehuis Daniel den Hoed, 010 704 11 05, familiehuis@erasmusmc.nl, www.familiehuis.nl, IBAN
Interviews en redactie: Heidi van Son - Leeuwangh Vormgeving: Schinkelshoek Communicatie
“Er is maar 1 weg naar de medemens. De weg van het hart”, aldus de Belgische pater Phil Bosmans. En warme harten zijn er in deze wereld, die helaas alsmaar harder lijkt te worden, gelukkig nog genoeg. Want wat prijzen wij ons rijk met de grote groep mensen die het Familiehuis liefdevol ondersteund en dus mogelijk maakt. Lieve collega’s, vrijwilligers, bestuursleden, ambassadeurs, sponsorrelaties… allemaal onmisbare kanjers met een hart van goud, die samen het verschil maken.
Ahmed Aboutaleb blijft, wat hij in de nabije toekomst ook gaat doen, ongetwijfeld oók voor velen het verschil maken. En wij in het Familiehuis? Wij blijven ons vanuit ons hart onverminderd inzetten voor onze zieke medemens en zijn/haar naasten. Doet u mee?
Vanaf 1 januari 2025 kunnen bedrijven hun giften aan goede doelen (ANBI’s) niet meer aftrekken van de vennootschapsbelasting. Dit betekent dat donaties als winstuitkeringen worden behandeld, met mogelijke belastingheffing als gevolg. In plaats van directe giften kunnen bedrijven zich nog wel richten op sponsoring en initiatieven passend binnen het thema Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO). Deze giften blijven fiscaal aftrekbaar maar zijn wellicht iets lastiger in te vullen. Iets om over na te denken dus…
Óf er nu je voordeel mee te doen…
Tot het einde van 2024 kunnen bedrijven namelijk nog profiteren van de fiscale voordelen van giften aan ANBI’s.
Dit is dus een uitgelezen kans om Familiehuis Daniel den
Hoed nog voor 31 december te steunen met een gift zonder dat jouw bedrijf daarover inkomstenbelasting en/of dividendbelasting verschuldigd is.
Gebruik de QR code om direct naar onze website te gaan. Hier vind je diverse mogelijkheden om het Familiehuis te steunen. Liever persoonlijk contact hierover?
Stuur dan een mail naar familiehuis@erasmusmc.nl
Geef een cadeau aan
Familiehuis Daniel den Hoed
Veel bedrijven reserveren jaarlijks een maatschappelijk budget voor goede doelen. Vaak krijgen medewerkers de kans om zelf een doel voor te dragen en te vertellen waarom juist dát doel hen aanspreekt en zo belangrijk is. Familiehuis Daniel den Hoed is een mooie bestemming voor zo’n symbolisch cadeau. Aanmelden is vaak een kleine moeite, maar maakt voor onze gasten een wereld van verschil. Heeft jouw bedrijf een ‘MVO-potje’?
Dan hopen we dat je aan ons denkt.
Wat begon met een oogontsteking eindigde in de diagnose leukemie.
Voor Ruud Versluis (68 jaar) is het nog steeds moeilijk te begrijpen hoe deze ziekte bij zijn vrouw Margreet (68 jaar) zo’n lange tijd heeft kunnen sluimeren. “Bij vermoeidheid en een ontsteking, denk je helemaal niet aan leukemie. Het begint heel langzaam, maar op een gegeven moment nemen de klachten toe. We zijn geen zeurpieten en hartstikke fit, maar ik zag haar conditie ineens zo achteruit gaan. Ik wist dat het echt niet goed zat.”
Ruud & Margreet Versluis uit Portugal
Te gast in het Familiehuis sinds april 2024
“Ik ben in de fitnessruimte in training om zelf lopend naar het ziekenhuis te kunnen.“
Ruud en Margreet woonden jaren in Papendrecht en hebben beiden in het onderwijs gewerkt. Ruud in het voortgezet onderwijs als docent Nederlands en Geschiedenis en Margreet voor de kleuterklas. Vele vakanties brachten ze door in hun eigen Portugese vakantiehuis. Na hun pensioen besloten ze voorgoed in Portugal te gaan wonen. Het eerste bezoek aan een arts in maart 2024 was dus ook in hun nieuwe thuisland waarna opname volgde in een ziekenhuis in Lissabon. Al snel werd duidelijk dat het beter zou zijn terug naar Nederland te gaan voor verdere behandeling. Een stamceltransplantatie wordt in Portugal namelijk niet meer uitgevoerd na het 50e levensjaar, maar zou voor Margreet levensreddend kunnen zijn.
Ruud denkt met veel verdriet terug aan deze beginperiode. “Het is zo ongelooflijk moeilijk om als naaste helemaal niets te kunnen doen. Alles wat ik las over de ziekte van Margreet was best negatief en overlevingskansen zijn, zeker op oudere leeftijd, klein. Ik had het gevoel alle grip te
verliezen en zag onze toekomst in elkaar storten.” In het Erasmus MC was al heel snel een kamer vrij. Margreet krijgt in Lissabon een laatste chemobehandeling en extra bloedplaatjes om sterk genoeg te zijn om de vliegreis naar Rotterdam te kunnen maken waarna het wachten is op een geschikte donor.
In het Erasmus MC ziet Margreet vanuit haar kamer het Familiehuis. Ruud besluit naar de overzijde te wandelen om te informeren welke mogelijkheden er zijn voor een verblijf. “We zijn hier ongelooflijk gastvrij ontvangen. Het is een schitterend, warm en schoon logeerhuis. We hebben zoveel lieve mensen ontmoet. Ondertussen hebben we de stamceltransplantatie achter de rug en verblijven we al behoorlijk wat weken hier. We hopen voor de feestdagen weer naar huis te mogen.”
Sporten is belangrijk Margreet herstelt snel na de verschillende chemotrajecten. Na haar stamceltransplantatie merkt ze echter dat haar conditie flink achteruit is gegaan.
Honderd meter lopen voelt als een marathonafstand. In het Familiehuis maakt ze dagelijks gebruik van de kleine fitnessruimte. “Ik begon met vijf moeizame minuten op de loopband, maar inmiddels lukt het al om vijftien minuten te wandelen. Ook gebruik ik de kleine gewichten die er liggen om mijn spierkracht weer een beetje op te bouwen. Ik moet nu nog geregeld toegeven aan mijn vermoeidheid maar hoop snel weer lekker buiten te kunnen wandelen. Mijn streven is om straks lopend het ziekenhuis te kunnen halen. Daar train ik echt voor.
Ook Ruud is flink in beweging. Hij loopt graag hard en gaat via de Maastunnel over de Willemsbrug weer terug naar het Familiehuis. Voor hem dé manier om zijn gedachten te verzetten en spanning en stress los te laten. “Sporten is superbelangrijk. Voldoende bewegen draagt bij aan een voorspoedig herstel. We zijn dan ook erg blij dat het Familiehuis deze fitnessruimte heeft en maken er dankbaar gebruik van.”
“Het
is zonde als je niet bekend bent met de mogelijkheden om een herinnering aan je dierbare te vereeuwigen.”
Na ieder overlijden komt een moment dat spullen van de overledene uitgezocht moeten worden. Wanneer dat moment daar is, is voor iedereen verschillend. Geen makkelijke opgave en wederom een moment van afscheid nemen. Toch is een definitief afscheid van bijvoorbeeld kledingstukken, waar vele herinneringen aan vastzitten, niet nodig. Linda de Ree kan hiervan namelijk iets tastbaars en blijvends maken; een kussen, deken of knuffel gemaakt van stoffen waar vele persoonlijke verhalen achter schuilen.
Linda (60 jaar uit Aalsmaar) liep al langere tijd met het idee rond. Toch kwam het er maar niet van. Tot ze besloot het idee eens te vertellen aan enkele bekenden en alleen maar positieve reacties terug kreeg. Zo’n 13 jaar geleden durfde Linda toch de sprong te wagen en werd haar bedrijfje ‘Hoezen om te kussen’ geboren. Geen uniek concept, bleek later, maar wel een heel bijzondere en dankbare manier om na een overlijden troost te bieden.
“Achter ieder kledingstuk zit een verhaal. Als mensen materialen komen brengen, nemen ze soms ook foto’s mee en praten we samen over de overledene. Als ik aan het werk ben, is het puur stof en heeft het voor mij geen betekenis. Maar wanneer het kussen, de deken of knuffel opgehaald wordt, is er zoveel herkenning. Ieder stukje stof brengt voor de nabestaande een eigen herinnering met zich mee.”
Linda begon met het maken van kussenhoezen, maar al snel bleek er ook vraag naar dekens en knuffels. Alle stoffen zijn hiervoor te gebruiken, van dunne sjaals tot wollen truien en van leren tasjes tot lycra badkleding.
Onlangs ging ze aan de slag met een spoedklus. “Ik werd benaderd door een jongeman van 27 wiens moeder drie weken daarvoor was overleden. Hij was bezig met het opruimen van haar spullen en tegelijk zijn eigen koffer aan het inpakken omdat hij voor zijn werk twee jaar naar Maleisië zou vertrekken. Zijn schoonzus attendeerde hem op de mogelijkheid een
deken van enkele kledingstukken te maken. Ik heb alles op alles gezet om ervoor zorgen dat hij een tastbare herinnering aan zijn moeder mee kon nemen op reis en dat is gelukt. Hij was ongelooflijk dankbaar.”
Uitdagingen gaat ze dus niet uit de weg en aan creativiteit geen gebrek. “Ik maakte eens een kat van een paar favoriete herensokken. Dat is in het begin even puzzelen met het maken van een patroon, maar uiteindelijk wel gelukt. Deze man was plotseling overleden en zijn vrouw was gek op katten. De knuffel werd voor haar een heel dierbare combinatie.”
Linda vindt het jammer als mensen achteraf vernemen dat het mogelijk is om kledingstukken op deze manier een tweede leven te geven. Vaak zijn alle spullen dan al opgeruimd. “Ik vul mijn week gemakkelijk met alle opdrachten die ik krijg, maar hoop echt dat het werk van herinneringsspecialisten meer bekendheid krijgt. Het is zo zonde als je later spijt hebt omdat je niet bekend was met de mogelijkheden om een herinnering aan je dierbare op een voor jou passende manier te vereeuwigen.”
Via www.herinneringsspecialisten.nl zijn vele professionals te vinden die helpen om dierbare herinneringen vast te leggen of te bewaren in woord, beeld, geluid, textiel of natuurlijke materialen.
Behalve dat ze eigenaar is van ‘Hoezen om te kussen’ werkt Linda parttime bij Royal FloraHolland. Twee keer ging ze met haar collega’s het Roparun-avontuur aan. Onderweg naar de startlocatie in Frankrijk maakte het team ook dit jaar traditiegetrouw een tussenstop in het Familiehuis. Daar overhandigde Linda een heel bijzonder olifantje gemaakt van oude Roparunshirts.
“Patiënten zijn vaak bereid mee te doen aan experimenteel onderzoek”
Een interview met dr. Ferry Eskens, internist-oncoloog Erasmus MC
Al 27 jaar is dr. Ferry Eskens werkzaam in het Erasmus MC. Na zijn studie in Nijmegen vond hij het tijd om hetgeen hij in het Oosten had geleerd, in het Westen in praktijk te brengen. Binnen de afdeling interne oncologie bekleedt dr. Eskens de functie van internist-oncoloog en richt hij zich op de behandeling van kanker door middel van medicijnen. In het ziekenhuis heeft hij een typisch academisch takenpakket; hij is direct betrokken bij patiëntenzorg, heeft een taak binnen onderwijs en opleiding van studenten en artsen én hij houdt zich bezig met wetenschappelijk onderzoek.
In al die jaren heeft hij heel wat ontwikkelingen op het gebied van kankerbehandeling voorbij zien komen. Daarin heeft hij, samen met vele anderen, nationaal en internationaal, een rol gespeeld. “Ik heb gezien hoe vele behandelingen na en naast chemotherapie zijn ontwikkeld en een vaste plaats hebben gekregen in de dagelijkse zorg voor onze patiënten. Ik was nauw betrokken bij de geboorte en opkomst van diverse nieuwe soorten behandeling, waaronder immunotherapie. Het onderzoeken en implementeren van dergelijke nieuwigheden is een cruciaal onderdeel van de high tech geneeskunde die we binnen het Erasmus MC Kanker Instituut bieden. Dat zijn geen gemakkelijke processen. Nieuwe middelen zijn vaak behoorlijk belastend en bijwerkingen zijn niet altijd goed in te schatten. Je wordt in onderzoeksfases af en toe door onverwachte dingen weer op je plek gezet. Dat hoort erbij. Maar we kunnen inmiddels al heel veel meer soorten behandelingen bieden dan vroeger.”
De ontwikkeling van nieuwe behandelingen vraagt om experimenteel onderzoek. Dr. Eskens merkt dat veel patiënten bereid zijn het Erasmus MC hierbij te helpen. “Patiënten zijn vaak gemotiveerd om medewerking te verlenen aan researchtrajecten, zogenaamde Fase 1 studies. Voor deze patiënten is zo’n studievoorstel een laatste traject. Hun ziekteproces is vergevorderd en zij hebben al vele behandelingen achter de rug. Een kwetsbare groep dus.”
Geregeld wijst dr. Eskens zijn patiënten op de mogelijkheid tijdens het studietraject gebruik te maken van het Familiehuis. “Ik wil hen heel graag helpen en gemak en geborgenheid bieden in de tijd dat zij zich inzetten voor soms heel belastende behandelingen. We zien dat nieuwe behandelingen veelvuldig gepaard gaan met complexe bijwerkingen waardoor het voor patiënten vaak zwaar is om hun motivatie tot deelname terugbetaald te krijgen. Ik hoop dat ik die motivatie kan ondersteunen door hen te wijzen op het comfort en de warmte van het Familiehuis. Het Familiehuis is voor de patiënt, maar ook voor mij als onderzoeker, een baken van rust.”
De patiënten die hij spreekt over hun verblijf in het Familiehuis zijn altijd heel positief en dankbaar. Hij vindt het bijzonder te zien hoe de zorgen van, maar juist ook het zorgen voor, de patiënt in het logeerhuis samenkomen.
Al een aantal jaar doneerde dr. Eskens geregeld een bedrag aan het Familiehuis. Onlangs besloot hij een periodieke schenkingsovereenkomst te tekenen waarmee hij minimaal vijf jaar een vast bedrag schenkt. “Ik doneerde aan een aantal goede doelen en heb dit eens goed onder de loep genomen. Daarbij heb ik ook gekeken of het Familiehuis een ANBI-status heeft. Ik was blij dat dit zo bleek te zijn omdat dit naast praktische (belasting)voordelen voor mij als donateur ook betekent dat het Familiehuis voldoet aan de eisen van ANBI. Ik hoop dat velen mijn voorbeeld volgen. Het betaalt zich namelijk op zoveel manieren terug. Dat is niet in geld uit te drukken.”
“Ik besloot onlangs een periodieke schenkingsovereenkomst te tekenen voor het Familiehuis.”
Kiezen voor een periodieke gift, betekent profiteren van aantrekkelijke belastingvoordelen. Om dit vast te leggen is tussenkomst van een notaris niet nodig. Wel moet een schenkingsovereenkomst worden getekend inclusief de toezegging minimaal één keer per jaar een donatie te doen gedurende een periode van ten minste vijf jaar. Gebruik de QR code om naar de website van het Familiehuis te gaan voor een uitgebreide toelichting op alle geldende voorwaarden en een blanco schenkingsovereenkomst.
Op de fiets van Florence in Italië naar het Erasmus MC in Rotterdam. Een afstand van zo’n 1.500 kilometer die volgens Google Maps op de fiets non-stop afgelegd kan worden in 80 uur. Als dat de manier is om geld in te zamelen én heel veel nieuwe stamceldonoren te vinden, dan doet Gijs Zebregts (27 jaar uit Den Haag) dat. Dankzij een stamceldonor heeft hij zijn leven teruggekregen. En dat gunt hij vele andere leukemiepatiënten ook.
In september 2025 moet het gaan gebeuren. Dan stapt Gijs in zijn favoriete Europese stad Florence op de fiets en wil hij na 14 dagen eindigen voor de deur van het Erasmus MC. Dé plek waar hij enkele maanden geleden de stamcellen van een donor ontving nadat hij in augustus 2023 te horen kreeg Acute Myeloïde Leukemie te hebben.
Gijs is hartstikke fit en snapt er niets van als hij tot twee keer toe een longontsteking heeft en een keer flauw valt. Het zal bloedarmoede zijn of misschien een beetje stress en vermoeidheid na het starten van een nieuwe baan. Uiteindelijk vertrouwt de longarts het niet en verwijst Gijs naar het ziekenhuis om bloed te prikken. Een half uur later zit hij op de spoedeisende hulp en krijgt de diagnose leukemie. Na chemotherapie volgt een stamceltransplantatie om vervolgens te eindigen met nogmaals een hoge dosis chemo. Zijn eigen stamcellen blijken niet geschikt en dus wordt er gezocht naar een donor. Voor een blanke, jonge man zijn er relatief voldoende donoren te vinden en dus is een match redelijk snel gemaakt.
Na maanden in het ziekenhuis werd Gijs begin 2024 ontslagen en mocht hij naar huis. Het gaat op dit moment heel goed met hem. Hij heeft zijn ziekte ondanks alles ook als iets positiefs ervaren.
Het heeft hem tijd gegeven om na te denken over wat hij nu echt wil in het leven. Eén van die dingen is het organiseren van een sponsorevent. “Ik wil heel graag mijn dankbaarheid tonen aan de donor en het medisch personeel van het Erasmus MC Kanker Instituut en deze hele periode op een positieve manier afsluiten. In het ziekenhuis heb ik heel veel geleerd over de behandeling van leukemie en het belang van onderzoek. Een onderzoeksteam houdt zich nu bezig met het verkleinen van de kans op afstoting na transplantatie. Om dit onderzoek uit te kunnen voeren is veel geld nodig. Maar ook variëteit in stamceldonoren is enorm van belang. Jaarlijks zouden er zo’n 30.000 nieuwe stamceldonoren zich moeten aanmelden om de database enigszins actief en gevuld te houden. Dit gaat bij voorkeur om jonge donoren en donoren van gemengde of niet-westerse afkomst. Het aantal nieuwe stamceldonoren loopt de laatste jaren alleen maar terug. Dit jaar komt de teller zelfs niet boven de 10.000 personen uit. Ik wil alles op alles zetten om geld in te zamelen, misverstanden over het doneren van stamcellen weg te nemen en heel veel nieuwe donoren aantrekken.”
Tijdens zijn opname in het Erasmus MC ontstaat het idee dat op de fiets te doen.
Aanmelden als stamceldonor:
In de weken dat hij in isolatie in het ziekenhuis verblijft zit hij soms anderhalf uur op de hometrainer die in zijn kamer staat. “Die fiets was mijn manier om mijn hoofd leeg te maken. Ik zette hem altijd tegen het raam zodat ik het gevoel had buiten te fietsen. Het zorgde ervoor dat mijn kamer een stuk groter leek.”
De missie van Gijs is helder, maar vraagt de nodige toelichting. Heel veel mensen weten helemaal niet wat het doneren van stamcellen inhoudt. “Aanmelden als donor is eigenlijk heel simpel. Je haalt drie wattenstaafjes langs je wang en wanneer je geschikt bent, word je opgenomen in een database. De kans dat je daadwerkelijk wordt opgeroepen, is heel klein. Maar ben je wel een match dan word je volledig begeleid. Het idee heerst dat een pijnlijke beenmergpunctie vereist is om stamcellen te kunnen doneren. In de meeste gevallen is dit helemaal niet nodig. Indien het wel nodig is, gebeurt dit onder volledige narcose. In verreweg de meeste gevallen worden stamcellen via het bloed verzameld. Ook zijn er zorgen om bijwerkingen van de groeimiddelen die worden ingespoten, maar die zijn meestal heel mild en van korte duur. Het is verhoudingsgewijs een heel kleine gift met een ongelooflijk grote impact voor de patiënt. Je kunt letterlijk iemands leven redden.”
Via zijn Instagram-account (@stamgenoten) houdt Gijs iedereen op de hoogte van zijn activiteiten in de aanloop naar zijn grote fietstocht.
“Ik heb mijn ziekte ondanks alles ook als iets positiefs ervaren.”
Aan een half woord genoeg
In de weken dat Gijs wordt behandeld in het Erasmus MC, logeren zijn ouders in het Familiehuis. Zijn moeder zag hier in het begin enorm tegenop omdat ze bang was continu geconfronteerd te worden met verhalen over kanker. Al heel snel was dat gevoel verdwenen. Hun verblijf in het Familiehuis was juist heel prettig. Ze kwamen in contact met lotgenoten en hadden bij hen aan een half woord genoeg. Ook waren ze heel blij met alle begrip en het luisterend oor van de vrijwilligers. Voor Gijs was het heel geruststellend te weten dat zijn ouders op een fijne plek dichtbij hem waren en niet alleen elkaar hadden, maar ook konden praten met mensen in een vergelijkbare situatie.
“Ik kan het iedereen aanraden“
Lia de Leeuw en haar man Mario zijn al 40 jaar eigenaar van De Leeuw Delicatessen. Een speciaalzaak in Rotterdam Blijdorp waar je onder andere overheerlijk vers brood, belegde broodjes en mooie streekproducten kunt vinden. Mario staat in de winkel en Lia (60 jaar) zorgt voor de levering van al het lekkers bij kantoren en bedrijven. Toen corona uitbrak viel Lia’s werk stil. Kantoren bleven leeg en het leveren van broodjes was voor lange tijd niet nodig.
Omdat stilzitten niets is voor Lia, twijfelde ze geen moment toen ze op RTV Rijnmond een oproep voorbij zag komen voor extra vrijwilligers voor Familiehuis Daniel den Hoed. “Het alleen thuis zitten was ik al heel snel zat. Ik wilde andere mensen ontmoeten en vond het een fijn idee om weer eens collega’s te hebben.” Tegelijkertijd vond Lia het ook een beetje spannend om aan de slag te gaan in het Familiehuis. Omgang met klanten in de winkel is haar niet vreemd, maar hoe gaat dat als je te maken hebt met mensen die ziek zijn of een zieke geliefde in het ziekenhuis hebben liggen? “Ik kwam er al snel achter dat ik me daar helemaal niet druk om had hoeven maken. Als je een beetje sociaal bent, gaat het allemaal vanzelf. Het klinkt misschien gek, maar het is echt leuk om te doen. Het vrijwilligerswerk brengt mij veel meer dan dat ik geef. Het zorgt ervoor dat je dingen relativeert en het is bijzonder te merken dat wat je doet, zo enorm gewaardeerd wordt.”
Na de hele coronaperiode komt het bezorgwerk in de winkel weer op gang. Dat was voor Lia geen reden om te stoppen met haar vrijwilligerswerk in het Familiehuis. Iedere dinsdagmiddag is ze aanwezig voor haar vaste wekelijkse dienst. “lk kan het iedereen aanraden. Het kost een beetje van je tijd, maar je krijgt er zoveel voldoening voor terug. Hoe bijzonder is het niet dat we met ruim 100 verschillende mensen zoveel impact kunnen maken in de levens van onze gasten. Ik ben er trots op dat ik daar een klein onderdeeltje van mag zijn.”
Lia is een echte aanpakker. Ze is inmiddels voorzitter van de Vrijwilligersraad en zorgt er wekelijks voor dat alle statiegeldflesjes en -blikjes worden ingeleverd. Ze opperde, samen met collega-vrijwilliger Piny, de kwartaalschoonmaak. “Alle vrijwilligers werken met takenlijsten. Zo zorgen we ervoor dat alle dagelijkse taken worden uitgevoerd en voor iedereen zichtbaar is wat wel of nog niet gedaan is in huis. We constateerden dat iedereen de handen vol heeft aan de dag- en weektaken waardoor bepaalde klussen nauwelijks konden worden opgepakt. Het leek ons daarom een goed idee om een kwartaalschoonmaak in te voeren. We sturen een oproepje naar de collega-vrijwilligers en gaan, buiten de reguliere diensten om, in een team aan de slag met bijvoorbeeld het soppen van alle keukenkastjes.”
Het werken in het Familiehuis heeft Lia ook een aantal dierbare vriendschappen opgeleverd. “Ik heb zoveel mensen leren kennen hier. Dat is ook wat ik uit het vrijwilligerswerk hoopte te halen. Het hebben van een groot sociaal netwerk is gewoon belangrijk, ook als je niet meer werkt. En een mooie bijkomstigheid is dat mijn man en ik nu thuis aan tafel heel andere verhalen te delen hebben.”
Het Familiehuis is trots en dankbaar te mogen beschikken over een grote groep trouwe vrijwilligers. Zonder hen kan het Familiehuis eenvoudigweg niet bestaan!
Velen van hen zijn al geruime tijd actief voor onze goede doelen organisatie. Daar zijn we ongelooflijk blij mee en ook best trots op. Jaarlijks zetten we tijdens een uitje onze jubilerende vrijwilligers in het zonnetje.
Dit jaar waren dat maar liefst acht vrijwilligers. Bij elkaar opgeteld zetten zij zich al 95 jaar in voor het Familiehuis en haar gasten. Chapeau!
In oktober 2024 bracht de regionale omroep RTV Rijnmond een bezoek aan het Familiehuis voor een item over het vrijwilligerswerk. Twee van onze enthousiaste vrijwilligers, Caat en Herbert, deelden hun ervaringen en hun waardevolle bijdrage aan het Familiehuis. Daarnaast vertelden logeergasten Ruud en Margreet Versluis wat het voor hen betekent om een tijdelijk thuis bij ons te hebben.
Het resultaat is een prachtig filmpje dat niet alleen inzicht geeft in het vrijwilligerswerk, maar ook laat zien wat het zowel onze vrijwilligers als de gasten oplevert. Een hartverwarmende blik achter de schermen van het Familiehuis.
Bekijk het filmpje hier ”Het is heel prettig om met vrijwilligers te praten als je je vrienden en bekenden mist.”
Ook vrijwilliger worden?
Wij kunnen altijd extra vrijwilligers gebruiken. Kom je uit de regio Rotterdam en lijkt het je leuk om op regelmatige basis (minimaal één dagdeel per week) de handen uit de mouwen te steken in het Familiehuis? Kijk dan op familiehuis.nl/vrijwilligerswerk voor alle informatie en het aanmeldformulier.
Een huis vol hoop, een plek van licht, Waar warmte alle zorgen zacht verlicht. Dank voor jouw steun, jouw liefde, jouw kracht, Voor een ieder die bij ons een tijdelijk thuis verwacht.
@FamiliehuisDanielDenHoed
@familiehuis_ddh
familiehuis-daniel-den-hoed