Een nieuw gezicht in de geestelijke verzorging 10
Aandacht maakt alles mooier. Dat is in de loop van de jaren zo’n beetje mijn levensmotto geworden. Ik heb ervaren hoe wij mensen opleven van liefdevolle en oprechte aandacht. Aandacht doet onze problemen en zorgen niet verdwijnen. Toch helpt het wel om je hart bij elkaar te luchten en je gezien en gehoord te voelen. Dat brengt wat licht in het donker.
Mijn naam is Gerrit Riemer. Ik ben geestelijk verzorger en val in voor Linda Ottevanger nu zij met zwangerschapsverlof is. Ik woon met Marjolein en onze twee zoons in de Bijlmer, in een kleine christelijke leefgemeenschap. Ik ben zeven jaar predikant geweest. Toen was het voor mij nodig om even niet voor mijn werk met levensbeschouwing en geloof bezig te zijn. Ik ben als kok aan de slag gegaan en heb het zelfs tot chefkok geschopt in een eenvoudig restaurant. Dat waren vijf mooie jaren van heel hard werken in de keuken. Tegelijkertijd miste ik wel een belangrijk element uit mijn domineestijd: het meelopen met een ander en luisteren naar wat hem of haar bezighoudt. Dat wilde ik heel graag weer gaan doen, maar dan op een plek waar ik mensen tegenkom met allerlei verschil-
lende achtergronden. Daarom ben ik geestelijk verzorger geworden. Bij geestelijk verzorgers mag je vrij praten over wat je bezighoudt. Wij kunnen, als het goed is, goed luisteren en doorvragen. Zo zijn we mensen bij wie je op verhaal kunt komen en met wie je kunt zoeken naar wat voor jou van waarde is en zin geeft. Alle gesprekken zijn vertrouwelijk. In de ontmoeting met mensen op hoge leeftijd raakt het me dat zij meestal geen verstoppertje meer spelen door zich groot te houden. Daar leer ik veel van. In de gesprekken gaat het dan al snel over de dingen die er toe doen en kunnen we zoeken naar dat wat troost, draagt en kracht geeft.
