ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Αν… ελεύθερο πανεπιστήμιο
ίναι εντυπωσιακό να αναγνωρίσει κανείς πως το πανεπιστήμιο, αλλά και συνολικά η εκπαίδευση, είναι το πεδίο όπου αποκρυσταλλώνεται τέλεια η νεοφιλελεύθερη πολιτική, η οποία εκτείνεται μετά και συνολικά στα κοινά και δημόσια αγαθά. Αυτή είναι η πολιτική που μας οδηγεί να στρεφόμαστε στην ιδιωτική παραπαιδεία από τη δευτεροβάθμια κιόλας εκπαίδευση γιατί τα δημόσια σχολεία λειτουργούν με τραγικές ελλείψεις καθηγητών αλλά και υποδομών. Αυτή η ίδια πολιτική που μας κάνει να στρεφόμαστε και πάλι στην ιδιωτική εκπαίδευση, όταν η ΕΒΕ μας αποκλείει από το να σπουδάσουμε σε μία από τις σχολές της επιλογής μας. Το σχέδιο για το οποίο μιλάμε και από το οποίο απορρέουν οι προηγούμενες συνθήκες, φτάνει τώρα λοιπόν στο σημείο τομής για την ολοκλήρωσή του: στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, με δίδακτρα, τα οποία θα «πωλούν» πτυχία ισάξια με εκείνα των δημόσιων πανεπιστημίων. Με μόνη προϋπόθεση την οικονομική μας δυνατότητα να τα αγοράσουμε. Βέβαια και σήμερα, μετά από χρόνια στρατηγικής
υποβάθμισης των δημόσιων δομών και υποχρηματοδότησης της Παιδείας, η αναγκαιότητα να ξοδεύονται υπέρογκα ποσά σε φροντιστήρια, ενοίκια, σίτιση, μεταφορές, ακόμα και σε υλικά απαραίτητα για τα μαθήματα του ίδιου του «ΔΩΡΕΑΝ» δημόσιου πανεπιστημίου, είναι ήδη έντονα υπαρκτή.
Ετσι λοιπόν σήμερα, προ των πυλών της ίδρυσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ούτε η δημόσια Παιδεία είναι ουσιαστικά και πραγματικά δωρεάν, δημιουργείται μια ψευδεπίβολη σύγχυση σχετικά με το εάν το δημόσιο πανεπιστήμιο ή το ιδιωτικό είναι η ταξική επιλογή.
Το «ελεύθερο πανεπιστήμιο» της κυβέρνησης της Ν.Δ. λοιπόν για ολόκληρη την κοινωνία -εξαιρουμένων των ιδιωτών για τους οποίους πράγματι ανοίγονται παράθυρα σε νέες ευκαιρίες κερδοφορίας- θέτει ταξικά εμπόδια στο δικαίωμά μας στην παιδεία και τη μόρφωση. Και δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη από το γεγονός ότι όσο το υπουργείο Παιδείας κρύβεται και ψευδώς μιλάει για «ελευθερία» και «αναβάθμιση»
της Παιδείας, άλλο τόσο η μαθητική κοινότητα δείχνει πως έχει καταλάβει απόλυτα ότι την απειλούν με το τελειωτικό χτύπημα στο μέλλον της. Μια γενιά που αποκλείεται από την αρχή της ζωής της από αγαθά και δομές, τις οποίες η Πολιτεία θα έπρεπε να υποχρεούται να παρέχει, βλέπει καλύτερα από τον καθένα μας ότι απέναντι στη διεκδίκηση για Παιδεία χωρίς αποκλεισμούς, οι πολιτικές που επιμένουν να ιδιωτικοποιούν ενδιαφέρονται μόνο για τα κέρδη. Η μαθητική και φοιτητική κοινότητα που βρίσκει διεξόδους και χτίζει η ίδια αντιπαραδείγματα συλλογικού διαλόγου και δράσης μέσα στο αυταρχικοποιημένο κατά τα άλλα μοντέλο του σχολείου ή μέσα στο αστυνομοκρατούμενο πανεπιστήμιο, που υπερασπίζεται έτσι, όχι τη δημόσια Παιδεία που ξέρει, αλλά τη δημόσια Παιδεία που της αξίζει, εμπνέει κάθε κομμάτι της κοινωνίας να σταθεί μαζί της σε αυτή τη μάχη.
της ΘΡΑΝΙΑ 24 | 2 | 2024 ΕΙΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» 7
Ε