Εφημερίδα "Πράσινη Πολιτική" | Φύλλο 111

οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη Μηνιαία οικοΛογική Εφημερίδα | Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2013 | Φύλλο 111 | Τιμή φύλλου 0,01 €

Σκουριές Χαλκιδικής: αγώνας για τη ζωή και τη δημοκρατία

Της Βάσως Νάκου*

Τα πρόσφατα γεγονότα στις Σκουριές Χαλκιδικής άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της περιοχής και της πολύχρονης υπόθεσης με τα μεταλλεία χρυσού.

Ο

ι κάτοικοι που αγωνίζονται ειρηνικά και με κάθε έννομο και αξιέπαινο τρόπο τόσα χρόνια προκειμένου να αποτρέψουν την πολλά υποσχόμενη επένδυση και να σώσουν τον τόπο τους από τη βέβαιη και μη αναστρέψιμη καταστροφή, τώρα αγωνίζονται ενάντια στην εφιαλτική μετάλλαξη της κρατικής εξουσίας σε προστάτη των ιδιωτικών συμφερόντων και της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός». Άλλωστε, οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδια και του Πρωθυπουργού καθιστούν σαφές ότι προτεραιότητα της κυβέρνησης αποτελούν η ασφάλεια των επενδυτών «με κάθε κόστος», παραβλέποντας το γεγονός ότι προτεραιότητά τους σε ένα σύγχρονο «ευρωπαϊκό κράτος δικαίου» θα έπρεπε να αποτελούν η ασφάλεια και η ευημερία των πολιτών της χώρας και η εξασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος. αφιέρωμα _σ. 8

Επιβίωση των αγροτών Ποιότητα στη Γεωργία Επίσκεψη των Οικολόγων Πράσινων στο μπλόκο της Νίκαιας & συνέντευξη Τύπου

Τη στήριξη των Οικολόγων Πράσινων στα δίκαια αιτήματα των αγροτών μετέφερε ο συντονιστής της Γραμματείας και πρώην ευρωβουλευτής Μ. Τρεμόπουλος, που επισκέφτηκε τους αγρότες και έδωσε συνέντευξη Τύπου στη Λάρισα, μαζί με τον Κ. Κούτσικο, συντονιστή Λάρισας και τον Δ. Λιόλιο, βιοκαλλιεργητή.

Ο

ι αγρότες έχουν δικαίωμα για ισότιμη πρόσβαση σε πόρους, γνώσεις, τεχνικές συμβουλές και εγγυήσεις ώστε να καταφέρουν να επιβιώσουν στην Ελλάδα της κρίσης και να πετύχουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση” είπε ο Μ. Τρεμόπουλος. “Καλούμε όλους σε ένα κοινό Θεσσαλικό τραπέ-

insideinformation

ζι διαλόγου για το αγροτικό πρόβλημα, με τη συμμετοχή του κόσμου και των εμπλεκόμενων φορέων”, τόνισε ο Κ. Κούτσικος. “Ένα όχι στην κοροϊδία των αγροτών, στην αποτυχημένη αγροτική πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στο ξεπερασμένο μοντέλο της χημικοσυντηρούμενης γεωργίας και στις πελατειακές σχέσεις, πρέπει να συνοδευτεί από μερικά μεγάλα ΝΑΙ: στην ποιοτική γεωργία, στη στήριξη νέων γεωργών, στη στήριξη ομάδων παραγωγών και συνεταιρισμών νέας γενιάς, στη στήριξη μικρών παραγωγών με εγγυήσεις του δημοσίου κάτω από ένα ταμείο εγγυοδοσίας, στην άσκηση πολιτικής για έναν αγροτικό τομέα χαμηλών εισροών, στη μείωση του κόστους των αγροτικών προϊόντων και τη στήριξη του αγροτικού εισοδήματος μέσα από δίκτυα παραγωγών και καταναλωτών, λαϊκές αγορές, αγορές παραγωγών, αγορές βιολογικών προϊόντων για την απευθείας διακίνηση προϊόντων”, τόνισαν οι Οικολόγοι Πράσινοι. Αντιπροσωπεία του κόμματος, με επικεφαλής τον Μ. Τρεμόπουλο, επισκέφτηκαν τους αγρότες στον κόμβο της Νίκαιας, αντάλλαξαν απόψεις μαζί τους και δήλωσαν ότι συμπαραστέκονται στις κινητοποιήσεις των αγροτών, τονίζοντας τη μεγάλη σημασία της ειρηνικής μορφής του αγώνα τους, που δε διχάζουν την κοινωνία και δεν αποτελούν πρόσχημα για επικοινωνιακή επίθεση σε βάρος τους.

Οι μάσκες έπεσαν! Δημοτική Κίνηση Λάρισας Πράσινη Πόλη

Η πόλη μας πενθεί το χαμό δυο νέων ανθρώπων που προσπαθούσαν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, κυνηγώντας τα όνειρά τους μέσα στις απάνθρωπες συνθήκες που τους επιβλήθηκαν, αθώα θύματα στον ακήρυχτο πόλεμο του κράτους απέναντι στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η χώρα, όμως, ολόκληρη, θρηνεί για τη νέα γενιά που ασφυκτιά, χαμένη από το χέρι όσων κατέστρεψαν τη χώρα και συνεχίζουν να την κυβερνούν. Όσο, όμως, υπάρχουν ακόμα νέοι άνθρωποι που μένουν στην πατρίδα και αγωνίζονται, θα υπάρχει ελπίδα και πείσμα για το μέλλον. Σ' αυτή τη μάχη για το αύριο οι νέοι μας δεν πρέπει να είναι μόνοι. Τώρα που οι μάσκες έπεσαν και ό,τι είχε μείνει από το κοινωνικό κράτος έχει καταρρεύσει, ήρθε η ώρα η κοινωνική αλληλεγγύη να αυτοοργανωθεί από την ίδια την κοινωνία.

_σ. 5

ΝΕΟΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ Αναλγησία και Μπαλώματα Του Γιάννη Τσιρώνη Από τότε που ξέσπασε η κρίση, είναι κοινός τόπος η αναγκαιότητα φορολογικής μεταρρύθμισης. Κανείς δεν αρνείται την εκτεταμένη φοροδιαφυγή, την παραοικονομία, την υπερφορολόγηση όσων δεν μπορούν να αποκρύψουν πόρους και τελικά την αδυναμία της πολιτείας να αυξήσει τα έσοδά της με δίκαιη διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Από την εποχή της κυβέρνησης ΓΑΠ, η φορολογική μεταρρύθμιση ήταν προεκλογική δέσμευση και δήθεν πρώτη προτεραιότητα. Η Ελλάδα έχει ανάγκη κυρίως από φορολογική σταθερότητα, ώστε να ξέρουν οι υποψήφιοι επενδυτές ότι δεν θα «μετακινούνται διαρκώς τα γκολπόστ» και ότι η επενδυτική τους προσπάθεια δεν θα ναυαγήσει, επειδή εν μία νυκτί το κράτος αποφάσισε να σφάξει μία ακόμα αγελάδα αντί να αρκεστεί στο γάλα.

_σ. 3

Μία, δύο, τρεις, πολλές _σ. 2 λίστες Λαγκάρντ

Διαχείριση απορριμμάτων:

Τι βρίσκεται κάτω από την κορυφή του παγόβουνου, και μια μαρτυρία των Οικολόγων Πράσινων

Να μη δεθούμε για χρόνια στις επιλογές συγκροτημένων συμφερόντων!

_σ. 7

_σ. 4

Το Πανελλαδικό Συμβούλιο των Οικ. Πράσινων

_σ. 12

για τη φασιστική απειλή και τις αντιστάσεις στη βία και το νεοναζισμό

02

οικονομία επι-χειρών

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΙανουαρίοΣ-ΦεβρουαρίοΣ 2013

ΜΙΑ, ΔΥΟ, ΤΡΕΙΣ…

ΠΟΛΛΕΣ ΛΙΣΤΕΣ ΛΑΓΚΑΡΝΤ Τι βρίσκεται κάτω από την κορυφή του παγόβουνου, και μια μαρτυρία των Οικολόγων Πράσινων για τις δικές τους αντίστοιχες πρωτοβουλίες του Γιάννη Παρασκευόπουλου*

Η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ έχει αναμφίβολα κάτι το εντυπωσιακό: Η ελληνική πτυχή μιας «αδιάκριτης ματιάς» στα άδυτα μιας μεγάλης ελβετικής τράπεζας φθάνει άκοπα στα χέρια της κυβέρνησης, για να διευκολυνθεί η είσπραξη δημόσιων εσόδων σε μια συγκυρία όπου το κράτος αναζητά απελπισμένα χρήματα. Άλλες κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν την ανάλογη λίστα για να επιβάλουν αθόρυβα τη φορολογική νομιμότητα, και να εισπράξουν δισεκατομμύρια ευρώ. Στην Ελλάδα δύο τουλάχιστον υπουργοί Οικονομικών, αρμόδιοι για την είσπραξη των δημόσιων εσόδων, απέφυγαν ακόμη και να διασταυρώσουν τα στοιχεία για να προχωρήσουν σε φορολογικούς ελέγχους. Επιπλέον, από την αρχική λίστα έχουν διαγραφεί τα ονόματα τριών συγγενών του πρώτου από τους δύο υπουργούς.

λιτικούς της εποχής του, λειτουργώντας τελικά ως Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τους υπόλοιπους που διατηρούν την κοινωνική τους θέση και τις άνομες περιουσίες τους, εκπέμποντας μήνυμα ότι στην Ελλάδα η διαφθορά σχεδόν πάντα «δικαιώνεται».

• Τον κίνδυνο να κριθεί από το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο ότι οι ποινικές ευθύνες έχουν ήδη παραγραφεί, με βάση το άρθρο 86.3γ του Συντάγματος. Σημαντική «λεπτομέρεια» είναι ότι τη συγκεκριμένη ασφυκτική παραγραφή (που αποτελεί πραγματικό πλυντήριο ανομημάτων) έχει διαμορφώσει αυτοπροσώπως, ως τότε εισηγητής του ΠΑΣΟΚ, ο σημερινός πρόεδρός του κ. Βενιζέλος.

ΔΕΝ αποτελεί καθόλου μεμονωμένη περίπτωση. Ήδη από τις 6 Μαΐου 2010, πριν καν η συγκεκριμένη λίστα παραδοθεί από τις γαλλικές αρχές, οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαμε υποδείξει δημόσια όχι μια, αλλά ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΡΕΙΣ ΛΙΣΤΕΣ ΛΑΓΚΑΡΝΤ, για διασταυρώσεις περιουσιακών στοιχείων με τα δηλωμένα εισοδήματα: • Τα Πόθεν Έσχες των πολιτικών και των άλλων δημόσιων λειτουργών.

• Τις τραπεζικές κινήσεις μεταφοράς καταθέσεων στο εξωτερικό.

• Τις παρανομίες των κατασκευαστών κτιρίων σε θέματα ημιϋπαίθριων.

• Τον κίνδυνο να συνδέσουμε τον κ. Παπακωνσταντίνου μόνο με τη Λίστα Λαγκάρντ (και με τα ξαδέλφια του) και να μην ερευνηθούν ποτέ όσα διέπραξε σε βάρος του περιβάλλοντος ως υπουργός ΠΕΚΑ.

Διαπιστώνοντας ότι τίποτα από αυτά δεν προχωρούσε, συναντήσαμε στις 23 Μαρτίου 2011 τον ίδιο τον Γ. Παπακωνσταντίνου ως υπουργό Οικονομικών και του τα επιδώσαμε γραπτά.

• Τον κίνδυνο να ξεχάσουμε ότι πρόκειται μόνο για την κορυφή του παγόβουνου, και ότι το πραγματικό σκάνδαλο είναι η διαχρονική και συστηματική προστασία του πολιτικού συστήματος προς τη φοροδιαφυγή και τις γκρίζες περιουσίες.

• Τον κίνδυνο να πέσουμε στην παγίδα επικίνδυνων μύθων, όπως ότι η μεγάλη φοροδιαφυγή είναι υπόθεση μόνο κάποιων προνομιούχων (παρόλο που πολλά μεγάλα ποσά στη λίστα Λαγκάρντ είναι σε λογαριασμούς σχετικά ανώνυμων επιστημόνων και ελεύθερων επαγγελματιών της μεσαίας τάξης), ότι οι καταθέσεις στο εξωτερικό είναι εκ προοιμίου έγκλημα (στη λίστα υπάρχουν και πλήθος καταθέσεις μικρού ύψους, που φαίνεται να εξυπηρετούσαν επαγγελματικές υποχρεώσεις) ή ότι η χρεωκοπία της χώρας οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά.

• Τον κίνδυνο να εξελιχθεί ο Γ. Παπακωνσταντίνου σε δεύτερο Άκη Τσοχατζόπουλο: ο τελευταίος πήγε φυλακή μόνος από όλους τους διεφθαρμένους πο-

Οι «πράσινες λίστες Λανγκάρντ» και οι γνωστοί υπόλογοι Η πραγματικότητα είναι ότι η λίστα Λαγκάρντ

Λίγους μήνες μετά, τον Ιούνιο του 2011, υπουργός Οικονομικών γίνεται ο Ευ. Βενιζέλος που ετοιμάζει αμέσως (τι άλλο;) φορολογική αμνηστία μέσω περαίωσης. Οι Οικολόγοι Πράσινοι φέρνουν το θέμα και στο ευρωκοινοβούλιο με ερώτηση του Μ. Τρεμόπουλου, καταθέτοντας συντριπτικά στοιχεία διεθνών οργανισμών αλλά και ελληνικών τραπεζών για την έκταση της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα. Καταθέτουν επίσης στο ευρωκοινοβούλιο τις προτάσεις τους, που το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών αρνιόταν να προχωρήσει. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2012 οι προτάσεις αυτές θα διαβιβαστούν στην Task Force μέσω της ομάδας των Πράσινων ευρωβουλευτών, και τότε μόνο θα αρχίσουν να κινούνται αργά-αργά κάποιες διαδικασίες ελέγχου και στην Ελλάδα. Οι πρωτοβουλίες των Οικολόγων Πράσινων

Οι «παγίδες» που πρέπει να προσέξουμε Όλα αυτά προσβάλλουν βάναυσα το δημόσιο αίσθημα και αποτελούν σίγουρα σκάνδαλο που ζητά την τιμωρία του. Ο προσανατολισμός όμως του δημόσιου διαλόγου, και οι διαδικασίες που εξελίσσονται στη Βουλή, κρύβουν μια σειρά σοβαρούς κινδύνους:

για το θέμα κορυφώθηκαν στις αρχές Φεβρουαρίου του 2012 με την παρουσίαση των προτάσεών τους για πράσινη φορολογική μεταρρύθμιση www.goo. gl/zmw0J, όπου πρότειναν συνολική φορολογία περιουσιών στα επίπεδα της Γαλλίας, με αφορολόγητο ποσό τα δηλωμένα εισοδήματα της τελευταίας 10ετίας, ώστε να πληγούν επιλεκτικά οι περιουσίες που προέρχονταν από διαφθορά και φοροδιαφυγή. Η πρωτοβουλία συνοδευόταν από αίτημα για συνάντηση (και) προς τον τότε υπουργό Οικονομικών κ. Βενιζέλο, η απάντηση του οποίου ακόμη εκκρεμεί… Διαφέρει ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς από τον κατηγορούμενο κ. Παπακωνσταντίνου; Το ελληνικό πάντως πολιτικό σύστημα θα μείνει μέχρι τέλους αμετανόητο. Ο ίδιος ο κ. Σαμαράς, παρουσιάζοντας από το Ζάππειο το οικονομικό του πρόγραμμα στις 22 Απριλίου 2012, υποσχέθηκε ρητά ως «έκτακτο μέτρο για έκτακτες συνθήκες», να δοθεί δυνατότητα σε όσους έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό να τις φέρουν πίσω στην Ελλάδα χωρίς να τους τεθούν ερωτήματα για την προέλευση και τη νομιμότητα των κεφαλαίων. Ο σημερινός πρωθυπουργός δεσμευόταν λοιπόν δημόσια να αμνηστεύσει και να απαλλάξει από κάθε έλεγχο ΟΛΕΣ τις παρανομίες που θα έφερνε στο φως η λίστα Λαγκάρντ και κάθε άλλο ανάλογο πληροφοριακό υλικό. Για τους λόγους που ένας τόσο φερέγγυος πολιτικός κατέληξε να αθετήσει την υπόσχεσή του, ρωτήστε καλύτερα την τρόικα…

*ο Γ. Παρασκευόπουλος είναι μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας Αττικής των ΟΠ Πρωτοδημοσιεύτηκε στο eklogika.gr

ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΣΟΔΩΝ ΚΑΙ ΔΑΠΑΝΩΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ-ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΕΤΟΥΣ 2012 (άρθρο 18 του Ν 3023/2002 όπως ισχύει) Δημοσιεύουμε και στην εφημερίδα Πράσινη Πολιτική τον Ισολογισμό των Οικολόγων Πράσινων για το 2012 όπως παρουσιάστηκε σε δύο ημερήσιες εφημερίδες Αθηνών και κατατέθηκε στη Βουλή των Ελλήνων σύμφωνα με το υπόδειγμα του άρθρου 18, Ν. 3023/2002. / Αντώνης Ξενικός Κ. Α. Ε.Γ.Λ.Σ. ΕΣΟΔΑ Κ. Α. Ε.Γ.Λ.Σ. ΔΑΠΑΝΕΣ Κ.Α ΕΓΛΣ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΠΟΣΟ Κ.Α ΕΓΛΣ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΠΟΣΟ

ΠΟΣΟ ΠΟΣΟ 74 Κρατική Χρηματοδότηση 1.340.905,87 60 Λειτουργικές Δαπάνες 343.798,11 74.04.01 Τακτική 878.677,05 60.00 Αμοιβές και έξοδα προσωπικού 303.261,81 74.04.02 Επιμορφωτική 86.144,81 60.02.04 Δαπάνες Επιμορφωτικών Δραστηριοτήτων 40.536,30 74.04.03 Εκλογικη 376.084,01

62 Παροχές Τρίτων 115.328,50 75 Εσοδα από εκμ περιουσίας 0,00 0,00 62.00 Ηλεκτρικό 7.622,18

62.02 Υδρευση 241,00

62.03 Τηλεπικοινωνίες 20.855,33 77 Εισφ:Μελών-Βουλευτών- φίλων 56.073,79 62.04 Ενοίκια 86.609,99

64 Διάφορα Εξοδα 282.087,52

64.01 Μετακινήσεις Στελεχών 71.327,84 77.10.03 Εισφορές ευρωβουλευτών 37.051,49 Δαπ προβ θέσεων και προγραμμάτων 77.10.05 Εισφορές Μελών-Φίλων 19.022,30 64.02 Εξοδα προβολής και διαφήμισης

64.02.05 Εκδηλώσεις-Ημερίδες Συνέδρια 97.055,03

64.02.07 Εξοδα προβολής θέσεων (έντυπα) 17.357,11

ΣΥΝΟΛΟ ΕΙΣΠΡΑΧΘΕΝΤΩΝ ΕΣΟΔΩΝ 1.396.979,66 64.98.00 Διάφορα Γενικά Εξοδα 96.347,54

69.90 Ενισχύσεις 123.888,64 123.888,64

ΣΥΝΟΛΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ 865.102,77

67 ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ 6/5 ΚΑΙ 17/6 826.444,95

67.00.01 Χρήση αιθουσών και λοιπών χώρων 62.003,52

67.00.02 Εξοπλισμός εκλογικών κέντρων 4.429,70

67.00.03 Εντυπο υλικό (έκδοση και αποστολή) 276.366,61

67.00.04 Καταχώρηση μηνυμάτων από τον Τύπο 34.726,93

67.00.05 Υπηρεσίες από επιχ Διαφημίσεων και Δημοσίων σχέσεων 235.947,65

67.00.07 Λοιπές δαπάνες 212.970,54 Διαφορά εσόδων- δαπανών 294.568,06 ΣΥΝΟΛΟ ΕΣΟΔΩΝ 1.691.547,72 ΣΥΝΟΛΟ ΔΑΠΑΝΩΝ 1.691.547,72

17/02/2013 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ Ο ΤΑΜΙΑΣ Ο ΛΟΓΙΣΤΗΣ ΤΡΕΜΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΞΕΝΙΚΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΣΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

οικονομία επι-χειρών

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΙανουαρίοΣ-ΦεβρουαρίοΣ 2013

03

Η οικονομία στο κόκκινο, η ανεργία στα ύψη

του Θανάση Παπακωνσταντίνου*

και η κοινωνία στα πρόθυρα νευρικής κρίσης Τα στοιχεία που παρέθεσε η στατιστική υπηρεσία για την ανεργία τον Μάιο δείχνουν σ' ένα σημαντικό βαθμό τις διαστάσεις της προβληματικής οικονομίας στη χώρα μας. Η αύξηση της επίσημης ανεργίας τον Μάιο στο 23,1% (κατά μισή επιπλέον μονάδα σε σύγκριση με τον προηγούμενο μήνα και κατά 6,3 ένα χρόνο πριν), πιστοποιεί τη συνέχιση της ανοδικής της τάσης. Μια τάση που, με την ακολουθούμενη πολιτική, προβλέπεται να την εκτοξεύσει στο τέλος του 2012 στο 26,5%.

γηση αυτών των δραστηριοτήτων. Δραστηριότητες που εκτός των άλλων είναι και εστίες πληθώρας άλλων συναλλαγών, οικονομικά μη ορθόδοξων. Τα επί μέρους στοιχεία (η μικρή απασχόληση σε νέους και γυναίκες, αλλά και στους κατοίκους των ορεινών - ημιορεινών περιοχών και η σταθεροποίηση της αυξητικής τάσης τους) είναι περισσότερα ανησυχητικά από την ήδη τεράστια ανεργία στη χώρα μας. Για να ξεφύγουμε από τη σαρκοφάγα κοινωνικά πλέον σκόπελο, χρειάζεται βούληση και άλλες πολιτικές, ώστε να αξιοποιηθούν τα συγκριτικά ανά περιοχή πλεονεκτήματα και νέα επενδυτική αντίληψη για το τι πραγματικά χρειαζόμαστε προκειμένου να βγούμε από το αδιέξοδο. Δυστυχώς και αυτή η κυβέρνηση, αλλά και το σύνολο σχεδόν της αντιπολίτευσης αναπολούν το χθες και δεν έχουν να προτείνουν την παραμικρή διέξοδο για το σήμερα και το αύριο. Πιστοποιώντας δηλαδή την κρίση του πολιτικού συστήματος. Είναι γεγονός ότι σε μια βαθιά κρίση, δεν υπάρχουν εύκολες ή μαγικές λύσεις για το ακανθώδες ζήτημα της απασχόλησης. Υπάρχουν όμως πολιτικές οδηγοί όπως φανερώνεται από την κατάσταση άλλων χωρών. Η Ελλάδα είναι ουραγός σε μια σειρά τομείς. Οι Οικολόγοι Πράσινοι επαναλαμβάνουν -κουραστικά ίσως- την απαρίθμηση κάποιων από αυτούς.

Π

αράλληλα συνεχίζονται οι αποκλίσεις τόσο μεταξύ των δυο φύλλων (η ανεργία στις γυναίκες είναι κατά 6,5 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερη αυτής των ανδρών), όσο και μεταξύ των ηλικιών. Περίπου 45% όσων έχουν ηλικία κάτω των 35 ετών είναι άνεργοι, ενώ στους μικρότερους των 25, το ποσοστό τους άγγιξε το 55%. Σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη αύξηση των μακροχρόνια ανέργων, οι πολιτικές γύρω από την απασχόληση στη χώρα δείχνουν πόσο ανύπαρκτες ήσαν και σε ποιό αδιέξοδο οδήγησαν.

Αντίθετα ο θεωρούμενος μη ενεργός οικονομικά πληθυσμός, που είναι σε διαχρονική βάση υψηλότερος ποσοστιαία από τον μέσο ευρωπαϊκό, σημείωσε σχετικά μικρή αύξηση την τελευταία διετία και παρέμεινε λίγο πολύ σταθερός σε επίπεδο πενταετίας. Το φαινόμενο αυτό ερμηνευόταν κατά το παρελθόν από τη μικρή συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας. Η μειονεκτική κοινωνικά θέση τους, αλλά και η ανυπαρξία υποστηρικτικών κοινωνικών δομών (φύλαξη παιδιών, εξυπηρέτηση υπερήλικων), απέτρεπαν ουσιαστικά τη γυναίκα να ενταχθεί ολοκληρωτικά στη μετρούμενη παραγωγική διαδικασία.

Με την εξαίρεση κάποιων τουριστικών περιοχών, που όμως από την περιοδικότητα της απασχόλησης πλήττονται τους χειμερινούς μήνες (όσο κι αν ο παράγοντας αυτός συνυπολογίζεται με τη στατιστική εποχική προσαρμογή που καθιερώθηκε από την ΕΛ.ΣΤΑΤ πρόσφατα), η ανεργία παρουσιάζει χωρικά σχετικά μικρές διακυμάνσεις. Συνεχίζεται έτσι η μειονεκτική θέση των ημιορεινών - ορεινών περιοχών έναντι των παράκτιων και στον τομέα της απασχόλησης. Και παρά το γεγονός ότι η πυκνότητα του πληθυσμού σ' αυτές είναι εντυπωσιακά μικρότερη και η γήρανση του πληθυσμού τους ακόμα εντονότερη (η όπως λέγεται «εγκαταλειμμένη Ελλάδα»).

Παρ' ότι δεν εξαλείφθηκαν οι λόγοι αυτοί και παρά τις σημαντικές αντικειμενικές δυσκολίες, οι γυναίκες τις τελευταίες τρεις δεκαετίες δραστηριοποιούνται όλο και περισσότερο επαγγελματικά. Έτσι η απόκλιση στη συμμετοχή τους στην αγορά εργασίας, σε σύγκριση με την άλλη Ευρώπη, μειώνεται πλέον σταδιακά. Οι αιτίες άρα του αυξημένου ποσοστού του μη οικονομικά ενεργού πληθυσμού, χρειάζεται να αναζητηθούν αλλού.

Η επίσημη ανεργία σχεδόν υπερδιπλασιάστηκε τα δυο τελευταία χρόνια, την εποχή δηλαδή εφαρμογής πολιτικών του μνημονίου, περίοδο στην οποία χάθηκαν κοντά 600.000 θέσεις ανεργίας. Για να μη λέμε όμως τη μισή αλήθεια, η αυξητική τάση της ανεργίας υπάρχει τουλάχιστον από το 2007, με μια πρόσκαιρη αναστροφή της φοράς της κατά το πρώτο εξάμηνο του 2008. Οι εκάστοτε αρμόδιοι στο προαναφερόμενο διάστημα ήταν (κρίνοντας πλέον εκ του αποτελέσματος) επιεικώς κοντόφθαλμοι.

Πιο ευεξήγητες είναι ότι υπάρχουν μη δηλωθείσες (και μη καταγραφείσες) δραστηριότητες, που η σημερινή απεικόνισή τους απέχει από την πραγματικότητα. Είναι αυτό που χοντρικά ονομάζεται παραοικονομία. Με την επιστημονική πλέον προσέγγιση, η διαφορά στη καταγραφή που πιθανότατα υπάρχει, δεν μπορεί να εξηγήσει την απόκλιση του μη οικονομικά ενεργού πληθυσμού στο σύνολό της. Ο κυριότερος λόγος είναι ότι η χώρα μας διαθέτει αναλογικά πολλούς και πάσης φύσεως εισοδηματίες. Τα εισοδήματά τους προέρχονται είτε από τη λάθος κατεύθυνση του επενδυτικού κλίματος (επενδύσεις και προσοδοφόρα εκμετάλλευση γης, επίσημα ή ανεπίσημα κερδοσκοπικά παίγνια, κοινώς οι ραντιέρηδες κλπ), είτε από την υποφορολό-

Στον ενεργειακό τομέα παραμένουμε τελευταίοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσο στην εξοικονόμηση, όσο και στη διείσδυση ανανεώσιμων πόρων στην παραγωγή και κατανάλωση. Στη διαχείριση των απορριμμάτων, η κατάσταση είναι ακόμα περισσότερο απελπιστική. Η διαλογή και ανάκτηση των πρώτων υλών παραμένει σε εμβρυακό επίπεδο, οι χώροι για αποθήκευση των «σκουπιδιών» είναι κορεσμένοι και κανείς δεν δείχνει διατεθειμένος να τα δεχθεί στην «αυλή» του. Στις μεταφορές, η αυτοκίνηση έχει το πάνω χέρι, οι μαζικές συγκοινωνίες και οι εναλλακτικοί τρόποι μετακίνησης καλύπτουν ελάχιστο μερίδιο του μεταφορικού έργου, υπολειπόμενο κατά 65% τουλάχιστον του αντίστοιχου ευρωπαϊκού. Σ' αυτούς μόνο τους τομείς, αν δούμε τι συμβαίνει στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, αντιστοιχούν 200.000 επιπλέον θέσεις εργασίας, αναλογικά με τον πληθυσμό και το αντίστοιχο παραγόμενο αποτέλεσμα που έχει ήδη επιτευχθεί εκεί. Σ' αυτούς χρειάζεται να προστεθεί η παράμετρος της κοινωνικής οικονομίας, που στις Σκανδιναβικές χώρες έχει διψήφια ποσοστιαία υπόσταση στο ΑΕΠ τους, ενώ εδώ καταλαμβάνει κάτι ψιλά... δεκαδικά, που συν τοις άλλοις είναι το καταλληλότερο εργαλείο για να αναζωογονηθεί η «εγκαταλειμμένη Ελλάδα». Και φυσικά οι κοινωνικές δομές, υποστηρικτικές και της αύξησης της παραγωγικότητας... Τα προαναφερόμενα παραδείγματα είναι απλώς ενδεικτικά, γιατί ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Αν δεν καταπολεμηθούν οι στρεβλώσεις που δημιούργησαν και επιτείνουν το αδιέξοδο, η μαύρη τρύπα (και) της ανεργίας, θα φάει τα σωθικά της κοινωνίας και των προοπτικών της χώρας.

*Ο Θ. Παπακωνσταντίνου είναι εκπρόσωπος τύπου των ΟΠ Πρωτοδημοσιεύτηκε στο onlynews.gr

ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ Αθήνα: Πλ. Ελευθερίας 14, 105 53, τ. 210 33 06 301, f. 210 38 34 390 Θεσ/νίκη: Πλάτωνος 1 & Εγνατία - 54631, τ. 2310 26 97 80, f. 2310 42 11 96 www.ecogreens.gr | ecogreen@otenet.gr “ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ” ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Ιδιοκτησία: ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΣ, Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Κολοκοτρώνη 31, 105 62, Αθήνα, τ. 210 32 13 442, f. 210 32 41 825 Διαχειριστική Επιτροπή ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΥ Όλγα Κήκου, Πρόεδρος Τηλέμαχος Σπασίδης, Εκδότης Γιάννης Χαραλαμπάκης, Ταμίας Γιώργος Πασχαλίδης, Μέλος Αντώνης Πετρόπουλος, Γραμματέας Συντακτική Επιτροπή Εφημερίδας Αντώνης Ξενικός (Διευθυντής) Κώστας Γεωργιάδης (Σύμβουλος Έκδοσης Υπεύθυνος Σύνταξης) Νατάσσα Τσιρώνη (Συντονισμός Ύλης) Τηλέμαχος Σπασίδης (από ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟ) Γιάννης Χαραλαμπάκης (από ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟ) Κώστας Καλογράνης (από το ΠΣ) Γιώργος Κανέλλης (από το ΠΣ) Γιώργος Πασχαλίδης (από το ΠΣ) Λουκέρης Κώστας (μέλος) Μιχελής Μιχάλης (μέλος) Τσιρώνης Γιάννης (μέλος) ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Sereal Designers ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: UDF ΕΠΕ

Οι μάσκες έπεσαν! [ Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο ]

Η Δημοτική Κίνηση Λάρισας Πράσινη Πόλη καλεί τους πολίτες της Λάρισας, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους τοποθετήσεις, σε ανοιχτή συνέλευση διαμαρτυρίας για τις ζωές που χάθηκαν από την ολιγωρία των αρχών, που μετράνε τους αριθμούς και όχι τους ανθρώπους, και διατράνωσης της αλληλεγγύης μας στις οικογένειες των νεκρών, αλλά και όλων των νέων που σπουδάζουν, κάτω από αντίξοες συνθήκες, στην πόλη μας. Εμείς, τα μέλη της Πράσινης Πόλης, ευελπιστούμε η συνέλευση αυτή να μετεξελιχθεί σε πραγματικό δίχτυ αλληλεγγύης, καταγράφοντας τις δυσκολίες των νέων που φιλοξενούνται στην πόλη μας για τις σπουδές τους και αυτοοργανώνοντας δομές υποστήριξής τους. Ας τιμήσουμε τους νεκρούς φοιτητές με μια υπόσχεση: ποτέ ξανά!

04

έργα&σία

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΙανουαρίοΣ-ΦεβρουαρίοΣ 2013

ΝΕΟΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ

[ Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο ]

Ιφιγένεια εθυσιάσθη. Άνεμος ούριος δεν προβλέπεται της Ιωάννας Κοντούλη

«Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια, είναι η άνοιξη που δεν έφερες» (Οδυσσέας Ελύτης)

Κ

αιρό τώρα παρακολουθούμε ένα αφόρητα κακοπαιγμένο σίριαλ με την παραποιημένη, κρυμμένη, άφαντη, εμφανιζόμενη εκ νέου, συγκρινόμενη με προηγούμενη και πάει λέγοντας, «λίστα Λαγκάρντ». Και δυστυχώς σε αυτό το πλαίσιο, η πομπώδης προχθεσινή «θυσία» ενός πρώην υπουργού δεν συμβάλει στην αποκάλυψη της δομής ενός συστήματος, το οποίο επί χρόνια φρόντιζε για την πολιτική και οικονομική μακροημέρευση του πολιτικού προσωπικού με βάση εγχώρια και εξωτερικά οικονομικά συμφέροντα.

Είτε οι επενδύσεις γίνουν από το δημόσιο, όπως οραματίζεται η Αριστερά, είτε από το μεγάλο κεφάλαιο, που οραματίζεται να προσελκύσει η Δεξιά, είτε από συνεταιριστικές επιχειρήσεις όπως οραματίζονται οι Οικολόγοι, ο κοινός τόπος είναι ένας:

λον, και η φορολογική ελάφρυνση όσων δραστηριοτήτων οδηγούν την οικονομία στην βιωσιμότητα. Στις περισσότερες σύγχρονες χώρες, η φορολογία είναι ένα εργαλείο για κίνητρα και αντικίνητρα. Στην Ελλάδα παραμένει ένα εργαλείο αρπαγής.

Η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει παραγωγή αγαθών και εύλογη φορολόγηση του κέρδους που προκύπτει από την πώλησή τους, ώστε τα κρατικά έσοδα να μην στηρίζονται μονόπαντα στην υπερφορολόγηση της εργασίας.

Πέρα από την διάχυτη αναλγησία, ο νόμος, από την φοροτεχνική σκοπιά, θυμίζει αυθαίρετο πανωσήκωμα παράνομης οικοδομής. Τα περισσότερα άρθρα δεν είναι αυτοτελείς νομοθετικές ρυθμίσεις, αλλά τροποποιήσεις, προσθήκες ή διαγραφές σε άρθρα ή διατάξεις προγενέστερων νόμων. Προστίθενται έτσι μερικά ακόμα παρακλάδια στον φορολογικό λαβύρινθο, που εκτρέφει την νομιμοφανή φοροαποφυγή διαπλεκόμενων και ισχυρών. Αντίθετα, οι μικροί επαγγελματίες, που αδυνατούν να γνωρίζουν τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται, μένουν ανοχύρωτοι απέναντι στην μαφία επίορκων εφοριακών: Ο αμαρτωλός Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων με τις αντικρουόμενες διατάξεις παραμένει σε ισχύ, επιτρέποντας σε διεφθαρμένους ελεγκτές να απορρίπτουν ή να εγκρίνουν δαπάνες ανάλογα με την μίζα που προσδοκούν.

Δυστυχώς αντί για φορολογική μεταρρύθμιση, βλέπουμε μια πρόχειρη προσπάθεια αύξησης των φορολογικών εσόδων με ευκαιριακά μπαλώματα. Με τις νέες ρυθμίσεις: Η φορολόγηση της εργασίας γίνεται επαχθέστερη. Η κατάργηση του αφορολόγητου δεν εξισορροπείται με την επιστροφή φόρου, που είναι περίπλοκη και δημιουργεί στρεβλώσεις. Η συλλογή αποδείξεων αγγίζει τα όρια του παραλογισμού: Δικαιολογούνται πολυτελείς καταναλωτικές δαπάνες, αντί για τις ανελαστικές όπως το ενοίκιο και το πετρέλαιο, όπως θα ήταν αυτονόητο σε ένα κράτος δικαίου. Καταργείται ένα από τα λίγα θετικά των φορολογικών μέτρων της κυβέρνησης ΓΑΠ, αυτό της ενιαίας κλίμακας φορολόγησης. Όταν βγάζεις 12.000 ευρώ με τον ιδρώτα σου ως ελεύθερος επαγγελματίας φορολογείσαι με 26%. Το ίδιο εισόδημα ενός καθήμενου ιδιοκτήτη ακινήτου φορολογείται με 10%, ακόμα κι αν έχει επιπλέον εισοδήματα. Η κατάργηση των φοροαπαλλαγών, στον βαθμό που δεν συνδυάζεται με ισοδύναμα φορολογικά μέτρα για τους οικονομικά ασθενέστερους, αυξάνει αντί να μειώνει τις κοινωνικές αδικίες. Η φορολόγηση της περιουσίας μένει εκκρεμής. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ έχουν από τον Φεβρουάριο πρόταση των Οικολόγων Πράσινων για φορολόγηση της περιουσίας με αφορολόγητο όριο τα εισοδήματα της τελευταίας 10ετίας. Χάρη στην πρόταση αυτή, η μικρή ιδιοκτησία που αποκτήθηκε από φορολογηθέντα εισοδήματα δεν θα υφίστατο χαράτσια. Σε κάθε περίπτωση η περιουσία δεν φορολογείται επαρκώς ή φορολογείται σπασμωδικά και άδικα. Οι έμμεσοι φόροι παραμένουν βαρύτατοι. Η φορολόγηση των εταιριών ευνοεί τις μεγάλες επιχειρήσεις σε βάρος των μικρότερων. Για πολλοστή φορά μένει φρούδα ελπίδα η φορολογική επιβάρυνση «κακών» πρακτικών που βλάπτουν την υγεία ή καταστρέφουν το περιβάλ-

Με τον νέο αλλά τόσο παλιό σε νοοτροπία νόμο, η κυβέρνηση αποδεικνύει την υποκρισία της. Η απόλυτη υποταγή στις απαιτήσεις της τρόικας είναι υποτίθεται προϋπόθεση για να πάρουμε τις δόσεις. Μία από τις ελάχιστες θετικές απαιτήσεις της τρόικας, ζωτική για να αλλάξει η μοίρα αυτού του τόπου, είναι η φορολογική μεταρρύθμιση, η κατάργηση του ΚΒΣ και η θέσπιση ενός απλού, κατανοητού και δίκαιου φορολογικού νόμου. Παραδόξως η κυβέρνηση όχι μόνο δεν υλοποιεί την απαίτηση αυτή, αλλά με τον νέο νόμο διεκδικεί όσκαρ κουτοπονηριάς και στρεψοδικίας. Για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση μετατρέπει το κράτος σε αρπακτικό, σε βάρος όσων αδυνατούν να αποκρύψουν φόρους. Με αυτή την τακτική δεν δημιουργείται μία κοινωνική συμμαχία πολιτείας και νομοταγών πολιτών, ενάντια στον παράνομο πλουτισμό, την φοροκλοπή και την μαύρη οικονομία. Αντίθετα όλοι θέλουν να γλυτώσουν από ένα ληστρικό κράτος και κανείς δεν μέμφεται όσους καταφέρνουν τελικά να φοροδιαφύγουν. Θα ήμουν επιεικέστερος εάν ήλπιζα ότι, έστω με άδικο και επαχθή τρόπο, ο νέος νόμος θα κατάφερνε να αυξήσει τα φορολογικά έσοδα. Πολύ φοβάμαι ότι θα έχει μηδενικά αποτελέσματα: Όσοι μπορούν να φοροδιαφύγουν θα συνεχίσουν να το κάνουν. Από τους υπόλοιπους κάποιοι θα επιβαρυνθούν, αλλά κάποιοι απλά θα κατεβάσουν τα ρολά. Αυτοί, μαζί με τους άνεργους υπαλλήλους τους, θα ακυρώσουν κάθε ελπίδα αύξησης των εσόδων, στηριγμένοι στο ακαταμάχητο επιχείρημα του Λουκιανού: «ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΜΗ ΕΧΟΝΤΟΣ»

Και μόνο η ύπαρξη ενός εγγράφου όπως η λίστα Λαγκάρντ, στην όποια εκδοχή της, θα έπρεπε από μόνη της να αποτελεί μια μη αναστρέψιμη συνθήκη για την άρδην πολιτική εξαφάνιση του εμπλεκόμενου πολιτικού προσωπικού αυτής της χώρας. Το θέμα δεν είναι πόσοι και ποιοί συμπεριλαμβάνονται σε αυτή την λίστα, όπως και να διαμορφωθεί αυτή μετά τις όποιες προσθαφαιρέσεις. Στην εγχώρια εκδοχή της αξιόπιστη δεν θα είναι. Το υπαρκτό θέμα της φοροδιαφυγής, όπως και το θέμα του «πόθεν έσχες», ενδεχομένως μπορεί να αφορά άτομα που βρίσκονται στην λίστα. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι η λίστα Λαγκάρντ επικαλείται στοιχεία από μία και μόνο τράπεζα της Ελβετίας. Το θέμα είναι ότι οι κυβερνώντες δεν έπραξαν ούτε το στοιχειώδες, την στιγμή που η χώρα σπαρασσόταν από τα ελλείμματα. Η πάταξη της φοροδιαφυγής και ο έλεγχος του πόθεν έσχες δεν καθιστά ένα φορολογικό σύστημα δίκαιο, απλά το εφαρμόζει. Αλλά ούτε καν αυτό δεν τόλμησαν να εφαρμόσουν: το δικό τους φορολογικό σύστημα… Δεν χρειάζεται καμιά λίστα να μας δείξει ότι

στον τόπο αυτό επί χρόνια κυριάρχησαν ως πολιτική πρακτική, η διαπλοκή, η αδιαφάνεια, η ατιμωρησία, η λαφυραγώγηση και η εξυπηρέτηση πάσης φύσεως συμφερόντων. Μια χώρα τρόπαιο μετά την νίκη και την ήττα του αντιπάλου και τανάπαλιν. Η καθημερινότητά μας δείχνει δυστυχώς με τον πιο οδυνηρό τρόπο το πώς κυβερνήθηκε η χώρα. Το ερώτημα που προκύπτει σήμερα, μετά τις όποιες αποκαλύψεις, είναι αν είναι σε θέση το σημερινό πολιτικό προσωπικό της χώρας να πολεμήσει αυτές τις δομές που αναπαράγουν και συντηρούν την αδιαφάνεια και την διαπλοκή -δομές τις οποίες, ας μην ξεχνάμε, το ίδιο δημιούργησε και συντήρησε– και να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εποχής. Προφανώς δεν είναι δυνατόν. Η διαχείριση της υπόθεσης της λίστας Λαγκαρντ δείχνει ότι ακόμα και σήμερα το πολιτικό προσωπικό της χώρας έχει ως κύριο μέλημά του την διατήρηση των εύθραυστων ισορροπιών της τρικομματικής κυβέρνησης. Ωσάν να μην αντιλαμβάνεται ότι η συνεχιζόμενη έλλειψη αξιοπιστίας και διαφάνειας στον τόπο δημιουργεί τις συνθήκες που συντηρούν ένα διεφθαρμένο σύστημα το οποίο χρειάζεται και διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Η κρίση που βιώνει η χώρα από την αρχή αντιμετωπίστηκε ως πρόβλημα δημοσιονομικών ελλειμμάτων και οικονομικής διαχείρισης, αν και ήταν από την αρχή φανερό ότι ήταν μια βαθιά και πολυεπίπεδη συστημική κρίση αξιών. Σε αυτή την κρίση πρέπει να απαντήσουμε ατομικά και συλλογικά με την δύναμη του παραδείγματός μας, αλλιώς τα χελιδόνια θα μας προσάψουν την άνοιξη που δεν φέραμε. Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tvxs

ΒΑΘΥ ΣΚΟΤΑΔΙ…

ΠΩΣ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΡΑΓΕ ΤΟ ΦΩΣ; Η ιστορία διδάσκει ότι τα σύγχρονα κινήματα φεύγουν, όπως έρχονται, δηλαδή ξαφνικά. Έτσι και το κίνημα των «πλατειών», κίνημα που απαίτησε μια άλλη λύση στην οικονομική κρίση, αφού κατάφερε καταστροφικό πλήγμα στο ένοχο και αποτυχημένο ΠΑΣΟΚ και σε ό,τι ιδεολογικά εκπροσωπούσε, εντέλει οι «πλατείες» άδειασαν.

Γ

Όσοι απογοητεύτηκαν δεν βρίσκουν πλέον πρόταση να τους συνεγείρει, όσοι αναμένουν έφθειραν τον πιο ισχυρό μοχλό αλλαγής μιας κοινωνίας, τις παλλαϊκές κινητοποιήσεις. Τίποτα δεν δείχνει ότι η κρίση θα απαλυνθεί, το αντίθετο μάλιστα. Οι άνθρωποι -που αντιμετωπίζονται σαν αριθμοί των ελλειμμάτων-, η πραγματική δημοκρατία, το φυσικό περιβάλλον, οι τοπικές κοινωνίες, θα βασανιστούν κι’ άλλο.

ιατί όμως; Οι συνθήκες δεν καλυτέρευσαν, αντίθετα, βρισκόμαστε σε πολύ δυσκολότερη κατάσταση από πριν, και μάλιστα, η ίδια η υποχώρηση της όποιας μαζικής αντίδρασης δεν προοιωνίζει παρά την εφαρμογή μεγαλύτερης πίεσης στην ελληνική κοινωνία.

Οι δυσκολίες συσσωρεύονται, όπως είναι λογικό όμως συσσωρεύονται και οι αρνήσεις εναντίον αυτής της κατάστασης. Μια κοινωνική έκρηξη είναι πολύ πιθανή. Χωρίς ελπιδοφόρες προτάσεις, οι προοπτικές της είναι μάλλον θολές και αδιέξοδες.

Οι άνθρωποι απώλεσαν την ελπίδα, άλλοι γιατί κουράστηκαν διαπιστώνοντας ότι οι προσδοκίες τους δεν εκπληρώνονται, άλλοι γιατί περιμένουν ότι αύριο θα υπάρχει μια διαφορετική κυβέρνηση.

Χαραλαμπάκης Γιάννης Μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πρασίνων

ανάπτυξη-παραγωγή Επιβίωση των αγροτώνΠοιότητα στη Γεωργία [ Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο ]

Ζ

ήτησαν, μάλιστα, συνάντηση με τους αστυνομικούς διευθυντές Θεσσαλίας και Λάρισας, όπου τους έθεσαν το ζήτημα γιατί να αποκλείεται από την αστυνομία η λωρίδα κυκλοφορίας που αφήνουν ελεύθερη οι αγρότες, για να πάρουν την απάντηση ότι αυτό γίνεται για την ασφάλειά τους. Η αντιπροσωπεία των Οικολόγων Πράσινων επισκέφθηκε, επίσης, και συνομίλησε με τους βιοκαλλιεργητές στη βιολογική αγορά της Λάρισας καθώς και με τον πρόεδρο τους κ. Φώτη Τσιαγκάλη. Επισκέφθηκε, επίσης, στη δημαρχείο και συνομίλησε με τον πρόεδρο της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Θεσσαλίας και δήμαρχο Κιλελέρ κ. Ρίζο Κομήτσα. Πιο αναλυτικά, οι Οικολόγοι Πράσινοι ανέφεραν ότι τα τελευταία χρόνια είναι κοινώς αποδεκτό πως ο αγροτικός τομέας έχει αφεθεί να ακολουθεί το δικό του δρόμο, χωρίς να υπάρχουν σημεία στοχευμένης πολιτικής, σαφούς οράματος και ενός οργανωμένου πλάνου. Αποτέλεσμα της απουσίας κεντρικού σχεδιασμού είναι η σημερινή προβληματική εικόνα του αγροτικού τομέα που παρά του ότι θα μπορούσε να αποτελεί βασικό στοιχείο στήριξης των τοπικών οικονομιών και της εθνικής οικονομίας, δεν έχει αναδείξει

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΙανουαρίοΣ-ΦεβρουαρίοΣ 2013

Δάση:

χειμώνα – καλοκαίρι στην πυρά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελληνικής γεωργίας αλλά έχει εγκλωβιστεί από το κόστος των εφοδίων, την μονοκαλλιέργεια, τους περιορισμούς και τις επιπτώσεις της κατασπατάλησης και καταστροφής των φυσικών πόρων και πλήθος άλλων εξαρτήσεων. Στην πρόσφατη συνάντηση των κυβερνητικών εταίρων παρουσιάστηκε μια σειρά μέτρων για τους αγρότες και την γεωργία η οποία στάθηκε σε μεγάλο βαθμό στην υλοποίηση των αυτονόητων όπως για παράδειγμα στην κάλυψη του κενού για την σύνταξη των αγροτών το οποίο η κυβέρνηση και το ΥΠΑΑΤ ήταν υποχρεωμένο να το λύσει και το οποίο ήταν μια εσωτερική αστοχία του προγράμματος. Το ζήτημα της υποθηκευμένης αγροτικής γης με το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΑΤΕ είναι ένα πολυεπίπεδο ζήτημα που θέτει σε κίνδυνο το μέλλον της αγροτικής δραστηριότητας. Στην παρούσα κατάσταση οι τράπεζες για να διατηρήσουν την αξία της ακίνητης περιουσίας τους δεν θέλουν να γίνουν άμεσες εκποιήσεις που θα πιέσουν την αξία των αγροτεμαχίων ταυτιζόμενες έτσι προσωρινά με την διάθεση των αγροτών. Στο μέλλον η πίεση για μαζικές εκποιήσεις πιθανότατα να αυξηθεί θέτοντας σοβαρούς κινδύνους για την γεωργία. Η μείωση του κόστους άρδευσης μέσω του βραδινού τιμολογίου ΔΕΗ είναι στην σωστή

κατεύθυνση αλλά συνοδεύεται από διάφορα τεχνικά προβλήματα καθώς περιορίζει την αρδευτική περίοδο, χωρίς να διευκολύνεται μεγάλο εύρος αγροτικών δραστηριοτήτων. Η πίεση για μείωση του κόστους του αγροτικού πετρελαίου πέφτει στο κενό εξαιτίας του υφιστάμενου συστήματος φορολόγησης αλλά και της απουσίας λογιστικών βιβλίων που θα επέτρεπε τον σχετικό έλεγχο. Η ουσία είναι πως αποτελεί δίκαιο αίτημα η εξίσωση του κόστους πετρελαίου με τη ναυτιλία, γιατί η γεωργία δεν αντιμετωπίζεται με τα ίδια μέτρα και σταθμά ενώ συμμετέχει ισότιμα στο Εθνικό ΑΕΠ. Στη δεδομένη οικονομική συγκυρία είναι προκλητικό το ότι δεν διευθετούνται άμεσα οι πληρωμές αγροπεριβαλλοντικών προγραμμάτων, προγραμμάτων βιολογικής γεωργίας, την ίδια στιγμή που 7700 σχέδια βελτίωσης λιμνάζουν εξ αιτίας της τραγικής και χωρίς λόγο καθυστέρησης των προεγκρίσεων. Τα προβλήματα της γεωργίας στη χώρα μας είναι δομικά ενώ πολλά από αυτά δεν έχουν κόστος για την επίλυσή τους παρά χρειάζονται όραμα και μια στοχευμένη πολιτική, έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό για την αναγέννηση του αγροτικού τομέα. Κώστας Κούτσικος, Συντονιστής ΠΚ Λάρισας

05

«Ζητείται πολιτική βούληση για την προστασία τους»

Η έλλειψη δασικής πολιτικής στην Ελλάδα είναι η κεντρική αιτία για την υποβάθμιση των ελληνικών δασικών οικοσυστημάτων και της ελλιπούς διαχείρισής τους, με συνέπειες στο περιβάλλον, στην κοινωνία, στην οικονομία και στην απασχόληση. Ακόμα και παραβλέποντας σοβαρούς τρόπους υποβάθμισης των δασών, όπως αυθαίρετες καταπατήσεις, εγκατάσταση μεταλλείων, ανεξέλεγκτο κυνήγι και λαθροθηρία, εγκατάλειψη βασικών δασοκομικών πρακτικών για την ενίσχυση των φυσικών λειτουργιών του δάσους, κ.ά. και επικεντρώνοντας μόνο σε δύο – πυρκαγιές και καυσοξύλευση – γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι διαβαίνουμε μια νέα περίοδο για την ελληνική δασοπονία, μια περίοδο που το αντικείμενό της, τα δάση, καταλήγουν χειμώνα – καλοκαίρι στην πυρά.

Κ

αι παρατηρούμε μια κοινωνία, παραδοσιακά συνυφασμένη με την ύπαιθρο και την κουλτούρα της συνύπαρξης με τη φύση προκειμένου να επιβιώσει, να στέκεται στην καλύτερη περίπτωση αμήχανη απέναντι στη συγκυρία και στη χειρότερη συμμέτοχη στο πρόβλημα είτε δικαιολογημένα είτε αδικαιολόγητα. Έτσι, ένας από τους πολυτιμότερους εθνικούς φυσικούς πόρους θυσιάζεται σε όλη πια την περίοδο του έτους εξαιτίας της εγκληματικής αμέλειας (και ίσως όχι μόνο αμέλειας) της κυβέρνησης να τον προστατεύσει και να αντιμετωπίσει τη δασοπροστασία όπως οι Οικολόγοι Πράσινοι χρόνια επισημαίνουμε, δηλαδή ως ζήτημα εθνικής προτεραιότητας. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η προστασία ενός εθνικού πόρου όπως απορρέει από το Σύνταγμα και την υποχρέωση της Πολιτείας να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον; Πώς αλλιώς μπορεί να αντιμετωπιστεί όταν σε ευρωπαϊκό επίπεδο προτείνεται η δασοπροστασία ως μέσο για την αναστροφή του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής; Ως τι ζήτημα μπορεί να αντιμετωπιστεί όταν οι εκτεταμένες καταστροφές από τις πυρκαγιές προκαλούν τεράστια οικονομική ζημιά στους κατοίκους της υπαίθρου και απαιτούν επιπλέον ενισχύσεις για αποκατάσταση, δυσχεραίνοντας τα οικονομικά της χώρας; και πώς αλλιώς θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το ζήτημα μια κυβέρνηση αν ενδιαφερόταν να περιορίσει τη συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, αν όχι κατανοώντας ότι μέσα από το δασικό πλούτο ανοίγονται ευκαιρίες για δασική οικονομία και πράσινες θέσεις εργασίας, σε πλήθος επαγγελμάτων; Κι αν όλα αυτά αφήνουν αδιάφορη μια κυβέρνηση που καθημερινά αποδεικνύει ότι δεν ενδιαφέρεται ούτε για τις συνταγματικές επιταγές ούτε για το δημόσιο συμφέρον, πολύ δε περισσότερο για την

της Βάσως Νάκου

ανεργία και το περιβάλλον, τι να περιμένει κανείς για τη δημόσια υγεία και τις συνέπειες σε αυτή από την περιβαλλοντική υποβάθμιση; Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το φαινόμενο της αυξημένης λαθροϋλοτομίας δεν βγήκε στην επιφάνεια ούτε ως περιβαλλοντικό πρόβλημα ούτε ως κοινωνικό φαινόμενο εξαρτημένο από τη φτωχοποίηση του πληθυσμού, την αδυναμία του να αγοράσει πετρέλαιο και τον εγκλωβισμό του σε μια πρωτοφανή για τα νεότερα χρόνια εμπειρία: αυτή που κατέστησε τη θέρμανση προνόμιο των λίγων. Αναδείχθηκε μέσα από το φαινόμενο της αιθαλομίχλης, που χτύπησε το καμπανάκι των υπουργείων επειδή το νέφος δεν μπορούσε πια να κρυφτεί. Η υποκρισία στο μεγαλείο της, λοιπόν! Υποκρισία που αναδεικνύεται και από τα πρόσφατα στοιχεία του ΥΠΕΚΑ για τη λαθροϋλοτομία, που δεν συνοδεύονται καν από μια στοιχειώδη εκτίμηση της κατάστασης ή μια εκτίμηση του αποτελέσματος σε σχέση με το μέγεθος του προβλήματος, και που προφανώς χρησιμεύουν στο υπουργείο κυρίως επικοινωνιακά. Όσο για τα μέτρα περιορισμού του φαινομένου, για να εφαρμοστούν απαιτείται –μεταξύ άλλων– στελέχωση και οικονομική ενίσχυση της Δασικής Υπηρεσίας. Η πρόσφατη απόφαση για νέα δέσμευση του Πράσινου Ταμείου, από το οποίο αναλογούν στη δασοπροστασία μόλις 7,5 εκατ. ευρώ, δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για τις «περιβαλλοντικές ανησυχίες» της κυβέρνησης. Και να σκεφτεί κανείς ότι σε λίγους μήνες θα πρέπει να σχεδιαστεί και η αντιπυρική περίοδος…

Η Βάσω Νάκου είναι Δασοπόνος, μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων και συν-εκπρόσωπος τύπου.

06

αστικό τοπίο

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΙανουαρίοΣ-ΦεβρουαρίοΣ 2013

«Κήπος ή τείχος του απογευματινού ήλιου;» Μετά το Μακεδονία Παλλάς, του οποίου ο όγκος επιβλήθηκε στο στερέωμα, ως το απόλυτο σύμβολο της ελληνικής αυθαιρεσίας και "άποψης" ότι η θάλασσα κι η θέα πρέπει να γίνουν προνόμια των V.I.P. επισκεπτών της Θεσσαλονίκης...

Μ

ετά το έκτρωμα του δημοτικού αναψυκτηρίου που έγινε "INTERNI", "MAISON" κτλ και μετέτρεψε ένα μεγάλο κομμάτι της παραλίας σε ιδιωτικό κήπο για λίγους...

Πολιτεία, ΟΑΣΘ και ΚΤΕΛ είναι συνυπεύθυνοι

Η

διακοπή δρομολογίων των ΚΤΕΛ και ο κίνδυνος να σηκώσει χειρόφρενο και ο ΟΑΣΘ, είναι μεγάλα χτυπήματα για τους πολίτες.

Πολιτεία, ΟΑΣΘ και ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης οφείλουν να σταματήσουν να παίζουν σε βάρος του δικαιώματος των πολιτών για ανεμπόδιστες μετακινήσεις. Οι συγκοινωνίες είναι δημόσιο και κοινωνικό αγαθό. Οι μεταξύ τους οικονομικές εκκρεμότητες δεν μπορούν να αφορούν τους πολίτες της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι πληρώνουν ακριβά τις μονοπωλιακές υπηρεσίες τους. Επιδοτούνται από τον πολίτη και είναι και οι τρεις φορείς υπεύθυνοι απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και σε κάθε Θεσσαλονικιό ξεχωριστά για την ομαλή εκτέλεση του μεταφορικού έργου της περιοχής. Οφείλουν, λοιπόν, να βρουν άμεσα λύση, ώστε να μην περιοριστούν τα δρομολόγια, πόσο μάλλον να μην εκτελούνται καν, μέσα στη συγκυρία της κρίσης, που γονατίζει τους πολίτες. Υπενθυμίζουμε ότι από το 1957 ο ΟΑΣΘ έχει εξασφαλίσει προνομιακή αντιμετώπιση από την τότε κυβέρνηση Καραμανλή, ώστε οι μέτοχοί του να έχουν εξασφαλισμένα κέρδη από τον κρατικό προϋπολογισμό, ανεξάρτητα από τα έσοδα -συμφωνία που έχει επικυρωθεί επανειλημμένα από τη Βουλή. Κι αυτό, παρόλο που είχαν οικο-

Μετά το Βασιλικό Θέατρο του μακαρίτη της Πολιτιστικής, που απέκοψε από τους πεζούς και ποδηλάτες της παραλίας τον Λευκό Πύργο που κάποτε δέσποζε μπροστά τους σε όλη την παραλιακή βόλτα προς το κέντρο από τα ανατολικά... Μετά την μαρμάρινη προσομοίωση του τείχους του Λευκού Πύργου, που -ίσως- μπήκε, για να οριοθετήσει κάπως το βυζαντινό μας μνημείο από το επιβλητικό κουτί του Βασιλικού Θεάτρου...

δομήσει από κοινού την εταιρεία τους πάνω στη μεθοδευμένη καταστροφή του τραμ της Θεσσαλονίκης, με το επιχείρημα ότι είναι «παθητικό». Οι οικολόγοι της Θεσσαλονίκης υποστηρίζουν εδώ και δεκαετίες μια άλλη λογική αντιμετώπισης του κυκλοφοριακού, που να περιλαμβάνει ένα πλήρες δίκτυο επιφανειακού Τραμ -συμπληρωματικό του πανάκριβου και περιορισμένου σε εμβέλεια μετρό-, προαστιακό σιδηρόδρομο, θαλάσσια αστική συγκοινωνία, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη δικτύου ποδηλατόδρομων, πεζόδρομων κτλ. Αντισταθήκαμε στην κατασκευή της υποθαλάσσιας αρτηρίας, της εξωτερικής περιφερειακής και σε άλλα σχέδια ανάπτυξης της ιδιωτικής αυτοκίνησης και έχουμε στηρίξει τα συλλογικά μέσα μεταφοράς, σε συνδυασμό με την αποκέντρωση των λειτουργιών της πόλης. Και εκτιμούμε ότι το όραμά μας, της ανάπτυξης ενός συνδυασμού εναλλακτικών μέσων μεταφοράς, ατομικών και συλλογικών, είναι ανθρώπινο, φιλικό στο περιβάλλον και άμεσα πραγματοποιήσιμο, οικονομικό στην κατασκευή και τη λειτουργία. Όμως αυτά χρειάζονται και αλλαγή των δυνάμεων που ασκούν την εξουσία, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο.

*O Μ. Τρεμόπουλος είναι περιφερειακός σύμβουλος Κ. Μακεδονίας της αυτοδιοικητικής κίνησης «Οικολογία - Αλληλεγγύη», Συντονιστής της ΕΓ των ΟΠ και πρώην ευρωβουλευτής. Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στην "KARFITSA WEEKEND"

Καθόλου δεν με απασχολεί η θέα προς τη θάλασσα των κατοίκων της παραλιακής. Δεν σκοπεύω, άλλωστε, να πιω ποτέ τσάι στα μπαλκόνια τους. Με ενοχλεί, όμως, ότι πεζοί και εποχούμενοι, με λεωφορείο, ποδήλατο ή αυτοκίνητο, πλούσιοι ή φτωχοί, εκεί, όπου παλιά, παίρνοντας τη στροφή στη νέα παραλία, νιώθαμε το θαλασσινό αέρα να μας χτυπά το μάγουλο -και καμιά φορά ξεχνούσαμε για λίγο τις έγνοιες μας, θαμπωμένοι από την απεραντοσύνη του ουρανού ή του ήλιου που γέρνει στη θάλασσα-, τώρα θα βρισκόμαστε δίπλα σε έναν ακόμα τείχος. Ένα ακόμα τείχος που "ανεπαισθήτως μας κλείνει από τον κόσμον έξω". Ως Σαλονικιά, θα συνεχίσω να διεκδικώ να φτάνει η θαλασσινή αύρα όσο γίνεται περισσότερο στην πόλη, γιατί, στα δικά μου μάτια, η θάλασσα είναι στολίδι που όχι μόνο δεν πρέπει να το κρύβουμε, αλλά να το απολαμβάνουμε όλοι. Κι όταν λέω όλοι, εννοώ όλοι...

Μετά το κόψιμο των δέντρων που γέρασαν, αλλά μυαλό δεν είχαν βάλει... Έρχεται ένας ακόμα όγκος μεταξύ παραλιακής

του Μιχάλη Τρεμόπουλου*

Οι οικολόγοι στηρίζουν σταθερά τα συλλογικά μέσα μεταφοράς (τραμ, μετρό, προαστιακό σιδηρόδρομο, θαλάσσια αστική συγκοινωνία) και καλούν πολιτεία, ΟΑΣΘ και ΚΤΕΛ να σταματήσουν να εμπαίζουν τους πολίτες.

Μετά το Bungalow White που σκανδαλωδώς έκοψε άλλη μια φέτα (φιλέτο) της παραλίας, (το οποίο όχι μόνο δεν σφραγίζεται, αλλά διευκολύνεται κι από το Δήμο (!), αν και υπάρχει απόφαση αναστολής της λειτουργίας του από το Διοικητικό Πρωτοδικείο)...

και θάλασσας που θα έχει ύψος -σε ορισμένα σημεία έστω- 3,5 μέτρα.

Ελεάννα Ιωαννίδου, μέλος των Οικολόγων Πράσινων

ΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ:

Οι κοινόχρηστοι χώροι πρέπει να σχεδιάζονται για να χρησιμοποιούνται μαζικά από τους πολίτες – όχι για «φιγούρα».

ΟΙ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟΙ ΧΏΡΟΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Μ

πτυξη», αφού οι πολίτες πληρώνουν. Αντίθετα, στους ευρωπαϊκούς υπάρχουν άπειρες επιλογές (χώροι περιπάτου, πικνίκ, άφθονα παγκάκια, σκιά κ.λπ.) για αξιοπρεπή έξοδο χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψεις τίποτα. Αυτό είναι πολιτισμός και ανάπτυξη χωρίς εισαγωγικά.

Επί 20-30 χρόνια «ανάπτυξης» αυτό δεν μας πείραζε. Τι κι αν δεν υπήρχαν πλατείες; Υπήρχαν καφετέριες και παιδότοποι. Τι κι αν οι κοινόχρηστοι χώροι είχαν καταληφθεί από μαγαζιά; Είχαμε χρήματα να ξοδέψουμε. Τι κι αν δεν υπήρχε χώρος για περίπατο; Είχαμε γυμναστήρια κ.ο.κ.

Και φτάνουμε στο περιβόητο πρόγραμμα αστικών αναπλάσεων: Σχεδιασμένο (όπως όλο το ΕΣΠΑ) σε εποχές «παχιών αγελάδων», είχε ως στόχο τη «μόστρα» και όχι τον πολίτη-χρήστη. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Τώρα χρειάζονται χώροι όπου οι πολίτες θα περνούν το χρόνο τους χωρίς να αναγκάζονται να ξοδέψουν. Η σκιά, το πόσιμο νερό, η πρόσβαση για καροτσάκια και Α.Μ.Ε.Α., τα άφθονα σημεία για ανάπαυση και συναντήσεις, οι ασφαλείς χώροι περιπάτου, η ευκολία και οικονομία στη συντήρηση και την καθαριότητα είναι πιο σημαντικά από ένα εντυπωσιακό σκηνικό που δεν χρησιμοποιεί κανείς.

ια μητέρα σε συνοικία της Πάτρας το έθεσε απλά: «Δεν βγάζω τα παιδιά βόλτα επειδή δεν μου περισσεύουν δύο ευρώ. Κάπου πρέπει να κάτσω. Κάτι πρέπει να τους πάρω». Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα στις σύγχρονες ελληνικές πόλεις: η έλλειψη κοινόχρηστων χώρων και η μετατροπή τους σε εμπορικές ζώνες.

Αυτή η κατάσταση τελείωσε αναγκαστικά, λόγω οικονομικής κρίσης. Τώρα οι κοινόχρηστοι χώροι πρέπει να γίνουν ξανά αυτό που υποτίθεται ότι είναι: χώροι όπου οι πολίτες μπορούν να περνούν ώρες για περίπατο, κουβέντα, χαλάρωση, παιχνίδι, κουτσομπολιό, φλερτ ή οτιδήποτε άλλο χωρίς να χρειάζεται να δαπανήσουν χρήματα. Ας συγκρίνουμε τους δικούς μας κοινόχρηστους χώρους με εκείνους ευρωπαϊκών πόλεων. Στους δικούς μας (πλατεία Αγ. Λαύρας, Ψηλαλώνια, Λιμάνι) μόνη επιλογή είναι να κάτσεις σε κάποιο μαγαζί, αφού τα καλύτερα μέρη έχουν καταληφθεί από αυτά Αυτό είναι εξαναγκασμός και κακώς αποκαλείται «ανά-

Τέτοιες απλές κινήσεις έχουν τεράστιο κοινωνικό όφελος και βελτιώνουν τη ζωή των πολιτών, μετριάζοντας τις επιπτώσεις της οικονομικής ανέχειας. Αν δεν εστιάσουν στην εξυπηρέτηση του καθημερινού πολίτη, οι αστικές αναπλάσεις θα γίνουν μία ακόμη επιδρομή δαπανηρών πλακοστρώσεων – θλιβερός επίλογος μιας εποχής που τελειώνει. Κώστας Παπακωνσταντίνου, Περιφερειακός Σύμβουλος, Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου

περιβάλλον

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΙανουαρίοΣ-ΦεβρουαρίοΣ 2013

Διαχείριση απορριμμάτων:

07

Του Γιώργου Κανέλλη*

Να μη δεθούμε για χρόνια στις επιλογές συγκροτημένων συμφερόντων! Λύσεις βιώσιμες, οικονομικές, δίκαιες υπάρχουν.

Π

υκνώνουν τελευταία οι πληροφορίες όσον αφορά σχεδιασμούς ισχυρών συμφερόντων σχετικά με τη διαχείριση των απορριμμάτων στις μεγαλύτερες πληθυσμιακές ενότητες της χώρας. Ισχυροί όμιλοι, ελληνικοί και ξένοι, εμφανίζονται έτοιμοι να διεκδικήσουν μια πίτα της τάξης πλέον των 2 δις ευρώ, ενώ κάποιοι φέρονται να προχωρούν και σε συμπράξεις με τη ΔΕΗ, προς επίλυση του άλυτου σήμερα προβλήματος της παραγωγής καυσίμων από απορρίμματα. Προς παράκαμψη, μάλιστα, ή κατευνασμό των βέβαιων λαϊκών αντιδράσεων σε σχέση με μονάδες καύσης, εκθειάζονται θερμικές τεχνολογίες που παράγουν ενέργεια, χωρίς αναφορά στις σκοτεινές πλευρές τους (βαρύ κόστος, τεχνολογική εξάρτηση, επιβάρυνση εδάφους και αέρα). Βρισκόμαστε μπροστά από εξελίξεις οι οποίες μπορεί να δεσμεύσουν τους Δήμους μας σε πανάκριβες και επιβαρυντικές για την υγεία και το περιβάλλον λύσεις για 20-25 χρόνια. Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε απαραίτητο να πάμε κόντρα στο ρεύμα της επίπλαστης αισιοδοξίας για εξαφάνιση του

προβλήματος, να τονίσουμε ότι υπάρχουν εξίσου και περισσότερο μακροχρόνιας προοπτικής οικολογικές, οικονομικές, αλλά και δίκαιες λύσεις βασισμένες στην αρχή της ευθύνης του πολίτη και του πλήρους διαχωρισμού των απορριμμάτων. Τις λύσεις αυτές έχουμε επανειλημμένα προτείνει και είναι προσβάσιμες στην ιστοσελίδα μας www.ecogreens.gr Υπογραμμίζουμε όμως για μια ακόμη φορά ότι: 1. Ως πολίτες και φορολογούμενοι οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι οικολογικές, οικονομικές και φιλικές στη δημόσια υγεία λύσεις προκύπτουν μόνο με την καθημερινή μας συμμετοχή στη λύση. Αν εμείς οι ίδιοι δεν αρνηθούμε την λογική των σύμμεικτων απορριμμάτων, διαχωρίζοντας επιμελώς και συνολικά τα απορρίμματά μας, πρώτη η υγεία μας αλλά και η τσέπη μας, ως δημοτών, θα το πληρώσει. Μπορούμε, και μας συμφέρει να στηρίξουμε συνεργατικές κοινωνικές πρωτοβουλίες για την ανακύκλωση συσκευασιών, χαρτιού, μεταλλικών υλικών.

2. Ακόμη, ως πολίτες, οφείλουμε να είμαστε πλήρως ενημερωμένοι και κινηματικά ενεργοί, ποτέ όμως σε λογικές στενού τοπικισμού.

3. H απόρριψη της λογικής των σύμμεικτων και η εφαρμογή της ιεράρχησης των απορριμμάτων (επανάχρηση και μείωση πρώτα, ανακύκλωση στη συνέχεια και μετά επεξεργασία και τελική διάθεση) είναι ο μόνος ο βιώσιμος δρόμος και για τους δήμους, αν δεν θέλουν να υποταγούν οικονομικά στους ομίλους που υπόσχονται «εξαφάνιση» του προβλήματος. Τονίζουμε, εδώ, την κομβική σημασία που έχει η αποφυγή συμφωνιών εκ μέρους των δήμων που δεν δίνουν κίνητρα για συνεχή αύξηση των επιπέδων ανακύκλωσης, όπως είναι η αποδοχή παροχής εγγυημένων ποσοτήτων απορριμμάτων προς επεξεργασία με βάση δεδομένα του παρελθόντος.

4. H κομποστοποίηση τόσο η οικιακή όσο και η μηχανική σε επίπεδο Δήμων ή ευρύτερων περιοχών - είναι λύση δοκιμασμένη, οικονομική και καθόλου επιβαρυντική για το έδαφος, τα νερά και προπαντός τον αέρα σε αντίθεση με την έστω και έμμεση καύση. Υπογραμμίζουμε ότι η οικολογική λύση, με κύρια μέθοδο τη μεγάλης κλίμακας κομποστοποίηση των οργανικών και τη γενικευμένη ανακύκλωση όλων των λοιπών ρευμάτων, είναι πολύ φτηνότερη των 2 δις ευρώ, συνεπέστερη προς την ευρωπαϊκή νομοθεσία και τις εθνικές δεσμεύσεις, πολύ πιο ευέλικτη έναντι της τάσης

Ως πολίτες και φορολογούμενοι οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι οικολογικές, οικονομικές και φιλικές στη δημόσια υγεία λύσεις προκύπτουν μόνο με την καθημερινή μας συμμετοχή στη λύση. μείωσης των απορριμμάτων λόγω κρίσης και δημιουργεί σημαντικά περισσότερες θέσεις εργασίας.

5. Μιλώντας ειδικότερα για τα δυο μεγάλα πολεοδομικά συγκροτήματα, είναι εφικτό, όπως λεπτομερώς αναλύουμε στο βασικό μας κείμενο, προσβάσιμο στην ιστοσελίδα μας ‘’Αττική: Οικολογικές και δίκαιες λύσεις τώρα. Οκτώ σημεία για βιώσιμη διαχείριση’’, αν βασιστούμε σε

μεγάλης κλίμακας κομποστοποίηση οργανικών, να πετύχουμε βιώσιμη διαχείριση για 30-40 χρόνια ακόμη, και χωρίς καύση και χωρίς νέους ΧΥΤΑ. Αυτά που διακυβεύονται στους προσεχείς μήνες (ποιότητα ζωής, περιβάλλον, ύψος δημοτικών τελών) είναι ιδιαίτερα σοβαρά. Η βιώσιμη οικονομικά και οικολογικά διαχείριση των

Οι «Σκουριές» της Αιθιοπίας «Στον τόπο μου, σε τούτο το ποτάμι, δεν έχω δικαίωμα να ζήσω / Παρακαλώ κάνε κάτι. Πες στο διπλανό σου το πρόβλημά μου. / Βοηθήστε, όσο μπορείτε στον αγώνα μας. / Μας διώχνουν με το ζόρι, από την πατρίδα μας».

Α

π’ εδώ ξεκινά η μετανάστευση. Από τούτο το γράμμα αρχίζει η «οδύσσεια», που καταλήγει στην Ελλάδα. Κι εμείς εδώ βλέπουμε αποσβολωμένοι τα παραλειπόμενα των απόκληρων. Καταχωνιασμένοι στα κέντρα υποδοχής, οι κατατρεγμένοι της Γης, αναζητούν μια ελπίδα ζωής, προβάλλοντας τη δικαιολογία του ξενιτεμού τους.

•Π ριν λοιπόν η αγανάκτηση και τ’ αδιέξοδα θολώσουν των συντοπιτών μας την οργή, για το χάος με τους ξένους που έχουν πλημμυρίσει την Ελλάδα.

•Π ριν οι όποιες αοριστολογίες (για την έλλειψη ορθολογικής μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας μας) πέσουν στις πολιτικάντικες αδιέξοδες συζητήσεις.

•Π ριν αρχίζουμε να καταριόμαστε το «Δουβλίνο 2» και

την αναλγησία των συνΕυρωπαίων, με τα κλειστά σύνορα.

• Πριν συνάνθρωποί μας, καταλήξουν στην Ελλάδα, θύματα της φασιστικής βίας.

• Πριν λοιπόν βγάλουμε μια γνώμη, για το πώς διογκώνεται η μετακίνηση πληθυσμών, σε τόπους ξένους και αφιλόξενους, ας γυρίσουμε το χρόνο (ένα μήνα πριν) σ’ εκείνη την Παρασκευή της 28ης Δεκεμβρίου του 2012. Στον οικισμό Μπαλέσα των Σούρι (οι ντόπιοι τον ονομάζουν Μπεγιαχόλα, δηλαδή άσπρη πέτρα), εκεί στα νότια υψίπεδα των Αιθιοπικών βουνών (που τα διασχίζει ο ποταμός Όμο), δεν είχε ξημερώσει για τα καλά η μέρα. Τα σκυλιά αλυκτούν χωρίς σταματημό.

Η επιμονή στα γαβγίσματά τους έφερε τους ντόπιους στο πόδι. Γούρλωσαν τα μάτια τους, παραξενεμένοι και φοβισμένοι, από την εικόνα που αντίκρισαν. Ήταν περικυκλωμένοι από στρατεύματα των κυβερνητικών δυνάμεων. Τα παρατεταμένα όπλα ήταν η ένδειξη της απειλής, σε τούτο το φιλήσυχο τόπο. Η διαταγή ήταν σαφής. Σε μια ώρα, θα πρέπει να εγκαταλείψετε, το χωριό. Επιτρέπεται να πάρετε μόνο τα χρειαζούμενά σας. Θα μεταφερθείτε σε νέο τόπο. Αυτή η γη, δεν είναι πια δικιά σας. Πουλήθηκε! Η απορία των Σούρι έγινε αγανάκτηση. Αρνήθηκαν να φύγουν. Επικαλέστηκαν την ιθαγενή τους σχέση με το συγκεκριμένο τόπο και την ενδημική τους μακρόχρονη παράδοση. Θεώρησαν προσβολή να εγκαταλείψουν τους τάφους των προγόνων τους. Τα ζώα τους, το ποτάμι τους, τα χωράφια τους, τα βοσκοτόπια τους.

Για τον στρατό, οι δικαιολογίες ήταν περιττές, δείχνοντας ότι οι όποιες αντιρρήσεις δεν θα περάσουν. Οι εντολές ήταν συγκεκριμένες. Άμεση εκκένωση, γιατί η παρουσία τους ενοχλεί. Λόγο με το λόγο, τα πνεύματα οξύνθηκαν. Τελικά από τους 154 του χωριού, οι 147 Σούρι εκτελέστηκαν! Μόνο 7 νεαροί πρόλαβαν και την κοπάνησαν. Τα πτώματα κάηκαν ομαδικά, για να μην μείνει ίχνος τους. Η κυβέρνηση της Αιθιοπίας επέβαλε λογοκρισία. Όμως τα νέα μαθεύτηκαν για το εν λόγω στυγερό έγκλημα. Αυτή η ιστορία είναι ενδεικτική, στο τι σημαίνει ληστρική λεηλασία. Το λάθος λοιπόν των Σούρι ήταν ότι κατοικούσαν, «άθελά τους», πάνω σε μια περιοχή πλούσια σε αποθέματα χρυσού. Γι αυτό και πλήρωσαν με τη ζωή τους το υψηλό κέρδος της επένδυσης στο ορυχείο. Αντέδρασαν λοιπόν στα συνεργεία που πήγαν να

σκάψουν. Κι έτσι εξελίχθηκε το μοιραίο περιστατικό. Μια υπόθεση παραπλήσια με τη δικιά μας στην Χαλκιδική, που δείχνει ότι μπροστά στο κέρδος των πολυεθνικών, η υποκρισία ζυγίζει την απειλή της «τρομοκρατίας» με διαφορετικά σταθμά. Οι πρωταγωνιστές Σούρι είναι το κοινό όνομα τριών φυλών που κατοικούν στον ποταμό Όμο (Τσάι, Τιρμάγκα, Μπαλέσα). Έχουν κοντινή συγγένεια με τους Μούρσι (τους λεγόμενους χρωματιστούς ανθρώπους, εξ αιτίας των χρωμάτων που στολίζουν το σώματά τους). Τα μέρη που κατοικούν είναι περιζήτητα για επενδύσεις (land grabbing) από την Ινδία, την Κίνα και τη Σαουδική Αραβία. Θα ξεριζώσουν την αυτοφυή βλάστηση και θα καλλιεργηθεί η γη, για να φτιάξουν εκτεταμένες κτηνοτροφικές μονάδες και για να καλλιεργήσουν λουλούδια. Το άφθονο νερό του ποταμού Όμο θα γίνει ένα κομμάτι των πλουτοπαραγωγικών σχεδίων. Ιταλική επιχείρηση, ενισχυόμενη

απορριμμάτων είναι εφικτή. Δήμοι και ενεργοί πολίτες δεν πρέπει να επιτρέψουμε λύσεις κομμένες και ραμμένες στα μέτρα ισχυρών ομίλων συμφερόντων. Αν θέλουμε, μπορούμε!

*Μέλος του Πανελλαδικού συμβουλίου και της Θεματικής Ομάδας απορριμμάτων των Οικολόγων Πράσινων

Του Μιχάλη Μιχελή

από κονδύλια της Ε.Ε. (που αφορούν τη βοήθεια στον τρίτο κόσμο), κατασκευάζει εκεί ένα τεράστιο φράγμα, για να παραχθεί ηλεκτρικό, που θα το πουλήσουν οι Αιθίοπες στη Κένυα. Η χώρα, που είναι βουτηγμένη στα χρέη, πιστεύει ότι έτσι θα ξεπληρώσει τα δάνεια που χρωστάει στο ΔΝΤ. Ένα τεράστιο έργο που ολοκληρώνεται σε ένα χρόνο. Η τεράστια τεχνητή λίμνη θα πετάξει από τον τόπο τους, περίπου 20 χιλιάδες ιθαγενείς. Κι έτσι αρχίζει ο φαύλος κύκλος της μετανάστευσης, των οικολογικών προσφύγων, των κοινωνικών αδιεξόδων, που γεννιούνται στην γειτονιά μας, στην πόλη μας, στον κόσμο ολάκερο, που έχει φέρει μια ανακατωσούρα. Που δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις κι εύκολα λόγια. Πρωτοδημοσιεύτηκε στο blog «Η καλύβα ψηλά στο βουνό»

08

αφιέρωμα χρυσός

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΙανουαρίοΣ-ΦεβρουαρίοΣ 2013

Εξορύξεις χρυσού

Να σκεφτούμε υπεύθυνα για το μέλλον

Ο

ι κοινωνικές, περιβαλλοντικές και οικονομικές συνέπειες από τις εξορύξεις χρυσού στη Χαλκιδική, τα κολοσσιαία ζητήματα που προκύπτουν από το χειρισμό της υπόθεσης από την πολιτική εξουσία, οι κινητοποιήσεις και οι τεκμηριωμένες θέσεις των κατοίκων της περιοχής, δυστυχώς ελάχιστα έχουν τεθεί στο κέντρο της πολιτικής συζήτησης. Έτσι είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς την ουσία της υπόθεσης και ταυτόχρονα εύκολο να καταλήξει σε λάθος συμπεράσματα μαθαίνοντας τα νέα για την πρόσφατη επίθεση στις εγκαταστάσεις της εταιρίας. Μιας επίθεσης που είναι καταδικαστέα, περίεργη κι αποπροσανατολίζει τη συζήτηση, δυσφημεί τους πολύχρονους αγώνες των κατοίκων. Δεν πρέπει να επιτραπεί η αξιοποίηση αυτής της ενέργειας για ποινικοποίηση όσων έχουν αγωνιστεί δημόσια και μαζί με τους κατοίκους για την αποτροπή της επένδυσης. Τι συμβαίνει στη Χαλκιδική; Η Ελλάδα μεταβίβασε το 2004 σε μια εταιρία χρυσού με ευτελές αντίτιμο 11.000.000 ευρώ, μία μεταλλευτική περιοχή 317.000 στρεμμάτων που είναι κυρίως δάσος και περιέχει τη μεγαλύτερη υδροφορία της Χαλκιδικής. Μετά από αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων και διαφόρων αγοραπωλησιών, η χρηματιστηριακή αξία αυτής της αρχικής επένδυσης πολλαπλασιάστηκε χωρίς η Χαλκιδική ή η Ελλάδα να ωφεληθούν οικονομικά, και χωρίς νέα εξόρυξη. Το 2011 μετά από έναν κατ' επίφαση διάλογο εκδόθηκε από το ΥΠΕΚΑ η άδεια έγκρισης περιβαλλοντικών όρων για νέα έργα εξόρυξης χρυσού στην περιοχή, με την οποία διαφωνούμε ριζικά.

Θα ρωτήσει κάποιος, την εποχή της κρίσης, δεν πρέπει να εκμεταλλευτούμε τα όποια πολύτιμα μέταλλα έχει η χώρα; Όχι αν δεν ωφελείται η χώρα, όχι αν καταστρέφεται το μέλλον ενός τόπου για τις επόμενες γενιές. Η συγκεκριμένη περιοχή είναι πυκνοκατοικημένη, με σημαντικές οικονομικές δραστηριότητες όπως παραγωγή μελιού, ελιάς, κηπευτικών, αλιευμάτων, ενώ η Χαλκιδική είναι ο τρίτος τουριστικός προορισμός στην Ελλάδα. Ο αριθμός εργαζομένων στα μεταλλεία δεν θα αναπληρώσει τις θέσεις εργασίας που θα χαθούν από υπαρκτούς σήμερα τομείς της τοπικής οικονομίας. Πορίσματα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Τεχνικό Επιμελητήριο Κεντρικής Μακεδονίας, τη Γεωπονική Σχολή Θεσσαλονίκης, εκτιμούν ότι οι επιπτώσεις στο περιβάλλον, στα φυτά, στα ζώα, και τη ζωή των κατοίκων θα είναι μη αναστρέψιμες. Μερικοί προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι εξορύξεις αυτές που παράγουν ένα τόνο αποβλήτων για κάθε μισό γραμμάριο χρυσού θα αποφέρουν σημαντικά ποσά για τη χώρα. Όμως είναι γνωστό ότι το ελληνικό δημόσιο δεν έχει έσοδα από μεταλλευτικά δικαιώματα. Εύλογα η τοπική κοινωνία πιστεύει ότι οι ζημιές από την επένδυση θα πλήξουν πολλαπλάσια τον τόπο από τα όποια αναμενόμενα οικονομικά οφέλη. Το θέμα δεν αφορά μόνο τη Χαλκιδική καθώς παρόμοιες επενδύσεις σχεδιάζονται στη Θράκη και στο Κιλκίς. Ως κοινωνία, μπορούμε να επιλέξουμε να συνδεθούμε με πιο καινοτόμες πολιτικές, όχι με αυτές που μας οδήγησαν στην κρίση. Αν όχι χρυσός όμως, τι; Είναι κατανοητή η αγωνία όσων κατοίκων έχουν

Σκουριές Χαλκιδικής: αγώνας για τη ζωή και τη δημοκρατία

[ Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο ]

*η Βάσω Νάκου είναι εκπρόσωπος τύπου των Οικολόγων Πράσινων και μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου

Άρθρο του Νίκου Χρυσόγελου στην Ελευθεροτυπία

απογοητευτεί μη βλέποντας εναλλακτικές λύσεις απασχόλησης και αναγκάζονται να υποστηρίξουν το σχέδιο εξορύξεων αν και καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι καταστροφικό για την περιοχή τους. Οι λύσεις όμως στα προβλήματα θα προέλθουν από τη συνεργασία των τοπικών φορέων, πίεση στην διοίκηση και πρωτοβουλίες από τα κάτω που αξιοποιούν επιτυχημένα ευρωπαϊκά παραδείγματα. Ένα επιτυχημένο παράδειγμα, μια πραγματικά βιώσιμη, εναλλακτική λύση απέναντι στην πρωτογενή εξόρυξη πολύτιμων μετάλλων είναι η Βελγική εταιρεία Umicore. Επικεντρώνεται αποκλειστικά στην ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση μετάλλων, εξάγοντας μέταλλα, όπως ο χρυσός, από το βουνό των πεταμένων τηλεοράσεων, υπολογιστών και κινητών τηλεφώνων που παράγουν οι ευρωπαίοι καταναλωτές κάθε χρόνο. Απασχολεί 14.572 άτομα και το 2011 μόνο είχε τζίρο 14.5 δις Ευρώ, ποσό συγκρίσιμο με τη εκτιμώμενη αξία όλου του χρυσού της Χαλκιδικής. Οι Πράσινοι υποστηρίζουμε ένα νέο μοντέλο βιομηχανικής πολιτικής το οποίο ελαχιστοποιεί τις εξορύξεις πρώτων υλών που δεν είναι ανανεώσιμες. Ήδη σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει πρωτοβουλία για αποτελεσματική χρήση των πρώτων υλών, στην οποία συμμετέχουν Επίτροποι, πράσινοι ευρωβουλευτές, εκπρόσωποι εταιριών, περιβαλλοντικών οργανώσεων και συνδικάτων. Λύσεις δίκαιες υπάρχουν, χρειάζεται πολιτική βούληση και υποστήριξη πρωτοβουλιών από τα κάτω. του Νίκου Χρυσόγελου ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων/ ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο

Η απώλεια της δημοκρατίας στη χώρα που τη γέννησε δεν μπορεί να δικαιολογηθεί στο όνομα καμίας οικονομικής κρίσης, δεν μπορεί να μετρηθεί στο «κόστος» καμίας «ανάπτυξης» και δεν πρέπει να γίνει ανεκτή από κανέναν πολίτη σε αυτή τη χώρα. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής - και όχι μόνο - τάσσεται ξεκάθαρα κατά της εξόρυξης χρυσού. Σε μια εποχή που η εξεύρεση εργασίας είναι από σπάνια ως ακατόρθωτη, το γεγονός ότι οι κάτοικοι αρνούνται τις θέσεις εργασίας που υπόσχεται η εταιρεία αποδεικνύει το πόσο αρνητικά θα επιδράσει η επένδυση στην περιοχή, τόσο που η πρόσκαιρη απασχόληση δεν αποτελεί δέλεαρ. Από την άλλη, αν κυβέρνηση και εταιρεία είχαν σοβαρά επιχειρήματα και ατράνταχτα στοιχεία για τα οφέλη της περιοχής από την επένδυση, θα τα είχαν θέσει σε δημόσιο διάλογο και πιθανά να είχαν πείσει τους κατοίκους. Το γεγονός ότι η υπόθεση

Οι Πράσινοι υποστηρίζουμε ένα νέο μοντέλο βιομηχανικής πολιτικής το οποίο ελαχιστοποιεί τις εξορύξεις πρώτων υλών που δεν είναι ανανεώσιμες.

ξεκίνησε με σκάνδαλο, συνεχίστηκε με αυταρχισμό και επιβάλλεται με μια κλιμακούμενη βία, που στοχεύει στην τρομοκράτηση και στη φίμωση των κατοίκων, άρα και στην κάμψη των αντιστάσεών τους, αποδεικνύει το φόβο και την αδυναμία εταιρείας και κυβέρνησης απέναντι στο διάλογο και στις αντιπροτάσεις φορέων και κατοίκων για την ανάπτυξη της περιοχής. Παρόλα αυτά, το κίνημα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού παραμένει φιλειρηνικό και δεν υιοθετεί πρακτικές βίας. Ακόμα και αντιμέτωπο με τον παραλογισμό και τις απόπειρες φίμωσης και τρομοκράτησης από την ΕΛΑΣ, που δείχνει να ενεργεί ως ιδιωτική εταιρεία φύλαξης της εταιρείας, ακόμα και αντιμέτωπο με την άθλια στάση της κυβέρνησης που προσπαθεί να σκιαγραφήσει εχθρούς για να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά τα γεγονότα, με την αμέριστη συμπαράσταση δημάρχων και την κατάλληλη

υποστήριξη αρκετών τηλεοπτικών καναλιών, το κίνημα παραμένει φιλειρηνικό και οι κάτοικοι αποφασισμένοι να προστατέψουν τη γη τους, τον τόπο τους, τη ζωή τους, την αξιοπρέπειά τους και τη δημοκρατία. Το συλλαλητήριο της Κυριακής 24 Φεβρουαρίου έδειξε αυτή ακριβώς την αποφασιστικότητα και τα γεγονότα στις Σκουριές τροφοδότησαν το αίσθημα αλληλεγγύης περισσότερων πολιτών και συλλογικοτήτων, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έσπευσαν να διαμηνύσουν τη συμπαράστασή τους. Με άλλα λόγια, η στάση της κυβέρνησης κατάφερε αυτό που χρόνια δεν είχαν καταφέρει να πετύχουν οι ίδιοι οι κάτοικοι, δηλαδή να αναδείξουν το θέμα σε εθνικό. Γιατί τόσο η μετατροπή ενός προικισμένου τόπου σε άγονη και μολυσμένη γη όσο και η καταπάτηση των δημοκρατικών διαδικασιών ξεπερνούν τα τοπικά όρια και αποτελούν εθνική υπόθεση, που μας αφορά όλους.

αφιέρωμα χρυσός

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΙανουαρίοΣ-ΦεβρουαρίοΣ 2013

09

Σκουριές: Χρυσές σημαδεμένες τράπουλες Να ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή: Ό,τι έγινε στις Σκουριές το βράδυ του Σαββάτου δεν θα έπρεπε να χρήζει αποδοκιμασίας. Είναι μία πράξη, η οποία προβλέπεται στον Ποινικό Κώδικα. Ο Ποινικός Κώδικας προβλέπει, και ένα κράτος δικαίου, το οποίο σέβεται τον εαυτό του, επιλαμβάνεται και επιβάλλει το νόμο με τα μέσα που διαθέτει. Συνήθως προς κάθε κατεύθυνση.

Γ Οικολογικός εξτρεμισμός Του Γιώργου Καραμέρου Η επίθεση στο εργοτάξιο των ορυχείων στις Σκουριές Χαλκιδικής είναι κάτι σπάνιο αν όχι πρωτοφανές για τα ελληνικά χρονικά, όχι τόσο για τη μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε ούτε για το αποτέλεσμα που προκάλεσε ή θα επιφέρει. Πρόκειται αναμφισβήτητα για την πρώτη σοβαρή ενέργεια οικολογικού εξτρεμισμού που καταγράφεται στη χώρα.

Ε

ίναι απλό και εύλογο να «καταδικάζεις την βία από όπου κι αν προέρχεται», είναι όμως πολύ ρηχό και πρόχειρο να κάνεις μόνο αυτό, όταν δεν μπορείς να αναλύσεις την αιτία του φαινομένου. Οι νόμιμος και μαζικός οικολογικός ακτιβισμός, από πολίτες που θεωρούν ότι στο όνομα της ανάπτυξης γίνονται οικολογικά εγκλήματα (στη φωτογραφία: πώς έγινε το δάσος ορυχείο μέσα σε δύο μήνες), καθίσταται ανεπαρκής και αναποτελεσματικός από τον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους που συνήθως συντάσσεται με τα επενδυτικά συμφέροντα άνευ «περιβαλλοντικών όρων». Θεωρητικά και μόνο λοιπόν, η ακτιβιστική και πολιτική δράση είναι επαρκής για την επίλυση των περιβαλλοντικών προβλημάτων. Στην πραγματικότητα, ουδενός ιδρώνει το αυτί και τότε κάποιοι που δεν μπορούν να «συμμορφωθούν εις τας υποδείξεις» ωθούνται να γίνουν οικολογικοί τρομοκράτες. Στην περίπτωση της Χαλκιδικής ξυπνούν μνήμες της Κορσικής όταν προ εικοσαετίας οι ντόπιοι ανατίναζαν ξενοδοχειακές μονάδες και υπερπολυτελείς κατοικίες που ανεγείροντο πάνω σε ακτές και άλλους βιοτόπους. Μόνο που εκεί υπήρχε (και υπάρχει) και ένα κίνημα απόσχισης της Κορσικής από την μαμά Γαλλία. Κατά τον Bron Taylor μάλιστα, καθηγητή του University of Wisconsin στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας που έχει ασχοληθεί με τον όρο, οι «Οικο-

λόγοι τρομοκράτες» έχουν τρεις αρχές: Α. Τα οικοσυστήματα έχουν έμφυτη αξία που δεν μπορεί να κριθούν με βάση τις ανθρώπινες ανάγκες, Β. Η ανθρώπινη δραστηριότητα οδηγεί τη γη σε καταστροφή, Γ. Η πολιτική δράση είναι «πολύ λίγη» για συνολικές κοινωνικές αλλαγές. Είναι όμως λύση τα όπλα; Σαφέστατα όχι. Βία είναι και τα δακρυγόνα της ΕΛ.ΑΣ μέσα στα ΙΧ των διαδηλωτών στις Σκουριές, βία είναι και οι δεμένοι πισθάγκωνα και περιλουσμένοι βενζίνη φρουροί του εργοταξίου. Η βία γεννά βία. Δεν φέρνω κουκουβάγιες στην Αθήνα, αυτή είναι η πραγματικότητα. Όπως επίσης δεν μπορώ να το κρύψω: η θέα ενός ξηλωμένου δάσους και των μολυσμένων υδάτων με ενοχλεί περισσότερο από 5 καμένες μπουλντόζες που θα εξορύξουν τον «εθνικό πλούτο» για να τον στείλουν στον …Καναδά ή όπου αλλού. Η βιώσιμη και αειφόρος ανάπτυξη έχει τρεις άξονες: την κοινωνία, το περιβάλλον και την οικονομία. Αυτοί που μας κυβερνούν αγνοούν τους δύο πρώτους. Και δεν έχουν και καμία ευαισθησία να ασχοληθούν με αυτούς. Προτιμούν να βαφτίσουν τρομοκρατία τη βία που γέννησαν. Πρωτοδημοσιεύτηκε στο www.blog.gr

ιατί τότε κάποιοι επιμένουν ότι πρέπει να αποδοκιμαστεί μία ποινικά κολάσιμη πράξη; Επειδή σε αυτή τη χώρα η πολιτική εξουσία έχει φροντίσει να διαχωρίσει το νόμιμο από το ηθικό. Η αποδοκιμασία, λοιπόν, της επίθεσης δεν έχει χαρακτηριστικά υποστήριξης της νομιμότητας, αλλά ηθικής αποστασιοποίησης από τα κίνητρα όσων την διέπραξαν και δικαίωσης της ίδιας της επένδυσης, η οποία είναι κατά κοινή ομολογία αμφιλεγόμενη. Η αποδοκιμασία δεν είναι απλά ο αφορισμός των δραστών, αλλά η ηθική νομιμοποίηση της επένδυσης. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του δημάρχου Θεσσαλονίκης: «Τέτοιου είδους ενέργειες σε μια περίοδο που η χώρα μας αναζητεί εναγωνίως επενδύσεις για τη δημιουργία θέσεων εργασίας μόνο κακό μπορεί να κάνουν», αναφέρει ο κ.Μπουτάρης. Όμως, τα μέτρα προστασίας μίας επένδυσης από κακοπροαίρετες επιθέσεις σε όλον τον κόσμο αποτελούν μέρος του κόστους της ίδιας της επένδυσης. Στην Νιγηρία για παράδειγμα, οι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι, αλλά καμία εταιρεία δεν φεύγει.

Tι είναι αυτό, το οποίο καθιστά τις ξένες εταιρείες επιφυλακτικές; Η επικινδυνότητα ενός αντάρτικου, όπως αυτό που εκδηλώθηκε στην Χαλκιδική; Στην Τουρκία είναι καλύτερα τα πράγματα με το κουρδικό αντάρτικο να κάνει επιθέσεις ακόμη και σε τουριστικούς στόχους; Έφυγε από την Ελλάδα η AEG επειδή το 1977 έγινε στόχος της επίθεσης του Κασίμη και του Τσουτσουβή; Καλώς η κακώς, όπως λέει και η τρόικα, είναι η ευρέως διαδεδομένη άποψη για διαφθορά και διαπλοκή του ελληνικού πολιτικού προσωπικού με συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, που καθιστά τις ξένες εταιρείες επιφυλακτικές. Ποια, για παράδειγμα, σοβαρή ξένη εταιρεία θα δεχόταν να συμμετάσχει σε ένα επενδυτικό σχήμα, που θα διεκδικούσε π.χ. κάποια μεταλλεία, όταν φημολογείται, ότι ο εξαναγκασμός μιας μεγάλης κατασκευαστικής εταιρείας να τα αποκτήσει, ήταν αντάλλαγμα για να της παραχωρηθεί η δυνατότητα να κτίσει 5.000 βίλες - προσθήκη σε παρακείμενο ξενοδοχείο; Ποιος σοβαρός ξένος όμιλος θα εξέταζε ως πρώτη παράμετρο στην πρόθεσή του να αγοράσει αυτά τα μεταλλεία, την διατήρηση των θέσεων εργασίας, που αφορούσαν κυρίως στην εκλογική πελατεία του τότε αρμόδιου υφυπουργού; Ποια σοβαρή ξένη εταιρεία θα ενδιαφερό-

Του Χρήστου Μάτη

ταν να κάνει μία επένδυση π.χ. στα πάρκινγκ της Θεσσαλονίκης, μόλις διαπίστωνε ότι ο δήμαρχος της πόλης αποπειράθηκε να μειώσει τα δημοτικά τέλη για ΕΝΑ συγκεκριμένο πάρκινγκ; Ποιος σοβαρός ξένος επιχειρηματίας δεν θα παρατηρούσε, ότι ιδιοκτήτης αυτού του συγκεκριμένου πάρκινγκ είναι ο ίδιος όμιλος, που έχει επενδύσει στα μεταλλεία, την περιβαλλοντική αρτιότητα των οποίων υπερασπίστηκε, μετά την επίθεση, ο ίδιος δήμαρχος; Και ποιος ξένος παρατηρητής δεν θα σημείωνε την κατά κόρον προβολή του, από τα μέσα ενημέρωσης που ανήκουν στον ίδιο όμιλο; Γιατί να έλθει λοιπόν ένας ξένος όμιλος στην Ελλάδα, όταν ξέρει όλα αυτά και δεκάδες άλλα παρόμοια παραδείγματα; Είναι προφανές ότι αν κάποιος ξένος σήμερα θέλει να επενδύσει στην Ελλάδα, θα σταθμίσει το ενδεχόμενο η κοινωνική έκρηξη να τον αναγκάσει να αντιμετωπίσει επιθέσεις, όπως αυτή στις Σκουριές. Και ενδέχεται να αποθαρρυνθεί. Είναι ακόμη πιο βέβαιο, όμως, ότι θα λάβει υπόψη του τη διαφθορά και τη διαπλοκή του ελληνικού πολιτικού προσωπικού. Και αυτές μετά πάσης βεβαιότητος θα τον αποθαρρύνουν. Όπως αποθαρρύνουν και την ελληνική κοινή γνώμη, να αποδεχτεί την ηθική της νομιμότητας δεκάδων κυβερνητικών και διοικητικών πράξεων, που βλέπει να εξελίσσονται καθημερινά γύρω της. Πώς να κατανοήσει, γιατί θα πρέπει μία μεγάλη εταιρεία να επιδιώκει νομοθετική ρύθμιση δια φίλων της βουλευτών, για να αποκτήσει το δικαίωμα να χτίσει περίπου 30.000 τετραγωνικά σε ένα οικόπεδο, στο οποίο τα δικαστήρια της έχουν απαγορεύσει να χτίσει; Και «κατά σύμπτωση» με την αμέριστη συμπαράσταση του ιδίου δημάρχου, ο οποίος υπερασπίζεται τη νομιμότητα και την περιβαλλοντική αρτιότητα της επένδυσης στην Χαλκιδική, την ίδια στιγμή που η πόλη του βρίσκεται πάνω σε μια περιβαλλοντική ωρολογιακή βόμβα, εξαιτίας της ανικανότητας της διοίκησής του να διαχειριστεί τα σκουπίδια… Πιστεύω βαθιά ότι η βία δεν μπορεί να λύσει το δομικό πρόβλημα του διαλυμένου ελληνικού κράτους και ότι μόνο η κοινωνία των πολιτών μπορεί να επιβάλλει κανόνες, που θα αποτρέψουν την χρήση της (της βίας) ως μέσου για τη διευθέτηση αντικρουόμενων συμφερόντων. Αλλά αυτό απαιτεί, αυτή η κοινωνία να επιβάλλει πολιτικό σύστημα με διαφάνεια και δημοκρατικούς κανόνες. *Ο Χρήστος Μάτης είναι δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, επικεφαλής της παράταξης ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ- Οικολογία στην Πράξη Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tvxs

10

εις υγείαν

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΙανουαρίοΣ-ΦεβρουαρίοΣ 2013

Τα άτομα με αναπηρία έχουν φωνή στους Οικολόγους Πράσινους

Πίεση στην Πολιτεία και ενημέρωση Η νεοσύστατη Θεματική Ομάδα των Ατόμων με Αναπηρία έκανε την εμφάνισή της εδώ και περίπου ένα μήνα, δείχνοντας εξαρχής αγωνιστική διάθεση και ενθουσιασμό. Με την αμέριστη βοήθεια ενός μαχητικού και με μεγάλη φαντασία διαδικτυακού γκρουπ, πέτυχε την άμεση πληροφόρηση και την ανταλλαγή ιδεών σε θέματα που αφορούν στα άτομα με αναπηρία, αλλά κυρίως τη μετουσίωσή τους σε δράση.

Στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού αποκλείονται από την απόλαυση των βασικών κοινωνικών αγαθών. Σε περίοδο οικονομικής κρίσης, αυτοί που πλήττονται περισσότερο είναι οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Τα άτομα με αναπηρία αποτελούν μία από τις πλέον ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, απειλούμενοι από την ανέχεια, την περιθωριοποίηση και την αδυναμία της Πολιτείας να διασφαλίσει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας.

Σ

την Κοινωνία της Οικολογίας που οραματιζόμαστε δε θα υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων. Για αυτό το όραμα θέλουμε να παλέψουμε με όλες τις δυνάμεις μας. Στην κατεύθυνση αυτή δημιουργήσαμε χωριστή Θεματική Ομάδα για τα ΑμεΑ στους Οικολόγους Πράσινους. Βασικοί στόχοι-προτεραιότητες που έχει θέσει η ομάδα είναι η δημιουργία ενημερωτικού ιστολογίου για τα ΑμεΑ, ο προγραμματισμός εκδηλώσεων πανελλαδικά, οι οποίες θα κορυφωθούν

με την κεντρική ημερίδα στις 3 Δεκεμβρίου 2013 (με αφορμή την Ευρωπαϊκή Ημέρα για τα Άτομα με Αναπηρία) και πάνω απ΄ όλα η εξωστρέφεια και η συνεργασία με άτομα και φορείς των ΑμεΑ πανελλαδικά. Στόχος είναι η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και η πίεση προς την Πολιτεία για την επίλυση των χρόνιων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στη χώρα μας. Η Θεματική Ομάδα για τα Άτομα με Αναπηρία

Η

προσπάθειά μας στηρίζεται σε δύο άξονες: Πίεση προς την Πολιτεία να λάβει τα απαραίτητα μέτρα προστασίας των ΑμεΑ και ενημέρωση, ευαισθητοποίηση του κοινού και καταγγελία, όπου χρειάζεται, για τα κακώς κείμενα. Στο πλαίσιο αυτό στείλαμε επιστολές στους αρμόδιους Υπουργούς πιέζοντας τους να πάρουν θέση στην καθυστέρηση καταβολής επιδομάτων αναπηρίας, στην καθυστέρηση πρόσληψης εκπαιδευτών ειδικευμένων στα άτομα με αναπηρία και από κοινού με τις Θεματικές Ομάδες Εργασίας και Υγείας καταγγείλαμε την υποστελέχωση και τη γραφειοκρατική αγκύλωση των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας. Παράλληλα, από κοινού με τις προηγούμενες Θεματικές Ομάδες αλλά και τη Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, καταγγείλαμε με Δελτία Τύπου τον ξυλοδαρμό ΑμεΑ από ελεγκτή του ΟΑΣΑ, την κατασπατάληση

κοινοτικών πόρων σε αμφιβόλου αποτελέσματος προγράμματα κατάρτισης εκπαιδευτικών, καθώς και την τραγική κατάσταση στον τομέα ψυχικής υγείας που οδήγησε στο φρικτό θάνατο ψυχικά ασθενούς. Για το μέλλον έχουμε ξεκινήσει διαβούλευση εντός της ομάδας για την υλοποίηση νέων δράσεων που αφορούν στην προσπελασιμότητα των δημόσιων και ελεύθερων χώρων από τα ΑμεΑ και στο ευαίσθητο αλλά σημαντικό θέμα της ευθανασίας. Οι δράσεις και τα κείμενά μας δημοσιεύονται επίσης στο blog: http://www. ecogreens-gr.org/amea, που δημιουργήθηκε γι΄ αυτόν ακριβώς το σκοπό!

Φώτης Μπίμπασης, Συντονιστής Θεματικής Ομάδας ΑμεΑ

«Πού οδεύομεν στο χώρο της Υγείας;»

Η πολιτική της λιτότητας, ύφεσης και ανεργίας επηρεάζει με αρνητικούς δείκτες τα επίπεδα υγείας του πληθυσμού.

Σ

ήμερα η εικόνα στην χώρα μας όσον αφορά την αύξηση της ανεργίας είναι δραματική. Η ανεργία είναι σήμερα στο 26,8% και οι υπολογισμοί δείχνουν ότι το 2014 θα ανέλθει στο 31,5%. Οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας των πολιτών, έχουν μειωθεί στο 52,9%, σε πληρωμές που αφορούν φάρμακα και ιατρικές επισκέψεις κι αυτό λόγω της ισοπεδοτικής φοροεπιδρομής στα εισοδήματα τους που έχουν επιφέρει αδυναμία και στην προσέγγιση υπηρεσιών υγείας. Oι αποκλεισμοί στην πρόσβαση των πολιτών σε υπηρεσίες υγείας και όσον αφορά σε ανασφάλιστους, ψυχικά πάσχοντες, μετανάστες και παιδιά που έχουν ανάγκη μέγιστης στήριξης ιατρο-

κοινωνικής, οδήγησαν την Κυβέρνηση στη λήψη μέτρων που όμως συνιστούν σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στην επισιτιστική και υγειονομική κρίση που η χώρα κινδυνεύει να εισέλθει. Οι κοντόφθαλμες και λογιστικές πρακτικές αποκλείουν επίσης χιλιάδες συμπολίτες μας από την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη είτε επειδή λαμβάνουν ένα πενιχρό προνοιακό εισόδημα, είτε επειδή έχουν (ένα πλασματικό) τεκμαρτό εισόδημα, είτε ως αποτέλεσμα της ακολουθούμενης πολιτικής υγείας Όσον αφορά στα μέτρα που η κυβέρνηση θέλει να λάβει και όσον αφορά στη κυβερνητική πολιτική που ακολουθείται στο χώρο της υγείας, αφορά σε θεραπεία με

ασπιρίνες στα πλαίσια αντιμετώπισης των επιπτώσεων της κρίσης. Στην Ελλάδα των 1.200.000 ανέργων και των 2.800.000 που διαβιούν κάτω από τα όρια της φτώχειας, η κάλυψη 100.000 ανασφάλιστων και ανέργων σε ετήσια βάση και εφάπαξ και η επί 3 χρόνια συνέχιση του προγράμματος (100.000 συν 56.000 μαζί με τους ψυχικά πάσχοντες και διαβιούντες σε δομές ψυχικής αποκατάστασης) καθώς και ο εμβολιασμός του ευάλωτου πληθυσμού δεν συνιστούν "ανακάλυψη του τροχού" αλλά υποχρέωση ενός κράτους δικαίου που θέλει να υποστηρίξει την βιωσιμότητά του και να προλάβει την υγειονομική κρίση όταν αυτή είναι στα πρόθυρα.

Στο χώρο κάλυψης των ασφαλισμένων τα πράγματα δεν είναι καλύτερα όταν η κατάσταση επισημαίνεται ως οριακή και απαιτεί άμεση λήψη μέτρων όπως αναφέρει η Ένωση Ιατρών ΕΟΠΠΥ, καλώντας το υπουργείο Υγείας να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να μην μείνουν δεκάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι χωρίς ιατρική φροντίδα. Την ίδια στιγμή στα πλαίσια των συγχωνεύσεων των 50 διασυνδεόμενων νοσοκομείων καταργούνται 10.000 κλίνες, ενώ θα έπρεπε οι αλλαγές στη νοσοκομειακή περίθαλψη να υποστηρίζονται από την συνύπαρξη ενός ολοκληρωμένου Χάρτη Υγείας που θα φωτογράφιζε τις ανάγκες υγείας κάθε περιοχής και

τις διαθέσιμες υποδομές της χώρας, λαμβάνοντας υπ' όψη την γεωμορφολογία και τις ιδιαίτερες ανάγκες της. Απαραίτητη στα πλαίσια της επισιτιστικής και υγειονομικής κρίσης που βρίσκεται προ των πυλών είναι και η υιοθέτηση μιας συνεπούς μεταναστευτικής πολιτικής, γιατί η οικονομική κρίση δεν μπορεί να είναι δικαιολογία ώστε να αρνηθούμε τις ανθρωπιστικές αξίες ως κοινωνία, που επιβάλλουν την περίθαλψη και παράνομων μεταναστών. Αναγνωρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν έχει την δυνατότητα να τους φιλοξενήσει όλους μόνιμα, είναι καιρός να ζητήσει θαρραλέα την υποστήριξη της Ε.Ε. σε αυτό το θέμα που αφορά ολόκληρη την Ευρώπη.

Η Πολιτεία οφείλει να θεσμοθετήσει επιτέλους την δωρεάν υγειονομική περίθαλψη στους ανασφάλιστους με ρεαλιστικά κριτήρια κατώτατου ορίου εισοδήματος και να επαναφέρει τις ανθρωπιστικές αξίες στην αξιολόγηση και σχεδιασμό του Συστήματος Υγείας που θα περιλαμβάνει με αξιοπρέπεια τις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού, τους άνεργους, τους μετανάστες τους ανασφάλιστους, με στόχο την κοινωνική βιωσιμότητα και την κοινωνική αλληλεγγύη. Μαρία Σούμπαση Σύμβουλος Θεματικής Ομάδας Υγείας Οικολόγων Πράσινων Συντονίστρια Περιφερειακής Οργάνωσης Ιονίων Νήσων Οικολόγων Πράσινων

οικο-λογία

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΙανουαρίοΣ-ΦεβρουαρίοΣ 2013

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Μπενουά Λεσά

στον Κώστα Λουκέρη

εκδότη του Green European Journal

ΚΛ: Ποια είναι η κατάσταση του πράσινου κινήματος στο Βέλγιο; ΜΛ: Η κατάσταση των Βέλγων Πράσινων είναι αρκετά καλή αν και όχι πάντα εύκολη στη διαχείριση. Στο γαλλόφωνο Βέλγιο έχουμε 6.000 μέλη, 48 εκπροσώπους σε διάφορα κοινοβούλια, 4 υπουργούς σε περιφερειακές κυβερνήσεις (όχι στο ομοσπονδιακό επίπεδο) και 6 δημάρχους. Είμαστε ενεργοί σε τοπικές πλειοψηφίες σε πάνω από 50 δήμους. Στα 30 χρόνια ύπαρξής του, το Ecolo (σημείωση μεταφραστή: Ecolo το Βελγικό πράσινο κόμμα στη γαλλόφωνη Βαλλονία) έχει γίνει ένα πολύ επαγγελματικό κόμμα με αρκετή εμπειρία. Παρόλ’ αυτά οι αντίπαλοί μας εξακολουθούν να αντιτίθενται σε αρκετά από τα σχέδιά μας ακόμα κι αν τα πράγματα έχουν βελτιωθεί αρκετά από τη δεκαετία του 1980. Στη Φλάνδρα το Groen! (σημείωση μεταφραστή: Groen!, «Πράσινο!», το Βελγικό πράσινο κόμμα στην φλαμανδόφωνη/ολλανδόφωνη Φλάνδρα) είναι ακόμα στην αντιπολίτευση σε περιφερειακό και ομοσπονδιακό επίπεδο. Οι Φλαμανδοί Πράσινοι πήγαν πολύ καλά στις πρόσφατες τοπικές εκλογές. Για παράδειγμα είναι στην πλειοψηφία στη Γάνδη, μια από τις μεγαλύτερες Φλαμανδικές πόλεις. Η εξέλιξή τους στις εκλογές υπόσχεται πολλά για τις ομοσπονδιακές, περιφερειακές και ευρωπαϊκές εκλογές του χρόνου.

Πιστεύω με σθένος ότι το μάθημα μέχρι τώρα είναι ότι η αλληλεγγύη δεν είναι κάτι που απαιτείς ή διατάζεις αλλά κάτι που χτίζεται με σεβασμό, διάλογο και με την αναγνώριση των διαφορών μας.

ΚΛ: Μπενουά, πες μας για την έως τώρα εμπειρία σου σχετικά με την έκδοση του Green European Journal... ΜΛ: Το Green European Journal είναι ένα ενδιαφέρον σχέδιο, γιατί είναι ένα δι-εθνικό πρότζεκτ. Με τον όρο δι-εθνικό, εννοώ ένα σχέδιο συνάντησης των Ευρωπαίων, περισσότερο με τις διαφορές τους στους αντίστοιχους εθνικούς δημόσιους χώρους, παρά ένα δίκτυο ανθρώπων που εργάζονται στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Μερικές φορές φαίνεται σαν τα μέλη του δικτύου (ανταποκριτές και μέλη του Εκδοτικού Συμβουλίου) να βρήκαν ότι ήταν συγγενείς αλλού, σε μιαν άλλη ευρωπαϊκή χώρα, η οποία τους ήταν μέχρι τότε άγνωστη. Είναι ελπιδοφόρο να βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους να ανταλλάζουν εμπειρίες, σχέδια ή απλώς να μοιράζονται τον ίδιο θυμό... Ακόμα κι αν η συνάντηση των ανταποκριτών είναι μόνο σε ετήσια βάση, το GEJ είναι ένας μόνιμος εικονικός τόπος, όπου μπορούν να συναντιούνται. Είναι επίσης σωστό ότι η παρούσα κρίση έχει δημιουργήσει επιπρόσθετα την αίσθηση του επείγοντος. ΚΛ: Τι σκέφτεσαι σχετικά με την παρούσα κρίση, όπως εκδηλώνεται στην οικονομία και στην πολιτική ζωή της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ειδικότερα; ΜΛ: Αυτό που βρίσκω ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι δεν έχουμε αναπτύξει μια κοινή κατανόηση των αιτίων της κρίσης. Αυτό αντανακλάται στη διαφορά συμφερόντων ανάμεσα στις χώρες και εντός των χωρών. Αλλά ακόμα κι ανάμεσα σε όσους λιγότερο ή περισσότερο μοιράζονται τις ίδιες αξίες, είναι δύσκολο να αναπτυχθεί κοινό πλαίσιο. Τα άρθρα που δημοσιεύουμε για πάνω από 12 μήνες μεταφέρουν αυτή την ποικιλία προσεγγίσεων μέσα στην Πράσινη οικογένεια. Γι’ αυτό πρέπει να συνεχίσουμε να προωθούμε έναν κοινό διάλογο

πάνω στην κρίση και να προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα πλαίσιο με διασυνδέσεις των κρίσεων, αίτιο των οποίων είναι ένα εντελώς μη βιώσιμο οικονομικό μοντέλο. Χρειάζεται να επιχειρήσουμε να περιγράψουμε την ευρωπαϊκή κρίση ως κρίση βιωσιμότητας, η οποία είναι βαθύτερα ριζωμένη, περισσότερο από την έλλειψη κυβερνησιμότητας σε κάποια κράτη μέλη. Φοβάμαι ότι η κλιματική κρίση λειτουργεί ήδη ως ξυπνητήρι που κάποια στιγμή θα ‘χτυπήσει’ για όλους τους Ευρωπαίους, ισχυρότερα από την παρούσα κρίση της ευρωζώνης, ακόμα κι αν η παρούσα κρίση είναι εφιάλτης για πολλούς, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τη λιτότητα. ΚΛ: Ποια η απάντησή σου στην επανεμφάνιση παλιών κλισέ και στερεοτύπων στην ευρωπαϊκή πολιτική ζωή (τεμπέληδες νότιοι, ωμοί και σκληροί βόρειοι); ΜΛ: Είναι δύσκολο να παλεύεις εναντίον στερεοτύπων... Στο Βέλγιο αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα. Πολλά Φλαμανδικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) και κόμματα - και ειδικότερα το λαϊκιστικό και εθνικιστικό κόμμα NVA – περιγράφουν τους Βαλλόνους ως αισχροκερδείς επί της Φλαμανδικής αλληλεγγύης. Υπάρχουν χρηματοοικονομικές μεταφορές μεταξύ της Φλάνδρας και της Βαλλονίας αλλά λειτουργούσε ανάποδα στο παρελθόν και μπορεί να αλλάξει μακροπρόθεσμα. Κι ακόμα κι αν ο τρόπος διακυβέρνησης της Βαλλονίας χρειάζεται βελτίωση, είναι άδικο να αναφέρεται κανείς στους Βαλλόνους ως ανίκανους. Οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ υποτιμούν τη ζημιά που κάνουν δίνοντας έμφαση σ’ αυτή την πλευρά. Μέσα στην αλληλεγγύη υπάρχει κάτι παραπάνω πέρα από το ατομικό συμφέρον που διακυβεύεται, είναι θέμα αναγνώρισης, αυτοεκτίμησης και εκτίμησης των άλλων, όπως διδαχτήκαμε από ανθρωπολόγους και κοινωνιολόγους.

ΚΛ: Τι σκέφτεσαι σχετικά με την ενδυνάμωση υπερεθνικιστικών, νεοφασιστικών και νεοναζιστικών πολιτικών ομάδων στην ΕΕ με τη σχετική εμπειρία σου στο Βέλγιο (για παράδειγμα το Vlaams Belang); ΜΛ: Στη Βαλλονία και στις Βρυξέλες, ευτυχώς, οι νεοφασίστες δεν έχουν καταφέρει να θέσουν τις βάσεις μιας μόνιμης παρουσίας στον πολιτικό στίβο... Αυτό δε σημαίνει ότι οι Βαλλόνοι έχουν εμβολιαστεί κατά του λαϊκισμού και του νεοφασισμού. Όμως υπάρχει μια γενικότερη άρνηση στα ΜΜΕ και στην κοινωνία των πολιτών - τα συνδικάτα και οι κοινωνικοί φορείς είναι ακόμα πολύ ισχυροί – κατά όλων των ειδών του ρατσισμού και του ναζισμού. Στη Φλάνδρα, όλα τα κόμματα σέβονται αυτό που αποκαλούμε την «κόκκινη γραμμή» με το Vlaams Belang, ένα κόμμα με καθαρές νεοφασιστικές, ρατσιστικές και φιλοναζιστικές καταβολές. Αυτό σημαίνει ότι κρατιούνται εκτός οποιουδήποτε είδους πλειοψηφία. Όμως τα τελευταία χρόνια, αυτό το κόμμα επισκιάζεται από την άνοδο του NVA, το οποίο είναι επίσης εθνικιστικό, λαϊκιστικό και δεξιό κόμμα και χαίρει περισσότερου σεβασμού, αν και τελικός του στόχος είναι η ανεξαρτησία της Φλάνδρας. Εάν κερδίσει το NVA στις γενικές εκλογές το 2014, το Βελγικό πολιτικό σύστημα ίσως βρεθεί σε βαθιά κρίση. Πιστεύω με σθένος ότι το μάθημα μέχρι τώρα είναι ότι η αλληλεγγύη δεν είναι κάτι που απαιτείς ή διατάζεις αλλά κάτι που χτίζεται με σεβασμό, διάλογο και με την αναγνώριση των διαφορών μας. Μέχρι τώρα, πολλοί γαλλόφωνοι Βέλγοι απαιτούσαν αλληλεγγύη από τους «συμπολίτες» τους, των οποίων τη γλώσσα δεν μιλούν και δεν καταλαβαίνουν... ΚΛ: Ποια είναι τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα σχέδιά σου για το Green European Journal; ΜΛ: το 2013 σχεδιάζουμε τρεις διαδικτυακές εκδόσεις του περιοδικού. Θα υπάρχουν αφιερώματα ανά τεύχος στα τρόφιμα και τη γεωργία, στη βιομηχανική πολιτική και στη ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα. Επιδιώκουμε να διασυνδέσουμε τις πράσινες εμπειρίες και προσεγγίσεις σε καθένα από τα παραπάνω θέματα για τη δημιουργία μιας κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμης Ευρώπης. Στη βάση αυτών των τευχών, θα διοργανώσουμε κάποιες κοινές εκδηλώσεις με εθνικά πολιτικά ιδρύματα. Είναι μια μοναδική ευ-

11

καιρία να ενισχύσουμε το διάλογο στην Ευρώπη ανάμεσα στους Πράσινους και πέρα απ’ αυτούς. Τον Ιούνιο θα εκδώσουμε ένα έντυπο τεύχος με επιλογή των πιο σχετικών άρθρων των πρώτων πέντε τευχών. Μπορεί να ακούγεται παλιομοδίτικο αλλά η εμπειρία μου λέει ότι ένα βιβλίο είναι ακόμα ένα πολύ καλό μέσο για να γίνεις ορατός και να προωθήσεις την επικοινωνία... Αυτό το «βιβλίο» θα συμπεριλάβει κι ένα «Πράσινο Ευρωπαϊκό Λεξικό». Διαφορετικοί συγγραφείς από διάφορες χώρες θα ρωτηθούν να μας δώσουν τους δικούς τους ορισμούς κάποιων όρων κλειδιά όπως φεντεραλισμός, αλληλεγγύη, μεγέθυνση... Θα είναι ένας διαφορετικός τρόπος για διασύνδεση διαφορετικών πολιτικών και πολιτιστικών ευαισθησιών. ΚΛ: Ποιο ρόλο θα μπορούσε να παίξει το GEJ σε σχέση με τους Ευρωπαίους; Πράσινους; ΜΛ: Πρώτη μας αποστολή είναι να διασυνδέσουμε τους διάφορους εθνικούς δημόσιους χώρους με στόχο να ενισχύσουμε την ευρωπαϊκή δημόσια σφαίρα. «Πρασινίζοντας τον ευρωπαϊκό δημόσιο χώρο» είναι κεντρική μας δουλειά. Επιχειρώντας το στόχο του κτισίματος ενός ευρωπαϊκού δικτύου μπορούμε επίσης να βοηθήσουμε τους Ευρωπαίους Πράσινους στην ενδυνάμωση των σχέσεων μεταξύ των μελών τους, για παράδειγμα μέσω της οργάνωσης διεθνικών συζητήσεων, την ανταλλαγή συγκεκριμένων εμπειριών και ιδεών. Τέλος μπορούμε να προωθήσουμε την ανάπτυξη των κοινών πράσινων εννοιών και να τις συνδέσουμε με κάποιες από τις πιο σημαντικές και πρόσφατες συζητήσεις πολιτικό επίπεδο όπως και σ’ αυτό της διανόησης. Για παράδειγμα στη Βαλλονία, ο Ζαν Μαρκ Νολέ, ο πράσινος Υπουργός Βιώσιμης Ανάπτυξης, υποστηρίζει την ανάπτυξη ενός δικτύου οικονομολόγων της βιωσιμότητας. Την 1η Φεβρουαρίου έλαβε χώρα η πρώτη συνάντηση αυτού του δικτύου με πάνω από 300 άτομα από τον κόσμο των πανεπιστημιακών, των πολιτικών και αυτόν των εταιριών. Και ήταν πάνω από 300 άτομα στη λίστα αναμονής... Υπάρχει επείγουσα ανάγκη να εφεύρουμε και να εφαρμόσουμε ένα εντελώς διαφορετικό οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο... ΚΛ: Ποιες, κατά τη γνώμη σου, πρέπει να ΄ναι οι προτεραιότητες στην προετοιμασία για τις ευρωπαϊκές εκλογές του 2014; ΜΛ: Για μένα η πρώτη προτεραιότητα πρέπει να ΄ναι η ανάπτυξη ενός κοινού πράσινου ευρωπαϊκού πλαισίου για την κρίση. Πρέπει να επαναλαμβάνουμε συνεχώς ότι αυτό που είναι υπό συζήτηση δεν είναι μόνο η αποτυχία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και κάποιες διεφθαρμένες και ανίκανες κυβερνήσεις. Πιο βαθιά ζούμε τις επιπτώσεις ενός μη βιώσιμου μοντέλου βασισμένου σε κοινωνικές και οικολογικές ανισότητες. Ταυτοχρόνως μπορεί να επιδειχθεί ότι οι εναλλακτικές αυτού του μοντέλου είναι επιτυχείς, όπως στην περίπτωση της βιολογικής γεωργίας, στις περιπτώσεις των πράσινων βιομηχανικών επιτυχιών στη Γερμανία ή στη Δανία.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ του Benoit Lechat Ο Μπενουά Λεσά γεννήθηκε το 1960. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ασχολήθηκε με τη δημιουργία του πράσινου κινήματος στο Βέλγιο. Από το 1973 έως το 1983 έζησε μεταξύ της Λουβέν λα Νεβ, των Βρυξελών και του Βερολίνου, όπου σπούδασε φιλοσοφία και επικοινωνία. Μετά εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε διάφορα Βελγικά ΜΜΕ. Το διάστημα 1989-1999 ήταν ρεπόρτερ του Βελγικού πρακτορείου ειδήσεων. Μεταξύ των 1999 και 2003 ήταν εκπρόσωπος της Ιζαμπέλ Ντουράν, της πρώτης πράσινης αναπληρώτριας πρωθυπουργού σε θέματα κινητικότητας στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Βελγίου. Το 204 συμμετείχε στη δημιουργία του Etopia, του πολιτικού ιδρύματος των Πράσινων της Βαλλονίας και των Βρυξελών. Έχει γράψει πολλά άρθρα πάνω στη Βελγική και στην Ευρωπαϊκή πολιτική, καθώς και στην πολιτική οικολογία. Το 2013 θα εκδώσει ένα βιβλίο πάνω στην ιστορία του Ecolo.

12

δικαιώματα

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Το Πανελλαδικό Συμβούλιο των Οικολόγων Πράσινων

για τη φασιστική απειλή και τις αντιστάσεις στη βία και το νεοναζισμό Η παντελής απώλεια αισθήματος δικαίου μαζί με την έλλειψη εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα έδωσε χώρο στο φασισμό. Η διεύρυνση της πολύπλευρης κρίσης και των συνεπειών της στην ελληνική κοινωνία, που συνολικά οδηγούν στη φτωχοποίηση του πληθυσμού και στην εξόντωση κάθε αισιόδοξης οπτικής για την αξιοπρεπή του διαβίωση, συνιστούν το κατάλληλο υπόστρωμα για την εμφάνιση νεοναζιστικών πρακτικών και φασιστικών επιθέσεων απέναντι σε εξιλαστήρια θύματα και «επικίνδυνους για το έθνος και την πατρίδα» συμπολίτες μας, όπως πικρά μας θυμίζει η ευρωπαϊκή ιστορία.

Σ

ε συνδυασμό, μάλιστα, με τη διάχυτη ατομική και συνολική οργή που επικρατεί, δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για την ανοχή στις πρακτικές που εφαρμόζουν οι νεοναζιστές από ανθρώπους που σε άλλες συνθήκες δεν θα τις στήριζαν. Μάλιστα, η ήδη συντηρητική ελληνική κοινωνία είχε ήδη προσδιορίσει τις μειονότητες που θα είναι τα πρώτα θύματα των νεοναζιστών, όπως οι μετανάστες και οι ομοφυλόφιλοι. Βιώνουμε τον εκφασισμό μέρους της ελληνικής κοινωνίας και είναι πλέον σαφές ότι η εξέλιξη αυτή λειτουργεί εσκεμμένα αποπροσανατολιστικά από την απόδοση πραγματικών ευθυνών και τη δημιουργία όνος ολοκληρωμένου αντισυστημικού σχεδίου εξόδου από την πολύπλευρη κρίση. Όσο η διαφθορά συνεχίζεται, οι νεοναζί πετάνε στάχτη στα μάτια των πολιτών με δήθεν επιθέσεις στο σύστημα, στήνοντας όμως πλάτη στα κέντρα εξουσίας της χώρας. Η πολιτική νομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής με την είσοδό της στη Βουλή ευνοεί σαφώς την άνθηση και εδραίωση του φαινομένου του φασισμού, οι πολίτες όμως και τα υπόλοιπα κόμματα οφείλουμε να σταθούμε συνειδητά και αποτελεσματικά απέναντι στη νέα απειλή που βάλλει τη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή.

Δεν ξεχνάμε τι σημαίνει φασισμός – Ενημερώνουμε όλους ώστε να μην γνωρίσουμε αυτή την ντροπή του ανθρώπινου γένους ποτέ ξανά. Η ελληνική κοινωνία οφείλει καταρχήν να ανακαλέσει από τη μνήμη της τι σημαίνει ναζισμός και με τι ηρωισμό τον πολέμησε, αποκαθιστώντας τα κενά σε ιστορική γνώση που εκμεταλλεύεται η Χρυσή Αυγή για να αποπροσανατολίσει νεαρούς κυρίως μαθητές ακόμα και σε σχολικούς χώρους. Οφείλει να αντισταθεί και να απαξιώσει τις παραπλανητικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης της Χρυσής Αυγής, που προσπαθεί να γίνει συμπαθής με γάλατα και μακαρόνια, εκμεταλλευόμενη την ανθρώπινη δυστυχία και δικαιολογώντας την έλλειψη δημόσιας πρόνοιας. Η πραγματική πολιτική πράξη που γίνεται με γνώμονα το κοινωνικό συμφέρον έχει στόχο την διαμόρφωση δομών αυτοοργάνωσης και όχι τη συνεχιζόμενη εξάρτηση από δήθεν νεοναζι-ευεργέτες. Οφείλει να δει συνολικά το πρόβλημα και να μην επιτρέψει το διχασμό της κοινωνία παραβλέποντας τα πραγματικά αίτια της κρίσης και κυνηγώντας εξιλαστήρια θύματα, όπως μετανάστες, αλλόθρησκους, ομοφυλόφιλους και όσους αρθρώνουν διαφορετικό λόγο από τους φασίστες. Οφείλει να κάμψει την κρυφή ικανοποίηση όσων αντιμετωπίζουν τη Χρυσή Αυγή σαν τιμωρό των παρανόμων και των διεφθαρμένων και σαν υπερασπιστή της δικαιοσύνης, κατακρίνοντας τη βία που χρησιμοποιεί και αναδεικνύοντας τη ρατσιστική ιδεολογία της, που σύντομα θα εκφραστεί εναντίον όλων μας.

τα οικολογικά κινήµατα των πολιτών σήµερα

Κ

ατ αρχήν όσον αφορά τα κινήµατα γενικά, θα επαναλάβω την απαισιόδοξη διαπίστωση/ θέση που προκύπτει από σχετικές µελέτες για το εργατικό κίνηµα στο µεσοπόλεµο, ότι δηλαδή τα κοινωνικά κινήµατα γνωρίζουν υποχώρηση την περίοδο της κορύφωσης της κρίσης και ξαναζωντανεύουν µε τα πρώτα δείγµατα ανάκαµψης. Νοµίζω ότι τον τελευταίο χρόνο ζούµε ακριβώς αυτή τη φάση όπου µετά από µια πρώτη περίοδο δυναµικής αντίστασης ενάντια στις πολιτικές των µνηµονίων σήµερα τα κοινωνικά κινήµατα βρίσκονται σε υποχώρηση. Όσον αφορά τα τοπικά οικολογικά κινήµατα πιο συγκεκριµένα, και µε βάση την παραπάνω εκτίµηση, τα πράγµατα είναι κάπως διαφορετικά. Βεβαίως και στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσµού οι όροι «περιβάλλον», «πράσινο», «ανακύκλωση», «αειφορία» κλπ. θεωρούνται πολυτέλεια και δεν φαίνεται να τους αφορούν. Όµως αυτό δεν επηρεάζει απαραίτητα το οικολογικό κίνηµα και ιδιαίτερα τις τοπικές πρωτοβουλίες οι οποίες κακά τα ψέµατα δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα πολυπληθείς. Μπορεί

κάποιος να ισχυριστεί ακόµα ότι έχουν ισχυροποιηθεί οι τοπικές κοινωνικές αντιστάσεις µε οικολογικό περιεχόµενο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αντιστάσεις ενάντια σε κάθε τύπου επενδυτικά σχέδια λαµβάνουν ιδιαίτερη έκταση. Για παράδειγµα το κίνηµα στις Σκουριές της Χαλκιδικής δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά µια λογική συνέπεια αυτών των καταστροφικών πολιτικών στις οποίες αντιτίθεται. Όσο θα αυξάνονται τέτοιου είδους πρωτοβουλίες από την πολιτεία και τους ιδιώτες είναι λογικό να αυξηθούν και τα κινήµατα που αφορούν την υπεράσπιση του δηµόσιου χώρου και των συλλογικών αγαθών. ‘Ένα άλλο ενδεικτικό παράδειγµα είναι αυτό των λαϊκών συνελεύσεων των ‘αγανακτισµένων’ του 2011. Η παρακµή τους και η από- µαζικοποιησή τους οδήγησε στο µετασχηµατισµό τους σε πρωτοβουλίες εναλλακτικού τρόπου ζωής και οικονοµίας. Το φεστιβάλ συνεταιριστικής και εναλλακτικής οικονοµίας είναι ως επί το πλείστον παιδί της πλατείας Συντάγµατος. Το ίδιο ισχύει και για µια σειρά πρωτοβουλίες

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε ενάντια σε κάθε μορφής βία σαν μέσο επίλυσης κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων. Πιστεύουμε ότι χρειάζεται να απομονώσουμε τις φωνές που κηρύσσουν τη βίαιη επίλυση των διαφορών, είτε στο όνομα του εκφασισμού της κοινωνίας, είτε στο όνομα του λαού. Η αντίσταση των πολιτών πρέπει να είναι πάντοτε μαζική, ειρηνική και μη βίαιη. Οι Οικολόγοι Πράσινοι στεκόμαστε απέναντι σε κάθε ρατσιστική, φασιστική και νεοναζιστική συλλογικότητα. Υπερασπιζόμαστε τις ανθρώπινες αξίες και διεκδικούμε μια ειρηνική, μη βίαιη κοινωνία όπου όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι στις ευκαιρίες και στα δικαιώματα, ίσοι στην ελευθερία του λόγου και απαλλαγμένοι από το φόβο. Συμμετέχουμε σε αντιφασιστικές πρωτοβουλίες και καλούμε όλους τους συμπολίτες μας σε αντίσταση στην πλάνη των νεοναζί, σε προσπάθεια για την ανάκτηση αξιών της ελληνικής κοινωνίας που προτάσσανε το «εμείς» αντί για το «εγώ», σε κοινές προσπάθειες για την κοινωνική αλληλεγγύη και την υπεράσπιση της δημοκρατίας, και σε κοινούς αγώνες για τα συλλογικά αγαθά και το δημόσιο συμφέρον που δεν αποτελεί προνόμιο όσων έχουν το «ίδιο αίμα». Ας μην επιτρέψουμε ο φασισμός των λίγων να γίνει η καταστροφή όλων μας.

Η άποψη ότι τα οικολογικά κινήµατα υποχωρούν σε περιόδους κρίσης καθώς το περιβάλλον και η ποιότητα ζωής παύουν να αποτελούν προτεραιότητα είναι ιδιαίτερα γνωστή και διαδεδοµένη. Η γενική αυτή παραδοχή- σε µεγάλο βαθµό δικαιολογηµένη- είναι εξαιρετικά απόλυτη και απλουστευτική για να την υιοθετήσουµε αναντίρρητα. κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονοµίας που ουσιαστικά υιοθετούν τα βασικά στοιχεία του πράσινου κινήµατος, δηλαδή την οικονοµία και τις δραστηριότητες τοπικής κλίµακας, τη µείωση των χρηµατικών δραστηριοτήτων και τη βιώσιµη από-ανάπτυξη. Ζούµε κατά πάσα πιθανότητα τη γέννηση µιας ελληνικής εκδοχής, σε συνθήκες κρίσης και ύφεσης, του κινήµατος µετάβασης (transition movement) που γνωρίζει την ίδια στιγµή ανάπτυξη στη βόρεια Ευρώπη. Ίσως να µην είναι υπερβολή να ισχυριστούµε ότι στην Ελλάδα του τρίτου και τέταρτου, σύντοµα, µνηµονίου οι µόνες δυναµικές και δηµιουργικές κινηµατικές πρωτοβουλίες προέρχονται από τα τοπικά κινήµατα οικολογικού και εναλλακτικού περιεχοµένου. Η διάχυσή τους στο σύνολο της κοινωνίας και η µεταφορά τους σε ένα εναλλακτικό σχέδιο στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο είναι ακόµα το ζητούµενο. Ορέστης Κολοκούρης, Γεωγράφος MSc, υπ. Διδάκτορας Παντείου Πανεπιστημίου, μέλος της ΕΓ των Οικολόγων Πράσινων Πρωτοδημοσιεύτηκε στις «Οικοτριβές»

σημεία διανομής

Booze Cooperativa Κολοκοτρώνη 57 10562 ΑΘΗΝΑ | BΙΟΒΙΖΖ Εμμανουήλ Μπενάκη 98 10681 ΑΘΗΝΑ | ΚANNABISHOP Χαριλάου Τρικούπη 24 10679 ΑΘΗΝΑΦυσιολατρικός & Αθλητικός Σύλλογος “Παιωνιος” Σκούρτου 30009 ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ | Θησαυρός Υγείας Παπαφλέσσα 26&Τραλέων 11146 ΓΑΛΑΤΣΙ | Kampos biomarket Αρτέμιδος 9 & Λαοδίκης 16674 ΓΛΥΦΑΔΑ | Βιβλιοπωλείο Αναγνώστου Δημήτριου \ ΕΥΟΙ ΒΑΚΧΕ Αγ.Βαρβάρας 89 17237 ΔΑΦΝΗ | Φαρμακείο Πρόκου Λώρας Λ.Πρωτόπαππα 14 16343 ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ | BIOCAFE Κυπριακού Αγώνα 15 49100 ΚΕΡΚΥΡΑ | ΟΙΚΟΖΩΗ Ιωάννου Θεοτόκη 104 49100 ΚΕΡΚΥΡΑ | Συνεταιριστικό Βιβλιοπωλείο Ρήγα Φεραίου 10 50100 ΚΟΖΑΝΗ | Βιολογικά Προιόντα Διονύσου 3 15124 ΜΑΡΟΥΣΙ | | Φωτό Έγχρωμον Αγ.Ι.Πράτσικα 109 26332 ΠΑΤΡΑ | ΟΙΝΟΧΩΡΟΣ Καποδιστρίου 15 18531 ΠΕΙΡΑΙΑΣ | EYOI EYAN Αριστοτέλους 9 18535 ΠΕΙΡΑΙΑΣ | Βιβλιοπωλείο “ΒΙΒΛΙΟΠΟΝΤΙΚΑΣ” Ανδρου 10, Ερμούπολη ΣΥΡΟΣ | ΓΑΙΑ Δημητρακάκη 2 73100 ΧΑΝΙΑ | Βιολογικά Προϊόντα “Κήπος Αγγέλων” Χίου 18 15231 ΧΑΛΑΝΔΡΙ | Φυσιολατρικός όμιλος Μυτιλήνης “Υδάτινος” Αεροπόρου Γιανναρέλλη 18 81100 ΛΕΣΒΟΣ | Το Περιβόλι της Οικολογίας Ανδρέου Μεταξά 13-15 10681 ΕΞΑΡΧΕΙΑ | ΟΙΚΟΖΗΝ βιολογικά προϊόντα Στουρνάρη 36 ΑΘΗΝΑ | ΟΙΚΟΖΗΝ βιολογικά προϊόντα Εμμανουήλ Μπενάκη 26 10678 ΑΘΗΝΑ | BIO-ARMONIA Αγ.Ιωάννου 43 15342 ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ | ΝΑΡΑΓΙΕΝΑ Αιγ. Πελάγους 85 & Ελβετίας 15342 ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ | ΒΙΟ ΤΡΟΦΗ ΠΗΛΙΟΥ 28ης Οκτωβρίου 38 38333 ΒΟΛΟΣ | IN VIVO Βιολογικά προϊόντα Πλ.Δημαρχείου 4 60100 ΚΑΤΕΡΙΝΗ | ΒΙΟΤΡΟΠΙΟ Καπετάν Κόσυρη 7 72100 Αγ.Νικόλαος ΚΡΗΤΗ | ΠΡΟΠΟΛΙΣ Παναγούλη 26 41222 ΛΑΡΙΣΑ | Ρουσσάκης Ιορδάνης Βιολογικά Προϊόντα “Η Φύση” Προύσης 15 66100 ΔΡΑΜΑ | Πολυχώρος “Θυμωμένο Πορτραίτο” Καποδιστρίου 20 45332 ΙΩΑΝΝΙΝΑ | Γκούσιου Αγγελική Βιολογικά Προϊόντα 14ης Μαϊου & Παλαιολόγου 84435 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ | Βιόσπορος Βιολογικά Προϊόντα Βορείου Ηπείρου 135 ΣΕΠΟΛΙΑ | ΑΓΝΗ ΓΗ Φερτάκης Λ.Πεντέλης 104 ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ | Βιολογικό Χωριό Αγ.Ιωάννου 28 16673 ΒΟΥΛΑ | Μίνι Μάρκετ Stop & Shop Χρυσ.Σμύρνης 10 19009 Ν.ΒΟΥΤΣΑΣ | Ελίανθος Βιολογικό Παντοπωλείο Αρτάκης 66 17124 Ν.ΣΜΥΡΝΗ | Ηλιαχτίδα Βιολογικά Προϊόντα Δημοκρίτου 6 32200 ΘΗΒΑ | Άρκευθος Βιολογικά Προϊόντα Βασ. Γεωργίου 7 16674 Γλυφάδα | Ασφαλιστικό γραφείο Σάκης Αποστολόπουλος Παλαιάς Καβάλας 212 ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ | Κατάστημα ενδυμάτων Κοσμάς Πανωρίδης Αραπάκη 100 | ΚΑΛΛΙΘΕΑ ALOE FLOWERS Κατερίνα Αναστασάκη Φιλελλήνων 33 ΠΕΙΡΑΙΑΣ | Γυναικολογικό ιατρείο Μακρένογλου Ανίκητος Λεωφ. Ιπποκράτους 211 18900 ΣΑΛΑΜΙΝΑ | Οδοντοτεχνικό Εργαστήριο Βενιζέλου 92 40200 Ελασσόνα | Καφέ ουζερί Μπλε Λένορμαν & Επιδαύρου 39 ΑΘΗΝΑ | Καφενείο “Μανθελάς” Διπύλου 6 10553 ΑΘΗΝΑ | Βιβλιοπωλείο Κόζοκ Χρήστος Κυκλάδων 23 ΚΥΨΕΛΗ

τόποι άνθρωποι

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

13

Πέντε ψηφίδες για τις καταλήψεις, τα νεοκλασικά και το Μνημόνιο ΓΥΡΝΑΜΕ ΠΙΣΩ, ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1950; Οι ειδήσεις μας έρχονται συνήθως ως παράλληλα νήματα αφηγήσεων. Κάθε ειδησεογραφική αφήγηση έρχεται στο προσκήνιο, ολοκληρώνει την εξέλιξή της και, μετά, αποσύρεται. Αν όμως δούμε τις ειδήσεις ως πιθανές ψηφίδες ενός ενδεχομενου ψηφιδωτού και προσπαθήσουμε να τις συνδυάσουμε, ίσως τα συμπεράσματα να είναι διαφορετικά. του Γιάννη Παρασκευόπουλου*

Ψηφίδα 1η: Δήλωση

Ηλία Παναγιώταρου, βουλευτή της Χρυσής Αυγής, προς το BBC στις 16 Οκτωβρίου 2012: "Η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη -ακόμα κι αν δεν αρέσει σε κανέναν- να δώσει μάχη: Ένα νέου τύπου εμφύλιο πόλεμο. Από τη μία πλευρά θα υπάρχουν εθνικιστές, όπως εμείς, και Έλληνες που θέλουν η χώρα μας να είναι όπως ήταν, και από την άλλη πλευρά, οι παράνομοι μετανάστες, οι αναρχικοί και όλοι αυτοί που έχουν κατ’ επανάληψη καταστρέψει την Αθήνα" (από το www.nooz.gr ). Προσέξτε ότι στο στόχαστρο του κ. Παναγιώταρου είναι εξ ορισμού όλοι οι αναρχικοί, ανεξάρτητα από το αν "έχουν κατ’ επανάληψη καταστρέψει την Αθήνα".

Ψηφίδα 2η: Υπουργός Δημόσιας Τάξης είναι ο κ. Νίκος Δένδιας. Αναφέρεται συχνά ότι συμμετείχε στο ΕΝΕΚ-«Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα», βασικό ανταγωνιστή της (κατά δήλωσή της, επίσης «εθνικιστικής») Χρυσής Αυγής στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Μέχρι στιγμής ο ίδιος αποφεύγει να το επιβεβαιώσει ή να το διαψεύσει, δείγμα ότι δεν το θεωρεί δυσφη-

μιστικό. Ό,τι και να είναι, πάντως, οφείλουμε να πούμε ότι το ΕΝΕΚ αναγνώριζε τις πολιτικές του ρίζες στον ολοκληρωτισμό της δεκαετίας του '30, αλλά δεν άσκησε ποτέ συστηματική και υψηλής έντασης βία.

Ψηφίδα 3η: Ως

υπουργός ο κ. Δένδιας έχει ήδη εξαπολύσει χωρίς τυμπανοκρουσίες τη δική του εκδοχή για το "νέου τύπου εμφύλιο" που τόσο επίσημα προτείνει ο κ. Παναγιώταρος: από τη μια πλευρά «εθνικιστές» και «Έλληνες», από την άλλη «παράνομοι μετανάστες και αναρχικοί». Στο στόχαστρο του κ. Δένδια, όπως και του κ. Παναγιώταρου, είναι επίσης ΟΛΟΙ οι αναρχικοί, χωρίς διαχωρισμό σε βίαιες και ειρηνικές πρωτοβουλίες. Βασική (και καθόλου αμελητέα) διαφορά είναι ότι ο "νέου τύπου εμφύλιος" υλοποιείται στα πλαίσια της κρατικής νομιμότητας με κύριο όργανο την αστυνομία και όχι τα Τάγματα Εφόδου του κ. Κασιδιάρη. Δεν παύει όμως να μοιάζει εντυπωσιακά με την ατζέντα της Χρυσής Αυγής - και να τη νομιμοποιεί σε επικίνδυνο βαθμό.

Η ίδια η Χ.Α. δε βρίσκει τίποτα περισσότερο να ζητήσει στις ανακοινώσεις της, από την ολοκλήρωση της ατζέντας αυτής. Από το συγκεκριμένο εγχείρημα της επίσημης Δεξιάς βγαίνει άλλωστε κερδισμένη η ίδια: ακόμη κι αν η ΝΔ κατάφερνε να μοιάσει στη Χ.Α. όσο δύο σταγόνες νερό, και πάλι οι διαφιλονικούμενοι οργισμένοι ψηφοφόροι θα προτιμούσαν πιθανότατα εκείνους που ΔΕΝ θεωρούν υπεύθυνους για το κλείσιμο των μαγαζιών τους και το κόψιμο των μισθών και των συντάξεών τους.

Ψηφίδα 4η:: Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013, ο περιφερειάρχης Αττικής κ. Σγουρός δίνει Συνέντευξη Τύπου μαζί με το δήμαρχο Αθηναίων για το αναπτυξιακό πρόγραμμα του Δήμου. Στο ρεπορτάζ διαβάζουμε ότι "αναφερόμενος στα 500 και πλέον εγκαταλελειμμένα νεοκλασικά κτίρια που υπάρχουν στην Αθήνα, ο κ. Σγουρός δήλωσε ότι αποτελούν την κακή εικόνα της πόλης και γι αυτό πρέπει ή να κατεδαφισθούν ή να αξιοποιηθούν" (από το www. epikaira.gr ). Προσέξτε ότι η κατεδάφιση αναφέρεται πρώτη

(παρόλο που τα περισσότερα είναι διατηρητέα). Από την έννοια της "αξιοποίησης" αποκλείεται φυσικά η ανοχή σε πρωτοβουλίες όπως η Βίλα Αμαλίας που θα δέχονταν να συντηρήσουν τα κτίρια με προσωπική τους δουλειά και χωρίς κόστος για το Δημόσιο και την αυτοδιοίκηση.

Ψηφίδα 5η: Πέμπτη, 10 Ιανουαρίου 2013 στην ειδησεογραφία διαβάζουμε: "Αλλαγή στους όρους του Μνημονίου για να μην εξαιρείται κανένα περιουσιακό στοιχείο του Κράτους -ούτε και της Τραπέζης της Ελλάδος ακόμη- από την συντηρητική ή αναγκαστική κατάσχεση εκ μέρους των δανειστών, σε περίπτωση που η Ελλάδα αθετήσει τις πληρωμές των δανείων που λαμβάνει, προβλέπει ο νόμος που φέρνει για ψήφιση την Δευτέρα στη Βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος η κυβέρνηση... Ουσιαστικά ενσωματώνεται έτσι στο εθνικό δίκαιο ο όρος πως όλα τα περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού Κράτους και τα πάσης φύσεως ιδιοκτησιακά δικαιώματά του υπόκεινται σε κατάσχεση, αν το ζητήσουν οι δανειστές. Στην κυβέρνηση τονίζουν πως πρόκειται για «τυπική

αναφορά» η οποία εμπεριέχεται και στα προηγούμενα Μνημόνια" (από το www.protothema.gr ). Δε θέλω καν να διανοηθώ ότι οι δυο τελευταίες ειδήσεις μπορεί να συνδέονται μεταξύ τους. Μεγάλο μέρος των εγκαταλελειμμένων νεοκλασικών ανήκουν σε δημόσιους φορείς και αποτελούν "περιουσιακά στοιχεία του κράτους" που θα υπάγονται στη νέα νομοθεσία. Η προστατευτική νομοθεσία για την αρχιτεκτονική κληρονομιά και η κακή κτιριακή τους κατάσταση μειώνουν σήμερα αισθητά την αξία τους ως ακίνητα. Το ενδεχόμενο να θεσπιστούν εξαιρέσεις στην προστασία, όπως έμμεσα προτείνει ο κ. περιφερειάρχης, θα ήταν σίγουρα αντισυνταγματικό. Αν όμως ο κ. Σγουρός δεν το είπε τυχαία, και αν διερευνούν ήδη κάποιο τέχνασμα να παρακάμψουν κι αυτό το συνταγματικό εμπόδιο, οι εγγυήσεις προς τους δανειστές θα γίνονταν πολύ ισχυρότερες. Ακόμη πιο ισχυρές θα γίνονταν οι εγγυήσεις για τους δανειστές και στην περίπτωση που η πρακτική των κατα-

λήψεων (σχεδόν πάντα σε εγκαταλειμμένα δημόσια ακίνητα) τερματιζόταν οριστικά, και κάθε επίδοξος καταληψίας ήξερε ότι θα αντιμετώπιζε άμεση επέμβαση της αστυνομίας και ποινική δίωξη. Στο σενάριο αυτό, όμως, θα είχαμε παρέμβαση των δανειστών όχι μόνο στο πεδίο της οικονομίας, αλλά και σε θέματα ελευθεριών που στις χώρες τους γίνονται σχεδόν από όλους αποδεκτές. Ως εξαγγελίες, τόσο ο "νέου τύπου εμφύλιος" όσο και η "κατεδάφιση των νεοκλασικών", έχουν έντονο άρωμα δεκαετίας του 1950: τότε που η "αναρχο"κομμουνιστική δραστηριότητα ήταν εκτός νόμου, τότε που τα παλιά σπίτια κατεδαφίζονταν για την "εικόνα της πόλης" όπως την εννοούσαν εκείνη την εποχή. Η διαφορά με τον 21ο αιώνα, είναι ότι τη δεκαετία του 1950 η Ελλάδα ΔΕΝ ήταν μια ευρωπαϊκή χώρα. Ας κάνουμε κάτι για να μην ξαναγυρίσουμε εκεί. *ο Γ. Παρασκευόπουλος είναι μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας Αττικής των ΟΠ Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tvxs

14

πρίσμα

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΙανουαρίοΣ-ΦεβρουαρίοΣ 2013

Ευρωπαϊκοί θεσμοί και συμμετοχή των πολιτών στη διαμόρφωση πολιτικών

Όλγα Κήκου*

Με βάση την πολιτική προώθησης των δικαιωμάτων των Ευρωπαίων πολιτών ως προς τη λήψη αποφάσεων που επηρεάζουν τη ζωή τους, το 2013 ορίστηκε Ευρωπαϊκό Έτος Πολιτών. Ήδη από το 2012 έγινε πραγματικότητα ο θεσμός της «Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών», ο οποίος δημιουργήθηκε για να ενθαρρύνει την άμεση εμπλοκή των πολιτών και συμμετοχή τους στις δημοκρατικές διαδικασίες.

Κ

αι συγκεκριμένα, η Συνθήκη της Λισαβόνας (2009) εισήγαγε το νέο δικαίωμα να αιτούνται οι πολίτες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για θέματα που τους αφορούν ώστε να επηρεάσουν τις αποφάσεις και να συνδιαμορφώσουν τις πολιτικές που επιθυμούν. Η επίσημη εγγραφή της κάθε πρωτοβουλίας μετά από τις απαραίτητες διαδικασίες έγκρισης, σηματοδοτεί την έναρξη συλλογής ενός εκατομμυρίου υπογραφών από πολίτες τουλάχιστον επτά Κρατών Μελών της ΕΕ σε χρονικό διάστημα ενός έτους. Στο τέλος αυτής της διαδικασίας και στην περίπτωση που πληρούνται οι προϋποθέσεις και υπάρχει αποδοχή της πρωτοβουλίας από την Επιτροπή, θα προτείνονται ανάλογες νομοθετικές ρυθμίσεις. http://ec.europa. eu/citizens-initiative/public/welcome Πρόσφατα, στα πλαίσια του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, το Πράσινο Ινστιτούτο διοργάνωσε συζήτηση/παρουσίαση του νέου θεσμού με τη συμμετοχή του Ευρωβουλευτή Gerald Häfner, όπου και εξετάστηκε η σχέση του θεσμού με την άμεση δημοκρατία και οι προκλήσεις που έχουν αντιμετωπίσει τα αιτήματα που έχουν εγκριθεί μέχρι στιγμής.

Στο σύντομο διάστημα λειτουργίας του θεσμού έχουν αναδειχθεί θετικά και αρνητικά στοιχεία. Είναι θετικό το γεγονός ότι ήδη έχουν εγκριθεί πάνω από δέκα πρωτοβουλίες και ο αριθμός αυξάνεται. Παράλληλα όμως προέκυψαν σημαντικά εμπόδια που έχουν δημιουργήσει προβλήματα στη συλλογή των αιτήσεων αλλά και παραπέμπουν σε γενικότερα θέματα λειτουργίας των δημοκρατικών διαδικασιών, συμμετοχής των πολιτών αλλά και του ρόλου των επίσημων οργάνων της ΕΕ. Η συλλογή των υπογραφών ξεκίνησε με σημαντική καθυστέρηση καθώς το ηλεκτρονικό σύστημα καταγραφής των στοιχείων των πολιτών και η βάση δεδομένων δεν είχαν ολοκληρωθεί. Κάποιες προτεινόμενες πρωτοβουλίες δεν εγκρίθηκαν λόγω του ότι οι προτάσεις τους ήταν αντίθετες με την ισχύουσα νομοθεσία. Το γεγονός αυτό περιορίζει σημαντικά το εύρος των πρωτοβουλιών και τη δύναμη του θεσμού να επιφέρει ουσιώδεις αλλαγές και να στρέψει την πορεία της ΕΕ προς μια κατεύθυνση χαραγμένη από τους ίδιους τους πολίτες. Είναι αποδεκτό ότι ο θεσμός σχετίζεται άμεσα με την κοινωνία των πολιτών λόγω του καθορι-

στικού ρόλου που μπορεί να έχουν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις και άλλες συλλογικότητες. Από την υποβολή όμως των πρώτων πρωτοβουλιών, γεννάται το ερώτημα, κατά πόσο αυτός ο θεσμός είναι δυνατόν να λειτουργήσει όχι μόνο για φορείς που έχουν ανθρώπινο δυναμικό και οικονομικά μέσα για μεγαλύτερη πανευρωπαϊκή κινητοποίηση αλλά για την πληθώρα των συλλογικοτήτων, οργανωμένων και μη, με περιορισμένες δυνατότητες να αποταθούν στο ευρύ κοινό και να υποστηρίξουν εκστρατείες ενημέρωσης στην επικράτεια της ΕΕ. Η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού υποστηρικτών που θα δώσουν τα προσωπικά στοιχεία που απαιτούνται από τουλάχιστον επτά χώρες είναι αμφίβολη χωρίς συνεχιζόμενες προσπάθειες για την ευρύτερη δημοσιοποίηση του αιτήματος. Εδώ έρχεται να βοηθήσει η χρήση του διαδικτύου και η δυνατότητα της ηλεκτρονικής αίτησης. Αναμένεται ότι η πλειοψηφία των αιτήσεων θα κατατεθεί ηλεκτρονικά. Αρνητικοί παράγοντες μπορεί να είναι και η πληθώρα αιτημάτων (μη ενταγμένων στο συγκεκριμένο θεσμό) που διακινούνται στο διαδίκτυο, γεγονός που μπορεί να αποτρέπει πολλούς από τη συμμετοχή τους. Επιπλέον, η επικαιρότητα βοηθά

Συνταρακτικά στοιχεία για την κατάσταση στον ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ !

Σ

τοιχεία του βιβλίου παρουσίασε με προβολή οπτικού –ακουστικού υλικού ο μεταφραστής του βιβλίου στα ελληνικά Χρ. Φουντούλης.

Οι ομιλητές κα Μαργαρίτα Καραβασίλη, Πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Πολιτών για την Αειφόρο Ανάπτυξη, κ. Γεράσιμος Παπαδόπουλος, Δ/ ντής Ερευνών του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και κ. Μιχάλης Πετράκης, περιβαλλοντολόγος, πρ. Δ/ντής του Ινστιτούτου Ερευνών Περιβάλλοντος του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, επικεντρώθηκαν ο καθένας από τον τομέα του στην ελληνική αλλά και στην διεθνή πραγματικότητα του προβλήματος της βιωσιμότητας. Την οργάνωση και παρουσίαση του συγγραφέα και του μεταφραστή έκανε η γραμματέας της παράταξης κα Κωνσταντίνα Τσαρούχα . Την συζήτηση διεύθυνε ο περιφερειακός σύμβουλος Αττικής κ. Γιώργος Δημαράς. Στην εκδήλωση απεύθυνε χαιρετισμό ο περιφερειακός σύμβουλος της παράταξης κ. Κώστας Διάκος και παραβρέθηκαν ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων κ Νίκος Χρυσόγελος, ο πρώην ευρωβουλευτής Μιχάλης Τρεμόπουλος και

ορισμένα αιτήματα αλλά αποδεικνύεται ότι σπρώχνει στην αφάνεια άλλα, μειώνοντας έτσι τη δυναμική τους. Το χρονικό διάστημα ενός έτους βοηθά περισσότερο αιτήματα που έχουν διαχρονικό χαρακτήρα. Υπάρχει έντονος προβληματισμός ως προς την έκβαση του εγχειρήματος της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών και την αποδοχή ή μη των αιτημάτων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Προηγούμενη συλλογή υπογραφών που δεν εντάχθηκε στο συγκεκριμένο θεσμό, δεν έτυχε θετικής ανταπόκρισης από την Επιτροπή, αν και ξεπέρασε τον αριθμό του 1,1 εκατομμυρίου υπογραφών, γεγονός το οποίο προμηνύει δυσμενή αποτελέσματα για κάποια τουλάχιστον από τα αιτήματα. Σε κάθε περίπτωση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλείται να πάρει θέση σε αιτήματα που προέρχονται από τους πολίτες, ενισχύοντας έτσι τις δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες καλούνται να αποδείξουν μέσω της συμμετοχής τους κατά πόσο αποδέχονται και στηρίζουν τους υπάρχοντες θεσμούς.

*Η Όλγα Κήκου είναι μέλος του ΔΣ του «Πράσινου Ινστιτούτου»

παρουσιάστηκαν στην ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του βιβλίου « Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ» του Lester Brown Η περιφερειακή παράταξη των οικολόγων ΑΤΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ με αφορμή την μετάφραση στα ελληνικά του βιβλίου “Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ” του Lester Brown, διοργάνωσε το Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων μια παρουσίαση και συζήτηση για την αλόγιστη σπατάλη των φυσικών πόρων .

η πρώην βουλευτής Τασία Ανδρεαδάκη . Στην εκδήλωση επίσης παρευρέθησαν αρκετοί εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης μεταξύ των οποίων ο αντιπεριφερειάρχης Κωνσταντίνος Μανιάτης, οι περιφερειακοί σύμβουλοι Αττικής κα Μαργαρίτα Αναγνωστοπούλου και Νίκος Γαλανός και η αντιδήμαρχος Αγίας Παρασκευής και Ελευθερία Παπαδοπούλου. Πολλοί από τους παρευρισκόμενους μίλησαν με καταφανή την αγωνία τους για τον υποβιβασμό της οικολογικής βιωσιμότητας του πλανήτη μας που συντελείται παγκοσμίως αλλά και στην χώρα μας. Αναφέρθηκε το πόσο αδιέξοδο και ασύμβατο με την βιωσιμότητα είναι το πολιτικό –οικονομικόκοινωνικό μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης που κυριαρχεί. Όπως ειπώθηκε εάν όλοι οι άνθρωποι κατανάλωναν όσα ο μέσος αμερικανός πολίτης θα χρειάζονταν 4 πλανήτες. Ο κίνδυνος γενικής οικονομικής και διατροφικής κατάρρευσης είναι πολύ μεγάλος , αλλά δεν έχει γίνει ακόμη συνείδηση των πολλών ανθρώπων. Οι κυβερνήσεις και οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις δεν έχουν στρατηγική βιωσιμότητας ούτε για τον πλανήτη ούτε για τους ανθρώπους. Στην αποτροπή των σχεδίων που υποβαθμίζουν ακόμη περισσότερο το ήδη προβληματικό

περιβάλλον της Αττικής και την επιβίωση των πολιτών επικεντρώνει το βάρος της η παράταξη ΑΤΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ μέσα από την ενημέρωση των πολιτών αλλά και μέσα από παρεμβάσεις και συνεργασίες στο Περιφερειακό Συμβούλιο με άλλους ευαισθητοποιημένους προς αυτή την κατεύθυνση συνδυασμούς και άτομα.

Επ’ ευκαιρία της εκδήλωσης ενημερώθηκαν οι παρευρισκόμενοι για την καμπάνια που συντελείται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης εναντίον της ιδιωτικοποίησης του νερού και μαζεύτηκαν υπογραφές. Η εκδήλωση έκλεισε όμορφα στο με προσφορά από τους διοργανωτές γλαστράκια με φυτά αλόης .

επι κοινωνίας

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΙανουαρίοΣ-ΦεβρουαρίοΣ 2013

15

Ιανουάριος 2013 του ΚΩστα ΛΟΥκέρη

Τα φουσκωμένα πρόσωπα των τρομοκρατών. Υποκόπανοι στα μούτρα. Πρησμένα χείλη. Σφαλιάρες, γροθιές, μπουνιές. Ξεχειλωμένα φρύδια. Πειραγμένες φωτογραφίες. Μάτια απλανή, σφαλιστά, ζωντανά-νεκρά. Α, ρε, δημοκρατία που σας χρειάζεται...

2.

Ο πολλαπλασιαστής ήταν το λάθος! Έτσι απεφάνθη το ΔΝΤ, συμπληρώνοντας ότι το πρόγραμμα οφείλει να συνεχιστεί. Και περιέργως όλοι, μα όλοι δικαιώθηκαν! Το ΔΝΤ γιατί βρήκε ένα δικό του λάθος, επισημαίνοντας παράλληλα δεκάδες άλλα, για τα οποία ευθύνονται οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις. Ο Σαμαράς, γιατί αρχικά έλεγε όχι μα μετά από ανάγκη προσφοράς προς την πατρίδα είπε ναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί ήθελε από την αρχή να καταργήσει το μνημόνιο. Το ΚΚΕ γιατί εξ ορισμού έχει πάντα δίκιο. Ο ΓΑΠ, γιατί δεν κατάλαβε τι σημαίνει πολλαπλασιαστής και απλώς χαμογέλασε... δικαιωμένος. Και δικαιωμένος κι εγώ, μαζί με όλους όσοι πασχίζουν για το καλό μας, βγήκα μια βόλτα με τα πόδια να πάρω γερές τζούρες νυχτερινής ξυλομαστούρας... για το καλό μου.

3. Μου αρέσει σ’ αυτή τη χώρα που όλοι είμαστε έτοιμοι να ρίξουμε στον πολιτικό στίβο επιχειρήματα ηθικού τύπου προκειμένου να εξυπηρετήσουμε το στόχο μας. Φεμινιστικές οργανώσεις, για παράδειγμα, έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν εναντίον της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ κ Ζωής Κωνσταντοπούλου, γιατί η τελευταία αξιοποιεί στο έπακρο νομικίστικες διατάξεις ώστε να κυκλοφορεί ελεύθερος πελάτης της, ο οποίος κατηγορείται για βιασμό γυναικών. Κι ομολογώ ότι αυτόματα, συναισθηματικά ταυτίστηκα με τις οργανώσεις αυτές. Μετά από λίγο θυμήθηκα την περίπτωση άλλης βουλευτού και τέως υπουργού, η πρόταση για άρση της ασυλίας της οποίας απορρίφθηκε, σε δικαστική της διαμάχη με τον τέως σύζυγό της, στον οποίο είχε στερήσει η εν λόγω πολιτικός το δικαίωμα να βλέπει το παιδί τους. Σ’ εκείνη την περίπτωση τηρήθηκε το πατροπαράδοτο έθιμο των απανταχού δημοκρατών, το έθιμο της.. . γαργάρας. Θα μου πείτε, τι σόι συνειρμοί είν’ αυτοί; Για ισότητα δε μιλάμε; 4. Διάβασα άρθρο του Κώστα Αχ. Καραμανλή στο Βήμα της Κυριακής και ειλικρινά χάρηκα. Για όσους αναρωτιούνται, ναι, αυτός είναι γιος του Αχιλλέως, ανηψιός του εθνάρχου, ανηψιός του Κώστα Καραμανλή του... «εργατικού». Και πιστός στη λογική του θείου περί... αντιπαροχής, έσπευσε «δι’ ενεργειών» του να μεγεθύνει το ΤΕΙ Σερρών σε ίδρυμα μεγατόνων. Χάρηκα, γιατί είδα ότι αι σεπταί παραδόσεις του έθνους μας τηρούνται. Τι κι αν λένε «από ρόδο βγαίνει αγκάθι»; Εμείς πιστοί στη φαυλότητα και στη στενομυαλιά μας θα τον «βγάλουμε κι αυτόνανε». Να κυβερνήσει το παλικάρι, να προσφέρει στον τόπο του. Τι ΤΕΙ Σερρών κι αηδίες... Καραμάνλειον Ανώτατον Τεχνολογικόν Ίδρυμα Σερρών ο Μέγας Αλέξανδρος (Κ.Α.Τ.Ι.Σ.ο.Μ.Α.) ή ακόμα καλύτερα Καραμάνλειον Πανεπιστήμιον Μακεδονίας Σερρών (ΚΑ.ΠΑ.ΜΑ.Σ)... Τι Serres School of Eco-λέμε τώρα-nomics (SSE), τι Serres Institute of Technology (SIT), τι Ecole Normale de Macedoine en Serres (Εco.No.Ma.S.)… Φτιάχτηκα...

5. Η ομορφιά των ΟΠ έγκειται και στο γεγονός ότι επειδή απαγορεύονται οι διαγραφές, όταν κάποιος για οποιονδήποτε λόγο φύγει από το κόμμα (πολιτική διαφωνία, του βαλε χέρι η σύζυγός του γιατί λείπει απ’ το σπίτι, ξέμεινε από λεφτά...) το θέμα παίρνει την αντίστοιχη θέση μιας διαγραφής σε ένα άλλο κόμμα. Έτσι λοιπόν πάντα ο αποχωρήσας ή η αποχωρήσασα έχει δίκιο. Πάντα οι εκάστοτε κακοί τον/την πολέμησαν. Πάντα αδικήθηκε από τα μικροσυμφέροντα που

υφίστανται και στους ΟΠ. Πρόσφερε πολλά κι αν τον/ την είχαν αφήσει θα ΄χε προσφέρει περισσότερα. Αυτός/-ή είχε πάρει Χ ψήφους τότε, μας είχε φέρει και τον... και την... Κι ήταν και συμπαθής. Και τον/ την φάγανε... Το ενδεχόμενο, η μικρούλα τοσοδούλα πιθανοτητούλα αυτός/αυτή που φεύγει να έχει άδικο που φεύγει, δεν εξετάζεται ποτέ! Εμ, αυτά είναι τα επακόλουθα όσων προσπαθούν στο δεύτερο – οικολογικό - μισό της ζωής τους να κινηθούν εναντίον του πρώτου – αριστερού – μισού τους.

6. Στη Θεσσαλονίκη οι εκεί Οικολόγοι Πράσινοι αποκήρυξαν τον Μάτη (πλην κάποιων). Στην Αθήνα, η Οικολογική Αθήνα αποκήρυξε τον Καμίνη (πλην κάποιων, άλλων κάποιων). Στην Πελοπόννησο οι της Συμπολιτείας τον Μπούκλη (πλην κάποιων, και πάλι άλλων). Στη Θεσσαλία οι εκεί ΟΠ διχάζονται σχετικά με τον περιφερειακό σύμβουλο που υποστηρίχθηκε (εκεί τα πράγματα είναι και χωροταξικά). Ο Φίλιππος στο Δήμο Αθηναίων, πρώτ’ απ’ όλους, φιλελ-έφυγε μόνος του. Παράλληλα η εναλλαγή έγινε γαργάρα στην Αττική, μια που όπως φάνηκε άλλο είναι να δηλώνεις ότι είσαι υπέρ της κι άλλο να την κάνεις πράξη, όταν έρχεται η σειρά σου. Συμπέρασμα: κάτι δεν πάει καλά και δεν μπορεί να φταίνε κάποιοι άλλοι για τη ‘μη-βιωσιμότητα’ των επιλογών μας...

7. Το ΠΑΣΟΚ ξιφουλκεί εναντίον της ΧΑ (όπου ΧΑ= Χρυσή Αυγή, με το ΧΑ= Χρηματιστήριο Αθηνών το ΠΑΣΟΚ δεν είχε ποτέ, μα ποτέ, πρόβλημα!). Τι δημοκρατικό τόξο, τι σοσιαλδημοκρατία, τι ελευθερίες, τι ανθρώπινα δικαιώματα… Τον ακροδεξιό ΛΑΟΣ μπορεί κάποιος να μου θυμίσει ποιος ανήγαγε σε αξιόπιστο συνομιλητή και κυβερνητικό εταίρο; Ποιος συνέβαλε με αυτό τον τρόπο στην επί το δεξιότερο στροφή μέρους του εκλογικού σώματος; Α, ξέχασα, ο Τσίπρας.

8. Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει κάθε καρυδιάς καρύδι από πολιτικής εκδοχής και άποψης και με την καλή έννοια της έκφρασης. Κι όλοι αυτοί, καθόσον ο ΣΥΡΙΖΑς ήτο

της τάξης του 5%, αναμασούσαν τα περί επανάστασης και του χαρακτήρα αυτής και μάχονταν εναντίον της δεξιάς φράξιας της αριστερής πτέρυγας της τάδε οργάνωσης. Τώρα που τα πράγματα άλλαξαν, νομίζουν ότι μπορούν να επηρεάζουν τις μάζες λέγοντας τα ίδια ακριβώς πράγματα, απευθυνόμενοι όμως σε μεγαλύτερο κοινό. Αυτό το κοινό όμως συμπεριλαμβάνει και τη θεια μου την Ελένη και τον μπάρμπα μου το Σταύρο, τους οποίους υπεραγαπώ κι εκτιμώ, όχι όμως για το πολιτικό τους κριτήριο. Έτσι λοιπόν, κατ’ απομίμηση του μαραθωνίου πολλοί πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ επιδίδονται στον Γκαφαθώνιο. Το άθλημα αυτό έγκειται στη συνεχή παραγωγή γκαφών, στη διάπραξη λαθών ως δώρο στον αντίπαλο προκειμένου να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η αναμέτρηση. Γιατί στην ελληνική αριστερά ποτέ δε διδάχτηκαν από «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν» και πάντα πρωτοπορούσαν στα λόγια, με τα οποία ως γνωστόν ο Μανόλης έχτισε ανώγεια (νόμιμα) και κατώγεια (αυθαίρετα). Έρχεται όμως μια στιγμή – οι Αμερικάνοι το λένε ‘wake up and smell the coffee’ – που αντιλαμβάνονται και οι αριστεροί ότι τα πράγματα είναι λίγο πιο πολύπλοκα απ’ ό,τι είχαν νομίσει κι ότι καλό είναι να

αποφεύγεται η έναρξη κάποιας πολιτικής τοποθέτησης με το «τα πράγματα είναι απλά...»

9. Την παιδική βιβλιογραφική σειρά με πρωταγωνίστρια την Λιλίκα, ποιος τη θυμάται; Είχα θυμάμαι διαβάσει «Η Λιλίκα στο Χωριό», «Η Λιλίκα στην Εξοχή», «Η Λιλίκα στο Σχολείο». Πώς μου ‘ρθε η... Λιλίκα; Με τα ταξίδια γνωριμίας του Alexis στον κόσμο. Ο Αλέξης με τον καταραμένο Σόιμπλε (τι να περιμένεις από κάποιον με «σόι» «μπλε»...), ο Αλέξης στη Βραζιλία (νούλα με Λούλα), ο Αλέξης στην Αργεντινή (no tengo dinero), ο Αλέξης και το φαρμακερό ΔΝΤ, ο Αλέξης Colombo στην Αμερική... Και κάθε καλόπιστος συμπολίτης θα αναρωτηθεί «μα κακό είναι; Αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι!» και θα απαντήσω ότι το κακό δεν είναι ούτε ότι πήγε όπου πήγε, ούτε που μπέρδεψε τον ψυχρό πόλεμο με τα παγωτογιαούρτια που είναι πολύ δημοφιλή. Το κακό είναι ότι πήγε τώρα! Κι ότι μέχρι τώρα η σχέση του Αλέξη με τη διεθνή διπλωματία ήταν σαν τη σχέση που έχω εγώ με την κβαντική μηχανική ή τη θεολογική προσέγγιση περί «Μαριολογίας», δηλαδή μηδενική...

16

περισκόπιο

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΙανουαρίοΣ-ΦεβρουαρίοΣ 2013

Αφήστε τις νησίδες ήσυχες!

Οικολογική Δυτική Ελλάδα Πάτρα 14 Φεβρουαρίου 2012

Η απόσυρση του ενδιαφέροντος των επενδυτών για την Οξιά δείχνει το αυτονόητο

Σ

χετικά με την απόσυρση του ενδιαφέροντος των επενδυτών από το Κατάρ για τη νησίδα Οξιά, ο Περιφερειακός Σύμβουλος της Οικολογικής Δυτικής Ελλάδας Κώστας Παπακωνσταντίνου έκανε την παρακάτω δήλωση:

Θάνος Γιαννούδης (μέλος Νέων Πράσινων, αναπληρωματικό μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου Οικολόγων-Πράσινων)

Ας μην πάει χαμένη και αυτή η άνοιξη... 'Επιτέλους! Οι προσευχές και οι παρακλήσεις μας εισακούστηκαν! Ο Θεός, άλλωστε, δεν θα εγκατέλειπε τον περιούσιο λαό του στην άβυσσο που οι εθνικοί εχθροί και οι μιαροί προδότες τον οδηγούσαν! Η ανάπτυξη και η ασφάλεια έρχονται ξανά στον ευλογημένο αυτό τόπο! Ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε να δείχνουμε προς τα έξω, με κάθε κόστος...''

Δ

εν ξέρω αν με τα παραπάνω λόγια απηχώ τις βαθύτερες σκέψεις των κυβερνώντων, δεν θα μου προκαλούσε, ωστόσο, έκπληξη, αφού δεν απέχουν από τις μεγαλόστομες δηλώσεις που ακούμε καθημερινά από μια κυβέρνηση πολύ σκληρής δεξιάς. Όλως περιέργως, μάλιστα, και η ανανεωτική αριστερά εμφανίζεται ως απολογητής μιας πολιτικής ανάλγητης, που θυσιάζει την κοινωνική και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα στο βωμό των δεικτών και των αριθμών. Μιας πολιτικής που ασκείται στο όνομα της εθνικής ενότητας και προόδου, στην πράξη ωστόσο αποδεικνύεται πέρα ως πέρα αντεθνική, αφού υποθηκεύει το αύριο της χώρας και των κατοίκων της. Στην οποία όποιος τολμά και διαφωνεί είτε είναι δακτυλοδεικτούμενος ως γραφικός και περιθωριακός είτε χτυπιέται βάναυσα, όπως βλέπουμε να συμβαίνει με τις έμπρακτες εστίες εναλλακτικής σκέψης, που αποτελούν φυσικά κίνδυνο για το αστικό οικοδόμημα, αφού καταδεικνύουν τη γύμνια και την κενότητα πίσω από τη βιτρίνα. Σε αυτή τη λυσσαλέα προσπάθεια της κυβέρνησης να δείξει προς τα συμφέροντα που υπηρετεί ότι η Ελλάδα έχει γίνει ''πρότυπον βασίλειον εις την Δύσιν'', κατάλληλο για την επένδυση κεφαλαίων, δεν γλυτώνει ούτε το περιβάλλον, που είναι πραγματικά η τελευταία τρύπα του ζουρνά για τους μνημονιακούς. Το νερό, τα δάση, οι παραλίες, οι αγροί βγαίνουν στο σφυρί και ξεπουλιούνται στο βωμό της ''ανάπτυξης'', με τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων να αγνοούνται πλήρως, και όσους προσπαθούν να εναντιωθούν να χαρακτηρίζονται ως εμπόδια στην εθνική προσπάθεια. Το σχέδιο της κυβέρνησης έχει γίνει πια σαφές και στους πιο δύσπιστους. Ως Οικολόγοι-Πράσινοι, έχουμε επισημάνει πως η κυβέρνηση με την πολιτική της μάς γυρίζει ουσιαστικά στις δεκαετί-

ες του 50 και του 60 και τη συνακόλουθη εξάρτηση από ξένα κέντρα, που κατέληξε στη γνωστή επταετία του ''γύψου''. Και η γενικότερη κατάσταση θυμίζει πολύ εκείνη την εποχή της ματαίωσης των προσδοκιών. Η αριστερά (με τις όποιες αντιφάσεις και αδυναμίες της) είναι δεύτερη δύναμη και γίνεται στόχος συνεχούς επίθεσης, οι παρακρατικοί είναι και πάλι εδώ, με νέα ονόματα και μάσκες πίσω από τις οποίες κρύβουν τη βρωμερή τους όψη, είναι όμως και πάλι εδώ κι ένα ολοένα αυξανόμενο κομμάτι λαού που αντιδρά και διεκδικεί. Το σπάσιμο του κοινωνικού συμβολαίου της Μεταπολίτευσης ξύπνησε πολλούς μας από το λήθαργο και οδήγησε, θέλοντας και μη, σημαντικό μέρος του λαού σε έναν αντισυμβατικό τρόπο σκέψης. Δίπλα μας βλέπουμε πια μυριάδες παραδείγματα εναλλακτικής κι αλληλέγγυας οικονομίας, κοινωνικών επιχειρήσεων, δικτύων συνεργασίας και αλληλοβοήθειας, συλλογικοτήτων με οριζόντια δομή, κινήσεων που ξεκίνησαν ''από τα κάτω'', χωρίς καθοδήγηση και διαρκώς πολλαπλασιάζονται. Ο κόσμος αρχίζει να παίρνει την κατάσταση στα χέρια του για να κάνει τη ζωή του καλύτερη εδώ και τώρα, χωρίς Μεσσίες και χωρίς να περιμένει την όποια ''Δευτέρα Παρουσία'' για να αναλάβει δράση. Ο δρόμος θα είναι ανηφορικός και ο κίνδυνος να καταρρεύσει το οικοδόμημα που πάει να δημιουργηθεί είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός. Πάρα πολλούς συμφέρει να χειμωνιάσει και να χαθεί και αυτή η ''νέα άνοιξη'' που δειλά-δειλά γεννιέται. Ως εδώ, όμως! Μετά από δεκαετίες δε θέλουμε να λέμε στα παιδιά μας για μια ακόμη χαμένη ευκαιρία, κλαίγοντάς την με όμορφα τραγούδια, αλλά για το πώς κατορθώσαμε, ενωμένοι και αλληλέγγυοι ο ένας προς τον άλλο, να βάλουμε τις βάσεις για τον οικολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μας και της Ευρώπης ολόκληρης. Όσο υπάρχουμε και αναπνέουμε, θα αγωνιστούμε για να μην πάει χαμένη και αυτή η άνοιξη...

«Πέρσι είχαμε θέσει το απλό ερώτημα ‘Γνωρίζουν οι Άραβες αγοραστές ότι η Οξιά αποτελεί περιοχή Προστασίας της Φύσης του Εθνικού Πάρκου Μεσολογγίου – Αιτωλικού;’ Τώρα πήραμε την απάντηση: Δεν το ήξεραν. Και, ως λογικοί άνθρωποι, όταν το έμαθαν αποτραβήχτηκαν. Ας πούμε, ξανά, τα αυτονόητα: Τα νησιά των Εχινάδων, όπως και κάμποσα άλλα στην Ελλάδα, ήσαν πάντα ιδιωτικά. Δηλαδή πάντα μπορούσαν να πωληθούν ή να ‘αξιοποιηθούν’. Γιατί αυτό δεν είχε γίνει μέχρι σήμερα και επιχειρείται τώρα; Απάντηση: διότι κάποιοι τώρα, στην «αναμπουμπούλα», ελπίζουν να περάσουν το μήνυμα «ελάτε, δεν υπάρχει εμπόδιο».

Κι όμως, «εμπόδιο» υπάρχει – και δεν είναι μόνο η νομοθεσία. Αν αυτά τα νησιά ήσαν καλά για επενδύσεις, θα είχαν ήδη γίνει επενδύσεις. Όσα ήσαν κατάλληλα, όπως ο Σκορπιός και η γειτονική του Μαδουρή, έχουν ‘αξιοποιηθεί’ προ πολλού. Τα άλλα ιδιωτικά νησιά είναι άχρηστα για ‘αξιοποίηση’. Ανεμοδαρμένα, χωρίς λιμάνι, χωρίς παραλίες, χωρίς χώμα, χωρίς νερό,– γι αυτό ακριβώς έχουν οικολογική αξία: επειδή είναι άχρηστα για τον άνθρωπο. Φυσικά, αν δώσομε ‘Γη και Ύδωρ’, αν αγνοήσουμε κάθε περιορισμό, αν εκποιήσουμε κάθε κοινωνικό, πολιτιστικό, ιστορικό, περιβαλλοντικό και κάθε άλλο ενδιαφέρον που έχουν οι νησίδες για τη χώρα αυτή, τότε μπορεί και η πιο ασύμφορη επένδυση να έχει κάποιο οριακό ενδιαφέρον για ένα τυχοδιώκτη επενδυτή. Ίσως, βέβαια, αυτό να έχουν στο μυαλό τους εκείνοι που επιμένουν για την με κάθε μέσο εκποίηση των νησίδων».

«Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, δεν είναι εμπόρευμα!» Κοινή ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ευρωπαίων Πράσινων και των οργανώσεωνμελών της

Ε

κστρατεία για την υποστήριξη της Πρωτοβουλίας Ευρωπαίων Πολιτών «Το νερό και η υγιεινή είναι ανθρώπινα δικαιώματα. Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, όχι εμπόρευμα!», η οποία οργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των Ενώσεων Δημοσίων Υπηρεσιών και άλλους φορείς, προωθεί η Ομοσπονδία των Νέων Ευρωπαίων Πρασίνων (FYEG). Η εκστρατεία της FYEG, που υποστηρίζεται από μέλη-οργανώσεις από 13 Ευρωπαϊκές χώρες, θα επιδιώξει τη διάδοση της Πρωτοβουλίας μέσω του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, συλλέγοντας ηλεκτρονικές υπογραφές. Επιπροσθέτως, στο πλαίσιο της εκστρατείας, θα πραγματοποιηθούν δράσεις έξω-διαδικτυακής συλλογής υπογραφών και παρουσιάσεις της Πρωτοβουλίας σε τοπικές συναντήσεις. Εφόσον ένα εκατομμύριο Ευρωπαίοι πολίτες υπογράψουν μία πρωτοβουλία εντός δώδεκα μηνών, οι οργανωτές έχουν το δικαίωμα να την παρουσιάσουν σε ακρόαση ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Επιτροπής, η οποία είναι υποχρεωμένη να την εξετάσει. Ο Ορέστης Κολοκούρης, εκπρόσωπος των Νέων Πράσινων για την κοινή εκστρατεία, σημείωσε: «Σήμερα στην Ελλάδα μια σειρά μέτρων με κυριότερο την ιδιωτικοποίηση ακόμα και βασικών υπηρεσιών, όπως η παροχή νερό, συνοδευόμενα από αντιδημοκρατικές πρακτικές, απειλούν το

μέλλον της χώρας μας ως ευνομούμενης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και κοινωνίας «δυτικού τύπου». Η Terry Reibtke, συν-εκπρόσωπος της FYEG, δήλωσε: «Η πρόσβαση σε καθαρό νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Η παροχή νερού οφείλει να μείνει εκτός των πολιτικών ιδιωτικοποίησης, ώστε να διασφαλιστεί επαρκές και καθαρό πόσιμο νερό και υγιεινή για όλους με ένα ανεκτό κόστος. Ιδιαιτέρως η ιδιωτικοποίηση της παροχής του νερού της Ελλάδας εν μέσω κρίσης απαιτεί συγκεκριμένα μέτρα.» Ο Jacob Schwarz, συν-εκπρόσωπος του FYEG, πρόσθεσε: «Η πρωτοβουλία Ευρωπαίων πολιτών αποτελεί το πρώτο υπερεθνικό εργαλείο για την συμμετοχική δημοκρατία.. Σε μία εποχή που η Ευρωκρίση απειλεί με τη δημιουργία νέων ανισοτήτων μεταξύ εθνών, η Πρωτοβουλία των Ευρωπαίων πολιτών είναι μία μοναδική ευκαιρία για την ενδυνάμωση μίας ενιαίας Ευρωπαϊκής δημόσιας σφαίρας και κοινωνίας των πολιτών. Το σύστημα συλλογής ηλεκτρονικών υπογραφών στο www. rigth2water.eu επιτρέπει την διάδοση της δημόσιας συζήτησης» Ομοσπονδία Ευρωπαίων Νέων Πράσινων Νέοι Πράσινοι