Εφημερίδα "Πράσινη Πολιτική" | Ιανουάριος 2018 by Ecogreens Greece

οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη Μηνιαία οικοΛογική Εφημερίδα Β' ΠΕΡΊΟΔΟΣ | Φύλλο 1 (126) | Ιανουάριος 2018

ΝΑ'ΜΑΣΤΕ ΠΑΛΙ ΞΑΝΑ...

Η επιστροφή της «Πράσινης Πολιτικής» σ. 2

του Κώστα Διάκου

TAP (Διακρατικός Αγωγός Φυσικού αερίου)- Μοχλός Ανάπτυξης ή μία διαχρονική παρανομία; σ. 10

Αφιέρωμα, σ. 8-9 Η αρχή του τέλους μιας πλαστικής εποχής σ. 7

Για την ενότητα των δυνάμεων της Οικολογίας

Για την προστασία & ευζωία των μικρών μας φίλων

σ. 4

σ. 5

Τα μηνύματα του Κάρλσταντ 27ο Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος σ. 3

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

Βασικό εισόδημα:

Μια λύση στα σύγχρονα προβλήματα της εργασίας και της κοινωνικής ασφάλισης

ΝΑΜΑΣΤΕ ΠΑΛΙ ΞΑΝΑ...

ε περηφάνεια και ιδιαίτερη χαρά «νάμαστε πάλι ξανά»... Η «Πράσινη Πολιτική», με την δεδομένη συνθετική και συλλογική στρατηγική της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων, επανεκδίδεται. Η «Πράσινη Πολιτική», εμβληματικό πολιτικό επικοινωνιακό εργαλείο της Πολιτικής Οικολογίας στη χώρα μας, μετά τα πρώτα δείγματα γραφής σε πολλά και διάσπαρτα έντυπα, προσπάθησε να ενσκήψει στη Προστασία του Περιβάλλοντος με ελευθερία λόγου, ειλικρινή πολιτικό διάλογο και την προβολή του αυτονόητου που η ιδεολογία αυτή προτάσσει. Με γνώμονα όλες αυτές τις αξίες επιδίωξε να αναλύσει και να προτείνει στη κοινωνία μας αλήθειες, με όρους κριτικής και αυτοκριτικής, όπως απαιτεί η οικολογική μας σκέψη.

Δύσκολες στιγμές του φορέα και αντικειμενικές αντιξοότητες μας υποχρέωσαν στην έλλειψη αυτού του επικοινωνιακού ιδεολογικού εργαλείου το προηγούμενο διάστημα. Μεθοδικά, όμως, ξεκινάμε και πάλι με την ηλεκτρονική της έκδοση και έχοντας μοναδικό μας στόχο να αποτελέσει το τόσο αναγκαίο σήμερα πεδίο πολιτικού οικολογικού διαλόγου. Πάμε λοιπόν... Η Πολιτική Οικολογία είναι εδώ, ανοιχτή σε όλους/ες, δημοκρατική και χρήσιμη στη διαμόρφωση της γενικότερης πολιτικής σκέψης σε δύσκολους καιρούς.

Κ. Διάκος Συν-εκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων.

Σύνθετη ονομασία, σε πείσμα των αλυτρωτισμών και της επιθετικής διεκδίκησης

ια μία ακόμη φορά επανέρχεται στην πολιτική σκηνή της χώρας το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και η προσπάθεια της οριστικής της διευθέτησης. Αυτή τη φορά, υπό σαφώς καλύτερες συνθήκες δεδομένων λόγω των τελευταίων πολιτικών εξελίξεων στην γειτονική χώρα, και της θετικής στάσης από μέρους της ελληνικής κυβέρνησης σ’ αυτές. Οι Οικολόγοι Πράσινοι επαναφέρουμε στον δημόσιο διάλογο την πάγια θέση μας για την οριστική επίλυση του προβλήματος της ονομασίας της γειτονικής αυτής χώρας, με την αποδοχή από αμφότερες τις πλευρές μιας σύνθετης ονομασίας, ενιαίας σ’ όλες τις χρήσεις της, που δεν θα επιτρέπει αλυτρωτισμούς και μισαλλόδοξες πολιτικές του παρελθόντος από εθνικιστικούς κύκλους εκατέρωθεν.

Η λύση αυτή είναι δίκαιη, έντιμη και συμφέρουσα και για τις δύο χώρες, ενώ κινείται στο πλαίσιο των αρχών της φιλίας, της ειρήνης, της μη βίας και της συναίνεσης στις διακρατικές διαφορές. Κάθε χώρα και κάθε περιφέρεια έχει η ίδια τον τελικό λόγο για το όνομά της. Όπου όμως δύο κοινωνίες αυτοπροσδιορίζονται με το ίδιο όνομα, αποτελεί βασική χειρονομία δημοκρατικής, ειρηνικής και οικολογικής συνύπαρξης η εξειδίκευση από κάθε πλευρά του δικού της αυτοπροσδιορισμού, λαμβάνοντας υπόψη την αντίστοιχη επιλογή της άλλης.

διόγκωση του διεθνούς συσσωρευόμενου μη αξιοποιούμενου Κεφαλαίου και η μη διοχέτευση του στην αγορά, παρά τις (ασθενικές;) προσπάθειες των Κεντρικών Τραπεζών, μηδενικά επιτόκια, ποσοτική χαλάρωση κλπ σε συνδυασμό με την επιτάχυνση της διείσδυσης αυτοματισμών και ρομποτικής έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μείγμα στις μέρες μας. Η κατάσταση για τον δυτικό εργαζόμενο είναι ολοένα και χειρότερη. Τα πλασματικά νούμερα βελτίωσης της ανεργίας πχ στην Ευρωζώνη βασισμένα σε κατώτατα επίπεδα μισθών και κυρίως στην ωρομίσθια απασχόληση δεν πείθουν. Η Ευρώπη κλονίζεται, η υποτίθεται ωφελημένη Γερμανία δέχεται ένα εκλογικό αποτέλεσμα κόλαφο για το Σύστημα, οι νεοναζιστές φλερτάρουν με τη θέση του αντιπολιτευομένου κόμματος στη Γερμανική Βουλή όπως ακριβώς και στη δεκαετία του ’30. Οι αλλαγές στις συνθήκες εργασίας είναι δραματικές, οι αποδοχές σε σχέση με τις ανάγκες του ενεργού πληθυσμού και οι υπάρχουσες δομές κοινωνικής ασφάλισης δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες του σημερινού πολίτη. Μια από τις ενδιαφέρουσες υπό έρευνα λύσεις στις μέρες μας, κατά πολλούς η αμεσότερη και πρακτικότερη, ονομάζεται Οικουμενικό Βασικό Εισόδημα (Universal Basic Income /UBI), καθώς κατά τους υποστηρικτές της, εκτός από τη σχετική απλή διαδικασία εφαρμογής της αποτελεί μια ισχυρή βάση για κοινωνική ασφάλεια και μια δίκαια αγορά εργασίας. Το κυριότερο άμεσο οικονομικό αποτέλεσμα του UBI είναι η στήριξη των χαμηλά αμειβομένων και η καταπολέμηση της φτώχειας. Σύμφωνα με το μοντέλο αυτό κάθε ενήλικας πολίτης εισπράττει ένα βασικό, ίδιο για όλους ποσό, σε μηνιαία βάση. Υπάρχουν και κάποιες διαφοροποιήσεις στο ποσό, κυρίως σε περιπτώσεις συνταξιούχων, ΑΜΕΑ κλπ αλλά σε γενικές γραμμές ΟΛΟΙ ανεξαρτήτως εισοδήματος εισπράττουν τα ίδια χρήματα μηνιαία. Το ποσό αυτό είναι πλήρως αφορολόγητο και εισπράττεται χωρίς καμία διαδικασία, κατάθεση δικαιολογητικών κλπ. Έτσι το UBI θα αντικαθιστά τα ελάχιστα κοινωνικά επιδόματα με ταυτόχρονη απλοποίηση των μηχανισμών ελέγχου και καταβολής των επιδομάτων αυτών. Πολλοί εκφράζονται επιπόλαια κατά καιρούς ότι Βασικό Εισόδημα είναι «προτροπή για αεργία». Δεν είναι αλήθεια, στην πραγματικότητα ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ακριβώς το στοιχείο του αφορολογήτου του Βασικού αυτού Εισοδήματος σε συνδυασμό με το ότι ο πολίτης δεν το χάνει αν βρει μια κανονική δουλειά ή αν δημιουργήσει μια μικρή επιχείρηση, προτρέπει στην παραγωγικότητα. Με τις παρούσες συνθήκες παρατηρείται απροθυμία πολιτών που εισπράττουν επίδομα ανεργίας να μπουν και πάλι στον εργασιακό χώρο, ακριβώς επειδή με τις χαμηλές αποδοχές της εποχής το επιπλέον εισόδημα μετά την κατάργηση του επιδόματος είναι πολύ χαμηλό. Και φυσικά συμφέρει η μαύρη συμπληρωματική εργασία. Η ασφάλεια του εγγυημένου Βασικού Εισοδήματος, το οποίο δε χάνεται με την έναρξη εργασίας, μειώνει το ρίσκο για τους ανθρώπους που στην παρούσα φάση

δεν τολμούν να ασχοληθούν με κάτι που πραγματικά τους ενδιαφέρει. Έτσι αφενός ενισχύεται η ελευθερία του πολίτη να επιλέγει το επάγγελμα του και έτσι να είναι πολύ περισσότερο παραγωγικός αλλά και ενθαρρύνονται οι πολίτες να είναι δημιουργικοί και να επιχειρούν καθώς μειώνει το ρίσκο σε περίπτωση αποτυχίας. Η πιο πολυσυζητημένη άποψη είναι ότι το Βασικό αυτό Εισόδημα θα προκύπτει μέσω μετατροπής της φορολογικής κλίμακας έτσι ώστε σε επίπεδο ποσοτικής σύγκρισης το Βασικό Εισόδημα θα αμβλύνει ελαφρά την ψαλίδα των εισοδημάτων. Οφείλουμε ωστόσο να αναφέρουμε ότι σε προβληματικές οικονομίες, υπερχρεωμένες και με υψηλή φορολογία των μεσαίων τάξεων το μέτρο δεν αρκεί. Άλλες πηγές χρήματος έχουν αναζητηθεί όπως φόροι για την κατανάλωση άνθρακα, φόροι χρηματιστηριακών συναλλαγών κλπ. Εκεί υπάρχει η δυνατότητα, ή αν θέλετε η ευκαιρία, εφαρμογής ακόμα πιο ριζοσπαστικών μέτρων όπως παράλληλα νομίσματα, θεσμούς ανταλλακτικής οικονομίας κλπ των οποίων η περαιτέρω ανάλυση ξεφεύγει από τα πλαίσια του παρόντος άρθρου. Η έννοια του Βασικού Εισοδήματος δεν είναι καινούρια, στη σύγχρονη εποχή θεωρείται ότι εισήχθη μέσω των εργασιών των Thomas Spence και Thomas Paine ήδη στα τέλη του 18ου αιώνα. Τα μεγαλύτερα ονόματα της Οικονομικής Επιστήμης και της Φιλοσοφίας μεταξύ των οποίων οι Russel, Hayek, Tobin, Samuelson, JK Galbraith, Friedman κ.ά. έχουν επεξεργαστεί το θέμα, ερευνήσει μεθόδους για την πραγματοποίηση του και συμμετάσχει σε διαδικασίες για τη θεσμοθέτηση του. Το Βασικό Εισόδημα καθιστά την επιβίωση πραγματικά ένα κοινωνικό και πολιτικό αγαθό και όχι μία παραχώρηση/ ελεημοσύνη και είναι ένα βήμα προς μια ελεύθερη και δίκαιη κοινωνία, στην οποία το κράτος θα εγγυάται στους πολίτες, όπως κατοχυρώνει και το Σύνταγμα, μια αξιοπρεπή επιβίωση. Υπάρχουν πλήθος πιλοτικών εφαρμογών του Βασικού Εισοδήματος στις μέρες μας. Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να δείτε μια αρκετά παραστατική παρουσίαση των κυριοτέρων: https://futurism.com/images/universal-basicincome-ubi-pilot-programs-around-the-world/ Στην ΕΕ η χώρα που είναι πιο κοντά στην εφαρμογή του είναι η Φινλανδία. Από την αρχή του 2017 το σύστημα εφαρμόζεται πιλοτικά από το Κρατικό Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων της χώρας σε 2.000 τυχαία επιλεγμένα άτομα που ελάμβαναν εξακολουθητικά κάποιας μορφής οικονομική ενίσχυση/επίδομα έως και το Νοέμβριο του 2016 και θα διαρκέσει για 2 χρόνια. Το κάθε άτομο θα λαμβάνει, ανεξάρτητα από το υπάρχον μη επιδοματικό εισόδημα του, το αφορολόγητο ποσό των € 560. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε το παρακάτω σύντομο βίντεο: https://youtu.be/8xPAlEkT0kk Αλέξανδρος Παγουλάτος μέλος Global Greens

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

Τα μηνύματα του Κάρλσταντ 27ο Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος

το Καρλσταντ της Σουηδίας πραγματοποιήθηκε, από τις 24 έως τις 26 Νοεμβρίου 2017, το 27ο Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος (Ε.Π.Κ.). Τους Οικολόγους Πράσινους εκπροσώπησαν οι Νίκη Καρδακάρη και Μιχάλης Μπάκας, ως οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των Ο.Π. στο ΕΠΚ, ενώ τις εργασίες παρακολούθησαν και οι Κώστας Διάκος και Μανώλης Βέμης. Ως Ο.Π. συμμετείχαμε ουσιαστικά στη διαμόρφωση κειμένου που κατατέθηκε από Πράσινους του Νότου, με πρωτοβουλία των Πορτογάλων, για φυσικές καταστροφές, επικεντρωμένοι στις καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων ετών. Συμμετείχαμε, επίσης, στις τελικές ψηφοφορίες για τα κείμενα και την εκλογή προσώπων στα όργανα. Στις ψηφοφορίες, εγκρίθηκε η διαγραφή από το Ε.Π.Κ. του ολλανδικού κόμματος De Groenen, κάτι που πέρασε με συντριπτική πλειοψηφία, υπερψηφίστηκε με πλήρη ομοφωνία η ένταξη στο Ε.Π.Κ. του γερμανόφωνου κόμματος του Νοτίου Τιρόλου- Βόρειας Ιταλίας, ενώ πέρασε και η ένταξη ως πλήρες μέλος στο Ε.Π.Κ. του κόμματος DOM από τη Π.Γ.Δ.Μ. (για την οποία το Πανελλαδικό Συμβούλιο των Ο.Π. κατά τη συνεδρίαση της 11ης Νοεμβρίου 2017 είχε τοποθετηθεί αρνητικά). Από τις συζητήσεις που παρακολούθησα ξεχωρίζω τις τρείς παρακάτω για τις οποίες γίνεται μια πιο εκτενής αναφορά. Στην κεντρική πρώτη συζήτηση εντυπωσιακή ήταν η παρέμβαση του Ελληνοαμερικάνου Paul Getsos που ήταν επικεφαλής της καμπάνιας «Climate movement» που κινητοποίησε σε μια διαδήλωση 600 χιλιάδες πολίτες σε 360 πόλεις, με την κεντρική εκδήλωση στην Ουάσιγκτον τον Απρίλιο του 2017. Το κίνημα έγινε καίρια πολιτικό κατά του Πρόεδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τράμπ ενεργοποιώντας πολίτες που έθεσαν θέματα οικονομικής δικαιοσύνης, φυλετικών διακρίσεων αλλά και της κλιματικής αλλαγής. Κρατήσαμε επαφή με τον Paul Getsos και θεωρώ πως θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να τον δούμε –κάποια στιγμή- και στην Ελλάδα. Πολύ καλή ήταν και η εισήγηση της Isabella Lövin, αναπλ. πρωθυπουργού της Σουηδίας, που προέρχεται από τους Πράσινους της Σουηδίας, η οποία έθεσε ζητήματα που έχουν στοχεύσει με τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση και ότι

έχουν πετύχει ιδιαίτερα στα θέματα κλιματικής αλλαγής, gender balance και εκπαίδευσης με έμφαση στις νέες τεχνολογίες. Την δεύτερη ημέρα συμμετείχαμε στην συνάντηση «Future of Europe», την ομάδα εργασίας που διαμορφώνει κείμενα πολιτικής και καμπάνιες προς αξιοποίηση από το Ε.Π.Κ. Συζητήθηκαν θέματα ενόψει των ευρωεκλογών του 2019, το Brexit και οι επιπτώσεις του σε άλλες χώρες (κυρίως για Ιρλανδία αλλά και Ολλανδία), το ζήτημα της κοινής αμυντικής πολιτικής της Ε.Ε., της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων, των ανισοτήτων ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε., το φορολογικό, καθώς και το θέμα της κοινής ευρωπαϊκής λίστας στις ευρωεκλογές που -ως Ελλάδα και Ε.Π.Κ.- την υποστηρίζουμε. Από την πλευρά μας θέσαμε το θέμα των «εκπτώσεων» επί των ανθρώπινων δικαιωμάτων (μεταναστευτικό- προσφυγικό), αλλά και την μη ελκυστικότητα της Ε.Ε. σε σχέση με το ρόλο των θεσμών και το έλλειμμα δημοκρατίας που παρουσιάζεται. Συμμετείχαμε επίσης στη συνάντηση για τον ρόλο των Πράσινων στις χώρες της Νότιας Ευρώπης, με παρουσίαση των ζητημάτων της Ισπανίας και Πορτογαλίας και Ιταλίας. Όπως είναι φυσικό το ζήτημα της Καταλωνίας κυριάρχησε, με το αδελφό Πράσινο κόμμα να υποστηρίζει την μέση λύση, μην αναγνωρίζοντας το δημοψήφισμα, καθώς δεν έγινε με πλήρη νομική στήριξη. Ζητά επίσης από την Ε.Ε. να παίξει διαμεσολαβητικό ρόλο ώστε να εξασφαλιστεί η Ευρωπαϊκή συνέχεια της Καταλωνίας, με την αύξηση δικαιωμάτων και την παραμονή της στην Ισπανία. Δυστυχώς οι ακραίες θέσεις κυριαρχούν έτσι τα αδελφά Πράσινα Κόμματα που συνεργάζονται με τους Podemos τόσο στην Καταλωνία όσο και στην Ισπανία γενικά, να έχουν πρόβλημα καθώς ο Ραχόι με την κατάσταση αυτή έχει κρύψει τα σοβαρά προβλήματα που είχε και είναι ο πολιτικά κερδισμένος αυτής της κρίσης. Όπως διαπιστώσαμε τελικά, μετά και τις εκλογές στην Καταλωνία, η μετριοπαθής στάση μας δεν έφερε καλά αποτελέσματα.

κυβερνητική συνεργασία των κομμάτων του Μπερλουσκόνι και Πεπε Γκρίλο. Για την Ελλάδα δεν υπήρχε ιδιαίτερη συζήτηση-κουβέντα καθώς όπως αναφέρθηκε «τα πράγματα επιτέλους έχουν πάρει το δρόμο τους»… Τέλος έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα επαφή με τον Claude Bruir ο οποίος με την υποστήριξη του Ε.Π.Κ. θα κάνει το γύρο της Ευρώπης με ηλιακό ποδήλατο ενόψει και των ευρωεκλογών του 2019. Στην Ελλάδα θα βρίσκεται τον Δεκέμβριο του 2018, κατόπιν θα πάει στην Κύπρο και μετά θα επιστρέψει με προορισμό την Μάλτα. Ως Ο.Π. θα πρέπει να οργανώσουμε την υποδοχή του στην είσοδο του στη χώρα μας, από τη Βουλγαρία, να τον υποστηρίξουμε τις ημέρες που θα είναι στην Ελλάδα, να οργανώσουμε εκδηλώσεις κλπ. Σημειώνω πως όλα τα τελικά κείμενα που υιοθετήθηκαν στο Συμβούλιο μπορείτε να τα δείτε στο παρακάτω Link https://europeangreens.eu/karlstad2017/ adopted-documents Μιχάλης Μπάκας / Συνεκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων στο ΕΠΚ / mibakas@gmail.com

«Φύση/Κοινωνία» vs «Οικονομία» Η πολιτική παρέμβαση του Κώστα Διάκου Φίλες και φίλοι, Οι καιροί είναι δύσκολοι. Πολύ σύντομα το μεγάλο δίλλημα θα ξεδιπλώνεται ανάμεσα στο δίπολο «Φύση/Κοινωνία» εναντίον «Οικονομίας». Η Οικολογία καλείται να διαδραματίσει το σημαντικό της ρόλο. Οι Πράσινοι είναι το Κόμμα της «Ζωής». Και επειδή «η Ζωή δεν χρεοκοπεί», οφείλουμε να προφυλάξουμε τη Φύση από τη καταστροφή της καθώς και την Κοινωνία από την προϊούσα αποδημοκρατικοποίηση . Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο γιατί προϋποθέτει την ριζική αλλαγή της νοοτροπίας των πολιτών : όσον αφορά την κατανάλωση, την επιλογή του τρόπου παραγωγής και την διαμόρφωση των δομών μιας αποκεντρωμένης συμμετοχικής και «δημοκρατικής» οικονομίας. Η τεχνολογική επανάσταση «το μπορεί» αρκεί να αλλάξει ρότα και να μην συνεχίσει να αποτελεί ένα ακόμη εργαλείο του «life style» της προσφοράς και της ζήτησης, του ανταγωνισμού αλλά και του ιδιωτικού ελέγχου της ζωής μας». Κώστας Διάκος Συν-εκπρόσωπος Οικολόγων Πράσινων

Στην Πορτογαλία, έχει ενδιαφέρον η Κυβέρνηση συνεργασίας με τη συμμετοχή Σοσιαλιστών, Αριστερών του ΚΚ και των Πρασίνων που μέσα από το ΚΚ έχουν δυο βουλευτές. Στην Κυβέρνηση δεν συμμετέχει το πρώτο δεξιό κόμμα και είναι Κυβέρνηση μειοψηφίας, όμως κρίνεται επιτυχημένη και οι οικονομικοί δείκτες βελτιώνονται, το μνημόνιο φεύγει και υπάρχει ελπίδα. Οι Πράσινοι Πορτογάλοι υποστηρίζουν με πάθος τη συμμετοχή τους σε αυτή τη συνεργασία. Στην Ιταλία το Πράσινο Κόμμα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του, υπάρχει μεγάλη πολιτική αβεβαιότητα και μάλλον τα πράματα πάνε άσχημα για το μέλλον με

Ιδιοκτήτης: ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ Αρχισυντάκτης: Γιώργος Γουβιάς Αθήνα: 28ης Οκτωβρίου 127, 11257, τηλ. +30 210.3306301, fax +30 210.3241825 Σύμβουλος Έκδοσης / Δημοσιογραφική επιμέλεια: Θεσσαλονίκη: Ερμού 1, 54625, τηλ. +30 231 0266705, fax +30 231 0266706 Κώστας Γεωργιάδης Σχεδιασμός: Susami Creative Agency Υπεύθυνη σύμφωνα με τον νόμο: Εκτελεστική Γραμματεία των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ Τα ενυπόγραφα άρθρα και οι επιστολές δεν απηχούν Συντακτική επιτροπή: Επιτροπή Επικοινωνίας των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ κατ’ανάγκη τις απόψεις της εφημερίδα..

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

Για την ενότητα των δυνάμεων της Οικολογίας του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜΑΡΑ, βουλευτή ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ- ΣΥΡΙΖΑ

χαρά των δυνάμεων που καταστρέφουν τον πλανήτη είναι να βλέπουν το οικολογικό κίνημα και γενικά το προοδευτικό κίνημα διασπασμένο και ανίκανο να φέρει αντιστάσεις στο καταστροφικό τους έργο. Το οικολογικό κίνημα από την άλλη πρέπει να αντιληφθεί ότι για να ενημερώσει τους λαούς και να οργανώσει αντίσταση στις καταστροφικές δράσεις πρέπει να είναι ενωμένο σε τοπικό, σε εθνικό, σε περιφερειακό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Όσοι από τους ενεργούς οικολόγους αντιλαμβάνονται αυτή την ανάγκη έχουν την υποχρέωση να κάνουν βήματα για τη σφυρηλάτηση της ενότητας των δυνάμεων της οικολογίας. Δική μας υποχρέωση είναι να οικοδομήσουμε αυτή την ενότητα στην πατρίδα μας την Ελλάδα. Αναγκαίες προϋποθέσεις γι’ αυτό είναι η υπέρβαση προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών και η διάθεση των δυνάμεων που διαθέτει ο καθένας στην υπόθεση της οικολογίας και στη διαμόρφωση και εφαρμογή ενός οργανωμένου σχεδίου για την επιβίωση και την ευημερία. Είναι απαραίτητη, επομένως, μια συνειδητή επιλογή συνεργασίας και λειτουργίας με κανόνες συλλογικότητας, συντροφικότητας και δημοκρατίας. Η εμπειρία έχει δείξει ότι δεν είναι απλή η διαδι-

κασία ίδρυσης ενός νέου πολιτικού φορέα που να έχει χρονική διάρκεια. Αντίστοιχες προσπάθειες στην αριστερά και στην οικολογία, μας έμαθαν ότι πρέπει να ακολουθήσουμε τον δρόμο εύρεσης των κοινών θέσεων και της οικοδόμησης ενότητας στον κοινό παρονομαστή. Η αντιπαράθεση των διαφορετικών προσεγγίσεων θα πρέπει να γίνεται στον κοινό φορέα μέσα από συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες. Η τακτική, όποιοι διαφωνούν με τις αποφάσεις της πλειοψηφίας, να ιδρύουν ένα κόμμα ή μία ξεχωριστή οικολογική «κίνηση» είναι επιζήμια για το συνολικό οικολογικό κίνημα. Αυτό που επιτάσσουν σήμερα η ιστορία και οι αγώνες του πράσινου κινήματος στη χώρα μας είναι η κυριαρχία ενός πνεύματος ενότητας, αλληλοκατανόησης και κοινής δράσης σε ότι έχουμε κοινό. Κοινή βάση στο κόμμα των οικολόγων είναι η προστασία της φύσης, η βιώσιμη οικονομία, η βιώσιμη κοινωνία και η διαμόρφωση μιας νέας ηθικής που βλέπει συνολικά τα προβλήματα του πλανήτη, αναλαμβάνοντας ο καθένας την ευθύνη για τη χώρα του, την περιφέρειά του, την πόλη του και το άτομό του. Σύμφωνα με τις συνθήκες που επικρατούν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, η εφικτή επιλογή γι’ αυτό το σκοπό είναι η συσπείρωση γύρω από τους Οικολόγους Πράσινους. Αυτή είναι η καλύτερη λύση γιατί σήμερα, παρά τις αδυναμίες που έχει ο πολιτικός φορέας, αποτελεί τη μεγαλύτερη συσπείρωση, έχει

τις οργανωτικές δυνατότητες και πρόσβαση στο Κοινοβούλιο και την Κυβέρνηση. Είναι ο πολιτικός εκείνος φορέας που διαθέτει μια ιστορία στην Ελλάδα, είναι φορέας αναγνωρίσιμος στους πολίτες και μέλος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος. Παρόλο που είναι γνωστό ότι πολλοί από τους οικολόγους είναι αντίθετοι στη συμμετοχή στην κυβέρνηση και τη συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δεν θα πρέπει να αποτελέσει εμπόδιο για την οικοδόμηση της ενότητας που συζητάμε. Αντίθετα, θα πρέπει να αξιοποιηθούν οι δύο εκλεγμένοι βουλευτές και να εξοπλιστούν με τις ιδέες και τις προτάσεις όλων, ώστε να μεταφέρουν ακόμη καλύτερα, λόγω της θεσμικής τους θέσης, το μήνυμα της οικολογίας και τις προτάσεις της στο Κοινοβούλιο και τον ελληνικό λαό. Να ασκήσουν ακόμα μεγαλύτερη πίεση στην Κυβέρνηση μέσα στις υπαρκτές συνθήκες και δυσκολίες έτσι ώστε να νομοθετήσει και να εφαρμόσει σε ευρύτερα πεδία μια οικολογική πολιτική που να μας ικανοποιεί. Η παραπέρα επιλογή των συνεργασιών θα είναι υπόθεση των

ίδιων των μελών που θα συμμετέχουν στα δημοκρατικά συλλογικά όργανα (συνέδρια κλπ.), στην πορεία του χρόνου προς τις βουλευτικές εκλογές, τις ευρωεκλογές και τις περιφερειακές εκλογές. Εκτιμώ, ότι είναι μέγιστη ανάγκη και καθήκον, στις επόμενες ευρωεκλογές όλοι οι Οικολόγοι να κατέβουν κάτω από ένα οικολογικό σχήμα που θα συσπειρώσει όχι μόνο τους συνειδητούς οικολόγους, αλλά και όσους κατανοούν την ανάγκη να υπάρξουν ριζικές πολιτικές αλλαγές για τη σωτηρία της ζωής στον πλανήτη και την πραγματική ευημερία των λαών. Επίσης στις εθνικές εκλογές να βρεθεί ο τρόπος ώστε αυτόνομα ή σε συνεργασία, αλλά με διακριτή παρουσία να έχουμε μεγαλύτερη εκπροσώπηση στο ελληνικό κοινοβούλιο. Στο εγχείρημα αυτό θα πρέπει να καλέσουμε όλες τις δυνάμεις που σκέφτονται με ένα θετικό τρόπο για το πολιτικό κόμμα της Οικολογίας, να συνεννοηθούμε, να αναβαθμίσουμε τη λειτουργία του και να κάνουμε τον φορέα αυτό όχημα για τη μετάδοση των οικολογικών ιδεών στην ελληνική κοινωνία.

Βήμα αλλαγής στο κυρίαρχο μοντέλο ανάπτυξης το νομοσχέδιο για τις ενεργειακές κοινότητες

Γιώργος Δημαράς

Τη συμβολή των Οικολόγων Πράσινων στην περιβαλλοντική πολιτική της κυβέρνησης υπογράμμισε ο οικολόγος βουλευτής Ως βήμα αλλαγής στο κυρίαρχο μοντέλο ανάπτυξης χαρακτήρισε το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τις ενεργειακές κοινότητες ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος των Οικολόγων Πράσινων Γιώργος Δημαράς σε ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής. Απαντώντας σε βουλευτή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης που του ζήτησε να απολογηθεί για την οικολογική πολιτική της κυβέρνησης, ο Γιώργος Δημαράς υπογράμμισε ότι με τη συμμετοχή τους στην Κυβέρνηση οι Οικολόγοι Πράσινοι συνέβαλαν ώστε να γίνουν πολλά για το περιβάλλον και την προστασία της φύσης, τα οποία δεν είχαν πραγματοποιηθεί

για πολλές δεκαετίες. Αναφέρθηκε χαρακτηριστικά στην ένταξη 103 νέων περιοχών στο δίκτυο Natura, στο νομοσχέδιο για τους φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, καθώς και στην ανάρτηση των δασικών χαρτών σε ποσοστό πάνω από 35% μέσα σε ένα χρόνο, όταν με την προηγούμενη κυβέρνηση το ποσοστό αυτό βρισκόταν κάτω από 1%. Επίσης τόνισε τη συμβολή των Οικολόγων Πράσινων στην διαμόρφωση και ψήφιση του νόμου για την κοινωνική και την κυκλική οικονομία, του νόμου για την ανακύκλωση, στα μέτρα για τον περιορισμό της πλαστικής σακούλας και σε πολλά ακόμα σημαντικά θέματα. Αναφερόμενος στο σχέδιο νόμου για τις ενεργειακές κοινότητες ο Γιώργος Δημαράς τόνισε ότι ο ενεργειακός σχεδιασμός θα πρέπει να κινείται στο πλαίσιο και τις δεσμεύσεις που θέτει η Συνθήκη του Παρισιού για την εξοικονόμηση ενέργειας, δηλαδή τη μεγιστοποίηση της συμμετοχής των ΑΠΕ στο ενεργειακό μίγμα, αλλά και την απεξάρτηση από τα ορυκτά

καύσιμα. Αυτό επιβάλλει να κινηθούμε σε τρείς βασικούς άξονες: 1. Στην εξοικονόμηση ενέργειας σε κτήρια, μεταφορές, γεωργία, βιομηχανία κ.λ.π. 2. Στην ενεργειακή αυτάρκεια, τουλάχιστον σε ότι αφορά την ηλεκτρική ενέργεια και την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα με την ανάπτυξη των ΑΠΕ. 3. Στην αποκεντρωμένη παραγωγή ενέργειας με τη συμμετοχή μικρών και μεσαίων παραγωγών και κυρίως συνεργατικών σχημάτων. Σε ότι αφορά τον τοπικό σχεδιασμό, ο βουλευτής επεσήμανε ότι μπορεί να βασιστεί στους διαθέσιμους φυσικούς πόρους και στη σύνθεση του πληθυσμού (αστικές, ημιαστικές ή αγροτικές περιοχές), τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος, το διαθέσιμο αρχικό κεφάλαιο κ.α. δίνοντας χαρακτηριστικά παραδείγματα όπως επενδύσεις βιοαερίου σε κτηνοτροφικές περιοχές, επενδύσεις βιομάζας σε αμιγώς αγροτικές ή δασικές περιοχές με υψηλή ανερ-

γία, επενδύσεις παθητικών ηλιακών συστημάτων σε αστικές περιοχές με χαμηλά εισοδήματα, επενδύσεις αιολικής ενέργειας σε περιοχές με υψηλό αιολικό δυναμικό με συμμετοχή των Δήμων κ.α. Ο Γιώργος Δημαράς τόνισε: «Όπως ανέφερα και στις Επιτροπές, το νομοσχέδιο για τις ενεργειακές κοινότητες κινείται στη λογική της οικολογίας, της αποκέντρωσης, της οικονομικής δημοκρατίας και της αειφορίας. Με το σχέδιο νόμου επιχειρείται ένα ακόμα βήμα αλλαγής στο κυρίαρχο μοντέλο ανάπτυξης καθώς παρεμβαίνει στην κρίσιμη ανάγκη αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής με αύξηση των ΑΠΕ και σταδιακή απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Καθιστά επίσης το ενεργειακό σύστημα πιο βιώσιμο και ανεξάρτητο αφού ενισχύει την ντόπια παραγωγή ενέργειας, ενώ δίνει δυνατότητες δραστηριοποίησης των ενεργειακών κοινοτήτων σε όλη την γκάμα της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές σε τοπικό επίπεδο».

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

Μέλημά μας η προστασία και η ευζωία των μικρών μας φίλων, ας αποδείξουμε ότι αξίζουμε την αγάπη που μας δείχνουν Το νέο Νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς πρόκειται να τεθεί σε δημόσια διαβούλευση αρχές Φεβρουαρίου

Η μετακαπιταλιστική Άνοιξη και ο μαρασμός των ιδεολογιών Είναι στο χέρι μας και υποχρέωση μας να οικοδομήσουμε μια μετακαπιταλιστική κοινωνία εδώ και τώρα

Επίσκεψη στο ΔΙΚΕΠΑΖ Σχιστού

τις αρχές Φεβρουαρίου πρόκειται να τεθεί σε δημόσια διαβούλευση το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης που αφορά στα ζώα συντροφιάς, μετά από εξάμηνη διαδικασία κατάθεσης και κωδικοποίησης των προτάσεων όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Πρωτεύοντας στόχος του νέου νομοσχεδίου και φιλοσοφία του, φιλοδοξώ να είναι η προστασία και η ευζωία των μικρών μας φίλων. Τα προβλήματα των ζώων μάς αφορούν όλες και όλους, αφού αντανακλούν στην ποιότητα ζωής ακόμα και όσων δεν φιλοξενούν κάποιο ζώο. Ο απόλυτος σεβασμός και η αρμονική συνύπαρξη με αυτά αποτελεί μέτρο του πολιτισμού και της ανθρωπιάς μας. Είναι γεγονός ότι το πρόβλημα των αδέσποτων ξεκινά από τα δεσποζόμενα ζώα, πολλά είναι τα παιδιά και τα εγγόνια τους, τα οποία δυστυχώς έχουν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες τους, ένα φαινόμενο που φαίνεται να έχει αυξηθεί κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Στόχος μας είναι να περιοριστεί το πρόβλημα με τον περιορισμό των γεννήσεων, δηλαδή με συστηματικές στειρώσεις και ο περιορισμός εισαγωγής δεσποζόμενων. Σε αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να υπάρξει αυστηροποίηση του τρόπου πώλησης ζώων και παράλληλα ενθάρρυνση των πολιτών να υιοθετούν από δομές αδέσποτων ώστε να μην αγοράζουν. Παράλληλα, στα ζώα που πωλούνται εξετάζεται να υπάρχει αυστηρό πλαίσιο ως προς τον τόπο γέννησης, τις συνθήκες ευζωίας και τον τρόπο εκτροφής, ενώ θα πριμοδοτούνται οι υιοθεσίες από δομές αδεσπότων, οι οποίες θα πληρούν και τις παραπάνω προϋποθέσεις. Στο υπουργείο διερευνάται επίσης το ενδεχόμενο κατάργησης των ζώων που βρίσκονται σε βιτρίνα. Εκτός του γεγονότος ότι πρόκειται για συναισθανόμενα όντα και δεν συνάδει με πρακτικές πολιτισμένης χώρας αυτό, θα πρέπει επιπροσθέτως να εξασφαλίζεται η ευζωία του ζώου, ανάλογα με αυτή σε εκτροφείο. Από την άλλη μεριά, θα πρέπει να υπάρχουν κυρώ-

σεις σε όσους ιδιοκτήτες προχωρούν στην εγκατάλειψη των δεσποζόμενων ζώων τους. Οι αλλαγές ωστόσο που προωθούνται και θα τεθούν στην δημόσια διαβούλευση δεν αφορούν μόνο σε ιδιοκτήτες ζώων ή πωλητές, αλλά και σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς όπως εθελοντές, φιλόζωους, κτηνιάτρους, δήμους κλπ. Μέσω του νέου σχεδίου νόμου, θα αυστηροποιηθεί το πλαίσιο σήμανσης και καταγραφής δεσποζόμενων και αδέσποτων προκειμένου να περιοριστούν οι ανεύθυνες συμπεριφορές, η παράνομη εμπορία και η εγκατάλειψη ζώων. Επίσης, θα δημιουργηθούν θεσμοί που θα διασφαλίζουν τα χρήματα του δημοσίου αλλά και των ζωόφιλων, ώστε με απόλυτη διαφάνεια να χρησιμοποιούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την προστασία των ζώων, μέσω ενός κοινού ταμείου. Βασικοί διαχειριστές των αδέσποτων αποτελούν και σήμερα οι δήμοι, οι οποίοι θα ενισχυθούν, αλλά και θα επικουρούνται από τις εθελοντικές οργανώσεις. Ως Οικολόγος Πράσινος είμαι εντελώς κάθετος σε πρακτικές όπως η ευθανασία και στον διάλογο που προηγήθηκε δεν υπήρξε καμία κατάθεση πρότασης για χρησιμοποίηση της ευθανασίας για έλεγχο του πληθυσμού, αλλά πιστεύω και να υπήρχε, δεν θα την κάναμε αποδεκτή. Η ευθανασία έως σήμερα γίνεται μόνο εφόσον συντρέχει ιατρικός λόγος και ποτέ άλλοτε. Τέλος, στο σχέδιο νόμου θα υπάρχει βελτίωση της διάταξης που αφορά στην έκθεση ζώων για επιδείξεις ώστε να κλείσει το «παράθυρο» που επιτρέπει να βαφτίζονται εκπαιδευτικές επισκέψεις τέτοια θεάματα. Προσκαλώ όλους τους φίλους και τα μέλη των Οικολόγων Πράσινων να συμμετάσχουν στην δημόσια διαβούλευση, για ένα ζήτημα για το οποίο έχουμε όλοι μας μεγάλη ευαισθησία. Γιάννης Τσιρώνης μέλος των Οικολόγων Πράσινων, Αν. Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων

Το βιβλίο του Γιάννη Τσιρώνη «Η μετακαπιταλιστική Άνοιξη και ο μαρασμός των ιδεολογιών» κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο από τις εκδόσεις Λιβάνη. Η παρουσίαση έγινε στις 21 Δεκεμβρίου στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Θεοχαράκη από τον πρόεδρο της Βουλής, Νίκο Βούτση, τον Αντιπεριφερειάρχη Αττικής και μέλος των Οικολόγων Πράσνιων, Γιώργο Καραμέρο και τον συγγραφέα και μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Σκορίνη. Λίγα λόγια για το βιβλίο Ο 20ος αιώνας σημαδεύτηκε από την σύγκρουση ανάμεσα στα οικονομικά συστήματα του υπαρκτού σοσιαλισμού και του καπιταλισμού. Μία εξ ίσου σημαντική σύγκρουση σημάδεψε τον Δυτικό κόσμο: Αυτή ανάμεσα στην ανεξέλεγκτη οικονομία της αγοράς και την σοσιαλδημοκρατία. Η ελεύθερη οικονομία οδήγησε στη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του `30, στον εκφασισμό της Ευρώπης και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αυτός ο πόλεμος δεν ήταν απλά μία σύρραξη από αυτές που ταλάνισαν διαχρονικά την «σκοτεινή ήπειρο» όπως την αποκαλεί ο Μαζάουερ. Ήταν η πιο εφιαλτική προειδοποίηση για το πού μπορεί να οδηγήσει η παρακμή της αστικής δημοκρατίας: Η γενοκτονία των Εβραίων, η αντιμετώπιση της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων ως υπανθρώπων, η εκδικητική απανθράκωση της Δρέσδης και των κατοίκων της από τα συμμαχικά βομβαρδιστικά, η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, έδειξαν ότι η ανθρωποφαγία και με την συνδρομή της τεχνολογίας δεν έχει όρια. Το τέλος του πολέμου σημαίνει και το τέλος της αποικιοκρατίας. Η ψυχροπολεμική σύγκρουση οδηγεί σε μία άμιλλα «ανθρωπισμού». Ο καπιταλισμός πρέπει να αποδείξει ότι οι προλετάριοι του «ελεύθερου κόσμου» ζουν καλύτερα από τους συναδέλφους τους του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η οικονομική ανάπτυξη υποσχέθηκε ευημερία, ασφάλεια, υγεία, ίσες μορφωτικές ευκαιρίες και κοινωνική συνοχή. Ο θρίαμβος αυτός της σοσιαλδημοκρατίας υπήρξε σύντομος. Η πετρελαϊκή κρίση γκρεμίζει τους Εργατικούς στη Μ. Βρετανία και γεμίζει πετροδολά-

ρια τα ταμεία των αμερικανικών τραπεζών. Ο Θατσερισμός, η κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου σε βάρος της πραγματικής οικονομίας, η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και η παγκοσμιοποίηση, σηματοδοτούν τον θρίαμβο του νεοφιλελευθερισμού και της άγριας αγοράς σε βάρος της σοσιαλδημοκρατίας. Η αυγή του 21ου αιώνα δεν σηματοδοτεί μόνο την οριστική κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού αλλά και το οριστικό τέλος της σοσιαλδημοκρατίας. Κάποιοι βιάστηκαν να μιλήσουν για το τέλος της ιστορίας. Τα αντικειμενικά ωστόσο γεγονότα που μνημονεύονται στο βιβλίο αποδεικνύουν ότι ο νεοφιλελευθερισμός οδηγείται στην αυτοκαταστροφή του και εάν αφεθεί ανεξέλεγκτος θα οδηγήσει και στην κατάρρευση τον πλανήτη και την ανθρωπότητα. Οπότε ο ιδεολογικός αυτοματισμός του 20ου αιώνα ότι η κατάρρευση του καπιταλισμού οδηγεί στον σοσιαλισμό δεν έχει πλέον κανένα νόημα. Ίσως κάποιες και κάποιοι διαβλέπουν εσχατολογία και απαισιοδοξία σε αυτή την απόδειξη του συλλήβδην αναπόδραστου μαρασμού των οικονομικών συστημάτων του 20ου αιώνα. Ισχύει μόνο για όσους προσπαθούν να διαβάσουν το μέλλον με τα εργαλεία του παρελθόντος. Οι καπιταλιστές δεν κυριάρχησαν επειδή άρπαξαν την γη από τους φεουδάρχες αλλά επειδή τα δικά τους μέσα παραγωγής έγιναν πιο αποδοτικά από την έγγεια πρόσοδο πολύ πριν παρακμάσει η φεουδαρχία. Ούτε ηττήθηκε ο καπιταλισμός επειδή άλλαξαν χέρια τα μέσα παραγωγής στην Ρωσία. Η πραγματική επανάσταση είναι η ανάπτυξη νέων παραγωγικών μοντέλων, που να μην στηρίζονται στην υπερσυσσώρευση και την αέναη μεγέθυνση! Η νέα οικονομία είναι ήδη εδώ παρούσα. Τα νέα μοντέλα διακυβέρνησης είναι εδώ παρόντα. Είναι στο χέρι μας και υποχρέωση μας να οικοδομήσουμε μια μετακαπιταλιστική κοινωνία εδώ και τώρα. Είναι στο χέρια μας και υποχρέωση μας να κυβερνήσουμε εναλλακτικά εδώ και τώρα. Είναι στο χέρι μας και υποχρέωση μας να υπερασπιστούμε τον άνθρωπο και το περιβάλλον του εδώ και τώρα. Δεν έχουμε δικαίωμα να περιμένουμε τον σοσιαλισμό γιατί το τέλος του καπιταλισμού ίσως είναι ένας μεταβιομηχανικός Αρμαγεδώνας. Μόνο η ωρίμανση ενός νέου επαναστατικού υποκειμένου εδώ και τώρα μπορεί να αποτρέψει τον Αρμαγεδώνα και να οδηγήσει στη μετακαπιταλιστική άνοιξη. Πηγή: tvxs.gr

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

Ο κόσμος: Η Ελλάδα στο Διατροφικό πρόβλημα και Αυτάρκεια Διατροφής

ο θέμα δεν είναι να εξορκίσουμε την παγκοσμιοποίηση αλλά πως να αποτρέψουμε τον πλήρη έλεγχο της παραγωγής της διατροφής σε εθνικό επίπεδο χωρίς τις στρεβλώσεις του προστατευτισμού, αλλά και χωρίς τις δεσμεύσεις και την εκχώρηση των διατροφικών πηγών πλούτου σε λίγους πολυεθνικούς οργανισμούς.

Το πρόβλημα της αυτάρκειας είναι δίκοπο μαχαίρι… θα πρέπει να μην περιχαρακωθείς σε ενδοστρέφεια και απομονωτισμό κάτι που είναι αδύνατον στη σημερινή εποχή. Μια λύση υπάρχει: η κίνηση προς τα μπρός με βασικούς άξονες την Καινοτομία και την Ποιότητα! Η Ελλάδα διαθέτει την πρώτη ύλη για αυτές τις προϋποθέσεις.

Η τοπικότητα τόσο της παραγωγής όσο και του εμπορίου τροφίμων απεγκλωβίζει τις εθνικές οικονομίες από τις αρνητικές συνέπειες του χωρίς όρους διεθνούς εμπορίου . Είναι γνωστές οι πιέσεις που γίνονται από τους λαούς να μη επιτραπεί η T.T.I.P και η CETA που σημαίνει και νομική κυριαρχία των πολυεθνικών πάνω στα έθνη.

- Οι καλές κλιματολογικές και γεωλογικές συνθήκες (ηλιοφάνεια, μη ακραία καιρικά φαινόμενα, πολύ μεγάλη ακτογραμμή) προσδίδουν ιδιαίτερη ποιότητα σε οργανοληπτικές ιδιότητες (άρωμα, γεύση, αιθέρια έλαια) - Μικρές και κλειστές κοιλάδες που αναπτύσσουν ιδιαίτερο μικροκλίμα - Η Τοπικότητα της μικρής παραγωγής σε πολλά προϊόντα και ο προσωπικός χαρακτήρας της παραγωγής προσδίδει ταυτότητα στο προϊόν - Η συνεχώς διευρυνόμενη παγκόσμια αγορά ζήτησης των προϊόντων ποιότητας που καλλιεργεί η χώρα μας - Η ανάγκη αλλαγής του διατροφικού μοντέλου και η σταδιακή αναπροσαρμογή στη Μεσογειακή διατροφή - Ο αυξημένος Τουρισμός και η αυξανόμενη ζήτηση Ελληνικής -Μεσογειακής διατροφής

Η παγκοσμιοποίηση της παραγωγής πάντα υπήρχε και θα υπάρχει χάριν του παγκόσμιου εμπορίου που τον τελευταίο καιρό έχει φτάσει στο 30% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ στις πρώτες δεκαετίες μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν 15%. Ο δε ρυθμός ανάπτυξης του εμπορίου στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 5,3% το χρόνο, το δε ΑΕΠ 1,9% (στοιχεία ΟΟΣΑ). Αυτό δείχνει ότι είναι μέσο αύξησης των ανταλλαγών αλλά με στρεβλώσεις. Όσον αφορά την αυτάρκεια στη χώρα μας, η παγκοσμιοποίηση του εμπορίου και οι στρεβλώσεις της Ελληνικής γεωργίας και αγοράς έχουν καταστήσει τη χώρα μας ελλειμματική σε αρκετά είδη διατροφής. Είμαστε σχεδόν αυτάρκεις στη φυτική παραγωγή με ελλείψεις σε μερικά προϊόντα και αντιστοιχεί σε μικρή αξία της όλης γεωργικής παραγωγής. Είναι ελλειμματικό το ισοζύγιο των αγροτικών συναλλαγών που αντιστοιχεί στο 25,5% των εξαγωγών (5,1 δις εξαγωγές και 6,4 δις εισαγωγές, -1,3 δις έλλειμμα), που είναι κυρίως γαλακτοκομικά, φρούτα, δημητριακά, κρέατα, ζωοτροφές ακόμη και ψάρια και αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο να καλυφθεί. Υπάρχει εξάρτηση της γεωργικής παραγωγής από τις επιδοτήσεις που αντιστοιχούν στο 40% του γεωργικού εισοδήματος κάθε χρόνο, αυτό σημαίνει δυσκολία για τις αναδιαρθρώσεις. Υπάρχει πολύ ελλειμματική παραγωγή σε κρέας και γαλακτοκομικά που αντιστοιχεί κάτω του 50% της αυτάρκειας σε σχέση με την εγχώρια κατανάλωση. Πρέπει να γίνει κατανοητό και από την Ε.Ε. καθώς επίσης και από τους Έλληνες υπευθύνους, να εκπονηθεί επιστημονική και πλήρης μελέτη για την ενδιάμεση αναθεώρηση της ΚΑΠ με στρατηγικό σχεδιασμό και όχι με… μπακαλίστικη διαδικασία και μοίρασμα των επιδοτήσεων. Η χώρα μας έχει τις προϋποθέσεις να γίνει αυτάρκης στα βασικά είδη διατροφής και σύντομα να αναπτύξει τις εξαγωγές της σε πολλά προϊόντα… τώρα βρισκόμαστε σε δεινή θέση!

Συγκριτικά Πλεονεκτήματα των προϊόντων της χώρας μας

Στρατηγικοί Στόχοι - Σχετική αυτάρκεια σε βασικά είδη διατροφής - Παραγωγή υψηλής ποιότητας προϊόντων - Ισορροπία μεταξύ Φυτικής και Ζωικής παραγωγής - Αύξηση προστιθέμενης αξίας στο προϊόν και καθετοποίηση της γεωργικής παραγωγής - Αναδιάρθρωση των καλλιεργειών προς τα είδη υψηλής ποιοτικής και χρηματικής αξίας - Σταδιακή αποκέντρωση και ενίσχυση του πληθυσμού της υπαίθρου -Σωστή διαχείριση του Νερού - Περιορισμός της “ψαλίδας” τιμής μεταξύ παραγωγού καταναλωτή - Σύνδεση της επιστήμης και τεχνογνωσίας με τις ανάγκες της παραγωγής και όχι αντίστροφα. - Αύξηση της καλλιεργήσιμης γης. - Σταδιακή μετατροπή της συμβατικής Γεωργίας σε βιολογική-οικολογική - Μείωση των εισροών στη γεωργία (λιπάσματα φυτοφάρμακα) - Ενίσχυση των εξαγωγών σε πολλά αγροτικά προϊόντα με όλα τα προαπαιτούμενα ποιότητας. - Ευαισθητοποίηση των πολιτών για την αξία της Μεσογειακής διατροφής - Εφαρμογή στην εκπαιδευτική ύλη της γεωργικής πρακτικής (στη Δημοτική και Μέση εκπαίδευση) - Σταδιακή ανάδειξη της ουσία του διατροφικού αγροτικού προϊόντος ως αξία, υγειϊνιστική, κοινωνική, περιβαλλοντική, πολιτιστική, όχι μόνο οικονομική. Νικόλας Καλαποθαράκος - Θεματική Ομάδα Γεωργίας

Η «κοινωφελής εργασία», η ανεργία ως προσόν βραχυχρόνιου διορισμού στο δημόσιο και οι προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων Για πολλοστή φορά τα τελευταία 3 χρόνια ακούμε για την λεγόμενη «κοινωφελή εργασία στους δήμους», η οποία τάχα βοηθά τους ανέργους και καταπολεμά την ανεργία.

ε αυτόν τον τρόπο όμως οι πολύτιμοι αυτοί ευρωπαϊκοί πόροι καταλήγουν επιδοματικές παροχές, οι οποίες, παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργείου Εργασίας, ούτε εισόδημα, ούτε νέες θέσεις εργασίας δημιουργούν, ενώ η αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών αυτών προς τους Δήμους, δηλαδή τους πολίτες, αμφισβητείται. Θυμίζει μάλιστα το ρητό «Προσποιούμαστε ότι εργαζόμαστε και αυτοί προσποιούνται ότι μας πληρώνουν». Το χειρότερο είναι ότι με αυτό τον τρόπο, καλλιεργείται η νοοτροπία του «ωφελουμένου» δηλαδή του ανέργου εκείνου που εκπαιδεύεται να περιμένει την επόμενη κρατική προκήρυξη. Υπάρχουν φορές που ακούς «Δεν κάνω τίποτε, περιμένω την επόμενη κοινωφελή» ή «δεν χαλάω εγώ την ανεργία μου, κρατώ τα μόριά μου». Έτσι η ανεργία γίνεται πλέον προσόν βραχυχρόνιου διορισμού στο δημόσιο και καλλιεργεί ανύπαρκτες προσδοκίες. Ουσιαστικά λειτουργεί ως αντικίνητρο για την επιχειρηματική δραστηριότητα αφού ο χρόνος ανεργίας γίνεται πλέον «μοριοδοτούμενο προσόν». Αυτή είναι μια αποτυχημένη πολιτική καθήλωσης και παθητικοποίησης των ανέργων την οποία ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις εδώ και πολλά χρόνια. Ουσιαστικά η πολιτική αυτή είναι η συνέχιση των προγραμμάτων Stage τα οποία καταργήθηκαν το 2010 από την κυβέρνηση Παπανδρέου και ορθώς είχαν καταγγελθεί τότε ως αναποτελεσματικά. Το 2012 όμως η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου τα επανέφερε, τάχα για να αναπληρώσει τις ελλείψεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Δυστυχώς αυτή την πολιτική συνεχίζει το υπ. Εργασίας σήμερα. Εμείς οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε συναντήσει την αρμόδια αναπλ. Υπουργό δύο φορές, τον Μάρτιο 2015 και τον Μάιο 2017 και έχουμε εκφράσει την αντίρρησή μας για αυτές τις πολιτικές. Έχουμε μάλιστα ρωτήσει «πόσες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν με αυτές τις πολιτικές άραγε;» και δεν έχουμε λάβει απάντηση.

Δεν αρκούμαστε όμως σε αυτό. Εμείς οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε προτείνει ότι πολύτιμοι αυτοί πόροι θα έπρεπε να κατευθυνθούν στην πραγματική οικονομία και κυρίως στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία, προς την οποία, αν και συνεχώς εκθειάζουν υπουργικά και πρωθυπουργικά χείλη, μετά από 3 χρόνια κυβερνητικής θητείας, δεν έχει κατευθυνθεί ακόμη ούτε ένα ευρώ! Ακούμε βεβαίως υπουργικές δηλώσεις ότι η λεγόμενη «κοινωφελής» εργασία στο δημόσιο είναι «πρότυπο» και για άλλες χώρες, την στιγμή που η πολιτική αυτή κινείται στο όριο των κοινοτικών αρχών που απαγορεύουν την χρησιμοποίηση των πόρων του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείο για διορισμούς στο δημόσιο. Οι Οικολόγοι Πράσινοι, έχουμε καταθέσει προφορικώς και γραπτώς τις προτάσεις μας για την κοινωφελή εργασία η οποία θα έπρεπε να στοχεύσει στην ανάπτυξη της κοινωνικής επιχειρηματικότητας με πρώτο βήμα την επιδότηση της εργασίας των κοινωνικών επιχειρήσεων για την κοινωφελή εργασία στις σχολάζουσες γαίες για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Αυτό που πρέπει να επιδοτείται είναι η παραγωγή προϊόντων διατροφής, η πραγματική οικονομία και όχι ένα παρουσιολόγιο. Φαίνεται ότι υπάρχει θετική διάθεση από τα αρμόδια υπουργεία Εργασίας και Αγροτικής Ανάπτυξης, αλλά η διαδικασία δεν έχει ξεκινήσει ακόμη. Προσφάτως μάλιστα η αρμόδια υπουργός αναφέρθηκε σε συνέντευξή της, ότι η κοινωφελής εργασία θα κατευθυνθεί μελλοντικά (;) στην πυρασφάλεια και την συλλογή της βιομάζας του δάσους για παραγωγή πέλλετ μέσα από κοινωνικές επιχειρήσεις. Αυτό κινείται στην ορθή κατεύθυνση, γιατί –επιτέλους!- συνδέει τις πολιτικές επιδότησης εργασίας με την πραγματική οικονομία. Έπρεπε όμως να έχουν χαθεί τρία χρόνια, να έχουν πεταχτεί σε μαύρη τρύπα κάποια εκατομμύρια ευρώ και ακόμη να μένουμε σε επίπεδο δηλώσεων καλών προθέσεων; Οι καιροί δεν περιμένουν… Ευάγγελος Σπινθάκης - Μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου και συντονιστής της Θεματικής Ομάδας Κοινωνικής Οικονομίας των Οικολόγων Πράσινων

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

Η αρχή του «τέλους» μιας πλαστικής εποχής

υμπληρώνεται ήδη ένας μήνας που μπήκε σε εφαρμογή ο νέος Νόμος (4496/17) για την ανακύκλωση και ειδικότερα το τέλος στην πλαστική σακούλα μεταφοράς. Περήφανοι πραγματικά που η νέα ρύθμιση μπήκε στη ζωή των πολιτών και των επιχειρήσεων, με πολλούς και δημιουργικούς τρόπους. Και την απαραίτητη για την εποχή μας καθημερινή αμφισβήτηση, στοιχείο ελπίζουμε ενός υγιούς κοινωνικού ελέγχου. Ο νέος νόμος αποτελεί σπουδαίο βήμα στην πορεία προς τους στόχους του αναθεωρημένου Εθνικού Σχεδιασμού Αποβλήτων για το 2020, για: Πρόληψη παραγωγής απορριμμάτων Διαλογή στην πηγή συσκευασιών , κοντά και με ενεργή συμμετοχή του πολίτη –επιχείρησης Ξεχωριστή διαλογή οργανικών για λιπασματοποίηση στο σπίτι, τη γειτονιά, τις επιχειρήσεις, τον Δήμο. Στη διατύπωση του Νόμου κρίσιμος ο ρόλος των Οικολόγων Πράσινων, μέσα από τη συνεργασία και τη συμμετοχή τους στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία τρία χρόνια. Ο Νόμος σχεδιάστηκε στην αρχική του μορφή επί Αναπληρωτή Υπουργού ΥΠΕΝ του Οικολόγου Γιάννη Τσιρώνη και ολοκληρώθηκε από τον διάδοχο του, Σωκράτη Φάμελλο. Με εισηγήσεις και υποστήριξη της δημόσιας διαβούλευσης από τον ΕΟΑΝ, στο ΔΣ του οποίου οι Οικολόγοι Πράσινοι συμμετέχουν ενεργά. Η διαδικασία διαμόρφωσης και διαβούλευσης πήρε ίσως περισσότερο χρόνο από τον ζητούμενο από τους ΟΠ και το οικολογικό κίνημα. Δόθηκε όμως ευκαιρία για ευρεία και ουσιαστική συζήτηση με την κοινωνία και τους οικονομικούς φορείς. Που εντέλει υποδέχθηκαν θετικά το μέτρο, παρ’ όλες τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, και συμμετέχουν ενεργά στην υλοποίηση του. Αποδεικνύοντας τις αξίες της συνεργασίας και της κοινωνικής συμμετοχής στις οποίες εστιάζει η Πολιτική Οικολογία. Και που θέλουμε να αποτελούν τη βάση για ακόμη πιο θαρραλέα βήματα που θα απαιτηθούν τα επόμενα χρόνια, τόσο για τις σακούλες όσο και για την διαχείριση των απορριμμάτων γενικότερα. Η μικρή ιστορία της πλαστικής σακούλας

Κι όμως οι πλαστικές σακούλες μεταφοράς γεννήθηκαν μετά από πολλούς από μας. Η σχετική πατέντα κατοχυρώθηκε το 1965 από τη Σουηδική εταιρεία Celloplast και τον μηχανικό Sten Gustaf Thulin (T-shirt plastic bag). Η χρήση της εξαπλώθηκε πολύ στη δεκαετία του 1980, όπου το καινούργιο, φτηνό, ανθεκτικό και λεπτό μέσο μεταφοράς κατέκτησε τον πλανήτη, τόσο στις διάφορες χρήσεις της, όσο και στα παραγόμενα απόβλητα. Περίπου 100 δις πλαστικές σακούλες χρησιμοποίησαν οι κάτοικοι του πλανήτη γη το 2019, από τις οποίες το 90% ήταν μιας χρήσης. Στην Ελλάδα η ετήσια κατανάλωση ανά άτομο εκτιμάται ότι ξεπερνάει τα 300 τεμάχια ετησίως (αυξημένη λόγω και του τουρισμού). Οι πλαστικές σακούλες αποτελούν τεράστια περιβαλλοντική πληγή, καθώς βλάπτουν ανεπανόρθωτα τα θαλάσσια οικοσυστήματα, αποτελούν παγίδες και κίνδυνο για έμβια όντα, ενώ απαιτούνται αιώνες ώστε να διασπαστούν πλήρως. Η Ευρωπαϊκή Οδηγία 720 ψηφίστηκε το 2015 και στόχευσε στον άμεσο περιορισμό (μέχρι το 2019) της κατανάλωσης λεπτών πλαστικών σακουλών μεταφοράς, με στόχο η μέση ετήσια κατανάλωση να μην υπερβαίνει τις 90 λεπτές σακούλες έως τα τέλη του 2019 (50% μείωση σε σχέση με 2010) και τις 40 έως τα τέλη του 2025 (80% μείωση σε σχέση με 2010). Ήδη οι πλαστικές σακούλες χρεώνονται σε πολλές χώρες όλου του κόσμου και κάποιες προχώρησαν σταδιακά και στην απαγόρευση διανομής τους στα σημεία πώλησης. Οι διατάξεις της Ευρωπαϊκής οδηγίας ενσωματώθηκαν στο Ελληνικό Δίκαιο με την ΚΥΑ 80036/952.10.8.2017 και τον πρόσφατο Νόμο 4496/2017. Θεσπίστηκε λοιπόν η καταβολή περιβαλλοντικού τέλους ανά τεμάχιο λεπτής πλαστικής σακούλας μεταφοράς: από 1/1/2018, τρία λεπτά +Φπα και από 1/1/2019 επτά λεπτά + ΦΠΑ. Παράλληλα ο Νόμος προβλέπει την τοποθέτηση κοντά στα ταμεία και προώθηση σακουλών πολλαπλής χρήσης ή βιοαποδομήσιμων, με χρέωση ή χωρίς, ή με αντάλλαγμα χρησιμοποιημένες πλαστικές σακούλες προς ανακύκλωση. Εξαιρέθηκαν από το τέλος οι πολύ λεπτές πλαστικές σακούλες μεταφοράς, αυτές που χρησιμοποι-

ούνται για λόγους υγιεινής ή για την πώληση χύμα τροφίμων Ο Νόμος εξαίρεσε επίσης από το τέλος τις βιοαποδομήσιμες πλαστικές σακούλες μεταφοράς, με σκοπό την ενθάρρυνση της χρήσης τους στα προγράμματα ξεχωριστής συλλογής οργανικού υλικού με καφέ κάδους που σχεδιάζονται να αναπτυχθούν από το 2018 σε όλους τους Δήμους της χώρας. Αντίθετα καταργούνται σταδιακά τους επόμενους 10 μήνες (μέχρι την εξάντληση των αποθεμάτων τους), οι οξοδιασπώμενες πλαστικές σακούλες μεταφοράς, στο υλικό των οποίων περιέχονται πρόσθετα που καταλύουν τη διάσπαση των πλαστικών υλικών σε μικροτμήματα, δημιουργώντας σοβαρή περιβαλλοντική επιβάρυνση. Το περιβαλλοντικό τέλος εισπράττεται από την Α.Α.Δ.Ε. και αποδίδεται στον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης ΕΟΑΝ, θα έχει δε ανταποδοτικό χαρακτήρα προς τους πολίτες και την κοινωνία, πάντα σε σχέση με την κατανάλωση και τη ρύπανση από την πλαστική σακούλα. Ο ρόλος των κοινωνικών φορέων και των πολιτών μετά το «τέλος» Ο ρόλος των ΟΤΑ Στο πλαίσιο των Τοπικών Σχεδίων Διαχείρισης και τον σχεδιασμό των πράσινων σημείων, οι Δήμοι θα πρέπει να προβλέψουν μηχανισμούς και σημεία διάθεσης επαναχρησιμοποιούμενων τσαντών (σε συνεργασία με τον ΕΟΑΝ) αλλά και υποδοχής των πλαστικών σακουλών για ανακύκλωση. Θα πρέπει επίσης να υλοποιήσουν δράσης εκπαίδευσης, ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης πολιτών, αλλά και πιλοτικά προγράμματα σε εμπορικές –τουριστικές περιοχές και σχολεία. Κοινωνικοί – Περιβαλλοντικοί Φορείς, Πανεπιστήμια, Οργανισμοί Σημαντικές προσδοκίες αλλά και ευκαιρίες ανοίγονται προς τους φορείς αυτούς για εκπαιδευτικές και περιβαλλοντικές δράσεις , ερευνητικά προγράμματα, με αξιοποίηση και μέρους από τα έσοδα του τέλους. Ο ρόλος του πολίτη – ο πιο σημαντικός • Να μειώνει στο ελάχιστο τη χρήση λεπτής πλαστικής σακούλας για τις καθημερινές αγορές • Να επιλέγει τσάντα πολλαπλών χρήσεων • Να ανακυκλώνει όσες πλαστικές σακούλες δεν μπορεί να αποφύγει, απορρίπτοντας τες σε κατάλληλα σημεία, αλλά και • Να περιορίσει κι άλλα πλαστικά από τη ζωή του Τα συνθήματά μας:

#ΣΑΚΟΥΛΙΤΣΑ ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ #ΚΑΛΑΜΑΚΙ ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ # ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΓΙΑ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΚΑΦΕ ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΣΤΙΚΟ Χριστίνα Ευθυμιάτου, Χημικός Μηχανικός, μέλος ΔΣ Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης –ΕΟΑΝ

H πλαστική σακούλα και η απομυθοποίησή της

ς γνωστόν από 1η Ιανουαρίου 2018 ο νόμος 4496/2017 επιβάλλει τέλος 0.04€ στην πλαστική σακούλα (εξαιρούνται τα περίπτερα και οι έμποροι λαϊκών αγορών). Οι αντιδράσεις ήταν ανάλογες γιατί ο κόσμος αντιμετώπισε το γεγονός σαν έναν ακόμα φόρο. Όμως πρέπει να καταλάβουμε τον λόγο που πρέπει να μειωθούν οι πλαστικές σακούλες. Καταρχήν διαλύονται σε πολλά μικρά κομμάτια και καταλήγουν στην θάλασσα και στον βυθό της. Το 1/3 των ψαριών περιέχουν πλαστικά στο εσωτερικό τους. Σύμφωνα με στοιχεία επιστημόνων στα επόμενα πενήντα χρόνια θα υπάρχουν περισσότερα πλαστικά στην θάλασσα παρά ψάρια. Το 2017 η Ελλάδα ήταν πρώτη σε χρήση πλαστικής σακούλας. Η απομυθοποίηση για το που πάνε τα χρήματα που εισπράττονται από το τέλος: Όλα τα χρήματα πηγαίνουν στην Ανεξάρτητη Αρχή δημοσίων εσόδων, στον ΕΟΑΝ. Να γνωρίζουμε επίσης ότι σε όλα τα κράτη ισχύει το περιβαλλοντικό τέλος και μάλιστα υψηλότερο απ` ότι στην χώρα μας, παράδειγμα η Ολλανδία που η χρέωση φτάνει τα 0.22 €. Για να κάνουμε την ζωή μας πιο εύκολη μπορούμε να χρησιμοποιούμε στις αγορές μας τις επαναχρησιμοποιούμενες τσάντες οι οποίες ανάλογα την κατασκευή τους και την επισήμανση του κατασκευαστή μπορούν να πλυθούν και να χρησιμοποιηθούν συνέχεια. Επίσης μπορούν να αποθηκευτούν εύκολα και ιδιαίτερα να τηρούνται και οι βασικοί κανόνες υγιεινής. Εδώ χρειάζεται προσοχή για να μην μπερδευτούμε με τις οξοδιασπώμενες σακούλες που είναι περισσότερο επιβαρυντικές για το περιβάλλον. Το μεγαλύτερο ερώτημα των καταναλωτών είναι πως θα πετάνε τα απορρίμματα στους κάδους. Σε αυτή την περίπτωση μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι σακούλες απορριμμάτων που πουλιούνται στα ράφια των καταστημάτων και επιβαρύνουν λιγότερο το περιβάλλον καθώς έχουν διαφορετικό σχήμα και βάρος και κατά κανόνα καταλήγουν σε συστήματα διαχείρισης απορριμμάτων. Όλα αυτά εάν εφαρμοστούν σωστά θα δημιουργήσουμε ένα καλύτερο και βιώσιμο μέλλον για τον πλανήτη μας. Δελλής Ιωάννης Συντονιστής Περιφερειακής Οργάνωσης Αττικής των Οικολόγων Πράσινων - Επικεφαλής Δημοτικής Παράταξης "Οικολογική Μεταμόρφωση”

αφιέρωμα

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

Το brand name της Ηπείρου είναι τα νερά, βουνά και δάση της και όχι τα πετρέλαια Σε πρόσφατη σύσκεψη στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας μεταξύ του υπουργού κου Σταθάκη και των βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ της Ηπείρου αναγνωρίστηκε σύμφωνα με δελτίο τύπου από τον ιστότοπο του υπουργείου «η σημασία της αξιοποίησης υδρογονανθράκων για λόγους εθνικού συμφέροντος, καθώς αναμένεται να δώσουν περαιτέρω ώθηση στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας».

Εκεί τουλάχιστον εισπράξαμε αντίτιμο σαν χώρα, την παραγωγή ηλεκτρισμού. Από τις εξορύξεις στην Ήπειρο όμως το αντίτιμο θα είναι δυσανάλογα μικρό γιατί οι εταιρίες θα καρπωθούν τη μερίδα του λέοντος, και δεν πρόκειται να κάνει την διαφορά που να δικαιολογεί τους κινδύνους και τις επιπτώσεις που θα αναλάβουν η χώρα, ο τόπος και οι πολίτες. Άλλη μια παράμετρος που θα πρέπει να ληφθεί υπ` όψιν είναι οι υποχρεώσεις της χώρας βάση της συμφωνίας του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή για τις οποίες μέχρι στιγμής δεν αναφέρεται τίποτε και από κανέναν. Δεν είναι απλά θέμα ηθικής τάξης αλλά ουσίας. Βάσει της επιστημονικής κατανόησης ως προς τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής όπως αποτυπώνονται και στην έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας για τις επιπτώσεις και την αντιμετώπιση της, η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει φαινόμενα ερημοποίησης στις επόμενες δεκαετίες αρχής γενόμενης από την επόμενη, όπου τα πρώτα “συμπτώματα” θα είναι η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας και η μείωση των βροχοπτώσεων, άρα και διαθέσιμων νερών. Επειδή οι εξορύξεις και η μεταφορά αργού πετρελαίου χρειάζονται μεγάλες ποσότητες νερού, κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό, θα προστεθεί τεράστια πίεση στα υδάτινα αποθέματα της Ηπείρου, με αποτέλεσμα την επιτάχυνση της μείωσής τους και μεγέθυνση των επιπτώσεων.

άν είχαμε σαν χώρα αποφασίσει και ορίσει ποιο είναι το εθνικό συμφέρον, ποια τα δομικά του στοιχεία, και ποιοι στρατηγικοί στόχοι και πολιτικές το εξυπηρετούν, η δήλωση αυτή θα αποτύπωνε την πραγματικότητα. Αυτό όμως δεν έχει συμβεί και έρχεται η Πολιτεία να καλύψει δια στόματος κου Σταθάκη το κενό, αποφασίζοντας ότι οι εξορύξεις υδρογονανθράκων είναι μέρος του εθνικού συμφέροντος, χωρίς όμως να έχει απαντηθεί το ερώτημα εάν είναι συμβατές σαν δραστηριότητα με τις υπάρχουσες δραστηριότητες και την περαιτέρω παραγωγική πορεία της Ηπείρου.

της, τα νερά της που εμφιαλώνονται και εξάγονται σε όλο τον κόσμο, τα γαλακτοκομικά προϊόντα της, η αειφορική διαχείριση των δασών της, η κτηνοτροφία, η γεωργία, η μελισσοκομία, η βιοποικιλότητα, και βεβαίως τα άυλα αγαθά της φυσικής ομορφιάς και πολιτιστικής κληρονομιάς.

Στην Ήπειρο υπάρχει βιομηχανική δραστηριότητα που προφανώς θα συνεχίσει να υπάρχει αλλά και να αναπτύσσεται, αλλά τα βαριά χαρτιά για την παραγωγική της ανασυγκρότηση και το αύριο αποτελούν τα βουνά, η βιοποικιλότητα, τα δάση, τα ξακουστά νερά της.

Το μεγάλο στοίχημα για τη χώρα είναι η επενακατοίκηση της υπαίθρου για να ξαναζωντανέψουν τα πάμπολλα χωριά, που ερημώθηκαν μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο. Σήμερα είναι ώριμες οι συνθήκες και η σύγχρονη εποχή και τεχνολογία μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε τις ίδιες ευκολίες και υπηρεσίες όπου κι αν είμαστε. Αυτός είναι ο ουσιαστικότερος στόχος και με τη μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία όχι μόνο για την Ήπειρο αλλά για όλη την χώρα. Η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων είναι πολύ εξειδικευμένη δραστηριότητα και δεν συμβάλλει καθοριστικά και πολλαπλασιαστικά στην καθημερινότητα και ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών. Το αντίθετο μάλιστα, μπορεί να λειτουργήσει και αποτρεπτικά.

Η πραγματική βαριά βιομηχανία της Ηπείρου είναι ο τουρισμός, οι ξακουστοί αμπελώνες και τα κρασιά Ζίτσας, οι παραλίες της, τα βουνά της, τα ποτάμια

Το υπάρχον παραγωγικό μοντέλο της Ηπείρου και η ανάπτυξή του είναι αντίθετα με τον συνολικό κύκλο εργασιών του πετρελαίου, γιατί πρόκειται

για αντιδιαμετρικά αντίθετα παραγωγικά μοντέλα, αμοιβαία αποκλειόμενα. Είναι σαν να προσπαθούμε να ανακατέψουμε λάδι με νερό. Η εθνική προτεραιότητα για την Ήπειρο θα πρέπει να κινηθεί σε αυτά τα πλαίσια και όχι να δεσμευτεί για τις επόμενες δεκαετίες στις εξορύξεις υδρογονανθράκων, από τους οποίους η Ηπειρώτικη κοινωνία θα καρπωθεί δυσανάλογα μικρή προστιθέμενη αξία, αλλά παράλληλα θα επωμιστεί όλους τους κινδύνους και το κόστος τους. Δεν πρέπει να επαναλάβουμε το ίδιο λάθος που κάναμε με τον λιγνίτη στην Δυτική Μακεδονία όπου για να έχουμε ρεύμα καταστρέψαμε μια ολόκληρη περιοχή της χώρας μας, και δεσμεύσαμε τους κατοίκους της σε αυτή τη βρώμικη και ρυπογόνο τεχνολογία για δεκαετίες.

Είμαστε στις αρχές του 21ου αιώνα και δεν θα πρέπει να σκεφτόμαστε με λογικές μόνο του σήμερα, αλλά του αύριο, και του μακρινού αύριο. Μπορούμε να πούμε όχι στη λογική των εξορύξεων και να κάνουμε τα πρώτα βήματα από σήμερα ξεκινώντας με την άμεση νομοθέτηση απαγόρευσης του fracking, της λεγόμενης υδραυλικής ρηγμάτωσης. Επίσης στην επερχόμενη αλλαγή του Καλλικράτη θα πρέπει να απαιτήσουμε να επαναθεσμοθετηθεί με τέτοιο τρόπο η υποχρεωτικότητα εμπλοκής των τοπικών κοινωνιών στις διαβουλεύσεις σοβαρών θεμάτων με μακροχρόνιες επιπτώσεις όπως η εξόρυξη υδρογονανθράκων, ώστε να μην μπορεί να παρακαμφθεί από κανέναν, και άμα ζητηθεί και από τους ίδιους τους πολίτες, η διενέργεια δημοψηφισμάτων για τις τελικές αποφάσεις. Το νομοθετικό πλαίσιο πλήρους απαγόρευσης των εξορύξεων υδρογονανθράκων στην ελληνική επικράτεια είναι το τελικό ζητούμενο. Αυτό όμως θα πρέπει να συμβαδίσει με τη στάση της διεθνούς κοινότητας και με την παύση της υποκρισίας. Τρανταχτό παράδειγμα οι ΗΠΑ που επί προεδρίας Ομπάμα έγιναν χώρα εξαγωγής φυσικού αερίου λόγω της τεράστιας διάδοσης του fracking στο έδαφος τους, την ίδια στιγμή που υπέγραφαν πανηγυρικά την συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή. Η χώρα μας μπορεί να δείξει τον δρόμο και να μπει στην πρωτοπορία πράττοντας αντίθετα. Ο 22ος αιώνας είναι ακόμη μακριά και εμείς δεν θα τον δούμε. Ας σκεφτούμε τις επιλογές μας όμως γι αυτούς που θα τον ζήσουν. Δημήτρης Πασχάλης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων

αφιέρωμα

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

Όχι στην εξόρυξη πετρελαίου στην Ήπειρο, όχι στις εξορύξεις πετρελαίου…

«Η επιλογή της «βρώμικης» ανάπτυξης, των εξορύξεων υδρογονανθράκων, φαίνεται ότι προχωρά παραγνωρίζοντας εντελώς την απειλή για την τοπική οικονομία, την υγεία, την ασφάλεια, τα κοινωνικά κεκτημένα και το περιβάλλον της Ηπείρου και της Δυτικής Ελλάδας», καταγγέλλαμε πριν από τεσσεράμισι περίπου χρόνια με αφορμή την υπογραφή των συμβάσεων παραχώρησης του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων σε Κατάκολο, Πατραϊκό και περιοχή Ηπεiρου – Ιωάννινα - από την τότε κυβέρνηση. «Με την τελική υπογραφή των συμβάσεων μίσθωσης … η χώρα μας μπαίνει σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι, χωρίς οι πολίτες να γνωρίζουν το υψηλό ρίσκο και εάν πραγματικά αξίζει τον κόπο! Ενώ ο κίνδυνος της κλιματικής αλλαγής έχει οδηγήσει ήδη πολλές χώρες να αναθεωρούν τις ενεργειακές πολιτικές τους … η κυβέρνηση υποκύπτει στις πιέσεις των μεγάλων πετρελαϊκών συμφερόντων και κινδυνεύει να μετατρέψει τη χώρα σε μια ευρωπαϊκή Νιγηρία». Τεσσεράμισι χρόνια μετά, η σημερινή κυβέρνηση προχωρά ανένδοτη στην υλοποίηση των δεσμεύσεων των συγκυβερνήσεων ΝΔ/Πασόκ και δίνει το πράσινο φως στην εκκίνηση των εργασιών έρευνας στην περιοχή της Ηπείρου, με διαδικασίες ουσιαστικά βίαιες, που καταστρατηγούν κάθε έννοια και δικαίωμα ενημέρωσης, συμμετοχής και διαβούλευσης. - Η έκταση της περιοχής που παραχωρήθηκε για τις έρευνες και την πιθανή εκμετάλλευση είναι πρωτοφανής τόσο για την κλίμακα της περιφέρειας Ηπείρου όσο και για εκείνη ολόκληρης της χώρας: 4.200 τετρ.χιλ., σχεδόν το ήμισυ της έκτασης της περιφέρειας της Ηπείρου, πολύ μεγαλύτερης εκείνης της Χαλκιδικής. - Η περιοχή έχει ήδη αποτελέσει πεδίο μίας σειράς αποτυχημένων ερευνών με απαρχή μία προσπά-

θεια το 1940 και μία τελευταία μόλις το 2001. - Η περιοχή αποτελεί κομμάτι μιας από τις περιβαλλοντικά καθαρότερες περιφέρειες της Ευρώπης, με ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον και οικοσυστήματα υψηλής περιβαλλοντικής αξίας, σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας και απειλούμενα είδη προς εξαφάνιση. Εμπεριέχει ένα σημαντικό μέρος του «Εθνικού Πάρκου Β.Πίνδου» και 14 προστατευόμενες περιοχές του ευρωπαϊκού δικτύου Νatura 2000, από εκείνες των ποταμών Καλαμά και Αχέροντα έως την περιοχή του Γεωπάρκου της UNESCO. Η παραχώρηση της ελλοχεύει τον κίνδυνο σοβαρής καταστροφής δασών και διαταραχής των φυσικών οικοσυστημάτων και ενδιαιτημάτων άγριων φύσης. - Δίπλα στον μοναδικό της φυσικό πλούτο, η περιοχή έχει να παραθέσει ένα σπάνιο δίκτυο τοπίων και ζωντανών δειγμάτων ανθρωπογενούς δράσης, απαράμιλλης πολιτισμικής αξίας. - Η προοπτική κοινωνικής και οικονομικής ευημερίας της περιοχής έχει καθοριστεί από δεκαετίες βάσει των φυσικών και πολιτισμικών της χαρακτηριστικών, της γεωγραφίας, της κλίμακας και του χαρακτήρα του ανάγλυφου, του κλίματος και του φυσικού και πολιτισμικού της πλούτου: ήπια και ποιοτική τουριστική δραστηριότητα, αμπελουργία και παραγωγή ποιοτικών, βιολογικών, τοπικών προϊόντων. Πριν από τεσσεράμισι χρόνια προειδοποιούσαμε μάταια, απ’ότι φαίνεται, για τις καταστροφικές συνέπειες της πιθανής εξόρυξης και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στην περιοχή της Ηπείρου: 1. Θα δημιουργηθεί καταστροφική ασυμβατότητα με τις παραδοσιακές και οικονομικές δραστηριότητες της Ηπείρου, όπως η κτηνοτροφία, η γεωργία, η αλιεία και ο τουρισμός, λόγω ρύπανσης και δέσμευσης γης, συμπεριλαμβανομένων των δικτύων επεξεργασίας, αποθήκευσης, μεταφοράς κτλ. Οι επιπτώσεις της «μονοκαλλιέργειας» του πετρελαίου είναι γνωστή σε όλες τις περιοχές όπου αυτό εξορύσσεται. 2. Θα επανέλθει στο προσκήνιο η Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ) Πωγωνίου και η «άνευ περιβαλ-

λοντικών και οικονομικών όρων» παράδοση της περιοχής στα πανίσχυρα πετρελαϊκά γεωτρύπανα. 3. Ο περιβαλλοντικός κίνδυνος είναι τεράστιος, όχι μόνο λόγω υψηλής πιθανότητας ατυχήματος, αλλά από τη ρύπανση επιφανειακών και υπόγειων νερών που μετά τη χρήση τους μπορεί να περιέχουν ποσότητες πετρελαίου, τοξικές ουσίες και βαρέα μέταλλα καθώς και ραδιενεργά στοιχεία (ΣΜΠΕ: Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, σελ. 118) με απαραίτητη την αποδοχή των αποβλήτων σε ΧΥΤΑ (ΣΜΠΕ: σελ. 365), τις εκπομπές αέριων ρύπων (ΣΜΠΕ σελ. 130 & 131) και δραματικές επιπτώσεις στο τοπίο. 4. Η εκμετάλλευση δεν αποκλείει την χρησιμοποίηση της υδραυλικής ρωγμάτωσης - εκμετάλλευση σχιστόλιθου - με εφιαλτικές και ανεξέλεγκτες επιπτώσεις για το υπέδαφος και τα νερά, σε συνδυασμό με αυξημένες πιθανότητες σεισμικών φαινόμενων. Μετά και τις πρόσφατες επιχειρήσεις έναρξης των εργασιών έρευνας στη γη της Ηπείρου και τις σφοδρές αντιδράσεις κατοίκων και τοπικών κινημάτων, οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν έχουμε καμία αμφιβολία. Πάγια αντίθετοι στις εξορύξεις, σύμφωνα με τις αρχές και θέσεις του πράσινου κινήματος, και έχοντας θέσει τις εξορύξεις ως «κόκκινη γραμμή» στο πλαίσιο της προεκλογικής συμφωνίας για την στήριξη της κυβέρνησης, καταγγέλουμε για μια ακόμη φορά την πολιτική ΥΠΕΝ για καταστροφι-

κή επιλογή στο πεδίο της ενεργειακής πολιτικής η οποία θα υποβαθμίσει ανεπανόρθωτα το περιβάλλον, θα υπονομεύσει καίρια την τοπική οικονομία και θα εκμηδενίσει κάθε δυνατότητα μιας άλλης, ήπιας και οικολογικής, προοπτικής του τόπου που θα σέβεται άνθρωπο και περιβάλλον. Το είχαμε επισημάνει πρόσφατα με την ευκαιρία της έγκρισης του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στο Ιόνιο http://www.ecogreens-gr.org/ cms/index.php?option=com_ content&view=article&id=6529:lr&catid=20:councildec&Itemid=37. Οι Οικολόγοι Πράσινοι στηρίζουμε ανεπιφύλακτα πολίτες και κινήματα στον αγώνα για «να σωθεί η Ηπειρος» και καλούμε την κυβέρνηση να σταματήσει άμεσα την επικείμενη καταστροφή της Ηπείρου και να αναθεωρήσει το ταχύτερο δυνατό την ενεργειακή πολιτική της. Oφείλουμε να διαφυλάξουμε με κάθε θυσία το φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον της πολύτιμης περιφέρειας μας σαν παρακαταθήκη για τις τωρινές και τις μελλοντικές γενιές. Οχι στις εξορύξεις πετρελαίου. Οχι στην εξόρυξη πετρελαίου στην Ήπειρο. 16 Δεκεμβρίου 2017 Το Πανελλαδικό Συμβούλιο των Οικολόγων Πράσινων

Η Γαλλία λέει Non, merci! στις εξορύξεις υδρογονανθράκων! του Γιώργου Κανέλλη*

ια γενναία και παγκόσμιας σημασίας απόφαση έλαβε το γαλλικό κοινοβούλιο στις 19 Δεκεμβρίου: καμιά νέα άδεια δεν θα δοθεί, ούτε ανανέωση υπάρχουσας θα γίνει, για εξόρυξη υδρογονανθράκων σε γαλλικό έδαφος (μητροπολιτικό και μη) και παύση κάθε υπάρχουσας εξόρυξης μέχρι το 2040. Είναι προφανές ότι η απόφαση, αποτελεί παράδειγμα και για τις άλλες κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και τη δική μας που ονειρεύεται …να φορέσουμε κελεμπίες στη δυτική πλευρά της χώρας) και υπακούει στην τολμηρή πρόταση του διεθνούς οικολογικού κινήματος «αφήστε τα στο έδαφος!» Η απόφαση, σε μια επιφανειακή ανάγνωση μπορεί να φαντάζει σε μεγάλο βαθμό συμβολική, μια και η Γαλλία παράγει μόνο το 1% της κατανάλωσής της σε υδρογονάνθρακες, όμως δεν είναι. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Discovery Magazine η Γαλλία, στη λεκάνη του Παρισιού, διαθέτει πάνω από 222 εκατ. Βαρέλια πετρέλαιο και 2 τρισεκατομμύρια κυβικά φυσικό αέριο συνολικής εκτιμώμενης αξίας γύρω στα 300 δις δολάρια, ποσό όχι και τόσο συμβολικό για οποιονδήποτε. Επιπλέον, για το πετρέλαιο, απαιτείται η μέθοδος της υδραυλικής ρηγμάτωσης

(fracking) η οποία συνεπάγεται ρύπανση των υπόγειων νερών. Έτσι, η θέση της γαλλικής κυβέρνησης κινείται σε αντίθετη και βέβαια περιβαλλοντικά ορθή κατεύθυνση από αυτή της βρετανικής που έχει επιτρέψει, παρά τις αντιδράσεις, fracking στο έδαφός της. Αλλά το κυριότερο είναι ότι η απόφαση υλοποιεί έμπρακτα την πολιτική δέσμευσης των κεφαλαίων που θα διαθέσει η χώρα για τον ενεργειακό τομέα στις Ανανεώσιμες Πηγές και την αποδοτικότητα – εξοικονόμηση. Η κίνηση αυτή είναι μέρος μιας ευρύτερης πολιτικής ενεργειακής βιωσιμότητας την οποία προωθεί η κυβέρνηση Μακρόν και η οποία περιλαμβάνει νέους φιλόδοξους στόχους ηλεκτροπαραγωγής από Ανανεώσιμες Πηγές, σχέδια για απαγόρευση των αυτοκινήτων με καύσιμο από υδρογονάνθρακες από το 2040, κλείσιμο των ανθρακικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής ως το 2022 και μείωση της συμμετοχής των πυρηνικών εργοστασίων σε αυτήν σε επίπεδο κάτω του 50% μέχρι το 2025.

Oui, j’ aime la France! *περιφερειακός σύμβουλος Δ. Ελλάδας

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

TAP

(Διακρατικός Αγωγός Φυσικού αερίου)-

Μοχλός Ανάπτυξης ή μία διαχρονική παρανομία; Παρ` όλες τις αντιδράσεις, παρ` όλη την τεκμηριωμένη κριτική στο έργο, παρ` όλες τις δικαστικές εκκρεμότητες (9 αναβολές συζήτησης στο ΣΤΕ από Δήμους Καβάλας, Δοξάτου, Εμμ. Παππά και τον Αγροτικό Σύλλογο Καβάλας), οι εργασίες κατασκευής του αγωγού ΤΑΡ προχωρούν.

αρ` όλη τη σιωπή που επικρατεί από πλευράς Κυβέρνησης, υπάρχει κίνδυνος σημαντικών επιπτώσεων στην παραγωγή, στην ασφάλεια και στο περιβάλλον. Ο αγωγός φυσικού αερίου υποβαθμίζει σαφώς τις οικονομικές δραστηριότητες από τις περιοχές που περνάει. Η κατασκευή του όμως δεν προκαλεί πάντα ζημία που να μπορεί να μετρηθεί με χρήμα. Καταστρέφεται το περιβάλλον και όλες οι δραστηριότητες στις οποίες βασίζεται η ζωή και αποτελούν μέρος του τοπικού κοινωνικού και πολιτιστικού ιστού. Ο αγωγός ΤΑΡ θα διασχίσει επτά περιοχές του Ευρωπαϊκού δικτύου NATURA 2000 και θα περάσει από οκτώ χαρακτηρισμένα καταφύγια άγριας ζωής. Η συνολική απώλεια οικοτόπων εθνικής και ευρωπαϊκής σημασίας ανέρχεται σε περίπου 3.760 στρέμματα. Εκτός από την καταστροφή οικοσυστημάτων και φυσικών περιοχών, θα υπάρξει απαξίωση αρχαιολογικών τόπων, με διέλευση του αγωγού σε απόσταση 300 μέτρων από τον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων, ρυπογόνο και επικίνδυνη για την υγεία των κατοίκων λειτουργία του σταθμού συμπίεσης (προώθησης του αερίου), του αγωγού πολύ κοντά σε τέσσερα χωριά των Σερρών, όδευση κατά 80% σε καλλιεργήσιμη γη και γαίες υψηλής παραγωγικότητας, οικονομική υποβάθμιση αγροτών και της παραγωγής τους –παρ` όλες τις αποζημιώσεις- και ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση και εισαγωγή τροφίμων, που έρχεται να προστεθεί στη μεγαλύτερη εξάρτηση από ορυκτά καύσιμα. Τα ουσιαστικά παραγωγικά και περιβαλλοντικά ζητήματα ανέδειξαν έγκαιρα με τεκμηριωμένες μελέτες το ΤΕΕ Αν. Μακεδονίας, το ΓΕΩΤΕΕ Αν. Μακεδονίας, η Κίνηση Πολιτών της ΠΕ Σερρών και ο Αγροτικός Σύλλογος Καβάλας, σε συνεργασία με επιστήμονες διεθνούς κύρους. Όμως η εταιρεία ήδη έχει προβεί σε ενέργειες που αποδεικνύουν ότι όχι μόνο δεν έχει σκοπό να τηρήσει τους περιβαλλοντικούς όρους αλλά καταπατά και τους νόμους του ελληνικού κράτους σε ότι αφορά την ιδιοκτησία της γης. Ταυτόχρονα, νέα στοιχεία έχουν έρθει στο φως από την Ιταλία, που δείχνουν τη σκοτεινή προέλευση των χρηματοδοτήσεων που σχετίζονται με την κατασκευή του αγωγού αλλά και την προσπάθεια διάβρωσης των τοπικών κοινωνιών και ΜΜΕ μέσω

διαφόρων χρηματοδοτήσεων πολιτιστικών εκδηλώσεων, καθώς και υποσχέσεων για αθρόες χρηματοδοτήσεις στις Περιφέρειες και τους Δήμους. Η Περιφερειακές παρατάξεις ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στην Κεντρική Μακεδονία και στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη είναι αντίθετες στην κατασκευή του Αγωγού ΤΑΡ και για τους λόγους ότι: Δεν έχουν ακολουθηθεί οι νόμιμες διαδικασίες διαβούλευσης με τις τοπικές κοινωνίες. Η διέλευση του αγωγού από υψηλής παραγωγικότητας αγροτική γη και η σχετική απαξίωσή της αποτελεί παράνομη ενέργεια. Οι ενδεχόμενοι κίνδυνοι από τυχόν ατυχήματα που σχετίζονται με την λειτουργία του αγωγού είναι ανυπολόγιστοι. Η σχετική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων προβλέπει μία σειρά ακόμη επιμέρους μελετών, οι οποίες δεν έχουν ακόμη εκπονηθεί και εγκριθεί, παρόλο που το έργο έχει ξεκινήσει. Η απαξίωση αρχαιολογικών χώρων και η καταστροφή άλλων εξαιτίας της διέλευσης του αγωγού αποτελεί ανυπολόγιστης αξίας απαξίωση των τοπικών πολιτιστικών και οικονομικών στοιχείων της περιοχής διέλευσης του αγωγού. Ήδη υπάρχουν σοβαρότατες σχετικές καταγγελίες του Συλλόγου Έκτακτων Αρχαιολόγων (http://seka.net.gr/s/osullogos-mas/anakoinoseis/226 ) . Η απαξίωση της αγροτικής γης της περιοχής διέλευσης του αγωγού με τις δεσμεύσεις που αυτή επιβάλλει, προκαλεί ανυπολόγιστης αξίας οικονομική ζημία τόσο στις τοπικές σημερινές και αυριανές κοινωνίες όσο και στην ελληνική οικονομία γενικότερα και στερεί από το ελληνικό Δημόσιο εκατομμύρια ευρώ από χαμένα ποσά φόρων και ΦΠΑ. Τέλος να θυμίσουμε για μια ακόμη φορά ότι το φυσικό αέριο είναι ορυκτό καύσιμο. Δεν αποτελεί εναλλακτική λύση αλλά αποτελεί εμπόδιο για εναλλακτικές πρακτικές. Και έχουμε την υποχρέωση απεξάρτησης από την κατανάλωση των ορυκτών καυσίμων, δεδομένου ότι η χρήση τους επιβαρύνει το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής. Πιο αναλυτικά: Αναμενόμενες διαρροές του αγωγού με σοβαρές επιπτώσεις. Η ασφάλεια είναι ένα βασικό ζήτημα, αφού το έργο

είναι μεγάλης βιομηχανικής κλίμακας. Παρόλα αυτά, εξαιρέθηκε από την εφαρμογή της οδηγίας της ΕΕ σχετικά με τους βιομηχανικούς κίνδυνους και τα ατυχήματα μεγάλης έκτασης. Να σημειωθεί ότι τον Οκτώβριο του 2015 εκδηλώθηκε μια τεράστια διαρροή φυσικού αερίου στο Aliso Canyon του Λος Άντζελες, που κράτησε 5 μήνες! Οι κάτοικοι της περιοχής υπέφεραν από πονοκεφάλους, ναυτία, λοιμώξεις και ρινορραγίες. Περίπου 50 παιδιά την ημέρα εμφάνιζαν στο σχολείο σοβαρές αιμορραγίες της μύτης. Μέχρι τις 7 Ιανουαρίου 2016, 2.824 νοικοκυριά ή περίπου 11.296 άνθρωποι είχαν μετεγκατασταθεί από την εταιρεία SoCal Gas ενώ πάνω από 6.500 οικογένειες είχαν ζητήσει βοήθεια. Σε μια αντίστοιχη διαρροή στο Eight Mile στην Αλαμπάμα το 2008, οι κάτοικοι συνεχίζουν να παρουσιάζουν και σήμερα προβλήματα στην όσφρηση και άλλες ασθένειες, μετά από τη μακροχρόνια έκθεσή τους στη μερκαπτάνη (https://en.wikipedia. org/wiki/). Aliso_Canyon_gas_leak Αναντίστοιχος σχεδιασμός με την παγκόσμια ατζέντα για το κλίμα

αγωγοί εξυπηρετούν οικονομικά και χρηματοπιστωτικά συμφέροντα και όχι τις ανάγκες των πραγματικών ανθρώπων ή την ανάγκη να βγούμε από την κρίση. Ο αγωγός TAP είναι ένα μέρος ενός μεγαλύτερου αγωγού, η κατασκευή του οποίου είχε αποφασιστεί από τις κυβερνήσεις και ιδιωτικές εταιρείες, χωρίς διαβούλευση με τους πολίτες. Διαιώνιση της ενεργειακής εξάρτησης Το έργο του αγωγού TAP παρουσιάζεται συχνά για την ΕΕ ως «εναλλακτική λύση στο ρωσικό φυσικό αέριο» αλλά εξετάζοντας τα στοιχεία για την κατανάλωση του φυσικού αερίου, ακόμη και σε περιόδους ύφεσης ο TAP δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει την ποσότητα του φυσικού αερίου που η Ευρώπη εισάγει από τη Ρωσία. Επιπλέον, δεν πρόκειται να υπάρξει χειραφέτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, γιατί στην πραγματικότητα η Ρωσία συμμετέχει στο έργο με την πετρελαϊκή της εταιρεία Lukoil που ασχολείται με την εξόρυξη του φυσικού αερίου που θα μεταφέρεται από τον TAP. Υποστήριξη αυταρχικών κυβερνήσεων

Θα μπορούσε η χρήση του φυσικού αερίου να συνοδευτεί από αντίστοιχη μείωση της εξάρτησής μας από αλλά ορυκτά καύσιμα, όπως ο λιγνίτης και το πετρέλαιο. Αλλά και εδώ βλέπουμε σχέδια για νέα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη. Το φυσικό αέριο δεν είναι καύσιμο-γέφυρα (όπως λένε) μέχρι να περάσουμε στην απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Δεν έχουμε τον απαραίτητο χρόνο γιατί οι επιστημονικές διαπιστώσεις για την κλιματική αλλαγή δεν επιτρέπουν καθυστερήσεις. Οι ΑΠΕ για ηλεκτροπαραγωγή είναι ήδη ανταγωνιστικές με το κάρβουνο και το φυσικό αέριο και θα είναι σαφώς φτηνότερες ήδη από το 2020. (http://www.carbontracker.org/i n-the-media/ renewable-power-is -cheapest-option-today/) Ποια ζήτηση θα καλύψει ο αγωγός; Θα χρειάζεται το φυσικό αέριο η ΕΕ μετά από 10 χρόνια;

Ο αγωγός TAP θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν, από το Shah Deniz II της Κασπίας Θάλασσας και πιθανόν στο μέλλον από το Τουρκμενιστάν. Πρόκειται για δύο χώρες που κυβερνιούνται από αυταρχικές κυβερνήσεις, όπου οι παραβιάσεις των πολιτικών ελευθεριών είναι μια καθημερινή πραγματικότητα. Η εξάρτηση από το φυσικό αέριο δείχνει και την υποκρισία της ευρωπαϊκής ελίτ, που κλείνουν τα μάτια μπροστά σε ανελεύθερα καθεστώτα και εξαρτώνται από ένα εισαγόμενο προϊόν από περιοχές όπου υπάρχει κίνδυνος συγκρούσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να επιλέξει το Αζερμπαϊτζάν ως στρατηγικό εταίρο για την προμήθεια φυσικού αερίου της ΕΕ, η καταστολή της κοινωνίας των πολιτών επιδεινώθηκε με δεκάδες συλλήψεις το 2013 και 2014.

Αλληλοσυγκρουόμενα «στρατηγικά» σχέδια Στην Ευρώπη υπάρχει ήδη ένας μεγάλος αριθμός αγωγών φυσικού αερίου, παρόλο που η κατανάλωσή του μειώνεται σταθερά. Όμως οι νέοι

Πασχαλίδης Γιώργος, Συντονιστής Εκτελεστικής Γραμματείας ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ, Εκπρόσωπος τύπου Περιφερειακής Παράταξης ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στην ΑΜΘ

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

Ο Ασπροπόταμος, η Μεσοχώρα και… οι εκτροπές

«Περιβαλλοντικό Ισοζύγιο» είναι σύστημα παρακολούθησης, καταγραφής και παρέμβασης, όχι περιστασιακή επιδότηση έργων Οι Οικολόγοι Πράσινοι για το περιβαλλοντικό ισοζύγιο οικιστικών συνόλων

δώ και 4.000 χρόνια, οι πρόγονοί μας καλλιεργούσαν κυρίως σιτάρι στον Θεσσαλικό κάμπο. Τελευταία , κυρίως λόγω των επιδοτήσεων, στραφήκαμε στην υδροβόρα καλλιέργεια βαμβακιού, με αποτέλεσμα να υπάρχει πρόβλημα στη διαχείριση των υδάτων του Πηνειού, το βαμβάκι να σαπίζει στις αποθήκες και να εισάγουμε σιτάρι από το εξωτερικό. Κάποιοι… φωστήρες που μας κυβερνούσαν εδώ και καιρό (κινούμενοι κυρίως από ιδιοτελείς σκοπούς), σκέφτηκαν να εκτρέψουν το ποτάμι στην άλλη μεριά της Πίνδου, τον Ασπροπόταμο (Αχελώο). Σκέφτηκαν δηλαδή να διορθώσουν το λάθος με ένα άλλο λάθος! Άρχισαν λοιπόν να κατασκευάζουν έργα, με σκοπό την εκτροπή. Δεν είχε καμία σημασία γι’ αυτούς αν το ΣτΕ έβγαζε ακυρωτικές αποφάσεις (έξι συνολικά, ενώ εκκρεμεί και άλλη μία), αυτοί συνέχιζαν... Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να έχουν ξοδευτεί τεράστια ποσά και να έχει ολοκληρωθεί ένα Υ/Η φράγμα στη Μεσοχώρα, ένα ημιτελές στη Συκιά και μια ημιτελής σήραγγα εκτροπής, όλα αυτά με τις προδιαγραφές του αρχικού σχεδίου. Οι δε οπαδοί της εκτροπής να επιχειρηματολογούν ότι «τόσα που έχουμε ξοδέψει, η εκτροπή πρέπει να γίνει», θέση που είναι εκβιαστική και αποπροσανατολιστική. Ενώ η κυβέρνηση έχει δηλώσει σαφώς ότι είναι εναντίον της εκτροπής, στο τέλος του καλοκαιριού ο αναπλ. υπουργός Σωκράτης Φάμμελος υπογράφει την ΑΕΠΟ για τη λειτουργία της Μεσοχώρας, ο δε Πρωθυπουργός αναγγέλλει την ολοκλήρωση της Συκιάς με την δικαιολογία ότι ενώ τα έχουμε, είναι οικολογικά, γιατί να μην τα χρησιμοποιήσουμε; Υπερθεματίζοντας, ο υφυπουργός Β. Κόκκαλης (ΑΝ.ΕΛ.), δηλώνει ότι η εκτροπή του Αχελώου είναι μονόδρομος, ενώ και η (μη κρατική πλέον) ΔΕΗ, που θα διαχειριστεί τα φράγματα, έχει παρόμοια ατζέντα. Ως κόμμα, είχαμε προειδοποιήσει από τις 29/5: Οι Οικολόγοι Πράσινοι διαφωνούμε με την υπογραφή της ΑΕΠΟ που θα δώσει πράσινο φως για την κατασκευή Υδροηλεκτρικού Σταθμού στο φράγμα Μεσοχώρας. Πρόκειται για σπασμωδική κίνηση που είτε απλώς διαιωνίζει την προχειρότητα και την έλλειψη κεντρικού σχεδιασμού που χαρακτήριζαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις είτε υποκρύπτει άλλους στόχους ενόψει και των μνημονιακών υποχρεώσεων για την πώληση της ΔΕΗ. Καλούμε την κυβέρνηση να μην επιχειρήσει να διορθώσει ένα παλιό λάθος με ένα νέο δικό της.

Τ Να τονιστεί ότι η αδειοδότηση λειτουργίας δύο εκ των τεσσάρων φραγμάτων που απαιτούνται για την εκτροπή του Αχελώου, ενέχει τον κίνδυνο ευκολότερης εφαρμογής του σχεδίου εκτροπής από μια μελλοντική κυβέρνηση. Είναι όμως οικολογικά τα φράγματα αυτά; Να ξεκαθαρίσουμε κάτι… ένα πράγμα μπορεί να είναι οικολογικό μικροσκοπικά, αλλά να μην είναι μακροσκοπικά. Μια ανεμογεννήτρια, είναι οικολογική αν είναι μικρή και την έχεις σπίτι σου, αλλά είναι αντιοικολογική αν γεμίσεις ένα βουνό με ανεμογεννήτριες ύψους 150 μέτρων η κάθε μία. Άρα το μέγεθος παίζει ρόλο. Τα φράγματα της Μεσοχώρας και Συκιάς είναι 150 και 165 μέτρα αντίστοιχα, είναι φαραωνικά έργα, άρα απέχουν πολύ ώστε να θεωρούνται οικολογικά, γιατί λόγω του μεγέθους τους θα επηρεάσουν το ήδη επιβαρυμένο οικοσύστημα του Αχελώου. Τα μεγάλα φράγματα, όπως έχει δείξει η εμπειρία, αλλάζουν το μικροκλίμα της περιοχής, μπορεί να προκαλέσουν σεισμική δραστηριότητα, αλλοιώνουν το τοπίο, χρησιμοποιούν χρήσιμη γη, είναι υπεύθυνα για κατολισθήσεις στην γύρω περιοχή, καταστρέφουν σε μεγάλο βαθμό την πανίδα του ποταμού, συσσωρεύουν φερτή ύλη που κανονικά έπρεπε να πάει στις εκβολές, αλλοιώνουν τον κύκλο του νερού στο οικοσύστημα, εκπέμπουν αέρια του θερμοκηπίου κλπ. Επίσης από την κατασκευή τους δημιουργούν μεγάλα μεγέθη αδρανών υλικών (μπάζα), που υπάρχουν ακόμα και σήμερα στο Αχελώο, όπως καταγγέλλει ο καθ. Γραμματικάκης. Ειδικά στην περίπτωση του Αχελώου, διαχρονικά εγκλήματα έχουν διαπραχθεί. Υπάρχουν τέσσερα φράγματα (Κρεμαστά, Καστράκι, Στράτος και στον παραπόταμό του Ταυρωπό) που έχουν ήδη εξαντλήσει την φέρουσα ικανότητα του ποταμού. Αν προστεθούν και άλλα δύο φαραωνικά φράγματα, τότε ο ποταμός θα καταντήσει σαν πολλές μικρές λίμνες με ελάχιστη επικοινωνία μεταξύ τους, χωρίς ζωή, ένα νεκρό ποτάμι που είναι αμφίβολο αν θα καταλήγει στη θάλασσα. Το φράγμα της Μεσοχώρας είναι πολύ κοντά στις πηγές του Αχελώου, μεγεθύνοντας τις παρεμβάσεις στο οικοσύστημά του. Δηλαδή, «η Μεσοχώρα είναι ο φερετζές της εκτροπής» και αυτό το είδος «ανάπτυξης», δεν συμβαδίζει με την πράσινη ανάπτυξη. Γιάννης Λευτεράτος – Μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου Οικολόγων Πράσινων

ο «Περιβαλλοντικό Ισοζύγιο» οικιστικού συνόλου – κοινοτικής, δημοτικής ή και περιφερειακής ενότητας – αποτελεί τον δείκτη της υπευθυνότητας της διαχειριστικής αρχής ως προς τις πολιτικές διαφύλαξης ενός οικολογικά υγιούς, φυσικού και ανθρωπογενούς, περιβάλλοντος, με το μικρότερο δυνατό οικολογικό αποτύπωμα και υψηλό βαθμό ποιότητας ζωής. Οι διαδικασίες κατάρτισης του «Περιβαλλοντικού Ισοζυγίου» απαιτούν την ενδελεχή συλλογή επιστημονικών διαπιστώσεων και δεδομένων, από μέρους της διαχειριστικής αρχής, στο πλαίσιο της χρήσης όλων των δυνατών εργαλείων για την αύξηση της ευαισθητοποίησης της τοπικής κοινωνίας ως προς τις οικολογικές διαστάσεις του περιβάλλοντος στο οποίο ζει και τη συμμετοχή της στην διαμόρφωση τόσο των πολιτικών προστασίας του όσο και των στρατηγικών βελτίωσης του. Το «Περιβαλλοντικό Ισοζύγιο» ενός οικιστικού συνόλου διαρθρώνεται, ως επί το πλείστον, βάσει των εξής θεματικών ενοτήτων: - πράσινη υποδομή (έκταση, ποιότητα, απόδοση), - βιοποικιλότητα (ποιότητα), - ποιότητα αέρα (ποσοστά μικροσωματιδίων, άλλοι τύποι μόλυνσης), - βιώσιμη κινητικότητα, - έδαφος (ποσοστά εξάπλωσης οικιστικού ιστού, ποσοστά ελευθέρωσης εδάφους, εξυγίανση εδαφών), - ποιότητα υδατικών πόρων (κατάσταση δικτύων ύδρευσης, ανακύκλωση, ποιότητα νερού), - απόβλητα (παραγωγή απόβλητων, κατάσταση συστήματος αποκομιδής «πόρτα-πόρτα», κατάστασης συστημάτων ανακύκλωσης), - ενέργεια / κλίμα (κατάσταση συστημάτων ΑΠΕ), - ηλεκτρομαγνητικά πεδία (έλεγχος και καταγραφή), - ηχητική όχληση / θόρυβος (χάρτα ακουστικής καταγραφής χώρου), - περιβαλλοντικό αποτύπωμα λειτουργίας διαχειριστικής αρχής. Το «Περιβαλλοντικό Ισοζύγιο» καταγράφεται συστηματικά (ως επί το πλείστον ανά 2ετία), βάσει επιμετρήσεων και αναλύσεων παραγόντων και δεικτών για κάθε θεματική ενότητα και, στο τέλος, προωθείται για διαβούλευση και ψηφοφορία στο Συμβούλιο του οικιστικού - δημοτικού ή και περιφερειακού - συνόλου ως είδος συμβολαίου μεταξύ ποιότητας περιβάλλοντος και ποιότητας ζωής. Η κατάρτιση του βασίζεται στην συγκρότηση συστήματος περιβαλλοντικής διαχείρισης πιστοποιημένου κατά ISO. Και ενώ στην πλειοψηφία των χωρών της λοιπής

Ευρώπης η θεσμοθετημένη χρήση του «Περιβαλλοντικού Ισοζυγίου» συνιστά τον φέροντα άξονα συγκροτημένων πολιτικών προστασίας του περιβάλλοντος Δήμων και Περιφερειών - στο πλαίσιο μιας ουσιαστικής διοικητικής και πολιτικής αποκέντρωσης και μιας πραγματικής περιβαλλοντικής πολιτικής προς όφελος του πολίτη - στη χώρα μας συνεχίζει να παραμένει πρωτότυπη «ιδέα άλλου περιεχομένου» και εργαλείο της κεντρικής κυβέρνησης στο πλαίσιο ασυντόνιστων και περιστασιακών εφαρμογών, ως επί το πλείστον οικοδομικού/ ενεργοβόρου χαρακτήρα. Τρανταχτό παράδειγμα η πρόσφατη προκήρυξη «Δράσεων Περιβαλλοντικού Ισοζυγίου» του ΥΠΕΝ/Πράσινου Ταμείου, με θέματα «σύνθετες αστικές αναπλάσεις, για την ανάπλαση κοινόχρηστων χώρων και χώρων πρασίνου» και «δράσεις αποκατάστασης ή/και επανάχρησης δημόσιων κτηρίων που είναι χαρακτηρισμένα ως διατηρητέα ή μνημεία, με στόχο τη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και την κάλυψη αναγκών εγκατάστασης κοινωνικών και πολιτιστικών λειτουργιών της δημοτικής ενότητας». Οι Οικολόγοι Πράσινοι καλούμε την κυβέρνηση και τους αρμόδιους Υπουργούς στη δραστική αναθεώρηση της έννοιας και των στόχων του «Περιβαλλοντικού Ισοζυγίου», στο πλαίσιο της συγκροτημένης προσαρμογής τους στα κεκτημένα μιας πραγματικής περιβαλλοντικής πολιτικής της αυτοδιοίκησης, κατά τα πρότυπα των λοιπών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μακριά από «δράσεις», «άξονες» και «αναπλάσεις», όπως αυτές που επιδοτεί το Πράσινο Ταμείο, οι οποίες καλύπτουν στην ουσία ενεργοβόρες οικοδομικές πρακτικές. «Σκοπός του Πράσινου Ταμείου», αναφέρει ο ιδρυτικός νόμος του φορέα ΥΠΕΝ, «είναι η ενίσχυση της ανάπτυξης μέσω της προστασίας του περιβάλλοντος με τη διαχειριστική, οικονομική, τεχνική και χρηματοπιστωτική υποστήριξη προγραμμάτων, μέτρων, παρεμβάσεων και ενεργειών που αποβλέπουν στην ανάδειξη και αποκατάσταση του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, η στήριξη της περιβαλλοντικής πολιτικής της Χώρας και η εξυπηρέτηση του δημόσιου και κοινωνικού συμφέροντος μέσω της διοίκησης, διαχείρισης και αξιοποίησης των πόρων που προβλέπονται στα άρθρα 3 και 8». Με τη διαφορά - θα προσθέταμε - ότι εάν τα παραπάνω αναφέρονται στο εργαλείο «Περιβαλλοντικό Ισοζύγιο», όπως εφαρμόζεται σήμερα, είμαστε σε λάθος δρόμο.

Γιώργος Δημητρίου, μέλος ΠΣ Οικολόγων Πράσινων

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

Πιλοτική πρόταση εκπαιδευτικού προγράμματος αγροτουρισμού Η περίπτωση της Δημοτικής Ενότητας Φιλίππων

όμενοι. Στη συνέχεια ο εκπαιδευτής θα ζητήσει από ορισμένους εκπαιδευόμενους να ανακοινώσουν τις απαντήσεις τους. Ακολουθούν συμπληρώσεις και στο τέλος ο εκπαιδευτής συνθέτει τις απαντήσεις. Η διάρκεια της τεχνικής θα είναι 20΄. Με την τεχνική αυτή οι εκπαιδευόμενοι υποκινούνται να πουν την άποψη τους, να σκεφθούν αυτοδύναμα, να εκφραστούν, μαθαίνει ο ένας από τον άλλον οικοδομώντας το ομαδικό πνεύμα. Ο εκπαιδευτής έχει τη δυνατότητα να διαπιστώσει τις μαθησιακές ανάγκες και τις δυνατότητες της ομάδας και να προσαρμόσει το περιεχόμενο της ύλης του. Β) Η διερεύνηση των συνειδητών και μη ρητών αναγκών θα πραγματοποιηθεί με την τεχνική της Επεξεργασίας ζητημάτων. Η διάρκεια της είναι 30 λεπτά. Η επιλογή της τεχνικής έχει στόχο να διερευνηθούν οι εμπειρίες, οι γνώσεις και οι ικανότητες των εκπαιδευομένων σε σχέση με τη θεματολογία του προγράμματος. Να εκφράσουν τις στάσεις τους και τις διαθέσεις τους απέναντι στο καινούργιο. Γ) Η διερεύνηση

τη σημερινή οικονομικοκοινωνική συγκυρία, η αναγκαιότητα της στήριξης και ενίσχυσης της τοπικής οικονομίας είναι επιβεβλημένη ώστε να δώσει διέξοδο στην αποτυχία ενός παγκοσμιοποιημένου μοντέλου ανάπτυξης. Σημαντική παράμετρος είναι η εκπαίδευση του ενεργού πληθυσμού. Στο παρακάτω κείμενο παρουσιάζεται μια πρόταση ενός εκπαιδευτικού προγράμματος για τον αγροτουρισμό. Το πεδίο εφαρμογής είναι μια αγροτική περιοχή της περιφερειακής ενότητας Καβάλας αλλά μπορεί να προσαρμοστεί σε αντίστοιχες περιοχές σε όλη την Ελλάδα. Η Δημοτική Ενότητα Φιλίππων, κατά κύριο λόγο γεωκτηνοτροφική, χαρακτηρίζεται και από την ύπαρξη σημαντικών στοιχείων που συνδέονται με την ανάπτυξη του τουρισμού (αρχαιολογικός χώρος Φιλίππων, αρχαιολογικός χώρος «Ντικιλι-ντας», Βαπτιστήριο Λυδίας, Λασπόλουτρα Κρηνίδων). Με δεδομένο τα παραπάνω οικονομικά και ιστορικά στοιχεία, προτείνεται η οργάνωση εκπαιδευτικού προγράμματος αγροτουρισμού με θέμα: «Δυνατότητες αγροτουριστικής ανάπτυξης της Δημοτικής Ενότητας Φιλίππων». Το πρόγραμμα είναι διάρκειας 300 ωρών. Ομάδα-στόχος είναι αγρότες ηλικίας 25-45 ετών, κάτοικοι της περιοχής. Η ομάδα θα αποτελείται από 25 άτομα. Στόχος του προγράμματος είναι να αντιληφθούν οι εκπαιδευόμενοι ότι ο Αγροτουρισμός αφορά σε τουριστικές δραστηριότητες μικρής κλίμακας, οικογενειακής ή συνεταιριστικής μορφής, που αναπτύσσονται σε αγροτικό χώρο από ανθρώπους που απασχολούνται στη γεωργία και κτηνοτροφία. Να συνειδητοποιήσουν τις εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν στην απασχόληση των γεωργών και των κτηνοτρόφων και να βελτιώσουν το εισόδημα και την ποιότητα ζωής τους. Να χρησιμοποιήσουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που προσφέρει η περιοχή τους. Να υιοθετήσουν επιχειρηματικές δράσεις για την αύξηση του εισοδήματος τους. Ο σχεδιασμός του προγράμματος για να έχει τα

προσδοκώμενα αποτελέσματα απαιτεί: Μελέτη και αξιοποίηση των διαθέσιμων πληροφοριών, με στόχο τον εντοπισμό των παραγόντων, οι οποίοι διαμορφώνουν το πλαίσιο ανάπτυξης των διδακτικών δραστηριοτήτων κατά τη διδασκαλία των μαθημάτων. Συγκεκριμένα: Ως προς τη διαδικασία «διερεύνηση των εκπαιδευτικών αναγκών»: Η φάση της διερεύνησης των αναγκών είναι αναγκαίο και απαραίτητο στάδιο διότι το πρόγραμμα πρέπει να ικανοποιεί τις ανάγκες του πληθυσμού-στόχου. Η διερεύνηση των εκπαιδευτικών αναγκών θα πραγματοποιηθεί σε δύο στάδια. Το πρώτο στάδιο αφορά στη διερεύνηση των αναγκών ως προς το πλαίσιο αναφοράς. Το πλαίσιο αναφοράς εδώ είναι η διεύρυνση του εισοδήματος των αγροτών μέσα από αγροτουριστικές επιχειρηματικές δραστηριότητες. Η διερεύνηση των αναγκών πραγματοποιείται κατά το στάδιο της επιλογής των εκπαιδευομένων. Στην αίτηση που θα συμπληρώσουν οι ενδιαφερόμενοι για τη συμμετοχή τους στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα θα ζητείται να συμπληρώσουν προσωπικά και οικονομικά στοιχεία που αφορούν στην ηλικία, τόπο διαμονής, οικογενειακής κατάστασης, εισοδήματος και αν έχουν παρακολουθήσει αντίστοιχα εκπαιδευτικά προγράμματα. Το δεύτερο στάδιο αφορά στη διερεύνηση των διαφόρων κατηγοριών εκπαιδευτικών αναγκών των εκπαιδευόμενων που επελέγησαν να συμμετέχουν στο πρόγραμμα. Η διερεύνηση των αναγκών των εκπαιδευομένων αποτελεί κρίσιμο παράγοντα στην προώθηση της ενεργητικής συμμετοχής των εκπαιδευομένων στην εκπαιδευτική διαδικασία και θα πραγματοποιηθεί κατά την εναρκτήρια συνάντηση. Η διερεύνηση των εκπαιδευτικών αναγκών θα πραγματοποιηθεί με τη χρήση εκπαιδευτικών τεχνικών. Α) Η διερεύνηση των συνειδητών και ρητών αναγκών θα πραγματοποιηθεί με την τεχνική των γραπτών ερωτήσεων – απαντήσεων μέσω ενός μικρού ερωτηματολογίου που θα διανείμει ο εκπαιδευτής και στο οποίο θα απαντήσουν ατομικά οι εκπαιδευ-

λανθανουσών αναγκών θα

πραγματοποιηθεί με την τεχνική της εκπαιδευτικής επίσκεψης. Η επίσκεψη θα πραγματοποιηθεί σ’ ένα αγροτουριστικό κατάλυμα της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας και θα είναι διάρκειας 60 λεπτών. Οι εκπαιδευόμενοι θα έχουν τη δυνατότητα με βιωματικό τρόπο να γνωρίσουν μια επιχείρηση που αναπτύσσει δραστηριότητα στο αγροτουριστικό τομέα, να συζητήσουν με τους ιδιοκτήτες τις ευκαιρίες και τις δυσκολίες, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μιας τέτοιας δραστηριότητας. (ανάλυση SWOT). Στη σημερινή εποχή που χαρακτηρίζεται από τη ρευστότητα στις εργασιακές σχέσεις είναι απαραίτητος ο σχεδιασμός κατάλληλων εκπαιδευτικών προγραμμάτων που θα υποστηρίζουν τους εκπαιδευόμενους και θα ανοίγουν δρόμους στην ανάληψη νέων επαγγελματικών ευκαιριών.

Αικατερίνη Γεροστεργίου, Επικεφαλής Περιφερειακής παράταξης ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, Εκπαιδευτικός, M.Ed.

Να ζωντανέψει η υπάρχουσα γραμμή του τραίνου προς Ηλεία, τώρα! H παράταση της αβεβαιότητας γύρω από το ακανθώδες (όπως κατέληξε) θέμα της διέλευσης του σύγχρονου τραίνου από την Πάτρα, εκτός από τον κίνδυνο μη ολοκλήρωσης του έργου ως το νέο νότιο λιμάνι και της επακόλουθης επιστροφής εκατοντάδων εκατομμυρίων στα ευρωπαϊκά ταμεία, συνεπάγεται, είτε μας αρέσει να μιλάμε γι’ αυτό είτε όχι, και την απομάκρυνση ή και ματαίωση της ελπίδας για προέκταση της γραμμής και στην Ηλεία. Πρόσφατα, με δημόσιες δηλώσεις του, ο Αντιπεριφερειάρχης Ηλείας Γ. Γεωργιόπουλος μίλησε καθαρά για αυτή την «παράπλευρη απώλεια» εις βάρος της Ηλείας από το αδιέξοδο που έχει προκύψει από τις αιθεροβάμονες απαιτήσεις του μεγαλύτερου μέρους του πολιτικού προσωπικού και των φορέων της Πάτρας για υπογειοποίηση της νέας διπλής γραμμής και σε μπαζωμένη θάλασσα, προτείνοντας να υλοποιηθεί σχέδιο εκσυγχρονισμού της υπάρχουσας μετρικής γραμμής μετά την Κάτω Αχαΐα. Η «Οικολογική Δυτική Ελλάδα» θεωρεί την πρόταση αυτή του Αντιπεριφερειάρχη Ηλείας Γεωργιόπουλου για εκσυγχρονισμό της μετρικής γραμμής Πάτρας - Πύργου και ταχεία θέση της σε χρήση απολύτως ρεαλιστική και συμφέρουσα, όχι μόνο στην Ηλεία αλλά και στην Αχαΐα. Και τούτο διότι: Πρώτον, η επισκευή και στοιχειώδης βελτίωση του εν λόγω τμήματος (Κ. Αχαΐα – Πύργος) «κουμπώνει» τέλεια με το εκτελούμενο έργο της επέκτασης του προαστιακού της Πάτρας προς Κ. Αχαΐα. Δεύτερον, διότι, όπως γνωστοποίησε ο Αντιπεριφερειάρχης, υπάρχει προμελέτη του ΟΣΕ για τη συντήρηση και βελτίωση της υπάρχουσας γραμμής, στο εν λόγω τμήμα, και την τοποθέτη-

ση Συστημάτων Ασφαλείας Διαβάσεων, η οποία εντός ελαχίστων μηνών μπορεί να ολοκληρωθεί σε επίπεδο τευχών δημοπράτησης, και να γίνει με ποσό της τάξης των 10 εκατ. ευρώ, απολύτως λογικό και μόλις διπλάσιο από εκείνο που έχει εξασφαλιστεί για την επέκταση του προαστιακού. Τρίτον, διότι γρήγορα ξαναβάζει την Ηλεία στο χάρτη της σιδηροδρομικής συγκοινωνίας, με ορατά οφέλη για επιβάτες (μην ξεχνάμε που έφτασε το κόστος της μετακίνησης με Ι.Χ.) και εμπορεύματα, αποτρέποντας τον κίνδυνο της αποστολής της προοπτικής αυτής στις καλένδες, είτε λόγω απώλειας στενών χρονικών περιθωρίων είτε λόγω υπέρβασης των διαθέσιμων ευρωπαϊκών κονδυλίων. Αυτά, αντίθετα με ότι ορισμένοι πιστεύουν, ούτε ανεξάντλητα είναι, ούτε χωρίς κανόνες δίνονται, ούτε επ΄αόριστον παραμένουν διαθέσιμα. Τέταρτον, διότι όχι μόνο δεν αποκλείει αλλά διευκολύνει και θα αποτελέσει επιχείρημα για την μετατροπή της γραμμής σε κανονικού πλάτους σε επόμενη φάση, όταν οι χρηματοδοτικές συνθήκες το επιτρέψουν. Η «Οικολογική Δυτική Ελλάδα», βλέποντας πάγια την σιδηροδρομική συγκοινωνία ως θεμελιώδες και αναπόσπαστο στοιχείο ενός αειφορικού παρόντος και μέλλοντος στις μεταφορές, και έχοντας ξεκάθαρη περιφερειακή οπτική, υποστηρίζει θερμά την πρόταση αυτή και ζητεί από την Περιφερειακή Αρχή του κ. Κατσιφάρα να προχωρήσει σε σθεναρή υποστήριξή της έναντι του ΟΣΕ και της Κυβέρνησης. Γιώργος Κανέλλης Περιφερειακός σύμβουλος, επικεφαλής της Οικολογικής Δυτ. Ελλάδας

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

Κοινωνία μηδενικών αποβλήτων, Πολλές κυκλική οικονομία και ΣΔΙΤ προκλήσεις για Πελοποννήσου… το απόλυτο χάος! τις νησιωτικές

περιφέρειες Περιφέρεια Β. Αιγαίου Οι ευρωπαϊκές νησιωτικές περιφέρειες αντιμετωπίζουν στο σύνολό τους πολλές προκλήσεις:

` αυτές συγκαταλέγονται η απώλεια πληθυσμού, η απομόνωση, τα ευάλωτα περιβάλλοντα και περιορισμένη οικονομική δραστηριότητα, η οποία συχνά είναι μικρής κλίμακας και επικεντρώνεται σε λίγους οικονομικούς τομείς, όπως η γεωργία και ο τουρισμός, λόγω των εδαφικών χαρακτηριστικών των νησιωτικών περιοχών.

ε κάθε ευκαιρία η Περιφερειακή Αρχή δηλώνει ότι η Διαχείριση απορριμμάτων με την προτεινόμενη από την περιφέρεια Πελοποννήσου σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα είναι το μεγάλο πρωτοπόρο πράσινο και αειφόρο έργο της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Είναι μάλιστα αξιοζήλευτη η προσήλωση με την οποία η Περιφερειακή Αρχή επιμένει στην συγκεκριμένη διαχείριση ώστε ακόμα και όταν η κυβέρνηση ανακοινώσε βελτιώσεις ο Περιφερειάρχης δήλωνε με σιγουριά ότι η Σύμβαση θα υπογραφεί έτσι όπως έχει συμφωνήσει η Περιφέρεια Πελοποννήσου!!! Η περιφέρεια Πελοποννήσου συμμετείχε μάλιστα, την Τετάρτη 8 Μαρτίου, στην πρωτεύουσα Βαλέτα της Μάλτας, στο πλαίσιο της Μαλτέζικης Προεδρίας στην Ε.Ε. και σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπου επικυρώθηκε γραπτώς, η χωρική συνεργασία σε θέματα κυκλικής οικονομίας, εδαφικής συνοχής και νησιωτικότητας, μεταξύ Μεσογειακών κρατών, Περιφερειών και τοπικών αυτοδιοικήσεων. Με ανακοίνωση της μάλιστα η Περιφέρεια Πελοποννήσου, δηλώνει ότι πρωτοστατεί στην ανάπτυξη της κυκλικής οικονομίας στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής της για την αειφορία. Ήδη όμως με δελτίο τύπου από το Μάιο του 2015 η Περιφέρεια Πελοποννήσου δηλώνει ότι από το 2ο εξάμηνο του 2014, έχει ξεκινήσει τις απαραίτητες διαδικασίες και σχεδιασμό για να αποτελέσει την 1η Ελληνική Περιφέρεια και μία από τις πρώτες σε Ευρωπαϊκό επίπεδο που αποδεδειγμένα προωθεί δράσεις Κυκλικής Οικονομίας, σύμφωνα με τις σχεδιαζόμενες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Έχει ήδη αναπτύξει επαφές με έγκυρα Ερευνητικά Κέντρα του εξωτερικού και με διεθνή Think Tanks σε θέματα Αειφορίας και Βιωσιμότητας.

Δράσεις που υποχρεωτικά περιλαμβάνουν όλες τις εκφάνσεις της τοπικής οικονομίας και όχι μόνο τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων. Ο υφιστάμενος και υλοποιούμενος σχεδιασμός της Περιφέρειας Πελοποννήσου, στα συνδυασμένα θέματα Καινοτομίας και Κυκλικής Οικονομίας θα αποτελέσει τον Οδηγό για τις λοιπές Ελληνικές Περιφέρειες, σε συμφωνία με τις αρχές και τις προγραμματιζόμενες δράσεις – χρηματοδοτούμενα προγράμματα της Ευρωπαϊκής ‘Ένωσης. Συνεχίζει το Δελτίο Τύπου ότι στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, ως η 1η Περιφέρεια της χώρας που σχεδιάζει και υλοποιεί καινοτόμες δράσεις στην Κυκλική Οικονομία, θα δοθεί συνέντευξη τύπου στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, για να αντιληφθεί η Ευρωπαϊκή κοινωνία ότι υπάρχει και σήμερα η Ελλάδα που έμπρακτα καινοτομεί και πρωτοποριακά σχεδιάζει και εφαρμόζει τις πλέον φιλικές προς το περιβάλλον και τον πολίτη, Ευρωπαϊκές επιταγές προς όφελος των τοπικών κοινωνιών της και της επιδιωκόμενης οικονομικής και οικολογικής βιωσιμότητας. Μία Περιφέρεια που από τις πολυάριθμες παράνομες –για πολλές δεκαετίες– λειτουργούσες χωματερές, θα έχει κάνει μέσα σε ελάχιστα χρόνια το άλμα στην ορθολογική τοπική διαχείριση, στην παραγωγή μηδενικών αποβλήτων και στις πλέον καινοτόμες εφαρμογές της Κυκλικής Οικονομίας. Ρωτάται η Περιφερειακή Αρχή: Συνάδει η διαχείριση απορριμμάτων με την προτεινόμενη από την Περιφέρεια Πελοποννήσου Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας με στόχο μια κοινωνία μηδενικών αποβλήτων.

Για την Περιφερειακή Παράταξη “Πελοπόννησος Οικολογική”, Δήμητρα Λυμπεροπούλου, Περιφερειακή Σύμβουλος

Αυτό που διαφοροποιεί τις νησιωτικές περιφέρειες του Αιγαίου και δη του Β. Αιγαίου είναι το κυρίαρχο τα τελευταία χρόνια προσφυγικό-μεταναστευτικό θέμα, το οποίο πέραν της ανθρωπιστικής κρίσης που το συνοδεύει σαν τραγική συνέπεια πολεμικών συρράξεων και οικονομικών ανισοτήτων, έχει δημιουργήσει και μια σειρά ζητημάτων στις τοπικές κοινωνίες: Διαπιστώνουμε ότι η μείωση του τουριστικού ρεύματος προς τα νησιά αυτά, αποδίδεται κυρίως στις εικόνες δυστυχίας των προσφύγων που κατέκλυσαν τα μέσα ενημέρωσης έντυπα και διαδικτυακά . Σε μια προσπάθεια αντιστροφής της εικόνας αυτής, η Περιφέρεια Β. Αιγαίου εξήγγειλε ένα πρόγραμμα τουριστικής προβολής (σε μεγάλο βαθμό ατελές εφόσον αυτό δεν προκύπτει από τεκμηριωμένες έρευνες και κυρίως δεν επαναπροσδιορίζει το brand name κάθε νησιού), με το οποίο θα προσπαθήσει να αναστρέψει την εικόνα. Η κοινωνική ενσωμάτωση όσων παραμένουν εγκλωβισμένοι στα νησιά, κυρίως με την εκπαιδευτική διαδικασία των ανηλίκων , η προστασία των ασυνόδευτων παιδιών , είναι το ανθρωπιστικό ζητούμενο για το οποίο καταβάλλονται σημαντικές προσπάθειες. Σημαντικό είναι ωστόσο το θέμα συγκράτησης του πληθυσμού στα νησιά. Μία από τις μεγαλύτερες απειλές που αντιμετωπίζουν τα νησιά είναι η απώλεια πληθυσμού , λόγω υπογεννητικότητας αλλά και λόγω του γεγονότος ότι ιδίως οι νέοι μεταναστεύουν εξαιτίας περιορισμένων ευκαιριών εργασίας. Τα νησιά ωστόσο μπορεί να ειδωθούν ως περιβάλλον προώθησης πειραματικής έρευνας και εκμάθησης που μπορεί να διατηρήσει αλλά και να προσελκύσει νέους, επιχειρηματίες και καινοτόμες δραστηριότητες σ αυτά. Η ύπαρξη σημαντικών πανεπιστημιακών σχολών σ αυτά θα μπορούσε να συμβάλει μέσω της βελτίωσης της πολιτικής, των μαθησιακών συνόδων, της ανάπτυξης σχεδίων δράσης, του εντοπισμού και της ανταλλαγής καλών πρακτικών και της ενεργού εργασίας στα νησιά με τη συνέργεια των stake holders της περιφέρειας. Θα μπορούσαν τα νησιά μας να είναι κοιτίδες καινοτομίας και καλών πρακτικών.

Αντιθέτως διαπιστώνουμε την έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού από την πολιτεία, σχολεία κλείνουν ή συγχωνεύονται με την επίκληση του κόστους λειτουργίας , το μεταφορικό ισοδύναμο παραμένει ακόμα ως συζήτηση, η απομόνωση των μικρών νησιών είναι ακόμα πιο έντονη, και η περιφέρεια «μηχανεύεται» επιδοματικές πολιτικές για να κρατήσει ή ακόμα και να προσελκύσει το απαραίτητο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό σε αγροτικά ιατρεία και ιατρικά κέντρα. Η υποβάθμιση είναι ορατή όπως και οι κίνδυνοι ερήμωσης κάποιων νησιών (αρκετά χωριά έχουν ήδη ερημωθεί) την ίδια στιγμή που οι γείτονες εκφράζουν την αμφισβήτηση της κατοχής αρκετών από τα νησιά του Αιγαίου. Τέλος η περιβαλλοντική υποβάθμιση είναι εξίσου ορατή, ιδίως μετά τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές σε πολλά νησιά (Χίος), την έλλειψη-καθυστέρηση της νομοθεσίας για τη χρήση γης, την έλλειψη σχεδιασμού από κάποιο ενιαίο φορέα για τη διαχείριση των υδατικών πόρων, θέματα πολύ σημαντικά για την στροφή στον πρωτογενή τομέα αλλά ακόμα και για την παραμονή των κατοίκων στα νησιά. Καταλήγοντας αυτό που λείπει είναι ο αναπτυξιακός σχεδιασμός που θα προκύπτει από τη συνομιλία της πολιτείας με την περιφέρεια, κι όχι ο διαχειριστικός ρόλος της τελευταίας, σε ένα στείρο και φτωχό πρόγραμμα όπου χαράσσονται δρόμοι, γεφύρια και λιμάνια που ή γίνονται και δεν λειτουργούν (Λιμένας Μεστών Χίου) ή μελετώνται για δεκαετίες μέχρι να ωριμάσουν (τα έργα) και να γεράσουν οι κοινωνίες. Γιούλα Αργυρούδη Περιφερειακή Σύμβουλος της παράταξης «Οικολογικός Άνεμος» στην Περιφέρεια Β. Αιγαίου

Δράσεις της Περιφερειακής Οργάνωσης Αττικής των Ο.Π.

Ποικίλες ήταν οι δράσεις της Περιφερειακής Οργάνωσης Αττικής των Οικολόγων Πράσινων, σε συνεργασία με την Δημοτική Παράταξη «Οικολογική Μεταμόρφωση» και την εθελοντική ομάδα «Βοήθησε τον πλησίον σου». Πιο συγκεκριμένα παραδόθηκαν τρόφιμα, ρούχα και είδη υγιεινής στο Δημαρχείο Μάνδρας για τους δοκιμαζόμενους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής από τις καταστροφικές πλημμύρες. Επίσης στις 30 Δεκεμβρίου αντιπροσωπεία της Περιφερειακής Οργάνωσης, αποτελούμενη από τον Συντονιστή Γιάννη Δελή και το μέλος του Δ.Σ. Σοφία Σμεραΐδου, επισκέφθηκαν το Νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία και μοίρασαν δώρα στα παιδιά που νοσηλεύονταν την περίοδο των Χριστουγέννων.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

Τα ρέματα είναι οικότοποι, κλίμα, οξυγόνο, αισθητική και όχι μόνο αγωγοί ομβρίων Οι Οικολόγοι Πράσινοι για τα ρέματα και την περίπτωση της Πικροδάφνης

α ρέματα δεν είναι μόνο γεωμορφές, που είναι αποτελέσματα γεωλογικών και υδραυλικών δράσεων, δεν είναι μόνο συλλέκτες της επιφανειακής απορροής και παράγοντες διαμόρφωσης τοπίων μέσω των διαδικασιών διάβρωσης - απόθεσης των φερτών υλικών. Είναι υγρότοποι και οικότοποι που φιλοξενούν πολλά και διάφορα είδη μικροχλωρίδας και μικροπανίδας, είναι συντελεστές διαμόρφωσης μικροκλίματος - θερμοκρασίας και υγρασίας - των περιοχών που διασχίζουν, είναι φυσικοί αεραγωγοί και παράγοντες καθαρισμού της ατμόσφαιρας και εμπλουτισμού της με οξυγόνο, εμπλουτίζουν τον υδροφόρο ορίζοντα και συμμετέχουν στον έλεγχο των πλημμυρικών φαινόμενων και, από πολεοδομικής σκοπιάς, αποτελούν μοναδικές ευκαιρίες ανάπλασης οικιστικών ιστών και επιστροφής τους στην λειτουργική και αισθητική αναβάθμιση και στη φύση. Τα ρέματα-υγρότοποι αποτελούν σημαντικότατο φυσικό πόρο και σημαντικό παράγοντα της οικολογίας και της οικολογικής και πολιτισμικής μνήμης των περιοχών που διασχίζουν και διασύνδεουν.

Αρχέγονες διαπιστώσεις σε θεωρητικό/επιστημονικό επίπεδο που δεν στάθηκαν ικανές να απαγκιστρώσουν, έστω και κατά κάποιο τρόπο, τις σουρεαλιστικές ιδεοληψίες και πρακτικές της νεοελληνικής αυτοδιοικητικής και κυβερνητικής πολιτικής από τους αναχρονιστικούς - κοινωνικά και περιβαλλοντικά επιβλαβείς - κόσμους αναφοράς τους. H έννοια του ρέματος παραμένει ακόμη και σήμερα σχεδόν ταυτόσημη με εκείνη του «ακάλυπτου» της εργολαβικής οπτικής - άχρηστου, δίχως προοπτική και χωρίς ιδιοκτήτη - και ως εκ τούτου και με εκείνες: - της εστίας μόλυνσης και στοιχείου ξένου και βλαπτικού για το αστικό περιβάλλον που πρέπει να καλυφθεί και να εξαφανιστεί.

- του εργαλείου κερδοσκοπίας γης, - της έδρας ανάπτυξης συγκοινωνιακών γραμμών, - του τόπου εναπόθεσης απορριμμάτων, - του αγωγού ομβρίων, συχνά λυμάτων και, κυρίως, - του εχθρού του «εκσυγχρονισμού» και της «εξυγίανσης» και, ως εκ τούτου, αντικείμενου «δημόσιων έργων». Με την πάροδο του χώρου και κυρίως σε επίπεδο οικιστικού ιστού, η συντριπτική πλειοψηφία των ρεμάτων κακοποιήθηκε βάναυσα ή και εξαφανίστηκε και ο ιστός που σχημάτιζαν στο πλαίσιο της λεκάνης απορροής σχεδόν εξανεμίστηκε. Σημαντικά τους τμήματα καλύφτηκαν, άλλα διευθετήθηκαν χάριν της οικιστικής ζήτησης, με βίαιη εξάλειψη της φύσης που τα τροφοδοτεί και από τα οποία τροφοδοτείται. Οι διαδρομές πολλών από τα ρέματα ενσωματώθηκαν στο οδικό δίκτυο, άλλες εξαφανίστηκαν κάτω από την αφηρημένη γεωμετρία μιας τυχαίας πολεοδόμησης δίχως αναφορά σε γεωγραφία, κλίμα και φυσικούς πόρους, συχνά μετατράπηκαν σε αγωγούς λυμάτων ή και χωματερές απορριμμάτων, ενώ όσες απέμειναν ανέγγιχτες λειτουργούν κάτω από την δαμόκλειο σπάθη της ανεπανόρθωτης αλλοίωσης τους μέσα από την

οπτική του «δημόσιου έργου». Όχι τυχαία, μόνο στην Αττική απομένει να λειτουργεί ακόμη φυσιολογικά μόλις το 10% των ρεμάτων που λειτουργούσαν μέχρι το πρώτο τέταρτο του 19ου αιώνα. Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε προγραμματικά ότι η ανθρωπογενής διαχείριση του χώρου οφείλει να θεμελιώνεται στην οικολογική παραδοχή του χώρου ως οικοσύστημα με πρώτη προτεραιότητα την προστασία και την αξιακή ανάδειξη των φυσικών πόρων και της φυσικής κληρονομιάς, συλλογικών αγαθών πολύτιμων για να αποτελέσουν τη βάση μιας άλλης «ανάπτυξης», «ουσιαστικά βιώσιμης, με σεβασμό στον πολίτη και στο περιβάλλον, με αποδέκτη τον πολίτη και το περιβάλλον», με την ελπίδα για μια κοινωνία ελεύθερη από τα

Zήτωσαν τα σκουλήκια...

σημερινά, ζοφερά, αδιέξοδα των χρεοκοπημένων πολιτικών πρακτικών. Από αυτή την οπτική, οι Οικολόγοι Πράσινοι, θεωρούμε προγραμματική προτεραιότητα την διάσωση της οικολογικής ακεραιότητας των ρεμάτων-υγροτόπων, έτσι ως έχουν, και την βιώσιμη διαχείριση και ανάδειξη τους ως αναπόσπαστου μέρους του αστικού και φυσικού οικοσυστήματος. Καλούμε στην χάραξη και υιοθέτηση μια άλλης, αειφορικής, κυβερνητικής και αυτοδιοικητικής πολιτικής αναφορικά με την διαχείριση της φύσης, του χαρακτήρα και της μοναδικής τους αξίας. Μιας πολιτικής που να βασίζεται στην αξιακή ανάδειξη της περιβαλλοντικής τους σημασίας και της καθοριστικής τους συμβολής στη βιωσιμότητα, όταν προστατεύεται η φυσική τους οντότητα και οικοσυστημικός τους χαρακτήρας και όταν θεωρούνται ενιαία σύνολα από τις πηγές έως τις εκβολές, στη φυσική τους κοίτη και με αλληλοεξαρτώμενα στοιχεία και είδη, τα οποία δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται αποσπασματικά. Μόνο τότε εξασφαλίζουν και μία ικανοποιητική αντιπλημμυρική προστασία. Αναφορικά με την πολύπαθη περιπέτεια του ρέματος-υγρότοπου της Πικροδάφνης, οι Οικολόγοι Πράσινοι καταγγέλλουμε το υπάρχον σχέδιο οριοθέτησης της Περιφέρειας Αττικής σύμφωνα με την υφιστάμενη κατάσταση και όχι με τα φυσικά του όρια και μετατροπής του από προστατευόμενο οικότοπο και όαση πανίδας και χλωρίδας εντός του αστικού ιστού, σε αγωγό ομβρίων μέσω της καταστροφής του οικοσυστήματος της κοίτης του και της διευθέτησής της με τοποθέτηση συρματοκιβωτίων στα πρανή με την κοπή ψηλών δένδρων. Δηλώνουμε στο πλευρό των οικολογικών οργανώσεων και του κινήματος των πολιτών που αντιστέκονται στην εφαρμογή του σχεδίου και αιτούμε την επανεξέταση της περίπτωσης του συνολικά και ως ενιαίου συστήματος - από τις πηγές έως την εκβολή του - σύμφωνα και με την οδηγία της ΕΕ 2007/60 για τη διαχείριση του πλημμυρικού κινδύνου, την απομάκρυνση όλων των αυθαίρετων κατασκευών από την κοίτη του, την επάνοδο του στην πρότερη φυσική κατάσταση και την απόδοση του για περίπατο, αναψυχή και περιβαλλοντική εκπαίδευση. Διαφορετικά, η ολοκλήρωση του σχεδίου θα δικαιώσει τις καταπατήσεις, οι οποίες ευθύνονται ολοκληρωτικά για τα πλημμυρικά φαινόμενα στον κάτω ρου μαζί με τις κακοσχεδιασμένες γέφυρες και την άκριτη διαπλάτυνση δρόμων και θα στερήσει από τον αστικό ιστό ένα σπάνιο οικότοπο και ένα μοναδικό παράγοντα αισθητικής, κλίματος και οξυγόνου. «Το περιβάλλον είναι αδιαπραγμάτευτο συλλογικό αγαθό, εργαλείο ευημερίας και πολιτικής ενάντια στην κλιματική αλλαγή», διακηρύσσουμε οι Οικολόγοι Πράσινοι. Η περίπτωση του ρέματος-υγρότοπου της Πικροδάφνης δεν αποτελεί σίγουρα εξαίρεση. 11 Μαρτίου 2017 Το Πανελλαδικό Συμβούλιο των Οικολόγων Πράσινων

Δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι το γλιστερό σκουλήκι, δεν είναι απλά αυτό που οργώνει και κάνει να καρποφορεί η Γη, αλλά είναι το θεμέλιο ολόκληρου του πολιτισμού. Μέσα στο πεπτικό του σύστημα επωάζονται τεράστιες ποσότητες μικροοργανισμών, οι οποίοι μέσω των περιττωμάτων του γίνονται η βάση της γονιμότητας του εδάφους. Τα σκουλήκια διαπερνούν και χαλαρώνουν το έδαφος, μεταφέρουν στο εσωτερικό του άχυρα, μίσχους φύλλων και με τα περιττώματα τους προσφέρουν το καλύτερο λίπασμα στη χλόη και το σιτάρι. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το διάταγμα της Κλεοπάτρας που έλεγε ότι σε αυτό το μικροσκοπικό πλάσμα οφείλει η Αίγυπτος την αφθονία της, και ότι όλοι πρέπει να το σέβονται και να το προστατεύουν σαν ιερό ζώο. Ο Αριστοτέλης αποκαλούσε τα σκουλήκια "σωθικά του εδάφους" και γνώριζε ότι κάθε σκουλήκι παράγει το βάρος του σε θρεπτικές ουσίες κάθε μέρα που δουλεύει. Αντίθετα, κάποια άλλα πλάσματα που θεωρούν τον εαυτό τους "ανώτερο" καταστρέφουν ποσότητες εδάφους - μετατρέποντας τις σε έρημο - δεκάδες φορές μεγαλύτερες από το βάρος τους, καθημερινά. Τα όντα αυτά, που υποτιμητικά μιλάνε για τα "σκουλήκια", συχνά ξεχνούν ότι μετά το τέλος της ζωής τους, το μέλλον τους θα περάσει μέσα από τους πεπτικούς σωλήνες των υπέροχων αυτών πλασμάτων. Κι ίσως αυτό θα είναι και το πιο χρήσιμο πράγμα που θα έχουν κάνει για τη Γη από η στιγμή της γέννησης τους σε αυτό τον πλανήτη... Ευάγγελος Σπινθάκης - Μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου και συντονιστής της Θεματικής Ομάδας Κοινωνικής Οικονομίας των Οικολόγων Πράσινων

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

Τι θα συμβεί στο χώρο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού; Παραθέτω την Ανοιχτή Επιστολή για το Ελληνικό που μας απέστειλε η Πρωτοβουλία «Ένα Πάρκο για όλους στο Ελληνικό» που αφορά το τι θα συμβεί στο χώρο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και την παραλιακή ζώνη του Αγ. Κοσμά από τον επενδυτή (Όμιλος Λάτση κ.ά.).

όσοι γνωρίζουν τις περιβαλλοντικές, πολεοδομικές και κοινωνικές επιπτώσεις για την ευρύτερη περιοχή από τη λειτουργία ενός νέου πολεοδομικού συγκροτήματος στο Ελληνικό;

Σχετικά με τη νέα πόλη • Γνωρίζετε τι ακριβώς προγραμματίζεται να γίνει στο Ελληνικό; • Γνωρίζετε ότι στον χώρο του Ελληνικού προγραμματίζεται η δημιουργία μιας νέας πόλης, με πληθυσμό περίπου 25-35.000 κατοίκων, και με χαρακτηριστικά ιδιωτικής πολεοδόμησης; • Γνωρίζετε ότι παραχωρούνται συνολικά στους ιδιώτες 6.204 στρέμματα, συμπεριλαμβανομένης της παραλιακής ζώνης του Αγίου Κοσμά, του Ολυμπιακού Ιστιοπλοϊκού Κέντρου/μαρίνας καθώς και όλων των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων; • Γνωρίζετε ότι προγραμματίζονται να κτιστούν τουλάχιστον 2.700.000 τετραγωνικά μέτρα (κατοικίες, εμπορικά κέντρα, κτίρια γραφείων, εκθεσιακοί-συνεδριακοί χώροι, εγκαταστάσεις αναψυχής κλπ), ενώ η συνολική επιτρεπόμενη κατά το νόμο δόμηση (σύμφωνα με την ειδική για το έργο νομοθεσία), ανέρχεται σε 3.600.000 τετρ. μέτρα; • Γνωρίζετε ότι προγραμματίζονται να κτιστούν δεκάδες πολυκατοικίες ύψους 50 και 70 μέτρων (16-23 ορόφων) και 6 ουρανοξύστες ύψους 200 μέτρων (65 ορόφων!)

Το πράσινο και το Πάρκο • Γνωρίζετε ότι στην παραλιακή ζώνη πρόκειται να εξαφανιστούν οι ελεύθερες ζώνες πράσινου, τα υφιστάμενα δασύλλια Αγίου Κοσμά και Αγίου Αλεξάνδρου και ο περιβάλλων δασικός χώρος της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, όπως επίσης και το «Πάρκο της 129 ΠΥ» στη συνοικία της Αγ. Παρασκευής αλλά και στις δύο αεροπορικές βάσεις;

• Γνωρίζετε ότι το αποκαλούμενο «Πάρκο» που προβλέπεται στα σχέδια της «επένδυσης» περιβάλλεται από πολυώροφες κατοικίες ύψους 50 και 70 μέτρων, αποτελώντας ουσιαστικά την «εσωτερική αυλή/ακάλυπτο χώρο» αυτών των πολυκατοικιών; • Γνωρίζετε ότι μέσα στα 2.000 στρ. του αποκαλούμενου «Πάρκου», προβλέπονται τα 425 στρ. (δηλαδή το 21%), για Εκθεσιακό Κέντρο, τα 525 στρ.(δηλαδή το 26%), για αθλητικές χρήσεις (μεταξύ των οποίων κλειστό γήπεδο 12.000 θέσεων), ουρανοξύστης κατοικιών καθώς και η μεταφορά μέρους των εγκαταστάσεων του Αγίου Κοσμά; • Γνωρίζετε ότι το αποκαλούμενο «Πάρκο» 2.000 στρεμμάτων

περιορίζεται ουσιαστικά σε 650 στρέμματα (δηλαδή στο 32%) αν αφαιρεθούν κάποιες χρήσεις που προβλέπεται να περιλαμβάνονται σε αυτό αλλά δεν συνάδουν με ένα Μητροπολιτικό Πάρκο;

Παραλιακή Ζώνη • Γνωρίζετε ότι προγραμματίζεται ο περιορισμός /αποκλεισμός της πρόσβασης στο μεγαλύτερο μέρος του νέου παραλιακού μετώπου; • Γνωρίζετε ότι προγραμματίζεται η κατασκευή συγκροτήματος υπερπολυτελών μονοκατοικιών στη θέση του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Αγ. Κοσμά; • Γνωρίζετε ότι προγραμματίζεται η κατασκευή ουρανοξύστη κατοικιών και ξενοδοχείου

ύψους έως 200 μέτρα (65 ορόφων!) καθώς και εμπορικού κέντρου 35.000 τ.μ.;

Αρχαιολογικοί χώροι –αρχιτεκτονική και ιστορική κληρονομιά • Γνωρίζετε ότι παρά την σημαντική σχετική απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, στο πρ. αεροδρόμιο οι επιφάνειες αρχαιολογικών χώρων που προστατεύονται έχουν ελαχιστοποιηθεί ενώ στην χερσόνησο Αγ. Κοσμά, παραχωρείται κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος στους ιδιώτες «επενδυτές»; • Γνωρίζετε ότι αρκετά σημαντικά από αρχιτεκτονική και ιστορική άποψη κτίρια δεν κριθήκαν

διατηρητέα και πρόκειται να κατεδαφιστούν, όπως η πρώτη αίθουσα αφίξεων/αναχωρήσεων της Ολυμπιακής Αεροπορίας, οι τρεις πύργοι ελέγχου, οι αθλητικές εγκαταστάσεις και τα κτίρια του Άγιου Κοσμά, το κυανό μεταλλικό υπόστεγο αεροσκαφών της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας και ο κοκκινόλευκος υδατόπυργος/ τοπόσημο της πρ. Αμερικάνικης Βάσης επί της Λεωφ. Βουλιαγμένης; • Γνωρίζετε ότι προβλέπεται η κατεδάφιση του, ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, νεοκλασικού συγκροτήματος κτιρίων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (το παλιό Κολλέγιο Θηλέων);

Οικονομικά στοιχεία • Γνωρίζετε ότι με την υπάρχου-

σα σύμβαση παραχωρείται σε ιδιώτες το «δικαίωμα επιφανείας» (δηλ. το δικαίωμα οικονομικής εκμετάλλευσης της συνολικής έκτασης) για 99 χρόνια; • Γνωρίζετε ότι το 30 % της συνολικής έκτασης παραχωρείται σε ιδιώτες κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή ενώ το 75% της οικονομικά εκμεταλλεύσιμης δόμησης του σχεδίου (2.000.000 τ.μ.), συγκεντρώνεται στο 25% της έκτασης; • Γνωρίζετε ότι σύμφωνα με την υπογραφείσα Σύμβαση το τίμημα μεταβίβασης σε παρούσα αξία ανέρχεται σε 576 εκ. ευρώ ενώ θα εισπραχθούν συνολικά από το ελληνικό Δημόσιο 915 εκ ευρώ σε βάθος 12 χρόνων, που σημαίνει περίπου 147 ευρώ (!) ανά τετραγωνικό μέτρο έκτασης; • Γνωρίζετε ότι το συνολικό τίμημα μεταβίβασης θα καταλήξει στην μαύρη τρύπα του δημόσιου χρέους που σήμερα ξεπερνά τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ; • Γνωρίζετε το κόστος επιβάρυνσης του Δημοσίου για την μετεγκατάσταση υπηρεσιών του (αμαξοστάσιο ΕΘΕΛ, ΚΤΕΟ, άλλες υπηρεσίες, κυκλοφοριακά έργα που θα χρειαστούν) ή ακόμα από τις κοινωφελείς εγκαταστάσεις όπως σχολεία που θα χρειαστεί να χτίσει και να λειτουργήσει; • Γνωρίζετε ότι οι κοινόχρηστοι χώροι, δρόμοι οχημάτων, πεζόδρομοι, χώροι πράσινου, πλατείες, δεν προβλέπεται να μεταγραφούν υποχρεωτικά στους οικείους δήμους αλλά να τελούν υπό την χρήση/διαχείριση του ιδιώτη-«επενδυτή»; • Γνωρίζετε ότι ο φορέας διαχείρισης του Πάρκου θα είναι ιδιωτικός; • Πιστεύετε ότι η «ανάπτυξη» συνδέεται με τη λειτουργία Καζίνο και γηπέδου γκολφ;

Της Καίτης Χόρτη, μέλος του Αυτοδιαχειριζόμενου Αγρού στο Ελληνικό και της Επιτροπής Αγώνα για το Ελληνικό, μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων (Πρωτοβουλία «Ένα Πάρκο για όλoυς στο Ελληνικό», parkogiaolous2@gmail.com)

Πρόσβαση στις παραλίες…

αζί με την υγεία, την εκπαίδευση, την κατάρτιση και την απασχόληση, οι διακοπές για όλους, αποτελούν θεμελιώδες δικαίωμα στον αποκαλούμενο νόμο κατά των αποκλεισμών στις 29 Ιουλίου 1998. Σήμερα, η συζήτηση δεν γίνεται γύρω από το αν η ισότητα και η αναγνώριση δικαιωμάτων, πρέπει να αποτελούν βασικούς στόχους. Το πρόβλημα είναι η εφαρμογή των κανόνων. Οι αστοχίες έγκειται στο κομμάτι της υλοποίησης, όταν τα έργα φτάνουν να πάρουν σάρκα και οστά. Είναι ανάγκη, να γίνει συνείδηση ότι ο καθολικός σχεδιασμός είναι ο ηθικός στόχος που πρέπει να επιτευχθεί. Η Ελλάδα, στερείται υποδομών προσβασιμότητας για όλους. Επίσης, έχει ελλείψεις όσον αφορά την ομοιογένεια της προσβασιμότητας. Οι αρμόδιοι φορείς, δεν έχουν τα ίδια μέσα για να εξυπηρετήσουν καλύτερα το κοινό. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της αυτόνομης πρόσβασης στις παραλίες. Στις περισσότερες παραλίες δεν υπάρχει ικανοποιητική πρόσβαση, λόγω έλλειψης στοιχειώδους υποδομής. Με τα υπάρχοντα συστήματα δημιουργούνται διάφορα προβλήματα, όπως δυσκολία και ολισθηρότητα στην κίνηση, ασυνέχεια των διαδρόμων λόγω τυχαίας μετακίνησης των επιμέρους στοιχείων, κλπ. Εξ άλλου, δεν προσφέρεται ολοκληρωμένη πρόσβαση στη θάλασσα αλλά μόνο στην ακτογραμμή. Ο εξοπλισμός ώστε μια παραλία να γίνει προσβάσιμη απαιτεί να περιλαμβάνει καινοτόμα συστήματα πρόσβασης στις παραλίες για όλους (άτομα με αναπηρία, άτομα τρίτης ηλικίας, έγκυες, προεφηβικά άτομα, εθισμένοι σε βλαβερές ουσίες, όσοι μεταφέρουν βάρη κλπ.) Η ύπαρξη α) ενός αντιολισθητικού διαδρόμου με εύκαμπτη κατασκευή (χωρίς κίνδυνο χτυπημάτων και επομένως κατάλληλο για περπάτημα με γυμνά πόδια), με τη δυνατότητα να τοποθετηθεί χωρίς προπαρασκευαστική εργασία, καθώς επίσης και τη δυνατότητα να αφαιρείται εύκολα από το έδαφος β) ενός αμφίβιου οχήματος για ηλικιωμένα άτομα και για άτομα με μικρή ή μεγάλη – προσωρινή ή μόνιμη - δυσκολία κίνησης που επιπλέει και κινείται στην επιφάνεια του νερού με σταθερότητα γ) ενός συστήματος καθοδήγησης που δίνει τη δυνατότητα σε άτομα με προβλήματα όρασης να εισέρχονται στη θάλασσα και να επιστρέφουν στην θέση τους στην ακτή, χωρίς την ανάγκη βοήθειας άλλου ατόμου δ) μιας κινητής τουαλέτας ειδικών προδιαγραφών καθώς και κάδου απορριμμάτων για χρήση από άτομα σε αναπηρικό αμαξίδιο, αποτελεί τη βέλτιστη λύση για την ποιοτική αναβάθμιση της πρόσβασης στις παραλίες μας, καθώς και ένα ισχυρό μέσο για την προώθηση και τουριστική προβολή της χώρας μας στην Ευρώπη και διεθνώς. Η τοποθέτηση του παραπάνω εξοπλισμού στις ακτές, θα πρέπει να είναι μη μόνιμου χαρακτήρα (θα τοποθετείται στην αρχή της κολυμβητικής περιόδου και θα αποσύρεται στο τέλος της). Η σωστή τοποθέτηση του εξοπλισμού είναι απαραίτητη και βασική προϋπόθεση για την επιτυχημένη και ολοκληρωμένη προσαρμογή της προσβασιμότητας κάθε χώρου. Φώτης Μπίμπασης – Μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου Οικολόγων Πράσινων

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Ιανουάριος 2018

Το ΠΡΑΣΙΝΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ Το ΠΡΑΣΙΝΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ είναι μια επιστημονική αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που συστήθηκε την άνοιξη του 2011 με πρωτοβουλία του Κόμματος των Οικολόγων Πράσινων.

κοπός του Πράσινου Ινστιτούτου είναι η μελέτη, ανάλυση και διάδοση, με κάθε τρόπο, όλων των πτυχών του οικολογικού προβληματισμού και της πολιτικής οικολογίας. Στο πλαίσιο αυτό, ενδεικτικά και όχι περιοριστικά, σκοποί του Πράσινου Ινστιτούτου είναι: 1. Η παρακολούθηση, μελέτη, ανάλυση και διατύπωση προτάσεων σε ζητήματα σχετικά με το περιβάλλον, την Κοινωνία, την Οικονομία, τους Θεσμούς και την Πολιτική από τη σκοπιά της Πολιτικής Οικολογίας. 2. Η επιμόρφωση και η εκπαίδευση πολιτικών στελεχών. 3. Η έρευνα και η τεκμηρίωση ζητημάτων πολιτικής οικολογίας και πράσινων πολιτικών και η ευρεία δημοσιοποίησή τους. 4. Η υποστήριξη της πολιτικής οικολογίας και των πράσινων πολιτικών καθώς και της αλληλεγγύης και της αναπτυξιακής βοήθειας σε διεθνές επίπεδο.

5. Η διοργάνωση συνεδρίων, σεμιναρίων, συζητήσεων, εκδόσεων, εκθέσεων και η δημοσίευση των μελετών και ερευνών σχετικών προς τους σκοπούς του Πράσινου Ινστιτούτου. 6. Η θεσμοθέτηση, προκήρυξη και χορήγηση οικονομικών ενισχύσεων για την προώθηση των μελετών και ερευνών σχετικών προς τους σκοπούς του Πράσινου Ινστιτούτου καθώς και διπλωματικών εργασιών και διδακτορικών διατριβών στο πεδίο του οικολογικού προβληματισμού και της πολιτικής οικολογίας. 7. Η θεσμοθέτηση της απονομής βραβείων και υποτροφιών σε πρόσωπα ή συλλογικότητες που διακρίνονται με το έργο τους στο πεδίο του οικολογικού προβληματισμού και της πολιτικής οικολογίας. 8. Η συλλογή και η προστασία των ιστορικών αρχείων του οικολογικού κινήματος στην Ελλάδα.

«Πράσινα Πολιτικά Κόμματα: Η Ευρωπαϊκή εμπειρία και η Ελληνική διάσταση», Ιωσήφ Μποτετσάγιας & Wolfgang Rüdig «Green Values, Religion and Secularism», Erica Meijers, Nuala Ahern «Εγχειρίδιο σεμιναρίου ευαισθητοποίησης για την Έμφυλη Βία», Κωνσταντίνα Κράνου «ΣΕΙΧ ΣΟΥ: ΤΟ ΠΟΛΥΠΑΘΟΝ ή ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;», Γιάννης Παπαγιάννης «Αιώνια Τρεμπλίνκα: Η συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα και το Ολοκαύτωμα», Τσαρλς Πάτερσον «11 κείμενα για την αποανάπτυξη: Πέρα από το δίλημμα λιτότητα ή ανάπτυξη» «Populism, Political Ecology and the Balkans» «Πράσινη Πολιτική Σκέψη», Andrew Dobson «ΑΒΓ: Tα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο σχολείο – Πρακτικές δραστηριότητες για σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» «Μικρό Εγχειρίδιο για την Πολιτική Ανυπακοή, προς χρήση αυτών που πραγματικά θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο», Renou Xavier

Οι εκδόσεις του ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ «Τα Δικαιώματα των Ζώων: Μια πολύ μικρή εισαγωγή» «Η οικολογία της ελευθερίας – Η ανάδυση και η διάλυση της ιεραρχίας», Murray Bookchin

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΑΣΙΝΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ 28ης Οκτωβρίου 128, 11257 Αθήνα. Τ. (+30) 210 3242861, F: (+30) 210 3241825, info@ greeninstitute.gr

Παντούμ για το Νέο Κόσμο A brave new world, that has such people in ‘t!” – W. Shakespeare

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για την κάνναβη:

Όχι στον λαϊκισμό και τις ιδεοληψίες, να αποκαλυφθεί η επιστημονική διάσταση του ζητήματος

χετικά με τον θόρυβο που έχουν προξενήσει οι δηλώσεις του Οικολόγου Πράσινου Αν. Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, Γιάννη Τσιρώνη, αναφερόμενος στην φαρμακευτική κάνναβη, οι Οικολόγοι Πράσινοι σημειώνουν ότι ως κόμμα έχουν πρωτοστατήσει τόσο για την νομιμοποίηση καλλιέργειας της κλωστικής κάνναβης στην χώρα μας, όσο και για την απελευθέρωση της φαρμακευτικής κάνναβης, μέσα από τις ενέργειες των δύο Ευρωβουλευτών τους το διάστημα 20102014, αλλά και μετέπειτα, μέσα από την θεσμική εκπροσώπηση των ΟΠ στο κοινοβούλιο. Μέχρι πρόσφατα, ακόμα και η χρήση του ονόματος ήταν δαιμονοποιημένη και κατακριτέα και για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο να νομοθετήσει η χώρα για την κλωστική/βιομηχανική και την φαρμακευτική, διασχίσαμε έναν μεσαίωνα. Σήμερα όλοι το επικροτούν και τελικά το θεώρησαν αναγκαίο. Επίσης σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχει η κοινή διαπίστωση ότι ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών όπως εφαρμόζεται τα τελευταία 50 χρόνια έχει αποτύχει παταγωδώς, αφού δεν έχει μειώσει τη ζήτηση και την προσφορά ουσιών, το αντίθετο μάλιστα, ενώ έχει προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά απ' ότι προλαμβάνει, αφού οι χρήστες εξακολουθούν

να αντιμετωπίζονται σαν εγκληματίες σε πολλές χώρες, είναι περισσότεροι από ποτέ, όπως και τα θύματα και οι φυλακισμένοι για παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών. Τα κέρδη των εμπόρων ναρκωτικών είναι τεράστια, όπως επίσης και τα «κοινωνικά χρέη» που δημιουργεί αυτή η κατάσταση. Ποιους εξυπηρετεί αυτή η απραξία, αν όχι τους ίδιους τους εμπόρους; Για την ευφορική χρήση της κάνναβης η θέση των Οικολόγων Πράσινων είναι ότι μετά την δυναμική επανεμφάνιση της κάνναβης για βιομηχανικούς,

φαρμακευτικούς σκοπούς καθώς και η νομοθετική ρύθμιση της σε πολλές χώρες και πολιτείες των ΗΠΑ για την ευφορική της χρήση η απαγόρευση θα πρέπει να καταργηθεί ως εάν να μην υπήρξε και να ξεκινήσουμε μια νομοθετική ρύθμιση του όλου ζητήματος. Ήδη πολλές χώρες μέσα στα Ηνωμένα Έθνη ζητούν επίμονα την αλλαγή των πολιτικών σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ σε αρκετές χώρες όπου έχουν δοκιμαστεί εναλλακτικά μοντέλα ρύθμισης και αποποινικοποίησης τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά σε ότι αφορά τον ηλικιακό μέσο όρο των χρηστών, τη μείωση της βλάβης για τους χρήστες, την κοινωνία και την οικονομία αλλά και τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Σήμερα, ενώ σε όλο τον κόσμο απελευθερώνεται η κάνναβη και προσφέρει λύσεις στην υγεία, την οικονομία και την κοινωνία, στην Ελλάδα το επίπεδο του κοινωνικού και πολιτικού διαλόγου πάνω στο θέμα χαρακτηρίζεται από λαϊκισμό και ιδεοληψίες, παραβλέποντας επιδεικτικά όλες τις διεθνείς επιστημονικές και ιατρικές έρευνες πάνω στο θέμα.

Αν υπάρχω στη ζωή, είναι για σένα… Μακριά σου ο κόσμος όνειρο κακό, κιθαρίστας που τού έκλεψαν την πένα και μαντεύει κάθε νότα το σκοπό. Μακριά σου ο κόσμος όνειρο κακό -Πόση αγάπη θα επιζήσει; Πες μου, πόση;και μαντεύει η κάθε νότα το σκοπό, τη σειρά της μουσικής να περισώσει. Πόση αγάπη θα επιζήσει; Πες μου, πόση; Ποιο τραγούδι θα υμνήσει τον καιρό, τη σειρά της μουσικής θα περισώσει; Δεν στεριώνει ο ρυθμός που προχωρώ… Ποιο τραγούδι θα υμνήσει τον καιρό: νέε κόσμε, εσύ, λαμπρέ φωτοκυκλώνα! Δεν στεριώνει ο ρυθμός που προχωρώ, η καρδιά της πλάσης θάφτηκε στο χώμα. Νέε κόσμε, εσύ, λαμπρέ φωτοκυκλώνα, σε γεννήσαν ο καημός κι η συμφορά! Η καρδιά της πλάσης θάφτηκε στο χώμα, το χαμόγελό σου η άβυσσος φορά! Σε γεννήσαν ο καημός κι η συμφορά -Χαίρε, άμετρη ανθρώπινή μας φύση!Το χαμόγελό σου η άβυσσος φορά κι έχει μέσα σου το χάος εμφυσήσει. Χαίρε, άμετρη ανθρώπινή μας φύση, χαίρε φύσημα της πλαστουργού πνοής! Έχει μέσα σου το χάος εμφυσήσει σαν δεν βρίσκεις πια ένα νόημα ζωής. Χαίρε φύσημα της πλαστουργού πνοής, νιότης όνειρα που μοιάζετε για ξένα σαν δεν βρίσκεις πια ένα νόημα ζωής -αν υπάρχω στη ζωή, είναι για σένα… Θάνος Γιαννούδης, εκπρόσωπος νεολαίας ΟΠ