16 Stad / Leven
NR. 27 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl
ANGELIQUE VAN GEERENSTEIN, BAASJE VAN DEXTER Elke dag komen mijn briard Crosby en ik tijdens onze rondjes door het Zocherpark dezelfde mensen tegen met hun hond. Je kent de verhalen over de hond, maar wie zijn toch de ‘baasjes van’? In deze rubriek hun verhaal.
Yontie Helders
Robert Oosterbroek
‘Ik haatte Veenendaal en de zondagen’
A
ngelique van Geerenstein groeide op in Veenendaal in een beschermd milieu met kerken en geen televisie. “Op zondag was er niets te beleven. Mijn vader luisterde naar sport op de radio en ik verveelde me, ik haatte Veenendaal en de zondagen. Op de middelbare school wist ik wat ik wilde gaan studeren: psychologie. Ik zou luisteren naar de levensverhalen van andere mensen, verhalen die ik in Veenendaal nooit zou horen. Ik ben dus psychologie gaan studeren in Utrecht, verhuisde na mijn propedeuse naar Utrecht en liet mijn vriendje met wie ik samenwoonde achter me. Net als Veenendaal, tenminste – dat dacht ik. Ik vond een kamer in Lunetten, maar daar kende ik niemand en er was niets te beleven; het leek wel alsof ik nog in Veenendaal zat. Ik besloot lid te worden van Veritas en vond een kamer bij het Julianapark. Daar had ik mijn stek gevonden, ik stapte in een ander leven. Na de studie vond ik een baan bij de coachingtak van een accountants- en belastingadviseursbedrijf en inmiddels had ik Bob uit Rotterdam leren kennen. Hij deed zijn master aan de business-school in het Franse Fontainebleau; in de weekenden reed ik vaak naar Parijs. Toen Bob naar Londen vertrok om te gaan werken bij Goldman Sachs, ging ik met hem mee. We vonden een ap-
UTRECHT VOLGENS
partementje, meer onder dan boven de grond, in South Kensington. En ik vond een baan bij een bank, als psycholoog binnen het bedrijf. Ik was vaak een persoonlijke coach voor mensen in een wereld waar drugs en drank gemeengoed waren.” Auto-immuunreactie “Ik werd zwanger van onze zoon Felix en in die tijd kwamen er studievrienden van Bob naar Londen; zij verhuisden naar een familiehuis in Hampstead. Wij verhuisden mee. Hampstead is oud geld, het heeft de meeste miljonairs van Engeland… er valt niets te beleven! Ik zat thuis met de baby. Op Bobs werk werd de sfeer grimmiger, de competitie moordend en Nederland begon op het paradijs te lijken. Daarom gingen we terug, we vonden een huis in het kleinste straatje van Utrecht: de Badstraat. In de 36e week van mijn tweede zwangerschap kreeg ik ineens last van gevoelloosheid in mijn benen en snel daarna raakte ik volledig verlamd. Het bleek dat ik Guillain-Barré had, een auto-immuunreactie. Dochter Evita werd gehaald terwijl ik volledig verlamd was. De neuroloog die mij vervolgens behandelde, heeft mijn leven gered door af te wijken van bepaalde protocollen en zijn eigen gevoel en kunde te gebruiken.
Ik heb nog maanden moeten revalideren, nu merk ik er bijna niets meer van. Na deze vreselijke ervaring heb ik besloten alleen nog dingen te doen die ik leuk vind. We kregen nog een kind, ik begon voor mezelf, we verhuisden naar de Monseigneur Van de Weteringstraat en besloten een hond te nemen. In een zwak moment ging Bob overstag: onze keuze viel op Diesel, een Oudduitse Herder van zeven weken oud. Maar een week later overleed de pup, aan een darmprobleem. Vette pech volgens de dierenarts, maar wat een verbijstering. Toen het verdriet een beetje was weggeëbd, vonden we onze Dexter bij een boerengezin in Overijssel. Dex gehoorzaamt perfect en kan het met iedereen goed vinden. Zo goed dat ik hem soms gebruik voor mijn werk; mensen praten makkelijker als je naast elkaar loopt met de hond. Hier in huis is hij de bindende factor; iedereen ligt tegen hem aan of hangt over hem heen.” Daags na dit interview krijg ik een berichtje van Angelique: “Ik was nog niet aan de oudejaarseditie van de DUIC toegekomen en nu lees ik ‘Het baasje van’ over Jan van Gijn, de neuroloog die mijn leven heeft gered in het UMC. Ik was zijn naam vergeten.”
Annabel van Heesbeen Rob van der Voort/BNN
3FM-dj Domien Verschuuren Domien Verschuuren is doordeweeks vroeg uit de veren voor zijn show op 3FM tussen 06.00 en 09.00 uur. Afgelopen jaar zat hij ook als één van de twee dj’s in het Glazen Huis in Breda voor Serious Request.
Je zat afgelopen jaar voor de derde keer in het Glazen Huis. Wat was er bijzonder aan die editie? “Sowieso dat Frank van der Lende en ik het daarbinnen met z’n tweeën moesten redden. Maar ik had vooral het gevoel dat we met z’n allen over het heersende cynisme wisten te stappen – dat heel Nederland die week voor Kerstmis weer iets voor een ander wilde doen.” Wat motiveert je om elke ochtend zo vroeg op te staan voor ‘Domien, Jouw Ochtendshow’? “Het idee dat ik Nederland op weg mag helpen; dat ik hen ga vertellen wat het nieuws van de dag is, maar ook een ochtendhumeurtje kan laten verdwijnen met een lekker plaatje!” Waarom besloot je ruim een jaar geleden naar Utrecht te verhuizen? “Ik was stiekem altijd al verliefd op de stad. Dat klinkt superklef,
maar is echt waar! Steeds als ik langs de Oudegracht liep, of biertjes dronk bij café Tilt, wist ik dat ik eens werk moest maken van een verhuizing.” Welk nummer doet je denken aan Utrecht? “Chemical Brothers van Galvanize. Dat nummer heeft te maken met mijn eerste keer 3FM Serious Request 2004, in Utrecht. Ik was 16 en stond dagenlang te blauwbekken op de Neude, kijkend naar Giel, Claudia en Wouter. Chemical Brothers was toen het liedje van dat jaar.” Tot rust komen “Dat doe ik op elke plek waar ik lekker kan lunchen met een kop goede koffie. Dat zijn nogal wat plekken in Utrecht, zoals Anne & Max, Broodnodig, De Branding en zo kan ik nog wel even doorgaan.” Culinair genieten “Dat kan ook op zoveel plekken!
WT Urban Kitchen in de watertoren heeft fantastisch eten én een geweldig uitzicht. Amerikana aan de Catharijnesingel serveert heerlijke gerechten voor een net zo smakelijke prijs. En op zaterdagmiddag hoort kibbeling halen erbij, bij Visjes in de Twijnstraat!” Lievelingsplek “Eigenlijk alles aan de Oudegracht als de zon schijnt. Het hoeft dan echt niet altijd 28 graden te zijn, 10 graden in de herfstzon is minstens zo fijn.” Mooiste herinnering aan Utrecht “Dat was toen ik de sleutel voor de eerste keer in het slot van ons huis stak, vijf minuten na de overdracht bij de notaris. Het was stralend weer en de champagne smaakte top!” Favoriete Utrechter “Dick Bruna. Wie kan er ‘nee’ zeggen tegen Nijntje?!”
Utrecht mist... “Een tent om te dansen; iets wat gezelliger is dan Basis, maar iets minder ‘feestelijk’ dan Derrick, zeg maar.” Hardlooproute “Die zijn bij mij heel verschillend en hangen af van mijn bui. Soms ga ik langs de singel richting het Wilhelminapark, op andere dagen via stadion Galgenwaard naar landgoed Rhijnauwen. Na mijn hardlooprondje en een douche zit ik vaak weer vol frisse ideeën.” Lekkerste biertje “Dat drink ik bij Café Lijn 4 in de Twijnstraat. Zelfs als je niet van plan bent te gaan, lokt het bord met creatieve uitspattingen die buiten de deur staat je naar binnen.” Lievelingswinkel “Ik kom graag bij It’s A Present op de Lijnmarkt – en niet alleen voor cadeaus voor anderen. Ook
Bij Kees aan de Rijnlaan, het delicatessenwinkeltje om de hoek, is een favorietje.” Beste optreden ooit in Utrecht “Ik vond de laatste editie van de 3FM Awards vet! Een hele dag stonden alle zalen van TivoliVredenburg vol, daar was ik heel trots op.” Grootste ergernis “De werkzaamheden rond het station. Ik snap dat ze nodig zijn, maar je moet echt niet proberen daar aan het eind van de middag met de auto van de Catharijnesingel naar de Amsterdamsestraatweg te rijden.” Droomhuis “Daar woon ik nu! Nee, echt. Toen ik hier dik een jaar geleden voor het eerst binnenstapte, wist ik dat het mijn plek zou worden.” Utrecht is … “Elke dag anders, voor iedereen.”