16 Cultuur / Uit
APRIL 2016
Robert Oosterbroek
UTRECHTS MUZIKALE BROEDPLAATS dB’S
‘Goeie sfeer en lekkere koekjes’ Kensington, Racoon, Blaudzun: menig grote band van Utrechtse bodem is ooit begonnen in een van de oefenruimtes van dB’s. Het pand nabij de Cartesiusweg is een begrip in Utrecht. Naast de zeventien oefenruimtes is er ook een podium waar regelmatig optredens zijn en een goedgevulde bar. “Van reggae tot country, alles hoor en zie je hier de oefenruimtes uitkomen”, liet initiatiefnemer Paul de Brabander al eerder aan DUIC weten. Hij ziet het als zijn taak om Utrechters die muziek willen maken te faciliteren en dat doet dB’s nu dan ook al 22 jaar. Onlangs verkozen 3voor12-lezers het tot een van de 10 belangrijkste underground-plekken van het land.DUIC ging op bezoek en keek wat er zich achter vier van de stevig geïsoleerde deuren afspeelde.
I See Giants Stef van de Kerkhof (26), basgitaar Marco Walma (28), gitaar AJ Duin (35), drum
Programmeur Jeugdpsychiatrie TU-Delft AV-dienst
I See Giants is een post-rock band met hardcore invloeden, afkomstig uit Utrecht. Zelf is de groep muzikaal beïnvloed door bands als La Dispute, The Dillinger Escape Plan en Saetia. Zoals bij veel bands was het verzinnen van een goede naam ook een uitdaging voor I See Giants. Eerder heetten ze nog Heisenberg, vernoemd naar de Duitse natuurkundige. “Toen we die naam bedacht hadden bestond Breaking Bad nog niet. Toen de serie bekendheid vergaarde gingen mensen onze bandnaam associëren met de serie. Dat was eigenlijk niet de bedoeling. Toen moesten we dus iets nieuws bedenken.” De muziek van I See Giants is niet voor iedereen weggelegd: “Dat
merken we ook met optredens. Voor bepaalde doelgroepen is onze muziek te zacht en voor anderen juist weer te hard.” Toch is dat voor de band geen reden om commerciëlere muziek te gaan maken: “Dat hebben we nooit overwogen.” Geld verdienen met muziek is dan ook geen topprioriteit. “Ik wil onze muziek vooral delen met anderen, daar hoeft niet per se geld tegenover te staan”, vertelt AJ. De liefde voor de muziek is de motor achter de band: “We willen mooie nummers maken en we willen graag goede muziek delen. Natuurlijk willen wij dan ook optreden, maar ja, dat is gewoonweg wat lastiger.”
Nowhere Near Amber Nefkens (28), zang & toetsen Melle de Vries (27), gitaar & backings Samuel Leeuwenburg (25), gitaar & toetsenist Ab al-Tamimi (27), basgitaar & backings Menno Ansems (24), drums Geheel in de indie-traditie is de band Nowhere Near vernoemd naar een nummer van een andere indieband: Yo La Tengo. De luisterrijke popsongs van Nowhere Near zijn vernieuwend, gelaagd, maar klinken toch meteen vertrouwd. Nowhere Near bestaat in de huidige vorm sinds mei vorig jaar. Sommige bandleden kenden elkaar al langer, Samuel en Ab komen al meer dan tien jaar bij dB’s en Melle had al eerder een projectje lopen met Samuel. Amber en Menno zijn via de Muzikantenbank terecht gekomen bij de band. Nowhere Near bracht vorige maand na hard werken haar eerste EP Flood The Spectrum uit. “Weken hebben we lange dagen gemaakt om alles te produceren”, vertelt
Werkzaam in film- en televisiewereld Student Nederlands als tweede taal Front-end developer Optometrist, bedrijfsleider Pearl Resource manager Samuel. De EP is in eigen beheer gemaakt. Dat het hard werken was beamen alle bandleden, een klein hobbyprojectje is het niet meer te noemen. Meerdere dagen per week zijn de muzikanten bezig om beter te worden en te groeien als band. Op de vraag wat de ambitie van de band is, wordt eerst verschillend geantwoord. Ab: “Ingetogen zo groot mogelijk worden.” Maar Amber laat weten: “Ik ben iets commerciëler, we moeten nu gewoon zo veel mogelijk in de picture komen.” Het eenduidige antwoord laat niet lang op zich wachten, Nowhere Near wil zo mooi mogelijke muziek maken en dat ten gehore brengen aan mensen die hiervan genieten. “Kwaliteit is het belangrijkste.”