10 Nieuws
SCHELPENMUSEUM
FEBRUARI 2016
Jesse Holweg
Robert Oosterbroek
Het kleinste museum van Utrecht is gesloten: “Het is ons levenswerk geweest”
Het Schelpenmuseum (Stichting Schepsel Schelp) Open: 4 februari 1991 Sluiting: 4 februari 2016 Collectie: 63.000 collectienummers Aantal bezoekers: +/- 2000 Website: www.fossilshells.nl
De familie Hessel uit Utrecht richtte in 1991 de Stichting Schepsel Schelp op. Na 25 jaar heeft ‘het kleinste museum van Utrecht’ zijn deuren gesloten door gevorderde leeftijd en afnemende gezondheid van Piet (76) en Jeannette (83) Hessel. Veel bekendheid heeft het gratis te bezoeken familiemuseum in Utrecht niet vergaard, maar de bijzondere collectie is wel over de gehele wereld bekend. Vooral de gedetailleerde documentatie is bijzonder. Toch is nuchterheid troef bij het echtpaar. Breeduit lachend: “Het is een gezellig soort van afwijking.”
E
ven zoeken is het wel, dat kleinste museum van Utrecht. Midden in de Vogelenbuurt bij een rijtjeshuis kan worden aangebeld. De directeur en oprichter van het museum, Piet Hessel, doet zelf open: “Kom lekker binnen, we hebben verse koffie!” In twee oude leunstoelen vertelt het echtpaar over de mooie en verre reizen die ze aan hun intensieve hobby hebben overgehouden, maar niet voordat ook de koektrommel is opengegaan. “Het is ons levenswerk geweest.” Het is al snel duidelijk dat dit niet een gewoon rijtjeshuis is, maar het museum zelf. De lichtknop bij de vitrinekast in de woonkamer gaat aan en dan zijn de eerste fossielen
en koralen al zichtbaar. Fossiele schelpen, zee-egels, haaientanden, zoogdierbotten, koralen en nog veel meer fossiele vondsten. De verzameling is groot. Vooral in twee zelf gegraven kelders is een indrukwekkend stuk historie geconserveerd. De waarde en
“Als je beneden bent, direct door je knieën anders stoot je je hoofd”
waardering voor zijn levenswerk is vooral bij de internationale wetenschappelijke wereld groot. Met jaarlijks zo’n 800.000 bezoekers is ook de website een succes. Piet was werkzaam als bioloog bij Natuurbehoud, maar ook in zijn privéleven was het behoud van natuur een belangrijke factor. “De natuur is een grote rijkdom. Je moet uitkijken met wat je ermee doet.” 39.000 uur Spijt van alle tijd die de familie in het graven, conserveren en documenteren heeft gestoken hebben ze niet. Zelf denkt Piet minimaal 39.000 uur in zijn museum te hebben gestoken. Wel betreuren ze het afwezige karakter van de ge-
meente. “Utrecht is toch een museumstad? Wij hebben nooit hulp gekregen en zijn nooit behandeld als volwaardig museum.” Zo moesten normale leges worden betaald voor de bouw van de kelders, terwijl de stichting wel werd erkend als een ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling). “Er werd geen enkel begrip getoond.” “In al die jaren is er ook nooit iemand van de gemeenteraad eens komen kijken, terwijl wij wel in de stadsgids en in de kidsgids staan”, zegt Piet teleurgesteld. “Het is vreemd dat raadsleden van een museumstad geen enkele belangstelling hebben getoond in al die tijd. En ze wisten wel van ons bestaan. Dat kan niet anders.”
Slapen tussen de fossielen Piet neemt de leiding en zijn vrouw vult aan. De rondleiding is een op elkaar ingespeelde presentatie. Voor de feiten bij zijn verhalen, soms een vragende blik naar Jeannette: ‘hoe was het ook al weer?’. Bij de eerste vitrinekast vertelt Piet over het begin van zijn collectie. Op zijn vijftiende kreeg hij een fiets van zijn oom, waarmee hij direct vanuit Utrecht naar Katwijk fietste. Hij wilde de zee zien en vond daar naast zout water ook een liefde voor schelpen. “Die hobby is een beetje uit de hand gelopen zoals je ziet”, wijst hij lachend op de vitrinekasten in de woonkamer. In de volgende kamer komt Piet pas echt op stoom. “Deze grote