12 Cultuur / Uit
JANUARI 2016
Ook restaurant Zindering is gemoderniseerd.
daar hebben we beter gebruik van gemaakt. Zo hebben we nu nog steeds dertien rijen, maar met veel meer beenruimte en beter zicht op het podium.” In de amfitheateropstelling zijn nu ook meer rolstoelplekken. “En in wat ik de oksel van het gebouw noem is een lift geplaatst. Zo kunnen rolstoelgebruikers nu makkelijk op elk half niveau van het gebouw komen.” Maar de grootste winst brengt toch de renovatie van de Blauwe Zaal. De smalle bankjes zijn vervangen door comfortabele blauwe stoelen en er is een groter toneel met veel nieuwe mogelijkheden voor dans en decor. Ze knikt tevreden. “Zoals het nu is, is het een superfijne grote kleine zaal.” Een kind dat op kamers gaat We nemen weer plaats in Mevr. Dudok. Daar worden vanuit de keuken van Zindering ook lekkere lunches en taartjes geserveerd. Het licht van buiten weerspiegelt in de glazen platen die het plafond van het souterrain en de vloer naast het raam bepalen. “We huren dit pand van de gemeente”, zegt Claus. Ze lacht. “Het kost wat, maar dan heb je ook wat.” Een
korte achtergrond: in 2007 werd gekeken naar een groot nieuw theater in Leidsche Rijn met drie zalen. Er was even sprake van een mogelijke andere bestemming voor de Stadsschouwburg aan het Lucasbolwerk. In 2008 werd door het college echter besloten het oude pand te renoveren en in de nieuwbouwwijk de focus te leggen op één amusementszaal. Die plannen staan nu on hold. Zeker met de komst van Podium Hoge Woerd rijst de vraag of er nog behoefte is aan een extra theaterzaal. Vanaf 2012 is de schouwburg niet langer een gemeentelijke dienst. Voor de verzelfstandiging was de renovatie een belangrijke voorwaarde om tot een succesvolle exploitatie te komen. Claus: “Ik vergelijk het wel eens met een kind dat op kamers gaat. Daarvoor zorg je ook dat die kamer op orde is. Zodra de planvorming en de financiering rond was, zijn we begonnen. Het is allemaal net gelukt. Door een belangrijke financiële bijdrage van de Stadsschouwburg Foundation en een aanvullende fondsenwervingsactie hebben we zelf ruim € 500.000 kunnen bijdragen. Daar zijn we enorm trots op.”
Saai cv Claus zag in dit gebouw haar allereerste theatervoorstelling, De babyfoon van Herman Lutgerink. “Ik had een leraar Duits, Guus Reith, op de middelbare school die ons wel eens meenam naar de schouwburg. Het stuk maakte niet eens zo’n indruk. Gaandeweg is theater me steeds meer gaan trekken.” Na de middelbare school ging ze naar de Academie voor Expressie – de huidige Faculteit Theater van de HKU – op het Janskerkhof en aansluitend naar Amsterdam om Theaterwetenschap te studeren.
Dordrecht. “Ik heb eigenlijk een heel saai, of overzichtelijk, cv. Van klein, middelgroot, naar groot.”
Als 28-jarige werd ze directeur van een heel klein theatertje in Zwijndrecht, De Uitstek. “Dat ging toen net open. Ik zeg altijd een beetje gekscherend: in het land der blinden is eenoog koning. Het was wel bijzonder, wat we daar deden. Er was natuurlijk heel weinig geld, dus we deden veel tryouts van bekende artiesten. Of ik wachtte heel lang en dan vulde ik voor minder geld een gaatje in hun agenda. Dat vond ik echt wel een sport.” Na Zwijndrecht werd Claus eerst adjunct en later directeur van Schouwburg Kunstmin
“Die kern vind ik zo leuk dat ik echt kan zeggen: ik vind mijn werk heel fijn. En dat geldt voor heel veel mensen die hier werken. We hebben super betrokken medewerkers die hier allemaal relatief lang in dienst zijn omdat ze echt hart voor het theater hebben.” Claus benadrukt dat het natuurlijk niet alleen maar achterover zitten en naar voorstellingen kijken is. “Het is ook management van een bedrijf met 12 miljoen euro omzet, 100 medewerkers en 200.000 bezoekers, met z’n zorgen en tegenvallers, en de politieke context waarbinnen
De kern is het leukst “Theater is zo leuk omdat het mensen live bij elkaar brengt. Het gebeurt in het moment, ik vind het mooi dat het zo vluchtig is, zoals het leven zelf eigenlijk. Als een voorstelling voorbij is, is het voorbij.” Claus denkt dat de schouwburg kan bijdragen aan een echt goede theateravond door te zorgen dat het een prettig gebouw is en dat het publiek en de artiesten fijn ontvangen worden.
je moet functioneren. Ik zie nog heel graag voorstellingen. Ik heb met mezelf afgesproken dat zodra ik dat niet meer leuk vind, dat het moment is dat ik moet stoppen.” De feestelijke officiële heropening van Stadsschouwburg Utrecht vindt plaats op woensdag 27 januari.
“We willen een plek zijn waar mensen elkaar ontmoeten, ook buiten de voorstellingen om”
Stadsschouwburg Utrecht Opening: 3 september 1941 Architect: Willem Dudok (1884 –1974) Eerdere verbouwingen: 1976, 1995 en 2002 Begin recente verbouwing: zomer 2014 Feestelijke heropening: woensdag 27 januari 2016 Architecten recente verbouwing: Van Hoogevest Architecten (restaureerde ook Dudoks raadhuis van Hilversum). Voor het vernieuwde concept van restaurant Zindering tekende bureau Concrete. Voor de inrichting van de kantoren was Heyligers verantwoordelijk Zalen: Douwe Egbertszaal, Blauwe zaal Foyers: Hekmanfoyer, Escherfoyer, Dudokfoyer en Zocherfoyer Restaurant: Zindering Café: Mevr. Dudok