2
Cold Case Sjaak Gerwig
NR. 129 | JULI 2021 Tips zijn welkom via de opsporingstiplijn 0800-6070
Laura Gerwig: 'De hele buurt liep uit om mijn broer te zoeken' Hij noemde haar altijd “Muppet”. Een koosnaampje van Sjaak voor zijn zusje. Laura Gerwig was net veertien jaar toen ze haar grote broer verloor. En ze herinnert zich alles nog. De onzekerheid. De angst. Het zoeken op straat door de buurtbewoners. “Ik ontsnapte die avond uit huis en ging de straten op om mee te zoeken.” Maar Sjaak werd dagen later, op zondag 2 april, pas gevonden, een heel eind buiten de Rivierenwijk. Toen was het al te laat.
L
aura Gerwig heeft de Utrechtse Rivierenwijk al jaren geleden achter zich gelaten. Ze woont in een klein dorpje in het uitgestrekte landschap boven Leeuwarden. Veertig is ze nu. De dood van Sjaak heeft haar leven getekend. “Iedereen was gek op Sjaak”, vertelt Laura trots. “Ik noemde hem altijd mijn kleine broertje. Ik was het stoere meisje. De aso.” Laura grinnikt. “Maar Sjaak, die rende al weg als je ‘boe’ zei. Hij deed geen vlieg kwaad.” Gezinsleven Sjaak en Laura groeiden op in een echt Utrechts gezin. “Mijn ouders hadden in die tijd een knipperlichtrelatie. We hadden als gezin onze ups en downs”, zegt Laura. Vader was loodgieter van beroep, moeder was huisvrouw. Sjakie, zoals Sjaak in zijn jonge jaren werd genoemd, was gek op lego, vertelt Laura. “Hij had van alles. Ambulances, helikopers en treintjes. Zijn hele kamer lag er vol mee. Toen hij ouder werd speelde hij er niet meer mee maar hij had al die bouwwerkjes nog steeds op planken in zijn kamer staan. Loslaten kon hij het blijkbaar niet toen hij ouder werd. In die tijd gaf hij
E
zelf ook aan dat hij liever Sjaak genoemd wilde worden. Ik ben geen Sjakie meer, zei hij dan.” Laura heeft veel warme herinneringen aan haar jeugd, zoals aan de tijd in het chalet op de camping waar het gezin in de zomermaanden vaak zat. “Dat waren fijne tijden”, zegt Laura. Jeugdherinneringen Ook mooi zijn de herinneringen aan de momenten dat Sjaak en Laura ‘voor straf’ naar boven werden gestuurd. “Dat lijkt misschien gek. Maar boven stonden een computer en een televisie. Dus ons naar boven sturen was helemaal geen straf.” Eenmaal boven in huis keken de twee vaak films. “Kindergarten Cop. Of films van Jacky Chan. Als het maar actie was. Dat vond Sjaak leuk.” Broer en zus waren in die jaren ook vaak op straat te vinden met andere kinderen uit de buurt. Daarin was Sjaak vaak beschermend naar de veel jongere Laura. “Ik herinner me nog dat één van de jongeren begon te blowen. Sjaak pakte me toen bij de arm en nam me mee. Hier blijven we niet bij staan, zei Sjaak dan.” Sjaak had volgens Laura helemaal niks met drugs. “Hij vond het al verschrikkelijk dat ik op mijn dertiende
en geliefde verliezen is je allergrootste nachtmerrie en zeker als hij of zij door een ernstig misdrijf om het leven is gekomen. Zo’n gebeurtenis draag je een leven lang mee. Claudia weet hoe dat gemis voelt. 26 jaar geleden kwam haar grote liefde Sjaak Gerwig – 18 jaar was hij pas – door geweld om het leven. En wat nog het meest pijn doet, is dat de daders nooit opgepakt zijn en Claudia nooit antwoord kreeg op die ene vraag: waarom moest Sjaak dood? In deze speciale bijlage van DUIC vraagt de politie aandacht voor de zaak Sjaak Gerwig. Helaas zijn er nog veel cold cases in Nederland. Iedere onopgeloste moordzaak of verdwijning is er één te veel. Het is een open wond voor de stad. Helaas zijn er in Utrecht meer onopgeloste misdrijven. Op 9 juni 2005 werd bijvoorbeeld de 93-jarige Ger Bindi-van der Steeg dood aangetroffen in haar woning aan de Gruttersdijk. Ze was door geweld om het leven gekomen. Robert Obermeijer was een jonge man van 26, die in de bloei van zijn leven was. Op 30
rookte. Daar wilde hij helemaal niks van weten.” Dat Sjaak wel eens in een Australian trainingspak rondliep zegt volgens Laura helemaal niks. “Die had mijn moeder ergens op de kop getikt. Maar gabbers waren we zeker niet hoor.” Een gokje wagen Sjaak had in het jaar voor zijn dood een goed gevuld leven, zegt Laura. “Hij had een vriendinnetje. Hij werkte regelmatig voor de Jaarbeurs. Podia opbouwen. Stellingen in elkaar zetten.” Het viel Laura wel op dat Sjaak vaak zonder geld zat. “Dat had hij dan uitgegeven aan nieuwe schoenen ofzo. En Sjaak hield wel van een gokje wagen. Hij kwam regelmatig in een Utrechtse gokhal aan de Oudegracht en ook één aan de Amsterdamsestraatweg. Maar hij stak zijn geld ook vaak in zijn scooter”, zegt Laura. “Daar reed hij de hele dag mee rond, de hele buurt door. Sjaak genoot daarvan.” Niets wees er op dat ondertussen het einde voor Sjaak snel naderde. Op 29 maart liep Sjaak Gerwig tegen de lamp. Zijn scooter, een Rapido, was opgevoerd en toen Sjaak door een agent gecontroleerd werd was hij de klos. Zijn scooter werd in
december 1989 werd hij dood aangetroffen in het huis van zijn zus aan de Beukstraat. En recenter, zes jaar nadat zijn lichaam werd gevonden in de Vecht bij Oud-Zuilen weten we nog steeds niet wie de man is die in 2015 door geweld om het leven kwam. Vier mensen uit ons midden die slachtoffer werden van een ernstig misdrijf. Vier geliefden die nog iedere dag worden gemist. Vier open wonden die niet genezen door de tijd, maar écht helen door het antwoord op de vragen: wie en waarom? Misschien heeft u het ontbrekende puzzelstukje in handen. Graaf nog eens in uw geheugen. Praat met elkaar. En praat met de politie als u iets weet, iets heeft gezien of gehoord. Het allerkleinste detail kan een grote stap zijn naar de oplossing. En duidelijkheid voor iedereen die Sjaak, Ger, Robert en de onbekende man nog iedere dag moeten missen. Sharon A.M. Dijksma Burgemeester van Utrecht
beslag genomen. “Sjaak baalde daar stevig van”, herinnert Laura zich. Het was die dag haar verjaardag. “Ik ging al wel op tijd naar bed want de volgende dag moest ik gewoon naar school. Beneden werd voetbal gekeken. Het Nederlands elftal speelde.” Laura kreeg niet mee hoe Sjaak die avond laat nog een rondje ging lopen. Verdwenen De volgende ochtend ging Laura gewoon naar school. Haar vader riep nog of Sjaak wel was thuisgekomen, maar Laura riep terug dat zij dat niet wist. Hoe moest zij dat ook weten? ’s Middags was Sjaak nog steeds weg. De politie werd gebeld. Vrienden van Sjaak zetten direct een zoekactie op. Ook Laura zocht mee, tegen het verbod van haar vader in. Ze ontsnapte uit huis en liep de straten rond in de omgeving van waar Sjaak voor het laatst was gezien. Haar ontsnapping bleef niet lang onopgemerkt. Niet veel later zagen bekenden haar lopen en werd ze weer thuisgebracht. De hele vriendengroep van Sjaak zocht ondertussen door. Er werd gezocht, gebeld en nog meer gezocht. Maar Sjaak bleef weg.
Het slechte nieuws Laura bleef ondertussen hoop houden. Hij zou toch wel weer opduiken. Maar toen Laura een paar dagen later thuiskwam uit school zaten er twee agenten op de bank. “Ik moest gaan zitten, zeiden ze tegen me. Maar ik zei dat ik dat zelf wel bepaalde. Kom maar op met het nieuws. Maar eigenlijk wist ik het al. Sjaak was er niet meer. De agenten vertelden me dat hij op de dag van zijn verdwijning al was overleden. Op mijn verjaardag dus.” Laura heeft daarna haar verjaardag nooit meer gevierd. De uitvaart was een nachtmerrie, herinnert Laura zich. Zoveel verdriet. Zoveel wanhoop. Als Laura er aan terugdenkt, rilt ze. Het verdriet is nooit weg gegaan. Tot op de dag van vandaag kampt Laura met de gevolgen van die 29e maart in 1995. Haar leven is compleet veranderd. “Als ik nu broers en zussen bij elkaar zie, en ze maken ruzie, dan word ik boos. Realiseer je toch dat niks zeker is! Elke dag kan er iets gebeuren! Wees dankbaar voor wat je hebt, denk ik dan. Want ik heb niks meer.”