10 minute read
IK GEEF DE PEN DOOR AAN JESSICA KÖPPEL
COMPANY LAWYER JESSICA KÖPPEL
Door Kristian van Petersen
Advertisement
Wat is je naam?
Jessica Köppel
Sinds wanneer ben je in dienst?
1 januari 2015
Wat is je functie?
Company Lawyer
Waar ben je geboren?
Ik ben geboren en getogen in Ellwangen/Jagst in het zuiden van Duitsland (Baden Württemberg).
Wat is je beste eigenschap?
Ik kan in de meeste situaties en uitdagingen wel iets positiefs vinden en verlies eigenlijk nooit mijn gevoel voor humor. Mijn ervaring is dat je met een lach op je gezicht en een positieve instelling een stuk verder komt in het leven.
Wat is je slechtste eigenschap?
Helaas heb ik vaak gebrek aan geduld met mezelf en soms met anderen.
Wat is je lievelingseten?
Dat is niet veranderd sinds ik een klein meisje was. Mijn lievelingsgerecht is ‘’Linsen mit Spätzle’’ (linzen met een bepaald soort pasta). Gekookt door mijn oma. Het is een traditioneel gerecht uit mijn geboortestreek.
Naar wat voor muziek luister je graag?
Ik luister naar veel verschillende soorten muziek. Rock, pop en soms klassieke muziek. Mijn favoriet is echter de band “Die Fantastischen Vier” (Duitse rap). Zij zijn meer dan 30 jaar geleden begonnen met het maken van muziek en hun muziek heeft mij door bijna alle fasen van mijn leven geleid.
Wat zijn je hobby’s?
Als de tijd het toelaat, hou ik erg van reizen. Ik hou ervan nieuwe plaatsen te ontdekken en ik wil graag zoveel mogelijk van de wereld zien. Dit jaar hebben we een vakantie gepland naar de Amerikaanse westkust en daar kijken we echt naar uit. Ik houd er ook erg van om te duiken tijdens het reizen. Daarnaast vind ik het leuk om met vrienden af te spreken, te koken en ik heb met mezelf afgesproken om dit jaar eindelijk eens met pianolessen te beginnen.
Waar kunnen we jou ’s nachts voor wakker maken?
Dat kun je beter niet doen, ik heb mijn slaap nodig!
Met wie zou je wel eens een beschuitje willen eten?
Dr. Angela Merkel.
Hoe is je gezinssituatie?
Mijn partner Sebastiaan en ik leven samen in een knus appartement in Bocholt.
Heb je een lijfspreuk of motto die je graag met collega’s wil delen?
“Houd je gezicht altijd naar de zon gericht en de scha-
duw zal achter je vallen”, van Walt Whitman. Dit citaat is erg inspirerend voor mij omdat ik geloof dat een positieve instelling een groot verschil maakt. Als je je concentreert op de positieve aspecten van het leven, is het gemakkelijker om met moeilijke situaties om te gaan.
Welke droom zie je het liefst uitkomen?
Ik zou graag ervaren dat het voor alle mensen mogelijk is een leven te leiden volgens hun eigen wensen en ideeën.
Wat doe je graag in het weekend?
Tijdens lange weekenden gaan we graag op reis of bezoeken we mijn familie in Zuid-Duitsland. In normale weekenden beginnen we meestal met een luie vrijdagavond. Op zaterdag en zondag ga ik dan graag uit met vrienden, kook ik en maak ik lange wandelingen.
Welk nieuws heeft het afgelopen halfjaar het meeste indruk op jou gemaakt?
Het conflict in Oekraïne. Het is voor mij ondenkbaar dat zoiets vandaag de dag nog kan gebeuren en dat we niet in staat zijn een vreedzame oplossing voor het conflict te vinden.
Er zijn nog veel plaatsen die ik wil bezoeken. Tot nu toe heeft mijn reis naar Argentinië de meeste indruk op me gemaakt. Het land is zo groot en heeft alles te bieden: van het warme noorden dicht bij de Braziliaanse grens tot de gletsjers en eindeloze landschappen van Patagonië.
Welke werkgever(s) heb je voor NEDCON gehad en welke functie(s) vervulde je daar?
Voor NEDCON was ik advocaat-stagiair en heb ik verschillende stadia doorlopen: bij rechters, het openbaar ministerie, bij de overheid en als laatste een halfjaar bij een advocatenkantoor in Dublin.
Weet je nog hoe je eerste werkdag eruit zag?
Ja, dat kan ik me nog wel herinneren. Ik kreeg een rondleiding door het kantoor en werd voorgesteld aan al mijn collega’s. Daarna probeerde ik mijn weg te vinden in het interne netwerksysteem, dat mij eerlijk gezegd nog steeds tot op zekere hoogte uitdaagt.
Wat is/was jouw grootste uitdaging bij NEDCON?
De grootste uitdaging voor mij was een overzicht te krijgen van ons product en de projectprocessen. Ik moet toegeven dat ik verrast was door de complexiteit en de finesse achter onze stellingsystemen. Elk project is anders en brengt zijn eigen uitdagingen met zich mee. Dat maakt het werk zo boeiend en nooit saai.
Je bent verhuisd vanuit het zuiden van Duitsland naar Bocholt. Waarom heb je daarvoor gekozen en hoe heb je dat ervaren?
Nadat ik een baan bij NEDCON aangeboden had gekregen, ben ik op zoek gegaan naar een geschikte woonplek. Dat bleek Bocholt te zijn. Ik had het geluk dat ik al snel connecties vond en vrienden heb gemaakt. Ook de collega’s hebben me heel hartelijk ontvangen, waardoor ik me snel thuisvoelde. De verhuizing was voor mij dus heel gemakkelijk. Nu, na meer dan zeven jaar, kan ik zeggen dat ik hier een nieuw thuis heb gevonden.
Wat bevalt je aan het werken bij een Nederlands bedrijf en wat vind je minder als Duitse? Zijn er dingen waar je moeilijk aan kon wennen?
Wat me erg bevalt is de ontspannen manier van omgaan met elkaar. In veel Duitse bedrijven was het een
De vraag van Renata Pinedo…
Wat is je favoriete herinnering aan het werken bij NEDCON?
De beste herinneringen zijn de vele momenten waarop ik met mijn collega’s heb gelachen. Vooral de zakenreizen zijn hier het vermelden waard. Het is altijd leuk om collega’s wat beter te leren kennen, en dit lukt het beste wanneer we samen aan het reizen zijn.
paar jaar geleden nog wat formeler en hiërarchischer. Dat is nu meer en meer aan het veranderen. Voordat ik bij NEDCON werkte, heb ik echter nooit meegemaakt dat alle collega’s elkaar bij de voornaam noemden. Maar daar was ik snel aan gewend. Waar ik nog steeds niet aan kan wennen is het feit dat er bij de lunch melk wordt geserveerd. Dat is een culinaire eigenaardigheid die mij vreemd blijft.
Welk project is jou het meeste bijgebleven en waarom?
Dat was het Siemens Henkel project. Ik was er vanaf het begin bij betrokken en maakte ook deel uit van het verkoopproces. De contractonderhandelingen in Wenen waren uitdagend, maar ook erg leuk. Afgelopen december, aan het eind van het project, werd ik uitgenodigd om bij de oplevering aanwezig te zijn en een kijkje te nemen in het distributiecentrum. Dat was een hoogtepunt en een mooie persoonlijke afronding van het project dat we met veel toewijding van alle afdelingen tot een goed einde hebben kunnen brengen.
Welke andere functie binnen NEDCON zou je voor een weekje willen vervullen?
Ik zou graag een week in de productiefaciliteit werken en het fabricageproces van dichtbij bekijken. Ik zou het boeiend vinden om meer te leren over de processen en de afzonderlijke stappen van de staalplaat tot de afgewerkte onderdelen.
Als je een dag directeur was van NEDCON, wat zou je dan doen cq. veranderen?
Dat is een moeilijke vraag en één dag zou veel te beperkt zijn om een totaalbeeld te krijgen en vervolgens de nodige veranderingen in gang te zetten. Daarom zou ik me op die ene dag concentreren op het bepalen van een strategie om ervoor te zorgen dat onze onderaannemers ook klaar zijn voor de komende, steeds groter wordende uitdagingen op het gebied van duurzaamheid en Health & Safety.
Hoe ziet NEDCON er over 5 jaar uit? Wat is de grootste verandering die je voorspelt?
Ik denk dat we ons de komende jaren meer moeten richten op milieubescherming en onze processen op dit punt moeten aanpassen. Aangezien we verder willen groeien, voorzie ik ook dat we over vijf jaar in een nieuw kantorencomplex werken waar plaats zal zijn voor meer mensen en we ook beschikken over flexkantoren zodat we gemakkelijker samen kunnen werken.
Ik geef de pen door aan…
Roman Bleha.
En ik wil het volgende aan hem vragen…
Onze projecten worden steeds groter en de eisen, bijvoorbeeld op het gebied van milieu, worden steeds strenger. Wat zijn de belangrijkste uitdagingen voor de productie die je voor de komende jaren voorziet en hoe willen wij die gaan aanpakken? ■
Het mysterie van verbinding
Al bijna 12 jaar zit ik samen met een vriend op de tribune bij de thuiswedstrijden van voetbalclub De Graafschap. Van kennissen krijg ik regelmatig de vraag hoe ik het als voetballiefhebber al zo lang volhoud. En ze zeggen het niet hardop maar de meewarige blik in hun ogen zegt: ‘bij die club die niet kan voetballen’. Ook voor het komende jaar hebben we een seizoenskaart gekocht. Zodat we kunnen blijven koukleumen op de tribune en we geen wedstrijd hoeven te missen.
En opeens lag er op alle bureaus een sjaal van De Graafschap met een bericht. NEDCON is officiële sponsor van De Graafschap geworden. Deze voetbalclub wordt niet vaak geassocieerd met het behalen van successen, dus het kwam toch als een verassing voor mij. Wat is dan toch de reden geweest voor NEDON om te kiezen voor een partnerschap met De Graafschap? Het mysterie van de aantrekkingskracht van De Graafschap… Het klinkt als een fijn onderwerp voor deze column. Er was gelukkig ook weer ruimte gekomen voor een luchtiger onderwerp. Corona hield zich koest en in heel Europa haalde we eind februari even opgelucht adem. Maar de adem stokte helaas snel. Rusland deed een massale inval in Oekraïne en er volgden massale boycotten. De wereld in rampspoed.
Deze nieuwe crisis kan toch niet onbenoemd blijven in de column? Direct of indirect, het raakt bijna iedereen in de wereld en dus ook NEDCON. Mijn leeftijd speelt mogelijk een rol bij de twijfel die ik voel. Ik ben namelijk geboren in oktober 1962. Deze maand staat bekend als de maand van de ‘Cubacrisis’. De wereld stond op de rand van een kernoorlog. De Cubacrisis was snel bezworen maar dat voorkwam niet dat in de 30 jaren die volgden Oost en West lijnrecht tegenover elkaar stonden. De situatie is nu natuurlijk anders, maar Oost en West lijken opnieuw twee diep gescheiden werelden. Het is toch niet heel gek dat door de oorlog en de boycotten, sombere beelden van decennia geleden komen boven drijven? Maar laat ik wel volledig zijn: aan de oorzaak van het sombere wereldbeeld konden we niet veel doen in die tijd, behalve zo nu en dan protesteren. Maar van somberheid zelf was niet echt sprake. Het was meer een tijd van veel muziek, lol, vrijheid en onbegrensde mogelijkheden.
Terug naar NEDCON, de organisatie moest reageren op een grote mate van onzekerheid. En heeft zelfs maatregelen moeten nemen die fors doorwerken naar opdrachtgevers. Dat zijn geen maatregelen die je graag neemt. Maar laten we optimistisch blijven. Ik heb weinig kennis van economie en in deze zalige onwetendheid zie ik nog een halfvol glas. Want gaat economie niet over verdeling van schaarste. En als werknemer van NEDCON denk ik bij verdeling aan ‘distributie’ en bij schaarste aan het aanleggen van voorraden en dus ‘opslag’. Toevallig heeft NEDCON verstand van beide. In een nieuwe wereld met grote economische veranderingen, zelfs vol met boycotten, liggen ongetwijfeld weer nieuwe kansen.
Nu ik deze positieve blik heb opgeworpen, blijf ik in deze column nog steeds met een probleem zitten. Hoe kun je een oorlog en boycotten invoegen in een column, waarvan je wilt dat die ook handelt over mysterie van De Graafschap? Dat is natuurlijk niet mogelijk. Altijd zul je tekortdoen aan de ellende die de oorlog veroorzaakt. Dus een poging daartoe is meer een appel op een rekkelijk denkproces.
Maar gaan al deze onderwerpen niet over verbinding? Uit vele jaren toeschouwerservaringen, kan ik bevestigen dat de veel geroemde sfeer in het stadion een groot gevoel van verbondenheid kan geven. Verbinding via partnerschap is een duurzame stap om succesvol je doelen te kunnen bereiken. Het is dus niet zo gek dat NEDCON de route via De Graafschap zoekt om de binding met de regio te vergroten en zo op zoek te gaan naar de kansen die zo vlakbij liggen.
De historische binding van Oekraïne en Rusland is zo groot dat Rusland de hoofdstad Kiev ziet als de bakermat van zowel Rusland en Oekraïne. Hoe is me nu een raadsel, maar we kunnen alleen maar hopen dat de verbondenheid ooit weer door beide partijen positief gevoeld kan worden. En zo de wereld weer een stukje in de richting van minder verdeeldheid kan voeren.
Het mysterie van de aantrekkingskracht van De Graafschap heb ik niet kunnen ontrafelen. Maar is het mooie van een mysterie niet, dat het een mysterie blijft? ■
