HALTE VAN DE MAAND >MAURICE LEMONNIER
Wie was eigenlijk Maurice Lemonnier, de man naar wie nog bij leven een van de centrale lanen werd genoemd? Charles-Jean-Maurice Lemonnier werd op 12 januari 1860 geboren in Bergen. Daar studeerde hij eerst voor ingenieur maar deed er ook nog rechtenstudies bij. Aanvankelijk begon hij zijn carrière bij de Belgische Spoorwegen. Hij trouwde met de dochter van een Henegouwse volksvertegenwoordiger en werd op die manier opgemerkt door Paul-Emile Janson, de leider van de linkse vleugel van de liberalen. Lemonnier was samen met Janson bij de eerste liberalen om te ijveren voor het algemeen stemrecht. In 1890 wordt Lemonnier gemeenteraadslid en later schepen van Openbare Werken, een ambt dat hij meer dan 25 jaar zal uitoefenen. In 1892 volgt een korte passage in de Kamer maar twee jaar later raakt hij niet herverkozen. In 1902 lukt het hem wel om verkozen te geraken en in 1924 wordt hij zelfs mede-ondervoorzitter van de Kamer. De reden waarom de Brusselse gemeenteraad bij de bevrijding in 1918 besluit om de Henegouwenlaan om te dopen tot Maurice Lemonnierlaan heeft te maken met de heldhaftige houding van Lemonnier tijdens de Eerste Wereldoorlog. Lemonnier volgt in septem-
ber 1914 burgemeester Adolphe Max op nadat deze gearresteerd wordt. Max zal de oorlogsjaren in Duitsland doorbrengen en in november 1918 triomfantelijk worden onthaald. Lemonnier neemt Max’ taken over maar zal op zijn beurt, in 1917, worden gearresteerd en gede-
porteerd. In Het Laatste Nieuws van 1930 roemde men Lemonnier omdat hij “zonder versagen streed tegen de eischen van den bezetter en omdat hij onaangetast de gemeenschappelijk eer van de stad handhaafde”. Op donderdag 11 september 1930 sterft Lemonnier aan een longembolie op zijn landgoed te Lavaux-Saint-Anne. De inhuldiging van een van zijn grootste verwezenlijkingen als schepen van Openbare Werken zal hij niet meer meemaken, namelijk het Eeuwfeeststadion op de Heizelvlakte (later omgedoopt tot Koning Boudewijnstadion). Hij krijgt een graf op de begraafplaats van Brussel te Evere. Stefan Moens
© STEFAN MOENS
9
