VIERKANT VOOR HET LAND
U m t w o D h v b h i D n s o D m n d b s o
D
M n r w m z p a i a k i
Jos Verschueren – Poeleinde Wortel – bezitter Vlaams Paard In de jaren 50 verdween het werkpaard van onze akkers. Tussen de beide oorlogen had het aantal zich hersteld nadat Duitsland tijdens WO I meer dan 100.000 van de beste paarden had opgeëist. Waren er in 1950 in België nog 215.000 ingeschreven, met de komst van de mechanisatie en motorisatie ging het daarna snel achteruit. Het Vlaamse paard was tijdens de middeleeuwen zeer gegeerd als strijdros. Met de opkomst van de artillerie (buskruit) in de15de eeuw werden de zware knollen echter systematisch vervangen door lichtere en meer wendbare Arabische paarden. In de Kempen kennen we het boerenpaard vooral als akkerpaard maar het werd ook met tienduizenden ingezet als ‘natiepaard’ in de haven, als boomsleper in de Ardennen en, als zielig dieptepunt, als mijnpaard. In 1885 kende de Société Nationale du Cheval de trait Belge nog drie categorieën trekpaarden: Vlaamse Paarden, Brabanders en Ardenners.
In 1886 echter werd het Vlaams Paard als ras geschrapt en, op zoek naar nog een national symbool, gewoon Belgisch trekpaard genoemd. Dat had als gevolg dat ook het Vlaamse Paard hier te lande vermengd werd met andere rassen. Gelukkig was de uitvoer naar Amerika in diezelfde periode zo gigantisch groot, dat het er in zijn zuivere vorm tot heden bleef bestaan, weliswaar onder de benaming Belgian. Sinds een twintigtal jaren voeren enkele liefhebbers het zuivereVlaamse Paard weer in vanuit Amerika (Amish). In 2005 ondertekende toenmalige minister-president Leterme zelfs een ministerieel besluit dat het Vlaams Paard weerom als ras erkent. Jos Verschueren (54) is één van de hobbyisten die, uit louter jeugdsentiment, enkele Vlaamse paarden houdt. Hoewel zijn paarden niet raszuiver zijn en (nog) niet ‘geleerd’ zijn ze een rustpunt in het landschap en een mooie getuigenis van levend erfgoed.(lvr)
62 - DECEMBER 2009
DHM_dec_296.indd 62
19-11-2009 11:26:37