oktober 2008 - De Hoogstraatse Maand

Het levenswerk van architect J.L. STYNEN

Niels Jespers in BOLIVIA Hanne

DORPSPOLITIEK voor de fusie

column Buren

Lezers die al de derde leeftijd hebben bereikt worden regelmatig geconfronteerd met de vaststelling dat er toch veel verandert in een mensenleven. Welk huis had in de jaren vijftig al centrale verwarming of een badkamer met warm en koud water? Boeren hadden nog geen honderd melkkoeien en tuinders geen tien ha serres nodig om een behoorlijk inkomen te garanderen. We kenden bijna iedereen in het dorp. Slechts enkele mensen hadden een auto en het paard was op het platteland onmisbaar. Op de wereldtentoonstelling in Brussel wisten we niet waar eerst kijken. Expo ’58 was het begin van de grote ommekeer.

Een halve eeuw geleden zag je ’s avonds nog de mensen op een stoel voor het huis zitten om te kijken wie er zoal voorbij kwam of om wat te praten met de buren. In de winter gingen buren bij elkaar op bezoek om te kaarten. Een goede verstandhouding met de buren was echt wel nodig. Men moest elkaar kunnen helpen bij ziekte, een ongeval of een andere noodsituatie. Er waren nog geen zorgverenigingen of gespecialiseerde instellingen om dergelijke noden op te vangen. Bij alle belangrijke gebeurtenissen speelden de buren een rol. Tijdens de jaarlijkse dorpskermis werden volksspelen tussen de gebuurten georga-

niseerd. Men ging samen met de buren op café. Bij een gouden bruiloft was gans het gebuurte dagen aan het werk om een flinke stoet te bouwen die de levensloop van het echtpaar moest uitbeelden. Als iemand in het gebuurte overleden was, zorgden de buren voor alles: het verwittigen van de verre familie, het wassen en kleden van de overleden persoon, enz. Elke avond werd er in de beste kamer waar de overleden man of vrouw lag opgebaard door de buren een rozenkrans gebeden. Het waren ook de buren die de kist naar de kerk droegen.

Enkele jaren later verdwenen deze tradities. Burenplicht werd een vreemd woord. Mensen werden meer mobiel en zochten dikwijls ander en beter werk buiten het dorp. In de jaren zestig en zeventig groeide stilaan ook het verschijnsel van de tweeverdieners. Man en vrouw werkten buitenshuis en de vrije tijd werd volledig besteed aan het eigen gezin. Men had meer middelen en minder tijd voor de buren. Er ontstonden ook allerlei organisaties die de buren wat overbodig maakten. Het leven met de buren in een gebuurte werd onbelangrijk.

Na de grote fusie van de gemeenten in 1976 werden in verschillende dorpen dorpsraden of gemeenschapsraden opgericht. In deze raden za-

ten dan afgevaardigden van allerlei verenigingen maar om de niet-georganiseerde burger hierbij te betrekken zocht men ook vertegenwoordigers van de gebuurten. Het was dikwijls niet eenvoudig om zo iemand te vinden. Veel gebuurten hadden nog wel (min of meer) een bestuur maar de werking stelde dikwijls niet veel meer voor. Heel merkwaardig, maar een kwarteeuw later lijken de buren en de gebuurten weer belangrijker te worden. Mensen die in dezelfde wijk wonen, zoeken weer meer contact met elkaar. Men wil elkaar toch beter leren kennen en een sportieve activiteit of een feestelijke gebeurtenis is dan een goed moment. Het gaat niet langer om burenplichten in noodsituaties, maar wel om de gezelligheid, het contact met de mensen uit de onmiddellijke omgeving. Vandaag gaan buren soms samen op stap of organiseren een barbecue. Het is wel opvallend dat deze herleving van de buurtschap het sterkst is in wijken met jonge gezinnen en in straten met nieuwkomers. Zij hebben blijkbaar het meeste nood aan dit sociaal weefsel.

De oudere inwoners kijken dikwijls een beetje van op de zijlijn toe maar vinden het wel mooi. De buren en het gebuurte zijn terug van weggeweest. (js)

BABYBOOM IN HOOGSTRATEN??

(Foto: Leen Buylinckx)

HOOGSTRATEN/MINDERHOUT - Vrijdagavond 29 september liepen de telefoontjes binnen op de redactie, waarvoor nogmaals dank. Op het Minderhoutse voetbalveld, in de Moerstraat, maar vooral in de Molenstraat liepen pilaren, daken en bomen vol met ooievaars en de straten vol met mensen. Waar de schoolgaande jeugd haar vakantie stilaan afrondde, begon voor deze klepperende vogels de jaarlijkse overwintering in het zuiden. Een honderdtal ooievaars moeten we gezien hebben en mensen nog veel meer. Hartverwarmend hoe het moeder natuur in deze tijden van ieder op zijn eigen domein toch lukte om de mensen aan het buurten te krijgen. Wondermooi was het zicht op de Salm Salmmolen, waar erfgoed en natuur nu echt hand in hand gingen. Een jong koppeltje dat misschien iets te verwachten had fotografeerde vrouwlief-met-ooievaarsmolen. En dokter Van der Pas, die zijn molen – overigens met spijt in het hart – van de hand doet, verwoordde het als volgt: “De gynaecoloog trekt weg en de ooievaars komen in de plaats.”. “Zo zal Hoogstraten wel aan 20.000 inwoners komen,” voegde iemand anders er aan toe … Waard om zien was het in elk geval.

Vroeger was het beter…. !! (??) DORPSPOLITIEK van voor de fusie

Met de fusie der gemeenten verdwenen Minderhout, Meer, Meerle (met Meersel-Dreef) en Wortel. Ze werden een deel van de stad Hoogstraten. Met het verdwijnen van die kleine gemeenten verdwenen ook hun politiekers en vooral de manier waarop ze politiek voerden. Met een burgemeester, schepenen en raadsleden die men persoonlijk kende, die men kon ‘plaatsen’ in de eigen kleine omgeving die het dorp was. Men kende hun vader en hun moeder, de grootouders en de rest van de familie, men wist waar ze woonden en wat ze deden.

Nu de fusie al meer dan 30 jaar achter ons ligt, weten velen onder ons niet meer wat dat betekende: die kleine zelfstandige dorpen. Hoog tijd om met enkele oudgedienden van toen (velen zetelen ondertussen al in de eeuwige gemeenteraad) terug te blikken op de laatste legislatuur voor de grote fusie. Om te weten te komen of het vroeger beter was.

MEERLE Een gesprek met Jan Jacobs

Voetbal en fanfare bepaalden het beleid

MEERLE - Er was een eenheidsbestuur, meestal waren er eenheidslijsten en Adriaan Glenisson bleef er meer dan 30 jaar burgemeester. Toch is het beeld dat er in de gemeente Meerle in de periode tussen de oorlog en de fusie politiek en bestuurlijk niets of nauwelijks iets veranderde verkeerd. Dat is de overtuiging van Jan Jacobs, een van de oud-strijders van voor de fusie. Hij was er al van 1958 bij als gemeenteraadslid en was tijdens de laatste legislatuur schepen.

Een werkman in de gemeenteraad

Jan is geboren en getogen Meerlenaar. Hij werd geboren op een boerderij op Schuivenoord, dicht tegen het bos. Later verhuisde het gezin naar een boerderij op de Chaamseweg, die toen nog Elsakker heette. Jan was de oudste van zeven. Op school haalde hij puike resultaten en meester Vermeulen is meermaals op de Elsakker komen pleiten om Jan verder te laten leren. Hij was heel graag onderwijzer geworden, maar vader Jacobs had er geen oren naar en kon hulp thuis goed gebruiken. Jan bleef tot zijn 19e thuis werken. Dan werkte hij een tijdje bij ‘Lauwers’ en daarna bij Van Paesschen (de paardenmannen in Hoogboom).

Omdat er in de landbouw geen werk was voor al die landbouwerskinderen, deed Jan wat velen met hem deden en later zouden doen. Hij ging in de fabriek werken, hij werd werkman. Een keuze die in zijn leven een grote rol zou spelen en hem uiteindelijk ook in de politiek zou brengen. De grote sociale strijd mocht toen misschien

al gestreden zijn, aan het lot van de werkman viel nog heel wat te verbeteren. “Ik heb dat altijd onrechtvaardig gevonden, dat de heren, de welgestelde boeren en handelaars, de werkmens overal buiten wilden houden. Wij voelden ons toen nergens vertegenwoordigd”. Jan bekeerde zich al snel tot de vakbond, de christelijke vakbond wel te verstaan, socialisten waren er op het platteland niet zo veel te vinden. Hij werd vakbondsafgevaardigde op het werk, maar ook voor de werkmannen van het dorp. Veelal grensarbeiders, wat hen nog al eens tussen twee stoelen deed belanden. Wonen en belastingen betalen in België, werken en sociale verzekering in Nederland. Zowel het ACV als de koepel ACW trokken hun lot aan. Jan was hun man in Meerle. Tegelijk was hij actief in een groeiende KWB. Als lid en snel als wijkmeester en later als secretaris.

Dat sociaal engagement zou Jan al snel naar de politiek brengen. In 1958 stond hij als kandidaat voor de CVP op de eenheidslijst voor de gemeenteraad in Meerle. Voor dat plaatsje op de lijst had hij moeten vechten, want bij de CVP waren

het toch vooral de boeren die de lakens uitdeelden. Toen de ‘arbeidersvleugel’ zijn rechtmatige plaats wou opeisen, moest dat bepleit worden bij grote voormannen van CVP in de streek, Henri Desmedt, de oude notaris Rommens, Juul Mertens. Jan had de steun van KWB en het ACW en zij overtuigden de voormannen. Ook de opkomende tuinbouwers kozen toen eerder de kant van het ACW. “Ge moet zeggen gelijk het is, ”betoogt Jan, “de grensarbeider in de fabrieken in Nederland en de tuinbouw hebben hier in ons dorp de welvaart fors verhoogd!”.

Jan werd niet rechtstreeks verkozen, maar was voor CVP de eerste opvolger. In 1959 verongelukte raadslid Jaan Van Bavel en moest Jan zijn

plaats in de gemeenteraad innemen. Nadat burgemeester Glenisson hem de eed had afgenomen, wees deze hem de plaats aan naast de liberaal Lauwers, van het kasteeltje van den Elsakker. “Die had eerder gezegd dat hij zolang hij kon zou tegenhouden dat er een werkman in de gemeenteraad zou komen. Die hoorden daar niet thuis, vond hij. Toen ik naast hem moest plaatsnemen, heb ik hem gezegd ‘en nu zit er toch een werkman in, en nog wel naast u!’. Ik heb hem meteen gezegd dat ik er niet meer zou weggaan ook niet. Hij was er niet blij mee.”

Overloperij van 1970

De laatste verkiezingen voor de fusie hebben in Meerle voor heel wat ophef gezorgd. Er kwamen 2 lijsten op, Gemeentebelangen met burgemeester Adriaan Glenisson op kop en de lijst Modern Gemeentebeleid, met vooral CVP-ers van ACW strekking. Marcel Vanderbruggen was als lijsttrekker. Op de lijst Gemeentebelangen stond ook Charel Van Den Heuvel, hoewel altijd een notoir man van de Christelijke Arbeidersbeweging, zowel in ACW als in KWB. Hij vormde er een tandem met Jan Jacobs. Maar hij was blijkbaar niet erg gewild bij Modern Gemeentebeleid en stond dus bij de burgemeester op de lijst. Jan stond 2e op de lijst Modern Gemeenbeleid en haalde er de meeste voorkeurstemmen.

Maar de lijst Gemeentebelangen won de verkiezing met 6 zetels tegen 5 voor Modern Gemeentebeleid. Zij zouden dus het bestuur vormen, met Glenisson als burgemeester en Antoon Verleye en Geert Marijnissen als schepenen. Wat echter bij de meerderheid gevreesd werd, kwam uit bij de verkiezing van de schepenen in de gemeenteraad. Charel stemde met de Modern Gemeentebeleid mee. Het bezorgde hemzelf en ook Jan Jacobs een schepenzetel. “Heel erg was ik daar niet bij

betrokken”, zegt Jan “maar het mag duidelijk zijn dat er hard op Charel ingepraat is om hem zo ver te krijgen en dat ze vanuit ACW kringen daaraan hebben meegewerkt”. Het resultaat was wel dat de ‘arbeidersstrekking’ in de gemeenteraad veel meer zeggenschap kreeg. De heisa hield enige tijd aan in het dorp en ook de kranten deden een ferme duit in het zakje, maar stilaan werden de plooien gladgestreken en toog het college aan het werk.

Fanfare en voetbal

“Dat is altijd zo geweest na de oorlog, met de verkiezingen was er wat frictie, dan volgde zes jaar goede verstandhouding in het bestuur. Burgemeester Glenisson was daar breed in, die zorgde voor rust. Zo kon ieder zijn ding doen. Het grote instrument om voor de bevolking goed te doen waren de toelagen aan de verenigingen. Eigenlijk was de gemeenteraad zowat een spiegel van het verenigingsleven. Elke vereniging had zijn manneke in de raad. De fanfare, de voetbal, de gilden, de duivenbond …. De verenigingen hadden zo wel wat impact. Als zij tevreden waren, was het meestal goed”. Destijds vergaderde de gemeenteraad maar om de twee maanden. Later, de laatste jaren werd dat opgetrokken tot elke maand. Het college vergaderde om de twee weken, altijd in de voormiddag. “Daaraan kon je zien dat tot dan burgemeester en

en kon zomaar geen verlof nemen om schepen te gaan spelen. Op mijn vraag zijn we dan ’s avonds gaan vergaderen”.

De dossiers werden goed voorbereid door de secretaris, Adriaan Van Boxel en de klerk René Vanderhenst. “Of dat een gemeente in die tijden goed bestuurd was, hing veel van die mannen af. Het waren dikwijls de enigen die de inhoud van het dossier goed kenden. Ik moest nog alles leren. Gelukkig heb ik via het ACW heel wat vorming kunnen volgen. Gaandeweg begon je wel te weten hoe het in mekaar zat.”

Jan zijn bevoegdheden waren huisvesting, patrimonium, sport en cultuur. Toch geen onbe-

” Elke vereniging had zijn manneke in de raad. De fanfare, de voetbal, de gilden, de duivenbond ….

langrijke departementen die tijd. “Wij hebben in Meerle hard geijverd voor nieuwe verkavelingen. Eerst de wijken van de landeigendom, later de twee IOK-verkavelingen Dal I en II. Want net als nu was er toen nood aan betaalbare woningen en gronden. We moesten ook denken aan het voortbestaan van de scholen hier. Geen huizen, geen kinderen, geen scholen. Daar hebben we hard aan getrokken en dat was voor het ACW ook een belangrijk strijdpunt”. Nu heel groot was het patrimonium van Meerle niet. “Eigenlijk waren er maar een paar straten. De rest waren landbouwwegen. Op dat gebied

Het schepencollege tijdens de laatste legislatuur. Vlnr. Een ambtenaar van Kleine Landeigendom, Mit Schrijvers (bediende), Charel Van Den Heuvel (schepen), Adriaan Glenisson (burgemeester) en Jan Jacobs (schepen)

ling. In de laatste legislatuur hebben we in het dorpscentrum nog voor waterleiding en goede riolering kunnen zorgen, de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat dit mogelijk was dank zij de subsidies van de staat. De middelen van de gemeente zijn nooit groot geweest, de belastingen die bleven op hetzelfde peil, zoals in de andere gemeente in de omgeving. De uitgaven werden daaraan aangepast, grote schulden werden er niet gemaakt.

“Veel personeel was er ook niet. Op het gemeentehuis werkten er vier mensen, de garde inbegrepen. Bij de elektriciteitsregie waren er 2 vaste werkkrachten, Jan de Bie en Louiske Michielsen. Dan 2 werkmannen, Juul De Bie en onze Louis, en dan nog 2 tot 4 contractuelen, gesubsidieerden waren dat. De gemeente had een werkhuis en een tractor en een kar. Daarmee werd ook het huisvuil opgehaald”.

Rijk werd je van een mandaat niet. “Een gemeenteraadslid trok drie, vierhonderd frank. Een schepen kreeg een paar duizend frank per drie maanden”.

Fusie

Tegen de fusie keek men toch wel op. “We wisten dat er iets moest gebeuren, dorpen gelijk het onze waren te klein om alles op z'n eentje rond te krijgen. Ge geraakte eigenlijk te weinig vooruit, al was er de laatste jaren wel evolutie geweest, met die nieuwe woonwijken. Maar wij hebben eigenlijk eerder gerekend op een kleinere fusie. Meerle, Meer, Dreef en een deel van Minderhout, het stuk langs deze kant van de Mark zeg maar. Maar toen werd het een fusie van 4 kleinere gemeenten en het grote Hoogstraten. Daar hadden wij moeite mee, we vonden dat een mastodont. We vreesden niet meer aan de bak te komen. Te ver, Meerle en Dreef liggen meer dan 11 km van het centrum. We waren bang dat we verlaten kindekens zouden worden”.

Dat is in zekere zin meegevallen achteraf, al heeft het veel zweet en tranen gekost om ze daar in Hoogstraten van te overtuigen dat de grens nu tot Strijbeek reikte. Maar alle dorpen hadden wel een beetje dat gevoel, dat Hoogstraten het belangrijkste was. Het is ook het centrum en men dacht meer centraal. Samen met de raadsleden van de andere dorpen hebben we aan een zeel getrokken. Die raadsleden klikten aan mekaar, deelden het zelfde gevoel”. En nu? “Ik volg het nog wel en mijn oordeel is niet echt veranderd tegen in het begin. Ik vind en vond het te log. Laatst heb ik het nog aan Tinne Rombouts gezegd. Het is een grote trein die daar op de rails staat, maar de locomotief tuft niet meer. Zie dat ge hem in gang blijft houden”.

De kleine man

Jan is achteraf content dat hij dat allemaal gedaan heeft en meegemaakt. “Sommigen hebben muziek in hun genen, bij mij was dat een groot gevoel voor rechtvaardigheid. De manier waarop toen ik jong was de heren omgingen met hun landbouwers, huurders, arbeiders heeft me altijd hooggezeten. Mijn drijfveer is altijd de kleine man geweest, ik was er zelf een. Ik heb me kun-

nen opwerken, maar ben altijd achter hetzelfde vaandel blijven lopen. Dienstbetoon was voor mij geen vies woord, ik wilde er zijn als mensen mij nodig hadden en maakte daar tijd voor. Vergis u niet, er waren in die jaren veel mensen die hulp nodig hadden, al was het maar om een brief te schrijven, om naar de juiste dienst verwezen te worden in dat grote staatsapparaat. De meeste mensen kunnen dat nu zelf, maar toen was dat niet het geval. Ik heb er veel voor teruggekregen ook. Daarbij komt dat ik altijd een goeie vrouw

daarvoor gehad heb, die me altijd gesteund heeft, die me de tijd daarvoor gegeven heeft.”

“En ik heb ook altijd goed kunnen opschieten met de andere politici, van welke strekking of partij ze ook waren. Je mocht van mening verschillen, maar het verste kom je met een goede verstandhouding. Daarbuiten moet je met mekaar vriendelijk kunnen omgaan, samen een pintje drinken en een sigaar roken. Ik heb dat altijd gekund en veel gedaan”. (jaf)

annemie ka psalon 0476 44 32 19 slommerhof 34 • 2320 hoogstraten vanaf 1 oktober 2008, di tem zat

Men kon vooral goed zwijgen

Op 11 oktober 1970 waren het de laatste verkiezingen voor de fusie. Zoals bijna altijd in Wortel was er ook nu maar één lijst, en ook zoals altijd was dat een CVP-lijst. De mensen moesten dus niet gaan stemmen. Op die lijst, samengesteld door het CVP-bestuur, stonden maar enkele nieuwe namen en bijna geruisloos werd het nieuwe gemeentebestuur geïnstalleerd.

Eén van die nieuwe kandidaten was de toen 37-jarige leraar Frans Snels. Hem gingen we eens aan de tand voelen over zijn belevenissen in de Wortelse gemeenteraad, van 1970 tot 1976. (Frans heeft in die periode maar 4 jaar gezeteld omdat hij begin jaren ’70 gedurende 2 jaar in Congo verbleef met zijn gezin)

Van vader op schoonzoon

Frans: Toendertijd schreef ik voor Het Worteltje en ging ik regelmatig de gemeenteraad bijwonen om daar verslag over te doen. Ik moet zeggen dat ik in al de tijd dat ik dat deed de enige was die daar op de publieke stoelen zat. Ik had zo soms mijn eigen gedacht over de zaken die daar te berde werden gebracht maar ik moest natuurlijk zwijgen. Maar zo kreeg ik toch zin om ook in de gemeenteraad mijn woordje mee te spreken. Mijn schoonvader Karel Fransen zat toen in de raad en hij stelde me voor om zijn plaats in te nemen toen de nieuwe lijst voor de verkiezingen van oktober 1970 werd samengesteld. Ik kocht een partijkaart – dat was een eerste eis - en stelde me voor als kandidaat bij het CVP-bestuur, toen voorgezeten door Juul Noeyens. Zo, zonder slag of stoot, kwam ik in de gemeenteraad en mocht daar voortaan mijn mondje roeren. Staf Peerlinck nam mijn plaats in als verslaggever voor Het Worteltje.

Altijd te weinig geld

We hadden 2 schepenen; Vic Van Opstal, bevoegd voor Openbare Werken, en Charel Sommen die zich met het Onderwijs moest bezig houden. In feite waren dat vooral de Openbare Werken die ter sprake kwamen wat betekende dat om de zoveel jaar, als men genoeg geld in kas had, een nieuw stuk weg kon aanleggen (verharden in feite). Ik meen dat in die hele legislatuur maar één weg is aangelegd, de Beukendreef namelijk. Er werd voortdurend geklaagd over een tekort aan middelen; men hoefde ook geen plannen te maken want er was geen geld om ze uit te voeren. Maar wat wilt ge, Wortel is klein, er wonen geen rijke mensen, er staan geen grote villa’s, waar moest het geld vandaan komen? Men had eigenlijk maar geld genoeg voor de lopende zaken: huisvuilophaling, klein onderhoud, de lonen van de secretaris en zijn klerk, en van de veldwachter. De zitpenning van een raadslid bedroeg 300 à 400 frank per vergadering . Dan was er ook nog het OCMW (in die tijd de Commissie van Openbare Onderstand) maar in Wortel woonden gelukkig al even weinig arme mensen als rijke zodat er ook daar weinig geld nodig was om hen te ondersteunen. Ik herinner me dat er wel bonnen werden uitgereikt waarmee behoeftige mensen steenkolen konden krijgen in de winter. Ik herinner me ook een jaarrekening

van het OCMW, die bedroeg 130.000fr gespendeerd op een jaar tijd.

Het geld dat er was, werd zeer zuinig besteed; men wilde zeker geen schulden maken. Bij grote projecten als de bouw van een nieuwe jongensschool, werd er natuurlijk goed uitgekeken en was er nadien weer voor veel jaren geen geld meer.

Geen pottenkijkers

Zo om de 2 maand was het gemeenteraad en weinig mensen van Wortel waren daarvan op de hoogte. Dat wilde men ook liefst zo houden. Niemand buiten de eigen raadsleden wist wanneer die raad doorging en wat er besproken zou worden. In die tijd had men nochtans overal de mond vol van inspraak – de burger moest bij het beleid betrokken worden – maar zo niet in Wortel. Toen ik aandrong dat er toch enige bekendmaking zou zijn, bijvoorbeeld een aankondiging aan het raam van het gemeentehuis, werd dat terstond afgewimpeld. De raad had ooit twee brieven van inwoners ontvangen met klachten of vragen (?) (waarover die brieven gingen werd ons, gewone raadsleden, niet meegedeeld). Het enige commentaar van de schepenen was dat dit toch een spijtige zaak was, “daaraan ziet ge dat de mensen niet meer content zijn” en daarmee was de kous af..

De enige mensen buiten de raad die ik daar gezien heb al die jaren waren Staf Peerlinck, verslaggever voor Het Worteltje, Charel Versmissen van de krant kwam twee keer langs en één keer Milia Horsten die kwam luisteren naar wat de gemeente dacht over de fusie van de twee lagere scholen in Wortel.

De laatste gemeenteraad van Wortel. Zittend van l. naar r.: Charel Sommen, secretaris Marcel Kimpe, Alfons Pemen, Vik Van Opstal. Staande van l. naar r. Jan Oomen, Frans Snels, Rik Haest, Staf Van De Poel, Frans Geerts, Rik Van Bavel.

Voetbaloorlog

Een staaltje van goeie ouwe dorpspolitiek beleefde Wortel in 1951 toen de partij Gemeentebelangen het licht zag. Deze oppositiepartij – wellicht een unicum in de Wortelse geschiedenis – was ontstaan door ruzie van de voetbalvereniging met de pastoor en de burgemeester. Pastoor Schellekens hield niet van de voetbalsport, zedenverwildering noemde hij dat (de korte voetbalbroek?) Hij meende ook dat een eerbaar meisje niet naar de wedstrijden mocht gaan en vele ouders luisterden naar hem en hielden hun dochters thuis ook als hun zonen op het veld stonden. De pastoor hield ook halsstarrig vast aan het beginuur van het zondagse Lof, 3 uur en dat was ook het beginuur van de voetbalwedstrijd.

Toen in 1951 V.N.A. kampioen speelde en de club een bal wilde organiseren, weigerde burgemeester Sijsmans de toelating om zo’n kampioenenbal te houden. De club omzeilde de toelating van de burgemeester door een privé-bal op touw te zetten. Toen dit bal goed en wel aan de gang was, viel omstreeks 10 u de rijkswacht binnen op bevel van de burgemeester en gelastte het bestuur om het bal te sluiten.

Dat was de druppel die de spreekwoordelijke emmer deed overlopen. Als zowel de kerkelijke als de burgerlijke overheid tegen hen was, zat er niet anders op dan een oppositiepartij op te richten. Met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen van 1952 werd de partij Gemeentebelangen opgericht, samengesteld uit spelers, bestuurders en sympathisanten van de voetbal. Na de verkiezingen bleek de nieuwe partij 3 van de 9 zetels in te nemen; die werden bemand door Frans Schrijvers, Rik Van Bavel en Jos Verschueren; ook Fons Pemen stond op die lijst. Zes jaar later versmelten de twee partijen en werd oud voetbalbestuurslid Fons

Twee belangrijke protagonisten vanzef Sijsmans (uiterst links) en pastoor Schellekens (3de van links). In het midden: secretaris Alfons De Clerck

De raad was meestal binnen het uur afgelopen, vragen werden amper gesteld al wilde de secretaris daar wel antwoorden. Er werd meer gezwegen dan gesproken Rond de jaren 70 was de schoolbevolking in Wortel zo gekrompen dat het bestaan van twee zelfstandige scholen voor jongens en meisjes onhoudbaar werd. Veel mensen in Wortel waren daar om bekommerd en zagen een fusie van de scholen als mogelijke oplossing. Maar daarover moest vergaderd en onderhandeld worden, o.m. met het gemeentebestuur. Er waren al besprekingen geweest met de ouderraad van de school, met pastoor Luyts en zelfs met het bisdom. Toen Milia Horsten als afgevaardigde van de ouderraad op de gemeenteraad kwam luisteren, stootte ze op een afwijzende houding van het overgrote deel van de raad. De burgemeester had vooraf zijn licht opgestoken bij de onderwijzers van de jongensschool en sommigen van hen zagen een fusie niet zo zitten, dus ook de burgemeester niet. Er werd echter, zoals gewoonlijk, geen klare taal gesproken, er werd zelfs meer gezwegen dan gesproken zodat de zaak a.h.w. geblokkeerd werd. Een van de onderwijzers is zich later wel komen verontschuldigen voor zijn stugge houding in dit debat. (Milia Horsten was zo begaan met de kwestie van de scholenfusie dat haar dat wellicht heeft aangezet om raadslid en nadien schepen van onderwijs te worden in de nieuwe gemeenteraad na de verkiezingen van 1976; daar heeft ze de fusie volledig kunnen verwezenlijken, niet enkel in Wortel)

Dure restauratie

Een van de belangrijkste gebeurtenissen in Wortel toen ik in de raad zat was de restauratie van de kerk. De overeenkomst met de aannemer was dat de kosten met 10% zouden verminderd worden als de werken vlot en tijdig verliepen. Nadat de werken gestart waren zag de aannemer echter al vlug problemen en hij vroeg meer tijd; het schepencollege stemde toe maar daardoor verviel ook de 10% vermindering. Dat was echter nog maar het begin, steeds waren er meerkosten, zodanig zelfs dat op het eind de kosten tot meer dan het dubbele waren opgelopen. Ik vond het een echte schande zoals de gemeente zich toen heeft laten doen . In die tijd zat ik in Congo en kon er weinig aan veranderen.

Er werd op de gemeenteraad weinig of niet geargumenteerd, ook weinig afgekeurd. Eén van de weinige keren dat ik dat heb gedaan was bij het toekennen van de subsidies aan de Biebond. Toen ik vroeg hoeveel imkers die vereniging telde, kreeg ik als antwoord “nul”en toen stemde ik tegen maar dat werd me niet in dank afgenomen, wel integendeel.

Het (Mark)water

was veel te diep

Ik ben altijd voor de fusie van de verschillende gemeenten in het Hoogstraatse geweest. Ik begreep dan ook niet goed waarom zoveel mensen, en vooral de gemeenteraad, ertegen waren.

Altijd maar klagen over tekort aan geld en dan tegen de fusie zijn waardoor ze zoveel meer zouden kunnen verwezenlijken voor Wortel! Ik kon daar niet bij. Puur chauvinisme volgens mij. En al die drogredenen die ze dan aanhaalden om hun tegenstem te verantwoorden, bvb. dat de Mark een natuurlijke grens was tussen Wortel en Hoogstraten en dat wij dus beter gescheiden zouden blijven … Het water was blijkbaar te diep en al die bruggen die over de Mark lagen dan? Die zagen ze op dat moment liever niet.

Er was ook de angst dat de burger te ver van het gemeentebestuur zou komen te staan maar wat zien we nu? De burger heeft nu veel meer inspraak (als hij tenminste wil) dan vroeger, krijgt veel meer kansen om zijn stem te laten horen, veel meer ambtenaren die hem ten dienste staan…Neen, voor mij was er geen enkel nadeel aan de fusie.

Tenzij misschien dat ik er niet meer bij was toen. De ondervinding die ik had opgedaan in de gemeenteraad in Wortel had me niet afkerig gemaakt van het politiek bedrijf en ik was opnieuw kandidaat voor het eerste gemeentebestuur na de fusie. Maar het heeft niet zo mogen zijn, ik werd niet verkozen. Ze wisten niet hoe goed ik was (lacht.) (Jof)

Op het gat van het paard

Burgemeester Alfons Pemen was een boer en zodoende meer op het veld bezig dan op zijn bureel Toch moesten er van tijd allerhande papieren getekend worden, zoals op afschriften van diploma’s, bvb. Als je hem dan thuis ging opzoeken zei zijn vrouw Marie waar hij op de akker bezig was. Daar gekomen nam de burgemeester de papieren aan, legde die op ’t gat van zijn paard en tekende.(dit is van “horen zeggen” en komt niet uit de mond van Frans)

Zo was hij ook, hij hield niet van gewichtigheid en dikdoenerij en hield alles liefst zo simpel mogelijk.

MINDERHOUT Een gesprek met Gust Adams

Het laatste oordeel uit Minderhout

Onze zoektocht naar een raadslid uit de Minderhoutse politiek van vóór de fusie bracht ons onvermijdelijk bij Gust Adams uit de Achteraard. Veel keuze was er immers niet want Gust is de enige overblijver uit deze periode. Alle anderen hebben niet alleen de politiek maar ook dit aardse tranendal vaarwel gezegd. Voor Gust waren de gemeenteraadszittingen onder burgemeester Jef Desmedt een heel gemoedelijke bedoening zonder spanningen of ruzies. Integendeel, de borrel en de kist sigaren waren nooit ver weg. Een terugblik uit een periode zonder oppositie, zelfs zonder verkiezingen.

Dag Gust, ben jij zelf van Minderhout ? Nee, ik kom eigenlijk uit Rijkevorsel. Mijn ouders woonden aan de Hees in de boerderij waar nu de vroegere commissaris van Hoogstraten, Omer Mees woont. Daar ben ik in 1936 geboren. Mijn ouders hebben daar geboerd tot in ‘52 waarna we verhuisden naar Minderhout. Die boerderij in de Minderhoutsestraat heeft intussen ook al lang plaatsgemaakt voor een verkaveling. Ik ben tot mijn veertiende naar school geweest, het grootste deel in Hoogstraten, het laatste half jaar in Minderhout. Ik zat toen alleen in het achtste leerjaar. In het zevende jaar zaten ook maar twee leerlingen. Die zijn later alle twee mijn schoonbroers geworden. Ik ben immers in 1964 getrouwd met Maria Stoffels uit Minderhout en samen zullen wij vijf kinderen op de wereld zetten. Vier jaar

later hebben wij hier op de Achteraard een stal gezet en twee jaar later er een huis bij gebouwd. Nu ben ik al een tijdje op pensioen.

Hoe kom je dan in de politiek terecht?

Ho, dat is stilletjesaan gegroeid. Ik ben altijd actief geweest in de BJB ( de latere KLJ) en bij de ruiters. Ik zat in het bestuur en deed het secretariaat van zowel BJB als van de BJB-ruiters. In die zin zat ik dus dicht bij de bron. Na onze trouw ben ik in het bestuur van de Minderhoutse Boerenbond gegaan. Burgemeester Jef Desmedt was daar ook de voorzitter van. En van het één komt het ander. Bij de verkiezing van 1964 heeft men mij gevraagd om in het OCMW te zetelen. In 1964 waren er nog wel verkiezingen omdat er twee lijsten werden ingediend. De oppositie-

Gust Adams aan de gevel van het oude gemeentehuis van Minderhout. Gust stond ooit model voor het beeld van deze Minderhoutse papboer, een beeld van buurman en kunstenaar Paul Verbeeck.

“Wij kwamen allemaal goed overeen. In die zes jaren zijn er nooit echt spanningen geweest, de sfeer was eigenlijk prima.”

lijst was een éénmanslijst van Bernard Sommen. Die kwam op voor de BSP, de socialisten, maar haalde natuurlijk geen zetel. En zo kwam ik in het OCMW terecht.

Een interessante ervaring in de aanloop naar de gemeenteraad ?

Daar was weinig ervaring te rapen. In die zes jaar dat ik daar lid van was, zijn we nooit bijeengekomen. Ik ben nooit uitgenodigd of opgeroepen geweest. Het OCMW-bestuur bestond uit 5 leden onder voorzitterschap van Jan Adams, maar zolang er geen vraag was voor hulp werd die raad niet bijeengeroepen. Die diende toen vooral voor in geval van nood.

Wanneer kwam dan het echte werk?

Bij de volgende verkiezingen in 1970 vroegen ze mij om op de lijst van de gemeenteraad te komen. Maar er werd geen andere lijst ingediend en dus werden er geen verkiezingen gehouden in Minderhout. Wij waren automatisch ‘verkozen’. Tot aan de fusie heb ik Minderhout mee bestuurd. We waren met zijn negen. Burgemeester Jef Desmedt en de schepenen Theo Daems en Jan Aerts in het college en vijf gemeenteraadsleden. De raad was samengesteld uit vijf afgevaardigden van de boeren (Jef Desmedt, Jan Aerts, Louis Sterkens, Stan Vermeiren en ik), drie leden van het ACW (Theo Daems, Jef Van den Bogerd en Stan Martens) en één middenstander (Karel Meijers). Stan Verlinden was secretaris en Jan Verheyen de veldwachter.

Zonder oppositie, dat moet gemakkelijk besturen geweest zijn?

Ja, dat was het ook. Wij kwamen allemaal goed overeen, wat niet wil zeggen dat er al eens geen compromissen moesten gesloten worden, maar er zijn nooit spanningen geweest. De sfeer was eigenlijk prima.

“Natuurlijk, dat was ook niet moeilijk”, komt Marie tussen, “die mannen vergaderden om een dikke sigaar te smoren en een goeie borrel te drinken” Gust schiet in een lach. Ja, wij betaalden om beurten een fles jenever. Allé, de raadsleden één fles, de schepenen twee keer per jaar en zo kwamen we heel het jaar rond. De secretaris ging die fles kopen en wij betaalden die dan. De sigaren kwamen van de gemeente. Wij kregen toen 200 frank zitpenning per gemeenteraad en een fles jenever kostte toen ook juist 200 frank. Na de zitting bleven wij ook meestal nog een potje kaarten.

Werd er dan ook wel een beetje serieus gewerkt?

Wij handelden ons programma af en op het einde van de raad bekeken wij wat we volgende keer zouden bespreken. Op die manier hadden we een maand tijd om eens bij onze achterban te informeren wat zij er zoal over dachten. De financies waren vrij goed, denk ik. Ik heb nooit gehoord dat er een tekort was, hoewel de opcentiemen onder het gemiddelde lagen. Eens per jaar kwam de ontvanger uit Turnhout naar Minderhout om zijn uitleg te doen bij de goedkeuring van de begroting. Alles wat er moest gebeuren, kon er ook gebeuren. Als er een vraag kwam om een weg te verharden of een gracht te kuisen, dan ging de garde eens kijken en bracht daar verslag van uit. Daarna werd dat behandeld in de raad. Ik heb ooit maar één persoon weten verschijnen op de gemeenteraad. Die had een aanvraag gedaan voor iets, en na het behandelen van dat punt was hij terug weg. Er kwam nooit iemand luisteren. Zelfs geen pers. De secretaris gaf gewoon het verslag van de raad door aan Charel Versmissen en dat was het dan. Wij hadden toen vier of vijf werkmensen van de gemeente. Zij deden de opkuis, herstelden de wegen, kuisten de grachten en haalden het huisvuil op. Dat was de tijd dat alle vuil nog in oude meststofzakken gestopt werd. Om de veertien dagen reed Vic Van Loon met zijn camion rond en werd dat huisvuil gestort in de kleiputten van de Desta aan de Schoorse Hei. Het is ook in die periode dat de discussie over een zuiveringsstation begon.

Dat was toch een project voor de latere fusiegemeente?

Ja, maar in ‘73 was er al sprake van een fusie en de beste plaats voor een zuiveringsstation was vlakbij de Mark in Minderhout. Ik herinner mij dat we eens met de ganse gemeenteraad naar Noord-Frankrijk geweest zijn om een zuiveringsstation in werking bezig te zien. Trouwens over die fusie is nog heel wat te doen geweest. Er is zelfs sprake geweest van twee fusiegemeenten: enerzijds Meer en Meerle samen en aan de andere kant Hoogstraten en Wortel. Minderhout zou dan opgesplitst worden en verdeel over die twee

nieuwe gemeenten. De grens zou de Mark zijn. Het stuk boven de Zeeman zou dan bij Meerle gekomen zijn. Hoe het uiteindelijk allemaal in zijn werk gegaan is weet ik niet, want daar lagen wij niet echt van wakker. Wel waren er een aantal voorstanders voor zo’n twee fusiegemeenten. Een burgemeestersambt was ook toen wel een belangrijke factor.

Hoe verliep voor jullie die fusie? Zoals je weet is die verkiezing in twee fazen verlopen in Hoogstraten. Ikzelf was geen kandidaat in 1976, later in 1982 wel weer terug. De uitslag in ‘76 was heel goed voor onze partij, de CVP, en het zag er naar uit dat Jef Desmedt de eerste burgemeester van de nieuwe fusiegemeente zou worden. Maar toen kwam er die klacht van de partij van Jos Van Aperen, de voormalige burgemeester van Hoogstraten. Er werden beschuldigingen geuit over misbruik van volmachten van mensen uit het rusthuis in Hoogstraten.

”

zelf nog enkele jaren in de gemeenteraad na de fusie gezeteld. Ik kwam als reserve in 1985 in de raad in de plaats van Marcel Vanderbruggen en heb die legislatuur uitgezeten tot 1988. Die periode stierven Marcel Vanderbruggen, Charel Sterkens, Jef Desmedt en Marcel Janssens.

Zijn er je nog bijzondere anekdotes bijgebleven?

Een leuke herinnering is zeker de inhuldiging van de E19 toen we allemaal samen in het Turfschip in Breda aan tafel mochten met Koning Boudewijn en Koningin Juliana van Nederland. Daarnaast ook zeker het reisje dat we met de gemeenteraad,

We betaalden om beurten een fles jenever, de raadsleden één de schepen twee.

(De verkiezingen werden ongeldig verklaard en na nieuwe verkiezingen kwam er in 1977 een nieuw bestuur met Fons Sprangers uit Meer als burgemeester en Jef Desmedt als eerste schepen in een CVP-FB-coalitie. De partij KGB van Jos Van Aperen belandde in de oppositie. jh).

Is de fusie volgens jou een goede zaak geworden?

Ik denk het wel. Ik vind dat Hoogstraten als fusiegemeente heel goed werkt. Het is natuurlijk allemaal groter, maar alles is veel beter georganiseerd. Er is ook meer geld. Er kunnen ook grotere investeringen gedaan worden en betere machines aangekocht worden. Er kan ook veel meer aan de gemeentewegen gewerkt worden, hoewel ik denk dat Minderhout in de tijd vóór de fusie als eerste de landbouwwegen verhard had. Ik heb

de ontvanger, de secretaris en de garde gedaan hebben naar de Moezel in Duitsland. Dat was op het einde van de zelfstandige gemeente Minderhout. Er zat nog wat geld in de zwarte kas en het leek ons toen zinniger om er zelf nog eens van te genieten . Anders zou het geld toch maar in de kas van de fusie verdwenen zijn.

Achteraf gezien, Gust, zou je het nog opnieuw doen?

Waarom niet? Maar ge moet natuurlijk de kans krijgen. Ik heb mijzelf nooit gepresenteerd. Ik ben altijd gevraagd geweest en ik heb het steeds gedaan om de zaak te steunen. Ik vroeg daarom altijd een plaats ergens achteraan de lijst. Het bedrijf ging bij mij altijd voor. Maar als gewestelijke voorzitter van de Landelijke Gilde was ik er meestal toch wel nauw bij betrokken omdat wij ook de lijst mee samen stelden. Nu heb ik er nog weinig interesse voor. Ik volg het wel van op afstand door de verslagen in de gazet.

Waar vroeger ernstige onderwerpen maar ook jeverer en sigaren de ronde deden, gaan nu de straffe verhalen over de toog.

MEER Een gesprek met Fons Sprangers en Jan Hoeck

De grote ommekeer

Het feit dat er in 1970 in Meer verkiezingen moesten gehouden worden baarde al opzien in het dorp. Dat was sedert 1938 niet meer het geval geweest. Altijd was er een eenheidslijst van CVP geweest rond de figuur van Aloïs Rommens. Maar toen was daar plots de lijst Volksbelangen rond Fons Sprangers, Arnold Van Aperen en Jan Hoeck. En toen die de CVP fors afdroogden met 7 zetels tegen 4, mocht je in Meer gerust van een aardverschuiving gewagen. Om over die memorabele periode te praten hebben we Fons Sprangers en Jan Hoeck, destijds respectievelijk burgemeester en schepen in Meer, een keer samen aan tafel gezet.

Opbouwwerk en Lenk

Fons Sprangers is genoeglijk gekend in de re gio. Geboren en getogen in Meer, werd hij er na 25 jaar bediende op het gemeentehuis ook burgemeester. Na de fusie was hij de eerste bur gemeester van de nieuwe fusiegemeente, later schepen en nog jarenlang raadslid. Eerst voor Fusiebelangen, later werd dat Agalev en nu Groen! Hij noemt zichzelf de eerste groene bur gemeester van Vlaanderen. Hij woont nog steeds met Jeanne in Meer. Hij is niet meer actief in de politiek, maar volgt alles op de voet. Jan Hoeck is een ander geval. Oudere Merenaars zullen zich hem nog wel herinneren, deze flam boyante ‘Hollander’. Voor de anderen stellen we hem even. Hoewel alles aan hem aan ‘Hollander’ doet denken, is Jan een rasechte Belg. Geboren in Antwerpen, groeide hij op in Essen. Zijn stu dies deed hij in Nederland, daar vond hij ook zijn echtgenote en zijn werk. Dan gaat een mens an ders praten, geen Vlaams meer, maar Nederlands. Vandaar dat iedereen hem in Meer als ‘Hollander’ aanzag toen hij er zich in 1968 kwam vestigen. Met veel geduld en ijver verbouwde hij een oud boerderijtje tot een mooie landelijke woning in de John Lijsenstraat.

Naast de taal had Jan zich ook de gekende mon digheid en openheid van onze noorderburen ei gengemaakt. Vanaf hij in Meer woonde interes seerde hij zich voor wat er daar omging. Door de verbouwingen aan zijn boerderij was hij veel op het gemeentehuis geweest “voor de nodige ver gunningen”, want ook dat besef had hij uit Neder land meegebracht. Daar leerde hij Fons kennen en het klikte meteen. Ze bleken er gelijklopende ideeën op na te houden over maatschappelijke en sociale ontwikkelingen, over milieu en ruimtelijke ordening. Ze werden beiden actief in ‘WON en LENK’. WON - Werkgroep Opbouwwerk Noorderkempen zouden we een voorloper kunnen noemen van de latere dorpsraden, een forum waar gemeentebestuurders en bewoners elkaar konden ontmoeten. LENK – een actiegroep voor

een leefbare Noorderkempen, was een echte milieuactiegroep die zich Meer en Meerle gevormd had naar aanleiding van de ruilverkaveling, met daarin de rechttrekking van de Mark.

“We raakten als snel in conflict met de ‘gevestigde orde’, met de boerenbond. Door mijn werk als voorlichter voor een uitgeverij, kreeg ik nogal gemakkelijk de journalisten van over de grens aan het schrijven over de situatie hier, over de slachter onder meer. Daar waren ze hier heel verrast over, want in de Belgische lokale pers bleef het akelig stil”.

was er telkens maar één lijst meer ingediend. Notaris Aloïs Rommens was sinds mensenheugenis en tot aan zijn dood burgemeester geweest. Er was van alles gaande dat de mensen aanbelangde (de ruilverkaveling), maar niemand wist goed wat. Los van mekaar vonden nogal wat mensen dat er best wat mocht veranderen en dat ze misschien wel een lijst zouden willen vormen. Ze vonden mekaar en zo kwam het dat luttele uren voor het verstrijken van de uiterste datum de lijst Volksbelangen werd ingediend. Een groep rond Jan en Fons vormden groep rond Arnold Van Aperen en Staf Elst. “Dat maar op het laatst indienen was een idee van Arnold” weet Jan, “dat was een goede strateeg. De tegenpartij ver-

Om tot resultaten te komen vonden Jan en Fons dat hun acties een politiek verlengstuk nodig hadden. Men zou de dingen in Meer alleen kunnen veranderen als men zijn ideeën in de gemeenteraad kon voorbrengen.

Aardverschuiving

Nu was er op politiek vlak in Meer al gedurende decennia geen beweging meer waargenomen. De laatste verkiezingen dateerden van 1938, daarna

wachtte het niet meer, de gazet had al geschreven dat er zoals vanouds geen verkiezingen zouden zijn. Plots ging alle aandacht naar die nieuwe lijst”. Consternatie bij de CVP. Nog veel meer consternatie toen bij het tellen van de stemmen bleek dat de lijst Volksbelangen 7 van de 11 zetels in de wacht sleepte. “Gust Michielsen was bij de telling van de stemmen als getuige. Hij was zo van zijn melk dat hij jas en boekentas op het gemeentehuis vergat” weet Fons. “Daar hadden we hoegenaamd niet op gerekend” vertelt Jan, “we waren al heel blij geweest met 3 of 4 zetels, om ons ding te kunnen doen in de gemeenteraad, onze standpunten naar voor te kunnen brengen, discussies op te starten. Plots moesten we een gemeentebestuur vormen en een beleid proberen op poten te zetten, de verwachtingen naar vernieuwing in te lossen”. Fons, met bijna 500 voorkeurstemmen achter zijn naam, werd de nieuwe burgemeester, Arnold 1e schepen en Jan 2e schepen. De grote ommekeer kon beginnen.

Interne tegenstellingen

Plannen had het nieuwe bestuur genoeg. “Vooreerst wilden we graag inzicht in de ruilverkaveling, de gemeente moest daar een actieve rol in gaan spelen. De rechttrekking van de Mark was naar onze mening een aanslag op de natuur. We hebben er nog een paar meanders kunnen inhou-

Samenstelling van de gemeenteraden na de verkiezingen van 11 oktober 1970

HOOGSTRATEN

Burgemeester: Jozef Van Aperen

1ste schepen: Jansen Alfons

2de schepen: Henri Brosens

Raadsleden: W. Jozef Van Loock, Leon Doms, Jozef Faes, Karel Aerts, Edmond Rigouts, Jozef Martens, Karel Lanslots, Louis Van Laer, Albert Lodewijckx Albert, Jozef Brosens.

MEER

Burgemeester: Alfons Sprangers

1ste schepen: Arnold Van Aperen

2de schepen: Jan Hoeck

Raadsleden: Adriaan Goetschalckx, Carolus Sterkens, Wim Janssens, Frans Snoeys, Jozef Van Pelt, Raphael Jansen, Maria Van Aelst, Staf Elst.

MEERLE

Burgemeester: Adrianus Glenisson

1ste schepen: Karel Van den Heuvel

2de schepen: Jan Jacobs

Raadsleden: Marcel Vanderbruggen, Frans Kustermans, Henricus Desmedt, Gerardus Marijnissen, Alois Jacobs, Jacobus Huybrechts, Antoon Verleije, Jozef Verheijen.

MINDERHOUT

Geen verkiezingen aangezien er slechts één lijst was.

Burgemeester: Jozef Desmedt

1ste schepen: Isidoor Daems

2de schepen: Jan Aerts

Raadsleden: Karel Meijers, Jozef Van den Bogerd, Constant Vermeiren, Louis Sterkens, Constant Martens, August Adams.

WORTEL

Geen verkiezingen aangezien er slechts één lijst was.

Burgemeester: Alfons Pemen

1ste schepen: Vic Van Opstal

2de schepen: Karel Sommen

Raadsleden: Rik Van Bavel, August Fransen, Frans Geerts, Gust Van de Poel, Frans Snels, Jozef Baeten.

den uiteindelijk. In de dorpsstraat was nog geen riolering en lagen nog kasseien, de gemeente ontvolkte langzaam wegens gebrek aan woongebied en woningen, Comeco was bezig met de bouw van een grote slachterij in natuurgebied. Dingen genoeg om zich over te buigen”. Aanvankelijk was er een goede verstandhouding tussen de leden van het college en de groepen

tigde instituten van staat en provincie. Maar die deden dat veelal naar eigen goeddunken en de gemeenten aanvaardden dat. Wij haalden er een verkeersdeskundige bij om de doortocht in het dorp vorm te geven. Architect en landschapsarchitect om de nieuwe wijk Donckakker te ontwikkelen, een prof ruimtelijke ontwikkeling om een ambachtszone te ontwerpen…”.

Het nieuwe Meerse college werd feestelijk ingehaald, met de fanfare erachteraan.

in de raad. Er werd hard gewerkt. Dienstbetoon werd geofficialiseerd: “Elke maandag waren we alle drie beschikbaar in het gemeentehuis voor mensen met vragen of problemen. Ze kwamen dan terecht bij de schepen in wiens bevoegdheid het probleem kaderde”.

“We hebben nogal wat nieuwigheden in het bestuur van de gemeente gebracht. Zoals het inhuren van specialisten om de belangrijke dossiers voor te bereiden. In Nederland was dat een normaal principe, dat gemeentebesturen zich door deskundigen lieten voorlichten en bijstaan als ze plannen maakten. In België bleek men nogal blind vertrouwen te hebben in de geves

Een opmerkelijke nieuwigheid, voor deze regio dan toch, was het ‘Gemeenteblad Meer’. “Zo wisten de inwoners ook wat er in het gemeentehuis omging. De kaft is nog ontworpen in de studio van Willy Vandersteen”.

In de school wilde het bestuur een remedial-teacher aanstellen, een taakleerkracht zou dat later gaan heten. “Daar was nog nergens spraak van in België. Ons besluit om die aan te stellen werd echter door de provinciegouverneur vernietigd. Toen we daarover bij de gouverneur geroepen werden, wilde ik ons besluit graag verdedigen. ‘Mijnheer de schepen, hou je mond’ beet die me

toe. Hiërarchie was heilig, de gouverneur werd niet tegengesproken!”.

Ze hebben heel wat op de sporen kunnen zetten vinden Fons en Jan, maar gaandeweg werden barsten in de lijst Volksbelangen zichtbaar. Arnold startte terug met dienstbetoon aan huis tot ergernis van de andere schepenen. Dan kwam er ook onenigheid over concrete dossiers. “Eerst met de klassering van de Donkstraat en de kloostersite, dat was een project van Fons” vertelt Jan, “maar Arnold en zijn groep waren daar geen grote voorstanders van”.

De breuk kwam bij een stemming over een ontwerp voor een nieuwe gemeenteschool. Jan: “Daar had ik enorm veel werk in gestoken, onderwijs was mijn bevoegdheid. Ik werkte ook in die wereld, als voorlichter voor een uitgeverij van schoolboeken en leersystemen. Samen met een ontwerpbureau hadden we een school ontworpen die ook vandaag nog als modern kan gelden. Bovendien hadden we ze ingeplant tussen dorp en de nieuw te bouwen wijk Donckakker. Daar waren ook al bejaardenwoningen voorzien. Met dat geheel hadden we een gezonde mix tussen jong en oud voor ogen. Toen alles klaar was en er moest gestemd worden in de gemeenteraad, stemden Arnold en zijn getrouwen tegen deze plannen. Daarmee was de breuk openlijk voor iedereen. Het heeft een zware stempel gedrukt op de verdere jaren van de legislatuur”.

Fusie

De school is er niet gekomen, toen toch niet. “Het heeft nog 25 jaar geduurd, en wat er ge-

DE WERElD VAn

komen is, kon niet tippen aan ons ontwerp van toen” vindt Fons.

“Ja, de fusie, als we vanuit onze buik dachten, zagen we die niet graag komen. Maar vanuit het verstand was het onvermijdelijk. Nodig zelfs, want gemeenten zoals Meer zouden al die maatschappelijke taken die van een lokale overheid verwacht worden, alleen nooit aangekund hebben. Maar niemand geeft graag zijn eigenheid op, wat die dan ook moge betekenen. We hebben ondervonden hoe moeilijk het was een en ander in beweging te krijgen, veranderingen teweeg te brengen. Maar naar onze bescheiden mening hebben we Meer goed in de fusie afgeleverd. Mede dank zij het uitstekende werk van de secretaris Juul Mertens en de gewestelijke ontvanger. Er was geen geld tekort en de dossiers waren goed in orde.”

Te snel en te veel

Hebben ze ondanks alles toch wat meegedragen van die periode. “Natuurlijk, heel veel zelfs” beamen ze beiden als uit één mond. “Het was een spannende en vruchtbare tijd. Want ondanks dat het niet gelopen is zoals we in onze overmoed dachten, menen we toch een verandering teweeg gebracht te hebben. Meer zat vastgeroest in oude gedachten en structuren, en plotseling kozen de mensen voor verandering. Achteraf beschouwd is het plezant dat wij die hefboom mochten hanteren. Misschien was het wel te veel ineens, mensen houden eerder van geleidelijke veranderingen. En we misten wellicht ook ervaring en professionaliteit. Ideeën waren er genoeg,

ze omzetten in beleid duurt veel langer dan één legislatuur.”

Fons Sprangers heeft na de fusie nog een lang verlengstuk aan zijn politieke carrière kunnen breien. Burgemeester van Hoogstraten, schepen en gemeenteraadslid. “Ik heb altijd een trouwe aanhang gehad, zegt Fons “en daarvoor is zeker de basis gelegd bij die eerste verkiezingen in Meer. De frictie met Arnold Van Aperen is echter ook nooit weggegaan, ik was geen liefhebber van zijn manier om gemeentepolitiek te bedrijven. Maar wellicht heeft ook hij de basis van zijn populariteit toen in Meer gelegd”.

Jans carrière eindigde met de fusie: “Ach” zegt Jan “ik mocht dan wel van afstamming een volbloed Belg zijn, ze beschouwden mij toch als ‘nen Hollander’. Met alles wat dat inhield en ook vandaag nog inhoudt. Wat ik toen deed en voorstelde, was in Nederland al lang gemeen goed, voor mij was daar weinig revolutionairs aan. Het was meer bij de tijd. Maar ja, de Belgen zullen altijd zo wel een reactie hebben ‘dat die Hollander niet moet denken dat hij alles beter weet, dat hij het dan maar in Holland gaat uitleggen. Zoiets is nefast voor je populariteit en die heb je wel nodig bij verkiezingen”.

Hij is het wel altijd blijven volgen, de politiek in Hoogstraten, ook vanuit zijn woonplaats Essen. “Ik heb niets gemist van de laatste coalitievorming. En toen Arnold alsnog de sjerp bemachtigde heb ik gedacht ‘Hij is niets veranderd. De vos verliest zijn haren maar niet zijn streken!”. (jaf)

vanuit het stadhuis...

Het zorgenkind voor OCMW en gemeeente

Nieuwe plannen voor het rusthuis

Het is al een tijdje duidelijk dat het nieuwe Woon- en Zorgcentrum in Hoogstraten het zorgenkind van de gemeente dreigt te worden. Niet alleen de financiële kant van het nieuwe “rusthuis” maar ook de architectuur en de organisatie zullen de volgende maanden en jaren het beleid danig mee bepalen.

Het artikel “Derde keer ...goede keer ??” over de afgekeurde plannen door Stedenbouw, dat einde juli in dit maandblad verscheen, bleek bij een aantal beleidsmensen in Hoogstraten nogal wat wrevel opgewekt te hebben. Intussen ligt het nieuwe plan op tafel, hoewel het voorlopig voor de pers niet inkijkbaar was. De raadsleden van gemeentebestuur en OCMW kregen op maandag 25 augustus, één uur voor de start van de gemeenteraad, tekst en uitleg over de aangepaste plannen. De pers was niet uitgenodigd maar in de daaropvolgende openbare zitting van het OCMW, konden we toch het één en ander aan informatie meepikken. Wegens de belangrijkheid van dit dossier krijgt dit hier voorrang op de andere behandelde punten uit de gemeenteraad.

Vier torens met elk 34 kamers

In juli weigerde Stedenbouw – voor de tweede opeenvolgende maal – een bouwtoelating af te leveren voor het bouwen van het nieuwe woonen zorgcentrum. Met die weigering “om architectonische redenen”, kregen de architecten de opdracht om een totaal nieuw en beter ontwerp te maken. De eerste schetsen liggen nu voor: vier torens van elk zes verdiepingen hoog met 34 kamers in elke toren.

Het kon geen toeval zijn. Op 10 juli – het moment waarop Stedenbouw het ontwerp van het nieuwe rusthuis afkeurde - keurde de Vlaamse regering een decreet goed dat nieuwe normen vastlegt waaraan serviceflats en rusthuizen moeten voldoen.

Een aantal van de bestaande voorwaarden tot erkenning dateren al van 1985. Ze zijn dus meer dan 20 jaar oud en voldoen niet meer aan de verwachtingen van de toekomstige bewoners, de generatie ouderen die de jaren ’60 actief meegemaakt hebben en die opgegroeid zijn in een ‘andere tijd’, met muziek van The Beatles en The Rolling Stones. Die generatie ouderen verwacht een andere opvang.

In het TV nieuws van zaterdag 6 september gaf Steven Vanackere, Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin, tekst en uitleg bij de nieuwe richtlijnen, waarin “Zorg op maat” centraal staat.

“In de rusthuizen nieuwe stijl willen we een grotere huiselijkheid creëren", zei de minister. "Nu worden de rusthuizen nog te vaak geassocieerd met ziekenhuizen."

En laat dàt nu precies zijn wat de architecten bij hun eerste en tweede ontwerp uit de pen geperst

hebben. Een rusthuis met een overdosis aan gangen met links en rechts kamers voor de bejaarden. Het type rusthuis dat dertig jaar geleden model kon staan, maar niet meer voldoet aan de visie op ouderenzorg van vandaag en morgen.

Een totaal nieuw concept

Onder het motto “derde keer, goede keer”, besliste de OCMW-raad om, na de weigering van Stedenbouw, al het voorgaande te vergeten en met een nieuw ontwerp volgens een totaal nieuw concept uit te pakken.

In de voorstudies die nu op tafel liggen, bestaat het rusthuis uit vier torengebouwen van elk zes verdiepingen, alle vier gebouwd op een grote ondergrondse verdieping waarin het dienstencentrum moet komen. In elk ¬torengebouw worden 34 ¬kamers ondergebracht, een concrete ¬invulling voor het diensten¬centrum is er nog niet.

Voorzitter Jef Van Looy (CD&V) wil zo vlug mogelijk een goedkeuring van het ontwerp binnen halen en zal pas daarna de concrete invulling van het dienstencentrum bespreken en overleg plegen met het personeel. In hoeverre dit de juiste volgorde is laten we over aan het oordeel van de lezer.

Volgens de eerste ramingen zou de bouw van dit nieuwe ontwerp 21,2 miljoen euro kosten. Dat is minder dan het vorige project, maar in die 21,2 miljoen zijn de ¬technieken, de aanleg van de omgeving en de indexering niet meegerekend. Als de uiteindelijke kostprijs onder de 30 miljoen euro blijft, mogen we met zijn allen gelukkig zijn.

Het oude H-vormige rusthuis wordt in dit nieuwe concept niet meer gebruikt en op de ruimte die

vrijkomt nadat het ¬moederhuis afgebroken is, wordt niet gebouwd. Op die plaats een groene zone creëren is beslist beter dan er, zoals bij het vorige ontwerp, een gebouw neer te poten met een aaneenschakeling van een enorm groot aantal terrassen, met plaats voor evenveel vrouwentongen en ander fraais.

We mogen hopen dat het nieuwe concept grondig besproken is met de diensten van Stedenbouw en de Cel onroerend erfgoed en dat men de historisch belangrijke kapel spaart. Met een derde opeenvolgende weigering zou men allicht in het Guinnes book of records komen en dat zal wel niet de bedoeling zijn.

Kwatongen beweren dat er, voor de aanvang van de raadszitting, slechts drie leden van de OCMWraad op de hoogte waren van het nieuwe concept en dat zelfs de KVB coalitiepartner uit de lucht viel. “Maar we kunnen ons volledig vinden in dit concept. Als het maar vooruit gaat”, zei raadslid Jos Brosens (KVB)

De fractie Groen!/HOOP vindt dat het niet kan dat een totaal nieuw concept op één vergadering wordt goedgekeurd. “Voor zo’n belangrijk dossier is dat geen normale gang van zaken.", aldus de oppositie. (fh)

Het verhaal van J.L. Stynen

De architect van ‘kerk & toren’

HOOGSTRATEN/BORGERHOUT - In 2008 vierden we ’50 jaar heropbouw toren’. En wanneer er in de Hoogstraatse geschiedschrijving over die heropbouw wordt gesproken, dan is het meestal de naam van eredeken Jozef Lauwerys die valt, met de titel ‘herbouwer van kerk en toren’ als epitheton. En zijn standbeeld in de Vrijheid mag dan een terecht verdiende hulde zijn, deken Lauwerys was natuurlijk niet alleen en dat wist hij maar al te goed. Zo kwam hij ooit zelfs op de redactie van De Hoogstraatse Gazet aan met de uitdrukkelijke vraag ook de anderen eens te vermelden: de werklieden, burgemeester Thirion en – niet in het minst – architect J.L. Stynen. Een bekwaam man, maar eerder bescheiden, waardoor hij jarenlang ten onrechte in de schaduw is gebleven. Vandaag brengt De Hoogstraatse Maand een portret dat eigenlijk veel te lang achterwege is gebleven.

Jozef-Louis Stynen, meestal Louis of Lode genoemd, werd op 16 maart 1907 in Borgerhout geboren. Zijn ouders leverden vele jaren met paard en kar boter en eieren aan de grootste Antwerpse hotels en restaurants.

”

De heropbouw van de St-Katharinakerk was zijn levenswerk. Meer dan de 25 jaar die hij aan de kathedraal van Antwerpen werkte.

Daarnaast was zijn vader ook een bekwaam houtbewerker, die naast meubels zelfs houten beeldjes vervaardigde. Louis was de enige jongen, die door zijn drie zusters op handen werd gedragen. Zijn middelbare studies volgde hij aan het Sint-Victorinstituut in Turnhout, waar de lessen nog gedeeltelijk in het Frans verliepen. Het was een nonkel die Louis ertoe aanzette een architectuuropleiding te volgen aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen (1926-1931). Daar behaalde hij onder meer enkele ‘prijzen van uitmuntendheid’, de ‘eerste prijzen’ voor bouw en constructie alsook de felbegeerde ‘Prijs De Coster’. Daarop werd hij toegelaten aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten van Antwerpen, voor een twee jaar durende vervolgopleiding (1931-1933). Tussendoor had hij in 1930 ook het diploma van landmeter behaald.

Aan het Hoger Instituut kwam hij in de leer bij de bekende Jos Smolderen en ook daar behaalde hij nog verschillende prijzen. Door het Ministerie van Onderwijs werd hij zelfs benoemd tot leerling-architect bij de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen, hetgeen zeker zijn latere loopbaan heeft beïnvloed. In 1933 werd zijn studietijd bekroond met de internationale ‘Prijs van Rome’, die hij behaalde met zijn ontwerp voor een hotel en relais in

Afrika. Stynen mocht een maand doorbrengen in Rome, werd er bezocht door zijn moeder en zusters, en wanneer hij in Borgerhout weer aankwam, werd de architect als een held ingehaald, met een heuse stoet nog wel. Na een aantal studiereizen in Nederland, Frankrijk en Italië kon hij dan stage lopen en nadien ook aan de slag bij zijn oud-leraar Pol Berger (1884-1954), van wie hij definitief de restauratiemicrobe te pakken kreeg. Ondertussen had hij ook al enige tijd de ware liefde ontdekt: Anna Bellens uit de Hoogstraatse Vrijheid. Wij vroegen aan Lutgart, de oudste dochter van Louis, hoe haar ouders elkaar hadden leren kennen.

Lutgart: “Ons moeder volgde een opleiding tot regentes snit en naad op Sint-Godelieve in Antwerpen. Omdat zij altijd ziek werd op de bus, werd een kamer gezocht in het Antwerpse. Marieke Faes woonde naast het ouderlijk huis in de Vrijheid en zij had wel ‘betrouwbare familie’ in Borgerhout. En zo kwam ons moeder in het gezin Stynen terecht. Stilaan begon er wat te bloeien tussen ons vader en ons moeder en vanaf dat moment moest moeder verhuizen, naar het gezin van ons vader zijn oudste zuster in de Vennenborglaan. Na haar studies heeft ze nog zeven jaar lesgegeven, tot aan hun huwelijk, op 24 augustus 1937. Dan moest ze

Lutgart Stynen, de oudste dochter van de architect, gaf ons een kijk op de persoon die haar vader was.

stoppen, dat hoorde zo. Ze gingen wonen in de Generaal Eisenhowerlei, in een appartementsblok dat ons vader zelf getekend had. Daar ben ik in het achterste kamertje geboren. In 1938, als oudste van acht.”

Tijdens de oorlog werd Louis als architect gemobiliseerd om overal de schade te gaan opmeten. Anna nam met dochter Lutgart haar intrek in het ouderlijk huis ‘De Berrie’ op de Vrijheid. Daar zouden de kinderen Paul, Tine en Jef ook geboren worden. Lutgart zelf volgde de kleuterklas en het eerste studiejaar op ‘t Spijker en zij herinnert zich nog perfect hoe de toren hier in puin lag.

Een bureau aan huis

Na de oorlog nam het jonge gezin zijn intrek in een huis in de Borgerhoutse Oedekovenstraat. Daar was een tuintje voor de kinderen en een apart bureau, naast de slaapkamer, waar vader samenwerkte met de architecten Roels, Taeymans e.a. en met zijn secretaris Helsen, die hem tot op het einde trouw is gebleven. Er stonden grote tekenplanken en een schrijfmachine voor de lastenboeken. Die lastenboeken, dat was nachtwerk, van tien uur tot twee uur ’s nachts. Dan was het stil in huis en dan was beneden ook de grote tafel vrij om alles uiteen te leggen.

Lutgart: “In de Oedekovenstraat werden dan de volgende kinderen van het gezin geboren: Cecilia, Leopold, Tilde en Herman. In 1951, onze Herman was nog klein, werd

er verhuisd naar de Zonstraat. Daar had ons vader het huis van de bekende architect Frans Mertens gekocht. Heel uitzonderlijk voor de stad was de mooie tuin met grote bomen. Later werd het huis ernaast bijgekocht, dat als bureau werd ingericht. Er was plaats voor zes tekenplanken, de secretaris kreeg een apart bureau en boven was plaats voor een heus archief, dat later aan de provincie werd overgedragen. In de hoogdagen werkten er wel acht mensen.

Aannemer Verstraete-Van Hecke zei ooit dat vader veel risico had genomen als zelfstandige, doordat hij al zijn architecten in dienstverband had. Tegenwoordig werken zij meestal op zelfstandige basis. Maar te weinig werk is er nooit geweest. De deurplaat ‘architect’hebben we jaren later onder het stof in de kelder teruggevonden; ze heeft nooit uitgehangen.”

DHM: Kwamen moeder en kinderen wel eens in de zaak?

Lutgart: “Moeder deed de voorbereiding voor de boekhouder. En hoewel we eerst inwonende hulp hadden en daarna twee losse krachten, is moeder altijd voor de hele groep blijven koken. Op vaste tijdstippen stond er

een plateau voor de mannen van het bureau klaar. De band van ons gezin met het bureau is altijd heel nauw geweest. Wanneer we ons tijdens het kattenkwaad bezeerden, reden zij zelfs met ons naar de dokter, want moeder had geen rijbewijs en vader was al op werfbezoek.”

DHM: We vroegen ons af of vader als drukbezet man nog tijd had voor het gezin?

Lutgart: “De opvoeding van de acht kinderen gebeurde vooral door ons moeder. Alleen als het de spuigaten uitliep, kwam vader eraan te pas. Maar we zijn nooit iets te kort gekomen. We hebben allemaal mogen studeren wat we wilden en hoelang we wilden. En alle acht mochten we naar de jeugdbeweging en naar de muziekschool. Met Sinterklaas kwam er al heel vroeg een projecteerapparaat en dan keken we naar de eerste Walt Disneyfilmpjes.”

DHM: Hield vader van het goede leven? Van reizen?

Lutgart: “Vader heeft wel gerookt en er was een goede wijnkelder, maar hij heeft zeker nooit de bloemetjes buitengezet. Buiten zijn werk had hij zijn vrouw en zijn gezin, dat was het. Maar we gingen wel eens op

reis. Kort na de oorlog had vader zijn eerste auto gekocht en daar werd rond 1950 ook de eerste reis mee gemaakt: een zwarte Austin, met zwarte lederen zetels. Mijn jongste zus was erg ziek geweest en vader, diepgelovig, had gezworen dat we naar Lourdes zouden rijden als zij het haalde. Zo geschiedde gelukkig ook en wij hebben die trip dan ook gemaakt. Onderweg stopte hij aan elke grote kathedraal, waar hij ons dan lessen in bouwstijlen gaf. Later trokken we naar Nederland, Duitsland en heel veel jaren naar de Ardennen. Van daaruit plande mijn vader dan uitstappen, van Picardië en Bourgondië tot de Loirestreek. Met het Vlaams Economisch Verbond is hij zelfs in Rusland geweest.”

DHM: Was zijn werk zijn leven?

Lutgart: “Dat denk ik wel. Want hoewel hij al jaren hartpatiënt was, is vader tot zijn drieëntachtigste blijven werken. Eind jaren ’60 werd hij voor het eerst zwaar ziek, waarbij hij zelfs even in coma heeft gelegen. Hij werkte vaak aan kerken en dat klimmen was dus lang niet vanzelfsprekend. Zelf zei hij altijd dat wanneer hij de ladder niet meer op kon en niet meer in hoeken en kanten

Enkele metsers bovenaan de achthoekige lantaarn, met op de achtergrond het Begijnhof en het Spijker (ca. 1956?). Iets hoger begint nu het schaliën torendak. Er werden naar schatting 5 miljoen bakstenen in de toren gebruikt. (© Provinciaal Architectuurarchief, Antwerpen)

kon gaan kijken, dat het dan voor hem niet meer hoefde. Al is hij feitelijk vooral gestopt omdat hij te slecht begon te horen op de werfvergaderingen. Ondanks gezondheidsproblemen, zijn mijn ouders tot op het laatst in de Zonstraat blijven wonen. De installatie van een trapliftje zorgde dat het huis niet te zeer verbouwd moest worden..”

De architect-restaurateur

Van bij de start van zijn carrière had Stynen veel opdrachten gekregen van kerkfabrieken, congregaties of het bisdom, alsook van banken en ziekenfondsen uit de katholieke zuil. Naast particuliere huizen ontwierp hij wooncomplexen, scholen en fabrieken. Revolutionair is zeker de tribune voor FC Malinois, een sierlijke maar oersterke betonconstructie zonder steunpilaren die het zicht op het veld zouden hinderen.

Toch is het meest fundamentele onderdeel van zijn oeuvre te vinden in de talrijke restauraties die hij leidde. Zo was hij liefst 25 jaar coördinerend architect bij de restauratie van de Antwerpse O.L.Vrouwekathedraal. Samen met Hugo Van den Berghe bracht hij ook de restauratie aan de Carolus Borromeuskerk tot een goed einde. De Sint-Pieterskerk van Turnhout was zijn laatste grote werk, dat hij op 20 oktober 1990 voltooide.

Zijn aanpak van restauratie werd alom gerespecteerd: een technische deskundigheid in combinatie met veel eerbied voor het monument in zijn historische gegevenheid. Bij de inhuldiging van het Rockoxhuis (1974) formuleerde voorzitter Vandehoeght het als volgt:

‘Als men later de geschiedenis van de restauratie van het Rockoxhuis zal schrijven, dan zal men tot het besluit komen dat het echt een restauratie van architect Stynen is. Want nergens vindt men een spoor van hem, tenzij dan dat op uitzonderlijke wijze de oorspronkelijke toestand werd geëerbiedigd. Het getuigt van een grote bescheidenheid van een geniaal architect. Het is de grootste hulde die men een restaurateur kan brengen.’

Doorheen zijn carrière is Stynen steeds een man van daden geweest. Theoretiseren en filosoferen over architectuur liet hij liever aan anderen over. Er is een bekende anekdote van de gemeentebediende ergens in het Antwerpse, die met een stapel dossiers indruk moest komen maken op een werf, waarop de architect hem terugstuurde met de mededeling “Zeg maar aan de gemeentesecretaris dat mijnheer Stynen niet kan lezen. Hij kan alleen maar tekeningetjes maken.” Als liefhebber van kunst en erfgoed engageerde Louis Stynen zich ook in de Diocesane Commissie voor Kerkelijke Kunst (1955-1962) en werd hij vanaf 1955 ook lid en later ondervoorzitter van de Provinciale Commissie voor Monumenten & Landschappen. Als lid van die Koninklijke Commissie speelde hij een grote rol in de bescherming van tal van kunsthistorische en architecturaal belangrijke gebouwen. Een taak die later tot zijn vreugde werd voortgezet door zoon Herman: kunsthistoricus, musicoloog en even professor aan de Universiteit van Gent. Als lid

Gezien de beperkte informatie die beschikbaar was, mag de heropbouw van de toren als een waar huzarenstuk worden beschouwd (ca. 1955?). (© Provinciebestuur van Antwerpen - Architectuurarchief Provincie Antwerpen)

van de Commissie en werknemer bij de Koning Boudewijnstichting ijverde die net als vader voor het behoud van het gebouwenpatrimonium. Onder andere in de beginjaren van Het Convent heeft Herman Stynen dit project nog ondersteund. Hij mocht het echter niet meer zien voltooid worden, aangezien hij veel te vroeg door een slepende ziekte werd geveld. Overigens had vader Stynen de aandacht voor

erfgoed ook aan de andere kinderen doorgegeven. Zo volgde dochter Tine kunst aan het HeiligGrafinstituut, waarna ze nog verder studeerde in Barcelona, Rome en Nürnberg. En dochter Tilde werd kunsthistorica. Geen van de kinderen sloeg echter de weg van de architectuur in, al heeft broer Paul, zijnde ingenieur, eind jaren ’60 wel twee jaar het bureau gerund, toen vader met serieuze gezondheidsproblemen kampte.

De band met Hoogstraten

DHM: U verbleef hier een tijdlang gedurende de oorlog en ondertussen werkt u hier al sinds 1969 en woont u hier al ruim 20 jaar. Maar kwam u ook in de tussenperiode veel in Hoogstraten?

Lutgart: “In mijn jeugd bracht ik heel wat zomervakanties door bij tante Godelieve, moeder Huet, in de Vrijheid. Zij werd bijna een tweede moeder voor mij. Bij haar huwelijk in de Begijnhofkerk mocht ik zelfs de ringen en de missaal dragen. En als oudste mocht ik dikwijls met vader mee en ik herinner me nog goed hoe hij hier met de stenen van de gedynamiteerde toren aan het puzzelen was of hoe hij de geraamtes van de glasramen met Romeinse cijfers nummerde. Hoe hij overal opklom, hoewel hij toch alles behalve sportief was. Verder kwamen we ieder jaar naar Heilig Bloed en ons vader is tot op het laatst ook naar de missiefeesten gekomen, onder meer om zijn schoonbroer August Bellens en zijn neef Fons Huet te steunen.”

Wellicht zal Louis Stynen in Hoogstraten het meest verbonden blijven aan de Sint-Katharinakerk. Toch is dit lang niet het enige dat hij hier presteerde. Na de oorlog werkte hij bijvoorbeeld aan de herstelling van het Begijnhof en restaureerde hij het zwaar getroffen huis van notaris Gillis (nu Vermander). Hij restaureerde de herenhuizen ‘Artis Amore’ en ‘De Kroon’. Wat nieuwbouw betreft waren o.a. de inmiddels afgebroken woningen van drukker Haseldonckx en Louis Van Hoeck van zijn hand, alsook de villa van notaris Juliaan Michoel en de woning van aannemer Horsten in Wortel. Hij ontwierp het plan voor het Rozenkranspark en tekende al in ’42 een nieuw gemeentehuis voor Minderhout, dat evenwel niet uitgevoerd werd.

Maar bekender is wellicht het moederhuis. Voor de jaren ’50 was dit een zeer modern, wat koloniaal ogend gebouw met veel comfort. Zo konden de jonge moeders worden voorgereden en overdekt uitstappen. In de gevel werd plaats voorzien voor een kunstwerk, een mooi reliëf van Van Esbroek. Het is maar te hopen dat dit in het nieuwe rusthuis geïntegreerd zal worden. Op het Provinciaal Architectuurarchief betreurt men overigens de afbraak van het gebouw. En men waarschuwt dat de afbraak ook niet zal meevallen: zelfs de dakconstructie is uit gewapend beton!

Wanneer Stynen op het eind van zijn leven door de Vrijheid wandelde, was ook hij al zeer bedroefd over de gang van zaken alhier. De Vrijheid was de Vrijheid niet meer. Waarom moest er zoveel moois wijken voor in het oog springende nieuwbouw? Waarom niet de moderne techniek verstoppen achter gepaste gevels?

Het levenswerk

Lutgart: “Maar de heropbouw van de SintKatharinakerk beschouwde mijn vader toch als zijn levenswerk. Meer nog dan de

De eerste steenlegging van de toren door Kardinaal Van Roey, op 23 oktober 1953 (Archief familie Van Merode).

25 jaar dat hij aan de kathedraal van Antwerpen werkte. Misschien ook omdat hij er mijn moeder had gevonden, maar hij droeg Hoogstraten in zijn hart.”

Het verhaal van die rampzalige maandag de 23ste oktober 1944 is algemeen bekend. Om 4 uur 40 in de ochtend had het terugtrekkende Duitse leger de oude toren met 2.000 kg springstof opgeblazen. Nu hadden Jozef Lauwerys, Provinciaal architect Schellekens en de Engelse Majoor Balfour vrij snel contact opgenomen met de hogere overheden om een heropbouw te bepleiten. Het andere plan, een bescherming als ‘ruïne nationale’ en de bouw van een moderne

kerk, zag hier vrijwel niemand zitten. Want wat zou Hoogstraten nog zijn zonder de toren? En waar had men de overgebleven kunstschatten bovendien moeten huizen? Op 22 juni 1945 viel dan de voor Hoogstraten zo belangrijke beslissing dat de toren heropgebouwd mocht worden. In het begin van de maand was Jozef Lauwerys door kardinaal Van Roey al tot opvolger van Deken Senden benoemd; nu kreeg hij er als extra taak het herbouwen van kerk en toren bij. In de praktijk werden voor dit immense werk de Antwerpse professor-architect Pol Berger en diens collega Jozef-Louis Stynen aangezocht. De firma E.G. Verstraete-Van Hecke uit Wilrijk zou als aannemer aantreden.

De wijding van de torenhaan (10 oktober 1957). We herkennen (v.l.n.r.): koster Jos Martens (°13 april 1919), architect Jozef-Louis Stynen, Deken Jozef Lauwerys en meestergast Alfons Obbels. Louis Stynen was zo tevreden van de door de koster gemaakte torenhaan, dat hij hem ook voor veel latere kerken vroeg om de haan te vervaardigen. (© Provinciebestuur van Antwerpen - Architectuurarchief Provincie Antwerpen)

Onder meer voor de kostenspreiding werd voor een driefasenplan gekozen. Eerst zou de kerk onderdak worden gebracht. Daarna zou het kerkgebouw afgewerkt worden en pas dan zou met de heropbouw van de toren worden begonnen. De uitvoering van de eerste twee fasen verliep zonder veel moeilijkheden omdat men de exacte maten en verhoudingen kon afleiden uit wat nog overeind stond. Op 22 juni 1950 werd met de bouw van het schip begonnen. Op 15 april 1954 werden fasen 1 en 2 beëindigd. Van de in totaal 6.540 m3 baksteen die nodig was, had men ongeveer de helft uit het puin gerecupereerd. Daarnaast werden 400m3 witte steen en 93m3 eik verwerkt. De kostprijs bedroeg ca. 14 miljoen frank.

Een heel ander paar mouwen was de toren, waarvoor de architecten slechts over zeer beperkte gegevens konden beschikken. De oorspronkelijke bouwtekeningen waren verloren gegaan en buiten enkele beknopte plannen van de provinciale

Werken

Op de cover van het lijvige boek ‘Bouwen in Beeld’, over de 200 bekendste architecten van de provincie, prijkt Stynens ‘Prijs van Rome’. Een mooie postume hulde aan de bescheiden architect-restaurateur. Meer dan 100 werken van J.L. Stynen werden in de provinciale inventaris opgenomen. We geven u de bekendste: Nieuwe

projecten

- Kraamkliniek, Hoogstraten (1951-1956)

- Sint-Willibrorduskerk Rijkevorsel (1952-54), samen met Pol Berger.

- Voetbaltribune K.F.C. Malinois, Mechelen (1952)

- Uitbreiding en verbouwing KELA (nu IKO), Hoogstraten (1953 en 1956)

- Kiosk gemeentehuis, Rijkevorsel (1953)

- Sint-Pietersinstituut, Turnhout (1960, 1976 en 1982)

- Verbouwing middenvleugel rusthuis, Hoogstraten (1960)

- Kantoorgebouw ETAP, Noorderlaan Antwerpen (1960 en 1976)

- Nijverheidsgebouw met kantoren KELA, Sint-Lenaartseweg Hoogstraten (1973)

Restauraties

- Kapel O.L.V. van Zeven Weeën Achtel (1947 en 1972)

- Herstel oorlogsschade Begijnhof, Hoogstraten (1948 – 1953-56)

- Carolus Borromeus, Antwerpen (1960 en verder)

- Sint-Pieterskerk, Turnhout (verschillende fases tussen 1964 en 1990)

- O.L.Vrouwekathedraal, Antwerpen (1965-1989 en volgende fases), i.s.m. G. Derks en opgevolgd door R. Steenmeijer.

- Sint-Walgetrudiskerk, Herentals (1966)

- Kerktoren, Oostmalle (1967)

- Sint-Amandskerk, Geel (1968)

- Rockoxhuis, Antwerpen (1974)

- Begijnhof, Antwerpen (1973, 1981)

architecten Van Gastel en Schellekens, stond er eigenlijk niets op papier. Wel werd er nog best wat fotomateriaal gevonden in het Koninklijk Instituut voor Kunstpatrimonium in Brussel. En bij toeval kwam men ook in contact met de ‘Bijhoudingsdienst der Rijksdriehoeksmeting van Nederland’ in Delft. Voor het in kaart brengen van Nederland fungeerde de toren immers als één van de drie richtpunten en daartoe had men door militairen ooit op welbepaalde hoogten metalen bouten in de torenmuren laten draaien. Door de gegevens van deze dienst te combineren met wat nog rechtop stond van de torenbasis, probeerde men de juiste maten en verhoudingen terug te vinden. Daar leermeester Pol Berger al in 1954 overleed, is het vooral Stynen geweest die zich met de toren heeft bezig gehouden. De eerste steenlegging van de toren gebeurde op 23 oktober 1953 door Kardinaal Van Roey. In oktober 1957 werd de haan geplaatst en op 1 juni 1958 kon men de werken aan de toren afronden. Naar schatting 5 miljoen bakstenen zouden daarvoor

nodig zijn geweest … De kostprijs voor de toren bedroeg ca. 23,7 miljoen frank.

Gazet Van Antwerpen zag al in 1955 dat het goed werd:

“Aan de hand van fotomateriaal, overgebleven steenpuin en opzoekingen allerhande stelde dhr. Stynen een toren samen die door iedereen werd goedgekeurd. Maar of men op een bepaalde hoogte nu op dezelfde centimeter dezelfde laag stenen of dezelfde witte steen zou leggen, was niet gemakkelijk te zeggen.”

Erkenning en bescheidenheid

Pas kort voor zijn dood kreeg Louis Stynen de erkenning die hij verdiende. Voor zijn werk aan de 34 kerken werd hij tot ridder geslagen in de Orde van Sint-Sylvester. Door de provincie werd hij nog tot erearchitect benoemd en als mooie

Het afwerken van het torendak (29 januari 1958). (© Provinciebestuur van AntwerpenArchitectuurarchief Provincie Antwerpen)

Op 22 juni 1958 hield Hoogstraten grootse torenfeesten, om haar herbouwde parel in te huldigen. In de feeststoet herkennen we (v.l.n.r.): werfleider Obbels, aannemer Verstraete, architect J.L. Stynen en steenhouwer Van Beeumen. (© Provinciebestuur van Antwerpen - Ar chitectuurarchief Provincie Antwerpen)

afsluiter van zijn carrière mocht hij nog net getuige zijn van een overzichtstentoonstelling over zijn werk. In Kontakt, het tijdschrift voor Vlaamse architecten, schreef Theo Van Looij toen het volgende:

“Jozef-Louis Stynen is steeds een stille werker geweest, geen agitator of tafelspringer, maar wie hem ooit in de afdeling Monumentenzorg Antwerpen mocht meemaken, vond in hem een gemotiveerd, gedocumenteerd en geschikt leraar met aangeboren dienstbaarheid en bereidheid ervaringen door te geven.”

Ondanks zijn algemeen aanvaarde capaciteiten is Louis Stynen altijd bescheiden gebleven. Bij de

Bibliografie

Interview met Lutgart Stynen, op 9 september 2008 afgenomen door Dries Horsten en Leo Van Riel. Telefoongesprek met Fons Verhoeven, één van de laatste torenbouwers, op 13 september 2008. Mondelinge informatie tijdens een bezoek aan het Provinciaal Architectuurarchief, Boomgaardenstraat Antwerpen, op 3 september 2008.

‘Borgerhoutse kunstenaars’, dhr. Verdonck, zonder datum.

‘Liber Amicorum Jozef Lauwerys’, diverse auteurs, drukkerij Haseldonckx Hoogstraten, 1976.

‘De Sint-Katharinakerk van Hoogstraten’, Willem Aerts en Roeland de Ceulaer, Antwerpen, 1988.

‘Vernieling en wederopbouw van den Sint-Catharinakerk’, brochure Dienst voor Toerisme / Archief, 1992.

‘Hoogstraten’, fotoboek door Marcel Leunen, Kempische Boekhandel Retie, 1982.

voorbereiding van dit artikel viel zelfs op hoe hij op groepsfoto’s – ondanks zijn rijzige gestalte –dikwijls op de achtergrond leek te staan.

De architect voelde zich overigens nooit te beroerd om hulp van anderen in te roepen. Bij gewaagde werken deed hij wel eens beroep op een ingenieursbureau. Maar hij stapte evengoed op een meestergast of arbeider af om hen te raadplegen over het één of ander probleem, hetgeen hem overigens zeer gerespecteerd maakte bij zijn werklieden.

Dochter Lutgart zal zich haar vader vooral als een dankbaar man blijven herinneren. “Op het einde van zijn leven nodigde hij alle

‘Bouwen door de eeuwen heen – Provincie Antwerpen, arr. Turnhout, Kanton Hoogstraten, 16n4’, Sibylle De Saedeleer en Greet Plomteux, Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, 2002.

‘Bouwen in beeld’, catalogus tentoonstelling ‘Schatten uit het architectuurarchief van de Provincie Antwerpen’ (Koningin Fabiolazaal, Jezusstraat, 22/09/2004-31/10/2004), Stefaan Grieten en Dirk Laureys, Dienst Cultureel Erfgoed van de Provincie Antwerpen, 2004.

‘Bouwen in beeld’, volledige inventaris J.L. Stynen in het Provinciaal Architectuurarchief, Stefaan Grieten en Dirk Laureys, zonder datum.

Voorsmaak van stralende luister’, krantenartikel aangaande de restauratie van Sint-Carolus Borromeus, J.S., 19 augustus 1983.

‘Louis Stynen, overzicht gerealiseerd werk’, L. Theo van Looij, verschenen in Kontakt 05, 1 november 1989.

mensen met wie hij gewerkt had nog eens uit. Hij liet speciaal de piano stemmen en de beste serviezen mochten nog eens uit de kast komen. Dan nam vader het woord. Met een papiertje in de hand en met bevende stem. En hij zei dat hij nooit had kunnen doen wat hij gedaan had, zonder zijn medewerkers of zonder zijn vrouw, die de opvoeding van de acht kinderen ter harte had genomen.”

Kort daarop, op 14 mei 1991, zou Jozef-Louis Stynen overlijden. De begrafenis vond plaats op 21 mei, in de O.L.Vrouw-ter-Sneeuw in Borgerhout, één van de 34 kerken van zijn hand. (dh, lvr)

‘Een hulde aan bouwmeester J. Louis C. Stynen’, redevoering door L. Theo van Looij, 1989.

‘In Memoriam J.-L. Stynen’, K. Vanderhoeght – voorzitter Rococxhuis KBC Antwerpen, april 1992.

‘In Memoriam J.-L. Stynen’, J. Bruurs, De Hoogstraatse Maand, mei 1991.

‘Een mindergekend Borgerhouts architect Jozef Louis Stynen’, Tijdschrift district Borgerhout, 1996-1997. ‘Arbeiders gebruiken vijf miljoen stenen’, krantenartikel Gazet Van Antwerpen, T. Horsten, 12 oktober 1999.

Diverse krantenartikels omtrent ‘De Prijs van Rome’: De Schelde 08/12/1933, Le Matin 10/12/1933 en 09/01/1934, Neptune 10/12/1933 en 08/01/1934, Gazet Van Antwerpen, 08/01/1934, Volksgazet 08/01/1934, Morgenpost 08/01/1934, La Métropole 08/01/1934, Het Handelsblad 09/01/1934, De Standaard 09/01/1934.

‘Louis, gefeliciteerd met je tachtigste verjaardag’

Sommige lezers herinneren zich waarschijnlijk nog wel de verhalen ‘Japan op holleblokken’ van Louis Fransen (onze correspondent in Japan) in De Hoogstraatse Gazet. Later publiceerden we ook nog enkele van zijn brieven in De Hoogstraatse Maand. In het voorjaar trokken Magda Lemmens en Herman Vercoutter naar Japan op bezoek bij Louis en zijn echtgenote Michiyo. Omdat Louis Fransen 80 jaar wordt, schreven zij voor ons maandblad een verslag mét een levensverhaal.

Jarig in Japan

Dit verwacht hij niet, jullie Hoogstraatse gezant in Japan, Louis Fransen, alias Rui (Roewie) Ogata, zoals ze hem ginder een kleine twintig jaar geleden tot Japanner ‘herdoopt’ hebben. Dankzij mijn partner Magda ontmoette ik Louis drie jaar geleden ten huize van zijn zus Els en schoonbroer Jan Mercelis in Weelde. Een boeiende zonnige terrasbabbel met Kempense vlaai over kunst, muziek, filosofie, religie en herinneringen van Vlaanderen tot Japan waar ook de 83-jarige nonkel Jef Willems, oorlogskennis van Louis, bescheiden religieus toondichter en aalmoezenier van het rustoord O.-L.-VrouwSter-der-zee te Scherpenheuvel, en o.a. ik als vreemde eend in de bijt en ‘bengel van 50’ bij aan zaten. Mijn jeugdfascinatie voor Japan stak daar de kop terug op. Louis ‘welkom in Japan’ viel niet in dovemansoren.

In mei 2008 trokken Magda en ik richting Japan. Uit verdere gesprekken met Louis en echtgenote Michiyo groeide het idee om dit verhaal te schrijven. Een bescheiden poging om een snelle schets te maken van Rui Ogata en zijn leefomgeving, van een muraal maar bescheiden kunstenaar, een Hoogstratenaar in hart en nieren, die op 10 oktober 2008 welgeteld 80 kaarsen mag uitblazen. Je kunt niets doen om niet te verjaren, Louis. Je schreef trouwens zelf in februari 2002: ‘Nonkel Jef (Willems) had me er met zijn nieuwjaarskaart aan herinnerd dat hij 80 werd. En dan komen er beelden op van toen ik hem ontmoette op het Groot Seminarie in Mechelen. Zo jong nog …’ Even diep ademen dus en relativeren. Waar kan je dit verhaal bovendien beter kwijt dan in De Hoogstraatse Maand? Het blad waar Louis zelf meermaals verhalen voor schreef en dat hij niet zonder chauvinisme als ‘het meest gelezen blad van heel de wereld en zijn omgeving’ omschrijft.

Het verre Japan

Via Kopenhagen vliegen we op de grens tussen Siberië en de Noordelijke IJszee in 11 uur tijd tot Narita, Tokyo’s internationale luchthaven, waar Louis met twee metersgrote glasramen toekomers verwelkomt en vertrekkers een vlieghart onder de riem steekt. Toegegeven Louis, ’t is soms even zoeken om je werk te vinden in zo’n immens mierennest. Wat trouwens evenzeer

geldt voor je tientallen werken in les-sallesdes-pas-perdus van stations en metro’s waar de passant zich uitsluitend focust op snelle verplaatsingen - een heel toepasselijke term in Japanen niet op kunstminnen. Waar kunst tot reclame verwordt en het gebouw fungeert als lijst. Tenzij dan die opvallende ‘draak van een draak’ (sic Louis) die de zeven verdiepingen van het station in Nagasaki overwelft. Japanners willen je als gaijin (vreemdeling) wel graag helpen op je zoektocht, ook naar glasramen of keramiek van Rui, maar hun talenkennis is zo beperkt, hun gehaastheid soms zo groot dat de verwachte gouden tip stopt bij een vriendelijke hai-(ja)knik. Ze willen je immers niet ontgoochelen, waarbij je het daaropvolgende stilzwijgen zelf doorbreekt met een beleefd ‘no problem, thank you’ en met een lichte Japanse buiging de aftocht blaast. Als 12-jarige was Louis gefascineerd door vaders verhalen en dat bijzondere modeltreintje ‘made in Japan’. In oktober 1957 ging scheutist Louis Fransen, 29 jaar oud, ‘voor het leven’ naar Japan met ‘onmetelijke godsdienstige gevoelens’, opgedaan tijdens de luidruchtige catechismuslessen van pastoor Van Reusel met diens verhalen over hemelse rijstpap onder een paardendeken van bruine suiker, te eten met gouden lepels én … om zichzelf te zoeken. ‘Vanaf toen groeide het verlangen in mijn borstkas naar het land van de rijst en de zon, dat tenminste als voorgeborgte van de hemel kon dienen.’ zegt Louis. ‘Scheut’

kon hem niet van gedachten brengen: ‘Maar Louis, er zijn al zeven kandidaten voor Japan. Wat denk je van de Kongo?’ Het antwoord was overduidelijk: ‘Als ik moet veranderen, treed ik uit!’ En dus ging hij …

Japan was de grote onbekende bij de mensen. Louis kreeg goedbedoelde raad: ‘Pater, laat u toch niet doodkloppen door de negers in Japan’ en herinnert zich de opmerking van de verkoopster waar hij de laatste Belgische spullen kocht ‘om te gebruiken bij de communisten’. Of de directeur van het college in Mol die stelde: ‘Niet dromen Louis, blijf hier met je voeten op de grond.’ De reizen van toen zijn niet meer te vergelijken met de vliegreizen van nu. Louis nam in 1957 de trein naar Marseille. Pas 42 jaar later zal hij mijmerend terugkeren naar die plek, vlakbij de Notre Dame de la Garde, om de rode pannendaken en de zich in de zon spiegelende Méditerranée terug te overschouwen. Daar scheepte hij destijds in op de ‘Vietnam’, één van de vier boten van de Messageries Maritimes. Enig probleempje was dat onze verstrooide zendeling zijn ticket onder zijn kopkussen in Hoogstraten vergeten was. De reis naar Yokohama, de thans feeërieke city-bynight, duurde welgeteld één maand en verliep verder voorspoedig.

Yugawara

Met de supersnelle Kodama-shinkansen rijden we op 50 minuten in westelijke richting vanuit

Louis, een hippe jarige van 80.

Tokyo-station tot Atami (warme zee). Een opwarmertje van 100 km., want indrukwekkend wordt het pas als deze kogeltrein op langere trajecten zijn top van 300 km per uur haalt. Japan Railways-klanten wachten niet, alsof de klokvaste dienstregeling rond jouw persoon draait. Wie Belgische treinvertragingen gewoon is neemt gegarandeerd de verkeerde trein. Ga ook gerust op het perronnummer van je wagon staan wachten. Na de treinstop doe je drie stappen recht vooruit en je staat in de juiste wagon. Tegelijkertijd stap je telkenmale hetzelfde asociaal filmscript binnen. Treinreizigers, zittend of staand, slapen, lezen, dommelen, gsm’n, beluisteren muziek… Dat naast organisatie ook veiligheid primeert moest recent een verdwaalde aap ondervinden die als persona non grata betrapt en buitengezet werd uit Tokyo-station.

In Atami staan Louis en Michiyo ons ‘trappelend’ op te wachten. Op weg naar de champagnekleurige Toyota Fun-Cargo (in België de Yaris-Verso) beproef ik al dadelijk hun geduld. Mijn digitale fotopassie trekt mij als een magneet naar een processie tempelbedienaars in traditionele kledij inclusief de hagelwitte katoenen tabi (tweetenige sokken). Louis heeft begrip. Hij schetst op reis, ik fotografeer. De hand verwerkt wat het oog registreert. Michiyo en Magda hebben ondertussen wat chat-tijd voor elkaar. De Toyoya Fun-Cargo, Michiyo’s keuze, is typisch Japans; kleiner, smaller en hoger dan de doorsnee auto van bij ons. Bovendien kan hij, met neergeklapte achterbank, fungeren als noodwoning op wielen bij aardbevingen of taifoenen, de grote winden.

Langs de blauwgroene Stille Oceaan, met zicht op verderaf gelegen eilanden, rijden we als in een Italiaans riviera-landschap naar Yugawara. Van aan de monding in de Pacific volgen we lichtklimmend de Fujiki-rivier. ‘Hier kan je alvast naar links over de rivier’ zegt Louis ’En rechts woont sedert enkele jaren de crimi-schrijver Nishimura Kyotaro. Kort na zijn komst gebeurde een allereerste moord in Yugawara. ’t Zal wel toeval zijn.’ De warmwaterbronnen, bubbels van onderhuids broeiend vulkanisme, lokken toeristen naar de sjieke verwenhotels. In de beboste heuvels liggen villa’s en bungalows uitgestrooid. Je waant je hier in Klein Zwitserland. In het voorjaar worden de witte magnolia’s afgelost door de zachtpurperen sakura-(kersen)bloesems. Geheel in de Japanse traditie van schoonheid en vergankelijkheid bereiken de kersenbloesems het toppunt van schoonheid vlak voor hun val van de tak. Dat brengt massaal Japanners in vervoering en op de been. Met de kersenbloesems op de grond kleuren de zomerse groenschakeringen met gouden penseelstreken van wilde bamboe pas op. Tijd voor twee haiku’s (Japanse kortgedichten):

Van welke bomen Waren het bloesems? Alleen hun geuren weet ik.

Basho, Japan

Als niemand het ziet, ruik ik aan een roos in de tuinik, een volwassen man.

Bart Mesotten, vriend, Vlaanderen

‘De koppen van de bergen zitten soms in de dikke mist, gelijk warhoofden die zichzelf verliezen in onbenullige en witte gedachten.’ zegt Louis. De 3776m. hoge Fuji, Japans heilige kegelvulkaan, met haar witte Shinto-sneeuwkap ligt uit het zicht ‘in hun achtertuin achter de heuveltop’.

In dit landschap mag geen fauna ontbreken. Tsjirpende krekels, tsjilpende mussen, zingende nachtegalen, echte en nep, die je op een geluidsbandje over het zebrapad begeleiden. Links achteraan in de vallei buigt de weg als het uiteinde van een papierclip. Op het ene uithoekje de woning van onze gastheer en -vrouw, in een boog 500 meter verderop het atelier. Louis is Art Director van het Modern Mural Art Institute CREARE. Met zin voor ecologie, en om de eigen botten wat te sparen, doet Louis het woon-werkverkeer met zijn elektrische witte eenzitter, de Spirit of St.-Louis.’, het Vitamientje uit Suske en Wiske.

21 uur - Via de straatmegafoons klinkt een Mozartwijsje dat bewoners vraagt om ramen en deuren te sluiten, de vuren te doven, kortom tijd om

naar bed te gaan. Soortgelijke aan het dagritme aangepaste wijsjes klinken om 9 uur (Edelweiss), 12 uur en 17 uur over heel Japan, tot in de treinen toe. In België is het nu 13 uur en klinkt er geen muziekje.

Onafgesproken maken Louis en ik het erg vroeg dag terwijl België zich stilaan opmaakt om te gaan slapen. In zijn ruime werkkamer met warmhouten vloer mag ik de computerhoek gebruiken om te e-mailen. Rondom ons muurhoog volgestapelde boekenrekken met gele post-it vergeetmij-nietjes, voor hun dienst bedankte opgerolde ontwerpen, olieverfschilderijen waarvan één ongeduldig en inkleuringsbereid in de beugels van de schildersezel, met gekorste verfsporen van intensief gebruik, geklemd zit, de rest in geduldige wachtrijen op de grond, af en onaf door elkaar.

In 1990 toen Louis aan de Okinawa Prefectural University of Arts les gaf kocht hij zijn eerste modern computerke. Sedert begin 2000 is er een Sony laptop in het Yugawara-huis. In het begin was dat ‘een monster met te technische handleiding in het Engels’ maar als grote uitdaging dat je ermee de Gazet van Antwerpen kon lezen en e-mailen. Met de post zijn brieven zeven dagen onderweg. Telefoneren en faxen ging al vlot maar internet geeft communicatie een nieuwe dimensie. ‘In wat een leuke tijden leven we toch.’ schrijft Louis in augustus 2000. Met toch volgende bedenking: ‘Als ik ooit de doodstraf krijg, dan zal mijn laatste wens zijn: terdege leren werken met een computer, maar de handleiding moet in het Japans gesteld zijn…’.

Tot op heden weet Louis, als chauvinistisch wereldburger bij uitstek, alleszins voor Hoogstraten ontwaakt het laatste regionieuws. Op een kleine televisie naast de computer, klank af, volgt hij consequent het wereldnieuws via de Japanse ondertiteling. Er zijn zware aardbevingen in Sechuan, China. ‘China een oerland, Japan een imitatieland’, geeft Louis mee. Hij kan het weten, hij is al jaren enige buitenlandse gastdocent aan de Staatsacademie In Bejing.

Voor het raam, met uitzicht op de vallei en in de verte een dunne streep Pacific, staat Louis’ ontwerptafel. Aan weerszijden geflankeerd met een bureaubreed bibliotheekrek tot tegen het plafond. Goed volk als Pablo Neruda, Fjodor Dostojevski, André Malraux, Salman Rusdie, Alex Munthe, Olivier Todd of Augustus Carp kijkt vanop hun boekenrug mee op zijn ontwerpen. Verknipte kleurrijke ontwerppatronen van Die Zeitung, een krant met daarnaast ook nog een goede inhoud. Teken- en slijpgerief. Geordende chaos waarin alleen de ontwerper zijn weg vindt. Centraal een vrij bureaugedeelte voorbehouden voor het grote witte lege blad. Ruimtevrees overkomt de ontwerper, de schakelaar zoekend voor de inspiratiestroom van hoofd naar hand naar papier. Om dan na de eerste bevrijdende tekentrekken te spelen met vormen en lijnen. Als er tijd voor is mogen op het papier gestrooide ideeën gerust, à la tête du client, broeien. ‘Da’s leven op een wolk, je amuseren in het schuim aan de rand van de maalstroom van het leven’, glimlacht Louis. Ontwerpen overleven en worden uitgevoerd, nog veel meer worden afgekeurd. Tijdsdruk is

nefast voor inspiratie. Alleen wat slaap kan dan olie druppelen in het vastgeroeste fantaseren. Daarom staat centraal in de werkkamer ook een rustbank.

De eigen weg …

Louis bestudeerde na zijn landing in Japan in 1957 enkele jaren de taal en de cultuur om dan terug te keren naar Hoogstraten en er in 1965, geïnspireerd door de Franse cultuurminister André Malraux, mee het Instituut voor Kreatieve Opvoeding (IKO) te stichten. Het Oosten blijft echter lokken. Bij Louis’ retour naar Japan telt het IKO 70 leerlingen en 4 leerkrachten. Hij wordt telkens weer geconfronteerd met de relativiteit van de aangeleerde waarden. De hemelse rijstpap is in Japan te nuanceren. Rijst is heilig, die hoort witmaagdelijk en zonodig wat kleverig te zijn voor sushi-bereidingen. Die eet je zeker nooit met bruine suiker! Daarbij komt de sashimi

wordt doorprikt. ‘Europa zie je ineens vanop de maan’, ervaart Louis en besluit om, weg van Scheut, zijn eigen weg te gaan zoeken. Hij betrekt in 1971 een miniscuul huis in Tokyo, te klein voor al zijn gerief, en heeft er zicht op de drukte in de stad. Primitief maar top! Yoshio Shimohara zaliger, met haarbles voor de ogen en luimige glimlach, met zijn zachtheid van schilderen en liefde voor Gregoriaans, en Takeshi Suzuki, met zijn deugnietengezicht, gidsen Rui als echte broers door de totaal onbekende wereld van een Japanse artistieke opleiding, voorbij het toegangsexamen tot in het Hoger Kunstinstituut van Tokyo.

Louis leert in die periode Michiyo kennen. Hij is docent aan een regentaat ten oosten van Tokyo, zij zorgzame studente. Haar goede zorgen waaronder verse bloemen op tafel, doen hem besluiten met haar te huwen in 1978 in een AnglikaansJapanse kerk met opvallend mooie glasramen. In en Yo (Japans), Yin en Yang (Chinees), vrouw en

Fujitaro Taki leverde sedert 1948 een belangrijk aandeel in de heropbouw van Japan. Hij stichtte de Japan Traffic Culture Association. Kunst als reclame wordt een gat in de markt, de stationsmuur een reclameplaats. Het klikt tussen Taki en Louis. In 1972 wordt ter ere van 100 jaar Ja panse spoorwegen het eerste glasraam onthuld in Tokyo. Als Taki in 1975 overlijdt neemt zoon Hisao Taki over. Rui gaat akkoord om Taki-jr., neofiet in de kunstbranche, te helpen. Het atelier CREARE produceert vanaf dan in een groeiende beweging glasramen en keramiek voor trein- en metrostations, luchthavens, scholen en openbare gebouwen … over heel Japan. Het beste glas in voeren uit Duitsland, een eigen kleurencatalogus van 5000 kleuren en veel gedrevenheid weer spiegelen professionaliteit. Een nooit verhoopte droom wordt werkelijkheid.

Een droom, maar Louis relativeert: ‘Ik maak me geen illusies. Je blijft nog altijd een buitenlan der, zelfs wanneer je Japanner bent. Je blijft een stranger … in paradise. Japanners spelen met die dingen. Je moet ze kennen, hun diploma’s hebben en goed kunnen netwerken. Het duurt jaren voor je tot rust komt in het land waar je van droomde. Ik wil, op mijn bescheiden plek in de Japanse samenleving, de kunst uit de musea bevrijden en ze terug onder het volk brengen. Le Corbusier is de Europese uitzondering die altijd de murale kunst in zijn bouwwerken een plaats heeft gegeven.’

waterbesparend kraantje met lavabo bovenop de spoelbak. Een zalige douche ook op de gastenkamer. Van warm water (uitvinden) hebben de

Jappen een handje weg. En deze bewoners weten gasten te verwennen.

Wij mochten de gastheer culinair verwennen. Na zestig jaar gemis at Louis zich met teveel smaak een zware maag aan patatjes met bloemkoolgratin en handgerolde gehaktballen. Ja, de Japanse keuken is licht voor de maag, zo licht dat je durft vergeten dat in Vlaanderen alle liefde door de maag gaat.

We willen je graag KOTOBUKI wensen, Louis, een wens voor een lang leven. Je bent nog zo jong …

Een lokale tip kan hier ongetwijfeld bij helpen. Ga op uitstap naar de Owakudani-krater bij Hakone, in je achtertuin over de heuvelrug, daar kookt men witte kippeneitjes in de natuurlijke zwavelbronnen tot zwarte exemplaren. Elk zwart ei verlengt je leven met zeven jaar. Gezondheid!

Reizen is: je land Verlaten om er opnieuw Naar te verlangen. Howdoe (hou u goed).

Magda Lemmens Herman Vercoutter

Je bouwt een huis voor twintig jaar, een klein huis en een grote auto. Wat wist Rui van huizen? Niet dadelijk dat je geld kon lenen bij een bank. Taki-sr. stond borg. ’t Is inmiddels naar Japanse normen een groot huis, in aardbevingsbestendige compartimenten, met klassieke kleine keuken en kleine auto geworden. Het meubilair ademt grotendeels de Kempen uit, de ornamenten zijn getuigen van vriendschappen over de hele wereld. De warmwaterbronnen moeten inspirerend gewerkt hebben voor het toilet met zalig verwarmde bril, liefst drie waterstraalstanden om het achterste ‘zonder handen’ te behandelen en

VAN HUFFEL VASTGOED

Voor al uw vastgoedtransacties. U wenst uw eigendom te verkopen of te verhuren? Vraag vrijblijvend inlichtingen!!

Vrijheid 72 2320 HOOGSTRATEN Tel. 03/314.16.99 www.vanhuffelvastgoed.com info@vanhuffelvastgoed.com

Louis Fransen leidt echtgenote Michiyo en Magda Lemmens rond in CREARE

De woning van Louis en Michiyo in Yugawara.

ZO WAS HET

Hoogstraten, Gasthuiseinde

Meer dan 80 jaar geleden

ZO IS HET

SOFTCOMPUTER

Meerseweg 80B

2322 HOOGSTRATEN

Tel: +32-3-315.09.09 info@softcomputer.be

Openingsuren: Ma - Vr : 09u00 - 12u30 - 13u30 - 18u00

Zat : 09u30 - 13u30

Vr : gesloten om 17u

Het volledige gamma van Apple: van iPod tot MacBook

LCD-TV ’s van 32” tot 52”

dorpsleven

www.demaand.be

REDACTIE

Frans Horsten

Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten 0495 25 25 05 redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS

Hoogstraten:

Dries Horsten, Begijnhof 15, tel. 03 312 19 92, drieshorsten@skynet.be

Meer:

Marcel Adriaensen, Venneweg 2, tel. 03 315 90 40, marcel.adriaensen@telenet.be

Meerle:

Jan Fret, Mgr. Eestermansstraat 7, tel. 03 315 88 54, jan.fret@telenet.be

Meersel-Dreef:

Toon Verleye, Dreef 97, tel. 03 315 71 86, toon.verleye@telenet.be

Minderhout:

Frans Snijders, St.-Clemensstraat 25, tel. 03 322 96 00, eframo@telenet.be

Wortel: redactie@demaand.be

SPORTNIEUWS:

René Laurijssen, Desmedtstraat 22, Minderhout, tel. 03 314 66 28, rene.laurijssen@belgacom.net

FOTO’s & SCHUTTERSNIEUWS

Frans Snijders, St.-Clemensstraat 25, Minderhout, tel. 03 322 96 00, eframo@telenet.be

ABONNEMENTEN/ADVERTENTIES

Emilia Horsten, Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten, tel. 03 314 51 03, abonnementen@demaand.be administratie@demaand.be

SECRETARIAAT/DRUKWERKEN

Jozef Schellekens, Loenhoutseweg 34, 2320 Hoogstraten, tel.&fax: 03 314 55 04 info@demaand.be

Uitgeverij DE HOOGSTRAATSE PERS bvba

Loenhoutseweg 34 - 2320 Hoogstraten

Verantwoordelijke uitgever:

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten

Aantal

Middelbaar onderwijs sept. 2007 sept. 2008

Lager onderwijs

Hoogstraten

Kleuteronderwijs

Hoogstraten

Beiaardactiviteiten

HOOGSTRATEN - Buiten de concerten waarvan sprake in ons vorig nummer, mochten ook de laatste 2 concerten van De Beiaardvrienden er wezen. Koen Cosaert uit Roeselare deed zijn uitstekende reputatie alle eer aan en ook onze eigen Luc Dockx speelde een puik concert. Een plezante vaststelling voor de beiaardvereniging was ongetwijfeld dat de publieke belangstelling voor de concerten, ondanks het slechte weer, toch weer was toegenomen ten opzichte van het vorige seizoen. Op zondag 14 september was een delegatie van het bestuur overigens uitgenodigd op de finale van de vijfjaarlijkse Koningin

Fabiolawedstrijd voor Beiaard te Mechelen. En wanneer dit blad in de rekken ligt zal ook de volgende activiteit van De Beiaardvrienden voorbij zijn: enkele concerten op de rijdende beiaard tijdens Groenten en Bloemen. Daar vervangt Toni Raats onze eigen stadsbeiaardier, die afwezig is door ziekte.

In het voorjaar van 2009 wil de beiaardvereniging opnieuw een uitstap organiseren. Het klokkenmuseum van Asten en de stad ’s Hertogenbosch zullen daarbij centraal staan. (Meer info? Secretaris Dries Horsten, horstendries@hotmail.com of 03/312.19.92).

De Beiaardvrienden kunnen andermaal terugkijken op een succesvol concertseizoen.

De gevolgen van geweld

HOOGSTRATEN – De tentoonstelling “Sporen van Geweld” lokt een groot aantal bezoekers naar Hoogstraten. Francis Huijbrechts, de auteur van de brochure die tekst en uitleg geeft bij de foto’s die langs de Vrijheid en omgeving aangebracht werden, verduidelijkt het initiatief voor de camera’s van de regionale TV. De brochure kan u gratis ophalen in het Stedelijk museum en bij de Stedelijke dienst voor toerisme.

3 voor 11

Zondag 12 oktober

VOETBALTORNOOI tussen het Slot, de Mussenakker en de Cahier op het oud voetbalplein van Meer vanaf 13u00

Zaterdag 18 oktober

SPAGETTI, door Mussenakker in de parochiezaal van Meer tussen 16 en 20 uur. Vooraf inschrijven per mail mussenakker@ gmail.com of 0478 43 44 69 (Raf). Vegetarisch is ook mogelijk (melden bij inschrijving). Aansluitend 80’s HITS PARTY in Mussenakker

Zondag 19 oktober

MOTORRIT van ongeveer 100 km. Inschrijven in Cahier tussen 9en 15u00 Meer info op 03/314 20 58 of 0486/64 39 32

Zondag 26 oktober

10 VOOR 11: 10 km (of 5km) wandeling met aangename stops. Inschrijven tussen 13 en 15 uur in ’t Slot

Zaterdag 1 november

Restaurant “CHEZ BONNE MAMA” (Cahier) keuzemenu in 2 shiften, om 17.30 of 19 uur, vooraf inschrijven via www.3voor11.be of op 0494 99 98 12 CURIOSAVELING: in de Mussenakker om 21.30 uur, in ‘t Slot om 22.30 uur en in de Cahier om 22.30 uur.

FUIF “3voor11”

Gratis pendelbus van 21u tot 3u00 tussen de 3 jeugdhuizen

3 voor 11 is een samenwerking tussen www. het-slot.be www.mussenakker.be en www. cahier.be Contact : Raf 0478 43 44 69info@3voor11.be

Tekenen en schilderen in je vrije tijd

GROOT HOOGSTRATEN - Elke vrijdagnamiddag komt in de parochiezaal van Minderhout een groepje mensen bijeen om er te tekenen en te schilderen. Zij zoeken nieuwelingen om samen met hen deze hobby te beleven. De bijeenkomsten zijn er op gericht om in een kameraadschappelijke sfeer dezelfde interesse te delen en om elkaar hierbij te helpen of tips te geven. Vorig jaar nog werd het werk van deze groep tentoongesteld in Hoogstraatse winkeletalages tijdens de week van de amateurkunsten. Geïnteresseerden nemen contact op met Rita Hillen, Pater Schrijversstraat 6, 2323 Wortel, 0478 69 43 66, rita. hillen@skynet.be.

GROOT-HOOGSTRATEN - Het is al jaren een traditie dat Groen! op de eerste schooldag aandacht vraag voor een veilige schoolomgeving en een veilige weg naar die school voor leerlingen en ouders. Ze doen dat door in de winkels affiches te bedelen met de waarschuwing “Opgepast ze zijn er weer!” en door op de 1e schooldag met plakkaten op de drukste kruispunten van Hoogstraten te staan. Ze herinneren de automobilisten eraan dat ze vanaf deze dag ook weer vele (en in Hoogstraten zijn er dat extra veel) scholieren op de openbare weg tegenkomen. Een gewaarschuwd man…..

Hobbytentoonstelling

HOOGSTRATEN – Zaterdag 25 oktober van 14 tot 19 uur en zondag 26 oktober van 10 tot 18 uur kan men de hobbytentoonstelling van Okra gaan bezoeken in zaal Pax. Het zal er ook gezellig zijn bij een warme of verfrissende drank, een heerlijk stukje taart of een Vlaamse boterham. De hobbyisten zijn fier op hun werk en willen het u graag tonen. Kom het fijne naaiwerk en andere zaken bewonderen. Er is ook een doorlopende tombola en iedereen heeft altijd prijs. Okra-bestuur en de hobbyclub nodigen u uit. De toegang is gratis.

Boeiende oorlogsverhalen

Missiefeesten

HOOGSTRATEN - Nu zondag 28 september vinden in Zaal Pax de jaarlijkse Missiefeesten plaats (vanaf 11 uur 45). Ook maandag kan je er in de namiddag terecht voor iets lekkers, ten voordele van een goed doel (Info: 03/314.85.20).

Vier generaties sopranen

HOOGSTRATEN - Op woensdag 8 oktober organiseren het plaatselijke Davidsfonds en het Internaat Spijker een muziekavond rond de romantische tijd. En wanneer we over het romantische lied spreken, dan denken we bijna automatisch aan Schubert en Schumann. Maar ook in onze streken schreven vanaf 1850 Vlaamse componisten als Peter Benoit, Lodewijk Mortelmans en Renaat Veremans zulke prachtige muziek op de poëzie van de grootste dichters van die tijd. De overgrootmoeder van Sopraan Cristel De Meulder zong toen al liederen. Haar dochter, kleindochter en uiteindelijk ook achterkleindochter Cristel werden zangeres. De Meulder studeerde af aan de Conservatoria van Antwerpen en Brussel. Zij concerteerde inmiddels in zowat alle werelddelen en … in Hoogstraten. De manier waarop zij de sopraansolo vertolkte in het Requiem van Fauré (Piuskoor, 8 en 9 maart 2008) zal hier niet rap vergeten worden. Cristel zal begeleid worden door Tine Deckers op de Erard-vleugelpiano van het Spijker. Ook Deckers, afgestudeerd aan het Conservatorium van Amsterdam en het Lemmensinstituut in Leuven, zal enkele sopraansolo’s verzorgen.

De bindteksten worden verzorgd door Rita Schlemper, die Germaanse filologie en theaterwetenschappen studeerde.

De gezamenlijke activiteit kadert ook in de jaarlijkse herdenking van Zuster Elisabeth. Naar jaarlijkse gewoonte is er ook nu achteraf weer een receptie. De deelnameprijs bedraagt 12 euro; 10 euro in voorverkoop. De kapel is te bereiken via de parking. Deze kan je dan weer bereiken via de Antoon de Lalaingstraat of de Gelmelstraat.

HOOGSTRATEN - De eerste week van september organiseerde de plaatselijke bibliotheek opnieuw haar ‘Week van de Koffiekrant’. Over de opkomst had men 5 dagen niet te klagen en over de kwaliteit nog veel minder, want Rik Schellekens, Jos en Simone Bruurs, Sus Snels, Karel Pauwels, Fons Sprangers en Fons Geysen toonden zich stuk voor stuk echte vertellers.

Wie stal er de kasseikes?

HOOGSTRATEN - Kiekendieven kennen we. En kasseifretters ook. Maar ‘kasseidieven’, dat is een spijtige nieuwigheid. Aan de ‘gele brug’ naast de feestzaal van de schoolgevangenis lagen al decennia, mogelijk eeuwen lang, een paar vierkante meters kleine blauwe kasseitjes, gelegd in mooi verband. Het viel ons al op dat er de laatste jaren regelmatig enkele van verdwenen. Recent echter moet iemand met een remorque of zo ter plaatse zijn geweest, want opeens waren ze allemaal weg. Verwijderd? Of toch gestolen? Wie doet nu zoiets? Dit is publiek bezit! Dit is ook waardevol erfgoed, dat echter geen waarde meer heeft wanneer je het letterlijk uit de context rukt. Het zal toch niet dezelfde snoodaard zijn die ook de molensteen van de Laermolen heeft ontvreemd? Alle tips rond beide zaken zijn welkom bij uw dorpsredacteur.

Heeft er iemand de kasseikes aan ’t gevang ontvreemd? Ze moesten hem aan de andere kant van de muur zetten!

Knap dubbelconcert

HOOGSTRATEN - “Brass meets Voices”, onder deze ronkende titel ging het veelbelovend dubbelconcert van Fanfare Sinte-Catharina en Kamerkoor Vialta van start. En de feestzaal van het Klein Seminarie mag dan groot zijn, voor dit concert was ze bijna te klein, zoveel belangstellenden waren er op afgekomen. Het programma was erg gevarieerd, met werk van Jacob De Haan, Vangelis, The Beatles, maar evengoed werk uit The Wizard of Oz. Een ludiek tussendoortje maakte de avond compleet. Absoluut een vervolg waard …

Voor

Volwassenen in

Hoogstraten

Cursus Toneel en Welsprekendheid

GROOT HOOGSTRATEN - De Academie voor Muziek en Woord de Noorderkempen heeft al verschillende jaren een goed lopende Woordafdeling. Voor het vijfde jaar richt de Academie een cursus TONEEL in voor Volwassenen (vanaf 16 jaar), in onze lesplaats HOOGSTRATEN:

Wil je werken aan een correcte uitspraak en articulatie?

Wil je de kneepjes van het toneelspelen leren?

Werken rond improvisatie?

Heb je zin om zelf een voorstelling te maken?

Dan is TONEEL iets voor jou.

Nieuw in het aanbod dit jaar is de cursus WELSPREKENDHEID, ook voor Volwassenen, ingericht in de lesplaats HOOGSTRATEN:

Wil je spontaan en beheerst leren spreken voor een groep? Werken aan een correcte uitspraak?

Wil je leren om je nog vlotter verbaal uit de slag te trekken? Werken aan een betere communicatie?

Wil je meer weten over spreektechnieken (vergaderingen leiden, presentaties houden, discussiëren, argumenteren of debatteren, …)?

Dan is WELSPREKENDHEID iets voor jou.

Tot eind september richten we proeflessen in die je vrijblijvend kan bijwonen! Meer weten? Spring eens binnen tijdens de les op WOENSDAG om 18.50, op DONDERDAG om 18.30 en op VRIJDAG om 20.15 uur in de Karel Boomstraat 44, Hoogstraten.

Opendeurdag brandweer

GROOT-HOOGSTRATEN - Nu zondag 28 september moet u absoluut naar de grote brandweerkazerne in de Hoogstraatse Sint-Lenaartseweg. Dan houdt het korps immers haar jaarlijkse opendeurdag, met ook nu weer heel wat toffe kinderspelen. Van 10 tot 18 uur ben je er van harte welkom!

Provinciale Molendag

HOOGSTRATEN - Zondag 31 augustus. Op de dag dat er in de Kempen volop ‘geschakeld’ werd, zette ook de Laermolen haar deuren weer open, in het kader van de Provinciale Molendag. En de molenaars hadden duidelijk weer smoutebollen naar de Clarissen gebracht, want het weer was zoals gewoonlijk uitstekend, een beetje zwoel zelfs. Maar wat een pluim voor de aanwezige muzikanten Flor Verschueren, Jef Rombouts en Karel Hofkens, die zich met respectievelijk accordeon, cello en gitaar overgaven aan vooral Franse melodieën. ‘Les Mal Contents’ noemen zij zich, maar uw dorpsredacteur was vooral ‘très content’ om hen te mogen aanhoren.

Lustige fietstocht

De kostprijs van basisonderwijs

GROOT-HOOGSTRATEN - Op uitnodiging van ACW-Hoogstraten geeft Vlaams parlementlid Kathleen Helsen op dinsdag 14 oktober uitleg bij de nieuwe financieringswet voor secundair onderwijs en over de kosteloosheid en de schooltoelage voor kinderen in het basis- en deeltijds secundair onderwijs.

Onderwijs moet de talenten van elk kind ten volle ontplooien. Dat veronderstelt optimale onderwijskansen voor ieder kind. Timmeren aan gelijke onderwijskansen vergt een aanpak op verschillende vlakken. Het Vlaams Parlement heeft kortelings een aantal decreten goedgekeurd die sociale, culturele en financiële drempels verkleinen.

Vanaf 1 september 2008 wordt het nieuwe financieringssysteem ingevoerd voor het basis- en secundair onderwijs. Voortaan wordt voor elke school een bepaald deel van de werkingsmiddelen berekend afhankelijk van het aantal leerlingen uit kansengroepen in die school. Eindelijk zullen de werkingsmiddelen voor alle leerlingen die zich in dezelfde situatie bevinden, gelijk zijn, dus over alle onderwijsnetten heen. Nauw hiermee verbonden is de kosteloosheid van het basisonderwijs. Sinds 1 september 2007 mogen scholen geen kosten meer aanrekenen aan ouders voor wat strikt nodig is voor het bereiken van eindtermen en ontwikkelingsdoelen. Scholen organiseren ook heel wat activiteiten die het leren boeiender en aangenamer maken voor kinderen. Deze activiteiten zijn niet noodzakelijk voor de eindtermen en ontwikkelingsdoelen. Om de kostprijs van deze activiteiten te begrenzen, werken scholen vanaf 2008-2009 met een dubbele maximumfactuur.

HOOGSTRATEN - Ga nu niks verkeerds denken bij deze titel. ‘Geslaagde fietstocht van de Koninklijke Veloclub De Lustige Wielrijders’ vond ik gewoon een beetje te lang als titel. Met een 50-tal fietsers waren ze in totaal en daar had het schitterende weer op zaterdag 30 augustus natuurlijk ook wel wat mee te maken. Maar toch ook een pluim aan bestuursleden Johan Gillis en Louis Geens, die een knappe route richting Rijkevorsel, Oostmalle en Merksplas hadden uitgestippeld. Zoals het de Veloclub past ontbrak daarbij het gezellige terrasje ook niet en dit jaar was er zelfs een leuk spel halverwege, waarbij de deelnemers van op de fiets een vogelpikpijltje moesten werpen.

Een derde financieel luik vormt de nieuwe reglementering rond de schooltoelagen. Daardoor komen sinds vorig schooljaar meer gezinnen in aanmerking voor een schooltoelage in het secundair onderwijs. Nieuw dit jaar is de schooltoelage voor kinderen in het basisonderwijs en het deeltijds secundair onderwijs.

Met het decreet flankerend onderwijsbeleid op lokaal niveau wil de Vlaams overheid gemeenten meer mogelijkheden geven om een lokaal onderwijsbeleid te voeren. Op die manier kan een gemeentebestuur beter inspelen op de lokale noden en behoeften.

Vlaams parlementslid Kathleen Helsen geeft op dinsdag 14 oktober om 20.00 uur toelichting bij deze materie in het auditorium van het Klein Seminarie, Vrijheid 234 in Hoogstraten. Alle belangstellenden, in het bijzonder de ouders van schoolgaande kinderen en mensen die werkzaam zijn in ons onderwijs, zijn van harte welkom. U rijdt binnen aan de verkeerslichten en volgt de bewegwijzering. Deze avond is gratis. Voor meer informatie kan u terecht bij Vic Cornelissen (tel. 03 314 40 01) of bij René Sprangers (tel. 03 314 68 77)

Spijkernieuws

Joepie, weer naar school!

HOOGSTRATEN - Voor alle kleuters, leerlingen en leerkrachten is de vakantie weer voorbij. Allemaal werden ze feestelijk onthaald. De hele school was versierd met ballonnen en puzzelstukken. Nadat iedereen zijn naam op de kleurrijke flappen had gevonden, konden de ouders nog snel een kijkje nemen in de klassen. Na een woordje van de directeur werden de mama’s en papa’s naar huis gestuurd. Toen kon het voor ons pas echt beginnen. Om 10 uur kwamen alle kinderen weer samen. Er werd een mooie schoolfoto gemaakt waarna iedereen werd gegroepeerd per klas. Elke klas kreeg een tros ballonnen die ze na het aftellen samen oplieten. Daarna versierden de leerlingen in de klas ieder hun eigen puzzelstuk. Al deze puzzelstukken samen vormen nu een prachtige mozaïek.

Nieuwe bewoners in ’t klooster?

Door de ruimte die is vrijgekomen in het klooster na het vertrek van de Zusters Ursulinen en door interne verschuivingen in de lokalen van het Internaat, kan de Basisschool vanaf 1 september beschikken over extra accommodatie. Tijdens de zomervakantie werden met man en macht een aantal lokalen voor de lagere school verbouwd en ingericht tot knusse ruimten die echt aanzetten tot “leren”. De leerlingen van het 6de leerjaar beschikken nu over twee extra grote en smaakvol ingerichte klaslokalen met een aparte ruimte voor drie computers met internetaansluiting in elke klas. Een vroegere “living” van de internen is omgetoverd tot extra zorg klas die kinderen uitnodigt om te lezen en die mogelijkheden biedt tot het gebruik van verschillende werkvormen. De kelder zal gebruikt worden als multifunctioneel crealokaal met onbeperkte mogelijkheden tot drama, beeldopvoeding, muziek- en taalinitiatie enzovoort.

Met de groeten uit Emmerich am Rhein en … Nederland

Op de startviering van het nieuwe schooljaar op maandag 1 september werden door de kinderen van Basisschool Spijker ballonnen naar alle windstreken uitgestuurd. Nu ja, vooral richting Nederland en Duitsland blies de wind, afgaande op de wenskaartjes die al terug binnenkwamen. Zo zat er maandag 8 september een kaartje in de bus van meester Raf, met volgende wens voor zijn leerlingen:

“Heut’ fängt die schule für Dich an. Du lernst für Dich! Denk’ stets daran!”

Yvonne en Heinz Jansen, Emmerich am Rhein

Ik was aan het “brigadieren” op school en vond jullie ballon.

Ik hoop dat jullie net zo’n leuk schooljaar krijgen als bij ons.

PS: Mijn moeders achternaam is heel toevallig ‘Hoogstraten’.

De dag erop kwam er ook een heel bijzonder kaartje uit het Nederlandse Malden, van een meisje uit een 5de leerjaar aldaar.

VAN HEMELEN BVBA

Fax: 03 481

Mandy Willems

18.00

9.00 - 21.00

gesloten

9.00 - 21.00

9.00 - 18.00

8.00 - 16.00

gesloten 03 - 315 15 25

Slottentoonstelling torenjaar 2008

Tussen wijding en vernieling

HOOGSTRATEN - Bij de feestelijkheden omtrent ‘50 jaar heropbouw toren’ hoort vanzelfsprekend een tentoonstelling. De kerkfabriek Sint-Katharina, de Heilig Bloedstichting, het Davidsfonds en de stad Hoogstraten vormden daarvoor een tijdelijke vereniging, die het opzetten van de expo ‘Tussen wijding en vernieling’ voor haar rekening nam. Verder werd een beroep gedaan op architect Nand Doms en kunstenaar Alex Nys, voor het vormgeven van het geheel. De tentoonstelling mag plaatsvinden onder de hoge bescherming van Graaf en Gravin de Lalaing van Zandbergen en van S.D. der Fürst zu Salm Salm van Anholt, hetgeen toch een hele eer is. Een tentoonstelling organiseren in de SintKatharinakerk is niet moeilijk: de rijke vorm en inhoud van het gebouw is een tentoonstelling op zich. Moeilijker is het om een tentoonstelling te organiseren over de Sint-Katharinakerk. Wat betreft de inhoud is er zo geen chronologische volgorde aanwezig en bovendien heeft alles zijn vaste plaats. Het is verder een gebouw met een bijzonder rijke geschiedenis. Er is het wonder van de bouw met de wijding op 5 oktober 1544, het drama van de vernieling op 23 oktober 1944 alsook het mirakel van de wederopbouw. En er is – mede dankzij de noeste arbeid van het Stedelijk Museum en het Stadsarchief – nog een schat aan informatie bijgekomen. Eén en ander dwingt zo tot keuzes in de opbouw van de tentoonstelling. Toch wordt de tentoonstelling nog opgebouwd rond negen thema’s.

9 thema’s

1. De bouw van de Sint-Katharinakerk (1525-1550)

2. De vernieling van de kerk (23 oktober 1944)

3. Het ruimen van het puin (1944-1945)

4. De Begijnhofkerk als parochiekerk (1944-1955)

5. Het “Actiecomité voor de wederopbouw van kerk en stadhuis” (1946-1952)

6. Architect Stynen en de wederopbouw van kerk en toren (1946-1958)

7. De restauratie van kerkmeubilair, orgel en glasramen (1958-1982). De komst van de beiaard.

8. De kunstschatten van de Sint-Katharinakerk

9. De problematiek van het onderhoud van een monumentenkerk.

Praktisch

Niet alle kunstvoorwerpen konden gered worden, denk maar aan het Sint-Antoniusaltaar (links), waar nu de kaarsjes bij Onze Lieve Vrouw der Smarten staan (postkaart collectie dh, verstuurd in 1944).

De tentoonstelling loopt in de kerk zelf, van 4 oktober tot en met 26 oktober 2008 en is gratis. Ze is geopend van dinsdag tot en met zaterdag van 10 tot 17 uur; op zondag van 13 tot 17 uur. Tijdens de vieringen en op maandag is de kerk gesloten. Bezoek in groep kan afgesproken worden met de Dient voor Toerisme (03/340.19.55).

Opening op 4 oktober

Ook de academische zitting die de tentoonstelling opent, is toegankelijk voor iedereen en is volledig gratis. Deze vindt plaats op zaterdag 4 oktober om 16 uur.

Na het ondertekenen van de Vredesresolutie, is er eerst een welkomstwoord door de burgemeester. Daarna zal Luc Dehaene, voorzitter van het Internationaal Campagnesecretariaat van Mayors for Peace, een voordracht houden over de rol van de gemeente in vredesontwikkeling en verdraagzaamheid. Na ‘The Last Post’ als muzikaal intermezzo, geeft schepen van ontwikkelingssamenwerking en cultuur Annie Desmedt een toelichting bij de ondertekening van de Vredesresolutie. Daarna kunnen we luisteren naar het muzikaal intermezzo ‘La torre distrutta / de vernielde toren’, een gedicht van Guiseppe Martinelli op muziek van Luc Dockx en vertolkt door sopraan Ilse Verachtert en het Vialtakoor.

In een tweede deel komt de heropbouw van de Sint-Katharinakerk en –toren aan bod alsook het onderhoud van deze monumentenkerk. Jef Van Gils praat eerst over “Een grafkerk in Kempense baksteengotiek”. Vervolgens komt Lutgart Stynen aan het woord met “Herinneringen aan mijn vader”. Dan volgt een minuut klokkengelui, waarna architect en monumentenzorger Stijn Cools het woord zal nemen met de lezing “De architectuur van de Sint-Katharinakerk, gewikt en gewogen”. Daarna zal ingenieur Kris Brosens het nog hebben over het materiaalgebruik en de gevolgen ervan voor de heropbouw van de toren, in “Van baksteen tot beton”. Brosens werkt voor het bureau dat mee het vooronderzoek van de restauratie voert. Een muzikaal intermezzo met Jos Bruurs aan het orgel zal het tweede deel afsluiten.

Als derde luik volgt dan de eigenlijke opening van de tentoonstelling door Graaf en Gravin de Lalaing, de ondertekening van het Gulden Boek van Sint-Katharina en een rondgang op de tentoonstelling. (jo, dh)

Het wonder van de bouw, het drama van de vernieling, de knappe wederopbouw en het kostenplaatje van het kerkmonument, geen thema blijft onbesproken tijdens deze tentoonstelling. (Foto: fami lie Van Merode)

Lustige Wielrijders maken er een kermisdag van

HOOGSTRATEN - Twee jaar terug: missie feest en een smoutebollenkraam. Dat was Hoog traten kermis … Nu zondag 28 september wordt het echter een drukke dag in Hoogstraten. In de voormiddag wordt er gewandeld vanuit de deel dorpen naar het centrum, met de fanfares op kop, dit om onze 50 jaar geleden herbouwde toren nog eens één keer te vieren (organisatie VVV). ’s Namiddags begint dan de Fair Trade Fair, een organisatie van de Dienst Ontwikkelingssamen werking en de Mondiale Raad i.s.m. de Hoog straatse horeca. U herinnert zich vast nog hoe de problemen van eerlijke handel zo vorig jaar in een elftal kermiskraampjes op speelse wijze belicht werden. Ook veel volk zal absoluut ko men kijken naar het rijke activiteitenpalet dat de Hoogstraatse Veloclub De Lustige Wielrijders weer op poten heeft gezet.

Twee wielerkoersen

Bij een veloclub horen uiteraard wielerkoersen en die zijn er op zondag 28 september dus ook. Om 13 uur 15 worden de nieuwelingen losgela ten en dit om 8 ronden langs de klassieke omloop af te leggen. Ze strijden niet alleen voor de geldprijzen en de eer, maar ook om de aardbeien. Om de 2 ronden sprint men voor een bak van 4 kg. Maar ook de eerste drie in de uitslag pronken met zo’n bak op het podium. Ook de andere renners krijgen bij het inleveren van hun rugnummer een halve kg aardbeien in de handen gestopt. Meteen begrijpt de lezer waarom de wedstrijden doorgaan als “aardbeienkoers”. Met o.a. Brosens en Geerts hebben we alvast twee plaatselijke favorieten.

Naast de Fair Trade Fair, de kermiskramen, de wielerkoersen en de versierde fietsen, heeft Hoogstraten Kermis met Los Camarados ook een niet te versmaden muzikaal luik.

snelle Tom Vermeiren zal zeker te duchten zijn en klasbak Gert Dockx zal zeker dicht eindigen, als hij door zijn eigen ploeg Colombia niet wordt opgeëist natuurlijk.

Kinderen fietsen mee

Om 15 uur 30 is het dan de beurt aan de elite zonder contract en de beloften. Zij worden de weg opgestuurd voor 13 ronden van 8 km. Hier zijn eveneens heel wat aardbeien te winnen, zowel bij de premies, op het podium als bij het inleveren van het rugnummer. Voor de uitgesproken favorieten kijken we richting Rijkevorsel. Een

De veloclub heeft niet alleen gezorgd dat er enkele kramen komen voor de kleinsten. De jeugd van 2 tot 8 jaar wordt om half drie op de parking van GB Quirynen verwacht voor een eerste verrassing. Van daaruit rijden ze onder begeleiding richting fietshandel Verschueren, waar het pakjesdag is. La Corbeille heeft al iets belooft en Luc Nuyens zorgt voor een mooie drinkbus. Van de Veiling komen er appelen, de firma Lu zorgt voor wat lekkers en van de veloclub krijgen ze

Tweedehandsbeurs

enkele bonnetjes om op de kermiskramen te kunnen. Alle kinderen tot 8 jaar, uit Hoogstraten en de fusiegemeenten, zijn welkom.

Los Camarados

En om 18 uur zal de kermissfeer pas echt openbarsten aan het stadhuis, met een optreden van Los Camarados. Wellicht is dit het laatste van hun reünietournee, dus maken dat je er bij bent … Wedden dat er op de Vrijheid gedanst wordt? Als we nu alle kosten bijeen tellen, dan moet dat toch al gauw aan 10.000 euro komen. Toch kan de Veloclub u het hele programma gratis aanbieden (uitgezonderd de drank uiteraard). Dit kan natuurlijk maar dankzij de vele milde sponsors, met de Veiling aan het hoofd.

HOOGSTRATEN - Zondag 9 november organiseert de Gezinsbond van 14 uur tot 16 uur in zaal Pax (Dr. Versmissenstraat 3) een tweedehandsbeurs voor speelgoed en baby-en kinderuitzet (geen kleding). Kandidaat-verkopers kunnen lijsten afhalen bij Jan en Roos Leemans (tel. 03 314 71 04) of bij Mia Schellekens (tel. 03 314 84 99). Een verkoopslijst kost € 4 voor leden van de Gezinsbond en € 8 voor niet-leden. De verkoop wordt verzorgd door de Gezinsbond.

Gedicht in de maand

Welke ouder doet dit eens niet, gaan kijken naar zoon- of dochterlief op het prille nieuwe werk. Huisdichteres Rosette nam dit eens waar in De Ster, één van de weinige echte fabrieken in onze grootstad.

Een portret

Ik zag hem staan, het jonkie bij ’t reusachtig groen machien.

Hij zei gedag tegen zijn vader. Die kwam de fabriek bezien.

Hij nam de dopjes uit zijn oren en rechtte zich doorheen ’t geluid. Dat was hard, niet mededogend.

Zijn moeder keek haar ogen uit.

Er was veel volk daar in die hal.

Bij veel machines. Veel gekijk.

Achter brilglazen, kragen.

En die fabriekshal zei: “Gelijk!

Hier is gelijk: zo oud, zo jong. Onder de hoge ijzeren spanten. Hier is gelijk, zo recht, zo krom. Hier dragen we geen witte wanten.”

En als de vader verder gaat, zie ‘k aan zijn rug een tere last. Hij ziet zijn zoon in overall.

Dat jonkie dat hier nog niet past.

R. Servaes

De Popfolio.be van CO.ntradiction

(foto: Barbara Peremans)

Twee maand geleden deden we een oproep voor figuranten in Le Cirq voor de opname van de videoclip Life in Motion van CO.ntradiction. Deze clip was een onderdeel van een totaalportfolio waarmee de groep in competitie gaat met 7 andere groepen.

Op zaterdag 4 oktober worden in de Arenbergschouwburg van Antwerpen de Popfolio-awards uitgereikt aan het knapste ontwerp. Oordeel alvast zelf op www.demaand.be

Nieuws van het Gelmelfront

HOOGSTRATEN - De nieuwe uitbaters van Café De Gelmel zetten de traditie van ‘regelmatig een goei feestje’ duidelijk voort. Zondag 14 september was het zo bijvoorbeeld de familiebarbecue (foto). Lekker, ook lekker weer en lekker druk. De week na Groenten en Bloemen – dit maandblad komt die dagen in de rekken – dan moet u het even zonder Gelmel stellen, want er moet wat geschilderd en opgefrist worden. Noteer echter al meteen in uw agenda: (tromgeroffel!) woensdag 1 oktober gaat de vernieuwde Gelmel ook weer open. Allen daarheen. En de dag daarna komt u gewoon weer terug, want donderdagavond

Gelmel sterk vernieuwd

HOOGSTRATEN - Het vertrouwde café zal nooit meer hetzelfde zijn. Zoals u op bijgaande digitale fotosimulatie kunt zien, zorgde FK-design voor een totaal wit concept, hetgeen dan naargelang de stemming van de uitbater met gekleurde spots allerhande kan worden aangepast. De harde stoelen maken eindelijk plaats voor loungezetels. Een discobol, metalen paal en rookmachine zorgen ervoor dat men op een weekendnacht extra sfeer kan scheppen. Overigens zal ook de kaart worden aangepast; een snelle fushion snack behoort daarbij tot de nieuwe mogelijkheden. En als u dit allemaal niet gelooft, dan moet u op 1 oktober zelf maar eens komen kijken.

In tijden waar afbraak zegeviert, willen wij de Vrijheid verkopen! Niet letterlijk, we willen ze u gewoon weer graag doen zien … Daartoe brengen we elke maand een detail in beeld dat u en ons charmeert.

chitect en toch gaat hij vreemd. Dat wil gewoon zeggen dat hij zich uitzonderlijk nog eens buiten de Vrijheid heeft begeven om een erfgoeddetail op de gevoelige plaat te zetten. De Lindendreef, zo mooi, al hadden ze van ons in ’55 de vierdubbele bomendreef mogen behouden of heraanplanten. Eén van de oudere woningen is deze van Meester Anthonis, in 1935 gezet n.o.v. A. Dillen. Een voor Hoogstraten zo zeldzame art deco. Mooi siermetselwerk met knap voegwerk. Plint in faience en deur- en raamomlijstingen in natuur- of kunststeen. Zeer waardevol, het geëtste vensterglas! Wij zoemden in op de speelse ronde ramen van de traphal. Een quasi intact juweel, dat zeker eens een erfgoedprijs waard is!

Uitstap naar Mechelen

Gratis verzekering

De regering besliste onlangs om opnieuw middelen in de begroting in te schrijven zodat de gratis verzekering voor vrijwilligerswerk voor het tweede jaar op rij kan blijven bestaan. Meer informatie kan u vinden op www.provant.be/vrijwilligersverzekering

CAHIER

Zaterdag 27 september; NACHT VAN DE JEUGD met Jiving Sister Fanny (optreden) om 21u

Zaterdag 4 oktober: THE HONG KONG DONG en RADIO INFINITY (optreden), inkom 6/8€, deuren 21u

Zaterdag 11 oktober: Carte Blanche: DRUM ‘n BUBBLES (fuif), inkom gratis, deuren 21u

Vrijdag 7 november: STREKENAVOND: Armedillo, Noxious,The Stairs en Chronicles of blue sustain, inkom gratis, deuren 21u

Vrijdag 14 november; JONGEREN IN HUIS: alcohol- en rookvrije avond tot 23u, bedoeld voor -16 jarigen, co-organisatie met jeugdraad Hoogstraten

Zaterdag 22 november: WERELDWINKELDAG

Motorrijden voor 11.11.11

GROOT-HOOGSTRATEN - Naar jaarlijkse gewoonte organiseert de Cahier de Brouillon op 19 oktober opnieuw een motorrit in het kader van de 11.11.11-actie. Het gaat om een bewegwijzerde rondrit van ongeveer 100 km doorheen de Noorderkempen. Start en aankomst in de Cahier, Vrijheid 84 in Hoogstraten; inschrijven kan van 9 tot 15 uur. Deelnemen kost 7 euro per motorrijder (4 euro voor een duo). Een warme hap en koffie zijn inbegrepen. Meer info op 03/314.20.58, 0486/64.39.32 of www.cahier.be.

GROOT-HOOGSTRATEN – Erfgoed Hoogstraten organiseert op zondag 19 oktober een uitstap naar Mechelen, en uiteraard zijn ook niet leden van harte welkom. Men vertrekt om 8 uur in Hoogstraten om ongeveer een uur later in Mechelen aan te komen op de plaats waar ooit het Hof van Hoogstraten stond. Daarna brengt men een bezoek aan het Hof van Savoye, het paleis van Margaretha van Oostenrijk en het Schepenhuis. Een wandeling door het begijnhof brengt de deelnemers tot aan brouwerij Het Anker waar men de lunch gebruikt. Na de middag staat er een bezoek aan de Sint-Janskerk en aan het museum het zotte kunstkabinet op het programma. Dit pand werd in de zestiende eeuw bewoond door Mayken Verhulst, de schoonmoeder van Pieter Brueghel de Oude. De getoonde werken zijn authentiek en omvatten o.a. werk van de Brueghels, Otto Venius, H. Bosch e.a. Dit centrum voor oude kunst is een onderzoeksinstituut dat zich richt op de studie van de schilderkunst van de Zuidelijke Nederlanden tussen 1500 en 1650 met een focus op de satirisch-moraliserende thematiek.Alle belangstellenden zijn van harte welkom. Leden van Erfgoed Hoogstraten betalen 35 euro, niet leden 40 euro. Inschrijven kan door betaling van dit bedrag op rekening nr. 646-2206140-83 van Erfgoed Hoogstraten. Aanmelden kan ook bij sonia.van.coillie@pandora.be

20 jaar Plussers

GROOT-HOOGSTRATEN - De plussers zijn een toffe bende uit Hoogstraten die een paar keer per maand samenkomt. Net zoals alle andere jeugdbewegingen doen we gewone activiteiten zoals een bosspel. Maar daarnaast hebben we ook onze ‘serieuzere’ momenten waarbij we meer nadenken over allerlei dingen van het leven ... Dit maakt de plussers tot de ‘plussers’. We hebben 6 groepen van 13 tot 18 jarigen en hun leiding, je neemt je leiding 6 jaar mee, zodat je op het einde van de rit een hechte plussersgroep bent. Dit jaar bestaan wij 20 jaar en dat vieren we met een groot ‘plussersfeest’! Ons feest gaat door op 4 oktober en start om 18 uur met en mis in de begijnhofkerk in Hoogstraten. Aansluitend is er een receptie in pax en om 23.30 begint ons dansfeest. Iedereen is welkom!

The Marckriver New Orleans Jazzclub presenteert

The Z’Hullus International Jazzband (F-B-UK)

HOOGSTRATEN - Beste New Orleans liefhebber: neem uw agenda en wel nu meteen. We geven u de data en de namen van het komende jazzseizoen! Over het startconcert met Z’Hullus leest u verder meer. Maandag 10 november komt de Mardi Gras Jazzband (B), maandag 15 december is het de beurt aan de Gota River Jazzmen (Denemarken), maandag 12 januari ligt nog in onderhandeling, maandag 9 februari komen wellicht de Marckriver Jazzfriends, maandag 9 maart de N.O. Heat (UK) en op maandag 13 april The Cotton City Jazzband.

Maar eerst is daar nog oktober en op maandagavond de 13de mag u in Zaal Cecilia – where else – de spraakmakende Z’Hullus International New Orleans Jazzband verwelkomen.

In ’83 besloot Maurice ‘Morre’ Van Eyck dat het gedaan moest zijn met de vele afvalligen in het New Orleans wereldje. Hij zou teruggaan naar de roots van een Bunk Johnson, Buddy Petit, Dede Pierce, Lewis enzovoort. Hij wilde weer ‘onderlijfjesmuziek’ spelen; de dansmuziek van toen vertolken. In ’84 verscheen dan een eerste album en tot ieders grote verbazing poseerden alle muzikanten op de cover met, jawel, een wit onderhemdje.

De Morre, een echte ‘Marollien’ uit Brussel, was op dat moment natuurlijk niet aan zijn proefstuk toe. Hij was als jonge drummer, ook medestichter geweest van de Cotton City Jazzband. Hij verliet het orkest evenwel kort nadien om professioneel te gaan spelen bij “Les Haricots Rouges” in Parijs. Door zijn grote persoonlijkheid en kwaliteiten als entertainer en organisator werd hij er opgemerkt door de bazen van de Club Méditerranée en zo vertrok hij, eerst als barman en later als chef de village, naar vele verre en zonnige

Z’Hullus International, op maandag 13 oktober in Zaal Cecilia.

bestemmingen. Nu hij gepensioneerd is heeft hij weer meer tijd om te musiceren, steevast New Orleans gericht. Maurice woont tegenwoordig in Anduze bij Nîmes, maar dit najaar laat hij zijn ‘Anduze Stompers’ even rusten om nog eens met de Z’Hullus op tournee te trekken. En daar was de Hoogstraatse club natuurlijk als de kippen bij …

Naast Morre op drums, krijgen we Boss Quéraud op klarinet en Pierre Jean op piano. Freelance bassist Brian Turnock is er ook bij, net als trompettist Danny Vercruysse, gekend van de Superior uit Kortrijk. Philippe Desmet op trombone was er vanaf het begin bij en mag ook nu natuurlijk niet ontbreken. Pure en zuivere “Jass” uit de Crescent City. New Orleans Music for all occasions …

Lepe Hoeken in Cecilia en daarbuiten

HOOGSTRATEN EN OMGEVING - Het Terrastheater begon dit jaar al op vrijdagavond 5 september, met een optreden van ‘Les Mal Contents’ – het schitterende nieuwe ensemble van Jef Rombouts, Flor Verschueren en Karel Hofkens – en met theater door het Trio con Brio. Op zondag 7 september was het dan de beurt aan de ‘echte’ Streektheatertournee, alweer voor de 16de keer. Een bijzonder feestelijke editie had het moeten worden, want De Lepe Hoek bestaat dit jaar 25 jaar. De karavaan hield nu halt aan de Sanseveria (Rijkevorsel), in De Mart (Merksplas), in Café in Holland (Castelré), in Café De Velo en in Zaal Sint-Cecilia. De weergoden hadden weinig zin in een feestje, want de regen viel bij bakken uit de hemel. Vandaar dat Sint-Cecilia in extremis de geplande laatste halte verving, het terras van De Lepe Hoek in de Karel Boomstraat, zoals dat ook vrijdag het geval was. De bezoekers lieten het niet aan hun hart komen en kregen op alle vijf de locaties vier acts voorgeschoteld, met onder andere Tegenenoam en De Lepe Hoek

Toreninspectie (aflevering 2)

HOOGSTRATEN - Vorige Maand berichtten we u nog over de hoogdringendheid waarmee de torenrestauratie zou moeten gebeuren. Inmiddels zijn we toestand zelf eens even gaan checken boven, waarbij we best wel schrokken. Niet alleen van de inderdaad wel slechte toestand van bepaalde stenen of voegen. Maar evengoed van de tientallen grote gaten die in het kader van het vooronderzoek in de muren werden geboord. Een dag voor ons blad in de rekken lag mochten we dan het spektakel aanschouwen van de monumentenwachters die alvast enkele loszittende stenen en schaliën kwamen verwijderen. Hoogtevrees is bij deze mensen echt niet aan de orde denk ik …

zelf. Vooral Tegenenoam verraste vriend en vijand met een gesmaakte cover van ‘Dust in the

van Kansas, dat voortaan door het

als

Wind’

leven moet

‘Dust en ne wind’. (th, dh)

Computerlessen Digid@k

GROOT-HOOGSTRATEN - Digidak is een project van de Strategische Projectorganisatie Kempen (SPK) en kadert binnen het actiedomein ‘digitale kloof’. Dit actiedomein, met als baseline “De informatiesnelweg is voor iedereen”, legt een belangrijke focus op inclusie, door het stimuleren van het gebruik van nieuwe media door kansengroepen en het ontwikkelen van multimediale geletterdheid. Digidak is binnen SPK vooral ook een project dat maar kan werken door het opzetten van een aantal strategische partnerschappen in de gemeenten waar de initiatieven lopen. In Hoogstraten wordt er samengewerkt met het stadsbestuur en na een jaar of twee, drie zou het project op eigen benen moeten staan. Concreet komt het er op neer dat er op diverse plaatsen in de gemeente computerlessen worden georganiseerd om ook mensen die niet of minder met dat medium vertrouwd zijn hier kansen te bieden. In Digidak is altijd begeleiding voorzien. Dit kan natuurlijk maar bij voldoende medewerkers, voor onze stad zal gewerkt worden met één voltijdse kracht en verschillende vrijwilligers, waarvan er altijd nog mogen bijkomen. Naast het inbedden van de Digidaklokalen in laagdrempelige peterorganisaties (buurthuizen, bibliotheek, …) is het die aanwezigheid van helpers die de mensen makkelijker de stap moet doen zetten. Na de plechtige opening op 7 oktober zullen er enkele opendeurdagen voor het grote publiek zijn. Inschrijven voor de lessen in Hoogstraten kan op woensdag 22 en vrijdag 24 oktober van 9 tot 12 uur aldaar. Inschrijven voor Meerle kan in het buurthuis Hazenweg op de maandagen 20 en 27 oktober, telkens van 13 tot 16 uur 30.

Bibliotheek Lindendreef

Computerwegwijs: de woensdagen 5, 12 en 19 november of de vrijdagen 7, 14 en 21 november, telkens van 9 tot 12 uur.

Internet: de woensdagen 3, 10 en 17 december of de vrijdagen 5, 12 en 19 december, telkens van 9 tot 12 uur.

Buurthuis Hazenweg

Computerwegwijs: de maandagen 3, 17 en 24 november, telkens van 9 tot 12 uur.

Internet: de maandagen 8, 15 en 22 december, telkens van 9 tot 12 uur.

Als het aan Digid@k ligt, kunnen we binnenkort allemaal werken met de computer en het internet.

De laatste Markt van het seizoen

MEER – Het seizoen zit er op. 5 markten na elkaar telkens s’morgens vroeg op post. De Merenaars die dat presteren verdienen een pluim. Zoals hier Neel Martens en Grit Vermonden. (ma)

BOEKHOUDINGFISCALITEIT

Meerdorp 72

2321 MEER

Tel. 03/315.88.65

Fax 03/315.08.67

info@bfdg.be www.bfdg.be

Meerkermis, hou u gereed.

MEER – Na Minderhout en Meerle is het de beurt aan Meerkermis. Die begint altijd het 1e weekend van oktober. Een greep uit het kermis gebeuren van zij die het lieten weten.

MUSSENAKKER: Zet de kermis in met een op treden op vrijdag 3 oktober van The Slowclub en de Hellsonics. Op zaterdag volgt een bierbeurs. Ook zaterdag 11 oktober volgt er een optreden van Jack Mclain en Bekman en de Muilezels.

POEPIEBOYS: Organiseren op 4 oktober hun jaarlijkse Poepieboysbal met Jiving Sister Fanny. En wel in zaal Victoria. Ook Cryptec Skull staat op de affiche.

DE FOOR: 5 oktober s’namiddags, na het ker mismaal met de familie gaan de kinderen naar de foor.

VOLKSSPELEN: Een echte kermisganger neemt de maandag en dinsdag verlof om mee te kunnen doen aan de volksspelen in de cafes. Zie hiervoor de kalender van het kermiscomité. Woensdagnamiddag zijn er de kindervolksspelen.

Nacht van de jeugd

MEER - Stad Hoogstraten organiseerde vorig jaar al een eerste “Nacht van de Jeugd”, als staartje na de “Dag van de Jeugd” en dus voor de iets oudere jongeren van Hoogstraten. Dit jaar dus weer een Nacht van de Jeugd: een grote fuif die tegelijk plaatsvindt in de drie Hoogstraatse jeugdhuizen met elk hun eigen thema.

In de Mussenakker is dat dit jaar 90’s met gepaste muziek door huis-DJ Bozzy van 22u00 tot 23u30. Om 01u00 is er ook een gratis vat in elk van de jeugdhuizen. Gewoon blijven hangen dus! Meer info: Wim Roos (ma)

HET FORTUIN serveert elke dag wel iets. Met zondag een life optreden met The Stairs en Armedillo en maandag met Flying visit. Vrijdag 3 oktober wordt de kermis al ingezet en afgesloten wordt zondag 12 oktober met Take Two. (ma)

MEER - Toneelkring ‘t Heidebloempje maakt zich stilaan op voor wat het theaterspeltakelstuk van het jaar moet worden. “De Witte Neger” werd samengesteld door Jan Dufraing, Marc Koyen en René Michiels en wordt opgediend tijdens drie opeenvolgende weekends: 28-29 november, 5-6 december en 12-13 december. Kruis deze data zeker in je agenda aan, want dit trio was in het verleden al verantwoordelijk voor “E.Z.E.L.”, “De Zeven Sacramenten” en “Vast in de kast”. Deze stukken deden telkens iets met muziek en dat is nu niet anders, want al de muziek in het stuk wordt live uitgevoerd door Jiving Sister Fanny. In de volgende Maand vertellen de schrijvers zelf hoe “De Witte Neger” in Meer is geraakt.

Muziekfeesten van de Eendracht

MEER - Op zaterdag 13 september ontving Fanfare ‘De Eendracht-Meer verschillende bevriende muziekverenigingen in de parochiezaal tijdens de fanfarefeesten. Uitzonderlijk mooie concerten werden ten gehore gebracht : de namiddagconcerten werden dan ook erg gewaardeerd door het talrijk opgekomen publiek. De fanfare zelf repeteert ook iedere week om nieuwe muziekwerken te herhalen en in te oefenen. Begin oktober hervatten de lessen voor de opleiding tot muzikant of drummer. Jongeren zijn welkom; evengoed minder jonge mensen. Geïnteresseerden kunnen zich nog melden bij Luc Van Bladel, tel. 03.315.75.71 of bij Peter Stes, tel. 03.315.03.98. Traditioneel gaat Fanfare ‘De Eendracht’ de Meerse kermis inzetten op vrijdag 3 oktober. Feestelijk zal dit gebeuren met optochten door het dorp. Op zaterdag 11 oktober zullen de muzikanten de kermis sluiten door wederom door het dorp te marcheren en een vrolijke noot te laten klinken. (ma)

Wielrennen troef

MEER – De volgende dagen en weken is het al wielrennen wat de klok slaat in Meer. Op zondag 28 september zijn er maar liefst twee wielerwedstrijden. De eerste gaat om 13.30 uur van start. Dan rijden de wielertoeristen in twee reeksen: een reeks van plus 45-jarigen en een reeks van renners jonger dan 45. Ze rijden zeven ronden of in totaal 63 km. De tweede wedstrijd, een koers voor juniors V.W.B. start om 15.15. Die rijden twaalf ronden of in totaal 84 km. Alle formaliteiten, vertrek en aankomst in zaal Victoria.

MEER – 13 september hield de Eendracht haar muziekfeesten in de Parochiezaal. Op de foto: de accordeonclub van Beerse bekoort de aanwezigen. (ma)

Nieuws van Brassband Sinte-Rosalia

De muzikanten en het bestuur van Sinte-Rosalia willen graag twee belangrijke muzikale evenementen onder uw aandacht brengen.

Evaluatieconcerten percussie-ensembles

Zaal voor Kunst en Volk is zondag 19 oktober het toneel voor het Border Percussion Festival. Aan dit grensoverschrijdend evenement nemen percussiegroepen uit de –ruime- grensstreek deel. Vanuit Nederland zijn het de ensembles SintMartinus uit Achtmaal en Afslag uit Ulicoten. Van de Vlaamse kant zijn Euphonia uit Retie, de Burgerzonen uit Oud-Turnhout, de combinatie Sint-Remi Baarle / De Kunstvrienden Merksplas en Sinte –Rosalia van de partij.

De Vlaamse bands zijn lid van de overkoepelende vereniging Vlamo. Die organisatie neemt de gelegenheid die het festival biedt te baat om er evaluatieconcerten van te maken. Dat betekent dat een vakjury een raadgevend rapport opstelt. Het is dus geen echte wedstrijd, maar het betekent voor de deelnemers wel een extra stimulans om zo goed mogelijk voor de dag te komen.

U krijgt dus de kans om percussie-ensembles aan het werk te zien en te horen die op een zeker niveau spelen. De concerten vinden plaats gedurende de hele namiddag. Het geheel wordt, zoals de traditie van het Border Percussion Festival het wil, afgesloten met de gezamenlijke uitvoering door alle deelnemers van enkele werken.

Ontbijtconcert

Dirigent Bart Van Ossel en de muzikanten van de brassband pakken zondag 2 november uit met een nieuw muzikaal initiatief: een ontbijtconcert. In zaal voor Kunst en Volk kan u om 10 u. in de voormiddag aanschuiven voor een heerlijk ontbijt: croissantjes, allerhande broodjes, met marmelade en gevarieerd beleg, koffiekoeken, een eitje, een fruitsapje, koffie, thee, melk,… het is er allemaal. Terwijl u, met de hele familie misschien, geniet van al dat lekkers, zorgen de muzikanten voor een gezellige muzikale begeleiding.

Zaterdag 11 oktober is het opnieuw wielerwedstrijd in Meer. Dan wordt voor de 15de maal het kampioenschap Hoogstraten verreden. Iedereen die aangesloten is bij een wielertoeristenclub in de fusiegemeente Hoogstraten kan deelnemen aan deze wedstrijd. Vertrek om 15.00 uur aan zaal Victoria.

Uit

Vanaf 2009 schakelt de stad Hoogstraten over naar het UIT netwerk van Cultuurnet Vlaanderen. Dit betekent dat alle geïnteresseerden gratis een eigen tekst kunnen ingeven over een activiteit die ze inrichten. Op verzoek zal de Stedelijke dienst voor toerisme de taak van u overnemen. Door deze manier van werken worden de vertrouwde formulieren voor de evenementenkalender vanaf 2009 niet meer gebruikt.

Deelnemen kost € 10 (€ 6 voor kinderen) en u kan inschrijven bij Jos Brosens; Frankenberg 8A2 (03 315 90 79), Ad Godrie, Meerleseweg 54 (03 315 04 70) of het ARGENTA-kantoor, Meerdorp 23 (03 315 01 78).

Voor het ontbijt luistert Sinte-Rosalia de eucharistieviering van 8.45 u. in de kerk op. Tijdens die viering worden de overleden leden van de verenging herdacht.

In oktober zijn de muzikanten nog actief bij de Meerse kermis. Zaterdagavond 4 oktober wordt de kermis muzikaal ingezet en zondag 12 oktober in de namiddag wordt de kermis gesloten. Zaterdag 18 oktober brengt de brassband een concert in de feestzaal van het Klein Seminarie in Hoogstraten. Daar vindt die dag de jaarlijkse play-in plaats die wordt georganiseerd door de verbroedering van muziekverenigingen van Hoogstraten, Loenhout, Rijkevorsel en Merksplas.

Volleybaltornooi KWB

MEER – Het volleybaltornooi van KWB is een jaarlijkse sportieve zomerafsluiter. U ziet hier de Chirojongens hun best doen. Of tenminste sommigen. (ma)

Valenciafeesten

MEER – Al weer een tijdje achter de rug, de Valenciafeesten van augustus. Het was weerom een success. Een heel weekend lang, inclusief de maandag, Nederlandstalige vedetten. U ziet het zelf hier bij het optreden van Jannus. Het publiek heeft er duidelijk zin in. (ma)

Fair Trade

De maand van de Fair Trade begint met Hoogstraten kermis op zondag 28 september. Tijdens de kermis staan er op tien verschillende plaatsen kermiskraampjes waar u op een plezierige manier kennis kan maken met Fair Trade.

Vorming jeugdleiders

De meeste verenigingen hebben binnen hun eigen koepel vormingscursussen. Misschien ben je op zoek naar een heel specifieke cursus. Misschien kan de jeugddienst je hierbij helpen. Info: 03 340 19 52 of jeugd@ hoogstraten.be

SPORT

Op 22 november heeft in het stadhuis de jaarlijkse viering van de sportlaureaten plaats.

Geef een pluim

Al wie zich belangloos inzet voor een open en een aangename samenleving kan genomineerd worden voor “De Pluim”. “De Pluim” heeft een waarde van 2.000 euro. U kan kandidaten nomineren voor 6 oktober via www.depluim.be of telefonisch op het nummer 070 34 40 83.

Fair Trade

De maand van de Fair Trade loopt nog tot dinsdag 11 november. Verschillende horeca zaken in het Hoogstraatse bieden de Fair Trade artikelen aan in hun zaak. U kan de deelnemers herkennen aan de Fair Trade sticker.

Subsidie

Eigen fabrikaat en plaatsingsdienst Ook voor de doe-het-zelvers

Het stadsbestuur heeft eind augustus de subsidieformulieren aan de verantwoordelijken van de verenigingen verzonden. De formulieren moeten uiterlijk op dinsdag 30 september binnen gebracht worden op het stadhuis. De poststempel telt als bewijs.

Pater Pio-dag

MEERSEL-DREEF – Met een groot spandoek aan het klooster werd de vijfde Pater Pio-dag aangekondigd. Donderdagmorgen 21 augustus, kwamen langs alle kanten de Pater Pio-aanbidders toegestroomd. De kerk zat vol voor de plechtige Eucharistieviering, voorgegaan door Priester Roger Ghijsels en 12 medeconcelebran-

ten. ’s Middags stond er voor zo’n 500 mensen een broodmaaltijd klaar. Na de middag konden de Pio-vrienden kiezen uit verschillende activiteiten, zoals: de tentoonstelling in ‘t Kapucijntje, de filmpresentatie in de patersschuur en de kruisweg en de rozenkransweg in het Mariapark. In de namiddag was er dan de afscheidsviering

Er was geen plaatsje meer vrij in onze kerk, voor de plechtige startviering van de Pio-dag. Geheel in het teken van deze Heilige die in veel landen godvruchtig wordt vereerd.

MEERSEL-DREEF– Al jaar en dag organiseert de KLJ een zomerfestival in één van de plaatselijke cafés, met de bedoeling om wat geld in kas te krijgen. Dit jaar werd uitgeweken naar het terras van de speeltuin “Bij de Paters” waar op 29 augustus vanaf 21u iedereen welkom was. Het live optreden van “Peter en z’n botsottos” zorgde voor de nodige ambiance, die tot bijna 5 uur ’s morgens bleef duren. (tv)

St-Cecilaviering

fanfare “Voor Eer en Deugd”

MEERSEL-DREEF – Op zondag 19 oktober luistert onze fanfare de hoogmis van 10u30 op, in de kerk van de paters Kapucijnen op de Dreef. Ze studeerden weer enkele stemmige werken in die in de kerk zeker tot hun recht zullen komen en u in hemelse sferen zullen brengen. Iedereen van harte welkom.

aan de Grot, gevolgd door een bloemenhulde aan het Pater Pio-beeld.

Tenslotte konden de mensen nog genieten van een kopje koffie en een appelflap en was het stilaan tijd om huiswaarts te keren. Tevreden nam men afscheid, het was goed geweest. (tv, info Pater Luk)

Na de slotviering aan de grot werd er afscheid genomen en een bloemenhulde gebracht aan het beeld van Pater Pio.

De onvermijdelijke eerste schooldag

MEERSEL-DREEF– Op 1 september stond groot en klein weer aan de schoolpoort. Het was weer even wennen maar door de warme ontvangst van de leerkrachten en het weerzien van de schoolkameraden, voelde iedereen zich weer snel thuis in “’t Dreefke”.

Open Monumentendag

MEERSEL-DREEF– Hans en Ans, de eigenaars van de Meersel-Dreefse watermolen zitten niet stil. Ter gelegenheid van Open Monumentendag 2008, organiseerden zij een tentoonstelling in en rond de watermolen. De gerestaureerde en nog werkende molen staat er dan ook centraal in een uniek kader aan de Mark en het sluizenwiel. (tv)

Zonnebankcenter Ipatinga

Kom je kleurtje nog eens halen Gelmelstraat 30 - Hoogstraten (03)314.47.66 - www.ipatinga.be Open van 9.00 tot 13.30 en van 15.00 tot 21.00 uur

Zaterdag van 9.00 tot 18.00 uur. Zondag en maandag gesloten 206

De jeugd van tegenwoordig

MEERLE – “In de jeugd van tegenwoordig zit niks in”, een vooroordeel even groot en hardnekkig als “alle Hollanders zijn gierig, alle Belgen zijn dom en alle Marokkanen zijn dieven”. Te zot voor woorden dus. Dergelijke vooroordelen proberen te ontkrachten is dan ook zinloos. Wat ons echter niet belet om voorbeelden van het tegendeel te belichten, wanneer daar aanleiding toe is. Die is er, want het toeval wil dat twee jonge mensen uit Meerle, onafhankelijk van mekaar, vertrokken zijn naar wat men “de arme landen” pleegt te noemen. Om er als vrijwilliger te gaan werken nu ze hun studies beëindigd hebben. Beiden uit besef dat ze in de beste van alle werelden zijn geboren en grootgebracht, dat ze het grote geluk hebben mogen ervaren naar school te gaan en te studeren wat ze zelf graag wilden. En dat het hen absoluut geen kwaad zou berokkenen moesten ze nu hun kennis en kunde een tijdje gratis ter beschikking stellen van mensen die niet zoveel geluk gekend hebben, gewoon omdat ze op een andere plek ter wereld zijn gekomen. Onbaatzuchtig. Neen, ze willen tegelijk een stuk van de wereld zien, ervaringen opdoen voor het latere leven. Over het waarom en het hoe, hadden we met hen een fijne babbel.

Leuven en themahuis

Niels Jespers

MEERLE en ruime omstreken - Niels is van Meerle, geboren en getogen op de Elsakker. Een buitenjongen en dat zal een rol spelen in zijn verder leven. Na de kleuter- en lager school in Meerle trekt hij naar Hoogstraten, naar het Klein Seminarie. Maar al snel reikt zijn blik verder, naar Europa, naar de wereld. Hij is sterk geïnteresseerd in het vraagstuk van de globalisering. Hij is niet overtuigd van het zaligmakende van de vrije marktfilosofie die na de val van de Muur de enig overblijvende lijkt te worden. Hij is erg kritisch over de gevolgen van de ongebreidelde uitbreiding van de vrije markt, voor de gevolgen ervan voor de planeet en de mensen die er wonen. Hij is niet bang van de wereld zelf, hij is dus geen anti-globalist, eerder een anders-globalist. Hij maakt er voor het vak Nederlands een eindwerk over. Ondertussen is hij een actief lid van Natuurvrienden vzw, een socio-culturele vereniging die zich actief inzet voor een duurzame ontwikkeling door het promoten van zacht toerisme en het aanbieden van actieve recreatie en culturele activiteiten. Natuurbeleving en verbondenheid met elkaar staan hierbij centraal.” De vereniging is internationaal verspreid over heel de wereld en dat brengt voor Niels al snel vele internationale contacten mee. Er ging een hele wereld voor hem open, zegt hij. Hij volgt conferenties, zomerkampen en training voor ‘trainers’. Hij leert er omgaan met mensen van andere nationaliteiten, van andere culturen. Hij organiseert er na een tijdje zelf zomerkampen en cursussen, o.m. rotsklimmen. Hij brengt met de vereniging vakanties door in de natuur in Tsjechië, Zwitserland, Frankrijk.

Na de middelbare school gaat Niels in Leuven studeren voor Bio-Ingenieur, met specialisaties in land-en bosbeheer. De buitenjongen, weet je. Later zal hij er nog een specialisatie tropische landbouw aan toevoegen. In Leuven maakt hij kennis met wat men de 3e wereld noemt. Hij raakt bevriend met een student die op kot zat in een ‘themahuis’. Dat is een huis waar studenten naast hun normaal studentenleven zich een heel jaar buigen over een thema, dat ze samen bespreken, waarvoor ze acties ondernemen. Niels interesse was meteen gewekt en hij zocht en vond een themahuis om in te wonen en werken. Hij kwam terecht in het huis Taorokende, dat betekent letterlijk ‘aller en avant’, of vooruitgaan. Het is een term uit het Mooré, de taal van de Mossi een etnische groepering uit Burkina Faso. Het is tegelijk een proces waarbinnen individuen en samenlevingen zelf hun natuurlijke bronnen in handen nemen. Natuurlijke bronnen moeten dan in de meest brede zin worden aanzien: sociaal, cultureel, spiritueel en materieel. Dit proces moet gebeuren volgens voorwaarden en doelstellingen die de personen in kwestie zelf hebben gede-

finieerd. Het laatste jaarthema waar de studenten-bewoners van het huis zich over bogen was Migratie en ontwikkelingssamenwerking. Heel het jaar informeren de studenten zich over alle aspecten van het jaarthema. De samenwerking resulteert in allerlei acties: tentoonstellingen, improvisatietheater, informatieavonden. Een actie met pakkende filmvertoningen op het Martelarenplein in Leuven, in een container, het vervoermiddel van vele immigranten. ‘Vluchten is van alle tijden’ leren Niels en zijn medebewoners.

3e Wereld Alti-Plano in

Bolivia

Niels zijn interesse is gewekt in die andere wereld, vanwaar de mensen in gammele boten of in verstikkende containers naar ons komen, op zoek naar een andere en beter leven. Heel het jaar rijpt het idee om naar die andere wereld te trekken. Om er misschien iets te doen dat het later onnodig maakt voor de mensen om te vluchten. Op de website van Broederlijk Delen vond hij een project in Bolivië waarvoor vrijwilligers gezocht werden, een project waarbij hij zijn opgedane kennis zal kunnen gebruiken en in praktijk brengen. Samen met de partnerorganisaties in Bolivia, zet Broederlijk delen zich in voor een leefbaar platteland. Via gemeenschapsversterking, de vorming van boeren en hun organisaties tracht men tot een duurzame en verhoogde productie te komen, en wil men werken aan de verbetering van de commercialisatie van deze producten op de lokale, nationale en internationale markt. Vanuit dit standpunt tracht men aan beleidsbeïnvloeding te doen om zo een solidaire en rechtvaardige economie en het beheer en de controle over de natuurlijke hulpbronnen terug te winnen. Tegelijkertijd blijft men zich inzetten voor de versterking van de basisorganisaties en sociale bewegingen om op een positieve wijze bij te dragen aan de hervormingen die in het land plaatsvinden. Inheemse organisaties, boerengroepen, jongeren- en vrouwenbewegingen bouwen zo samen aan een nieuwe multiculturele samenleving.

Alti-Plano in Bolivia

Tot augustus volgend jaar verhuist Niels naar de ‘Alti-Plano’ (= hoogvlakte) in de Andes in Bolivië.

Hij gaat er een jaar werken voor Equipo Kallpa. Dat is een kleine NGO met zetel in Llallagua, een klein stadje in het Boliviaanse hooggebergte. De organisatie werkt met inheemse Quechuagemeenschappen rond het duurzaam beheer van natuurlijke hulpbronnen. Hierbij ligt de nadruk sterk op verbetering van de landbouw op kleinschalig niveau en het beheer van water in een regio waar water permanent schaars is. Door de stijging van de mineraalprijzen op de internationale markt, voelt men in deze regio steeds meer de opmars van mijnbouw, wat zware gevolgen heeft voor de watervoorraden in de regio. Niels is er de enige buitenlandse medewerker. Hij werkt samen met een groep Bolivianen van Equipo Kallpa. De voertaal is Spaans, wat voor Niels geen probleem is. Tijdens zijn studie heeft hij in Spanje gestudeerd en verbleef hij voor een studieproject langere tijd in Mexico. En thuis? Wat denken pa en ma ervan? Die staan er helemaal achter, ma had hem liever wat dichter in de buurt gehad. Pa die heeft in zijn jonge tijd zelf als marinier vier jaar over de wereldzeeën gevaren en vindt het prima dat zijn zoon de wereld wil zien.

Na zijn werk in het project van Broederlijk Delen wil Niels nog een maandje in Zuid-Amerika rondtrekken, ‘nu ik er toch ben’. Ondertussen hebben we met Niels afgesproken

dat hij af en toe wat van zich wil laten horen. We zijn benieuwd naar zijn ervaringen daar hoog in de Andes.

Meer info over het Leuvense themahuis Taorokende: http://taorokende.studentenweb.org/ .

Meer info over Broederlijk delen en Equipo Kallpa op www.broederlijkdelen.be.

Je kan Niels werk en belevenissen volgen op zijn blog, er staan al een aantal artikels en foto’s op. Je kan ze bekijken via: http://blogs.kabaal.be/ en dan doorklikken naar ‘Niels in Bolivia’.

Hanne Michielsen

Het oosteneind

Ook Hanne Michielsen is echt Meerles. Van het Oosteneind, niet zo ver van Niels zijn straat af. Ze zat samen met Niels in de Lagere school van Meerle, in hetzelfde jaar. Hun wereld was toen nog overzichtelijk en met later waren ze nog niet hard bezig. Hanne had genoeg aan Meerle. Aan de familie, de vriendjes, de turnclub ’t Zolderke waar ze zich kon uitleven.

Na het 6e leerjaar trok ze net als bijna alle medeleerlingen van de Meerlese school naar Hoogstraten. In ’t Spijker volgde ze Moderne Talen/ Wiskunde. Ook zij was snel op zoek naar een breder zichtveld, naar de wereld buiten haar eigen kleine wereld. Hanne vond die bij de CM, op de kampen met andersvaliden. Zes jaar lang zou ze op kamp gaan met jongeren die anders

waren dan zij en haar onmiddellijke omgeving. Ze engageerde zich ook in de meisjeschiro van Meerle. Toen ze hoorde dat er een tekort aan leiding was, werd ze chiroleidster.

Andere werelden

De fond was er al; dat kreeg een vervolg in haar studies. Opvoeder in Antwerpen. Daarna leerkracht lager onderwijs in Leuven en tegelijk een master voor buitengewoon onderwijs. Ze wil later graag in het buitengewoon onderwijs aan de slag. Ondertussen groeide ook het besef dat de wereld veel groter is, dat daar ook wel wat te doen. Vakantie is mooi, maar een tijdje in een ander deel van onze wereld gaan wonen, dat leek toch wel wat. Een vriendin uit Leuven had plannen om mee te werken in een project in Venezuela. Hanne leek dat ook wel wat en ze maakten samen plannen. Maar de vriendin ruilde het project voor een vriendje in België. Bij Hanne bleef het plan leven.

Via haar ma kwam ze in contact met Fin Aertsen, die 6 maanden in een project in Ghana had gewerkt. Ze kon er boeiend over vertellen. Bovendien hoorde ze ook in de Cahier van het werk van African Vibes. Jongeren van hier die proberen één en ander te doen in Ghana. Het is een veilig land, waar goed kan gewerkt worden. Bij Hanne rijpte het idee dat daar misschien wel een kans lag om iets te doen.

Ghana

Jan Michielsen van African Vibes hielp haar aan de nodige contacten ginder. Aan projecten en plaatsen waar Hanne zich nuttig kan maken. Als dit nummer van de Hoogstraatse Maand in de kiosk ligt, zit Hanne op het vliegtuig naar Afrika. Ze gaat er een drietal maanden lesgeven in Engels en computer in een middelbare meisjesschool in Kumassi. Daarna gaat ze drie maanden helpen als opvoedster en animatrice voor de vrije uren in een weeshuis. Beide instituten zijn projecten waar African Vibes materiele en financiële steun aan verleende.

Comfort

Anders dan Niels, die voor een gevestigde organisatie gaat werken (Broederlijk Delen), doet Hanne het op eigen houtje. Ze betaalt zelf de reiskosten en haar verblijf ginder. Via de contacten van African Vibes wordt ze ginder wel opgevangen, maar ze zal

dan zelf op zoeken moeten gaan naar geschikt verblijf. “Ik zit daar niet echt mee in, ik ben niet zo materialistisch ingesteld en ben niet bang dat het me aan comfort zal ontbreken. Ik pas me wel aan aan de lokale omstandigheden, ben eerder benieuwd dan ongerust”.

Thuis staan ze helemaal achter Hanne haar project. Ma is een beetje ongerust, zo ver van huis, maar zo zijn moeders nu eenmaal. Zo recht na de studies – en het vakantiewerk om de nodige fondsen bijeen te doen voor reis en verblijf – is een goede periode om eens kennis te maken met een andere wereld. Ook in haar omgeving heeft Hanne enig enthousiasme kunnen overbrengen, want einde mei organiseerde de Meerlese Chiro een fuif waarvan Hanne de opbrengst (700 euro) mag meenemen naar Ghana. Ze gaat ze ginder integraal aan de projecten bezorgen waar ze gaat werken.

Volgend jaar april hoopt ze met een grote tas met positieve ervaringen terug te zijn in Meerle en gaat ze op zoek naar werk hier. Al weet je nooit wat de toekomst nog in petto heeft. Velen getuigen immers, dat als je eenmaal van Afrika geproefd hebt……

Wil je Hanne haar belevenissen volgen, dan kan je terecht op haar blog http://ghanhanne.wordpress. com/ . Je kan er ook je reactie kwijt. Je kan Hanne ook mailen: hanne_michielsen@hotmail.com. Steunen kan op rekening nr. 833-5461725-75.

African Vibes

African Vibes is een vrijwilligersorganisatie die als doel heeft kleinschalige projecten te ondersteunen in Ghana.

Het doel van African Vibes is de toekomst van de inwoners van Ghana te verbeteren door hun lokaal te ondersteunen met kleinschalige projecten. African Vibes laat zich leiden door volgende overtuigingen: Voortdurend in nauw verband werken met de inwoners van de dorpsgemeenschap om zo in overleg aan hun noden te werken. In het algemeen de levensstandaard van de locale mensen verbeteren door werkgelegenheid en beter onderwijs te creëren. De Ghanese cultuur respecteren in de dorpen en gemeenschappen waar we actief zijn.

De organisatie bestaat uit een Belgische en een Ghanese afdeling. De Belgische afdeling houdt zich vooral bezig met organiseren van benefietactiviteiten.

De afdeling in Ghana verzamelt ideeën van de plaatselijke bevolking en komt zo tot voorstellen voor projecten. Zij coördineert ter plaatse de uitvoering van de verschillende projecten en geeft feedback over de resultaten. Meer info op http://www.africanvibes.be/ . Op deze website vind je alles over de werking, de gerealiseerde projecten, de medewerkers, sponsors en zijn er leuke foto’s te bekijken.

Schrijn- en timmerwerken

Karel JANSEN

Schrijn- en timmerwerken

PVC RAMEN en DEUREN

Karel JANSEN

PVC RAMEN en DEUREN Kömmerling

PVC RAMEN en DEUREN

Wij leveren en plaatsen alle schrijn- en timmer werk. Daken, ramen, deuren, plafonds, binnendeuren.

PVC RAMEN en DEUREN Kömmerling

Wij leveren en plaatsen alle schrijn- en timmer werk. Daken, ramen, deuren, plafonds, binnendeuren.

Hoogeind 49 2321 Hoogstraten-Meer Tel. 03/315 75 66

Koffiekrant

Hoogeind 49 2321 Hoogstraten-Meer Tel. 03/315 75 66

Tijdens de koffiekrant in de bibliotheek te Hoogstraten kan u kranten en tijdschriften lezen, internet raadplegen, opzoekwerk doen, boeken inkijken, … op elke werkdag –van september tot juni – van 10 tot 12 uur.

driekwart eeuw geleden

Bij ons thuis … … het varken

Ieder jaar hielden we drie varkens in het varkenshok. De varkens waren in het begin kleine biggen. Dat hok lag wel naast onze wc (toilet). Van die beestjes waren we echt niet bang. Van lieve biggetjes groeiden ze uit tot kanjers van wel zo’n 125 kg die grolden, knorden en behoorlijk konden tekeergaan. Eén varken werd geslacht en de twee anderen verkocht. Zo was dat ieder jaar.

Op een dag was de dag des oordeels aangebroken voor dat ene varken. Langer uitstellen was onmogelijk want zo was die op zijn lekkerst. De slachter kwam redelijk vroeg. We waren allemaal

klaar. Van mijn moeder moesten we toezien; er was niets verkeerd aan. Die man in ornaat als slachter kreeg al direct een borreltje. Het varken werd gehaald en met een grote houten hamer neergeklopt, helemaal flauw. Hij keelde dat beest met een mes. Ik moest van mijn moeder zelfs een hele grote kom vasthouden om het bloed op te vangen. Dat vergeet ik nooit meer!

Het varken werd in twee helften gekapt, gezuiverd en verdeeld. Alles gebeurde op het erf. Warm water kwam er bij te pas en vuur ook om haren weg te branden. Het opgeheven varken werd op een ladder naar de beste kamer gesleept om daar op te stijven. Een paar dagen later moest er nog veel gebeuren. Dit alles greep me fel aan.

Frans van de Voort

Missiefeest met lekkere kost

MEERLE

den. Ze kan daarbij terugvallen op een grote schare medewerkers. Om de ‘lekkere-kosttombola’ en het daarbij horende rad draaiende te houden, kunnen ze al jarenlang rekening op de familie Michielsen. Meerdere generaties van de nakomelingen van Lowieke Michielsen hebben de plaatjes met kaarten aan de man en de vrouw in de zaal gebracht, aan het rad gedraaid en vervolgens de winnaars hun prijs gebracht. Taarten, worsten, kippen, allerlei etenswaar, geschonken door de Meerlese voedingszaken. De tombola heet niet voor niets “lekkere kost”

Volleybal

MEERLE – Ook sport kan bij KWB. De recreatieve volleybalafdeling gaat einde september weer van start. We hebben vernomen dat zij er letterlijk en figuurlijk een serieuze lap op gaan geven. Heb je interesse of ken je nog iemand die op zoek is naar een sportieve ontspanning, laat niets je tegenhouden om op donderdagavond te gaan volleyballen. Zowel jong (vanaf 16 jaar) als oud zijn steeds welkom.

Voor meer info kan je steeds terecht bij Karel Pauwels, Mgr. Jansenstraat 20 - tel. 03/315.01.16

Digid@k ook in Meerle

MEERLE - Digid@k, het project van het SPK om alle bevolkingsgroepen te leren omgaan met nieuwe media als de computer, zal ook in Meerle plaatsvinden. Inschrijven kan in het buurthuis Hazenweg op maandagen 20 en 27 oktober, telkens van 13 tot 16 uur 30. De lessen zelf vinden plaats in het buurthuis, op de maandagvoormiddagen 3, 17 en 24 november (computerwegwijs) en de maandagen 8, 15 en 22 december (internet). Meer info in de rubriek Groot-Hoogstraten. (dh)

Cultuurprijs

Op 12 december worden de Cultuurprijzen 2008 uitgereikt op het stadhuis.

Slow slow quick quick slow…

MEERLE – Dansen is in, dat meent alvast de jongere generatie van KWB Meerle. Misschien wel een beetje in onbruik geraakt, vroeger had je overal danscursussen en –scholen. Je vindt ze minder deze dagen. KWB gaat daar iets aan doen, ze willen ‘eerste hulp op de dansvloer organiseren’ in onze eigenste parochiezaal. Naargelang de belangstelling willen ze in het najaar of vroege voorjaar starten met danslessen voor jong en oud. De dansen die aangeleerd worden zijn Weense Wals, Engelse Wals, QuickstepFoxtrot, Tango, Swing, Jive, Chachacha en Salsa.

In de eerste reeks van 10 lessen (=10 weken) worden de basispassen en een aantal figuren aangeleerd, nadien kan er een vervolg van nogmaals 10 lessen komen om extra bewegingen/ figuren, passen aan te leren. Dan wordt er meer gelet op de uitvoering, houding, snelheid... tijdens het dansen. Deze lessen kunnen goed van pas komen bij een trouwfeest, fuif, enz. De lessen worden in stijgende moeilijkheidgraad opgebouwd, zodat de deelnemers vanaf de eerste les dansplezier hebben.

De lessen zijn op dinsdag, donderdag, of……… avond van 20:00 t/m 21:30

Locatie: waarschijnlijk in de Parochiezaal te Meerle.

Prijs. 50 euro voor 10 lessen (10 weken) niet leden betalen 60 euro. Interesse, geef je voor 1 november op bij Cois Christiaensen, e-mail: cois.christiaensen@telenet.be - tel 03/3150297 - Marcel van Oorschot, e-mail: marcel-saskia@ skynet.be - tel. 03/ 3150234. Zodra er voldoende deelnemers zich hebben aangemeld, volgen er definitieve afspraken.

Industrieweg, 13 B 2320 Hoogstraten

Buurtfeest’t Mjeels Buurthuis en Buurtwerk Melkerij

MEERLE - Op 13 september werd achter de oude melkerij aan de Hazenweg het allereerste buurtfeest van ’t Mjeels Buurthuis en Buurtwerk Melkerij gehouden.

De fanfare St Cecilia zorgde tijdens de opening van de kermis voor een feestelijke deuntje in de tent. Bewoners van de melkerij en gemeenteplein en sympathisanten konden genieten van een lekkere bbq, volksspelen en tombola Sinds april is het OCMW op vraag van bouwmaatschappij” De Noorderkempen” gestart met een buurtwerking. De mensen die in de melkerij wonen of op het Gemeenteplein kunnen in het buurthuis op nummer 4/7 terecht met al hun vragen of om gezellig een babbeltje te doen of de krant te lezen bij een drankje. Ook inwoners van Meerle zijn natuurlijk van harte welkom!

De bewoners hebben een bewonersgroep opgericht “ ’t Mjeels Buurthuis”.

Maandelijks is er een bewonersvergadering waar

men problemen in de buurt wil aanpakken of waar men activiteiten organiseert.

Vanaf 8 oktober kan iedereen uit Meerle en de fusie in het buurthuis terecht voor Digidak. Er zullen vanaf dan 5 computers ter beschikking staan en telkens zal er begeleiding voorzien zijn. Wil je je eerste stappen op de computer zetten, online bankieren, mails lezen, foto’s op een cd’tje zetten of iets afdrukken, dan kan hiervoor terecht op maandagnamiddag van 13 tot 16.30 uur in het buurthuis. Maandagvoormiddag zullen er computerinitiaties gegeven worden. Meer hierover later. Ook de nieuwe Hoogstraatse welzijnsschakel ’t Ver-Zet-je vergadert regelmatig in het buurthuis.

Voor meer info of contact: Karin Cotteleer, Buurtwerk Melkerij, Hazenweg 4/7 te Meerle 0478 31 04 65. Telefoon buurthuis: 03 605 10 42. karin.cotteleer@ocmwhoogstraten.be

Nieuws van de Katholieke Vereniging Gehandicapten

De KVG stelde onlangs haar jaarprogramma 2009 voor. Door de aard van de vereniging is deze niet bij iedereen bekend. Toch kan ieder van ons te maken krijgen met een tegenslag die zijn leven en dat van uw naasten volledig kan veranderen. Misschien kan de Katholieke Vereniging voor Gehandicapten een helpende hand bieden.

De Katholieke Vereniging Gehandicapten (KVG) Noorderkempen wil een helpende hand reiken aan de mensen die met een handicap geconfronteerd worden. Daarvoor beschikt de vereniging plaatselijke over mensen met ervaring, gekoppeld aan regionaal en provinciaal overleg. Elke soort handicap verlangt en heeft recht op een specifieke aanpak.

Iedere afdeling stelt zijn eigen jaarprogramma op. Er worden activiteiten aangeboden waarbij mensen andere mensen, al dan niet met een handicap, kunnen ontmoeten. Het luisteren naar verhalen en weten dat je niet alleen staat, kan al een hele opluchting betekenen.

Dienstverlening en werking

Wat de dienstverlening betreft kan KVG haar leden het volgende bieden: Vrije tijd.

KVG helpt mensen met een handicap bij hun zoektocht naar een aangename invulling van hun vrije tijd. Wil je weten wat er in je regio gebeurt, dan kan KVG u een vrijetijdskrant bezorgen.

Tevens helpen wij verenigingen die open staan voor mensen met een handicap door vorming, advies en ondersteuning.

Pluspunt vrijetijdsassistentie

Voor mensen met een handicap is het niet altijd

gemakkelijk om deel te nemen aan het bestaande vrijetijdsaanbod. Pluspunt vrijetijdsassistentie werkt met vrijwilligers die door individuele assistentie de kwaliteit van het vrijetijdsaanbod voor mensen met een handicap vergroten.

Sociale dienstverlening

Mensen met een handicap moeten talloze aanvragen doen bij verschillende instanties. KVG wil voor de gehandicapte en zijn familieleden een wegwijzer zijn bij alle mogelijke aanvragen, vrijstellingen en tussenkomsten. Ook bij verlengde minderjarigheid, voorlopige bewindsvoering of beroepszaken voor de arbeidsrechtbank kan KVG de nodige ondersteuning bieden.

Werkbank

Geeft een antwoord op vragen als: bestaan er opleidingen op maat, hoe zit het met hulpmiddelen en subsidies voor de werkgever, bij welke diensten kan u terecht enz.

Vlabu

Door het PAB, het Persoonlijk Assistentie Budget, kunnen mensen met een handicap of hun vertegenwoordigers zelf personeel aannemen om hen te helpen. Hulp op maat waarover de persoon met een handicap zelf kan beslissen. Maar hoe begin je eraan? Wat kan er allemaal?

De werking van KVG heeft het volgende te bieden: Het gezelschap

Het gezelschap staat voor de werking van volwassenen met een licht mentale handicap. Iedere

maand organiseert KVG een activiteit van 19 tot 22 uur, tenzij anders vermeld op de toegezonden uitnodiging.

Jongeren werking

De jongeren werking organiseert activiteiten voor jongeren, mogelijk samen met hun broers of zusjes, met een verstandelijke handicap. In de Noorderkempen is De Slinger hiervoor het aanspreekpunt. De Slinger organiseert elke tweede zondag van de maand activiteiten voor deze doelgroep.

Kampen

KVG organiseert elk jaar een kinderen- en jongerenkamp voor personen met een verstandelijke handicap. Ook voor de 30 plussers met een matige verstandelijke handicap wordt jaarlijks een plattelandsvakantie georganiseerd.

Gezinswerking

KVG wil ouders van kinderen met een handicap een plek bieden om hun verhaal te vertellen en waar zijzelf even op verhaal kunnen komen. In de verschillende afdelingen ontmoeten de ouders elkaar. KVG gezinswerking biedt activiteiten, gespreks- en infoavonden aan.

Jaarprogramma

Door het betalen van een jaarlijks lidgeld wordt u ingeschreven. Hiervoor ontvangt u het ledenblad “Handiscoop”, vol met algemene informatie over de gehandicaptenwerking. In september is het nieuwe jaarprogramma van de plaatselijke afdelingen klaar. Heeft U interesse in de KVG werking vraag dan het programma aan. KVG maakt graag tijd voor een persoonlijk gesprek op afspraak.

Voor meer informatie over de Katholieke Vereniging Gehandicapten contacteert u voor Meer, Meerle en Meersel-Dreef: Cor Jacobs 03 315 80 88. Voor Hoogstraten, Minderhout en Wortel Frans Snijders 03 322 96 00. (FS)

Een hoogdag voor Dennis

WORTEL - Dennis is een mentaal gehandicapte jongen die in Wortel in de Pater Declerckstraat woont en zopas 21 jaar is geworden. Op zaterdag 06 september organiseerden zijn ouders een feest, een fuif in de parochiezaal van Wortel. Al de vrienden van de school van Dennis en van de jeugdbeweging die bestaat uit jongens en meisjes zoals Dennis, waren uitgenodigd. Dennis droomde al lang om eens met de combi van de Politie mee te mogen rijden. De wijkagent was dit ter oren gekomen en kwam Dennis op zijn feest halen. Nadat Dennis een echte Politiejas en Pet had aangetrokken mocht hij mee met de combi om in Wortel een patrouille te rijden en te kijken of alles rustig was, dit alles onder luid applaus en goedkeurende blikken van zijn vrienden en vriendinnetjes.

Ziekendag

WORTEL - Ter gelegenheid van de nationale ziekendag, wil Ziekenzorg zich laten zien en dit met het thema: “Iedereen erbij! Ook wie thuis ziek is!”.

Daarom richt Ziekenzorg Wortel een tentoonstelling in over haar werking, met daarbij een pannenkoekennamiddag. We laten foto’s en andere materiaal zien van vroegere bijeenkomsten en activiteiten op zaterdag 11 oktober vanaf 13.30 uur tot 17.30 uur in de parochiezaal.

Om 18 uur is er een misviering ter gelegenheid van de nationale ziekendag. Graag nodigen we de zieken en hun familie, alsook de vele sympathisanten uit om op die dag onze werking te ondersteunen en er mee kennis te maken. Hartelijk welkom.

Plattelandstoerisme

Op zondag 28 september tijdens de “Dag van de Plattelandstoerisme” opent ook vakantieboerderij “De Bouwhoeve” de deuren. Dit melk- en pluimveebedrijf heeft drie luxueuze appartementen die geschikt zijn voor families of kleine groepen. Info toerisme@hoogstraten.be of tel. 03 340 19 55.

OP 5 JANUARI 2009 OPENING MINICRECHE

BOLLEKE DE BEER

AKKERLOOPSTRAAT 14 2322 MINDERHOUT

OPENDEURDAGEN OP 06/12/2008 13/12/2008 20/12/2008 VAN 10.00 UUR TOT 16.00 UUR

Voor al uw inschrijvingen of inlichtingen 0497 82 16 04 of 0495 53 31 80 Peggy en Marleen geven graag een woordje uitleg. Voorlopig emailadres: peggy.matthys@gmail.com en depeeters@pandora.be

Kermis

MINDERHOUT - Op de eerste zondag van september is het elk jaar opnieuw Minderhout kermis. Gelukkig is de kermis drie en voor sommigen zelfs vier tot vijf dagen, veilig verlopen. Toch zijn er onverlaten, meestal wagens met een geel-zwarte nummerplaat, die het woord omleiding blijkbaar niet kunnen lezen, laat staan opvolgen. Zaterdagmiddag begon de kinderpret. Zondag mochten de opa’s en oma’s mee naar de foor en op maandag, konden ons papa en mama vogelpikken want de kleine- en grotere kinderen moesten terug naar school. Toch waren de volksspelen opnieuw een groot succes met 456 deelnemers. Dat waren er niet meer of niet minder dan verleden jaar; precies evenveel.

CM - fit

MINDERHOUT - Bewegen is belangrijk, daarvan is ieder van ons overtuigd. Wandelen is eenvoudig, niet duur en geschikt voor alle leeftijden. Al geruime tijd richt de CM een gezondheidswandeling in. In Minderhout, aan het Sint-Jorislokaal, wordt er elke maandag om 19.00 uur vertrokken voor een wandeling in de omgeving. Nu reeds meer dan 100 maal maakt men die gezondheidswandeling. Ter gelegenheid van deze 100ste wandeling werd halt gehouden aan de Laermolen in Hoogstraten waar een gezonde versnapering werd aangeboden aan alle wandelaars. Voor meer informatie over deze wandelingen kan u bellen op het nummer 03 314.54.66.

Wielrennen

MINDERHOUT - Op zaterdag 23 augustus donderde en bliksemde het reeds van s’morgens vroeg. Ook tijdens het ontbijt was er nog een klank- en lichtspel boven onze hoofden. Langzaam aan verminderde het slechte weer. Mogelijk hadden we dit te danken aan de actie die de KLJ op die dag ondernam. Aan hun lokaal, naast de bibliotheek van Minderhout, werden vele auto’s vakkundig gewassen. Op die manier werd er een centje verdiend voor de vereniging. Er werd niet alleen gewerkt, het was er bovendien ook nog heel plezierig.

MINDERHOUT - Twee zondagen achter elkaar werden er wielerwedstrijden georganiseerd door de Minderhoutse supportersclub. Op de eerste zondag ontvingen Luc Snels, Fons Van Raemsdonck en Chris Geerts de bloementuilen. Op de tweede zondag hadden de renners uit onze streek niet de snelste benen.

Castelré kermis mag je niet missen

CASTELRE – In café In Holland is het altijd gezellig, maar met “Castelkermis” doet men er nog een schep bovenop. Zaterdag 18, zondag 19 en maandag 20 oktober is het weer zover: “Castelkermis”, sinds jaar en dag een begrip in de regio. Geen grote ‘foor’ met dure attracties, maar een volks gebeuren, kortom één groot feest zoals het hoort.

Op zaterdag 18 oktober is het “gouwe ouwe kermisbal”, met muziek uit de jaren ’70, ’80 en ’90, ambiance met DJ Dirk.

Zondag 19 oktober is het gewoon gans de dag gezelligheid troef én een hoogdag voor de paardenvrienden, met hun jaarlijks pony- en paardenconcours.

En maandag is het kermismaandag, of wat dacht u. Vanaf 12.30 uur zijn er, voor de 14de opeenvolgende maal volksspelen. Inschrijven kan tot 14 uur. ’s Avonds is er blijft er ambiance met DJ Dirk. Op zondag en maandag zijn er smoutebollen en is er een schietkraam en een springkussen.

In Memoriam Jan Voeten

MINDERHOUT - Jan Voeten, een trouw lid van de Sint-Jorisgilde, is overleden. Hoofdman Marcel Floren sprak volgende rede uit: Jan en het gildenleven: een begrip.

Reeds op 21 jarige leeftijd werd Jan volwaardig lid van de Sint-Jorisgilde als schutter.

Hij volgde trouw alle schietingen en werd regelmatig opgesteld als zestal schutter om onze eer te verdedigen. Ook als gildendanser was Jan actief.

Toen in 1969 de dansgroep opgericht werd was Jan er als de eerste bij om het gildendansen onder de knie te krijgen. In de zeventiger jaren werden verschillende eerste prijzen behaald, Jan was er telkens bij.

Ook in het gildenbestuur heeft Jan zijn steentje bijgedragen. In 1972 werd Jan als eerste deken aangesteld, later volgden tweede en derde deken. Taken die Jan steeds met veel inzet heeft uitgevoerd.

Ook bij de opbouw van ons gildenlokaal was Jan heel actief betrokken. Op de foto’s in ons archief zien we Jan bezig met het uitvoeren van verschillende bouwkundige taken.

Toen onze vaste pijlentrekker om gezondheidsredenen een stapje opzij moest zetten was Jan daar om zijn taak over te nemen. Gedurende een hele periode hebben onze schutters Jan voor de doelen zien defileren om vakkundig de pijlen te trekken.

Om zijn verdiensten bij de gilde ontving Jan enkele jaren geleden het ereteken “de gouden papegaai” uit handen van toenmalig opperhoofdman E. Van Autenboer van de Hoge Gildenraad der Kempen.

In 2006 werd Jan in onze gilde gevierd als 50 jaar schutter. Een speciale schieting werd ter ere van Jan opgezet. Een gebeurtenis waar Jan extra van genoten heeft getuigen de vele foto’s. Jan, onze schutters, onze dansers en vooral de kaarters zullen nog regelmatig aan u denken.

Schieting “Ereprijs Van Den Bossche”

MINDERHOUT - Op zaterdag 6 september werd de schieting “Ereprijs Van Den Bossche” verschoten te Castelré. Een schieting waar zestallen van de verschillende gilden van het verbond aan deelnemen. Een zestal bestaat in dit geval uit telkens twee schutters van de respectievelijke” E, A en B” categorie. Na de eerste doorgang waren er reeds drie schutters met 35 punten, waaronder Minderhout. Vanaf de tweede doorgang werd door Minderhout een voorsprong opgebouwd van vijf punten. Een voorsprong die op en neergaand steeds behouden bleef en tenslotte eindigde op een voorsprong van zeven punten. Het beeld de Ereprijs Van Den Bossche dat al een jaar in ons lokaal pronkte kan het volgende jaar terug bij ons bewonderd worden.

Op de foto de schutters van het zestal, vlnr: Herman Michiels, Peter Vermeiren, Jef Hendrickx, Frans Gillis, Alfons Paulussen en Jan Lenaarts.

Tweemaal vier generaties

MINDERHOUT – Bubbel feest in één week tijd in Minderhout.

Grootvader Fons Martens 79 jaar, opa Guy Martens 48 jaar, papa Kristof Martens 22 jaar en Matthias Martens geboren op 21 juni 2008.

Grootmoeder Irma Smits 76 jaar, oma May Martens 53 jaar, mama Katrien Verschueren 28 jaar en Diede Van Weereld geboren op 29 juni 2008.

Notaris Paul ROMMENS

Meerseweg 16, 2321 Hoogstraten/Meer

Tel. 03/315.71.67 – Fax 03/315.71.29

e-mail: info@notaris-rommens.be

OPENBARE VERKOOP VAN GUNSTIG GELEGEN WOONHUIS TE HOOGSTRATEN-MINDERHOUT

Notaris Paul Rommens te Meer zal met 1 % premie openbaar verkopen:

Onder Hoogstraten, tweede afdeling Minderhout: Een gunstig gelegen woonhuis met aanhorigheden en grote tuin, gestaan en gelegen

Minderhoutsestraat 144, groot 856 m² (KI 788).

Indeling:

Gelijkvloers: garage, inkomhal, wc, living, keuken en veranda.

Verdieping: 3 slaapkamers, badkamer en ruime zolder. Grote tuin met bijkomende garagebox.

Decreet Ruimtelijke Ordening: - stedenbouwkundige vergunning afgeleverd op 31/10/1978 (woonhuis) en op 6/08/1982 (garagebox) - bestemming volgens Gewestplan: woongebied. - geen dagvaardingen, geen rechterlijke beslissingen, geen voorkooprecht en geen verkavelingsvergunning.

Aanvaarding: na betaling koopsom en onkosten.

Bezichtiging: elke zaterdag tussen 10.00 uur en 12.00 uur (vanaf zaterdag 6 september)

Zitdagen: inzet op donderdag 25 september 2008 en toewijs op donderdag 16 oktober 2008 telkens om 17.00 uur in "Zaal Victoria" te 2321 Hoogstraten (Meer), Meerleseweg 4.

Verdere inlichtingen ten kantore van de Notaris. Kandidaat-kopers dienen identiteitskaart, trouwboekje en eventueel (wijzigend) huwelijkscontract mee te brengen.

Muzikale verbroederingswandeling

MINDERHOUT - Op zondag 28 september organiseert VVV Hoogstraten een muzikale wandeling vanuit de vier windstreken naar de Sint-Katharinakerk te Hoogstraten. De vertrekplaatsen zijn: recreatiecentrum De Mosten te 9.00 uur; taverne ’t Heike te 9.15 uur; de kerk te Meer om 9.30 uur en tenslotte De Guld te Wortel om 9.30 uur.

Vanuit het centrale verzamelpunt, het dorpsplein van Minderhout, vertrekt de volledige optocht om 11.00 uur naar de kerk te Hoogstraten waar een gezamenlijk concert gegeven wordt. Om 12.30 uur brengt de bus, vanuit Hoogstraten, u gratis terug naar uw vertrekpunt.

Kom! En dans!

MINDERHOUT - Volksdans en Golden Oldies, daar moet u bij zijn. Een sfeervolle avond en nog voor een goed doel ook: de bouwkas van de KSJ van Minderhout. Noteer het nu meteen in uw agenda of hang het op uw prikbord: zaterdag 22 november van 20 tot 01 uur in de Minderhoutse parociezaal. Volgende Maand meer uitleg hierover!

Modelspoor, een hobby met perspectief

Bestaat er in de omgeving van Hoogstraten belangstelling voor een vereniging als modelspoorbaan? Henk Duijn en Carel Kooter, geburen en beiden zeer gebeten door deze microbe, stellen zich de vraag en nemen hierin het voortouw.

Carel is lid van één van de vijf bestaande treinenclubs in het Antwerpse en is een trouwe bezoeker van de gespecialiseerde beurzen. Henk is met dezelfde microbe gebeten. Ook hun echtgenoten dragen hun steentje bij, zij bouwen de huisjes, stationnetjes en andere gebouwen voor op de baan.

Zienswijze

Om modeltreinbouw waar te kunnen maken gaan ze op zoek naar mensen die dezelfde zienswijze ontwikkelen. Een modelspoor maak je immers niet alleen. Je trekt mensen aan met allerlei mogelijkheden, allerlei capaciteiten om gezamenlijk een vooropgesteld modelspoor te kunnen maken. Voordat je kunt gaan bouwen moet je eerst op prospectie. Realistisch moet je dan uitmaken wat haalbaar is. Je maakt immers een treinspoor na, perfect namaken is echt wel specialisten werk, wat je bouwt moet duidelijk herkenbaar zijn naar het originele. Vergis je niet; bij modelspoorbouw is het niet alleen de trein en de rails die belangrijk zijn; ook de ganse omgeving, landschap en huizen, wordt zo getrouw mogelijk nagemaakt. Geduld is hier een mooie deugd.

Locatie en materiaal

Ideeën moeten rijpen, er moet overlegd worden over de aanpak van het op stapel staande project. Intussen kijken ze al uit naar een geschikte locatie. Ze denken daarbij aan een bovenverdieping van een winkel, een leegstaand magazijn en dergelijke meer. Indien iemand zo’n locatie weet, kan hij of zij contact opnemen met Carel Kooter. Het zou voor enkele jaren beschikbaar moeten zijn, de tijd die je nodig hebt om een project uit te werken.

Modelspoorliefhebbers hebben de keuze uit een diversiteit aan materiaal op schaal. Het materiaal dat hun voorkeur geniet bestaat uit Half Nul (half nul = schaal 1:87), daarnaast is ook N (schaal 1:160) een veel gebruikte mogelijkheid. Dit materiaal is te duur om als “gewoon kinderspeelgoed” te beschouwen. Doordat er veel geproduceerd wordt door Duitse bedrijven (o.a. Marklin, Fleischmann en minitrix) is dat materieel gevarieerder en dikwijls een stuk goedkoper is dan in de Lage Landen.

Kennis vergaren.

Veel mensen die nu bezig zijn met modelbouw doen dit op eigen initiatief. Nu wil men proberen om die mensen samen te brengen om zo nieuwe initiatieven te ontwikkelen. Op die manier kan men de verworven kennis uitdragen aan de andere deelnemers van het project. De persoonlijke interesse van Henk gaat naar de techniek, Carel kijkt dan weer meer naar de landschapsbouw.

Een modelspoorvereniging richt zich op belangrijke aspecten als kennisdeling en samenwerking. Het gemeenschappelijk opzetten van een spoorbaan, waarin techniek en landschappelijke omgeving op een realistische en ook op harmonische wijze op elkaar worden afgestemd, is een uitdaging. Zeker wanneer de spoorbaan later op beurzen aan andere liefhebbers getoond kan worden.

Zinvol beginnen

Om de vereniging zinvol te kunnen starten zoekt men handige harry’s –zowel mannenlijk als vrouwelijk mensen met zelfde visie die kunnen / willen samenwerken aan een project; medewerkers, techniekers, opbouwers; men kan zowel analoog als digitaal werken, zelfs mengvormen zijn mogelijk, in dat opzicht is een computertechneut dankbaar; een plaats van minimaal 10 meter op 5 vijf waar men de hobby op een degelijke manier kunnen beoefenen, liefst in de fusiegemeente Hoogstraten; kortom, iedereen met wat vrije tijd is welkom.

En vergis u niet, iedereen kan altijd wel iets bijleren van een ander, ook al heb je al zoveel ervaring, meestal in je ééntje opgebouwd.

Contact: is uw interesse gewekt neem dan contact op met Carel Kooter, Lage Weg 48, 2322 Minderhout of telefonisch op het nummer 03-297.66.43. Email: Carel.Kooter@telenet.be

verhuur & producties

geluid - licht - projectie rigging - podia - distri

feesten & party’s huwelijk tot jubileumfeeest fuiven - bals - guest-DJ’s verjaardags- of teerfeest personeels- of pensioenfeest van vatje tot megaparty

Minderhoutsestraat 54 - 2322 Minderhout - Hoogstraten www.music-services.be - info@music-services.be

Dinsdag tot donderdag: van 09.00 tot 12.30 u. en van 13.00 tot 18.00 u.

Vrijdag en zaterdag: van 08.30 tot 16.00 u.

Donderdagavond: van 19.00 tot 22.00 u.

Zondagmorgen: van 10.00 tot 12.30 u. (op afspraak en terugleveringen)

GLUREN BIJ DE BUREN

Provincie neemt de Warande over

De Warande wordt een provinciale instelling. Dit zal weinig of geen invloed hebben op de programmatie, maar wel op de financiële toestand van de stad Turnhout, die nu drie miljoen uitgaven kan uitsparen. De provincie garandeert niet alleen een dotatie van drie miljoen euro, ze belooft ook een renovatie van het intussen 36 jaar oude gebouw. Zowel het sanitair als de vloerbekleding naar de schouwburg en de theatertoren moeten vernieuwd worden. Samen met de bouw van een nieuwe tentoonstellingsruimte zal dat al vlug 5,5 miljoen euro kosten. Die Warande is nu een Autonoom Provinciebedrijf. “Dat is niet meer dan normaal” zegt schepen van Cultuur Eric Vos (CD&V). “Zeventig % van de bezoekers van de Warande komt van buiten Turnhout. Nu kan de stad een financieel evenwicht vinden en het geld investeren in wonen, zorg, en ondernemen.”

We worden gemiddeld 74,8 jaar

De gemiddelde leeftijd van de inwoners van Hoogstraten die in 2007 stierven bedroeg 74,8 jaar. In Hoogstraten stierven vorig jaar 78 mannen en 61 vrouwen. De gemiddelde ouderdom van de mannen was 74,63 jaar, die van de vrouwen 75,08 jaar.

Daarmee doen de mannen het beter dan de gemiddelde Vlaamse man, die vorig jaar 72,91 jaar werd. De vrouwen werden hier meer dan 4 jaar minder oud dan de gemiddelde Vlaamse vrouw, die 79,66 jaar oud werd.

Sterftecijfers in 2007

Aantal Gemid. Aantal Gemid. mannen leeftijd vrouwen leeftijd

BAARLE-NASSAU

Plusetage Pastoor De Katerstraat 5-7 te Baarle-Nassau. Info tel.: 0031 3 507 84 48

Zaterdag 27 september, 20.30 uur

AGOG – met basgitarist Mark Haanstra, drummer Joost Lijbaart en centraal gitarist Frank Wingold. Het scala van geluiden dat hij uit zijn gitaar haalt, lijkt geen grenzen te kennen.

BRECHT

GC Jan vander Noot, Mudaeusstraat 9 te Brecht. Info: www.brecht.be

Vrijdag 10 oktober, 20.30 uur

HANS DE BOOIJ – SOLO – U kent Hans De Booij van zijn hits als ‘Een Vrouw Zoals Jij’, ‘Annabel’, “Als ik Thuis Ben’ en ‘Ik Hou van Alle Vrouwen’. Na een teruggetrokken avontuur zingt De Booij in Brecht en daar hoort ook een nieuwe cd ‘Emocratie’ bij.

Dinsdag 14 oktober, 20.30 uur

FREE DESMYTER QUARTET - Vorig jaar één van de hoogtepunten op Jazz in ’t Park in Gent. Niet te gecompliceerd, maar aantrekkelijk eigentijds.

Zaterdag 18 oktober, 20.30 uur

ALEX ROEKA met Beet van Liefde - Een combinatie van rauwe romantiek, poëzie, humor en melancholie, dat hij brengt met zijn driekoppige begeleidingsband.

RIJKEVORSEL

de Singer, Bavelstraat 35 te Rijkevorsel. Info: www.ajazzexperience.be

Vrijdag 3 oktober, 21.00 uur

TOM PINTENS (ex-Zita Swoon) Dit najaar gaat Tom de hort op met zijn muzikale vrienden, om zijn Nederlandstalig werk extra in de verf te zetten. Naast de liedjes van zijn album brengt hij nieuwe nummers en verrassende covers.

Zaterdag 4 oktober, 20.30 uur

PIERRE ANCKAERT TRIO brengt hedendaagse jazz met een overvloed aan klassieke en latin accenten

Donderdag 9 oktober, 20.30 uur

In Arendonk ligt de gemiddelde leeftijd waarop inwoners sterven het hoogst. Gemideld bereiken ze een leeftijd van 79,47 jaar. Die leeftijd staat in schril contrast met die van de inwoners van Beerse, waar de gemiddelde leeftijd 69,42 was. Als u gelooft dat er een verband is tussen de gemeente waar u woont en de leeftijd die u kan bereiken moet u naar Maardekal bij Oudenaarde verhuizen. Daar lag de gemiddelde ouderdom van de overleden inwoners op 83,90 jaar en voor de vrouwen alleen zelfs op 86,75 jaar.

BERT KRUISMANS (try-out) met RATRACE - Lang & Gelukkig overleven in de 21ste eeuw - Bert Kruismans begeeft zich weer waar hij zich het beste voelt, onder de gewone mensen. In zijn nieuwe voorstelling onderneemt hij een expeditie naar de bronnen van de onophoudelijke stressstroom die ons meevoert door de 21ste eeuw.

Zaterdag 11 oktober, 21.00 uur

ROLAND VAN CAMPENHOUT met NEVER ENOUGH, meteen de titel van zijn nieuw album. Het is zowat zijn meest persoonlijke album ooit. Uitsluitend nieuw en eigen werk van Roland en naar eigen zeggen in elk geval het beste wat hij ooit gemaakt heeft.

WUUSTWEZEL

Curieus Zaal Kadans, Achter d’hoven 15 te Wuustwezel. Info: www. curieus-wuustwezel.be

Vrijdag 24 oktober, 20.15 uur

MARLEEN MERCKX in TIEN JAAR THUIS schetst Marleen Merckx het leven als actrice in de bekende soap THUIS. Het publiek ontdekt de wereld van acteren en van televisie. Sommige mythes worden bevestigd, andere worden ontluisterd. Er wordt een brug gelegd tussen het theater en de televisie, via een combinatie van beelden en levend acteren.

Sportnieuws: René Laurijssen, Desmedtstraat 22, Minderhout Tel.: 03-314.66.28 Email: rene.laurijssen@belgacom.net

HVV HOOGSTRATEN

Een seizoen om naar uit te kijken

Vorig seizoen toonde HVV zich gedurende het ganse seizoen een klasse te sterk voor de meeste tegenstanders. Zo kwam de zekerheid voor het behalen van de kampioenstitel op nationaal niveau vrij vroeg in het seizoen en werd Hoogstraten weer meer op de kaart gezet in het voetballandschap. Na redelijk goede prestaties in de voorbereiding diende HVV van start te gaan in de uitermate sterke, doch mooie reeks 3de klasse B. Met confrontaties tegen ondermeer ploegen als KV Turnhout, Rac.Mechelen, Rupel Boom, FC Capellen, Rac.Mol-Wezel e.a belooft het alvast een seizoen te worden om naar uit te kijken. In deze reeks ook diverse stevige ploegen van de andere kant van het land. Met teams als Visé, Verviers, Seraing, Hamoir… krijgen de rooikens geregeld moeilijke opdrachten voorgeschoteld. Voor de eerste competitiewedstrijd ging het richting Kelmis, ook een nieuwkomer in de reeks. Hoogstraten won op overtuigende wijze met 0 – 4, met als doelpuntenmakers drie nieuwelingen bij de club: Jan Verachtert, Rory Hegelmeers (2x) en Karel Snoeckx. Alvast een mooie start van het seizoen, waarin eerst en vooral het behoud geviseerd wordt. Met Hamoir op bezoek voor de eerste thuismatch kregen de HVV’ers al onmiddellijk een serieuze test te verwerken. Na een degelijke partij konden de rooikens met een 2 – 2 uitslag alweer een punt in eigen kamp houden. De bezoekers kwamen wel op een 0 – 1 voorsprong, doch met doelpunten van Toon Vervoort en Jimmy Fockaert werd er zelfs een optie op een tweede overwinning genomen. Wanneer dan Hamoir in de slotfase nog op gelijke hoogte kwam, was punt dik verdiend voor HVV. Er had duidelijk meer in gezeten, maar de spelers toonden alvast hun kunnen. Na speeldag één stond HVV even op de eerste plaats, maar ook na de tweede speeldag was de tweede plaats een gehoopte, doch niet echt verwachte positie in de rangschikking. De derde wedstrijd op het veld van Bocholt eindigde op een 1 – 1 gelijkspel. HVV heeft zijn start alleszins niet gemist! (Luc)

Wedstrijden

Zaterdag 4 oktober

20.00 uur Hoogstraten VV – Rupel Boom

Zondag 12 oktober

15.00 uur Exc.Veldwezelt – Hoogstraten VV

Zaterdag 18 oktober

20.00 uur Hoogstraten VV –Dessel Sport

Zaterdag 25 oktober

20.00 uur Rac.Mechelen – Hoogstraten VV

KVNA WORTEL

Tegen het onbekende Noordstar begonnen de blauw-witten zeer sterk aan de competitie. Gerd De Vos rondde al snel een mooie aanval knap af. Enkele kansen werden nog gemist, maar in de 17e minuut verdubbelde Stijn De Vleeschhouwer met een mooie lob de score. Na onnodig balverlies en een strafschop kon de thuisploeg op gelijke hoogte komen. Raf Braspenninck doelde nog, maar met 3-3 gingen we rusten. Na de pauze was KVNA veruit de betere met al vlug een doelpunt van Gerd De Vos. Onze spelers creëerden meerdere kansen, terwijl Noordstar slechts één noemenswaardige kopkans kreeg. De supporters moesten nog toch tot de 85e minuut wachten vooraleer Gerd De Vos met 2 doelpunten een zuivere hattrick maakte en zo alle onzekerheid wegnam. Zo eindigde deze wedstrijd met 3-6 in het voordeel van KVNA.

Met vlot samenspel drukte KVNA het bezoekende Massenhoven terug. Een keiharde kopbal van Marijn Frans spatte uiteen op de deklat en een mooie kans van Willem Pleysier verdiende een beter lot. Pas na een half uur begonnen de bezoekers mee te spelen.

Direct na de pauze kregen onze spelers een koude douche met een onverwacht tegendoelpunt. Het combinatiespel verdween en het duurde even voordat de thuisploeg zich van deze klap herstelde. Kurt Haest kopte nog tegen de paal,

maar het was Raf Tilburgs die van dichtbij de score in evenwicht bracht. Er werd nog een niet te missen kans niet benut om de beide punten thuis te houden.

HIH Turnhout begon thuis het best, maar halverwege de eerste speelhelft herstelde KVNA het evenwicht. Bij beide teams werd een speler van het terrein gestuurd.

Na de rust namen de blauw-witten het overwicht en speelden veel kansen bij elkaar. In de 64e minuut opende Gerd De Vos de score. Willem Pleysier had nog een mooie kans. Nadat Gerd De Vos voortijdig mocht gaan douchen, kon de thuisploeg gebruik maken van hun numerieke meerderheid om gelijk te maken.

Tijdens deze drie wedstrijden zagen we een zeer goed en vlot combinerend Wortel. Spijtg dat het team met 6 punten op 9 wel zeer karig beloond werd.

De wedstrijden:

zondag 5 oktober 15.00u

KVNA - Poederlee zondag 12 oktober 15 uu Westmalle - KVNA zondag 19 oktober 15 uur KVNA – Hezewijk zondag 26 oktober 15 uur Zandhoven – KVNA (frbr)

KOPIJ

Het volgende nummer van De Hoogstraatse Maand verschijnt op woensdag 29 oktober. We verwachten alle kopij ten laatste op woensdag 15 oktober.

KFC Meerle

KFC Meerle- Minderhout VV 1 – 1

Eerste wedstrijd van het seizoen en onmiddellijk proeven van de derbysfeer. De KFC toonde zich veruit het scherpst in de eerste wedstrijdhelft en dit werd ook beloond met een treffer van Christian Vissers. Langs bezoekende kant vielen er weinig kansen te noteren en zo kwam de rust met een verdiende voorsprong. Na de pauze een aggressiever Minderhout tussen de lijnen. Het eiste meer en meer de bal op en ging volop op zoek naar de gelijkmaker die zeven minuten voor affluiten door Pieter Hendrickx binnengekopt werd. Nog enkele kansen vielen er te noteren langs beide zijden, maar tot scoren kwam het niet meer. Een puntje voor elk en iedereen tevreden!

Felicitaties voor Christian Vissers (Meerle) die de thuisploeg een 1-0 voorsprong bezorgde in de match tegen Minderhout

Oelegem – KFC Meerle 1 – 0

Twee ploegen die uitgingen van een goede organisatie zodat scoren de moeilijkste opgave van de namiddag mocht genoemd worden. Weinig doelkansen en geen goals voor de rust. Toch geloofde Meerle nog in een goede afloop en Stijn Koyen was er het dichtst bij, maar daar koop je geen brood mee. Oelegem bracht zijn joker in het spel en die vond het enige gaatje in de bezoekende defensie, hetgeen ook de drie punten opleverde voor de thuisploeg en een bittere nasmaak voor groenwit!

KFC Meerle - Kalmthout 2 – 0

Tegen hekkensluiter Kalmthout, na drie wedstrijden nog steeds met nul punten op de rekening, nam Meerle het meeste initiatief tijdens de eerste helft waarin het ook op voorsprong kwam langs Ben Jacobs. In de tweede 45 minuten brachten de bezoekers wel meer evenwicht in het spel, maar konden niet voor dreiging zorgen. Dirk Van Bavel zorgde dan in de 80ste minuut voor zekerheid. (rel)

Wedstrijden

Zondag 5 oktober

15.00 uur Pulderbos – KFC Meerle

Zondag 12 oktober

15.00 uur KFC Meerle – Oostmalle

Zondag 19 oktober

15.00 uur KFC Meer – KFC Meerle

Zondag 26 oktober

15.00 uur KFC Meerle Zoersel

Minderhout VV

KFC Meerle – Minderhout VV 1 – 1

Een mooi najaarszomerweertje en een derby die enigszins kon bekoren. De thuisploeg met 0-3 pandoering van vorig seizoen nog fris in het geheugen domineerde het grootste deel van de eerste helft met weinig uitgespeelde mogelijkheden. Die ene kans bood zich aan en de gastheren scoorden. MVV dreigde wel langs Schrauwen en Lenaerts, maar het bracht geen aarde aan de dijk. De tweede helft plooide de thuisploeg terug, snakte naar adem maar bleef overeind tot enkele minuten voor het einde Peter Godrie Pieter Hendrickx aanspeelde die al vallend met het hoofd de gelijkmaker lukte. Nog enkele pogingen kenden geen succes en uiteindelijk mocht men spreken van een gerechtvaardigde puntendeling.

Minderhout VV – Schilde SK 3 – 2

Tegen een sterkspelend Schilde had MVV tijdens de eerste helft weinig verhaal. Toch kwam de thuisploeg op voorsprong langs Roel Hermans die een strafschop wist te benutten. De tweede helft startte onder een gelukkig gesternte, want algauw wist Dries Schrauwen de stand op te drijven. De bezoekers verloren de kluts, MVV vond ze, maar verzuimde de klus te klaren en dan moet je voorzichtig zijn. De bezoekers lukten de aansluitingstreffer in de 71ste minuut, maar zeven minuten later trapte Yannick Janssen nummer drie tegen de touwen. Geruststellend? Nog niet! MVV wankelde, Hans Jacobs keepte een reuzepartij, moest nog een doelpuntje toestaan, maar de drie punten bleven tenslotte thuis. Kermiszondag kon beginnen!

Minderhout VV – Oelegem 0 – 3

Om te winnen moet er gescoord worden en dat bewees Oelegem duidelijk op het veld van MVV. Een gelijkopgaande eerste helft met weinig doelgevaar en toch twee doelpunten voor de bezoekers in de 41ste en 44ste minuut. Twee kansjes uit het niet die voor honderd procent verzilverd werden. Na de rust poogde MVV de zaken nog wel recht te trekken, maar verder dan pogen geraakte groenwit echter niet. In de 85ste minuut viel dan het derde doelpunt en mochten de boeken gesloten worden! Terechte overwinning en derde overwinning op rij voor de gasten. (rel)

Wedstrijden

Zondag 5 oktober

15.00 uur Halle – Minderhout VV

Zondag 12 oktober

15.00 uur Minderhout VV – Pulderbos

Zondag 19 oktober

15.00 uur Oostmalle – Minderhout VV

Zondag 26 oktober

15.00 uur Minderhout VV – KFC Meer

Attentie: Minderhout VV is op zoek naar een jeugdcoördinator. Belangstellenden wenden zich tot het bestuur ! (rel)

Rallycross Geen tweede Europese titel voor Jos Sterkens

Sinds het begin van het rallycrossseizoen raast Jos Sterkens doorheen Europa: circuits in Portugal, Hongarije, Frankrijk, Noorwegen, Zweden, Nederland, België, Tsjechië, Polen,Duitsland, kennen voor hem geen geheimen meer. Vorig seizoen veroverde Jos bijna zonder noemenswaardige tegenstand, met zijn supersnelle Fiësta RWD de Europese titel in de Rallycross Cup. Dit seizoen heel wat meer tegenstand en dit vooral in de persoon van BMW-rijder Michael De Keersmaecker. In Noorwegen ging de startvlag omhoog voor de 5de wedstrijd en Jos wist een vierde plaats achter zijn naam te schrijven. De week daarop in Zweden een derde stek. Op de Duivelsberg in Maasmechelen, voor tienduizend toeschouwers, een bijzonder spannende wedstrijd. Na drie manches en een A-finale eindigde Jos weerom als derde. In Valkenswaard kende men opnieuw een bloedstollende finale met een tweede plaats als beloning. In het algemeen klassement prijkt Jos op een knappe tweede plaats, maar wel met een achterstand van 22 punten op zijn grootste rivaal, De Keersmaecker. Voor Jos wordt het quasi onmogelijk om deze achterstand nog te overbruggen in de resterende drie wedstrijden. (rel)

Paardensport

Karin Donckers tiende in Burghley (GB)

Een hemelsbreed verschil in temperatuur tussen Hong Kong en Engeland. Tijdens de Olympische Spelen speelde de hitte en de vochtigheid een belangrijke rol, over het Kanaal overheerste de grijze lucht en regen, regen en nog eens regen. Daar blijven de Engelsen stoïcijns kalm bij, zij zijn wel meer gewoon. In deze viersterrenwedstrijd, één van de zwaarste ter wereld met heel wat toppers aan de start, gooide Karin S.S.Jett en Rose’s Merlin in de strijd.

Met dit laatste paard een mooie dressuur gereden en op een riante vierde plaats in het klassement, terwijl S.S.Jett als veertiende eindigde. Goede vooruitzichten voor de cross waarvan het parcours , deels door de aanhoudende regen, zich loodzwaar aankondigde. De helft der deelnemers verscheen niet meer aan de start of eindigde de wedstrijd niet. Rose’s Merlin bracht het ook niet tot een goed einde en dan maar alles op S.S.Jett gewed, die een knappe wedstrijd liep. Van de 72 deelnemers bleven er dan nog 37 in competitie en na de laatste keuring nog slechts 30! Karin reed dan, als laatste onderdeel, een felle jumping en eindigde alzo nog op een tiende plaats in het eindklassement. (rel)

Jogging

Jan Hendrickx snelste landloper in Wortel

De mooiste jogging van de Noorderkempen! Dat lees je op de website van de Wortelse KWB, organisator van de 6de Landlopersjogging. Een prachtig parcours met veel onverharde wegen, uitnodigende dreven, het alomtegenwoordige groen, Bootjesven…, zo’n omgeving is niet veel organisatoren gegeven. Daarbij werd deze editie op de laatste augustusvrijdag nog extra gekruid met een zonnefestijn met als gevolg goedgeluimde atleten, supporters en initiatiefnemers. De opbrengst van dit evenement vloeit steeds naar het goede doel. In het verleden passeerden De Slinger, Arnica, De Border Brassband, Ziekenzorg en KLJ langs de kassa. Nu kwam het Parochieteam aan de beurt en die mensen kunnen de centjes zeker goed gebruiken voor de verbouwing van de parochiezaal, met name een nieuwe toiletgroep met gehandicaptentoilet. Aan de startlijn verschenen in het totaal een 350 recreatieve sporters. De 16 km, toch altijd het koninginnenstuk, kende een blitzstart met twee Hoogstratenaren in de spits, Jan Hendrickx en Bram Everaert. Deze laatste voelde zich in een begenadigde dag en muisde er alleen vandoor. Hendrickx liet even begaan, sloot daarna opnieuw aan en schudde zijn gezel af om zijn voorsprong langzaam maar zeker uit te bouwen, om tenslotte de eindmeet met een ruime halve minuut te overschrijden. De snelste vrouwen waren: Jolien Lenders (Itegem, 0.13.34) in de 3 km, Nathalie Van Geel (Beerse, 0.31.50) in de 6 km, Leen Sommen (Wortel, 0.45.11) in de 9 km en Monique Gielen (Turnhout, 1.11.31) in de 16 km. (rel)

Uitslagen

Kinderjogging: 1 km (45 deeln.)

Dries Janssen (Rijkevorsel)

Joyce Bevers (St.-Lenaarts)

Helene Wouters (Hoogstraten)

Tomas Bastiaensen (Merksplas)

Dieter Geerts (Wortel)

3 km (35 deeln.)

1. Thijs De Koning (Zundert, 0.10.31)

2. Bart Willems (Putte, 0.10.34)

3. Jens Luyten (Turnhout, 0.10.41)

4. Luc Vervoort (Eindhout, 0.10.47)

5.Dirk Van Springel (Beerse, 0.11.16)

6 km (89 deeln.)

1. Lieven Van Hofstraeten (Zoersel, 0.25.27)

2. Guy Arnouts (Essen, 0.26.59)

3. Pieter Donckers (Wortel, 0.27.35)

4. Sijmus Willy (Keerbergen, 0.28.21)

5. Ludo Alpaerts (Lint, 0.28.58)

9 km (88 deeln.)

1. Wouter Vermonden (Malle, 0.34.00)

2. Hans Cuypers (Antwerpen, 0.34.21)

3. Tom Van Loon (Gierle, 0.34.29)

4. Eddy Oomen (Hoogstraten, 0.35.08)

5. Frans Lenders (Itegem, 0.35.21)

16 km (93 deeln.)

1. Jan Hendrickx (Hoogstraten, 0.58.40)

2. Bram Everaert (Hoogstraten, 0.59.39)

3. Brecht Vankrunkelsven (Beverlo, 1.02.42)

4. Dennis Vervloet (Malle, 1.03.26)

5. Sam Van Dyck (Hoogstraten, 1.03.57)

DEBORAH ZEGT

Deborah Dirven (20) is net afgestudeerd aan het Klein Seminarie. Een reis naar het buitenland inspireert haar tot het vertellen van een verhaal

“Toen de aarde nog zuiver van hart was en de weelderige natuur zijn gang kon gaan, leefden er op onze planeet reuzen. Finn Mc Cool, een Ier in hart en nieren, was één van die reuzen waar we nog een klein beetje informatie over hebben kunnen bemachtigen.

Maar toen Finn de reusachtig reus Benandonner in de verte zag aankomen, kreeg Finn het doodsbenauwd. Hij zou nooit kunnen winnen van dit gigantisch wezen.

Finn Mc Cool was namelijk diegene die de Giant’s Causeway of North Antrim in Ierland heeft gebouwd. Een enorm lang pad van de Noordkust van Ierland naar Schotland. Nu vraag je je vast af waarom…”

Arnie was helemaal betoverd door de woorden van zijn meester. Als hij vertelde, dan vertelde hij met heel zijn hart en ziel en liet hij geen enkel detail onberoerd…

“Benandonner was de meest almachtige reus van Schotland. De adrenaline greep Finn toen hij hoorde dat Benandonner veel sterker zou zijn dan hij. Aangezien reuzen een enorme concurrentiedrang voelen, daagde hij Benandonner uit in een gevecht.

Dagen en nachten lang was hij bezig een pad te leggen van de Noordkust van Ierland naar Schotland. Benandonner zou geen enkel excuus meer kunnen verzinnen. Hij werd gedwongen de strijd aan te gaan tegen Finn Mc Cool.

U kent het ondertussen wel: Wie zichzelf herkent in het omcirkelde hoofd op de foto wint een boekenbon van 12,5 euro. Ook de herkenners van het kopje komen bij lottrekking in aanmerking voor een dergelijke boekenbon.

Dus wie wil meespelen: Geeft de naam van het kopje en zijn eigen naam en adres door voor de 10de van de maand, hetzij via een briefkaart aan DHM – Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten of via een e-mail: kopje@demaand.be Maar vergeet niet: naam en adres te vermelden. Zie ook www. demaand.be.

De uitslag van de vorige maand:

En wij die dachten dat op deze foto alle plaatselijke schoonheden van Minderhout, Meerle en Meersel Dreef stonden te pronken toen ze een jaar of 12 waren en ergens op een CM-kamp in de Ardennen verbleven. Wij waren er van overtuigd dat velen nog heel herkenbaar waren ook al werd de foto bijna 40 jaar gelden genomen. Gelukkig herkende het kopje zelf, Lia Verlinden, Gemeentestraat 24 te Minderhout, zichzelf en mag zij voor enig leesvoer naar de boekenboer. Voor de twee bon komt alleen Thérèse Matthé uit de Venhoefweg 4, eveneens in Minderhout in aanmerking. Enkele andere inzenders zaten er naast en meenden iemand anders te herkennen. Spijtig, volgende maal beter.

Doodsbang ging Finn naar zijn vrouw en vroeg hem om raad (Zoals elke man in die tijd.). Finn werd in een reusachtige wieg gelegd en moest net alsof doen of hij sliep.

Benandonner klopte op de met goud versierde deur en riep met donderende stem: “Ik kom hier voor Finn!” De vrouw deed een teken dat hij iets zachter moest zijn, de baby lag namelijk te slapen.

Toen Benandonner deze reusachtige baby zag, had hij plots niet veel zin meer om zijn vader te ontmoeten. Hij rende terug naar Schotland en verwoeste de Giant’s Causeway achter zich, opdat Finn hem nooit zou kunnen volgen…” Arnie was een intelligente jongen. Hij studeerde heel goed aan de universiteit van Belfast. Niets hield hem nog tegen om een geweldige toekomst tegemoet te gaan. Alles was bij hem rozengeur en maneschijn. (En nee, het moet echt niet altijd ergens mis gaan! Arnie is het levende bewijs…) Enkele jaren later ontmoette Arnie Maria. Maria was afkomstig uit Belgie. Ze zei dat ze uit Ant-

Opgave voor deze maand: Herinnert u zich nog uw eerste maal? Wij bedoelen natuurlijk uw eerste schooldag – of wat dacht u. Deze dreumesen zullen dat later mis-

werpen kwam, omdat Hoogstraten al zeker niet gekend zou zijn door de “Irish people”. Arnie werd smoorverliefd op de Hoogstraatse Maria. Zijn hart ging sneller tekeer toen Maria hem vertelde dat die liefde wederzijds was. Arnie had besloten om naar dit leuke stadje te verhuizen en met Maria te gaan trouwen. Ze kregen samen twee schatten van kinderen: Paddy en Jos. Toen ze op een avond gezellig voor het haardvuur zaten, vertelde Arnie hetzelfde verhaal. Ook zijn gezin luisterde vol spanning naar de geschiedenis van de Giant’s Causeway. Dit was de waarheid over het ontstaan van dat pad en geen enkele geoloog of wetenschapper zou hen die waarheid kunnen afnemen.

Nog steeds niet. Arnie, Maria, Paddy en Jos zijn nog steeds rotsvast overtuigd van hun waarheid. Want hoe hard de wetenschappers en geologen ook proberen, ze kunnen, tot op de dag van vandaag, geen enkel wetenschappelijke theorie “verzinnen” over het ontstaan, waar ze 100% zeker van zijn.

Ook ik, die nu naar buiten kijk, naar de Hoogstraatse horizon, was erbij en ik keek ernaar, naar de Giant’s Causeway. Ik vroeg me af waar deze mythe eindigde en de waarheid zou beginnen? Of andersom? Waar dat de waarheid nu juist eindigde en de mythe zou beginnen? Waarom zijn we eigenlijk het geloof in “The fairy tales” verloren?

schien wel doen als zij later het voorleesboek in handen nemen, dat hij of zij met de met deze wedstrijd gewonnen boekenbon heeft kunnen aankopen. (pdn)

TENTOONSTELLINGEN

TUSSEN WIJDING EN VERNIELING van 5 tot 26 oktober, een tentoonstelling over de bouw, de vernieling en de heropbouw van en in de St.-Katharinakerk. De tentoonstelling is gratis toegankelijk van dinsdag tot en met zaterdag van 10 tot 17 uur en op zondag van 13 tot 17 uur. Gesloten op maandag en tijdens de diensten in de kerk.

SPOREN VAN GEWELD, tot 26 oktober, fototentoonstelling en wandeling. Met een brochure in de hand krijgt u meer informatie over dramatische gebeurtenissen in het centrum van Hoogstraten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Organisatie Erfgoed Hoogstraten. Info: Stedelijke dienst voor toerisme en Stedelijk museum.

LUDOVICUS VAN EIJNATTE, van 14 september tot 15 november in Kunstgalerie De Laro, geopend van vrijdag t.e.m. zondag van 14 tot 17 uur. Info 03.315.00.11 en kunstgalerie@ delaro.com

STENEN KANTWERK, tot 21 december, tentoonstelling rond de familie Keldermans, bouwmeesters van de Brabantse gotiek, in het Stedelijk museum, Begijnhof 9. Geopend van woensdag t.e.m. zondag van 14 tot 17 uur. Info 03 314 65 88 of museum@hoogstraten.be

HOOGSTRATEN

Zaterdag 27 september

DAG VAN DE KLANT een initiatief van Unizo.

Zondag 28 september

HOOGSTRATEN KERMIS met vanaf 13.15 wielerwedstrijden en van 18 tot 20 uur optreden Los Camarados

Zondag 28 september

OPEN DEUR BRANDWEERKAZERNE, van 10 tot 18 uur.

Zondag 28 september

TORENWANDELINGEN, vanuit de vier windstreken. Aankomst rond 12.30 uur, organisatie VVV Hoogstraten

Zondag 28 en maandag 29 september MISSIEFEEST in zaal Pax. Zondag vanaf 11.45 uur, maandag vanaf 13.30 uur. Info: 03 314 85 20.

Zaterdag 4 oktober

ACADEMISCHE ZITTING naar aanleiding van de tentoonstelling TUSSEN WIJDING EN VERNIELING, om 16 uur in de St.-Katharinakerk. Gratis inkom.

Zaterdag 4 oktober

VIER GENERATIES SOPRANEN in de kapel van het internaat Spijker. Organisatie en info: Davidsfonds, 03 314 49 24.

Donderdag 9 oktober

CINE HORIZON. Vertoning van La Hija del puma, om 20.30 uur in het auditorium van het Klein Seminarie. Info: 03 340 19 54.

Zondag 12 oktober

BEGIJNENWANDELING, vertrek aan zaal Pax tussen 8 en 15 uur. Organisatie en info: KWB Hoogstraten, 03 314 87 52

Zondag 12 en 26 oktober

LAERMOLEN IN WERKING van 14 tot 16 uur.

Dinsdag 14 en 28 oktober

LAERMOLEN IN WERKING van 19.30 tot 21.30 uur.

Dinsdag 14 oktober

KOSTPRIJS VAN BASISONDERWIJS, toelichting door Vlaams volksvertegenwoordiger Kathleen Helsen om 20 uur in het auditorium van het Klein Seminarie. Inkom gratis. Organisatie ACW-Hoogstraten. Info 03 314 40 01 of 03 314 68 77.

Zaterdag 18 oktober

PLAY-IN FANFARE STE CATHARINA om 19.30 uur in de feestzaal van het Klein Seminarie.

Zondag 19 oktober

BEZOEK AAN MECHELEN een uitstap met bezoek aan georganiseerd door Erfgoed Hoogstraten.

Zaterdag 25 en zondag 26 oktober

HOBBYTENTOONSTELLING. Op zaterdag van 14 tot 19 uur, op zondag van 10 tot 18 uur in zaal Pax. Organisatie en info: OKRA 03 314 56 95.

Zaterdag 25 en zondag 26 oktober

OLDTIMERBEURS van 9.30 tot 18 uur in de Veilinghallen. Organisatie en info bvba De Diept 014 63 32 73.

Vrijdag 31 oktober

RIKKEN EN JOKKEN om 18.30 uur in het Penitentiair Schoolcentrum. Organisatie en info: de Kasteelvrienden, 03 314 62 26.

MEER

Zaterdag 27 en zondag 28 september

ANTIEK- en VLOOIENMARKT in Zaal voor Kunst en Volk. Bezichtigen zaterdag vanaf 13.30 uur, zondag vanaf 9.30 uur. Verkoop zondag om 13 uur. Organisatie en info: St.-Rosalia 03 315 90 79.

Zondag 28 september

TORENWANDELING, vanuit de vier windstreken. Vertrek om 9.30 uur aan de kerk, organisatie VVV Hoogstraten

Zaterdag 4 oktober

POEPIEBOYSBAL met Jiving Sister Fanny in zaal Victoria

Maandag 6 en dinsdag 7 oktober

VOLKSSPELEN, georganiseerd door het kermiscomité.

Zondag 12 oktober

GELEIDE WANDELING met vertrek aan kasteel Maxburg om 14 uur. Info: Wandelclub Markdal 03 314 61 89.

Zondag 19 oktober

TWEEDEHANDSBEURS kinderartikelen van 12.30 tot 14.30 in De Meerpaal.

Zondag 19 oktober

BORDERPERCUSSION en evaluatieconcert om 13 uur in zaal Voor Kunst en Volk. Organisatie en info: Brassband Ste Rosalia 0032/765 976 103.

MEERSEL-DREEF

Zondag 28 september

TORENWANDELINGEN vanuit de vier windstreken Vertrek aan De Mosten om 9 uur, organisatie VVV Hoogstraten.

Donderdag 2 oktober

SPILZAKKENTOCHT, van 9 en 16 uur vertrek feestzaal Bij de Paters. Organisatie en info: Wandelclub De Noorderkempen 03 314 66 58.

Zondag 19 oktober

ST-CECILIAMIS opgeluisterd door de fanfare “Voor Eer en Deugd” in de paterskerk om 10.30 uur.

MINDERHOUT

Zondag 28 september

MEERLE

Zondag 28 september

TORENWANDELING vanuit de vier windstreken. Vertrek aan taverne ’t Heiken om 9.15 uur, organisatie VVV Hoogstraten.

Zaterdag 4 oktober

BINGOAVOND in de parochiezaal, Organisatie en info: Fanfare Sancta Cecilia 0486 71 70 33.

Zaterdag 4 en zondag 5 oktober

GARAGEVERKOOP aan de Strijbeekseweg 66. Info: Clementine Claes 0475 81 13 84.

Zondag 19 oktober

9de VELDTOERTOCHT, vertrek tussen 7.30 en 10.30 uur aan de parochiezaal. Organisatie en info: De Pieretrappers fresti@telenet.be

TORENWANDELING vanuit de vier windstreken. Vertrek aan taverne ’t Heiken om 9.15 uur, organisatie VVV Hoogstraten.

Maandag 6, 13, 20 en 27 oktober

GEZONDHEIDSWANDELING, vertrek aan het Gildenlokaal om 19 uur. Info: Rinus Vervoort 03 314 54 66.

WORTEL

Zondag 28 september

OPENDEUR bij DE BONTE BEESTENBOEL, van 11 tot 18 uur in de voormalige boerderij van Wortel-kolonie.

Zondag 28 september

TORENWANDELINGEN vanuit de vier windstreken. Vertrek aan De Guld om 9.30 uur, organisatie VVV Hoogstraten.

Zaterdag 11 oktober

TENTOONSTELLING ZIEKENZORG, vanaf 13.30 tot 17.30 uur in de parochiezaal.

Zondag 19 oktober

AUTOCROSS van 10.30 tot 20 uur aan de Langenberg. Organisatie en info: Marjos – Gert Sommen 0478 21 13 38.

Zaterdag 25 oktober

MOUNTENBIKETOCHT over het grondgebied van Wortel. Vertrek tussen 8.30 en 14 uur aan de sportvelden in Merksplas. Organisatie en info: Midweek Specials Danny.adams@pandora.be

www.jumpy-springkastelen.be

Di. & woe. gesloten

BRAND/ONGEVAL 100

Noodhulp 03 314 42 43 Administratie en Ziekenvervoer 03 314 32 11

Wild& Gevogelte

STOFFELS bvba

Kip aan ‘t spit din., woe., don., vrij.& zat.

Heimeulenstraat 20- 2328 Hoogstraten (Meerle) Tel. 03/ 315 70 16

Winkel open van9u. tot 18 u. Zondag en maandag gesloten

TANDARTSEN

Uitsluitend zaterdagen, zondagen en feestdagen van 11 tot 12 uur en van 18 tot 19 uur. Tel.nr. 090 556 259 (0,50 euro per oproep).

HUISARTSEN

Van maandag tot donderdag van 19 tot 8 uur ’s morgens 03 314 28 18. Vanaf vrijdagavond, tijdens het weekend en op feestdagen 014 41 04 10 van de huisartsenwachtpost regio Turnhout.

APOTHEKERS

Van 22 tot en met 25 september

APOTHEEK SCHEVELENBOS, Kapelstraat 11, Loenhout. tel. 03 669 64 24

Noorderkempen

maatmeubels

zaterdag open zondag gesloten weekdagen op afspraak

zondag open weekdagen op afspraak 03 314 82 86 .be

Van 26 tot en met 28 september

APOTHEEK BROSENS, Meerdorp 61, Meer. tel 03 315 77 73

Zaterdagvoormiddag 27 september

APOTHEEK BROSENS, Meerdorp 61, Meer. tel 03 315 77 73

Van 29 september tot en met 2 oktober

APOTHEEK BIOPHARM, Schuttershofstraat 9, Merksplas. tel. 014 633 383

Van 3 tot en met 9 oktober

APOTHEEK FRANSEN, Vrijheid 160, Hoogstraten. tel 03 314 60 04

Zaterdagvoormiddag 4 oktober

APOTHEEK FRANSEN, Vrijheid 160, Hoogstraten. tel 03 314 60 04

THUISVERPLEGING

WIT-GELE KRUIS, 24 op 24 uur. Voor Hoogstraten en deelgemeenten: tel. 014.61.48.02. DE VOORZORG, 24 op 14 uur. tel. 014.40.92.44.

Zelfstandige verpleegkundigen:

Heidi Van Otten 0486.37.45.27 – 03.314.10.18, Lia Geerts 0498.64.53.80, Nele Segers 0494.92.32.27, Els Koyen 0476.43.07.55 en Sofie Dictus 0498.07.62.68.

Vera Haest 03.314.38.39 en May Van Doninck 03.314.30.48.

Lieve Roos 03.314.58.76 – 0474.67.73.50, Sonja Verheyen 0476.31.14.41 en Nadia Benkirane 03.314.17.31 – 0474.32.28.10.

Lou Van Bouwel 03.314.41.50. – 0473.81.02.03, Ilse Van Bouwel 03.314.80.68. – 0497.92.20.00, Kristel Rombouts 03.314.10.85. – 0474.26.14.41 en Mia Vervoort 0478.42.49.34.

Kathelijne Adams 03.309.27.84 en Anja Krols 014.70.42.72.

Joris Buyle 03.314.13.08. Kris Swaenen 03.314.24.39. Johan Adams 03.314.17.31.

tuinaanleg en onderhoud beregening en bestrating

Van 10 tot en met 12 oktober

APOTHEEK SCHEVELENBOS, Kapelstraat 11, Loenhout. tel 03 669 64 24

Zaterdagvoormiddag 11 oktober

APOTHEEK HORSTEN, Vrijheid 98, Hoogstraten. tel 03 314 57 24

Van 13 tot en met 16 oktober

APOTHEEK VOLKSMACHT, Hoek 16, Rijkevorsel. tel 03 314 62 25

Van 17 tot en met 23 oktober

APOTHEEK LIECKENS, Dorp 24-25, Rijkevorsel. tel 03 314 60 38

Zaterdagvoormiddag 18 oktober

APOTHEEK BIOPHARM, Meerledorp 46 te Meerle. tel. 03 315 73 75

Van 24 tot en met 30 oktober

APOTHEEK DERVEAUX, Kerkstraat 20, St.Jozef Rijkevorsel. tel 03 312 12 20

Zaterdagvoormiddag 18 oktober

APOTHEEK LUYTEN, Minderhoutdorp 40, Minderhout. tel. 03 314 40 74

Van 31 oktober tot en met 2 november

APOTHEEK BIOPHARM, Schuttershofstraat 9, Merksplas. tel. 014 633 383

handwerken - naaigerei - breiwol alle verstelwerken

Desmedtstraat 5, 2322 Minderhout Tel./Fax: 03 / 314.71.34 203

KOPIJ

Het volgende nummer van De Hoogstraatse Maand verschijnt op woensdag 29 oktober. We verwachten alle kopij ten laatste op woensdag 15 oktober.