57 NATIONALITEITEN
Han Joosen en Willy Aarts
“We hebben een gouden plekje gevonden om te wonen.” Sinds een jaar of tien zijn Han Joosen en Willy Aarts inwoners van Hoogstraten. Het was een bewuste keuze om naar België te komen, maar bij toeval kwamen ze in Wortel terecht. Ondertussen hebben ze zich goed geïntegreerd in hun gebuurte en het dorp. Han en Willy vertellen over hun ervaring in Wortel. Van waar zijn jullie afkomstig en hoe zijn jullie in Wortel terecht gekomen? Han en Willy: “We komen uit Teteringen, vlak bij Breda. Van jongs af aan zijn we al op België gericht. Zo kwamen we vroeger regelmatig in Antwerpen om te shoppen of uit te gaan en gingen we regelmatig biljarten in Meersel-Dreef, of kwamen we er uitgebreid ontbijten.” Han: “Op een gegeven moment zijn we in deze omgeving op zoek gegaan naar een huis, bereisbaar naar Antwerpen en Breda, twee steden waar we regelmatig komen. We zochten niet bewust in Wortel. Achteraf bleek ik Wortel wel te kennen. Dat kwam zo, vroeger ging ik één keer per jaar met een maat vissen, op de Bouwhoef. Tot we er op een gegeven moment aan kwamen en alles dicht was. Na bellen aan de voordeur werd er na een tijdje open gedaan door een vrouw in een roze kamerjas. Bleek dat het gebouw een nieuwe eigenaar had gekregen die de boel had omgebouwd tot een hoerentent! Sindsdien kon ik het woord ‘Wortel’ niet meer vergeten. Toen we begonnen te zoeken kregen we van onze makelaar af en toe adressen door en dan gingen we kijken. De buitenkant van het huis deed er voor ons niet zoveel toe. Voor Willy was vooral de binnenkant belangrijk, de ruimte en de indeling van het huis, en voor mij was de tuin van belang, die moest klein zijn. Zo zijn we bij dit huis beland wat perfect aan onze eisen voldeed.”
Hoe ging de aanpassing aan de nieuwe buurt? Han en Willy: “We hebben tijdens onze zoektocht naar een huis nooit eigenlijk hard naar de
buurt of de omgeving gekeken, want dat interesseerde ons eigenlijk niet. We zochten een leuk plekje om te gaan wonen. Achteraf gezien hebben we in onze ogen een gouden plekje gevonden. Han Joosen Je buren kan je niet is 52 jaar en afkomstig uit Nederland. Hij woont samen met zijn uitkiezen, en dat bleek vrouw Willy sinds 1996 in Hoogstraten. heel erg goed mee te vallen, het is zelfs heel goed gegaan. Vanaf dat gevallen. In Nederland is er veel minder sociale we hier kwamen wonen verliep het contact met omgang. Dat het hier nog zo sterk leeft vind ik de straat heel erg goed. Een aantal maanden nadat zonder meer positief.” we verhuisd zijn hebben we ook een barbecue georganiseerd voor de straat om iedereen te leren Waarmee hou je je hier buitenshuis kennen. Toen hebben we nog iets grappigs meezoal bezig? gemaakt bij de Rudy, de beenhouwer.” Willy: “Ik ben actief als vrijwilligster in het Willy: “Ik had voor de barbecue een vleesschoRusthuis, ik doe er eens in de week de cafetaria tel besteld, met daarop ook 40 satéstokjes. Toen en ik ben lid van de KVLV.” ik op de dag zelf de schotel ging ophalen, lagen Han: “Ik zit al zolang ik hier woon in de KWB er middenin netjes 40 houten stokjes geschikt, en daarbinnen ben ik medeorganisator van de zonder vlees. Maar zo noem je in Nederland saLandlopersjogging en ik ben lid van Tennisclub té’s met vlees aan: ‘satéstokjes’. Dat misverstand de Langenberg. Ook werk ik achter de schermen werd gelukkig snel opgelost.” mee bij toneelgroep Willen is kunnen.” Han: “Echte aanpassingsproblemen waren er Han en Willy: “Dat integreren in het dorp en niet. Het andere taalgebruik, dat was wel wenin het verenigingsleven, dat doen we ook heel nen, woorden zoals voiture, vlaai, ‘op uw poep bewust. We stellen ons bewust ook low profile zitten’ en remorque, die ken je in het begin niet. op. We zijn echt wel met het idee hier naartoe Wat me het meest is opgevallen is sociale orgagekomen om niet te profileren als ‘de Nedernisatie in België, dat is hier veel beter. Dan denk lander’, als ‘den Hollander’. Wij hebben er verik vooral aan het verenigingsleven. Dat heeft hier moedelijk net zoals veel Belgen een hekel aan een veel betere, langere en nog bestaande tradiom hard te roepen en te gillen en te zien dat je tie, terwijl dat in Nederland allemaal al is weger bent. Dat doen Nederlanders schijnbaar nogal gemakkelijk, en daar hebben Belgen terecht een hekel aan.” Han: Hoe gaat dat met je bezigheden in een dorp? Je wordt eigenlijk automatisch wel ergens bij getrokken, van het een rol je in het ander, vaak gaat zoiets vanzelf.”
Hoe ziet jullie Wortelse toekomst er uit?
Willy en Han in hun onderhoudsvriendelijk tuintje.
Han en Willy: “We willen hier voor geen goud meer weg. We hebben niet echt een reden om terug naar Nederland te keren. De medische verzorging vinden we in België bijvoorbeeld vele malen beter dan in Nederland. Voor ons is Nederland net zo ver als Turnhout, dat is voor ons de omgeving hier, dus niet iets waar we per sé naar willen terug keren. Wie weet, als het er van komt, willen we ooit wel Belg worden. We wonen hier graag.” (ms)
9