mei 2023 - De Hoogstraatse Maand

De vele ’Djobs’ van Johan Vermeeren

Zorg dragen voor de zorg

Hoogstraatse bouwNONstop

Sportvelden geregulariseerd

Praattafel vervangt Praatpunt

Musicalster Deborah De Ridder

Wonen in de Chaamseweg

Net genoeg stoelen voor dorpsraad Wortel

In een vlaag nostalgie katapulteert de radio me naar de jaren zeventig met Mouth & MacNeal. Ergens in een achterkamertje van mijn geheugen flitsen beelden van Avro’s Toppop en een Eurosongfestival door elkaar. Ik herinner me hoe ik in mijn pre-puberale periode mezelf de vraag stelde hoe het mogelijk was dat zo’n mooie, frêle jonkvrouw kon vallen voor een kolos met een baard. Op dat moment lag dat buiten mijn verstandelijk vermogen. Ik was me niet bewust van het achterliggende opzet om veel geld in het laatje te brengen van platengoeroe Hans van Hemert. En dat laatste heb ik gewoon van google… Wikipedia.

Ik betwijfel immers of de lezer zich soms afvraagt hoe het toch komt dat ik dat allemaal nog weet. Doen lezers dat tegenwoordig nog, zich vragen stellen? Een pijnlijke vaststelling over de achteruitgang van ons kritisch denken, toch? En als we binnenkort allemaal AI toelaten, is het hek helemaal van de dam. Voordeel is wel dat we dan op de redactieraad niet meer naar ons wit blad papier moeten kijken of net dan onze veter moeten strikken als de onvermijdelijke vraag naar een columnschrijver komt. Dan kijken we allemaal naar onze Chatbot. Maar wees

Mouth

gerust, de Hoogstraatse Maand is nog altijd het product van menselijke breinen met enig taalgevoel.

Hoe ik in godsnaam bij het duo Mouth & McNeal terechtkom en hen gebruik als een lange bocht om de lezer uiteindelijk via ChatGPT bij het onderwerp van dit schrijfsel te brengen? Wel, sinds kort vond ik een oude liefde terug. Het oud lief dat opnieuw mijn pad kruiste, was toen nog in de fleur van haar leven. Het was meteen terug liefde op het eerste gezicht, hoewel de tand des tijds bij ons allebei sporen naliet. Ze is niet meer hip of cool, een beetje zoals een Commodore 64. Zet je die naast een Mac, dan krijg je medelijden. Maar niet zo bij dit oud lief. Ze pakte me meteen weer helemaal in.

Die vlam van toen is - tot spijt van wie dacht dat ik mijn ziel zou blootleggen - een afscheidsgroet. En die vormt dus de link naar het zangersduo Mouth & McNeal. Het gaat om hun grootste hit “How do you do”. Ik weet het, de link zou van een ontspoorde Chatbot kunnen komen. Maar het gaat me vooral om de eerste twee woorden van de titel van hun hit. “Houdoe”, toch?

& McNeal Eva

Iedereen in mijn toen nog kleine wereld zei “houdoe”. Voor de jongere garde toch even verduidelijken. Als twee mensen mekaar tegenkwamen, dan hield men het op het inhoudelijk magere “hoi” of “hei”, waarna zich bij een goed gesternte meestal een gesprek ontspon. Maar als het gesprek eindigde, of als één van de twee vond dat er genoeg gezegd was, klonk steevast “houdoe”.

Nu klinkt dat misschien wat oneerbiedig. Maar decennia geleden zei je met goed fatsoen “houdoe” zodra er niets meer te zeggen viel. En vergat je dat na een babbel, dan drong de ontnuchtering van je vergetelheid nog snel tot je door. Kon je nog naroepen: “Seg houdoe hè”!

Honderduit praten over werken in de zorg, sport, Begijntjes en politiek

Johan Vermeeren over de ‘Djob’ van zijn leven

Vier jaar geleden stapte Johan Vermeeren na een succesvolle periode als gemeenteraadsvoorzitter plots uit de Hoogstraatse politiek. Als directeur van de zorginstelling Monnikenheide kreeg hij er professioneel een boeiende uitdaging bij die heel wat tijd en energie in beslag zou nemen. Maar daarnaast zag hij een periode in de oppositie niet voor hem weggelegd. “Ik ben eigenlijk altijd een teamspeler geweest en mensen verbinden is mijn grootste streefdoel,” vertelde hij ons, “maar in de politiek is er heel weinig focus op verbinding, eerder op profilering”. Als je zijn levenspad overloopt kan je hierin alleen maar een bevestiging vinden. Waar hij de tijd en energie vandaan haalt voor al deze engagementen, beroepsmatig en in het verenigingsleven, blijft ons ook na dit boeiend en intens gesprek nog steeds een raadsel.

Van zorgeloos…

Johan is de oudste zoon van Jos Vermeeren en Roberta Van Opstal uit Hoogstraten centrum. Samen met zijn broers Peter en Danny groeide hij op in de Gustaaf Segerstraat tot de familie verhuisde naar de Minderhoutsestraat nr 15. Johan is dan 6 jaar. Hij herinnert zich zijn kinderjaren als een zalige zorgeloze tijd met veel ravotten op braakliggende terreintjes en in de tuinen bij de familie Gillis en Michielsen in het gebuurte ‘de statie’.

Met de KSA gaat voor hem daarna een nieuwe wereld open. Hij doorloopt alle geledingen en wordt op 16 jaar leider en nadien bondsleider wat hij combineert met allerlei provinciale werkgroepen. Het is de periode van plaatselijke discussies over een al dan niet gemengde werking. Op zeker moment krijgt hij zelfs de gelegenheid KSA-VKSJ te vertegenwoordigen op een internationaal congres in Ljubljana.

Tijdens de zondagen tracht hij in rood-wit voetbaltenue van HVV als rechtsvoor zijn doelpunt te scoren. Het is een getalenteerde lichting en Johan doorloopt vlot de verschillende categorieën van miniem tot junior. Wanneer de kans zich voordoet om op te schuiven naar de eerste ploeg moet hij evenwel afhaken voor zijn universitaire studies in Leuven.

…naar de zorg

Na succesvol Latijn-Wiskunde in het Seminarie doorlopen te hebben, kiest hij tot verbazing van velen voor een studie pedagogische wetenschappen. De studies in de humaniora waren voortreffelijk verlopen, velen zagen voor hem eerder een ingenieursrichting weggelegd. Maar voor hemzelf krijgt het sociale aspect de voorrang, het zit verweven in al zijn doen en laten. Zo trekt hij als 16-jarige mee als begeleider op Kazou-kamp en maakt een eindwerk op het Seminarie over de bevrijdingspedagogie.

In september 1982 start hij aan de KUL de kandidaturen van Pedagogie en volgt daarna de specialisatie Orthopedagogiek, gericht op kwetsbare gezinnen en personen met een beperking. Tot op vandaag zal hij in deze richting zijn professionele carrière uitbouwen. Intussen is hij al meer dan 22 jaar directeur in Monnikenheide Zoersel.

Maar ook het verenigingsleven in Hoogstraten klopt niet onverrichterzake bij hem aan. Zo coördineert hij er geruime tijd de 11-11-11 acties, is hij ploegafgevaardigde geweest bij HVV, gedurende 15 jaar voorzitter van Gelvoc, voorzitter van het gebuurte Houvast, en al meer dan 22 jaar voorzitter van Begijntjes Laat Besluit. Sinds 2015 is hij tevens voorzitter van de Vlaamse Vereniging voor Orthopedagogen naast het voorzitterschap van de Thuisbegeleidingsdienst Kadodder. Een indrukwekkende lijst.

De familie Vermeeren-Peeters: Chris Peeters, Evelien, Wouter, Johan

De kleine Johan, één jaar oud

Reeds vanaf de jeugdbeweging zit het animeren er bij Johan ingebakken. Dan mag er gerust een narrenpak of een zotte outfit bij zijn, ook in Monnikenheide. Hier tijdens een activiteit voor alle leden van KSJ Hoogstraten in 1982.

Een curryworst

DHM: Johan, waar haal je toch al deze energie vandaan? Heb je dit met de moedermelk meegekregen of is dat iets dat geleidelijk aan gegroeid is vanuit de jeugdbeweging?

Mijn vader en moeder waren vroeger ook actief in ACW, KWB en KAV. Zij stimuleerden mij ook altijd om in het verenigingsleven te

stappen. En zo kwam ik al snel in de KSA terecht. Het genot om te spelen, in welke vorm dan ook, heeft er bij mij altijd ingezeten. Als ik terugdenk aan die kindertijd hoe wij gesjot en geravot hebben, potteke stamp gespeeld in de hof van Rik Michielsen, crossen met ons fietskens op de Thijsakker, enz.

De KSA was iets voor zaterdag, de voetbal voor zondag. Wij hadden een plezante generatie met goede voetballers en haalden regelmatig een titel binnen. Ik was wel een kleine maar toch vrij snel. Meestal spraken ze mij toen altijd aan met de naam ‘Djob’. Die naam kreeg ik in de lagere school toen een jongen mij goedbedoeld wees op het feit dat ik ‘een klein djobke’ was.

aan de gehandicaptendag van het Seminarie.

Die ervaringen hebben mij gesterkt om verder de sociale richting uit te gaan. Dat leek mij een logische keuze en dus ben ik Orthopedagogiek gaan studeren in Leuven. Hier ben ik ook nog actief bezig geweest met allerlei sociale acties rond democratisering van het onderwijs, de toegankelijkheid voor minder bedeelden, het inschrijvingsgeld, een correcte toewijzing van studiebeurzen, enz. Dat rechtvaardigheidsgevoel zat er bij mij blijkbaar sterk in. Daar hoorde dan nu en dan wel eens een betoging bij. Het was ook de tijd van de acties tegen de kernraketten. Mijn kinderen hebben later ontdekt dat ik twee keer ben opgepakt, en beide keren stond ik toen met een foto in de gazet. Ik zat overigens op een fijn kot met o.a. Greet en Jan Mertens van Staf Mertens, Koen Pans, enz. Wij kookten altijd vegetarisch, maar in het weekend aten we toch smakelijk een curryworst. (lacht)

Godsgeschenk

DHM: Dat sociale heeft je later nooit meer losgelaten?

Nee, en dat heeft er ook altijd ingezeten. Ik was erg leergierig en gemotiveerd. Ik denk dat ik bijna alle jeugdboeken uit de bibliotheek van Hoogstraten heb uitgelezen. Ik had ook het geluk om in een toffe klas te zitten op het Seminarie met heel wat getalenteerde medestudenten. Dat is natuurlijk ook een sterke stimulans. In die periode ging ik mee als begeleider op kamp voor jongeren met een verstandelijke handicap en werkte ik ook mee

DHM: Zo vond je ook je weg in je beroepsleven?

Na mijn studies moest ik mijn legerdienst gaan doen, maar ik opteerde voor burgerdienst. Dat was 18 maanden werken als gewetensbezwaarde, ik koos heel bewust voor Monnikenheide in Zoersel. Voor mij was dat een godsgeschenk. Ten eerste kon ik in de buurt werken én met mensen met een beperking. Tegelijkertijd kreeg ik als gewetensbezwaarde een unieke kans. Monnikenheide bestond toen juist 15 jaar en in dat kader werd er een

De juniorenploeg van HVV seizoen 1980-1981: boven van links naar rechts: Richard Paepen (afgevaardigde), Jan Bolckmans, Johan Faes, Willy Verhoeven, Karel Govaerts, Bert Van Hemelen, Herman Van Huffel, Luc Ceusters, Frans Goetschalckx; onderaan Tom Bruurs, Patrick Verhoeven, Johan Vermeeren, Rudi Lanslots, Harry

De Meester, Paul Pauwels, Lieven Van Gils, Wim Bruyndonckx (trainer)

Meestal spraken ze mij toen altijd aan als Djob

studiedag georganiseerd op Vlaams niveau. ‘Het plan van je leven’ was het thema. Er werd een empirisch onderzoek opgezet over de planning rond het leven van mensen met een beperking.

Nu is dat allemaal vanzelfsprekend dat je werkt met een plan, maar toen was dat erg vernieuwend. Ik was apetrots dat men mij dat onderzoek over gans Vlaanderen als jong afgestudeerde orthopedagoog aanbood. Ik was amper 24 jaar toen ik die studiedag voor wel 400 professionals uit de sector mocht voorzitten en organiseren in allerlei workshops. Ik verging van de spanning.

Maar daarnaast kon ik in die periode vooral werken als opvoeder. Ik heb heel veel pampers ververst, mensen gewassen, ben heel wat met gedragsproblemen geconfronteerd geworden, kortom ik heb echt met mijn voeten in de realiteit gestaan. Dank zij deze ervaring kreeg ik een beter begrip voor de moeilijkheden waarmee opvoeders dagelijks te maken hebben. Ik zou iedereen aanraden eerst op de vloer te werken vooraleer een verantwoordelijke functie op te nemen.

Bij de bakker

DHM: Dit was dan de start van een lange loopbaan in de zorg?

In februari 1989 liep mijn burgerdienst af en toevallig vond ik bij de bakker in Sint-Antonius een nieuwe job. Ik stond er plots naast een vroegere kennis uit de studies die haar job bij PMS in Zoersel opgezegd had omdat ze ging verhuizen. Ik heb daar vlug gesolliciteerd en had direct prijs.

Het werd een boeiende ervaring in de begeleiding van kinderen uit het bijzonder onderwijs in combinatie met werk in een internaat voor schipperskinderen. Dit werd mijn eerste leerschool in het werken met kinderen met een sociale problematiek. Dat was schitterend. Dat heb ik twee jaar gedaan, maar ik zat in een nepstatuut en als pas getrouwde zoek je toch wel iets meer zekerheid.

Toen zag ik een annonce voor een job als pedagogisch coördinator bij Lentekind in Vlimmeren. Daar heb ik tien jaar met hart en ziel gewerkt. In die tijd, 1990, was dat vooral een residentiële opvang voor kinderen uit kwetsbare gezinnen, slachtoffers van armoede, incest, echtscheidingen. Hier sliepen 81 kinderen van 0 tot 14 jaar onder toezicht van een zestigtal begeleiders. In de vakantieperiodes kon het aantal kinderen oplopen tot 120.

Wij waren toen ook één van de eerste centra die begonnen met de opvang van kinderen van illegalen en asielzoekers vanuit het principe dat elk kind recht heeft op opvang, veiligheid, zorg en eten, en ook onderwijs. Aan het opvangcentrum was ook een school verbonden. Later is er een evolutie gekomen naar meer dagopvang en thuisbegeleiding en dat was ook logisch. Je moet proberen gezinnen thuis te ondersteunen. Maar vandaag blijkt dat er een groot tekort is aan crisisopvangplaatsen. Het is dus misschien wel een historische vergissing geweest om te snel en te radicaal residentiële opvangcapaciteit af te bouwen.

Ingrijpend

DHM: Hoe heb je dat werk zelf ervaren? Voor mij was die periode heel intens, vaak spectaculair en meestal heel ingrijpend. Ik heb hier heel graag gewerkt, vaak dag en nacht. Het gebeurde dat ik ’s avonds thuis kwam en mijn dochter mij vertelde dat ik dringend terug moest voor een crisisopvang. Evelien en Wouter leerden al snel hun papa te delen…

Wij hadden soms kinderen die de eerste dag gewoon onder bed kropen uit angst of omdat ze zelfs geen bed kenden. Ik heb het ooit meegemaakt dat een vader zijn kind boven de balustrade vasthield en dreigde: ‘als ge hem komt halen, laat ik hem vallen’. Voor het kind is dat gelukkig goed afgelopen, maar dan besef je dat dat kind wellicht zijn vader nooit meer zal terugzien. Anderzijds zie je soms ook schitterende zaken. Zo kom ik elk jaar op de Antilliaanse feesten een jonge man tegen die bij ons verbleven heeft en die telkens vertelt hoe gelukkig hij daar wel geweest is en heel goed zijn weg gevonden heeft.

Het geven van basisveiligheid is zo belangrijk, maar ook die ouders hun plaats laten behouden. Er zijn veel kwetsbare ouders bij

die vanuit hun problematiek van armoede, een drankprobleem, weer een job kwijt, een relatiebreuk, enz stomme dingen doen. Belangrijk is toch de rol van ouder te blijven erkennen. Niet goedkeuren wat er allemaal gebeurd is, maar hun ouderrol te laten opnemen. Want die kinderen zagen hun pa of ma ook nog altijd graag.

DHM: Wanneer kwam Monnikenheide terug in zicht?

Ik was in 2000 bij Lentekind helemaal niet op zoek naar een andere job, maar kreeg telefoon van een headhuntersbureau. Of ik interesse had voor een job als directeur in Monnikenheide. Ik moet wel bekennen: het streelde mijn ego. En na een sollicitatiegesprek bij Wivina De Meester werd ik daar vanaf 1 september 2000 pedagogisch directeur. Monnikenheide was toen een beetje zijn tweede adem aan het zoeken en sindsdien hebben we een hele evolutie doorgemaakt. Dit jaar vieren we zelfs ons 50-jarig bestaan.

Feestjaar

DHM: Daar horen dus allicht ook feestelijke activiteiten bij…

Er zijn een aantal speciale activiteiten zoals bijv. in ons leerbos. Wij noemen dat ons Doezelbos, een combinatie van ‘doen’ en ‘snoezelen’. Dat is een educatief bos waar een aantal van onze bewoners die natuurgids geworden zijn, de bezoekers rondleiden. Zo komen er jaarlijks wel 400 à 450 kleutertjes naar ons bos. Dat is geweldig om zien. Die kleuters kijken los door die handicap heen. Die zien exact vijf minuten de handicap van onze gasten en daarna is die persoon voor hen “een mijnheer of een mevrouw die wel heel veel weet over het bos”. Daarmee verlaagt ge de drempel van kinderen om in contact te komen met mensen met een handicap..

Al 20 jaar is Johan Vermeeren voorzitter en bezieler van het kinderfeest Begijntjes Laat Besluit.

Monnikenheide in Zoersel was voor mij een godsgeschenk

Op 21 april komt ons boek uit over dit ‘Doezelbos. Daarna geeft het Vlaams Architectuurinstituut een boek uit over 50 jaar architectuur in de zorg, als dank aan Wivina voor haar bijdrage aan de architectuur. Zij is immers ook altijd voorzitter geweest van het Vlaams Architectuurinstituut. Wij hebben zelf trouwens heel veel mooie infrastructuur in Zoersel.

Het derde weekend van september zal het jaarlijks feest ook een speciale toets krijgen. We gaan bovendien terug theater spelen onder begeleiding van professionele regisseurs. Met deze groep onder de naam “Oewist?” treden wij op 14, 15 en 16 december op in de Warande in Turnhout.

DHM: Zag je de instelling ook verder groeien?

Toen ik pedagogisch directeur werd in 2000 waren we met een 100-tal personeelsleden en 110 cliënten, zowel in woonvormen, in dagwerking als in kortverblijf. Het is in Monnikenheide in oorsprong allemaal gestart met kortverblijf waar kinderen en volwassenen naar toe kunnen gaan om ouders even adempauze te geven.

Intussen zijn we met Monnikenheide enorm gegroeid. We zijn al met 400 cliënten en 300 personeelsleden. Dat komt ook doordat we in 2020 gefusioneerd zijn met Spectrum en samen zitten onder de koepel van vzw Emmaus. Vzw Spectrum bestaat uit drie entiteiten in Gooreind en Essen. Intussen ben ik doorgegroeid naar algemeen directeur en eindverantwoordelijke met ook nog verant-

woordelijkheid voor het pedagogisch aspect. Het blijft een heel interessante job, maar ook een hele uitdaging.

Hartverscheurend

DHM: Ik kan me voorstellen dat er inderdaad heel wat moeilijkheden blijven om de zorg optimaal te laten functioneren. Corona heeft jullie wellicht ook extra met de

neus op die realiteit gedrukt?

Er zijn heel wat uitdagingen in de zorgsector. Kijk maar naar de budgetten en de wachttijden. Het is voor ouders met een gehandicapt kind een hele zoektocht om de juiste zorg te vinden. Het blijft steeds moeilijk om de wachttijden te overbruggen. Voor een persoon uit categorie 1 is het momenteel anderhalf jaar wachten. Voor iemand uit categorie 2 is het vijf jaar wachten en dat is vaak hartverscheurend. Soms komt het dossier pas in orde wanneer er zich een noodsituatie voordoet, bij voorbeeld bij het overlijden van een zorgdragende ouder. Ook qua betaalbaarheid is er een groot probleem. De grootste uitdaging blijft evenwel het personeel. Vijf jaar geleden kon ik voor een vacature nog kiezen uit een vijf tot tien kandidaten voor elke job als opvoeder. Nu heb ik hoogstens de keuze uit 1 of twee kandidaten. Meestal is het lang wachten voor de vacature kan ingevuld worden en het personeel haakt ook veel vlugger af dan vroeger. De overheid en VDAB ontwikkelen daarom wel projecten om mensen een korte opleiding te geven en aan het werk te krijgen, maar daar hebben wij toch wel wat vragen bij.

Monnikenheide bestaat dit jaar 50 jaar. Op 30 november brachten de koning en de koningin een bezoek aan de instelling. Directeur Johan Vermeeren presenteerde zich als een voortreffelijke gids voor het koningspaar, gouverneur Cathy Berx (r) en Wivina de Meester (l), stichter van Monnikenheide.

Ten tijde van Corona zijn er heel wat mensen afgehaakt. Die periode was echt dodelijk voor de sector. Niet zozeer letterlijk als wel qua betrokkenheid met onze cliënten was dit een fundament dat weg viel. Als je onze mensen niet fysiek kan aanraken is dat een probleem. Gelukkig is de situatie stilaan aan het herstellen. Wij doen er alles aan om de positieve sfeer te herstellen, te genieten en ons team te versterken. Die intermenselijk relatie is bij ons het belangrijkste en dat blijft een uitdaging als je als organisatie groter wordt.

Het nieuwe gemeentebestuur op 14 januari 2019. Het zal de laatste acte de présence zijn voor Johan Vermeeren. Nadat alle nieuwe raadsleden nog in zijn handen de eed hebben afgelegd zal hij kort nadien afscheid nemen van de gemeentepolitiek na 6 jaar raadslid en 6 jaar gemeenteraadsvoorzitter.

OMSLAGVERHAAL

DHM: Blijkbaar heb je buiten Monnikenheide ook nog andere verantwoordelijkheden in de zorgsector?

Ik ben momenteel al 22 jaar directeur in Monnikenheide, maar ook intussen al langer voorzitter van Kadodder, een organisatie die in onze provincie op jaarbasis zo’n 800 gezinnen met een gehandicapt kind thuis begeleidt. Wij zoeken mee naar gepast onderwijs, vrije tijd, en alle facetten waarmee deze ouders geconfronteerd worden. Die begeleidingsdienst is jaren geleden opgestart in Monnikenheide, maar werkt nu volledig onafhankelijk. Uit Hoogstraten zijn er ook verschillende gezinnen die we thuis proberen te ondersteunen en te begeleiden.

Sinds 2015 ben ik bovendien voorzitter van de Vlaamse Vereniging voor Orthopedagogen, een beroepsvereniging en belangengroep van orthopedagogen. Ik heb mij hiertoe laten verleiden omdat men het oorspronkelijk voorstelde als een klein engagement, maar het is wel wat meer geworden. Maar toch is dat voor mij wel heel belangrijk geworden. Ik ben er voorzitter van geworden op het moment dat het beroep van orthopedagoog erkend werd als ‘klinisch’ en dus als een beroep in de geestelijke gezondheid. Door die erkenning binnen het RIZIV worden we ook mee genomen in heel de operatie van de versterking van de eerstelijnszorg. Op die manier zijn wij ook aanwezig op belangrijke vergaderingen op het kabinet van Minister Frank Vandenbroucke. Het is ook eigenlijk een beetje het werk van een vakbondsman, maar het is niet altijd even gemakkelijk en iets dat er nog juist bij kan…

Oogappels

DHM: Hoe krijg je dit klaargespeeld? Heb je nooit geen uren te kort?

Ik vraag me soms echt af hoe ik dat allemaal doe, want ook mijn dag heeft maar 24 uur. Toch heb ik het altijd bijzonder belangrijk gevonden om tijd te blijven maken voor mijn gezin. Zo vond je mij trouw langs de lijn bij het sporten van Evelien en Wouter of bij elk oudercontact.

Ik moet wel een beetje oppassen met mijn gezondheid, maar ik heb buiten mijn engagementen eigenlijk weinig echte hobby’s. Buiten mijn kleinkinderen natuurlijk. Arthur en Minne zijn mijn oogappels. Mijn vrouw Chris zegt soms wel eens: ‘Die kleinkinderen zijn de enigen die er in slagen om jou soms vroeger thuis te krijgen.’

Sinds vorig jaar heb ik er een tweede hobby bij gekregen, en dat is zelfs nog een stuk intensiever. ik ga voortaan alle matchen van de eerste ploeg van HVV bekijken sinds Jouk, de zoon van mijn broer Danny hierbij speelt. Wij rijden dit seizoen dus heel het land door om te gaan supporteren, ook Chris is altijd op post.

Daar kunnen wij ons dan wel goed in uitleven. Maar ik moet zo stilaan wel een vervanger gaan zoeken voor Begijntjes Laat besluit. Hier ben ik ook al heel lang voorzitter van. Maar dat doe ik graag omdat het zo dicht aanleunt bij de meerwaarde die ik zie in buurtwerking. Als je ziet hoeveel deugd die kinderen, maar ook die ouders daar van hebben! Ik vind het een plicht van mij om als Hoogstratenaar die traditie in ere te houden. Eigenlijk zou dit als immaterieel erfgoed erkend moeten worden. Er wordt intussen aan gewerkt.

Politiek

DHM: En ondanks al dat werk ging je in 2006 ook nog de politieke toer op en werd je eerst fractieleider bij CD&V en in 2013 zelfs gemeenteraadsvoorzitter. Ja, ik heb die stap gezet bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006. Mijn visie en betrachting was eigenlijk hetzelfde als in al mijn andere engagementen. Zorgen dat iedereen mee kan in de ontwikkeling van de maatschappij, zonder privileges voor een kleine beperkte groep. Ik wist dat het geen gemakkelijke opdracht zou zijn. Uiteindelijk heb ik toch de conclusie moeten trekken dat er in de politiek heel weinig focus is op verbinding, maar eerder op profilering, iedere groep probeert zijn eigen gelijk te halen.

DHM: Toch kreeg je als voorzitter heel wat goodwill uit alle partijen. Sommigen zagen in jou een goede burgemeester... Dat heb ik ook wel eens gehoord. Maar ik was geen stemmenkanon en dan kom je niet aan bod. Ik ben ook geen schepen geworden. Maar als voorzitter heb ik zo goed mogelijk geprobeerd iedereen bij het beleid te betrekken en aan zijn trekken te laten komen, maar misschien heb ik dat nog te weinig gedaan.

Achteraf gezien had ik mij nog meer onafhankelijk moeten opstellen, maar dat is vaak moeilijk. Als lid van de meerderheid zit je daar ook als medeauteur van een beleidsplan dat je ook zelf hebt goedgekeurd.

En dat op zich is al een spijtige vaststelling. Een oppositiepartij wordt niet betrokken bij de opmaak van het beleid en kan alleen maar toekijken. Ik zou altijd opteren voor een ander model met meer inspraak van iedereen. Uiteindelijk heeft dat er ook toe bijgedragen dat ik na de verkiezing van 2019 ontslag genomen heb uit de raad. Ik zag een oppositierol niet voor mij weggelegd.

Als ik terugdenk aan die eerste turbulente gemeenteraadszitting in 2007, dan zie ik daar toch het begin van veel miserie. Het vertrouwen onder elkaar was moeilijk terug op te bouwen. Maar onze nationale politiek geeft nu ook wel niet direct het mooie voorbeeld.

Ruimte

DHM: Jij was de vertegenwoordiger van de stad Hoogstraten in de sociale huisvestingsmaatschappijen Ark en Noorderkempen. Zijn er in Hoogstraten voldoende sociale woningen en zijn de sociale kavels die verplicht moeten aangeboden worden in een nieuwe verkaveling nog wel ‘sociaal’ en niet veel te duur?

Ik ben nog wel lid van de Algemene Vergadering van De Woonboog, de nieuwe naam van de sociale huisvestingsmaatschappij, maar heb momenteel te weinig zicht op het aantal sociale woningen. Wel heb ik gemerkt dat de wachttijd in de loop der jaren verkort is en dat het klimaat in de wijken verbeterd is. Ideaal zou zijn dat er in elke verkaveling een aantal

De oogappels van de familie, de kleine Arthur Vinck (5 jaar) en zijn zusje Minne (2,5 jaar), kunnen er nu en dan wel eens voor zorgen dat opa eens op tijd thuis komt.

sociale huurwoningen zouden gezet worden, maar van dat oorspronkelijk plan blijft niet veel meer over.

Ik zag ook dat de gemeente heel wat terughoudendheid toonde voor sociale huur en de voorkeur gaf aan sociale koopkavels. Wellicht heeft dat te maken met de vrees voor het risico van onoordeelkundig omgaan met het huis omdat het vaak om kwetsbare mensen gaat. In Hoogstraten is het sociale verhuurkantoor nooit van de grond gekomen.

DHM: Anderzijds wordt Hoogstraten ook volgebouwd en verdwijnt hier heel wat open ruimte. Zoals je daarstraks vertelde had jij een schitterende kindertijd waar je nog volop kon spelen in hoven en pleintjes. Dreigt dit nu niet weg te vallen?

Ik kijk daar inderdaad met nostalgie naar nu heel veel open ruimte wordt dicht gebouwd. Hierdoor dreigt de spontaneïteit van het spel voor kinderen verloren te gaan. Maar ik vrees dat die evolutie moeilijk te stoppen valt. Hoogstraten is aantrekkelijk voor heel wat mensen en dat geeft een grote druk op het woonbeleid en de mobiliteit.

Als er ergens nog open ruimte is moet er echt ernstig over nagedacht worden of dit nog wel

DE WERELD VAN

volgebouwd mag worden. Ik denk dat we de mobiliteit vooral met de fiets zullen moeten oplossen. Voor de jeugd worden jeugdbeweging en sportclubs waar kinderen zich kunnen uitleven enorm belangrijk.

Anderzijds zien we ook hoe verstedelijking een impact heeft op het sociale weefsel. Ik merk dat buurtwerking heel anders werd en niet meer zo gemakkelijk is. Ik ken bij voorbeeld zelf ook niet meer alle mensen van mijn straat, terwijl dat vroeger wel zo was. Niet iedereen maakt nog een link met de buurt waar hij woont. Dat vraagt een inspanning.

Jaarmarkt

DHM: En kijk je als 58-jarige al uit naar een rustig pensioen ?

Ik heb een heel druk leven maar ik doe het allemaal graag. Ik ben bij de eerste generatie die tot mijn 67 mag werken. Maar ik kan niet inschatten hoe het zal lopen, de gezondheid moet meewillen. Chris werkt nog halftime in de kliniek en halftime op zelfstandige basis in de kraamzorg. Zij doet dat ontzettend graag, krijgt ook heel wat dankbaarheid terug van al die jonge moeders.

Dat is soms ook wel komisch. Als wij vroeger

over de jaarmarkt wandelden, ging dat traag omdat ik iedereen kende en met iedereen moest praten. Nu geraak ik geen meter meer vooruit omdat de ene mama na de andere met Chris komt babbelen. En die groep van Roemeense mama’s wordt alleen maar groter. Nu, dat is mooi maar ook belangrijk. Ik heb dat vroeger in Lentekind ook ervaren: als je als jonge ouders geen netwerk hebt waar je op kunt terugvallen omdat je in een ander land zit, omdat je eigen ouders er niet meer zijn of je in conflict leeft met hen, dan pas heb je een probleem.

Zo zie ik dat Chris voor veel van die mensen bijna een tweede mama is aan wie ze veel meer kunnen vragen dan over een borstvoeding die niet lukt, of over de voeding van die babymaar evengoed voor allerlei andere zaken zoals ziekenkas, papierwerk, enz. Dan spring ik zelf ook al eens bij.

Nee, vervelen ga ik me nog niet rap doen. En uiteindelijk ben ik altijd een trouwe werknemer geweest. Ze kunnen mij niet verwijten dat ik een ‘jobhopper’ geweest ben! (lacht)

En met deze woordspeling rondden we het gesprek met Johan, alias ‘Djob’ Vermeeren af… (jh)

VANUIT HET STADHUIS

Hoogstraats klimaatplan richt zich vooral op de langere termijn

Sport en recreatie uitgebreid en geregulariseerd

GEMEENTEBELEID Met de voorlopige vaststelling van drie ruimtelijke uitvoeringsplannen of RUP’s lijkt de toekomst van verschillende Hoogstraatse sportclubs verzekerd. Als er geen haar in de boter komt tenminste, want de plannen oogsten ook heel wat kritiek omdat ze niet meteen een toonbeeld zijn van goed ruimtelijk beleid. En verder op de raadsagenda: een niet-zo-welkom wedkantoor, verblijfsrecreatie in de Kolonie, de renovatie van ‘t Slot, kennismaking met een ‘pumptrack’, het eerste klimaatrapport en nieuwe regels voor de Hoogstraatse terrassen.

Van landbouw naar recreatie

De gemeenteraad kreeg de vraag om goedkeuring te geven aan drie gemeentelijke RUP’s. Zo’n ruimtelijk uitvoeringsplan wijzigt de bestemming van een bepaald gebied, bijvoorbeeld ten opzichte van het gewestplan. Via de drie RUP’s wordt voor vier locaties in totaal zo’n kleine 10 hectare de bestemming ‘landbouw’ omgezet naar ‘recreatie’. In Meer gaat het om de parking van De Mosten aan de overkant van het Hoogeind; in Wortel om de regularisatie van Tennisclub De Langenberg; in Minderhout om de uitbreiding van de sportterreinen in de Heistraat; in Hoogstraten om de uitbreiding van sportpark Wereldakker met de tennisvelden en aangrenzende percelen aan de overkant van de Katelijnestraat.

Sinds een aantal jaren huurt de stad een weiland tegenover de Mosten om het als parking te gebruiken. Volgens de toelichtingsnota bij het RUP Parking De Mosten wijzen tellingen uit dat er - buiten de piekdagen - parkeergelegenheid nodig is voor zo’n 425 wagens en dat die het beste behouden blijft op de bewuste weide, momenteel in landbouwgebied. Die zou via het RUP bestendigd worden als ‘groene

parking’, wat betekent dat bij de inrichting ook hoogstammige bomen voorzien moeten worden en een groene inrichting aan de randen van het perceel. Parkeren onder de bomen op het recreatiedomein zelf, tussen de grote vijver en de straat, zou dan op termijn niet meer toegelaten worden. Die zone kan dan terug in natuurlijke staat hersteld worden. Omdat de gehuurde parking ligt in “herbevestigd agrarisch gebied”, moest de stad ook bekijken hoe de verloren landbouwgrond gecompenseerd kan worden. Daarvoor werden afspraken gemaakt met de eigenaar: die krijgt elders 3 hectare ongebruikte landbouwgrond ter beschikking. Een bestemmingswijziging om nieuwe landbouwzone te creëren wordt echter (nog) niet voorzien.

Niet alleen de huidige tennisterreinen in de Katelijnestraat worden recreatiegebied, er kan op termijn gevoelig uitgebreid worden.

De sportsite in Minderhout verdubbelt via het nieuwe RUP bijna in oppervlakte. Het plangebied van ca. 5,07 ha omvat de landbouwpercelen tussen de grens van het RUP Heistraat en de woonkavels langs de Minderhoutsestraat. In het plangebied ook een gedeelte van het bestaande RUP sportvelden Heistraat (de parking aan de Heistraat en de zone ten oosten van de toegangsweg naar de voetbalterreinen).

VANUIT HET STADHUIS

Uitbreiding sportsite Heistraat

Met het RUP Sportzones worden twee locaties behandeld: de uitbreiding van de sportvelden in de Heistraat in Minderhout en Tennisclub De Langenberg in Wortel.

In Minderhout werd voor de voetbalterreinen van MVV in 2011 al een RUP opgemaakt, na een proces van lange adem. In 2004 werd immers een “Bijzonder Plan van Aanleg” goedgekeurd, zeg maar een voorloper van de huidige RUP’s, om de voetbalvereniging een nieuwe plek te geven in de Heistraat. Op basis daarvan kreeg MVV de nodige vergunningen, maar toen het BPA in 2008 werd vernietigd door de Raad van State, vervielen ook die vergunningen. De situatie werd rechtgezet door het RUP van 2011: op basis daarvan konden velden en kantine geregulariseerd worden. Nu wil het stadsbestuur met een tweede RUP de recreatiezone nog verder uitbreiden op een stuk landbouwgebied tussen de bestaande terreinen, de tuinen van de woningen in de Minderhoutsestraat en de Molenloop.

Die zone zou niet enkel plaats moeten bieden aan een extra voetbalveld voor MVV, maar mogelijk ook de nieuwe locatie worden van de Hockeyclub Noorderkempen. Zij maken nu nog gebruik van het polyvalent kunstgrasveld bij VTI Spijker in de Gelmelstraat, waar ze een klein clubhuis hebben en de douches in de sporthal van het VTI gebruiken. Een verhuis naar Minderhout zou één of twee volwaardige hockeyvelden kunnen opleveren en een eigen gebouw, dat dan in de buurt zou moeten komen van de huidige kantine van MVV.

Ook een stukje uit het bestaande RUP wordt opgenomen in het nieuwe plan: de parking en het weiland die grenzen aan de Heistraat krijgen andere voorwaarden. Zo bieden ze op termijn mogelijk een eigen stek voor de Minderhoutse tafeltennisclub, die momenteel de noodkerk in de Schoolstraat nog huurt van de Kerkfabriek.

Tennissen op de Langenberg

Het RUP Sportzones wil ook een oplossing bieden voor Tennisclub Langenberg, die al sinds 1989 gebruik maakt van de zonevreemde site op de hoek van de Langenberg en Neerven in Wortel. Ook dat terrein, met 3 tennisvelden, 2 beachvolleyvelden, een kantine en parking, ligt immers in agrarisch gebied. In 1991 werd dan ook een vonnis tot afbraak uitgesproken, dat echter nooit uitgevoerd werd en intussen verjaard is.

De stad probeerde de situatie te regulariseren met een BPA in 2003, maar de Langenberg werd daar uiteindelijk dan toch niet in opgenomen. De vereniging, die intussen meer dan 300 leden telt, zou graag een extra veld aanleggen en de kleine kleedruimte met sanitair uitbreiden. In de huidige situatie zijn die werken echter niet vergunbaar. Een bestemmingswijziging van landbouw naar recreatie zou ook hier een oplossing moeten bieden.

En nog meer tennis

Het RUP Wereldakker, tot slot, voorziet in een uitbreiding van de Hoogstraatse sportsite naar de overkant van de Katelijnestraat. Daardoor zouden de momenteel zonevreemde terreinen van NOORD Tennis Padel (de fusie van de Hoogstraatse Tennisclub en TC De Vrijheid) binnen de recreatiezone vallen, die bovendien nog uitgebreid wordt richting Loenhoutseweg. Het RUP zou op die manier de toekomst van de fusieclub veilig moeten stellen: de tennisvelden en de hal in de Achtelsestraat zijn immers verkocht aan een projectontwikkelaar en zouden dan op termijn kunnen verhuizen naar de Katelijnestraat. Op

de ruimere site kan dan meteen ook het gebrek aan parkeergelegenheid voor de club aangepakt worden.

Een aantal jaren geleden organiseerde de stad een bevraging bij de verschillende sportverenigingen, waaruit bleek dat ook touwtrekvereniging Mertensmannen en de ruiterverenigingen nog zoeken naar een geschikte locatie. Dat er nood is aan uitbreiding van de sportsite staat daarmee volgens het stadsbestuur wel vast. De gronden zijn op dit moment nog in private handen. De stad voorziet geen onteigening, maar wel een voorkooprecht. Daardoor komt ze als eerste aan bod als de gronden te koop zouden komen.

GECORO niet akkoord

Bij de vaststelling van een RUP hoort een advies van de GECORO, de gemeentelijke commissie voor ruimtelijke ordening waarin burgers, ruimtelijk experten en maatschappelijke geledingen zetelen. Dat advies is niet mild voor de voorgestelde plannen: de GECORO vraagt om werk te maken van een algemene visie op de toekomst van het ruimtelijke beleid, in plaats van de losse behoeften van dit moment in te vullen. “De voorgestelde RUP’s zijn ontstaan uit niet-vergunde situaties, waarvoor de GECORO gevraagd wordt een planologische oplossing te accepteren. Die werkwijze gaat ten koste van een ruimtelijke visie,” lezen we in het dossier.

De GECORO ziet de hockeyvereniging liever verhuizen naar de sportsite Wereldakker in Hoogstraten, “aangezien het mobiliteitsprofiel niet wenselijk lijkt in Minderhout”. Voor de sportsite Wereldakker ziet ze liever geen nieuwe gebieden aangesneden worden aan de overkant van de Katelijnestraat: de eerste keuze gaat naar de gronden die momenteel in gebruik zijn door het VITO. “Het is jammer dat de zoekzone beperkt werd, dit is nefast voor de toekomst van de sportcluster Wereldakker. [...] We vragen connectie met de bestaande sportcluster Wereldakker, waardoor een symbiose kan ontstaan met de bestaande sportcluster om zo medegebruik mogelijk te maken, met grote aandacht voor mobiliteit. We missen deze kans volledig in het voorliggende RUP.”

In Wortel pleit de GECORO voor een clustering van recreatie op een centrale locatie, bijvoorbeeld door de tennisvereniging te verhuizen naar de site van de voetbalvereniging. De conclusie voor het Wortelse deel van het RUP is duidelijk: “de opmaak van dit RUP is niet wenselijk”.

Hoogstraten ziet liever geen nieuwe vergunning voor dit wedkantoor in de Vrijheid.

VANUIT HET STADHUIS

Doordacht ruimtelijk beleid?

Ook vanuit de oppositiebanken klinken de nodige bedenkingen. Raadslid Fons Jacobs (Anders) leest nergens in het dossier waarom het bestuur het negatieve advies van de GECORO naast zich neerlegt. Daarnaast vindt hij het vreemd dat er voor de sportsites in Minderhout en Hoogstraten een voorkooprecht wordt opgelegd: “Die gronden zijn allemaal in private eigendom. We maken nu RUP’s op omdat er dringende noden zouden zijn, maar de realisatie ervan blijft op die manier wel afhankelijk van de wil van de huidige eigenaars. Willen die verkopen? En tegen welke prijs: die van landbouwgrond? Of moeten we als bestuur nog veel geld bovenop leggen? Is het bestuur zeker dat de ambities waargemaakt kunnen worden, of maken we de verenigingen blij met een dode mus? Waarom worden er niet meteen onteigeningen voorzien?”

Raadslid Tinne Rombouts (CD&V) verwijst ook naar het negatieve advies van de GECORO en klaagt aan dat er wel gronden met de ‘zachte’bestemming landbouw naar de ‘harde’ bestemming recreatie worden omgezet, maar dat het omgekeerde onvoldoende bekeken is. Door dat gebrek aan compensatie is er een reëel verlies aan landbouwgrond. Rombouts hekelt ook het gebrek aan overleg met aangelanden van de verschillende terreinen: ze is immers van mening dat de bestemmingswijziging sowieso een impact zal hebben op woningen of bedrijven in de directe omgeving. “Wij onderkennen de ruimtelijke behoefte op sportvlak, maar we vinden deze RUP’s geen voorbeeld van doordacht ruimtelijk beleid. Het grotere plan wordt op de lange baan geschoven en men kiest ervoor bepaalde zaken op korte termijn op te lossen, maar andere niet. Wie eigenaar is van een perceel bepaalt hier wat in de RUP’s wordt meegenomen en wat niet. Mogelijke alternatieven zijn volgens ons onvoldoende onderzocht.”

Rombouts begrijpt ook niet waarom er één RUP wordt opgemaakt voor Wortel en Minderhout samen, toevallig de twee dossiers waarvoor vroeger een vonnis werd uitgesproken, waarvoor een dading werd afgesloten en het BPA werd vernietigd. Brengt dat de rechtszekerheid van het nieuwe RUP niet in gevaar?

Sterke dossiers

Schepen van sport Arnold Wittenberg erkent de nood aan een beleidsplan ruimte, maar meent dat zo’n kader dan nog steeds concreet vertaald moet worden. “Intussen zijn er echter behoeftes en moeten we zorgen voor onze sportverenigingen. Daar zijn deze RUP’s een

antwoord op. In Minderhout en Hoogstraten geven we ruimte voor de toekomst, in Wortel en bij de Mosten proberen we oplossingen te bieden voor problemen die zich al jaren stellen.”

Wittenberg reageert ook op de voorstellen van de GECORO. “Met het VITO is destijds ook gesproken, maar het is niet gelukt om die gronden te verwerven. Omdat de tennis nu eenmaal gevestigd is tegenover het huidige sportpark, lijkt het ons logisch om hen bij de ruimere site te betrekken en te laten aansluiten. De vraag om in Wortel de tennis te verhuizen naar de voetbal bleek in de praktijk niet realistisch.” De schepen vertelt dat er wel degelijk heel wat overleg is geweest met eigenaars, gebruikers en buren, en dat er geen bijkomende beperkingen zullen zijn voor land- en tuinbouwers in de buurt van de nieuwe recreatiegebieden. “Ook de kwestie van het vonnis in Wortel en de dading in Minderhout zijn onderzocht. Ik ben ervan overtuigd dat we hier sterke dossiers hebben, met een reële kans op slagen.”

De meerderheid stemt uiteindelijk vóór de drie RUP’s, CD&V onthoudt zich. Anders onthoudt zich voor de parking van de Mosten en stemt tegen de plannen voor Minderhout, Wortel en Hoogstraten. Daarmee zijn drie RUP’s nu wel ‘voorlopig vastgesteld’. De volgende stap is een openbaar onderzoek van 60 dagen, waarna de gemeenteraad de plannen definitief kan vaststellen.

Ongewenst wedkantoor

De uitbater van het wedkantoor ‘Magic Betting sportweddenschappen’ in de Vrijheid 35 vroeg een hernieuwing van de vergunning aan. Hoewel het de federale Kansspelcommissie is die daarover beslist, heeft het bestuur toch ook wat in de pap te brokken. De burgemeester moet immers een advies geven en de uitbater heeft ook een convenant nodig: een overeenkomst met de gemeente waarin onder andere de locatie wordt bepaald, samen met de momenten waarop het wedkantoor geopend mag zijn. In december gaf de burgemeester al een negatief advies, in maart kon de gemeenteraad beslissen over het convenant.

Dat Hoogstraten niet zit te wachten op een nieuwe vergunning blijkt duidelijk uit het dossier: 17 pagina’s lang argumenteert de stad waarom ze geen convenant wil afsluiten. De belangrijkste reden, die ook in de wet is voorzien, is dat een wedkantoor niet zonder toelating van de gemeente in de buurt mag liggen van ‘onderwijsinstellingen, ziekenhuizen, of plaatsen die vooral door jongeren worden bezocht’. De ligging op zo’n 150 meter van jeugdhuis Cahier de Brouillon zou dus

eigenlijk al een reden voor weigering moeten zijn, maar het bestuur vermeldt ook nog de nabijheid van de verschillende scholen, jeugdbewegingen, kinderopvang, het CLB, sociale woonprojecten, het jongerenadviescentrum en de rest van ‘t Gastenhuys (weliswaar al op een kilometer afstand). Zelfs speelpleintjes, de gevangenis en kerken passeren de revue.

Raadslid Fons Jacobs (Anders) merkt schamper op dat er weinig of geen andere dossiers aan de raad worden voorgelegd waarin de motivatie zó goed uitgewerkt is. “Het is inderdaad jammer dat we hier zo veel tijd en energie in moeten steken,” vindt burgemeester Marc Van Aperen. “Maar blijkbaar is dat wel nodig als we niet willen dat de kansspelcommissie toch een vergunning aflevert.”

Op verlof in de Kolonie

In de zomer van 2021 lanceerde Hoogstraten een oproep om de voormalige aalmoezenierswoning in Schooldreef 24 van Wortel Kolonie in erfpacht te nemen. In ruil voor een eenmalige erfpachtvergoeding van 98.000 euro en op voorwaarde dat het ingediende project een maatschappelijke meerwaarde betekent, kunnen kandidaten 82 jaar lang over de woning en het perceel van meer dan 3000m² beschikken. Zeven geïnteresseerden dienden een project in, vier inzendingen werden goed genoeg bevonden om verder te bespreken. Goed een jaar geleden werd een voorkeurskandidaat aangeduid, die zich echter in de zomer van 2022 terugtrok. Tijdens de gemeenteraad van maart werd de erfpacht dan ook definitief toegewezen aan een ander project: twee Hoogstraatse

In deze Koloniewoning realiseren twee Hoogstraatse koppels binnenkort een gastenverblijf.

VANUIT HET STADHUIS

koppels - een broer en zus met hun partners - zullen het huis verbouwen tot een woning met gastenverblijf.

Volgens het voorstel wordt de niet-originele zijbouw afgebroken om het uitzicht aan de straatkant in de oorspronkelijke staat te herstellen. Verder krijgt de woning een volledige renovatie. Op het gelijkvloers komt het gastenverblijf, op de verdiepingen een conciërgewoning. De vier erfpachtnemers hebben dus niet meteen de bedoeling om zelf in de Kolonie te gaan wonen. Het perceel links van de woning, waar vroeger de school stond, wordt ingericht als publieke tuin met inheemse bomen en struiken, terwijl de tuin bij de woning zich richt op de bewoners en de gasten. In die tuin plannen de initiatiefnemers nog een tent of een ander makkelijk te demonteren ‘buitenverblijf’ waar gasten gedurende enkele maanden écht vlakbij de natuur kunnen verblijven. In het project staan ecologie en duurzaamheid centraal, zowel bij de inrichting en de energievoorziening van de gastenverblijven als bij de maaltijden en de mogelijke activiteiten die men er wil aanbieden.

Renovatie ‘t Slot

Deze aalmoezenierswoning is niet het enige historische gebouw dat zich binnenkort aan een totaalrenovatie mag verwachten: ook ‘t Slot wordt stevig onder handen genomen. Zo’n 3,5 jaar nadat de stad de site kocht is nu het uitvoeringsdossier klaar dat de toekomst van zowel het jeugdhuis als die van KLJ Wortel moet verzekeren. Na de renovatie zullen beide verenigingen hun exclusieve ruimtes hebben in het gebouw, maar het sanitair, spelruimtes en opslag worden maximaal gedeeld. Het stadsbestuur raamt de werken op 1,1 miljoen euro.

Raadslid Joël Adams (CD&V) is blij dat er eindelijk voortgang is in het dossier, maar vindt het jammer dat de werken via een openbare aanbesteding moeten verlopen. Volgens hem zijn er immers voldoende mensen in de verenigingen die handig genoeg zijn om zelf de handen uit de mouwen te steken, voor een fractie van het geraamde bedrag. Als de verenigingen het gebouw in erfpacht hadden kunnen nemen, zou het bijvoorbeeld niet nodig geweest zijn om hier een overheidsopdracht van te maken. Schepen van jeugd Faye Van Impe (N-VA) antwoordt dat de piste van erfpacht niet realistisch zou zijn. “Dit zijn geen kleine werken meer. De verenigingen zouden die dan ook zelf moeten bekostigen en dat lijkt me echt geen haalbare kaart,” stelt ze. “De opdracht opsplitsen in verschillende percelen zou de procedure bovendien enkel nog ingewikkelder maken,” meent schepen van

openbare werken Piet Van Bavel (Hoogstraten Leeft). “Eén totaalopdracht is de snelste manier om het gebouw aan alle noden en normen te laten voldoen.”

De stad raamt de uitvoeringstermijn op een klein half jaar en hoopt in 2024 alles afgerond te hebben.

Pumptrack

Ook aan de sportsite in Hoogstraten wordt nog verder geïnvesteerd. Op het stukje dat de Wereldakker verbindt met het speelpleintje van de Burgemeester J. Van Aperenstraat plant het stadsbestuur een pumptrack: ‘een circuit dat bestaat uit geasfalteerde heuvels en kuilen afgewisseld met kombochten, dat ruimte moet bieden aan een diverse groep gebruikers en berijdbaar is met mountainbikes, BMX-fietsen, stepjes, skates, rolschaatsen, skateboards en longboards’.

Raadslid Marc Haseldonckx (CD&V) vraagt zich af of de inplanting vlak bij enkele woningen al besproken is met de aangelanden. In het verleden was er immers ook een tijdelijk skatepark op de parking van HVV, en het ’rrrrrr-rrr-geluid’ van die wieltjes bleek toch best wel storend voor de buurt. Schepen van jeugd Faye Van Impe legt uit dat een pumptrack iets anders is dan een skatepark en dus ook heel wat minder geluid zal opleveren. Er volgt echter zeker nog overleg met de buurt. Volgens het dossier moet overigens ook een groenbuffer van zo’n 3 meter voorzien worden tussen de pumptrack en de woningen.

Eerste klimaatrapport

In 2021 keurde de gemeenteraad een lokaal

klimaatplan goed, dat met een 50-tal acties inzet op 8 speerpunten om als stad ook verantwoordelijkheid op te nemen in de klimaatcrisis en antwoorden te bieden op de gevolgen ervan. Het plan beperkt zich niet tot deze beleidsperiode, maar loopt tot 2030 en wordt over de partijgrenzen heen besproken in een politiek overleg. Tijdens de gemeenteraad van maart presenteerde het bestuur het eerste rapport.

Binnen elk van de 8 speerpunten is al actie ondernomen, al lopen de concrete realisaties wel sterk uiteen. In het kader van klimaatadaptatie en groenblauwe netwerken engageerde de stad zich bijvoorbeeld voor één extra boom per gezin en een vierkante meter ontharding per inwoner. Met de 3880 bomen en struiken van het Muntbos zitten we echter nog ver verwijderd van de 9114 bomen uit het plan, en voor de 21.881m² verharding die zou moeten verdwijnen, staat de teller voorlopig op 102. Om private ontwikkelingen te sturen naar minder ruimtebeslag en om alternatief vervoer te stimuleren, verwijst de stad naar het beleidsplan ruimte, een visie op verdichting, het mobiliteitsplan én het tragewegenplan die in opmaak zijn… maar waar gemeenteraadsleden en inwoners intussen al erg lang op wachten.

Uit het rapport blijkt echter ook dat er al heel wat acties opgestart zijn. Zo wil de stad de eigen CO2-uitstoot tegen 2030 met 40% verminderen en klimaatneutraal zijn tegen 2050. Daarvoor kregen de scholen al energiescans, bij nieuwe gebouwen wordt ingezet op gedeeld gebruik en duurzame energie (zie bijvoorbeeld de renovatie van ‘t Slot), het wagenpark wordt vergroend en de openbare verlichting bestaat eind 2022 al voor 23% uit

HVV

Tussen de Wereldakker en het speelpleintje in de Burgemeester J. Van Aperenstraat realiseert het stadsbestuur een pumptrack.

VANUIT HET STADHUIS

LED. Om private woningen te verduurzamen geeft het woonloket advies op maat: vorig jaar bereikte men zo 514 gezinnen via 64 huisbezoeken, 98 afspraken op stadhuis en 352 mails en telefoontjes. Zelfs in het zuiden investeert het stadsbestuur in het klimaat: in partnerstad Za-Kpota in Benin zet Hoogstraten in op duurzame landbouw, afvalophaling, sortering en compostering.

Ambitie

Raadslid Fons Jacobs (Anders) is blij dat er een klimaatplan is, maar voor hem mag er gerust een versnelling hoger geschakeld worden. “In het recente klimaatrapport stellen de Verenigde Naties dat het volledig afhangt van de politieke keuzes die we nú maken, of het klimaat nog verder achteruit zal gaan. Broeikasgassen moeten nú dalen om te halveren tegen 2030 en volledig te verdwijnen tegen 2050. Het is ook een politieke keuze om alle beschikbare financiële middelen nu in te zetten op klimaatvriendelijk beleid.”

Toegepast op Hoogstraten vindt Jacobs dat er veel te weinig ambitie spreekt uit het klimaatplan. “Eén boom per gezin, dat zou er eigenlijk één per inwoner moeten zijn, zoals Vlaanderen vraagt. Kleine onthardingsprojecten zijn goed, maar als we zien wat er in dezelfde periode is verhard, zijn dat druppels op een hete plaat. Wat de open ruimte betreft, is het met heel wat plaatsvervangende schaamte dat we moeten lezen dat er geen concrete realisaties gebeurd zijn, omdat er nog altijd geen goedgekeurd beleidsplan ruimte is. En een ‘warmteplan’ opmaken klinkt goed, maar tegelijkertijd stellen we vast dat er al een warmtenet ligt op de nieuwe industriezone van de

Kluis, waarop iedereen moest aansluiten en dat op termijn via diepe geothermie van warmte zou worden voorzien. Intussen draait alles echter nog op collectieve gasgestookte ketels en heeft Fluvius ook beslist om niet door te gaan met die geothermie. Waardoor de ondernemers hun verplichte E-peil niet halen en intussen op eigen kosten moeten investeren in warmtepompen, zonne- of windenergie. Met dat nieuws pronkt de stad natuurlijk niet in de kranten.”

Schepen van klimaat en duurzaamheid Jef Vissers (N-VA) vindt net dat uit het plan al heel wat ambitie spreekt. Hij is blij dat er een klimaatplan is, dat zorgt dat we vandaag iets effectief al iets doen en dat iedereen dat samen doet. “Dit is het eerste rapport, het is logisch dat we nog niet alles gerealiseerd hebben. Maar we gaan dat systematisch doen, stap voor stap en volgens de prioriteiten die we daarvoor stellen. We richten ons daarmee niet enkel op de korte, maar vooral ook op de langere termijn.” Wanneer Jacobs nog eens wijst op de urgentie in het rapport van de VN en zegt dat alle knipperlichten op rood staan, is Vissers het daar slechts gedeeltelijk mee eens. “Ik deel uw angst niet, maar wel uw zorg. Het is niet allemaal kommer en kwel. Ik vind het positief dat die zorg doorgedrongen is bij alle fracties en dat iedereen bereid is inspanningen te doen.”

Eilandterrassen

In maart paste de gemeenteraad ook het Hoogstraatse terrasreglement op verschillende punten aan. De belangrijkste wijzigingen: terrassen mogen het hele jaar blijven staan, maar uitbaters moeten in Hoogstraten-cen-

trum wel investeren in eenvormige terrasafscheidingen.

Toen tijdens de coronacrisis heel wat beperkingen golden op het ontvangen van gasten in de horecazaken, stond de stad uitzonderlijk toe om op de parkeerstroken tussen fietspad en Vrijheid terrassen in te richten. Tot ieders tevredenheid, zo blijkt, want behalve de stad gingen nu ook de Vlaamse agentschappen Wegen en Verkeer en Onroerend Erfgoed akkoord om die ‘eilandterrassen’ het jaar rond toe te staan. Onder bepaalde voorwaarden weliswaar, die de veiligheid van de weggebruikers en het eenvormige uitzicht in de buurt van het bouwkundig erfgoed moeten garanderen.

Wie een zo’n eilandterras wil inrichten in de zone van Van Aertselaerplein tot en met de Lodewijk De Konincklaan, moet de precieze inrichting bespreken met de stad en moet z’n terras afbakenen met plantenbakken uit cortenstaal. Het reglement legt niet enkel de afmetingen van die bakken vast, maar ook de tussenafstanden, de plantensoort (Japanse hulst), de hoogte van de planten (30 cm) en zelfs het vereiste onderhoud (inclusief tweejaarlijkse snoei). In die centrumzone en ook in de Dreef is bovendien de kleur van de windschermen vastgelegd: die moeten zwart of aluminiumgrijs zijn.

Wie een terras heeft op een andere plaats in Hoogstraten moet niet investeren in nieuwe windschermen of plantenbakken, maar krijgt wel extra verplichtingen opgelegd omtrent veiligheid en toegankelijkheid. Het vernieuwde reglement geldt overigens enkel voor nieuwe vergunningen. (twi)

De terrassen in Hoogstraten-centrum krijgen een eenvormig uitzicht en kunnen het jaar rond blijven staan. Al blijven de eilandterrassen (op de strook tussen fietspad en rijweg) voor potentieel gevaarlijke situaties zorgen.

Stad stopt eenzijdig samenwerking met de organisator van Praatpunt

Hoe ‘creatief’ kan een schepen zijn?

GEMEENTEBELEID ANDERSTALIGEN Twaalf jaar van succesvol en aangenaam samenwerken tussen vzw Kreatief en de stad Hoogstraten in de uitbouw van Praatpunt voor anderstaligen werd enkele maanden geleden abrupt afgebroken. Zonder overleg werd de overeenkomst door de stad opgezegd, tot ongeloof en verontwaardiging van tientallen vrijwilligers en sympathisanten. Ook in de gemeenteraad krijgt schepen van inburgering, samenleving en gelijke kansen, Fay Van Impe flink de wind van voor. Hoe dan ook een spijtige en trieste zaak… De vzw achter Praatpunt gaat ondertussen noodgedwongen alleen verder als Praattafel.

Hoogstraten is een gemeente met heel wat anderstalige inwoners. En die zijn er van alle origines. De grootste groep zijn seizoenarbeiders uit Portugal, Roemenië, Polen of een ander Oost-Europees land en zij werken in de tuinbouw, de bouw of als huishoudhulp. Daarnaast zijn er heel wat mensen die omwille van een onveilige situatie in hun land een toevlucht vonden in België. Denken we maar aan de conflicten in Afghanistan of de oorlogen in Syrië en Oekraïne. Anderen vonden hier hun grote liefde.

Allen worden zij geconfronteerd met een taalprobleem om vlot in onze gemeenschap te kunnen meedraaien. Al wie niet uit een EUland komt, is zelfs verplicht om een taalcursus

te volgen en op die manier aan hun inburgerings- en integratieplicht te voldoen. Naast die verplichte cursus is er ook heel wat nood om het Nederlands op een meer relaxte manier eigen te maken.

Praatpunt

Een van deze initiatieven is Praatpunt in Hoogstraten. Wekelijks kunnen anderstaligen hier terecht voor een ontspannen babbel en een hulp bij de moeilijke knobbels in onze taal. Om deze praatavonden te organiseren en uit te bouwen sloot de gemeente Hoogstraten in 2010 een overeenkomst af met de vzw Kreatief. Deze vzw ging op zoek naar vrijwillige medewerkers, gaf vormingscursussen, zorgde

voor verzekering en andere ondersteuning.

Dit initiatief werd een succes. En de gemeente zag dat het goed was. Tot de verantwoordelijken van Praatpunt op 16 november 2022 plots naar het stadhuis uitgenodigd werden voor een onderhoud met een gemeentelijke medewerker. Zij kregen te horen dat de stad haar medewerking met de vzw zou stopzetten. Verwondering en verontwaardiging alom. Geen enkel moment was er met Kreatief of met de vrijwilligers overleg gepleegd. De beslissing door het schepencollege van Hoogstraten was blijkbaar al genomen op 13 oktober. Volgens de plaatselijke verantwoordelijken van Praatpunt werd de beslissing overigens zelfs foutief voorgesteld als nog niet definitief.

Ondanks de verplichte verhuis naar een andere locatie hebben de anderstaligen hun weg vlot terug gevonden naar de nieuwe Praattafel in het Klein Seminarie.

De reactie liet niet op zich wachten. Vanuit Praatpunt werden alle raadsleden van de gemeenteraad aangeschreven. Oppositiepartij Anders plaatste het thema op de gemeenteraadsagenda. Ook de andere oppositiepartij CD&V riep het college en de bevoegde schepen Fay Van Impe (N-VA) ter verduidelijking en ter verantwoording.

Respectloos

In de brief van Praatpunt konden alle raadsleden lezen hoe ‘respectloos’ zij de eenzijdige beslissing van het college vond. Vzw Kreatief heeft samen met Vormingsplus opleidingen verstrekt aan de vrijwilligers, uitwisselingen georganiseerd en op vele terreinen een vruchtbare samenwerking opgebouwd tussen vrijwilligers, anderstaligen en de vzw. “Dat het collegebesluit zonder overleg wordt genomen met de betrokken partners, betreuren we ten zeerste en is totaal respectloos. Dit is een vertrouwensbreuk”, aldus de brief die verder vermeldt dat het om een budget van ongeveer 1200 euro op jaarbasis zou gaan dat de stad nu wil besparen.

De samenwerkingsovereenkomst tussen de stad en vzw Kreatief dateert van 2010. Het betrof een beslissing die toen unaniem in de gemeenteraad goedgekeurd werd. De vzw zou gans de werking uitbouwen en de vrijwilligers begeleiden, de stad zou voor een gratis lokaal (basisschool Hoogstraten) en de koffie tijdens de praatavonden zorgen. Twaalf jaar verliep de samenwerking prima, tot plots de beslissing in het college viel zonder inspraak of overleg.

Schepen

Aangesproken door de oppositie liet schepen Van Impe verstaan voorlopig niet in discussie te gaan, daar er de volgende dag een gesprek met de organisatie en een aantal vrijwilligers zou zijn. De schepen liet wel verstaan geschrokken te zijn van de toon in de brief en ontkende dat de stad de werking van Praatpunt zou terugschroeven. “Wij willen zelfs een uitbreiding, maar dan op meerdere locaties en andere uren.

De stad heeft zelf een bevraging gedaan bij 400 respondenten. Ik hoop dat we de werking met anderstaligen kunnen verderzetten onder de vleugels van de stad. Ik heb de indruk dat het idee bij de vrijwilligers heerst van “wij hebben ons geëngageerd voor Kreatief en zullen ons nooit engageren voor de stad”. Gaat het hier nu over de anderstaligen en oefenkansen of gaat het over Kreatief?” De schepen geeft wel toe dat de stad fouten gemaakt heeft in de communicatie.

De vergadering op 20 december 2022 vond plaats in het stadhuis met de integratieambtenaar, de schepen, de burgemeester en een groep vrijwilligers van Praatpunt, vergezeld van drie verantwoordelijken van vzw Kreatief. Het gesprek bracht niet veel soelaas, de standpunten bleven wat ze waren, hoewel de schepen zich toch verontschuldigde voor de misgelopen communicatie. De term leugens uit de brief bleef echter als een zware baksteen op de maag liggen en de discussie werd bij momenten emotioneel. Uiteindelijk werd er afgerond met de afspraak dat men alles nog eens zou bekijken.

Praattafel

Toen achteraf bleek dat het college niet meer terug wilde komen op het stopzetten van de samenwerking met de vzw Kreatief, besliste Praatpunt alleen verder te gaan in haar werking met anderstaligen zoals het tot nu toe steeds verlopen was. De naam Praatpunt werd vervangen door Praattafel en er werd een andere locatie gezocht en gevonden. Het Klein Seminarie biedt voortaan onderdak aan Praattafel waar zij wekelijks op woensdagavond haar oefensessies verder zet in de Jordaan. Na een korte terugval begint het publiek haar weg terug te vinden.

CD&V kaartte in de gemeenteraadszitting van februari 2023 de zaak

nog eens aan en vroeg een stemming om alsnog de beslissing van het college terug te draaien. Volgens haar is dit een bevoegdheid van de gemeenteraad en niet van het college. De gemeenteraad heeft immers in 2010 de samenwerkingsovereenkomst goedgekeurd. Meerderheid tegen oppositie stemde evenwel tegen.

Raadslid Tinne Rombouts betreurde ten zeerste de houding van de schepen en het college. “Zo ga je niet om met socio-culturele organisaties die effectief een verschil maken op het terrein. Dit is een goed draaiend initiatief en zelfs al gaat het om meer dan de oorspronkelijk genoemde bedrag dan is het dit nog niet waard om dit op te zeggen. Dit initiatief is in het verleden steeds positief beoordeeld geweest. Ik betreur het dat er zo’n communicatie is ontstaan, maar deze communicatie was niet de aanleiding voor het stopzetten van de samenwerking, maar juist andersom.”

Schepen Van Impe maakt nog de insinuatie dat de organisatie veel groepsdruk zou gelegd hebben op haar vrijwilligers om niet met de stad samen te werken. “In welke mate moeten wij samen werken met een organisatie die zoveel druk legt op haar vrijwilligers? Een organisatie die in een openlijk schrijven een overheid, een stadsbestuur beticht van liegen. Waar staat dat voor? Als medewerkers van de stad in hun professionele integriteit worden geschaad?”

Blunder

Een spijtige en trieste zaak is dit alles. Wat de schepen en het college ook bezield heeft om een goed draaiende werking van 12 jaar met vele vrijwilligers van de ene dag op de andere stop te zetten zonder enige vorm van inspraak of voorafgaand overleg, dat blijft ook ons een raadsel. Dat het bestuur een andere visie heeft en in deze moeilijke financiële periode haar budgetten goed in het oog wil houden is haar volste recht en ook haar taak. Maar gezien het beperkte bedrag, het enthousiasme van een ruime groep vrijwilligers, en de jarenlange mooie resultaten, waren er andere manieren om een werking te optimaliseren of uit te breiden.

De expertise van deze organisatie en de inzet van al deze vrijwilligers zomaar aan de kant schuiven lijkt ons een onvergeeflijke blunder van een schepen en een college die blijkbaar liever cavalier seul willen gaan. De stad heeft hiermee alvast geenszins bewezen dat het Vlaamse streefdoel ‘Wat we zelf doen, doen we beter’ steek houdt. Met een beetje meer creativiteit en wat minder eigenzinnigheid zou er heel wat ongenoegen en wrevel vermeden zijn.

Gelukkig heeft de werking van de nieuwe Praattafel niet aan invloed bij anderstaligen ingeboet. En ja, daar doen alle vrijwilligers het tenslotte toch voor. (jh)

De Chaamseweg, Meerle

Vanaf de kerk recht naar Holland

MEERLE WONEN De weg naar Chaam, duidelijker kan de naam van een straat niet zijn. De Chaamseweg vertrekt aan het Gemeenteplein en de achterzijde van de kerk van Meerle en brengt je kaarsrecht in noordoostelijke richting tot over de grens met Nederland, gevormd door de Gouwbergse Loop. Even verderop kom je met wat bochtenwerk in het centrum van Chaam terecht, het eerste dorp dat je in ons buurland in die richting tegenkomt.

Een beetje geschiedenis

De straat staat wel al op de bekende Ferrariskaart (1771 - 1778), maar daarop loopt de weg niet tot aan de grens, ze lijkt te eindigen in niemandsland. Op de Atlas der Buurtwegen uit 1841 zien we dat de straat ter hoogte van wat als ‘Noordeynd’ staat aangegeven rechts afbuigt in wat nu de Spieringstraat heet. Rechtdoor gaat de Chaamseweg over in een zandpad dat de grens overgaat via een klein bruggetje over de Gouwbergse loop. Wanneer de straat verder doorgetrokken werd op het huidige tracé naar Nederland, konden we niet terugvinden. Wat we wel weten, is dat het aan Nederlandse kant tot begin jaren 1970 een kasseiweg gebleven is, aan Belgische kant was het dan al lang een macadam.

Den Elsacker

Nochtans heeft de Chaamseweg al vroeg in de Meerlese geschiedenis een historisch belang omwille van het domein ‘Den Elsacker’, met de Villa van Lauwers zoals het kasteeltje in de volksmond genoemd wordt .

Op die plaats stond vroeger een beulk of schrans waar de mensen have en vee bijeen brachten om zich te verdedigen tegen rovers en soldaten (voor 1500). Volgens de literatuur staat de villa bekend als het vroegere ”Kasteel den Elsacker”, verwijzend naar rentmeester Wouter Van den Elsacker, rentmeester voor de abdij van Thorn die er in 1588 woonde en er dus ook zijn naam aan gaf. ‘Huize Elsacker’ diende dus tot buitenverblijf voor de rentmeesters van de abdij van Thorn, waarvan Meerle kerkelijk afhing.

Voor de woning strekte zich een lange laan uit met lommerijke bomen. Het bleef in gebruik bij de familie van Beeck, rentmeesters van Thorn, tot aan de dood van Magdalena van Beeck, gestorven op 5 januari 1797 en in het koor van de kerk begraven. Zij was weduwe van Jan Michaël Soreth, rustend kolonel van de Bataafse Republiek. Na haar dood kwam het in handen van Jan Petrus Eeltjens, van een bijzonder familie uit Breda, die er zijn intrek nam.

Echt kasteel

In de kadasterarchieven, die niet zo ver terugkijken, is de eerste eigenaar die we terugvinden Johannes Raats, oom van Johannes Petrus Eeltiens, auteur van een aantal dagboeken in het bezit van het Hoogstraatse stadsarchief. Na het overlijden van oom Raats gaat het huis met tuin eerst over via erfenis op zijn zuster Maria Anna Raats en vervolgens op Johannes Petrus Eeltiens. Na het overlijden van Johannes Petrus Eeltiens in het jaar 1860 gaan zij opnieuw bij erfenis over op Nathalie Bruggeman, zijn nichtje.

Nathalie Bruggeman en haar man, Johannes Baptista Dupret, gaven het vervolgens door aan hun jongste dochter Jeanne. Jeanne Du-

pret huwde met generaal William Lauwers. William, geboren in Antwerpen op 3 februari 1856 en overleden te Brussel op 13 november 1924 gaf zijn naam aan het vroegere ‘Kasteel Den Elsacker’, daarna gekend als ‘Villa Lauwers-Dupret’. Hij verbouwde en verfraaide het in 1904 tot een echt kasteel. Een brede macadamweg beplant met prachtige lindebomen voert naast dit kasteel naar het dorp. Hij bewoonde het met zijn vrouw Jeanne, het echtpaar werd bij hun verhuis feestelijk ingehaald in Meerle. William Lauwers werd begraven in het familiegraf Lauwers-Dupret bij de Sint-Salvatorkerk in Meerle.

Daarna kwam het goed toe aan William Lauwers, generaal van het Belgisch leger. In 1930 werd hij feestelijk ingehaald te Meerle. Hij

Op de inzet is te zien dat de Chaamseweg vroeger niet naar Chaam leidde.

bleef er komen tot in de jaren 1950 - 1960.

Bosdomein

De hoeve naast het kasteel, ’Soreth hoeve’ geheten naar het verblijf van kolonel Soreth, is het geboortehuis van zuster Josepha (Josepha Willemse), die 25 jaar kloosteroverste is geweest in Meerle. Na de familie Willemse-Boudewijns, volgde Peer Snoeys zijn schoonvader op. De laatste bewoner was Neel Snoeys. Thans is de ‘villa’ verdeelde in kleine wooneenheden. De hoeve Soreth is een tiental jaar geleden afgebroken.

Voor het grote bosdomein ‘De Elsakker’ dat er bij hoorde en dat zich uitstrekt tot Strijbeek, waren er rond 1960 plannen om het gebied te verkavelen voor de woningbouw. Dit werd verhinderd door de Wet op de Ruimtelijke Ordening en Stedenbouw (1962). Hierdoor ging de eigenaar op zoek naar een nieuwe koper. Begin jaren 1980 werd het bos aangekocht door het toenmalige Waters en Bossen, het huidige Agentschap voor Natuur en Bos. Het is bewaard en werd een prachtig wandelgebied voor de inwoners van Meerle en voor natuurliefhebbers van overal.

(bronnen: ‘Meerle door de eeuwen heen’ van Kanunnik Jansen en Bgm. Van Nueten; ‘Johannes Petrus Eeltjens en zijn dagboekenEen aanzet tot een familiegeschiedenis in het grensgebied’ van Leslie Brosens in het Jaarboek Erfgoed Hoogstraten nr. 4 - 2010-2011.

De bewoners

Geschiedenis is leuk, zeker die van dichtbij, van je eigen dorp, je eigen straat. Maar in onze rubriek Straat in De Maand zijn het toch vooral de ‘man’ (m/v/x) in de straat die belangrijk zijn. Ze vertellen waarom ze er wonen en hoe hen dat bevalt.

Vooraan in de Chaamseweg ontmoeten we op een zonnige namiddag in de paasvakantie Ellen Kustermans met haar 3 kindjes Marthe, Amelie en Athur. Papa Erwin Laurijssen is nog aan het werk. Ellen en Erwin zijn beide geboren en getogen Meerlenaars, respectievelijk op De Lage Rooy en Heerle en ze wilden maar wat graag in Meerle blijven wonen.

“Tien jaar geleden hebben we dit huis kunnen kopen. Ook al woonden we beiden nog thuis, we waren al op zoek en toen kwam dit pand op ons pad. Lang hebben we niet getwijfeld, want de prijzen waren toen ook al heel hoog

in ons dorp. Er was wel heel veel werk aan, maar daar hadden we geen schrik van. We zagen meteen het potentieel. En er is een grote tuin achteraan die grenst aan het speelplein achter de school en opzij aan het oefenveldje van KFC Meerle. Geen inkijk dus, vlak bij de school en het centrum van het dorp. Ideaal, vonden en vinden wij nog steeds.

We hebben heel het huis gestript en ook binnen de ruimtes grondig gewijzigd. Erwin is elektricien van stiel en was helemaal niet bang er aan te beginnen. Met de hulp van ons beider vaders, dat scheelt natuurlijk. Alles wat we konden, hebben we zelf gedaan.

We zijn naar hier verhuisd toen de belangrijkste zaken afgewerkt waren. Keuken, badkamer en een zitplaats. Daarna hebben we stilletjes verder gewerkt, het laatste was de ruime eetplaats uitgevend op de tuin, 2 jaar geleden. Ondertussen zijn er de kinderen gekomen. Ze gaan in Meerle naar school en de kinderopvang. De oudste is al in de chiro en bij de volksdans Shilshoel.”

Alle ruimte

“Het is voor ons beiden goed gelegen voor ons werk. Ik geef les op het VITO en Erwin werkt in Minderhout bij Installatiebedrijf Van Den Berg. Heel goed doenbaar. Bij goed weer neem ik de fiets naar Hoogstraten.

De baan hier is vrij druk, met redelijk wat zwaar verkeer, maar echt storend vinden we het niet. En de kinderen hebben achteraan veel plaats om te spelen. We hebben een poortje naar het voetbalpleintje en het speelveld achter de school. Heel plezant als er vriendjes komen spelen of als er familiebezoek is met kindjes. Ze hebben dan alle ruimte. Eigenlijk horen we bij twee gebuurten: dat van het centrum en dat van de Chaamseweg, voor de nieuwjaarsborrel en het straatfeest en BBQ. Met het gebuurte van het centrum hebben we pas nog een reünie gehad en dat was heel plezant. Het is een heel divers gebuurte, met toch nogal wat jonge gezinnen. De laatste jaren zijn heel wat van de oudere huizen hier ingenomen door jonge mensen.

Wij hopen hier heel lang te blijven, we hebben hier zo hard gewerkt. Er steekt niet alleen geld in, maar ook veel van ons zweet. Dat maakt dat het ons dierbaar is. En midden in het dorp wonen bevalt ons heel erg.”

Adri Verbunt

Ongeveer midden tussen dorp en grens treffen we Adri Verbunt. Hij staat in de voortuin hout te zagen dat net gebracht is. “Voor de kachel

Ellen Kustermans, Erwin Laurijssen, Marthe (8), Amelie (6) en Arthur (2) “Midden

in het dorp wonen…”

“De kleinkinderen wonen allemaal hier rond ons…”

Ellen met de kinderen Marthe, Arthur en Amelie

Zicht op de Chaamseweg komende van Nederland

hé, we willen het graag ook volgend jaar nog warm hebben,” zegt hij lachend.

Adri is geboren en getogen in Meersel-Dreef, maar zijn echtgenote Liza Verheyen is op deze plek in de Chaamseweg opgegroeid. Hier stond de hoeve van Liza’s ouders. In 1979 zijn Liza en Adri gehuwd en woonden ze een tijdje in Minderhout en in Meer. Adri was toen chauffeur en veel van huis, Liza woonde dan toch liever wat dichter bij haar thuis.

“De meeste van haar broers en zussen hadden al een eigen stek en zo kwam het goed uit dat wij de hoeve konden overnemen. Liza’s vader heeft nog wel 17 jaar bij ons ingewoond tot hij overleden is. We hebben hier altijd graag gewoond.

In 2010 is de boerderij afgebroken en is de grond in meerdere percelen verkaveld. Op één ervan hebben wij ons nieuw huis gebouwd. Wij hebben nog dezelfde nummer als die van de hoeve, nr. 65. Mijn dochter Lilian woont hiernaast op een ander perceel, en mijn zoon Stijn aan de overkant van de straat. Onze andere zoon, Kees woont al vele jaren in Noorwegen. Hij werkt nog steeds met Mechelse schepers, hij is een autoriteit geworden op dat gebied en geeft lezingen erover tot in de USA. Ondertussen hebben we ook vijf kleinkinderen, die wonen allemaal hier rond ons en dat is heel plezant.

Het is hier een goed gebuurte, dat heel actief is. We doen graag mee, zoals met de gouden bruiloft van Jan Martens vorig jaar. We hebben graag contact met de mensen, ik ben trouwens ook koster geworden in onze parochiekerk.

We hebben ook het verkeer wel veel drukker zien worden. Veel gerij, ook van kamions. En

de weg is al lang in slechte staat, dat brengt veel lawaai mee. Maar er wordt weinig aan gedaan. Voor fietsers en voetgangers is het absoluut geen fijne weg om over te gaan. Maar voor de rest zijn wij hier heel content en hopen we dat zo te houden!”

Jozefa Jacobs en Louis De Bie

“Benieuwd hoe lang dat nog gaat duren!”

In het laatste huis voor de grens vinden we Jozefa en Louis, die er al heel lang wonen.

“Dit is mijn ouderlijk huis, dat was hier allemaal grond van de familie Jacobs. Zelf ben ik nog geboren in de boerderij in het bos van de Elsakker, maar toen ik drie jaar was zijn we naar hier verhuisd en zijn mijn ouders beginnen boeren,” vertelt Jozefa. “Toen wij getrouwd zijn in 1969 hebben we twee jaar op Hal gewoond, in het huis van de familie De Bie. Maar in 1972 kwam mijn vader te sterven en ons moeder kon niet alleen blijven. Al mijn broers en zussen zaten al op hun eigen, dus zijn wij naar hier komen wonen. We hebben het huis wat aangepast met een bijbouw voor mijn moeder en we zijn hier ingetrokken. We

Adri Verbunt zorgt ervoor dat de kachel ook volgende winter kan branden

Jozefa en Louis aan de pas gemaakte ‘paasboom’

De villa Lauwers zoals ze er nu uitziet.

hebben nog een beetje verder gedaan met het geboer, onze vader hield wat zeugen en tuinbouw, aardbeien en augurken. Maar het kwam bijna allemaal op mij neer, want onze Louis werkte toen bij Gabriëls Veevoeders in Hoogstraten hij zat daar heel goed.”

Later werkte Louis nog bij Laurijssen, de laatste 14 jaar van zijn loopbaan was hij kamionchauffeur bij de gemeente Hoogstraten. “Ik heb geen dag tegen mijn goesting gewerkt,” lacht Louis, “want ook als het tegen je goesting was, moest je toch gaan. Ik heb 4 jaar langer gewerkt dan ik moest voor mijn pensioen en heb dat graag gedaan. Maar met de zeugen en de tuinbouw zijn we snel gestopt, dat viel moeilijk te combineren.”

Eigenaardigheden

Louis en Jozefa hebben daar aan de grens altijd heel graag gewoond. “Kijk eens rond! Schoon en rustig en veel plaats. Rondom ligt nog een hele weide en onze Louis heeft een grote groentenhof, waar hij graag in bezig is. Ook onze kinderen Gunther en Patrick hebben het hier altijd naar hun zin gehad, ze konden hier rondbrakken zoveel ze wilden. Tot rondcrossen met een oude auto toe. Ze komen nog regelmatig af met de vier kleinkinderen. Met Pasen komen ze hier allemaal weer bijeen.

De baan is wel druk geworden en het verkeer

maakt veel lawaai door de slechte staat van de weg. Die wordt alsmaar slechter door de vele vrachtwagens. En ze wordt al lang niet meer deftig onderhouden. De staat trekt het zich niet aan en de gemeente wil ze in deze staat niet overnemen. Benieuwd hoe lang dat nog gaat duren!”

Met het gebuurte was er altijd een goede band, Louis was jarenlang bij het bestuur. “En al het materiaal voor de stoeten van gouden bruiloften lag hier opgeslagen, tot onze eigen gouden bruiloft 3 jaar geleden…”

Wonen aan de grens heeft zo ook zijn eigenaardigheden. “Met de varkenspest en laatst met corona stond er hier een container over de weg. Ik heb hem er zelf moeten zetten van de gemeente,” lacht Louis, “toen was het wel rustig op de baan!”

Chaam is niet zo veraf, was je daar ook een beetje op gericht? Jozefa: “We hebben altijd wel gewinkeld in Chaam, elke twee weken reed ik met de fiets naar de supermarkt daar en dan had ik twee grote netzakken aan mijn fiets hangen. Maar dat durf ik nu niet meer. Fietsen nog wel, elke dinsdag doen we met vier vrouwen een toer, in een grote groep liever niet meer.” Louis rijdt overigens elke week wel nog met de mannen van Okra mee.

Jozefa en Louis hebben hier altijd graag ge-

Met momenten duidelijk voelbaar...

1. Het beiert en . . . . . . . uit alle galmgaten

2. Kun je o.a. doen op de Langenberg in Wortel

3. Het zijn mannen met een maliënkolder

4. Was voorheen het Praatpunt

5. Met 140 waren ze in het Dorpscafé

6. Volgend schooljaar zijn deze klassen te volgen in Hoogstraten

7. Moeten we ons hierover zorgen maken?

8. Onze Jef (JJ) liep er als pacer in de marathon

9. Volgens EVA pikte deze sector een graantje mee van de Nederlandse verkiezingen

10. Locatie van het ’Solo-concert’ van BorderBrass

11. Met Veerle fiets je er door in Meer

12. De ’Vagebond’ brengt er levensechte verhalen

13. Zó moet je besparen volgens Els Van den Broeck (jc)

IJ’ is één vakje.

Mail het woord uiterlijk dinsdag 16 mei door naar redactie@demaand.be en maak kans op een cadeaubon van Hoogstraten voor de waarde van 20 euro. Of stuur naar: De DE HOOGSTRAATSE MAAND, Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten. Vergeet niet uw naam en adres te vermelden.

De woning De Bie - Jacobs, laatste huis voor de grens rechts van de baan. Daar achter ligt Nederland.

woond, al zou Jozefa er toch niet mee inzitten stilaan uit te zien naar een kleiner huisje dicht bij het centrum van het dorp. “Ik kan steeds moeilijker gaan, daarom hé. Maar onze Louis wil hier niet weg!” “Nee, zolang ik uit de voeten kan, ga ik hier niet weg,’ zegt Louis stellig. Benieuwd hoe dat gaat aflopen! (jaf)

Oplossing april

De cadeaubon van € 20 gaat naar: Jean Van Ginkel, Desmedtstraat 42, Minderhout

’Vagebond’ brengt levensechte verhalen in Cecilia

THEATER In het zog van de musical ‘Het Groot Circus van het Klein Verdriet’ wil men ook een link leggen met mensen die anno 2023 niet het alledaagse pad volgen en/of in armoede leven. Zo ontstond het sociaal-artistiek theaterproject ‘Vagebond’, een voorstelling begeleid door Geert Dehertefelt, maar gemaakt door de deelnemers zelf.

We werken nu al meer dan twee maanden aan het project en vertrokken van een wit blad. Het was aanvankelijk afwachten in hoeverre de zes deelnemers zich wilden openstellen, wat ze willen geven. En het is onwaarschijnlijk mooi om te zien hoe open en gul ze zijn.

een bewuste keuze was. Maar dat wisten we niet, want we kenden hen niet.

“We vullen het begrip ‘Vagebond’ in als de groep mensen die ook vandaag het pad niet volgen. Het hoeven geen mensen te zijn die in armoede of dicht bij armoede leven. Maar het zijn zeker mensen die ‘klappen’ gekregen hebben in het leven. Mensen met een rugzak, zoals we dat vaak uitdrukken. Hoe ga je daarmee om en hoe kom je daar goed of sterker uit...”, verduidelijkt Dehertefelt.

Respect

Voluit heet het stuk ‘Vagebond, dagen van menselijkheid’. “De inhoud van de voorstelling wordt door de deelnemers zelf aangebracht. Zo is de openingsscene een opsomming van een reeks regels, reglementen en documenten, die eindigt met de uitdrukkelijke uitroep ‘Laat ons nu eens met rust’. Elke deelnemer vertelt zijn of haar verhaal. We willen hen niet te kijk zetten, maar hopen dat de toeschouwer na de voorstelling het gevoel heeft ‘ook meer Vagebond te willen zijn’. Dat we bijna jaloers worden op mensen die hun eigen pad durven volgen.

Zelf hou ik echt niet van sociaal artistieke voorstellingen waar mensen buiten gaan met een ‘och arme’ gevoel - dat zal het dus zeker niet worden. Integendeel. Het is soms stevig en er worden echte statements gemaakt. Maar ik hoop dat de toeschouwers met veel respect zullen buiten gaan.

Als voorbereiding las ik enorm veel over migratie, armoede, landlopers en noem maar op. Toen we voor het eerst samen kwamen, had ik een vat vol ideeën, maar inhoudelijk komt alles vanuit de deelnemers zelf. Ik vang op wat ik hoor en zie en kanaliseer wat bruikbaar is tot scènes. Ik begeleid het geheel en geef vorm en structuur aan wat de zes deelnemers aanbrengen. Als dat regie is, mag je me regisseur noemen… Van de individuele en totaal verschillende verhalen, maak ik een geheel, een voorstelling die toch als een verhaal zal overkomen.”

Miserie of keuze

“Nu is er, mede door de erkenning van de ‘weldadigheidskolonie’ als Werelderfgoed, veel belangstelling voor ‘de landloper’. Maar ooit was het anders. Een aantal werden vagebond door miserie, terwijl het voor anderen

Ook de deelnemers aan Vagebond maken deel uit van een welbepaalde groep, zoals de Roemeense gemeenschap of de mensen van ’t Ver-Zet-je. De voorstelling heeft niet de pretentie om de schotten tussen mensen weg te halen, maar door het verhaal dat ze brengen leer je hen kennen en wellicht begrijpen en respecteren.”

Eke dinsdagavond repeteren de deelnemers in de Academie voor Muziek en Woord in de Karel Boomstraat. Geert stelt voor om de deelnemers zelf aan het woord te laten, omdat hij als coördinator of regisseur maar in de schaduw werkt.

Corina Maranduca

“Ik leerde mezelf beter kennen”

Corina is van Roemeense afkomst. In 2010 kwam ze met haar (ex)man, een Vlaming op verlof in Roemenië, naar België. Ze sprak al vlot Engels en Frans en volgde al direct Ne-

Over mensen die niet het alledaagse pad volgen

De zes deelnemers aan Vagebond met rechts coördinator Geert Dehertefelt

derlandse lessen, omdat ze weet dat het noodzakelijk is voor integratie. Ze ontvangt ons in haar bureau van waaruit ze mensen van de Roemeense gemeenschap helpt wanneer die hier toekomen en verblijven.

“Ik help hen bij de inschrijving in de stad en andere administratieve zaken. Ik zoek voor hen werk in de bouwsector, de tuinbouw en als poetshulp. En daarnaast werk ik ook als tolk voor gemeentebesturen en scholen.

Toen Ann Leemans me begin november vroeg of ik mensen kende die wilden meewerken aan een sociaal-artistieke voorstelling, besliste ik om zelf mee te werken. Ik hou wel van een uitdaging. ‘Ze zullen in het script wel een rol voor mij vinden’, dacht ik. Tot bleek dat er geen script was, maar de voorstelling vanuit onze verhalen moest vertrekken.

Ik heb daar warme, authentieke mensen én mezelf beter leren kennen. We dragen elk ons verhaal, onze rugzak mee. Mijn rugzak heeft twee vakken. In het eerste vak bewaar ik alle goede herinneringen en die is best zwaar. Het tweede vak is onderaan open. Er zit enkel een roze lippenstift in, die van mij een vechter maakt en me kracht geeft om enkel het goede in mensen te zien.

Iedereen laat een spoor na, maar weet niet wat de toekomst nog brengt. Het boek van Toon Horsten maakte me duidelijk dat in elk van ons een landloper zit.”

Veerle Heussen

Veerle komt uit Limburg en moest knokken om een behoorlijk heftig verleden achter zich

te laten en dat laat sporen na. “Toen ik twee jaar was, liet mijn moeder me bij mijn grootouders achter. Op mijn twaalfde ging ik terug, maar het klikte niet en moeder heeft me in de psychiatrie gedumpt.

Ik heb me uit de ellende gewerkt, woon nu tien jaar in Hoogstraten, ik heb vijf kinderen en zet me langs ’t Ver-Zet-je in voor andere mensen. Ik doe de cafetaria op woensdag, help bij het poetsen en het sorteren van kledij. Ik verzorg de (speelgoed)ruilkasten bij de crèche. Initiatieven als ’t Ver-Zet-je zijn broodnodig. Je kan je echt niet voortellen hoeveel armoede er in Hoogstraten is.

Ook mijn 18-jarige zoon Brent werkt mee aan ‘Vagebond’. Hij werkte eerder al mee aan een soortgelijk initiatief van Cirkant in Turnhout. De medewerkers aan ‘Vagebond’ zijn stuk voor stuk schoon mensen. Chapeau dat elk van hen zijn verhaal wil brengen, want dat is niet vanzelfsprekend. We zijn een hechte groep geworden.”

Raymond Smet “Ik wil terug naar de basis”

Raymond leerde het project kennen langs een buurvrouw die conciërge is in de Academie voor Muziek en Woord. “Ik stond eerder al op de planken met Het Gevolg. Daar werkte ik mee aan een sociaal-artistiek project van Stefaan Percival, een neef van mij.

Ik werd als bakkerszoon geboren in Antwerpen. Moeder was een schippersvrouw. Ik was een begenadigd voetballer en Beerschot bood me een contract aan. Vader scheurde het voor mijn ogen kapot. ‘Je kan hier een bakkerij krijgen, dan ga je uw poten toch niet kapot laten stampen zeker,’ zei hij. Dat was meteen het einde van de relatie met mijn vader.

Vader scheurde het voor mijn ogen kapot

Een toneelopleiding mocht ook niet, ook al zit dat bij de Percivals in het bloed. Dan ben ik tegen mijn zin hogere technische studies gaan doen. Ik had dan wel een groot diploma, maar het interesseerde me niet. Ik verdiende in enkele bedrijven goed mijn kost, maar ook dat interesseerde me niet.

De natuur trok me aan, ik ging in een woonwagen in de natuur in Poppel wonen en studeerde natuurgeneeskunde. Ik was de eerste Belg met een dergelijk diploma. Toen men in Poppel een bungalowpark ging maken, ben ik er opgestapt en zo belandde ik in 2011, het jaar dat mijn moeder gestorven is, in Hoogstraten. Ik zou hier tijdelijk in een sociaal appartement in de Mouterijstraat gaan wonen, maar door omstandigheden ben ik hier nu nog.

Maar volgend jaar ben ik weg. Ik vlucht uit de betonhoofdstad van Vlaanderen. Ik ben een natuurmens en vertrek naar Hongarije. Ik ben 76 jaar en wil mijn laatste jaren authentiek leven, maar dat kan hier niet meer.

Een nicht van mij woont in Hongarije. Een en al natuur. Ik heb daar op een week twee auto’s in de straat gezien. Ik wil terug naar de basis. Hier heb je bij de bakker keuze tussen tien soorten brood en pistolets. Daar is het wit brood, punt. Zo simpel kan het zijn. Een vriend van mij heeft een behoorlijk bedrag geërfd. Daar heeft hij in Hongarije een domein mee gekocht, volgend jaar gaan we dat samen inrichten en zijn we hier dus weg!”

Vagebond, voorstellingen op 3 en 4 juni in zaal CeCilia. Meer informatie daarover volgt later. (fh)

“Chapeau dat elk zijn verhaal wil brengen”

Corina Maranduca Veerle Heussen

Raymond Smet

Boek van Els Van den Broeck leert ons ’Slim besparen’

Houd je vinger op de knip

BOEK Els Van den broeck is een bezige bij. Naast een drukke baan en een druk huishouden heeft ze nog heel wat liefhebberijen en hobby’s: tuinieren, kweken van bloemen, reizen met of zonder de camper, gastronomie, wijn, patisserie. Maar het moet allemaal beheersbaar blijven én betaalbaar. Gelukkig kan je met een goed plan heel wat besparen, zoals het door haar geschreven werkboek “Slim besparen” ons leert. Daarin legt ze uit hoe je minder betaalt voor boodschappen, kleding, energie. Als je alles al toepast wat in hoofdstuk 1 staat, heb je de prijs van het boek al terug verdiend.

“Oorspronkelijk kom ik uit Bornem, door mijn nieuwe relatie ben ik in Minderhout terecht gekomen,” steekt ze van wal. “Ik werk op dit ogenblik bij Tomeco. Dat is een groep van tuinders op de veiling van Hoogstraten. Wij kweken vooral tomaten, komkommers en paprika’s. Ik hou me daar bezig met de voedselveiligheid. Mijn collega en ik houden alles in de gaten of er qua normering, kwaliteit en certificering alles in orde is. Ik heb een economische opleiding gedaan, maar heb nadien ook nog een opleiding banketbakker gedaan aan het PIVA. Vandaar wellicht dat ik in de voedingssector ben terecht gekomen. De culinaire wereld loopt als het ware als een rode draad door mijn leven.”

Budgetcoach

“In mijn vorig werk zat ik in de sales en was dus heel veel op de baan. Ik betrapte me erop dat ik mijn collega’s altijd tips gaf hoe en waar je producten goedkoper kon vinden. Ik begon een website www.leefzuinig.be waar ik al die tips kon opzetten. Later ben ik gaan werken bij CAW de Kempen waar ze werken met budgetcoaches bij mensen die in schuldbemiddeling zitten. Als coach begeleid je mensen om hun de vaardigheden bij te brengen in het beheren van hun gezinsbudget. Ook na het traject, als de mensen terug op eigen benen staan, is het belangrijk om hen te blijven volgen, tips te blijven geven want vaak loopt het terug mis wanneer die begeleiding stopt.

Ik vond dat allemaal super interessant om te doen, dat gaf me echt zo veel energie. Vele mensen contacteerden me om me te bedanken voor de vele interessante tips, bij velen heb ik de ogen laten opengaan in hun bestedingsgedrag. Er waren mensen die mij lieten weten dat ze maandelijks 200 euro konden besparen door de tips die ik hen aanreikte. Die reacties waren echt heel betekenisvol voor mij. Soms ook schrijnende voorbeelden van mensen die hun rekening niet meer konden betalen en waarvoor ik dan een betalingsplan of de nodige stappen uitdokterde om hier toch aan te kunnen voldoen. Ik zeg nooit wat ze moeten doen, maar door de juiste vragen te stellen komen ze zelf wel tot een goed antwoord.

Wat later werd ik gecontacteerd door de krant De Standaard voor een column over zuinigheid of gierig zijn. En weer later werd ik gebeld door de Standaard Uitgeverij om hierover een boek te schrijven. We zaten toen echt in een spiraal van corona, stijgende energieprijzen, inflatie. Een onbehaaglijke tijd. En dan is een boek over besparingstips natuurlijk wel interessant…!”

Klare kijk

Zo zag “Slim besparen” het levenslicht. Het is niet alleen een boek over besparen, de subtitel is niet voor niets ‘krijg een klare kijk op je financiën en haal meer uit je geld’.

“Beginnen doe ik met je persoonlijke financiën. Veel mensen weten totaal niet wat ze uitgeven per maand. Ik geef ook uitleg over een

spaarbuffer aanleggen en een spaardoel. De rest van het boek bestaat uit twaalf thema’s. Dat is gedaan omdat er twaalf maanden in een jaar zijn, zo kun je elke maand focussen op een ander thema. Boodschappen vormen het eerste thema dat aan bod komt. Ik noem boodschappen het laaghangend fruit, want ik ben ervan overtuigd dat je daar het meeste mee kunt besparen. En wees maar overtuigd dat iedereen kan besparen met zijn winkelkarretje.”

Menuplanning

“Ik maak elke week een menuoverzicht. Ik kijk wat ik nog in huis heb, in de ijskast, in de diepvries, in de voorraadkasten en op basis daarvan ga ik winkelen. Ik let ook op hetgeen in promotie staat. Vermijd vooral om elke dag of meermaals per week naar de winkel te gaan. Onvermijdelijk koop je dan veel te veel in.

Tweeverdieners die thuiskomen van hun werk en geen goesting meer hebben om te koken bellen dan vaak naar takeaway.com of HelloFresh-maaltijdboxen. Dat zijn zeer kostelijke zaken. Ook supermarkten bieden eigen maaltijdboxen aan. Uit een Nederlands onderzoek bleek onlangs dat deze maaltijdboxen een goedkope oplossing waren

in je huishouden. Maar je moet weten dat Nederlandse supermarkten praktisch geen losse groenten en fruit aanbieden. Alles is daar verpakt per kg of per twee, per 6. Dat is wel heel anders dan hier in België.

Alles per stuk aankopen kan een enorme besparing opleveren. Bovendien zijn de producten in zo’n maaltijdbox niet van de beste kwaliteit. Hello Fresh koopt systematisch groenten op van de allerlaagste klasse. Vaak zie je dat ook wel als je zo een maaltijdbox van dichtbij bekijkt. Ik vind het toch erg belangrijk dat je maaltijd bestaat uit kwaliteitsvolle producten. Ik zal je een voorbeeld geven: voor ons gezin, bestaande uit drie personen, betalen wij dan 18 euro per maaltijd. En dat is best een vrij hoog bedrag.”

Financiële opvoeding

“Thuis praten over geld is ook erg belangrijk, het wordt bij heel veel mensen te weinig gedaan. Zelfs in de scholen wordt hierover erg weinig onderwezen. Mijn dochter zit in het vijfde jaar economie en het is rampzalig hoe weinig er daar gepraat wordt over dit thema. Wat moet dat dan niet zijn bij leerlingen die in het beroepsonderwijs zitten? Zij moeten toch ook als ze de school verlaten een lening of een krediet aangaan, of sparen of beleggen,… Kortom financiële opvoeding komt veel te weinig aan bod zowel thuis als in het onderwijs.”

Andere thema’s gaan over onder andere mobiliteit, energie en ontspanning. “Dat laatste heb ik heel breed opgevat. Ontspullen vormt een apart hoofdstuk. Iedereen heeft wel kleding in huis die niet meer gedragen wordt en apparaten die je niet meer gebruikt. Een airfryer of een sapcentrifuge zijn daar treffende voorbeelden van. De kleding kun je verkopen op Vinted en de toestellen op een tweedehandssite. Voor gezinnen met kinderen of studenten is er ook een hoofdstuk.”

Positief oogpunt

Els heeft het boek geschreven op basis van haar eigen ervaringen en inzichten. “Alles wat in het boek staat, passen we thuis in ons gezin toe. Ik ben er absoluut van overtuigd dat het merendeel van de mensen iets kan doen met de besparingstips in het boek. Zuinig leven betekent niet dat je als een vrek of gierig moet gaan leven. Bekijk het, net als ik, vanuit een positief oogpunt.”

‘Slim besparen’ van Els Van den broeck is uitgegeven bij Manteau. Het boek kost 19,99 euro en is in elke boekhandel en online te krijgen. Je leest ook meer van haar via www.leefzuinig.be - Instagram: @leefzuinig (pm)

Autobanden René Van Hasselt

Langenberg 15 2323 Wortel

Tel. 03 314 57 32

GSM 0477 30 71 22 www.autobandenvanhasselt.be

AANKOOP ALLE WAGENS EN MOBILHOMES

steeds de beste prijs !!

Alle merken jong en oud, ook met schade en veel km's, ook met rode keuringskaart, bestelwagens, vrachtwagens, 4x4's, luxewagens en minibussen. Snelle afhandeling - tel. 0473 31 85 58

Nog eens vierenzeventig woonheden op de brouwerijsite

Hoogstraten doet zijn betonreputatie

alle eer aan

BOUWPROJECT Het lijkt een maandelijkse rubriek ‘Bouwen in het centrum van Hoogstraten’ te worden, maar dat is het niet. Na het reeds goedgekeurde project ‘Bloemenhof’ met 38 wooneenheden en de aanvraag voor het bouwen van 139 wooneenheden bij de Salm-Salmmolen (DHM maart 2023 nr. 445), loopt er nu een openbaar onderzoek voor het bouwen van 74 wooneenheden op wat we de Brouwerijsite noemen. En dat alles aan dezelfde noordkant van het stadscentrum.

Als we goed tellen gaat het in totaal over het bouwen van 227 appartementen en 24 grondgebonden woningen. Omdat deze projecten alle drie in het centrum van Hoogstraten liggen en ook nog eens allemaal aan dezelfde noordkant, zal de impact op mobiliteit groot zijn - hoezeer alle betrokken projectontwikkelaars ook anders beweren. Voor de drie projecten samen voorziet men 344 ondergrondse en 43 bovengrondse parkeerplaatsen. Je mag er niet aan denken wat er gebeurt als die tijdens de piekuren grotendeels samen vertrekken.

Maar zo ver is het nog niet. Naar we vernemen gaf het schepencollege een negatief advies voor het project bij de molen. Je weet echter nooit of de lange arm van de projectontwik-

kelaars tot bij de provincie reikt. Voor het project bij de molen moet het provinciebestuur immers de bouwvergunning afleveren, dit in tegenstelling tot de goedkeuring van de Brouwerijsite waarvoor het schepencollege bevoegd is.

Slopen en bouwen

De bouwaanvraag voor de brouwerijsite die nu voorligt, wordt ingediend door BREW2320 (Coenegrachts) en JAROMA bv Kambalastraat 14 te Antwerpen (Louis Van Wellen en Jef Huet).

Na het slopen van twee woningen in de Tinnenpotstraat (nr. 3 en nr. 5) en van een oude

schuur in het binnengebied, ontstaat er een bouwplaats van 0,96 ha. Vanaf de Tinnenpotstraat wordt het perceel verder begrensd door het als monument beschermde brouwershuis langs de Vrijheid, de voormalige mouterij / brouwerij, waarvoor reeds een restauratie en renovatieaanvraag is ingediend (zie DHM april 2023 nr. 446) en een reeks appartementen langs de Brouwerijstraat.

De aanvraag heeft betrekking op het bouwen van 68 appartementen en 6 grondgebonden woningen in vier blokken: in gebouw A komen 37 appartementen, met twee ingangen voor evenveel circulatiekernen; in gebouw B komen 28 appartementen, ook met 2 circulatiekernen; in gebouw C komen 3 grondgebon-

Het inplantingsplan met links onder de gerestaureerde mouterij, twee appartementsblokken (A en B) en twee eerder bescheiden gebouwen langs de Tinnenpotstraat (C en D)

den woningen; in gebouw D komen 3 grondgebonden woningen en drie appartementen boven de inrit van de ondergrondse garage.

Omdat er op ca 0,96 ha dus 74 wooneenheden voorzien worden, vertegenwoordigt dit een bouwdensiteit van 77 wooneenheden per hectare. Deze verhouding past, volgens de opdrachtgever, perfect binnen de beleidsmatig gewenste ontwikkelingen inzake duurzaam ruimtelijk rendement.

Die bouwdensiteit bereikt men omdat de bouwvolumes langs de Tinnenpotstraat beperkt zijn en er bij de ingang daar een relatief grote groenzone voorzien is. Achteraan op de site, tussen het brouwershuis en de appartementen langs de Brouwerijstraat wordt het drummen en ligt het aantal wooneenheden per ha merkelijk hoger.

Autovrij

Nog volgens de opdrachtgever versterkt het project het kerngebied en ondersteunt het de open ruimte van de gemeente, omdat door verdichting de druk op woonontwikkeling in de niet-woongebieden vermindert. Dat is wellicht inderdaad zo, op voorwaarde dat de projectontwikkelaar(s) echt zuiniger wordt (worden) bij het aansnijden van open ruimte - en gelet op alle recente ontwikkelingen, is dat nog maar de vraag.

De twee gebouwen (C en D) langs de Tinnenpotstraat sluiten architecturaal aan bij het type woningen in die straat, namelijk vooral vrijstaande eensgezinswoningen tot twee bouwlagen onder een hellende dakverdieping.

De inrit van de parkeergarage voor alle appartementen bevindt zich in gebouw D. In deze

ondergrondse garage, die de vier woonblokken verbindt, is plaats voor 123 wagens. Door het plaatsen van paaltjes tussen de woningen langs de Tinnenpostraat, wordt de eigenlijke site autovrij. Die paaltjes kunnen weggenomen worden door de hulpdiensten en bij de verhuis van een van de bewoners.

De zwakke weggebruiker kan de site overigens ook bereiken of verlaten langs de Mouterijstraat, die uitgeeft in de Karel Boomstraat, en langs een wegenis naar de Vrijheid naast krantenwinkel de Kiosk.

De privaat aangelegde wegenis op de site krijgt echter een openbaar karakter door het vestigen van een eeuwigdurende erfdienstbaarheid van doorgang. Die erfdienstbaarheid moet goedgekeurd worden door de gemeenteraad, maar maakt deel uit van de vergunningsaanvraag.

Vier hoog

In het binnengebied refereren de gebouwen A en B naar deze in de onmiddellijke omgeving. In de Mouterijstraat is een woonproject van drie gebouwen met vier bouwlagen, waarvan de bovenste verdieping de schijn geeft van een hellend dak. Langs de Brouwerijstraat staan ter hoogte van de bebouwing op de brouwerijsite, twee meergezinswoningen met een bouwhoogte van vier bouwlagen, waarbij de vierde bouwlaag soms teruggetrokken is.

Volgens de projectontwikkelaars vervolledigt het project de bestaande residentiële ontwikkelingen in de omgeving. De gerestaureerde mouterij / brouwerij, waarvoor reeds een restauratie en herbestemming is goedgekeurd, sluit daar ook perfect bij aan.

In het uitgangspunt van het ontwerp voor-

Links de tot horecazaak gerestaureerde mouterij, rechts blok B met 28 appartementen en centraal gebouw A met 37 appartementen

Zicht op de Tinnenpotstraat. De ingang van de ondergrondse parking is geïntegreerd in het gebouw links naast de wegenis in de autovrije site.

zien de opdrachtgevers verder het maximaal behouden van de bestaande bomen. Voor elke gerooide boom wordt er minimaal één nieuwe boom aangeplant. De parkeerkelder ligt zoveel als mogelijk onder de gebouwen. Zo blijft er voldoende volle grond over om nieuwe bomen te planten. Daar waar het ondergronds volume buiten de bebouwing reikt wordt een voldoende diepe grondkoffer voorzien waardoor men een ‘kwalitatieve groene inrichting’ van het bovengronds onbebouwde gedeelte kan aanleggen.

Naast het steeds meer verdwijnen van de laatste stukken open ruimte in het centrum, de explosief groeiende appartementisering en de hiermee samenhangende toenemende mobiliteitsdruk, is er nog een vierde bedenking bij deze evolutie. Als we vaststellen hoe vlug alle appartementen verkocht worden aan meestal iets oudere inwoners van eenzelfde generatie, wordt Hoogstraten centrum binnen afzienbare

tijd één groot rusthuis… Stop de bouwwoede, zo klonk het op onze voorpagina niet zo lang geleden. Het bleek een zorg die vele van onze lezers delen. Maar

de realiteit is anders. Hoogstraten blijft zijn jammerlijke reputatie van ‘betonhoofdstad’ alle ‘eer’ aandoen. (fh)

Gebouwen A en B

Gebouw B met 28 appartementen

vrijdag & zaterdag open vanaf 19 uur, zondag vanaf 14 uur

VAN HEMELEN BVBA

maak een afspraak in onze toonzaal met tal van badkameropstellingen

God gaf aan mij de legkaart van mijn leven Als stukjes speelgoed in een kinderhand.

De doos met het voorbeeld heeft hij niet gegeven.

Ik vind niet meer dan de hoekjes en de rand

Daar binnen in zie ik alleen maar kleuren

Ook stukjes zwart, en stukjes wolken wit.

Deborah De Ridder werkt met kinderen in een musicalkamp in Meerle

MUSICAL In augustus kunnen kinderen via Vlieg-Uit Zomervakantie 2023 in Meerle weer deelnemen aan een musicalkamp. Dit kamp, het derde jaar op rij, is een organisatie van de vzw Musicalifragilistic. Deze exotische naam vindt zijn oorsprong in de musical ‘My Fair Lady’ met de ondertussen beroemde tongbreker ‘Super-Cali-Fragilistic-Expialidocious’. Een van de drijvende krachten erachter is de in Meerle wonende Deborah De Ridder. Een gerenommeerde musicalster te zijn die al sedert haar 9e op de bühne staat en een indrukwekkend aantal grote rollen gespeeld heeft in grote musicals in België en Nederland. Zingen kan ze dus als de beste. Hoog tijd om haar even te laten praten.

Annie

Deborah De Ridder, geboren in Mortsel maar opgegroeid in Schoten was al op jonge leeftijd gek van zingen, dansen en acteren. Toen haar opa in de krant een oproep zag voor liefhebbers om mee te doen in de musical Annie, een professionele productie van Het Koninklijk Jeugdtheater (nu Het Paleis) deed ze mee. En na enkele auditierondes werd ze één van de drie Annies.en meteen werd de kiem geplant voor haar latere leven.

“Het was natuurlijk nog puur liefhebberij voor mij tussen allemaal professionele volwassen artiesten, maar ik deed het bijzonder graag. Aan later dacht ik nog niet. Voor de middelbare school ging ik naar Vita et Pax in Schoten, naar de Latijn-Griekse. ‘Als je het kan, waarom zou je dat niet doen’, zeiden mijn ouders. Maar in het 5e jaar mocht ik meespelen in de eerste musical van Studio 100 - Sneeuwwitje en was het voor mij genoeg geweest. Ik wilde naar de kunsthumaniora, richting Woordkunstdrama. Met frisse tegenzin gaven mijn ouders toe. Na mijn humaniora volgde ik de richting Musical aan het conservatorium in Brussel. Een jaar

later verkaste ik naar het Brabants Conservatorium in Tilburg, richting Muziektheater. Daar had ik het gevoel meer uitgedaagd te worden en dus meer bij te leren.”

Hoofdrollen

“Tijdens het laatste jaar in Tilburg kon ik opnieuw meespelen in de herneming van Sneeuwwitje van Studio 100. Na mijn studies speelde ik in diverse producties voor verschillende productiehuizen. Voor de musical Rembrandt verkaste ik een jaar naar Amsterdam. Het was een grote Nederlandse productie in het beroemde theater Carré, ik heb er fijne herinneringen aan!”

Ze speelde ook rollen in Daens, Grease, Kuifje: De Zonnetempel, De drie biggetjes, Dracula, Sneeuwwitje, King and I (Koninklijk Ballet van Vlaanderen), Op 3 juni 2009 won ze het VTM-programma “Op zoek na Maria”, waarmee ze de hoofdrol kreeg als Maria in The Sound of Music.

Nadien volgden hoofdrollen in zowat alle grote musicals die in Vlaanderen opgevoerd

werden: Evita, Domino (van Clouseau), My Fair Lady, Jekyll and Hyde, Fiddler on the Roof, Sacco & Vanzetti, Roodkapje, Sweeney Todd, Oliver, Tell me on a Sunday. “Ik speelde ook in een nieuwe versie van Annie, maar dan de rol van Miss Hannigan, de verbitterde en alcoholverslaafde bazin van het weeshuis. Heel plezant, het moeten niet altijd prinsessen zijn. Een paar jaar geleden speelde ik ook Grace Farell in Annie. Daarmee speelde ik in die musical alle vrouwenrollen die er gespeeld kunnen worden.”

Tussendoor was Deborah in diverse rollen te zien in meerdere VTM-reeksen; Familie, Ella, Zone Stad, David, Wittekerke . Ze toerde ook in Europa als soliste in de concerttour Disney in Concert. Toen ze meespeelde in de musical Cinderella woonde ze enkele maanden in Singapore.

Deborah met dochtertje Dietske

“In musicalland zijn er veel mooie vrouwenrollen te verdelen”

In The Sound of Music speelde Deborah de rol van Maria in 2009.

CULTUUR

Musicalifragilistic

“Er zijn niet altijd musicalproducties, maar ik wil zo veel mogelijk aan de slag en dus doe ik naast musicalwerk ook nasynchronisatiewerk voor films en series, voice-over voor reclamehuwelijksmissen zingen, lesgeven, af en toe een regie, kofferbakconcerten, … Daarnaast word ik ook regelmatig gecontacteerd om met harmonieorkesten te zingen.

Ondertussen had mijn broer David de vzw Musicalifragilistic opgericht, waar ik samen met mijn andere broer Tim regelmatig voor werk. Tim studeerde regie aan het RITS en dat werkt goed samen. Het doel van de vzw is musical, theater, muziek, film te laten beleven door een breed publiek, kinderen en volwassenen. De eerste workshop was in Wilrijk, al 7 jaar geleden. Ondertussen organiseren we musicalkampen in Merksplas, Lille, Temse, Wilrijk en Hoogstraten. Voor die kampen doe ik vooral het organisatorische deel. Locaties en materiaal regelen, docenten zoeken en ook dikwijls de regie.”

Naar Meerle

“Met corona viel de cultuursector zowat stil en was er dus ook geen musicalwerk meer. We zijn toen wel met de vzw in woonzorgcentra gaan zingen en organiseerden onder meer kofferbakconcerten. Dat was zo fijn!

Ondertussen werd mijn eerste dochter Lotje geboren en verhuisden we van Antwerpen naar Meerle. Mijn partner Marnix werkt als geluidstechnicus in Amsterdam en nu in Dordrecht, vanuit Antwerpen is dat toch een hele verplaatsing. Op onze zoektocht naar een plek tussen Antwerpen en Amsterdam / Dordrecht kwam dit huis in Meerle op onze radar en het beviel ons hier meteen. Het was wel een beetje aanpassen, van de drukke stad naar het rustige Meerle. Maar het is goed zo, De oudste dochter gaat hier naar school en vorig jaar is ons tweede dochtertje Dietske geboren.

Met het musicalwerk is het ondertussen wat rustiger. Twee jonge kinderen combineren met langlopende producties gaat niet. Dan zou ik mijn kinderen nooit zien aangezien je werkt op uren en dagen wanneer de kids juist thuis zijn. Ik kies nu dus vooral voor mijn gezin, en ga dus voor korte producties en korte opdrachten. Later wanneer de kinderen wat groter zijn, hoop ik toch terug de draad te kunnen oppikken in langlopende musicalproducties. Sowieso zijn er tot je 40ste veel mooie vrouwenrollen te verdelen in musicalland, erna zijn die mooie rollen helaas vaak minder voor het rapen. Ik wacht dus vol smart op de mooie omarollen die later nog op mijn pad mogen komen. Ik ga wel rond de kerstperiode in Antwerpen een productie spelen, een bewerking van het Scrooge verhaal waarin ik de vrouwelijke hoofdrol zal vertolken.”

Domino was gebaseerd op liedjes van Clouseau, Deborah nam de rol van Domino voor haar rekening.

Musicalkampen

“Toen we hier geïnstalleerd waren, zag ik dat de jeugddienst van de gemeente tijdens de vakantie veel activiteiten organiseert voor kinderen en jongeren. ‘Waarom geen musicalkamp’, dacht ik, en dus nam ik contact op met

Het musicalkamp in Meerle

de jeugddienst. Dat werkte prima en resulteerde in een eerste kamp in Meerle, 2 jaar geleden. Het was met ca. 60 deelnemers meteen een succes. Vorig jarig hadden we 90 deelnemers, verdeeld in 3 groepen. Dit jaar hebben we ook tijdens de paasvakantie een kamp gedaan in Wortel.

In augustus dus weer in Meerle, in de Klimtoren dit keer. We delen de groep op per leeftijd en alle groepen krijgen 5 dagen lang zang, dans en drama. Kinderen en jongeren t/m 15 jaar zonder én met ervaring kunnen aan ons kampje meedoen. Ervaren docenten en artiesten leren hen de kneepjes van het musicalvak. Goesting in dans, zang en toneel is het enige wat telt!

De jongste deelnemers vanaf 6 jaar van ons kamp gaan ook knutselen en spelen tussendoor ook spelletjes. En hun knutselwerkjes gebruiken ze in de liedjes die zij op vrijdag zullen performen. Soms wordt het kamp op vrijdag gefilmd en nemen ze hun liedjes ook nog eens apart op qua stem. Nadien krijgen ze dan allemaal een link doorgemaild zodat ze thuis naar hun filmpjes kunnen kijken samen met familie en vrienden. Maar we kunnen er ook voor kiezen om op vrijdag een live toonmoment te houden voor ouders en broers en zussen. Beide opties zijn steeds leuk en spannend voor kids én leerkrachten.

Ze werken allemaal aan losse musicalnummers aangezien ik graag heb dat ze van verschillende stijlen van het musicalgenre proeven. Af en toe kan er ook wel eens een toneeltekst of een dialoog gebracht worden tussen de liedjes door. Het hangt er allemaal een beetje vanaf.

Van zodra wij een goed beeld hebben over het mogelijke aantal deelnemers beslissen wij met alle docenten samen wat we gaan aanleren op het musicalkamp.”

Kinderen en jongeren die dromen van een loopbaan als die van Deborah weten alvast waar ze in de vakantie terecht kunnen… Praktisch: Musicalkamp in Meerle - van 21/08/2023 tot 25/08/2023 in de Klimtoren. Inschrijven via de jeugddienst van de gemeente Hoogstraten - VliegUit zomervakantie 2023 - www.hoogstraten.be/node/12841 (jaf)

Centrale verwarming

Vloerverwarming

Sanitaire installaties

Gasinstallaties

Warmtepompen

Airconditioning

Epelteer 27 - 2320 Hoogstraten 0495 24 24 11

wm.installatiebedrijf@telenet.be wm-installatiebedrijf.be

het kind slaapt

op zijn rug

armen wijd

zijn kleine borstkas

gaat op en neer

de mond licht geopend

nauwelijks beroer ik zijn wang

streel hem met mijn lippen

zijn adem: zoete kersen

belofte van een allereerste lente

DIC H TERL IJKE

VRIJ HEID

marleen

Deborah als bedelares in Sweeney Todd in 2019

Een fraaie greep uit de programmaboekjes van de musicals waarin Deborah speelde.

Moeten we ons zorgen maken over de zorg?

ZORGSECTOR TEWERKSTELLING Goed 3 jaar geleden, in maart 2020, werden de Belgen opgeroepen elke avond om 20 uur te applaudisseren voor de mensen in de zorg, die in de frontlinie stonden in de strijd tegen de verspreiding van het coronavirus. De eerste weken werd de oproep massaal opgevolgd en het leverde mooie beelden in de media op. Daarna kwamen de verhalen van de horror in de afdelingen intensieve zorgen van de ziekenhuizen, in de woonzorgcentra. Ook de heldenverhalen van artsen, verplegenden en andere zorgverstrekkers. Of de blijken van waardering voor de vele vrijwilligers in de vaccinatiecentra.

Beleidsmakers zwoeren dure eden dat er, zodra de coronacrisis bedwongen zou zijn, werk zou worden gemaakt van de herwaardering van het beroep van zorgverlener. Dat hun statuut, de verloning, de arbeidsomstandigheden voortaan de aandacht zouden krijgen die ze verdienden. Ze zouden beloond worden voor hun tomeloze inzet, kortom. En er zou eindelijk werk gemaakt worden van het aanhoudende personeelstekort en van een behoorlijk financiering van de instellingen.

Helaas, driewerf helaas. Het applaus stierf langzaam uit en met het verdwijnen van het acute gevaar van de covid-epidemie en het oef-gevoel dat de economie de crisis goed had doorstaan, verdwenen de beloften naar de achtergrond. Ze raakten bedolven in de discussies over begrotingstekorten en bezuinigingsplannen van zowat alle overheden. Buiten de terugkerende vaststelling van de ontzettende personeelstekorten in zowat alle sectoren van

de zorg, viel er weinig nieuws te rapen. Over mogelijke oplossingen, een beter statuut en een betere verloning voor de zorgverleners werd niet langer gerept. De ‘Helden van de zorg’ werden in pijnlijke politieke discussies afgescheept met een éénmalige premie of godbetert een ‘ecocheque’.

Daarmee wordt gestaag verder gezaagd aan de poten van wat toch altijd één van de terecht meest gekoesterde poten van ons maatschappelijk bestel en welvaartsmodel is geweest. Zo wraakroepend als in Groot-Britannië, waar opeenvolgende regeringen de eens als nationale trotse aanziene National Health Service zo kapotbezuinigd hebben dat ze op instorten staat, is het nog niet. Maar goed staat de sector er niet voor, en dat baart heus wel zorgen.

De signalen blijven knipperen. De wachtlijsten worden nog steeds langer, verpleegkundige is knelpuntberoep nr. 1, de onderwijs-

inspectie is kritisch voor de verpleegkundige opleidingen in het middelbaar, de tewerkstellingsproblematiek noopt tot crisisingrepen. Onze overheid mag hier niet langer blind en doof voor zijn.

De Hoogstraatse Maand houdt het graag in de aandacht en daarom gingen we praten met de mensen die er het meest over te vertellen hebben. Zorgverleners die dagelijks in diverse sectoren van de zorg aan de slag zijn. En misschien verbaast het, maar ondanks de enorme problemen blijven in de verhalen de positieve geluiden doorklinken. Het sterkt de hoop en geeft de burger moed! En het versterkt onze oprechte bewondering voor de betrokkenen op de werkvloer.

Met deze gesprekken is het verhaal niet uitverteld, we beloven het te blijven volgen. (jaf)

Heidi en Els van de groep ‘Een en al Zorg Thuisverpleging’

VERPLEEGKUNDIGE THUISZORG Meer dan 30 collega’s verpleegkundigen nodigde Heidi Van Otten uit om mee te komen babbelen over de huidige problemen en werkdruk in de zorgsector, want ze deed het niet graag alleen. Els Koyen was de enige die kwam opdagen, anderen hadden hier geen tijd voor. Heidi en Els, met 18 en 17 jaren op de teller in de thuiszorg, wisten in het WZC perfect te duiden met welke problemen ze te kampen hadden in onze snel veranderende wereld met steeds grotere zorgnoden.

Heidi Van Otten, 43 jaar, werkte eerst 5 jaren in UZA in Antwerpen en is nu al 18 jaar aan de slag als zelfstandige verpleegkundige in de groep ‘Een en al Zorg’. Ze is gehuwd met Danny Michielsen en heeft 3 zonen: Niels (19 jaar), Jens (18 jaar) en Mats (12 jaar).

Els Koyen begon haar carrière bij het Wit-Gele Kruis en werkt al 17 jaar bij dezelfde groep. Ook zij is zelfstandige verpleegkundige, gehuwd met Ben Lauryssen en moeder van Thomas (17 jaar) en Lenthe (15 jaar).

Pittige dagen

“Wij hebben een superleuke job om te doen, het zijn allemaal schatjes,” zo steken zij van

Het zijn allemaal schatjes

wal. “Wij werken met 9 in een groep die we ‘Een en al Zorg Thuisverpleging’ hebben genoemd en we werken in de regio Hoogstraten, Minderhout, Meer, Meerle en Meersel-Dreef. Raar dat Wortel er niet bij is, dat is organisch zo gegroeid.

We vergaderen geregeld en we gaan ook frequent naar een bijscholing waar we ook vele andere collega ’s tegenkomen uit de regio. Met COVID waren er minder contacten en ontstond er een WhatsApp groepje zodat we op de hoogte bleven van wie wat deed.

Iedereen heeft het altijd heel druk en dikwijls konden we wel eens patiënten doorgeven, maar dat zit er de laatste tijd niet meer in. Integendeel, het is al gebeurd dat we iemand moesten weigeren omdat het anders niet meer haalbaar zou zijn.

Wij kijken niet op een uurtje meer en ieder heeft zowat zijn eigen schema, eigenlijk moeten we elke dag werken tot iedereen alle zorgen heeft gekregen, maar gemiddeld begint onze werkdag om 7 uur. Om 12.30 uur stoppen we en in de namiddag pakken we de draad weer op - dikwijls tot 10 uur. Dat zijn toch wel pittige dagen. In onze planning hebben we vrije dagen, maar we moeten dikwijls inspringen voor collega’s.

”Zullen wij later nog dezelfde zorg krijgen?”

We hebben een goeie groep en we helpen mekaar. Zoals nu op dit ogenblik want 2 van onze medewerkers zijn in bevallingsverlof. Normaal zou je deze 2 personen moeten kunnen invullen met een interim, maar die vinden we niet. Begin maar te zoeken, weinig of geen kans. Er komt wel een vraag om stagiaires op te leiden maar als groep hebben we beslist om dit niet meer te doen. In de thuiszorg is het persoonlijk contact met de patiënten te belangrijk, vinden we.”

Zwaarder

“Wat onze job de laatste tijd veel zwaarder heeft gemaakt is het groeiend aantal patiënten die palliatieve zorg nodig hebben. Meer mensen dan vroeger willen langer thuis blijven, dat is mooi en ook hun onkosten zullen veel lager zijn, ook dat is mooi meegenomen. Voor ons wordt de druk evenwel groter en men vraagt ook extra dingen. Ons takenpakket is uitgegroeid tot een onrealistisch grote opsomming van allerlei wensen. Mensen vragen geregeld om bijvoorbeeld de rolluiken te openen en te sluiten, koffie te zetten, boterhammen te smeren enz. We moeten dit afblokken, maar daar hebben we het bijzonder moeilijk mee…

Ook het beroep van huisdokter is een knelpuntenberoep en werd in de loop der jaren anders ingevuld. Huisbezoeken gebeuren veel minder. Daardoor moeten wij soms de bloeddruk nemen, een saturatie en glycemie uitvoeren (het meten van de zuurstof en de suiker in het bloed). We doen dat wel als dat op dat moment nodig is, maar we kunnen dat niet systematisch doen wanneer er geen andere zorg nodig is. Daar zijn geen nomenclatuurnummers voor en daar worden wij dus ook niet voor vergoed. Het wordt dikwijls gewoon verwacht, de verpleegster zal dat wel doen.

Een groeiend aantal patiënten heeft palliatieve zorg nodig

Covid heeft er ook voor gezorgd dat we dikwijls beslissingen moeten nemen over wat de patiënt moet doen. De dokter kan niet komen en dan wordt ons om raad gevraagd over welke beslissing er moet worden genomen. We hebben gelukkig een heel goeie relatie met de huisartsen waarmee we communiceren, maar de huidige situatie legt wel extra druk op de zorg. Er zijn zelfs mensen zonder huisarts. Naar wie moeten we dan bellen? Dat wordt

dan de wachtpost, maar daar is de druk ook heel hoog en die geven de voorrang aan de meest dringende zaken.”

Schrik

“Toch hebben wij een geweldige job. Eigenlijk gaan we nooit werken, we gaan hobbyen, zo voelt dat aan. Na een paar vrije dagen is er soms een kleine drempel, maar een keer je bij iemand binnenstapt, heb je niet meer het gevoel dat je aan het werken bent.

Waarom zijn er dan te weinig mensen die voor een beroep in de zorg kiezen? Dat zal wel te maken hebben met de onregelmatige uren en met het werk in de weekends. Dat vinden jongeren een probleem schijnbaar. Wij zijn al anciens in dit beroep, wij weten dat we er ’s morgens gewoon weer moet zijn, ook na een feestje. In het weekend werken

hoort er gewoon bij, vinden wij. De jeugdige medewerkers pakken het iets anders aan. Jongeren durven sneller iets afblokken. We hebben toch wel wat schrik voor de toekomst. We denken er dikwijls aan dat wij misschien nooit de zorgen zullen krijgen dan die we zelf hebben gegeven…”

Beide dames spreken met overtuiging over hun werk. Er volgen nog een paar mooie verhalen over herkend worden in het rusthuis, warenhuis of elders, door mensen die ze ooit verzorgden, de lange babbels die ze dan doen en de dankbaarheid die ze ervaren. Het maakt dat je met bewondering luistert naar hun getuigenis. Ik kan dan ook alleen maar dankbaar zijn voor de tijd die ze voor dit gesprek hebben vrijgemaakt. En wat brengt de toekomst? Het is een oprechte bezorgdheid die we wel moeten delen! (rob)

Abonnement tot eind 2023?

Wil je bijblijven?

Schrijf dan € 16,- over en ontvang de 6 resterende nummers in 2023

Doe dit vóór 10 mei mét vermelding van je naam en volledig adres naar: BE34 7512 0801 1890 t.a.v. De Hoogstraatse Pers bvba, Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten En wij doen de rest, tot het eind van ‘t jaar!

Voor meer info: www.demaand.be/abonneren

Lieve Adams (links) naast Els en Heidi. Lieve was de enige stagiaire ooit en werkt ondertussen al 10 jaar in het team. Samen vormen ze een onderdeel van het diabetesteam Hoogstraten waar we binnenkort meer over zullen horen. Het initiatief werd vlak voor corona opgestart en wanneer er opnieuw wat rust komt willen ze hier weer mee aan de slag gaan. https://www. diabetesteamhoogstraten.be/

Het is al gebeurd dat we iemand moesten weigeren

Ann Michielsen van Ferm - Thuiszorg

”Later zullen we mekaar moeten voorthelpen”

BEJAARDENHELPER THUISZORG Toen ze na het 6e leerjaar in Meerle naar de middelbare school in Hoogstraten trok had Ann Michielsen in de verste verte niet gedacht dat ze later in de zorgsector zou gaan werken. Ze koos immers voor de Landbouwschool, uit oprechte interesse. Het draaide anders uit en ondertussen is ze 31 jaar werkzaam in de Thuiszorg van Ferm. Met heel veel enthousiasme én voldoening, zo leert ons haar verhaal.

DHM: Waarom de landbouwschool?

Gewoon, omdat ik dat graag wou doen. Ik heb het zes jaar met veel plezier gedaan en ben nooit met tegenzin naar school gegaan. Ook de stages vond ik heel leuk en na 6 jaar haalde ik mijn diploma. Maar helaas stonden ze toen niet meer op ons te wachten voor een job en wij hadden thuis niets met land- of tuinbouw te maken. Het was de tijd dat de eerste buitenlandse weknemers hier verschenen: Polen en Portugezen. Die waren flexibeler en zeker ook goedkoper.

DHM: Wat dan?

De ‘gezinshulp’ was een richting die al snel op mijn radar stond. Je kon meteen na je middelbare school aan de opleiding beginnen. In juli ging ik op gesprek en in september kon in met de opleiding starten bij wat toen nog de Landelijke Thuiszorg heette, nu dus Ferm Thuiszorg. Het was een heel praktijkgerichte opleiding van één jaar. Al na 3 maanden begonnen de stages in respectievelijk bejaardenzorg in een rusthuis, kinderzorg en gezinshulp. Dat laatste was het eigenlijke doel. Na mijn opleiding ben ik meteen aan de slag gegaan. Nu goed 30 jaar geleden…

Belangrijker

DHM: Wat was je opdracht?

Thuiszorg bij mensen aan huis. De doelgroepen waren gezinnen en ouderen met zorgnood. Ik heb het grootste deel van mijn loopbaan bij ouderen gewerkt, af en toe maar bij gezinnen. In het begin was dat nog een hele dag van 8 uren op dezelfde plek, soms zelfs 3 dagen op een week. Vooral bij gezinnen, bv als de moeder van een gezin een heelkundige ingreep had ondergaan. Dat was meestal voor een welbepaalde tijd, dat wist je ongeveer vooraf.

Bij ouderen was het meer permanent en die doelgroep is voor mij altijd belangrijker geworden. Er zijn klanten waar ik wel 10 jaar gekomen ben. Meestal eindigt mijn opdracht als ze naar het woonzorgcentrum verhuizen.

Ouderenzorg is met de tijd belangrijker geworden, omdat de mensen op steeds latere leeftijd naar een zorginstelling verhuisden, ze bleven veel langer in eigen huis wonen.

Belangrijker niet alleen omwille van daarmee gepaard gaande zorgnood, maar ook omdat heel wat alleenstaanden vereenzaamden. Sommigen die minder goed te been waren maar voor de rest gezond, kwamen amper buiten, niet verder dan ket koertje. Met hen ging ik dan naast de zorg in huis een toertje wandelen, of samen boodschapjes doen. Daar hadden ze dikwijls meer deugd van dan dat hun huis spic-en-span was.

Een aanvaardingsproces

DHM: Zie je een evolutie in de zorgnoden, wat zijn de verschillen met vroeger?

De mensen zijn vooral ouder als ze zorg vragen. Ze wachten lang, soms te lang. Ze aarzelen om een vreemd iemand permanent in hun huis en leven toe te laten om hen bij te staan. Het heeft dikwijls te maken met het idee dat hun autonomie wordt aangetast, dat ze een deel van hun zelfstandigheid kwijt zijn. Dat is een aanvaardingsproces natuurlijk. Daarnaast moeten ze iemand toelaten in hun privé, in hun kasten en schuiven. Dat vraagt vertrouwen. Soms is dat er meteen, soms vraagt het enkele weken.

Ik probeer dat op te vangen door hen zoveel mogelijk te betrekken in wat ik kom doen. Samen werkjes doen die nog mogelijk zijn, samen koken. Dat schept al snel een band.

Ouderen hebben de neiging te lang te wachten om hulp te vragen. Soms moet hen eerst iets overkomen, zoals een kwalijke val of een ander ongelukje in huis. Op dat ogenblik wordt de zorgvraag dikwijls geïnstrueerd door de kinderen. Die hebben, omdat haast iedereen werkt, minder tijd voor mantelzorg.

DHM: Wordt iedereen met een zorgnood bediend?

Daar ben ik alvast niet zeker van. Dat hangt veelal af van de kinderen of de omgeving.

Kortere zorgtijd

DHM: Wat is juist je takenpakket? Dat wordt door de regioverantwoordelijke bepaald. Die komt ter plaatse als er een zorgvraag is en bepaalt aan de hand van een aantal criteria wat de noden zijn, wat dus onze taak is en hoeveel uren we daarvoor nodig hebben. Dat wordt uiteraard regelmatig geëvalueerd en indien nodig aangepast als de nood groter wordt.

Het hangt dus van klant tot klant af en van diens eigenlijke zorgnoden. Dat gaat van verpleegkundigen helpen om mensen te wassen en aan te kleden, tot haast het volledige huishouden. Toen ik begon, had ik meerdere plaatsen waar ik 8 uren naeen werkte. De zorgtijden zijn echter steeds korter geworden. Nu is 2 of 4 uren na mekaar eerder de norm. Soms zelfs maar 1 uurtje, iemand uit bed helpen en aankleden en zien dat ze hun ontbijt hebben. Mensen die daarna zelf verder kunnen en daarnaast poetshulp hebben. Dat is iets wat je meer ziet. Alles is doelgerichter, het

Mensen zelf hebben de neiging te denken dat ze het nog wel aankunnen.

Ann Michielsen: “Ik heb goede klanten waar ik graag kom!”

Op steeds latere leeftijd naar een zorginstelling

poetsen is voor ons beperkt tot de eenvoudige dingen. Het echte poetsen is verhuisd naar de dienstencheque-sector. Al heb ik het wel graag netjes opgeruimd als ik weg ga!

DHM: Is dat niet lastig, die korte werktijden?

Jawel, maar dat is niet het ergste, dat valt te organiseren. De lange ervaring helpt. Groot nadeel van die korte werktijden bij de klant is dat het gepaard gaat met veel over en weer gerij. Om ons van de ene klant naar de andere te verplaatsen, hebben we een kwartier. En dat is met het drukke verkeer soms niet meer haalbaar. Ons werkgebied omvat heel de gemeente Hoogstraten. Als je van de Loenhoutseweg naar Meerle moet, kom je op de spitstijden niet meer toe.

DHM: Hoe worden jullie aangestuurd?

Dat gebeurt door de regioverantwoordelijke die vraag en aanbod op mekaar afstemt en een werkplanning maakt. In Hoogstraten zijn we met 36 zorgverleners van Ferm. Einde van de week krijgen we een werkplanning voor de volgende week. Wijzigingen of bijkomende info krijgen we via de smartphone.

Op de werkplek zelf houden we een ‘werkschrift’ bij, waarin we informatie optekenen voor andere zorgverstrekkers of voor als je moet vervangen worden wegens vakantie of ziekte.

Sociaal contact

DHM: Doe je het graag?

(Heel beslist) Ja, heel graag! Anders had ik het geen 30 jaar blijven doen. Het enige dat me stoort zijn de vele verplaatsingen. Daar krijg ik stress van, niet van het werk zelf. Momenteel werk ik 4 dagen per week en heb ik een 8-tal plaatsen. Mijn grootste blok is 4 uren.

Fysieke uitdaging

DHM: Hoe zie jij de toekomst van de thuiszorg?

DHM: Heb je contact met je collega’s?

Eén keer per maand is er een zorgteam voor 2 groepen, waar de gang van zaken besproken wordt. En waar je een beetje kan ‘socializen’ met de collega’s. We zien die dus weinig hé. Dat is heel verschillend van andere jobs, waar je constant in connectie staat. Bij ons ligt het sociaal contact vooral bij onze klanten.

DHM: En is dat ook zo? Zeker, ik heb goede klanten waar ik graag kom. Het is een kwestie van empathie. De mensen in hun waardigheid laten, ook al hebben ze zorg nodig waar ze vroeger nooit aan gedacht zouden hebben. Dat evolueert ook. Er is ook in de thuiszorg meer en meer specialisatie. Sommige collega’s zijn opgeleid om met psychische gezondheidsproblemen, dementie… om te gaan. Bij hen kan ik terecht als ik bij mijn klanten met dergelijke problematieken te maken krijg. De coördinatie daarvan gebeurt door de regioverantwoordelijke.

DHM: Voel je je gewaardeerd voor wat je doet?

Eigenlijk wel ja. Zeker door de klanten en ook door hun families. Door de organisatie wat minder. Ik heb het er moeilijk mee dat de communicatie tegenwoordig hoofdzakelijk digitaal is. Dat vind ik niet prettig. Ik hou van een persoonlijk gesprek, dat je mekaar kan zien en horen. Maar dat is een teken van de tijd zeker?

Van de verloning en ondersteuning heb ik niet te klagen. Dat is allemaal prima geregeld. Ook als ik vakantie wil nemen wordt dat haast nooit geweigerd.

Wat ik me het meeste afvraag is of ik dezelfde zorg nog ga kunnen krijgen als ik zelf oud zal zijn en zorg nodig zal hebben. Ik zie weinig jonge mensen instromen. De huidige instroom komt van mensen die al een andere loopbaan gehad hebben, die zelf de middelbare leeftijd hebben. De meeste jongeren willen verder studeren. Ik begrijp dat, ik heb mijn kinderen ook daarin gestimuleerd. Maar ze hebben beiden voor de zorg gekozen (trots). Tinne werkt in de kinderzorg, Britt studeert Thuisen Bejaardenzorg en zit in haar laatste jaar. Maar mocht ze verder willen studeren, dan heeft ze onze steun.

Misschien moeten mensen uit de thuiszorg in de scholen het beroep wat meer gaan aanprijzen, gaan uitleggen hoe het werkt, getuigen recht uit de praktijk. Het zou het beroep zeker aantrekkelijker kunnen maken. Want de voldoening die je meekrijgt, is een niet te verwaarlozen troef in je beroep.

DHM: Kan je dit volhouden tot je 65e? Fysiek is het toch een uitdagende job. Bejaardenzorg zit verankerd in het basispakket van de opleiding en elk jaar zijn er bijscholingen waarvan een aantal specifiek op ouderen gericht: tiltechnieken (zoals in- en uit een rolstoel, in- en uit bed), omgaan met dementie, … Maar gelukkig staan we niet alleen. Bij vele mensen komt ook verpleging aan huis en dat is een geruststelling.

En later? Ja, daar lach ik wel eens mee bij mijn klanten. “Als het zover is zullen we mekaar moeten voorthelpen” zeg ik dan. Ze zien er de humor wel van in. (jaf)

May Ryvers van verpleegster op intensieve naar zorgkundige in ‘t Veld

ZORGKUNDIGE WOONZORGCENTRUM May Ryvers heeft er net een rit met de fiets opzitten als ze in werkkledij en met energieke tred de cafetaria van het woonzorgcentrum binnenstapt. Ze is klaar voor haar vaste shift als zorgkundige in ‘t Veld, een van de woonblokken van Stede Akkers, waar ze sinds augustus één of twee dagen per week werkt met een minicontract. Hoewel ze al in 2019 op pensioen ging, na een loopbaan op de afdeling intensieve zorg. Het tekort aan helpende handen deed haar beslissen om deels weer aan de slag te gaan.

May is geboren in 1955. Ze is getrouwd met Jos Voeten. Ze hebben drie zonen: Dries, Maarten en Pieter en zes kleinkinderen. “Op 1 april 2019 ging ik op pensioen, na vele jaren (hard) werken als verpleegster op de afdeling intensieve zorg, eerst in Klokkenberg en later na de fusie in het Amphia Ziekenhuis in

Breda. Toen de kinderen klein waren, werkte ik 10 jaar halftijds, nadien 80% in wisselende posten. Dat was maar mogelijk dankzij de zorgzaamheid van Jos en onze goede oppas. We zijn Jeanne Jochems daar nog steeds zeer dankbaar voor.”

Uitgezorgd

“Ik deed het werk steeds met veel plezier,” klinkt het spontaan. “In mijn loopbaan maakte ik de uitbouw mee van een long-astmakliniek naar een uniek project in cardio-chirurgie. We kregen opleiding van teams uit Houston in de

Het is een kwestie van empathie

”Hier was de personeelsnood het grootst”

VS. Het was hoogtechnologische geneeskunde maar toch met een grote emotionele component. Hartproblemen grijpen immers diep in op de mentale gezondheid van mensen. Ik heb ook een tijd familiebegeleiding gedaan. Aan het einde van mijn loopbaan had ik het gevoel uitgezorgd te zijn, maar omdat stilzitten niet in mijn aard ligt, zocht ik vrijwilligerswerk in een totaal andere branche. Ik startte als suppoost in het gemeenschapscentrum. Mijn agenda was snel gevuld. We zorgen immers ook een dag in de week voor de kleinkinderen, en ik lees, wandel en fiets graag.

De zorgreflex bleef echter kriebelen en na enkele gesprekken met een enthousiaste trekker van de familiegroep dementie voegde ik dit engagement aan mijn lijstje toe. En toen kwam corona en waren er overal helpende handen tekort. Dit was wel eens onderwerp van gesprek en daar liet ik vallen dat ik in nood wel eens zou willen inspringen… De directrice van het woonzorgcentrum pikte dit op en zo ben ik in volle coronacrisis gestart als zorgkundige.”

Dicht bij de mensen

“Als verpleegkundige droeg ik grote verantwoordelijkheid. In een nieuwe setting met collega’s en bewoners, die ik nog niet kende, wilde ik vooral dicht bij de mensen staan en het werk lichter maken voor de vaste medewerkers. Het werk van een zorgkundige leent zich daar meer toe. Na enkele inwerkdagen begon het werk echt. Ik deed meestal de korte late diensten. Het is het moment waarop de bewoners hulp nodig hebben bij het eten en nadien de voorbereiding van de nacht. Samen met de collega’s gingen we ervoor. We zijn een luisterend oor en maken ruimte voor een babbel. Het is totaal ander werk dan de verpleging

op een intensive care afdeling.

Na drie maanden stopte het contract. De nood aan ervaren personeel bleef echter, ik kreeg regelmatig telefoon om een tijdje in te springen. Intussen ken ik vele collega’s en bewoners en kreeg ik een minicontract aangeboden in ’t Veld, een van de woonblokken. Hier was de personeelsnood het grootst. Het blijft beperkt tot één à twee dagen per week en steeds de korte late dienst. Dat is minder zwaar dan de ochtenddienst waar de bewoners gewassen en aangekleed moeten worden.”

Stoppen?

Of ze er niet aan denkt om te stoppen? “Soms

denk ik daar wel aan. Maar als ik de grote noden zie en de overgave en het enthousiasme van de collega’s ervaar, dan wil ik er nog wel even voor gaan. Mijn beeld van het leven in een woonzorgcentrum is overigens helemaal veranderd. Hier wordt sterk ingezet op huiselijkheid en kwaliteit van leven.

Een sprekend voorbeeld zijn de tweezits die recent in de leefhoeken werden gezet. Familieleden kunnen letterlijk terug contact maken met elkaar. Ze zitten niet meer tegen over elkaar in een zetel maar kunnen zich in alle intimiteit zachtjes tegen elkaar aanvlijen en nabij zijn. Daar aan bijdragen kan ik iedereen, jong of oud, alleen maar aanbevelen!” (hr)

ZORGINSTELLING Wat motiveert iemand met ruime interesses en een goed gevulde agenda om na een volledige loopbaan toch nog een interim aan te pakken in de zorg voor personen met een beperking? We vroegen het aan Wies Verheijen die in Clara Fey als coördinator werkte met volwassenen. Toen zij in augustus, nochtans de maand waarop pas afgestudeerden op de arbeidsmarkt komen, zag dat er liefst 25 vacatures oningevuld bleven in Clara Fey, het centrum waar zij vele jaren met hart en ziel had gewerkt, stelde ze zich kandidaat voor een interim.

Het verschil maken

Toen Wies op pensioen ging na een loopbaan van 20 jaar in het Zwart Goor en nadien 20 jaar als coördinator op Clara Fey, wilde ze graag vrijwilligerswerk opnemen naast de mantelzorg en de opleiding fotografie in het

IKO. Tijdens corona werkte ze in het vaccinatiecentrum, daarnaast is ze ook vrijwilliger in het bezoekerscentrum van Natuurpunt, De Klapekster.

Daar blijft het niet bij, het meest voldoening vindt ze in haar engagement als brugfiguur bij het Rode Kruis. Ze begeleidt wekelijks één

uur een kind bij schoolse taken en ondersteunt ook de ouders in de contacten met de school. “Hier heb ik echt het gevoel dat ik een verschil kan maken voor dat ene kind en zijn ouders. Je krijgt ook ondersteuning van de coördinator van het Rode Kruis en je kan steeds overleggen met de leerkracht.”

May staat ook na haar pensionering nog altijd klaar voor bewoners en collega’s in de zorg.

Wies Verheijen tijdelijk terug aan de slag in een zorginstelling

”De alarmkreten van vroegere collega’s lieten me niet onberoerd…”

Er toe doen

Toch schenkt dit vrijwilligerswerk haar niet dezelfde voldoening als haar vroegere werk. Ze ervaart minder dat je werk ertoe doet. De grote nood aan zorgpersoneel laat haar bovendien niet los. Ook haar partner, Geert Janssens, die orthopedagoog is van opleiding en een directiefunctie heeft in VZW de Vijver (een organisatie voor mensen met een beperking) moet bijna dagelijks op zoek naar vervangers.

Wies vult aan: “Vanuit mijn vroegere job als leidinggevende lieten de alarmkreten van vroegere collega’s me ook niet onberoerd. Toch wilde ik niet zomaar om het even wat aanpakken. Ik wilde niet werken in een leefgroep waarvoor ik werkte als coördinator en ook niet meer dan halftijds. Toen er een interim van 30 uur gevraagd werd kwamen de verantwoordelijke en ik tot een compromis voor een vervangopdracht van 24 uur per week voor een periode van zes maanden.” Het leek een werkbaar compromis voor beide partijen.

Wennen

Clara Fey is een ondersteuningscentrum (OC) dat gespecialiseerde zorg biedt aan kinderen, jongeren en volwassenen met een verstandelijke beperking en/of bijkomende ondersteuningsnoden. Het maakt deel uit van de Organisatie Broeders van Liefde. De cliënten en hun leefomgeving vinden er een brede waaier aan zorg in verschillende onderdelen van de organisatie vanuit ervaring en professionalisme. Voor de schoolgaande kinderen en jongeren

bieden BuBaO Sint-Rafaël, Basisschool Kristus Koning en BuSO Kristus-Koning onderwijs op maat van de leerlingen. De zorgvraag en kwaliteit van leven staan steeds centraal in de ondersteuning.

Wies ging als begeleider aan de slag in een leefgroep voor jongeren met een zware mentale beperkingen en met autisme. Verbale communicatie met de bewoners is nauwelijks mogelijk, spreken gebeurt met ondersteuning van gebaren, kortweg SMOG. Verzorging neemt omwille van de zware beperkingen van de jongeren een groot deel van de tijd in beslag.

Baken af wat je wel en niet wil doen

Impact

“Dat was even wennen. De grootste aanpassing was het werkritme met vroege en late shiften. De vroege shift start om half zeven. Ik vertrok thuis om kwart voor zes, de wekker rinkelde dan om vijf uur. Ik had de impact hiervan op mijn sociaal leven onderschat. Het vroeg ook heel wat organisatie om mijn andere engagementen af te stemmen op de wisselende uren.”

Na vier maanden stopte het contract en was Wies een ervaring rijker die ze voor geen geld zou willen hebben gemist. De verzorging van

Wies kan genieten van reizen en wandelen, maar wil vooral iets blijven betekenen voor mensen.

de jongeren schonk haar veel voldoening. De verloning van het werk was geenszins de bepalende factor. Minister Vandenbroucke heeft weliswaar een aantal maatregelen genomen om werken na pensioen ook fiscaal interessanter te maken.

Wies besluit het gesprek met “een goede raad voor wie na zijn pensioen terug aan de slag wil gaan: sta stil bij de impact op je sociale leven en baken af wat je wel en niet wil doen.” (hr)

Sabine Swaegers over de VTI-aanpak in studiedomein Maatschappij & Welzijn

De school als een warm groeilab voor de werkvloer

SCHOOL Hoogstraten mag zich gelukkig prijzen met het scholenaanbod dat jongeren hier ter plekke kunnen vinden. Ook voor wie binnen de personenzorg zou willen werken met kinderen of ouderen zijn er mogelijkheden. VTI Spijker heeft immers het studiedomein Maatschappij & Welzijn in huis (naast voeding & horeca en economie & organisatie). Technisch-adviseur Sabine Swaegers kent deze richtingen en het werkveld sinds jaar en dag. Ze is fier op de leerlingen die ze de school ziet binnenstappen als twaalfjarige om enkele jaren later goed opgeleid op de werkvloer of in hoger onderwijs aan de slag te gaan. “In deze richtingen komen ze bijna allemaal in de verwachting om later iets met kinderen te gaan doen, maar voor de meesten is het werken met zorgbehoevende ouderen zo’n openbaring dat er aan het einde van de rit méér de keuze voor deze doelgroep maken!” Maar ze is ook niet blind voor de valkuilen van het werk in de zorgsector.

VTI Spijker telt zo’n 900 leerlingen. 316 daarvan zitten in de tweede en derde graad Maatschappij & Welzijn, waarvan 16% jongens en 84% meisjes. “Dat aantal is vrij stabiel sinds we 13 jaar geleden met dit domein van start gingen. Maar de onderwijsvernieuwingen maken wel dat we momenteel heel wat wijzigingen in benamingen en inhouden kennen. Momenteel is de vernieuwing doorgevoerd

in de eerste en tweede graad, in september moeten we ermee van start gaan in de derde graad, in het vijfde jaar dus.”

Stevige bagage

Het stelt de leerkrachten en de school voor flinke uitdagingen op korte termijn. Er zijn amper lessentabellen bekend, nog lang niet

alle leerplannen zijn al voorhanden. En toch moet alles uitgedokterd en voorbereid zijn per 1 september.

In de eerste graad maken de leerlingen via projecten al kennis met de inhouden van het studiedomein, van in het tweede jaar is er een basisoptie Maatschappij & Welzijn. Vanaf de tweede graad zijn er daarin drie mogelijkhe-

den, afhankelijk van welke studie- en werkloopbaan de jongeren kiezen: D doorstroming (eerder theoretisch, leidend naar een Secundair-na-Secundair opleiding, bachelor of master), D/A doorstroming/arbeidsmarktgericht (mengvorm van theoretisch en praktisch), A arbeidsmarktgericht (praktisch, leidend naar een beroepskwalificatie). In de tweede graad, waar de onderwijshervorming al is uitgerold, kiezen 17% van de leerlingen voor een D-richting; 51,7% voor D/A; 31,3% voor A.

Hoewel het zoals gezegd nog steeds wachten is op sommige leerplannen, beschikt de school in dit domein gelukkig over veel ervaring die nu goed van pas komt, weet Sabine. “We hebben inderdaad een stevige bagage inzake inhouden, vaardigheden en manier van werken, dat helpt om al vooruit te denken. De leerlingen en de ouders hebben er trouwens ook recht op om te weten waarvoor ze in september kunnen kiezen…”

Kloof

De uitstroom van de leerlingen na een zesde of zevende (specialisatie)jaar voert naar uiteenlopende keuzes. In de A-finaliteit behaalt men na het zesde en zevende jaar een beroepskwalificatie om aan de slag te gaan als verzorgkundige, huishoudhulp, logistieke medewerker in de zorg, kinderverzorger, bejaardenhulp enz. Wie voor de D- richtingen gaat, heeft nog enkele jaren Se-n-Se of hoger onderwijs voor de boeg en kan bijvoorbeeld psychologie, orthopedagogie… studeren.

De verwachting is dat meer dan 90% van de leerlingen in de D/A-richtingen (in de derde

graad is dat gezondheidszorg, opvoeding & begeleiding) ook zullen doorstromen naar hoger onderwijs voor vb. pedagogie, ergotherapie…. Ze beschikken echter ook over een beroepskwalificatie verzorgende/zorgkundige of kinderbegeleider.

Hebben de leerlingen een realistisch verwachtingspatroon wanneer ze hiervoor kiezen? De kloof tussen school en werkvloer wordt daartoe zo klein mogelijk gemaakt. “We proberen de jongeren al van bij de aanvang een realistisch verwachtingspatroon te geven. Dat doen we door projecten waar ze proeven van een veelheid aan onderwerpen zodat ze ontdekken waar hun interesse ligt. Dat doen we ook met het ‘groeilab’, een vorm van studieloopbaanbegeleiding over de jaren heen waarbij het leerproces in de handen van de leerling blijft, die wordt gestimuleerd tot reflectie, nadenken, actief onderzoeken.

meters. Het maakt dat we dus al vroeg leerlingen per twee naar een kleuterschool kunnen sturen om er te helpen, dat we hen rolstoelwandelingen laten maken bij vb. Groenten & bloemen, dat we met hen aan de slag gaan in Stede Akkers, bij ’t Ver-Zetje en noem maar op. Nooit vrijblijvend, altijd met opdrachten aangestuurd. We werken dus intensief samen met een heleboel instellingen, zowel lokaal als in de regio tot Schoten of Turnhout. Onze leerlingen komen er op de werkvloeren, vaak krijgen ze er trouwens zo ook rechtstreekse jobaanbiedingen.”

Machine

Ze komen in contact met verschillende doelgroepen, komen in een kleuterschool, een rust- en verzorgingstehuis, een kinderopvang enz. Door overal dingen mee te doen, ondervinden ze waar ze talent voor hebben, wat hen echt ligt. Dat gebeurt nog intensiever tijdens de verschillende stageperiodes op de werkvloer. En uiteraard proberen we hen ook zo goed mogelijk te informeren over de inhouden, vaardigheden, attitudes die nodig zijn.”

Levensecht

“Ik denk wel dat onze leerlingen door dit alles een realistisch beeld krijgen over het werkveld,” vervolgt Sabine. “Het helpt daarbij dat onze leerkrachten goeddeels uit het werkveld komen: dat geldt voor zowel het verpleeg- als opvoedkundig personeel. We werken hier ook doelbewust en systematisch aan: levensechte werksituaties creëren, technieken van op de werkvloer aanleren, intensief trainen, rollenspelen… Al snel komen daar leeruitstappen bij, evenals stages. We werken ook stelselmatig met projectonderwijs. We gieten alle richtingspecifieke vakken in projecten van verschillende weken, dit laat toe om allerlei vakinhouden, vaardigheden, competenties mee in te vullen vanuit alle mogelijke invalshoeken, in een intensief samenwerkingsverband. Zoals het er ook in de praktijk aan toe gaat.”

“We hebben daarbij het geluk dat we een formidabele Hoogstraatse werkvloer hebben: alle specifieke doelgroepen hebben we bij de hand in een straal van enkele honderden

Toch zijn er op ettelijke plekken in de zorgsector handen te kort. “De grootste reden daarvoor is wellicht dat er onvoldoende aanbod aan voltijdse betrekkingen is. Wanneer je in een RVT werkt, word je soms opgeroepen ’s morgens en dan weer ’s avonds, en dan nog niet voltijds. Dat is moeilijk vol te houden. Een tweede belangrijke reden is de hoge werkdruk. Wie in deze sector werkt, voelt nog te vaak dat het rendement primeert, het voelt aan alsof ze als een machine moeten draaien terwijl ze net ervaren hoeveel nood er is aan sociale contacten. Daar komt ook nog eens bij dat de hulpbehoevendheid van bewoners van rusthuizen enorm is toegenomen, dat is eveneens een onmiskenbare factor.”

“Hoe mooi het beroepsveld ook is, dit maakt het allemaal niet evident. Wij moeten daar in de opleiding oog voor hebben, maar tegelijk ook zoveel mogelijk trainen in contactvaardigheid, hartelijke omgang, communicatief zijn, er zijn voor de mensen, we willen een warme opleiding bieden... Maar ik begrijp dus wel waarom er zo vaak sprake is van een tekort aan werknemers in deze sector…”

De oud-leerlingen vinden vlot hun weg naar de vele instellingen in de regio, waar ze vaak al meedraaiden tijdens hun opleiding en stage: RVT’s, voor- en naschoolse opvang, onthaalouders, ziekenhuizen, kleuterscholen, instellingen voor jeugd- en gehandicaptenzorg. “Iedereen die dat wil, vindt dan ook werk in deze sector. Al onze oud-leerlingen hebben werk, zo simpel is dat. En we merken aan de positieve respons van onze vele stageplaatsen dat onze aanpak wordt geapprecieerd. Het is en blijven mooie studierichtingen om de talenten van jonge mensen volop kansen te geven, en tegelijk ook tegemoet te komen aan belangrijke maatschappelijke noden.” (mdl)

Sabine Swaegers: “Al onze oud-leerlingen hebben werk, zo simpel is dat.”

We hebben een formidabele Hoogstraatse werkvloer

Onvoldoende aanbod aan voltijdse betrekkingen

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten - redactie@demaand.be

Onthaalonderwijs voor anderstalige jongeren is van wezensbelang

Volgend schooljaar OKAN-klassen in Hoogstraten

SCHOOL ANDERSTALIGEN Mirho, het eengemaakt schoolbestuur in Hoogstraten, start volgend schooljaar met vier klassen onthaalonderwijs voor anderstalige jongeren (OKAN). Twee klassen met telkens maximum 12 leerlingen zullen georganiseerd worden in VTI Spijker, de andere twee op het Klein Seminarie. Later volgen mogelijk ook Instituut Spijker en VITO.

Onthaalonderwijs voor anderstalige kinderen wordt ingericht voor jongeren van niet-Belgische of niet-Nederlandse nationaliteit die nieuw binnenkomen in ons land en het Nederlands onvoldoende beheersen. In dit onthaalonderwijs volgen de anderstalige leerlingen een intensief taalbad Nederlands. Daarnaast worden deze leerlingen en hun ouders ook voorbereid op de overstap naar het reguliere secundaire onderwijs.

Wachtlijsten

In Hoogstraten en directe omgeving wordt momenteel geen OKAN-onderwijs ingericht. De dichtstbijzijnde OKAN-school voor kinderen uit onze regio bevindt zich in Turnhout. De laatste jaren (en na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne) is het aantal OKAN-leerlingen evenwel sterk toegenomen zodat de beschikbare plaatsen in de onthaalklassen uitgeput raakten. Door het capaciteitsprobleem ontstaan wachtlijsten waardoor heel wat jongeren thuis zitten zonder enig vooruitzicht.

Leerlingen uit onze regio die wel een plaatsje hebben gevonden in een OKAN-school moeten soms op zeer jonge leeftijd grote afstanden afleggen met het openbaar vervoer, zonder de taal te beheersen of de omgeving te kennen.

Satellietschool

Door op korte termijn OKAN-onderwijs in te richten in Hoogstraten wil Mirho een oplossing bieden voor dit capaciteitsprobleem en zorgen dat alle kinderen in hun eigen omgeving naar een kwaliteitsvolle school kunnen gaan. Mirho doet dit als een satellietschool van HIVSET Turnhout. Hierdoor moet Hoogstraten zelf geen OKAN-onderwijs programmeren, maar wel de lokalen en materialen ter beschikking stellen aan HIVSET. Ook geeft men hierdoor aan de eigen personeelsleden de kans om deel uit te maken van het OKAN-

team. De visie en concrete uitwerking van het onthaalonderwijs wordt gedragen door het ganse Mirho-team, in samenwerking met HIVSET en de stad Hoogstraten.

Voorbereiding

Om alles vlot te laten verlopen werd een werkgroep opgericht waarbij elke secundaire school en de stad vertegenwoordigd is. Op deze manier is het inrichten van OKAN-onderwijs niet enkel de verantwoordelijkheid van de school die de lokalen faciliteert. De werkgroep doet denkwerk over de communi-

catie en het toekomstig beleid, en is het aanspreekpunt voor HIVSET.

Er worden maximum twee klassen per school in Hoogstraten ingericht, wat betekent dat er in de toekomst mogelijk acht klassen verspreid over de vier secundaire scholen zullen zijn. In elke klas zitten niet meer dan twaalf leerlingen. Op 1 september 2023 gaan de poorten van VTI en Klein Seminarie open voor telkens twee klassen OKAN-leerlingen. Indien uitbreiding zich later aandient, zullen ook VITO en Spijker volgen. (jh)

Voor deze drie Oekraïense inwijkelingen (aan tafel met een vrijwilliger) is taalhulp erg belangrijk voor de integratie en inburgering. Zo zijn ook de OKAN klassen voor de jongeren van levensbelang om hen kansen te bieden in ons middelbaar onderwijs.

Open atelierdagen met Carie van der Kloot

TENTOONSTELLING Het Wortelhuis en zaal het Trefpunt in Wortel zijn het weekend van 6 en 7 mei omgetoverd tot atelier. Niet voor een klassieke tentoonstelling in stilte met schilderijen aan de muur, wel met een ateliersfeer waar de schilderijen vaak door elkaar staan.

Carie van der Kloot (1967) groeide op in een boerderij die haar vader daarna omvormde tot boomkwekerij. Voor de 10-jarige Carie leken de koeien verdwenen in het niets. Het gebeurde wel meer - bomen die weg waren, een raam dat vervangen werd. De dingen veranderden, maar zelden ervoer ze dat als een vorm van vooruitgang. Bloemenborders werden parkeerplaatsen en de geurende rozen een nietszeggende haag. Misschien was het die ervaring die haar deed kiezen voor kunst, en is het daarom dat ze in Wortel is gaan wonen? Ze kwam eerder toevallig in een kunstopleiding terecht, hield dat voor bekeken, en volgde een ‘normale’ opleiding. Maar jaren later kwam ze er achter dat de voorspelling van haar toenmalige leraar dat ze zo nooit gelukkig zou worden, helemaal juist was geweest.

Het Wortelhuis

Nu is ze al meer dan 20 jaar in alle stilte een oeuvre aan het opbouwen in het statige ‘Wortelhuis’. Carie van der Kloot heeft er meer dan twintig jaar geen schilderij verkocht. Al die tijd was ze op zoek naar een antwoord op de vraag of ze kunst wel begreep, wat de waarde van kunst voor ons leven is, wat iets tot kunst maakt. The meaning of art.

Ze ging op zoek naar het pure in de natuur, de wortel van het begin. Zoals in een schilderij

Matineeconcert met Kaai Man in zaal Cecilia

CONCERT Fred Verhaegen brengt als Kaai Man met verve swamp blues in het Nederlands. U kunt het met eigen oren horen op het matineeconcert op zondag 30 april in zaal Cecilia. “Ik denk dat zowel de liefhebbers van roots en americana als zij die van kleinkunst en oprechte Nederlandstalige artiesten houden zich zeker kunnen vinden in wat ik breng. Om enkele voorbeelden te noemen: Sonny Boy Williamson, Kris de Bruyne, Johnny Cash, Guido Belcanto, John Lee Hooker…”

Eerder speelde Verhaegen in Mambo Chillum, een van de wildste bands uit de belpopgeschiedenis, die 23 jaar geleden op de muzikale klippen liep. Nu brengt hij blues, gospel en kleinkunst op authentieke wijze. “Zijn muziek verbeeldt wat er omgaat in een man die slentert langs de kaaien van ons simpele, eeuwenoude bestaan,” luidt het, “Nu eens flanerend, dan weer aangemonsterd op een boot die door de binnenvaart meandert, voortgetrokken door het zoeken naar de kaai in de man…”

Aanvang van het concert om 15 uur. Kaarten kosten in VVK €12, €15 in de zaal. Tickets reserveren via info@zaalcecilia.be - tel. 0484 61 64 30. (jaf)

de boomwortels van Van Gogh. Elke keer als ze nu een lezing geeft en aan het einde zegt dat ze uit Wortel komt, legt het publiek de link met de wortel als het begin van nieuw leven. ‘De natuur heeft de antwoorden. Laat ze dan maar komen’.

Praktisch: Open atelierdagen op zaterdag 6 en zondag 7 mei in het Wortelhuis. Worteldorp 10 en in zaal Trefpunt. Op zaterdag geopend van 11 uur tot 18 uur en van 19 uur tot 22 uur. Op zondag van 11 uur tot 17 uur. (www.wortelhuis.be) (red)

Geen klassieke tentoonstelling, wel een onvervalste ateliersfeer…

Leerlingenwerk gaat de confrontatie aan met erfgoed

Kunstenroute voert doorheen Klein Seminarie

TENTOONSTELLING SCHOOL Voor het derde jaar op rij werkten het Klein Seminarie, het IKO en Erfgoed Noorderkempen samen in een uniek kunstproject. In Kunstkuur konden leerlingen zich artistiek uitleven met als inspiratiebron het cultureel patrimonium van de school. Begin mei stellen zij alle werken tentoon in een Kunstenroute die de bezoeker doorheen de school voert, voorbij vijf stukken uit het eigen patrimonium en gevarieerde werken die de leerlingen zelf in confrontatie hiermee maakten. Een meer dan zinvol initiatief op een moment dat onderwijs steeds minder lestijden voorziet in plastische en culturele vorming.

Kunstkuur

Met subsidies van de Vlaamse overheid startte het Klein Seminarie in 2020 een artistiek project waarbij ze een samenwerking aanging met De Kunstacademie IKO van Hoogstraten en Erfgoed Noorderkempen. Dit initiatief van de Vlaamse overheid wil een lokale samenwerking tussen een academie en een school bevorderen gedurende drie jaar. Dit kan zowel een basisschool als een secundaire school zijn of een instelling voor hoger onderwijs. Eventueel kan ook een derde externe partner bij het project betrokken worden.

Zo vonden het Klein Seminarie en het IKO elkaar en stapte ook Erfgoed Noorderkempen mee op de creatieve trein. Samen gingen zij op zoek naar de historische identiteit van de school en lieten zich hierbij inspireren door een aantal kunstwerken uit het patrimonium van het Klein seminarie. Een vijftal belangrijke historische werken uit de school werden de prikkel om leerlingen uit te dagen in hun creativiteit.

Sleutelwerken

Als inspiratiebron werd gekozen voor kunstwerken die zich in de school bevinden en dus deel uitmaken van het historische patrimonium. De meeste werden gemaakt door kunstenaars en oud-leerlingen van het Klein Seminarie.

Vooreerst zijn er de grote houtskooltekenin-

gen van Hoogstraatse figuren zoals Jeroom Van Aertselaer en Lodewijck De Koninck, gemaakt door Remi Lens. Deze priester was leraar op het Klein seminarie maar was ook schilder, tekenaar en beeldend kunstenaar. In Hoogstraten kent men hem vooral als ontwerper van de Heilig Bloedprocessie.

Een tweede sleutelwerk is het werk ‘Musicerende jongeren’ van kunstenaar Louis Fransen, oud leerling van de school en vooral gekend om zijn monumentale werken in Japan waar hij woonde en werkte. Hij is tevens stichter van het IKO in Hoogstraten. In de school maakte hij een groot bas-reliëf, dat zich in een doorsteek onder het Lensgebouw bevindt.

Als derde element focust het project zich op een laat-middeleeuwse Sint-Anna waarvan de maker onbekend is. Het betreft een 15de eeuws beeld dat vroeger in de zgn. ‘kleine kapel’ stond en dat lange tijd in de meimaand met bloemen gedecoreerd werd in de veronderstelling dat het om een Mariabeeld ging.

Ook het glasraam ‘De Jordaan’ van glazenier Jan Huet, tevens oud-leerling van het Klein Seminarie, maakt deel uit van het traject.

Dit bevindt zich in de gelijknamige zaal de Jordaan. Het betreft een voorstelling van de doop van Jezus door Johannes de Doper in de Jordaan.

Een 15de eeuws St-Annabeeld is een van de ‘sleutelwerken’ in deze Kunstroute.

Het art deco glas-, vormen- en kleurgebruik is inspiratiebron voor leerlingenwerk.

Klei boetseren tot beeldjes, geïnspireerd door de beeldentaal van Louis Fransen

DEZE MAAND

Tot slot is er aandacht voor de art deco-architectuur van de voorgevel van de school en van de Eeuwfeestkapel. In het masterplan is voorzien dat deze art deco-elementen binnen afzienbare tijd grondig gerestaureerd worden.

Leerlingen

Gedurende drie schooljaren werkten leerlingen uit drie klassen van het derde middelbaar tijdens de lessen Plastische Opvoeding en leerlingen uit het internaat aan dit project. Zij werden daarbij begeleid door Sylvia Van den Brande (leerkracht Beeld en Kunstbeschouwing van de school) en Ruth Govaerts (leerkracht Beeldatelier van het IKO). Het eindresultaat werden talrijke tekeningen, schilderijen, beeldhouwwerken, grafiek, en ander beeldend werk.

Maar ook tijdens de lessen Nederlands werd er in het vijfde middelbaar gedurende een aantal weken gewerkt rond poëzie onder stimulans van leerkracht Lieselot Vermote. Zij kreeg de hulp van Sis Matthé, oud-leerling, dichter, muzikant. Zij putten ook hun inspiratie uit alle sleutelwerken en uit het project ‘Zeezucht’ van Maud Vanhauwaert. Dit leverde leerlingenpoëzie op die werd verzameld in een leporello als dichtbundel (een bundel in harmonicavorm). Beide projecten vulden elkaar perfect aan in een zoektocht naar een beter begrip en waardering voor de historische en culturele identiteit van hun school.

Kunstenroute

Met alle resultaten uit dit project wordt een Kunstenroute in de school opgebouwd die voor het publiek toegankelijk zal zijn. Via een wandeling doorheen de schoolgebouwen passeert de bezoeker langs de vijf sleutelwerken en de tentoonstelling met de creatieve realisaties. Deze route vormt de synthese van drie jaar samenwerking in Kunstkuur

tussen het Klein Seminarie, het IKO en Erfgoed Noorderkempen met

Een overtuigende synthese van jonge kunstzinnige handen en historisch erfgoed…

als centraal punt de artistieke inbreng van de leerlingen. Als belangrijke meerwaarde draagt dit project ook bij tot de ontsluiting van het erfgoed van de school, en dit niet alleen voor de leerlingen maar ook voor het brede publiek.

De Kunstenroute is in het Klein Seminarie te bezichtigen van 2 t.e.m. 5 mei en van 8 t.e.m. 12 mei, telkens van 9 tot 15 uur, evenals op de opendeurdag van Klein Seminarie op zondag 7 mei van 10 tot 16 uur. Je bereikt de school via de gele poort aan de Vrijheid 234. Parkeren aan de achterzijde van de school (sportpark Wereldakker, bereikbaar via de Kathelijnestraat). (jh)

CD-opnames ondersteunen de repetities van ‘Het Groot Circus’

MUSICAL In ons aprilnummer kon u al eens binnenkijken in een repetitie, maar wat komt er allemaal verder nog kijken bij het realiseren van wat wellicht het grootste theaterspektakel ooit in Hoogstraten zal worden? We vroegen het aan productieleidster Ann Leemans en haar assistente Magali Dejonckheere, die we in de foyer van de Rabboenizaal treffen op het moment dat er in de zaal daarnaast opnames bezig zijn.

De dames vertellen dat er in de afgelopen jaren grondige research werd gedaan rond het

thema en dat er verschillende partners aangezocht werden voor het project. In de volgende fase goot regisseur en tekstschrijver Jos Dom alles in een scenario en hij zocht naar een formule om de 200-jarige geschiedenis van de kolonies aanschouwelijk te brengen.

In een circustent

“Als genre werd gekozen voor een muziektheatervoorstelling in zeven bedrijven met circuselementen. Een gouden vondst, vinden we nu nog steeds. Toen het genre duidelijk

werd, kwam Florejan met een werktitel maar die heeft het gehaald tot definitieve titel: Het Groot Circus van het Klein Verdriet. Zowat de hele voorstelling zal er originele nieuwe muziek te horen zijn van de hand van Florejan Verschueren. De liedjes en zogenaamde ‘underscores’ werden dus allemaal nieuw geschreven en vervolgens georkestreerd voor circusorkest door Ward Opsteyn.”

Jos, Florejan en Ward werkten in 2014 ook mee aan de musical 1814, De Vergeten Veldslag die toen in de Veiling werd opgevoerd

De CD opname van de muziek laat het koor toe om vaak te repeteren. De opnamekamer

voor 9000 toeschouwers. “Voor de muzikale leiding tekende opnieuw Hans Casteleyn, ook al gekend als dirigent van de vorige producties. Ook bij decor en kostuums zien we dezelfde gezichten terugkeren: Elvira Van Bavinckhove heeft de kostuums ontworpen en leidt het plaatselijk kostuumatelier van een 25-tal enthousiaste Hoogstraatse naaisters die samen 425 kostuums moeten realiseren.

Lieve Boeykens heeft opnieuw de leiding over het decoratelier dat bestaat uit een 30tal creatievelingen die zullen zorgen voor de grote decorstukken en de honderden rekwisieten en kleine stukken. En verder is ook de technische ploeg onder leiding van Maarten Leemans hard aan het werk.”

Kale weide

Het wordt technisch en logistiek een stevige uitdaging om alles klaar te krijgen op een kale weide. “Letterlijk alles moet ingehuurd worden om van die wei een theaterzaal met zomerbar te maken, met alle voorzieningen die daarvoor nodig zijn. Komen daarbij nog enkele uitdagende circusacts en wensen voor licht, geluid en projecties. Heel wat denk-en tekenwerk zijn al gebeurd, maar alles zal pas echt duidelijk zijn op het moment dat alles in de tent samenkomt.”

Na de audities in december en januari gingen de repetities in februari van start. “Onder leiding van regisseurs Jos Dom en Emelien Raats en choreografe Ingrid Coppieters worden de teksten elk weekend tot leven gebracht en ge-

plaatst door bijna 200 spelers, zangers en dansers. Een hele klus, maar wat een energie komt er van de deelnemers terug! De groep die zich al wat had gevormd dankzij de vorige producties is alleen nog maar hechter geworden, ook de nieuwe spelers worden probleemloos opgenomen in de grote theaterfamilie.

Veel van de kinderen en dansers die nu meespelen kennen onze vorige producties niet eens. 1814 is dan ook alweer 9 jaar geleden. Zij beginnen nu pas te beseffen in wat voor grote machine ze terecht komen.”

400 medewerkers

Emelien speelde zelf nog mee in Gelmel en was al regie-assistente bij 1814. Intussen volgt ze een master na haar musicalopleiding in Brussel. Ze geeft les in de afdelingen MMO (musical, muziektheater en opera) muziek en woordkunst-drama binnen stArt, Kunsthumaniora Turnhout. Daarnaast is ze actrice, zangeres, regisseur en producent en staat ze het liefst heel veel op een podium.

“Lore Voeten uit Minderhout speelde in 1814 nog mee als liefje van één van de soldaten en werd nu gevraagd als regie-assistente om Jos, Emelien en Ingrid tijdens de repetities te ondersteunen. Zij is kleuterleidster en werkt in Wuustwezel. Jens Broes was bij 1814 nog één van de kinderen in het klasje en zong de solo in het slotnummer ‘Nooit meer oorlog’, dit keer werkt hij als zangcoach mee. Ook hij is intussen afgestudeerd aan het conservatorium van Brussel en, naast zoveel mogelijk

spelen, geeft hij onder meer les in de musicalopleiding van Deep Bridge. Het is heel fijn om te zien dat de Hoogstraatse talenten ook zo doorgroeien in ons team.”

CD opname

Tijdens het weekend van 1 en 2 april was er een eerste hoogtepunt voor het 21-koppige circusorkest. Onder leiding van Hans en Florejan werden de muzieknummers van de voorstelling professioneel opgenomen door Bart Van der Velden en met in de regiekamer arrangeur Ward Opsteyn.

“Voor de gelegenheid werd het podium van de Rabboenizaal omgebouwd tot opnamestudio. Na twee lange dagen was alles ingeblikt en klaar om te monteren tot oefen-CD voor de spelrepetities. Daarop kunnen de spelers dus vanaf nu repeteren en gewend worden aan de orkestklanken.

Pas begin juli zullen de spelers de liedjes een eerste keer live repeteren met het orkest en pas in augustus, vanaf het moment dat alles samenkomt in de tent, zullen ze de ervaring van de live muziek krijgen tijdens de scènes. Dat wordt ongetwijfeld een spannend moment voor iedereen.”

Vzw LA:CH is momenteel druk in de weer om de ticketsite ‘hetgrootcircus.be’ in orde te krijgen. Via sociale mediakanalen Facebook en Instagram en de website vzw-lach.be lees je er tijdig alles over. (fh)

Fotogroep ’t Slot voor het laatst in hun vertrouwde galerij

TENTOONSTELLING FOTOGRAFIE Fo-

togroep ’t Slot stelt op 28 en 29 mei tentoon in Jeugdhuis het Slot. Het wordt hun laatste expositie in de authentieke Slotgalerij, want in het najaar starten de renovatiewerken van het jeugdhuis.

Het is al de 44ste keer dat Fotogroep ’t Slot zijn recent werk exposeert. Er zijn recente foto’s van Vic Aerts, Guy Coertjens, Marcel De Bruyn, Yvonne Engelen, Hennie Herijgers, Jan Jacobs, Jos Sommen, Chris Swannet, Ludo Van Deun, Hilde Van Hool, Jolanda Van Nijnatten, Marc Van Overveldt en Paul Versmissen.

Marcel De Bruyn roemt de groep als “fotografie-oase in de Noorderkempen, met de twee essentiële groepswaarden: openheid ten overstaan van ieders mening en de onderlinge vriendschapsband. Iedereen is welkom op de Pinkstertentoonstelling, die garant staat voor kwaliteitsfotografie. Een diversiteit van beelden naar vorm en inhoud waarbij iedere fotograaf/fotografe met de eigen foto’s uit-

drukking geeft aan een zeer persoonlijke visie. Fotografie die je niet onberoerd zal laten! Eigenzinnig zoals altijd.”

Praktisch: tentoonstelling Fotogroep ’t

Slot op zondag 28 en maandag 29 mei, van 10 tot 18 uur in Jeugdhuis ‘t Slot. Info: Marcel De Bruyn, Pater Schrijversstraat 4 te 2323 Wortel. (fh)

Foto Jan Jacobs

Beelden van Bert Van Mieghem in dialoog met dorpsgenoot Ost

TENTOONSTELLING In het Stedelijk Museum loopt tot 25 juni de tentoonstelling ‘Kome wat komt’. De beelden van hedendaags beeldhouwer Bert Van Mieghem (Zwijndrecht 1960) gaan in gesprek met de rijke collectie van schilder Alfred Ost (Zwijndrecht 1884Antwerpen 1945).

De werken nodigen de toeschouwer uit om te laten “komen wat komt”. Sluiten de hedendaagse werken aan op het wereldbeeld dat Ost erop na hield, botsen hun kunstwerken of worden er net verrassende bruggen gebouwd?

Bert Van Mieghem negeert de klassieke manier van werken wanneer hij thema’s als angsten, vreugde, frustratie of onzekerheid omzet

in zijn typerende beelden. We zouden het bijna als outsiderkunst kunnen benoemen. Maar toch zijn er invloeden merkbaar van andere gevestigde kunstenaars zoals Fred Bervoets, Walter Goossens, Wilfried Pas en ja, ook zijn eigen dorpsgenoot Alfred Ost.

Fantasie

Aanvankelijk richtte hij zich op het maken van portretten. Maar steeds meer evolueerde zijn werk naar beelden gedreven door fantasie. Menselijke schedels vervormden tot rare, soms zelfs angstaanjagende figuren. Nieuwe wezens ontstonden, samengesteld uit gezichten, schedelfragmenten en attributen van dieren. ‘We zien diezelfde evolutie ook in de werken van Ost. Van bijna realistische stille-

vens tot verwrongen, duistere figuren die een somber beeld schetsen. Het is dus een ideale match om de werken van deze kunstenaars in dialoog te laten gaan. Op een eigenzinnige manier bieden beide kunstenaars een intieme blik op hun leefwereld en creëren ze daarmee tegelijk een spiegel op de tijd waarin ze leven.’

In een aparte ruimte is iedereen vrij om zelf met plastiline, een soort klei, aan de slag te gaan. Kunst hoeft niet hoogdravend of moeilijk te zijn. Soms is het genoeg om alles even los te laten en je vingers in de klei te zetten. Praktisch: ‘Kome wat komt’, tentoonstelling in het Stedelijk Museum tot 25 juni. Geopend van woensdag tot en met zondag van 14 tot 17 uur en na afspraak. Info: 03 340 19 80 of Visit Hoogstraten. (fh)

Een fiere erevoorzitter van Natuurpunt Markvallei…

NATUUR NATUURPUNT Drej Oomen werd tijdens de jaarlijkse Algemene Vergadering van Natuurpunt Markvallei benoemd tot erevoorzitter. Tot vorig jaar was hij ruim 20 jaar voorzitter, in die tijd werd het bezoekerscentrum De Klapekster gerealiseerd en kreeg de vereniging 1200 gezinnen als lid.

Drej was al actief binnen Natuurreservaten en Wielewaal Markvallei voordat er sprake was van Natuurpunt. Het is beslist mede zijn verdienste dat de vereniging een groot aantal vrijwilligers en natuurliefhebbers kon aantrekken. Ondertussen werden de beheersactiviteiten aanzienlijk uitgebreid. Zo verwierf het natuurgebieden Den Rooy en Smisselber-

gen in Meerle. In 2022 werd daar na 15 jaar volgehouden inspanningen ook “De Laars” in de Vallei van het Merkske aan toegevoegd. Voorzitter Bart Royens bracht een terechte ode aan hun erevoorzitter, die een fotoboek kreeg boordevol herinneringen aan een levenslang engagement voor de natuur in onze regio. Drej is overigens ook al lange tijd medewerker van ons blad. De redactie wenst hem dan ook van harte proficiat! En zoals blijkt uit de activiteiten volgende maand, heeft hij alle reden om trots te zijn…

De schelft van Jan

Nog zo’n voorvechter van het natuurbehoud

was Jan Spannenburg. Hij was een vogelringer die de Noorderkempen af struinde op zoek naar uilen- en andere vogelnesten. Hij was vooral ook bij boeren bekend. Met zijn jeep bracht hij hen regelmatig bezoekjes, het gespreksonderwerp was telkens de natuur op en rond het erf. Zijn werk inspireerde heel wat natuurliefhebbers.

Toen hij op jonge leeftijd overleed, liet hij een uitgebreide collectie opgezette vogels na aan de stad Hoogstraten. Op haar beurt gaf de stad de verzameling in beheer van de toenmalige Wielewaal. De tand des tijds doet evenwel zijn werk, daarom besliste Natuurpunt om de collectie volledig te digitaliseren in samen-

Steeds meer evolueerde het werk van Van Mieghem naar fantasiebeelden.

werking met Erfgoed Noorderkempen. In het kader van de Erfgoeddag werd het werk in de schijnwerpers geplaatst op de schelft ofte zolder van het bezoekerscentrum. Vrij toegankelijk tijdens de openingsuren van de Klapekster.

Insecten, vlinders en libellen

Vrijdagavond 28 april om 19.30 uur houdt Joeri Cortens in het bezoekerscentrum een lezing over insecten. Insecten bestuiven onze planten, zijn voedsel voor andere dieren en zijn de ware superhelden van onze natuur, maar hun aantal is op 20 jaar tijd met de helft geslonken. Cortens belicht met prachtige macrofoto’s de diversiteit aan kleuren, vormen, levensstrategieën. Leden betalen 9 euro inkom, niet-leden 11 euro.

Cortens is ook betrokken bij de laagdrempelige cursus over dagvlinders. Hij leert je vanuit de theorie vlinders herkennen in het veld. Ook hun leefwijze komt uitgebreid aan bod. Samen met de cursisten van de cursus ‘Libellen’ gaan de deelnemers ook op pad met Bart Hoeymans, boswachter van ANB. De theoretische lessen vinden plaats in het bezoekerscentrum op 9 en 16 mei om 19.30 uur. De uitstappen staan geprogrammeerd op zaterdag 13 mei en zaterdag 3 juni om 9.30u.

Voordelig te combineren met een cursus libellen door dezelfde lesgever. Cortens laat zijn licht schijnen op het lantaarntje, leert om smaragdlibel en koraaljuffer naar waarde te schatten en vertelt wat paardenbijters en glassnijders op hun kerfstok hebben… De theorielessen zijn op 23 en 30 mei, telkens om 19.30 uur. De veldexcursies gaan door op 3 en 17 juni om 9.30 uur.

Kostprijs voor de cursussen afzonderlijk: leden: €36 en niet-leden €74, er is ook een sociaal tarief €20. Wie beide cursussen wil volgen, stuurt een mail naar bc.valleivanhetmerkske@natuurpunt.be. De prijzen voor de combi zijn: leden €63 en niet-leden €101, sociaal tarief €35. Meer info: info@natuurpuntmarkvallei.be

Vroege vogels

De vroege vogelwandeling in de vallei van het Merkske met aansluitend de gelegenheid om te ontbijten, is een klassieker. Starten om 6 uur aan het bezoekerscentrum. Bijzondere aandacht is er voor de zingende nachtegalen. De wandeling is gratis en hier hoef je niet voor in te schrijven. Wie aansluitend omstreeks 9 uur wil genieten van een heerlijk ontbijt met eiergerechten moet wel inschrijven. Dit ontbijt wordt geserveerd ten voordele van Expeditie Natuurpunt en kan ter plaatse betaald worden. Meer info: info@natuurpuntmarkvallei.be

Eveneens een klassieker is de gratis gegidste wandeling in Wortel Kolonie elke derde zondag van de maand. Deelnemers maken kennis met de rijke geschiedenis van het beschermde landschap en met de hier volop aanwezige natuur. Een natuurgids van Natuurpunt Markvallei staat op

21 mei klaar aan de Klapekster om 10uur. Info: gidsenwerkgroep@ natuurpuntmarkvallei.be.

Vuile buitenspeeldag

In het kader van de “Wilde Snuitweek” is er op zondag 14 mei de “vuilebuitenspeeldag” bij het bezoekerscentrum. Samen met een gids ga je tussen 13 en 17u op verkenning met het gezin en met Zjefke de Zwerver. Verwacht je o.a. aan blotevoetenpaden, klimmen in bomen en camoufleren tussen de struiken. Leerzaam en spannend, en waarom kan de papa ook eens niet met blote voeten door het slijk? Natuur beleven dus, en nadien genieten van een pannenkoek (ten voordele van de Expeditie Natuurpunt).

Expeditie

“Expeditie Natuurpunt” is een avontuurlijke sponsor- en wandeltocht doorheen diverse natuurgebieden, waaraan teams van verschillende afdelingen deelnemen. Natuurpunt Markvallei neemt deel met Rooyborstjes 1, bestaande uit May Jacobs, Marina Aerts, Karolien Verschueren en Annie Michielsen. Zij wandelen de “Grote Neteroute” en stappen op 24 en 25 juni van Meerhout naar Diepenbeek, 65 km op 2 dagen tijd. Op www.expeditienatuurpunt.be kan je hen financieel steunen. Elke gift, groot of klein, is welkom. Vanaf 40 euro ontvang je een fiscaal attest en recupereer je 45% van het gestorte bedrag. Het ingezamelde sponsorgeld is bestemd voor de afbetaling van de aankoop van natuurgebied Den Rooy in Meerle. Ook het team “Rooyborstjes 2” neemt hieraan deel. (red)

Karolien Verschueren en Irina Broods overhandigden het fotoboek (samengesteld met medewerking van de Fotowerkgroep) en verrasten de feesteling met warme zoenen.

Joeri Cortens, bekend van radio en tv, zal op 28 april een voordracht geven over insecten. In mei is hij de lesgever van twee cursussen.

Karolien, Annie, May en Marina stappen 65 km voor het goede doel: de afbetaling van natuurgebied Den Rooy.

‘Solo-concert’ van BorderBrass in de Rabboenizaal

CONCERT Brassband BorderBrass belooft een muzikale avond vol verrassingen op zaterdag 29 april in de Rabboenizaal. Daarvoor zorgt een gevarieerd programma door een enthousiaste groep muzikanten onder leiding van dirigent Pallemans. Extra bijzonder zijn dit keer de solisten. Dit ‘Solo-concert’ staat immers in het teken van de eigen solisten op verschillende instrumenten (cornet/trompetten, althoorn, euphonium, bastuba en vibrafoon).

Na afloop kan je bovendien nog gezellig napraten met dirigent, muzikanten en solisten

onder genot van een drankje. Kaarten zijn te verkrijgen via de leden, telefonisch op het

De Turnhoutse Snaar in de Sint-Clemenskerk

CONCERT Op vrijdag 12 mei organiseert Theater Pas Geverfd een optreden van ‘De Turnhoutse Snaar’ (www.turnhoutsesnaar.be) in de Sint-Clemenskerk in Minderhout.

Dit orkest werd in 2001 opgericht. Het 20-koppige strijkersensemble,

Trots op de journalistieke helden

WEDSTRIJD DAVIDSFONDS Ook dit jaar kregen alle vijfde leerjaren van groot Hoog-

secretariaat (0032 (0)3 314 15 46) of via de website brassbandborderbrass.be.

Het relatief jonge BorderBrass timmert hiermee verder aan de muzikale weg. De band is gekend voor zijn veelzijdige repertoire en virtuoze spel. In het verleden waren er concerten met solisten uit de brassbandwereld en lokale artiesten, zoals Barbara Dex, Nick Ost (Noorwegen), Tommy Verschoore, Sam Vloemans en Florejan Verschueren. Ook in het najaar wordt met een lokale artiest(e) een verrassend concert voorbereid. (jaf)

bestaande uit violen, altviolen, cello’s en contrabas, specialiseert zich in populaire filmmuziek zoals ‘Concerto d’ amore’ en ‘Welcome to the Oscars’. Het dompelt de muziekliefhebber onder in de wereld van de klassieke en moderne filmmuziek in concerten vol actie, emotie en ontroering op diverse podia in Vlaanderen en Nederland.

De leiding is in handen van Eva Vermeeren, professioneel violiste uit Vlimmeren. Ze is specialiste in kamermuziek en heeft verschillende eigen ensembles waaronder Donnacorda Strijkkwartet & Ensemble en ClaverDuo. Daarnaast treedt zij ook op met o.m. Niels de Stadsbader, Clouseau, Eregalerij en Musichall. Ze maakt opnames van filmmuziek en geeft vioolles aan de kunsthumaniora StART Heilig-Graf in Turnhout.

Praktisch: De Turnhoutse Snaar op vrijdag 12 mei om 19 uur in de Sint-Clemenskerk te Minderhout. Tickets VVK 12 euro of kassa 15 euro. Bij Toerisme Hoogstraten of via zjosfinks@gmail.com. (fh)

straten de kans om deel te nemen aan de nationale schrijfwedstrijd van het Davidsfonds.

Het thema was “Trotse helden”. De jury selecteerde 24 opstellen uit alle inzendingen. Alle deelnemers werden uitgenodigd in het stadhuis voor de proclamatie. Gastheer Gert Boeckx maakte daar de winnaars van de wedstrijd bekend, de jonge journalisten werden beloond met mooie boeken. Berdien Daemen zorgde voor de muzikale omlijsting.

Bram Godrie (De Meerpaal Meer) eindigde op de eerste plaats met “Mijn katten, mijn helden”, op de tweede plek gevolgd door Charlotte Verboven (KS Hoogstraten) met “Sam, de ijzeren kat”. Op plaats drie was er een ex aequo: “Ik schreef een nieuw bericht” van Saar Lauryssen (GB Hoogstraten) en “Super Beer” van Wolfert Cardon (De Klimtoren Meerle).

Het organiserende DF dankt overigens de betrokken leerkrachten en directies van de scholen voor hun engagement. “Wie schrijft die blijft” - en dus volgend jaar alweer een nieuwe editie!? (red)

www.demaand.be

REDACTIEADRES

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten tel. 0472 97 12 87 redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS

� Hoogstraten: Patrick Melis 0497 41 40 29 hoogstraten@demaand.be

� Meer: Marcel Adriaensen tel. 03 315 90 40 meer@demaand.be

� Meerle: Jan Fret tel. 03 315 88 54 meerle@demaand.be

� Meersel-Dreef: Jef Jacobs tel. 03 315 73 64 meersel-dreef@demaand.be

� Minderhout: minderhout@demaand.be

� Wortel: wortel@demaand.be

SPORTNIEUWS

Rob Brosens tel. 03 314 43 39 sport@demaand.be

Niet alle beeldmateriaal wordt ons met auteursgegevens overgemaakt. Neem contact op met de redactie voor eventuele rechten.

ADVERTENTIES

Jan Croes tel. 0477 66 11 60 advertenties@demaand.be

SECRETARIAAT/DRUKWERKEN

Emilia Horsten Begijnhof 27 2320 Hoogstraten tel. 03 314 51 03 abonnementen@demaand.be administratie@demaand.be

Verantwoordelijke uitgever: F. Brosens, Begijnhof 27 2320 Hoogstraten

Nieuw Hoogstraats beiaardlied

HOOGSTRATEN FEEST Voor de eerste Hoogstraatse beiaardcantus componeerde stadsbeiaardier Luc Dockx een nieuw Hoogstraats beiaardlied. Jef Martens zorgde voor de gepaste tekst. Wij drukken het graag voor u af. Hou het bij de hand want je gaat het geregeld horen.

Hoogstraats beiaardlied

Zomerse klanken kleuren Hoogstraten

Zon in mijn hert, muziek in ’t kwadraat

Ik vuul mij op slag helemaal uitgelaten

Daarboven speelt ne muziekacrobaat

Zingen de klokken om goden te danken

Of zingen de klokken veur ons plezier

Mijn hert veert op bij die hemelse klanken

Ik deel in de vreugd van den beiaardier

Uitbundige vrolijkheid walst door de straten

De klokkenspeler werkt zich in ’t zweet

Hij wil z’n ducht op de wereld loslaten

En schenkt ons een fleurig klankenboeket

Het beiert en klepelt uit alle galmgaten

De lucht klaart weer op, we vuulen ons goed

Daar is de lente, ’t is feest in Hoogstraten

D’ eirbisme smaken weer even zoet

Het klokkengelui daar hoog in den toren

Jaagt al mijn zorgen weg met de wind

Hoogstraten leeft en lijkt wel herboren

Wanneer hij daarboven de muzen bemint

(Jef Martens - Luc Dockx) Gezongen in het Hoogstraats dialect

Staf

Van Hullebusch in ‘Atelier in Beeld 2023’

TENTOONSTELLING ‘Atelier in beeld’ is hét grote open atelierweekend voor beeldend kunstenaars in heel Vlaanderen en Brussel. Een ideaal moment om werk te bekijken en ateliers te ontdekken. Dit initiatief van Kunstwerkt vindt jaarlijks plaats in mei. Nu dus op 6 en 7 mei Alle ateliers zijn gratis en zonder reservatie te bezoeken.

Meer dan 2000 kunstenaars openen de deuren van bijna 1500 ateliers. De bezoeker ontdekt nieuw werk, ontmoet de kunstenaars en krijgt een unieke inkijk in hun werkproces. In Hoogstraten kan je het atelier bezoeken van Staf Van Hullebusch in de Leemstraat 27.

Staf is beeldhouwer en maakt creaties in beton. Zijn inspiratie haalt hij onder andere bij zijn fietstochten op de Mont Ventoux. Iedereen van harte welkom. (jaf)

Hoogstraten heeft een heel actieve CoderDojo-afdeling

WORKSHOP JONGEREN CoderDojo

blaast 10 kaarsjes uit. In 2013 werd CoderDojo België in het leven geroepen, in navolging van een soortgelijk initiatief in het Verenigd Koninkrijk. Dat gebeurde met de steun van Telenet en de overheid. Ook Hoogstraten heeft al geruime tijd een actieve afdeling.

Maandelijks wordt er in de lokalen van de Bib door het jonge computervolk geprogrammeerd. Een gewone CoderDojo bestaat uit een zaterdagochtend vol computeruitdagingen

met Skratch, Microbit, Arduino, Lego Spikes, Raspberry Pi... Sommigen leggen zo de basis om de thuisbasis te automatiseren met home assistent en Raspberry Pi, of ontwikkelen zich verder als programmeur.

Wie tussen 7 en 18 jaar is, nog geen ervaring heeft maar wel gebeten is door de computermicrobe, is welkom. De begeleiding gebeurt door ouders en vrijwilligers. Inschrijven is wel verplicht.

Thuis oefenen kan ook. Maak een account aan bij Skratch (bekijk ook de skratch-studio van CoderDojo Hoogstraten), Code.Org, MBlock, Codecombat, Microbit. Als ouder maak je zelf best de account aan zodat je mee kunt kijken.

En tot slot nog even vermelden dat je in de bibliotheek heel wat hardware kunt lenen om thuis uit te proberen. De volgende CoderDojo’s zijn op 13 mei en 10 juni, alle geïnteresseerde jongeren welkom. (ma)

Het enhousiaste team van kinderen-programmeurs en begeleiders bij de 10e verjaardag van de computerclub CoderDojo.

Brasserie de Jachthoorn breidt uit met versmarkt

HORECA Er wordt nog hard gewerkt op de hoek naast brasserie de Jachthoorn. Maar tegen half juni moet alles klaar zijn voor een nieuw concept, een heuse versmarkt. En dat wordt niet alleen een winkel waar vers vlees en vis aangeboden wordt maar ook charcuterie en slaatjes, klaargemaakte gerechten en een beperkt assortiment verse groenten en fruit.

Daarnaast doen ondernemers Ben Van den Zegel, Seppe Vinckx en Maarten Aerts beroep op de gerenommeerde banketbakker Dellafaille. Zij gaan gebruik maken van de bakkerij van Joost Muësen die eind mei de deuren sluit. Ondertussen is men druk opzoek naar personeel. Solliciteren kan via catering@bistrobar. be (pm)

Er zijn nog smakelijke tradities…

COÖPERATIE Eind maart werden de Ghesellen van de Aardbei naar jaarlijkse traditie ontvangen in Antwerpen. Gouverneur Cathy Berx, de gedeputeerden en de provinciegriffier Maarten Puls lieten zich bij die gelegenheid de eerste aardbeien goed smaken. Gedeputeerde Mireille Colson werd die dag ook opgenomen in het Hertogelijk Genootschap.

Een dag later werd de traditionele kist aardbeien voor het goede doel geveild. Group Achiel De Witte besteedde € 500 per 500 gram, wat werd verdubbeld door Coöperatie Hoogstraten. Zo kon een cheque van € 8.000 overhandigd worden aan JEZ!, een organisatie die in het teken staat van jongeren die het moeilijk hebben. Het jongerencollectief verdeelt dit onder verschillende initiatieven die allemaal tot doel hebben om jongeren te ondersteunen. (red)

TEGENNENOAM met Maliën-Kolder

MUZIKAAL AMUSEMENT Al jaren ntrekt het muzikale duo Tegennenoam een spoor van aangename verwarring door de Noorderkempen. Waar multi-instrumentalist Charel Huet en strip-mens Willy Geets opduiken, met hun repertorium van bizarre covers en ‘eigen-zinnige’ nummers, zie je lachende gezichten.

Komt dat zien! Het Heeft Geen Naam… (red)

Zaterdag 29 april om 20u (deuren 19u30) in de Ridderzaal van Kasteel de Renesse (Malle).

Bestel je tickets via: info@domeinderenesse.be vvk en leden: €10 / kassa: €12

Garageverkoop van KWB en Gezinsbond

TWEEDEHANDS Een prima oplossing om al uw niet langer gebruikte spullen van zolder, garage of tuinhuis te halen. Op zondag 14 mei organiseren KWB en Gezinsbond van 8 tot 12 uur een garageverkoop in alle straten van Hoogstraten.

Inschrijven kost 3 euro voor de leden van de KWB Hoogstraten of van de Gezinsbond Hoogstraten. Niet-leden betalen 6 euro. Vooraf inschrijven is verplicht en dit kan tot en met 4 mei via www.gezinsbondhoogstraten. be of ds6@telenet.be of bieke.roovers@gezinsbondhoogstraten.be.

KWB en Gezinsbond zorgen voor de promotie. Meer info KWB Hoogstraten: Dirk Schellekens Postweg 2 Hoogstraten - tel. 03/314 65 80 of www.gezinsbondhoogstraten.be. De koperskunnen de deelnemerslijst gratis afhalen op zondag 14 mei bij de dienst Toerisme ,Vrijheid 149 van 8 tot 12 uur, bij alle deelnemers of via www.gezinsbondhoogstraten.be. (jaf)

Koperdieven op pad

DIEFSTAL In de nacht van maandag 11 op dinsdag 12 april gingen dieven aan de haal met zeven koperen regenafvoerbuizen van de kerk van het begijnhof. Eerder werden er al gestolen aan de kerk van Minderhout en aan de achterzijde van het stadhuis. De prijs van koper ligt rond de 7 euro per kg, voldoende om mensen op kwalijke ideeën te brengen. Van de daders is (nog) geen spoor. (fh)

Gouverneur Berx verwelkomt de eerste aardbeien met de glimlach.

Vijfde leerjaar maakt kennis met het boerenleven

SCHOOL LANDBOUW Op vrijdag 17

maart organiseerden de stad en de landelijke raad de BinnenBijBoeren-dag. Dit initiatief werd vorig jaar gestart door enkele landbouwers van Meer en omliggende dorpen en kreeg dit jaar de gewaardeerde medewerking van de gemeente. Meer dan 200 kinderen uit het 5e leerjaar van alle Hoogstraatse scholen werden uitgenodigd op het melkveebedrijf van Tine, Toon en Jef Ryvers. Zij werden op school opgehaald om voor een halve dag ondergedompeld te worden in al het goede wat landbouw te bieden heeft.

De kinderen kregen een rondleiding op het bedrijf en maakten er ook kennis met acht andere land- en tuinbouwbedrijven. Ze namen

een kijkje in een aardbeienserre, tussen de appel- en perenbomen van de appelboer, een roodverlichte tomatenserre en mochten knuffelen met kuikentjes en legkippen, biggetjes, geiten en konijnen. En uiteraard was er ook heel wat lekkers om te proeven!

De land- en tuinbouwers waren, voor de gelegenheid, de onderwijzers van de dag en gaven een woordje uitleg over hun stiel. Toon Ryvers leidde hen rond op een melkveebedrijf; Mieke Van Baelen (Appelboer) vertelde alles over appels en peren; Mitch Vermeiren en Danny Herrijgers (Tomaco) deden dat over tomaten; over aardbeien vertelde Ruud Elst; Yves De Bie deed hetzelfde over konijnen; legkippen hadden geen geheimen voor Mariëlle Schalk

(Kakelhof); Wouter Mertens en Pieter Peeraer namen de varkens voor hun rekening, en Annick Haest de geiten.

Per bedrijf was er 15 minuten uitleg. Tonen, demonstreren, proeven en voelen stonden hierbij centraal. Biologische bestrijding, watersysteem, biggetjes, melkgeiten. lammekes, planten verzorgen, kippensoorten… en nog veel meer kwamen aan bod.

Tijdens de pauze waren er pannenkoeken en ander lekkers. De kinderen speelden op een berg van stro. En met een boogiebag vol gezond lekkers keerden ze met de huifkar weer naar school. Een boeiende dag op de boerderij, de ervaringen zullen in de les goed van pas komen... (ma)

De onderwijzers voor 1 dag geven het beste van zichzelf met vlnr Ruud Elst, Jef Ryvers, Tine Vermeiren, Toon Ryvers, Jos Matthé, Ief De Bie, Frans Elst, Wouter Mertens, Pieter Peeraer, Marielle Schalck en Annick Haest.

Drummen om een knuffel. Pieter Peeraer geeft uitleg bij de biggetjes. De koe en haar kalfje. Toon Ryvers weet de kinderen te boeien.

Els en Ben openen ‘De Lokalen’ op de kloostersite

ERFGOED BAKKERIJ Na acht jaar overleg, plannen en veel werk voor een kwaliteitsvolle restauratie openden Els Schrijvers en Ben Dekkers op zaterdag 1 april ‘De Lokalen’, hun zaak in twee voormalige klaslokalen van de school op de mooi gerestaureerde kloostersite. Het is nu een take-away bakkerij en verbruikszaal, met daarnaast een multifunctioneel lokaal dat verhuurd wordt.

“Acht jaar is lang en dan kunnen de plannen al eens veranderen”, zegt Els. “Aanvankelijk dachten we aan twee multifunctionele lokalen. Maar omdat ik een opleiding bakkerij achter de rug heb, wilden we er gaandeweg meer van maken. In het klaslokaal rechts is een take-away bakkerij, die geopend is op zondag van 8 tot 18 uur en waar men ook iets kan gebruiken. Dat lokaal staat in directe verbinding met het lokaal links en kan de verbruikszaal uitbreiden wanneer dit nodig is en er geen andere activiteiten zijn.”

Dit tweede lokaal heeft ook een keuken, en is vooral bedoeld als multifunctionele ruimte. “Het kan gehuurd worden voor verenigingen, voor familiefeestjes, babyborrels en noem maar op. Het is er zalig zitten bij het nieuwe prachtig gerestaureerde dorpsplein van Meer. De naam verwijst overigens niet enkel naar de

Een familiefoto met v.l.n.r.: Els Schrijvers, Ben Dekkers, Jitske Dekkers en haar vriend Giel

voormalige klaslokalen, maar ook naar het feit dat we op de eerste plaats werken met lokale producten en handelaars.”

In het gebouw heeft men sporen van het gebruik door de Chiro bewaard. Zo bleef een

Fietsen door erfgoed met Veerle

NATUURPUNT FIETSTOCHT Op zaterdag

13 mei organiseert Natuurpunt Markvallei een erfgoedfietstocht met Veerle Beernaert. Het opzet van begeleid fietsen door natuur en erfgoed bewees zijn bestaansrecht al in de vorig jaar ingerichte cursussen rond landschap, erfgoed en natuur. Daarin waren ook enkele excursies met de fiets opgenomen.

Gids Veerle Beernaert start dit keer midden in de schoolstrijd in het landelijke Meer. Als de schoolstrijd losbarst in België bekostigt de familie Van den Bergh twee klaslokalen op de Mussenakker. Later wordt dat het nu magnifiek gerestaureerde klooster. Op weg naar Maxburg passeren we de Meirberg, met een fossiele duin uit de laatste ijstijd waar jagers-verzamelaars zo’n 13 000 jaar geleden hun kampen bouwden. Kasteel Ter Meiren, gelegen in een prachtig bos, is de laatste stopplaats.

Startpunt is het politiekantoor in Meer om 9 uur. De tocht zal ongeveer 25km lang zijn, gekruid met leerrijke en boeiende uitleg. Deelnemen kost €5 voor leden en €7 voor niet-leden, best wel op voorhand inschrijven via de website. Tegen het middaguur worden de fietsers terug aan de startplaats verwacht. (ao)

muurschildering behouden, die ooit werd aangebracht door leden van de jeugdvereniging. Het is als het ware een zoekplaatje naar de ouderdom en het groot aantal namen die er op vermeld staan. Info: delokalen@telenet. be (fh)

Bastiaansen en Jonas Dekkers met zijn vriendin Mies De Beck.

Met de fiets op verkenning in Meer en Meersel-Dreef, met oog en oor voor erfgoed.

Succesvolle antiek- en vlooienmarkt van de Eendracht

FANFARE MARKT Zaterdag 8 en zondag

9 april organiseerde fanfare ‘De Eendracht’ Meer haar jaarlijkse antiek- en vlooienmarkt. Op zondag was er de oproep van de tentoongestelde stukken.

Bij aanvang van de oproep werd even stilgestaan bij Frans Van Bladel, de bezieler en oprichter van deze antiek- en vlooienmarkt die overleed in april 2021. Ook al verbleef hij de laatste jaren in het WZC Den Brem in Rijkevorsel, toch was hij nog altijd bezig met ‘zijn markt’. Tijdens de vorige editie (door corona geleden van 2019) heeft hij nog een aantal loten geveild.

De taak van ‘roeper’ werd overgenomen door Luc Van Bladel en Wim Aerts. Voor een mooie actiefoto van Frans verwijzen we nog naar het vorige nummer van de Hoogstraatse Maand. Alhoewel de markt dit keer doorging tijdens het Paasweekeinde wisten opvallend veel geinteresseerden de weg te vinden naar de verkoopplaats, de refter van de lagere school in Meer. De bezoekers, ook buitendorpse, waren verrast van het aanbod van deze markt. Ze gaven alvast te kennen volgend jaar opnieuw aanwezig te zijn. (ma) Zicht vanop de verkopersstoel. Het aandachtige kooppubliek waagt zijn kans.

MARKT Op 7 mei start ook het nieuwe seizoen van Meermarkt. Tot september zal de Donckstraat en omgeving op de eerste zondag

van de maand gevuld zijn met kraampjes met allerlei gezonds, lekkers en bruikbaars. Een gedroomde gelegenheid om elkaar te ontmoe-

ten. Het is weer lente dus, en dat het een goed marktseizoen moge worden! Guy Herrijgers en helpers hebben er alvast zin in. (ma)

Meermarkt trapt op 7 mei een nieuw seizoen af

Bontenavond van de Mussenakker

TONEEL Weet u nog welke dit was? De bontenavond van de Mussenakker, dat is in ieder geval pure nostalgie, zeker voor de mensen hier op deze foto uit de oude doos. Ondertussen loopt de nieuwste opvoering ‘De Gouden LP’ op haar einde. Nog 5 en 6 mei in Zaal voor Kunst en Volk. (ma)

Alle vier met de letter L

VIERGESLACHT Op 6 juni 2021, bijna twee jaar geleden intussen, werd Lena geboren. Ze woont in Meerle, samen met haar broer Menno, mama Lien Haest en papa Erik Hendrickx. Met Lena erbij telt de familie een viergeslacht. Op Pasen genoten ze samen van de lentezon, in de tuin van oma Wiske Damen en wijlen Fons Pans, in Hoogstraten.

Een prima gelegenheid om ze alsnog op de foto te verenigen, alle vier met de letter L bovendien: vlnr Louisa (Wiske) Damen (83), Lief Pans (60), Lena Hendrickx (bijna 2) en Lien Haest (32). (jaf)

De beste rikkers van Meerle

KAARTTORNOOI De voorbije winter maakten vier Meerlese verenigingen van hun jaarlijkse kaartavonden samen een ‘criterium’. Het bracht de kaartfanaten van Parochiezaal ons Thuis, KFC Meerle, SintJoris Gilde Meerle en Jeugdhuis Den Dorpel op die manier samen in een tornooi.

Na de laatste kaartavond in jeugdhuis Den Dorpel waren de winnaars van de prijskamp rikken bekend en kregen ze de criteriumprijs overhandigd. Het waren Jac Verbreuken, Ed Van Haperen en Jan Cox die zich tot de beste rikkers kroonden. Proficiat en tot volgende winter! (jaf)

De Klimtoren stept tegen kanker

SCHOOL SPONSORTOCHT Naar jaarlijkse gewoonte houden de leerlingen van de Klimtoren net voor de paasvakantie een sponsortocht voor een goed doel of om iets extra te kunnen aanschaffen om in de school te gebruiken. Dit jaar gingen ze een sportieve uitdaging aan op de koer van de kleuterschool. Een hele dag werd er gestept door leerlingen en iedereen die langs kwam, dit gebeurde om geld in te zamelen voor de UZA-Foundation. Dit doel werd gekozen voor een heel bijzondere reden. Al bijna een jaar kampt turnjuf Heidi met een kwaadaardige vorm van longkanker en dat brengt deze problematiek natuurlijk wel heel dichtbij. Want juf Heidi is al heel lang in de Klimtoren, van toen de turnzaal maar net gebouwd was.

Diagnose

Ze was zelf bij het evenement aanwezig en vertelde ons over wat haar nu overkomt. “Minder dan een jaar terug had ik last van de stem en van vermoeidheid. Niet zo speciaal, maar toch maar even de huisarts geraadpleegd. Er viel niet direct iets vast te stellen. Maar toen ik daarna ook nog hoest en een echte hese stem kreeg, werd ik doorverwezen naar een neus-, keel- en oorarts. Die weet het probleem aan de slokdarm. Ik kreeg medicatie, maar het werd alleen maar erger tijdens de grote vakantie.

Ik ben nog begonnen aan het nieuwe schooljaar, maar het voelde niet goed aan. Een nieuw onderzoek bij de NKO-arts bevestigde alleen de vorige diagnose en verlenging van de medicatie. Zonder resultaat. Begin okto-

ber onderging in een gastroscopie en werd er bloed getrokken. Het beeld daarvan was onrustwekkend, maar nog niet dramatisch. De hematoloog dacht aan chronische leukemie, maar een echo van mijn buik maakte een fors gezwel zichtbaar.

Vrijdag voor de herfstvakantie kreeg ik van het ziekenhuis eindelijk een duidelijke en zware diagnose. Een kwaadaardig gezwel van 5 cm met uitzaaiingen. Dan begint de hele molen te draaien. De oncoloog bevestigde kanker stadium 4. Bij stadium 4 zijn er uitzaaiingen in andere organen. Je kunt dan niet meer genezen, alleen nog behandelingen krijgen om de ziekte te remmen en klachten te voorkomen of te verminderen. Op dat ogenblik zakt je hele wereld in…”

Hoop

“Ik wilde me daar niet zomaar bij neerleggen en nam contact met het UZA. Daar kreeg ik een beetje hoop. Na een aantal onderzoeken en wachten in onzekerheid kreeg ik het nieuws dat ik mocht instappen in een studie over een nieuwe en doelgericht therapie, die de kankercellen op celniveau aanvalt en niet zoals bij chemotherapie alle cellen vernietigt, maar de goede cellen behoudt.

Ondertussen is het gezwel fel verkleind. De therapie is veelbelovend en ondertussen koop ik tijd. Er zijn weliswaar nogal wat bijwerkingen, zoals spierzwakte en problemen met mijn zicht. Heel vervelend, maar in de onderzoeksgroep wordt ik uitstekend opgevangen. Al die tijd heb ik veel steun gehad aan mijn

collega’s en aan heel de school hier. Ik mis ze heel hard. Ik hoop binnenkort terug aan de slag te kunnen, al zal dat zeker in het begin deeltijds te zijn. Vandaag ben ik zo blij met dit initiatief en wilde ik er graag bij zijn. Ik heb daarnet een sessie mee gestept met de leerlingen, het deed zo’n deugd! En ik denk dat de UZA-Foundation heel blij zal zijn met de opbrengst ervan.”

UZA

UZA foundation heeft tot doel het (klinisch) wetenschappelijk onderzoek in al zijn aspecten binnen het UZA, maar ook in samenwerking met andere instellingen, te ondersteunen en zo innovatie in de gezondheidszorg te bewerkstelligen.

Het UZA zet in op grensverleggend wetenschappelijk onderzoek in verschillende domeinen. Dit onderzoek is pionierswerk, waarvan het belang ook internationaal erkend wordt. Door nieuwe inzichten worden behandelingen doeltreffender gemaakt, verbetert de zorg en verhoogt de levenskwaliteit van patiënten. Wat vandaag nog experimenteel is, kan morgen uitgroeien tot een behandeling die voor iedereen toegankelijk is. De UZA foundation maakt deze innovaties mee mogelijk.

Het was een feestelijke laatste schooldag op de Klimtoren, de kinderen konden met een blij gemoed de vakantie in. Wij werden getroffen door het enthousiasme van het jonge volk, en ontroerd door het verhaal van juf Heidi. We wensen haar veel moed en een goed herstel toe. (jaf)

Een hele dag steppen voor het goede doel. Ouders, grootouders, nonkels en tantes, vrienden kwamen kijken, een koffietje drinken en een duit in het zakje doen

Juf Heidi is blij met de steun die de UZA foundation krijgt door de sponsortocht van haar school.

Piet Van Bavel trapt ook dit jaar opnieuw mee tegen kanker

KOM OP TEGEN KANKER Tijdens het verlengde Hemelvaart weekend heeft weer het evenement 1000 km voor Kom Op Tegen Kanker (KOTK) plaats. Net als vorig jaar stapt Piet Van Bavel weer op de fiets om deel te nemen aan het ‘internationale peloton’, dus 1000 km zelf fietsen, 4 dagen van 250 km. Het verhaal van zijn toer vorig jaar kan je nalezen in De Hoogstraatse Maand nr. 438 van juli 2022. Nochtans was hij op de laatste dag toen zo kapot dat hij zich gedurende de laatste kilometers meermaals had voorgenomen: “Dit nooit meer !” Maar… Ter verduidelijking. KOTK bestaat uit twee deelevenementen. In het ‘nationale peloton’ wordt de totale afstand opgedeeld in acht etappes van 125 km die je individueel of in een team van maximum acht fietsers kunt afwerken. Grotere teams verdelen de etappes onder elkaar. In het ‘internationale peloton’ fietsen individuele deelnemers 1000 km vanuit Frankrijk richting Mechelen. Op donderdag 17 mei vertrekt vanuit Rennes een peloton van 100 fietsers vanuit Bretagne, langs de Loire richting Belgenland. Op zondagavond 21 mei rijden ze samen met de fietsers van de nationale pelotons terug om feestelijk aan te komen in gaststad Mechelen. En wie is dus opnieuw van de partij? Juist.

Evenwicht

DHM: Toch terug de fiets op voor 1000 km, Piet?

Jawel, na recuperatie kwam het besef terug dat de strijd tegen deze vreselijke ziekte verdergezet moet worden. Ik weet dat de inspanning niet te onderschatten is. En ik heb ervaren wat totale uitputting kan doen. En ja, ik zal dus dringend meer moeten trainen, want vandaag heb ik nog niet de conditie van vorig jaar.

DHM: Sport je veel?

Ja, naast muziek is sport de rode draad in mijn leven. Ze zorgen ervoor dat ik mentaal in evenwicht blijf, dat ik het drukke leven dat ik leid aan kan. Joggen, wandelen, zwemmen en fietsen. Ik doe het allemaal ontzettend graag. Ik sport graag met anderen, net zo graag ook alleen. Van een lange rit op de fiets op een vrije dag kan ik enorm genieten. Of op vakantie in de bergen. Dan zit ik er niet mee een hele dag op de fiets te zitten. Ik geniet van de omgeving, van de mooie plaatsen en van de fysieke inspanning. Maar ik ben ook een fanatieke Pieretrapper, die elke zondag met de groep uit fietsen gaat.

Smijten

DHM: Waarom neem je deel aan dit evenement?

Omdat je de lelijke ziekte overal tegenkomt. Wie kent er iemand die

Benefiet in Den Dorpel

Op zaterdag 13 mei is er een benefiet in en om het jeugdhuis achter het Raadshuis. Den Dorpel gaat open om 19 uur; bij goed weer opent het terras al vroeger. Hou Facebook in de gaten!

Om 21 uur spelen Peter en z’n Botsottos zoals steeds een zinderend concert. Als het mooi weer is, gebeurt dat op de koer, anders in het zaaltje achter het jeugdhuis. Aansluitend zorgen DJ’s Yannick zonder Yannick met special guest voor een lange en plezante nacht.

De inkom is gratis, een vrije bijdrage wordt heel hard geapprecieerd. Er worden - voor de mensen die niet komen - voor enkele euro’s steunkaarten aangeboden. De opbrengst gaat integraal naar de 1000 km van Piet.

er nog niet mee in aanraking is gekomen? Ook dichtbij, in familiale kring zijn we er mee geconfronteerd, zowel de vader als de moeder van mijn echtgenote Ria kregen er mee te maken. Mijn schoonvader overleeft dank zijn goede medische zorg al 20 jaar met de ziekte. Dat is alleen maar mogelijk als er voldoende middelen zijn om het onderzoek op gang te houden.

KOTK investeert in onderzoek dat een directe meerwaarde heeft voor het welzijn van de patiënt én waarbij de financiële nood het hoogst is. Ook de netto-opbrengst van de 1000 km gaat daar naartoe. Zo maken we dus voor heel wat kankerpatiënten rechtstreeks het verschil. En als ik dat dan kan combineren met iets dat ik heel graag doe, dan wil ik me best weer eens smijten.

DHM: Er wordt wel heel wat financiële input verwacht als je wil deelnemen?

Inderdaad. Je gaat een engagement aan om 6.000 euro bijeen te brengen die integraal naar KOTK gaan. Giften die in jouw naam op de rekening van KOTK gestort worden, worden bijeengeteld en ik kan de stand daarvan volgen. Heb je 2 weken voor de vertrekdatum nog geen 6.000 euro bijeen, dan moet ik een waarborg tekenen dat ik het ontbrekende bedrag zal bijbetalen.

De kosten voor verblijf en vervoer betaal je zelf. De organisatie is wel op en top af. Alles is mooi geregeld. Met alles erop en eraan. Flanders Classics, organisator van onder meer de Ronde van Vlaanderen, heeft de praktische organisatie in handen. Alles is dus tot in de puntjes verzorgd. Het peloton wordt begeleid door motorrijders, politie en wegkapiteins van de Vlaamse Wielerschool: wie pech heeft met z’n

BM (bekende Meerlenaar) meets BV (Bekende Vlaming). Tijdens de internationale rit mag je al eens op de foto met een BV waaraan je het anders niet zou durven vragen…

fiets, krijgt assistentie van ervaren fietstechniekers. Er is continu een team voor medische bijstand aanwezig. Onderweg zijn er verschillende bevoorradingsposten, en tijdens de middagstops krijgt iedereen een lekkere lunch voorgeschoteld. ’s Avonds krijgen de vermoeide spieren een professionele massage.

Sponsors en benefiet

DHM: Hoe verzamel je die 6000 euro?

Ik heb een groot netwerk en kan dus wel een aantal sponsors aanspreken. Ik leg zelf ook een deel bij. Veel deelnemers organiseren een geldinzamelactie, een wafelbak of spaghettiavond. Helaas kan ik der-

gelijke organisatie er met mijn druk leven niet bij nemen. Maar ik krijg hulp! Op 13 mei organiseert het Meerlese jeugdhuis Den Dorpel een benefietavond om mij te steunen. We dragen er zelf een steentje aan bij door op te treden met onze band “Peter en z’n Botsotto’s’. (zie kader)

Indien je wil steunen dan kan dit door online een gift te doen via www. de1000 km.be/team/piet-van-bavel of een gift doen via overschrijving op het rekeningnummer van Kom op tegen Kanker BE14 7331 9999 9983 met vermelding van “GIFT” (belangrijk ! ) en de 9-cijferige code van team Piet Van Bavel: 350015861.

Een gift vanaf 40 euro is fiscaal aftrekbaar. Van harte aanbevolen. (jaf)

Koekenbak van de Tiptiens Op trot met charretten en trottinetten in Meerle

FERM GEZINSWANDELING Op zondag 7 mei organiseert Ferm Meerle een leuke charretten- en trottinettentocht. Het is een step-, loopfiets- en buggy-proof wandeling voor gezinnen met jonge kinderen (max. 3 km) in Meerle.

JEUGDBEWEGING Om een leuke tweedaagse te kunnen organiseren, verkopen de Tiptiens van meisjeschiro Meerle dit jaar heerlijke zelfgebakken boterkoeken. Een zakje van 8 lekkere koeken kost amper 4 euro. Bestellen kan door het online bestelformulier in te vullen via de bijgaande QR-code of door je bestelbriefje binnen te brengen in de brievenbus bij Fien Van Bavel, Voort 20, 2328 Meerle.

Bestellen kan tot en met 3 mei 2023, het gepaste bedrag is te betalen op de rekening van de Meisjeschiro: Chiro Sint-Lutgard Meerle - BE75 7310 1188 0451 - Vermeld hierbij: naam en aantal zakjes koeken. Betalen kan ook contant bij het bestelformulier.

De koekjes worden dan aan huis geleverd op zondag 14 mei, naar keuze tussen ll en 14 uur of tussen 14 en 17 uur. Je kan ook zelf ophalen tussen 16.30 en 17.30 uur op de meisjeschiro.

Twee vliegen in één klap: u krijgt wat zelfgebakken lekkers in huis, én u bezorgt de Tiptiens een geslaagd weekend! Doen dus. (jaf)

De wandeling vertrekt tussen 9 en 10 uur aan het Raadshuis. Dat is ook het eindpunt, je kan er na de tocht nog gezellig vertoeven met het gezin of even bijpraten met vrienden om te genieten van een hapje en een drankje terwijl de kinderen nog wat spelen of deelnemen aan een leuke activiteit.

Voor de ouders is er een ’Instawall’ (ludieke achtergrond) waar je een foto met je gezin kan maken en delen op social media. Er wordt die dag 5 maal gratis lidmaatschap van Ferm verloot aan de deelnemers.

Met deze laagdrempelige activiteit wil Ferm jonge gezinnen met kinderen tot en met ±

8 jaar op een positieve manier kennis laten maken met de vereniging en de ‘FermMama community’. Natuurlijk zijn ook gezinnen met oudere kinderen, grootouders, enthousiaste tantes en nonkels ... welkom! Nu alleen nog hopen op mooi weer! (jaf)

Fotozoektocht van KWB Wielertoeristen

KWB FIETSTOCHT De voorbije jaren bleek de fiets-fotozoektocht van de KWB wielertoeristen van Meerle een succes. Reden om opnieuw een zoektocht op te stellen die de deelnemers de mooie omgeving van Meerle aan beide zijden van de landsgrens nog beter laat ontdekken.

De tocht is ca. 30 km lang en is te rijden vanaf 15 mei tot 18 september. Het traject voert langs verschillende horecazaken voor het geval je honger of dorst zou hebben. Tijdens het fietsen moet je foto’s herkennen. Wie alles juist beantwoordt, maakt kans op een mooie prijs. Er hoort overigens ook een schiftingsvraag bij.

De zoektocht is te koop voor 5 euro bij de dienst voor Toerisme van Hoogstraten. In Meerle zelf vind je die in ’t Winkeltje, Meerledorp 2; bij Harry Verheyen, Heimeulenstraat

59; of bij Jos Van Bavel, Heimeulenstraat 41. Meer info: tel. 0496 44 39 41 of via mail verheyen-van.opdorp@telenet.be. (jaf) Adverteren

https://www.demaand.be/adverteren/

Vol huis voor ‘Het verhaal van Meerle’

LEZING De vertelavond van Halte Merlet, ‘Het Verhaal van Meerle’ door Guy Muësen, was op een nik en een gauw uitverkocht. Zoals ook bleek uit de VRT-reeks ‘Het Verhaal van Vlaanderen’ met Tom Waes, is er wel degelijk interesse in onze geschiedenis, zeker die van dichtbij huis.

De spreker bracht het verhaal met verve en nam daarna nog rustig de tijd om tijdens het achterafje met de luisteraars in gesprek te gaan. Zeker voor herhaling vatbaar. (jaf)

Paardenwijding aan de St.-Luciakapel

TRADITIE De paarden- en hondenwijding op zondag 19 maart werd gehouden na de eucharistieviering ter ere van Sint-Quirinus, één van de patroonheiligen. Pater Kenny wijdde dieren en hun begeleiders weer voor een jaar tegen verdere onheil en ziekte. Dit alles onder het nuttigen van een heerlijk worstenbroodje en koffiekoek, doorgespoeld met een geestrijke versnapering. (JJ)

Vacature bij Den Rooy Clinics!

Den Rooy Clinics is op zoek naar de geschikte persoon om het team housekeeping te komen versterken.

Wij bieden een uitdagende baan voor 2-3 dagen in de week(ook afwisselendin het weekend) in onze kliniek voor herstel.

De werkzaamheden bestaan uit; ontbijt en lunch verzorgen, hotelkamers dagelijks verzorgen en div. schoonmaakwerkzaamheden in de gebouwen.

Wij zoeken iemand die representatief is en Nederlands spreekt.

Spreekt deze advertentie u aan of heeft u vragen, neemt u dan contact op met Claudia Aben: per mail: administration@denrooyclinics.com of telefonisch naar 03 293 79 98.

TENTOONSTELLING In de St.-Luciakapel is er van vrijdag 18 mei (Hemelvaarsdag) tot en met zondag 21 mei een exposie met schilderijen uit de verzameling van Teun Bouwer en uit zijn galerie Kunstadvies in Galder. Daarbij werk van gekende namen als Jan Sluyters Sr, Kees van Dongen, Evert Moll, en Jozef Israëls. De kapel is telkens open van 11 tot 18 uur. Wie dat wenst, kan een schilderij op die dagen ook laten taxeren. Voor meer inlichtingen kan je een e-mail sturen naar teunbouwer@hotmail. com. (JJ)

Den Rooy Clinics, Ulicotenseweg 54-56, 2328 Meerle

Galerie Kunstadvies exposeert in de St.-Luciakapel

Open vergadering van de dorpsraad

DORPSRAAD PARTICIPATIE De jaarlijkse vergadering van de dorpsraad heeft plaats op maandag 8 mei in de refter van de lagere school. Het college van burgermeester en schepenen zijn aanwezig om toelichting te geven bij actuele thema’s.

Op de agenda:

1. Mobiliteitsplan groot Hoogstraten, wat is hiervan de bedoeling en wat betekent dit voor ons dorp;

2. Stand van zaken van de prioriteiten: ambulancevervoer over de grens met toelichting EVapp; voetpad Jan de Wysestraat-Dreef via het Mariapark; seniorenwoningen Capucienenbos; veilige fietsverbinding Dreef-Strijbeek; verbetering waterhuishouding;

3. Lopende zaken: project riolering/fietspad Hoogeind (De Mosten) -Heieinde; renovatie Sint-Luciakapel; renovatie Onze-Lieve-Vrouwkapel (Paterswiel);

4. Beantwoorden van vooraf ingediende vragen;

5. Presentatie door de politie mbt drugsproductie en cannabisplantages in onze regio: herkenning en risico’s van cannabisplantages, drugslabo’s en dumping van afval; gevaren voor eigenaren van gebouwen die dergelijke activiteiten al dan niet met medeweten toelaten; (anoniem) melding maken bij vermoedens.

Uiteraard hoopt de dorpsraad op een talrijk aanwezig publiek. De laatste berichten lees je na op https://dorpsraad.meersel-dreef.be. (JJ)

SFEERVOL WONEN

Kom langs en samen creëren we het interieur van je dromen met de mooiste raamdecoratie!

GORDIJNEN

BINNENZONWERING

BEHANG & KLEURADVIES

VLOERBEKLEDING

PVC-VLOEREN

BOXSPRINGS & BEDLINNEN

KAPELSTRAAT 6

BAARLE-HERTOG

T 014 69 90 02

WWW VANDERSLUIS BE

Steun het St.-Luciacomité Koffieconcert met renaissancemuziek in de kapel

ERFGOED Het St.-Luciacomité van de gelijknamige kapel vraagt elk jaar opnieuw om uw steun voor de verdere instandhouding, beheren, uitvoeren van klein onderhoud, werking, en voor het bewaren van het gebouw voor ons aller nageslacht. Wil je het onderhoud en de renovatie van de St.-Luciakapel blijven steunen, dan kan dit door bijvoorbeeld 5 of 10 euro over te schrijven op rekening BE74 7512 0143 6607 van het St.-Luciacomité, Maaihoek 2a, 2321 Meersel-Dreef. Een grotere bijdrage is uiteraard ook erg welgekomen, voor bijdragen groter dan 50 euro wordt een bewijs bezorgd.

De kapel is overigens dringend aan renovatiewerkzaamheden toe. Reeds enkele jaren is het comité bezig een renovatiedossier samen te stellen in samenwerking met de stad Hoogstraten. Het dossier is nu klaar en de benodigde fondsen zijn verzekerd. Onroerend Erfgoed en de stad Hoogstra ten staan hiervoor borg. Het betreft een totale renovatie van de buitenmuren, het dak, het torentje en de klokkenstoel en wordt in beheer van de stad uitge voerd. Verder is ook de binnenzijde aan een grote onderhoudsbeurt toe, dat wil het comité aansluitend aan de grote buitenrenovatie zelf uitvoeren of laten uitvoeren. (JJ)

Schoolfeest van ’t Dreefke op 13 mei

SCHOOL Er is nog niet veel over bekend, maar de ouderraad van ’t Dreefke organiseert op zaterdag 13 mei van 14.30 uur tot 19 uur het jaarlijkse schoolfeest. Reden om deze datum alvast vrij te houden en die dag een bezoekje te plannen om de basisschool aan de Kapelweg te steunen. (JJ)

Kledinginzameling in ‘t Dreefke

SCHOOL Basisschool ’t Dreefke organiseert een kledinginzameling. Dat doen ze alvast met een creatieve oproep: “Lente, open die kleerkast, en breng naar ons wat jou niet meer past! Lente, elke vogel legt haar ei, en jij maakt ons weer blij.”

Breng al je oude kleding in een gesloten plastic zak naar de school, via de Kapelweg zijpoort links, van maandag 24 april tot en met maandag 1 mei, tussen 8.15 uur en 16 uur. (JJ)

CONCERT Er is nog niet veel over bekend, maar de ouderraad van ’t Dreefke organiseert op zaterdag 13 mei van 14.30 uur tot 19 uur het jaarlijkse schoolfeest. Reden om deze datum alvast vrij te houden en die dag een bezoekje te plannen om de basisschool aan de Kapelweg te steunen. (JJ)

Fotografie van de Orde van Vijf

TENTOONSTELLING Oud-studenten fotografie van de IKO kunstacademie in Hoogstraten presenteren onder hun groepsnaam ‘Orde van Vijf’ hun werk in de St.-Luciakapel. Tien leden laten je kennismaken met ieders kenmerkende stijl, manier van werken en met onderwerpen. Dit alles in het Pinksterweekend van zaterdag 27, zondag 28 en maandag 29 mei, telkens van 11 tot 18 uur. De toegang is gratis. (JJ)

Kapucijnen horen voortaan bij de Duitse provincie

KLOOSTER Minister-generaal van de kapucijnen Roberto Genuin richtte op 29 maart 2023 de delegatie van de ‘Minderbroeders Kapucijnen in de Lage Landen’ op tijdens een feestelijke bijeenkomst in het klooster van Meersel-Dreef. De Belgische en de Nederlandse provincie telden heel lang het grootste aantal broeders van de orde. Maar vanaf de zeventiger jaren gingen de ledenaantallen op dramatische wijze naar beneden.

De nieuwe delegatie bestaat uit 65 kapucijnen uit Vlaanderen, Nederland en andere landen. De enkele kapucijnen die in het Franstalig

deel van België wonen, vormden vroeger een eigen provincie, maar horen sinds een 20-tal jaren tot de Franse kapucijnenprovincie.

Doorstart

Als delegatie horen de minderbroeders kapucijnen nu bij de Duitse provincie. Daartoe werd besloten om twee redenen. De twee plaatselijke landsgroepen (België-Nederland) werden te klein om telkens alle functies en posten ingevuld te hebben. Door samen te gaan is er bovendien een veel breder en toekomstgerichter perspectief om zo aanwezig te

kunnen blijven in onze contreien.

Zoals in de Europese Unie of de Verenigde Naties kunnen de huidige uitdagingen alleen in een internationale samenwerking opgelost worden. Dat geldt dus ook voor een kloosterorde als de kapucijnen, die zich zo op een aantal focuspunten willen concentreren.

Het werd op 23 maart in de eerste plaats een feest van samenkomst, maar tegelijk ook een doorstart of nieuw begin. (JJ)

Erkend hersteller I Verhuur I eigen takeldienst

Uitkijken naar de Kapellekensloop

STRATENLOOP Op zaterdag 10 juni organiseert KWB-Minderhout voor de 29ste keer een stratenloop voor jong en oud waarop iedere sportliefhebber van harte uitgenodigd is. Het programma voor deze Kapellekensloop:

• 13.30 u. kleuters (geb. jaar 2019 en later) 100 m

• 13.40 u. kleuters (°2018) 100 m

• 13.50 u. kleuters (°2017) 100 m

• 14.00 u. kinderen (°2015-2016) 400 m

• 14.10 u. kinderen (°2013-2014) 600 m

• 14.20 u. kinderen (°2011-2012) 800 m

• 15.00 u. jogging 3,8 km

• 16.00 u. 10 Miles van Minderhout

• 16.05 u. jogging 12,0 km

• 16.10 u. jogging 7,9 km

Inschrijvingen in ’t Markenhof (Parochiezaal), Koestraat 6 in Minderhout; voor de kinderreeksen vanaf 12u30 tot een kwartier voor de start van elke kinderreeks; voor de joggings en 10 miles vanaf 13u00 tot een half uur voor de start.

Deelname kost: kinderjogging € 3,50; Jogging-Run 4 Fun (geen tijdsregistratie) KWB-leden (op vertoon lidkaart) € 4 - niet-leden € 6wedstrijdlopers (met tijdsregistratie) KWB-leden (op vertoon lidkaart) € 6 - niet-leden € 8.

Voor elk deelnemend kind in de kinderreeksen is er een medaille en een snoepzak. Iedere volwassen deelnemer ontvangt aardbeien. Voor de eerste drie in de 10 miles zijn er geldprijzen. Medailles zijn er voor de eerste drie in elke reeks van de wedstrijdlopers (dames en heren).

Op zaterdagmiddag is het parcours van 13 uur tot ca 17.30 uur volledig verkeersvrij. Het is dan verboden om op het parcours te rijden. De organisatoren hopen op het begrip van de omwonenden. (jaf)

Gehuchtentocht met volksspelen in Minderhout

FIETSTOCHT Op zondag 14 mei organiseren KLJ, Ferm en Landelijke Gilden een gehuchtentocht in Minderhout. Daarmee wordt een oude traditie weer nieuw leven in geblazen. In de jaren ’70 was dit een onderdeel van de Kapellekenskermis, in de jaren ’90 nog een tijdlang terug opgepakt door KLJ. Nu is er een nieuwe editie.

In deze gehuchtentocht wandel of fiets je naar de deelnemende gehuchten om er een volksspel te doen. Uiteraard is er ter plekke ook een versnapering te vinden. De winnaars worden na afloop bekend gemaakt in het Markenhof. Er zijn mooie prijzen te winnen; voor de kinderen die een tekening inleveren is er ook een gratis tractorrit.

Deelname kost € 5 voor volwassenen, kinderen nemen gratis deel. Inschrijven tussen 11 en 14 uur op Hal bij Yves De Bie, in Bergen bij Wim Stoffels, in de Minderhoutsestraat bij Aveve, in ’t dorp bij de familie Vermeiren of in ’t Markenhof. (red)

Van ‘t stad naar ’den (Nieuwe) Buiten’

HORECA Kimberley Neeckx werd 33 jaar geleden geboren in Antwerpen. Na heel wat tussenstops verdween ’t stad wat uit beeld, en verloor ze haar hart aan ‘den buiten’. Voortaan is ze de nieuwe uitbaatster van De Nieuwe Buiten, het oudste nog bestaande café van de 23 cafés die er in Wortel ooit waren. Het is de pleisterplaats van WC De Zwaantjes, van biljartclub De Stoampers en veel liefhebbers van een bruine kroeg.

Kimberly groeide op aan het Sint-Jansplein maar verhuisde op haar zevende naar Deurne. De liefde en haar man Peter Smeulders, die van Baarle-Hertog is, brachten haar naar de regio. Ze woonden vijf jaar op de Langenberg en sinds iets minder dan twee jaar op Stevennekens in Rijkevorsel, samen met hun drie kinderen, twee dochters en een zoon: Alessia is 16 jaar, Aliandro is 13 en Anneke is 6 jaar oud.

Van gedroomd

Wortel is voor haar geen onbekend terrein. “Ik leerde het dorp kennen via de kolonie, waar ik regelmatig met mijn paard ging rijden”, zegt Kimberly. Eigenlijk wou ik me drie jaar geleden al kandidaat stellen, toen Silke het café overnam, maar we vonden toen dat ons Anneke nog te klein was. Ik ben dan, wat werken betreft, wat ‘op den dool’ geweest. Ik had verschillende jobs, werkte bij Bel&Bo, bij Ava, heb gepoetst langs dienstencheques enz. Maar nu doe ik waar ik altijd al van gedroomd heb: achter den toog staan.”

Op het moment dat we met Kimberly kennis maken wordt er volop gepoetst en verhuist het gezin naar de Langenberg. De Nieuwe Buiten is alle dagen open vanaf 11 uur, op zondag vanaf 10 uur. Donderdag is de sluitingsdag. (fh)

Rommelmarkt in de Kolonie op Pinkstermaandag

MARKT Op Pinkstermaandag 29 mei vormen de dreven van Wortel-Kolonie voor de 18de keer het decor van de jaarlijkse rommelmarkt, georganiseerd door de Sport- en Vriendenkring Wortel. Zoals vanouds is dat goed voor meer dan 3,5 km marktplezier met meer dan 300 standhouders die een bonte verzameling van kleine en grote snuisterijen aan de vrouw of man proberen te brengen. Er is volop gelegenheid om tijdens het snuisteren ook van een hapje en drankje te genieten. Gratis toegankelijk van 6 uur ’s morgens tot 17 uur. Info op: www.wortelrommelmarkt.be (red)

Kimberly Neeckx, sinds kort de nieuwe uitbater van De Nieuwe Buiten

Dertien ploegen op rollen

KLJ Op vrijdag 24 en zaterdag 25 maart organiseerde de KLJ van Wortel de tweedaagse ‘Koers Op Rollen’. Dertien ploegen van 2 coureurs namen het in verschillende disciplines tegen elkaar op. De jongens en meisjes van de KLJ hoopten op twee dagen vol spanning, volkse gezelligheid en sportieve ambiance, en dat werd het!

Het algemene klassement was een optelling van vijf disciplines: 400 meter individuele sprint, een afwisselingskoers, een ploegenkoers, een individuele afvallingskoers en tenslotte een ploegentijdrit. Klei-

Gezellig rond de paastafel

SAMANA Op woensdag 5 april vierde Samana Wortel het jaarlijkse paasfeest. Pastoor Bart Rombouts ging de misviering voor, het kerkkoor van Wortel zorgde voor de muzikale omkadering. Waarna heel het gezelschap kon genieten van een namiddag gezellig samenzijn. Mede dank zij de inzet van verschillende vrijwilligers. Op woensdag 17 mei staat een daguitstap op de planning. (fh)

ne kwaaltjes konden verzorgd worden door masseur en kinesist Bert Provoost.

Michiel Swaenen en Seppe Van Laer (gesponsord door zachtfruitbedrijf Adriaensen-Wynants) sleepten voor de ogen van het talrijk aanwezige publiek de eerste plaats in de wacht. De zilveren plak werd uitgereikt aan Nick Snoeys en Dieter Geets (Loon- en Grondwerken Wiverco). Thomas en Frank Verheyen (Maes NV Minderhout) kregen brons. (SK)

Goud voor Michel Swaenen en Seppe Van Laer Zilver voor Nick Snoeys en Dieter Geets Brons voor Thomas en Frank Verheyen

Liefst140 aanwezigen bij het Dorpscafé in Wortel

DORPSRAAD PARTICIPATIE Gelukkig had men stoelen in reserve. De leden van de dorpsraad hoopten op 60 belangstellenden, maar men moest in hoeken en kanten op zoek naar liefst 80 bijkomende stoelen om alle 140 aanwezigen een zitje te geven.

Burgemeester Marc Van Aperen en de schepenen Faye Van Impe, Roger Van Aperen en Jef Vissers waren aanwezig. Schepen Piet Van Bavel was overigens honderd meter verder als trainer aan het werk om KVNA naar een hogere voetbalreeks te brengen. De burgemeester somde enkele realisaties op die voor alle deelgemeenten belangrijk zijn: in ’t Gastenhuys kan men voortaan terecht voor nierdialyse en zitdagen van een cardioloog; de sportcampus Stede Akkers; de bouwplannen voor een centraal gelegen brandweerkazerne. Hij liet ook weten dat het bestuur de offertes voor het bouwen van een cultuur- en educatiecentrum eerstdaags gaat beoordelen. Voor Wortel zelf vroeg hij aandacht voor de aanleg van een ontharde speelplaats van de Wijsneus en de het straatkunstproject dat de gevel bij de school aan de Rooimans siert.

Hij eindigde met een oproep voor zorgpersoneel voor de opvulling van voltijdse vacatures, maar ook voor wie nog een aantal uren wil inspringen omdat de nood zeer hoog is (vakantiewerk voor studenten verpleegkunde, gepensioneerde verpleegkundigen…).

Woonkamers?

Uit het betoog van schepen Vissers onthouden we dat we op korte termijn geen globale oplossing voor de mobiliteit in Hoogstraten moeten verwachten. De doelstelling is wel duidelijk. Men wil dat niet-begeleide fietsende kinderen op een veilige manier zelfstandig naar school kunnen rijden in elke woonomgeving van de stad.

Er wordt aan gewerkt, zo klinkt het, men denkt aan de verbinding tussen wat de schepen ‘woonkamers’ noemt. We gaan ervan uit dat het bepaalde zones zijn, maar echt duidelijk was het niet.

Op elke beslissing die er genomen wordt, zal nog een proefperiode en een evaluatie via de gemeentelijke site: www.denkmee-hoog-

straten.be. volgen. Dat gebeurde eerder voor de proefopstelling in de Beukendreef, die nu definitief is.

Schoolstraten

Schepen van Impe lichtte de schoolstraten toe. Er staat al enkele maanden lang een proefopstelling en de evaluatie is afgerond. Het geheel wordt door 75% als positief ervaren, op uitzondering van de oversteek van de Sint-Janstraat en de grote baan. Het lint van de schoolstraten wordt nog uitgebreid met de Moerklokstraat en de Oude Weg. De enkelrichting in de Rooimans en de inrichting bij de school (wachtzone en wegversmalling) blijven behouden.

Het kruispunt bij bakker Gert wordt heringericht samen met werken die Pidpa en AWV hier uitvoeren van augustus tot november dit jaar.

Op het kleine stukje Zandstraat (voor Vermeiren) is de combinatie zwaar verkeer en fietsers niet wenselijk. Het kan opgelost worden door ze te scheiden. Voor de fietsers zou een

Een volgeladen parochiezaal met meer dan 140 belangstellenden

fietspad van 2,5 breed voorzien worden aan de kant van Vermeiren. Dan moet de as van de weggebruiker verschuiven richting Boomkens. Daarvoor moeten enkele bomen van De Boomkens gerooid worden, wat dan weer kadert in een herinrichting van de Boomkens.

Werken in het dorp

Schepen Vissers licht ingrijpende werken toe, die zullen plaats vinden op de grote baan van het kruispunt Sint-Janstraat en de Polder (net voor de Boulevard naar de kolonie). AWV gaat de rijbaan vernieuwen, tot en met de versleten fundamenten. Pipda renoveert de drinkwatervoorziening. De werken starten in augustus en duren minstens drie maanden. De PIDPA werken nemen twee maanden in beslag.

In deze fase blijven de voet- en fietspaden steeds vrij. Er is geen doorgaand verkeer mogelijk, maar de bewoners van de linker- en rechter zijde kunnen hun woning beurtelings bereiken. Voor de hulpdiensten is er een rijstrook beschikbaar. Die rijstrook is open na de werktijden. De handelaars zullen tijdig uitgenodigd worden op een overleg om de impact zoveel als mogelijk te beperken.

AWV doet daarna een renovatie van de gehele rijweg, wat een maand zal duren. Tijdens deze werken verandert er voor voetgangers en fietsers weinig, maar zijn de bewoners niet of nauwelijks bereikbaar. Ook deze mensen zullen (door AWV en Pidpa) tijdig uitgenodigd worden op een bewonersvergadering.

’t Slot / KLJ lokaal

Samen met de heraanleg van De Boomkens wordt de renovatie van ’t Slot, eind 2023 en gans 2024, het grootste project dat het stadsbestuur in Wortel wil realiseren. Nu hebben beide jeugdverenigingen nog elk hun lokaal, maar door de aankoop van ’t Slot van de eigendom Aerts, wil de stad in ruim overleg ’t Slot renoveren en beide verenigingen er een plaats in geven.

‘t Slot werd opgericht 1968. Het jeugdhuis telt nu 553 leden, waarvan 123 jonger dan 30 en 130 ouder dan dertig (tot bijna stokoud). Om maar te zeggen dat iedereen er welkom is. Er zijn 26 vaste leden, 11 bestuursleden met Brent Houben als voorzitter. Naast Wortelkermis kent iedereen ’t Slot van hun zoektochten, fototentoonstellingen, pompoenenweging, droppings, een wijnclub en de 4-uren Club voor de iets oudere leden.

De KLJ, opgericht in 1928 telt nu 141 leden, opgedeeld in 6 groepen met 20 personen in de leiding en Auke Van Bavel als eindverantwoordelijke. Er zijn tweewekelijks activiteiten voor de leden, verder nog hun kamp, week-

Bij de werken in Wortel worden de stopplaatsen van de bussen heraangelegd en toegankelijk gemaakt voor andersvaliden.

ends, fotozoektocht en een koers op rollen.

De twee verenigingen zijn op dit moment nog feitelijke verenigingen, maar moeten voor het project waarin ze alle twee participeren een overkoepelende vzw maken, die het project zal realiseren en beheren.

Na de aankoop door de stad en het daaropvolgende participatieproject, werd Atelier Blockx medio 2021 als ontwerper aangesteld. In juni 2022 gingen de verenigingen akkoord met het voorstel van de stad, in maart 2023 werd het lastenkohier door de gemeenteraad goedgekeurd. In april werden de werken aanbesteed. De start van de werken is voorzien in het najaar, dus zeker na Wortelkermis. Het einde van de werken en de aanleg van het domein eind 2024.

Aan het gebouw wordt aan de buitenzijde niet geraakt. Enkel achteraan komt er een uitbouw (hoofdzakelijk in glas) om de KLJ meer speelruimte te geven.

De linkerzijde is voorzien voor ’t Slot, de rechterkant voor de KLJ. Verder zijn er gemeenschappelijke delen, zoals de inkom, de toiletten, de keuken een berging en een trap

naar de bovenverdieping. Die bovenverdiepingen zijn ook voor ’t Slot en de KLJ, maar zijn toegankelijk zodat ze ook door andere verenigingen kunnen gebruikt worden.

De Boomkens en de tuin

Voor het bestuur de beslissing nam om ’t Slot te kopen, was de werkroep Wortel 2030 al bezig met een visie op de inrichting van een groen dorp. Daarin nam De Boomkens uiteraard een belangrijke plaats in. Wat dit laatste betreft, kan je nog tot 15 mei je mening kwijt op de site www.denkmee.hoogstraten. be. Daarop o.m. een aantal inspiratiebeelden, met die voorbeelden met elk een verschillende sfeer kan je jouw voorkeur van aanleg kenbaar maken. Op 22 mei is er een dorpsgesprek voorzien. Einde mei wordt het aanbestedingsdossier opgemaakt en na goedkeuring door het college begin juni, volgt de aanbesteding zodat die werken in september gegund kunnen worden.

Toekomst van de kerk

Het aantal gelovigen en kerkgangers gaat sterk achteruit. Ook het aantal voorgangers en pastoraal medewerkers daalt. Luc Vinckx, van de

Het gelijkvloers van de voormalige hoeve Aerts met lokalen voor ’t Slot en de KLJ.

Pastorale eenheid Sint-Franciscus, lichtte de toekomst van de kerken toe. We staan voor een fusie, onder het motto ‘samen sterker’ gaan de parochies en kerkfabrieken van Wortel, Hoogstraten en Minderhout samen.

De kerk van Wortel is een katholieke kerk, met medebestemming door de Roemeens Orthodoxe geloofsgemeenschap. In de toekomst zou dat omgekeerd kunnen zijn. Maar er blijft plaats voor katholieke vieringen. Over de Roemeens-Orthodoxe vieringen sprak Corina Furdui, secretaris van de Roemeens-Orthodoxe parochie ‘Joachim en Anna’.

In Hoogstraten blijken er 1.392 Roemenen gedomicilieerd, en verblijven er nog meer dan 1.000 met een vergunning. Velen van hen zijn sterk gelovig en werken hier in de bouw- en de tuinbouwsector. De Roemeense inwijkelingen zijn economisch belangrijk voor de streek.

De Roemeens-Orthodoxe kerk is een zusterkerk van de Rooms Katholieke kerk. In de 12de eeuw ontstond er een breuk, maar de geloofsleer en de gebeden zijn haast hetzelfde. De Orthodoxe kerk gelooft bijvoorbeeld niet in de onfeilbaarheid van de paus en men vereert de heiligen niet in de vorm van beelden, maar van iconen. De pastoor moet tussen de gelovigen staan en dat kan hij beter als hij getrouwd is.

De inwoners van Wortel vragen zich af waarom de vieringen veel langer duren en de gelovigen komen en gaan. Corina legt uit dat het te maken heeft met de opbouw van een viering. Van 8 tot 10 ’s morgens zijn er ‘de metten’, een verering van de heilige van die dag, wat wij niet (meer) kennen. Daarna volgt de eigenlijke misviering, die duurt langer doordat

ook kinderen jonger dan zeven jaar hierbij betrokken worden.

Elkaar de vrede wensen en het brood delen doet men in de Roemeens-Orthodoxe kerk letterlijk. Dat is de reden waarom de gelovigen dikwijls eten en drinken mee brengen om ze letterlijk met elkaar te delen. De pastoor werkt als schrijnwerker en combineert dat met de drukke pastorale taak. ‘s Zaterdags zijn er doopsels en in de week komt men te biechten, want wie niet gebiecht heeft mag niet te communie gaan.

Nu er sprake is van een fusie van parochies en kerkfabrieken, stelt Coria de aanwezigen gerust. De kerk van Wortel blijft de dorps-

kerk. Er zullen net zoals nu altijd katholieke diensten kunnen doorgaan. Ze wijst er ook op dat men er alles aan doet om de overlast van het parkeren te vermijden. Onlangs heeft men een folder en affiches laten drukken om de gelovigen daarop te wijzen.

Wat opvalt is dat Corina, lang niet de eerste spreker van de avond, als eerste een warm applaus krijgt.

Wortel 2030

Dirk Vanhaute vertegenwoordigt de participatiegroep Wortel 2030, ontstaan om het dorpse karakter te vrijwaren. Ondertussen heeft men al een mooi traject afgelegd. Met een 40-tal ambassadeurs heeft men de visie, de droom van Wortel uitgeschreven. Nadien vertegenwoordigen vier ambassadeurs de groep in een stuurgroep waarvan ook politici en ambtenaren van de stad inzitten.

Die stuurgroep wordt betrokken bij een zaken zoals De Boomkens en de schoolstraten. Maar er is meer. “We willen van Wortel het ‘groenste dorp’ maken met verbindingen naar de kolonie en de Markvallei. We willen het ‘dorpste dorp’ worden en meedenken wat er kan gebouwd worden en wat niet. We willen ook het ‘sociaalste dorp’ worden, een dorp waar mensen elkaar nog kennen en er mogelijkheden zijn om elkaar te ontmoeten.”

In onze volgende editie komen we nog terug op de samenwerking tussen de dorpsraad en Wortel 2030 en de prioriteiten van de dorpsraad zelf. (fh)

Er was een geschenk voor de medewerkers die de kerstverlichting plaatsten. V.l.n.r. Magda

Van Ackerbroeck - Louis Elst - Paul Van Gorp - Marc Melis - Guy Martens - Jan De RooverGuy Aerts - afwezig Ludo Van Calster.

Corina Furdui, secretaris van de Roemeens-Orthodoxe parochie, verduidelijkte het doen en laten van de Roemeens-Orthodoxe kerk. Naast haar Luc Vinckx van de Pastorale eenheid en pastoor Gheorghe Macovei.

Sportnieuws: Rob Brosens - Alfred Oststraat 3, 2320 Hoogstraten, 03 314 43 39 - sport@demaand.be

Kan HVV zich redden?

NATIONAAL VOETBAL Terwijl in de provinciale reeksen de competitie er bijna op zit, moet HVV nog 6 keer aan de slag in een competitie met 20 ploegen. Met prachtige overwinningen tegen Leuven en Heist kunnen de Rooikens al 4 ploegen achter zich laten in de rangschikking wat een verlengd verblijf in de hoogste klasse amateur zou betekenen. Maar kunnen ze deze plaats behouden? In de volgende weken zal het worden beslist.

DHM: Frank, opnieuw mooie resultaten. Thuis gewonnen tegen Leuven en ook in Heist de 3 punten behaald.

Frank Belmans: In onze situatie zijn driepunters uiteraard van cruciaal belang. Tegen Leuven was de ontlading groot omdat we de winnende treffer pas in blessuretijd scoorden. Belangrijker nog was dat we een 0 - 2 achterstand bij de rust nog hebben kunnen omzetten in een overwinning wat een enorme ‘boost’ geeft aan de spelersgroep. Ook in Heist op een moeilijk bespeelbaar veld konden we eindelijk nog eens verdedigend de nul houden en een driepunter scoren. Deze 2 zeges waren dan ook broodnodig om het vertrouwen te behouden dat de redding dit seizoen nog altijd mogelijk is.

DHM: Er was ook het gelijkspel tegen Young Reds Antwerp en de thuiswedstrijd tegen Francs Borains. In deze 2 wedstrijden konden we jammer genoeg zelf niet scoren. Op Antwerp moesten we tevreden zijn met een 0 - 0 gelijkspel. Er zat ook niet meer in. Tegen de derde in de stand, Francs Borains, hadden we de pech dat we al na één minuut mochten achtervolgen en ondanks veel goede wil konden we het net niet doen trillen waardoor een zoveelste 0 - 1 nederlaag een feit was.

DHM: Een gelijkspel tegen Jong AA Gent is goed maar er was niet echt een reden om te vieren.

Vooraf teken je direct voor een punt tegen één van de best voetballende ploegen van de reeks maar na een vroege voorsprong vergaten we onszelf te belonen met een tweede goal. Als je dan op het einde van de match nog ‘gepakt’ wordt op een hoekschop en zo 2 ‘dure’ punten ziet verloren gaan, overheerst toch de ontgoocheling ondanks de prima prestatie. Maar met het 1 - 1 resultaat konden we toch maar mooi een puntje bijschrijven en brachten we ons totaal op 32 punten.

DHM: Nog 6 wedstrijden. Zal HVV zich kunnen redden? Het zou een stunt zijn, niet?

Wie zal het zeggen? Het is al een ongelooflijke prestatie dat we op 6 matchen van het einde nog meespelen om ons te kunnen handhaven. Midden januari na de heenronde stonden we troosteloos op de laatste plaats met amper 10 punten en gaf niemand nog een cent voor ons behoud. Nu 3 maanden later hebben we 32 punten en kan het nog allemaal. Dikke chapeau voor de spelersgroep die nooit het hoofd heeft laten hangen.

Het zou dan ook een enorme stunt zijn als HVV dit seizoen zijn hachje kan redden in deze uiterst zware competitie met 20 ploegen en 38 wedstrijden. Jammer dat er dit seizoen 3 rechtstreekse dalers zijn en de vierde laatste nog een zware eindronde moet spelen voor het behoud. Zoals de zaken er nu voorstaan moeten we 3 teams achter ons kunnen houden. Voor die play-offplaats zal het een strijd worden met de B-ploegen van Antwerp en Charleroi.

We hebben nog een zwaar programma tegen 6 ploegen die boven ons gerangschikt staan, het zal dus niet gemakkelijk zijn, maar met de steun van de twaalfde man, het doorzettingsvermogen van de spelersgroep en hopelijk een tikkeltje geluk kunnen we misschien binnen een aantal weken van een echte ‘stunt’ spreken. Komaan Rooikens!

Uitslagen

Young Reds Antwerp - HVV 0 - 0 In de 1ste helft waren er kansen aan beide kanten. De mooiste waren voor de thuisploeg met een bal op de paal en met reddingen van Kustermans. In de 2de helft nam Hoogstraten het initiatief en ging vol voor de 3 punten. Alle schoten werden afgeblokt en ook in het slotoffensief werd niet gescoord. Beide ploegen verdienden niet om te verliezen.

Hoogstraten VV - OH Leuven U23 3 - 2

Een knappe comeback van Hoogstraten

door een 0-2-achterstand om te zetten in een 3-2-zege. Bij de rust stond HVV onverdiend met 0 - 2 achter. Beide tegengoals waren weggevers. Vrijwel onmiddellijk na de pauze viel de aansluitingstreffer, Bastiaensen rondde een mooi uitgespeelde aanval af. De gelijkmaker kwam er 8 minuten voor het einde na een solo van Livio Milts. Nick Havermans scoorde in blessuretijd de winning goal en bezorgde de Rooikens een 1ste zege tegen een beloftenploeg.

Hoogstraten VV - Francs Borains 0 - 1

De bezoekers scoorden al in de 1ste minuut met een rake kopbal na een hoekschop. Nadien nam Hoogstraten de wedstrijd in handen en kwam geregeld tot een voorzet, maar de kwaliteit bij de laatste pas ontbrak telkens. In de 2de helft noteerden we een vrije trap op de paal, de spelers bleven strijdvaardig maar scoren lukte niet.

KSK Heist - Hoogstraten VV 0 - 2

Op een zwaar en moeilijk te bespelen terrein kregen beide ploegen een eerste mooie kans maar zowel Bevers (HVV) als Van Aarschot lieten de kans liggen. Wat later besloot Milts een mooie kans op de doelman maar Lauwers was goed gevolgd en duwde de 0 - 1 binnen. Milts had ook de 0 - 2 aan de voet maar geraakte opnieuw niet voorbij de doelman. In de 2de helft kwam Heist sterk uit de kleedkamer. Lat en paal hielpen de bezoekers die

Kalender

Zaterdag 29 april 19.30

KFC Dessel Sport - Hoogstraten VV

Zaterdag 6 mei 20.00

Hoogstraten VV - KVK Tienen

Zaterdag 13 mei 20.00

R Knokke FC - Hoogstraten VV

Zaterdag 20 mei 20.00

Hoogstraten VV - RAAL La Louvière

geregeld konden dreigen op tegenaanval. Op een van die counters scoorde Milts dan toch. Wanneer Heist herleid werd tot 10 spelers na een rode kaart wegens protest was de wedstrijd gespeeld.

Hoogstraten VV - Jong AA Gent 1 - 1 De thuisploeg begon sterk en scoorde al snel. Ook na de openingstreffer bleef HVV de betere ploeg en had gemakkelijk met dubbele cijfers naar de kleedkamer kunnen trekken. In de 2de helft kwam Gent opzetten. Hoogstraten

hield goed stand en kon enkele malen counteren, maar de efficiëntie ontbrak. Enkele minuten voor het einde van de wedstrijd konden de bezoekers de gelijkmaker binnenkoppen na een hoekschop. (rob)

Jeroen Meeuwis, 250 wedstrijden in rood en wit !

NATIONAAL VOETBAL Op zaterdag 8 april werd Jeroen Meeuwis (°07.09.1996), samen met vriendin Jody, op gepaste wijze in de rood-witte bloemetjes. Jeroen speelde 250 wedstrijden in de vertrouwde rood en witte HVV-kleuren.

Jeroen is bij HVV gekomen in Tweede Nationale in 2013, op 16-jarige leeftijd. Hij speelde afwisselend bij de U19 en de beloften en trainde mee met de A-kern onder coach Regi Van Acker. Het was Regi’s vervanger Ken Bastin die Jeroen liet debuteren in het eerste elftal.

Op 18-jarige leeftijd speelde Jeroen zijn eerste volledige wedstrijd onder coach Tom Gevers. Inmiddels is Jeroen al aan zijn tiende seizoen bezig. Hij werd een vast waarde, alle trainers gaven hem een basisplaats.

Als centrale verdediger pikt Jeroen geregeld zijn goaltje mee. We noteerden al eens 4 of 5 doelpunten per seizoen, maar dit seizoen prijkt hij met 9 doelpunten bovenaan de topschutterslijst. (rob)

Wortel kan de champagne bijna klaarzetten

PROVINCIAAL VOETBAL Wanneer speelt Wortel kampioen in 3de provinciale C? Wanneer we dit schrijven, zijn er nog 3 matchen te gaan en telt de ploeg 6 punten voorsprong. Dan kan de titel niet veraf meer zijn…

Minderhout VV klaar voor de eindspurt na 2 overwinningen op rij

PROVINCIAAL VOETBAL Met 2 zeges klimt Minderhout opnieuw tot op 2 punten van plaats 4. Met een goede eindspurt wordt een goed seizoen misschien een uitstekend seizoen.

DHM: Na de nederlaag in Hemiksem volgden 2 overwinningen. Ben je tevreden met de behaalde resultaten?

Christian Vissers: In Hemiksem verloren we in blessuretijd na een penalty getrapt door ex-prof Antonio Munoz Herrera. Hij had de gelijkmaker op vrije trap ook in de kruising gemikt. Een zure nederlaag dus met als gevolg een 1 op 12 tegen de nummers 2 en 5 in het klas-

sement. Hierdoor moest er gewonnen worden tegen Essen om de aansluiting te behouden. MVV Mangé met dik 140 eters en een bomvolle kantine gaven ons een extra motivatie. Een snelle voorsprong via Martens was de ideale start? maar vlak voor rust lukte Essen de gelijkmaker. De 2e helft was van zeer goed niveau en we drukten de tegenstander 45 minuten weg. Het duurde wel tot de 75e minuut voordat de 2 - 1 viel. Wesley Peeraer, voor mij de beste man op het veld, scoorde prachtig uit een afvallende bal. In blessuretijd nam een owngoal alle twijfels weg. 3 - 1 was de eindstand.

In Berendrecht kregen we het slechtste veld ooit voorgeschoteld, onbegrijpelijk eigenlijk dat dit nog kan. Maar goed, een ietwat aange-

past strijdplan dan maar en achteraf gezien een vrij makkelijke 0 - 2 zege. Wederom Peeraer en de ingevallen Thomas Vermeiren scoorden de goals. 6 op 6 en opdracht volbracht.

DHM: De volgende 2 wedstrijden zijn misschien haalbare kaarten, maar dan volgt leider Ekeren als laatste wedstrijd. Op hoeveel punten mikken jullie?

Miskijk je niet op Wijnegem, ze hebben slechts 4 punten minder dan Minderhout en in de terugronde zijn ze een van de betere ploegen, na een heenronde met veel langdurig geblesseerden. In een thuiswedstrijd moet je altijd gaan voor 3 punten en uit bij de voorlaatste in het klassement ook. In de laatste wedstrijd komt kampioen Ekeren op bezoek en ook daar willen we de volle pot halen. Tevreden zal ik

SPORT

zijn als tegen Wijnegem en Ekeren 2 goeie wedstrijden worden neergezet en op Turk sport een vlotte winst behaald wordt. Ik zou toch minstens 6 op 9 willen overhouden zodat we het seizoen afsluiten met 12 op 15.

DHM: De ambitie was om top 8 te spelen. MVV staat nu op 2 punten van de 4de

plaats. Blijf je bij die doelstelling of mag het iets meer zijn?

Het mag altijd meer zijn, maar meer dan zelf winnen en zoveel mogelijk punten halen kunnen we niet doen. Waar we dan precies uitkomen, zullen we weten op zondag 30 april. Wat mij betreft liefst in de top 5, maar dan moeten er na een sterke eindsprint ook nog

KFC Meer heeft nog steeds zicht op top 5

PROVINCIAAL VOETBAL Na 2 nederlagen kon Meer nog eens winnen. Met de tegenstanders die nog resten heeft de ploeg de sleutel zelf in handen om hun doelstelling alsnog te bereiken.

DHM: Na 2 nederlagen nog eens een deugddoende overwinning. Wat kan je vertellen over deze 3 laatste wedstrijden?

Kris Van De Sande: Zowel tegen Nieuwmoer als tegen Wijnegem begonnen we heel slap aan de wedstrijd, nochtans wisten we dat het 2 belangrijke matchen waren. We kwamen niet in ons spel door de gretigheid bij de tegenstander. In beide wedstrijden hebben we onder de rust geschakeld met een betere 2de helft tot gevolg. In Wijnegem hadden we de kans om 3 - 3 te maken, maar de goal viel op counter aan de overkant.

Thuis tegen Nieuwmoer hebben we te weinig kansen afgedwongen om aanspraak te kunnen maken op een punt. Voor ons was de situatie heel duidelijk, er moest gewonnen worden op Gooreind. Het veld lag er zeer drassig bij en er kon moeilijk gevoetbald worden. Tegen mijn filosofie in moesten de spelers van mij alles lang trappen om de tegenstander zelf in de fout te laten gaan. Na 2 minuten viel zo ook de 0 - 1 van Simons. Uit het niets kwam Gooreind gelijk, maar een prachtig doelpunt van Adams zorgde toch voor de verdiende overwinning, verdiend op basis van mentaliteit en vechtlust.

DHM: Meer staat nog voor een zwaar programma te beginnen met het duel tegen leider Ekeren. Wat verwacht je ervan? We hebben een zwaar programma, maar uiteindelijk hebben we alles nog zelf in handen op 3 wedstrijden van het einde. Ekeren kan bij ons kampioen spelen, er zullen dus toch wat zenuwen aan te pas komen. In Ekeren had-

De titel kan Wortel haast niet meer ontsnappen

PROVINCIAAL VOETBAL Wanneer U dit leest is KVNA Wortel waarschijnlijk al kampioen in 3de provinciale C. Het had op 3 wedstrijden voor het einde een comfortabele voorsprong van 6 punten.

DHM: Alle thuismatchen werden vlot gewonnen. Vorst en Beekhoek werden zonder punten nar huis gestuurd.

Piet Van Bavel: Tegen de laatste in de stand hadden we het erg moeilijk. Al snel kwamen we op achterstand. Nog voor de rust konden we dit ombuigen naar een 2 - 1 voorsprong maar deze was eerder gevleid. De 2de helft zagen we hetzelfde spelbeeld, pas 2 minuten voor tijd kwam de verlossing met onze 3de treffer. Het was heel de 2de helft bibberen.

Thuis tegen Beekhoek haalden we eindelijk terug ons niveau. Deze toch wel erg degelijke ploeg werd kansloos en zonder punten terug naar Geel gestuurd. Het waren zeer belangrijke punten en de manier waarop deed erg veel deugd.

DHM: En het gelijkspel in Mol?

Op Mol troffen we de beste thuisploeg van de reeks, ze laten thuis nauwelijks punten liggen. Op een heel groot en slecht bespeelbaar veld geraakten we op geen enkel moment in ons spel. We gaven nauwelijks kansen weg maar creëerden zelf ook bijzonder weinig gevaar voor het Molse doel. Toen we 10 minuten voor affluiten er toch in slaagden op voorsprong te komen met een afstandsschot zag het er naar uit dat we toch met de 3 punten aan de haal zouden gaan. Maar in blessuretijd besliste de thuisspits er anders over en slikten we de zure gelijkmaker. Eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat een gelijkspel de juiste weergave was. Maar uiteraard jammer dat je zo diep in de wedstrijd de punten nog verliest.

DHM: De inhaalwedstrijd tegen Bouwel werd dan weer vlot gewonnen. Wortel - Bouwel was een wedstrijd met 2 gezichten. We begonnen erg goed en stonden na 10 minuten met 2 - 0 voor. Toen zakte ons niveau. Net na de rust slaagde onze tegenstander er in om terug aan te sluiten. Op het uur begonnen we gelukkig terug te voetballen

punten verloren worden door de concurrentie.

Ik denk dat een top 5 plek een bekroning zou zijn en van een goed seizoen een heel goed seizoen zou maken. Een 4-tal jonge gasten zijn doorgebroken, we wonnen in Meer, we wonnen tijdens de Mangé, en dan een top 5 plek behalen, dat zou fantastisch zijn. (rob)

den we altijd één punt of zelfs meer moeten hebben, maar daar besliste de scheidsrechter anders over. We hebben de kwaliteiten om er een echte wedstrijd van te maken. Ik ben er zeker van dat de spelers er alles aan gaan doen om in de race te blijven.

DHM: KFC Meer staat op 2 punten van de 4de en zou dus nog in de top 5 kunnen eindigen. Met welk resultaat zou je tevreden zijn?

In het begin van het seizoen heb ik gezegd dat ik een prijs wil. Nu, met nog 3 wedstrijden te spelen, kan het nog altijd. Daar ben ik toch enorm trots op. Dus als we in de top 5 kunnen aankomen, hebben we een heel goed seizoen gespeeld. (rob)

Uitslagen

19 maart

Oxford Hemiksem - Minderhout VV 2 - 1

KVC Wijnegem - KFC Meer 4 - 2

KVNA Wortel - KFC Excelsior Vorst 3 - 1

K Meerle FC - K Heibos SV 1 - 1

25 en 26 maart

K Minderhout VV - Excelsior Essen 3 - 1

KFC Meer - K Nieuwmoer FC 0 - 1

KFC Mol - KVNA Wortel 1 - 1

K Meerle FC - Alberta FC Schilde 3 - 3

1 en 2 april

KFC Berendrecht - K Minderhout VV 0 - 2

K Gooreind VV - KFC Meer 1 - 2

KVNA Wortel - KFC Beekhoek 3 - 0

K Sint-Job FC - K Meerle FC 0 - 3

5 april

KVNA Wortel - Excelsior Bouwel 5 - 1

Kalender

Zondag 30 april 15.00

K Minderhout VV - FC Ekeren

KFC Meer - K Achterbroek VV

KVNA Wortel - KFC Poppel

SV Noorse - K Meerle FC

en haalden uiteindelijk nog een overtuigende zege.

DHM: Nog 3 wedstrijden en Ezaart heeft 6 punten achterstand. Wortel kan stilaan beginnen vieren, niet?

We mogen pas juichen als we over de meet zijn. Met Oevel, de Kempen en Poppel zijn er nog serieuze noten te kraken. Ik hoop dat we het niet op de laatste wedstrijd laten aankomen, want met Poppel ben je nooit klaar. Ook tegen de Kempen hebben we het altijd lastig.

Thuis verloren we van hen. We gaan ons eerst voorbereiden op de clash met Oevel, de 3de in de stand. Voor dit soort wedstrijden leeft een voetballer. (rob)

Voor K Meerle FC kan het nog een mooi seizoeneinde worden

PROVINCIAAL VOETBAL Al 6 wedstrijden speelde Meerle zonder nederlaag. Met nog 3 matchen te spelen willen ze deze goede lijn verder zetten.

DHM: Mooie resultaten. Sinds half februari niet meer verloren. Bij de laatste 3 wedstrijden 2 keer gelijk en daarna gewonnen tegen

Sint Job.

Wil Lavrijsen: Ja, we zijn goed bezig en hebben leuke resultaten geboekt. Tegen Heibos hebben we een ver-

dienstelijk punt behaald. Ik vond zelfs dat als er een winnaar moest zijn dat wij dat waren.

Tegen Alberta-Schilde werden ons 2 punten bestolen door een fout van de scheidsrechter die een penalty en een rode kaart gaf op een vermeend handspel.

Een week later speelden we op Sint Job een van onze beste wedstrijden van het seizoen. Bij rust leidden we met 0 - 3 en het waren stuk voor stuk schitterende doelpunten. Na de rust kwamen we niet meer in de problemen. Het werd een verdiende overwinning tegen

Gelvoc Dames A eindigt op plaats 5

VOLLEYBAL Na een turbulent seizoen waarin de jonge en kleine kern van trainer Helsen af te rekenen had met vele kwetsuren eindigt Dames A toch op een mooie 5de plaats.

DHM: Een mooie overwinning tegen Noorderkempen en een verloren wedstrijd tegen Zoersel. Gezien de rangschikking lijken het logische uitslagen. Was dit ook zo? Dries Helsen: Tegen Noorderkempen hadden we de ganse wedstrijd eigenlijk de controle en behaalden we al bij al een vlotte zege. In Zoersel begonnen we ijzersterk maar op het einde van de tweede set maakte de scheidsrechter zo’n rare beslissingen dat het 1 - 1 werd i.p.v. 0 - 2 en hierdoor kreeg Zoersel terug greep op de wedstrijd. Van die opdoffer herstelden we gewoon niet en eigenlijk was de 3 - 1 nederlaag daardoor de logische uitkomst.

DHM: De laatste wedstrijd tegen Zandhoven is uiteindelijk slechts een prestigeduel tussen de ploegen op de 5de en 6de plaats... En toch gaan we die proberen te winnen. We hebben een zeer mooie eerste helft van het seizoen gespeeld, onze terugronde was iets moeilijker. We willen afsluiten met een zege.

DHM: Hoe kijk je terug op de competitie? Stelt de 5de plaats in de rangschikking je tevreden?

Als ik alles in acht neem, de gemiddelde leeftijd, de kleine kern, de blessures en daardoor het weinig aantal trainingen die we zonder problemen konden afwerken, moet ik zeggen dat de groep het fantastisch heeft gedaan. Aan de andere kant zie je de mogelijkheden die

de ploeg heeft op volle sterkte en dan heb je een ‘wat als…’ gevoel. Maar de eerlijkheid gebiedt ons wel om te zeggen dat de nummers 1 en 2 wel degelijk de betere ploegen waren. We horen thuis tussen plaats 3 en 6 in deze competitie.

DHM: Met 3 overwinningen op rij is ook jouw 2de ploeg bezig om het seizoen goed af te sluiten.

Dames B speelde een heel wisselvallig seizoen met periodes van schitterend volleybal afgewisseld met periodes van ‘net niet’. Maar de ploeg is blijven werken en ervoor blijven gaan en je merkt wel dat de balans stilaan weer overhelt naar een goed draaiend geheel? Dat geeft natuurlijk een boost voor de resterende wedstrijden. Wat volgt zijn wel de betere tegenstanders, we zijn dus benieuwd of er nog meer overwinningen zitten aan te komen.

DHM: Heb je al nieuws over volgend seizoen? Blijf je aan boord bij Gelvoc?

Ik blijf sowieso bij Gelvoc. We zitten momenteel nog in de fase waarbij we moeten kijken welke speelsters aan boord blijven, wie gaat studeren en vooral waar gaan ze studeren, op kot of in het buitenland. Wanneer dit geweten is, zullen we bekijken met hoeveel ploegen we kunnen inschrijven en wie welke ploeg gaat trainen en coachen. (rob)

Uitslagen

V Noorderkempen C - Dames A 1 - 3 (16/25 25/22 20/25 8/25)

KVC Zoersel - Dames A 3 - 1 (21/25 25/22 25/13 25/20)

een ploeg die zijn laatste 6 wedstrijden had gewonnen.

DHM: Nog 3 matchen te spelen en de laatste wedstrijd tegen de leider van de competitie. Wat verwacht je ervan?

Deze laatste 3 wedstrijden proberen we de goede lijn verder te zetten. Misschien worden we wel scherprechter in de laatste wedstrijd van het seizoen. Dan gaan we namelijk op bezoek bij leider Noorse. Het kan nog een heel mooi einde van de competitie worden. (rob)

BLOEDAFNAMES

Rode Kruislokaal, Slommershof 18

17.00 - 21.00 uur

12/5 en 17/5

4/8 en 9/8

24/11 en 29/11 _____

MEER

Gemeentelijke basisschool De Meerpaal, Terbeeksestraat 6

17.30 - 20.30 uur

31/5 - 27/9 - 27/12 _____

MEERLE

Parchiezaal Ons Thuis, Gemeenteplein 2

17.30-20.30 uur

5/6 - 4/9 - 4/12

Eddy Oomen Belgisch Kampioen veldlopen Masters+65

VELDLOPEN Na verschillende podiumplaatsen op Belgische kampioenschappen veldlopen heeft Eddy Oomen nu ook de titel gepakt. In augustus nog behaalde hij een tweede plaats op het Belgisch kampioenschap M+65 stratenloop 10 km in Ninove. In het verre Saint-Ghislain (Mons) kreeg hij

op 12 maart een mooi parcours met vele kuitenbijters af te werken. Na de vele regendagen werd het gelukkig beter weer en was er niet

Jef Jacobs als pacer in de marathon van Ibiza

ATLETIEK “Run and feel” is het motto van de Santa Eulàrua des Riu - Ibiza Marathon, van het Spaanse eiland. Die marathon werd op zaterdag 1 april voor de zesde keer georganiseerd. Jef Jacobs werd door de lopers en hun partners en supporters van Loopgroep Galder uitgenodigd om samen met hen één van de

drie afstanden (12 km, 22 km of 42,195 km) te hardlopen.

Via facebook zochten ze contact met de organisatie en na wat heen en weer te hebben ge-e-maild, mocht Jef als pacer aan de start staan voor een eindtijd van 4:30:00 op de ma-

te veel slijk om de wedstrijd nog zwaarder te maken. Na een snelle, zware wedstrijd werd het voor hem eindelijk de 1ste plaats. (rob)

rathonafstand. Onderweg loopt hij als pacer vergezeld van een grote ballon die de streeftijd aanduidt, samen met Mayte Martin Lluch uit Barcelona. Dit houdt in dat de pacers van start tot finish zo vlak mogelijk lopen, aan een gemiddelde van 6 min. 23sec. / km.

Eddy op kop van de wedstrijd, hij zou die eerste plek niet meer afgeven.

Eddy Oomen behaalde de Belgische titel in Saint-Ghislain.

Jef uiterst links, met enkele andere deelnemers.

Geen gewone

De start werd om 15.30 uur gegeven, geen wolkje aan de hemelsblauwe lucht, een weinig wind en een temperatuur van 25 °C. Niet alleen dat laatste kan er flink inhakken, ook de hoogtemeters voor de eerste 25 km zijn niet benijdenswaardig. Maar het werd toch een mooie marathon in vrij zware omstandigheden. “Geen gewone”, heet dat in de volksmond.

Het traject dat gelopen werd is misschien herkenbaar voor wie zelf al op het party-eiland geweest is. De start is in Eivissa (de Catalaanse benaming voor Ibiza-stad), dan richting binnenland naar Sta. Gertrudis de Fruitera om te eindigen in Sta. Eulària des Riu.

Voor de kenners ook de gelopen tussentijden:

- op 10 km: 1:03:34

- op 21,1 km: 2:14:24

- op 30 km: 3:10:21

- op 42,195 km: 4:30:07.

De ‘pacing time’ van 4.30.00 werd juist niet gehaald. Maar dat heeft een goede sportieve reden, verduidelijkt Jef: “Omdat wij als pacers in de laatste twee kilometer vertraagd hebben om medelopers te overtuigen om door te gaan. Daarvoor zijn wij aangeduid, één van onze mooiste uitdagingen. Al bij al een heerlijke en sportieve ervaring.” (red

Twee zusjes Rodenburg Nederlands kampioen met Hamtaro

PAARDENSPORT Bij de familie Rodenburg, die al sinds 2007 in Hoogstraten woont, is het paardrijden een gezinshobby. Arthur en zijn vrouw Susanne, beiden afkomstig uit de streek van Woerden in Nederland, hebben 3 kinderen : Josephine, Valerie en Julius. De beide zusjes rijden al vanaf hun derde met de pony. Onlangs leverden ze een unieke prestatie doordat de 9-jarige Valerie herhaalde wat haar zus twee jaar daarvoor lukte. Ze werd Nederlands kampioene met haar pony in de C-categorie (het paard is tussen 1,29m en 1,38m groot; de hindernissen zijn maximaal

0,70 m hoog). De 11-jarige Josephine had haar dit al voorgedaan met dezelfde pony Hamtaro.

Wat het nog specialer maakt, is dat Hamtaro dit jaar zijn 24ste verjaardag vierde. Normaal wordt een pony gemiddeld tussen 25 en 30 jaar oud. Het is dus eigenlijk al een senior.

Tekenwedstrijd

Moeder Susanne deed op 8-jarige leeftijd mee aan een tekenwedstrijd. Die won ze en als hoofdprijs mocht ze in een manege gaan

paardrijden. Daar kreeg ze de paardenmicrobe echt te pakken, niet veel later kreeg ze van haar vader haar eerste pony. Nadat ze trouwde met Arthur en het koppel naar Hoogstraten verhuisde, lieten ze hun oudste dochter Josephine les volgen in de paardenleerschool van Karin Donckers in Minderhout.

Enkele jaren later volgde Valerie haar voorbeeld. Nu zijn ze nog steeds kind aan huis bij de familie Donckers. “We zijn heel blij met de ondersteuning die onze dochters krijgen van de rijschool van Karin Donckers,” zegt

Valerie werd op 9-jarige leeftijd Nederlands kampioene met Hamtaro.

Valerie (9) en Josephine (11) mogen trots zijn op hun behaalde titels.

Vader Arthur Rodenburg met links Valerie en rechts Josephine.

SPORT

Susanne, “zij ziet hoe ambitieus de meiden zijn. Regelmatig krijgen ze nog rijlessen. Als ze samen op de piste rijden, dan geeft Karin hen ook regelmatig goede tips. Daar zijn we haar heel dankbaar voor, want van iemand met zo’n palmares kan je nog veel leren.”

Hun succespony Hamtaro komt oorspronkelijk uit Denemarken, maar belandde al snel bij een Nederlandse familie die ook 2 dochters hadden. “Toen de pony 15 jaar oud was, hadden wij de mogelijkheid om het over te kopen. Het paard had inmiddels bewezen dat het heel getalenteerd was. Josephine mocht er een proefritje mee maken en het was direct liefde op het eerste gezicht.”

Trots

Ponyrijden is heel populair in Nederland en er zijn dan ook strenge selectiecriteria om te mo-

gen deelnemen aan toernooien. Zo zijn er eerst de regiokampioenschappen in Noord-Brabant. Enkel de 30 besten mogen dan deelnemen aan het provinciale kampioenschap. Alleen de winnaar van dit kampioenschap mag vervolgens deelnemen aan het Nederlands kampioenschap. “De twee dochters waren dus zowel regionaal laureate, provinciaal kampioene als nationaal kampioene. Daar zijn wij best trots op.”

Hun jongste zoon Julius, die nu 4 jaar oud is, gaat elk weekend mee met de rest van de familie naar een paardenevent. Maar voorlopig heeft hij nog niet echt veel zin om in de voetsporen van zijn oudere zusjes te treden. “Het zou wel fijn zijn als hij ook de paardenmicrobe zou overnemen. Maar je kan niets forceren.” De twee meisjes zien Sanne Thijssen als hun voorbeeld. Zij is de dochter van internationaal springruiter Leon Thijssen. Sanne is nu

De kampioenstitels kruisboog netjes verdeeld

KRUISBOOG Aan de acht schietingen met de kolfboog op 6 meter, namen in het seizoen 2022 - 2023 gemiddeld 143 schutters deel, enkele vrije schutters niet inbegrepen. Dat is 43 minder dan tien jaar geleden en brengt een aantal gilden in de gevarenzone. Minderhout levert met 28 schutters het grootst aantal deelnemers. Dan volgen Meer met 28, Loenhout met 25, Wortel 13, Meerle 11, Sprundel 10 en Hoogstraten met gemiddeld 7 schutters.

In de rangschikking per ploeg staat Meer bovenaan met 4.700 punten voor Sprundel (4.684), Minderhout (4666), Loenhout (4659), Castelré (4658) Wortel (4618), Meer-

le (1618) en Hoogstraten met 4473 punten.

De beste schutter en kampioen in de Ere-reeks is Arno Herijgens van Sprundel met 691 punten, evenveel als Christ Hereijgers, ook van Sprundel en drie meer dan Dirk Brosens van Meer. In de A-reeks is Tom Pinxteren van Wortel met 675 kampioen. Walter Lenaarts van Castelré eindigde er tweede met 674 en Lianne Peeters van Sprundel derde met 673 punten. In de B-reeks tenslotte ging de titel naar Berten Meeusen met 664 punten voor Resi Bols met 652, twee schutters van Minderhout.

23 jaar oud, maar won op haar zestiende al grote wedstrijden. Ze maakte lang deel uit van het Nederlandse talententeam. Onlangs won ze met de Nederlands ploeg nog zilver op het WK in Herning. Zo’n rolmodel verraadt best wel enige ambitie, maar Arthur houdt de voeten op de grond: “Als vader geef ik onze dochters toch het advies om het vooral als een hobby te blijven beschouwen. Misschien valt het later wel te combineren met een beroep als bv. dierenarts.”

Merel Braspenning, sportlaureate van Hoogstraten van 2022, behaalde al geweldige resultaten, ook op internationaal niveau. De jongste generatie Rodenburg deelt de ambitie om in haar voetsporen te treden en de goede faam van Hoogstraten in de ruitersport verder te zetten. Wij wensen hen alvast heel veel succes toe! (jl)

Verjonging

Verder is er minder goed en toch ook enig goed nieuws. De gemiddelde leeftijd van de schutters ligt ver boven de 60 jaar. Hun leeftijd is ook de reden waarom Jan Geysbregts, Frans Tackx en Jan Stoffels ontslag nemen als bestuurders van de wintercompetitie.

Goed nieuws is evenwel dat een aantal jongere schutters, bij de gilden zijn dat veertigers, het initiatief namen om op zoek te gaan naar een manier waarop de gilden jongeren kunnen aantrekken, zonder afbreuk te doen aan hun tradities en hun rijk historisch verleden. (fh)

De kampioenen v.l.n.r. op een rij. Gerry Dockx als koning van Sint-Joris Meer, winnaar van de ploegenrangschikking. Jan Rombouts, de beste senior en zijn kleinzoon Hannes Aerts, de beste jongere. Verder algemeen kampioen Arno Herijgers van Sprundel, Tom Pinxteren van Wortel, kampioen in de A-reeks en Koen Hendrickx van Minderhout, die de trofee van Berten Meeuwen, kampioen in de B-reeks in ontvangst neemt.

- breiwol - sto en - retouches

zigzag-naaiatelier.be

Desmedtstraat 5, 2322 Minderhout - T/F 03 314 71 34

SAM VAN DIJCK

Aan & Verkoop van antiek en vintage-design

Opkoop van volledige inboedels

Leegmaken van huizen, zolders, kelders,... +(32) 485 67 01 49

Ook via WHATSAPP bereikbaar samvdijck@gmail.com www.samvandijck.be

THUISVERPLEGING

WIT-GELE

NOODNUMMER 112

Ongeval / Brand / Ziekenwagen

Administratie Brandweer 03 314 32 11

POLITIE 101

Noorderkempen 03 340 88 00

Wijkpost MEER 03 315 71 66

Wild & Gevogelte STOFFELS bvba

Kip aan ‘t spit

Heimeulenstraat 20 - 2328 MEERLE Tel. 03 315 70 16

Open: di-do-vrij van 9.00 tot 18.00u woe: 9.00 - 12.00 u / zat: 9.00 - 17.00 u

vanaf 18 uur tot 8 uur ’s morgens én tijdens het weekend 014 410 410

zaterdagen, zondagen en feestdagen 090 33 99 69

HUISARTSEN TANDARTSEN WACHTDIENST APOTHEKERS

090 39 90 00 (1.50 euro per minuut) www.apotheek.be

www.demaand.be

REDACTIE

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten 0472 97 12 87 redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS

Zie blz ??

SPORTNIEUWS 03 314 43 39 sport@demaand.be

ADVERTENTIES 0477 66 11 60 advertenties@demaand.be

ABONNEMENTEN 03 314 51 03 abonnementen@demaand.be

Gesloten: zondag en maandag

Antiek - Brocante - Verzamelobjecten - Snuisterijen

ook inkoop antiek - meubelen - kleingoed - lusters - zilver, enz... Open: donderdag, vrijdag, zaterdag: 10 - 12u en 14 - 17u zondag t/m woensdag en op feestdagen gesloten

INHOUD MEI

De volgende uitgave van de DE HOOGSTRAATSE MAAND verschijnt op donderdag 1 juni

Voor volgende editie alle KOPIJ ten laatste op DINSDAG 16 MEI

redactie@demaand.be

De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten in te korten

Kris Voeten”