januari 2021 - De Hoogstraatse Maand

Toon Verheijen & Ronny van den Ackerveken

Genieten van de journalistieke

Vrijheid

Waarheen met Hoogstraten?

Het bewogen leven van Ria De Bont

Familiehulp ziet zorgvraag toenemen

Sportpark Wereldakker krijgt vorm

Wortel wil zijn dorpskarakter bewaren

Fraaie bouwplannen voor Den Dijk

Jonge boeren vragen bedrijfszekerheid

HVV vindt zichzelf opnieuw uit

Wandelen en fietsen zijn in, je hoeft geen telling uit te voeren om dat vast te stellen. Elk stukje natuur wordt druk begaan en bereden sinds we meer aan huis en thuis gekluisterd bleven. Gelukkig zijn er op het grondgebied nog verschillende reststukken natuur waar het goed toeven is. We kunnen er het veertigjarige Natuurpunt niet dankbaar genoeg voor zijn.

Wie in Hoogstraten zelf woont, moet zich eerst wel ettelijke kilometers verplaatsen - naar Meerle (Elsakker, Den Rooy), Minderhout (Halsche Beemden), Meer (Maxburg, Mosten) of Wortel (Kolonie). Want in het centrum is het qua groenvoorzieningen eerlijk gezegd armoe troef. De twee parken die de stad op papier rijk is, zijn een zakdoek groot. Het “park” in de Gravin Elisabethlaan is een stuk van een voormalige tuin, een gazon dus met een bloemperk, een handvol bomen en groenwal aan één zijde. Het Rozenkranspark draait devote rondjes rond kruiswegkapellen die getuigen van het rijke Roomse leven driekwart eeuw geleden, je kuiert er op luttele minuten door. Verpozen in het groen, laat staan wandelen, is er niet bij. Terwijl daar nochtans nooit meer nood aan was dan nu…

De hoogste tijd

Want in het centrum wonen al maar meer burgers in al maar meer appartementen. De coronapandemie bracht onze nood aan groenvoorziening en ruimte meer dan ooit aan het licht. Het zou voor onze beleidsmakers dan ook een dwingende prioriteit moeten zijn om hierin te voorzien. Het gaat om niks meer of minder dan het welzijn, de levenskwaliteit en de gezondheid van de burger en diens kroost. Onze politiekers weten dat wel. Getuige daarvan de verkiezingsfolders, intentieverklaringen en meerjarenplannen die er bol van staan.

Maar het omgekeerde gebeurt. Hoogstraten spant schandelijk de kroon wanneer het verlies aan open ruimte in kaart gebracht wordt. De luchtkwaliteit blijkt er slechter dan we durfden te vermoeden. En werkelijk elke, echt iedere are grond die er nog braak ligt, wordt er binnen de kortste keren opgesoupeerd voor de portemonnee van verkavelaars en projectontwikkelaars.

Tijd voor een nieuw verhaal, zo lees ik dan steeds weer op panelen en doeken aan alweer een bijkomende verkaveling of appartementencomplex. Het blijkt de slogan van een van de grote immobiliënspelers in onze regio. Die klopt

JEUGDLOKALEN

als een bus, meer nog: het is zelfs de hoogste tijd voor een écht nieuw verhaal, zou ik zeggen. Maar dan een waarbij niet de dikke portemonnee van grondeigenaars en projectontwikkelaars gespekt wordt, waarbij niet het grote geld de vrije hand krijgt om nog meer geld te maken. Dat is immers het pad dat al decennia bewandeld wordt. Een doodlopend pad dat struiken en bomen rooit, dat sloot en beek inbuist, dat ons uitzicht letterlijk en figuurlijk dichtbouwt, dat elke morzel grond betonneert, dat ons de adem letterlijk beneemt.

Stel nu eens dat we dus écht een nieuw verhaal gaan schrijven!? Een waarbij er natuur en groen komt in plaats van beton, asfalt, staal en glas. Een waarbij er ruimte en zuurstof zijn voor mensen, in plaats van klinkers en muren. Een waarbij je de wind en de vogels in de bomen en het water in de beek kan horen, in plaats van het geluid van de rinkelende kassa.

Naïef? Wie dit afdoet als alleen maar een naïeve droom, riskeert ooit wakker te schieten van de nachtmerrie dat er niks meer te verhalen valt… (mdl)

Als alles goed verloopt, zouden de Hoogstraatse jeugdbewegingen en de speelpleinwerking in de zomervakantie van 2022 hun intrek kunnen nemen in het gloednieuwe gebouw dat het stadsbestuur laat optrekken op Den Dijk. U leest er alles over in ons dorpsnieuws.

Toon Verheijen en Ronny van den Ackerveken doen een journalistiek boekje open

Het staat in de gazet, dus is het waar!

HOOGSTRATEN - “Het staat in de gazet”, een veelgehoorde uitspraak. En als het in de gazet staat dan is het waar. Ten minste, dat is het gevolg dat men er dikwijls aan verbindt. Maar eer het zover kan zijn, moet er ook iemand dat in de krant gezet hebben. De journalist! Het Laatste Nieuws en de Gazet Van Antwerpen/Het Nieuwsblad hebben daar een regiojournalist voor, iemand van ter plekke, met voeling voor wat er hier waait en draait. Wij hadden dus een leerrijke babbel met onze regiojournalisten Toon Verheijen en Ronny van den Ackerveken over hun stiel en onze streek…

Journalist worden

DHM: Beantwoordt jullie huidige job aan de ambitie waarmee jullie je studie aanvatten?

Toon: Helemaal. Van toen ik als liefhebber sportverslaggeving deed en tot op de dag van vandaag heb ik er nog geen moment spijt van gehad. De sport is wel gestopt, omdat het niet meer te combineren is met de huidige job.

Ronny: Idem. Ik was blij dat ik destijds bij TV-

Wie is Toon?

Toon Verheijen is 42 jaar, afkomstig van Turnhout. Toen hij zijn tweede echtgenote leerde kennen, is hij negen jaar geleden naar Hoogstraten verhuisd. Hij was al goed bekend hier omdat hij er al 20 jaar werkte als regiojournalist.

Toon studeerde communicatiebeheer, optie journalistiek, aan de Plantijn hogeschool in Antwerpen. Daarvoor deed hij een jaar communicatiewetenschappen aan de KU Leuven, maar die opleiding vond hij te weinig praktijkgericht en bovendien was er in Leuven teveel afleiding. “Noem het maar een feestjaar,” zegt hij lachend.

Na zijn studie werkte hij zes maanden in een bedrijf dat laminaat verkocht tot hij een vacature zag bij persagentschap Belga. Tijdens zijn sollicitatiegesprek kreeg hij een lijstje van 10 woorden uit de actualiteit. Die moest hij binnen een minuut kunnen plaatsen. Hij had er 9 van de 10 goed en mocht meteen aan de slag.

Vanaf zijn 17e deed hij als liefhebber al sportverslaggeving voor Hoogstraten VV, Zwarte Leeuw en KFC Turnhout voor Het Laatste Nieuws (HLN). Toen er daar een plaats als regiojournalist vacant kwam, kon hij er meteen aan de slag.

Gids kon beginnen schrijven. Vandaag ben ik een tevreden regiojournalist. Sportverslaggeving is er bij mij ook niet meer bij.

DHM: Wat is jullie werkterrein?

Toon: Aanvankelijk was dat Turnhout en de Noordhoek, ondertussen is dat fel uitgebreid met gemeenten als Brasschaat, Brecht, Wuustwezel, Kalmthout, Essen… In totaal 12 gemeenten. Dat is soms moeilijk behapbaar, als er nieuws is op dezelfde tijdstippen. Ook de afstand natuurlijk. Essen is een heel eind weg. Maar ik heb daarvoor goede contacten die ik in zulke gevallen kan aanspreken.

Ronny: Mijn terrein is in principe beperkt tot Hoogstraten, Merksplas, Rijkevorsel en BaarleHertog. Soms moet ik inspringen in Turnhout, Weelde, Ravels… Maar meestal heb ik mijn handen vol aan mijn vier gemeenten. Vroeger deed ik daar ook de Rechtbank van Turnhout bij. Ergens wel blij dat ik dat niet meer moet doen, alleen nog uitzonderlijk als mijn collega’s niet kunnen. De afstand, moeilijk parkeren, lang wachten, soms voor niets, slechte akoestiek in de rechtszaal…

Een groot speelveld

DHM: Wat is het speelveld waarop jullie actief zijn? Voor welke onderwerpen?

Toon: (beslist): Alles behalve sport!

Ronny: Hetzelfde, ook geen sportverslaggeving, tenzij het om ander nieuws over een club zou gaan, los van wedstrijden of het sportieve. Zoals een verslag van de opbouw van het circuit voor de cyclocross.

Toon: Zulke zaken doe ik ook. Als er op een bepaald ogenblik vanuit Hoogstraten enkele tientallen bussen met HVV supporters vertrekken voor een wedstrijd in de beker van België dan zit daar voor mij een leuk artikel in. ‘Human interest’ zeg maar.

DHM: Krijgen jullie voldoende vrijheid van jullie hoofd- of einderedacties?

Toon en Ronny unisono: Alle vrijheid. Sterker nog, ze verwachten van ons nieuws. Het kan dat zich in ons werkgebied feiten voordoen die het

regionale overstijgen, dan zal de redactie daar iemand bij zetten. Maar dan nog blijven wij het aanspreekpunt.

Ronny: Het gebeurt zeer zelden dat een artikel niet verschijnt, dat is echt heel uitzonderlijk.

Ronny wie?

Ronny van den Ackerveken: 45 jaar, een van de laatste borelingen in het Hoogstraatse moederhuis, dat drie maanden later zijn deuren sloot. Op enkele jaren na woont hij heel zijn leven in Meerle. Ging er naar de kleuter- en lagere school, werd lid en later leider bij de chiro en is ondertussen al 20 jaar KWB-bestuurslid.

Na zijn middelbaar in het Klein Seminarie volgde hij de opleiding communicatiebeheer pers en voorlichting (de optie journalistiek bestond nog niet) aan de Provinciale Hogeschool Antwerpen, later de Plantijn Hogeschool. Ook hij vond niet meteen werk in de journalistiek en deed bijna twee jaar allerhande jobs, o.m. bij De Ster. Tegelijk verzorgde hij voor Het Nieuwsblad verslaggeving voor Hoogstraten VV, Zwarte Leeuw en KFC Turnhout.

Hij zag een vacature voor redacteur bij TVGids en mocht er aan het werk. Twee jaar lang interviewde hij mensen uit het televisie-milieu, zeg maar TV-BV’s zoals Rob Van Oudenhoven, Tom Lenaerts (de Pappenheimers) en acteurs uit Vlaamse tv-reeksen. Vanaf dan is hij gestopt met sportverslaggeving

In 2004 stapte hij over naar HLN en twee jaar later naar het Nieuwsblad (NB), dat in dezelfde mediagroep zat als De Standaard. Sinds die kranten 6 jaar geleden in één groep kwamen met Gazet Van Antwerpen, werkt hij dus voor deze kranten. Alle regiowerking verloopt via de GVA.

DHM: Krijgen jullie specifieke opdrachten?

Ronny: Soms, in het kader van een groter project van de krant. Bijvoorbeeld als men de mening wil van de burgemeesters van zeg maar alle Kempische gemeenten over een bepaald onderwerp, dan zal men mij vragen de burgemeesters van mijn regio te interviewen.

Toon: Met 95 % van het nieuws kom ik zelf, 5% kadert in een grotere opdracht of een project.

Hoofd- en eindredactie

DHM: Hoe verloopt het contact met jullie redacties?

Toon: Vooral via mail, soms per telefoon. Niet vanzelfsprekend, want HLN heeft meer dan 100 regioverslaggevers. Voor de Kempen is er onlangs een nieuwe chef aangesteld, die wil de regioverslaggevers af en toe samenbrengen voor een babbel. Om nieuwtjes uit te wisselen, een aantal zaken op mekaar af te stemmen en vooral samen een pint te drinken. Geen strakke vergaderingen, eerder een gezellige bedoening. Helaas maakt Corona dat nu niet mogelijk. We hebben wel eens via het scherm vergaderd. Maar dat is niet zo plezant.

Ronny: 1 tot 2 keren per jaar komen bij GVA de regiojournalisten samen met de redactie, waarbij de werking besproken wordt. Controle is er weinig tot niet, we werken immers van thuis uit en zijn bijna altijd alleen op pad. Maatstaf is de kwaliteit van ons werk.

DHM: Wordt er aan jullie teksten gesleuteld?

Ronny: Dikwijls wordt de titel veranderd. Heb van in het begin gezegd dat titels niet mijn sterkste kant zijn. Aan de teksten wordt weinig veranderd. Soms wordt er een zin geschrapt om het een beetje in te korten, maar slechts heel sporadisch. Ik krijg aangegeven welke lengte een stuk mag hebben, met een kleine marge. Als ik me

daaraan houd, is er geen probleem.

Toon: Idem bij mij. Aan de inhoud wordt niet geraakt tenzij in overleg. De aanleversoftware geeft aan hoe lang het artikel mag zijn. En als er al iets geschrapt wordt, maakt dat inhoudelijk geen verschil uit. In de digitale versie wordt er nooit geschrapt.

Digital First

DHM: Moeten jullie rekening houden met deadlines?

Ronny: Door de online werking is dat heel flou geworden. Men wil het nieuws nu heel snel op de digitale pagina van de krant. Die maken dan nog eens gebruik van een ochtend-, middag- en avondupdate van de nieuwsbrief die bij iedereen

die aangemeld is in de mailbox terechtkomt. Men legt de lat heel hoog als het op snelheid aankomt. Zodra het klaar is insturen dus, meteen staat het online.

Toon: “Digital first” is het ordewoord. Ik beslis zelf wat ik schrijf en zet het meteen zelf online op de pagina van de krant. Het artikel in de papieren editie komt daarna.

Digital first is het ordewoord

Toon

DHM: Heeft het digitaal werken jullie stiel sterk beïnvloed?

Toon: Bij mij zeker wel. Vroeger had ik de gewoonte het nieuws gedurende heel de dag te verzamelen. Je had dan meer tijd om wat rond te bellen en misschien meer aan de weet te komen. Pakweg van 17 tot 20 uur stuurde ik mijn stukken naar de krant. Nu is het een stuk maken zodra je de nodige info hebt en meteen online zetten. Dan op naar het volgende nieuwsitem.

DHM: Hebben jullie een idee of jullie stukken veel aangeklikt en gelezen worden?

Toon: Onze website is onlangs vernieuwd en ik kan op elk moment zien hoeveel clicks een artikel heeft en hoe vaak het gedeeld wordt op sociale media. Via een tool kan ik op weekbasis alle statistische gegevens bekijken die mijn artikels gegenereerd hebben.

DHM: Wie bepaalt er wat voor iedereen leesbaar is of dat het achter de betaalmuur staat (de +artikels)?

Toon: Dat bepaal ik zelf. Hangt van de belangrijkheid en de lengte van het stuk af. Je doet dat vooral als je vermoedt dat veel mensen er graag meer van weten. Zo lok je ze naar abonnementen.

Snel even doorsturen tijdens de eedaflegging van de nieuwe gemeenteraadsleden op 2 januari 2019.

Joyce, Toon en Ronny in mei 2016 na het persmoment over de neergevallen Engelse vlieger aan het Brandvennetje in Wortel-Kolonie.

Ronny: Bij GVA staat bijna alles achter de betaalmuur, dus alleen voor de abonnees volledig leesbaar. Kleinere artikels, bv. een foto met enkele regels of kort verenigingsnieuws zijn nog vrij te lezen.

DHM: Ondergraaf je daarmee de verkoop van de papieren krant niet en op termijn misschien je eigen job?

Toon: Daar werd voor gevreesd, ja. Maar het blijkt niet zo te zijn, eerder integendeel. Het digitale nieuws is een aanjager voor abonnees. Al is de kwaliteit van de papieren editie uiteraard belangrijk.

Ronny: Men houdt er wel rekening mee dat in een verre toekomst de papieren krant zal verdwijnen. Jong publiek leest digitaal en vroeg of laat wordt dat de norm…

In de toekomst zal de papieren krant verdwijnen

Ronny

Toon: Er is nog een uitzondering voor paginagrote stukken, die blijkt men nog altijd liever op papier te lezen. Maar als het nieuws belangrijk is, wordt zelfs een lang stuk digitaal gelezen. Zoals vorige maand het artikel over Robotland in Essen. Een splinternieuw en hypermodern thema- en belevingspark genre Technopolis, maar eigenlijk veel indrukwekkender. Dat was paginagroot, maar het werd 100.000 keren aangeklikt en de gemiddelde leestijd was 4 minuten.

De visvijver

DHM: Hoe vergaren jullie het nieuws?

Toon: Dat gaat heel breed. Sociale media spelen daar een niet onbelangrijke rol in. En vooral een

breed netwerk: gemeentebesturen, politici, verantwoordelijken van organisaties en verenigingen, bedrijfsleiders, cafébazen… (lacht). Jaja, je moet die niet onderschatten hé.

Ronny: Vooral de ogen en oren open houden. Dat is vanzelfsprekend voor journalisten, dat ligt in hun aard. Maar met nieuwsgierig zijn alleen kom je er niet, je moet snel contacten kunnen aanspreken om voldoende info te verzamelen.

Een groot netwerk is het belangrijkste

Toon

Toon: Dat geldt zeker voor nieuws uit de verdere omgeving. Ik woon in Hoogstraten en daar vang ik vanzelf veel op. Maar ik heb ook graag

het nieuws uit Brasschaat, Essen, … Een groot netwerk is dus het belangrijkste, zeker met zo’n grote regio. Dat zie je aan mijn telefoonboek, daar staan 3200 nummers in!

DHM: Krijg je ook rechtstreekse meldingen van burgers?

Toon: HLN speelt daar samen met VTM (behorend tot dezelfde mediagroep) heel hard op in. Met een SMS en een telefoonnummer, een mailadres en een app om snel iets te melden.

Ronny: Op onze website en in de krant wordt ook opgeroepen nieuws te melden. Het gebeurt regelmatig dat we zo een melding krijgen dat er iets aan de hand is.

Toon: En niet alleen ongevallen of inbraken, ook veel leuke dingen.

Ronny: Verenigingen spelen er op in. Als ze iets speciaal organiseren, weten ze ons gemakkelijk te vinden. Als we er dan iets over schrijven wordt het bericht gemakkelijk gedeeld op de sociale media. Dat werkt als een multiplicator.

DHM: Wordt er soms betaald voor informatie?

Ronny: Eerder andersom. Mensen vragen me wel eens wat het kost om een artikel over hun evenement te maken.

Toon: Betalen is verleden tijd. Toen ik een weekend dienst had in Antwerpen probeerde iemand me filmpjes van een granaataanslag te verkopen tegen 200 euro per stuk. Categoriek afgewezen.

Overheid

DHM: Hoe zit het met contacten met veiligheids- en hulpdiensten, zoals politie en brandweer?

Ronny: Op vraag van brandweer- en politiezones is er een vaste afspraak van kracht met wat

Ronny interviewt filmregisseur Adil El Arbi tijdens de opnames van de kortfilm Hashtag # op het Seminarie.

Dorpsraad Hoogstraten in maart 2018

Uw adviseur voor kredieten & verzekeringen zowel voor particulieren als KMO’s

bevoorrechte partner van

Van Huffel Verzekeringen

Vrijheid 74 2320 Hoogstraten

03/314.46.10 vanhuffel@dvv.be

www.van-huffel.be Doe de gratischeck-up online

‘Wij staan u met raad en daad bij voor, tijdens en na de uitvaart.’

03 669 62 66 | 24u/24u en 7/7 dagen

Begrafenissen - crematies nabestaandenzorg

• persoonlijke dienstverlening

• respect voor uw wensen

• eigen funerarium

• aula voor intieme plechtigheden

• eigen rouwdrukwerk

• uitvaartverzekeringen

• nabestaandenzorg

Hoe kunnen we ook na de uitvaart zorgen wegnemen?

Bij een overlijden, en vooral na de uitvaart, worden de nabestaanden geconfronteerd met een lawine aan praktische en administratieve verplichtingen. Wie moet er verwittigd worden? Werkgever, vakbond, ziekenfonds, bank, verzekeraars, enzovoort. Lopen er bepaalde abonnementen, wat met water en elektriciteit, met kinderbijslag, pensioenkas, nalatenschap?

Onze consulenten zijn er voor de nabestaanden met raad en daad en met correcte ondersteuning. En niet te vergeten, met een luisterend oor, om samen het leed en het verdriet te verzachten. Iedere uitvaart die we verzorgen, omvat steeds nabestaandenzorg.

Wuustwezel I Hoogstraten I Kalmthout Hoofdvestiging: Dorpsstraat 85 I 2990 Wuustwezel 06 669 62 66 I hofmans@dela.be I www.uitvaartzorg-hofmans.be

Anne-Marie Verdaasdonk Hilde Boden

Hilde Martens Britt Swinkels

zij de ‘persketen’ noemen (d.i. HLN/GVA/NB, RTV en Belga). Er mag iemand bellen in de voormiddag en nog een keer in de namiddag. Ze geven dan de belangrijkste gebeurtenissen door, met respect voor de privacy.

Toon: De verhalen van het scannen van politieen brandweerradio’s behoren tot het verleden. Ik heb zelf ooit nog zo’n scanner gehad. Maar met Astrid (specifiek en beveiligd netwerk voor veiligheids- en hulpdiensten - nvdr) was dat niet meer mogelijk. Ik ken wel een persfotograaf in het Antwerpse met een heel uitgebreid netwerk van contacten met politie- en brandweermensen die hem verwittigen over interventies.

Nu, sociale media zijn ook razend snel. Mensen delen snel gebeurtenissen in hun buurt of op hun weg. Dan kan je snel iemand contacteren die het voor jou even kan checken.

DHM: Hoe ga je om met persberichten van openbare besturen, van bedrijven en organisaties?

Ronny: Daar maken we natuurlijk dankbaar gebruik van en dikwijls proberen we daar een persoonlijke toets aan toe te voegen.

Toon: (lachend) We krijgen zelfs wel eens persberichten over zaken die in de volgende uren nog moeten beslist worden. Nu, persberichten zijn meestal niet wereldschokkend. En soms had je al wel iets horen waaien nog voor het bericht verspreid werd. Dan is het meestal de officiële bevestiging waar je nog op wachtte.

Zoals met de zaak van de Pax die door de gemeente zou overgenomen worden voor de bouw van een cultuurhuis. Ik had het nieuws vernomen uit parochiekringen en vroeg de bevoegde schepen, Arnold Wittenberg, om een reactie. Hij vroeg me om te wachten, dat ze nog niet klaar

waren. Maar ik had een gecheckt bericht en zei dat ik het sowieso zou publiceren. Toen heeft hij ook zijn uitleg gegeven. Later kreeg ik van de burgemeester te horen “Jullie wisten meer dan ik wist!”.

Interactie

DHM: Hoe is jullie verhouding met de politieke partijen?

Ronny: Arnold Van Aperen heeft HLN altijd als spreekbuis van zijn partij gezien. In vroeger tijden was dat immers dé krant van de liberalen.

Toon: Ik had er een goed contact mee, maar ook met andere mensen van andere partijen. Partijbinding van kranten met de politiek is niet meer

van deze tijd. Maar het klopt dat Arnold eerst HLN belde als hij iets te vertellen had. Zoals toen hij CD&V wisselde voor Groen. Arnold zelf heeft me gebeld toen hij buiten stapte bij de onderhandelingen met Groen. Ik hoorde de deur nog achter hem dichtklappen. Maar deze tijd hangt het meer van persoonlijke contacten af. Heb trouwens ook een goed contact met Tinne Rombouts.

Ik heb ook over Arnold wel eens een stuk geschreven waar hij helemaal niet blij mee was. Hij heeft toen een week niet met mij geklapt en draaide dan weer bij. Uiteindelijk hebben zij ons meer nodig dan wij hen.

DHM: Krijg je ook negatieve reacties? Of kritiek van de oppositie dat ze te weinig aan bod komen?

Ronny: Algemeen gesproken heb ik goede contacten met meerderheid én oppositie. Ik denk niet dat je aan mijn stukken kan zien wat mijn politieke voorkeur is.

We trachten zo objectief mogelijk te zijn

Toon

Toon: We trachten zo objectief mogelijk te zijn, maar soms zijn negatieve reacties niet uit te sluiten. We hebben hoe dan ook maar een beperkte ruimte om ons verslag te doen en dan is het moeilijk om alles omstandig en genuanceerd uit de doeken te doen. Ik tracht in ieder geval zoveel mogelijk het standpunt van de oppositie aan te halen.

DHM: Heb je invloed op de plaats in de krant van je artikels?

Ronny: De meeste stukken komen op de regiopagina’s. Groot nieuws ook op de algemene pagina’s. Bij ons beslist de eindredactie daar over.

2 juli 2019: opening van de nieuwe parking in Wortel-Kolonie met Gie Muësen.

2 januari 2019 is er de eedaflegging van de nieuwe raadsleden. Voor raadslid Tinne Rombouts is het even wennen nu ze geen burgemeester meer is. Ronny en Toon zijn een en al oor.

OMSLAGVERHAAL

Toon: Daar heb je weinig vat op. Als het belangrijk nieuws is, wordt er overlegd.

DHM: We merken dat nieuws uit de gemeenteraad op maandag niet in één keer verschijnt.

Ronny: Dat heeft veel te maken met de spreiding in de regiopagina’s. Het is belangrijk dat er van zoveel mogelijk gemeenten iets in de krant staat. Dus maken we een artikel van aparte items die tijdens de zitting behandeld worden. Ze komen dan verspreid over meerdere dagen in de krant.

Toon: Op de gemeenteraad van november heb ik tijdens de zitting al vier artikels gemaakt over de meest in het oog springende onderwerpen: de transportzone, de nieuwe brandweerkazerne, bodycams bij de politie en de aankoop van het gebouw van Apart Keukens. Tussen 20 en 23 uur stonden die allemaal online. Daarna bepaalt de eindredactie wanneer ze in de papieren editie komen. Ook daar wordt rekening gehouden met de regionale spreiding.

Belang

DHM: Hoeveel pagina’s regionaal nieuws zijn er in de krant?

Toon: In HLN zijn dat er 3 tot 4 per dag, in de eerste lockdown waren er het maar 2.

Ronny: In GVA zijn er op maandag 8 pagina’s, de andere weekdagen 12, op zaterdag 16. In de eerste lockdown was het ook minder. Onze edities verschillen wel van regio tot regio. Mijn regio hoort bij de editie Kempen. De editie Antwerpen gaat tot Loenhout. Wat niet wil zeggen dat een artikel van een regio soms niet in andere edities verschijnt, bv. als een stuk meerdere regio’s aanbelangt. Denk aan nieuws over het station Noorderkempen.

DHM: GVA hecht meer belang aan regionieuws?

Ronny: Op basis van het aantal pagina’s zeker.

Toon: HLN heeft een iets andere insteek. Daar staat regionieuws ook veel meer op de algemene nieuwspagina’s.

DHM: Zijn er mogelijkheden voor lange stukken, voor grotere dossiers?

Ronny: Dat kan. Bij ons verschijnen behalve op maandag stukken over twee pagina’s in de papieren krant. Een ‘pano’ noemen ze dat. Zoals het artikel dat ik over jullie blad maakte (knipoog), of over de opstart van de productie van mondmaskers bij De Ster.

Toon: Soms krijg ik de plaats om een groter stuk te maken. Maar voldoende tijd steken in één groot artikel is niet mijn rol. Met ons werkregime is onderzoeksjournalistiek moeilijk.

Gereedschap

DHM: Welke gereedschappen heb je als regioverslaggever?

Toon: De laptop en de smartphone zijn mijn belangrijkste instrumenten. Ik schrijf de artikels in onze interne software, doe er mijn foto’s en filmpjes bij en dan kan het meteen online en naar de redactie.

Ronny: Persfotografen zijn er niet meer voor regionieuws. Wij maken onze foto’s zelf.

Wij

maken onze foto’s zelf

Ronny

Toon: De hier best gekende regiofotograaf was wellicht Ton Wiggenraad. Maar ook die is ondertussen bedankt voor zijn diensten.

Ronny: Voor grote artikels, zoals de dubbelpagina (pano), kan ik nog een beroep doen op een

externe fotograaf. Voor GVA is dat meestal Mia Uydens in Hoogstraten. Reken dat 85% van de foto’s door ons genomen worden.

Toon: Of je krijgt er een van iemand die toevallig ter plaatse was bij een gebeurtenis, maar dan zijn er wel eens problemen met de kwaliteit. Dikwijls een te lage resolutie, te weinig pixels dus, omdat de foto’s via de smartphone of mail verzonden worden en door de instellingen automatisch verkleind worden. Meestal zijn ze dan nog bruikbaar voor de digitale pagina, maar niet voor de papieren editie.

DHM: Hoe beïnvloedt Corona jullie werk? Ronny: Interviews doe ik nog altijd het liefst face-to-face, liever dan per telefoon. Het praat gemakkelijker en je kan meteen een foto maken. Meestal praten we buiten met respect voor de afstand. Maar dat wordt moeilijker nu het winter wordt.

Ronny tussen de twee fotografen van de regionale pers, Mia Uydens en Ton Wiggenraad, een uitstervend beroep.

Toon: Ik werk veel via de telefoon. Ook vanwege de afstanden in mijn regio. Ik merk ook dat de mensen vandaag de dag veel voorzichtiger zijn in hun fysieke contacten.

Ambitie

DHM: Hebben jullie ambitie om vaste redacteur te worden of op de eindredactie te werken?

Toon: Nee bedankt! Ik geniet al 20 jaar van mijn vrijheid en ook van de vele sociale contacten. Ik zou die niet graag missen.

Ronny: Idem. Trouwens om op de redactie te gaan werken zou ik naar linkeroever moeten, alle dagen de ring over. Liever niet.

Door de grote variatie aan verhalen en onderwerpen blijft dit werk elke dag boeiend. De ene dag maak je een luchtig artikel over vijftien broers en zussen die samen 1000 jaar oud zijn, een dag later over iets serieuzer zoals het nieuwe cultuurcentrum. Uiteraard is het niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar dat is bij andere jobs ook zo.

DHM: Hoe is jullie onderlinge verstandhouding?

Samen: Wij zijn geen concurrenten, maar concullega’s. Als we van mekaar weten dat we aan hetzelfde onderwerp werken, overleggen we dikwijls wanneer we het brengen. Je hebt misschien wel eens een primeur, maar we vangen mekaar geen vliegen af. Door mekaar niet op te jagen kunnen we fatsoenlijk werk afleveren. Scoops zijn sowieso moeilijk geworden door de sociale media. Daar is iedereen journalist en dat nieuws gaat snel rond. Of het even goed aan de deontologische standaarden voldoet, is een andere kwestie.

Op de sociale media is iedereen journalist

Statuut

DHM: Wat is jullie arbeidsverhouding met jullie opdrachtgevers?

Ronny: We zijn allebei zelfstandigen in hoofdberoep en hangen van onze inkomsten volledig af van wat we schrijven. Gelukkig is ons volume werk niet gedaald tijdens de Coronaperiode. Het was wel een beetje zoeken in het begin.

Toon: De eerste weken van de uitbraak was het al Corona wat de klok sloeg. Geen gebrek aan kopij!

DHM: Hoe zit het met de jobtevredenheiddenk maar aan de jobinhoud, werklast, verloning?

Toon: Niet over te klagen. Ik herhaal dat ik geen moment spijt heb van de voorbije 20 jaar. Voor mij is het op alle vlakken een heel leefbare job. Nu denk ik wel dat het voor een beginnende regiojournalist niet simpel zou zijn om meteen een

leefbaar inkomen op te bouwen, dat vraagt tijd. Bij HLN nieuws zijn er verschillende vergoedingen naargelang de anciënniteit. Ervaring wordt gewaardeerd. Maar let wel, als men niet tevreden is over mijn werk, lig ik er met een opzeg van twee maanden uit.

DHM: Hoe wordt je vergoeding bepaald?

Ronny: Bij het NB was dat vroeger per artikel, bij GVA per regel. Nu is er één tarief, of het nu in GVA en NB en DS verschijnt.

Toon: Ik ben bij HLN begonnen aan een tarief per ingeleverd stuk, verschillend naargelang de lengte, kort - midden - lang. Dan werd ik een tijd per letter betaald, toen werden mijn artikels eens zo lang (lacht). Nu is het weer per artikel. Stukken die nationaal verschijnen, mag ik extra factureren. Er is wel een limiet aan de lengte van de stukken, maar ik ga er dikwijls over. Men maakt er geen probleem van.

Privéleven

DHM: Hoe combineer je deze job met je privéleven?

Ronny: Voor mij is dat simpel: ik ben vrijgezel en woon alleen. Ik moet met niemand rekening houden. Natuurlijk streef ik naar een gezond evenwicht, zorg dat er tijd is voor een sociaal leven.

Toon: Bij mij is het niet altijd evident, ook mijn partner heeft een druk beroepsleven. Maar ik heb ervaring genoeg om dat deftig te regelen. Toen onze tweelingdochters geboren zijn, was

het wel een heel moeilijke periode. Maartje is geboren met een ernstige hartafwijking en moest meerdere hartoperaties ondergaan in het UZ Leuven. Joyce en ik wisselden mekaar af: ofwel bleef ik in Leuven bij Maartje en bleef Joyce bij Lisse thuis of net andersom.

Ik had wel altijd mijn laptop bij in Leuven. Ik mocht telkens maar een beperkte tijd bij mijn dochtertje, dan weer een drietal uren niet. Die tijd gebruikte ik dan om te werken. Maar dan ben je wel ver weg van je werkterrein en het was ook niet gemakkelijk om de aandacht bij het werk te houden.

Op de redactie heeft men daar altijd wel rekening mee gehouden, ze hebben zelfs mijn vergoeding blijven betalen volgens het maandelijkse gemiddelde. Ik ben ze daar zeer erkentelijk voor.

Ik doe dit met alle plezier tot aan mijn pensioen Ronny

DHM: Zouden jullie iets anders willen doen? Ronny: Ik zie me dit met alle plezier tot aan mijn pensioen doen. En mocht de papieren krant in die tijd verdwijnen, dan zal men nog altijd ervaren journalisten nodig hebben voor het digitale nieuws.

Toon: Ook graag tot aan mijn pensioen als het kan. Ik doe het veel te graag! (jaf)

Toon en Joye met de kinderen tijdens H.Boed 2018.

I n het journalistieke geheugen

Welke stukken uit de ontelbare artikels die ze ondertussen hebben gemaakt, zijn in het journalistieke geheugen blijven hangen? Aangrijpende gebeurtenissen, mooiste stuk, missers…?

Ronny: “Een keuze maken is niet eenvoudig…”

Aangrijpend

“Een artikel over een overlijden grijpt je altijd aan. Wat ik nooit vergeet, is een brand in een woning boven een tuincentrum in Weelde in de zomer van 2009. Vader, moeder en de jongste dochter kwamen om. De oudste dochter was aan het studeren in Gent. Toevallig had ik de vader twee maanden eerder nog gesproken omdat er in het tuincentrum een ramkraak was gepleegd.

Dichter bij huis blijven de verkeersongevallen met Deveney Smits op de Vrijheid en Bram Van den Broeck op de Bredaseweg, allebei in december 2011, me bij omdat het jonge mensen waren. Net als de massale zoekactie naar een 24-jarige in Hoogstraten, vlak na nieuwjaar 2015. Enkele dagen later heeft men hem gevonden in een gracht.”

Mooiste

“Een keuze maken voor het mooiste stuk is niet eenvoudig. Misschien het artikel uit 2016 over vier familieleden uit Meer die vlakbij elkaar wonen en twee keer per week kaarten.

Ze zijn allemaal 80+ en van alle vier is de partner overleden. De aanleiding was een reportage in het programma 4x7 op Canvas, in beeld gebracht door de dochter van een van hen en dus een nicht van de drie anderen. Enkele dagen voor de uitzending, de opnames waren al eerder gebeurd, woonde ik het begin van hun kaartnamiddag bij. Een eenvoudig, maar mooi tafereel.

Ook het verhaal van de vijftien kinderen De Bie uit Minderhout, die vierden dat ze op dat moment samen exact duizend jaar oud waren, vond ik de moeite. Mijn grootste verbazing was toen ik de eerste keer het prachtig ingerichte kersthuis van André Hoefkens en zijn vrouw Nancy in Meer binnenstapte.”

Misser

“Een combinatie van anekdote en misser : enkele jaren geleden openden op korte tijd een aantal nieuwe horecazaken in Hoogstraten.

De redactie stelde voor om de artikels van die nieuwkomers te bundelen en er een kaart bij te zetten van alle horecazaken in het centrum van Hoogstraten. Ik maakte eerst uit mijn hoofd een lijst, toen ik de volgende dag door Hoogstraten reed lette ik er goed op dat ik zeker niks vergeten was. De dag van publicatie kreeg ik een vriendelijke mail van de uitbaters van restaurant Noordland dat ze er niet bij stonden. Een onvergeeflijke fout, zeker omdat ik een viertal jaar tegenover Noordland heb gewoond.

Een misser was dat ik de coalitiewissel tussen de lijst van Arnold Van Aperen en Tinne Rombouts gemist heb. Ik was in de zaal in Meerle aan het volleyballen en mijn GSM stak in mijn jas in de kleedkamer. Later zag ik een gemist gesprek, maar het was al na de deadline. ’s Anderdaags in alle kranten: Tinne dan toch niet de jongste burgemeester van het land.

Behalve in het Nieuwsblad.” (rvda)

Toon: “Dan ben je stil, heel stil…”

Aangrijpend

“De aangrijpendste gebeurtenissen zijn ongetwijfeld de ongevallen waar kinderen bij betrokken zijn. In juli 2007 overleden een moeder en haar twee kinderen op de Voort in Meerle in een bijzonder zwaar verkeersongeval. We waren snel ter plaatse. De moeder was ter plaatse overleden, de twee kinderen stierven tijdens de bevrijdingsactie, als ik me het goed herinner. Het was een heel beklijvend moment. Hulpdiensten die er alles aan deden om de kinderen te redden, maar telkens moest een agent komen zeggen: het kind heeft het niet gehaald... Tot twee keer toe. Dan stap je nadien de auto in en ben je stil. Heel stil. De uitvaart nadien was een heel emotionele gebeurtenis. De slachtoffers waren amper 36, 7 en 5 jaar...

Ook het ongeval met Deveney Smits op de Vrijheid heeft me zeer aangegrepen en het heeft ook veel losgemaakt bij de lezers. Er is nog veel over te doen geweest nadien.

In augustus 2009 was er een zware brand in de doehetzelfzaak/tuincenter De Koster in Weelde. Al snel werd duidelijk dat ze de eigenaars, een koppel, en de twee kinderen niet konden bereiken. Uiteindelijk lukte dat bij een van de kinderen wel... Toen werd duidelijk dat de alles verwoestende brand later een menselijk drama zou worden. Het duurde nog uren, maar het was uiteindelijk een brandweerploeg die de drie lichamen vond... Heel hard was het. Je voelde gewoon de teneerge -

slagenheid. Vooral omdat de brandweer van Ravels een familiaal gebeuren is van vrijwilligers. Iedereen kent iedereen en als je dan die lichamen vindt... Voor mij persoonlijk was het ook vreemd. Enkele weken voordien had ik nog met de uitbater staan praten. Urenlang. Eerst naar aanleiding van een ramkraak op zijn zaak, maar uiteindelijk nog heel lang over grasmaaiers en allerlei andere spullen. Hij had me zelfs uitgenodigd om nog eens langs te komen en dan zou hij me nieuwe snufjes laten zien. Die afspraak is er helaas nooit gekomen.

En er was de moord op de Turnhoutse schepen Toon De Preeuw. Het was gemeenteraad. De zetel van Toon was leeg. Op dat moment was hij officieel als vermist opgegeven. Een beklijvende stilte tot kort daarna het nieuws doorsijpelde dat hij dood was teruggevonden in Cadzand. Vermoord op het strand. De keel overgesneden. Door Ira Toendang en Sven

DE WERELD VAN

Stamm, twee nietsnutten uit Nederland en Duitsland. Die laatste pleegde nog moorden in Duitsland ook. Toon was een toevallig slachtoffer. Ze hadden hem zijn wagen zien parkeren in Turnhout en dachten: voilà, gemakkelijke prooi. De processen nadien, de begrafenis, de vele gesprekken: ze zullen me altijd bijblijven.

Nog zo een is een moord in Baarle-Hertog. Het lijk van een Wit-Russische vrouw, Katarina, dubbelgeplooid in een groene afvalcontainer gestoken, gewikkeld in de zak waar de bruidsjurk vroeger in zat. De container overspoten met PUR-schuim en in een dichtgetimmerde houten kist gezet. De kist stond op de kinderkamer en de dochter gebruikte de kist/kast om er haar tekeningen aan op te hangen... De verdachte, haar man, werd uiteindelijk in Nederland veroordeeld. Niet voor moord, want dat konden ze niet bewijzen. Tot de dag van vandaag houdt hij vol dat hij het niet gedaan

heeft: ik heb er ook nog altijd contact mee af en toe.”

Misser

“Een misser was zeker het EPO-dossier in het wielrennen. De speurders in Turnhout vielen in maart 2006 op vijftien plaatsen binnen in de Kempen. Onder meer Dave Bruylandts, Geert Omloop, Luc Van den Broeck en Peter Van Santvliet werden ondervraagd. Ook een tiental andere personen uit het wielermilieu werden op de rooster gelegd. Bij de huiszoekingen werden onder meer Chinese epo, nandrolon en groeihormonen gevonden. De dag na de feiten hadden wij de namen niet en GVA wel. Die bleken weliswaar niet allemaal te kloppen, maar het was een pijnlijke misser. Ik heb het toen wel even moeten aanhoren, maar uiteindelijk koelde het wel door het goede werk dat we daarna hebben geleverd.” (tv)

VANUIT HET STADHUIS

Gemeenteraad zoekt een visie op lange termijn

Waarheen met Hoogstraten?

HOOGSTRATEN - De gemeenteraad van november 2020 werd een nachtelijke aangelegenheid. Daarbij kwamen heel wat interessante onderwerpen aan bod. Zeker de vraag waar het met de ruimte in Hoogstraten de volgende jaren naar toe moet en hoe de stad de zorg voor ouderen moet veiligstellen. Intussen nadert het sportpark in Hoogstraten stilaan zijn definitieve vorm. De stad gaat een erfpachtovereenkomst aan voor de velden van het Klein Seminarie. Meer dan vijf uur video in een korte weergave.

Discussievoer

Er beweegt heel wat in Hoogstraten. De publicatie van de resultaten van de door een projectontwikkelaar bestelde studie over de woningmarkt in Hoogstraten deed heel wat wenkbrauwen fronsen. Trekt Hoogstraten echt 27.000 kandidaat-gezinnen in de volgende jaren aan?

De bezorgdheid over de luchtkwaliteit en de bouw van megastallen in de Noorderkempen zette de gemeentebesturen van Hoogstraten en Wuustwezel er toe aan een wetenschappelijke studie te laten opmaken door het Vlaams Instituut voor Technologisch Onderzoek. De resultaten bleken erg verontrustend. Jonge landbouwers vrezen daarom in een storm terecht te komen en kwamen op 4 december met tractoren naar het stadhuis om hun bezorgdheid kenbaar te maken.

Anderzijds worden de gevolgen van de klimaatopwarming meer en meer zichtbaar en neemt het stadsbestuur initiatieven zoals de afkoppeling van het regenwater om hiermee het waterpeil terug iets beter te krijgen. En dan hebben we het

nog niet over de al jaren aanslepende bezorgdheid over de mobiliteit en verkeersveiligheid in de wooncentra, over de toenemende verkavelingen, over de leegstand van winkelpanden, over de toenemende vraag naar sociale woningen en bejaardenwoningen, enz.

In dat licht was het een hoopvol teken dat het stadsbestuur werk wil maken van een degelijk beleidsplan voor de openbare ruimte voor de volgende decennia en tevens de zorg wil veiligstellen voor de toekomst en voor de toenemende groep van senioren. Hierover werd een aardig woordje gewisseld. Uit de discussie blijkt dat het ene vaak niet los staat van het andere.

Ruimtegebruik

In juni 2018, op het einde van vorige legislatuur, besliste de gemeenteraad om een beleidsplan voor de volgende decennia op te maken over het gebruik en de invulling van de ruimte in de gemeente. Hiervoor werden in 2019 subsidies aangevraagd bij de Vlaamse overheid, die een budget van 60.000 euro toekende voor een studieperiode van 18 maanden. Het stadsbestuur roept hierbij de hulp in van IOK die vroeger al

betrokken was bij ruimtelijke onderzoeken hier. In het licht van de snel evoluerende stad en de toenemende verkavelingen is een visie op langere termijn voor heel wat inwoners een dringende noodzaak.

Raadslid Leemans van oppositiepartij Anders heeft echter zijn bedenking bij de streefdatum van 2050. “Waar wil het stadsbestuur met dit beleidsplan naartoe? Er staat in het werkdocument van 34 bladzijden wel iets dat verwijst naar 2050, maar er moet toch ook een duidelijke visie zijn op zeer korte termijn.

In 2050 is er geen ruimte meer over om een beleid te voeren

Maarten Leemans

Met het huidige tempo van bebouwing (+ 37 % in de laatste 20 jaar) is er in 2050 niets meer over om een beleid over te voeren… We moeten nu en de volgende jaren dringend af van verdere uitbreiding, bouwprojecten, verkavelingen. Nu opnieuw de huidige situatie gaan analyseren kan voor ons enkel als er in tussentijd een verkavelingsstop komt, een vergunningenstop voor appartementen, een stop op inname openbare ruimte, enz. Anders heeft de opmaak van dit plan geen enkele waarde.

Andere gemeenten hebben het gedurfd om een moratorium af te kondigen: een verkavelingsstop in Schilde, een bouwstop voor appartementen in Lille, een vergunningenstop voor megastallen in Wuustwezel. Het zijn slechts enkele voorbeelden van gemeenten in de omgeving. Wij lezen in dit plan heel weinig concrete acties.

We hebben ons teveel jaren laten leiden door ontwikkelaars, makelaars, projectfirma’s,… die ons steeds een stap voor waren of die we steeds een stap voorsprong gaven met als uiteindelijk resultaat een congestie op alle gebied met een zwaar ruimtebeslag. Het wordt nu tijd om als bestuur zelf het heft in handen te nemen. We hebben een zeer ruime en bekwame dienst ruimtelijke ordening met heel wat hooggekwa-

Voor heel wat bezorgde inwoners is het in Hoogstraten inderdaad tijd voor een nieuw verhaal. Geven de burgers, het bestuur en de makelaars hierbij dezelfde invulling aan deze slogan?

VANUIT HET STADHUIS

lificeerd personeel die het bestuur moeten kunnen adviseren om resoluut een andere weg in te slaan.”

Raadslid Baets (CD&V) kan zich met zijn partij volledig achter de inhoudelijke invulling van het werkdocument scharen maar had toch liever gehad dat hiervoor de Commissie Ruimtelijke Ordening en ook de GECORO bijeen geroepen waren voor meer technische informatie.

Allen samen

Schepen Jansen houdt hierop een emotioneel pleidooi. “De beste stuurlui staan weer aan wal, maar ik zou het liefst van al deze stuurlui mee aan boord willen nemen. Het is ook belangrijk dat we IOK omwille van haar expertise mee aan boord nemen. We gaan het met zijn allen moeten doen, want dit is heel belangrijk voor Hoogstraten. De commissie Ruimtelijke Ordening zal daar in mee moeten gaan, ook de mobiliteitsraad, ook klimaat en milieu, enz.. Dit is immers niet alleen een dikke boterham, of een brood, maar een hele bakkerij.

Dit is geen dikke boterham, of een brood, maar een hele bakkerij

Michel Jansen

Waar moeten we met Hoogstraten naartoe? Er wordt warm en koud geblazen en het wordt een zeer zeer moeilijke oefening. Sommigen willen geen stallen meer, anderen willen dan wel stallen. Ik ben dan wel schepen van ruimtelijke ordening, maar ik kan het niet alleen. We zullen

het met zijn allen moeten doen en samen naar de toekomst kijken.

Wij spreken ons nu nog niet uit over de inhoud, alleen over de steun van IOK met al zijn expertise. We hebben nu niet de tijd om de GECORO bijeen te roepen. Dat komt allemaal nog, volgend jaar. Wij moeten eerst een basis maken en hier met zijn allen aan samenwerken. Hoe kunnen we Hoogstraten nog laten groeien? Dat zullen we samen uitmaken. Wij hebben een kleinere footprint nodig, meer groen, meer klimaat, meer water. Plaatselijke landbouw moeten we mogelijk maken, andere zaken moeten we afblokken. Wij moeten aan de toekomst denken,

aan onze kinderen en kleinkinderen.”

Verdronken kalveren

Raadslid Jacobs van Anders leek gecharmeerd door het pleidooi van de schepen: “Ik heb respect voor je enthousiasme, je inzet en je motivatie, Michel, en ik denk ook dat het gemeend is. Dit werkdocument is een heel helder document en er worden heel concrete zaken benoemd Maar ik vrees dat er met de lange termijnplanning tot ’40 of ’50 intussen veel kalveren zullen verdronken zijn. Wij zijn natuurlijk voorstanders van een lange termijnvisie, maar we willen ook heel concrete plannen op korte termijn zoals een verkavelingsstop want we kunnen intussen niet alles zijn gang laten gaan. Wij vragen dus dat er ook op korte termijn besluiten genomen worden.”

“Wij kunnen ook niet alles zomaar beslissen”, repliceerde schepen Jansen. “Er wordt vaak in beroep gegaan tegen beslissingen die wij nemen. Anderzijds vind ik dat niet groeien ook stilstaan is. Wij nemen geen beslissingen die niet verantwoord zijn. Daarom hebben wij ook die studie laten maken over de luchtkwaliteit in Hoogstraten.”

Alvorens het tot een stemming kwam, voegde burgemeester Van Aperen er nog aan toe dat “men ons niet kan beschuldigen om megalomane projecten door te drukken.” Anders onthield zich, alle andere raadsleden keurden de inbreng van IOK in de beleidsstudie Ruimte goed.

Zorg voor morgen

De stad koopt het pand in de Heilig Bloedlaan waar nu Apart Keukens gevestigd is. Ze ziet het

Mobiliteit en zorgverlening, belangrijke thema’s in een alsmaar groeiende stad waarvoor Hoogstraten een oplossing moet zoeken.

Moet er ook in Hoogstraten een tijdelijke stop op het bouwen van appartementen, zoals de oppositie wenst?

als een opportuniteit voor latere uitbreidingsmogelijkheden voor de woonzorgcentra. De voorbije jaren werden er ook al een aantal panden in de buurt opgekocht. Tot zover geen enkel probleem tot het prijskaartje bovenkomt.

De vraagprijs van de eigenaar bedroeg aanvankelijk 1,5 miljoen euro; de beëdigde schatter raamde het op 900.000 euro. De eigenaar liet een tegenexpertise uitvoeren die op 1,115 miljoen euro kwam, maar dit bleek ook onvoldoende voor de verkoper. Uiteindelijk wordt de koop gesloten voor de prijs van 1,115 miljoen euro met bijkomende voorwaarde dat de huidige eigenaar het pand nog gedurende 9 jaar mag verhuren en het huurgeld opstrijken. Wat uiteindelijk op een gelijkaardig totaal bedrag van 1,5 miljoen euro zou neerkomen.

Hierover ontstond een vinnige discussie tussen meerderheid en oppositie waarna deze laatste de koop niet zal goedkeuren. Beide oppositiepartijen CD&V en Anders dienen samen een klacht in bij het Agentschap Binnenlands bestuur.

Volgens raadslid en fractieleider van CD&V, Hilde Vermeiren, moet de schattingsprijs van de landmeter-expert bepalend zijn. “Aankopen met 600.000 euro boven het schattingsverslag kan echt niet! Verder is de tegenexpertise gebeurd door een expert-vastgoed en geen landmeter-expert zoals wettelijk voorgeschreven is. In zijn schattingsverslag zijn er ook geen vergelijkingspunten aanwezig. Het is wel bijna sinterklaas, maar wij gaan geen cadeaus geven op kap van de gemeenschap.”

Wachtlijsten

Schepen van Financies Roger Van Aperen wijst er op dat de stad maar 1,115 miljoen euro betaalt. “De huur wordt betaald door de huurders en niet door de stad. Wij hebben vroeger al contact opgenomen met de eigenaar om het pand te kopen maar er was geen interesse bij hem. Later zijn we daar op teruggekomen en hebben we deze constructie uitgedokterd om een compromis te vinden tussen de schattingsprijs van 900.000 euro en de vraagprijs van 1,5 mlj. Euro. Voor ons is daar niks mis mee.

De stad koopt dit pand niet voor de dag van vandaag. De twee aangrenzende woningen aan het WZC zijn al van de stad, ook Homiva en de winkel Segunda. Er is een grote nood aan woningen en verzorging in de campus. Dat zien we aan de cijfers. Voor het WZC staan er 93 mensen op de wachtlijst. Voor De Wingerd en De Linde, goed voor 53 flatjes, hebben we een wachtlijst van 51 mensen. Daar zijn wel een aantal dubbel bij, maar in realiteit toch wel 27 mensen. Bij de bejaardenwoningen zien we in Hoogstraten 37 personen op de wachtlijst, in Minderhout 3, in Meersel-Dreef 11. Bij Homiva zijn er ook nog drie kandidaten.

VANUIT HET STADHUIS

Vorige week hebben we alle 35 assistentiewoningen in het nog te bouwen Gastenhuys toebedeeld en staan er nog 6 kandidaten op de wachtlijst. In totaal mogen we zeggen dat er een kleine 200 mensen staan te wachten op een plaats of een woning, en dan liefst nog in de buurt van deze woonzorgcampus waar ook het nu aan te kopen pand zich bevindt.”

Bevolkingsgroei

“Als je dan naar de toename van de bevolking kijkt dan zie je dat er bij de 65 plussers een toename is van 48% tussen 2005 en 2015,” vervolgt schepen Van Aperen zijn pleidooi. “Dat is meer dan 28% van het gemiddelde in het Vlaamse gewest. Waarom die mensen allemaal naar Hoogstraten komen weet ik niet, maar de vraag is enorm. Tegen 2030 schatten we de bevolking in Hoogstraten op ongeveer 23.000 inwoners waarvan er 4.200 meer dan 65 jaar zullen zijn.

Het pand van de buurman kan je in je leven maar één maal kopen

Roger Van Aperen

Daarom is de aankoop van dit pand nu een goede investering voor de toekomst om de zorgcampus uit te breiden. En bovendien liggen daar alle middelen om de mensen een goed welzijn te geven allemaal bij elkaar. Dit is dus een verantwoorde uitgave voor de stad! Het pand van de buurman kan je in je leven maar één maal kopen.”

Raadslid Vermeiren van CD&V heeft in de uitleg van de schepen echter geen verantwoording gevonden voor een meerprijs van 600.000 euro. Er is ook geen haast bij, vindt ze, “en we derven als stad 9 jaar inkomsten, goed voor 385.000 euro.”

Raadslid Leemans (Anders) deelt de bekommernis van de schepen voor wat de zorg betreft. Maar hij vindt dat het geen zin heeft om nu toegevingen te doen aan de eigenaar. Het pand ligt immers in de blauwe zone en kan dus alleen maar bestemd worden voor openbaar nut. “In deze zone kunnen mooie zaken gerealiseerd worden, maar niet op deze manier. Een openbaar bestuur kan ook niet meer betalen dan 10 % boven het schattingsverslag ”, besluit hij.

Waarop schepen Van Aperen repliceert: “Het ligt inderdaad in de blauwe zone, maar de eigenaar is niet verplicht om te verkopen. Hij kan het pand blijven verhuren en dan kan de stad er achter fluiten.” Ook raadslid Matthé (CD&V) meent dat de aankoop niet dringend is, vermits er nog een pand in de buurt ligt dat niet van de stad is. Ook voor hem is de prijs er ver over.

Raadslid Jacobs (Anders) heeft begrip voor de bezorgdheid van de schepen en kan achter zijn visie staan, met uitzondering van de prijs. “Maar wij zijn eerder voor decentralisatie. Het moet kleinschaliger en in elke deelgemeente moet er een goede zorgverlening komen. Tenslotte, als je het aantal woningen in Hoogstraten steeds maar verder uitbreidt door verdere verkavelingen en bouw van appartementen, dan krijg je nadien ook veel meer druk op de zorgsector.” Meerderheid tegen oppositie keurt uiteindelijk de koop van het pand goed.

Hoogstraten koopt het pand ‘Apart Keukens’ om de woonzorgcampus in de toekomst veilig te stellen.

Bejaardenwoningen

Tijdens de Raad voor Maatschappelijk Werk werd het verhuurreglement van bejaardenwoningen besproken. Hierbij kwamen de huurprijzen ter sprake.

Raadslid Jacobs (Anders) kon zich niet vinden in het principe dat de huurprijs voor iedereen gelijk is. “Binnen de sociale huisvesting moeten de huurprijzen gekoppeld worden aan het inkomen van de huurder en mogen eventuele huurders geen tweede woning in eigendom hebben. In het voorliggend reglement wordt in geen van beide voorwaarden voldaan. Bij een gelijke huurprijs is de impact van de huur op het budget van de meer begoede bejaarden veel minder dan op het budget van de financieel zwakkere Hoogstraatse inwoner.

Het is op dit soort zaken dat juist het OCMW een verschil kan maken op de huismarkt. Ook het feit dat huurders van sociale bejaardenwoningen zelf nog eigendommen mogen hebben, woningen mogen verhuren, en dan tegen een schappelijke prijs een sociale woning kunnen huren, draagt onze goedkeuring niet weg. Deze inwoners zouden zich beter naar de private huurmarkt wenden!”

Bijkomend kon deze fractie evenmin akkoord gaan met het feit dat de schepen van zorg volgens het reglement kan oordelen over een afwijking van de opnamecriteria of een afwijking van de wachtlijst. “Voor ons moet dit tot de bevoegdheid van het bijzonder comité voor de sociale dienst horen, of in ondergeschikte orde aan het Vast Bureau, maar zeker niet de exclusieve bevoegdheid van één schepen zijn.”

Ook voormalig OCMW-voorzitter Jos Matthé (CD&V) zat hierbij op dezelfde lijn en meent dat dit de taak is van het Vast Bureau. Schepen Roger Van Aperen begrijpt de commotie. “De toewijzing van een kamer is niet altijd een evidente zaak. Wij hebben goed personeel in dienst die dat in eer en geweten prima doet. Ik heb aan het personeel bij het begin van mijn mandaat heel duidelijk gesteld dat ik mij daar op geen enkele manier mee zou bemoeien. Wij moeten iedereen op dezelfde manier behandelen en het zijn juist die mensen die dat moeten doen en zeker geen schepen, maar ook niet het Vast Bureau.”

Bodycams

Hoogstraten keurt het gebruik van bodycams op het eigen grondgebied goed. De lokale politie is hier nog niet mee uitgerust maar steeds meer politiezones blijken dit te overwegen. Sommige zones zoals deze van Antwerpen, Brasschaat, Schoten alsook de federale politie maken hiervan reeds gebruik. Voor het geval de federale politie of agenten van andere zones bijstand zouden moeten leveren in de politiezone Noor-

VANUIT HET STADHUIS

derkempen en hiervoor de bodycam willen gebruiken is hiervoor een goedkeuring van de respectievelijke gemeenteraden noodzakelijk.

Raadslid Van Pelt (Anders) drong er evenwel op aan om te wachten op een wettelijk kader dat door minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden verder uitgewerkt wordt. Er zijn immers nog heel wat onduidelijkheden over het juiste gebruik van deze camera en het effect op de privacy.

Die visie werd niet erg gedeeld door schepen Jansen die vindt dat het tijd is om de politie te waarderen. “We hebben ze nodig en we willen ze ondersteunen,” reageerde hij geprikkeld. Voor burgemeester Van Aperen is privacy belangrijk, maar veiligheid nog belangrijker. “Wij hebben in onze politiezone nog niet de bedoeling om deze bodycams te gebruiken, maar we willen wel de mogelijkheid geven ze te gebruiken als politie van buitenaf naar Hoogstraten komt om bij te springen.”

Plan Transportzone

Op 27 augustus 2018 keurde de gemeenteraad een nieuw plan goed voor de transportzone van Meer. Het bedrijventerrein blijkt immers heel wat tekorten te vertonen en daarom werd er een masterplan opgesteld om deze weg te werken. Het is vooreerst niet duidelijk welke activiteiten en infrastructuur er thuis horen op deze transportzone. Hierdoor haken blijkbaar heel wat investeerders af en is er een vrij grote leegstand.

Verder heeft dit bedrijventerrein een weinig attractieve uitstraling en laat ze op sommige plaatsen eerder een verloederde indruk na. De vrees voor een wildgroei aan tankstations en bijhorende activiteiten was een extra stimulans om dit

masterplan op te maken. Daarbij komt ook de wens om de transportzone beter af te stemmen op het nog te ontwikkelen Business Centre Treeport aan de andere kant van de grens.

Tegen dit ontwerp werden echter een aantal bezwaarschriften ingediend bij de Raad Van State, de auditeur oordeelde dat sommige wel steek houden. Hij raadt daarom de gemeente Hoogstraten aan het bewuste gemeenteraadsbesluit van 2018 te vernietigen of terug in te trekken.

Burgemeester Marc Van Aperen ziet als enige mogelijkheid het goedgekeurde RUP terug in te trekken en een nieuw RUP in te dienen. Dit zou geen afbreuk mogen doen van het globale masterplan. “Dit heeft ons al heel wat slapeloze nachten bezorgd en met dit dossier hebben we onze peren al wel gezien,” verduidelijkte hij. Een uitspraak die zelfs ex-burgemeester Rombouts (CD&V) volmondig bijtrad. “Niet enkel appelen en peren, maar voeg er met mijn ervaring nog maar heel wat citroenen bij.”

Niet enkel appelen en peren, ook heel wat citroenen

Tinne Rombouts

Raadslid Jacobs (Anders) vroeg zich af of IOK hier zijn taak wel degelijk heeft uitgevoerd, want dit RUP blijkt te weinig onderbouwd. Hij pleitte daarom niet alleen voor de intrekking van het RUP maar ook om de samenwerking met IOK eens grondig te bekijken. Voor schepen Katrien Brosens heeft het echter geen zin om met de vinger te wijzen naar IOK, maar moet men met zijn allen vooruit kijken. (jh)

Het nieuwe Gastenhuys moet nog uit de grond verrijzen, maar toch zijn de 35 assistentiewoningen in dit gebouw al toegewezen.

Stad gaat erfpacht aan voor de terreinen achter het Klein

Sportpark nadert zijn definitieve vorm

HOOGSTRATEN - Na de beslissing over de bouw van een gymhal in juni 2020 werd in november de erfpachtovereenkomst aan de gemeenteraad voorgelegd. Twee weken later volgde de beslissing over een kunstgrasveld. Het sportpark Wereldakker zit duidelijk in een stroomversnelling maar toch heeft de gemeenteraad nog geen definitief globaal plan gezien.

Seminarie

Einde juni 2020 keurde de gemeenteraad de plannen goed voor de bouw van een gymhal op de gronden van het Seminarie. Al de gronden van het Seminarie zijn echter eigendom van Diocesaan Seminarie Antwerpen of in de volksmond ‘het bisdom’. Deze pleinen worden deels gebruikt door de school en deels door HVV die hiervoor indertijd een erfpachtovereenkomst verwierf.

De bouw van de gymhal is een initiatief van het stadsbestuur en past in het geheel van een sportpark voor Hoogstraten. Deze zaal wordt door de stad betaald, ook al staat ze niet op haar eigendom. Daarvoor heeft men nu een oplossing gevonden. Hoogstraten gaat een erfpachtovereenkomst aan met het Diocesaan Seminarie voor alle gronden, ook deze die in gebruik zijn door HVV en ze regelt een recht van opstal.

Hierdoor krijgt de stad de mogelijkheid om te

bouwen op gronden die geen eigendom zijn. Er komt niet alleen een gymhal maar ook nog andere gebouwen bij de later nog aan te leggen atletiekpiste en kunstgrasvelden. De vroegere erfpachtovereenkomsten vervallen. Verscheidene sportverenigingen zoals HVV, de atletiekvereniging AVN, het Spagaatje zullen gebruik kunnen maken van deze locatie en hiervoor moeten heel wat akkoorden met de stad afgesloten worden. Ook de school kan optimaal gebruik maken van de gymhal en de nieuwe velden.

Positief, maar...

Heel het gemeentebestuur staat erg positief over de invulling van het sportproject maar toch heeft de oppositie ook bedenkingen over de financiële en praktische consequenties ervan. De partijen CD&V en Anders zijn het er over eens dat het Seminarie wel heel goed onderhandeld heeft en zich goed bedeeld heeft in deze overeenkomst. Zo mag de school 32 uren per week gratis gebruik maken van de gymhal en ook gratis ge-

Op 23 mei 2014 werd de nieuwe dreef van het Seminarie plechtig ingehuldigd. Alle nieuwe bomen en de banken werden gesponsord door sympathisanten van de school. Bij de onderhandelingen voor de nieuwe erfpacht door de stad werd duidelijk overeengekomen dat deze dreef blijft behouden. Ze blijft verkeersvrij.

bruik maken van de atletiekpiste, de voetbalvelden en de bergruimte. De kosten en de lasten zijn allemaal voor de stad. Na het beëindigen van de erfpacht blijft alles in het bezit van het Seminarie.

De stad plaatste zich in een zwakke onderhandelingspositie

Marc Haseldonckx

“Door de tijdsdruk voor de bouw van de gymhal, (het mogelijk mislopen van de overheidssubsidies, jh) heeft de stad zich in een zwakke onderhandelingspositie gewerkt,” vindt raadslid Marc Haseldonckx. “Kan de gymhal nog gebruikt worden door andere scholen? Worden sportclubs in de andere deelgemeenten ook vrijgesteld van huurgelden als ze zelf het onderhoud van hun terreinen doen? Wat met de tennisclubs? Wat met het gebruik van de velden door recreatiesport?”

De oppositie heeft tal van vragen waarop later wellicht een duidelijker antwoord komt als alle afspraken met de verschillende verenigingen op punt zullen staan. Maar vooral de jaarlijkse vergoeding van 36.575 euro naast de zware investering die de stad zelf op zich zal nemen, doet CD&V mee besluiten zich te onthouden bij de stemming. De andere oppositiepartij Anders keurt de erfpachtovereenkomst mee goed.

Prima

Voor de schepenen Arnold Wittenberg (Sport) en Roger Van Aperen (Financies) is dit een prima invulling waar zowel de verenigingen, de recreanten als de school hun vruchten van zullen plukken. Het biedt ook de mogelijkheid om een parking te voorzien zodanig dat er een verkeersvrije zone komt. Volgens schepen Wittenberg zijn nog niet alle mogelijkheden afgebakend zodanig dat er nog bijkomende oplossingen kunnen gezocht worden.

De school geeft 30 % reductie om de terreinen te gebruiken

Roger Van Aperen

Het globale plan van de sportvelden zoals ze zullen worden aangelegd of ingevuld op de terreinen van het seminarie. De stad neemt een erfpacht voor al deze gronden.

Schepen Van Aperen wijst er op dat de prijs is bepaald in vergelijking met gelijkaardige locaties en bedraagt in realiteit 25.575 euro per jaar. “De school geeft immers 30 % of 11.000 euro reductie om de terreinen te kunnen gebruiken tijdens de schooluren.”

Tijdens de gemeenteraad van maandag 14 december ging de raad over tot de goedkeuring van de aanleg van een kunstgrasveld. Dat hiermee drie beslissingen over het sportpark op korte tijd werden voorgelegd, deed evenwel vragen oproepen.

Globaal plan

Het kunstgrasveld mag rekenen op ieders goedkeuring in de raad. De oppositie vraagt zich evenwel af waarom dit sportpark in stukjes op

de gemeenteraad komt, terwijl er nog geen enkel globaal plan is voorgelegd. “Graag zouden wij eerst het globale plan zien en hierover discussiëren alvorens al die deelaspecten te moeten goedkeuren”, merkt raadslid Haseldonckx (CD&V) op, hierin bijgetreden door raadslid Van Pelt (Anders).

Schepen van Sport Arnold Wittenberg repliceert dat het globale plan reeds is voorgelegd aan de sportraad van 9 november waarin alle politieke fracties afgevaardigd zijn. Nadien is het plan op vraag van raadslid Vermeiren naar alle raadsleden toegestuurd.

De raadsleden uit de oppositie hebben er alle begrip voor dat dit op de sportraad wordt voorgelegd, maar de eigenlijke beslissing ligt bij de gemeenteraad. “Nu moesten we het achteraf via

6,5 miljoen euro voor de velden, 2 miljoen voor de gymhal

de sportraad vernemen. Het gaat tenslotte toch over serieuze investeringen van 6,5 miljoen euro voor de velden en 2 miljoen euro voor de gymhal. Wij vragen dat dit globaal plan dringend aan de gemeenteraad wordt voorgelegd en dat wij dit kunnen bespreken. Nadien kan alles nog in fasen uitgevoerd worden.”

Wellicht worden de plannen binnenkort in de raadszaal op tafel gelegd en kunnen wij het geheel onder de loep nemen. De details zijn voor later, het globaal beeld krijg je nu al mee. (jh)

De Venneweg, Meer

Op den boerenbuiten in Hoog Beek VENNEWEG

De Venneweg in het gehucht Beek in Meer is een onvervalste straat op den boerenbuiten, voor velen niet of nauwelijks bekend maar wel groter dan je denkt.

Wie zoekt, die…

De Venneweg vinden? Rij van Minderhout naar Meer, het eerste kruispunt tegenover de schuur van Houtambacht, links de Beekakker in. Je bent hier op het gehucht Beek, en wel Hoog Beek. Laag Beek ligt overigens aan de overkant van de Meerseweg waar de Mark stroomt. De Beekakker ten einde kom je in de Venneweg. Links zowel als rechts, het is hier allemaal Venneweg.

Je zou kunnen spreken van een Oude Venneweg, waar bijna alle huizen gelegen zijn, en de

Nieuwe Venneweg die bestaat uit ruilverkavelingswegen. Dat zijn betonbaantjes die in de jaren 70 door de ruilverkaveling aangelegd zijn en die gemakkelijkheidshalve ook allemaal Venneweg heten. U raadt het al. Met al deze weggetjes erbij, doodlopende straatjes incluis, is de totale lengte van de Venneweg best lang. Misschien is het wel een van de langste straten in Meer.

Boerengehucht

Acht langgevelboerderijen met koestal aan het woonhuis zijn het treffende bewijs dat het hier

De Beekakker komt hier in de Venneweg waar rustig wonen is en goed fietsen of wandelen.

om een typisch boerengehucht gaat. Iedere boer had hier vroeger melkvee en bewerkte het land rondom. De meeste families wonen hier dan ook al 4 generaties lang. Misschien zelfs al langer, maar jammer genoeg reikt ons geheugen niet zo ver.

De meerderheid van de bewoners heeft de naam Voeten of Adriaensen in de familie. En verderzonder dat we de ambitie mogen hebben om compleet te zijn - vind je hier nog Brosens, Godrie, Bastiaansen en Simons.

Wie hier woont is dus allemaal van boerenkomaf. Dat blijft ook vandaag de dag nog zo. Maar melkkoeien zijn er ondertussen niet meer, enkele jaren geleden stopten de laatste twee melkboeren. Zij hielden er mee op wegens niet groot genoeg, een trend van deze tijd. Een groot tuinbouwbedrijf, loonwerk, een manege, een kalverstal en nog vee in de wei, dat is hoe de landbouw in de Venneweg er nu uitziet.

Een ven

Waaraan de straat concreet zijn naam heeft te danken, dat kan men als passant hooguit gissen. Van een ven lijkt er immers geen sprake (meer)

in de Venneweg. Al zal dat er dus ooit wel geweest zijn, zo getuigt de straatnaam.

De Raamloop en natuurgebied de Ramen zijn er nog wel prachtige relicten van de mooie uitgestrekte natuur die hier ooit aanwezig was. De Raamloop en het broekbos erlangs kenmerken het landschap. De oude Hei daarachter is een mooie open ruimte met tot voor enkele jaren nog Grutto’s van in het voorjaar. Maar weidevogels worden ook hier erg zeldzaam.

De oude Hei, den Heipolder, den Heiakker, de Geer. Het zijn namen die de oudere bewoners nog wat zeggen. Vooral degenen die hier nog geboerd hebben. Voor de kinderen is er het Peemens boske, een kastanjeboske waar de jeugd naar hartenlust kastanjes kan rapen in september. En waar je zelfs nog verstoppertje kunt spelen.

Het is duidelijk dat de Venneweg erg in de smaak valt bij de fietser en de wandelaar. Waarschijnlijk is de open ruimte, het vele groen en de rust op de buiten voor hen een troef om hier langs te komen. Veel ander verkeer is er doorgaans niet. Alleen bestemmingsverkeer dus, en helaas toch ook wat sluipverkeer naar den Aerd. (ma)

Feestvieren - Abraham, Saar of gouden bruiloft, ze worden in de Venneweg steevast gevierd. Bij Jos en Maria Voeten-Bax maken de buren zich klaar om de straat te versieren. Alweer bijna 5 jaar geleden.

Uit de oude doos: 8 jaar geleden. Drie generaties tuinbouwers Jef, Frans en Jef

De Venneweg loopt doorheen de streek van de Ramen en de Oude hei. Verrassend mooie open ruimte, zoals die ook in onze gemeente alsmaar schaarser wordt.

Adriaensen krijgen bezoek van Jan Vermeiren (rechts).

Bij langdurige regenval verschijnt hier een ven. Is dit het ven waarnaar de Venneweg ooit genoemd werd? Weet u het antwoord, laat het ons weten.

Ria De Bont over het leven na kanker en na de dood van haar man

“Ik wil elke morgen opstaan met een roze bril…”

MINDERHOUT - Ria de Bont is weduwe. Ze heeft twee dochters Sanne en Nele. Het mooiste geschenk van Willy, haar man, zo zegt ze. Het gezin van Willy Lauryssen - De Bont woonde op de Bredaseweg, een van die huizen tussen Maes en Van den Broeck. De herinneringen aan het huis heeft haar na de dood van haar man doen verhuizen naar de Desmedtstraat in Minderhout. Willy was door het dak van de garage gevallen en stierf na een lange lijdensweg. Ria zelf kreeg later af te rekenen met kanker. En ja, ze heeft een vriend, James - een Jack Russell, voor alle duidelijkheid. James De Bont, alias James Bond. De ‘geheimagent’ die aan haar zijde staat in een levensverhaal dat niet bepaald over rozen is gegaan…

De grote K

“Op 1 oktober 2014 ontdekte ik ’s morgens dat het gezwel niet weg was. Ik had al eerder gezien dat er iets mis was, maar er verder geen aandacht aan geschonken. Bij het optillen van mijn borst zag ik dat er een afwijking was. De lijn die de overgang vormt tussen lichaam en borst was niet mooi rond. Die woensdagochtend dacht ik: hier moet ik toch mee verder. En snel.

Ik belde met de dienst gynaecologie op St Elisabeth in Turnhout en mocht nog dezelfde dag op consultatie en onderzoek. Daar bevestigde men mijn vermoeden. Verder onderzoek was dringend nodig. Dan stap je op een trein waar de volgende maanden alles voor jou wordt bepaald. Niet voor het laatst viel daar het woord kanker. Het eerste wat bij mij opkwam was het ongeloof: waarom bij mij? Dat woord gaat niet meer uit je hoofd, je staat er mee op en gaat er mee slapen. Na enkele dagen kon ik dat woord niet meer horen. Ik sprak altijd over K.

Het medisch team schreef bestralingen voor. Over chemo kon men nog geen uitsluitsel geven, dat moest men nog verder uitzoeken. Een punctie wees uit dat ik een agressieve hormonaalgevoelige kanker had. Goed behandelbaar, maar het is goed mogelijk dat er, zelfs na 20 jaar, opnieuw een gezwel opduikt waar ook in mijn lichaam. Je ondergaat lijdzaam alle onderzoeken en je weet dat je na 14 dagen onder het mes moet. Bij mij werd de tumor verwijderd om onmiddellijk te starten met de nabehandelingen. Mijn zus Molda en mijn kinderen hebben mij toen heel goed opgevangen en gesteund. Ook tijdens de komende maanden toen de behandelingen een aanvang namen.”

Chemokuur

“Ook al was ik niet te vinden voor chemo, je gaat mee in het traject dat artsen uitstippelen en waarbij van chemo wordt gezegd dat het in mijn geval een deel van de genezing zou zijn. Er wordt een port-a-cath ingeplant onder het sleutelbeen. Onder lichte verdoving wordt er een in-

snijding gemaakt en het toestel wordt onder de huid geschoven. De zak met chemo wordt in het toestel geprikt en zo beginnen dan de eerste vier grote chemokuren.

Na elke kuur moest ik overgeven. Ik had al veel gehoord van chemo en van haarverlies, maar dat laatste vond ik eigenlijk niet het ergste. Alles ver-

liep zoals me werd meegedeeld: tussen de veertiende en de achttiende dag valt je haar uit. Op de dertiende dag was er nog niets aan de hand, de dag erna kon ik de plukken er zo afhalen.

Dan volgden nog 12 kleine chemo’s in de komende weken, dus elke week een chemokuur. Telkens brachten ze mij naar het ziekenhuis. En

Ria De Bont met “James Bond”

altijd was het bang afwachten.

Elke ziekte heeft een prijs, zo blijkt. Tot op vandaag moet ik nog elke dag mijn medicatie nemen. Door het gebruik ervan word je ook moe, je hebt echt wel je rust nodig, je wordt dikker. Zo’n doosje kost bijna 160€. Gelukkig trek je dit volledig terug van je ziekenkas. Ik heb daar veel praktische en financiële hulp gekregen, ook van de verpleging en artsen in het St Elisabethziekenhuis in Turnhout. Zo zou het overal moeten zijn.

Uiteindelijk is bij mij een groot deel van mijn borst weggesneden. Een stuk zo groot als een dubbele kipfilet, zeg ik altijd. Ik leef met dit litteken verder en heb geen reconstructie laten uitvoeren.”

Hulp

“Het was de periode waarin de musical 1814 van start ging. Ik deed al de repetities mee. Na de première moest ik afhaken omdat de chemo-behandeling werd opgestart. De warme reacties die ik van al deze mensen kreeg waren onvergetelijk, ik ben hen daar nog altijd dankbaar voor.

Ondanks alle hulp heb ik toen in een serieuze dip gezeten. Je bent alleenstaande, hulpbehoevend, mijn lichaam wilde niet mee. Psychologisch was het zwaar en er moest ook nog een huishouden gedaan worden. Nele studeerde nog, Sanne was al uit huis. Maar ook zij hebben mij heel goed geholpen. Normaal zou ik hen met raad en vooral daad bijstaan, maar nu waren de rollen noodgedwongen omgedraaid. Daar heb je het als moeder wel zwaar mee.

Als ik daar nu op terugkijk ben ik blij dat ik van zovele mensen zoveel hulp heb gekregen: mijn familie, de schoonfamilie, de buren en zoveel andere vrienden. Want stel je voor dat je dit

meemaakt in volle corona-periode wanneer er heel wat contacten wegvallen.

De kanker is op dit ogenblik onder controle, al ben ik altijd nog ontzettend op mijn hoede. Ik heb een halfjaarlijkse controle met een mammoen echografie, en een jaarlijkse controle bij de oncoloog.”

Geen dag zonder zorgen

“Op zaterdag 31 oktober 1992 rijden mijn broer Toon en zijn vrouw Miek na een uitstap naar huis. Het is miezerig weer. In de Staatsbossen, op de baan van Arendonk naar Ravels, slipt hun wagen in een bocht en knalt op een boom. Toon is op slag dood en Miek sterft bij het overbrengen naar het ziekenhuis. Zij laten 2 dochters na van 10 en 11 jaar. Voor deze kinderen moest er heel snel wat geregeld worden. Kan je dat voorstellen? De herfstvakantie begint, papa en mama rijden even weg en komen niet meer thuis. Je krijgt dat niet uitgelegd aan die kinderen. Het gezin van mijn oudere broer heeft dan de zorg van de 2 dochters op zich genomen. De integratie van de twee kinderen bij hun nonkel en tante is gelukkig zeer goed verlopen. De kinderen vonden er hun nieuwe thuis.

In april 2002 is mijn moeder aan leverkanker gestorven op de leeftijd van 74 jaar. Mijn man Willy kreeg in september 2003 een zwaar ongeval. En in januari 2004 stierf mijn vader aan zijn derde kanker. Hij was 83 jaar. Eerst had hij prostaatkanker, dan botkanker, maar is gestorven aan blaaskanker. Op anderhalf jaar tijd zijn vader, moeder en mijn man weggevallen. Maar Willy was er nog wel...”

Een dag als anders

“26 september 2003 was een vrijdag als anders: halfbewolkt, 18 graden, de kinderen naar school. Sanne zat in het tweede middelbaar en Nele in het zesde leerjaar. Ik had al een paar dagen last van nekpijn. Willy vroeg me of hij me een zachte nekmassage moest gegeven. Ik zei dat ik een afspraak had met de kinesist.

Na het middageten vertrok ik naar de kinesist. Willy ging het dak afspuiten met een hogedrukreiniger. Toen ik terug kwam reed ik de wagen half in de garage omdat ik diesel moest tanken in de opslagtank naast de garage. Ik tankte en liet de auto halfweg in de garage staan. Ik zag Willy niet maar hoorde wel dat hij nog aan het spuiten was met zijn hogedrukreiniger. Ik heb nog iets geroepen naar Willy, ging naar binnen en ben aan mijn computer gaan zitten.

Plots hoorde ik een geluid, ja, zo van iets dat viel. Ik wachtte nog even en hoorde niets meer. Ik ging toch maar even kijken voor alle zekerheid. Ik zag dat de buurman, Cis over de haag keek, en die riep: ‘Ria, ga eens kijken want ik denk dat er iets is met Willy’. Ik loop naar de garage…. en ik zie Willy daar liggen in een plas bloed. Ik roep, ik brul, ik weet niet wat ik allemaal gedaan heb.

Cis en Wim, de buren, zijn over de omheining gesprongen om mij te helpen, zij belden de dokter, de ziekenwagen en ik weet niet wie nog allemaal. Ik ben handdoeken gaan halen om het bloed te stelpen. Willy bloedde uit zijn neus, oren en mond… Het blijft moeilijk om dit verhaal opnieuw te vertellen…” (stilte)

Ziekenhuis

“Het was ongeveer drie uur in de namiddag. Dokter Holvoet arriveerde en die zei direct ‘dat komt hier niet goed’. Nog later kwam de ziekenwagen en de MUG uit Malle want die van Hoogstraten was onbeschikbaar wegens een ander ongeval. Het duurde dus allemaal lang. De dokter van de MUG heeft getracht om Willy te stabiliseren. Maar eigenlijk konden ze niet veel doen. Dan hebben ze Willy in de ziekenwagen gedaan.

Op dat ogenblik komt onze dochter Nele thuis van de lagere school, ze wilde kost wat kost haar papa nog zien. Wij hebben haar nog kunnen tegenhouden. De buren hebben Nele opgevangen en ik ben mee naar het ziekenhuis gereden. Toen Sanne achteraf thuis gekomen is, is ook zij door de buren opgevangen. Voor haar was het heel onwezenlijk, het nieuws drong bij haar niet binnen. Zij is zelfs nog naar de volleybal gereden om te trainen. Achteraf heeft Sanne heel wat verantwoordelijke taken op zich genomen, alsof ze de papa wilde vervangen. Dat heeft ze heel wat jaren formidabel gedaan, met heel wat moed en volharding en dan is ze terug verder gegaan met haar leven.

Ondertussen moest de ziekenwagen via Rijkevorsel naar Turnhout rijden omdat de weg Wortel-Merksplas onderbroken was. Ik herinner me dat de begeleider zo hard aan het zweten was dat ik hem een propere zakdoek heb gegeven die ik had meegenomen. Ik weet het, het zijn allemaal details maar ik kan al die momenten nog zo voor de geest halen.

In het St Elisabethziekenhuis werd Willy onmiddellijk geopereerd aan zijn hoofd. Een stuk van zijn schedel was verbrijzeld en werd weggenomen. Hij belandde op de dienst intensieve zorgen. Daar heb ik dan de familie en de schoonfamilie verwittigd. Willy was in kritieke toestand en zou dit de komende veertien dagen blijven. Mijn schoonzussen Lia en Anny zijn direct naar het ziekenhuis gekomen. Zij bleven heel de nacht bij mij, we hebben veel gepraat en veel geweend. Slapen konden we niet.

Sanne en Nele werden ondertussen opgevangen bij nonkel Wim, die jarig was. Elk jaar komt dat op zijn verjaardag terug naar boven. Jarig zijn op de dag dat Willy het ongeluk kreeg…”

Frontaal

“Het ongeval ging door mijn hoofd. Hoe was dit kunnen gebeuren? Hoe? Willy stond op het dak met asbestgolfplaten en is door een kijkraam gevallen. Als ik de wagen helemaal in de garage

Willy Lauryssen

SAMENLEVING

had gezet, zou hij op het autodak gevallen zijn. Dan zouden de verwondingen wellicht niet zo dramatisch geweest zijn. Nu viel hij vanop een hoogte van 4 meter frontaal op de betonnen vloer. De ergste kwetsuren waren aan zijn hoofd, schouder en ribben.

Rond half acht ’s avonds mocht ik Willy zien, hij lag aan allerlei toestellen en infusen, en daar lag hij dan, alsof er niks gebeurd was, mijn schone, sterke man….

Na enkele dagen zei de dokter dat de toestand onveranderd was. Hij raadde aan om muziek mee te brengen, liedjes die herkenbaar waren voor Willy, en mijn parfum, om geuren te herkennen, prikkels die hem zouden herinneren aan thuis. Hoeveel keren heb ik niet zijn lievelingslied ‘Nothing compares to you’ gedraaid? Mijn schoonzus Lia is in heel die periode mijn rechterhand geweest. Ik zou haar nog duizendmaal willen bedanken.”

Bewegen

“Na zeven weken intensieve zorgen brachten ze Willy naar een gewone kamer. Hij was ondertussen ontwaakt en kon zijn handen en voeten bewegen. Na een tijd werd hij zelfs zo beweeglijk dat de verpleging hem moest sederen. Ook werden zijn armen en voeten vastgebonden. (Er volgt een lange stilte.)

Je moet weten dat Willy een botluik had, dat wil zeggen dat er een deel van zijn schedel weg is doordat het verbrijzeld is. En daar wordt dan huid over getrokken. Dat is dus een heel gevoelige omgeving. Zowel voor de verpleging als

voor mij was het altijd oppassen om daar rekening mee te houden. Nadien is er een titaniumplaat ingezet.

Zo’n patiënt kon niet met anderen op een kamer liggen. Men heeft dat geprobeerd, maar na enkele uren bleek al dat zoiets niet mogelijk was. Willy had een NAH, een niet-aangeboren hersenletsel. Hij kon bewegen en hij reageerde op bepaalde zaken. Het grote probleem was evenwel het cognitieve, het verstandelijke.

Op een gegeven ogenblik begon Willy te lachen en dan lachten we allemaal mee. Maar dan begon hij te roepen. Je hoorde hem roepen bij het onthaal op het gelijkvloers. Willy lag op de vijfde verdieping…”

Storingen

“Ik had Willy op intensieve twee keer per dag bezocht, altijd was er iemand met mij meegereden. Toen hij op een gewone kamer lag, bezocht ik hem dagelijks, soms met de kinderen, en dat waren leuke momenten maar vaak ook minder leuke momenten.

Willy herkende mij, maar hij zag me niet meer als zijn vrouw of als Ria, wel als een speciaal iemand. Ik dekte zijn bedje op, ik legde een dekentje onder zijn voeten, want hij bewoog enorm veel. Het waren precies allemaal storingen in zijn lichaam. Alsof zijn lichaam elektrisch geladen was.

Op dat ogenblik werd mijn vader in het ziekenhuis opgenomen voor zijn kankerbehandeling. Ik ging van de ene kamer naar de andere om een bezoekje te brengen. In december is mijn vader zelf met zijn rolstoel naar de palliatieve eenheid gereden, waar hij veertien dagen later stierf. Ik ervaarde na zijn dood dat het voor mij gemakkelijker was geweest om hem te bezoeken die laatste weken, dan dat ik Willy bezocht.

Op 26 januari is Willy van het ziekenhuis overgebracht naar revalidatiecentrum Inkendaal de Bijtjes in Vlezenbeek, bij Brussel.”

Leven op hoop

“Willy kon ondertussen al stappen, zelfstandig eten. Maar hij was wel een gevaar voor zichzelf, aangezien hij alles at wat hij zag - planten, zeep. Gaf je hem een doos pralines dan at hij die allemaal in één keer op. Dus we moesten goed uitkijken. Eigenlijk stelde men daar vast dat Willy geen remmingen meer had. Deze stoornis kwam er ook nog bij.

Hij zou daar in een kamer van vier verblijven. Ik heb hen gewaarschuwd dat dit niet mogelijk zou zijn. Inderdaad, diezelfde dag nog werd hij verhuisd naar een kamer alleen. De stoornissen die Willy had, zoals roepen en de epileptische aanvallen, waren onverdraaglijk voor medekamergenoten. Hij had daar een eigen kamer maar werd veel gesedeerd en vastgebonden aan armen en voeten. Noodgedwongen. Als hij de kans had,

dan smeerde Willy ook zijn uitwerpselen over zich heen, eigenlijk niet meer menselijk.

Door de verandering van omgeving was Willy overigens precies alles vergeten. Al wat hij in Turnhout had geleerd, moest nu helemaal opnieuw aangeleerd worden. Men moest opnieuw van nul beginnen. Ik bezocht hem in die tijd twee tot drie keer per week, telkens met familie of vrienden. Als we daar waren, reden we met rolstoel naar de patio, een ontmoetingsplaats midden het gebouw.

Je leeft altijd maar op hoop : eerst hoop je dat Willy in leven blijft, hopelijk komt het goed, hopelijk stopt het roepen, hopelijk kan hij nog iets zeggen. Altijd blijven hopen…”

Vrolijke vrienden

“We ondervonden dat hij reageerde als we zongen. Het liedje van ‘Vrolijke vrienden’ zongen wij heel regelmatig, altijd weer en op een gegeven moment kon hij dit ook. Dat gaf ons weer nieuwe hoop.

Hij verbleef anderhalf jaar in dit revalidatiecentrum. Hulpverleners maakten mij duidelijk dat Willy door de ernst van zijn aandoeningen nooit meer naar huis kon gaan. Het ongeval had de zachtaardige man die Willy altijd was geweest, nu veranderd in een onberekenbaar, soms agressief en ongeremd persoon. Thuisverpleging was onmogelijk.

Ook de medicatie moest regelmatig aangepast worden. Dan werd Willy naar het ziekenhuis gebracht van Halle, waar hij in een kamer met videobewaking moest worden vastgebonden op bed zodat kon onderzocht worden in hoeverre de medicatie moest aangepast worden.”

Perplex

“Omdat de afstand naar Brussel zo groot was, deden wij een aanvraag voor opname in ‘t Zwart Goor in Merksplas. In januari kregen we dan bericht dat er binnen afzienbare tijd een kamer ter beschikking zou zijn. De sociaal assistent van ’t Zwart Goor maakte met ons een afspraak op Inkendaal om de opname te bespreken.

In dat gesprek bleek dat Willy niet in aanmerking kon komen voor een opname in Merksplas. Mijn schoonzus Lia nam via de ombudsdienst contact op met het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap. Wij daar met z’n twee-

Willy, Ria en hun twee kinderen

Nele, Ria en Sanne

tjes naartoe. Ik werd binnengelaten in een kamer met een grote tafel waarrond 15 personen zaten. Daar werd het dossier van Willy besproken.

Lia en de sociaal assistente van Inkendaal, Mich, zaten links en rechts van mij. Ik deed daar mijn verhaal: van Willy, mijn man, vader van mijn twee kinderen, het ongeval, de moeizame revalidatie, de opname in Inkendaal en de wens om Willy naar Merksplas te laten komen. Na het gesprek kreeg ik meegedeeld dat ik naar huis mocht gaan en dat binnen veertien dagen per brief het verdict zou volgen.

Wij drieën stonden eerlijk gezegd perplex door dit antwoord. Mich heeft bij het naar buiten gaan gezegd dat ze radio en tv erbij ging halen als dit niet onmiddellijk beslist kon worden. Ik kon niet naar huis, ik was op van de zenuwen en weende van onmacht. Ik wilde nu weten wat er met Willy ging gebeuren. We zijn terug naar binnen gegaan en daar heeft iemand ons in een kantoortje gezet waar ik tegen een dame opnieuw mijn verhaal deed.

Even later kwam er een dame binnen, die aanwezig was geweest op het overleg, en die deelde me mee dat het besluit was goedgekeurd. Willy kon naar ’t Zwart Goor. Hier zou hij de rest van zijn dagen kunnen verblijven!”

’t Zwart Goor

“Op 20 juni 2005 werd Willy overgebracht van Inkendaal naar ’t Zwart Goor in Merksplas. Ik heb de bestuurder van de ziekenwagen gevraagd om eens langs ons huis in Hoogstraten te rijden. Voor Willy was het ondertussen 2 jaar geleden dat hij nog eens hier was geweest. Maar Willy bleek niets te herkennen.

Op ’t Zwart Goor kreeg hij twee mentoren, Mieke en Rosemarijn. Op zijn kamer worden de sloten en klinken aangepast zodat hij niet kan ontsnappen. Ook de ramen worden vergrendeld. In feite was het een kleine gevangenis. Dat was ook wel nodig.

Willy kon immers goed wandelen en zelfs lopen. Als hij de mogelijkheid zag, zou hij ontsnappen. Op heel het terrein werden zelfs foto’s gehangen van Willy om de medebewoners en hulpverleners te verwittigen dat wanneer hij daar vrij rondliep, er onmiddellijk alarm moest geslagen worden. Voor ons was het natuurlijk niet fijn om zoiets te horen en te zien, al begrepen we natuurlijk wel waarom.”

Zijn laatste thuis

“Tijdens zijn verblijf in ’t Zwart Goor werd hij niet meer beter. In het begin kende hij nog goede dagen, het laatste jaar had hij de ene epileptische aanval na de andere. Hij vermagerde en kreeg aangepaste voeding. Zijn lichaam was op, leeg. Dit was mensonwaardig. Ik ben er ooit weggelopen en riep dat ik nooit nog zou terugkomen. Maar was ik niet getrouwd met Willy in goede én kwade dagen?

Na een maand ben ik op mijn kousen teruggekeerd en heb mijn excuses aangeboden aan het personeel. Het verzorgend personeel heeft mij toen geweldig opgevangen, iets waar ik hen dankbaar voor blijf. Ik heb altijd een enorm respect gehad voor hen. Zij hebben werkelijk het beste gegeven voor Willy. Het gevoel dat dit zijn thuis was. Zijn laatste thuis.

Op 9 augustus 2009 stierf Willy. Hij had gevochten om terug te komen in een wereld die niet meer de zijne was. De laatste maanden lag hij ineengekrompen in zijn bed. Zo is hij gestorven, in een foetushouding.

Ik heb Willy gewassen, ik heb met hem gepraat, dat hij een mooie dag had uitgekozen, dat ik gelukkig was geweest met hem, dat ik goed voor Sanne en Nele zal zorgen. Dan hebben we hem samen met de verpleging afgelegd. En zo nam ik afscheid van mijn schone, sterke man.”

Het houdt niet op….

“Op 13 juli 2013 krijg ik telefoon dat onze dochter Nele opgenomen is op intensieve. Ze is dan 21 jaar en studeert in Antwerpen. Die avond neemt ze haar fiets. Ze ziet dat er een vrachtwagen geparkeerd staat op het fietspad, wijkt uit en botst met haar rechterarm tegen de stilstaande

vrachtwagen. Nele valt met haar hoofd frontaal op de grond.

In het ziekenhuis blijkt dat ze een bloeding heeft tussen schedel en hersenvlies. Een stuk van haar schedel wordt weggenomen om de inwendige druk te verminderen. Ik hoor de dokters spreken over een botluik. Ik moet terug denken aan het ongeval van Willy. En nu dit. De geschiedenis herhaalt zich. Het zal toch niet waar zijn… Ik heb geschreeuwd dat ze van mijn kinderen moeten afblijven… Maar gelukkig blijken haar hersenen niet geraakt. Nele geneest!

Willy kreeg een aparte plaats in mijn hart. Als ik aan hem denk, dan zie ik eigenlijk alleen het mooie dat we samen hebben gehad. In mijn hart is er geen plaats voor boosheid of verbittering. Ik mocht ook ervaren dat er heel wat mensen klaar staan om je te helpen, en dat die hulp gemeend is.

Ik laat me nu dan ook graag omringen met familie en vrienden die iets voor me betekenen. Voor hen sta ik zelf ook altijd klaar. En ’s morgens wil ik opstaan met een roze bril. Mijn kinderen zijn De Bont-genoten in mijn leven. En James, mijn Jack Russell, is mijn beste vriend.” (pm)

Vincent en Nele, Ria, Kristof en Sanne

PERSOVERZICHT

JULI

• Op 1 juli nemen de schepenen Faye Van Impe, Piet Van Bavel en Arnold Wittenberg als eerste een duik in zwembad Sportoase, dat die dag de deuren opnieuw mag openen.

• De brandweer van Hoogstraten krijgt een opmerkelijke oproep vanuit de winkel Veritas op de Vrijheid, nadat twee mussen door de openstaande deur naar binnen te vlogen.

• Ook al mogen er officieel opnieuw kermissen georganiseerd worden, de tijd is te kort om te voldoen aan al de opgelegde veiligheidsmaatregelen. Het stadsbestuur beslist in overleg met enkele foorkramers dat er geen kermis zal zijn in Wortel en Meersel-Dreef.

• De Nederlandse pornoactrice Kim Holland, die in Hoogstraten woont, regisseert midden in de coronacrisis in café De Retro op de Grote Markt in Turnhout de pornofilm ‘Café Corona, uitlaatklep in de lockdown’. Het café moet de deuren sluiten.

• Het Agentschap Natuur & Bos is klaar met een beheersplan van natuurgebied Vallei van het Merkske. Het gaat om 200 hectare van een natuurgebied dat zich uitstrekt over Merksplas, Wortel en Zondereigen.

• Op de werf in Westmalle waar de firma Dego uit Wortel vier appartementen bouwt, gaan dieven aan de haal met zonnepanelen, keukentoestellen en warmtepompen, die wel driehonderd kilo per stuk wegen.

• Florejan Verschueren haalt op Spotify een half miljoen streams via afspeellijsten zoals 'Calm and Focused' of 'Study'. Florejan heeft 68.000 volgers. Echt rijk wordt hij er niet van, een half miljoen streams is goed voor zo'n 650 euro.

• Het coronavirus verhindert de reisplannen van acht jongeren uit Hoogstraten naar de zusterstad Za-Kpota in het Afrikaanse Benin. Het wordt een virtuele uitwisseling. De reis zelf verschuift naar 2021. Hopelijk.

• De coronacrisis treft wie het moeilijk heeft extra hard. Oppositiepartij Anders staat daarom een deel van haar zitpenningen, een bedrag van 1.200 euro, af aan welzijnsschakel 't Ver-Zet-je.

• De leerlingen van de Gemeenteschool in Hoogstraten en De Wijsneus in Wortel kunnen zich in het nieuwe schooljaar uitleven op vernieuwde speelplaatsen. Tijdens de vakantie worden er werken uitgevoerd, waarbij ontharden en vergroenen centraal staan.

• Minister Diependaele kent 5 miljoen euro subsidies toe voor drie restauratieprojecten. Voor de restauratie van de Sint-Katharinakerk is 3,5 miljoen euro voorzien. Voor de restauratie van de vijf historische gebouwen op de kloostersite in Meer iets meer dan 1 miljoen euro en voor de restauratie van het raadhuis in Meerle kan men rekenen op een premie van 230.000 euro.

• Het Agentschap Natuur & Bos heeft beslist om de bivakzone, een kampeerplaats in Wortel-kolonie, tijdelijk te sluiten. Eerder was er al sprake van overlast. Om die reden beslist het Nederlandse Staatsbosbeheer om dergelijke terreinen zelfs niet meer te heropenen en te ontmantelen.

• Vanaf woensdag 29 juli om 23.30 uur moeten alle horecazaken sluiten. De provincie Antwerpen ondergaat een sociale lockdown, omdat het aantal besmettingen er drastisch is toegenomen.

• Door de beperkingen in de provincie Antwerpen geldt de avondklok wel in Baarle-Hertog, maar niet in Baarle-Nassau. Inwoners van Nassau mogen zich ’s nachts wel door het Belgische Baarle-Hertog verplaatsen. Inwoners van Castelré mogen voor hun dagelijkse levensbehoeften over de grens.

• Op de kaart met het aantal coronabesmettingen zit Hoogstraten boven de alarmdrempel, ook al is de recente toename van besmettingen grotendeels het gevolg van een specifiek evenement. Om verdere verspreiding tegen te gaan, worden alle evenementen tot eind augustus verboden.

AUGUSTUS

• Projectontwikkelaar ICN start met de afbraak van het vroegere schoolgebouw en het voormalige weeshuis in Meerle. Beide gebouwen maken plaats voor drie woonblokken met in totaal 23 appartementen. De werken moeten in 2022 klaar zijn.

• De burgemeesters van Hoogstraten, Merksplas en Rijkevorsel schrijven samen een brief aan de tuinbouwers in de Noorderkempen die met seizoenarbeiders werken. Ook zij dienen de richtlijnen inzake corona stipt na te volgen.

• Speurders van de politiezone Noorderkempen rollen een cannabisplantage in Meerle op. Op een zolderkamer vinden ze 288 cannabisplantjes die klaar zijn om geoogst te worden. De twee bewoners van het pand worden voorgeleid voor de onderzoeksrechter. De man wordt aangehouden, de vrouw onder voorwaarden vrij gelaten.

• Energiemaatschappij Electrabel dient een aanvraag in voor de omgevingsvergunning voor de bouw van een windturbine aan Hoge Akker in Meer. Niet iedereen is opgezet met de komst van de windmolen. “Het gele formulier van het openbaar onderzoek hangt tussen twee maïsvelden langs een weg waar nauwelijks passage is”, zegt een buurtbewoner.

• Natuurpunt Markvallei werkt in Den Rooy en Smisselbergen in Meerle. Ze leggen een bentoniet doek in een ven om te verhinderen dat het in de zomer droog komt te staan. Bentoniet is een natrium-kleisoort met deeltjes die zo klein zijn dat ze de grond waterdicht kunnen maken zodat het water langer in het ven blijft staan.

• Eerstelijnszone Kempenland gaat aan outbreaktracing doen. Een team van experts gaat op zoek naar de haard van de besmettingen. Kempenland omvat tien gemeenten: Vosselaar, Turnhout, Rijkevorsel, Ravels, Oud-Turnhout,

JULI - Met acht grote vrachtwagens strijken meer dan 20 techniekers van de VRT neer op de parking van het begijnhof. Zij bouwen als een geoliede machine het decor van het programma “Vive la Vie” waarin Karl Vannieuwkerke gastheer is voor Sven De Leijer en Rik Verheye.

SEPTEMBER - Raf Braspenning neemt de aan Greet Somers in erfpacht gegeven gebouwen van de boerderij in de kolonie over. De familie Ouwerkerk zet de werking van De Bonte Beestenboel verder. In de linkervleugel van de boerderij wordt gerenoveerd voor het project Zouterover.

Merksplas, Hoogstraten, Baarle-Hertog en Arendonk.

`

• De organisatoren van de Antilliaanse Feesten hebben een nieuwe datum geprikt voor het festival in 2021. De headliners geboekt voor dit jaar hebben hun komst voor volgend jaar op 13 en 14 augustus 2021 al bevestigd.

• De kermissen van Minderhout en Meerle zullen in september niet plaatsvinden. Het schepencollege beslist om in navolging van Hoogstraten, Wortel, Meersel-Dreef en Meer ook die kermissen te verbieden.

• Het Antwerpse bedrijf Disinfect en de Hoogstraatse ondernemers van PLUSwater lanceren mobiele benevelingsunits die ruimtes kunnen ontsmetten. Pluswater is een natuurlijk product dat voor 99,69 procent uit water bestaat en toch doeltreffend is om te ontsmetten.

• Aquafin voert rioleringswerken uit op de Meerleseweg in Meer. Daartoe moet het grondwaterpeil worden verlaagd. Het water van de droogzuiginstallatie wordt opgevangen in een container van 40.000 liter. Particulieren en (landbouw-) bedrijven kunnen van het bemalingswater gebruikmaken.

• Coöperatie Hoogstraten haalt paprikamixen uit de winkelrekken omdat een te hoog gehalte aan residu van gewasbeschermingsmiddel is aangetroffen.

• Uit een onderzoek van VITO blijkt dat er een probleem is met stikstofuitstoot in de buurt van stallen en de E19. De Europese norm wordt sporadisch overschreden. Wegverkeer blijkt de belangrijkste bron. In de nabijheid van concentraties houtkachels wordt de fijnstofgrens overschreden.

• Normaal worden er bij Coöperatie Hoogstraten ongeveer 100.000 kilogram kiwibessen per jaar verkocht. Die oogst is dit jaar maar de helft omdat de plant in het voorjaar last had van vorst.

• Er is een verkeersplan gemaakt voor het gebied tussen de Heilig Bloedstraat en Lodewijk de Konincklaan. Voor de verkaveling Zuid-oost Centrum wordt een ontsluitingsweg aangelegd naar de Lodewijk de Konincklaan. De Heilig Bloedstraat wordt gedeeltelijk eenrichtingsverkeer.

• Het EVapp oproepsysteem om de eerste hulp te bieden bij een hartfalen telt nu ongeveer 250

EVapp-vrijwilligers. Het bestuur ondersteunt bedrijven, verenigingen, scholen of zelfstandigen die een AED-toestel plaatsen en dat voor iedereen ter beschikking stellen.

• Onderwijs is een basisrecht, maar voor ouders die het financieel moeilijk hebben, is het nog vaak te duur. Mensen uit die doelgroep krijgen een onderwijscheque van 40 euro voor kinderen in het kleuter- en lager onderwijs. In de eerste graad van het secundair onderwijs wordt dat 60 euro, voor de andere graden 80 euro.

• Verenigingen die door corona een of meer evenementen moeten annuleren krijgen van het stadsbestuur een compensatiepremie van maximum 1.000 euro.

• Een 70-jarige man en zijn 61-jarige vriendin die een corona-grenscontrole spuwden naar de politie krijgen allebei een voorwaardelijke gevangenisstraf van 15 maanden en een boete van 400 euro.

• Omdat voorstellingen in de Rabboenizaal omwille van corona onmogelijk zijn, programmeert men zogenaamde Cultuurkamers. Liefhebbers kunnen een optreden in huis halen van tien artiesten, onder wie Pascale Platel, Jackobond en Kamagurka. Het publiek mag uit tien personen uit dezelfde bubbel bestaan.

SEPTEMBER

• De Hoogstraatse kazerne van hulpverleningszone Taxandria heeft nu twee ziekenwagens. Daardoor kan men lange wachttijden vermijden als de eerste ziekenwagen op interventie is.

SEPTEMBER - Door Covid-19 moest men constant sleutelen aan het concept van Hoogstraten in Groenten & Bloemen 2020. Uiteindelijk wordt het een kortfilm naar een ontwerp van Tom De Houwer, die de naam ‘2020 tot 22ste macht’ mee kreeg. De film wordt vertoond op een groot scherm bij de begijnhofkerk en staat ook online.

PERSOVERZICHT

• De Lourdesgrot op de begraafplaats in Meer wordt grondig gerenoveerd. De grot werd in 1885 opgericht ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van de toenmalige pastoor.

• De stad Hoogstraten heeft het triagepunt op de parking van HVV opnieuw in gebruik genomen. Elke weekdag kunnen er mensen getest worden die doorverwezen worden door hun huisarts.

• De federale politie en de Civiele Bescherming ontmantelen een synthetisch drugslabo in een woning in Lage Rooy in Meerle. De woning stond op een vastgoedwebsite te koop.

• De rechtbank van koophandel spreekt het faillissement uit van bvba H.S. Events van Nick Jorissen, de uitbater van Highstreet.

• Brouwerij Sterkens behaalde twee gouden medailles op de Asian Beer Challenge, de grootste Aziatische bierwedstrijd met duizenden inzendingen.

• Aan Café De Nieuwe Buiten verzamelen oldtimers en Amerikaanse auto's. Vzw Passion For Cars organiseert er een rondrit voor mindervalide kinderen.

• De Kempen tellen 1679 bushaltes. Daarvan zijn er 223 of 13,28 procent toegankelijk voor rolstoelgebruikers met assistentie. Als ze er alleen voor staan, zijn dat nog 115 haltes of 6,85 procent. Bij amper 75 bushaltes zijn rubbertegels aangebracht om blinden en slechtzienden te helpen.

• Acht gemeenten in de Noorderkempen slaan de handen in elkaar en richten een ‘Interlokale Vereniging Noodplanning Noorderkempen’ op. Door samen te werken kan men een beroep doen op noodplanambtenaren voor de organisatie van evenementen zoals de Antilliaanse Feesten, Heilig Bloed, Groenten en Bloemen en andere mogelijke risico’s die te maken hebben met de nabijheid van de E19, de hogesnelheidslijn enz.

• Op een vrachtwagenparking in de Europastraat in Meer sterft een chauffeur die reed met een truck met een Tsjechisch kenteken. Andere chauffeurs zagen dat er iets aan de hand was en verwittigden de hulpdiensten. Die konden enkel het overlijden vaststellen.

• De kloosterorde van de broeders kapucijnen in Meersel-Dreef is onlangs uitgebreid. Igor de Bliquy legde zijn tijdelijke geloften af en gaat voor minstens drie jaar tussen zes medebroeders wonen.

• Tijdens een opendeurdag kunnen inwoners van Meerle kennis maken met de nieuwe lokalen van jeugdhuis Den Dorpel, meisjeschiro Sint-Lutgard en Ferm Kinderopvang. Het voormalige schoolgebouw achter het oude raadhuis werd gerenoveerd en uitgebreid met een polyvalente ruimte.

• Projectontwikkelaar CW Vastgoed kreeg een

SEPTEMBER - Voorlopig wordt een verbouwde garage bij een woning op de Vrijheid gebruikt als gebedsruimte. Maar de vzw Tahweed zamelt geld in om in Hoogstraten of Minderhout een moskee te bouwen.

vergunning voor het bouwen van de in totaal 47 appartementen in de verkaveling Zuid-OostCentrum. Het project krijgt de naam 'De Kasteelbeek'. De werken starten in het voorjaar van 2021.

• In een woning op het begijnhof breken rond 3 uur ’s nachts twee mannen in. Toen ze betrapt werden, kwam het tot een schermutseling met de bewoners. De bewoner liep een snijwonde op en moest naar het ziekenhuis. De daders konden ontkomen met enkele juwelen en een smartphone.

• De Kerkstraat in Meerle heeft een ander uitzicht. Achter heel wat ramen staan kunstwerken voor een tentoonstelling die coronaproof kan verlopen. ‘Kunst in de Kerkstraat’ is een initiatief van Halte Merlet.

• In de top twintig van duurste gemeenten in Vlaanderen staan vijf dorpen van de provincie Antwerpen. Het zijn Schilde (op 10), Hove (op 11), Zoersel (op 16), Brasschaat (op 17) en Hoogstraten (op 18). Op nummer 1 staat Knokke-Heist, gevolgd door Kraainem.

• De Vlaamse regering zet het licht op groen voor een meerjarige premieovereenkomst van 3,9 miljoen voor restauratiewerken in het Klein Seminarie.

OKTOBER

• De pastorale eenheid Sint-Franciscus sluit omwille van de verstrengde coronamaatregelen alle kerken in Hoogstraten en Rijkevorsel. Voor uitvaarten en huwelijken in beperkte kring gaan de deuren nog wel open.

• Op een week tijd zijn er in de Kempen enorm veel nieuwe coronabesmettingen, veel meer dan tijdens de eerste golf. Vooral in Mol (+162), Balen (+126), Geel (+116), Hoogstraten (+100) en Herentals en Turnhout (+98) is de toename groot.

• De vzw 't Markenhof hoopt via een win-winlening de fondsen op te halen om meer dan broodnodige renovaties uit te voeren. De winwinlening is een fiscaal gunstige lening die wordt afgesloten bij de Participatiemaatschappij Vlaanderen.

• Alle inwoners van Hoogstraten kunnen zich nu kandidaat stellen voor een van de assistentiewoningen van 't Gastenhuys. Momenteel zijn al 12 van de 36 assistentiewoningen bezet. De bewoners van De Linde en De Wingerd en mensen op die wachtlijst kregen voorrang.

• Het stadsbestuur organiseert samen met Noorderkempen Werkt en VDAB voor de eerste keer een digitale jobbeurs. In twee virtuele beurshallen ontvangen meer dan 30 standhouders werkzoekenden.

• In de gerestaureerde pastorie van het begijnhof gaat het koffie- en theesalon Ladorée open. Maar na amper vijf dagen is uitbater Danny Verbruggen verplicht om de deuren weer te sluiten in de corona lockdown.

• Enkele landbouwbedrijven en particulieren uit Minderhout richten de coöperatieve Halnet op. Samen produceren ze hun eigen groene stroom die ze lokaal willen gebruiken.

• Van de gemeentebesturen van Hoogstraten, Merksplas en Rijkevorsel mag de lokale en federale politie bodycams inzetten in de politiezone Noorderkempen. Die maken filmopnames van de interventies.

NOVEMBER

• KLJ Meerle moet omwille van corona hun jaarlijks mosselfeest afgelasten. De jeugdbeweging verkoopt een eigen biertje als alternatief.

• Glen E. (23) uit Antwerpen riskeert een bijkomende celstraf van acht maanden omdat hij in een paar maanden tijd tot drie keer toe in de gevangenis van Wortel betrapt is met drugs.

• De gemeenteraad van Hoogstraten keurde twee jaar geleden een ruimtelijk uitvoeringsplan (RUP) goed voor de transportzone aan de grensovergang van de E19 in Meer. Omdat de auditeur van de Raad van State een negatief advies geeft, gaat de stad proactief een aangepast plan maken.

• Bij laswerkzaamheden hebben gensters, in combinatie met gassen van de beerput, brand met veel rookontwikkeling doen ontstaan in een koeienstal met 250 dieren in de Hinnenboomstraat. De brandweer krijgt het vuur snel geblust en de schade blijft beperkt.

• De Ster, waar verpakkingen en materialen voor de luchtvaart en voedingssector worden gemaakt, past een aantal machines aan om chirurgische mondmaskers te maken. Er rollen ook andere materialen in de strijd tegen Covid-19 van de band, zoals handgel en gezichtsschermen.

• Het stadsbestuur heeft een erfpachtovereenkomst gesloten met Klein Seminarie, voetbalclub Hoogstraten VV en Diocesaan Seminarie Antwerpen voor de bouw van een gymhal. Die komt op het terrein aan de Wereldakker, achter de school.

• Welzijnsschakel 't Ver-Zet-je start een samenwerking met enkele horecazaken. Die bereiden verse maaltijden voor mensen in kansarmoede. De Guld uit Wortel en De Gulden Coppe en de Jachthoorn werken eraan mee.

• Het zebrapad ter hoogte van ASO Spijker in de Lindendreef heeft nu mooie kleuren tussen de witte markeringen. Het is in het Hoogstraatse de eerste oversteekplaats met een regenboogzebrapad. Het staat symbool voor de erkenning van de holebi- en transgendergemeenschap.

• In de gevangenissen van Wortel en Merksplas worden maatregelen genomen omdat er besmettingen met Covid-19 zijn. Een gedetineerde testte positief in Wortel. Daardoor moesten 85 anderen van dezelfde vleugel in quarantaine.

Ook onder de personeelsleden zijn er besmettingen geweest.

• Voortaan krijgen ook zaal Cecilia in Hoogstraten en de Pater Piozaal en de Boerenschuur bij de paters in Meersel-Dreef een subsidie van 5.000 euro, net zoals de parochiezalen dat bedrag al langer krijgen.

DECEMBER

• Sterkstokers van Thomas Cuyvers verhuist van de Veilingstraat naar een nieuwbouw aan de vaart in Sint-Lenaarts. De nieuwe stokerij is met 1.200 vierkante meter driemaal zo groot als in Hoogstraten.

• Geel en Hoogstraten spannen de kroon: met een stijging van meer dan 37% zijn er in Hoogstraten meer dan dubbel zoveel woningen bijgekomen als het gemiddelde in Vlaanderen. Burgemeester Marc Van Aperen is op zijn hoede voor te veel bebouwing. “Het is stilaan welletjes geweest”, zegt hij.

• “Het valt op dat we meer Belgische klanten over de vloer krijgen”, zegt Adri van Hypo Hair in Alphen. In België zijn de kappers nog gesloten en Hoogstraten ligt niet veraf.

• De cultuurraad beslist om geen cultuurprijzen voor 2020 uit te reiken. Het zou immers een lastige opgave worden om kandidaten te vinden door het grote aantal afgelaste evenementen. Er komt een online alternatief.

• Inspecteurs van de politiezone Noorderkempen hebben de voorbije weken 75 pv's moeten opstellen voor overtredingen op de coronamaatregelen. Het grootste aantal pv's ging naar samenscholingen, waarvan twaalf voor één lockdownfeestje.

• Het stadsbestuur brengt negen sociale bouwgronden op de markt. Het gaat om acht gronden in de Ti Van Schellestraat in Wortel en een in de Korenstraat in Minderhout.

OKTOBER - 't Ver-Zet-je neemt, twee jaar nadat men ‘de feftig’ als ontmoetingsruimte opende in de Gelmelstraat, nu ook ‘De atelier’ in gebruik. Daar is ruimte voor de grote hoeveelheid goederen, etenswaren en kleding, die bedrijven schenken en die de Welzijnsschakel verdeelt aan het toenemend aantal mensen in armoede.

• De politie Noorderkempen betrapt in twee dagen 69 personen die achter het stuur bezig waren met hun telefoontoestel, vier reden er zonder gordel.

• Burgemeester Marc Van Aperen reageert op een ludieke actie van jonge landbouwers aan het stadhuis. Hij roept op tot structureel overleg tussen landbouw en natuurverenigingen.

• Zeven bewoners van het woonzorgcentrum Stede Akkers hebben de voorbije dagen positief getest op het coronavirus. Zij worden verzorgd op de speciale cohortafdeling. Ook twee personeelsleden geraakten besmet en zijn in zelfquarantaine gegaan. In een persbericht meldt het stadsbestuur dat drie bewoners overleden aan de gevolgen van covid.

• Het stadsbestuur en de hulpverleningszone Taxandria willen een nieuwe kazerne ten noorden van het stadscentrum van Hoogstraten om de aanrijtijden te verbeteren. De zoektocht naar een locatie is bijna rond. De kosten worden geraamd op 6 miljoen euro.

• De winkel Papierland in Minderhout gaat op 31 december dicht. Zaakvoerder Guy Kerstens en zijn echtgenote Ils Nuyts namen die beslissing omdat de omzet in dalende lijn gaat. Guy blijft zich bezighouden met de drukkerij, terwijl Ils een jaar eerder al een privésauna opende.

DECEMBER - Projectontwikkelaar ICN/Immo Noord organiseert in de voormalige gebouwen van VITO in de Karel Boomstraat, wat ze zelf een personeelsvergadering noemen. Buurtbewoners spreken van een lockdownfeestje met bier, drank, wijn, champagne en hapjes.

Actie voeren tegen een strenger vergunningsbeleid voor grote stallen

De Hoogstraatse jonge boeren maken zich zorgen

HOOGSTRATEN - Als het van minister Zuhal Demir afhangt, is het gedaan met het soepele vergunningsbeleid voor grote stallen. Dat bleek althans uit de communicatie over enkele beslissingen half december. Omdat ze menen dat de Vlaamse regering hun ondernemerschap onder druk zet, schreven een aantal jonge boeren een brief aan de Sint. Ze brachten die op 4 december naar het stadhuis. In hun brief vragen ze niet om speelgoed, maar ze zoeken zekerheid, ruimte om te ondernemen en waardering. Omdat de Sint hun probleem niet alleen kan oplossen, vragen ze een luisterend oor van het gemeentebestuur.

Brief aan de Sint

Beste Sint,

Boeren is een passie. Een passie die ons 24 op 24 en 7 op 7 in de weer laat met de zorg voor onze dieren en ons land. Land vinden wij belangrijk. Als boer werk je in en met de natuur, met water en een vruchtbare bodem. Wie zijn grond niet in ere houdt, gaat in de fout. Rentmeesterschap voor onze volgende generatie.

Boerderijen worden vaak gerund door verschillende generaties. De zorg voor ons land en de dieren wordt ons vaak al met de paplepel ingegeven. Wie ooit een boerin heeft ontmoet, weet dat zij zorg draagt voor haar dieren. Gezonde dieren zijn noodzakelijk voor een gezond bedrijf, waardoor we verder kunnen investeren in de toekomst. Een toekomst waarin wij als boeren rekening willen houden met de noden van onze omgeving.

Onze intenties zijn goed. Niet alles loopt foutloos, wij zijn niet perfect. Er is al heel wat veranderd de laatste jaren. Anders dan 50 jaar geleden, maar onze passie voor boeren is even sterk gebleven. Maar boeren zijn ook ondernemers. Ondernemen zit in ons bloed. Innovatie en techniek blijven niet stilstaan. Als ondernemer zoeken we naar mogelijkheden om ons bedrijf te verbeteren. Geef ons daar ook aub de ruimte voor. Ruimte om te ondernemen in een duurzame landbouw waarin we ons allemaal kunnen vinden.

Platteland en stad zijn immers een groter geheel dat elkaar versterkt. Wij zorgen voor het voedsel, zo kunnen anderen doen waar ook zij goed in zijn. Wij ontzorgen jullie. Voedselzekerheid is hier een feit. Corona leerde ons weer de waarde kennen van lokaal, duurzaam en veilig voedsel. Voedsel dat met hard werken en sterk ondernemerschap door onze boeren de weg vindt naar de supermarkt. We zijn met steeds

Een agrarische hulpsint vond op 4 december de weg naar de burgemeester met een bezorgde brief voor het stadsbestuur.

Niet perfect misschien, wel onmisbaar in de keten die moet zorgen voor onze voedselvoorziening.

minder maar zeer gemotiveerd en bewust van onze maatschappelijke verantwoordelijkheid.

Maar onze passie botst steeds vaker op een muur van onbegrip. Beelden uit de context en eenzijdige voorstelling van feiten zet ons ondernemerschap onder druk. Dat is zwaar om dragen. Weet dat we geloven in een constructieve dialoog. Praat met boeren in plaats van over boeren. We willen de hand reiken en de verbinding op zoeken. Laat ons in gesprek gaan over de maatschappelijke issues die op tafel liggen. Zo kunnen we bouwen aan wederzijds begrip en vertrouwen.

Daarom roepen we op om de gesprekken te voeren in een serene en constructieve dialoog in de landbouwadviesraad. Deze adviesraad kan rekenen op onze expertise. Ten slotte hebben we allemaal baat bij een verenigd platteland waarin er ruimte is om 'samen' te leven en te ondernemen.

Ondertekend door de jonge boeren van Hoogstraten.

Burgemeester

Burgemeester Marc Van Aperen heette de Sint van harte welkom, mede in naam van de schepen van landbouw Katrien Brosens en Piet Van Bavel. Hij noemde zich vereerd en gecharmeerd met het bezoek van de Sint en richtte zich daarna tot de door corona beperkte afvaardiging boeren.

“De toekomst van onze voedselbevoorrading ligt in jullie handen,” begon de burgemeester, “Hoogstraten is weliswaar een prachtige stad, maar we zijn vooral een landelijke plattelandsgemeente, een echte land- en tuinbouwgemeente.

Wij willen dat de land- en tuinbouwers een deftig inkomen behouden en dat ze beloond worden

Schaalvergroting zorgt voor meer hinder

Natuurpunt Markdal reageerde op de actie van de boeren. “Omwonenden en natuur- en milieuorganisaties hebben steeds het recht om hun bezwaren bij een aanvraag kenbaar te maken als ze van mening zijn dat hun belangen worden geschonden,” zo luidt het. Ze verwijzen hiermee naar de tussenkomst van toenmalig burgemeester en CD&V parlementariër Tinne Rombouts in het Vlaams Parlement op 4 juli 2017 waarin ze het publiek aanmoedigde om “bij elk openbaar onderzoek zeker een bezwaar in te dienen als men nog maar denkt dat je rechten worden geschaad.” Ze wil dan zelfs “héél graag een bezwaarschrift zien”.

Schaalvergroting

Natuurpunt wijst er op dat het in deze materie gaat over onze 'milieugebruiksruimte' die van iedereen is. “Doordat we in een klein landje leven, neemt de druk hierop alsmaar toe. Iedereen moet mee beslissen welke richting we aan onze beschikbare ruimte willen geven. Belangrijk hierbij is dat de lucht, het landschap en het water van iedereen is, niet enkel van diegene die 'toevallig' op een locatie gevestigd is.

De tijd dat een landbouwer overal in het landschap een stal kon oprichten is echt voorbij. Dit kan niet meer omdat de schaalvergroting nu eenmaal ook een schaalvergroting teweeg brengt in de hinderaspecten. Om die reden kunnen nieuwe vestigingen en zelfs uitbreidingen op bepaalde locaties beter niet meer. Elders, goed bereikbaar en met expansiemogelijkheden is dit wel mogelijk. Landbouw moet hier keuzes maken in het belang van de gemeenschap.”

Dialoog

De natuurvereniging verduidelijkt: “een belangrijke keuze die de richting mee zal bepalen is de vaststelling dat er teveel wordt geproduceerd ten laste van ons milieu (export gericht). Een directe en goede maatregel is de afbouw van de veestapel, geflankeerd met uitstap- en stopzettingsmaatregelen. Maar helaas weigert de Boerenbond hierover nog steeds met de maatschappij in dialoog te gaan. Ze zweert nog steeds bij heiligmakende innovatie. Maar ook hier zijn er tal van beperkingen. Zo blijkt dat vergunde luchtwassers die 70 - 80 % reductie voor ammoniak, geur en fijnstof moeten opleveren in de praktijk niet of nauwelijks werken en deze reducties verre van worden bereikt.

Vele wetenschappelijke studies tonen aan dat onze natuur héél belangrijk is maar dat deze zienderogen achteruit gaat. Vlaanderen gaat de Europese instandhoudingsdoelstellingen niet halen. Dat is ook zo met betrekking tot de waterkwaliteit van onze waterlopen. Men is al aan het zesde MAP toe en toch verbetert de waterkwaliteit nauwelijks.”

“Kortom landbouw moet er zijn maar de toenemende schaalvergroting duidt erop dat er beperkingen aan zijn,” zo besluit Natuurpunt. De toenemende hinderaspecten voor de omgeving en het leefmilieu moeten worden teruggedrongen. Zo dient in de ogen van de natuurvereniging voorkomen dat landbouw nog “roofbouw” zou plegen op onze “overbelaste milieugebruiksruimte”. (fh)

voor hun noeste arbeid. Wij wensen op ons grondgebied gezonde, veerkrachtige, innovatieve, familiale bedrijven en we willen hen alle mogelijke groeikansen blijven geven, weliswaar onder voorwaarden, want the sky is not the limit. De mensen willen veilige, gezonde en betaalbare voeding. We moeten rekening houden met de draagkracht van het milieu en van het klimaat. Vorig jaar heb ik, samen met alle 27 burgemeesters van de Kempen, plechtig het Kempen 2030 pact ondertekend. Hierbij engageren wij ons om tegen 2030 de CO2-uitstoot met 40% te verminderen. Dit is een zeer ambitieuze doelstelling en die wordt niet zomaar vanzelf behaald.

Daar moeten we met zijn allen inspanningen voor leveren: zowel onze burgers als onze landen tuinbouwers en onze industrie. We moeten investeren in moderne, efficiënte en performante technologieën. Samen moeten we heel wat uitdagingen trotseren: de grootschaligheid, de druk op het milieu, de vrijwaring van de open ruimte, de mobiliteit, de voedselveiligheid, enzovoort.

Ja, we zijn trots op onze boeren, die voor ons voedsel zorgen en het goed menen met de natuur en de levenskwaliteit, maar niet alle landbouwbedrijven kunnen ongelimiteerd blijven groeien. Mobiliteit, milieu, klimaat, luchtkwaliteit, waterkwaliteit, voedselkwaliteit en solidariteit zijn minstens even belangrijk als rendabiliteit.

Na de ludieke actie van Sinterklaas en van onze jonge boeren overheerst een gevoel van fierheid, en vooral de bereidheid om te overleggen in alle openheid. We moeten aan tafel gaan zitten en in dialoog gaan met de boeren, de buren, de bestuurders en de natuurverenigingen. Wij nemen de uitgestoken hand van de jonge boeren dan ook graag aan en zullen binnenkort een delegatie uitnodigen voor een digitaal overleg. Laat ons als medestanders, en niet als tegenstanders, rond de tafel gaan zitten.” (fh)

Een rustige natuurwandeling is niet langer evident in weekends en vakanties

Natuurgebieden kreunen onder belangstelling

HOOGSTRATEN - Natuurliefhebbers en trouwe wandelaars fronsen in deze tijden wel eens de wenkbrauwen. Wil je genieten van een wandeling in de natuur, je hoofd helemaal leeg maken, stilte opzoeken en vooral de rust weervinden? Dan kom je alvast op weekenddagen of in verlofperiodes bedrogen uit als je daarvoor naar een natuurgebied trekt. De drukte neemt er immers dusdanige proporties aan dat je je verwachtingen aardig moet bijstellen.

Als je wil gaan wandelen moet je er nu sowieso enkele praktische ongemakken bijnemen, ook voor de natuur zelf is de enorme belangstelling geen evidentie. Je moet heus geen wetenschappelijk onderzoek uitvoeren om dit vast te stellen. De parkeerplaatsen staan helemaal vol, op je weg door het natuurgebied kom je gegarandeerd verschillende groepjes mensen tegen. Het geluid van pretmakende kinderen is nooit veraf.

Teller

Wortel Kolonie is het summum op dit vlak. Als je met de wagen komt, wordt het eerst al een zoektocht om nog een parkeerplaats te vinden. De parking en de overloopparking staan helemaal vol, wagens worden geparkeerd op het kruispunt van de vier gebouwen en langs de invalswegen. Eens uit de wagen wandel je haast in een file richting Bootjesven, je ervaart een dijkgevoel in hartje Kempen. Hoe verder je van je startpunt verwijderd bent, hoe minder druk het wordt.

En er zijn ook cijfers. In de Elsakker in Meerle, natuurgebied van Natuur en Bos, is de Smokkelaarswandeling bijzonder populair. Hier heeft de boswachter een teller geplaatst. De resultaten zijn verbluffend en tonen heel duidelijk de invloed van de coronamaatregelen.

Ik ben zelf geschrokken van dit aantal

Bart Hoeymans

Bart Hoeymans (Natuur en Bos): “We hebben in de Elsakker het Smokkelpad gemonitord. We hebben een personenteller geplaatst aan het westelijke brugje over de Goudbergse loop, het betreft dus enkel bezoekers die het Smokkelpad wandelen (het totaal aantal bezoekers van natuurgebied Elsakker ligt dus nog een stuk hoger). Het was onze bedoeling om deze teller te laten staan voor de periode 1 november 2019 tem 1 november 2020 maar omwille van onderhoud aan de teller hebben we uiteindelijk maar tot 8 oktober 2020 kunnen tellen. Het totaal aantal bezoekers voor deze periode is 34 180! Ik ben zelf geschrokken van dit aantal, zeker omdat het recreanten betreft die een wandeling van meer dan 8km maken.”

Tijdelijk?

Er zijn mensen die aangeven dat die rush op de natuur slechts tijdelijk is, maar de trends geven al langer aan dat de belangstelling voor natuur groter wordt. Drej Oomen (Natuurpunt): “Het stijgende ledenaantal van Natuurpunt is op dat vlak een goede parameter. Op het einde van dit jaar zullen 120 000 gezinnen aangesloten zijn bij onze natuurvereniging, elk jaar sluiten zich meer gezinnen aan. De stijging in het nationale ledenaantal is dit jaar overigens nog groter dan anders.”

Cijfers zijn er ook in Wortel-Kolonie, maar dan van de bezoekersteller van De Klapekster. Koen Verschueren is als vrijwilliger van Natuurpunt Markvallei verantwoordelijk is voor het bezoekerscentrum: “Het laatste jaar is niet representatief omdat we gedurende maanden gesloten waren. Maar onze stijgende bezoekersaantallen gaven al aan dat ook zonder de coronacrisis de belangstelling voor natuur alsmaar groter wordt. Zonder de sluiting van de centra hadden we dit jaar zonder problemen de kaap van vijftigduizend bezoekers (in de Klapekster) kunnen ron-

den. Dat betekent ook hier dat een veelvoud van dit aantal per jaar Wortel Kolonie en de Vallei van het Merkske bezoekt.

Ecosysteem

Stijn Leestmans, verantwoordelijke voor het beheer in de natuurgebieden van Natuurpunt Markvallei: “Natuurgebieden zijn er in de eerste plaats om planten en dieren te beschermen, de biodiversiteit te garanderen en ons ecosysteem in vorm te houden. Dat is de belangrijkste reden waarom de overheid en organisaties als Natuurpunt inzetten op de bescherming van de natuur.

De tijd dat natuur-“reservaten” afgesloten gebieden waren, letterlijk omheind met prikkeldraad, ligt echter lang achter ons. Maar mensen lijken nu te vergeten dat dit wel de belangrijkste reden is om die natuurgebieden te vrijwaren en dat daarom bezoekersstromen in gebieden moeten beperkt worden.”

De natuur kreeg er in onze tijd een aantal belangrijke functies bij. Naast het feit dat we er ons bewust van worden dat die natuur een belangrijke buffer kan worden in hetgeen ons te wach-

ten staat door de klimaatverandering, is dit ook heel belangrijk voor het welzijn van mensen. Mensen willen de natuur in op zoek naar een goede balans in hun leven. Natuur is dan vooral een tegengewicht tegen ons stresserende bestaan, biedt ons de gelegenheid om alles in onze hoofden een juiste plaats te geven en is in coronatijden duidelijk ook een ontmoetingsplaats.

We spelen vooral een rol als gastheer of gastvrouw

Peter De Wilde

Ambassadeurs

De druk op de natuurgebieden wordt door dit alles erg groot. Natuurpunt voelde die bui al langer hangen. “Daarom zijn we binnen Natuurpunt ook gestart met Natuur.ambassadeurs. Het zijn vrijwilligers die regelmatig gaan wandelen in onze natuurgebieden en daar heel aanspreekbaar zijn”, legt Peter De Wilde uit. “In de afdeling Markvallei zijn nu negen vrijwilligers als ambassadeurs actief. We spelen vooral een rol als gastheer of gastvrouw, maar houden ook een oogje in het zeil. We hebben de indruk dat het werkt. Mensen die we aanspreken op onaangepast gedrag in onze natuurgebieden staan open voor argumentatie, meestal toch.”

“We zien ook een mentaliteitsverandering bij de bezoekers zelf”, vervolgt hij. “Mensen spreken mekaar meer aan op zaken die niet kunnen. Meer mensen betekent ook meer sociale controle. Natuurlijk zijn er nog altijd wel bezoekers die we moeten aanspreken, maar vele mensen waren ook helemaal niet vertrouwd met het wandelen in een natuurgebied en de daar geldende gedragsregels. We hebben nog een weg te gaan, maar de evolutie is in ieder geval positief.”

Het laatste woord is aan voorzitter Drej Oomen: “Dit alles geeft aan dat we meer natuur nodig hebben, liefst op wandel- of fietsafstand van onze woonplaats. Op dat vlak is er nog veel werk, natuur staat immers al lang onder grote druk in onze regio. We moeten de natuur terug in onze woonkernen brengen en vanuit die woonkernen ook zoveel mogelijk groene verbindingen tot stand brengen met de omliggende natuur. De afstanden naar voldoende groene ruimte zouden veel kleiner moeten zijn, het aantal en de oppervlakte van natuurgebieden veel groter.” (ao)

De roep van het avontuur gevolgd

Dirk Sprangers, geboren in 1977, zoon van Marcel Sprangers en Chris Lambrechts, beleefde een gewone jeugd in Minderhout. Hij ging er naar de lagere school, daarna volgde twee jaar in het Klein Seminarie, vervolgens Vito dat hij verliet met een diploma Electro-Mechanica. Hij kon meteen aan de slag bij de Ster en hielp na zijn uren bij zijn vader. Niets wees er toen op dat hij het vertrouwde Minderhout ooit zou verruilen voor down-under. Maar het avontuur trok steeds meer en op een dag was hij weg. Voorgoed, menen we te kunnen besluiten uit zijn verhaal.

Hoogstraten Hoogstraten

DHM: Wanneer ben je vertrokken?

In 1998 ben ik voor "Spranco-Matic" gaan werken. Ik beheerde het dagelijks onderhoud en werkte er met een team aan project- en toekomststrategieën. Maar de verleiding van het op de loer liggende avontuur was te sterk, ik verliet België en ging naar Australië. Veel mensen zeggen dat ze dat ze dat ook wel zouden willen, maar niet kunnen. Ik dacht bij mezelf dat ik het wel eens wilde uitproberen en zien of ik zelf een leven kan beginnen in een ander land…

De stap zetten

DHM: Waarom Australië?

Ik dacht er al langer aan, tot het mij ineens duidelijk werd dat dit iets is wat iedereen kan als hij dat maar wil. Je moet alleen maar de stap zetten. Dus begon ik online een baan te zoeken en die bleek relatief simpel te vinden. Zodra ik een jobaanbod had, begon ik te werken aan mijn visum. Ondertussen moest ik het nodige voor-

De verleiding van het op de loer liggende avontuur was te sterk

bereiden voor mijn vertrek op het werk. Dit duurde ongeveer 6 maanden. Wat begon in februari 2011 leidde ertoe dat ik in oktober van dat jaar verhuisde naar de andere kant van de wereld.

Waarom het Australië werd? Ik kon wat Engels spreken en was al eens op vakantie naar Oz geweest. Het land en de mensen leken me wel wat. Het is ook een dun bevolkt gebied, zeker hier in Queensland, en dat trok me wel aan.

DHM: Waar kwam je uiteindelijk terecht? Eerst in de staat Victoria waar ik toen werk had gevonden. Hoewel ik er een geweldige tijd had,

was het weer er erg ‘Europees’ en het leven was er ook nog steeds relatief druk. Ik verhuisde er dus naar het platteland, wat geweldig was op zich, maar de winter was er te koud voor mij. Dit klinkt misschien vreemd, maar in het Victoriaanse hoogland wordt het flink koud, er zijn zelfs skigebieden waar je elke winter kunt skiën. Vijf jaar later kreeg ik dan gelukkig de kans om in Queensland te wonen en te werken.

Brisbane

INDONESIË

Brisbane

DHM: Waar woon je dan nu?

Momenteel woon ik in The Gap, een buitenwijk van Brisbane CBD op slechts 10 tot 15 minuten rijden van het stadscentrum.

In Queensland zijn er eigenlijk maar drie in plaats van vier verschillende seizoenen. De zomer is warm en vochtig. Lente en herfst zijn vrijwel hetzelfde, af en toe een paar hele warme dagen en wat regenbuien. De winter is mijn favoriete seizoen. Het koelt 's nachts af tot ongeveer 8 graden en overdag is het zonnig en droog, met temperaturen tussen de 20 en 25 graden celsius.

DHM: Wat voor werk doe je?

Ik werk voor een Canadees bedrijf dat klimaatkamers en milieucontrolesystemen produceert, in de serresector. Ik ben de technisch manager, betrokken bij de verkoop aan klanten en realisatie van alle projecten in Australië en Azië. Ik maak ook deel uit van het productontwikkelingsteam. Vroeger reisde ik veel voor mijn werk, maar door Covid kan ik veel meer tijd doorbrengen in Brisbane en kan ik voornamelijk van thuis online werken.

DHM: Wat is het grootste verschil met het leven in België en Hoogstraten?

De grootste verschillen zijn zeker het klimaat en

de ruimte die we hier hebben. De bevolkingsdichtheid in Brisbane en vooral in Queensland is gering. De mensen zijn erg vriendelijk en er is een goed gemeenschapsgevoel, wat wel vergelijkbaar is met Hoogstraten en de omliggende gemeenten.

DHM: Hebben wij een goed beeld van hoe het leven er down under aan toe gaat? Eigenlijk wel, denk ik. De mensen hier zijn inderdaad friendly and laid back, dat beantwoordt aan het beeld dat Europeanen ervan hebben. Maar wat ze wel altijd onderschatten, zijn de afstanden die we hier moeten afleggen.

Erg duur

DHM: En de levensstandaard? Wonen in Australië is helemaal niet goedkoop, eigenlijk erg duur zelfs. Maar de salarissen zijn ook hoger, dus al met al is de algehele levenskwaliteit hier misschien iets beter. Ik voel mij er alleszins beter bij doordat we veel van onze tijd buiten kunnen doorbrengen. De sociale zekerheid is goed georganiseerd, maar niet helemaal zo goed als in België. Doordat ik geen kinderen heb, weet ik niet uit ondervinding hoe het met het onderwijs en de universiteiten gesteld is.

Wonen in Australië is helemaal niet goedkoop

DHM: Vind je er makkelijk een behoorlijke job?

Voor Covid waren er genoeg mogelijkheden hier om werk te vinden, nu ligt dat wat moeilijker. Doordat het land groot is, kan het soms wel nodig zijn om te reizen voor je werk. Zelf werkte ik altijd in de serresector, mijn werk vereiste nogal wat reizen. Australië is zo uitgestrekt, dat ik voor sommige projecten een paar dagen, maar voor andere wel een paar weken van huis was. Zo gebeurde het dat ik 42 weken per jaar weg was en ik dat jaar ongeveer 18 weekenden thuis kon zijn.

DHM: Hoe gaat Australië om met de covid 19 pandemie?

In Oz hebben we veel geluk gehad, zeker in Queensland. Wij moesten over heel het jaar eigenlijk maar zo’n drie weken thuis blijven. Het leven kon hier dus zowat z’n normale gang gaan. De staat Victoria was heel wat minder gelukkig, daar bleven ze gedurende 100 dagen in lockdown.

Familiechatgroep

DHM: Heb je contacten met Belgen in je omgeving?

Ik heb daar nooit echt behoefte aan gehad, ik zocht dus niet bewust naar andere Belgische inwijkelingen. Ik probeerde me gewoon te mengen met de lokale bevolking, waar ik ook woonde. Omdat ik bovendien al een paar keer

verhuisde, heb ik niet erg veel vaste vrienden, maar wel enkele heel goede vrienden. Ik ben lid van de motorclub Easy Riders en samen maken we één of twee keer per maand een rit.

Sinds kort doe ik elke twee weken vrijwilligerswerk. Ik help minder begoede tieners bij het behalen van hun rijbewijs. Ik begeleid hen een aantal uren zodat ze voldoende oefenuren kunnen maken, in plaats van ouder, familielid of rijinstructeur. Het gaat om kinderen die weinig of geen familie hebben en die geen instructeur kunnen betalen.

DHM: Wat mis je het meest van het vaderland? Zou je een terugkeer nog overwegen? Eigenlijk mis ik alleen vrienden en familie, maar ik denk niet dat ik ooit terug naar België zal verhuizen.

DHM: Hoe verlopen de contacten met de familie hier in België?

De eerste jaren belden we af en toe over skype. Maar WhatsApp is erg handig, we hebben nu een familiechatgroep. Dat is geweldig om op de hoogte te blijven van wat er op het thuisfront gebeurt. Al zou ikzelf eerlijk gezegd zelf wel wat meer updates moeten sturen… (jaf)

Met motorclub Easy Riders maakt hij een of twee keer per maand een tocht.

Dirk met zijn twee 'hondjes': Gus, een vier jaar oude Amerikaanse Bulldog, die al als puppy bij hem kwam en Wilson, een vier jaar oude Beagle, die hij uit het asiel haalde toen hij één jaar was.

Love 2 heal

Paul van Huffel

Helend medium

Carolinestraat 11

2322 - Minderhout

Tel.: 0475 66 92 77 info@love2heal.be www.love2heal.be

God gaf aan mij de legkaart van mijn leven

Als stukjes speelgoed in een kinderhand.

De doos met het voorbeeld heeft hij niet gegeven.

Ik vind niet meer dan de hoekjes en de rand

Daar binnen in zie ik alleen maar kleuren

VAN HEMELEN BVBA

VAN HEMELEN BVBA

ALTERNATIEVE WARMTE WARMTEPOMPEN ZONNEBOILERS ZONNEPANELEN

Industrieweg 4 2330 Merksplas

Tel: 03 314 37 67

Tel: 014 26 60 72 info@vanhemelenbvba.be www.vanhemelenbvba.be

• Interieur- en kleuradvies.

• Gordijnen uit eigen atelier. Binnenzonwering en shu琀ers

• • Vloerbekleding en PVC-vloeren.

• Boxsprings en matrassen.

• Vakkundig opmeten en plaatsen. KAPELSTRAAT

Deskundig Advies Vakmanschap Eigen Atelier Persoonlijk

De natte droom van Hoogstraten - aflevering 4 Groendaken, een uitdaging ook in Hoogstraten?

Meer natuur zonder extra grondbeslag

HOOGSTRATEN - Groene daken genoeg als je rondfietst in onze gemeente. Her en der zie je mos, gras en zelfs boompjes groeien op oude daken. Echte groendaken daarentegen zijn schaars in Hoogstraten en omgeving. Het meest gekende groendak is wellicht dat van het woonzorgcentrum Stedeakkers. En de inwoners van Meersel-Dreef kennen ongetwijfeld het groendak van de school van Galder. Beide gebouwen dateren van 2012. Maar verder kregen we tijdens onze zoektocht vooral voorbeelden uit Antwerpen of Gent.

Drie getuigenissen uit Hoogstraten delen we graag met jullie. We hopen dat na het lezen hiervan meer mensen in ons ‘stadje met smaak’ overtuigd raken van de voordelen van groendaken. De toename van appartementen in de dorpskernen leent er zich alvast toe. Los van de andere voordelen is het aangenamer om vanop je terras neer te kijken op een groendak dan op een zwarte lappendeken. Voorbeelden van intensieve of beloopbare groendaken hebben we overigens helemaal niet gevonden. Ook die hebben nochtans hun charme. Appels plukken vanuit je luie zetel op een dakterras met uitzicht op de kerktoren. Dat zou toch moeten kunnen…

Slechts één Hoogstratenaar schreef in voor de samenaankoop groendaken.

Tegen 2020 moeten alle daken van zowel woningen als huurwoningen die vóór 1 januari 2006 aangesloten zijn op het elektriciteitsnet geïsoleerd zijn. Om de aankoopkosten te drukken lanceerde IOK samen met diverse lokale besturen, waaronder Hoogstraten, een groepsaankoop dakisolatie en groendaken. Er werden zowel prijzen opgevraagd voor plaatsingen in een bestaande woning, als voor een nieuwbouwwo-

ning. Eén gezin in Hoogstraten schreef in voor de groendaken. Daar gingen we een kijkje nemen, ook al hadden hun motieven niets te maken met de opvang van regenwater.

De gewetenskwestie

van Kris en Dirk

WORTEL - Dirk Vanhaute en Kris Rigouts zijn bekommerd om de luchtkwaliteit. Een bewijs daarvan is hun aanmelding in 2018 voor Curieuze Neuzen, de grootste meting ooit naar de luchtkwaliteit in Vlaanderen, georganiseerd door de Standaard, Universiteit Antwerpen en de Vlaamse Milieu Maatschappij. Ze zaten met een gewetenskwestie - ze verwarmen met hout.

Hun woning is gebouwd in een periode dat hout werd gezien als een hernieuwbare brandstof. Bovendien kunnen ze hout winnen uit een kapbos met o.a. knotwilgen. Verwarming heeft een grote invloed op de luchtkwaliteit in het algemeen, het is veruit de belangrijkste bron van fijn stof en andere kankerverwekkende stoffen in Vlaanderen. Binnen deze categorie is het vooral

de houtverbranding die de grootste bijdrage levert. Enkele uren hout stoken zorgt al snel voor evenveel fijn stof als 1000 kilometer met de auto rijden.

Kris en Dirk stelden zich dan ook de vraag wat zij hieraan konden doen. Dirk ging op zoek naar een fijnstoffilter met een hoog rendement en vond die ook. Zowel de Vlaamse Milieu Maatschappij (VMM) als de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek (VITO) bevestigen het potentieel van electrostatische fijnstoffilters op houtstookinstallaties. Een Finse studie geeft reducties van 50 tot 85 % weer. De kostprijs ligt wel hoog. Toch wist Dirk verschillende houtkacheleigenaars te overtuigen er een te plaatsen. Zelf moest hij op zoek naar alternatieven. Op hun schouw kon geen filter worden geplaatst.

Alternatief

Een groendak vormt een alternatief. Het zorgt er niet alleen voor dat je dak nog beter is geïsoleerd en je dus minder moet verwarmen in de winter. In de zomer zorgt het ook voor verkoeling doordat een deel van het gebufferde water verdampt en warmte onttrekt. Dirk schreef zich dan ook in voor de samenaankoop van dakisolatie en groendaken door IOK.

Belangrijk was dat hij met de aanleg van het groendak 110 m2 extra natuur creëerde die de uitstoot van zijn houtkachel deels compenseert.

De bewoners, het personeel en de bezoekers zullen in de lente weer kunnen genieten van deze bloemenpracht.

Het gemengde groendak van het woonzorgcentrum Stedeakkers ligt er winters bij.

MILIEU

De planten zetten CO2 om in zuurstof en halen fijnstof en NOX uit de lucht. NOX of stikstofdioxide is schadelijk voor de mens en mee verantwoordelijk voor de afname van de biodiversiteit. Stikstofdioxide slaat neer in de natuur (depositie). Planten die goed groeien op een voedingrijke bodem, zoals grassen en brandnetels, verdringen planten die groeien op een schrale bodem. Als die laatste planten verdwijnen, sterven ook dieren uit die van die planten leven.

Toekomst

Net als vele houtkacheleigenaars in de regio worden zij in de verre toekomst misschien verplicht de keuze te maken voor niet-fossiele brandstoffen. Intussen compenseren zij hun uitstoot, is de nood aan verwarming minder door betere isolatie en volgen zij het stookadvies van de Vlaamse Milieumaatschappij.

Zo controleren zij met een vochtmeter voor hout de vochtigheidsgraad van hun stookhout. Ook behandeld hout vind je bij hen niet tussen het stookhout. Meer info: https://omgeving.vlaanderen.be/15-tips-om-binnen-te-stoken

Een Hoogstratenaar met een passie voor groendaken

HOOGSTRATEN - We hebben een afspraak voor een interview met Bert Van Ginkel - alias Bertbouw - over groendaken. Die kan niet doorgaan omdat een medewerker positief heeft getest en Bert in quarantaine moet gaan. We spreken elkaar later langs de telefoon. Bert is wellicht de specialist van groendaken in Hoogstraten. Hij maakte er zijn eindwerk over en vertelt honderduit.

De aanleg van groendaken bij private woningen is op het platteland beperkt. In steden als Ant-

werpen legt de gemeentelijke stedenbouwkundige verordening op om nieuwe daken aan te leggen als een groendak, indien deze daken een helling hebben van minder dan 15° en een oppervlakte van ten minste 20 m². Daar heeft hij al heel wat groendaken aangelegd.

Op het platteland kiezen de bouwheren bij nieuwbouw of verbouwing eerder voor de aanleg van een regenwaterput omdat daar de ruimte voor is. Bij kleinere verbouwingen is er geen verplichting tot het afkoppelen van regenwater. Jonge bouwers schrappen om financiële redenen vaak hun aanvankelijke idee om een groendak te installeren. Op den buiten zal je groendaken dan ook vooral aantreffen op publiek toegankelijke gebouwen zoals scholen, ziekenhuizen, gemeentehuizen,… omwille van de temperatuurbeheersing van de grote, vooral platte daken. In de inleiding noemden we al twee voorbeelden in Hoogstraten en omgeving.

Uithangbord

Bert waagde zich ook aan een grote verbouwing

die zowat het uithangbord is voor zijn bedrijf voor totaalaannemingen. Hij legde in totaal 200 m² groendak aan en creëerde zonder extra grondbeslag 200 m² bijkomende natuur.

En hij gaat verder met het opsommen van de voordelen: de groenlaag beschermt de dakbedekking tegen de zon en tegen extreme temperaturen. Die veroudert hierdoor minder snel en is een alternatief voor de kiezel of dals die vaak werden gebruikt. Een groendak isoleert de woning tegen de hitte in de zomer en dempt het geluid uit de omgeving. Ook de buitentemperatuur ligt lager. Het rendement van mijn zonnepanelen ligt hierdoor ook hoger. Een groen dak is ook mooier om naar te kijken en geeft rust.

Een groendak heeft ook heel wat voordelen voor de buurt: ze vangen regenwater op en voeren het vertraagd af. Bert laat het regenwater bovendien eerst infiltreren en heeft een overstort voorzien voor extreme regenval. Tijdens een regenbui krijgt de riolering dus minder water te slikken. In een stedelijke omgeving of in een dichte woonkern lopen garages en kelders zo minder snel onder water.

Het hellende dak van de school in Galder is begroeid. De aanleg van een groendak op een helling vraagt extra aandacht.

Dirk toont hoe het groendak is aangelegd. De goot met schelpen dient om uitspoeling te voorkomen. De sedum werd ingezaaid en slaat niet overal gelijk aan.

Geef toe, de aanblik van deze daken geeft een totaal andere beleving: een groendak naast een dak met EPDM rubber.

Er is meer

Verder nemen de planten op groendaken stofdeeltjes op uit de lucht en verbeteren zo de luchtkwaliteit. Bert woont op een kritisch punt in een bocht waar auto’s en vrachtwagen vertragen en terug optrekken en waar bovendien in de spits wel eens een stapvoets verkeer is.

Hij wijst verder op twee elementen die in Hoogstraten minder spelen maar voor steden heel belangrijk zijn. Een groendak brengt verkoeling, ook voor de ruimere omgeving. Ze vormen een oplossing voor het hitte-eilandeffect, dat typisch is voor steden: verharde oppervlakken zoals daken en wegen nemen meer zonnewarmte op dan groene zones. Daarom is het in de stad altijd een paar graden warmer dan op het platteland. Groendaken zijn in steden bovendien een ideale voedselbron voor hommels, vlinders en bijen.

Dat brengt ons bij de vraag naar het onderhoud van een groendak. Bert brengt één à twee keer per jaar organische bemesting aan en wiedt ook een paar keer het onkruid.

Technisch

Bert is de geknipte man om ons wat technisch advies te geven. Kan je op ieder plat dak een groendak plaatsen? Op de meeste platte daken wel. Vroeger legde men grintlagen om de dakbedekking te beschermen. Dit geeft een belasting van 50 kg per m². Een groendak van 8 à 9 cm geeft een belasting van 100 kg per m². Omdat het een stilliggende last betreft en er geen beweging is op het dak zijn de meeste platte daken geschikt. Het blijft uiteraard raadzaam om dit te laten checken. Ook op schuine daken kan een groendak worden aangelegd. Er zijn dan extra maatregelen nodig om verschuiving en uitdroging te voorkomen.

Voor welk type groendak kies je? Er is het onderscheid tussen intensieve of beloopbare daken

zoals een daktuin, en extensieve of niet beloopbare groendaken. Voor de inrichting van een daktuin is een stedenbouwkundige vergunning nodig. Je doet hiervoor best een beroep op een architect.

Voor niet beloopbare daktuinen heb je in grote lijnen de keuze uit drie types of een combinatie ervan: een sedumdak met een dikte van 5 tot 9 cm, een kruidendak met een minimale dikte vanaf 10 cm of een grasdak met een substraatdikte vanaf 15 cm. Het spreekt voor zich dat sedumdaken het meest gebruikelijk zijn. Deze daken worden best aangelegd door een aannemer.

Kostprijs

De kostprijs voor de aanleg van een groendak met sedum door een aannemer mag je volgens Bert rekenen op 50 à 55 euro/m². Je kan ook zelf aan de slag op kleinere oppervlakten met vooringeplante casettes.

Tot slot merkt Bert op dat er organische ‘vervuiling’ optreedt van het regenwater en dat extra filtering nodig is indien je het regenwater wil gebruiken voor was en wc-spoeling. De regenwaterput vult zich uiteraard minder snel.

Wil je meer informatie over groendaken, dan verwijzen we je graag naar de website van het ecohuis in Antwerpen. Voor subsidiemogelijkheden verwijzen we je naar: http://www.natuurlijkdak.be/subsidies-vlaanderen/ en naar Fluvius. Naast het groendak zelf kijk je best ook naar de premies voor dakisolatie.

Het blijft voorlopig bij een droom

WORTEL - Het gezin van Stef Kustermans, Marjan Vrints, Laurien en Odette is van Meer

naar Wortel verhuisd. Stef woont en werkt nu nog dichter in het groen. Hij legt ook de laatste hand aan hun woning.

Het gezin wil duurzame keuzes maken, maar stoot op de financiële draagkracht op dit ogenblik. Op termijn wil hij het platte dak boven de keuken en de garage voorzien van een groendak. De zwarte dakbedekking is in de warme zomers mee verantwoordelijk voor de snellere opwarming van het huis.

Permacultuur

Door een groendak aan te leggen vormen de platte daken een onderdeel van de tuin. Bij de inrichting van den hof wil het gezin uitgaan van de principes van permacultuur. Die tracht systemen te creëren die zichzelf in stand houden, net zoals in de natuur. Je bootst daarbij zoveel mogelijk het ecosysteem van je streek na.

Als dit lukt, heb je een mooie opbrengst met een minimum aan energie en zonder afval. Stef en zijn gezin wonen op een uitgelezen plek om dit in de praktijk te brengen. Misschien hebben ze in COVID-tijden wat bespaard en kunnen ze sneller dan gepland ook dit stukje van hun droom waarmaken. Wij zullen alvast supporteren. (hr)

WIE KIEST VOOR ONTHARDEN?

Enkele scholen namen het voortouw in het ontharden van hun speelplaatsen. Als ik verder rondkijk in Hoogstraten, zie ik vooral voorbeelden van het tegendeel. Wie overtuigt ons dat ook de noodzaak van ontharding doordringt bij particulieren? Laat ons weten wat jij al doet.

Mail:hilt.rigouts@demaand.be of bel: +32 478 24 76 79

Bert Van Ginkel: “Op de meeste platte daken kan je een groendak plaatsen”.

Stef Kustermans: De ligging van deze woning leent zich tot het geleidelijk laten overgaan van de tuin in de natuur

Hulpverlening komt niet in gedrang tijdens de coronacrisis

Familiehulp ziet de zorgaanvragen toenemen

HOOGSTRATEN - Ondanks de coronacrisis gaat Familiehulp onverminderd door met haar activiteiten in de thuiszorg. Het zijn moeilijke tijden, maar de veiligheid van de eigen medewerkers en de cliënten krijgen de hoogste prioriteit. Hoewel er duidelijk een groeiende zorgvraag is, komt de hulpverlening niet in het gedrang.

“Wat kunnen wij betekenen voor u?”

Karen van Den Bogerd is zorgpartner bij Familiehulp. “Ik regel de planning en ik ga op huisbezoek bij de mensen om de opstart mogelijk te maken. Ook als er problemen zijn of er conflicten ontstaan, ben ik altijd het aanspreekpunt. Verder ondersteun ik onze teams. Ik wil voor hen een luisterend oor zijn. Ik geef hen ook alle info door die belangrijk kan zijn voor de zorg bij de mensen thuis.

Het is onze bedoeling dat we een zo goed mogelijke zorg kunnen aanbieden die nauw aansluit bij de wens van de cliënt. Hier in Hoogstraten zijn er twee teams. Eén team bestaat uit 6 verzorgenden en 3 huishoudhulpen, het andere team telt 7 verzorgenden en twee huishoudhulpen. Het ene team werkt meer in de rand rond Hoogstraten, zoals Meer, Meerle, Dreef en Wortel. Het andere team werkt meestal in Hoogstraten en Minderhout.

De verzorgenden doen de gezinszorg, de huishoudhulpen doen de zogenaamde poetsdienst. Meestal doen we dit in combinatie met elkaar.”

Hoe is de situatie in Hoogstraten?

Karen: “Met onze twee teams bereiken we over heel Hoogstraten een 70 à 80 gezinnen of alleen-

staanden. Het aantal uren dat we komen is sterk afhankelijk van wat de mensen verlangen en verwachten. Dat kan gaan van één tot vier uur per dag. Bij sommigen komen we dagelijks, maar het kan even goed zijn dat we maar één keer per week langskomen. Wij proberen alles te organiseren op maat van de klant.

De meeste mensen kennen ons van de zorg die we doen bij ouderlingen, maar dat is maar ten dele juist. Want alle hulpbehoevenden kunnen een beroep doen op ons. Er staat geen leeftijd op. Wij helpen zowel mensen die fysiek als mentaal zorg nodig hebben. Ook wie het psychisch wat moeilijk heeft, kan een beroep doen op ons. Zelfs mensen met een autisme-stoornis helpen we om wat meer structuur bij te brengen in hun leven. Wij gaan het gesprek aan met mensen in nood, dat kan tijdelijk zijn, na een ongeval of een ziekte. Het kan langdurig zijn, in een gezin of bij ouderen of alleenstaanden. Ons uitgangspunt is: wat kunnen wij betekenen voor u?”

Zijn er nog meer organisaties in Hoogstraten die zich met de zorg bezighouden?

Karen: “Wij zijn onafhankelijk, als vzw hangen we niet af van een bepaalde koepel of strekking. Maar het is evident dat we nauw samenwerken met de plaatselijke mutualiteiten en ziekenhuizen. Zij zijn de grootste doorverwijzers naar onze organisatie. De C.M. heeft een zoge-

De leden van dit zorgteam werken meestal in Hoogstraten en Minderhout.

naamde Zorglijn van waaruit mensen worden doorverwezen naar Familiehulp, Ferm, of diensten die door de gemeente worden aangeboden, zoals de thuiszorgdienst van het OCMW. Ik kan begrijpen dat mensen soms hun weg niet meer vinden in al deze aanbieders. Want eigenlijk bieden ze elk zowat hetzelfde aan.”

“En nu wil ik iets terug doen!”

Ann Rombouts is 43 en werkt sinds 2004 voltijds als verzorgende voor Familiehulp. “Twee dagen per week sta ik in Merksplas bij NOAH. Dat is een initiatief van het OCMW en Familiehulp en biedt dagopvang aan voor zorgbehoevenden. Er worden overdag allerlei activiteiten gedaan met de verzorgende.

Je krijgt zoveel terug van de mensen

Ik ben deze job bij Familiehulp gaan doen omdat wij thuis vroeger altijd gezinshulp hebben gehad. Mijn vader is erg vroeg ziek geworden waardoor we drie keer per week hulp kregen aangeboden. Als kind keken wij allemaal op naar deze hulpverleners. Als gezin waren we hen altijd heel erg dankbaar. En nu wil ik iets terug doen! Jonge gezinnen, mensen met psychische problemen, mensen met dementie en/of hoogbejaarde mensen: je krijgt zoveel terug van de mensen, ze zijn je keihard dankbaar voor de hulp.

Vanuit mijn werk ervaar ik dat we heel veel ondersteuning geven aan de mantelzorgers thuis. Zij zijn meestal de eerste lijn om zorg en ondersteuning te geven aan ouders of alleenstaanden. Ook zij moeten eens op adem kunnen komen, dan komen wij hen helpen. Onze komst brengt hen wat verlichting. Wij bieden professionele hulp aan, al blijven in heel dit proces de mantelzorgers heel belangrijk.

Zo kom ik ook bij mensen waarvan één iemand dementie heeft. Als ik dan langskom kan de partner eens iets doen waar deze anders geen tijd voor heeft. Geloof me dat je dat anders niet kan volhouden.”

Hoe lang duurt jullie tussenkomst?

Ann: “Soms is dat een heel korte periode. Als iemand bv. geopereerd is geweest en moet herstellen. Of iemand heeft een val meegemaakt en moet revalideren. Dan komen we enkele weken of maanden. Bij andere cliënten komen we evenwel jaren. Doordat Familiehulp komt, kunnen de mensen zo lang mogelijk blijven thuis wonen. We komen dan zelfs tot de laatste dag van hun leven of tot ze eventueel verhuizen naar een woonzorgcentrum.”

Worden jullie niet beschouwd ‘als vreemd volk in huis’?

Ann: “In het begin is het natuurlijk vreemd voor de mensen dat wij in hun huis rondlopen. Wij lopen naar boven om de bedden op te maken of te poetsen, of we zitten in de keukenkasten te rommelen. Wij doen dit weliswaar altijd met het nodige respect voor de mensen hun spullen en vragen altijd wat zij graag hebben dat er gebeurt. De meesten gaan toch heel snel inzien dat onze hulp voor hen de nodige rust brengt. Er ontstaat een band en na enkele dagen kijkt men al uit naar onze komst. Een voordeel is ook dat er iemand in huis is om een babbeltje mee te doen.”

“Ook hun stem is heel belangrijk”

Karen: “Bij het inleidende gesprek bij de opstart blijkt bijna altijd dat oudere mensen moeite hebben om hun huishouden uit handen te geven. Dat is maar van korte duur, want na verloop van tijd gaan ze onze hulp enorm waarderen.

Wij kunnen heel veel bieden in de thuiszorg

Wij kunnen de mensen zo heel veel bieden in de thuiszorg. Hierdoor kunnen zij een opname in het woonzorgcentrum vermijden of uitstellen. Op vraag van de familie stellen wij ook een multidisciplinair zorgteam samen, waar hulpverle-

“Bij sommigen komen we dagelijks, bij anderen maar één keer per week.”

ners en medisch personeel aanwezig zijn om de toestand te bespreken van de betrokkenen. Want ook hun stem is in dit gesprek heel belangrijk. Hoe willen zij het zelf? Hoe zien zij de toekomst?

Wij proberen zoveel mogelijk hulp op maat te bieden. Er is heel veel bespreekbaar. Bij vele mensen komen wij in de voormiddag op bezoek, we doen boodschappen, maken eten, er wordt gepoetst. Ons avondteam komt langs om de mensen nog wat eten te geven en om hen te helpen zich klaar te maken voor de nacht.

In de ruime rand met Meer, Meerle, Meersel-Dreef en Wortel werkt het andere team.

Meestal komt de verpleging dan nog langs om medicatie te geven. Met de avondzorg proberen wij het avondritueel mee te ondersteunen. Ook bij jonge gezinnen is die begeleiding nodig tijdens de avondrush. Kinderen komen van de school, er moet eten op tafel komen, huiswerk moet gemaakt worden. Wij proberen heel dit proces, samen met de cliënt, in goede banen te leiden.”

Is er een stijging van het aantal aanvragen te merken door de vergrijzing?

Karen: “De aanvragen en dus onze inzet blijven eigenlijk altijd beheersbaar. Het gaat soms wel met golven. Er vallen soms mensen weg door overlijdens. Wij merken wel dat de mensen ouder worden, dat ze bijgevolg langer thuis kunnen blijven om voor hen te zorgen. Ons personeelsbestand blijft ook nagenoeg hetzelfde.”

Zijn er door de uitbraak van Covid19 meer mensen die een beroep doen op jullie en die hun aanvraag uitstellen om naar een WZC te gaan?

Karen: “Ik kan daar geen cijfers op plakken, maar ik denk wel dat dit speelt bij de mensen. Ze zullen hun opname misschien inderdaad wat uitstellen. Over het algemeen genomen zien we in ieder geval een stijging van het aantal aanvragen bij Familiehulp.” (PM)

Je kan Familiehulp bereiken: regio Turnhout

Korte Begijnenstraat 18 - 2300 Turnhout turnhout@familiehulp.be Info zorg 014 40 33 40

Stedelijk Museum houdt het tentoonstellingsvuur brandend

BRAND! BRAND! - Een vurige expo over brandstichters en pompiers

HOOGSTRATEN - Tot 26 maart loopt in het Stedelijk museum de tentoonstelling BRAND! BRAND!Een vurige expo over brandstichters, brandmeesters en pompiers. Aanleiding voor deze tentoonstelling is het 150-jarig bestaan van het “Vrijwillig Pompierskorps”, dat op 6 juni 1870 werd opgericht.

De tentoonstelling toont niet enkel het verhaal van 150 jaar brandweer, maar gaat terug tot de allereerste gedocumenteerde brandramp in 1442. In deze bijdrage beperken we ons tot een bondig overzicht van een aantal fikse branden die zich in Hoogstraten voordeden voor de oprichting van het brandweerkorps nu 150 jaar geleden. In een volgende uitgave volgt het verhaal van wat we nu ‘de brandweer’ noemen.

Vuurplaag

In 1442 is er sprake van een echte ‘vuurplaag’. Vele huizen en hun inboedel worden vernield door brand. Ook het dak boven het koor en het schip van de toenmalige Sint-Katharinakerk wordt op dat moment zwaar geteisterd. Stadsrekeningen laten zien dat de gemeenschap niet bij de pakken blijft zitten, want al in 1443 worden vernielde daken hersteld.

Op witte donderdag 1506 is de Vrijheid een

grote brandhaard. Meer dan 130 huizen, dat is meer dan de helft van het toenmalige aantal woningen, gaan in vlammen op. Ook in 1519 en 1521 zijn er verwoestende branden op de Vrijheid. De vele vernielingen geven aanleiding tot de oprichting van de eerste steenbakkersoven in Hoogstraten, want er is steen nodig.

Gesubsidieerde pannen

Na die bewuste witte donderdag in het begin van de 16de eeuw wordt het gebruik van stro als dakbedekking verboden. Vanaf dat moment tot aan de Franse Revolutie geeft het bestuur der Vrijheid elke derde pan als subsidie aan al wie zijn huis met pannen dekt.

Maar pannen alleen lossen niet alles op

Maar pannen alleen lossen niet alles op. In 1519

Politie- en Brandreglement van Meer in 1819

breekt er opnieuw brand uit aan de noordzijde van de Vrijheid. Op de hoek met de huidige Karel Boomstraat branden zes woonhuizen af. Nog geen jaar later staat een deel van de paasjaarmarkt in vuur en vlam. En ook in 1521 wordt de Vrijheid geteisterd door brand. Bewijs hiervan zijn de rekeningen van een drietal herbergen waar de ‘blusschers’ worden getrakteerd op bier als beloning voor de geleverde diensten. Het nablussen gebeurt blijkbaar op meer dan één manier…

Afkoopsom

In 1542 trekt Maarten van Rossum door onze streken. Hoogstraten komt er nog goed vanaf omdat het bestuur een “brandschat” betaalt aan de Gelderse legeraanvoerder, zodat de stad van branden gespaard blijft.

In 1870 wordt het ‘Korps der vrijwillige pompiers van Hoogstraeten’ opgericht.

Maar het ontij kan je niet afkopen. In 1559 brandt de zuidzijde van het begijnhof af en slechts vier jaar later verwoest een volgende brand vier huizen met turfhuisjes en de infirmerie van het conventshuis aan de noordzijde van het hof.

Tijdens de Tachtigjarige oorlog worden in 1568 - op enkele na - alle huizen van Minderhout verwoest. Ook de kerk van Wortel ontsnapt niet aan het vuur van de vijandelijke troepen. De grafelijke molen van Laren, nu gekend als de Laermolen, wordt in 1576 door de Geuzen in brand gestoken.

Brand bij de graaf

Ook het kasteel wordt niet gespaard en komt vaak aan bod. In 1581 brandt de verblijfplaats van het grafelijk echtpaar bijna volledig af. Tien jaar later is het opnieuw zo ver: brand in het kasteel van Hoogstraten.

Maar het trieste hoogtepunt van de Tachtigjarige Oorlog is ongetwijfeld de Unie van Hoogstraten. In 1603 maken de reguliere troepen van aartshertog Albrecht zich klaar om het kasteel te heroveren op de muitende Spaanse en Italiaanse soldaten, die de hulp inriepen van Maurits van Nassau, de vijand uit de Noordelijke Nederlanden. Door de strijd tussen beide legers gaan er liefst een 40-tal huizen in vlammen op. Anderen huizen worden verwoest en ook het kasteel wordt zwaar beschadigd.

Na het Twaalfjarig Bestand in 1609-1621 is het dan weer de Meerselmolen die in de klappen deelt. Het toen nog houten molengebouw brandt verschillende keren af, in 1621 wordt de molen vernield in de strijd tussen de Nederlanders en de Spanjaarden.

Het kasteel blijkt wel erg brandgevoelig

Het kasteel blijkt wel erg brandgevoelig. In 1729 breekt er brand uit in de kasteelkeuken. Op dat moment verblijft Dorothea van Salm daar, ter wijl haar man Niklaas Leoplod dan in Luxem burg vertoeft. In 1752 en 1768 is er opnieuw brand in het kasteel.

Nadat bij een onweer op 18 augustus 1809 de Meerselmolen opnieuw afbrandt, wordt de hou ten molen in steen heropgebouwd.

Minderhout en Meer

De Slag bij Hoogstraten wordt op 11 januari 1814 uitgevochten tussen het Franse leger en ge allieerde, voornamelijk Pruisische, Russische en Britse, troepen. De lijf-aan-lijf gevechten met de bajonet op het geweer, kennen hun hoogtepunt in Minderhout, dat letterlijk in brand staat. Schu ren worden in brand gestoken om te verhinderen dat de vijand zich kan bevoorraden. Een schors molen op de Mark wordt in brand gestoken en

Adriaan van Bergen op de brandstapel

In 1748 wordt Adriaan Van Bergen uit Minderhout als straf voor het stichten van de brand van de schuur van de Treslonghoeve levend verbrand voor het stadhuis van Hoogstraten.

Wanneer de Hongaarse huzaren in Hoogstraten verblijven, wordt Adriaan gearresteerd voor het beledigen van de buitenlandse bezetter. Het dorpsbestuur van Minderhout koopt hem vrij. Om dat bedrag terug te betalen aan de gemeente moet Adriaan een koe en een os verkopen, maar dat lukt niet zodat hij zijn schulden niet kan terugbetalen.

Cornelis Van Bergen, de pachter van de Treslonghoeve, die het vee zou kopen moet dit ontgelden. Na publieke bedreigingen en een avond in herberg De Croone in Minderhout, besluit Adriaan om de schuur van de Treslonghoeve in brand te steken. De schuur

de rook van andere brandhaarden moet de beweging van de troepen camoufleren.

Op 11 januari 1815 om 11 uur slaat de bliksem in op de kerk van Meer. Men kan nog wat kostbare zaken redden, maar voor het kerkgebouw is het al te laat. De toren en een groot stuk van de kerk worden vernield. Om 11 uur slaat de klok nog 10 keer, maar stort dan in. Te elfder ure dus…

Eén van de grootste rampen die Meer ooit treft, is de enorme brand die op 5 mei 1865 uitbreekt en een groot deel van het dorp verwoest. Op korte tijd gaan 16 woningen in de Koe- en Molenstraat in vlammen op en 26 gezinnen worden door de ramp dakloos. Onderpastoor Peeters,

Het stadhuis waar Adriaan van Bergen van Minderhout levend werd verbrand.

brandt volledig af en als straf wordt Adriaan Van Bergen veroordeeld tot de brandstapel. Die straf wordt dus ook effectief uitgevoerd voor het stadhuis van Hoogstraten. (fh)

molenaar Jan Van Hoogten en douanier Martin Gysen worden gedecoreerd omdat zij verhinderden dat de brand overslaat naar de huizen aan de zuidkant van het dorp. De brandspuit die in 1856 door het gemeentebestuur was aangekocht, was daarbij van bijzonder groot nut geweest.

De opeenvolgende branden blijven niet zonder gevolg. Gust Duys gaat samen met Karolus Croes, Josephus Somers, Franciscus Stockeyr, Franciscus Van De Ven, Franciscus Gevaerts en Hendrikus De Keuster naar toenmalig burgemeester Mercelis, met het plan om een pompierskorps op te richten. En ze vinden gehoor, want op 6 juni 1870 wordt het ‘Korps der vrijwillige pompiers van Hoogstraeten’ opgericht. (fh)

Het kasteel van Hoogstraten in de 18de eeuw

18de eeuwse aanwinst voor het museum

HOOGSTRATEN - Begin maart 2020 kocht het Stedelijk Museum Hoogstraten op een veiling in Nederland een 18de eeuws schilderij van de Hoogstratenaar Joris Frederik Ziesel. Hij was een van de voornaamste bloemenschilders van zijn tijd in de toenmalige Zuidelijke Nederlanden. Wereldwijd zijn er slechts een 22-tal werken van hem bekend. Het schilderij was niet in de beste staat, het werd in de loop van 2020 gerestaureerd.

Ziesel was geboren te Hoogstraten in 1757 en stierf te Antwerpen in 1809. Zijn vader was afkomstig van Wenen en was in dienst van de hertog van Hoogstraten.

Ziesel was ook bevriend met die andere bekende Hoogstraatse bloemenschilder Pieter Faes, waarvan het museum enkele jaren geleden een fraai schilderij kocht. Voor het overige is over Ziesel nog niet zoveel geweten. Hij zou een eerder somber, teruggetrokken bestaan geleid hebben.

Hij was gehuwd, maar had geen kinderen. (fh)

Gratis afhaalmaaltijd voor mensen in armoede

HOOGSTRATEN - Het is niet altijd kommer en kwel tijdens Covid. In een samenwerking met drie horecazaken van Groot-Hoogstraten kon ’t Ver-Zet-je de voorbije weken lekkere versbereide maaltijden schenken aan mensen in armoede.

Rik Ouwerkerk van De Guld in Wortel (31 oktober) , Paul Snoeys van de Gulden Coppe (21 november) en Ben van De Zegel van De Jachthoorn (12 december) waren direct bereid een heerlijk afhaalmaal klaar te maken.

Op het menu stond ‘kip met krielaardappeltjes en appelmoes’ en ‘balletjes in tomatensaus en puree’.

Kostprijs

Voor de drie maaltijden samen kon men 338 personen inschrijven. De gerechten werden kant en klaar afgehaald tijdens de gratis voedselverdelingen die ’t Ver-Zet-je iedere woensdagnamiddag en iedere zaterdagvoormiddag organiseert in haar Foodshop op Campus Stede Akkers.

Dit prachtig initiatief werd mogelijk gemaakt door een subsidie van de federale overheid rond ‘inkomensverhogende initiatieven ten voordele van mensen in armoede’ en met de medewerking van Stad Hoogstraten. Ook al heeft de horeca het op dit moment erg moeilijk, toch hebben de restauranthouders deze gerechten klaargemaakt aan kostprijs. Chapeau! (fh)

Stilleven met mondmaskers…

Drie valentijnsconcerten op één dag

MERKSPLAS/MEERLE - Tim De Ridder organiseert samen met vzw Musicalifragilistic van zijn zus Deborah De Ridder uit Meerle op valentijnszondag 14 februari om 11, 14 en 16 uur drie concerten van telkens één uur in een van de open loodsen in Merksplas-Kolonie.

Lucas Van den Eynde, Michiel De Meyer, Deborah De Ridder (Meerle) en Emelien Raats (Wortel) treden er op onder begeleiding van Pietro Ramman. Zij ontvangen de aanwezigen ook voor de voorstelling. De vier acteurs kregen de opdracht om enkele liedjes uit te kiezen die voor hen een speciale betekenis hebben.

Veilig en warm

Het worden dus drie korte concerten in de open lucht en in je bubbel zodat alles veilig kan verlopen. De winterkou verdrijven de organisatoren met enkele gasbranders, maar vooral met muziek en video. Dit alles in het thema ‘Liefde (in tijden van Corona)’.

De toeschouwers kunnen ook zelf een boodschap inzenden. Iedereen mag een leuke, mooie of grappige boodschap voor zijn/haar geliefde

met zijn gsm opnemen en doormailen. Daar wordt een compilatie van gemaakt die men voor, tijdens en na het concert laat zien.

Democratisch

Niet onbelangrijk om te vermelden misschien: wanneer de Corona-maatregelen alsnog niet toelaten dat het evenement doorgang vindt, wordt de inkom zonder meer terugbetaald (excl. 0,98 euro administratiekosten).

Dankzij de ‘Culturele activiteitenpremie van de

Ook in 2021 geen folklorefestival

HOOGSTRATEN - Sinds 1990 organiseert vendeliersgilde Gelmelzwaaiers driejaarlijks een Internationaal Folklorefestival. In 2020 stond de 11de editie op de planning. De groepen waren aangeschreven, de gastgezinnen werden gecontacteerd, de sponsors werden gezocht… Maar toen kwam Corona roet in het eten gooien. En ook voor een editie 2021 is er weinig of geen perspectief, zodat de initiatiefnemers zich verplicht zien om uit te stellen tot 2023.

Het was al snel duidelijk dat het festival 2020 moest afgelast worden. In het begin van de coronaperiode was men er nog van overtuigd dat het festival een jaar kon worden uitgesteld. Experten waren van mening dat het virus tijdens of na de zomer al milder zou zijn. Dan zou er nog voldoende tijd resten om het festival te organiseren in 2021.

Maar de coronapandemie heeft een geheel eigen willetje. Bijgevolg zijn de cijfers op dit moment nog zo hoog dat er geen mogelijkheid is om een organisatie rond te krijgen. De voorbereiding van zo’n festival duurt immers gemiddeld 1 jaar, zodat men op dit ogenblik al volop in voorbereiding zou moeten zijn. De omstandigheden laten dat niet toe.

Moeilijke beslissing

Buitenlandse groepen naar België halen zou overigens geen evidente zaak worden, internationale gasten onderbrengen bij gastgezinnen

evenmin. Ook voor de sponsors zijn het economisch moeilijke tijden, steun bieden aan de organisatie is niet makkelijk nu.

Allemaal redenen waarom de vendeliersgilde Gelmelzwaaiers besliste dat de 11de editie van het Internationaal Folklorefestival zal worden verzet naar 2023. De sponsors die de geplande editie 2020 al gesteund hadden, zullen gecon-

Vlaamse overheid’, die artiesten steunt in deze coronatijden kunnen de organisatoren de wel heel democratische prijs van 5 euro hanteren.

Praktisch: Valentijnsconcerten in een open loods van de boerderij in Merksplas-kolonie op zondag 14 februari 2021 om 11, 14 en 16 uur. Tickets kosten 5 euro + 0,98 euro administratie. Tickets zijn verkrijgbaar via www.eventbrite.be/.../tickets-valentijnsconcert, daarbij kies je het gewenste uur. (fh)

tacteerd worden en volledig vergoed worden.

De Gelmelzwaaiers hopen dat hun leden, de gastgezinnen, de sponsors en iedereen die het Folklorefestival een warm hart toedraagt, deze beslissing begrijpen en steunen. De organisatoren kijken nu al uit naar de zomer van 2023, voor de 11de editie van het Internationaal Folklorefestival Hoogstraten. (fh)

Archiefbeeld van het Folklorefestival 2017. Voor soortgelijke beelden is het wachten tot 2023.

Deborah De Ridder Emelien Raats

Lucas Van den Eynde

Knutselbox vervangt Nieuwjaarke Zoete

HOOGSTRATEN - De beslissing van gouverneur Cathy Berx dat er omwille van corona met oudjaar en driekoningen niet van deur tot deur mag gezongen worden, was beslist een streep door de rekening van heel wat Hoogstraatse kinderen die op 31 december traditioneel Nieuwjaarke Zoete zingen.

De jeugddienst van stad zorgde voor een alternatief om de kinderen toch een fijn oudjaar te bezorgen. Voor alle schoolkinderen was er een knutselbox. Ook de Hoogstraatse kinderen die niet hier naar school gaan, mogen rekenen op een zo’n knutselbox. Zij of hun ouders kunnen de box ophalen bij Toerisme Hoogstraten. (fh)

Online concertquiz met oudjaar

HOOGSTRATEN - Muzikanten zitten werkloos thuis. Zangeres Sarah Neyrinck (27) en bassist Steve Herrijgers (31) uit Hoogstraten organiseren op oudejaarsavond een online live concert gecombineerd met een muziekquiz. Voor hen is het een manier om aan het werk te blijven in coronatijd. In deze quiz brengen ze dansbare nummers van vroeger tot nu, lokale Hoogstraatse ondernemingen sponsorden ook enkele mooie prijzen.

Sarah en Steve zijn in niet-coronatijd alle twee lid van de coverband Sunday Suzy. Nu brengen ze volledige online een avondvullend programma via een live stream concert met een bijhorende muziekquiz voor alle niveaus. Na afloop brengt het duo nog bis-

nummers tot net na middernacht.

Inschrijven

Er zijn ook prijzen te winnen. Niet enkel voor de winnaar, maar voor willekeurig gekozen deelnemende ploegen. Kledingzaak Velvet, schoonheidsinstituut Zenza, brasserie Toast, accessoirewinkel Present en de gloednieuwe Epic Alpaca Farm Hoogstraten zorgen daarvoor.

Deelnemen kost € 10, de quiz start om 20.30 uur. Meer informatie en de link om je in te schrijven vind je op www.sarahneyrinck.be. Inschrijven kan nog tot 31 december 16 uur. De plaatsen zijn beperkt, dus wees op tijd als je je plaats wil verzekeren. (mdl)

Zonder omweg naar twee lezers

De auteurs van het boek ‘Zonder omwegen naar Hoogstraten’ bezorgden ons twee exemplaren van hun boek, die we onder belangstellenden mogen verloten.

De meest onschuldige hand van onze redactie trok volgende namen uit de figuurlijke trommel:

- Marcel Rombouts, Terbeekseweg 46 in Loenhout

- Marcel Van Opstal, Loenhoutseweg 45 in Hoogstraten.

Eerstdaags zullen zij het boek in ontvangst mogen nemen. We wensen hen alvast veel leesgenot! (red)

Derde keer goede keer?

MERKSPLAS - De voorstellingen van “The Story of Wortel”, wandelvoorstellingen in Merksplas-kolonie, moeten voor de tweede keer uitgesteld worden. Aanvankelijk voorzien in december werden ze eerst verplaatst naar januari, maar nu wordt het dus (hopelijk) februari. In onze eerdere nummers hebben we uitgebreid aandacht besteed aan dit evenement.

Het verhaal neemt je mee naar 1830. Terwijl de Belgische revolutie volop bezig is en demonstranten Wortel-kolonie in de as leggen, probeert het gezin Westervlier het hoofd boven water te houden. De vader werkt hard om voor zijn zieke vrouw en zoon te zorgen. Door alle chaos heen proberen ze samen de weg naar het geluk te vinden.

De combinatie van licht, muziek en de sfeervolle details die je op je pad tegenkomt in openlucht, laten elke bezoeker ten volle genieten. Dat is althans de bedoeling van deze must-do theateractiviteit in het voorjaar. Genieten van spektakel dus, al moet men niet echt een historisch verhaal verwachten, want dat is niet het opzet.

Praktisch: The Story of Wortel op 6, 7, 12, 15 en 21 februari 2021 met telkens 18 wandelingen per avond. Vertrek om de 20 minuten bij Colonie 7 in Merksplas voor een tocht van 3,5 km en een verhaal dat 80 minuten duurt. Tickets kosten 20 euro voor volwassen en 12 euro voor jongeren van 12 tot 18 jaar. Info en tickets: thehostproductions.be (fh)

GLUREN BIJ DE BUREN Prachtig uitgegeven geschiedenis van het Markdal

Heemkundekring Paulus van Daesdock heeft een prachtig boek uitgegeven over en onder de naam ‘Markdal’, geschiedenis van het landschap en de mensen die leefden en werkten. Auteur is George Dirven.

Het boek schetst in zes hoofdstukken, gaande van het ontstaan van het Markdal, de Middeleeuwen, de periode 1500-1900, de 20ste en tenslotte de 21 eeuw de evolutie van het landschap, de mensen die er wonen, de machtsstructuren en de economie van het Markdal van Hoogstraten tot Breda.

Vogelvlucht

Zo'n 40.000 jaar geleden zijn er Neanderthalers in het Markdal geweest. Vanaf de midden-steentijd tot het einde van de Romeinse tijd (ca. 410) woonden er mensen en lieten er sporen na. Rond 550 keerden de mensen hier terug om tot de dag van vandaag het landschap met de beek naar hun hand te zetten. Boeren bewerkten er hun land, ze woonden in verspreid liggende hoeven of in nederzettingen, die uitgroeiden tot dorpen en gehuchten. De abdij van Thorn en de heer van Breda probeerden zoveel mogelijk invloed en macht te verwerven. De Vrede van Munster in

1648 had grote gevolgen, ook voor de band. met Meersel-Dreef. Aan veel macht en privileges kwam in 1794-95 een einde.

Vooral in de we 20ste eeuw ging de ontwikkeling snel: in de landbouw, de inrichting van het landschap, de ontwikkeling van de dorpen en gehuchten. Positief wat bestaanszekerheid en welvaart betreft, maar vaak met een negatieve impact op het beekdallandschap en de natuur. Het is opnieuw zoeken naar een evenwicht tussen natuur, economie, cultuur en leefbaarheid.

Praktisch

‘Markdal’ is een fraai uitgegeven kijk- en fotoboek dat vlot leesbaar is. Ook het gebied van Hoogstraten tot aan de grens komt uitvoerig aan bod. Je leest en ziet hoe doorheen de eeuwen een beekdallandschap ontstond met een meanderende beek met drassige oevers, een landschap met dekzandruggen en donken.

Uitgegeven met een harde kaft van 33 x 24 cm, het telt 255 bladzijden met veel illustraties. Het boek kost 29,95 euro en is te koop bij de Stedelijke dienst voor toerisme, de Klapekster en bij Mick Shop in Meer. Ook verkrijgbaar in het Heemkundige Museum in Ulvenhout, Pennendijk 1, gevestigd in een boerderijtje uit 1903. Zie ook www.paulusvandaesdonk.nl voor meer informatie. (fh/jj)

Fotoboek en -tentoonstelling in het Vlinderpaleis

MERKSPLAS/ANTWERPEN - Met de goedkeuring van directeur Serge Rooman en met instemming van het gevangeniswezen fotografeerde Eddy Meijs maandenlang in de gevangenis van Merksplas. Hij is student van de Specialisatiegraad Fotografie aan het IKO. Zijn werk kreeg een neerslag in het fotoboek “Bubbel in de Plas”. Bovendien loopt hiervan een tentoonstelling in het Vlinderpaleis, het Antwerpse justitiegebouw.

De beeldreportage van Eddy Meijs legt sprekend vast hoe intens de coronaperiode beleefd werd door het gevangenispersoneel, dat over de coronapieken heen bleef werken. De foto’s getuigen zowel van de diepe verbondenheid als de kwetsbaarheid van het personeel.

Het project resulteerde in het fotoboek “Bubbel in de Plas”. Daarin vind je tal van foto’s die het dagelijkse penitentiaire leven in coronatijd in beeld brengen. Ze worden afgewisseld met gedichten en stukjes tekst die personeelsleden inzonden, waarin hun beleving van het Coronavirus achter de muren centraal staat.

De warmste week

Je kan het project steunen door een fotoalbum te kopen. De opbrengst gaat integraal naar Cellmade, gevangenisarbeid binnen het Belgische gevangeniswezen georganiseerd door de autonome dienst met dezelfde naam.

Tijdens de Warmste Week zal Minister Vincent Van Quickenborne Vincent dit album ook promoten om zodoende een bijdrage te leveren aan de actie.

Het boek kost 20 euro (excl. 3 euro verzendingskosten). Bestellen via dld.kempen.cellmadeadmin@just.fgov.be.

De tentoonstelling loopt nog tot half februari in het Antwerpse justitiepaleis en is gratis toegankelijk. Meer info via Eddy Meijs: inspicy@outlook.com. (fh)

Praktisch: Tentoonstelling “Bubbel in de Plas”, een selectie foto’s uit het gelijknamige boek in de inkomsthal van het Justitiepaleis (Vlinderpaleis), Bolivarplaats 20 in Antwerpen van 22 december 2020 tot en met 12 februari 2021. Toegankelijk van maandag tot en met vrijdag van 8.30 tot 12.30 en van 13.30 tot 16.00 uur.

maak een afspraak in onze toonzaal met tal van badkameropstellingen

Advies tot Zalig genieten

www.demaand.be

REDACTIE

Frans Horsten

Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten

tel. 0495 25 25 05 redactie@demaand.be

DORPSNIEU WS

w Hoogstraten :

Frans Horsten

tel. 0495 25 25 05 hoogstraten@demaand.be

w Meer :

Marcel Adriaensen

tel. 03 315 90 40 meer@demaand.be

w Meerle :

Jan Fret

tel. 03 315 88 54 meerle@demaand.be

w Meersel-Dreef :

Jef Jacobs

tel. 03 315 73 64 meersel-dreef@demaand.be

w Minderhout : tel.0495 25 25 05 minderhout@demaand.be

w Wortel :

Frans Horsten

tel. 0495 25 25 05 wortel@demaand.be

SPORTNIEUWS

Rob Brosens

tel. 03 314 43 39 sport@demaand.be

Niet alle beeldmateriaal wordt ons met auteursgegevens overgemaakt. Neem contact op met de redactie voor eventuele rechten.

ADVERTENTIES

Jan Croes

tel. 0477 66 11 60 advertenties@demaand.be

Lokalen voor KSA, KLJ, Plussers en Speelpleinwerking op Den Dijk

De Hoogstraatse jeugdbewegingen onder één dak

HOOGSTRATEN - Als alles volgens plan verloopt, wordt na de gemeenteraad van januari 2021 de bouwaanvraag van lokalen voor de jeugd bij Den Dijk ingediend. De KSA, KLJ en de Plussers krijgen een nieuwe stek in een gebouw met o.m. een polyvalente zaal die ook voor de speelpleinwerking zal gebruikt worden.

dan ook voorzitter van de vzw Jeugdhuizen Hoogstraten, die werd opgericht kort na een open overleg met alle betrokkenen op 22 september 2017.

Den Dijk

Meer dan drie jaar geleden, in oktober 2017 spraken we met Benjamin Koyen en Emelien Raats, die ook vandaag onze spreekpartners zijn. Beiden waren ooit lid en nadien leider van de KSJ (nu KSA). Emelien was lid vanaf het derde leerjaar en maakte ook zeven jaar deel uit van de leiding. Benjamin was tien jaar lid, daarna tot 2016 gedurende tien jaar leider en zet zich nu al tien jaar lang in voor nieuwe jeugdlokalen in Hoogstraten. Als burgerlijk ingenieur bouwkunde heeft Benjamin het ideale profiel, hij is

Dat de lokalen bij zaal Pax echt niet meer van deze tijd zijn, weet iedereen. In de zoektocht naar een oplossing kwamen er drie jaar terug nog drie locaties in aanmerking: de Pax-site, de site Wereldakker achter het Klein Seminarie of een gebouw bij Den Dijk.

Toen na lang overleg bleek dat een renovatie van de bestaande en uitbreiding met nieuwe gebouwen bij de Pax geen optie was, werd bouwen bij Den Dijk als eerste optie naar voor geschoven.

Benjamin Koyen en Emelien Raats, voorzitter en bestuurslid van vzw Jeugdlokalen Hoogstraten

Fraaie architectuur met vooraan een gebouw met twee bouwlagen voor de jeugdbewegingen en links een volume met twee polyvalente gebouwen. De twee gebouwen zijn verbonden door een patio en vormen zo een buffer tussen de speelpleinen en de woonzone.

Op dat moment had men evenwel nog geen idee van het uiteindelijke concept van het gebouw en over wie er als bouwheer zou optreden.

Na het aantreden van het nieuwe stadsbestuur werd de draad terug opgenomen in april-mei 2019. Men koos voor een gebouw dat naast lokalen, die exclusief door elk van de drie jeugdbewegingen gebruikt worden, ook één of meer lokalen met een polyvalente functie zou bevatten.

Stad als bouwheer

Vervolgens werden de voor- en nadelen van bouwheerschap afgewogen, uiteindelijk werd beslist dat de stad als bouwheer zal optreden. De jeugdverenigingen zullen dus huren van de stad a rato van de vierkante meters die ze wensten en die nu in het ontwerp voor hen voorzien zijn.

Eenmaal de manier van werken uitgeklaard was, is er een door middel van bodemonderzoek bevestigd dat de site bruikbaar is en werden de ruimtelijke bepalingen en de mogelijkheid om daar te bouwen afgetoetst.

Toen dat licht stond op groen stond werd er een stuurgroep opgericht met afgevaardigden van de vzw en van het stadsbestuur met Faye Van Impe, Arnold Wittenberg en Piet Van Bavel als schepenen en Daan Aerts en Sara Driesen vanuit de administratie. Nu men de fase van uitvoering nadert, neemt Ward Verschueren hun plaats in als projectmanager voor de Stad Hoogstraten.

Hoewel de verantwoordelijkheden met betrekking tot de bouw van de nieuwe lokalen nu bij de stad liggen, zal ook de nieuwe huurkost een stevige impact hebben op de jaarlijkse werkingsmiddelen van de verschillende verenigingen. In Een liggingsplan met schematische aanduiding van de verschillende functies

deze moeilijke tijden om inzamelacties en evenementen te organiseren, kwam er hulp vanuit onverwachte hoek: Charitree. Vanuit Ronde Tafel Hoogstraten werd dit project opgezet, met naast het doel om een lokaal klimaatbos te realiseren, ook steun voor de jeugdlokalen en enkele lokale goede doelen. Meer informatie hierover op www.charitree.be en in het kader hiernaast.

Buurtoverleg

Nadat de stad een architect had aangesteld volgens de wettelijke procedure, ging atelier Blockx, Peeters & Vanlooveren aan het werk. Het resultaat is geen eentonig monoliet gebouw, maar een breed volume dat bijna organisch de grens van het perceel van Den Dijk volgt. Omdat het gebouw overwegend laag blijft en het gebruik volledig naar Den Dijk is gericht, vormt het haast een buffer tussen het speelterrein en de achterliggende woningen.

Op 10 november 2020 werden het ontwerp en de mogelijke impact op de omgeving voorgesteld en besproken met de buurtbewoners.

Het geheel bestaat uit twee bouwvolumes, links een volume met maar één bouwlaag met twee polyvalente zalen, rechts een volume met twee bouwlagen voor de drie jeugdbewegingen. Verder zijn er overdekte speelruimtes, samen meer dan 100 m² groot. Er is ook nog een patio tussen de twee eerder genoemde gebouwen.

Het gebouw voor de jeugdbewegingen is 20 op 10 meter groot en telt dus twee bouwlagen. De oppervlakte die voorbehouden is aan elk van de drie jeugdbewegingen, is in verhouding met het aantal leden dat ze vandaag hebben. KSA neemt vier lokalen in gebruik, samen ongeveer 135 m² groot, KLJ en Plussers elk twee lokalen die samen ongeveer 55 meter m² groot zijn.

KSA Hoogstraten telt ongeveer 260 leden van 5 tot 16 jaar oud en 40 leiders. De vereniging heeft wekelijks actieve buitenspelen op zaterdagnamiddag met voorbereidingen op vrijdag- en zaterdagavond. KLJ Hoogstraten heeft momenteel zo’n 20 leden van 6 tot 16 jaar oud en 7 leiders. Tweewekelijks zijn er op zondag van 13.30 tot 16.00 uur actieve buitenspelen op maat van heel de groep. De Plussers tellen een 40-tal leden van 12 tot 18 jaar en 20 leiders van 18 tot 24 jaar. Zij hebben maandelijks op vrijdag, zaterdag en zondag een activiteit per groep van 6 leden en zesmaal per jaar een activiteit voor iedereen.

Autovrij

De twee polyvalente zalen, één van 95 en een van 360 m² kunnen in het weekend gebruikt

Sponsor een boom voor 5 euro

Ronde Tafel Hoogstraten, een serviceclub voor jonge mannen, verzamelt met ChariTree fondsen voor lokale herbebossing en steunt hiermee bovendien zowel de bouw van de nieuwe jeugdlokalen, als de werking van Kleine Strijders en Welzijnsschakel ’t Ver-Zetje.

Perceel

In februari 2021 wil ChariTree, samen met de stad Hoogstraten, vzw Regionaal Landschap de Voorkempen, BOS+ en bosgroep Kempen Noord een perceel van 1,6 hectare (dat eigendom is van de stad) herbeplanten. Je kan voor 5 euro een boom en meteen ook dus een goed doel sponsoren.

Het perceel ligt in de Vlamingstraat te Hoogstraten links voor het ecoduct over de E19. Op termijn zal het een stapsteen vormen voor dieren die gebruik maken van het ecoduct. Zo wil men het perceel terugbrengen in zijn oorspronkelijke glorie.

Herstel

Vooraleer met de bosaanplant te beginnen, wordt een voormalige laagte in het perceel hersteld. Op die manier wordt meteen ook aan klimaat/waterbuffering op lokaal niveau gedaan. Daarnaast ontstaat een gevarieerd bos met nattere en drogere stukken. Aan de grenzen met landbouwpercelen en de waterloop in het noorden worden bosranden gecreëerd met een zachte overgang van zoom naar mantel naar bos. Dat maakt het bos interessanter voor meer soorten.

worden door de jeugdbewegingen. Daarnaast worden ze zeker ook gebruikt voor de speelpleinwerking die de stad organiseert tijdens de vakanties van maandag tot vrijdag 8.00 tot 17.30 uur voor maximum 80 kinderen van 5 tot 12 jaar.

Inheems

Van de in totaal 3.880 bomen en struiken die nodig zijn voor dit project, plant ChariTree 1.250 stuks. Het gaat om diverse soorten inheems plantgoed van www.plantvanhier.be (zwarte els, zomereik, vogelkers, esp, vlier, hondsroos, wilde lijsterbes, winterlinde, sporkehout en gelderse roos).

Bij aanvang zal een raster om het perceel gezet worden om vraat van o.a. reeën, hazen en konijnen te voorkomen. Na 7 jaar bij een goede bosontwikkeling kan dit verwijderd worden.

Meer info op www.charitree.be Zie ook de bijgaande QR code. (fh)

Ganzendries is de site enkel toegankelijk voor wandelaars, fietsers en hulpdiensten. Auto’s moeten parkeren op de parking bij de bushalte aan het Spijker. Het stadsbestuur is in overleg met het Agentschap Wegen en Verkeer (AWV) om het oversteken van de gewestweg daar veiliger te maken.

Mogelijk kunnen de polyvalente zalen ’s avonds nog voor andere doeleinden gebruikt worden, maar hoe en voor welke doeleinden moet nog vastgelegd worden.

Den Dijk is en blijft volledig autovrij. Langs de

Het gebouw wordt uitgevoerd met een zeer lage EPB waarde. Dat is een bewuste keuze van het stadsbestuur, wat wellicht financieel niet haalbaar zou zijn geweest wanneer de jeugdbewegingen zelf als bouwheer waren opgetreden. Na de gemeenteraad van januari wordt de bouwaanvraag ingediend en de aanbesteding uitgeschreven. Hopelijk kunnen de jeugdbewegingen voor de zomervakantie 2022 het gebouw in gebruik nemen. (fh)

Een kunstgalerie op het begijnhof

HOOGSTRATEN - Het was een moeilijke beslissing, maar Jef Martens heeft met pijn in het hart zijn atelier op het begijnhof verkocht. De nieuwe eigenaars zijn Jef Crooymans en zijn vrouw Rita Sprangers. Zij geven in Meerdorp 42 te Meer al onderdak aan kunstkring MEERkunst, een amateurkunstcollectief van een 15-tal beeldend kunstenaars, waarvan Rita zelf deel uitmaakt. Zij maken van het atelier een tentoonstellingsruimte en daar is in Hoogstraten best wel nood aan.

Het was voor Jef Martens een harde noot om afscheid te nemen van de plaats waar hij ‘De Begijn’, het beeld van ‘Deken Lauwerijs’ en zoveel ander moois maakte. Hij was destijds initiatiefnemer en eerste voorzitter van Het Convent dat zich in 1992 kandidaat stelde om de ruïne van het begijnhof van de ondergang te redden. Een initiatief dat ondertussen terecht geprezen en nagevolgd wordt.

Perspectief

De galerie zal geleid worden door Ludo Knaepkens, die er ook komt wonen. Ludo is voorzitter van de Cultuurraad Hoogstraten en lid van MEERkunst. Hij volgde meer dan één opleiding aan het IKO en weet maar al te goed hoeveel talent er na een artistieke opleiding verloren gaat bij gebrek aan een perspectief zoals de kans om tentoon te stellen.

HOOGSTRATEN - Van 7 tot en met 15 december werd de nieuwe opslagloods voor leeggoed op Coöperatie Hoogstraten omgetoverd tot examenlokalen voor een aantal leerlingen van VITO. De eerste dagen ging het telkens nog om een beperkte groep leerlingen, maar op dinsdag 15 december liep het aantal studenten op tot 463. In totaal werden er op acht dagen tijd 2340 examens afgenomen. Allemaal goeie veilingresultaten, hopelijk! (fh) Goede

Ludo is zelf vrachtwagenchauffeur en reed jarenlang internationaal. Om meer tijd te maken voor zijn artistieke passie, rijdt hij nu in het zomerseizoen met een tankwagen voor een firma die bloemen en bomen verzorgt. Hij vertrekt ’s avonds met een tank vol water om buiten alle verkeersdrukte ’s nachts water te geven aan heel wat bomen in het Antwerpse. Zo heeft hij overdag meer tijd om te schilderen en volgt hij nu ook een twee jaar durende opleiding ‘Houder van een kunstgalerie’ bij Syntra.

Verandering

Aan de buitenzijde van het atelier verandert er niets. De nieuwe eigenaar wil ook het ambachtelijke, industriële karakter van het interieur behouden. In de galerieruimte beneden blijft haast alles zoals het was. De tentoongestelde werken krijgen een plaats op centraal verplaatsbare wanden en waar mogelijk op nog vrije wanden.

Hij kiest er ook bewust voor om in dezelfde ateliersfeer te wonen, tussen zijn doeken, zijn verf en zijn penselen. Verwacht je dus niet aan een design ingerichte loft.

De tentoonstellingsruimte kan elke vrijdag, zaterdag en zondag gehuurd worden en is zonder twijfel een aanwinst voor Hoogstraten en het hof. Het Convent zal er overigens alles aan doen opdat Jef betrokken blijft bij het begijnhof, ook nu hij er geen fysieke stek meer heeft. Info kunstgalerie: ludoknaepkens2@gmail.com of +32 (0)483 18 80 53. (fh)

Ludo Knaepkens wil het ambachtelijk industriële karakter van het interieur behouden.

Het beeldhouwatelier van Jef Martens wordt een kunstgalerij.

Stokpaardje in de strijd tegen armoede

Charlotte maakt handgel voor ’t Ver-Zet-je

HOOGSTRATEN - Charlotte Verhoeven uit Hoogstraten is farmaciestudente en ook fan van vzw ’t Stokpaardje. Deze organisatie is vooral gekend door de film Hashtag die een paar jaar geleden in Hoogstraten werd opgenomen. In deze coronatijden wil de organisatie een bijdrage leveren in de armoedebestrijding, één van hun acties is het gratis leveren van handgel voor ’t Ver-Zet-je. En wat heb je dan meer nodig dan handige handen en een goede sponsoring? Sterkstokers en Charlotte bleven niet bij de pakken zitten…

Vzw ’t Stokpaardje staat al langer bekend als een organisatie om kwetsbare mensen energie te geven en ieders kwaliteiten en talenten te versterken. Zeker ook naar jongeren die ze door allerlei projecten tracht te ondersteunen. In 2014 schreven 5 meisjes uit het Spijker tijdens een workshop van ’t Stokpaardje onder begeleiding van jeugdauteur Dirk Bracke een verhaal over misbruik van jongeren via social media.

Charlotte Verhoeven was een van hen. Hun verhaal kende en boeiend vervolg, want het eindigde in een kortfilm onder regie van Adil & Bilal. De film en bijkomende informatie vonden

hun weg naar leerkrachten in het middelbaar onderwijs en in tal van jeugdorganisaties.

Meer

Maar ’t Stokpaardje wil meer doen en bouwde tal van projecten uit, zoals een danssessie in de school, lezing door Dirk De Wachter, de organisatie van een sinterklaasfeest voor kansarme kinderen, activiteiten voor mensen met een beperking, financiële steun aan het kerstdiner voor MIA’s (Mensen in armoede), enz.

Momenteel lopen er twee projecten rond de aanmaak en verspreiding van handgel. Aan de basis daarvan ligt de vaststelling dat de in coronatijden haast onmisbare desinfecterende gel te duur is voor vele mensen die het financieel moeilijk hebben. De oplossing kwam snel om de hoek kijken. Sterkstokers uit Hoogstraten was bereid dit doel te steunen. Bovendien nam Charlotte Verhoeven de uitdaging aan om zelf handgel te maken. Voor haar is dat wellicht niet zo’n groot probleem vermits ze farmacie of geneesmiddelenontwikkeling (eerste masterjaar) studeert aan KUL Leuven en haar vriendinnen direct bereid waren om mee op de kar te springen.

Het met Dirk Bracke geschreven verhaal van de vijf jongeren kreeg een gedroomd vervolg door de verfilming van Hashtag # onder regie van Adil en Bilal. De enthousiaste bende samen op de foto tijdens de opnames op het Seminarie. Uiterst rechts Charlotte Verhoeven.

In de Foodshop van Welzijnsschakel ’t Ver-Zetje kunnen mensen in armoede elke woensdagnamiddag en zaterdagvoormiddag soep, brood, groenten, fruit, (droge) voedingswaren, … ophalen. Dat is het ideale moment om meteen ook deze potjes handgel gratis mee te nemen. De initiatiefnemers willen deze actie volhouden zolang de coronacrisis aanhoudt. De flesjes kunnen nadien bijgevuld worden aan grote bidons. De eerste lading werd begin december al verspreid.

Solidair

Volgens Charlotte is haar aandeel in het initiatief heel spontaan gelopen. Haar moeder, Hilde Van Tigchelt, is een van de voortrekkers van vzw ’t Stokpaardje, en was mee op zoek naar nieuwe initiatieven voor de organisatie. Na even brainstormen kwam het idee voor de handgel bovendrijven.

De dames staken de handen dus uit de mouwen. “’t Stokpaardje was erg blij met dat aanbod, de sponsoring werd verdubbeld. Zo gezegd zo gedaan. Begin december zijn we er aan begonnen en konden we de eerste 100 flesjes al mee naar Hoogstraten brengen.”

Charlotte kan zich helemaal vinden in het doel van dit initiatief. “Handgel is net zoals mondmaskers de laatste maanden onontbeerlijk geworden in onze maatschappij. Toch blijft dit ergens wel een luxeproduct, al zijn er in som

Handgel is net zoals mondmaskers onontbeerlijk geworden

mige winkels wel wat goedkopere varianten te vinden. Een effectieve handgel vereist evenwel een bepaalde kwaliteit die de meest goedkope producten niet kunnen bieden. Aan kwaliteit hangt echter een prijskaartje dat niet iedereen zomaar kan betalen. Ik vind het daarom dus ook een supermooi initiatief om Hoogstraatse mensen die het minder breed hebben op deze manier te helpen!”

Aan kwaliteit hangt een prijskaartje

Nieuw project

Intussen werkt ’t Stokpaardje ook aan het zogenaamde menstruatie-armoede project. Onlangs verschenen in de pers de resultaten van een onderzoek bij meisjes en vrouwen over het tijdens de menstruatieperiode noodzakelijke hygiënisch materiaal. Hieruit bleek dat een groot deel van mensen in kansarmoede zich de aanschaf hiervan niet of amper kunnen veroorloven.

’t Stokpaardje wil daarom in samenwerking met ‘t Ver-Zet-je deze hulpmiddelen gratis aanbieden en zoekt hiervoor nog medewerking in de vorm van sponsoring. Wie hierover vragen of suggesties heeft, kan terecht op het e-mailadres: info@stokpaardje-vzw.be of vindt de nodige informatie op de facebookpagina van vzw Stokpaardje. Sponsoring kan op het rekeningnummer BE19 0689 0111 8812. (jh)

“Ik was direct enthousiast,” zegt Charlotte, “ik heb dan ook direct een aantal vrienden en vriendinnen gecontacteerd. Met succes, want zij doneerden al snel handgel die zij op overschot hadden. Ook in de familie vond ik gehoor. Mijn tante heeft zelf een apotheek in Lille en was direct bereid om een sponsoring te voorzien. Zij wilde voor 50 zelfbereide handgelletjes zorgen. Met mijn achtergrond als farmaciestudente en mijn kleine ervaring in het labo, leek het mij enorm leuk om daarbij te assisteren.”

Sterkstokers sprong mee op de kar van ’t Stokpaardje en leverde handgel aan ‘t Ver-Zet-je.

Met hulp van Jana (midden) en Annick Coppens (r) maken Charlotte (l) en haar vriendinnen 100 flesjes handgel voor ‘t Ver-Zet-je.

Strijdersgin voor het goede doel

HOOGSTRATEN - Stichting De Kleine Strijders uit Hoogstraten heeft een eigen gin gelanceerd, samen met Sterkstokers van Thomas Cuyvers uit Sint-Lenaarts. De opbrengst van deze ‘Strijdersgin’gaat volledig naar de werking van de stichting die zich inzet om het ziekenhuisverblijf van kinderen in AZ Turnhout en AZ Klina in Brasschaat te veraangenamen.

Overwinnen

Stichting De Kleine Strijders is opgericht eind 2018 door Joyce De Sager en Toon Verheijen uit Hoogstraten. In 2016 werden ze de gelukkige ouders van een tweeling, Maartje en Lise. Maar snel na de geboorte bleek er bij Maartje een erg complex hartprobleem te zijn, zodat ze al tijdens haar eerste levensjaar verschillende openhartoperaties en andere ingrepen moest ondergaan. Maandenlang lag ze in een coma en streed ze om te overleven.

Het was een periode waarin de ouders heel veel tijd apart doorbrachten, de ene thuis bij Lise en de andere in Leuven bij Maartje. Ze namen zich toen al voor om iets te doen voor zieke kinderen in het ziekenhuis en hun ouders. Gelukkig kwam het goed met hun eigen dochter. Nadien startten zij Stichting De Kleine Strijders. In naam van Maartje en Lise, maar ook in naam van alle kleine strijders die in het ziekenhuis een ziekte moeten overwinnen.

Steun

De voorbije twee jaar kon de stichting op zeer veel steun rekenen van verenigingen, organisaties, bedrijven die iets organiseerden of gewoon een donatie deden. Met de centen kon de stichting haar doel verwezenlijken: elke dag opnieuw zieke kinderen in de ziekenhuizen van Turnhout en Brasschaat een spelletjespakket overhandigen om de ziekenhuistijd te verdrijven en met beozkende broers of zusjes te spelen. Voor de ouders voorzien Joyce en Toon ook altijd een verzorgingsset. Al meermaals kregen de initiatiefnemers hartverwarmende foto’s en berichten van ouders hoe blij ze wel niet waren met die attenties.

Tijdens de aankomende kerstperiode voorzien ze voor de kindjes nog een extra cadeautje. Op jaarbasis gaat het al snel om enkele duizenden geschenkpakketten en evenveel verzorgingssets. Daarvoor zijn natuurlijk centen nodig. Helaas had ook corona voor De Kleine Strijders voor gevolg dat de inkomsten nagenoeg allemaal weg vielen.

“Links en rechts kwamen er nog wel wat steunbedragen binnen, waarvoor we enorm dankbaar zijn”, zeggen Joyce De Sager en Toon Verheijen. “Maar het was onvoldoende om de werking te blijven garanderen in de toekomst. En toen kwam Thomas Cuyvers van Sterkstokers met het voorstel om samen met hem een unieke gin te lanceren. Een aanbod dat we maar al te graag aanvaardden. Volledig coronaproof stelde men een unieke gin samen. Enkele van de ingrediënten zijn tijm, viooltjes, aardbei en hop. Daarnaast nog enkele ingrediënten die we uiteraard geheim houden”, lachen Joyce en Toon. “De naam was snel gekozen: Strijdersgin.”

Bestellen

De verkoop loopt ondertussen al redelijk vlot. Heel wat sympathisanten bestelden al één of meerdere flessen. “Door het succes hebben we beslist - in samenspraak met Thomas Cuyvers van Sterkstokers - om er een blijvend iets van te maken”, vertellen Joyce en Toon. “Bestellen kan dus nog altijd, hoe meer hoe liever uiteraard. Nogmaals: de volledige opbrengst van deze Strijdersgin gaat naar de stichting. Elke euro zal besteed worden aan het veraangenamen van het ziekenhuisverblijf van zieke kinderen, de ouders en de eventuele broertjes en zusjes. Zodat elk kind, kind kan zijn. Dat blijft onverminderd onze slagzin.”

Heel wat handelszaken sprongen ondertussen al mee op de kar. Wat Hoogstraten betreft zijn dat voorlopig de Delhaize, Bierparadijs in Meer en Taeymans Coffee in Minderhout. Ook verschillende horecazaken hebben al aangeboden dat ze de Strijdersgin op de kaart willen zetten als ze hun zaak weer mogen openen.

Bestellen kan via de facebookpagina Stichting De Kleine Strijders, via de website www.strijdersgin.be of via whatsapp op 0477/93.53.69 (Toon Verheijen). Meer info over de stichting vind je op www.dekleinestrijders.be. Meer info over de gin op www.strijdersgin.be. (fh)

Toon Verheijen en Thomas Cuyvers stellen hun gin voor.

De begijnhofkerk in de steigers

HOOGSTRATEN - Op 16 november startten de restauratiewerken van het dak en (in mindere mate) de gevels van de begijnhofkerk. Opdrachtgever is de stad Hoogstraten. De firma Renotec, die ook de Sint-Katharinakerk restaureert, voert de werken uit voor een bedrag van 986.637 euro. De Vlaamse overheid kent een subsidie toe van 635.685 euro. Het eigen aandeel van 350.950 voor de helft voor rekening van de kerkfabriek en voor de andere helft voor de stad.

Nefast

De werken hebben voor meer dan 80% betrekking op de restauratie en herstellingswerken van het dak en het torentje van de kerk. Bij de restauratie in de jaren ‘90 nam men de beslissing om de bestaande leien zo veel als mogelijk te behouden, ook al waren die toen al sterk verweerd. Volgens het lastenkohier mocht de aannemer toen zelf beslissen hoeveel en welke leien er vervangen moesten worden.

Nu 25 jaar later zijn de gevolgen van die beslissing nefast voor het gebouw en kon de overheid niet anders dan een premie bij hoogdringendheid toekennen om erger (zoals ernstige schade aan het interieur) te voorkomen.

Het monumentale gebinte van de kerk wordt gerestaureerd, de gordingen en het houten onderdak zo goed als vervangen, en de leien worden allemaal vernieuwd. De werken moeten contractueel voor het einde van 2021 beëindigd zijn.

Voorbeeld

Op 10 oktober 1675 brachten twee hofmeesteressen samen met de pastoor een bezoek aan de kerk van het begijnhof van Lier. Daar lieten ze

zich inspireren en voor de bouw van hun kerk in Hoogstraten, die een kleinere kapel moest vervangen.

De barokke kerk werd uiteindelijk gebouwd tussen 1679 en 1687 naar een ontwerp van Libert Fabri, de meester van de metselaars. Om dit te kunnen financieren, werd de kerk in twee fasen uitgevoerd. Een eerste fase liep van 1679 tot 1682. In dat jaar werd aan de westzijde een voorlopige (voor)gevel aangebracht. Daardoor kon men het nieuwe gebedshuis in gebruik nemen en de kapel die er nog stond afbreken. In de zijgevel links, ter hoogte van het voorlaatste raam, kan men nog duidelijk zien waar de

wachtgevel gestaan heeft. Hopelijk blijft dat spoor ook na de restauratie nog zichtbaar.

Op 10 augustus 1687 werd de kerk gewijd door Mgr. Van Beughem ter ere van St.-Jan Evangelist en de H. Begga.

In het vieringtorentje hing aanvankelijk een klok uit 1460, die nog in de eerste kapel hing. In 1954 werd ze vervangen door een klok gegoten door Marcel Michiels uit Doornik. Op deze nieuwe klok staan de namen van de peter en meter: Josephus Van Dongen-Theeuwes en mevr. Alois Bruurs-Peeraer. De oude klok werd verkocht aan het jubelparkmuseum te Brussel. (fh)

‘nieuwe’ klok wordt uit het vieringtorentje gehaald. De werken moeten tegen eind 2021 beëindigd zijn.

De dakkapellen worden van het dak naar een plateau gebracht en vervolgens naar beneden.. Handiger om het dak en de dakkapel te restaureren.

Digitaal zingen voor het Rode Kruis

HOOGSTRATEN - Sinds 2014 zingt Koningin Marleen De Vrij met telkens wisselende koningen voor het goede doel. Dat is ook in 2021 niet anders, al is er noodgedwongen wel aan het format gesleuteld omdat ook dit coronaproof moeten verlopen. Koningen van dienst zijn Jurgen Taeymans, Arne Dondeyne en Philippe Thijs.

Door de slechte coronacijfers kan je immers niet zomaar centen ophalen in een periode waarin haast niemand meer cash bij de hand heeft. Bovendien is verstaanbaar zingen met een mondmasker op niet bepaald optimaal. En wat met de anderhalve meter afstand, of de oproep om nietessentiële verplaatsingen te beperken…?

Digitaal

Uiteindelijk werd duidelijk dat de geldbuidel voor een jaartje opgeborgen moet worden. In de plaats daarvan komt er een digitale inzameling in januari op de Facebookpagina ‘Drie Koningen zingen in Hoogstraten voor het goede doel’.

Om toch ook nog een beetje het contact met de gulle gevers te behouden zal het viertal een vaste plek in Hoogstraten uitkiezen waar ze op dinsdag 5 januari en zaterdag 9 januari 2021 met hart en ziel zullen zingen voor het Rode Kruis Hoogstraten. Met een livestream via webcam hoopt men digitale fans te overtuigen op de online inzameling te storten. Als de coronacijfers maar geen spelbreker zijn. (fh)

Vorig jaar ging de opbrengst naar De Kleine Strijders, dit jaar zingen de drie koningen en hun koningin voor Rode Kruis Hoogstraten.

Twee bijzondere vrouwen

HOOGSTRATEN - Maria Clotilda (May) Huybrechts, weduwe van Staf Mertens, is geboren te Hoogstraten op 24 september 1937 en is op donderdag 10 december 2020 in het AZ Turnhout, campus Sint-Elizabeth overleden, zo’n drie maanden na haar buurvrouw en vriendin Simone Michielsen. Zij woonden aan de Vrijheid (113-115), links en rechts van het Peperstraatje.

Simone Michielsen en May Huybrechts kenden elkaar al bijna hun hele leven; Simone woonde als kind vooraan in de Lindendreef en May woonde in het kasteel, samen met heer familie, want vader Huybrechts was daar directeur.

Dankzij

May en Simone doen ons ook spontaan denken aan de mannen waarmee ze getrouwd waren, want er waren veel overeenkomsten. Bij Staf Mertens denken we aan de vroegere Land- en Tuinbouwschool, aan de fotograaf, de muziekleraar van verschillende fanfares en harmonieën, de medeoprichter van de New Orleans Marckriver Jazzband en de stadsbeiaardier. Zoals we bij Jos Bruurs denken aan de muziekleraar, het Piuskoor, de muziekschool en aan de man achter het kerkorgel.

Beide mannen konden dit allemaal doen dankzij de twee bijzondere vrouwen die altijd klaar stonden om te helpen, niet alleen voor hun mannen, maar ook voor de verenigingen waar ze actief waren.

Dame

May, een echte Hoogstraatse dame, was misschien ook wel een van de laatste die een echte, eigen Hoogstraatse winkel had waar ze o.a. fototoestellen

en muziekinstrumenten verkocht. Heel haar leven had ze veel interesse voor taal en literatuur. Ze volgde vele jaren taallessen om haar Frans nog te verbeteren en ze bleef ook Spaans studeren - om die kennis te onderhouden nam ze een postabonnement op de weekendeditie van El Pais, de grootste Spaanse krant.

Als jonge vrouw heeft ze ook enkele jaren voor de klas gestaan, misschien is May Huybrechts ook wel altijd op de een of andere manier een goede schooljuffrouw met veel interesses gebleven… (js)

Simone en May

De stoep is er voor voetgangers

MEER - Al enige tijd waren er klachten over het gebrek aan plaats voor voetgangers op een gedeelte van de stoep in Meerdorp. Gezien het vele verkeer in de bocht kozen parkerende auto's voor een “veiliger” plek… op de stoep. Deze ongewenste toestand werd in de dorpsraad herhaaldelijk gemeld.

Met resultaat. De parkeerstroken zijn nu opgeruimd en vervangen door een plantvak en bredere stoep. Dat lijkt ons alleszins een moedige beslissing. Op de foto nog de oude situatie. Graag plaatsen we volgende keer, als het plantvak is aangeplant, een foto van hoe het er nu uitziet sinds het parkeerprobleem er eindelijk opgelost is. (ma)

Vergunning windmolens geweigerd

MEER - Hoogstraten is een wingebied voor windenergie. In Meer staan er ettelijke windmolens. Bij de zoektocht naar locaties was men blijkbaar van mening dat windmolens er nog wel bij zouden kunnen, waar er langs de snelweg al veel landschapsverstoring is. Ondertussen zijn we ze al een beetje gewend.

Maar aanvragen pal in de open ruimte dat is wat anders. Ook in de Oude Hei, het gebied tussen

Meerseweg en E-10 put lijkt men de schaarse open ruimten nog aan te willen snijden. Gelukkig werd het verzoek voor twee nieuwe windmolens afgewezen. Het bordje is duidelijk. Vergunning geweigerd. Geen windmolens in de Oude Hei. Geen verharding, geen bijkomende permanente toegangswegen, geen kabines geen nieuwe kabeltracés. De open ruimte wordt hier gelukkig nog een beetje gespaard. (ma)

KLJ-Meerle tapt een Mjeels Pierke

MEERLE - Het vermaledijde Coronavirus heeft zowat alle activiteiten van de Meerlese verenigingen in het honderd gestuurd, of erger nog, volledig lamgelegd. Ook traditionele activiteiten die georganiseerd worden met het oog op het spijzen van de kas zijn zowat helemaal geschrapt. Soms werden er kleinschaliger initiatieven opgezet, om de schade een beetje te beperken.

Ook het traditionele Mosselfeest van KLJ Meerle, dat in november aan zijn 38e editie toe zou zijn, werd node afgelast. Het was nochtans enorm populair bij de Meerlese inwoners. Hoewel deze afgelasting voor KLJ een flinke afknapper was, zijn ze niet bij de pakken blijven zitten.

Goudblond

Als alternatief komen ze op de proppen met de verkoop van een eigen biertje, 't Mjeels Pierke. Het is een authentiek goudblond speciaalbier waar een vleugje bitterheid doorschemert, lekker op elk uur van de dag…

De combinatie van de frisse, zoete toetsen en de verschillende soorten mout, water, hop en gist geven het een unieke, subtiele smaak.

Ze lieten er 1.500 liter van brouwen, kozen er een passend glas bij dat ze lieten bedrukken met hun KLJ-Logo. Het blijkt een schot in de roos, want op de dag dat we dit schrijven is al meer dan 1.000 liter verkocht. In geschenkverpakking met of zonder glas of in een doos van 24 flesjes. Als je nog wat van het lekker biertje wil bestellen: niet meer wachten zou ik zeggen. Santé! Wij klinken alvast op een beter jaar waarin ook het mosselfeest hopelijk weer een plek zal krijgen. (jaf)

KLJ-Leiding staat klaar om 't Mjeels Pierke aan huis te bestellen.

Sinterklaas aan het venster

MEERSEL-DREEF - Het werd een heel ander Sinterklaasfeest dan andere jaren, maar dat maakte het zeker niet minder leuk. De Sint mocht dit jaar niet in de school komen, dus bracht hij de kinderen gewoon een bezoek aan huis! 's Maandags had hij de kinderen nog een brief gestuurd met de vraag om hun huis zo mooi als mogelijk te versieren.

Op woensdag 2 december, de geplande datum voor het grote feest, deden de kinderen van 't Dreefke eerst een leuke QR pietenspeurtocht met natuurlijk een lekkere verrassing. Maar het grote moment van de dag was toch wel dat de Sint in de namiddag bij hun versierde huizen langs kwam om te zwaaien en een lekkere snoepzak aan de voordeur te leggen. Zelfs in deze bizarre tijd, brengt de Sint zo alleen maar vreugde en gezelligheid.

Het komt allemaal weer goed, volgend jaar weer een spetterend Sinterklaasfeest in ’t Dreefke! (JJ)

Fietspad Meersel-Hoogeind

MEERSEL-DREEF - De eerste bekendmaking van het openbaar onderzoek “Ontwerp van gemeentelijk rooilijnplan Hoogeind-Meersel” is een feit. Dit ontwerp, opgemaakt voor de aanleg van fietspaden langsheen deze gemeentewegen, werd voorlopig vastgesteld in de gemeenteraad van 26 oktober 2020 en heeft betrekking op de aangelande percelen. Het onderzoek liep van 30 november tot 29 december 2020, dus als u dit voor de eerste keer leest, bent u te laat om nog bezwaren in te dienen.

Deze bekendmaking gebeurt voorafgaandelijk aan de aanleg van twee enkelrichtingsfietspaden Hoogeind (kruispunt De Mosten) en het begin van de bebouwde kom Meersel. Eerst dienen de aangelande gronden verworven, zodat nutsvoorzieningen en grachten kunnen worden verplaatst, want de huidige wegdelen moeten worden verbreed.

Procedure

De hele rooilijnprocedure zou op 18 en 25 november ll. worden toegelicht aan de eigenaars wiens percelen worden beïnvloed door de nieuwe rooilijn en ook aan de dorpsraden van Meersel-Dreef en Meer, maar omwille van de wegens corona verstrengde gezondheidsmaatregelen ging dit helaas niet door.

Wie nog vragen heeft, kan contact opnemen met administratie.ruimte@hoogstraten.be of 03 340.19.10.

Wanneer de eerste spadesteek in de grond zal worden gestoken, dat weet ik ook niet. Maar na jaren van zagen en klagen door de dorpsraad van Meersel-Dreef, komt hopelijk nu alles in een stroomversnelling. (JJ)

Samen roeien tot…

MEERSEL-DREEF - Het moet gezegd, achter de corona-schermen van Ferm Meersel-Dreef, leeft een actief bestuur. Om de Dreveniers een hart onder de riem te steken, hebben zij een gedicht in het groot uitgeschreven en aan het Mariapark uitgehangen.

Waar het over gaat, moet ik u natuurlijk niet meer zeggen, dat kan u wel raden. De boodschap is in ieder geval duidelijk: zullen we … samen roeien tot ergens volgend jaar ? (JJ)

Gevaarlijk fietsen van Meersel naar De Mosten.

Berk in quarantaine

MEERSEL-DREEF - In Strijbeek werd deze herfst zomaar een boom door een patrouille van de politiezone Noorderkempen staande gehouden.

In de volksmond wordt deze boom ook wel eens met haar roepnaam “Berk” aangesproken, maar op haar identiteitskaart staat wel degelijk ‘Betula”, van het geslacht van bomen uit de berkenfamilie Betulaceae.

Onbevestigde bronnen vertellen dat de boom misschien wel wordt beticht van naaktlopen, want de boom zelf deed duidelijk aan sociale onthouding, dus dat laatste kon het niet zijn. Een andere misdaad is ons nog niet ter ore gekomen, of het moest een vluchtmisdrijf zijn, door ondertussen standvastig de schuld op een ander te steken terwijl zij zelf misschien aan de basis lag van het begane misdrijf. De glasscherven van de misdaad liggen nog in de berm als stille getuigen.

Afzetlint

Omdat de boom halsstarrig bleef zwijgen en ook niet geneigd was om mee te werken, zag de politie zich toch genoodzaakt de boom in een soort isolement te plaatsen door een afzetlint aan te brengen.

Wanneer de boom voor de rechter zal moeten komen en waarvan deze uiteindelijk zal worden beschuldigd, is bij het ter perse gaan nog niet geheel duidelijk. Vandaag verwarmt deze boom, samen met zijn soortgenoten, nog ons hart, maar later zal dat waarschijnlijk eerder onze voeten zijn.

Laat haar nog maar even boeten, deze “vrouwe van het woud” met haar witte bast, deze boom van het licht, wachtend op de nieuwe lente… (JJ)

Jacht op everzwijn

MEERSEL-DREEF - Op vraag van enkele grondeigenaars, door de aangebrachte vernielingen aan wei- en akkerland, hebben jagers jacht gemaakt op de everzwijnen die in de buurt ronddolen. Uiteindelijk is het gelukt om een keiler of beer, een mannelijk everzwijn, van 80 kg af te schieten. Een tweede everzwijn kon aan de jachtpartij ontkomen. Er duiken hier en daar wel meer wilde verhalen op in verband met het everzwijn, maar dit afgeschoten exemplaar bewijst wel degelijk de aanwezigheid van het everzwijn in onze contreien. (JJ)

Franciscaans doolhof

MEERSEL-DREEF - Het Franciscaans labyrint in het Mariapark werd de voorbije weken verder afgewerkt. Naast de plakkaatjes met diepgaande wandelvragen, werden er nu aanplantingen gedaan. De bloemen zullen in de volgende seizoenen een kleurenwaaier te voorschijn brengen die past bij de natuurelementen uit het Zonnelied

van Franciscus.

Tuiniers van dienst waren: Igor De Bliquy, Louis Peemen, Przemek Kryspin, Jan Geerts en Kenny Brack. De paters nodigen eenieder uit om dat te zien en mee te maken. Het Mariapark is alle dagen open en toegankelijk. (JJ)

Ontbijtactie van 't Dreefke

MEERSEL-DREEF - Naar goede jaarlijkse gewoonte organiseert 't Dreefke in februari een ontbijtactie. Alle contacten waren al gelegd en de sponsors hadden ook weer toegezegd, wat natuurlijk heel fijn is.

Helaas steekt ook hier corona een vervelende stok in de wielen. Zolang het code oranje is, mag de ontbijtactie niet op school doorgaan.

Uitstel mag deze keer geen afstel zijn, de actie is verplaatst naar begin mei, wanneer hopelijk weer meer activiteiten op school mogen plaats vinden. De definitieve datum wordt nog bekendgemaakt, te zijner tijd zal ook de nodige reclame in het dorp worden gemaakt.

Steuntje

De activiteit annuleren zelf, dat gebeurt niet, 't Dreefke kan het geld echt wel goed gebruiken voor de plattelandsklassen die eind mei worden gehouden. Vorig schooljaar ging het schoolfeest al niet door, de kerstmarkt werd geannuleerd... Zoals bij vele andere verenigingen en organisaties vielen er zo inkomsten weg.

De schoolkinderen mogen voorlopig niet huis aan huis gaan voor de verkoop. Binnen enkele weken volgt daarom een brief voor bestellingen in de brievenbus, waarna het geld aan de school kan worden bezorgd. Ook online bestellingen zijn mogelijk. Het is dit jaar anders dan anders, maar de leerkrachten en de ouderraad van 't Dreefke hopen van harte dat ze op de steun van velen mogen rekenen! (JJ)

Wensboom bracht licht in de kersttijd

MEERSEL-DREEF - Op het kerkplein bij de paters staat vanaf 13 december 2020 tot 15 januari 2021 een verlichte boom. Daarin kan je een doorschijnende kerstbal hangen met een zelf geschreven wens, eventueel zelfs een foto. Een wens voor jezelf of een wens voor iemand anders…

Sinds maart daagt een pittig virus ons stevig uit, al zijn we ondertussen al wat getraind om veilig met elkaar in verbinding te blijven. Nu de kersttijd eraan komt met zijn bijzondere dagen, blijven we fysiek beperkt in ons doen en laten. Door een wens in een verlichte boom te hangen konden we elkaar toch een beetje licht en warmte brengen.

Hoger

Kaartjes om iets op te schrijven en een kerstbal vond je vanaf 13 december achteraan in de kerk. Je kon de kerstbal zelf in de boom hangen of in de doos leggen die voorzien was achteraan in de kerk. Deze werden dan hoger in de wensboom gehangen.

Sommige creatievelingen maakten een eigen kaartje: een rond kaartje of ronde foto met middellijn van maximaal 9,3 cm. Een vierkant kaartje met hoogte en breedte van maximaal 7,2 cm kon ook. (JJ)

Papiercontainer niet rendabel meer

MEERSEL-DREEF - Fanfare voor Eer en Deugd is genoodzaakt om de organisatie van de papiercontainer op de parking van Koffiehuis Martens in de oude Markweg te beëindigen vanaf 15 januari 2021. Het bestaande contract liep op z’n einde, door de kelderende prijzen van oud papier is de plaatsing niet meer rendabel. Alleen lasten maar geen baten, dan gaat zelfs de papieren vlieger niet meer op.

Het begon in 2002 met het inzamelen van oud papier op Galder en Strijbeek (Nederland), en tegelijk kwam er ook een container op de Dreef, eerst op het Paterswiel-pleintje aan de frituur en later op de parking van Koffiehuis Martens.

De fanfare dankt al wie al die jaren papier en karton gedoneerd heeft, evenals natuurlijk de familie Martens waar de container het laatst kon staan. Zet dus voortaan uw gele container vanaf medio januari 2021 op tijd en stond aan de straatkant! (JJ)

AVOND OPLEIDINGSOLIDWORKS 3D-CAD

TEKENEN

AVOND OPLEIDINGSOLIDWORKS 3D-CAD TEKENEN

Te Hoogstraten

Te Hoogstraten

Duur van de opleiding is steeds 10 weken

Start AVOND Basistraining SolidWorks: 18 januari 2021

Deze opleiding is zowel toegankelijk voor professionelen als particulieren

Training @ 3DCadworks.be

Vrijwilligers verzorgen de opbouw van de wensboom.

’t Markenhof renoveert dank zij vrijwilligers

MINDERHOUT - “Elk nadeel heb zijn voordeel”, zegt Luc Herthogs, “dat gezegde van Johan Cruijff is ook hier van toepassing. Door de lockdown waren er geen activiteiten in de zaal en dat heeft ons pijn gedaan. Maar nu de zaal vrij lang niet gebruikt wordt, kregen we de tijd om ernstige renovatiewerken uit te voeren.”

Maar koken kost geld, veel geld zelfs eer een zaal is aangepast aan de noden van deze tijd. Als vzw een lening aangaan bleek onmogelijk omdat er te hoge borgen gevraagd werden, mede doordat de grond van de zaal geen eigendom is van vzw ’t Markenhof.

Maar de vzw kon wel een beroep doen op een zogenaamde winwinlening van PMV/z (de ParticipatieMaatschappij Vlaanderen voor Zelfstandigen). Daarnaast konden inwoners van Minderhout en sympathisanten een vrije gift doen. Ten slotte was er nog de publiciteitssponsoring.

Ventilatie

Het beschikbare geld wordt gebruikt voor vier pijlers, noodzakelijke en dringend uit te voeren werken.

Het eerste werk dat al werd gerealiseerd was de ventilatie en de verluchting van de zaal. Het gebouw was onvoldoende geïsoleerd. Men kon de zaal wel verwarmen, maar niet koelen of verfrissen. Dat is nu opgelost.

De warme lucht wordt weggezogen en via een filtersysteem komt er verse lucht binnen. Op het dak staat een afzuigmotor, langs een opening in

de muur achter het gordijn van het toneel wordt verse lucht naar binnen getrokken. Die verse lucht kan zo nodig ook lichtjes verwarmd worden.

Vloer

“Nu wordt de in 1965 gelegde en versleten originele vloer uitgebroken. Die wordt vervangen door een nieuwe vloer van 460 m². Er is ongeveer 60 kuub steenpuin verwijderd uit de zaal,” zegt Luc. “Dat is bijna 70 ton. Reken maar uit, dat zijn een massa kruiwagens. Een pluim voor onze ploeg vrijwilligers, die dat zware werk met respect voor alle coronaregels hebben uitgevoerd,” gaat hij verder.”

Hij prijst zich gelukkig: “Zo’n ploeg bekwame vrijwilligers vinden, is echt niet vanzelfsprekend. Nu de vloer weg is, maakt men van de gelegenheid gebruik om ook alle leidingen die onder de vloer liggen, zoals die van de centrale verwarming, te vervangen. In een volgende fase worden alle bestaande kasten, de keuken en de achterkeuken afgebroken en komt er een nieuwe keuken. En ten slotte wordt het dak met voldoende isolatie vernieuwd.”

Luc noemt niet graag namen, maar maakt een uitzondering voor enkele vrijwilligers die de renovatie dragen. Koen Pauwels coördineert het geheel, is de technisch verantwoordelijke, zorgt voor digitale ondersteuning en zet alles op plan. Voor de elektriciteit en loodgieterij kan men een beroep doen op Albert Van Bouwel en de ophanging van de ventilatie is in de handen van Dirk De Bie, Jef Brosens, Dave Janssens en Dirk Vermeiren.

Afbetalingsplan

Met de budgetten waarover men nu beschikt kan men al die werken uitvoeren. Voor de terugbetaling van de lening, waarop men 3,2 % interest betaalt, is een afbetalingsplan over een termijn van 10 jaar opgesteld.

“Als de activiteiten na de coronacrisis opnieuw opstarten en we opnieuw de inkomsten van 2019 halen, kunnen we die financiering vlot afbetalen. Binnen drie jaar maken we een evaluatie van de financiële toestand en willen we eventueel een bijkomende financiering aangaan om de grote zaal te verwarmen met een warmeluchtsysteem.”

Voor het zaalcomité is het zeer belangrijk om te winkelhieren. Ze werken dus met firma’s uit Minderhout of de iets ruimere regio. Voor de ventilatie kan men bij de firma EVB bij De Ster terecht. Voor de vloeren gaat men bij Vermonden - Dictus en de firma De Locht. Dirk Brosens zorgt voor de nieuwe kasten en keuken, de firma Van der Linden zal de dakwerken uitvoeren.

Het bestuur start gesprekken met installatiebedrijf Van Den Berg om de verwarmingsbron van het kleine gebouw te vervangen.

Voorzitter

Luc maakt zich sterk dat de werken vlot zullen verlopen en hoopt het resultaat zo vlug te kunnen tonen aan Piet De Bie, de voorzitter van het zaalcomité. Die kan om gezondheidsredenen niet aanwezig zijn. Maar dat wil dus zeker niet zeggen dat de anderen hem zouden vergeten... Tenslotte nog een oproep. Vzw 't Markenhof zoekt nog personen die willen instaan voor het poetsen van de zaal. Dat gebeurt op vrijdag en maandag overdag, en op zaterdagen en zondagen ’s morgens na elk feest. Ook reinigingsbedrijven kunnen via de website contact opnemen met de vzw. (fh)

Met dank aan de vrijwilligers die 100% coronaproof werken. V.l.n.r.: Jos Keustermans, Luc Herthogs, Chris De Bie, Alois Aerts, Fons Aerts, Johan Bastiaansen, Herman Goetschalckx, Jacq Vermeiren, Guy Keustermans en Karel Jacobs. Danny Michielsen en Julia Jespers ontbreken op de foto.

Twee kerstallen in Minderhout

MINDERHOUT - Al enkele jaren kan men in Minderhout twee kerstallen bewonderen. De leden van de Landelijk gilde poseren op de eerste foto fier bij hun kerststal op de speelplaats van de school, terwijl er bij de kerk (tweede foto) nog gewerkt wordt aan de twee jaar geleden vernieuwde stal. (fh)

Griezelend door Minderhout

MINDERHOUT - In februari is er normaal de KWB Zaklampenzoektocht bij de Smurfen in de Blauwbossen. In goed overleg met de Grote Smurf werd besloten om deze een jaartje over te slaan in de hoop dat die in 2022 weer zal kunnen plaats vinden. Maar KWB zorgt voor een prima alternatief in de vorm een griezelwandelocht.

Dit alternatief ligt iets dichter bij huis en kan veilig wat betreft corona. Het is een individuele wandeltocht van iets meer dan drie kilometer met start is bij de kapel aan de Kapeldreef. Met behulp van een plannetje loop je met je gezin een route, waarbij je borden met een QR-code vindt. Scan de code en je hoort een gedeelte van een griezelverhaal. Dit werd speciaal geschreven door auteur An Neven en ingesproken door muzikant en stemacteur Bent Van Looy.

Twee versies

Je kan kiezen voor een tocht voor kinderen onder de 10 jaar en een voor wie ouder is. Beide verhalen luisteren kan natuurlijk ook. Op het einde van de wandeling heb je telkens het hele verhaal gehoord. De borden staan dag en nacht langs de route, je kan dus zelf het beste tijdstip bepalen. Probeer wel in je eigen bubbel te blijven en voorkom groepsvorming onderweg.

Wandelen kan vanaf vrijdag 12 februari tot en met zondag 21 februari. Vanaf 10 februari vind je een en ander al op de website www.kwbmin derhout.be.

Deelname is gratis. Voor de eerste 100 kinderen is er een lekkere snoepzak in de aanbieding. Onderweg krijg je te zien hoe je daarvoor in aanmerking kan komen.

Lekker griezelen dus, van 12 tot 21 februari 2021, vertrek naar keuze aan de kapel in de Kapeldreef. (fh)

Kerstsfeer

MINDERHOUT - Ondanks alle coronabeperkingen doet een van de bewoners van de Venhoef er alles aan om er een groot(s) kerstfeest van te maken. (fh)

Participatieproject over de toekomst van Wortel digitaal afgerond

Laat ons dorp vooral een dorp blijven!

WORTEL - Wat op 23 april een feestelijk ‘dorpsgesprek’ moest worden, als einde van een zoektocht naar de toekomst van Wortel, werd door corona, een op 19 oktober livestream uitgezonden bespreking van de resultaten ervan. De kijker thuis kon via chatberichten zijn mening kenbaar maken. Daarmee is het werk van AR-TUR, het centrum voor architectuur, stedelijkheid en landschap in de Kempen, bijna afgerond. Nu is het aan het stadsbestuur om samen met de inwoners van Wortel, zoveel mogelijk van de voorstellen en ideeën verder uit te werken en waar mogelijk uit te voeren.

Het was geen sinecure om vanuit een geïmproviseerde studio in het stadhuis een livestream te verzorgen waaraan afwisselend elf sprekers live en zeven andere online deelnamen. Op enkele technische moeilijkheden in het begin van de avond, liep alles echter naar wens.

Edith Wouters, artistiek leider van AR-TUR, kon zo de kijkers thuis welkom heten. Dat deed ze samen met burgemeester Marc Van Aperen en met Dirk Vanhaute, die toelichting gaf bij het traject dat een groep inwoners van Wortel samen aflegden.

Een open oproep

“Alles begon met een open oproep aan de inwoners van Wortel om mee te werken”, bracht Dirk Vanhaute in herinnering, “op zich een goed idee omdat men dan niemand uitsluit, ook al is er het risico dat er zich maar een beperkt en select groepje aandient. Dat was gelukkig niet zo. In tegendeel. Het werd een zeer divers samengestelde groep van een 45-tal inwoners, die als ‘ambassadeurs’ van Wortel mee dachten over de toekomst van het dorp. Een toekomst die ontstaat uit maatschappelijke noden, die vaak ook een ruimtelijke component hebben.”

Het traject startte op 18 januari 2020, dus nog in de pre-coronatijd, en kreeg omwille van de pan-

demie pas een vervolg op 1 oktober. De eerste sessie begon met een wandeling door het dorp, gevold door een brainstorming over de sterke punten, de zwaktes, de mogelijkheden en de bedreigingen in het dorp.

AR-TUR distilleerde daaruit vier krachtlijnen, die op 1 oktober in evenveel werkgroepen besproken en uitgediept werden: ‘pleinen als hart van het dorp’, ‘Wortel verbonden met zijn omgeving’, ‘samen naar het dorp van de toekomst’ en tenslotte ‘de beeldkwaliteit of het dorpse karakter’.

Meer speelruimte

Mie Swaenen formuleerde de ambities die de werkgroep rond de ‘pleinen in het dorp’ noteerde. “Zowel de Boomkens als het Vagebondplein worden vandaag op de eerste plaats gebruikt als parking. We stellen voor om van de Boomkens een echt dorpsplein te maken. Een speelplein dat aansluit bij de functie die het Slot zal krijgen en waar nog plaats is voor kort parkeren aan de kant van Worteldorp. Dat voorstel is vrij eenvoudig uit te voeren door de weg direct voor het Slot af te sluiten voor verkeer.

Op het Vagebondplein wil men naast parking, meer groen en dat eventueel in combinatie met water. Men stelt ook voor om de inrichting van

het Vagebondplein in een groter geheel te bekijken. De werkgroep stelt voor om de zone van het monument tot de kapelanie en verder tot en met de omgeving van de parochiezaal bij het plein te betrekken.

Het verlies aan parkeerplaatsen kan men eventueel compenseren door langparkeerders te verwijzen naar de parking van KVNA Wortel. Uit reacties vanuit de huiskamers blijkt dat een meerderheid zich aansluit bij de aanpassing van beide pleinen, ook al ziet men in het gebruik van de parking bij het voetbalveld geen volwaardig alternatief.

Schepen Faye Van Impe staat principieel achter de visie op beide pleinen. “Uiteraard vraagt de realisatie van dergelijke projecten tijd, al kan de weg voor het Slot op kortere termijn verkeersvrij gemaakt worden.” Ze verwijst verder naar een globaal mobiliteitsplan en naar het feit dat er ook in Wortel schoolstraten komen, zoals die er ook in Hoogstraten en Meer zijn.

Op dit moment wordt met de ouderraad besproken in hoeverre het haalbaar is om een meer publiek karakter te geven aan de speelplaats van de school, achter het huidige KLJ lokaal.

Omringd door groen

Wim Brosens spreekt als vertegenwoordiger van de werkgroep ‘Wortel in zijn omgeving’. Hij stelt vast dat Wortel eerder klein is, en gelukkig niet door lintbebouwing verbonden is met andere woonkernen.

“Het is een dorp omgeven door groen”, zegt Wim en verwijst daarbij naar de kolonie en de markvallei. “Door de bescherming als landschap is het behoud van de kolonie verzekerd. De ligging op een hoogte bij de markvallei is uniek in de Kempen. Die vallei moet vanuit het dorp zichtbaar blijven én toegankelijk gemaakt worden.”

Verder pleit de werkgroep voor verkeersremmers, als een soort inkompoort aan beide zijden van de dorpskern. Om meer plaats te maken voor de zwakke weggebruiker stelt de groep voor om in enkele straten eenrichtingsverkeer in te voeren, zoals de Sint-Janstraat en de Pastor-

Tom Brosens, voorzitter van de dorpsraad en burgemeester Marc Van Aperen bespreken hoe men verder wil werken met de aanbevelingen die geformuleerd werden.

WORTEL

ijstraat, waardoor ook de schoolomgeving veiliger zal worden.

Thijs De Backker en Carolien Verhoeven sluiten aan met een online verbinding. Zij bekijken de omgeving als ouders van schoolgaande kinderen. Thijs pleit voor suggestiestroken of meer ruimte voor de kinderen in de straten bij de scholen. Ook hij pleit om het Vagebondplein uit te breiden en eventueel de gevaarlijk scherpe bocht bij het monument, richting Poeleinde te verleggen. De werkgroep vraagt ook om het verkeer langs de Beukendreef en de Grote plaats te ontmoedigen door verkeersremmers aan te brengen. Tenslotte wijst hij ook op de slechte staat van de weg naar het voetbalveld.

Caroline neemt het op voor trage wegen, niet enkel zoals als ontsluiting van de markvallei, maar ook op andere plaatsen in het dorp. Trage wegen zijn veilige verbindingen voor fietsers en voetgangers en zorgen bovendien voor doorkijk naar de groene omgeving. Ook zij pleit voor liefst groene ‘inkompoorten’ aan beide zijden van het dorp.

Markbeleving

Ook schepen Piet Van Bavel sluit digitaal aan. Hij benadrukt dat Wortel niet alleen een mooie dorpskern heeft, maar ook een uniek buitengebied. Wat dat betreft heeft hij goed nieuws. “Er wordt gewerkt aan ruilverkavelingen met uitvoering in verschillende fasen vanaf 2023,” begint hij. “Die hebben niet enkel tot doel om de landbouw efficiënter te maken, maar bieden ook kansen op het vlak van milieu en toerisme. Wortel heeft een enorm mooie markvallei, maar er is weinig ‘Markbeleving’. In die ruilverkaveling worden meer dan 10 km wandelwegen opgenomen. Wandelwegen langs de Mark van de Klinket tot in Bolk met verbindingen naar de dorpskern.” En als trainer van KVNA Wortel ziet hij die meteen ook als “ideale wegen om de voetballers van Wortel eens goed af te brakken”.

Aansluitend doet schepen Roger Van Aperen het verhaal van de ontwikkelingen in Wortel-kolonie. Deze materie hebben wij al uitvoerig belicht in november 2020 (DHM nr 419).

Dorpsontmoetingen

Namens de werkgroep ‘Dorp van de toekomst’ voerde Gaston Opdekamp het woord. De aandacht van deze werkgroep ging naar de manier waarop het dorp leeft. Alhoewel er in Wortel nog een aantal noodzakelijke winkels en ontmoetingsplaatsen zijn, komen deze toch onder druk te staan. Zo is er niet langer een huisdokter, recent sloot ook het bankkantoor.

Wortel wil een dynamisch en duurzaam leven behouden. Een eerste ambitie heeft te maken met het functioneel invullen van infrastuur in het dorp, er zijn een aantal ruimtes en gebouwen die het dorp schragen: de reeds genoemde pleinen, het Slot, het KLJ lokaal, de Bib enz. De groep stelt voor om een aantal inwoners verder te laten

meedenken over de invulling en functie van de infrastructuur in de ruime zin.

Een tweede ambitie gaat over ‘mensen kennen en ontmoeten’. Mensen kennen elkaar in deze tijd steeds minder, ook in Wortel is dat zo. Een kennismakingsmoment met nieuwe inwoners is een eenvoudig te zetten stap. De ontwikkeling van een ‘dorpshuis’ is meer structureel. Het kan een centrum zijn waar alle mensen elkaar kunnen ontmoeten in combinatie met een lokaal dienstencentrum op maat van het dorp. Een eerste stap zou een leeshoek in de Bib kunnen zijn.

Een derde ambitie is ‘een dorp waar mensen voor elkaar zorgen’. Men zou een platform kunnen opzetten om beschikbare materialen en diensten aan elkaar kenbaar te maken. Ook kan worden gedacht aan het stimuleren van nieuwe woonvormen waar mensen zo lang mogelijk in hun vertrouwde omgeving kunnen blijven wonen, liefst over generaties heen.

Puzzelstukjes

Tom Brosens, de voorzitter van de dorpsraad, benadrukt het belang van een dorpshuis, al mag dat geen concurrentie zijn voor de bestaande horecazaken of de parochiezaal. Indien de stad nieuwkomers in Wortel ontvangt, kan dit best georganiseerd worden in samenwerking met inwoners van Wortel zelf, die beter dan wie ook het dorp en het verenigingsleven kennen en kunnen voorstellen.

Hij haalt ook deelmobiliteit aan, waarbij wagens door meer dan een persoon of gezin gebruikt worden. Zo’n initiatief bestaat al in enkele andere Kempense gemeenten en kan ook perfect in Wortel. Het initiatief kan uitgaan van de stad, maar eventueel ook vanuit de plaatselijke bevolking zelf.

Arnold Wittenberg laat weten dat het stadsbestuur zonder voorbehoud wil meedenken. Hij verwijst niet enkel naar een groot project zoals de site bij het Slot, maar ook naar kleinere zaken voor en door de mensen van Wortel. “Een kof-

fiekrant in de Bib kan de nood aan een dorpshuis in Wortel bloot leggen. Het zal in Wortel anders zijn dan de dienstencentra in Meerle en Meer, die nu vorm krijgen omdat de noden in Wortel wellicht anders zijn. Zo’n initiatief moet organisch groeien vanuit de inwoners, de uiteindelijke gebruikers.”

Over de omgeving van het Slot verduidelijkt Faye Van Impe als schepen van jeugd dat op de door de stad aangekochte eigendom wordt gezocht naar mogelijkheden voor het Slot en de KLJ. “We denken aan een jeugdsite waar verschillende functies samen komen. Het gebouw waar de KLJ nu zit, kan dan op termijn gebruikt worden als dorpshuis met ruime functies zoals kinderopvang enz. Functies die uiteraard niet in concurrentie mogen gaan met die van de parochiezaal. Je moet het geheel zien als puzzel, waarvan je de plaats van de stukjes kent en die men stelselmatig op hun plaats legt.”

Kleinschalig

De vierde groep werkte rond de ruimtelijke aspecten van het dorp, kortom hoe we in Wortel willen en kunnen bouwen. Wim Van Bergen: “De eerste ambitie van deze werkgroep is het behoud van het dorpse en authentieke karakter. Dat aspect, die vraag liep als een rode draad door elke sessie en in elke werkgroep.”

Als tweede ambitie werd de vraag gesteld om alleen nog ontwikkelingen op schaal en volume van het dorp toe te laten. De werkgroep bepleit hiertoe de opmaak van een masterplan. De derde ambitie was eenvoudig en duidelijk. De deelnemers willen van Wortel het groenste dorp van de ruime regio maken, zo verwees men ook hier naar de markvallei die vanuit het dorp zichtbaar moet blijven.

Frans Horsten verwees naar de bestaande kleinschalige bebouwing en het vrij open stedenbouwkundig karakter van het dorp. Dat open karakter dankt Wortel aan de aanwezigheid van een groot aantal voortuinen, zowel in de dorpskern als langs de wegen daar naartoe. “Wortel

Edith Wouters, Dirk Vanhaute en Stefaan Voet bespreken de aanbevelingen van de vier werkgroepen.

telt naast de drie als monument beschermde gebouwen, maar liefst 16 panden die opgenomen zijn in de ‘Vastgestelde lijst van bouwkundig erfgoed’. Dat zijn beeldbepalende gebouwen, waarvan men het uitzicht en vooral het volume moet behouden. Wij stellen voor om, vertrekkend van deze gebouwen, een volumestudie van of voor de dorpskern te maken. Dat kan een vrij eenvoudige opdracht zijn, waardoor eigenaars van gebouwen meteen ook weten wat mag en wat niet kan.”

Dorpsregisseur

Tom Verschueren zag in zulke volumestudie een ontwerpend onderzoek. Als architect heeft hij ervaring met dergelijke studies, die de volumes en het materiaalgebruik van bebouwing en van hun omgeving vastleggen. “Wortel is een dorp met veel opportuniteiten, we moeten het dorp niet bevriezen, maar hebben de plicht om het karakter te behouden of te verbeteren om het zo aan de volgende generaties over te dragen.” Hij gebruikte het woord ‘dorpsregisseur’, iemand die betrokken is bij de participatieprojecten en de opvolging die daaraan gegeven wordt. Er zijn inspirerende voorbeelden, zo werkt hijzelf als wijkregisseur voor een wijk in Gent.

Michel Jansen reageert kort op enkele zaken die aan bod kwamen. Inzake de mobiliteit denkt de schepen op de eerste plaats aan sensibilisering. Hij bepleit het STOP-principe, eerst stappen, dan trappen, vervolgens openbaar vervoer en pas daarna de auto. Hij herinnert ook aan de zogenaamde ‘mobiliteitstafels’, inspraakavonden die in elk dorp georganiseerd worden. In Wortel heeft dat inspraakmoment plaats op 15 december. Verder laat hij weten dat de stad werkt aan een ‘beleidsplan ruimte’ en belooft dat men bij de opmaak ervan rekening zal houden met de aanbevelingen die in de loop van de avond besproken werden.

Laaghangend fruit

Nadat de vier werkgroepen aan bod kwamen, nemen Dirk Vanhaute en Stefaan Voet plaats op het podium met de vraag om hun indrukken van de avond te delen.

Dirk Vanhaute noemt het geheel, de sessies en het dorpsgesprek bijzonder inspirerend. “Laat het dorp een dorp blijven,” zo vat hij het geheel samen. “De verliefdheid op het dorp spat ervan af. Het is ook belangrijk dat men het dorp niet wil bevriezen. Een dorp - en dus ook Wortel - verandert, en dat is goed ook, maar het is belangrijk om het karakter, het DNA van het dorp te bewaren. Hoe doe je dat dan? Men moet verder aan de slag met de vier pijlers die hier werden neergezet. Het zijn er maar vier, maar ze zijn enorm met elkaar verbonden, ze vormen een geheel.”

Dirk formuleert “een viertal voorstellen of vragen aan het bestuur:

- Laat ons samen, bestuur en ambassadeurs, de vier pijlers uitschrijven als een soort manifest om alles wat men aanreikte concreet te maken.

- Hoe moet het verder met de aanpak van een masterplan of een volumestudie? Kan en wil de stad daar concrete stappen in zetten?

- Neem nu geen belangrijke beslissingen. Wortel is een fragiel dorp, het is opletten dat men nu geen fouten maakt.

- En tenslotte: mogen de enthousiaste inwoners al een aantal zaken vastpakken?”

Redactieteam

Stefaan Voet volgt hem daarin, maar vraagt toch naar een kader. “Het heeft geen zin om verder te werken aan projecten waarvan het bestuur weet dat ze toch niet realiseerbaar zijn.” Hij pleit om samen met het bestuur een planning op te maken. Wat kan er korte termijn en waaraan werken we op lange termijn. Hij wil ‘het laaghangend fruit’ alvast plukken: “zaken zoals de koffiekrant, het onthaal van nieuwe inwoners, het afsluiten van weg voor het Slot enz.”

Beiden benadrukken dat het traject niet mag stilvallen. Zowel voor de zaken op korte als op lange termijn moet er een voortrekker zijn. Het woord stadsregisseur is in dat verband gevallen, maar dat kan in eerste instantie ook een redactieteam van de ambassadeurs zijn, een groep die aan de slag gaat met de bouwstenen die voorliggen.

Stefaan Voet waarschuwt daarbij voor het gevaar dat er gewerkt wordt op twee sporen. Hij maakt zelf deel van een groep die werkt rond de site van het Slot en is bang dat er daarnaast een tweede groep komt die gaat werken aan wat er vanavond aan bod kwam. Hij stelt voor om dat overleg te koppelen. “Maar vooral, laat dit proces niet eindigen met het eindverslag van AR-TUR. Het zou wel erg jammer zijn dat hun werk ergens in een kast verdwijnt!”

Een begin

Burgemeester Marc Van Aperen mag de avond afronden. Hij citeert uit de conclusies van een studie die in 2012 werd uitgevoerd en die hij in zijn kast mocht vinden: “Wortel is een klein dorp omringd door open ruimte, een uniek dorp met een concentratie aan erfgoed. Wortel moet een pittoresk dorp blijven en schaalvergroting en appartementen moet men weren.”

Wat hem nu het meest opviel, is het enthousiasme en de indruk dat de voorgestelde ideeën ook realiseerbaar zijn. “Ik heb heel veel uitdagingen gezien, ook in de chatberichten die ik volgde, maar nog veel meer kansen.” Hij benadrukt dat elke schepen reeds bevestigd heeft dat hij of zij met elk facet dat binnen zijn of haar bevoegdheid ligt aan de slag zal gaan in samenwerking met de ambassadeurs.

Uiteindelijk bleken meer dan 70 personen of gezinnen thuis de livestream gevolgd te hebben. Ook met deze door corona verplichte manier van werken heeft men in ieder geval een voor Wortel behoorlijk groot aantal inwoners kunnen bereiken. (fh)

Met een wandelweg langs de Mark en zicht op het hoger gelegen dorp kan dit beeld hersteld worden.

Acht sociale bouwgronden te koop

WORTEL - Het stadsbestuur verkoopt 8 sociale bouwgronden in de Ti Van Schellestraat, een zijstraat van Poeleinde. Alle geïnteresseerden kunnen zich inschrijven, maar moeten er rekening mee houden dat men bij de toewijzing rekening zal houden met een aantal voorwaarden en voorrangsregels.

Om in aanmerking te komen, moeten de kandidaten minimum 20 en maximum 45 jaar oud in het jaar van de loting. Ze mogen geen andere woning of bouwgrond bezitten in volle eigendom, noch als vruchtgebruiker. Ze mogen ook geen ander zakelijk recht (bv erfpacht) hebben op een ander bouwterrein of gebouw.

Voorrangsregels

Bij de toewijzing worden de volgende voorrangsregels in dalend belang in acht genomen: - inwoners of gewezen inwoner van Hoogstraten die laatste 15 jaar een periode van 12 jaar in Hoogstraten gewoond heeft;

- inwoner van Hoogstraten of gewezen inwoner van Hoogstraten die geen 12 jaar in Hoogstraten gewoond heeft;

- niet-inwoner van Hoogstraten.

Voor elk van deze categorieën worden telkens

In de Ti Van Schellestraat worden de sociale kavels 3, 4, 5, 6 en 18, 19, 20 en 21 verkocht.

60% van de bouwgronden toegewezen aan gezinnen met kinderen en 40% aan gezinnen zonder kinderen.

Inschrijven kan schriftelijk via Stadsbestuur Hoogstraten, dienst administratie ruimte, Vrij-

Grafmonument in ere hersteld

WORTEL - Het grafmonument van pater Jozef De Clerck werd door het stadbestuur in ere hersteld, nadat vandalen het zwaar beschadigden.

Jozef De Clerck wordt geboren te Wortel op 14 oktober 1894. In 1908 gaat hij naar het seminarie van Hoogstraten, waar hij een leidende rol speelt in het opflakkerend Vlaams idealisme. Hij wil priester worden en trekt naar Scheut waar zijn noviciaat eindigt in 1919. Op 8 september 1922 legt hij in Leuven de 'eeuwige geloften' af, op 30 september draagt hij in Wortel zijn eremis op.

Mongolië

In augustus 1925 neemt hij afscheid van zijn familie en zijn vrienden en vertrekt als missionais. De hele dorpsgemeenschap van Wortel doet hem uitgeleide naar Brussel, vanwaar het verder gaat naar Marseille, om daar aan boord te gaan van de D'Artagnan richting Singapore.

Op zijn 31ste verjaardag komt hij met enkele confraters aan in Tientsin, waar hij enkele maanden verblijft om Chinees te studeren vooraleer te vertrekken naar de hoofdparochie Kaokiaingtze (Mongolië) waar zijn missionarisleven begint. Na 4 jaar missionariswerk overlijdt Pater De Clerck te Nan-hao-ts'ien op 13 juni 1929, amper 35 jaar oud, aan de gevolgen van vlektyfus.

Hij werd begraven op het kerkhof van Wortel, onder een grafzerk naar een ontwerp van Pater Raskin. (fh)

heid 149, 2320 Hoogstraten of per mail (administratie.ruimte@hoogstraten.be) voor de aankoop van één van deze bouwgronden tijdens de periode van 18 januari tot en met19 februari 2021. (fh)

Viergeslacht met 94 jaar verschil

WORTEL - De familie Vermeiren heeft alle reden om te feesten. De 94jarige Frans Vermeiren werd de fiere overgrootvader van Rick Vermeiren, die ondertussen al drie maanden oud is. Samen met de 65-jarige Frans Vermeiren en de 37-jarige Wim Vermeiren vormen zij een indrukwekkend viergeslacht. (fh)

WORTEL - In de Beukendreef werden in een proefopstelling verkeersremmers geplaatst. De dorpsraad vroeg er die al jaren. Maar op de dag dat men het verkeer daadwerkelijk wil afremmen, gaan de digitale sluizen open: voor en tegen, zinvol of gevaarlijk… Iedereen heeft immers zijn waarheid en wil ook digitaal zijn gelijk halen. Wachten op een ernstige evaluatie en een bevraging is in onze digitale samenleving blijkbaar moeilijk. (fh)

Algemene Bouwwerken Ed Schrickx

Voorzitter Dominiek Van Den Bosch over werking en visie van zijn club

Vernieuwd HVV in sportpark Wereldakker

HOOGSTRATEN - Na 30 jaar voorzitterschap gaf Jan Michoel in september de fakkel door aan Dominiek Van Den Bosch. Maar daar blijft het niet bij: Ludo Maene en Jan Martens zijn eind vorig seizoen reeds gestopt, ook Fons Van den Broeck en Guy Fransen willen hun mandaat doorgeven. Wij spraken met de kersverse voorzitter over het grondig vernieuwde HVV, de ambities van de club, corona en sportpark Wereldakker.

Dominiek Van Den Bosch is 51 jaar, van opleiding opticien-optometrist. Hij is zaakvoerder in Hoogstraten van de optiek met zijn naam. Hij nam de zaak over van zijn vader Gerard.

Van jongsaf aan was Dominiek actief bij Hoogstraten VV. Op zijn zestiende was hij afgevaardigde bij verschillende jeugdploegen. Op zijn negentiende werd hij lid van het jeugdcomité. Vele jaren was hij voorzitter van datzelfde jeugdcomité. De laatste twee jaren was hij verantwoordelijk voor de algemene organisatie en het financiële beleid van de jeugd, samen met een post in de beheerraad. Als voorzitter van de jeugd was hij de ideale verbindingspersoon tussen de werking van de club en die van de jeugd. Stelselmatig nam hij bij de beheerraad meer en meer taken op zich. Zo was hij actief bij de socio-activiteiten.

Werking

Dominiek: “Eens moest het gebeuren, zulke vernieuwing en verjonging. Ik werd gevraagd om te proberen een nieuw bestuur samen te stellen

en tegelijk ook een nieuwe organisatiestructuur op te zetten. Die uitdaging stond me wel aan. Jan, Fons en Guy zouden gedurende de volgende twee seizoen aan boord blijven om de overgang te faciliteren.

We belegden een Algemene Vergadering waarop mensen werden uitgenodigd uit alle verschillende besturen, samen met mensen die mogelijk een bijdrage konden leveren. De visie van de club werd overlopen en de werking van de club verduidelijkt. Die bestaat uit verschillende cellen, de voornaamste daarvan zijn de cel sportief, financies, sponsoring, terreinen, kantine, kledij, wedstrijden, communicatie en de ethische commissie.

Per cel moet er iemand verantwoordelijk zijn voor de onderlinge coördinatie, iemand voor de uitvoering en iemand voor het financiële. Daarnaast zorgen het feestcomité en groep Antilliaanse feesten met hun werking voor belangrijke inkomsten om het randgebeuren en investeringen van het de club te financieren.

De opkomst op die algemene vergadering was goed en er werd nadien goed gevolg aangegeven, zodanig zelfs dat nu de meeste sleutelposities zijn ingevuld. Het financiële beleid, dat Guy Fransen deed, wordt overgenomen door Paul Roos. Patrick Van den Bogaert wordt de nieuwe Gerechtigd Correspondent. Hij neemt de taak over van Fons. Interne communicatie wordt een belangrijk werkpunt. Marc Van Gemert wordt hiervoor verantwoordelijk, hij zorgt ook voor de verslaggeving. Dat waren de posities die zeker eerst moesten worden ingevuld zodat we verder aan de slag konden.”

Missie

De missie en de visie van de club werden onder de loep genomen. “In onze missie staan algemene dingen. Hoogstraten V. V. is in eerste instantie een voetbalclub waar zowel volwassenen als jongeren, meisjes en jongens, hun favoriete sport kunnen beoefenen, maar ook een vereniging die mensen bij elkaar brengt en waar supporters leuke momenten beleven, onafhankelijk van winst of verlies.”

Van groot belang is de vernieuwde visie van de club. “Hieruit wil ik enkele puntjes halen. Met het eerste elftal willen we op het niveau van tweede Amateur blijven voetballen en dit met zoveel mogelijk spelers uit de eigen regio. We moeten dat wel kunnen blijven betalen.

We streven naar een hoogstaande jeugdopleiding, waarbij we getalenteerde spelers interprovinciaal voetbal kunnen aanbieden. Dat verhoogt de kans om de eigen talenten zo lang mogelijk aan ons te binden. We zoeken dan ook talentvolle jongeren uit de regio om hen, in samenspraak met hun club, een goede opleiding te geven. Wie na onze jeugdopleiding niet in aanmerking komt voor onze A-kern, dient bij voorkeur terug te stromen naar de oorspronkelijke club. Hun hogere opleiding zal hun oude club ten goede komen.

Voor jeugdspelers van onze club die elders een elite opleiding kunnen genieten, geldt dezelfde

Dominiek Van Den Bosch: “Eens moest het gebeuren, zulke vernieuwing en verjonging.”

SPORT

redenering. Als zij hogerop kunnen zullen wij hun grootste fan zijn, als het niet lukt dan hebben zij hoe dan ook een nog grotere kans om in ons eerste elftal te kunnen spelen. Het is onze doelstelling om ieder seizoen talentvolle jongeren, die er klaar voor zijn, op te nemen in onze A-kern. Ze zullen individueel begeleid worden met een persoonlijk ontwikkelings- en actieplan, om zo hopelijk tot een vaste waarde uit te groeien.

Met Antwerp is er een samenwerkingsakkoord

Met Antwerp werd een samenwerkingsakkoord afgesloten. De spelers die mogelijk ons niveau zullen overtreffen, kunnen ineens doorstromen naar Antwerp. Zij helpen ons door clinics te geven voor onze trainers in opleiding. Ze gaan onze spelers ook advies geven over voeding of zeg maar lifestyle in het algemeen.”

Cellen

Dominiek belicht ook kort de werking van enkele cellen. Over de sportieve cel luidt het: “De scouting van eigen spelers en eventuele nieuwe spelers was tot nu toe een taak die door Eric De Bie alleen werd gedaan. Hij wordt nu bijgestaan door Juri Meyvis, ex-speler, Ben Van Bael, exspeler en Rob Brosens, ex-speler en ex-trainer. Zij evalueren de kwaliteit van de spelers in de A-kern en kijken waar eventueel versterking nodig is.

Ben en Juri zullen ook de eigen jeugdspelers helpen bij de doorstroming naar het eerste elftal. Zij gaan ook de talenten in eigen jeugd scouten en bekijken welke spelers op korte of middellange termijn naar de A-kern kunnen doorgeschoven worden. Tenslotte moeten er spelers gescout worden van andere ploegen en beoordelen of deze voldoen aan de noden om onze ploeg

beter te maken.

In de cel Sponsoring heeft Stef Van Erck tot nu toe alles rond sponsoring helemaal alleen gedaan. Joris Mertens gaat dit mee trekken, hij stond al gedeeltelijk in voor de socio en dat ligt een beetje in het verlengde van deze taak. Zij kunnen ook rekenen op nieuwe krachten met Jan Van de Peer, Paul Goris en Wim Denhaene. Kathy Van Aperen gaat het administratief gedeelte doen van de socio, een taak die ikzelf eerder deed.”

Inzake de website en social media wil HVV mee met de tijdsgeest. “Patrick Van den Bogaert, Toon Roos, Stef Wuyts en Hans Vanderhallen zorgden al voor een goede berichtgeving. Jef Adams zal dit in de toekomst coördineren en de info vanuit het bestuur briefen. Ook het beheer van de databases van de club zal onder zijn verantwoordelijkheid vallen.”

Vrijwilligers

Een en ander brengt nog verschuivingen met zich mee. “Door mijn nieuw engagement ben ik inderdaad verplicht om de taken bij het jeugdcomité over te laten aan anderen. Ook daar hebben we al nieuwe mensen gevonden, zo zijn Hans Van Loon en Kurt Lemmens nieuwe krachten voor het jeugdbestuur. De anderen zijn Luc Strijbos, Jef Govers, Annick Goetschalckx en Toon Roos. Vicky Van Besauw is de administratieve coördinator. Zij zorgt voor aansluitingen, terreinbezetting, enz. Het jeugdcomité zoekt nog wel een nieuwe voorzitter.

We zoeken nog meer vrijwilligers

We zoeken overigens nog meer vrijwilligers. Wij hopen dat onze terreinverzorgers hun taken nog lang kunnen doen. Maar ook zij willen afbouwen, gezien hun leeftijd. We zoeken dus mensen om hun werk te verlichten of om stilaan hun

taken over te nemen. We zoeken ook nieuwe mensen om aanwezig te zijn op de trainingen met toezicht aan de kleedkamers voor en na de trainingen. De ballen moeten worden opgepompt, het materiaal moet klaarliggen, …”

Geen voetbal meer zou rampzalig zijn

Corona

Hoe ziet de nabije toekomst er uit nu corona opnieuw stokken in de wielen heeft gestoken? “De huidige situatie is dat, voor de competities die te maken hebben met stijgen en dalen, enkel de heenronde zal worden afgewerkt. Die ploegen zouden terug opstarten in het weekend van 14 februari 2021. Daar zijn we blij mee, want geen voetbal meer zou rampzalig zijn. Financieel is een halve competitie met publiek, en nog beter met een normale kantine en socio, de enige oplossing.

Bij de jeugd was er wat polarisatie. Tot aan het allerheiligenverlof werd er getraind. Toen de coronamaatregels verstrengden, hebben we beslist om het voetbal tijdelijk volledig stil te leggen. Op die beslissing kwamen heel uiteenlopende reacties. Er waren ouders en medewerkers die blij waren dat we de zaken doortastend aanpakten. Anderen reageerden dat we een overdreven beslissing namen, want het was toch toegelaten…

De gedwongen pauze heeft wel deugd gedaan, vooral voor diegenen die er elke avond stonden. Luc, Vicky en Rudy moesten constant alle ballen ontsmetten en rekening houden met de vele zaken die met corona te maken hebben. Ze moesten wedstrijden opnieuw inplannen, want bij de tegenstanders of bij onze eigen ploegen werden verschillende wedstrijden uitgesteld wegens coronabesmettingen. Het was voor hen een zeer moeilijke periode en zij verdienden deze rustperiode.

Jef Adams

Kathy Van Aperen

Marc Van Gemert

Hoe het er nu uitziet? Jeugdvoetbal zal nu in alle leeftijdscategorieën worden hervat in het weekend van 6 februari. Om de verplaatsingen tot een minimum te beperken wordt er zoveel mogelijk in reeksen van 6 gespeeld. We zijn benieuwd naar het protocol.

In de kantines mocht haast geen volk naar binnen. Financieel was dit een groot probleem. De opbrengst van de kantines is gedaald tot 20 procent. Mensen komen naar het voetbal voor de match, maar ook voor het sociale gebeuren na de match. Bij het eerste elftal is dit nog belangrijker. De sfeer bij de wedstrijden valt helemaal weg. Wanneer het tweede gedeelte van het seizoen moet worden gespeeld zonder dat de kantines open mogen, dan is het financieel rampzalig, zowel bij de jeugd als bij het eerste elftal.”

Wereldakker

Er zijn ambitieuze plannen voor een sportpark Wereldakker. Uiteraard is HVV daarbij betrokken. “Ik ben nog niet zo lang voorzitter en ben pas later bij de onderhandelingen gekomen. De stad had aan enkele bestuursleden de eerste plannen met een sporthal voor het spagaatje en

Jan Martens heeft een indeling uitgedacht waarbij er twee terreinen kunnen blijven, deze zal het dan ook worden. Door de komst van de piste en gymhal verliezen we weliswaar een veld, wat kan opgelost worden door een kunstgrasveld. Dit kan intensiever gebruikt worden en dus zowel voor wedstrijden als trainingen. Terwijl we vroeger het veld binnen de atletiekpiste niet gebruikten, gaan we nu ook alle terreinen gebruiken. Het veld binnen de nieuwe atletiekpiste wordt dus een wedstrijdveld. Voor de andere sporten is er meer en betere accommodatie.”

Overgangsjaren

een volwaardige atletiekpiste voorgesteld. Bij dat eerste voorstel zouden alle terreinen verlegd worden, hierdoor zouden we twee seizoenen niet kunnen voetballen.

“De volgende drie seizoenen zullen moeilijk worden, omdat we door de werkzaamheden altijd enkele velden kwijt zullen zijn. In januari begint men met de gymhal, die zal er staan in 2021. Door deze werken, waarvan de voorbereidingen al zijn begonnen, verliezen we een wedstrijdveld. Onze jongste voetballertjes zullen

daarom sommige wedstrijden op het A-veld mogen spelen.

Zijn we tevreden? We waren geen vragende partij, maar we wilden meewerken omdat de algemene sportmogelijkheden van Hoogstraten zouden verbeteren. Dit mag ons evenwel niets kosten en bovendien moeten wij de nodige velden behouden om onze wedstrijden en trainingen in te kunnen plannen.

We moeten nu dus oppervlakte inboeten, in dat opzicht was de vorige situatie voor ons beter en zelfs toen al hadden we met onze vele ploegen te weinig trainingsvelden. De werking zal er nu dus zeker niet gemakkelijker op worden. Ik hoop desondanks dat we later trots kunnen zijn dat we onze medewerking hebben verleend aan de verwezenlijking van Sportpark Wereldakker.” (rob)

Patrick Van den Bogaert

Paul Roos

Marc Van Gestel kijkt terug op het pechjaar van de aardbeiencross

“De koers is mijn leven”

De aardbeiencross was de pechvogel van het jaar, aldus de Zondagskrant eind november. Na een laatste succesvolle organisatie van de Superprestigewedstrijd op de geboortegrond van ‘De Hoogstraatse Spurters’ werd beslist om naar Merksplas te verhuizen. Eerst storm Ciara en nu pandemie Covid-19 bedierven de pret. Met voorzitter Marc Van Gestel blikten we aan de hand van krantenkoppen terug naar het voorbije pechjaar.

Moddercross

Marc Van Gestel is bezeten van de koers en leeft er voor. Veel aansporing had hij dan ook niet nodig, van zodra hij een krantenkop onder de ogen kreeg begon hij zijn monoloog. We begonnen in februari van 2020.

“Over die laatste cross in Hoogstraten waren we erg tevreden. Weet je, wij doen dit al 33 jaar en elk jaar wachtten we bang af op welke datum we mogen organiseren. Soms september, soms oktober, de data veranderden voortdurend. De superprestige werd destijds in dertien of veertien wedstrijden beslist met organisaties in Rome en Zarautz (Spanje) om er een paar te noemen. De internationale Wielerunie (UCI) zag daar zelf wel brood in en organiseerde vanaf 1983 een eigen internationaal regelmatigheidscriterium, de Wereldbeker veldrijden.

De Superprestige werd toen herleid tot acht crossen. Wij waren er altijd bij maar kregen telkens andere data. Meestal waren wij de laatste wedstrijd van het veldritseizoen. Eigenlijk was dat niet zo slecht. Alle andere klassementscros-

sen waren voorbij en bij ons konden de renners hun kampioenentruien tonen. Dat was het geval voor Mathieu Van Der Poel en Sanne Cant in Hoogstraten. Mathieu was net als in de vorige crossen onklopbaar in een incidentrijke wedstrijd. Toon Aerts werd tweede en Jens Adams tiende. Ook Sanne Cant breide een week na haar wereldtitel op ons modderig parcours een mooi vervolg aan haar seizoen.”

Verhuis

De Aardbeiencross kende zijn eerste editie in 1988. Sven Nys won nadien acht keer, Sanne Cant vijf keer. Tussen 1993 en 1997 behoorde de wedstrijd tot de GvA trofee. Sinds 1998 maakt de cross deel uit van de Superprestige veldrijden. “Mensen denken soms dat zo’n evenement heel rendabel is en dat we veel winst maken, maar dat is helemaal niet zo. Ik herinner me twee crossen aan de Blauwbossen, waar de weersomstandigheden slecht waren zodat we serieus ons broek scheurden. Maar wij willen als organisatie aan de top staan en altijd de toprenners aan de start krijgen. Zo zijn we ook altijd in de run gebleven.”

Maar niet langer in Hoogstraten dus. “Die overgang is goed verlopen, weinig gemerkt van eventuele kritiek. In Hoogstraten was de communicatie weliswaar niet vlot verlopen en was er wel wat verontwaardiging over. De gemeente Merksplas stond er onmiddellijk heel positief tegenover. De steunmaatregelen waren vergelijkbaar met die van Hoogstraten. Dan gaat het niet om financiële steun, wel zoals ook in Hoogstraten om veel logistieke steun.

We moesten in Merksplas wel met veel meer betrokken partijen rekening houden. Agentschap voor Natuur en Bos, Erfgoed Noorderkempen en de Vlaamse Landmaatschappij hadden allemaal hun regeltjes waar we ons helemaal aan gehouden hebben. Wanneer een takje moest verdwijnen, werd dit aangevraagd. Ook nadien wilde men niet dat er nieuwe paadjes zouden bijkomen en werden er dus op de bermen takken gelegd om dit te voorkomen.

Erfgoed wilde alles in zijn oorspronkelijke staat behouden, op de wei achter de kapel een parking inrichten werd verboden. Er was op het domein een stuk grond dat een boer huurde van de Vlaamse Landmaatschappij. We hadden een akkoord met die huurder maar er kwam telefoon dat dit niet zomaar kon. We moesten voor die weide 1500 euro huur betalen. Drie dagen na de cross kregen we dat geld terug op onze rekening. De wei zag er hetzelfde uit als tevoren.”

Gat in de boter

“We zijn in Merksplas met ons gat in de boter gevallen, dat is waar. We zijn er goed ontvangen, de omloop is fantastisch. In Hoogstraten aan de veiling was het einde verhaal. We hadden altijd heel goed kunnen samenwerken met de stad en met de directie van de veiling, maar er ging op korte termijn worden bijgebouwd en dan was er onvoldoende ruimte om de cross in te richten. Marc Van Aperen, die ik hierover belde, had begrip voor de situatie.

De Cees (Govers, nvdr), schepen van sport in Merksplas, wist onmiddellijk dat zijn gemeente honderd procent zeker zou meewerken. Het politieke landschap is er ook eenvoudiger dan in Hoogstraten. Hij kreeg gelijk.

In de vlakke Noorderkempen is het moeilijker

Marc Van Gestel © Photopress

“De minister van Binnenlandse Zaken was op de cross om ons een hart onder de riem te steken.”

© Photopress

om een mooie omloop uit te zetten dan in Namen bijvoorbeeld. In Merksplas biedt het parcours meer variatie dan in Hoogstraten met enkele kleine hoogteverschillen. Hellingen zoals in de Ardennen zijn er uiteraard niet. Volgens voormalig bondscoach veldrijden Rudy De Bie is het een heel natuurlijke omloop. Met uitzondering van enkele stukken is het ook een snel parcours.”

Afgelast

“Op de laatste vrijdag voor de cross werd op de zoveelste veiligheidsvergadering gewaarschuwd dat er heel veel wind ging komen. De burgemeester zat op dat moment in Italië. Hij zou de dag nadien terug naar huis komen. De brandweer stelde de vraag wie de cross zo nodig zou afgelasten. Ik antwoordde dat de burgemeester dat wel zou doen. Waarop zij antwoordden dat die moest doen wat zij adviseerden.

Op zaterdag werden er jeugdinitiaties georganiseerd. Alles verliep goed. Een honderdtal fietsertjes uit Merksplas hebben er aan deelgenomen. Op zondag zaten we opnieuw samen en de brandweer had een grote wagen opgesteld met heel veel volk. Ze waren er met meer dan twintig personen terwijl negen wel voldoende zou zijn. Wie hoort daar te zijn op dat moment? De burgemeester, de schepen van sport, de brandweer, iemand van waters en bossen en wij, dat zal het zo ongeveer zijn. Dit jaar werd trouwens beslist dat er maximum negen mensen aanwezig mogen zijn. Maar toen was daar dus veel te veel volk.

De brandweer meldde dat er windsnelheden waren voorspeld van 125 kilometer per uur. Er was inderdaad heel veel wind, het stormde, en de veiligheid primeert - begrijp me niet verkeerd. Maar er werd overdreven. Later bleken de

gemeten snelheden 90 kilometer per uur. De brandweer gaf negatief advies. De tenten waren bestand tegen 8 Beaufort. De tentenbouwer had speciaal nog bijkomende blokken aangebracht om extra te beveiligen. In principe zouden de tenten bestand zijn tegen 10 of zelfs 11 Beaufort. De burgemeester had het heel moeilijk, hij kon niet voor iedereen goed doen. Hij nam de beslissing om de wedstrijden te laten doorgaan en zou zelf ter plaatse blijven om eventueel toch nog te kunnen ingrijpen.

Tot daar liep alles zoals het moest lopen. Maar onze cross is een internationale wedstrijdorganisatie met als voorzitter mevrouw Conter. Zij overnachtte in Merksplas en ging ’s morgen samen met Rudy De Bie, die instaat voor de

technische controle, op inspectie op het terrein. De omloop werd goedgekeurd en de nieuwelingen gingen van start.

Op de Belgische Wielrijdersbond werd er ondertussen over en weer getelefoneerd. De heer Van Damme, voorzitter van de BWB - en niet die van de UCI - liet weten dat de cross wegens de weersomstandigheden niet mocht doorgaan. Hij lastte in afwezigheid een internationale wedstrijd af, terwijl mevrouw Conter wel aanwezig was. Dat kon ik niet begrijpen. Ik werd kwaad en ben het afgebold.”

Vrijwilligers als vips

Een wedstrijd die in laatste instantie wordt afgelast, is geen sinecure voor de organisatie. Niet alleen op sportief vlak, ook logistiek is er flink gewerkt om alles op poten te hebben. “Wat konden we doen? Zonder cross had al de rest ook geen zin. Het randgebeuren zorgt er eigenlijk voor dat we de cross kunnen bekostigen. Daar zaten we dan met al dat eten, de tent die we niet meer mochten gebruiken, enkel de kapel. We hebben dan beslist om al wie op het terrein aanwezig was, vips of geen vips, in de kapel binnen te laten en het eten dat voor handen was gratis aan te bieden. We hadden maaltijden van Vandersmissen Feestservice en hadden ook een barbecue georganiseerd.

Ondertussen kwamen de mensen toe, zij werden door politie en brandweer geweerd van het domein. Ook sponsors die niet eerder aanwezig waren, mochten niet meer binnen. Ik vind het nu nog altijd spijtig dat we hen niets hebben kunnen aanbieden. De burgemeester is tussenbeide gekomen om te zorgen dat de kapel toegankelijk bleef. Er waren toch een vijfhonderd mensen die wel hebben kunnen genieten van lekker eten en drinken.

Normaal was er in de kapel een vip-gebeuren,

© Gudok

ontbijt ‘s morgens ontbijt en na de cross kon er wat worden gedronken. Om 13 uur was er van de overheid, politie, rijkswacht en brandweer geen spoor meer. De grootste storm zou nochtans in de namiddag komen. Als het dan toch zo gevaarlijk was… De tent is in ieder geval mooi blijven staan. En dan nog dit: Toon, Thijs en vader Aerts zijn in de namiddag gewoon komen trainen op het parcours.”

Dat kost ons geld hé!

Alles op een rijtje

Ook een week later was er een stormvoorspelling. De cross in Hulst vond wel plaats. “Na storm Ciara werd de week nadien storm Dennis voorspeld. Er waaide zelfs een boom om op hun terrein, maar die cross in Hulst mocht wel doorgaan. Nog eens, en dat wil ik heel duidelijk stellen, de veiligheid primeert. Als organisator is het moeilijk te begrijpen en te verwerken. Het had anders gekund. We zouden de mensen nooit in gevaar gebracht hebben. Vandersmissen was aanwezig met eten voor 2000 mensen. Dat kost ons geld hé! Mijn eerste reactie was dat het gedaan was, dat we failliet waren. Ons levenswerk is eraan…”

De dag erna werd alles op een rijtje gezet. “We hadden het geluk dat we voor het eerst een gedeeltelijke verzekering hadden afgesloten. Ik ga al naar de cross van in de jaren tachtig, heel dikwijls twee keer per week en heb nog maar twee keer geweten dat er ene was afgelast. Wie zou er gedacht hebben dat dit nu in Merksplas zou voorvallen? Maar in ons bestuur waren er de laatste jaren enkele jonge mensen bijgekomen, Annick, Tinne en onze Kristof. Dank zij hen hadden we aan een verzekering gedacht. Dat was wel niet zo eenvoudig, want niet iedereen wil dit doen. Bij de eerste bank waar we aanklopten stootten we op een njet. Uiteindelijk vonden we iemand in het Antwerpse waar we een gedeeltelijke verzekering hebben kunnen afsluiten.

De tijden zijn ook veranderd. Onze eerste cross kostte destijds 100.000 Belgische franken. Nu kost onze organisatie enkele honderdduizenden euro’s. Dat komt omdat er zoveel vips aanwezig zijn. We waren evenwel altijd heel spaarzaam en konden in de loop der jaren wel wat opzij zetten. We werken altijd met vrijwilligers. Onze enige personeelsuitgaven waren een feestje voor al onze helpers en onze eigen renners, die nadien een centje kregen. Wim Lambrechts, met wie alles is begonnen, was de eerste. En nu zijn er Joeri Adams en Niels Koyen.”

Datum

“We hadden nog wat meer geluk. Twee derde van onze trouwe supporters toonde begrip voor onze situatie en vroeg zijn geld niet terug. Door ons spaarpotje, de verzekering en de reactie van onze sponsors konden we blijven bestaan! Ook

Twee derde van onze supporters vroeg zijn geld niet terug

de gemeente Merksplas wilde ons steunen en een benefiet organiseren. Minder was dat die wegens corona uiteindelijk niet kon doorgaan. Maar ook na alle tegenslag bleef iedereen heel gemotiveerd. We zouden er opnieuw invliegen, want de volgende cross was er al in november 2020.”

Eer het zover was, waren er strubbelingen over de voorziene datum. Drie crossen in de Superprestige kregen een nieuwe datum, Merksplas moest naar zondag 22 november verhuizen. “Normaal stond onze cross geprogrammeerd op zaterdag 21 november. Drie weken vooraf zaten we samen met Thomas Van der Spiegel van Flanders Classic in Ruddervoorde die ons vroeg om onze organisatie te verschuiven naar de zondag.

Hallo! Ik zei tegen Thomas dat dit niet kon. We hadden immers akkoorden met de eigenaars voor de zaterdag, niet voor de zondag. We hadden een aanvraag gedaan bij de gemeente voor zaterdag, niet voor zondag. Ik belde met Frank Wilrycx, die zei dat we zelf de beslissing moesten nemen, voor Merksplas was het goed. Afspraken moesten dus nog worden gewijzigd met brandweer, politie, rood-kruis. We hadden een covid-dokter, Dirk Van Dyck en dokter Opdekamp, zij moesten zich kunnen vrijmaken op zondag. Hanne Opdekamp heeft overigens haar werk gehad, want er was een renner gevallen en met een gebroken arm afgevoerd. De covid-dokter was verplicht volgens de protocollen. Was de kapel wel vrij op zondag? Mochten we gebruik maken van de brasserie, die meeneemgerechten maakten?

Al zulke dingen moesten opnieuw worden afgesproken voor de zondag en dat drie weken voor de voorziene datum. We hebben dan ons best gedaan, ook met het besef dat een wedstrijd op zondag meer uitstraling heeft dan op zaterdag. Er kijken veel meer mensen naar tv dan, wat goed is voor de sponsors. De wedstrijd in Koksijde was weggevallen, de tv-rechten zullen wel een rol hebben gespeeld om onze wedstrijd te willen verschuiven… Dat we er uiteindelijk in geslaagd zijn om alles in orde te krijgen, vind ik toch wel een flinke pluim op onze hoed!”

Corona

Maar na de afgelaste versie zou ook deze aardbeiencross door corona een heel speciale editie worden. “Gouverneur Cathy Berx nodigde op een bepaald moment alle burgemeesters van de Noorderkempen uit. De plaatselijke overheid, de burgemeester dus, zou mogen beslissen over het wel of niet toelaten, over het aantal toeschouwers, het aantal vips. Wij hadden uit eigen beweging een preventieadviseur aangesteld. Er werd gediscussieerd over 200 tot 400 vips en 1500 toeschouwers. 1500 mensen op het parcours van Merksplas die zie je amper lopen.

De regels werden alsmaar strenger en op een bepaald moment werd overwogen om helemaal niks te doen. Nog wat later kozen we ervoor om zonder publiek in te richten. Op het moment van de cross zelf was het ook voor het publiek verboden terrein. Wat volgde was geen benefiet, geen feestje voor onze vrijwilligers, dat vind ik nog het ergste en dus een cross zonder publiek. Corona was niet te verzekeren, want dat hebben we wel proberen te doen.

Twee jaar geleden werd de Superprestige overgenomen door Flanders Classic. We hadden met hen een vierjarig contract. Alle manches kregen de eerste jaren een financiële steun. Normaal

Michäel Vanthourenhout volgde Mathieu Van der Poel op als winnaar van de aardbeiencross. © Photopress

zouden we die financiële middelen gebruikt hebben om iets moois neer te zetten op het parcours, maar nu hebben we die gelden moeten gebruiken door het gebrek aan andere inkomsten. Er zijn de vergunningen en de verzekeringen bij UCI, de startgelden en het prijzengeld. De startgelden zijn nu minder hoog maar dat gaat toch nog over een serieus bedrag. Je moet geluid huren voor de omloop, containers, enz.

Alles is goed verlopen, we hebben alles coronaproof kunnen organiseren en zijn gezien de omstandigheden tevreden.”

Kleppers

Het debuut in de Kolonie van Merksplas was er een zonder kleppers als Wout van Aert, Mathieu Van der Poel en Tom Pidcock. “Die renners hadden we ook niet echt nodig. Het zou ons niets hebben opgeleverd nu. Onze cross is goed verlopen en we hadden een mooi podium met drie renners uit dezelfde ploeg.

Ik vond het een hele mooie geste van minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden om aanwezig te zijn op de cross. Zij kwam niet om te controleren maar om ons een hart onder de riem te steken.

Want veertien dagen voor de organisatie kregen we plots het bericht dat alles verstrengd werd. Zo moesten alle bedrijfskantines gesloten worden. Normaal zou iedereen zich moeten laten registreren in de kapel. Ook onze eigen mensen wilden we een tas koffie aanbieden of een teljoorke soep, de mensen moeten toch ook eten. Onze personeelsleden krijgen gewoonlijk sandwiches mee, maar nadat ze een hele dag in de kou of in de regen hadden gestaan, willen we hen nadien iets warm aanbieden. Dat mocht ineens niet meer.

Tussen half drie en drie uur was het serieus aan het gieten. We namen contact op met onze corona-adviseur maar die zei dat er niks aan te doen was. Op dat moment was het dan toch een geluk dat we in Merksplas zaten. Er is daar een grote open schuur die we helemaal coronaproof hebben kunnen inrichten met tafeltjes voor vier

personen, ver genoeg uit mekaar.

Enkel de mensen van de TV mochten we eten geven, maar dat moest allemaal apart gebeuren. We hebben afspraken gemaakt met de palethoeve. Zij hebben voor iedereen apart eten moeten bereiden. Voor ons eigen volk mocht het niet. Wat hebben we dan gedaan? Als de cross gedaan was hebben we de mensen naar huis gestuurd en als verrassing hebben we ze allemaal ne kleine kilo fricassee meegegeven. Ze konden dat thuis dan zelf opwarmen. Ze waren daar heel blij mee. Warm eten en nog een goei pint hier, dat kon dit jaar allemaal niet. Het is nog nooit gebeurd maar ’s avonds om half zeven was ik al terug thuis.”

‘s Avonds om half zeven al terug thuis, nooit gebeurd

Alles is anders

“Normaal zijn er 350 vrijwilligers op de cross, nu waren er nog 120. We moesten geen tenten zetten voor vips. We moesten geen eten voorzien voor de vips. We moesten daar ook geen medewerkers voor voorzien.

Voor de aanwezigen was die open schuur echt een geluk dat we die hadden. Onze mensen konden daar tussendoor een soepke komen eten en een koffieke komen drinken, allemaal volgens de coronaregels want we wilden geen fouten maken. Michel Wuyts heeft op TV nog complimenten gegeven over onze aanpak.

De supporters van Toon Aerts wilden komen zien naar de cross. Dat mocht natuurlijk niet. Daar hadden we iets op gevonden, we hebben die een job gegeven op de omloop zodat ze de wedstrijd toch mee live konden volgen. Die waren ook content.

Alles was anders dan andere jaren. De verzorgers mochten enkel in de vertrek- en aankomstzones komen. Ook voor de mekaniekers veranderde het protocol twee dagen voor de

koers. Er waren in elke reeks maximum 75 renners toegelaten. Elke renner heeft een verzorger en twee mekaniekers bij. De renners zorgen dus alleen al voor 600 man, zonder publiek.

Sommige renners mochten plots maar 1 mekanieker meebrengen. Dat liet men afhangen van hun ranking. Alleen de 30 besten mochten twee mekaniekers meebrengen. De fiets van de 31ste wordt minder vuil dan die van de 30ste, zeker? Dat moest allemaal worden gecontroleerd. Ik schatte dat er in totaal toch wel 1000 man aanwezig zou zijn en was bang dat het uiteindelijk toch nog helemaal zou worden afgelast.”

Handdoek

“Veel organisatoren zouden de handdoek hebben gegooid. Er vallen ook vele crossen weg en we moeten eerlijk bekennen dat wij het zonder Flanders Classic heel moeilijk zouden hebben gehad. Diegem, de grootste koers van België, en Loenhout hebben dit jaar niet ingericht.

Met Den Berk Délice en de Hollebeekhoeve hebben we er in Merksplas twee straffe sponsors bijgekregen. Hoogstraten en Merksplas zijn ook niet met mekaar te vergelijken. Ga in Merksplas maar eens kijken als het kermis is. De mensen daar zijn allemaal fan van de cross, zij gaan helemaal mee in ons verhaal en dat is nog lang niet ten einde. Maar als volgend jaar de cross doorgaat, zullen er zeker opnieuw veel Hoogstraatse supporters zijn en dan komen de spetsers allemaal naar buiten. Schrijf dit maar op: Volgend jaar zijn wij de cross met het grootste aantal toeschouwers!”

Volgend jaar hebben wij de meeste toeschouwers!

De Hoogstraatse Spurters blijven dus niet bij de pakken zitten. Meer nog, volgende zomer staan ze in voor een nieuwe organisatie, dan nemen ze het Belgisch Kampioenschap voor Aspiranten voor hun rekening. (rob)

Een podium met drie renners van dezelfde ploeg: Laurens Sweeck en Eli Iserbyt flankeren winnaar Michaël Vanthourenhout. © Photopress

Lucinda Brand bevestigde de Nederlandse hegemonie in het damesveldrijden. © Photopress

N OOD N UMMER 112

Ongeval / Brand / Ziekenwagen Administratie Brandweer 03 314 32 11

POLITIE 101

THUISVERPLEGING

WIT-GELE KRUIS, 24 op 24 uur.

Voor Hoogstraten en deelgemeenten: tel. 014 61 48 02.

DE VOORZORG, 24/24 uur: tel. 014 40 92 44.

WACHTDIENST

Zelfstandige Thuisverpleegkundige

Noorderkempen, 24/24 uur: tel 014 40 50 13

Bogers Erika 0479 45 90 78

Zelfstandige verpleegkundigen

Adams Lieve 0479 43 53 89

Aernouts Anke 0479 34 68 03

Bartholomeeusen Liesbeth 0474 38 25 23

Bastijns Tine 0472 73 16 05

Bevers Lena 0493 15 16 65

De Busser Edith 0477 17 58 06

Dirks Els 0474 36 08 84

Geerts Inge 0478 64 81 61

Geerts Lia 0498 64 53 80

Jansen Laura 0474 60 89 06

Koyen Els 0476 43 07 55

Krols Anja 0495 23 02 43

Lambregts Linda 0476 94 31 15

Leys Nele 0499 29 77 86

Machielsen Kim 0477 81 27 61

Rombouts Kristel 0474 26 14 41

Rombouts Kristien 0477 04 41 40

Segers Nele 0494 92 32 27

Spannenburg Anke 0478 38 96 94

Tomby Hella 0478 42 08 13

van Bavel Bowy 0497 15 92 09

Van Der Eycken Inne 0478 23 52 89

Van Gastel Katrien 0468 12 64 26

Van Leuven Leen 0479 50 98 05

Van Otten Heidi 0486 37 45 27

Verheyen Kathleen 0474 29 33 09

Zelfstandige vroedvrouwen

Christiaensen Nathalie 0494 86 93 84

Noorderkempen 03 340 88 00 Wijkpost MEER 03 315 71 66

HUISARTSEN

vanaf 18 uur tot 8 uur 's morgens én tijdens het weekend 014 410 410

TANDARTSEN

zaterdagen, zondagen en feestdagen 090 33 99 69

WACHTDIENST APOTHEKERS

090 39 90 00 (1.50 euro per minuut) www.apotheek.be

SAM VAN DIJCK

Aan & Verkoop van antiek en vintage-design Opkoop van volledige inboedels Leegmaken van huizen, zolders, kelders,... +(32) 485 67 01 49 Ook via WHATSAPP bereikbaar samvdijck@gmail.com www.samvandijck.be

REDACTIE redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS hoogstraten@demaand.be meer@demaand.be meerle@demaand.be meersel-dreef@demaand.be minderhout@demaand.be wortel@demaand.be

SPORTNIEUWS sport@demaand.be ABONNEMENTEN abonnementen@demaand.be ADVERTENTIES advertenties@demaand.be

INHOUD OKTO B ER

Ronny en Toon, regionale journalisten

Vanuit het stadhuis

krijgt definitieve vorm

Venneweg in De Maand 18

bewogen leven van Ria De Bont

Persoverzicht juli - december 2020

24

Jonge boeren vragen ruimte 28

Natuurgebieden onder druk 30

Skype met Dirk Sprangers in Australië

Waterbeleid in Hoogstraten (4) 35 Thuiszorg in coronatijden 38 DEZE MAAND

DORPSNIEUWS - Hoogstraten 48

DORPSNIEUWS - Meer

DORPSNIEUWS - Meerle

DORPSNIEUWS - Meersel-Dreef

- Minderhout

De volgende uitgave van de Hoogstraatse Maand verschijnt op de donderdag 28 januari

Voor volgende editie alle KOPIJ ten laatste op DINSDAG 12 januari redactie@demaand.be

De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten in te korten