april 2024 - De Hoogstraatse Maand

Jos Van Boxel overal welkom in Afrika

Betonhoofdstad Hoogstraten

Wonen in de Langstraat

Stand-up policeman Vincent Voeten

Speelgoed in de Salm-Salmmolen

Afscheid van Broeder Xaveer

De fusie van gemeenten in 1977 maakte een einde aan de politiek rond de kerktoren. Heel wat mensen hadden het daar moeilijk mee, net zoals nu fusies van gemeenten de gemoederen nog altijd beroeren. Om de pijn te milderen organiseerde men het jaar nadien het “Jaar van het Dorp”. Het initiatief kende veel bijval met tal van activiteiten die de eigenheid van de dorpen in de kijker zetten.

Het toenmalige stadsbestuur besliste om dorpsraden in het leven te roepen. De dorpen werden vertegenwoordigd door dorpsbewoners uit verenigingen en andere inwoners. De samenstelling van onze dorpsraden wordt tot op heden op die manier geregeld. Door deze adviesraden hadden de mensen op zijn minst nog het gevoel enige zeggenschap te hebben over wat er in hun dorp gebeurde.

De dorpsgemeenschappen maakten daar dankbaar gebruik van, de dorpsraden namen hun rol als adviseurs ernstig. Ze fungeerden als voelhorens en soms ook een beetje als schokdempers voor het stadsbestuur. Ze lieten niet na om in duidelijke bewoordingen grieven of wensen richting Hoogstraten te sturen. Anderzijds gebruikte de stad de dorpsra -

Zeggenschap

den ook om moeilijke dossiers op tafel te leggen. Dikwijls hielp dat om de scherpe kantjes er wat af te krijgen.

Hoogtepunt was telkens de jaarlijkse “algemene dorpsraad”. Elke inwoner kon komen luisteren naar de stand van zaken in de verschillende dossiers. Burgemeester en schepenen namen vooraan plaats, beantwoordden vragen en reageerden op opmerkingen. Dat gebeurde niet altijd in een even serene sfeer. Het kon er best pittig aan toe gaan. Maar het gebeurde! En de bereidheid om te luisteren zorgde voor een vorm van wederzijds respect. Nadien stond iedereen gezellig aan de toog na te praten.

Vele decennia later is onze maatschappij grondig veranderd. De dienstverlening in onze gemeente verbeterde. Bijna iedereen vindt zijn weg wel naar de loketten. Is er een lamp stuk, dan weten we ondertussen dat we daar de dorpsraden niet voor nodig hebben. Maar het dorpsgevoel en de dorpseigenheid, de redenen om destijds de dorpsraden op te richten, staan al geruime tijd onder druk. Het gros van het verenigingsleven is bezig aan een stevige neerwaartse duik. Het individualisme viert hoogtij en we vervreemden

Raf tekent

alsmaar meer van ons dorp en van onze buren. “Ik herken mijn dorp niet meer”, horen we vaak.

Net dan is het signaal van ons schepencollege om dit jaar niet naar de dorpsraadcafés te komen, niet zo gelukkig. Eigenlijk geeft men zo te kennen de dorpen niet belangrijk (genoeg) te vinden, al kan ik moeilijk geloven dat dit de intentie is die aan de basis ligt van de beslissing. Daarnaast worden er immers wel degelijk inspanningen geleverd om de dorpse eigenheid te versterken.

Akkoord, de formule van de dorpsraad is na veertig jaar aan een update toe. Ook ik zou er voor bedanken om iedere keer het doelwit te zijn in een schiettent. En ambtenaren staan allicht niet te springen om telkens in die omstandigheden voor het voetlicht te treden. Maar had men dan het begin van de legislatuur niet beter aangegrepen om de werking van de adviesraden te evalueren en bij te sturen? Want laat ons wel wezen, inspraak is en blijft de motor van onze democratie. Het lijkt dus een flinke uitdaging voor de volgende legislatuur om de adviesraden terug in ere te herstellen. Ze zijn nodig, in welke vorm is ongetwijfeld een andere vraag. (ao)

Het interview met Jos in zijn werkkamer in Brussel

ONTWIKKELINGSSAMENWERKING

Jos Van Boxel, de jongste Vlaamse Witte Pater

“Dat kan niet waar zijn, want hij leert voor pater!”

Jos Van Boxel is een geboren en getogen Meerlenaar die als Witte Pater vele jaren actief was in Afrika en ondertussen leiding geeft aan de Europese provincie van zijn orde. Onlangs kwam hij spreken voor de mondiale raad over projecten die hij in Malawi realiseerde met steun van onze gemeente. Hij vertelde hoe een waterput en maismolen er het leven van vooral de dorpsvrouwen ingrijpend veranderde. In diezelfde vergadering ontspon zich nadien een gesprek over het vreedzaam samenleven van mensen met verschillende levensbeschouwelijke en culturele achtergronden. Zijn getuigenis over de samenwerking tussen moslims en christenen in hun congregatie maakte indruk. Voor ons een aanleiding om Jos op te zoeken in het huis van zijn orde in Brussel.

Jos kijkt terug op zijn jeugdjaren, van Meerle gaan we via het Klein Seminarie naar het woelige Leuven. De politieke bewogenheid ruimt de baan voor de persoonlijke geloofsbeleving, de keuze voor een leven als Witte Pater voert hem naar Afrika. “De jongste Witte Pater van Vlaanderen” geeft momenteel leiding aan de Europese provincie van zijn orde. Hij kent de uitdagingen van een vergrijsde congregatie als geen ander, maar heeft even goed oog voor nieuwe missionaire projecten, ook op het Europese continent. De nood aan integratie en respectvol samenleven met andere culturen en religies blijft groot.

Fufu

Naar Afrikaans voorbeeld van gastvrijheid wachtte Jos Van Boxel ons op in Brussel-Centraal. ’s Middags genoten we samen met de andere bewoners van een lekker middagmaal, bereid door de Congolese kok in dienst van de paters. Die vertelde ons met een brede glimlach dat er fufu met kip, een typisch Congolees maal, op het menu stond. Het bleek… rosbief met gebakken aardappelen en champignons in roomsaus, met pannenkoeken toe. Belgischer kan niet. “Ha, de

kok houdt van een grapje”, vertelde Jos.

Jos woont met twee medepaters in een ruim huis in de buurt van het Jubelpark. In het huis ernaast wonen nog vijf paters en zijn er gastenkamers en vergaderzaaltjes. “Een beetje te chique côté naar mijn zin, ik zou eerder Matongé of Schaarbeek verkiezen omwille van de diversiteit.” Maar hij klaagt niet, dat ligt niet in zijn aard. Samen met zijn kompanen leidt hij daar een goed gevuld maar sober leven. Zijn pensioen als priester wordt aan de

Jos en de Congolese kok die fufu met kip zou maken

orde gestort, waarmee in het onderhoud van de paters voorzien wordt. “Iets wat de orde gemeen heeft met de PVDA…”, zegt hij lachend. Zelf krijgt hij 10 euro zakgeld per dag. Hij is daar heel tevreden mee.

Zijn roots liggen in Meerle. “Ik ben de zoon van Adriaan Van Boxel en Jozefa Rommens. Zij was de zus van Alfons, den brouwer, en Miel, die Witte Pater was in Congo. Ook de neef van Jos, Rik Rommens, de zoon van Alfons, was Witte Pater in Burundi. Hij ligt in Meerle begraven, naast andere geestelijken. Misschien kom ik ooit daarnaast te liggen (lacht). Ik heb één oudere broer, Louis, die arts is en sinds enkele jaren gepensioneerd.” We laten hem verder zelf zijn levensverhaal uit de doeken doen…

Keizersnede

Ik ben in 1954 in Turnhout geboren, in het ziekenhuis, met een keizersnede. Mijn moeder had een zwakke gezondheid. Zij was sociaal verpleegster, kwam veel bij arme mensen en had in de oorlog tbc opgelopen. Na mijn geboorte was ze zo verzwakt dat ze 6 maanden in het hospitaal De Klokkenberg, opgenomen was. Bij een operatie was er een derde van een long weggenomen, een zware operatie in die tijd. De moeder van Mil (Gijsbrechts), zus van mijn moeder, heeft mij de borst gegeven. Dat kan je je vandaag niet meer voorstellen.

Vader was vele jaren gemeentesecretaris in Meerle en is dat gebleven tot aan de fusie. Hij is nooit mee naar Hoogstraten verhuisd, hij mocht tot aan zijn pensioen aan het werk blijven in het Raadshuis van Meerle.

Dat mijn moeder het in die jaren overleefd heeft, heeft mij persoonlijk sterk geraakt. Toen ik klein was, heb ik haar gevraagd hoe het kwam dat wij maar met 2 kinderen waren, in de school zaten allemaal kinderen uit grote gezinnen met vijf, zes of tien kinderen. “Toen jij geboren bent, was ik heel ziek en kon ik geen kindjes meer krijgen,” zei ze. “Je mag van geluk spreken dat ik nog leef. En dat komt door mijn broer Miel, die in Congo is. Toen ik moest geopereerd worden schreef hij mij dat het allemaal goed zou komen, ze deden met alle mensen van hun parochie een noveen en bidden samen dat ik gezond zou worden.

Dat heeft me als kind erg geraakt, dat daar ver weg in Afrika, in de brousse, een hele hoop mensen, die ons van haar noch pluim kenden, voor ons gebeden hebben. Het heeft wellicht een zaadje geplant voor mijn liefde voor Afrika. Al verdween dat in mijn jeugdjaren wel naar de achtergrond, toen was het al Chiro en Meerlese voetbal die mijn aandacht opeisten. Maar het is nooit helemaal weggegaan…

Tegencultuur

Op het einde van mijn studietijd in het Klein Seminarie kwam die drang naar Afrika weer boven. De Derde Wereld, Broederlijk Delen, Rechtvaardigheid en Vrede, het sprak me aan. Ik vond het hier allemaal nogal bourgeois, te veel consumptiemaatschappij. Ik wou er bewust van weg. Een overblijfsel nog van 1968, opkomen tegen de gevestigde waarden.

Ik was niet alleen, nogal wat tijdgenoten studeerden destijds in Leuven aan het college voor Zuid-Amerika, waar de bevrijdingstheologie van Gustavo Gutierrez en Leonardo Boff hoogtij vierde. We omarmden de tegencultuur.

Ik zat in de retorica en moest een maturiteitsexamen afleggen. Daarvoor maak ik een proefschrift over Tanzania. President Nyerere, boegbeeld van het Afrikaans socialisme, was mijn inspiratie, ik dweepte ermee. Tegelijk schreef ik een brief naar de het vormingshuis van de Witte Paters in Leuven, dat ik interesse had om in te treden. Hoewel ik toen geen enkele roeping had en niet geïnteresseerd was in gebed en religie. Ik zag het zuiver als een manier om de rest van mijn leven in Afrika door te brengen. De andere wegen, zoals ontwikkelingssamenwerking via de staat of NGO’s, dat was altijd met tijdelijke opdrachten en ik wilde er permanent gaan leven.

Nu, de Witte Paters waren ook geen dommeriken natuurlijk. Ze stuurden iemand naar het Klein Seminarie. Marcel Pauwels, verantwoordelijk voor roepingen, komt met mij een babbeltje doen. Ik vroeg hem of hij zelf in Afrika gewerkt had en waar. “Ik kom uit Tanzania,” zegt hij. Oh, zeg ik, ik ben juist bezig met een maturiteitsproef over Tanzania. Er was meteen een klik tussen ons.

In Leuven meldde hij dat hij een kandidaat had voor de orde, maar ene die niks wil horen over roeping en missie, alleen maar over Tanzania. Wat gaan we er mee

Het sermoen van Jos tijdens zijn priesterwijding

De slotformatie van het chirokamp in Grobbendonk in 1973. De leidersgroep vlnr. Piet Goetschalckx, Guy Jochems, Georges Jochems, Aloïs Broekmans, Gust Goetschalckx, Pater Fran Celis, Ad Van Bavel, Frans Goetschalckx, Jos Van Boxel (met boek), Fons Pauwels (?), Jos Goetschalckx, Cis Van Den Heuvel.

doen? Wel, zeiden ze in Leuven, laat hem maar komen, we geven hem een probatiejaar en zien dan wel welk vlees we in de kuip hebben.

Zo kwam ik in 1973 in Leuven in het huis van De Witte Paters terecht. In ons huis waren twee kandidaat paters, ikzelf en nog iemand uit Wallonië. De rest van de 12 kamers werd ter beschikking gesteld van Afrikaanse studenten. Heel plezant. Dat eerste jaar was ik in geen enkele faculteit ingeschreven, ik mocht van alles proberen: een beetje economie, een bétje filosofie, een paar uren theologie. Allemaal vrijblijvend nog.

Arbeiders

Tijdens dat jaar kwam de politiek om dehoek kijken. Mijn broer Louis studeerde in Leuven voor arts en was lid van Amada, de maoïsten van Alle Macht aan de Arbeiders! Hij is daarin standvastig geweest, richtte later een groepspraktijk ”Geneeskunde voor het volk” op in Lommel, waarin hij 10 jaar lang heeft meegewerkt. Daarna is ieder zijn eigen gang gegaan.

Ook in het Klein Seminarie waren er enkele Amada sympathisanten. Twee leraars, Bauwens en Bruylandts, zijn er later buitengezet. Wij hebben toen in Leuven betoogd tegen die beslissing van het bisdom om hen te steunen. Hier in Hoogstraten werd ik nadien op het matje geroepen, eerst bij de Superior van het Klein Seminarie en daarna bij een lokale voorman van de CVP. “Waar zijt gij mee bezig jong, gij wilt toch missionaris worden!” Sorry, heb ik hem gezegd, maar ik heb ook mijn eigen ideeën. Er was toen veel te doen over de onafhankelijkheidsstrijd van Angola, Mo -

zambique, Guinee-Bissau. Kolonies van het dictatoriale Portugese regime van Salazar. Dat trok me aan en ik sloot me ook aan bij een tak van Amada, de Anti-Imperialistische Bond (AIB). Op een gegeven moment wordt er een betoging voor de onafhankelijkheid van die landen op touw gezet. In de kelder van ons huis stond een stencilmachine en wij draaiden daar pamfletten op, buiten medeweten van de paters natuurlijk. Tijdens de betoging deelden wij die uit. Door een tegenbetoging van de extreemrechtse VMO braken er relletjes uit en de politie kwam tussenbeide. Ze namen onze pamfletten af, waar onderaan op gedrukt stond: verantwoordelijke uitgever Jos Van Boxel, Frederik Lintstraat 150.

Een dag later komt de politie aanbellen bij de Witte Paters met de vraag of ze mij kennen. Ik werd zelf ondervraagd. Ook

bij mij thuis kregen ze de politie over de vloer. Toen ik thuiskwam van Leuven, vroeg ons moeder: “Waar zijde gij allemaal mee bezig in Leuven?” Ze hadden haar gezegd dat ik bezig was met subversieve activiteiten en dat we geld kregen van communistisch China. Ik heb haar alles eerlijk verteld, ook dat onze Louis bij Amada was. Ik vroeg haar wat zij verteld had aan de politie. “Ik heb gezegd dat het niet waar kon zijn, want hij leert voor pater”. (Lacht hartelijk)

Niet opgeven

Mijn ouders waren heel katholiek en dus politiek wellicht voor de CVP, maar zij lieten ons helemaal vrij. Onze Louis en ik verzekerden hen dat het ons om het sociaal engagement ging. Dan was het oké voor hen. Ons moeder was immers vanuit haar beroep zelf heel sociaal bezig geweest. Christelijk geïnspireerd, maar sociaal, niet politiek.

Even voor de kerstvakantie confronteerden de paters mij met mijn gedrag. Ik dacht, het zal hier afgelopen zijn hé, ik kan naar huis en zal iets anders moeten beginnen… Louis Roelens, die in Malawi werkzaam was geweest en in Leuven mijn geestelijke begeleider was, zei me “voor mij moet gij niet weg, we hebben je een jaar gegeven. Als je wil kan je blijven tot einde van het academiejaar. Maar ik ga je een goede raad geven. Heb je gezien dat hier elke maand een groepje studenten samenkomt om te vergaderen, om te praten, muziek te maken? Misschien kan je daar eens bij gaan luisteren en meepraten.” Dat wou ik wel doen, er speelde ook wat frustratie omdat AIB me liet opdraaien voor de problemen met dat pamflet. Alleen ik kreeg te maken met de

Jos aan het ontbijt met zijn kandidaat-witte-paters in het seminarie van Balaka, Malawi

Bezoek aan schooltje in Tanzania in 2007

politie, de anderen waren toen nergens te zien, ook wel wat naïveteit van mijn kant...

Het was een groepje met een 25-tal studenten. Elke maand namen ze een tekst van het evangelie, probeerden die sociaal te vertalen en hoe ze dat in praktijk konden brengen. “Het woord van leven” noemden ze het. Bij de volgende bijeenkomst vertelden ze dan hoe ze dit gedaan hadden. Het waren jongeren van de Focolare beweging, gesticht tijdens de tweede wereldoorlog in Italië door een jonge lerares Chiara Lubich, met het doel de vrede tussen alle menen en de eenheid onder alle volkeren te bevorderen.

Bennie Callebaut, die sociologie studeerde, vroeg me wat ik dacht van hun bijeenkomst. Ik vind dat jullie zwevers zijn, zei ik. Dat evangelie is al 2000 jaar oud en de wereld zit nog altijd vol met onrechtvaardigheid en geweld. “Ge hebt gelijk”, zei hij, “maar als ge de wereld wilt veranderen, moet ge met uw eigen beginnen”. Hoe dan? Hij gaf me een papiertje met een zin uit het evangelie op: “Oordeel niet opdat ge zelf niet zou geoordeeld worden”. Iets om over na te denken.

Ik met dat briefje weg. ’s Anderdaags zocht ik hen op in hun gemeenschapshuis waar ze samenleefden - wat ik toch wel bijzonder vond - en gaf het papiertje terug. Dat kan niemand volhouden, zei ik. “Misschien niet” was zijn antwoord, ”maar je moet altijd opnieuw blijven proberen, altijd opnieuw willen beginnen, niet opgeven.”

Kantelpunt

Het liet me niet los, het bleef in mijn hoofd rondhangen. Ik ben in ons kapelletje in het huis gaan zitten om na te denken. Ik moet een beslissing nemen, zei ik tegen mezelf. Ofwel ga ik ervoor, ofwel kap ik ermee en ga ik hier weg. In een zekere roes, een religieuze opwelling, heb ik een gebed gedaan aan het Heilig Sacrament daar vooraan. Er zou veel moeten veranderen in mijn leven, en daar had ik toch steun van hierboven voor nodig!

Zo ben ik het Evangelie au sérieux gaan nemen. De figuur van Christus sprak me wel aan. Zijn manier van leven en denken, hij was tenslotte ook een rebel. Ik probeerde in die gedachte mee te gaan. Pas op, ik ben christelijk opgevoed, ben misdienaar geweest, ging ’s zondags naar de mis. Dat was vooral om mijn ouders geen pijn te doen, niet zozeer uit overtuiging. Maar op de achtergrond was er wel het geloof in een persoonlijke god. Daar heb ik nooit aan getwijfeld. Maar dat is iets totaal anders dan een aan God gewijd leven te gaan leiden.

Dat moment werd een kantelpunt. De rest van dat probatiejaar heb ik me meer verdiept in het religieuze, ben ik veel gaan mediteren. Elke morgen een kwartier, 20 minuten persoonlijke meditatie, dat doe ik tot de dag van vandaag. Met altijd de nadruk op het evangelie, de leer van Christus. Hem als leermeester te zien, als goeroe. Niet als ideologie, als persoonlijke zingeving.

Op het einde van het academiejaar verwachtte ik nog niet echt dat ik zou mogen blijven. Maar tegen mijn verwachting in zeiden de paters me dat ze gemerkt hadden dat er in mij wat veranderd was. Als ik wilde, mocht ik blijven en aan mijn opleiding beginnen: een kandidatuur filosofie, dan een jaar noviciaat in Canada, vervolgens 3 jaar theologie in Londen en dan stage in Afrika.

Kiezen

Verder gaan hield de keuze voor het celibaat in. Ik had al een tijdje een goede vriendin leren kennen langs de Chiro. Ik had haar wel gevraagd of ze ook geen zin had in een leven in Afrika. Voor een jaar of twee zag ze dat wel zitten, maar daar hield het bij op, klonk het. Dat was niet wat ik voor mezelf zag. We zijn wel vrienden gebleven, tot op de dag van vandaag. Ze is altijd een goede steun voor mij geweest.

Dus koos ik voor de Witte Paters. En die zijn nooit alleen. In onze orde geldt de regel van drie. Onze stichter Lavigerie had drie stelregels voor ogen: internationaal samenleven, de kolonialistische geest in Afrika doorbreken, en met drie samenleven. Daar zit een diepere bedoeling achter: wij moeten eerst met zijn drieën goed leren samenleven voor we het harmonieus samenleven aan anderen gaan preken. Geen holle woorden.

De opzet was twee jaar filosofie in Leuven en dan naar het noviciaat in Canada. Vooraf werd je beoordeeld. Mijn groot

Met neef Mil aan de waterput in Malawi gesponsord door Hoogstraten

geluk was dat er geen andere kandidaten waren: die Waal was weggegaan, in het tweede en derde jaar was er telkens een Vlaming gekomen, maar allebei vroegtijdig weggegaan. Ik schoot dus alleen over, ze zullen wel gedacht hebben “laat die ene maar verder doen” (lacht). Maar voor mezelf had ik de keuze gemaakt dat ik er volledig zou voor gaan. Wat niet wil zeggen dat het altijd makkelijk geweest is. Maar die groep studenten waarmee ik ben blijven samenkomen heeft me hard geholpen.

Pijlers

In 1977 vertrok ik naar Ottawa in Canada, naar het internationale noviciaat van onze orde. We waren met 15 novicen uit 7 verschillende landen. Heel leuk. We werden vooral getraind in de spiritualiteit en het charisma van onze orde zoals bedoeld door onze stichter. Geen brainwashing, maar bewust worden van waar we voor staan, volgens drie pijlers.

Ten eerste: ge zijt apostels, verkondigers van het evangelie in en voor Afrika, geen toeristen. Ten tweede: de dialoog met andere godsdiensten, vooral met de Islam. De orde is gesticht in het islamitische Algerije, waar onze stichter bevriend was met Imams en Sjeiks. Bekeren tot een andere godsdienst hoort er niet bij, er is altijd respect voor de identiteit, de cultuur en de godsdienst van het individu. Voor een Witte Pater betekent dit eerst 3 maanden de taal en de levensgewoontes leren van waar je gaat werken, daarna minimaal 1 maand in een dorpsgemeenschap wonen tussen de mensen. Pas dan kunnen we aangesteld worden om ergens in een parochie of een instituut te gaan werken. Integratie dus.

Uit ondervinding weet ik dat dit heel goed werkt. Je krijgt ook de tijd om fouten te maken. Vooral van de kinderen krijg je de beste feedback, die zijn eerlijk en durven lachen om wat je fout zegt of doet. Volwassenen doen dat dikwijls niet uit beleefdheid, waardoor je niet van je fouten leert. Om de taal te oefenen ging ik dus altijd naar de lagere school om met de kinderen te babbelen (lacht).

Ten derde: het gemeenschapsleven, altijd met zijn drieën samen, van verschillende nationaliteit en cultuur. Niet altijd even gemakkelijk. Karakters kunnen botsen, er zijn andere gevoeligheden. Lavigerie houdt ons voor: “Il faut pas être uni, mais un”! Eén in verscheidenheid. Ik vond dat aantrekkelijk, voelde me altijd aangetrokken tot andere culturen. Er zal ook wel wat avontuurlijke aanleg bij geweest zijn…

Dienst bewijzen

In de vakantie voor het begin van mijn noviciaat in Canada ben ik twee maanden op bezoek geweest in Tanzania. Die pater Marcel, die mij destijds in het Klein Seminarie was komen opzoeken, was terug in Tanzania en nodigde me uit. Ik ben toen eerst gaan werken in de bouw in Zuid-Franrijk om mijn reis te betalen. Ik naar Tanzania. Een positieve ervaring, en meteen toch ook een illusie armer. Het model van Nyerere met sociale landbouwdorpen bleek immers niet perfect. Marcel toonde mij dat ik niet blind moest zijn voor grote idealen, mensen zijn overal mensen.

Na het noviciaat moest je normaal 2 jaar stage doen. Mee gaan leven in een gemeenschap in een Afrikaans land. Je mocht drie landen opgeven waar je het

liefst naartoe zou willen gaan. Bovenaan stond bij mij Tanzania natuurlijk, dan Zambia en Mozambique. Maar mijn Engels was niet echt goed en daarom stuurden ze me eerst een jaar naar Londen om theologie te studeren aan het Missionary Institute. Het eerste jaar van de 3 jaar theologie.

Daarna kon ik beginnen aan mijn stage in Zambia, voor mij gold die overigens als mijn burgerdienst. Het werd niet Tanzania nee, op dat moment was dat ook niet meer zo belangrijk voor mij. Mijn keuze was niet meer zo politiek, maar lag meer in het uitdragen van het goede nieuws van het rijk Gods, zoals wij dat zeggen, om meer rechtvaardigheid en vrede, gelijkheid en solidariteit onder de mensen te brengen.

Het ging niet om kerstenen of prediken. Dat was misschien wel zo in de eerste jaren van het bestaan van onze orde, maar altijd met respect voor de lokale mensen, voor hun cultuur. Daar zijn de Witte Paters van Afrika ook voor bekend. Wij hebben er heel veel musea met Afrikaanse kunst opgericht. Door dingen te bewaren kon je laten zien hoe de mensen er vroeger leefden. Men was er ook dankbaar voor de woordenboeken van Engels en Frans naar Swahili, Berbers en vele andere lokale Afrikaanse talen, allemaal door Witte Paters geschreven.

Onze stichter zei dat wij ons moesten integreren, één worden met het volk door de taal en de cultuur. Niet beginnen met preken over het evangelie, maar eerst dienst bewijzen. Mensen hoop geven en een nieuwe visie op hun leven. Zieken verzorgen, zorgen voor school, educatie,

Op

Iftar met moslims in Balaka

de markt in Malawi

opvoeding. Als je de gunst of de goodwill van de mensen wint, leer je het evangelie kennen. Bekeren was er enkel bij als ze daar zelf voor kozen en een voorbereiding op het doopsel voor volwassenen duurde drie à vier jaar.

Respect

Vooral na de onafhankelijkheid was onze orde dan ook goed gezien in Afrika. De kolonialen zijn weggegaan, de Witte Paters en Zusters kwamen. Men zag dat we dat niet deden voor eigen profijt, maar om te helpen en ten dienste te staan. Ik heb dan ook nooit racisme of tegenkanting gevoeld. Misschien heb ik altijd geluk gehad of in landen gezeten waar de mensen open of vriendelijk zijn. Ik werkte in vier verschillende landen - Zambia, Tanzania, Oeganda en Malawi. Ook in turbulente tijden, zeker in Oeganda. Maar ben nooit bedreigd geweest. Daarom heb ik zoveel respect voor de Afrikanen, voor hun gastvrijheid en openheid. Na mijn tijd in Oeganda werd ik nog verkozen in het Algemeen Bestuur van de congregaie met zetel in Rome. Dat was heel interessant, vooral wat beftreft het vele rondreizen en confraters gaan bezoeken in verschillende continenten.

Ik voelde me thuis in Afrika, heb nooit schrik gehad. Ik voelde me daar altijd zo goed dat ik zelfs geen verschil meer voelde tussen blank en zwart. De laatste jaren in Malawi was ik de enige blanke in de provinciale raad van Malawi, Mozambique, Zuid-Afrika en Zambia. Dat is één provincie van de Witte Paters. Het waren allemaal jonge Afrikanen die onze taken hadden overgenomen. Ik had veel van die mannen zelf gevormd en filosofie gegeven, kende dus veel jonge confraters. Ik begreep ze goed en wilde het beste voor hen, zodat ze onze plaats konden innemen. En dat hebben ze gedaan.

Onze orde is gesticht in 1868. De eerste 100 jaar was een periode van missie. De kerk inplanten, de structuren, hospitalen en scholen bouwen. Er kwamen parochies overal, met vrij veel succes. Na het Vaticaans Concilie van 1965 wordt alles geafrikaniseerd, dat ging samen met de onafhankelijkheid van heel wat landen. Van in de jaren 80 rekruteerde onze congregatie ook Afrikanen. Anders zouden wij uitsterven, al zou dat ook een keuze kunnen geweest zijn. Maar op dat moment hebben de Witte Paters gekozen om Afrikanen op te leiden om de internationalisatie verder te zetten.

Ondertussen zijn er al meer Congolese Witte Paters dan Franse in het thuisland van onze orde. Zij waren lang de grootste

groep. En het grootste deel van de Franse Paters zijn 80-plus, de Congolese zijn jonge mensen. De Afrikanen nemen de parochies over, de bisschoppen zijn allemaal Afrikanen. Dus wij, de Witte Paters uit Europa komen in een kleine, dienende rol te staan. Wij die het vroeger allemaal voor het zeggen hadden! (lacht). Ikzelf ben trouwens de jongste witte pater in Vlaanderen. Lachend wordt hier al eens gezegd dat de toekomst van de Witte Paters zwart is.

Geesten

Van oorsprong zijn de Afrikanen animisten, “geloof in de geesten”, en de geesten zijn overal. Vanuit de koloniale mentaliteit dacht men dat de Afrikanen niet veel verstand hadden, wel veel gevoel, veel dansen en muziek. Tot men ontdekte dat er een Afrikaanse Bantu-filosofie bestaat, die men nu meer is gaan appreciëren. De mens wordt er gezien als lid van een gemeenschap, niet als individu. In het westen leggen we veel meer nadruk op het individu. Dat heeft zijn goede kanten, maar die persoonlijke vrijheid is misschien een beetje te absoluut geworden. Afrikanen hebben daarentegen een heel sterk gemeenschapsbewustzijn. Ze zeggen: “I am, because we are.” Wat ik ben, ben ik omwille van de anderen. Door de Westerse invloed en het moderne materialisme staat die gemeenschapszin nu wel onder druk. Het individualisme komt in de steden op, maar toch er is nog heel veel solidariteitsgeest.

Natuurlijk zijn vele van de landen in Afrika kunstmatig. De grenzen zijn getrokken in Europa, door het kolonialisme. Een groot probleem, wat ik ook steeds tegen onze eigen studenten zeg, is tribalisme. Niet alle Afrikanen zeggen “ik ben van dat land”, ze zeggen vaak eerst “ik ben van die stam”. De zin voor gemeenschap is meestal begrensd tot de familie, de clan, de stam. Zo kunnen er hevige stammentwisten ontstaan, tot uitmoorden toe, kijk maar naar wat er in Rwanda en Burundi gebeurde. Dan vraag ik waar zit je met je filosofie van Ubuntu - respect voor en compassie met anderen, maar ook respect voor andermans geloof?

Ook Nyerere in Tanzania had dat gezien en trachtte daar iets aan te doen. Ujamaa probeert het tribalisme te overstijgendus niet alleen de eigen familie of stam ondersteunen. “We zijn allemaal Tanzanianen,” luidde het. Zo is hij begonnen met mensen van verschillende stammen te vermengen in het leger, in de overheid, in de hospitalen, overal. Er waren gemengde huwelijken. Dat leidde tot een sterk nationaliteitsgevoel bij de Tanzanianen. Iedereen hoort erbij, er is respect voor elkaar. Hij had ook het geluk dat hij een Afrikaanse taal tot eenheidstaal

Bezoek aan de door Hoogstraten gesponsorde maïsmolen

kon maken in Tanzania, het Kiswahili. Iedereen in Tanzania, alle kinderen op school leerden het Kiswahili terwijl dat in andere landen het Frans of Engels was en pas dan eerst de verschillende stammentalen.

Uncle

Voor het samenleven met anderen is één ding heel belangrijk, en dat kan je doortrekken naar hier, en dat is integratie. Ik heb het zelf ervaren. Als je naar een ander land gaat, wordt je snel aanvaard als je de mensen hun taal leert en de gewoontes respecteert. Zonder je eigenheid te moeten afgeven natuurlijk. Ik ben fier dat ik Vlaming ben, maar dat is geen absoluut gevoel. Dat is mijn identiteit, iets dat voortvloeit uit het feit dat ik hier geboren ben.

Maar ik ben geen ultranationalist, sta open voor andere culturen en andere mensen omdat die mij iets te brengen hebben. Zij verrijken ons, bieden een ander perspectief. Je ondervindt toch zelf ook dat er zich een hele wereld opent wanneer je een andere taal leert, Frans of Engels of noem maar op. Denk aan popmuziek, aan literatuur… Door mijn werk als Witte Pater heb ik nogal wat talenkennis opgedaan: Nederlands, Frans, Engels, Duits, Italiaans, Kiswahili (Tanzania), Chitumbuka (Zambia) en Lusoga (Oeganda). Dat ervaar ik als een grote rijkdom.

Ook aan contacten met de islamwereld heb ik heel positieve ervaringen. Dat was onder meer het geval in het zuiden van Malawi, in Balaka waar ik lesgaf in filosofie. Daarbij ook een cursus inleiding tot de islam. Bij de Witte Paters zit dat een

stuk in de genen. In Balaka zijn er heel wat moslims en moskeeën, het land ligt op een van de vroegere slavenroutes waar de Arabieren hun geloof verspreid hebben, met winkels en handel, soms ook met geweld.

Ik leerde er een sjeik kennen die een goede vriend is geworden. Hij zegt altijd “uncle“ tegen mij. Ik nodigde hem uit in de les - hij was heel open, je kon hem alle vragen stellen. Ik heb mijn opvolger met hem in contact gebracht, sommige van onze studenten gaan er nog altijd elke zaterdag pastoraal werk doen, dialogeren. Ze lopen er school om te ontdekken wat ons verbindt.

Wij proberen vriendschap te stimuleren om de radicale elementen te isoleren. Opdat die radicale Islam van de jihadisten, IS en Boko Haram, niet de bovenhand zou krijgen. Die maakte een sterke opgang in Mali, Burkina Faso en Niger waar we veel missieposten hadden. In elke familie waren er zowel moslims als katholieken en dat ging goed samen. Maar de jihadisten hebben dat kapot gemaakt. De radicale Islam is echt wel een heel moeilijke zaak. Radicalisme is overigens overal een moeilijke zaak.

Provinciaal

Ik ben nu provinciaal van de Europese provincie. De orde van de Witte Paters telt tien provincies. Een provinciaal overste wordt gekozen door de confraters. Hij is verantwoordelijk voor het spiritueel en materieel welzijn van de confraters van een provincie die bestaat uit verschillende sectoren. De Europese provincie telt 10 landen: België, Nederland, Frankrijk, Duitsland, Engeland, Ierland, Zwitserland, Polen, Spanje en Italië. Dat lijkt groot. Het gaat uiteindelijk om een 450 confraters, waarvan 80 % ouder is dan 80 jaar. Ze verblijven in rusthuizen en verzorgingscentra.

Mijn belangrijkste werk is om ervoor te zorgen dat die mannen gelukkig zijn. Ik probeer te zorgen voor de drie G’s: gezondheid van de confraters, gemeenschapsleven en gebedsleven. In de eerste plaats moet je er op toezien dat ze alle mogelijke en beste zorg krijgen op gebied van gezondheid, zowel fysisch als psychisch. Ze moeten een gemeenschap hebben waarop ze kunnen leunen, zodat ze geen sociaal isolement kennen, dat ze niet alleen zijn. Daar hebben ze recht op. En gebedsleven, wij zijn altijd heel actief geweest als missionarissen en dan schoot het gebed er wel eens over. Dat kunnen we nu inhalen, we moeten wat

meer in de kapel gaan zitten! (schalkse lach).

Het is het eerste jaar dat ik provinciaal ben en heb ondertussen drie landen bezocht: Italië, Spanje en Nederland. Daar heb ik bijna met elke confrater gesproken om te vragen hoe hij zich voelt - is hij gelukkig, is hij gezond, kan hij zich bezighouden. En wat zou hij willen veranderen, willen verbeteren. Ik maak tijd voor de mensen. Dat schijnen ze te appreciëren, ze zijn er blij mee.

Het houdt mij zelf ook actief. Ik word geholpen natuurlijk. Er is een provinciaal assistent, elke sector heeft ook een eigen verantwoordelijke. Ik probeer zoveel mogelijk te delegeren en deel de verantwoordelijkheid. Maar ik tracht wel overal op bezoek te gaan. De komende maanden ga ik nog zeven landen doen. Tegen juli zou ik alle confraters gesproken willen hebben.

Missionair

Buiten de huizen voor die oude confraters hebben we vijf missionaire projecten in Spanje, Frankrijk, Duitsland en Engeland. Dat zijn geen parochies, maar projecten in Europa waar we volgens ons charisma met vreemdelingen werken, vooral Afrikanen.

Ik was onlangs in in het zuiden Spanje, in Roquetas del Mar (Almeria). Als je daar ’s avonds rondwandelt - niet in het toeristische deel maar in het oude stadje Roquetas - dan waan je je in Afrika. Ze werken daar allemaal in die enorme tuinbouwserres. We hebben er een gemeenschap met 4 Witte Paters en 1 jonge stagiair. Eén Spanjaard en vier Afrikanen helpen die immigranten te integreren in Spanje. Ze Babbel

Jos met bisschop Mtumbuka van Karonga (Malawi)

geven Spaanse les, leren hoe ze in regel moeten blijven met hun verblijfsvergunning, hoe ze een rijbewijs moeten krijgen. Aan de armsten delen ze maaltijden uit.

Het leven in het Zuiden van Europa is wel een beetje anders. Gelukkig voor hen is het daar Spanje, niet Duitsland of België, waar de wet de wet is. Daar doen er sneller een oogje dicht. Immigranten mogen er drie jaar werken, waarna ze een verblijfsvergunning kunnen aanvragen. Ze zijn daar een beetje flexibel in. In Italië ook trouwens, daar zeggen ze altijd: “Non è permesso, ma è tolerato”. Het is niet toegestaan, maar het wordt er getolereeerd. Je mag niet parkeren op de stoep, maar het wordt getolereerd en iedereen doet het (lacht). Bij ons betaal je meteen een boete.

In het zuid-Franse Marseille en in Toulouse hebben we een missie helemaal gewijd aan de dialoog met Islam. Twee missies in Duitsland: in Berlijn met Afrikaanse migranten en in Karlsruhe met Duitse moslims, meestal Turken. In Liverpool hebben we een parochie en daar werken we samen met Anglicanen, Methodisten en andere christenen. We hebben er een voedselbank waar wekelijks een 100-tal mensen langskomen. Vluchtelingen, maar ook lokale mensen.

In die projecten zijn het onze jonge Afrikaanse Witte Paters die er benoemd worden, om zo nog een missionaire aanwezigheid te hebben als Witte Paters in Europa. We hebben daar voor gekozen. We hadden dat ook niet kunnen doen en kunnen uitsterven als Witte Paters. Dan was het ook afgelopen geweest.

Witte Paters

De Missionarissen van Afrika, beter bekend als de Witte Paters (Patres Albi, P.A.), voluit Sociëteit van Missionarissen van Afrika is een Gemeenschap van apostolisch leven binnen de Rooms-Katholieke Kerk.

De Sociëteit werd in 1868 gesticht door Charles kardinaal Lavigerie (18251892), aartsbisschop van Algiers in Algerije. Een jaar later, in 1869, stichtte hij ook de congregatie van de Zusters Missionarissen van Onze Lieve Vrouw van Afrika (Witte Zusters).

De naam ”Witte Paters” komt van de witte, Arabische klederdracht die de missionarissen dragen, samen met een rozenkrans rond de hals. Lavigerie stond er op dat Witte Paters zich de taal en de gewoontes van de Afrikanen zouden eigen maken en respect zouden tonen voor hun cultuur en geloofsovertuiging. De paters droegen derhalve de gandoera (een wit Noord-Afrikaans gewaad met lange mouwen - djellaba), de burnous (een cape) en de chéchia (de Noord-Afrikaanse versie van de fez). Op de gandoera droegen de witte paters een rozenkrans als religieus onderscheidingsteken.

In 1880 werd een eerste huis in België geopend in Sint-Lambrechts-Woluwe. Vanaf 1 juli 2008 werd de Belgische provincie van de Witte Paters officieel de Belgische sector van de nieuw opgerichte Europese provincie van de Sociëteit van de Missionarissen van Afrika. Volgens de statuten van de nieuwe Europese provincie wordt elke sector geleid door een verkozen Provinciaal Gedelegeerde.

Wereldwijd telt de orde zo’n 1.110 Witte Paters, waarvan er een 450-tal in Europa verblijven.

(bron: Wikipedia / Band - blad van de Witte Paters)

Afbouwen

Het is mijn taak om voor de oude confraters te zorgen. Wie er voor mij zal zorgen, weet ik ook niet. Misschien de Afrikanen die naar hier komen... We zijn overal serieus aan het afbouwen. Dat herstructureren is één van mijn moeilijkste taken. Het is immers overal hetzelfde. We heb -

ben nog zeven huizen in België. Dit jaar moeten wij twee huizen sluiten: Genk en Namen. Dat zijn huizen met plaats voor een 15-tal paters, aangename huizen met een mooie tuin. Maar ze zijn er nog met vier of vijf, dat is niet meer betaalbaarverwarming, de kok, de dame die komt poetsen en wassen. We moeten dus hergroeperen. De bewoners mogen kiezen of ze naar hier in Brussel, naar Antwerpen of naar Varsenare komen, of naar één van de andere huizen.

Ook in Italië en Spanje hebben we een leefgemeenschap gesloten. Nu ga ik naar Engeland. Overal moeten we verminderen. Ik lijk wel bijna een crisismanager, dat is niet plezant. Je moet de mensen op tijd laten weten dat je moet sluiten. Niet bruusk, van “morgen moet je allemaal verhuizen”. Oude bomen verplant je niet zo maar.

De Hollanders hebben dat goed bekeken. Die hebben tien jaar geleden al die keuze gemaakt en zijn allemaal naar één huis getrokken in Heythuysen, in Weert vlakbij de grens in Nederlands Limburg. Daar is nu een grote gemeenschap met een dertigtal Witte Paters. Er is trouwens een TV-programma gemaakt over het leven van die mannen waarin ze vertellen over

vroeger. Dan hoor je zo een beetje wat ik ook nu allemaal hoor als ik op bezoek ga. Als ik vraag “waar zat jij vroeger?”, is dat precies of je op een knopke duwt. Ze beginnen te vertellen en dan herleven ze precies en zijn ze content.

Gastvrijheid

Wat wij moeten onthouden van Afrika? Ik heb er veel positieve dingen geleerd. Het eerste is de gastvrijheid van de mensen. Misschien hangt dat samen met de armoede, maar overal waar je komt, ben je welkom. Dat is iets heel, heel, heel sterk. Het tweede is het relativeren van de tijd. De blanken hebben een horloge, wij Afrikanen hebben de tijd, zeggen ze. Dat komt omdat de mens er centraal staat. Tijd maken voor de mens, voor mekaar.

De derde culturele waarde die ik heb geleerd is geduld. Waarom? Omdat de mensen nog veel afhangen van de natuur. Je kan niet zeggen “het moet regenen morgen”, je moet wachten tot het gaat regenen. Je moet uren wachten op de bus en het wachten toch positief proberen in te vullen. Een gesprek aangaan, mensen ontmoeten. Geduld oefenen. Ik heb er geen moeite mee om hier een half uur op een bus of de trein te wachten. Als een

DE WERELD VAN

trein vijf minuten te laat komt, dan zie je veel mensen zenuwachtig worden. Ik niet, dat komt omdat ik jaren zo geleefd heb. Het is natuurlijk ook relatief, ik moet ook niet op uur en tijd op mijn werk zijn. (lacht)

Dan is er nog het geloof van de Afrikanen. Ze hebben mij geholpen om mijn geloof te bewaren, te versterken. Geloven in het bovennatuurlijke. Wij westerlingen geloven sinds de filosoof Descartes dat het natuurlijke en het bovennatuurlijke twee gescheiden werelden zijn. Maar in de Afrikaanse kosmologie is alles één. Doden leven nog. Als er iemand sterft, is dat niet erg, dan wordt er gezongen bij de begrafenis, want die gaat naar de voorvaderen met wie zij nog contact hebben, voor hen leven die nog. En de kinderen die nog moeten komen, tellen ze ook al mee.

Die kosmologie dat is een heel rijke eenheid. Onze materialistische en individualistische levenswijze beperkt ons in onze visie en maakt ons kleiner en verdeeld. Ze sluit ons op in een beperkte ruimte die het moeilijk maakt om bij elkaar te komen. Bij hen ligt dat helemaal open, het natuurlijke en het bovennatuurlijke, het geestelijke en het materiële. Heel de gemeenschap leeft. Ook de dieren tellen

mee. Die openheid is voor mij een nieuwe ontdekking geweest.

Dat gaat heel goed samen met het evangelie. Het maakt dat mijn visie op multiculturaliteit niet alleen humanistisch is - allemaal mensen en allemaal gelijk-, maar ook theologisch. Vanuit het evangelie zeggen wij dat ieder kind, elke mens geschapen is naar het beeld van God. God ziet de wereld als één familie, maar met veel variatie. Dat maakt het juist zo mooi. Bekijk je de wereld vanuit de ruimte, dan zie je één bol, zonder grenzen van landen, volkeren of culturen. Alle grenzen zijn eigenlijk artificieel gemaakt door mensen. Daarom hoop ik dat wij meer naar een universele en naar een wereldregering gaan.

Heel af en toe kom ik nog eens in Meerle. Ik heb er haast geen familie meer. Enkele bekenden van vroeger. Als ik er kom ga ik op woensdagmiddag meestal eten in het lokaal dienstencentrum in het Raadshuis. Daar kan ik dan een goede babbel doen met de mensen, waarvan er nog een aantal me kennen. En in Hoogstraten kan ik steeds terecht bij mijn kozijn Mil Gijsbrechts en zijn vrouw Rit. Ze hebben altijd een bed voor me klaar. Dat is fijn om te weten! (lacht hartelijk) (hr/jaf)

De toekomst van de witte paters is zwart

VANUIT HET STADHUIS

Raadslid Ann Tilburgs stapt op bij Hoogstraten Leeft

De meerderheid wordt al maar kleiner

GEMEENTEBELEID De gemeenteraad van eind februari moet zo ongeveer de kortste van de afgelopen jaren geweest zijn: op een goeie drie kwartier was de vergadering afgelopen. Nieuwsfeit van die avond: raadslid Ann Tilburg neemt ontslag uit de fractie Hoogstraten Leeft en zetelt voor de rest van de bestuursperiode als onafhankelijke. Het enige andere vermeldenswaardige agendapunt was het bepalen van de verhuurprijs voor de nieuwe bejaardenwoningen die in Meersel-Dreef gebouwd worden.

Wij maken van de gelegenheid gebruik om een blik te werpen op het nieuwe ‘Betonrapport’ en enkele cijfers uit de gemeentemonitor.

Ann Tilburgs, afkomstig van Meer maar de liefde gevolgd naar Wortel, zette bij de verkiezingen van 2018 haar eerste stappen in de Hoogstraatse politiek. Vanaf de vijfde plaats op de lijst van Hoogstraten Leeft veroverde ze meteen een raadszetel. Omdat ze in de loop van februari liet weten ontslag te nemen uit de fractie, valt de partij van burgemeester Van Aperen in de laatste rechte lijn voor de verkiezingen terug op 10 zetels. Aangezien N-VA in 2022 met het vertrek van Michel Jansen ook al een zetel verloor, is de meerderheid met 14 op 27 zetels wel erg nipt geworden.

Tilburgs gaf tijdens de vergadering van de gemeenteraad geen toelichting bij haar keuze om de rit niet uit te doen bij Hoogstraten Leeft, maar had vanaf

In Capucienenbos bouwt de stad vijf bejaardenwoningen die klaar zouden zijn tegen mei 2025. De huurprijs bedraagt 800 euro per maand.

het begin van de zitting wel al meteen plaatsgenomen naast het andere onafhankelijke raadslid, Michel Jansen. Of haar ontslag dus het gevolg was van onvrede met het beleid van de partij, of er gewoon alvast een keuze is gemaakt voor de verkiezingen van oktober, dat blijkt ongetwijfeld binnenkort als de campagnes gelanceerd worden.

Bejaardenwoningen

In januari gaf het stadsbestuur aan bouwbedrijf DEGO de opdracht om vijf bejaardenwoningen te bouwen in Capucienenbos in Meersel-Dreef. Als u dit leest, zouden de werken gestart moeten zijn. Het streefdoel is om de ruwbouw voor het bouwverlof klaar te hebben, de oplevering is voorzien in mei 2025.

Omdat het bestuur al werk wil maken van de toewijzing aan mensen die op de wachtlijst staan voor een woning, werd de raad gevraagd om de verhuurprijs vast te leggen. Uitgangspunt is de investering van 1.350.000 euro voor de vijf huizen, af te schrijven op 30 jaar: dat geeft 750 euro per woning per maand. Daar wordt nog een bedrag van 37,50 euro bijgeteld voor het gebouwenbeheer en 12,27 euro per maand aan leningsintresten, wat het totaal op 800 euro brengt. “De prijs is zo bepaald dat we de rit uitrijden zonder erop toe te leggen,” vat schepen van ouderenbeleid en financiën Roger Van Aperen samen.

“Dat klinkt prima voor een private investering,” vindt raadslid Fons Jacobs (Anders), “maar als een OCMW zich op de

Ann Tilburgs verlaat de fractie Hoogstraten Leeft en zetelt voortaan als onafhankelijke.

VANUIT HET STADHUIS

woningmarkt begeeft, vind ik het toch vreemd dat er geen sociaal uitgangspunt wordt meegenomen in de huurprijs. Mij lijkt het logischer om een vork te bepalen, bijvoorbeeld tussen de 400 en 1.200 euro, en de concrete huur dan te bepalen op basis van de financiële mogelijkheden van de kandidaat-huurders, of de vraag of het alleenstaanden of koppels zijn.”

Voor schepen Van Aperen ligt de prijs echter vast. “We hebben in de commissie

eerder besproken wat een aanvaardbare prijs zou zijn voor een splinternieuwe bejaardenwoning met zonnepanelen en warmtepomp, en daar was toen consensus over 750 tot 800 euro. Het pad van de inkomensgebaseerde huren hebben we al een hele tijd verlaten en de huren die daar nog op gebaseerd zijn, laten we uitdoven. Het gaat hier immers om woningen voor bejaarden, geen sociale woningen.”

Jacobs is het daar nog steeds niet mee eens is. “Gewone woningen bouwen is geen kerntaak van een lokaal bestuur,” klinkt het. Bovendien zijn “er tal van activiteiten waarop we als stad toeleggen, denk maar aan afvalophaling.”

Desalniettemin wordt de huurprijs vastgelegd op 800 euro. Wie op de wachtlijst stond, heeft intussen misschien al een telefoontje gehad om naar de interesse te peilen. (twi)

Het lukt Hoogstraten niet om te ‘breken met het verleden’

De betonhoofdstad doet zijn reputatie alle (on)eer aan

GEMEENTEBELEID Het stond (nog) niet op de gemeenteraadsagenda, maar het nieuws belangt elke Hoogstraatse burger aan: in de loop van februari lanceerden Natuurpunt en Breekijzer hun nieuwe Betonrapport, met cijfers over het ruimtebeslag en de verharding in onze Vlaamse gemeenten. Hebben we lessen geleerd uit het verleden en dus werk gemaakt van een (prille) betonstop?

Vier jaar geleden haalde het vorige Betonrapport alle kranten: toen bleek Hoogstraten dé betonhoofdstad van Vlaanderen te zijn. Met 815 vierkante meter per dag werd nergens in Vlaanderen meer grond verhard dan bij ons. In 2021 kwam dat gegeven nog aan bod in het VRT-programma Pano, samen met de gigantische hoeveelheid grondwater die in Hoogstraten wordt opgepompt. We verharden immers niet alleen heel veel, waardoor het water nog maar moeilijk in de bodem geraakt, we halen er ook te veel water uit. In de reportage bleek in onze gemeente maar liefst 18 miljoen kubieke waterwinning per jaar vergund. De werkelijk opgepompte hoeveelheidhet programma toonde aan dat er heel wat illegale waterwinningen zijn - ligt waarschijnlijk nog heel wat hoger. “Dat is gigantisch veel,” zei waterexpert Jan De Schutter daar toen over. “Maar liefst 70 tot 75% van de gemiddelde grondwatervoeding op jaarbasis wordt zo meteen weer (legaal) opgepompt. Een onvoorstelbare, dramatische situatie.”

Burgemeester Van Aperen werd in de reportage om een reactie gevraagd op de vele grondwaterwinningen en op het verhardingstempo. Hij wees ondermeer op de uitbreiding van de industriezone

en verschillende landbouw- en woonprojecten. “We moeten paal en perk stellen aan de wildgroei,” zei hij daar toen over. “U moet echt breken met het verleden he?” vroeg de journalist. “Daar zijn we mee bezig, ja,” antwoordde de burgemeester.

En er is inderdaad wel wat gebeurd: Hoogstraten ondertekende het Lokaal Energie- en Klimaatpact met de Vlaamse overheid en stelde zelf een klimaatplan op met aandacht voor ontharding en vergroening. Als één van de eerste zichtbare acties verdwenen er zelfs kasseien rond de lindebomen in de Vrijheid. Hebben we ons lesje dus geleerd en is iedereen intussen aan het ontharden geslagen? Het nieuwe betonrapport van Natuurpunt en Breekijzer dat eind februari werd voorgesteld, toont helaas een ander beeld.

118 hectare extra

Voor alle duidelijkheid: het probleem met de verharding beperkt zich niet tot Hoogstraten. Heel Vlaanderen is in de afgelopen decennia in sneltempo verhard. In de reportage van Pano zei professor waterbeheer Patrick Willems daarover in 2021: “Op dit ogenblik is ongeveer 16% van het Vlaamse oppervlak verhard. In

de jaren ‘70 was dat 5%.” Wie het ontnuchterende verschil graag eens bekijkt, kan googelen op ‘verharding gemeente 1971’. Op de webpagina ‘40 jaar betonwoede’ van De Standaard kan je doorklikken op een luchtfoto van Vlaanderen vandaag, met een doorkijkje naar de foto van 1971. Niet alleen de verkavelingen, maar ook de industriegebieden, serres en stallen namen enorm in omvang toe.

Ook de Vlaamse overheid had enkele jaren geleden door dat er werk aan de winkel was en kondigde in 2016 de ‘betonstop’ of de ‘bouwshift’ aan: de inname van extra open ruimte in Vlaanderen moet omlaag van 6 hectare per dag naar 3 hectare in 2025 en naar 0 hectare in 2040. Bovendien mag de verharding in gebieden met een ‘harde bestemming’ zoals wonen of industrie niet toenemen ten opzichte van 2015, en moet de verharding in gebieden met een ‘zachte bestemming’ zoals landbouw of natuur met 20% omlaag tegen 2050.

Het nieuwste Betonrapport geeft echter een ander beeld: we nemen nog steeds meer open ruimte in, en de verharding neemt nog met rasse schreden toe in plaats van af te nemen. Slaagde Hoogstraten er intussen in om “te breken

VANUIT HET STADHUIS

met het verleden”? Neen, niet echt. Lag de verhardingsgraad van Hoogstraten in het betonrapport van 2018 nog op 12,9%, dan stond de teller in 2022 al op 14%. Op enkele jaren is er dus 118 hectare extra verharding bijgekomen.

Doe eens een wandelingetje vanaf het

Van Aertselaerplein, de Moerstraat in, de hele Katelijnestraat uit, dan links de Loenhoutseweg in naar het centrum, en dan vervolgens via de Heilig Bloedlaan en de Vrijheid weer naar het beginpunt. Het hele binnengebied van je toertje van een goeie vier kilometer, dus inclusief sportpark, Vito, Seminarie en alle woonwijken, is nog kleiner dan de vlakte die we in amper 4 jaar bijkomend onder het beton hebben gestort.

Vertraging

In twee zaken is Hoogstraten uitzon -

derlijk. Enerzijds vond de verharding de afgelopen jaren vooral plaats in de gebieden met zachte bestemmingen, dus in gebieden voor landbouw of natuur, waar er net een afname zou moeten zijn. Onze gemeente is daar een duidelijke uitschieter in Vlaanderen, samen met regiogenoten Ravels, Wuustwezel, Merksplas en Rijkevorsel.

Anderzijds is er in 2022 per Hoogstratenaar maar liefst 675 vierkante meter verharding. Dat is het hoogste cijfer voor de hele provincie, ook daar worden we gevolgd door Merksplas en Ravels. Het gemiddelde voor heel Vlaanderen is 307 vierkante meter per inwoner.

In de periode van 2019 tot 2022 was de verhardingssnelheid in Hoogstraten 20,7 hectare per jaar, of 567 vierkante meter per dag. Hoewel we nog steeds extra verharden, doen we dat dus wel minder snel:

in het vorige rapport ging dat nog aan 815 vierkante meter per dag. De uitdagingen zijn echter nog enorm. Wie eens rondkijkt in Hoogstraten begrijpt wel dat we nog heel ver af zijn van stoppen met verharden, en nog veel verder van een netto ontharding zoals de betonstop vooropstelt. Parkeerplaatsen ontharden is sympathiek en waardevol, maar daar gaan we er duidelijk niet mee geraken. Het gaat al lang niet meer om vierkante meters, maar om (enorm veel) hectaren.

Wie graag zelf eens in de cijfers duikt, vindt het Betonrapport 2024 en de gemeentefiches op de website van Natuurpunt. De HOGENT biedt via de website betonmeter.be ook kaartjes en grafieken bij de cijfers en maakt al gebruik van de data van 2022, waar het Betonrapport zelf zich voorlopig nog beperkt tot 2021. (twi)

De Gemeentemonitor houdt de Hoogstraatse burger een spiegel voor

Hoe zit het met ons grond-, energie- en watergebruik?

GEMEENTEBELEID Nog in februari werd een pak meer cijfers gepubliceerd waarmee onze lokale bestuurders aan de slag kunnen. Toen kwam de vernieuwde Gemeente-Stadsmonitor online, een website met honderden cijfers voor elke gemeente, geordend volgens 14 thema’s waarop lokale besturen actief zijn. Meer dan honderd indicatoren zijn het resultaat van een driejaarlijkse volksbevraging die speciaal voor de gemeentemonitor wordt georganiseerd, de andere indicatoren zijn statistische gegevens uit allerlei bronnen. We duiken er de komende maanden in, op zoek naar opvallende zaken of uitdagingen voor Hoogstraten. Om aan te sluiten bij het Betonrapport, focussen we deze keer op de thema’s Ruimte en Klimaat, energie en milieu.

Bouwwoede

Om aan te sluiten op de bouwwoede: twee derde van de bouwvergunningen die in Hoogstraten werden verleend in 2022 waren bestemd voor nieuwbouw van woningen en ondernemingen, een derde voor renovaties. Het Vlaamse gemiddelde ligt slechts op iets meer dan de helft nieuwbouw. In Hoogstraten wordt er dus duidelijk veel meer gebouwd dan gerenoveerd.

Meer dan de helft van de huidige Hoogstraatse woningen is overigens gebouwd na 1981, in heel Vlaanderen is dat slechts één derde.

Dat heeft dan ook weer als gevolg dat de Hoogstraatse woningen energiezuiniger zijn dan gemiddeld. Ongeveer een der-

de van de eengezinswoningen en twee derde van de appartementen heeft een EPC-score B of beter. In Vlaanderen is dat

VANUIT HET STADHUIS

24,2% voor woningen en 53,2% voor appartementen.

In de burgerbevraging rapporteerde 92% van de bevraagden dubbel glas in de woning te hebben, 90% dakisolatie, 82% muurisolatie en 51% zonnepanelen. Wat die twee laatste zaken betreft, scoren we beter dan het Vlaamse gemiddelde.

Energie

In 2022 was in Hoogstraten 1100,6 watt per inwoner aan zonnepanelen geïnstalleerd. Daarmee staan we op de zevende plaats in de provincie Antwerpen, het Vlaamse gemiddelde is 746,7 watt. Toch kan daar nog heel wat bij: er wordt maar 4,8% van het theoretische maximum van onze daken gebruikt voor zonnepanelen. In heel Vlaanderen is dat 7,9% en in de provincie Antwerpen zijn Vosselaar en Grobbendonk uitschieters met 13,7%. Dat heeft waarschijnlijk te maken met onze vele alleenstaande woningen, die ook een groot dakoppervlak hebben.

Dat we op vlak van windenergie sterk scoren, weet iedereen wel die een blik richting E19 werpt. In 2022 stonden er volgens de gemeentemonitor 17 windturbines op het grondgebied van Hoogstraten, wat goed is voor 7,76 turbines per 10.000 inwoners. Het Vlaamse gemiddelde is 1,01. Slechts 6 gemeenten hebben nog meer windmolens in verhouding tot de bevolking, Beveren is kampioen met 9,89 per 10.000.

En hoe zit het met onze CO2-uitstoot? Volgens de recentste cijfers werd in 2021 op het Hoogstraatse grondgebied 271.993 ton CO2 uitgestoten. Het grootste aandeel komt van de landbouw, die goed is voor 38,1% of 103.527 ton, gevolgd door vervoer (27,4%), industrie (13,2%) en huishoudens (12,5%).

Kampioenen

Is Hoogstraten de appartementenhoofdstad van de Noorderkempen? Toch niet: bijna de helft van de Hoogstraatse gebouwen (47,5%) zijn nog open bebouwing, slechts 4,3% zijn appartementen. Het aandeel appartementen is bijvoorbeeld even hoog in buurgemeente Rijkevorsel en hoger in Wuustwezel. Het Vlaamse gemiddelde is 5,3% appartementen en 33% open bebouwing. In Hoogstraten zit de groei van de afgelopen jaren wel vooral bij de halfopen bebouwing en appartementen.

Zonnepanelen vermogen in watt per inwoner (2022)

Hoogstraten produceert erg veel zonne-energie per inwoner.

Energiescore (EPC) bestaande woningen (2023)

Wat watergebruik betreft zijn de Hoogstratenaren niet de beste leerlingen van de klas. Slechts 37% van de bevraagden geeft aan regenwater te hergebruiken (in heel Vlaanderen is dat 40%) en het kraanwaterverbruik ligt ook duidelijk hoger dan gemiddeld. Een alleenstaande Hoogstratenaar verbruikt 11 kuub drinkwater méér dan de gemiddelde Vlaming, voor elk lid van een gezin van 4 personen is dat 7,1 kuub. 68% zegt weliswaar in de bevraging kraanwater te gebruiken als drinkwater (62% in heel Vlaanderen), maar dat kan het meerverbruik allicht niet verklaren.

Van kraanwater naar afvalwater: in 2022 was 83,3% van de Hoogstratenaren aangesloten op riolering die loost op een rioolwaterzuiveringsinstallatie. Die zuiveringsgraad ligt lager dan het Vlaamse

gemiddelde van 86% en betekent ook dat maar liefst 3600 inwoners nog altijd niet op riolering zijn aangesloten. Hoewel dat waarschijnlijk een gevolg is van onze erg verspreide bebouwing, lijkt daar dus zeker werk aan de winkel. De zuiveringsgraad stijgt maar heel gestaag: de 80% behaalden we al in 2016.

Dat Kempenaars kampioenen zijn in (weinig) restafval, moge duidelijk zijn. In 2021 produceerde elke Hoogstratenaar 94,2 kilo, tegenover een Vlaams gemiddelde van 140,4. De hoeveelheid stijgt de laatste jaren wel weer: in 2013 zat Hoogstraten bijvoorbeeld maar op 85,7 kilo.

Zelf in de cijfers duiken? Je vindt ze op www.gemeente-stadsmonitor.vlaanderen. be (twi)

Echt niet om fier op te zijn

1. Je kunt er nu ook gezelschapspellen spelen

2. In conflict met dit dorp liet Hoogstraten zich voor 100 fr. van zijn beste kant zien

3. In Hoogstraten een gat in het straatbeeld, maar weg is het…

4. Lokale scholengemeenschap

5. Ze gaat voor de zevende keer naar de Olympische Spelen

6. Daarboven staat ie te blinken in Meersel-Dreef

7. Zij ‘jubelen voor de Heer’

8. Knalavond georganiseerd door de Chiro aspiranten in Meerle

9. Voortaan ook in het OKRA-lokaal in Minderhout

10. Wat voor comedian werd deze politieman?

11. Levenshobby van Tom

12. In Malawi gesponsord door Hoogstraten

13. Raar maar waar: doe je in de Tinnenpotstraat door bomen te kappen

14. Manier van schilderen door Janké (jc)

IJ’ is één vakje.

Mail het woord uiterlijk dinsdag 16 april door naar woord@demaand.be en maak kans op een cadeaubon van Hoogstraten voor de waarde van 20 euro. Of stuur naar: De DE HOOGSTRAATSE MAAND, Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten. Vergeet niet uw naam en adres te vermelden.

Oplossing maart

De cadeaubon van € 20 gaat naar: Kris Weyns Voort 25, Meerle

bevoorrechte partner

Vincent

van het Hoogstraats

politiebureau naar de planken

De politieman die stand-up comedian werd

STAND UP Vincent Voeten is in Hoogstraten een bekend gezicht, hij werkte er 10 jaar bij de politie. Vorig jaar verruilde hij zijn politiejob voor een carrière als stand-up comedian, met ook zijn eerste avondvullende show ‘Smaad’. Daarnaast werkte hij mee aan bekende TV programma’s als ‘Taboe’ en ‘De Slimste Mens’ en is hij nu te zien in het programma ‘De Ideale Wereld’.

Vincent Voeten is afkomstig uit Gierle, waar zijn ouders nu nog wonen. “Ik heb mijn jeugdjaren hier altijd doorgebracht,” zo steekt hij van wal, “vlakbij recreatiepark ‘De Lilse Bergen’. In Beerse ging ik naar de lagere school, wat ik nog wel tof vond. Mijn middelbaar deed ik in Maris Stella in Oostmalle. Nadien heb ik nog getracht om verder te studeren, maar helaas met weinig succes.

Dan heb ik relatief snel beslist om werk te gaan zoeken en vond een job als magazijnier. Dat was dus mijn eerste werkervaring. Op mijn 24ste heb ik mij inge -

schreven voor een toelatingsproef bij de politie, waarin ik slaagde van de eerste keer. Een half jaar later startte de opleiding. Mijn stage deed ik in Turnhout, de zone waar ik woonde. Vervolgens ben ik naar Brussel gegaan, tot bleek dat er in de zone Noorderkempen een vacature was voor een inspecteur om interventies te doen. Ik ben daarop ingegaan, omdat dit voor mij het dichtste in de buurt was.”

Band

Vincent was nog maar enkele keren in Hoogstraten geweest, niet zo’n bekend terrein voor hem dus. “Het was nooit echt mijn kinderdroom om ooit bij de politie te gaan werken, wel een rationele keuze. Aanvankelijk was mijn idee om na enkele jaren een job te zoeken in de regio Turnhout. Maar het was zo plezant in Hoogstraten met zo’n toffe collega’s, dat ik daar al die tijd ben gebleven.

Wat uniek is bij de politie, is dat je dag en nacht samenzit met je collega’s in een combi. Dat schept een heel sterke band en geeft een echt gevoel van vriendschap. Tijdens de 10 jaar dat ik daar heb gewerkt, beantwoordde ik noodoproepen bij het interventieteam.”

En de comedy? Zijn ‘eureka’ moment werd de trouw van zijn schoonzus in 2015. Voor het eerst stond hij met zijn talent als stand-up comedian voor een publiek. “Zij had mij gevraagd om haar trouw op een mooie en ludieke manier af te sluiten. De speech die ik daarvoor ge -

schreven had, was onbewust een soort stand-up comedy set up geworden. Ik voelde toen wel aan dat ik dit heel leuk vond om te doen en bovenal: het viel zeker in de smaak bij de aanwezigen. Veel mensen zeiden me achteraf dat ik daar zeker iets mee moest doen…”

Joker

Het duurde nog een jaar vooraleer hij zich inschreef voor een vrij podium in de Joker in Antwerpen. “Dat was mijn allereerste echte comedy optreden: 8 minuten op een woensdagavond. Nadien volgde ik een Comedian Bass Birker workshop, waar ik werd ingeleid in het wereldje van de stand-up comedians en ook mijn eerste netwerken leerde opbouwen. Na afloop was er een toonmoment, waar ik 5 minuten de tijd kreeg om in de Joker mijn kunnen te tonen. Omdat ik helemaal geen natuurtalent was, heeft het een tijdje geduurd vooraleer ik mijn eigen stijl had gevonden: korte moppen en oneliners in een zeer donkere stijl. Maar toen voelde ik ook zelf aan dat ik iets authentieks bracht, waar ik me goed bij voelde en wat mij echt goed lag.”

De Engelsman Jimmy Carr en de Amerikaan Anthony Jeselnik zijn enkele van zijn grote voorbeelden. “Zij schrijven heel technisch met de focus echt op de mop

Voeten

Vincent werkte tien jaar bij de politie Noorderkempen.

COMEDY

zelf, zonder imitaties of gekke stemmetjes. Ze doen dus geen rariteiten op het podium, maar brengen hun mop kurkdroog. Die moet dan wel sterk zijn natuurlijk. En laat het schrijven van moppen dan net één van mijn talenten zijn.

Een gouden regel bij comedy is, om je humor te schrijven over een onderwerp dat je goed kent of over je eigen leven. Dat is iets wat ik dus net niet doe! Ik zoek gewoon naar een goede mop en buig mijn personage zodanig dat dit volledig past in de context van deze mop.”

Onvlaams

“Ik ben dan ook een wat a-typische Vlaamse comedian, ik vind het leuk om een personage te creëren dat niet persé sympathiek is, zoals wel het geval is bij de meeste collega’s. Op het podium lijk ik zelfs een heel vrouwonvriendelijke man, ik maak veel jokes over mijn vriendin, terwijl zij net de belangrijkste persoon in mijn leven is. We zijn al 13 jaar gelukkig samen en zij is diegene aan wie ik altijd als eerste een nieuwe mop doorstuur om haar feedback te vragen. Zij is dus mijn klankbord en toeverlaat.”

Zijn carrière als comedian groeide stap voor stap. In 2017 stond hij de finale van de ‘Lunatic Comedy Award’, in datzelfde jaar won hij de Utrechtse ‘Comedy Talent Award’ - de grootste stand-up wedstrijd van Nederland. Jens Dendoncker pikte hem nadien op, hij toerde mee als ‘Young One’ met Michael Van Peel en als support voor Alex Agnew.

“In Utrecht winnen, was wel leuk om op je CV te zetten, maar eigenlijk heeft dat niet zo veel teweeg gebracht, hooguit een tiental kleine optredens in Nederland. Maar op 13 maart 2022 won ik de 13de editie van Humo’s Comedy Cup. Dat was wel echt een game changer, dat merkte je al snel door de toenemende belangstelling en deuren die dan gemakkelijker voor je open gaan.”

Ideaal

“Zo kwam ik ook bij ‘De Ideale Wereld’ terecht zonder voorafgaande stage of testen te hoeven doen. Dit is trouwens al mijn tweede seizoen, ik ben begonnen als redactielid en nu dus ook sidekick naast Ella Leyers tijdens de studio-opname. Ik vind het superplezant om te doen, al was het in het begin wel wennen aan de lange en zware werkdagen. Maar ik ga zeker niet klagen, want het is toch echt wel een droomjob om te doen.

De opnames zelf duren hoogstens een uur, omdat Ella zo super getalenteerd en heel vlot is. Ze presenteert het programma vaak in één trek door, bijna zonder re-takes. Maar om op tijd in Vilvoorde te zijn, moet ik om 5 uur opstaan. Daar starten we dan met een ochtendbrainstorming, nadien beginnen we aan het schrijven van de scenario’s en wordt alles productioneel in gang gezet, zodat later alle scènes kunnen worden gespeeld, gefilmd en gemonteerd.

Het is supercool dat hier alles in 12 uur moet gebeuren, want om 22 uur zie je het programma al op TV. Je hebt hier dus heel snel resultaat, terwijl bij andere programma’s dit proces soms tot een jaar in beslag neemt. Dit is echt uniek in Vlaanderen, want wij zijn het enige programma dat zo kort op de bal humor maakt.”

Stress

Vincent was in 2022 ook te zien als deelnemer aan ‘De Slimste Mens’. “Toen ik de vraag kreeg om mee te doen, heb ik ja gezegd, puur omdat dit commercieel voor mij toen goed meegenomen was. Deelnemen aan de quiz werd wel één van de meest stresserende momenten in mijn leven. Ik heb geprobeerd me voor te bereiden, omdat mijn algemene kennis beperkt is. Maar dat gaf me nog meer stress. Toen heb ik me voorgenomen om met open vizier zonder al te veel voorbereiding mee te doen, mij daar wat te amuseren en hopelijk toch ook wat sympathiek over te komen.

Ik was al heel blij dat ik de eerste uitzending heb overleefd, maar daar bleef het

dan ook bij. Het was een superleuke ervaring, we werden ontvangen door een heel tof en enthousiast team van Woestijnvis. De hele omkadering oogde heel professioneel zoals een geoliede machine. Voor mezelf heb ik wel gemerkt dat de panelsetting niet echt mijn ding is. Maar door dit optreden ben ik dan wel een beetje een BV geworden.”

Wat veel minder mensen weten is dat Vincent al vroeger achter de schermen meewerkte aan bekende TV programma’s. “Voor ‘De Slimste Mens’ deed ik redactiewerk. Zo kreeg ik scenario’s doorgestuurd waar ik mopjes bij moest verzinnen en uitschrijven. Voor bepaalde juryleden, maar ook voor Erik Van Looy zelf, schreef ik de mopjes.

Eigenlijk werken ze met een heel team en gaat het er heel zakelijk aan toe. Ik kreeg ’s avonds een mail met de quizvragen en had dan twee uur de tijd om een mail terug te sturen met mijn verzonnen mopjes erbij. Dat was soms wel intens. Het bleef natuurlijk wel onpersoonlijk, omdat ik zelf niet op de redactie aanwezig was, maar dit werk van thuis uitvoerde.”

Afremmen

“Toch was dit voor mij toen een goede training, omdat het een ander soort humor was dan wat ik gewoon was te schrijven. Dus moest ik wel wat afremmen in mijn normale zwartgallige humor om deze jokes ook voor het bredere televisiekijkend publiek te kunnen laten smaken.” Andere programma’s waarvoor Vincent teksten schreef zijn ‘’Taboe’, ‘Is er een dokter in de zaal’ en ‘Geubels en de Belgen’, allemaal programma’s voor Philippe Geubels. “Dat kwam omdat hij toen voor hetzelfde management bureau werkte als ik, dus was de link snel gelegd. Philippe zelf heb ik maar af en toe ontmoet. Dat was dan meestal tijdens een gezamenlijke brainstormmeeting.

Bij ‘Was er een dokter in de zaal’ schreef iedereen eerst zijn eigen moppen. Nadien werden die verzameld, waarna we met een paar mensen van het team samenzaten en deze één voor één hardop voorlazen om te voelen of er iets in zat of niet. Dat team maakte dan een selectie. Maar we brainstormden ook over het eventueel toevoegen of aanpassen van een speelronde of over een nieuw format. Daarnaast heb ik ook meegewerkt aan het programma ‘Als de bom valt’ van het productiehuis Banijay op Play 4.”

En volgens Vincent zijn er nog programma’s op komst om naar uit te kijken. “In

Voor de winnaar van Humo’s Comedy Cup gingen heel wat deuren open.

het najaar wordt ‘Het Enquêtebureau’ met Steven Van Herreweghe op VRT uitgezonden, waaraan ik ook heb meegewerkt. Alle opnames hiervoor zijn ondertussen achter de rug. Maar nu ligt mijn focus vooral op ‘De Ideale Wereld’ en op stand-up comedian optredens.”

Avondvullend

Eén van zijn dromen was om ooit een avondvullende show in heel Vlaanderen te kunnen spelen. Dat gebeurde ondertussen, in oktober vorig jaar ging zijn eerste grote zaalshow ‘Smaad’ in première. “Die loopt nog altijd. Ondertussen heb ik zo’n 25 zaalshows achter de rug en zijn er dit seizoen nog een tiental gepland. Ik hoop in totaal zo’n vijftigtal shows te kunnen spelen. Vorige week was ik bijvoorbeeld de ene dag in Maaseik en de volgende dag in Oostende. Om maar te zeggen dat ik soms wel wat kilometers moet afleggen, maar dat neem ik er graag bij.

Ik vind dit echt heel leuk om te doen, met een heel andere dynamiek. Nu merk je dat de mensen in de zaal echt voor mij komen en voor mijn harde humor. Toen ik vroeger in voorprogramma’s van bekende Vlamingen optrad, was het publiek heel anders. Sommige toeschouwers waren soms wel geshockeerd door mijn harde humorstijl.”

Ook in Nederland is hij binnenkort te zien. “Met een viertal Vlaamse comedians gaan we op tour tijdens ‘de Bourgondische Belgen’, waarbij iedereen zo’n 20 minuten speeltijd krijgt. Naast mezelf spelen Jeroen Leenders, die ook deelnam aan ‘de Slimste Mens’, Johnny Trash en Jeron Dewulf mee, samen met een Nederlandse presentator. Ieder van ons heeft wel een ander soort humor en dat maakt het ook wel leuker voor het publiek, zodat elke smaak zowat bediend wordt.”

Mac Ryan

Met zijn eerste avondvullende zaalshow ‘Smaad’ doet Vincent Voeten heel Vlaanderen aan.

In petto

Uiteraard zal het daar niet bij blijven. “Ik hoop in de toekomst nog een paar heel toffe comedyspecials te kunnen maken, om aan iedereen te kunnen laten zien wat ik in mijn mars heb. Ik doe nu al wat acteerwerk in ‘De Ideale wereld’ en de regisseurs zeggen mij dat dit al beter en beter lukt. In begin dacht ik dat mijn podiumervaring mij zou helpen om een goed acteur te worden, maar dat was toch echt wel iets heel anders. Je mag bijvoorbeeld niet meer in de camera kijken, je moet je inleven in een rol en samenspelen met andere acteurs. Dat geeft een heel andere dynamiek dan alleen moppen vertellen. Ik zal nooit tot de beste acteurs behoren, maar een bijrol spelen in een TV-programma of film zou wel tof zijn. En ik wil ook nog een aantal goede comedy -

shows en leuke projecten kunnen doen.”

Of hij Hoogstraten en zijn ex-collega’s bij de politie mist? “Ik ben heel blij dat ik Hoogstraten heb leren kennen en zeker ook mijn collega’s bij de politie. Ik mis het politiewerk niet echt, wel de amicale sfeer en het samenwerken met mijn toffe collega’s van toen. Maar ik ga nog heel regelmatig op restaurant in Hoogstraten, ik word ook wel eens uitgenodigd op een trouw of feestjes van ex-collega’s.

Hoogstraten is echt een hele toffe stad met veel goede restaurants, een mooi gerestaureerd begijnhof en een supermooie kerk. Ik hoop alleen dat ze ooit de verkeersproblemen in de Vrijheid zullen oplossen, want dat is echt wel een smet op deze stad met een goede smaak!” (jl)

Borduuratelier

Minderhoutdorp

speelgoed in een kinderhand. De doos met het voorbeeld heeft hij niet gegeven.

Ik vind niet meer dan de hoekjes en de rand

Daar

in zie ik alleen maar kleuren

Ook stukjes zwart, en stukjes wolken wit.

Langstraat in Meerle

Vanaf Meerledorp recht het landbouwgebied in Langstraat

WONEN Als je midden

Meerledorp richting Meer wil fietsen, draai dan de Langstraat in.

Een ruilverkavelingsbaantje leidt je tussen enkele tuinbouwbedrijven recht het landbouwgebied in. Waar de Langstraat eindigt, krijg je een weids landschap van akkers en weiden en kan je, haast zonder een woning tegen te komen, langs de smalle betonbaantjes tot in Meer fietsen. Heerlijk rustig, tenzij er maïs wordt geoogst.

Een beetje geschiedenis

De weg staat al op de bekende Ferrariskaart (1771 - 1778), maar zoals je op de afbeelding kan zien, is het niet de ligging die de weg nu heeft. Die gaat vanaf Meerledorp richting Meer, recht het open landbouwgebied in. Waarschijnlijk was het toen een onverharde zandweg. De huidige ligging is er gekomen door de ruilverkaveling. De vrij smalle betonbaan is ook kenmerkend voor de ruilverkavelingswegen.

Op de historische kaarten is geen bebouwing te zien, die kwam er maar begin jaren 70 van vorige eeuw. Het waren vooral woningen van mensen die actief waren in land- en tuinbouw. Langs de Langstraat zijn er nu 2 grote tuinbouwbedrijven met serres, trayvelden en kappen met aardbeienteelt. Helemaal achteraan is er een groot varkensbedrijf met ultramoderne megastallen. In het eerst deel van de straat zijn er langs de zuidkant vandaag gezinswoningen. We tellen er 14 woningen, langs de noordkant zijn er 4 woningen, gelinkt aan de tuinbouwbedrijven.

Stin Sprangers

“Prima wonen, al heeft de straat ook een triestige kant…”

Op Langstraat nr. 1, dichtbij Meerledorp, treffen we Stin Sprangers. Stin is gehuwd met Rob Josten en samen hebben ze 3 volwassen zonen. ‘Ik heb hier een beetje verder in de Langstraat bijna mijn hele leven gewoond. Mijn ouders woonden er tot ze enkele jaren geleden naar Hoogstraten verhuisden. Ik ben geboren op Groot Eyssel en toen ik vier was zijn we in de Langstraat komen wonen. Ze hadden er een nieuw huis gebouwd. Mijn vader werkte als gevangenisbewaarder in Hoogstraten, voor en na deden ze wat tuinbouw, zoals velen dat deden destijds. We waren met vieren toen we hier kwamen en hier is onze nog Gert geboren. Er stonden nog niet veel huizen toen.

De straat heeft ook een triestige kant.

Een aantal jonge mensen die er woonden zijn vroegtijdig overleden: mijn broer Lu Sprangers, Jan Snoeys, Ludo Michielsen, Rina Willems, Paula Goos en Jos Jansen. Wel veel voor deze straat toch…

Waar wij nu wonen, stond een kleine oude woning van Kees Rots en Kee Schrij -

Stin Sprangers

Op de Ferrariskaart heeft de Langstraat een heel andere ligging dan vandaag.

STRAAT IN DE MAAND

vers. Wij kenden hen en toen het net voor ons huwelijk leeg kwam te staan, hebben wij het gehuurd en zijn we er in 1989 komen wonen. Na zes jaar huren hebben we het kunnen kopen en nog 5 jaar later hebben we het grondig verbouwd en vergroot.

Ik heb hier altijd graag gewoond. Rob ook trouwens, hij komt van Ulicoten. We zijn in januari 1989 gehuwd en zijn meteen hier komen wonen. Rob werkt in ‘s Hertogenbosch en ik werk deeltijds in de keuken in het ziekenhuis van Turnhout. We zijn allebei goed ingeburgerd in Meerle en hebben hier veel vrienden, van de voetbal en van de fietsclub. Onze zonen hebben altijd bij KFC Meerle gespeeld, Rob was er lang trainer van een jeugdploeg. Dan leer je veel mensen kennen.’ Stin en Rob hebben drie zonen waarvan er twee Meerle verlaten hebben: Dries (doctoreert in Gent), Bart woont met zijn partner in Bergeik (Nl). Ze komen regelmatig naar huis. Wout woont nog in hotel mama. ‘We willen hier graag zo lang mogelijk blijven wonen. Rob houdt van zijn atelier hier achter tuin, hij moet kunnen sleutelen, en ik hou van de tuin. Het is hier prima wonen, een rustige straat maar toch alles vlakbij. Ik kan te voet naar bakker, beenhouwer, kruidenier, kippenwinkeltje, fietsenwinkel, … Meer heb je toch niet nodig hé. Nee, wij zijn zeker nog niet van plan hier te vertrekken.’

Lotte Hereijgers

“Ik zie me hier niet snel weggaan”

Lotte Hereijgers (34) woont in een van de laatste huizen van de bouwzone, verderop is het landbouwgebied. ‘Ik kocht dit huis 7 jaar geleden. Ik ben van Wortel

afkomstig en was destijds wel op zoek geweest in Wortel maar vond er niet wat ik wilde. Hier in Meerle heb ik best nog wat familie wonen, mijn mama is van Meerle afkomstig en mijn grootouders en een paar nonkels en tantes wonen er nog steeds. Op mijn zoektocht online kwam dit huis tevoorschijn. Ik kwam kijken en was meteen verkocht. Een keischoon en modern huis met een mooie tuin op het zuiden.’

Lotte, een bewust ongehuwde moeder, heeft 2 kindjes: Noralie (3 jaar) en Lorenne (3 maanden). Ze werkt als leerkracht in de basisschool van Meersel-Dreef. ‘Heel gemakkelijk, ik kan met de fiets naar Dreef. Noralie gaat in de Klimtoren naar school en Lorenne zit in de crèche in de witte wijk. Gemakkelijk dichtbij.

De straat is heel rustig, er komt weinig verkeer door. Wel af en toe grote tractoren die vrij snel door de straat rijden. Het is een smalle weg die niet op maat van die grote gevaarten gemaakt is. Van lawaai hebben we geen hinder, maar als we buiten staan schrikt Noralie elke keer als er zo’n gevaarte voorbijraast. Voor de rest zie je hier veel fietsers. Je kan heel rustig naar Meer fietsen tussen de akkers en weiden, hoewel de route niet op de fietsknooppuntenkaart staat. Meestal zijn het mensen die thuis zijn in de streek en de weg kennen.

Ik heb heel fijne buren, we lopen mekaars deur niet plat maar we kunnen op mekaar rekenen als het nodig is. Als alleenstaande moeder met 2 kindjes is dat heel geruststellend. Ook op mijn tantes kan ik altijd rekenen en als het moet zijn er nog altijd mijn ouders. Van Wortel naar Meerle is niet zo ver. Mijn papa helpt me met het onderhoud van de tuin.’

Ondertussen is Lotte goed ingeburgerd

in Meerle. ‘Mijn vroegere vriendenkring is verspreid geraakt, maar ik heb hier wel nieuwe vrienden gemaakt. Ik doe heel graag mee met de buurt en met evenementen in het dorp. Het is goed wonen hier, zeker omdat mijn werk dichtbij is. En hier zijn gelukkig nog genoeg essentiële winkels aanwezig. Het is hier heel fijn wonen en ik zie me hier niet snel weggaan.’

Ruud Elst

“Het leven is meer dan werken”

Even verder, maar nu langs de noordzijde van de Langstraat, treffen we Ruud Elst (47 jaar). ‘Ik ben geboren en getogen in de Lieve-Vrouwstraat, die je vanaf hier ziet liggen. Mijn vader, ondertussen op pensioen, had daar een aardbeienteelt. Waar we nu zitten was vroeger het bedrijf van Ad Christianen, die gestopt was. In 2004 hebben wij, Annelies en ik, dat bedrijf overgenomen en alles vernieuwd en er een bedrijfswoning bijgebouwd.

In 1998 was ik al gestart met het bedrijf van mijn vader. Vooraf heb ik landbouwschool gedaan, enkele tijd bij een loonwerker gewerkt en dat zes jaar in de bouw, polieren van beton. Eigenlijk had ik niet gedacht ook in de aardbeiteelt te stappen, het liefst was ik een landbouwbedrijf gestart. Maar mijn vader en grootvader deden dat bedrijf al en op een gegeven moment moest ik kiezen. Dan ben ik er maar heengestapt. De gronden hier aan de overkant van de straat waren al van mijn vader en grensden aan dit bedrijf. Na zijn pensioen heb ik alles overgenomen en samengevoegd tot één groot bedrijf.

Ik woon hier heel graag. Heel rustig en toch dicht bij het dorp. Onze bedrijvig-

Zicht op de Langstraat richting Meerledorp

Lotte Hereijgers

heid stoort niemand. De gronden komen tot aan Groot Eyssel en langs daar kan ook het vervoer weg. Eigenlijk de ideale plek voor een tuinbouwbedrijf.

Het bedrijf gaat vrij goed. Al staat een deel van de teelt, aardbeien in volle grond, wel onder druk. De afnemers willen alleen nog mooie, beschermde aardbeien. Rondom ons huis en aan de overkant hebben we stellingenteelten onder kappen en in de serre. De buitenteelt zal moeten afgebouwd worden. Daarvoor vind je ook steeds minder plukkers. Ook Roemen en Moldaviërs, de meeste van onze plukkers, vinden dat geen goed werk meer, heel de dag op uw knieën door de rijen kruipen. Gelukkig kunnen we hen afwisselend werk geven. Een paar uren in de open teelt, dat in de kappen of de serres. Hier werken in de zomer 120 - 130 mensen.

Ruud heeft vier kinderen: Tim (19), Sam (17), Fran (15) en Rik (13). Sam heeft wel interesse en helpt heel graag. Maar of zij het bedrijf later wil overnemen, daar spreken we nog niet over. Ze volgt tuinbouwschool, heeft meer interesse in landbouw of tuinaanleg. Ik ga haar zeker niet pushen, we zien wel wat er komt. Ik zie wel een toekomst voor de aardbei op zich, de vraag is goed. Maar het zit hem vooral in de vergunningen. En wie gaat de arbeid nog doen? Eerst waren er Portugezen, dan Polen, nu Roemenen en Moldaviërs. De Roemenen zie je meer en meer verhuizen naar andere sectoren, zoals de bouw. Ik vraag me af wie binnen 10 jaar nog zal komen plukken. Mijn dochter in die richting sturen, ik twijfel daaraan. Ik denk dat ze evengoed haar brood zal verdienen door elders te gaan werken. Te veel onzekerheden. Ik weet vandaag niet of ik deze zomers voldoende plukkers zal hebben, terwijl nu de gewassen wel opgestart zijn. Dat brengt stress mee.’

Elmi levert aan de veiling in Breda en voor een groot deel van het areaal hebben ze een vaste prijs. ‘Ik hang dus niet af van de klok, voor de vaste prijs is onderhandeld met de retailsector. Mijn aardbeien vind je o.a. bij Jumbo. Ik hoop dat ik zo minstens nog een jaar of 10 verder kan werken. Als het dan nog goed loopt, doe ik er met plezier nog wat jaren bij. Maar ik heb altijd gezegd dat ik niet tot mijn 70ste op de akker ga staan. Het leven is meer dan werken, ik ga graag fietsen met de Pieretrappers. De zondagvoormiddag is heilig, en woensdagavond als het werk het toelaat. Zo kom ik onder de mensen. Want voor de rest kom ik weinig van het terrein af. Greenyard komt hier aan het bedrijf laden, ik hoef dus niet naar de veiling. Tijdwinst, maar het sociaal contact mis ik wel. Ik hang dus nog een tijdje vast aan de Langstraat, maar het is hier goed toeven. Laat mij maar doen…’

Frank Boeren

“Rustig en een weids uitzicht”

In het laatste huis in de Langstraat, langs de noordkant, ontmoeten we Frank Boeren (47), die er samen met zijn partner Inne Goetschalckx een tuinbouwbedrijf runt. Aardbeien in de serre. De dag na ons babbeltje worden de eerste aardbeien van het seizoen geplukt. Vaarwel winter!

Frank en Inne hebben twee kinderen, Janne en Arne. Frank: ‘Ik ben met mijn ouders in 1989 hier in de Langstraat komen wonen. Mijn ouders, die eerst in de witte wijk woonden, hadden hier grond gekocht en zijn gestart met een tuin -

bouwbedrijf. We woonden eerst even in de loods, later hebben mijn ouders een woning bij het bedrijf gebouwd. Ik ben op de vakschool geweest en eerst 3 jaar gaan werken in de bouw. Dan ben ik thuis gebleven om mee in het tuinbouwbedrijf te gaan werken.

Later hebben ik en Inne deze grond gekocht en er een serre op gezet. Toen mijn vader op pensioen gegaan is, heb ik zijn doening ook overgenomen. Zo hebben we een mooi bedrijf bijeen gedaan en er ons huis bij gebouwd. Inne en ik doen samen het bedrijf. Het zijn niet de gemakkelijkste tijden voor de tuinbouw, er zijn nogal wat onzekerheden voor de serreteelten, niet allen de energie maar ook de loonkosten. Maar stoppen is geen optie. Het belangrijkste is dat we het graag doen en daarenboven is het hier goed wonen. Rustig en een weids uitzicht. En goede buren. Ik denk dat alle mensen van deze straat hier graag wonen.’ (jaf)

Op het einde van de Langstraat krijg je een weids uitzicht.

Ruud Elst

Frank Boeren

Jan Keteleer schildert met tederheid en geeft stof tot nadenken

De digitale zeggingskracht van Janké

SCHILDERKUNST De Belgische kunstenaar

Jan Keteleer (1960) woont op het Heieinde in Meersel-Dreef. Hij gooit hoge ogen met zijn digitale kunst. Vanuit zijn interesses in zowel klassieke kunst als moderne / hedendaagse kunst werkt hij van thuis uit onder zijn naam JanKé in verschillende stijlen. Inspiratie haalt hij zowel uit oude kunst als impressionisme of pop art. Na jaren in de commerciële fotografie te hebben gewerkt, richtte hij zijn belangstelling op digitaal schilderwerk. Keteleer hecht daarbij veel belang aan de maatschappelijke betekenis van zijn werken. Het maakt dat zijn projecten in het verleden de steun kregen van o.a. de Koningin Paola stichting, die tot doel heeft om met behulp van kunst een discussie op gang te brengen over maatschappelijke vraagstukken.

Gezien

Heel wat mensen hebben al werk van Jan Keteleer gezien, wellicht zonder te beseffen dat het van zijn hand was. Zo heeft er jaren een werk van hem (formaat 24m²) op Brussels Airport gehangen en maakte daar deel uit van de vaste kunstcollectie. Ook zijn er projecten van hem gepubliceerd in stations en bushokjes tot zelfs op een vliegtuig van Virgin toe. In

Antwerpen heeft er jarenlang een tram rondgereden geheel bekleed met een Keteleer…

Hij had talrijke tentoonstellingen in België (o.m. in Antwerpen, Brugge, Lier, Leuven en Gent), ook internationaal in de VS (in Dallas en San Francisco) en in Polen (in Krakau). Vooral projecten als ‘Sprakeloos’, ‘Stille Dialogen’ en ‘Roots with Taboo’ brachten hem bekendheid. Het

leverde hem in 2004 de Spes Award op, hij mocht ons land vertegenwoordigen in een overzichtstentoonstelling van Belgische kunst in Krakau. Het werd de opstap naar internationale erkenning.

Keteleer werd daarbij geïnspireerd door de problemen van de multiculturele samenleving in België, het naast elkaar bestaan van verschillende nationale en etnische groepen, de problematiek van de taalbarrière en het gebrek aan dialoog tussen de ”oude” (de autochtone bevolking) en de ”nieuwe” Belgen (de immigranten).

Invloeden

Momenteel legt hij zich volledig toe op digitaal schilderwerk. Door zijn kennis van klassieke technieken zoals acryl en pastel maakt hij digitale elementen die dan bij elkaar worden gebracht.

DHM : Wat inspireerde je om kunst te maken en kunstenaar te worden?

JanKé: Dit gaat met mij mee sinds ik een kind was, het was voor mij net zo natuurlijk om alledaagse activiteiten te tekenen of te fotograferen. Mijn werk is een voortzetting van wat het in het begin was. Ook nu nog zijn mijn schilderijen een verslag van het dagelijks leven, de authenticiteit, indrukken en ervaringen en emoties die mij vergezellen. Het zijn kaders uit het

Het project ‘Sprakeloos’ sierde de Antwerpse trams.

leven en het verhaal, waarin inspiratie kan komen uit alles wat ik op een bepaald moment tegenkom en ervaar.

DHM: Je hebt met diverse technieken en onderwerpen geëxperimenteerd, niet?

Ik ben klassiek geschoold en heb in mijn opleiding diverse technieken aangeleerd van houtskool tekeningen, olieverf, tot fotografie en zowat alle mogelijke druktechnieken. De thema’s zijn zowel mensen en dieren in relatie met de omringende wereld.

Ik maak nu meer kleurrijke figuratieve composities die zich op de grens bevinden van expressionisme, pop-art en surrealisme. Het unieke ervan is dat ik alle bestaande technieken zodanig beheers dat ik volledig kan uitdrukken wat ik wil overbrengen. Uiteraard heb ik invloeden van andere kunstenaars, maar kopiëren is uitgesloten.

DHM: Wat wil je bij de kijker bereiken?

Ik maak schilderijen met tederheid, ik denk dat ze stof tot nadenken geven. Sommige zijn schilderkunstige grappen, verwijzingen naar bekende werken. Ik vind het belangrijk dat ze niet vergeten worden en dat de kijker zich zoveel mogelijk met mijn werk kan identificeren.

Wanneer ik een idee heb, schilder ik dat eerst in mijn hoofd, het duurt dus even, daarna breng ik het digitaal over en uiteindelijk op paneel. Ik vertaal wat in mijn hoofd is ontworpen door technieken uit de klassieke kunst te combineren met een moderne aanpak.

Digitaal

DHM: Als je één beroemde kunstenaar zou mogen uitnodigen voor een diner, wie zou dat dan zijn?

Ik zou graag David Hockney willen ontmoeten en de nuances van kleur willen overwegen. Ik denk dat we dan ook lekker zouden eten, ik hou er heel erg van om interessante gesprekken te voeren en ondertussen van het eten te genieten...

DHM: Hockney maakte ook de overstap naar digitaal schilderen. Is de digitale techniek vergelijkbaar met de traditionele?

Toch wel. Een traditionele schilder werkt met penselen en borstels bestaande uit haar. Ik werk in feite net hetzelfde, maar dan met digitale penselen, die net zoals een traditioneel penseel in verschillende diktes en materialen bestaan. Ik schilder dus op traditionele wijze met moderne middelen.

DM: Is er een formaat of medium waar je je het prettigst bij voelt?

Ja, ik vind het vierkant perfect, het heeft alle zijden gelijk, het is elegant en geometrisch past het goed in zowat elke ruimte. Voor mijn originelen werk ik meestal in de formaten 40 x 40cm tot 60 x 90 cm als ik eens een rechthoekig formaat wens. Reproducties van deze werken kunnen overigens verkregen worden van klein tot enkele vierkante meters groot en in verschillende materialen zoals canvas of op alu-dibond.

DHM: Wat is het thema van het werk waar je nu mee bezig bent?

De mens en de relatie met haar of zijn metgezel. Het is het startpunt voor mijn schilderkunstige overpeinzingen, interpretaties van de wereld en de ruimte om mij heen. Het is een polemiek tegen het consumentisme en het materialisme die onze wereld overspoelen. Met krachtige, expressieve kleuren, verzadigde tinten en contrasterende patronen zijn het uitdrukkingen van de zoektocht naar stilte en troost in een agressieve en overprikkelde wereld.

Professioneel

DHM: Je bent professioneel schilder. Waar is jouw werk te koop?

Originelen zijn uiteraard te koop rechtstreeks bij mij thuis op het Heiende nr 30 in Meersel-Dreef, maar enkel na afspraak. Daarnaast is het te koop via de website Artmajeur. Reproducties op diverse materialen en formaten zijn bovendien beschikbaar via Werk aan de Muur.

DHM: Wat is de waarde ervan?

Omdat mijn werk op internationale veilingen verkocht wordt, kan de kunstliefhebber de gespecialiseerde site Artprice. com ervoor raadplegen. Onlangs ben ik ook opgenomen in de ‘Akoun La cote des peintres’ waar elke gecertificeerde kunstenaar instaat - de editie 2023-24 vind je in de boekhandel. Elke opgenomen kunstenaar wordt er op eenzelfde standaard formaat (65 x50cm) op waarde geschat, zodat je kan vergelijken. Voor mijn werk is dat bepaald op 900€. Van daaruit kan je de waarde inschatten van een werk kleiner of groter dan de standaard. (JJ)

Jan Keteleer Heieinde 30 2328 MeerselDreef 03/653.14.73 of 0478.233.951. Engelstalige website www.janke.be.

Werk via www.artmajeur.com/jan-keteleer; reproducties via www.werkaandemuur.nl/ nl/shop-werken/Jan-Keteleer/1846

Meisjes op het strand

Centrale

Epelteer

SFEERVOL WONEN

Kom langs en samen creëren we het interieur van je dromen met de mooiste raamdecoratie!

GORDIJNEN

BINNENZONWERING

BEHANG & KLEURADVIES

VLOERBEKLEDING

PVC-VLOEREN

BOXSPRINGS & BEDLINNEN

KAPELSTRAAT 6

BAARLE-HERTOG

T. 014 69 90 02

WWW VANDERSLUIS BE

“Als ze mij missen, dan ben ik vissen…”

Bijna 30 jaar geleden ontmoette ik de jonge karpervisser Tom Hoeymans aan de E10-put in Minderhout. Tot zijn grote frustratie had hij juist een kanjer van een vis gemist. Het zou een nieuw record geweest zijn en hij had hier dagen naar toe geleefd. Vandaag is dezelfde passie er nog steeds, maar de drang naar een nieuw record is verdwenen. De rust en de natuur aan de waterkant primeren, maar er zijn nog weinig vissen die hij niet aan de haak geslagen heeft.

Leve het vissen

Het was een fijne ontmoeting die dag in augustus 1995. Aan de rand van de E-10 put vertelde Tom honderduit over zijn passie, vooral voor het karpervissen.

Tom showt een net gevangen karper (1995). Elke vis werd netjes gewogen en daarna voorzichtig terug in het water gelaten. Momenteel hoeft het wegen zelfs niet meer voor hem. Het prestige is verdwenen, de goesting en het avontuur gebleven.

Hoe het karpervissen aan het vel van Tom Hoeymans

blijft kleven

Tom Hoeymans klaar voor een weekendje karpervissen in 1995, goed uitgerust met tent, slaapzak en degelijk visgerief. De E10-put in Minderhout en de Desta waren de geliefde viswaters, 1000 uren op een jaar aan de waterkant was niet uizonderlijk…

Hoe hij van vader Vic Hoeymans de liefde voor de natuur en het buitenleven had meegekregen, hoe het vissen op voorn en bliek geleidelijk aan evolueerde naar het gevecht met de echte kanjers van de vele viswaters in de streek. Alles moest wijken voor de nieuwe hobby. “Echt, wie begint met karpervissen, gaat niet meer op andere vis. Die is verkocht!”, maakte hij me toen wel duidelijk.

En zo verging het ook Tom. Tijd en geld speelden nog weinig rol. Bijna elk weekend werd de tent opgeslagen aan de waterkant, werden de lijnen uitgegooid en de tuiters geïnstalleerd. Om even later uit de slaapzak te schieten wanneer er weer een alarm aan de visstok afging. Vrijdag na de school - Tom volgde de bouwafdeling in VITO - werd alles ingeladen en weg was hij tot zondagavond. ‘Als ze me missen, dan ben ik vissen’, leek hem op het lijf geschreven. Zelfs in de examenperiodes gingen de studieboeken mee naar de waterkant.

Maïs koken

Maar vooraleer de lijnen werden uitgegooid was er al een hele voorbereidende periode aan vooraf gegaan. Soms weken vooraf werd er op de uitgekozen plek gevoederd met eigen gemaakt visvoeder.

Honderden boilies werden thuis gefabriceerd uit verschillende soorten meel, vermengd met geur- en smaakstoffen en kilo’s gekookte maïs. Dagelijks werden dan een hele hoop boilies gedropt op de plek waar de lijn het water in zou gaan.

En om zeker te zijn dat de vis zijn lekkernij gevonden had werd er daags voordien nog eens naar de bodem gedoken om vast te stellen of het moment aangebroken was. Soms moest er ook nog wat kruid uitgetrokken worden. En dan maar hopen op succes. Hoewel het soms wel eens durfde gebeuren dat de zo goed voorbereide plek op het moment suprême ingenomen was door een andere visser. Bewust of onbewust, het ging meestal wel gepaard met een innerlijke vloek maar zonder verdere discussie. Dit is nu eenmaal het risico van het vak.

Liefde of vissen?

Als Tom in die tijd moest kiezen tussen een lief en uitgaan of gaan vissen, dan wist hij het wel. Voor hem was vissen hét leven. “Ik zou het niet meer kunnen missen”, bekende hij toen, bijna dertig jaar geleden. “Uitgaan mis ik van geen kanten. Ik heb een tijdje met een meisje uit Turnhout gevreeën. Zij ging met mij mee vissen en ik moest als tegenprestatie met

haar uitgaan. Maar terwijl ik daar zo aan de toog zat, dacht ik al rap bij mezelf: Voor hetzelfde geld had ik er nu al ene aan mijn lijn! Ik denk niet dat ik een lief zou kunnen blijven houden, want als die beginnen zagen over minder gaan vissen, dan hoeft het voor mij niet meer.” Straffe taal voor een jonge gast die op het punt stond een zevende jaar Bouw aan te vatten.

Tom is intussen 48, getrouwd en vader van twee flinke dochters. Heeft hij het vissen daarvoor overboord gegooid of heeft hij een goede deal weten vinden?

Uiteindelijk blijkt er immers niets van zijn passie voor het vissen verdwenen. Een update leek ons hier wel op zijn plaats.

Veel goesting

“De liefde en de goesting voor het vissen is er bij mij nog altijd en zeker niet minder dan vroeger,” zo klinkt het vandaag. “Er zijn ooit jaren geweest dat ik meer dan 1000 uren op een jaar viste. Weekdagen, weekends, vakantiedagen, het speelde allemaal geen rol. Als ik maar met mijn vislijnen aan het water kon zitten. Of dat nu aan de Desta, aan de E10-put in Minderhout of aan de vaart was, ik was altijd content en nog meer als er weer een dikke karper beet. Intussen is de intensiteit wel afgenomen maar de drive is er nog altijd.

Het werk en het gezin hebben natuurlijk een aanpassing gevraagd. Maar gelukkig gaat Sigrid, de vrouw waarmee ik al 28 jaar samen ben, ook regelmatig mee. Toen wij mekaar leerden kennen had zij al snel door dat ik een stevige visser was en dat ook altijd zo zou blijven. Toen onze dochters geboren werden is dat wel wat

geminderd maar toch, het kon soms nog heel pittig zijn. Op zeker moment ben ik ook hard beginnen werken, tot zaterdag en zelfs zondag toe. En dan gebeurde het dat ik ’s nachts ging vissen en ‘s morgens rechtstreeks van de visput naar het werk reed. Meestal was dat op een vrijdag, maar het gebeurde soms zelfs in de loop van de week. Dat ging toen soms wel heel hard. Er zijn in die periode wel schoon vissen gevangen, maar ik heb er toen wel veel moeite voor moeten doen!”

Rustiger

“Dat kon natuurlijk niet blijven duren en daarom is het nadien ook wat minder geworden. Bij mij was het lange tijd niets anders dan werken en vissen zodanig

dat Sigrid altijd alleen met de kinderen zat. Op zeker moment heb ik dan toch de klik gemaakt en nu gaan we regelmatig samen weg. Om er eens tussen uit te zijn, maar ook om samen te vissen. Zij vist momenteel niet meer, maar zij trekt haar plan wel als ik even weg ben en er hangt er ene aan de lijn. Wij zijn samen ook in een club in West-Vlaanderen en dan zijn we een weekendje weg aan een hele mooie privé-put. Daarvoor hebben we speciaal een caravannetje gekocht en dat is altijd heel gezellig. Lekker vissen en ontspannen, en toch niet in een tentje liggen.

Als we dan terug thuis zijn is er weer werk in de tuin waar we sinds een aantal jaren bezig zijn met de kweek van allerlei bonsai boompjes, en Sigrid hiervoor dan speciale potten bakt uit klei. Maar als het dan weer even kriebelt, ben ik weer vertrokken met mijn visgerief. Regelmatig ook samen met mijn vismaten Leo Sprangers en Marc Snels. Ik heb met de jaren geleerd mijn tijd beter te plannen, maar de gedrevenheid voor het vissen is nog even groot als vroeger.”

Black eye

“Hoewel het nu allemaal wat rustiger is geworden ben ik een jaar of zeven geleden nog eens heel hard gegaan. Ik wist dat er ergens een grote schubkarper zat en die wilde ik persé vangen. Ik ben namelijk zot van grote schubkarpers. Ik denk dat ik al die andere karpers daar al wel twee of drie keer aan de lijn gehad heb, maar die schubkarper was me nog nooit gelukt. En in de visserswereld leeft het dat op een vis je naam moet kun -

Zot als hij is van schubkarpers, wou Tom deze vis absoluut vangen. Hij wist waar hij zat, maar het zou drie jaar kosten vooraleer hij hem gevangen kreeg.

In zijn hobbyruimte gaat naast de bonsais alle aandacht naar de visvangst en zijn vintagemateriaal.

nen staan. En dit was een serieuze vis, ik schatte hem rond de 19 kg. Het heeft me drie jaar gekost vooraleer ik hem gevangen kreeg.

Maar soms gaat het ook wel snel, zoals bij de spiegelkarper die aan één kant blind was. Daarom kenden de meeste vissers hem als ‘black eye’. Marc Snels had hem al eens gevangen, en dus probeerde ik ook. Na een uur of vier had ik hem aan de lijn, maar die was zo dik en hoog en het water daar zo ondiep dat ik er mijn schepzak niet onder kreeg. Daar heb ik toen wel wat stress gehad. Ik schatte hem op een 20 kg maar dat gewicht telt voor mij momenteel niet meer mee. Het verhaal erachter is veel toffer. Ik neem ook nooit meer mijn weegschaal mee. Het gewicht interesseert me niet meer. Dat is verleden tijd. Dat presteren en uitpakken met gewicht is voorbij. Voor mij is de beleving het belangrijkste en zeker de rust en de natuur. Dat hebben wij, zowel ik als onze Bart, de boswachter, van ons vader meegekregen.”

Populair

Het karpervissen blijft erg populair en trekt ook heel wat jongeren aan. Tom heeft de evolutie van nabij meegemaakt. Zelf is hij heel goed uitgerust maar het gaat tegenwoordig erg pittig, stelt hij vast. “Eigenlijk is dat altijd maar harder en harder gegaan. En het is tegenwoordig ook big business. Alles is natuurlijk duurder geworden, maar je kan daar ook heel ver in gaan. Tegenwoordig heb je van die voederboten met gps, dieptemeter en al er op. YouTube staat vol van filmpjes over vissen. Vroeger moesten wij alles zelf uitzoeken en proberen. Nu moet ge gewoon wat zappen op het internet om de goei plekken te vinden en de manier om ze te vangen. Voor iemand die begint te vissen is dat interessant en gemakkelijk maar eigenlijk is dat ook spijtig.

Vroeger kropen wij hoog in een boom om te kijken waar de vissen zwommen. En dat doen we nu soms nog. Maar tegenwoordig hebben ze bijna allemaal een drone bij om de vissen te zoeken. De charme is er volgens ons ook wel wat af. Het pionieren is er niet meer bij. Wij wisten vroeger dat er op den Desta karper zat, maar op andere plaatsen was dat gewoon gokken en proberen. Het is ook overal veel drukker geworden terwijl ik zelf nu meer de rust opzoek. Ik vang nu liever een kleinere vis en heb liever de rust dan al die drukte en het gezaag van andere vissers aan mijne kop. Als je al dat nieuw materiaal goed weet te gebruiken, vang je waarschijnlijk ook wel meer vissen, maar voor mij zijn het aantal en de grootte nu niet meer belangrijk. Ik wil mij amuseren maar soms gun ik mezelf toch weer geen rust als het echt goed loopt. Dan wil ik toch nog het onderste uit de kan halen.”

De tijd van toen

“Ik heb intussen ook al wel enkele knoppen omgedraaid. Boilies maak ik zelf al lang niet meer. Die kan je kwalitatief even goed kopen, en dan steek ik liever mijn tijd in het echte vissen dan in het maken van al dat voeder. Maar voederen doe ik natuurlijk nog wel en ik duik nog wel eens naar de bodem zoals vroeger.

Op de E10-put ga ik niet meer vissen want daar heb ik het intussen allemaal al wel gezien. Hoeveel ik er ooit gevangen heb kan ik bij benadering echt niet zeggen. Ik heb hier binnen stapels fotoboeken liggen met al mijn vangsten, maar tegenwoordig is dat allemaal digitaal en weet ik het echt niet meer. Momenteel ben ik vooral vintage vismateriaal aan het kopen. Dat is allemaal wat lichter materiaal en dat maakt het ook terug spannender, sportiever. Ik kan het echt niet laten. Het blijft een schitterende hobby.” (jh)

Eer je zulke kerel op het droge hebt, ben je wel een tijdje zoet…

Alle info op onze sociale media

Geniet binnen twee weken van jouw droombadkamer

“Alles werd volgens planning geleverd en zeer goed afgewerkt door ervaren medewerkers. We zijn zeer tevreden ” - Arno

Meerseweg 183 - Hoogstraten

Tel: 03 315 75 31 - info@vdberg.be - www.vdberg.be

Als maatwerk, kwaliteit en professionaliteit elkaar ontmoeten, creëer je prachtige totaalprojecten. Dat is waar we bij installatiebedrijf van den Berg voor gaan.

Na de start van de werken geniet jij binnen twee weken al van je nieuwe badkamer. Daarnaast zorgen wij ook voor verwarming, airco en zonne-energie volledig op maat van jouw woning.

Installatiebedrijf VAN DEN BERG

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten - redactie@demaand.be

Speelgoedmuseum opent de deuren

Bonte verzameling speelgoed in

Salm-Salmmolen

MUSEUM Een molen volgestouwd met speelgoed uit ver vervlogen tijden. Een unieke collectie memorabilia, “en dit is nog maar de helft, de andere helft zit nog opgeborgen op een andere locatie” zegt Gellof ‘Loffie’ Hartogs. Loffie bestiert zijn collectie al jarenlang met uiterste precisie, eerst vanuit zijn brasserie Jansen & Jansen op Meersel-Dreef. “Al sinds mijn jeugd ben ik gek op het verzamelen van speelgoed, ik kocht wat ik mooi of uniek vond en kreeg langzamerhand een flinke verzameling, genoeg om er een museum mee te beginnen.”

“Mijn vader was een handelaar in paarden. Thuis hadden we hobbelpaardjes die ik als kind best leuk vond. Daar moet mijn interesse voor speelgoed toch begonnen zijn. De vormgeving van het speelgoed, de kleuren, en de verwondering van een opwindveer, die alles in beweging zet, vind ik zo ontzettend fascinerend. Op rommelmarkten en ruilbeurzen kon ik mijn collectie uitbreiden. Of mijn speelgoed veel waarde heeft? Er zullen best prijzige stukken tussen zitten, maar

als verzamelaar let ik meer op merken en op originele stukken. Maar ik blijf wel naar speelgoed kijken als een kind. En dat wil ik niet kwijt.

Mijn collectie telt meer dan 3000 stukken speelgoed. Dat gaat van hobbelpaarden, poppen, auto’s, brandweerwagens en vrachtwagens. Het oudste stuk dateert uit 1880, ik schat dat er daar maar 3 stuks wereldwijd van bestaan. Wat niet wil zeggen dat dit het duurste stuk is. Verzame -

Een idee gelijk een ander?

Harry Van der Pas is veertig jaar lang eigenaar geweest van de Salm-Salmmolen. Hij kocht de molen in 1970. “Het is steeds ons vierde kind geweest,” lacht Harry, “veel geld en tijd in gestoken!” En nu wil hij wel eens weten wat er van ‘zijn’ molen is terecht gekomen. “Een speelgoedmuseum? Het is een idee gelijk een ander. Ik ben benieuwd…”

Harry wordt hartelijk begroet op de parking voor de molen. Loffie is zeer tevreden dat hij de oude moleneigenaar mag rondleiden in zijn immense collectie speelgoed. De kamers, keuken, de geuren of lichtinval, het maakt allemaal herinneringen los bij Harry. “Ik heb hier erg graag gewoond, heel mijn sociaal netwerk is hier ontstaan.”

Waar vroeger een slaapkamer was, is nu een gezellige retro bar. We drinken nog een kopje koffie en zijn benieuwd naar het oordeel van Harry. “Heel tevreden, het is echt een geslaagde transitie. Bovendien ben ik heel blij dat de molen terug bewoond is. Dat de wieken terug zullen draaien. En binnenkort kom ik graag nog eens terug met de kinderen.” (pm)

laars hebben soms heel andere criteria om iets aan te kopen.”

Demonstratie

“Ik heb hier ook een biljarttafel om demonstraties te geven van het bewegend, mechanisch speelgoed. Dan valt wel op hoe inventief dit speelgoed in elkaar steekt. Omdat heel wat stukken kwetsbaar zijn geef ik bezoekers graag een demonstratie hoe alles werkt”.

In de vele vitrinekasten pronken tientallen kleurrijke auto’s netjes op een rij. Je weet niet waar je eerst naar kijken moet. “Deze Citroën Martin is 130 jaar oud”, legt Loffie uit. “Ik heb iets met mooie auto’s en vrachtwagens. Het meeste speelgoed komt uit Duitsland en Frankrijk, maar je

kan er ook stukken vinden uit Amerika en Japan. Van het bekende Duitse merk Schuco heb ik enkele unieke exemplaren.”

In het museum is het niet de bedoeling dat kinderen zelf aan de slag gaan, daar-

voor zijn de opwindsystemen van het speelgoed te fragiel. Maar Loffie toon met veel plezier wat zo’n speelgoed allemaal kan.

Loffie start zijn speelgoedmuseum niet om het grote geld te verdienen, de toe -

gangsprijs is bewust laag gehouden en je krijgt er nog een drankje bovenop.

Loffie’s Speelgoedmuseum, Molenstraat 7 in Hoogstraten. Openingstijden: vrijdag t/m zondag: 11 – 18 uur. (pm)

Heel wat wissels in de directieteams van de secundaire scholen

Mirho trekt de kaart van het gedeeld leiderschap

SCHOOL Het afgelopen jaar waren er in de Hoogstraatse secundaire scholen verschillende directiewissels. Dat vraagt om een kennismaking.

Vroeger was het eenvoudig: elke secundaire school had een directeur en een adjunct-directeur. De directeur fungeerde als het gezicht van de school en was als zodanig bekend bij de mensen. Tegenwoordig is dat echter anders: ”de directeur” is nu een team waarbinnen geen hierarchie meer speelt. Deze ontwikkeling is begrijpelijk gezien de schoolwerking, maar maakt het niet eenvoudiger voor de buitenstaander.

Gedeeld leiderschap

Bea Van Bergen en Joeri Van Gils van Mirho (het eengemaakte schoolbestuur): “Omdat we vorig jaar binnen Mirho voor veel directiewissels stonden – we zijn binnenkort toe aan onze elfde vacature - hebben we een visie ontwikkeld over de manier waarop directieteams

samenwerken. Daarbij staat ”gedeeld leiderschap” centraal: verschillende directieleden delen het leiderschap over

het schoolbeleid. In een tijd waarin de uitdagingen voor het onderwijs steeds groter en de directietaken steeds com -

Dorien Roelen (links) en Patricia Goris (rechts) van ASO Spijker

‘Loffie’ met Harry Van der Pas, de vroegere eigenaar van de Salm-Salmmolen.

plexer worden, draagt dit bij aan een kwaliteitsvolle besluitvorming en aan de leefbaarheid van de job. Directeurs staan er niet langer alleen voor.”

Wat gedeeld leiderschap inhoudt? “Dit houdt in dat alle directieleden op een gelijkwaardige manier betrokken zijn bij het beleid en dat leiderschap niet is voorbehouden aan formele posities, onderliggende ambten of titels. De directieteams verdelen onderling alle taken en beleidsdomeinen, rekening houdend met ieders capaciteiten en talenten, met het oog op de noden van de school en met als doel een kwaliteitsvol resultaat te behalen. Dit impliceert dat er behoefte is aan complementaire teams waarin diversiteit een meerwaarde vormt. Taken verdelen betekent overigens niet dat directieleden autonoom bepaalde beleidsdomeinen aansturen; als team zijn ze verantwoordelijk voor de hele schoolwerking. Uiteraard moet één lid het team coördineren, maar zelfs dit kan wisselend en in overleg gebeuren. Gedeeld leiderschap vergt dus intensieve samenwerking, veel overleg en onderling vertrouwen.

Uiteraard zijn directieleden administratief aangesteld in verschillende ambten, zoals het brede publiek deze nog kent: directeur, adjunct-directeur, technisch adviseur coördinator… Deze officiële benamingen zijn echter gebaseerd op verouderde onderwijsregelgeving en komen niet overeen met de effectieve taken en verantwoordelijkheden. Wij beschouwen alle leden van onze directieteams als volwaardige directeur.”

ASO Spijker

Bij ASO Spijker ging Greet Kesselaers eind februari met pensioen, Diane De Neve doet dit binnenkort. Sinds het begin van dit schooljaar waren er al twee nieuwe directieleden, dit was mogelijk doordat er tijdelijk een groot aantal lesuren en middelen beschikbaar kwamen doordat Mirho een aparte eerstegraadsschool kon oprichten. Dorien Roelen en Patricia Goris zijn samen verantwoordelijk voor het pedagogisch-didactische beleid, de schoolorganisatie en het participatiebeleid. De bevoegdheid voor de operationele domeinen ligt vooral bij Peter De Wilde , campusdirecteur voor heel Spijker.

Dorien Roelen woont in Minderhout en is oud-leerlinge van ASO Spijker. Ze kent de school ook goed uit de periode dat ze actief was bij het CLB als schoolpsychologe. De afgelopen jaren verdeelde ze

haar aandacht tussen haar werk als zelfstandig psychologe en psychotherapeute en haar taak als zorgcoördinator bij het Sint-Jan Berchmanscollege in Westmalle. Zij brengt dus veel ervaring mee op het gebied van leerlingenbegeleiding. Voortaan is ze o.m. verantwoordelijk voor het zorg- en leerlingenbeleid.

Met Patricia Goris werd een ervaren directeur aan boord gehaald. Zij was sinds 2010 directielid van het Heilig-Graf, waar ze voorheen les gaf in wiskunde, biologie en economie. De afgelopen 14 jaar deed ze in Turnhout ervaring op in uiteenlopende beleidsdomeinen. Ze werd gewaardeerd om haar participatieve aanpak en warme samenwerking met leerlingen, ouders en collega’s. Patricia woont in Rijkevorsel en voelde zich als oud-leerling nog steeds nauw verbonden met ASO Spijker. In het directieteam is ze o.m. verantwoordelijk voor het personeelsbeleid, de financiën en het pedagogische ICT-beleid.

Klein Seminarie

Het Klein Seminarie telt drie directiefuncties voor de pedagogisch-didactische beleidsdomeinen. Hoewel Maggy Beyers pas sinds een vijftal jaar actief is in het onderwijs, is zij momenteel zowat het meest ervaren teamlid. Annelise Vermeulen maakte begin dit schooljaar de overstap vanuit de Klimtoren. In de loop van de volgende maanden zal ook Katrien Thiré starten, die onlangs werd aangeduid nadat Greet Op de Beeck op pensioen ging. Daarnaast is Tim Clement campusdirecteur; hij coördineert

er de samenwerking tussen secundair, basisschool en internaat en is verantwoordelijk voor de operationele beleidsdomeinen.

Annelise Vermeulen maakte bij de start van dit schooljaar de overstap van de basisschool van Meerle naar het secundair, waar ze voornamelijk verantwoordelijk is voor de pedagogisch-didactische werking van de eerste graad, het zorgbeleid en de schoolorganisatie. Ze woont in Sint-Lenaarts. Als oud-leerling van het Klein Seminarie is ze vertrouwd met de schoolcultuur. Met haar ervaring in het basisonderwijs kan ze bruggen bouwen tussen de twee niveaus. De voorbije zeven jaar had Annelise haar sporen verdiend door De Klimtoren uit te bouwen tot een kwaliteitsvolle en goed draaiende basisschool vanuit een heldere visie en duidelijke prioriteiten.

Katrien Thiré woont in Zoersel en is tot op heden directielid van het Onze-Lieve-Vrouwecollege in Antwerpen, waar ze verantwoordelijk is voor het leerlingenbeleid. Ze begon ongeveer twintig jaar geleden in het onderwijs als leerkracht fysica, biologie en gedragswetenschappen en was ook lange tijd zorgcoordinator. Ze gelooft in samenwerking, open communicatie en een positieve sfeer waarin iedereen zich gehoord en gewaardeerd voelt. Zo wil ze een ondersteunende leer-, leef- en werkomgeving creëren waarin zowel leerlingen als leerkrachten het beste uit zichzelf halen. Als ”wandelende” directeur hecht ze veel waarde aan zichtbare aanwezigheid in de school. Katrien brengt haar ervaring

Het team van het Klein Seminarie: Annelise Vermeulen, Maggy Beyers en Katrien Thiré

uit de grootstedelijke context naar Hoogstraten en zal in het directieteam van Klein Seminarie vooral verantwoordelijk zijn voor de pedagogisch-didactische werking van de derde graad en het communicatie- en participatiebeleid.

VITO

Met het oog op de pensionering van A lex Mensch, die vanaf 1 september nog een schooljaar halftijds zal werken, overweegt het huidige directieteam hoe de taken en verantwoordelijkheden in de toekomst verdeeld zullen worden binnen gedeeld leiderschap. In het huidige team doet Alex de coördinatie en zorgt hij vooral voor de schoolorganisatie en het personeelsbeleid. Hans Van Loon is als campusdirecteur verantwoordelijk voor de operationele beleidsdomeinen en de coördinatie van het team van technisch adviseurs. Inge Van Gils , die twee jaar geleden de overstap maakte van het Heilig-Graf naar VITO, neemt het onderwijskundige beleid voor haar rekening.

Vanaf het begin van dit schooljaar wordt

het team versterkt door Bjorn Vlaminckx , eveneens een ervaren directeur. Zijn vorige school was SBSO Zonnebos (buitengewoon onderwijs), waar hij startte als leerkracht, later werd hij er coördinator en directielid en deed hij ervaring op in personeels- en leerlingenbeleid. In VITO is hij vanaf dit jaar verant-

woordelijk voor het zorg- en leerlingenbeleid. Hij heeft ervaring in preventie, zorg en hulpverlening en wil een inclusieve en stimulerende leeromgeving creëren waarin alle leerlingen kunnen gedijen. Bjorn woont in Oostmalle en begeleidt jeugdspelers bij HVV.

VTI Spijker

Ook op VTI Spijker wordt gewerkt volgens de principes van gedeeld leiderschap. Het directieteam bestaat er uit Jan Bartholomeeusen , die het personeelsbeleid en het onderwijskundige beleid voor zijn rekening neemt. Jan is overigens ook nog behoorlijk nieuw in het directieteam; hij nam vorig schooljaar de plaats in van Katelijne Dijckmans. Veerle Van Den Bossche volgt onder andere de schoolorganisatie, de kwaliteitszorg en de financiën op. Dit laatste doet ze samen met Stefan Jaeken die ook de samenwerking met de technische adviseurs coördineert. Reine Smans is voornamelijk verantwoordelijk voor het zorg- en leerlingenbeleid. (nad)

Laat je verwonderen tijdens het Mirho-opendeurweekend

SCHOOL Het weekend van 3 tot 5 mei staat bij Mirho in het teken van haar vernieuwde opendeurweekend. De vier secundaire scholen van Hoogstraten openen dan op verschillende dagen hun deuren om toekomstige leerlingen en hun ouders welkom te heten in hun school. Tegelijk is het schoolbestuur op zoek naar kandidaten om het bestuursteam te versterken.

Leerlingen gevonden

Beginnen doet VTI Spijker met een openlesdag op vrijdag, waar je tussen 15 en 23 uur kan deelnemen aan verschillende theorie- en praktijklessen. Op zaterdag tussen 10 en 16 uur is het de beurt aan Klein Seminarie, ASO Spijker en het nieuwe Mirho-internaat. Zondag sluit

VITO tussen 10 en 16 uur het opendeurweekend af.

Deze opendeurdagen zijn een ideale gelegenheid om de scholen op je eigen tempo te ontdekken, meer informatie te krijgen over je mogelijkheden in het secundair onderwijs en het studieaanbod te leren kennen. Je ontdekt het schoolleven aan de hand van getuigenissen van leerlingen, ook leerkrachten staan er voor je klaar om op al je vragen te antwoorden.

Meer informatie over het studieaanbod van de verschillende scholen vind je op de website van Mirho: www.mirho.be/ wie-zijn-wij/secundaire-scholen.

Bestuurders gezocht

Mirho vzw is overigens ook op zoek naar gedreven bestuurders om mee vorm te geven aan het onderwijs in Hoogstraten. Daartoe doet de vzw een zo breed mogelijke oproep, iedere kandidatuur is welkom. Mirho streeft zo naar een zo divers

Bjorn Vlaminckx (VITO)

en deskundig mogelijk bestuur dat haar ambities voor vernieuwend onderwijs kan waarmaken.

Het afgelopen schooljaar namen enkele bestuurders afscheid van dit schoolbestuur, dat in september 2022 is opgericht toen de besturen van VITO, Spijker en KOBAHO fuseerden. Toen bestond het nieuwe bestuur uit voormalige leden van de besturen van de drie oorspronkelijke vzw’s. Zij brachten vanuit hun eigen pro -

VTI Spijker

fessionele achtergrond heel wat expertise in verschillende beleidsdomeinen mee.

Interesse gewekt? Mirho nodigt geïnteresseerden uit om hen te laten kennismaken met hun achtergrond en interesse in deze rol. Vertel hen over je beroep, eventuele beleidservaring, mogelijke expertise en waarom je graag zou bijdragen aan het Mirho-team. Dit kan op een informele manier, bijvoorbeeld in

5 keer in de prijzen

SCHOOL 11 Belgische hotel- en toerismescholen namen op 28, 29 februari en 1 maart deel aan de twaalfde editie van de AEHT Cornet Trophy, die dit jaar plaatsvond in VTI Spijker in Hoogstraten. Deze wedstrijd vergt niet enkel de eigen vakkennis en creativiteit van de individuele leerling, elke deelnemer vormt een team met een leerling van een andere school. Op korte tijd moeten de studenten samen een recept of presentatie uitwerken, de taken verdelen en op elkaar afstemmen. Dat maakt de wedstrijd bijzonder: teamwork is de sleutel tot succes, gedeelde verantwoordelijkheid primeert. Leerlingen uit de verschillende scholen namen het tegen elkaar op in vier wedstrijddisciplines.

Winnaars

In de ‘ Tourist Destination ’ ging men op ontdekking in Hoogstraten met de vraag: hoe kunnen we de stad voorstellen als een aantrekkelijke bestemming voor jongeren? Het winnende team bestond uit

de vorm van een brief waarin je jezelf voorstelt en je motivatie deelt. Stuur je inzending naar bea.vanbergen@mirho. be en joeri.vangils@mirho.be. Ze kijken uit naar jouw verhaal en betrokkenheid bij hun unieke project.

Met de QR code op de bijgaande afbeelding (vorige pagina) verneem je er meer over. (red)

Julia Bevoort van VTI Spijker Hoogstraten en Indy de Brouwer van Ensorinstituut Oostende. Ook de bronzen medaille ging naar een leerling van VTI Spijker, namelijk

Bjarne Van Puijenbroek die samenwerkte met een collega van Campus Wemmel.

De jonge chefs van ‘ Culinary Arts ’ lieten het beste van zichzelf zien en bereidden gerechten met lokale producten zoals Hoogstraatse aardbeien en het zenuwstuk van het rund. Tijdens de wedstrijdlunch presenteerden de leerlingen van ‘ Restaurant Service ’ elk gerecht, dat geproefd en beoordeeld werd door een jury.

De gouden medaille voor de Culinary Arts ging naar Senne Menargues-Torres van VTI Spijker Hoogstraten en Joran Lefevere van Hotelschool Gent. Bij de teams in de zaal ging de 3de plek naar Kenji Aerts van VTI Spijker en zijn compagnon Noah Zine van Colomaplus Mechelen.

De deelnemers van de ‘ Pastry ’-discipline presenteerden hun creaties als dessert tijdens de wedstrijdlunch. Ook hier viel VTI Spijker in de prijzen met Alessandro De Meyer die samenwerkte met een leerling van Hotelschool Hasselt. (rob)

De VTI deelnemers aan de12de AEHT Cornet Trophy

De medaillewinnaars in de categorie Tourist destination

CONCERT Opnieuw gaat het Piuskoor de uitdaging aan om een indrukwekkend modern koorwerk te brengen in de Sint-Katharinakerk. Na ‘The Armed Man’ (waarvoor het koor de cultuurprijs kreeg), staat dit keer in het weekend van 27 en 28 april ‘Jubilate Deo’ op het programma. De Amerikaanse componist Dan Forrest zette in 2016 Psalm 100 op muziek: ‘Jubelt voor de Heer, alle landen’. Het werd een werk voor groot koor en orkest dat in zeven talen de wereld rondreist en put uit een brede waaier van muzikale invloeden.

Zo ontstaat een breed klankspectrum. Elk deel combineert kenmerken van de lokale muziekcultuur met de eigen muzikale taal van de componist. We worden ondergedompeld in de oude culturen uit het Midden-Oosten met tekst in het Hebreeuws en Arabisch, zweven op rustige tonen weg bij de Mandarijn-Chinese zetting van ‘de Heer is mijn Herder’ en voelen hoe we ritmisch mee gaan bewegen met het vurige slagwerk wanneer een deel in Zoeloe ons naar Afrika vervoert. Toppunt vormt de finale, waar de componist de belangrijkste thema’s en culturen uit de eerdere delen met elkaar verweeft tot één grote stem: ‘Omnis terra, jubilate!’

Muzikanten

Dirigent Kaat Vissenberg en pianist Olivier Thienpont zijn vertrouwde waarden bij concerten van het Piuskoor. Mezzosopraan Inez Carsauw en onze eigen Hoogstraatse sopraan Fleur Strijbos nemen de solistenpartijen waar. Een unieke kans om hen hier aan het werk te zien voor ze internationaal uitzwermen.

Piuskoor ‘Jubelt voor de Heer’ ‘Dag, tante begijn!’

TENTOONSTELLING In het Stedelijk Museum Hoogstraten loopt zondag 23 juni de expo ‘Dag, tante begijn!’. Wat weten we vandaag de dag eigenlijk nog over begijnen? Die vraag staat er centraal.

Het is al meer dan 50 jaar geleden sinds de laatste begijn vertrok in Hoogstraten. Aan de hand van historisch opzoekwerk puzzelde het Stedelijk Museum een aantal levens van begijnen in elkaar door snippers uit verschillende bronnen samen te leggen. Bovendien zijn er drie recent gerestaureerde begijnenportretten te zien, nadat ze het voorbije jaar werden gereinigd en hersteld. Dat was mogelijk door de middelen die het museum ontving bij het winnen van de Erfgoedprijs 2022.

Het begijnhof kreeg samen met 12 andere Vlaamse begijnhoven 25 jaar geleden het label van UNESCO werelderfgoed. Toch gaat deze tentoonstelling niet over hét begijnenleven of het concept begijnhof, de focus ligt op enkele vrouwen waar het museum materiaal van kon terugvinden. Zo zijn er bijzondere anekdotes en persoonlijke weetjes.

Ook gezinnen met jonge kinderen komen aan hun trekken. Er zijn weetjes op kindermaat, een zoektocht in de opstelling en een kinderatelier waar kinderen zelf een ‘professiekroontje’ en/of begijnenhuisje maken.

De tentoonstelling loopt nog tot en met zondag 23 juni.

Het Piuskoor wordt voor de gelegenheid versterkt met zangers van het Lejra en Helicon die het werk al eerder uitvoerden. Een groot podium vol dus. Frank Boonen neemt opnieuw de rol van gastdirigent van het 17-koppige orkest en het grote koor op zich.

Praktisch: ‘Jubilate Deo’ van Dan Forrest, concert van het Piuskoor Hoogstraten (dirigent Kaat Vissenberg) en orkest, solisten Fleur Strijbos en Inez Carsauw, alles onder leiding van gastdirigent Frank Boonen op zaterdag 27 april om 20 uur en zondag 28 april om 15 uur in de Sint-Katharinakerk. Kaarten en meer informatie op www.piuskoor.be. (jaf)

Het Stedelijk Museum (Begijnhof 9) is geopend van woensdag tot en met zondag, telkens van 14 tot 17 uur. De toegang is gratis. (red)

DF zocht de journalisten in de vijfde leerjaren

SCHOOL In september 2023 schreven zeven scholen uit groot Hoogstraten zich in voor de grote journalistenwedstrijd van het Davidsfonds. De leerlingen van het vijfde leerjaar zetten hun journalistieke pet op en gingen aan de slag met de titel “Oost west, thuis best!?”

In totaal namen 228 leerlingen deel, waaruit de jury de 24 beste verhalen selecteerde. Voor het knappe werk zette het Davidsfonds de schrijvers in de bloemetjes. Op zondag 25 februari kwamen

114 schrijvers, vergezeld door hun familie, naar de gemeenteschool van Hoogstraten om hun boekenprijs in ontvangst te nemen.

De kinderjury, samengesteld uit alle leerlingen van het vijfde leerjaar, koos voor ‘Tweede thuis’ van Lena Voeten als winnaar.

Voor de professionele jury werd Alexander Gabelko laureaat met ‘De magie van het huis’. Eerste finalist was Jovi Vor-

selmans met ‘Ik was 19 jaar oud’; Ferre Laurijssen werd tweede finalist met ‘Wereldreis’; Lena Voeten werd derde finalist met ‘Tweede thuis’.

Kunstfietsroute

Ook nog signaleren dat de Kunstfietsroute Luc Van Soom volzet is. Deze heeft plaats op zaterdagnamiddag 20 april. Je kan eventueel nog inschrijven op de wachtlijst via https://hoogstraten.davidsfonds.be/ (fh)

De laureaten werden op zondag 25 februari in de bloemetjes gezet.

Poëtische lente op het kerkhof

KERKHOVEN Aan de gemeentelijke begraafplaatsen staat een infobord voor boodschappen aan de bezoekers van het kerkhof. Veel valt er niet te lezen, hoogstens de mededeling van de datum wanneer de chrysanten van de graven zullen verwijderd worden, of de aankondiging van ‘maai mei niet’.

Op vraag van de medewerkers van de groendienst zocht assistent-ploegbaas groen Stijn Wouters een mooi versje. En nu de lente in aantocht is, hangt er dus een mooie poëtische boodschap van de groendienst voor de bezoeker in het infobord:

De winter is voorbij

de lente komt eraan

De dagen worden langer

de kou is weg gegaan

De bloempjes komen op de knopjes komen uit

De vlinders fladderen rond

De vogels zingen luid…

Mooi initiatief! (jaf)

www.demaand.be

REDACTIEADRES

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten tel. 0472 97 12 87 redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS

� Hoogstraten: Patrick Melis 0497 41 40 29 hoogstraten@demaand.be

� Meer: Marcel Adriaensen tel. 03 315 90 40 meer@demaand.be

� Meerle: Jan Fret tel. 03 315 88 54 meerle@demaand.be

� Meersel-Dreef: Jef Jacobs tel. 03 315 73 64 meersel-dreef@demaand.be

� Minderhout: minderhout@demaand.be

� Wortel: wortel@demaand.be

SPORTNIEUWS

Rob Brosens tel. 03 314 43 39 sport@demaand.be

Niet alle beeldmateriaal wordt ons met auteursgegevens overgemaakt. Neem contact op met de redactie voor eventuele rechten.

ADVERTENTIES

Jan Croes

tel. 0477 66 11 60 advertenties@demaand.be

SECRETARIAAT/DRUKWERKEN

Emilia Horsten

Begijnhof 27

2320 Hoogstraten tel. 03 314 51 03 abonnementen@demaand.be administratie@demaand.be

Verantwoordelijke uitgever: F. Brosens, Begijnhof 27 2320 Hoogstraten

Dichter zorgde ongewild voor een dispuut tussen Hoogstraten en Retie

Lodewijk De Koninck overleed een eeuw geleden

GESCHIEDENIS De Hoogstraatse schrijver en dichter Lodewijk de Koninck overleed 100 jaar geleden. Lodewijk wie? Begrijpelijke vraag de dag van vandaag, met zijn gestage achteruitgang van de leescultuur. We kunnen het ons voorstellen dat Lodewijk De Koninck al helemaal niet gegoogeld wordt, laat staan gelezen. Nochtans mogen diens verdiensten niet miskend worden. En dan gaat het om meer dan dat hij zijn naam zou verlenen aan een straat in het centrum van Hoogstraten…

Moniteur

Lodewijk werd op 30 oktober 1838 geboren in het huis op de hoek van de Gelmelstraat en de Gustaaf Segersstraat als zoon van Christophorus De Koninck en Maria Catharina Jorens. Hij liep in Hoogstraten lagere school, toen bestuurd door meester Van Aertselaer, die er bij de ouders op aandrong om hun zoon verder te later studeren aan de Rijksnormaalschool van Lier. Daar behaalde hij in 1859 zijn onderwijzersdiploma eerste rang. Hij gaf korte tijd les in Berlaar en aan de oefenschool in Lier maar kwam terug naar Hoogstraten waar hij op 14 december 1859 hulponderwijzer (in feite ondermeester of moniteur) werd met een jaarwedde van 482 frank.

Meester Jaak Van Aertselaer was de onderwijzer, bijgestaan door een of meerdere moniteurs (hulponderwijzers) en door een ondermeester. In de periode dat Lodewijk De Koninck in Hoogstraten in dienst (14.12.1859-31.10.1864) was, werd hij ondermeester in opvolging van o.a. Frans Versmissen de vader van Hoogstratens andere dichter dr. Hendrik Versmissen. In hoofdberoep een gedegen geneesheer maar gevreesd omwille van zijn rechttoe rechtaan diagnoses en dito behandelingen. Moniteur Karel Weyler schreef in zijn boekje ‘Herinneringen, Ervaringen en Gedachten van een tachtigjarige schoolbestuurder’ (Bewaard in het

Stedelijk Archief Antwerpen), niet alleen over pedagogiek en methodologie, maar schetste ook een beeld van Lodewijk De Koninck uit de tijd dat ze samen meester Van Aertselaer dienden.

Het portret van Lodewijk De Koninck, getekend door Remi Lens. Destijds hing het in de voormalige parochiezaal Pax, de plek waar thans de Tinnenpotstraat uitmondt in de Vrijheid. Momenteel bevindt het zich in de Feestzaal van het Klein Seminarie.

(Foto Stedelijk Museum Hoogstraten)

Het geboortehuis van Lodewijk De Koninck op de hoek van de Gelmelstraat en de Gustaaf Segersstraat

Zijn oud-collega Karel Weyler haalde Lodewijk De Koninck naar Antwerpen met op 31 oktober 1864 de aanstelling als hulponderwijzer in het gesticht van E.H. Beynen, waar hij tien jaar zou blijven. Maar hij had heimwee naar de Kempen, naar zijn geboortestreek, en trok naar Meer, waar hij in 1874 meester Meulepas opvolgde als onderwijzer.

Schoolstrijd

Maar op 10 juli 1879 stemde de Kamer met slechts één stem meerderheid de beruchte schoolwet. Voortaan moesten de gemeenten o.a. tenminste één officiële school inrichten, mochten ze geen vrije scholen meer subsidiëren en moest godsdienst uitsluitend buiten de lesuren worden onderricht en dan nog op uitdrukkelijk verzoek van de ouders. De wet veroorzaakte een schoolstrijd waarbij de liberale vrijmetselaarsregering zelfs de betrekkingen met het Vaticaan verbrak.

Uiteraard kon de diepgelovige Lodewijk De Koninck, net zoals zovele andere onderwijzers in Vlaanderen, met vermelde wet niet akkoord gaan. Hij zei Meer vaarwel en werd provinciaal inspecteur van de katholieke basisscholen, tot hij in december 1880 aangesteld werd tot leraar aan de Katholieke Normaalschool in Mechelen. Het waren de glansjaren voor Lodewijk De Koninck. Hij kon er gedurende 15 jaar samenwerken met mensen als Norbert Spaeninckx en Petrus Tysmans die in die jaren samen 21 opvoedkundige, wetenschappelijke en letterkundige werken schreven. Hij voltooide in die Mechel -

se dagen ook diverse werken waaraan hij ooit begonnen was.

Als (misschien wel laattijdige) erkenning van zijn werk als dichter, leraar en gevierd redenaar werd De Koninck op 8 juli 1886 benoemd tot briefwisselend lid van de Koninklijke Vlaamse Academie, waaruit hij in 1904 om diverse redenen ontslag nam. Eentje ervan was het feit dat zijn bekendste werk ‘Het Menschdom Verlost’ ongenadig werd afgekraakt door collega-academielid J.C.H. Nolet de Brauwere van Steeland, waarna Lodewijk De Koninck ook door menig katholieke recensent werd neergesabeld.

In 1901 nam hij met een pensioen van 1200 Frank ontslag uit het onderwijs, en verhuisde naar Retie vooral op aanbeveling van zijn boezemvriend Dr. Aloïs Mathé. Hij trok in bij mevr. Nathalie Diels, waar hij heel bescheiden en armtierig leefde, tot hij stierf op 22 maart 1924. Precies honderd jaar geleden.

Zijn werk

Lodewijk De Koninck was een oprechte dichter maar ook een zeer principiële man. In zijn laatste interview met journalist Jef Crick, enige dagen voor zijn dood, herhaalde hij dat de catechismus zijn enige levensdraad was, de spil waarrond heel zijn poëzie, proza en redenaarswerk draaide. Hij werkte om in die moeilijke antikerkelijke jaren het katholieke geloof te redden. Hij streed ook tegen de verfransing van Vlaanderen en voor Vlaams onderwijs. Hij was niet al te subtiel in zijn

dichtwerk, schopte tegen ontiegelijk veel benen en miste gevoel, ondanks zijn geweldige taalkennis. Hij verzonk soms in bombast, was vaak langdradig en hoogdravend, waarbij hij zijn boodschap met een toch wel onmiskenbare zeggingskracht met grote dreunen wilde hameren in de hoofden van zijn lezers.

Zijn bibliografisch werk omvat 72 gedichten, waarvan er 6 op muziek werden gezet, en 9 prozawerken, vereeuwigd in het ‘Gedenkboek Lodewijk De Koninck, 1838-1938’ (drukkerij L. Braeckmans Brecht). Zijn meest bekende werk is het epische ‘Het Menschdom Verlost’ waaraan hij 15 jaar heeft gewerkt en dat door sommigen wordt beschouwd als een der grootste dichtwerken van die tijd. Het is geschreven in 20.000 alexandrijnen (zesvoetige jambische versregel – een jambe is een combinatie van een onbeklemtoonde en een beklemtoonde lettergreep), en bezingt de verlossing van de mensheid door Christus. Het werk kende destijds veel bewonderaars, maar werd door vrijzinnige critici van meet af aan onderuit gehaald.

Gedenkteken

Zoals al gezegd, Lodewijk De Koninck stierf in Retie waar in 1929 een feestcomité op zoek gaat naar financiering voor een grafmonument. Het comité was van mening dat Hoogstraten naar alle fatsoen moet bijdragen in de kosten. Hierom verzocht, komt het antwoord dat

Het grafmonument (waarvoor Hoogstraten niet meer dan 100 fr. wilde bijdragen) in Retie. (Foto Heemkunde ’Zeven Neten’ Retie)

Hoogstraten bereid is met het fabuleuze bedrag van… 100 fr. te participeren. Argumenterend dat “…wijl hier reeds een begin gemaakt was om de naam van de Kempische dichter, inboorling onzer gemeente, onsterfelijk te maken door het aanbrengen van een gedenkteken in zijn geboortehuis, dat reeds hier een der schoonste lanen (de Lodewijk De Konincklaan) zijnen naam draagt, de gemeente Retie verdere werking stremt.” Ge moet maar durven. Retie is evenwel niet brutaal en antwoordt beleefd ‘…dat de bijdrage van 100 fr. ons heeft ontgoocheld en voorkomt als ingegeven door een spijtig misverstand.’

De irritatie kwakkelt verder. In 1931

stuurt mej. Geets, nicht van De Koninck, aan het Retiese comité een uitnodiging om in Hoogstraten een kunstavond gewijd aan de dichter bij te wonen. Het comité bedankt voor de uitnodiging, want, “U begrijpt wel dat wij gezien de spijtige afwezigheid aan de Retiese feestviering niet kunnen ingaan op een zijdelingse uitnodiging. Zo de inrichters hielden aan de aanwezigheid van de Retiese De Koninck-vrienden, dan kon m.i. door hen wel een uitnodiging gezonden zijn”.

Het was op 29 oktober 1988 dat de Retiese burgemeester Gust Adriaensen tijdens de viering in Hoogstraten van het 150ste geboortejaar van Lodewijk, een tafelspeech hield en een einde maakte

Met de groeten van IKO, de kunstacademie

SCHOOL Ondanks de samenwerking met de Hoogstraatse lagere scholen ervaren veel inwoners de IKO academie als een buitenbeentje in de onderwijssector. Opendeurdagen en tentoonstellingen op het einde van het schooljaar veranderen daar weinig aan. Om die reden wou het stadbestuur de samenwerking van Visit Hoogstraten en IKO in de schijnwerpers zetten door de uitgave van zes prentkaarten “Groeten uit Hoogstraten” .

Sofie Nagels, de docente fotografie, dacht in eerste instantie aan een opdracht voor een oud cursist die zich toegelegd heeft op landschapsfotografie. De schepen van cultuur zag breder, als een creatieve uitdaging voor zoveel mogelijk leerlingen van alle leeftijden en van alle ateliers. Om de wedstrijd in goede banen te leiden

werd een werkgroep samengesteld met Luc Dockx, Sofie Nagels en Ine Sysmans (IKO) en Arnold Wittenberg, Ann Martens en Heidi Goossens (Visit Hoogstraten).

Laureaten

De cursisten reageerden massaal op de oproep. Er kwamen 337 inzendingen van 228 verschillende deelnemers, ongeveer 60% vanuit de jeugdateliers en 40% van de afdelingen voor volwassenen. Een onafhankelijke jury met Amy Petito, Hanna Van Dun en Karolien Bogaerts selecteerde 26 laureaten. Op de Dag van het Deeltijds Kunstonderwijs werden de zes winnaars en hun ontwerpen voorgesteld. Dat werden Ann Van Camp van het schildersateliers met “Aardbeien uit Hoogstraten”, Tilly Bastiaensen van het

aan de irritatie: “En mag ik dan als burgemeester van Retie, na 60 jaar de officiele spons vegen over een conflict tussen Hoogstraten en Retie over 100 fr. voor het Lodewijk de Koninckgedenkteken”…

Over een reactie van Hoogstraatse zijde hebben we niets gevonden. Misschien om reden van een brief waarin volgend citaat: “de schand van hun povere honderd frangskes verbergen ze liever onder de schaduw van hun hoge toren.” Een vrijschop rechtstreeks in de winkelhaak noemen wij zoiets. (nad)

Dank aan Johan Ooms en Patrick Melis voor de medewerking.

atelier vrije grafiek met “Begijnenbeien” en Sofie De Schoenmaeker van de middelbare graad kunstinitiatie met “De Kus”.

Verder nog drie jongeren: Liv Van der Auwera met “Fruitige vlucht boven de Katharinakerk”, Gus Thoné met “Monsters in Bootjesven” en Nikki Suijkerbuijk met “Natuurkunst in het Begijnhof”. De zes winnende ontwerpen worden als postkaart uitgegeven.

Het werk van de laureaten kan je bewonderen bij de opening van het toeristisch seizoen op 28 april en tijdens de opendeurdagen van het IKO op 6, 7 en 8 mei tijdens de openingsuren van de ateliers. Later dit jaar worden alle werken tentoongesteld in het Woonzorgcentrum. (fh)

Aardbeien uit Hoogstraten (Ann Van Camp) De Kus (Sofie De Schoenmaeker)

Begijnenbeien (Tilly Bastiaensen)

Ontharden doe je door… bomen te kappen

OPENBARE WERKEN Begin maart werden er bomen gerooid in de Tinnenpotstraat. Deugdelijke informatie daarover kreeg de buurt niet vooraf, pas wanneer navraag wordt gedaan bij de stadsdiensten en de burgemeester, belandt er een brief in de bus. En begrijpe wie begrijpen kan: hier werden bomen gekapt om te ontharden…

Wat voorafging

Ergens in 2022 wordt er gewerkt aan de voetpaden in de Brouwerijstraat, vooral rond de riooldeksels die een hinder vormen voor de voetganger. En men ging voort: ook op de noordzijde van de Tinnenpotstraat worden stukken voetpad herlegd. Op onze vraag om enkele gevaarlijk omhoog stekende stoeptegels te herleggen, wordt geantwoord dat die meegepakt worden als ze de plantvakken van de bomen komen vergroten, kwestie van te ontharden. Spoedig, denken we dan.

In de loop van dat jaar worden er inderdaad opmetingen gedaan. We dringen nog eens aan maar er wordt geen actie ondernomen. We blijven oppassen voor die dals, en voor de ‘vergroende’ strook stoep ter hoogte van de leegstaande woningen in het begin van de straat, het kan er erg glad zijn. Begin 2023 bemerken we de schepen van openbare werken die met een werkleider de plantvakken van de bomen bekijkt. Op onze vraag wat er op til is, krijgen we amper antwoord.

Eind 2023 treffen we verfsporen aan op de borduren van het voetpad, een afbakening van wat moet uitgegraven worden. Zo te zien zullen er parkeerplaatsen sneuvelen en komen er grotere borders met groenbeplanting.

Ondertussen zijn we begin maart 2024 en is de verf weggeregend.

Belgerinkel

Maandag 4 maart blijkt dat achteraan in de straat vanaf de Burgemeester Brosensstraat vijf bomen werden uitgedaan.

Eind november 2023 werden de nieuwe plantvakken in de Tinnenpotstraat uitgezet. Op deze plaats verdwijnt alvast een parkeerplaats. Ondertussen is de verf weggeregend en blijft het pottenkijken tot de uitvoering gebeurt, dan weten we pas hoe de straat heraangelegd wordt.

Zo zal de heraangelegde Tinnenpotstraat er straks uitzien. Een open ruimte waar de snelheid van het verkeer niet langer gehinderd wordt door overhangende takken, waar het water zal blijven staan bij hevige regenval, en de fietser geen uitwijkstrook meer heeft wegens opstaande borduren.

We gaan polshoogte nemen bij de werklieden in kwestie en ja, die plantvakken moeten groter, en die bomen moeten er uit. Opdracht is opdracht, het plannetje mogen we even zien: veel groene vakjes in de bestaande parkeerstrook in een onregelmatig patroon, van (nieuwe) bomen is geen sprake.

We besluiten het stadhuis te bellen. Daar meldt de onthaalbediende na overleg met een dienst dat er een goedgekeurd project gaande is inzake ontharding. Dan maar de burgemeester gebeld. Die belt wat later terug. Twee vragen: als er al werken moeten gebeuren, waarom worden de inwoners van de straat dan niet op de hoogte gebracht, en wat is de bedoeling?

“Ik kan toch niet van alle plannen op de hoogte zijn”, krijgen we als antwoord. “Maar wij worden bijgestaan door experts die het toch wel kunnen weten, ik bespreek het morgen met het college. En we kunnen toch niet altijd de bewoners bijeen roepen. In Wortel komen die zelf bijeen en vragen ons dan. Maar degenen die dan ongelijk krijgen, blijven dan toch verontwaardigd achter.”

Ook schepen Vissers reageert en zegt ons de plannen te zullen bezorgen, wat hij ook deed. Zoals gezegd, een onregelmatig patroon van groene vakjes in de parkeerstrook. Wordt er rekening gehouden met de bestaande riooldeksels, is er plaats voor nieuwe bomen, …? We hebben er het raden naar.

Een dag later volgt alsnog een bericht van de burgemeester: “Wegens een misverstand (op de dienst Ruimte) is de brief voor de bewoners niet op tijd opgemaakt en dus ook niet bedeeld. Jammer maar helaas. In de brief wordt uitgelegd waarom de

aanpassingen gebeuren. De brief wordt alsnog bezorgd aan de bewoners.” De bijgevoegde brief is gedateerd 5 maart, dag van het bericht van de burgemeester.

Was er dus wel een misverstand, of achten de experts het niet nodig om de bewoners te informeren? Of is de brief toch geschreven na onze klacht?

Verlegen

In die bewuste brief wordt gesproken over het “rooien van bomen en vergroten van plantvakken in de Tinnenpotstraat” tussen Burgemeester Brosensstraat en Brouwerijstraat. Omdat “de bomen langs de kant van de weg over de weg hangen wat hinder geeft aan bussen, vrachtwagens en groot verkeer”. Ja, na -

tuurlijk, dat verkeer heeft de bomen de laatste jaren eigenhandig smaller gemaakt door er takken af te rijden, want ze zijn niet meer gesnoeid sedert 2015. Dus kiest men voor omhakken, dat geeft alvast minder werk in de toekomst. En het verkeer tussen twee zones van 30 km (Kathelijnestraat en Vrijheid) krijgt er dan toch een nog snellere (bus)baan bij.

Wat er in de plaats komt? “Een beplantingskeuze is nog niet gemaakt”, zegt de brief. Na een studieperiode van meer dan twee jaar dus. Verder in de brief: “Er worden geen parkeerplaatsen verwijderd.” Ga eens kijken, een eerste is al op 4 maart gesneuveld en volgens de plannen volgen er nog. En wij die dachten dat het bestuur verlegen zit met te weinig parkeerplaatsen in het centrum

VITO bouwafdeling genomineerd voor award

SCHOOL De bouwafdeling van het Vrij Instituut voor Technisch Onderwijs (VITO) is momenteel bezig met de bouw van een scoutslokaal in Gooreind. Op 2 jaar tijd verwezenlijken de leerlingen volledig nieuwe lokalen van fundering over ruwbouw tot en met de dakconstructie. Met dit project doen ze ook mee aan de wedstrijd Bouwschoolaward 2024, georganiseerd door Bouwunie vzw. Ze zijn genomineerd voor de categorie ruwbouw. Naast de punten van de specialisten (50%) kan ook het publiek stemmen. Daartoe werd promotie gemaakt via de gewone kanalen. Ook tiktokfenomeen Elias Verwilt, peter van deze organisatie, kwam een promofilmpje opnemen.

Technisch adviseur, Geert Goetschalckx verduidelijkt dat leren en werken zo hand in hand gaan. “Onze leerlingen staan te popelen voor deze vorm van werkplekle -

ren. Dat onze leerlingen daarmee een prachtige ervaring rijker zijn, zien wij als belangrijkste troef. Niets zo leerrijk als in realistische situaties projecten opbouwen die achteraf ook effectief in gebruik genomen worden.”

In ieder geval een project waar de leerlingen terecht fier op zijn. Dat kan nog beloond worden met een prachtige bouw-award. Wie daar een steentje aan wil bijdragen, kan een stem uitbrengen op een van deze 2 manieren. Het kan via het formulier op www.bouwschoolaward.be/stemmen. Belangrijk detail is dat er moet worden gestemd op alle 4 de categorieën vooraleer de stem geldig is. Het kan ook door het liken van de video op het tiktok kanaal @debouwkijktverder (https://www.tiktok.com/@debouwkijktverder). Elke “like” op de video is een stem! (rob)

van Hoogstraten. Maandagmorgen 11 maart stellen we vast dat de onderbeplanting van de nog te verwijderen bomen is gesnoeid. Maar die wordt samen met de bomen verwijderd, lazen we toch in de brief van het stadsbestuur. Comedy Capers (oude zwart-wit filmpjes) op zijn best.

De nieuwe plantvakken worden aangelegd tot tegen de borduren van de stoep, de bestaande afvoergoot naar de putjes wordt telkens onderbroken zodat deze haar nut verliest en de putjes ook sneller verstopt dreigen te geraken. Was het allemaal maar om te lachen in plaats van om te s…, we zouden er niet over schrijven… (ep)

Spelletjesavonden in de bib

BIBLIOTHEEK Al ooit een gezelschapsspel geleend in de BiB? Sinds enkele jaren kan dit voor een uitleentermijn van vier weken, net zoals de boeken. Ideaal dus om eens een spel uit te proberen voor je het eventueel aankoopt. Maar waarom zou je enkel thuis een spel spelen, dat kan immers ook in de BiB zelf. Dinsdagen donderdagavond tussen 18 en 20 uur zijn daarvoor ideaal.

Hoe ga je te werk? Spreek af met familie of vrienden. Of misschien ontmoet je in de bib iemand die met jou een spel wil testen. Kies vervolgens simpelweg een gezelschapsspel uit het rek, zet je ergens gezellig en begin te spelen. Meer hoef je niet te doen…! Achteraf lever je het spel in aan de balie, tenzij je beslist om het te ontlenen. Veel spelplezier! (jaf)

Frietkot Blues

HORECA En weg is ons frietkot. Alles netjes afgebroken. Rest ons alleen de herinnering aan het houten hok, borrelend frituurvet, berenklauwen, kipsaté’s met extra kruiden en stoofvleessaus met dubbele mayonaise. Pareltjes in onze Vlaamse eetcultuur, liefst in een puntzak.

Het frietkot was voor velen de eerste kennismaking met het buitenshuis eten, jong en oud, rijk en arm, iedereen in de rij voor een dampende zak friet. Met een boulet of een cervela, op vrijdag een gebakken vis met pickles of verse tartaar.

Borderbrass ontmoet The New Sound Big

CONCERT Brassband BorderBrass organiseert jaarlijks optredens met verrassende gasten. Op 27 april is dat met the New Sound Big Band, een orkest met Kempense roots. Dit werd opgericht juist voor de eeuwwisseling en staat onder leiding van Joris Minten (uit de gekende Limburgse muziekfamilie). Afgestudeerd als trompettist aan de jazzconservatoria van Maastricht en Amsterdam werkte hij samen met zowel nationale als internationale artiesten.

De band heeft een uitgebreid repertoire en eert het bigband-tijdperk met zowel traditionele arrangementen als hedendaagse stukken in genres zoals swing,

jazz, funk en rock. Arrangementen van Count Basie, Sammy Nestico, Duke Ellington, Quincy Jones, Glenn Miller staan regelmatig op het programma. De gezongen werken komen uit het repertoire van gekende crooners.

Brassband BorderBrass zet haar beste beentje voor onder leiding van Erwin Pallemans, die afstudeerde aan het conservatorium van Antwerpen, diverse eerste prijzen behaalde en lang actief was in het koperensemble Theo Mertens. Hij speelde zowel het klassieke als het moderne werk, trad op als solist, was bandleider/ pianist/trompettist bij het Ricoh Zarah dansorkest. Daarnaast werkt hij fulltime

Naar het circus met fanfare Sint-Catharina

CONCERT Op 20 april neemt de fanfare Sint-Catharina de muziekliefhebber tijdens hun jaarlijks concert mee naar het circus. Met ‘Au Cirque’ brengen circusdirecteur-dirigent Dries Raes en zijn muzikanten een zeer gevarieerd programma, met o.m. ‘Circus Renz’, ‘The Greatest Showman’, ‘Allegria’…

“Voor dit concert werken we samen met circusschool Locorotondo, afgelopen

zomer ook te gast bij de musical in Wortel-Kolonie. Tijdens de muziekstukken brengen zij op het podium enkele acts, wie weet spot u hier en daar zelfs nog een clown in de zaal of tussen het orkest. Het zal in ieder geval weer een muzikale topavond worden met een hoog amusementsgehalte,” zegt voorzitter Luc Rombouts.

De avond start om 19.30 uur met een optreden van JoCatHo (ism Brasskids Wortel en Heideroosjes uit Meer) , het jeugdorkest onder de kundige leiding van Cindy Kranen.

Praktisch: ‘Au Cirque’ van Sint Catharina Hoogstraten op 20 april in GC Rabboenizaal, deuren om 19 uur, aanvang concert om 19.30 uur. Inkom 12 euro (gratis onder 18 jaar). Kaarten in voorverkoop 10 euro bij Dienst Toerisme of te bestellen via fanfarehoogstraten@hotmail.com. (pm)

Binnen enkele jaren zullen er geen frietkramen meer zijn. Onmogelijk om nog een vergunning te krijgen. Geen enkele gemeente staat te springen om een houten kot in een winkelstraat of marktplein te zetten. We zijn wel heel erg streng geworden tegenwoordig, ook heel ernstig blijkbaar. Geen rommelige koten meer in ons straatbeeld, geen Hollanders met hun puntzak in een aangedampte auto voor de kerk, geen geur van walmend rundvet, geen klein-hongerke stillen op straat. (pm)

als muziekpedagoog in de muziekacademie en is dirigent bij verschillende ensembles.

Tijdens het concert “Brassband BorderBrass & The New sound Big Band” krijg je dan ook een selectie uit verschillende muziekstijlen te horen. Dit heeft plaats in de Rabboenizaal op zaterdag 27 april en begint stipt om 19u30. Kaarten zijn enkel te bekomen via de website www. brassbandborderbrass.be. (red)

BLOEDAFNAMES

HOOGSTRATEN

Rode Kruislokaal, Slommershof 18

17.30 - 20.30 uur

vr 10/5 - wo 15/5

vr 2/8 - wo 7/8

vr 15/11 - vr 22/11

_____ MEER

Gemeentelijke basisschool De Meerpaal, Terbeeksestraat 6

17.30 - 20.30 uur

wo 29/5 - wo 25/9 - do 26/12

_____ MEERLE

Parchiezaal Ons Thuis, Gemeenteplein 2

17.30-20.30 uur

ma 10/6 - ma 2/9 - ma 2/12

MEER

Barelen en trage wegen

WANDELEN FIETSEN In de Mosten zijn op verschillende paden barelen verschenen, geplaatst door Regionaal Landschap. Verscheiden bospaden zijn op die manier afgesloten voor gemotoriseerd verkeer, zeg maar quads en jeeps. Dat betekent niet dat de bareel nooit meer geopend zal worden voor een noodzakelijk transport, maar in de regel worden recreanten, sportievelingen, voetgangers en fietsers de bevoorrechte gebruikers van de bospaden.

De bedoeling is ook om verschillende gebruikers hun plaats te geven. Ruiters, mountainbikers komen daardoor minder in conflict met wandelaars en recreatieve fietsers.

Trage wegentocht

Trage wegen komen vaak voor op de wenslijst van de dorpsraad. Naar aanleiding van het trage wegenplan van Hoogstraten nodigt de dorpsraad uit om een verkennende fietstocht van trage wegen te doen doorheen de deelgemeente Meer. Op 21 april is iedereen uitgenodigd

Busje komt zo

OPENBAAR VERVOER De vernieuwde bushalte in Meerdorp oogt fris en comfortabel. Met een bushokje in de richting van Hoogstraten, Antwerpen, Turnhout. En plaats voor de fietsen.

Vorige keer lieten we een foto zien van een gehavende buspaal en suggereerden dat de lijn flink wat haltes heeft doen

om mee te fietsen. Vertrek om 13.30 aan de Kloosterzaal. Francois Janssens zal de fietsers een rondje Meer doen fietsen langs zoveel mogelijk trage wegen.

De trage weg naar Meersel Dreef is overigens ook afgesloten door middel van een bareel. Trage weggebruikers kunnen als vanouds wel gebruik maken van het pad. (ma)

verdwijnen. Maar dat valt in Meer toch wel mee en dit vergt een beetje uitleg. Zonder volledig te zijn, de website van delijn.be is immers de place to be voor businformatie.

Wie met de bus de volledige rit naar Antwerpen wil doen moet rekenen op 2 uur reistijd en heeft ongeveer 90 haltes te

gaan. Waarvan 36 in groot Hoogstraten, 11 in Meer. Omgekeerd dus ook. Een lange rit dus en onnoemelijk veel stops. Daarom gaat de Antwerpenganger doorgaans naar station Noorderkempen en stapt er van de bus over op de trein. Met de 600 kun je elk uur voor 8 uur en na 19.25 uur van Meer via Rijkevorsel naar Antwerpen. Op 7.51 kun je de 620 nemen die aan het Klein Seminarie stopt. De 602 rijdt vanaf 7.22 elk uur via Brecht station naar Antwerpen, tot 19.22 de laatste rit. Dan neemt de 620 weer over om je naar Antwerpen te brengen.

Zondags rijdt alleen maar de 620 naar Antwerpen, elk uur. Noorderkempen wordt niet meer bediend, rechtstreeks vanuit Meer.

Met de 429 kun je met 2 bussen kwart na 7 kort na elkaar rechtstreeks naar de Turnhoutse Markt tijdens de schooldagen. In een vakantieweek is dat maar 1 keer per dag, ’s morgens. Wie meer mogelijkheden wil, neemt de bus naar Hoogstraten en stapt daar over op andere verbindingen.

Al bij al kunnen we in Meer dus best wel op veel plaatsen de bus nemen. Jammer genoeg niet naar de Mosten en niet naar de transportzone. (ma)

bushalte in Meerdorp oogt fris en comfortabel.

Met de echte Jean-Marie op de foto

FOTOSESSIE Deze foto is er alvast eentje om in te kaderen. Hij werd in het Jean-Marie Pfaff museum genomen. El Sympatico himself kwam spontaan de museumgasten begroeten. En wilde met hen op de foto. Guy, Roger, Luuk, Lennert, Jens en Jean-Marie Pfaff dus verenigd in één beeld, en ze genoten er duidelijk van.

Al weten ze allicht niet goed van elkaar wat ze allemaal gepresteerd hebben. De ene in de tuin, de andere op het voetbalveld. Bij Club Brugge, KFC Meer, de Rode Duivels, Bayern München… Het gezamenlijke palmares is groot. En er komt ongetwijfeld nog bij, daar zullen Luuk, Lennert en Jens voor zorgen.

Dit moment leverde ook nog een onvervalste buitenkans op. Zou u ook graag met Jean-Marie op de foto gaan? Dat kan. Op tweede paasdag spelen de U6 en de U7 traditioneel hun paastornooi, de aanwezige toeschouwer kan dan in de kantine aan de hoek van de toog met hem op de foto. Naast een babbeltje hou je er een geweldig souvenir aan over, en je steekt tevens de jonge voetballertjes een hart mee onder de riem. Doen dus. Wie weet verschijn jij volgende keer wel in de Maand met een leuke foto met El Sympatico! (ma)

Het Gemene Best ging buitendorps

TONEEL Theatercollectief Het Gemene Best, met nogal wat Hoogstraatse (en Meerse) roots, speelde op 8 en 9 maart een nieuwe voorstelling “Het Eiland van Leven noch Dood “ in Ekeren. Het verhaal neemt ons mee naar de dimensie tussen leven en dood, een eiland in het midden van de rivier Styx. Hoofdpersonage Johanna, gespeeld door een meesterlijke Marianne Devriese (bekend van Familie), ontmoet er een bonte boel mythologische personages.

Het gezelschap is al lang niet meer aan z’n proefstuk toe. Begonnen in zaal Ste Cecilia met theaterstukken zoals ’Leugens en waarheid over Gwendolina’ en ’Wachten op Godot’ werd het nu een buitendorpse opvoering. Regisseur-schrijver Wim Dufraing koos voor een grotere zaal omdat de voorstelling een ambitieuze combo is van kamerbreed acteerwerk, geluids- en lichteffecten, projectie en live-muziek.

In de theaterzaal van de ’International School’ in Ekeren konden we genieten van de prestaties van Bert Dufraing, Wendy Delcroix, Stijn Vrijssen, Maarten Michielsen en vele andere talenten. We herkennen Bert Dufraing als de illustere veerman Charon, Stijn Vrijsen achter het spinnewiel van levensdraden en Wendy Delcroix, die als mysterieus Kaarsenmeisje het publiek een geweten probeert te schoppen. Marleen Pesic en Christophe Francken lieten de passie hoog oplaaien in een Haïtiaanse dodencultus, Maarten Michielsen deed zijn contrabas kreunen en schiep een macaber sfeertje.

Het leverde een opvoering op die balanceert tussen verrassing en confrontatie, met donkere scènes en speelse personages. Onderhandelingen over toekomstige voorstellingen zijn alvast aan de gang. Misschien landt het Gemene Best met dit Eiland wel weer in het Hoogstraatse… (ma)

De acteurs krijgen een daverend applaus tegemoet na de Ekerse opvoering.

De Styx wordt overgestoken, het “eiland van leven noch dood” tegemoet.

Spullen altijd welkom op de antiek- en vlooienmarkt

TWEEDEHANDS Fanfare ’De Eendracht’ Meer organiseert in de refter van de lagere school, Terbeeksestraat 6 haar jaarlijkse Antiek- en Vlooienmarkt. In het weekend van zaterdag 6 april van 14 tot 18 uur en op zondag 7 april van 9 tot 12 uur is er gelegenheid om de ingezamelde spullen te bekijken. In voorverkoop worden dan de reeds geprijsde voorwerpen te koop aangeboden.

Op zondag 7 april om 13.30 uur begint in de refter de verkoop per opbod van alle stukken die vooraf genummerd werden. Eén voor één gaan ze onder de hamer. Het is trouwens een aangenaam gebeuren om de biedingen en de verkopen te zien verlopen.

Wie zelf nog materiaal heeft staan voor de vlooienmarkt, geeft best een seintje aan muzikanten René Van Bladel, Gestelsestraat 4, tel. 0473.13.96.18 of Peter Stes, Terbeeksestraat 58a, tel. 0496/18.03.72. Ook in de loop van het jaar is alles al welkom en kan je iets laten weten. De

Altijd de moeite om langs te komen, misschien tik je hier wel iets op de kop waar je al lange tijd naar op zoek was!

Eendracht gebruikt de opbrengst om de werking van de fanfare te ondersteunen.

Kleine verkaveling langsheen de beek

WONEN Voor een stuk bouwgrond tegen de Meerseweg loopt tot 5 april het openbaar onderzoek voor verkaveling en wegenis. Op het gele bord langs de weg lezen we de vergunningsaanvraag voor een verkaveling van 6 gekoppelde gezinswoningen. Het zicht op de vallei van de Beek zal alleszins beperkt worden en dus flink veranderen. Meer informatie is beschikbaar bij het omgevingsloket in Hoogstraten. (ma)

Druk bijgewoonde bingo van Samana

VERENIGING Onder kundige begeleiding van Agnes van Hooydonck, Jos Sterkens en Marcel Oomen speelden leden van Samana een druk bijgewoonde bingo. Ook heel wat andere deelnemers daagden op in de kloosterzaal, waar de activiteiten doorgaans voor iedereen toegankelijk zijn. (ma)

Meer dan reden om er bij te zijn in de refter van de lagere school! (ma)

Eric Janssens gehuldigd voor 100 bloedgiftes

RODE KRUIS Op de bloedafname van maart in Meer waren er een 76 tal donoren. Daarbij ook een jubilaris: Eric Janssens heeft 100 giften op zijn naam, en daar horen welgemeende felicitaties bij. Een fles cava van Rode Kruis Vlaanderen mocht evenmin ontbreken.

De volgende bloedafname in Meer is op woensdag 29 mei van 17.30 uur tot 20.30 uur. Maak zeker je afspraak via rodekruis.be of bel gratis 0800-77700. Want bloed is er nog heel hard nodig! (red)

Frans Willemse en May Christianen 50 jaar getrouwd, 50 jaar KFC Meerle

JUBILEUM Een gouden bruiloft op de Voort, met een goed werkend gebuurte betekent dat een stoet! Het was frisjes op zaterdag 24 februari, maar het bleef gelukkig droog na een heel natte week. Met de fanfare op kop en met heel wat volk, trok de stoet vanaf de Voort naar de kerk in Meerle. Begin van een feestelijke dag. En terwijl ze daarvan nog nagenoten, schoven wij aan voor een babbel met May en Frans.

May kwam in juni 1952 ter wereld in Hoogstraten. Haar ouders woonden in de Minderhoutsestraat, op de grens met Minderhout. Vader was schilder-behanger en was van Meersel-Dreef afkomstig. Frans, septemberlichting 1943, is geboren en getogen Meerlenaar, van de Langstraat. Hij liep school in Meerle en daarna naar de Tuinbouwschool. May ging in Hoogstraten naar school, dan 2 jaar huishoudschool en vervolgens naar de coupe.

Stoute schoenen

Frans en May vonden mekaar op het teerfeest van de Sint-Sebastiaansgilde in Meerle, waar May boogschutter was, zelfs een heel goede. Op het teerfeest werd muziek gespeeld en gedanst. Op een gegeven moment riep de zanger ‘dames nodigen uit’. Frans zat aan een tafel te kaarten. Zij erop af en ze nodigde hem ten dans. ‘Eerst efkens naar de WC’ zei hij. Toen hij terugkwam was de dans al uit… Even later opnieuw een traag nummer, nu was het Frans die zijn stoute schoenen aantrok. Hij vroeg May ten dans. ‘Eerst efkens naar de WC’ zei zij! Gelukkig hebben ze later nog gedanst en is het aangeraakt.

Op 22 februari 1974 stapten ze samen in het bootje. Na enkele maanden bij May thuis ingewoond te hebben, vestigden ze zich op de Voort in het huis dat ze net voor hun trouw gekocht hadden. Daar wonen ze nu nog altijd.

Werken

Frans werkte na de school een 6-tal jaren bij Etna in Breda, daarna was hij gevangenisbewaarder in Merksplas. Na een examen kwam hij terecht op de Griffie in Hoogstraten als bediende, waar hij bleef tot aan zijn pensioen in 2003.

May werkte eerst bij Bueno, de naaifa -

May en Frans met de kinderen en kleinkinderen

briek in Meerle. Toen die failliet ging, naaide ze thuis voor anderen en werd vervolgens vele jaren begeleidster van de schoolbus. Achter hun huis hebben ze nog een groot stuk grond, waarop ze vele jaren aardbeien teelden. May overdag en Frans na zijn uren en in het weekend. Het koppel kreeg twee zonen, Kurt en Dirk. Die zorgden op hun beurt voor twee kleinzonen, Sverre en Jarne. Ze zijn heel regelmatig op de Voort te vinden.

Voetbal

May en Frans zijn sterk verbonden met KFC Meerle, al 50 jaar kun je ze in en om de kantine treffen. Frans: ‘Ik heb 11 jaar in het eerste elftal gespeeld. Daarna 10 jaar de miniemen getraind en vervolgens 10 jaar samen met May kantineverantwoordelijke geweest. Nu ben ik vooral supporter, ik ga heel dikwijls kijken.’

May maakt al sedert mensenheugenis op zaterdag en zondag hotdogs voor de voetballertjes. ‘Ze zijn er verzot op, niet alleen die van Meerle maar ook die van de bezoekende ploegen. Allemaal kennen ze mijn hotdogs’.

Tot aan de opheffing waren ze ook fervent lid van de Sint-Sebastiaansgilde. ‘Met het verdwijnen van ons lokaal, Den Bombardon, is de gilde gestopt. Ik was de laatste secretaris en heb op het einde de kas verdeeld onder de leden en de kledij,

vlag en alle andere attributen netjes naar het museum gebracht’.

Confituur

Frans is nog veel in zijn tuin te vinden. Aardbeien teelt hij niet meer, maar onder enkele kappen heeft hij heel wat fruit staan: kersen, krieken, frambozen, knoedels, perziken, abrikozen, nectarines, appels en peren, …. May maakt er steevast confituur van. Voor het jubileumfeest maakte ze 220 kleine potjes confituur met een gouden deksel, die als aandenken aan de genodigden werden meegegeven.

Helemaal achteraan in de grote tuin staat nog het lokaaltje van de paapgooiclub “Papenvoort”. Elke donderdag van 13 tot 16.30 u wordt er met de schijven gegooid. Daarnaast hebben May en Frans een vaste kaartnamiddag en speelt Frans samen met de buurman een partijtje biljart, op het biljart dat in de veranda staat. Geen tijd dus om zich te vervelen.

Op zaterdag 24 februari vierden ze samen met familie, de vele vrienden en buren een mooi feest in de Meerlese parochiezaal. Het gouden paar heeft er deugd van gehad. Ze zijn het gebuurte heel dankbaar voor de mooie en plezante stoet die ze ineen hebben gestoken. Die herinneringen kan niemand hen nog afpakken! (jaf)

Mjeelse Pier in den hoek of niet?

OPENBARE WERKEN In de laatste week van februari begon een aannemer in opdracht van het stadbestuur met de heraanleg van het Gemeenteplein. Niets te vroeg, het plein lag er allerbelabberst bij na de oplevering van de appartementen in het voorjaar 2023.

De in het plan voorziene plek voor het beeld van de Mjeelse Pier schoot echter bij de Landelijke Gilde in het verkeerde keelgat. Ze lanceerden op Facebook een oproep aan de leden en aan de Meerlenaars om aanwezig te zijn bij het overleg ter plaatse tussen de LG en het stadsbestuur. Hoewel hij maar enkele meters van zijn huidige stek zou terechtkomen, vreesden ze dat het daar niet goed zou uitkomen.

Facebook

Op Facebook klonk het zo: “In 2012 schonk de Landelijke Gilde de mooie gekende Mjeelse Pier aan ons dorp als aandenken aan het 100-jarig bestaan van onze gilde. Hij werd gefinancierd en geplaatst door onze gilde. Er werd gekozen voor een mooie centrale plaats met zicht op de kerk en dit heeft goed dienst gedaan als genot én rustplaats voor vele passanten. Nu wil men bij de heraanleg van het gemeenteplein deze Mjeelse Pier verplaatsen naar een andere plaats op

het plein. Deze plek zal helemaal niet zo rustgevend en goed gelegen zijn waarbij het beeld niet tot zijn recht zal komen.

Ook vrezen zowel wij, als de aannemer, dat de Pier beschadigd zal worden tijdens deze verplaatsing vanwege het breekbare materiaal waarin het beeld ontworpen is. Wij zijn als ontwerper van de Pier, en als Landelijke Gilde van ons dorp niet te spreken over deze verplaatsing. Vanwege enig verzet van ons staat de Pier NU nog waar hij hoort te staan, maar dit zal morgen ter plaatse herbekeken worden door architect, Burgemeester en Schepenen om 14.30 uur. Wij als gilde zullen hier ook aanwezig zijn om ervoor te strijden dat de huidige, mooie en meest ideale plaats behouden blijft en de pier niet verplaatst wordt. Wilt u ons hierin steunen? Kom dan morgennamiddag massaal naar de Mjeelse Pier om 14u en laat ons de architect, schepenen, ... tonen en argumenteren dat de pier moet blijven staan waar hij nu staat!”. Aldus de Landelijke Gilde.

Discussie

Heel wat leden en symphantisanten gaven gevolg aan de oproep en het was dan ook een stevige delegatie die met schepen Piet Van Bavel ter plekke in discussie ging. Hij nam de bezorgdheid mee

naar het overleg in het college van burgemeester en schepenen.

Dat college had oren naar de verzuchtingen van de Landelijke Gilde en er werd beslist de Pier op zijn vertrouwde plaats te laten. De architect wijzigde het plan. Daarbij werd niet alleen beslist de Pier op zijn plaats te houden, ook het voornemen om ondergrondse glasbakken te voorzien aan het begin van de Ulicotenseweg werd verlaten. Schepen Van Bavel: “Omwille van de nabijheid van de school en de jeugdverenigingen en omdat er niet genoeg parkeerruimte is voor mensen die lege flessen komen brengen, leek het ons bij nader inzien beter de glascontainers aan de parking van KFC Meerle in de Chaamseweg te behouden. Daar wordt niemand gestoord en is het niet zo erg als er wat glasscheven op de grond liggen.”

Op onze vraag waarom de Landelijke Gilde zo lang gewacht had om hun bezwaren kenbaar te maken – het plan voor het Gemeenteplain stond al in de editie van 1 februari van dit blad – kregen we van de Gilde geen antwoord. Het lezen van De Hoogstraatse Maand had de commotie wel kunnen voorkomen. Maar ‘eind goed, al goed’ zeker? (jaf)

Olivia zorgt opnieuw voor een viergeslacht

VIERGESLACHT Na de geboorte van Isaura Verboven in maart 2022 zorgde de geboorte van haar zusje Olivia opnieuw voor een viergeslacht in de familie. Olivia is op 9 januari 2024 geboren als tweede dochter van Jolien Verschueren en Evert Verboven. Op de foto zien we van links naar rechts grote zus Isaura, moemoe Rosa Lochten, moeke Karine Sprangers en rechts de fiere mama Jolien met Olivia. Veel geluk toegewenst! (jaf)

Schoolfeest in de Klimtoren

SCHOOL Ze zijn er dit jaar vroeger mee dan voorheen: op 21 april al is het feest in De Klimtoren. Om 10 uur start de feestelijke dag in de parochiekerk voor een mooie gezinsviering. Vanaf 11 uur is iedereen welkom op de koer van de school voor de ‘Broodjes BBQ’, voor u bereid door de oudervereniging.

Gezonde appels, gezonde sport

VERENIGING Lekker, gezond, uit eigen streek én ten bate van de kas van onze turnkring ’t Zolderke. Op een zonnige zaterdagvoormiddag brachten de leden van de club ze graag aan de deur.

Van 13.15 tot 18.00 uur gaat de cafetaria open. Om 13.30 uur geven de leerlingen het beste van zichzelf tijdens enkele optredens. Om 14 uur volgt de opening van het kinderdorp met spelletjes en prijzen. Rond 15 uur volgt nog een optreden van de Brommende Trommen.

In de school staat men alvast klaar om iedereen te verwelkomen en er samen een fijne dag van te maken! De opbrengst van deze dag komt uiteraard ten goede van de Klimtoren en de Meerlese kinderen. Nu alleen nog duimen voor mooi lenteweer. (jaf)

Aspirock rockt stevig door

CONCERT Het Aspirantenkorps van Chiro St. Jan Meerle organiseert op zaterdag 4 mei de 34ste editie van Aspirock; Dat staat garant voor een avond vol met steengoede muziek voor jong en oud.

De avond wordt geopend door mannen van Hoogstraten onder de naam ”Szechuan”. Ze spelen eigen nummers en covers van de Red Hot Chili Peppers. Daarna speelt een samenraapsel van echte Mjeelse mannen genaamd de ”Mjeelse Bastaards”. Zij stonden in verschillende bezetting op vele podia in Meerle en omstreken en beloven er weer een dol feestje van maken.

Dat feestje krijgt een vervolg met de ”The All-Star Wedding Band”. Zij stonden al op grotere podia zoals Pukkelpop en Arendonk Zingt en Swingt. Ze zakken speciaal af naar Meerle om er een zotte avond van te maken. Als afsluiter neemt een echte Hoogstraatse DJ plaats achter de knoppen. Vanaf dan tot het einde neemt ”DJ Broekie” het feest over.

Dit alles staat te gebeuren op de jongenschiro van Meerle (Ulicotenseweg 2). Vanaf 19.30 uur gaan de deuren open. Kaarten zijn verkrijgbaar voor 5€ bij de aspiranten zelf of hun leiding. Je kan ook een berichtje sturen naar de facebook-

De Mol wint andermaal de dorpsquiz

QUIZ Parochiezaal Ons Thuis was stampvol met 32 ploegen die het tegen elkaar opnamen in de 24e editie van de dorpsquiz van De Klimtoren. Het thema was ”crime scene”. De vragen hadden daar (bijna) allemaal iets mee te maken en ook de zaal was aangekleed in dit thema.

Als voorsmaakje werden bij de handelaars in Meerle een week voor de quiz ‘mugshots’ opgehangen van de crimine -

len. De deelnemers hadden er het raden naar wat hiervan de bedoeling was, er werd duchtig over gespeculeerd. De opgehangen foto’s werden gememoriseerd en gefotografeerd. Het was in ieder geval een ludieke manier om de quiz te laten leven in het dorp en onder de deelnemers. Het had zo maar eens gekund dat er een vraag over gesteld werd.

Ook de leden van de werkgroep van de quiz waren dit jaar verkleed: politie -

pagina van Aspirock. Aan de kassa kan je binnen voor 7€.

Check de Facebookpagina ‘Aspirock’ voor meer info. En wees er bij, parbleu! (jaf)

agenten, crime scene onderzoekers en een aantal criminelen. Ze onthaalden de deelnemers en presenteerden in deze outfits. De tafelronde was een escape room.

En op het einde winnen de ‘usual suspects’, De Mol dus! Maar voor alle deelnemers werd het een plezante avond, waarvan de opbrengst ten goede komt aan de werking van De Klimtoren. (jaf)

The All-Star Wedding Band

The usual suspects, De Mol, winnaars van de 24e dorpsquiz Het team van de crimescene: criminelen, politie en CSI!

Brenda Van Eekelen met open atelier

OPEN DEUR Atelier in beeld is het grote opendeurweekend begin mei voor beeldend kunstenaars in heel Vlaanderen en Brussel. Een ideaal moment om ateliers te ontdekken. Dat is de plek waar beeldend werk wordt gemaakt, waar je de sporen ziet van het maakproces: penselen en klodders verf, geslepen potloden en potloodschilfers, weefgetouwen en garen, resten klei en een pottenbakkersschijf, een drukpers en inktvlekken… Be -

zoekers zien waar en hoe het werk ontstaat.

In Meerle zet Brenda Van Eekelen haar atelier open. Zij toont er veelzijdig werk: werken in keramiek en steen en werkstukken van hergebruikte jeansstoffen. Bezoek het atelier op 4 en 5 mei, telkens van 11 tot 18 uur in de Burgemeester van Nuetenstraat 21 in Meerle. Meer info: brenda.van.eekelen@gmail.com (jaf)

Een nieuwe haan voor de Sint Luciakapel

RENOVATIE De Sint-Luciakapel is sinds 13 april 1953 beschermd en ondergaat thans een zoveelste restauratie van het exterieur.

Op vrijdagochtend 15 maart werd een nieuwe vergulde haan geplaatst op de gedemonteerde toren van de St Luciakapel. De kinderen van lagere school ’t Dreefke hadden een ontwerp van de windhaan voorgesteld. Burgemeester Marc Van Aperen mocht het definitieve eindresultaat op de gerestaureerde toren plaatsen. Pater Kenny zegende de haan en het kruis.

Later die voormiddag werd het volledig torentje terug op het dak gemonteerd, waar het hopelijk weer jaren verder kan. Blijkbaar had er ooit een windhaan op het torentje gestaan, maar die ging verloren in de loop van de geschiedenis. Nu weten

ze dus op Meersel en omgeving ook weer uit welke richting de wind waait…

Ondertussen is er een infobord aan de ingang geplaatst, waarvan het eerste gedeelte luidt als volgt: “De Sint-Luciakapel of Sint-Quirinuskapel is één van de oudere kapellen van Vlaanderen, gebouwd in 1420 door Jan IV van Kuik. In de periode 1541-1542 werd de kapel vermoedelijk uitgebreid met kruisbeuken en een koor tot zijn huidige vorm, de 16de-eeuwse delen werden hoger opgetrokken dan het oudere schip. Op dat moment werd ook de voorgevel (westgevel) herbouwd, te zien aan de bouwnaad en het verschil in metselwerk. Het exterieur getuigt tot op vandaag van de laatgotische stijl in deze regio, met baksteenmetselwerk en beperkt gebruik van natuursteen.” Het bord bevat nog heel wat meer info.

En het restauratienieuws wordt uiteraard vervolgd. (JJ)

‘Dreef eet!’ op zaterdag 11 mei

EETFESTIJN Het feestcomité Dreef Leeft heeft na het dorpsfeest van 20 januari ll. al een volgende evenement op het getouw gezet, namelijk “Dreef Eet”. Op zaterdag 11 mei om 17 uur op de Paterswielparking staat er op het menu: gezellig eten, drinken en zingen in Dreefse sferen. Ambiance verzekerd. Save the date !

De organisatie wordt hierbij weer door andere Dreveniers verzorgd, zodat de lasten niet steeds op weer op dezelfde mensen terecht komen, zo houden we het gezellig voor iedereen. (JJ)

Iedereen mocht mee op de foto met de nieuwe vergulde windhaan.

Vijf bejaardenwoningen in Capucienenbos

WONEN Het stadsbestuur van Hoogstraten, vertegenwoordigd door schepen Roger van Aperen, heeft op 21 februari een besloten vergadering gehouden voor de bewoners van de straat Capucienenbos samen met enkele afgevaardigden van de dorpsraad en de geschreven pers. In Capucienenbos worden immers vijf bejaardenwoningen gebouwd. De grond hiervoor werd door de stad Hoogstraten aangekocht. Het gaat om één losstaande woning en twee maal twee gekoppelde woningen, met een gemeenschappelijke groenruimte tussen straat en woningen met onder meer twee zitbanken. Aan de rechterzijde zal ook een gehandicaptenparking worden voorzien.

In samenwerking met Atelier Blockx werd een uitvoeringsdossier opgesteld. Algemene Bouwwerken Dego heeft prijstechnisch de meest interessante offerte aangeboden. In totaal waren er 7 bouwfirma’s die een offerte hadden uitgebracht, maar schepen Van Aperen was wel tevreden dat een plaatselijke aannemer het project mag uitvoeren.

Gestart

Wanneer u dit leest en de weersomstandigheden normaal zijn voor de tijd van het jaar, zouden de ruwbouwwerken al gestart moeten zijn. Deze zijn nog in de zomer van 2024 rond. Daarna volgt de afwerkingsfase met einddatum voorjaar 2025, en tegelijkertijd wordt ook de omgevingsaanleg uitgevoerd.

Het totale kostenplaatje wordt geschat op bijna 1.100.000 euro, btw inbegrepen. Het stadsbestuur betaalt dit volledig met eigen middelen, dus zonder subsidies.

Er wordt daarbij ecologisch gedacht. Op de daken komen er zonnepanelen die aan het oog van de straat worden onttrokken doordat de voorgevelmuren wat hoger worden gebouwd, De verwarming geschiedt door middel van een gemeenschappelijke warmtepomp. Er zal geen aansluiting meer zijn op het aardgasnet. Elke woning omvat een inkomhal, een leefruimte bestaande uit living, eetka -

mer en open keuken, een badkamer met toilet, één slaapkamer, en een berging. De totale woonoppervlakte hiervan is ongeveer 65 vierkante meter. Er is in de achtertuin ook nog een terras met een tuinberging voor fietsen en klein materiaal.

En verder…

Aan de linkerzijde liggen nog twee bouwgronden voor gekoppelde bebouwing, waarvan de rechterzijde nog toehoort aan de stad. De bestemming van dit perceel is nog niet bepaald – al dan niet verkopen. Tijdelijk zou een kinderspeeltuin een optie kunnen zijn.

Ook de aanleg en de afwerking van een verkeersvrije voetweg door het Maria -

park tussen Jan de Wysestraat en de Dreef komt eraan.

In totaal zijn er al 11 kandidaten voor de 5 woningen weerhouden, veelal afkomstig uit Meersel-Dreef, Meerle en Meer. De volgorde van inschrijving is het criterium voor de toewijzing. De verwachte huurprijzen zouden schommelen vanaf 500-600 euro per maand maar dit zal per kandidaat bekeken en berekend worden. Zie hiervoor ook het verslag van de gemeenteraad.

De dorpsraad van Meersel-Dreef is tevreden met dit project waar jaren voor geijverd is geweest. Hopelijk levert dat nog vele rustige levensjaren op voor de toekomstige bewoners. (JJ)

knoken die kraken een perkamenten huid ik zoek een ander lijf met nieuwe botten vers bloed ik wilde: ik was weer jong een dartel lichtgewicht dan zou ik springen over plassen juichend rennen de lange heuvel af marleen

DIC H TERL IJKE VRIJ HEID

Provinciale meibedevaart en kaarsjesprocessie

BEDEVAART Uitkijken naar de meimaand. KLJ, Ferm en de Landelijke Gilden nodigen alvast uit op de jaarlijkse provinciale meibedevaart die zal gehouden worden op zaterdag 27 april om 19.30 uur. De viering in de kloosterkerk wordt voorgegaan door Pater Kenny. Het Franciscuskoor zal de viering ondersteunen. Vervolgens is er een kaarsjesprocessie doorheen het Mariapark.

Uit de oude doos nog een foto van de grot, gesierd met letters Ave Maria. (JJ)

Toch openbare vergadering van de dorpsraad

PARTICIPATIE Bij de stuurgroep van de verschillende dorpsraden, werd meegedeeld dat het stadsbestuur niet aanwezig zal zijn bij openbare vergaderingen tijdens dit verkiezingsjaar. In Meersel-Dreef besliste het dagelijks bestuur om toch een openbare vergadering (zonder leden van het schepencollege) te houden. Zo wil men informeren over de voortgang van de prioriteiten op basis van input van de stad, en de vinger aan de pols houden voor gewenste prioriteiten.

Dorpsraad Meersel-Dreef

Kledinginzameling voor het goede doel

Voorlopige datum: dinsdag 23 april om 20 uur. Te zijner tijd zal er nog een uitgave van de Stuw in je brievenbus worden gedeponeerd met de bevestiging van datum en locatie. (JJ)

Eigen fabricage

Maatwerk

Volg ons op

Productie en plaatsen van houten vloeren - Interieurprojecten op maat

www.martensvloeren.be

Groot Eyssel 39a - Meerle - T. 03 315 84 32 - GSM 0478 36 74 88

SCHOOL De ouderraad van basisschool ’t Dreefke organiseert ook dit jaar een kledinginzameling om wat geld in het laatje te brengen. Dat gebeurt zelfs met een leuk gedichtje:

Trek alles wat niet meer past, verkleurd of te oud is uit de kast. Steek het in een zak, en breng die naar ons afdak. Voel jezelf daarna heel cool, want je steunde net ons goede doel !

Dat hadden wij niet beter kunnen zeggen. Breng dus je oude kleding in een gesloten plastic zak naar de zijkant links (Kapelweg) van de school ’t Dreefke van maandag 15 april tot en met zondag 21 april, vanaf 8.15 uur tot 16.00 uur.

Noteer ook alvast de datum voor het schoolfeest op zaterdag 25 mei a.s. (JJ)

Het ‘Verjaardagsfeest’ van de fanfare

CONCERT Dit jaar viert de fanfare

Voor Eer en Deugd uit Galder, Strijbeek en Meersel-Dreef haar 120ste verjaardag. Dat doet ze met een jaarconcert, dat bezwaarlijk een meer toepasselijke titel dan ‘Verjaardagsfeest’ kon krijgen. Op het programma een fijne mix van klassieke muziek en swingende hits uit vroeger jaren.

Het concert heeft plaats op zaterdag 20 april in De Zevenster, deuren open vanaf 19 uur. Het concert start met het opleidingsorkest om 19.30 uur. Een kaart kost 5 euro per persoon, over te maken naar rekeningnummer BE16 7310 3452 2574 met vermelding van je naam, email en het gewenste aantal kaarten jaarconcert. Aan de deur een kaartje kopen kan natuurlijk ook.

Je kan de fanfare volgen via Facebook of de website www.vooreerendeugd. be. (JJ)

In Memoriam

Broeder Xaveer (1929-2024)

Soms is de dood onverwacht, ook al is deze dood te verwachten.

Op zaterdag 2 maart overleed op 94-jarige leeftijd in de gemeenschap der Minderbroeders Kapucijnen van Herentals broeder Xaveer, geboren te Antwerpen op 21 september 1929 als François Janssens.

Broeder Xaveer (terwijl iedereen dacht dat het broeder Xavier was) trad in de orde van de Minderbroeder-Kapucijnen op 17 mei 1963, legde zijn eerste gelofte af op 18 mei 1964, en werd naar Meersel-Dreef gezonden in 1966 omdat een andere broeder naar de missie ging.

Jaren verstreken en broeder Xaveer werd een begrip in Meersel-Dreef en omstreken, gekend onder zijn bijnaam ‘de rosse broeder’. Hij was een vertrouwd beeld in zijn habijt, geworteld in de traditie van de kloosterkerk en werd beetje bij beetje het levende uithangbord van de Paters Kapucijnen, terwijl ondertussen andere Kapucijners kwamen en vertrokken.

De broeder heeft bijna zijn volledig leven gewijd aan het dienen van de gemeenschap in het klooster van de Kapucijnen in Meersel-Dreef. Door zijn afnemende gezondheid kon hij echter niet zoveel meer reizen, maar tot aan zijn laatste dag was zijn geest helder en scherp.

Op 1 februari 2022 moest broeder Xavier, samen met Pater Luk en Pater Frans, het Kapucijnenklooster verlaten om hun intrek te nemen in de kloostergemeenschap van Herentals. Dat werd ervaren als een ware tragedie voor de geloofsgemeenschap van Meersel-Dreef en omstreken, die zich maar moeilijk bij deze beslissing kon neerleggen. Een petitie van 1.300 handtekeningen was zelfs niet genoeg om hem te mogen behouden.

Pater Luk omschrijft bij de overlijdensaankondiging dat de broeder een ware Kapucijn was, een lichtend voorbeeld voor velen, die zijn hele leven heeft geleefd voor anderen.

Op zaterdag 9 maart werd de broeder onder Dreefse belangstelling op het kerkhof in het Mariapark ten grave gedragen.

Zijn verblijf van 55 jaar op Meersel-Dreef is nu nog een levendige visuele herinnering van een monument, dat ook met de jaren zal vervagen en uiteindelijk verdwijnen… “Acta fabula est”, het verhaal is ten einde. (JJ)

Wandelen of fietsen langs de lentebloesems

WANDELEN FIETSEN Op 20 april kan je deelnemen aan de ‘Nocturne’ bij appelboer Stoffels-Van Baelen en Wijndomein Hoogstraten. Dat betekent wandelen vanaf 20.30 uur door de feeëriek verlichte wijngaard en appelbloesems in Minderhout. De inkom bedraagt € 5.

Vooraf kan je om 18 uur deelnemen aan een BBQ voor € 30 per persoon (Nocturne inbegrepen). Inschrijven kan via appelboerminderhout@gmail.com tot en met zondag 14 april met vermelding van je naam en het aantal personen. Betalen op BE11 979547899148 op naam van Wim Stoffels.

Bij de nocturne of de BBQ is er een aanwezigheidstombola met enkele prachtige prijzen: een ballonvaart ter waarde van € 600 (Veiling Hoogstraten), waardebons van Velofun, ontbijtbon bij Krox Meer of kookboeken.

Bloesemroute

Verder kan je vanaf 15 april wandelen of fietsen op een moment naar keuze. Lentetijd is immers bloesemtijd. De bloesems kunnen onvoorspelbaar en van korte duur zijn, maar dit geeft juist een bijzondere charme. Vier weken lang wandel of fiets je tussen de geurende kersen-, appel-, peren- en blauwe bessenbloesems met witte en zachtroze bloemen.

Met een fietsroute langs enkele trekpleisters zet Hoogstraten met de start van het nieuwe toeristische seizoen haar troe -

Voortaan ook in Minderhout een ‘Koffiekrant’

KOFFIEKRANT Op woensdag 6 maart werd in het OKRA-lokaal in de Schoolstraat 6 het startschot gegeven van de Koffiekrant in Minderhout. Het initiatief is een samenwerking tussen het stadsbestuur en OKRA Minderhout. Daarmee is er voortaan een Koffiekrant in elk dorp van Hoogstraten. De vrijwilligers van het LDC in Minderhout ontvangen je elke woensdag van 10 tot 12 uur graag voor een lekker kopje koffie en een goed gesprek. Met een twintigtal aanwezigen was de opstart meteen een schot in de roos. Het initiatief wil het sociale weefsel versterken, waarin het lokaal dienstencentrum een belangrijke rol speelt. Het kadert in het project zorgzame buurten. De bewoners van Hoogstraten kunnen met hun vragen over het lokaal dienstencentrum en de Koffiekrant steeds terecht via email bij dienstencentrum@hoogstraten.be of via telefoon bij 03 340 16 30. (jaf)

ven in de kijker. Deze gelegenheidsroute van VisitHoogstraten neemt je mee langs leuke hotspots die bovendien op zondag 28 april hun deuren open zetten. Geniet van het prachtige uitzicht vanop de Sint-Katharinakerk, proef van heerlijk vers hoeve-ijs of maak kennis met een van de B&B ’s die Hoogstraten rijk is. Er zijn meer dan tien interessante, spannende of gezellige stopplaatsen die dag. Meer info op de website www.visithoogstraten.be. Op 21 en 28 april kan je deelnemen aan een ontbijt in samenwerking met Krox Meer bij appelboer Stoffels-Van Baelen te Minderhout. Vooraf inschrijven via de bovenstaande QR code. (mdl)

Dertig jaar later weer drie viergeslachten in de familie

VIERGESLACHT Woorden wekken, voorbeelden strekken, zo blijkt uit de twee foto’s. De eerste dateert van 1994. Toke Schellekens met dochter Joanna Onincx, kleindochters Suzanne, Cin en Irène Severijns en achterkleindochters Greet Lambrechts, Jasmien en Heleen Adams en Paulien Van Dijck.

VELT Noorderkempen viert in Castelré

TUIN NATUUR VELT Noorderkempen viert op 1 mei haar 35ste verjaardag. Dat doen ze met een feestelijke waaier aan activiteiten. Van 13 tot 18 uur kan je in de zaal naast Café in Holland, Schootsenhoek 23 in Castelré terecht voor wildplukwandelingen, een eco/natuur wandeling workshops spreads met moestuingroenten en goudsbloemzalf, wafels bakken volgens eeuwenoud recept. Verder is er een plantenruilstand, een tuindokter, en zijn er activiteiten voor kinderen. Ook lokale ambachten worden in de kijker gezet. Voor enkele activiteiten moet je vooraf inschrijven. Meer info: Velt.Noorderkempen@ outlook.com. (mdl)

Fietszoektocht en pannenkoeken

FIETSZOEKTOCHT De Wortelse KLJ maakt van woensdag 1 mei een bijzondere dag. Tussen 10.30 en 13 uur kan je in het KLJ-lokaal inschrijven voor de fietszoektocht. De kidstoer is zo’n 5 km lang, voor de volwassenen is dat 25 km. Deelnemen kost € 3 voor leden € 5 voor niet-leden.

De vermoeide fietsers, zoekers en andere lekkerbekken kunnen zich vanaf 15 uur in het KLJ-lokaal ook te goed doen aan pannenkoeken met een verfrissend of verwarmend drankje. En dat alles spekt uiteraard ook de KLJ kas die er de werking mee kan bekostigen. (mdl)

In 2024 zorgden de baby’s van toen op hun beurt voor 3 keer een viergeslacht: Joanna met dochters Suzanne, Cin en Irène, kleindochters Greet, Jasmien en Paulien en achterkleindochters Camila Lambrechts, Celeste Pintelon en Sélie Goetschalckx. Vaneigens alle betrokkenen een gelukkig leven toegewenst! (jaf)

Schouwbrand op een schrikkeldag

MINDERHOUT - Toevallig passeerden we op schrikkelavond 29 februari in de Minderhoutsestraat. Er bleek brand te zijn geweest. De brandweer had zijn werk bijna gedaan, de laatste rookpluim werd bedwongen. Deze redders in nood wisten erger te voorkomen en blusten de schouw vakkundig met behulp van de ladderwagen. (ma)

1994

2024

Heraanleg schoolomgeving Rooimans

OPENBARE WERKEN Op dinsdag 2 april start de technische dienst van Hoogstraten met de heraanleg van de omgeving voor de school in Rooimans. Tijdens de werken zal de Rooimans ter hoogte van de werfzone bij de school onderbroken worden voor alle verkeer. Tijdens de duur van de werken zullen beide wegdelen als doodlopende straat worden ingericht.

Bewoners grenzend aan de werfzone parkeren hun wagens best aan de Boomkes. Te voet of met de fiets blijven de woningen in de werfzone wel bereikbaar. Het voetpad aan de woningen met even huisnummer blijft toegankelijk.

Afhankelijk van de weersomstandigheden zal dit een drietal weken duren. Hopelijk zijn de werken die de grootste impact hebben op de omgeving, klaar zijn wanneer de scholen na de paasvakantie terug opstarten. (fh)

Dorpsraadpleging op 9 april

DORPSRAAD Het stadsbestuur

Geslaagde carnavalseditie in Wortel

heeft beslist om in dit verkiezingsjaar geen dorpscafés te organiseren om politieke discussies te vermijden en elke partij zich op zijn of haar manier tot de kiezer te laten richten. Maar in Wortel komt er wel een dorpsraadpleging. Alle inwoners van Wortel zijn welkom op dinsdag 9 april om 20 uur in de parochiezaal.

Dorpsraad WORTEL

Op de overkoepelende vergadering van de verschillende dorpsraden werd de mogelijkheid van een bewonersraadpleging opengelaten. Tijdens die vergadering kunnen de inwoners van het dorp laten optekenen welke zaken ze tijdens de volgende legislatuur graag gerealiseerd willen zien. Het zou dan moeten gaan over zaken die het plaatselijk bestuur zelf kan realiseren of tot uitvoering kan aandringen bij hogere instanties zoals het Agentschap Wegen en Verkeer (AWV).

Kortom, de dorpsraad wil prioriteiten, zeg maar een ‘verlanglijst’ opstellen voor het nieuw te verkiezen bestuur. De organisatie is in handen van de dorpsraad; ook Wortel2030 stelt haar prioriteiten voor, elk op door hun beide afgesproken domeinen. (fh)

CARNAVAL Het carnavalsweekend wordt traditiegetrouw ’s zaterdags ingezet met Kindercarnaval, en dat was dit jaar niet anders. Het Wortelse carnaval kende een geslaagde editie, met o.m. huldigingen van verschillende leden van de Raad Van 11. Uiteraard werd ook een nieuwe Prins en Prinses carnaval gekozen. In de stoet ietwat minder carnavalswagens dit jaar, dat kwam doordat de voorspelde weersomstandigheden enkele wagens forfait deden geven - papier maché en regen gaan nu eenmaal niet goed samen. Maar bij aanvang van de stoet waren de weergoden de deelnemers en het publiek echter redelijk goed gezind. Na de optocht werd nog vrolijk doorgefeest in zowel zaal Trefpunt als in de grote carnavalstent op het Vagebondplein. (sk)

Huldiging van de leden van de Raad van 11 tijdens Kindercarnaval

Sportnieuws: Rob Brosens - Alfred Oststraat 3, 2320 Hoogstraten, 03 314 43 39 - sport@demaand.be

HVV bleef thuis 6 maanden ongeslagen

NATIONAAL VOETBAL Het is een mooi palmares: de laatste 11 wedstrijden op de Wereldakker werd telkens gewonnen of gelijk gespeeld. Verre verplaatsingen over de taalgrens blijken moeilijk, maar HVV staat half maart nog steeds mooi op de 3de plaats. Benieuwd of het zich kan handhaven in de top 5 na een Engelse week met 3 moeilijke verplaatsingen.

DHM: Een knappe overwinning tegen Cappellen en een trieste terugreis na verlies in Charleroi?

Frank Belmans : Eerst was er natuurlijk de verste verplaatsing van het seizoen richting Virton. Vertrokken in Hoogstraten rond 13.30 uur, onderweg in Arlon nog iets gaan eten om dan iets na 19 uur in Virton te arriveren. Het is natuurlijk niet de ideale voorbereiding en dat vertaalde zich ook op het veld. We werden in de eerste helft op alle vlakken door hen overklast en mochten blij zijn dat we met een 1 - 0 achterstand de rust haalden. De tweede helft was een pak beter van onze kant maar de gelijkmaker zat er jammer genoeg niet in en daardoor leden we een ‘verdiende’ nederlaag tegen een zeer goede ploeg die duidelijk onder haar waarde gerangschikt staat.

De thuismatch tegen Cappellen moest dan ook gewonnen worden en met een zuinige maar dik verdiende 1 - 0 zege konden we in februari toch nog eens een 3-punter noteren. Het was geen mooie match voor de neutrale supporter tegen een stug verdedigende tegenstander maar één klasseflits volstond om de zege thuis te houden. De week erop bij Zébra Elites in Charleroi speelden we de 1ste helft goed mee, maar in de 2de helft waren zij de betere ploeg.

DHM: Dan volgden 2 gelijkspelen thuis tegen sterke tegenstrevers: Lokeren

is een van de topfavorieten, de jonge talenten van Gent hebben de ambitie om te promoveren naar 1B. Zat er nog meer in?

De maand maart begonnen we met 2 thuiswedstrijden tegen twee topploegen uit de reeks, eerst tegen het ‘grote’ Lokeren Temse waar alle ingrediënten aanwezig waren om er een echte cupmatch van te maken. Na een gelijk opgaande 1ste helft zonder noemenswaardige kansen was de tweede helft om duimen en vingers van af te likken. Na een ingestudeerde vrije trap kwamen we direct op voorsprong en steeg het geloof in een stunt. Lokeren maakte jammer genoeg al redelijk snel gelijk en daarna kon deze match alle kanten op en zagen de toeschouwers aan beide kanten nog hete standjes voor het doel. Scoren deed men echter niet meer zodat de 1 - 1 eindstand op het scorebord verscheen, een stand waar achteraf iedereen mee kon leven.

Beetje hetzelfde verhaal een week nadien tegen de talentrijke beloftenploeg van AA Gent. Toen we na een uur spelen met een 2 - 1 voorsprong het laatste half uur ingingen, geloofde iedereen dat we dit misschien wel eens over de streep konden trekken. Jammer genoeg scoorden zij in blessuretijd de 2 - 2 waardoor we wederom tevreden moesten zijn met een punt. Maar ook hier weer een dubbel gevoel, er zat meer in, maar de eerlijkheid gebiedt om te zeggen dat een gelijkspel een juiste weergave van het spelbeeld was.

Autobanden René Van Hasselt

Langenberg 15 2323 Wortel

Tel. 03 314 57 32

GSM 0477 30 71 22

www.autobandenvanhasselt.be

DHM: Nu volgen er verplaatsingen naar Visé, Dessel en Tienen. Wat verwacht je van deze uitwedstrijden?

Een Engelse week met drie verplaatsingen op rij in een programma zondagwoensdag - zondag. Zwaar, heel zwaar. Eerst naar Visé en uitstapjes naar Wallonië leveren zelden puntengewin op, dan een altijd geladen derby in Dessel, om dan op het kunstgrasveld van Tienen nog eens volle bak te gaan. Hopelijk kunnen we links of rechts wat punten mee grabbelen maar makkelijk zal het geenszins zijn. Het zou langs de andere kant heel knap zijn dat we na die Engelse week nog altijd in of rond de top 5 kunnen kamperen. Komaan Rooikens!

Uitslagen

Hoogstraten VV - R Cappellen FC 1 - 0 Yves van Borm, ex-trainer van Hoogstraten VV, wilde de deur niet openzetten achteraan en koos voor een vijfmansverdediging. Veel kansen konden niet worden genoteerd. Een kwartier voor het einde van de wedstrijd knalde invaller Tony Cinti de bal mooi in de bovenhoek, meteen goed voor de overwinning.

Zébra Elites - Hoogstraten VV 3 - 0 Hoogstraten moest in de 1ste helft niet onderdoen voor Charleroi U23. De thuisploeg kreeg amper kansen. In de 2de helft was de thuisploeg de betere ploeg en wist 3 maal te scoren.

Hoogstr. VV - KSC Lokeren-Temse 1 - 1 In deze sfeervolle wedstrijd met bijna

1000 toeschouwers, stonden de Rooikens hun mannetje tegen de 2de in de stand. Ze gaven de tegenstrevers geen kans voor de pauze terwijl Mbaye een heel mooie kans niet benutte. Via een knap ingestudeerde vrije trap scoorde Fall zijn 2de van het seizoen. Nadien kwamen er nog enkele mogelijkheden maar na een hoekschop maakte Lokeren toch gelijk. Spelers en trainer waren licht ontgoocheld in het resultaat, er had meer ingezeten.

Hoogstraten VV - Jong AA Gent 2 - 2

Al in de 2de minuut scoorden de bezoekers. De thuisploeg moest in het openingskwartier de match ondergaan. Door reddingen van doelman Kustermans en een schot op de paal kon men gaan rusten met een 0 - 1 op het scorebord. Een veel beter Hoogstraten in de 2de helft. Emmen scoorde onmiddellijk en Fall werkte een voorzet perfect af. Gent kwam meer en meer opzetten, toen zowat iedereen dacht dat de 3 punten binnen waren, werd de 2 - 2 binnen geknald. (rob)

Kalender

Zaterdag 7 april 20.00 u.

Hoogstraten VV - Union Namur

Zondag 14 april 15.00 u.

R Knokke FC - Hoogstraten VV

Zaterdag 20 april 20.00 u.

Hoogstraten VV - KVC Winkel Sport

Zaterdag 27 april 20.00 u.

KVV Thes Sport - Hoogstraten VV

Alle vooropgestelde doelen lijken nog haalbaar

PROVINCIAAL VOETBAL 6 wedstrijden van het einde van deze competitie kunnen al onze provinciale ploegen hun vooropgestelde doelen nog bereiken. Wortel speelt voor het behoud. De andere ploegen gaan voor de eindronde of top 5.

KVNA Wortel behaalt 7 op 9

PROVINCIAAL VOETBAL Met een spectaculaire thuiswedstrijd tegen Sint Job sloot Wortel deze periode af. Tweemaal winst en een gelijkspel, een plaats gewonnen in de rangschikking en hierdoor veel vertrouwen in een verlengd verblijf in 2de provinciale. En daar gaan ze vol voor.

DHM: Tegen Arendonk werd verloren met 4 - 2. Was Wortel kansloos?

Glenn Verhoeven: Het was een zeer slecht openingskwartier van ons waarbij we na 15 minuten 2 - 0 achter kwamen en waar we nog blij mee mochten zijn op dat moment. Nadien namen we de wedstrijd wel in handen zonder echt gevaar te creëren. In de 2de helft gingen we verder op ons elan, dit keer met meer gevaar.

We kwamen nog terug tot 3 - 2 en er kroop paniek in de ploeg van Arendonk. We konden er echter niet van profteren en het werd uiteindelijk nog 4 - 2 toen ze voor een 2de keer in de 2de helft op onze speelhelft kwamen. We waren absoluut niet kansloos, maar door het slechte openingskwartier brachten we ons hier zelf in problemen waardoor een overwinning er toch nooit echt heeft ingezeten.

DHM: De overwinning tegen Herselt gaf Wortel evenwel een boost… De wedstrijd thuis tegen Herselt moesten we absoluut winnen. We speelden

een zeer sterke partij waarbij we achterin zeer secuur waren en voorin heel veel kansen creëerden. We maakten het nog onnodig spannend door zelf maar 1 keer te scoren uit de vele kansen. Ik had nooit het gevoel dat Herselt nog kon tegenprikken. Een dik verdiende en zeer belangrijke overwinning.

DHM: Ook het gelijkspel tegen Lille was een mooi resultaat. We hadden nog iets recht te zetten tegen Lille. Thuis werden we volledig weggespeeld in de 1ste helft. We wilden absoluut revanche nemen voor de heenwedstrijd. Het werd een moeilijke en lastige verplaatsing. We speelden niet onze beste partij en hadden met momenten wat geluk. Lille miste een resem kansen, zelf waren we ook een paar keer dichtbij een doelpunt. Het werd een billijk gelijkspel en zo behaalden we een goed punt tegen een ploeg uit de middenmoot.

DHM: Tegen Sint Job werd het een spectaculaire wedstrijd met 3 punten als resultaat. Wortel springt over Merksplas en is op weg om zich te redden in 2de provinciale.

We wisten vanuit de heenwedstrijd dat dit een wedstrijd was die we konden winnen, het geloof was dan ook aanwezig dat we absoluut iets konden rapen tegen Sint Job. Het was een wedstrijd waar bijna alles in zat. Ondanks alweer een vroege achterstand, namen we na 10 minuten het commando over. We maakten net voor rust de aansluitingstreffer (2 - 1)

en dat was een belangrijk doelpunt. Dit sterkte ons geloof dat we absoluut iets konden rapen tegen hen.

We gingen verder op dat elan en maakten kort na de rust al de gelijkmaker. Sint Job probeerde opnieuw over te pakken en met hun lange ballen richting hun spits probeerden ze om opnieuw op voorsprong te komen. Onze verdediging stond pal en er werd met heel de ploeg scherp verdedigd. We kwamen dat lastig kwartiertje goed door. In minuut 87 maakte Pintens zijn 3de doelpunt, een pure hattrick, en het stadion ontplofte. Een minuut later op de tegenaanval maakte Joos Dockx met een prachtige lob vanaf de middenlijn de 4 - 2 en was de wedstrijd gespeeld.

Ondanks de vroege achterstand konden we voor ons thuispubliek een vuist maken en toonden we weerbaarheid om alsnog als winnaar van het veld te stappen. Een knappe overwinning die ons weer een plaats deed stijgen in het klassement. We behaalden nu 7 op 9 en gaan proberen deze flow nog even vast te houden. We hebben ondertussen 24 punten en met nog 6 wedstrijden te gaan, gaan we er alles aandoen om in 2de provinciale te blijven. We laten wekelijks zien dat we het niveau aankunnen. We hebben nog een lastig parcours te gaan, maar we gaan vol voor een verlengd verblijf in 2de provinciale. (rob)

Wortelse clubspeler Geert Snoeys gevierd voor 300 wedstrijden

PROVINCIAAL VOETBAL Uitgezonderd de 2 seizoenen op het scheidsrechterblad van Oostmalle speelde Geert Snoeys altijd voor KVNA Wortel, nog een echte clubspeler dus. Omdat de combinatie voetbal, werk en gezin te moeilijk wordt, stopt hij op het einde van het seizoen. Hij dacht dat dit de reden was van ons gesprek. Maar een week na ons interview werd hij gevierd voor 300 wedstrijden in het 1ste elftal van Wortel. Twee goeie redenen dus om hem een keer uit te nodigen.

DHM: Geert, je stopt ermee op het einde van het seizoen?

Ja, de combinatie van wedstrijden en trainen, het werk en een gezin dat uitgebreid is met een zoontje, wordt moeilijk. Ik had besloten dat dit mijn laatste seizoen werd. Er stoppen op het einde van het seizoen heel wat spelers. Ruben Gilops, Ruben Pintens, Indi Smitz, Joos Dockx en ikzelf. Daarbij gaat Stef Wuyts naar Minderhout. Op het einde van het seizoen worden soms spelers gevierd. Ik hoorde al dat ik enkele mensen mocht uitnodigen…

DHM: Hoe verliep jouw voetbalcarrière?

In de 2 eerste seizoenen bij Wortel heb ik heel veel op de bank gezeten. Wortel speelde kampioen in 4de provinciale, het jaar nadien zakten we met 13 punten. Op het einde mocht ik af en toe spelen. In de allerlaatste match dat ik voor Wortel speelde vooraleer ik naar Westmalle ging, scoorde ik mijn eerste doelpunt voor Wortel. Het was de winning goal thuis tegen Horendonk.

Zeker het 1ste jaar in Westmalle was heel tof. We kregen training van Dirk Huismans, een supergemotiveerde trainer die PowerPoint gebruikte voor de wedstrijdbespreking. Hijzelf had training gekregen van Erik Gerets en hij kon alles heel goed overbrengen. We hadden een heel jonge ploeg, gemiddeld 20 jaar. Ik heb er, zelfs nu nog, veel vrienden aan overgehouden.

Het 2de seizoen heb ik gesukkeld met mijn enkel, uiteindelijk was een operatie nodig.

Ik had eigenlijk wel verwacht dat Wortel, nadat ik 2 goeie seizoenen had bij Westmalle, mij zou terugvragen, maar dat deden ze niet, he! Maar ik was er wel welkom. Dan ben ik terug naar Wortel gekomen. Het is ook dank zij die stap naar Westmalle dat later de successen van Wortel zijn gekomen. Bij mijn terugkeer kwamen enkele voetballers mee zoals Marijn Verdult.

Herinneringen

DHM: Daar horen dus ook veel herinneringen bij?

Het allermooiste was het kampioenschap van vorig jaar uiteraard. Dat op zich was al uitzonderlijk en heel plezant, maar het was voor mij op een bepaalde manier heel speciaal. De laatste keer dat Wortel kampioen speelde, was in het jaar dat mijn vader stierf en dat was precies 30 jaar geleden. Mijn vader Marc Snoeys stierf na een kopbalduel op het einde van de wedstrijd tijdens de derby tegen Meer. Ik was toen 1 jaar en 2 maanden. (In het dramatische jaar 1991 verloor Wortel 3 goeie spelers: Peter Wijnen, Kris Rosiers en Marc Snoeys, red)

Bij andere mooie momenten moet ik zeker denken aan het 1ste jaar Westmalle. Ook de promotie van 4de naar 3de via de eindronde, waarin ik 5 keer scoorde in 4 matchen.

Minder mooie momenten heb ik eigenlijk niet. Ik ben gespaard gebleven van grote kwetsuren, ben er ook fier op dat ik geen enkele keer een degradatie meemaakte.

DHM: Vorig seizoen was heel apart. Hoe heb je dat beleefd? In het coronajaar waren we goed begonnen en toen de competitie stopte zag het er heel goed uit. Het jaar nadien stopte de competitie opnieuw en toen hadden we 12 op 12 behaald. Het jaar daarna moesten we tot in de laatste wedstrijd spelen voor het behoud.

We wilden dus vorig seizoen eigenlijk een rustig seizoen beleven, begonnen goed en na de overwinning tegen Oostmalle dat aan de leiding stond, kwamen we net voor nieuwjaar zelf aan de leiding. Die leidersplaats hebben we niet meer afgegeven. We waren zeker niet de meest getalenteerde ploeg, maar wel de beste vriendenploeg die voor mekaar door het vuur ging. We bleven altijd lachen met deze situatie en onze trainer, Piet Van Bavel, zei altijd: we gaan nog verliezen, he. Piet wist ons goed aan te pakken. Toch werden we op het einde nog zenuwachtig, we verloren ook een match waarin we kampioen konden spelen, maar de match erna lukte het ons wel.

DHM: En dit seizoen?

Dit seizoen kondigde zich wel heel moeilijk aan. We startten met een nieuwe trainer en er waren enkele belangrijke spelers weg. Marijn en Jeroen stopten en Jolan ging naar Minderhout. We begonnen met 0 op 6 en dan weet je dat het moeilijk wordt. Buiten enkele matchen durf ik toch zeggen dat we in elke wedstrijd heel goed meevoetbalden. We hebben nu al 24 punten en dat is een groot succes. Ik vind 2de provinciale wel plezant. Er wordt beter gevoetbald, er zijn veel meer technische voetballers

DHM: Je maakte veel doelpunten. Weet je precies hoeveel? Eigenlijk niet. Ik heb het al wel eens proberen te tellen. Ik denk dat met competitiematchen en bekerwedstrijden samen, ik toch meer dan 130 doelpunten scoorde voor Wortel… (rob)

Minderhout VV behoudt 3de plaats

PROVINCIAAL VOETBAL Na 2 nederlagen staat MVV nog steeds op een mooie 3de plaats maar de concurrenten sluipen stilaan dichter. Nog 6 zware wedstrijden om het doel te bereiken.

DHM: Minderhout VV behaalde een mooie overwinning tegen Aartselaar en daarna een gelijkspel op Zandvliet. Met een 4 op 6 kon je tevreden zijn, niet?

Christian Vissers: De overwinning tegen Aartselaar was een degelijke en verdiende zege. Ondanks het gemis van 5 basisspelers waren we de betere ploeg en wonnen we verdiend na een doelpunt van de goed spelende Jorgen Hereijgers. Op Zandvliet speelden we een zeer dominant en sterk eerste half uur en met de

0 - 1 tussenstand beloonden we onszelf te weinig. Plots stond er 1 - 1 op het bord, de rusttand. Na een slippertje achterin kwamen we zelfs 2 - 1 achter. Invaller van Gog scoorde gelukkig nog de gelijkmaker.

DHM: Daarna werd 2 maal verloren. Tegen de 2de in de stand werd het 5 - 3, maar ook tegen Berendrecht kon MVV geen punten bijtellen. Hoe kwam het? Op Wijnegem was een gelijkspel de juiste weergave, maar als je 5 goals slikt is dat teveel. Het was een owngoal en 4 doelpunten op stilstaande fases. We toonden wel weerbaarheid in een sterke en spectaculaire 2de helft.

Berendrecht won verdiend in Minderhout, simpelweg omdat wij veel te weinig brachten in alle facetten van het spel. Vooral de 1ste helft was slecht van onze kant. Na de rust drukten we wel en gin -

KFC Meer hoopt op een sterke eindspurt

PROVINCIAAL

VOETBAL De ploeg van trainer Roy Muesen heeft het geluk niet aan zijn kant en behaalde minder punten dan het verdiende. Om alsnog de top 5 te halen moet het nog minstens 4 van de 6 resterende wedstrijden winnen.

DHM: In de 2 laatste verplaatsingen werd slechts 1 puntje behaald. Hoe kwam het?

Roy Muesen: We haalden inderdaad slechts 1 op 6 tegen 2 teams uit de kelder van het klassement. Beide ploegen hebben niet zo’n geweldige grasmat waardoor het lastig was om ons eigen spel te spelen. We zijn verplicht geweest om wat directer te spelen door veel ballen in de box te droppen. Op Essen kwamen we wel vroeg op voorsprong maar pakten we heel simpel en te snel de gelijkmaker. We hebben geprobeerd de boel wat te forceren maar slaagden er niet in om een aantal mogelijkheden om te zetten in doelpunten, terwijl die bal wel goed viel aan hun kant waardoor we met lege handen achter bleven.

Op Hemiksem een beetje hetzelfde verhaal. Ondanks onze snelle gelijkmaker en aanhoudende druk was het moeilijk om tegen een stugge tegenstander in een laag blok goeie kansen te creëren. Uiteindelijk werd het daar ook een frus -

trerende middag gezien het feit dat het winnende doelpunt ten onrechte werd afgekeurd. Pech die we in deze fase van de competitie absoluut kunnen missen.

DHM: Tussenin was er wel een zeer overtuigende overwinning tegen concurrent Berchem Sport.

Met Berchem kregen we tussen die 2 wedstrijden door een tegenstander die op de 4de plaats stond en zelf ook altijd probeert te voetballen. Het is gebleken dat ons dat beter ligt. In zo’n matchen halen we zelf doorgaans ook een goed niveau. We hebben Berchem vanaf de start onder druk gezet en hebben het hoge tempo tot het einde van de wedstrijd volgehouden, met een logische en verdiende 3 - 0 zege als gevolg. Een heel goeie prestatie!

DHM: Tegen de absolute leidersploeg nipt verliezen is geen schande. Zat er toch misschien iets meer in?

Thuis willen we altijd voor de 3 punten spelen en ook tegen de leider was dat niet anders. Onze intentie was om vanaf de eerste minuut het tempo heel hoog te leggen zodat het een fysieke afmatting zou worden. Dat resulteerde in een heel intense opening waarbij we na een half uur spelen eigenlijk op voorsprong zouden moeten staan na een drietal 100% mogelijkheden. Helaas kregen we het deksel op de neus en pakten we de 0 - 1 na balverlies op het middenveld. De 2de helft zochten we de gelijkmaker en

gen we op zoek naar de gelijkmaker maar de echte scherpte ontbrak. Op counter behoedde Vorsselmans ons zelfs nog voor een grotere nederlaag.

DHM: MVV kan nog steeds de 3de plaats verdedigen. Hoe zie je het verdere verloop van de competitie?

We staan inderdaad nog steeds 3de, waar we al een heel seizoen vertoeven. Het zou jammer zijn als we deze positie nog zouden prijsgeven. De resterende 6 wedstrijden zijn niet van de poes met 5 ploegen uit de top 7 die stilaan dichter sluipen en ongetwijfeld bloed ruiken. Het behalen van de eindronde was en blijft het doel. We staan nog steeds in polepositie hiervoor, maar moeten beseffen dat het nog lang niet binnen is. We zullen nog vol aan de bak moeten. (rob)

hebben we de laatste 10 minuten alles of niets gespeeld. Maar helaas viel dat goaltje niet. Achteraf was er in de kleedkamer vooral een enorme teleurstelling. Tegen een matig Nieuwmoer had een punt meer dan verdiend geweest.

DHM: Top 5 blijft de ambitie?

We willen op het einde van de competitie heel graag een plekje in de top 5 bemachtigen. We hebben de voorbije maanden al meerdere kansen gekregen om die sprong te maken maar hebben onszelf al evenveel keren in de voet geschoten. Dat maakt dat we van de laatste 6 wedstrijden er minstens 4 moeten winnen om erbij te zijn. En zeker de eerstvolgende wedstrijd tegen rechtstreekse concurrent Wuustwezel. Het geloof in de groep dat dit kan is absoluut nog intact. We gaan er nog alles aan doen om dat ticket voor de eindronde te veroveren. (rob)

KFC Meerle al 6 wedstrijden zonder verlies

PROVINCIAAL VOETBAL Geen reactie van trainer Wil Lavrijsen dit keer. Wel schitterende thuisoverwinningen tegen Wechelderzande (4 - 3 tegen de 2de in de stand) en Sint Jozef

Uitslagen

17 en 18 februari

24 en 25 februari

Kalender

Zaterdag 6 april 19.30 uur

KFC Meer - K Wijnegem VC

K Gooreind VV - K Minderhout VV

Zondag 7 april 15 uur

KVNA Wortel - Zwaluwen Olmen

K Meerle FC - KFC Lentezon Beerse

Rijkevorsel (6 - 0 tegen de 3de in de stand). Slechts 3 ploegen scoren beter dan Meerle. In de laatste 6 wedstrijden scoorde de ploeg liefst 22 keer. Top 5 blijft dus mogelijk. (rob)

2 en 3 maart

Zaterdag 13 april 19.30 uur

K Horendonk FC - KFC Meer

KFCH Pulderbos - K Meerle FC

Zondag 14 april 15 uur

K Merksplas SK - KVNA Wortel

K Minderhout VV - K Wuustwezel FC

Zondag 21 april 15 uur

KVNA Wortel - KSK Weelde

KFC Meer - K Minderhout VV

K Meerle FC - KFC Dessel Sport

Zondag 28 april 15 uur

KFC Broechem - KVNA Wortel

K Minderhout VV - Berchem Sport

KFC Berendrecht - KFC Meer

Sportlaureatenviering 2023 met 350 aanwezigen in de Feestzaal

Een

mooie erelijst bekroont een prima sportjaar

SPORTLAUREATEN Op zaterdag 24 februari had de jaarlijkse sportlaureatenviering plaats. Hoogstraten mag bijzonder fier zijn op de prachtige prestaties die geleverd werden in 2023. 350 mensen kwamen naar de feestzaal van het Seminarie in de hoop dat hun kandidaat de titel zou winnen. Helaas kan in elke categorie maar 1 winnaar zijn.

Sportman van het jaar 2023 werd atleet Jan Vlamings. Karin Donckers had opnieuw een sterk jaar en werd sportvrouw. De titel van sporttiener ging naar zwemster Sam De Bont en haar zwemteam werd verkozen tot vereniging van het jaar. Sportploeg was het 1ste elftal van Hoogstraten VV. Een mooie erelijst…

Sporttiener:

Sam de Bont (HoZT)

Vier keer Belgisch kampioen

Sam is 15 en nadat ze nog maar 2 jaar geleden haar eerste medaille zwom op een Vlaams Kampioenschap bleef ze progressie maken met als kers op de taart maar liefst 4 titels op de Belgische Kampioenschappen zwemmen in juli 2023. Dat 2 van deze titels behaald werden op de wisselslag toont aan dat Sam van alle markten thuis is.

Palmares 2023

- Belgisch Kampioen 15 jaar:

- 100 m Schoolslag 1:15.75;

- 200 m Schoolslag 2:43.48;

- 200 m Wisselslag 2:25.50

- 400 m Wisselslag 5:08.10.

Vlaams Kampioen 15-16 Jaar:

- 200 m Schoolslag 2:46.70.

Provinciaal Kampioen 15-16 jaar:

- 400 m Wisselslag 5:13.65;

- 200 m Schoolslag 2:44.53.

Sportvrouw: Karin Donckers (LRV Sint Clemens)

Voor de zevende keer naar de Olympische Spelen?

Een selectie voor de Olympische Spelen, dat was in 2023 het voornaamste doel van Karin Donckers (LRV Sint-Clemens). Zowel op het Europees Eventing kampioenschap als met de Eventing Nations cup kon deze selectie worden behaald.

Hierdoor werd er volop ingezet op de FEI Eventing Nations cup wedstrijden waar de Belgische ploeg voor de 1ste keer in de geschiedenis het eindklassement won. Karin heeft zich dit jaar meer gefocust

Een groepsfoto van alle sportlaureaten 2023

Sam De Bont zwom een hele rist kampioenstitels bij mekaar.

op het ploegresultaat dan op haar individuele prestaties.

Tijdens het Europees Kampioenschap

Eventing in Le Pin au Haras (Augustus 2023, Frankrijk) nam ze deel aan 5 van de 7 wedstrijden en stond elke keer op het podium. Met de Belgische Eventing ploeg behaalde ze zo een selectie voor de Olympische Spelen in Parijs 2024

Palmares 2023

1ste plaats na 5 wedstrijden met de Belgische Eventing ploeg de Eventing Nations Cup wedstrijden: Montelibretti (Maart 2023, Italië, paard Fletcha van ’t Verahof): 1ste plaats; Millstreet (Juni 2023, Ierland, paard Fletcha van ’t Verahof): 2de plaats; Strzegom (Juni 2023, Polen, paard Leipheimer van ’t Verahof): 3de plaats; Arville (Augustus 2023, België, paard Leipheimer van ’t Verahof): 2de plaats; Boekelo (Oktober 2023,Nederland, paard Leipheimer van ’t Verahof): 3de plaats.

Daarna werd ze ook nog eens 2de op het Belgisch Kampioenschap Eventing met paard Leipheimer van ’t Verahof in Arville in augustus.

Sportman: Jan Vlamings (AVN)

Belgisch recordhouder op het hordenlopen

Door kwetsuren op belangrijke momenten was 2023 geen eenvoudig jaar voor Jan Vlamings van Atletiekvereniging Noorderkempen (AVN). Zo kon hij niet deelnemen aan het Belgisch kampioenschap indoor en het kampioenschap van Vlaanderen. Jan wist toch de andere schaarse momenten te benutten, terecht is hij vooral trots op zijn bronzen medaille op het Europees kampioenschap in Pescara, Italië met een nieuw nationaal record. Het was de eerste medaille op een kampioenschap van Europees niveau voor een atleet uit Hoogstraten.

Palmares

- Belgisch record 60m horden indoor M65

- Belgisch kampioen 100 m horden outdoor M65

- Vestiging nieuw Belgisch record 100 m horden outdoor M65

- 3e plaats op het Europees kampioenschap 100m horden outdoor M65 in Pescara.

Sportploeg:

Hoogstraten VV

Beste amateurploeg van België Het eerste elftal van Hoogstraten VV beleefde echt een boerenjaar. Nadat het kampioen speelde in 2de Amateur moest het met het kleinste budget aantreden in een reeks met allemaal ploegen die profspelers in hun rangen hebben. Vele ploegen spelen enkel met profs. In

het 1ste gedeelte van de competitie behaalde de ploeg maar 10 punten. Vanaf januari 2023 begon het aan de remonte met de redding in het seizoen 22-23. De start in de competitie 23-24 verbaasde vriend en vijand met een 3de plaats in de rangschikking eind december.

Op het einde van december 2023 mocht HVV zich de beste amateurploeg van België noemen. In het jaar 2023 speelde HVV 37 competitiewedstrijden in 1ste Nationale, waarvan er maar liefst 18 gewonnen werden, ze speelden 7 maal gelijk en verloren 12 keer.

Sportvereniging: Hoogstratens Zwemteam (HoZT) Zelfs na een topjaar werd het in 2023 alleen maar beter… Naast een levendige recreatiewerking

Weinigen zullen ooit de zeven Olympische selecties van Karin Donckers evenaren…

Jan Vlamings werd Hoogstratens eerste Europese medaillewinnaar atletiek.

Het eerste elftal van HVV overtrof alle verwachtingen.

en een enthousiaste volwassenwerking bruist het clubleven binnen HoZT als nooit tevoren. Steeds meer vrijwilligers zetten hun schouders onder de clubwerking, wat het voorbije jaar o.a. resulteerde in de organisatie van 2 succesvolle zwemwedstrijden. Voor het eerst werden heel wat deelnemers naar het Hoogstratens zwembad gelokt. Met de jeugdwerking werden grote stappen gezet en de iets oudere zwemmers laten steeds meer van zich spreken.

Het ‘Hoogstratens Zwem Team’ (HoZT) is 8 jaar geleden als zwemclub opgericht bij de opening van het zwembad. In Hoogstraten was totaal geen zwemcultuur aanwezig. Na enkele seizoenen was het ledenaantal al gestegen tot 120 waarvan ongeveer 30 wedstrijdzwemmers bijna dagelijks in het zwembad liggen. Dankzij de goede begeleiding van de hoofdcoach, de omkadering van het bestuur en de ouders werden de zwemmers blijvend gemotiveerd.

Covid-19 heeft ook voor HoZT voor een ernstige dip gezorgd, het zwembad was gesloten en er moest op een creatieve manier omgegaan worden met openlucht-droogtrainingen. Tijdens het gehavende seizoen 2020-2021 pakten 10 laureaten provinciaal goud en ook bij de Vlaamse en de Belgische werden medailles gezwommen op de jeugdkampioenschappen.

Na zeven jaar veroverde HoZT een plaats in de top-5 van alle Belgische zwemclubs. Tijdens het BK werden ze de 4e club in de ranking (uit 87 clubs) en tijdens het

Nieuw

Op enkele jaren tijd zwom HoZT zich naar de top van de Belgische zwemclubs.

Vlaamse jeugdcriterium werd een 2e plaats behaald uit 60 clubs. De leden van de club werden samen 11 keer Belgisch kampioen, behaalden ettelijke podiumplaatsen op Belgische, Vlaamse en provinciale kampioenschappen.

In en voor de kijker

De sportraad koos ervoor om het Line dansen als sporttak in de kijker te zetten. In Hoogstraten kan je deze sport beoefenen bij de Manuhof Country Dancers en de Romar dancers en ook de OKRA afdelingen hebben een aanbod.

Ten slotte ook nog vermelden dat van de drie kandidaten in elk van de categorieën een filmpje gemaakt werd. Alle filmpjes kan je bekijken op het YouTubekanaal Studio Hoogstraten. Het gaat om Sam

De Bont, die het haalde voor Valerie Rodenburg (Van Goghruiters Wernhout) en Kris Bruce Kerssies (Renzo Gracie). Karin Donckers’ concurrenten waren Anne-Sophie Bremans (AVN) en Jill Graham (HoZT). Arne Coenegrachts (Rijvereniging Sint Clemens) moest de prijs aan Jan Vlamings laten. Ook voor de sportploeg en sportvereniging was er zware concurrentie, onder andere van de U16 meisjes van Minderhout VV, KVNA Wortel bij zowel sportploeg als sportvereniging, en Renzo Gracie, de vechtsport met 17 kampioenen die het podium haalden bij de Belgische kampioenschappen.

Wij feliciteren alle laureaten en sportievelingen met hun fantastische prestaties in het voorbije jaar. Blijf Hoogstraten op de kaart zetten…! (rob)

seizoen start voor de Hoogstraatse Golfvrienden

GOLF Hoewel er in Hoogstraten nog geen golfterrein is, zijn er toch “De Hoogstraatse Golfvrienden”. Die club werd vijftien jaar geleden opgericht en telt momenteel 30 leden, allen inwoners van de deelgemeente Hoogstraten zelf. De vereniging organiseert een jaarlijks kampioenschap, bestaande uit 8 maandelijkse golfwedstrijden, die plaatsvinden op golfterreinen in onze provincie en in de buurt van Breda, waar een ruime keuze is aan golfcourses.

Een golfterrein bestaat uit 18 banen “holes” genoemd met afstanden tussen de 120 en 500 meter. Deze holes hebben allen een moeilijkheidsgraad, bepaald door de lengte en de hindernissen.

In de golfsport zijn het niet altijd de bes -

te golfers die met de prijzen gaan lopen. Dank zij het handicap systeem kunnen ook de mindere spelers wedstrijden winnen. Het is in de eerste plaats een technische en mentale sport, maar vergt ook enige fysische conditie. Voor een wedstrijd langs 18 holes moet men toch tussen de 8 en 10 km stappen gedurende 4 à 5 uur.

Naast de fysieke inspanningen is de golfsport ook een sociaal gebeuren: je kan spelen in heel de wereld, de spelregels zijn overal dezelfde en je ontmoet steeds nieuwe mensen.

Ongeveer 30 jaar geleden waren er in Hoogstraten plannen voor de aanleg van een golfterrein rond het kasteel van Stas de Richelle in Minderhout. Dat kwam er

niet, onder meer door het verzet van milieuverenigingen. Er wordt inderdaad nog al eens gezegd dat golfterreinen niet milieuvriendelijk zijn. Golfterreinen worden nochtans meer en meer als bufferzones of ecologische verbindingszones tussen woon-, landbouw- en natuurgebieden ingepland. De golfsport heeft sinds jaar en dag te maken met het beheer van natuurgebieden. Duurzaamheid kreeg daarbij een grote rol.

De Hoogstraatse Golfvrienden hopen natuurlijk dat er ooit een golfterrein in Hoogstraten of directe omgeving kan worden aangelegd en zijn overtuigd van de meerwaarde daarvan. Hoop doet golfen... (JM, rob)

Alles mag, niets moet voor Gelvoc Dames A

VOLLEYBAL Het kampioenschap is gespeeld. Dames A van Gelvoc zal waarschijnlijk eindigen op de 9de of de 10de plaats in de rangschikking. Er wordt de laatste weken op een degelijk niveau gespeeld en met nog enkele overwinningen kan het seizoen mooi worden afgesloten.

DHM: Het werd een mooie en felbevochten overwinning tegen Olmense. Dries Helsen: We hadden dit seizoen reeds 2 maal tegen Olmense gespeeld en verloren telkens met 3 - 1, terwijl er toch het gevoel was dat we beide wedstrijden ook hadden kunnen winnen. De ploeg was er dan ook op gebrand om deze keer wel degelijk te winnen. Buiten een slecht moment in de tweede set hielden we de wedstrijd goed onder controle.

De speelsters waren zo gefocust om fouten te vermijden dat ze vergaten dat je

AVN Vagebondloop in het unieke kader van werelderfgoed

ook nog wel het punt moet maken. Zo gaven we het initiatief wat uit handen en werd het toch nog heel spannend. Maar eind goed, al goed....

DHM: Ook tegen de leider werd in de eerste sets stevig weerwerk geboden. Tijdens onze goeie periodes, die er zeker waren, konden we gerust onze voet naast de hunne zetten en kregen we echt mooie punten en spannende rally’s te zien. Het grote verschil is dat Zandhoven een constant niveau speelt van het eerste tot het laatste punt en dat wij iets wisselvalliger zijn. De uitslag was zeker terecht, maar onze supporters hebben toch twee mooie sets te zien gekregen. In de derde set brak de veer.

DHM: In de 3 volgende wedstrijden krijgt Dames A 3 sterke tegenstrevers. Wat verwacht je ervan?

Deze wedstrijden zullen we aanvatten met de instelling dat alles mag maar niks moet. Heel stiekem hoop ik met op een 6 op 9 te eindigen om zo het seizoen

JOGGING Atletiekvereniging Noorderkempen (AVN) organiseert op zondag 28 april zijn Vagebondloop. Je kan lopen of wandelen en kiezen voor 5, 10 , 15 of 25 kilometer. Je kan vrij starten tussen 8.30u en 10.30u. Het parcours is voor 95% onverhard.

Inschrijven in ‘t Vagebondje, Kolonie 35 Wortel. Deelname aan de afstanden tot 15 km (incl. drankje) kost 10 euro; voor de 25 km (incl. drankje) is dat 20 euro. Meer informatie op info@ avn-atletiek.be of www.avn-atletiek.be. (rob)

Uitslagen

Dames A - Olmense VC 3 - 1 (25/23, 14/25, 25/17, 26/24)

Dames A - VBC Zandhoven 0 - 3 (22/25, 21/25, 9/25)

Kalender

Zaterdag 13 april 20 uur

Dames A - Volley Westerlo A

Zaterdag 20 april 18 uur

Arvoc A - Dames A

toch mooi af te sluiten, maar gemakkelijk zal dit niet worden. Voor het klassement moeten we het niet doen want daar kan nog weinig gebeuren. We zien wel wat het wordt. (rob)

APRIL 1974

bvba

Pyperpad 15 - 2321 MEER - 03 315 43 13

www.martens-tuinen.be

STOFFELS

Kippenwinkeltje

Voort 2 - 2328 MEERLE - Tel. 03 315 70 16

Pluimvee.sto els@skynet.be www.kippenwinkeltjesto els.be

THUISVERPLEGING

WIT-GELE KRUIS, 24 op 24 uur.

Voor Hoogstraten en

NOODNUMMER 112

Ongeval / Brand / Ziekenwagen Administratie Brandweer 03 314 32 11

POLITIE 101

Noorderkempen 03 340 88 00

Wijkpost MEER 03 315 71 66

Antiek - Brocante - Verzamelobjecten - Snuisterijen

“

Kris Voeten”

Koekhoven 5 Gsm. 0495 57 48 52 2310 Rijkevorsel Tel. 03 314 09 04

www.krisvoeten.be info@krisvoeten.be

HUISARTSEN TANDARTSEN

vanaf 18 uur tot 8 uur ’s morgens én tijdens het weekend

014 410 410 zaterdagen, zondagen en feestdagen

090 33 99 69

WACHTDIENST APOTHEKERS

090 39 90 00 (1.50 euro per minuut) www.apotheek.be

www.demaand.be

ADVERTENTIES

0477 66 11 60 advertenties@demaand.be

ABONNEMENTEN

03 314 51 03 abonnementen@demaand.be

REDACTIE

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten

0472 97 12 87 redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS

Zie blz 38

SPORTNIEUWS

03 314 43 39 sport@demaand.be

ook inkoop antiek - meubelen - kleingoed - lusters - zilver, enz... Open: donderdag, vrijdag, zaterdag: 10 - 12u en 14 - 17u zondag t/m woensdag en op feestdagen gesloten

SAM VAN DIJCK

Aan & Verkoop van antiek en vintage-design Opkoop van volledige inboedels

Leegmaken van huizen, zolders, kelders,... +(32) 485 67 01 49 Ook via WHATSAPP bereikbaar samvdijck@gmail.com www.samvandijck.be

INHOUD APRIL

De volgende uitgave van de DE HOOGSTRAATSE MAAND verschijnt op donderdag 2 mei

Voor volgende editie alle KOPIJ ten laatste op DINSDAG 16 APRIL redactie@demaand.be

De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten in te korten. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de rechthebbende.