MEERLE
GOUD IN MEERLE
Jaak Boudewijns en Anna Donckers Is niet omdat ge in het meest erhorgen plekje van Meerle woont, dat ze je niet kennen. Dat was te merken bij de gouden bruiloft van Jaak en Anna. Zij wonen in van het zichzelf al dunbevolkt gebuurte Oosteneind, daar waar de weg al een halve kilometer heeft opgehouden, midden bossen en velden, met herten, vossen, hazen, konijnen, eekhoorns, fazanten, patrijzen en al het andere wild dat zich in onze streek ophoudt. Vele familie, vrienden en buren brachten hen onder de muzikale begeleiding van onze fanfare, met een prachtige stoet naar het dorp voor een onvergetelijk jubileum. Jaak werd in 1925 geboren op Bergen in Minderhout als tweede kind in een gezin dat uiteindelijk zestien kinderen zou tellen. Vanaf Bergen trok hij op zijn klompen te voet naar school in Minderhout. Tussen de middag bleef hij hij grootva Boudewijns een boterham eten. Na schooltijd was het thuis helpen geblazen. In zulk een groot gezin was er altijd wat te doen. Toen in 1940 de oorlog uitbrak, waren dat voor de 1 5-jarige ja:ik spunnmdc hcuriciii .i.
Toen hij met een kameraad op de schoten in de verte afging, werd hij door soldaten in Castelré gedurende drie dagen en nachten vastgehouden. Goed geweten dat er bij zijn thuiskomst een dikke vlieg aan de lamp zat. Recht na de oorlog moest Jaak soldaat worden en zijn kameraad hij den troep was ene Jan Donckers van Wortel. Ze gingen samen wel eens uit, zoals naar de kermis in Castelré. Anna Donckers was het achtste kind in het huishouden van vader en moeder Donckers van Wortel. Na haar kwamen er nog twee. Anna ging braaf naar de dorpsschool in Wortel en kwam 's middags overhuis om te eten en een beetje te helpen. Na de schooltijd ging Anna aan het werk bij Voet in Wortel, ook een huishouden met vele kinderen. Anna mocht al redelijk vroeg uitgaan voor die
PB
tijd, al was het altijd onder toezicht van broers of zussen. Meestal ging ze mee met haar twee jaar oudere zus. Wiske, waarop ze zoveel geleek, dat velen dachten dat ze een tweeling waren. Samen gingen ze onder andere naar de kermis in Castelré. Op die kermis waren veel jongens, Anna's oog viel op die ene van Minderhout. ene Jaak Boudcwijns. Het was tiefde op het eerste zicht en hci i, :1J1 jj
Ook Wiske Donckers had ondertussen kennis gekregen met Jan Van Santvliet en niet hun vieren trokken ze veel op. Wiske en Jan dachten in 1952 aan trouwen. Het bracht ook Anna op ideeën. Moeder Donekers stelde hcar meteen voor de keuze, samen trouwen of anders twee jaar wachten. Twee bruiloften op korte tijd, dat zag ze niet zitten. Op 5juli1952 traden Jaak en Anna en Jan en Wiske samen in het bootje. Het werd een mooi bruiloftsfeest op de warmste dag van het jaar (en van vele jaren). 36 graden. De taarten smolten van de tafels. Jaak en Anna huurden een appartementje in Hoogstraten en togen aan de arbeid. Anna hij Dries in Hoogstraten, waar ze nog steeds graag gezien is. Jaak bij Van Erck in Minderhout. Hij
was het die samen mei Fons Van Eruk honderd canadabomen in één uur tijd velde. Omdat er bij Van Erck drie .Jaaken werkten, kreeg hij er de naam 'Koopke Bouwd' mee, waar hij ook nu nog meermnaals nice wordt aangesproken. Met het met hard werken gespaarde geld kochten ze een stukje grond in de Kapeldreefin Minderhout en bouwden er hun eigen huisje. Ze kochten er twee kindjes. Rita en Marc. Zo ii liegen jaar later kreeg Jaak dan een aanbieding om boswachter te worden op het landgoed van Jean Voortman (kasteel Leembeek) in Meerle. Meneer Jean had van Meneer Stas gehoord dat Jaak daar wel geschikt voor zou zijn. Jaaks vader was een tijdje bij Stas boswachter geweest en Jaak was een verwoed jager. Naar 't schijnt zelfs ooit stroper, al was dat misschien wel niet het onderwerp van het gesprek tussen beide hoge heren. Enfin, het spreekwoord zegt dat stropers de beste boswachters zijn, en dat zal meneer Jean misschien ook wel geweten hebben. Dat Jaak nog altijd (zij het gepensioneerd) boswachter is, is daarvan het levende bewijs. Jaak kwaiïi met zijn gezin midden iii het bos wonen, waar ze nu nog altijd wonen. Als je niet ICIS of Wat bckeiid bent in Meerle en daarbij nog op een plattegrond wordt uitgetekend hoe je moet gaan, zal je hen niet vinden. Maar vader Donckers had altijd gezegd 'brood bakken ze overal". Dus ook in het meest verborgen plekje van Meerle kwam de bakker aan huis. Die kreeg er steevast een kop koffie. .Iaak en Anna kennen nu hun weg in het landgoed blindelings. Jaak durft er gerust 's nachts met de fiets doorrijden. Anna kwam in dienst op het kasteel, eerst bij madame George, later hij meneer en madame Jean Voortnian. Ze bleef er tot aan haar pensioen en is er nog steeds een graag geziene gast. Thans doen ze liet wat rustiger aan, al is Jaak nog steeds bezeten van de bossen en de jacht. Anna's aandacht gaat naar kinderen en kleinkind, naar de bloementuin. Beiden zijn goed gezond en waren klaar voor een heerlijk feest niet een fijne stoet. De verrassing was nog groter toen Nonkel Jef zelfop het jubileumfeest het levensverhaal van Jaak en Anna aan de feestvierders kwam vertellen, verhaal dat hem door de kinderen was ingefluisterd. Het werd een onvergetelijke dag waar ze nog lang geniet van zullen hebben. We gunnen het hun van harte. (jaf)