DIAMANT IN MINDERHOUT
'"ar ~e tijfi w elom aan de jijbLLarvsen, , DIAMANT t e vern. de hroon op hou w&rl. TPfli NF ?.i IFPT hei vierd larie h1d qeied4 de start je' gev heeh;ri Iud'ln en Ie'Fdee.
60
Caroline Meyers en Albert Eelen Hemeistraat! Goed toeven moet het zijn in een straat met zo'n tot de verbeelcJing sprekende naam, en dit wordt met nadruk bevestigd door Caroline en Albert die hun diamanten huwelijksjubileum vieren. Over het weer op die bewuste dag maken ze zich weinig zorgen. 'Op onze trouwdag was het goed, in 1989 gingen we voor goud en waren de weergoden met ons, nu zal het weer ook wel terug van de partij zijn!' En zo geschiedde! De weermaker stond inderdaad weer aan hun zij toen de Kon. Fanfare De Marckezonen de hoogste noten blies op hun tocht naar de kerk, waar een dankviering ter ere van de jubilarissen werd opgedragen. Diamant vieren, 60 jaar getrouwd zijn, is natuurlijk weinigen gegeven. Om zover te komen moet je gezondheid alleszins van goede wil zijn en bovendien moet je de gave bezitten om te doen zoals op de bruiloft van Kanain. Tien jaar geleden werden Caroline en Albert door het gebuurte Dorp-Noord vergast op een optocht waarin de belangrijkste episoden uit hun leven uitgebeeld werden en groot en klein waren toen present. Diamant werd rustig gevierd, samen met de familie en de naaste buren.
Duitsland zou normaal de volgende episode van zijn gevangenschap zijn, maar tenslotte kwam hij in een werkkamp terecht in Noord-Frankrijk, te Eperlecques waar de grootste bunker ter wereld zou tot stand komen (90111 lang, 50m breed: 130 000 ton beton en 40 000 ton ijzer werden er in verwerkt) en waarmee Hitler grootse plannen had. Daar moest werkelijk slavenarbeid verricht worden en een groot aantal gevangenen vonden daar ook de dood. Gedurende drie maanden verbleef hij daar samen met
Albert is 'af' Meer! Op 17 oktober 1915 werd hij daar geboren op de Donk vlak onder de kerktoren en vader en moeder Eelen zorgden daar voor een kroost van tien nazatcn. Ook Caroline stamde uit een groot gezin van acht kinderen. Helemaal geen duriosum in clie tijd. Zij is een rasechte Minderhoutse en werd op 22 februari 1913 geboren op de plaats waar nu ente
1 Withnfke in Vllnrlerhnhlhinrp
goVrstigd
is. Vader Meyers wilde dat er Frans geleerd werd in de familie en daarom verhieef Caroline vier jaar te Luik bij de Zusters van het Heilig Giuf. waai zij de haiiclelsafdeling volgde. Vooi die tijd mocht dat een hele onderneming genoemd worden. 'Daar heb ik mijn Frans geleerd, maar ik ben er toch al zoveel van vergeten!' Eigenlijk had Caroline graag onderwijzeres geworden, maar na haar Luikse periode was ze toch blij dat ze terug thuis bij haar moeder was en zo belandden haar onderwijsamhities in de frigo. Albert sleet ondertussen een heel gelukkige jeugd te Meer. Op 28 november 1939 gaven ze mekaar het jawoord en de jaren nadien zagen vier kinderen het levenslicht: Marie-Elise, Tony, Jef en Paul en zij zorgden op hun beurt voor acht kleinkinderen. Eigenlijk hadden Caroline en Albert reeds enkele maanden vroeger willen trouwen, maar de mobilisatie stak daar een ferme stok voor. De oorlogsjaren kondigden zich niet zo gelukkig aan, want door toedoen van de toenmalige oorlogsburgemeester werd Albert door de Duitsers de doos ingedraaid. Hij is dan ook een van de weinigen geweest die het 'geluk' hebben mogen smaken van in 'den bak' gezeten te hebben (het hokje naast de bibliotheek op de hoek van de Gemeentestraat). Men heeft hem daaruit nog willen bevrijden maar dat mislukte. Dan werd hij overgebracht naar Turnhout en daarna naar Antwerpen. Op transport naar 22
nog enkele dorpsgenoten. Dankzij een kwetsuur werd hij op de trein naar huis gezet waar Caroline hem vol met luizen en schurft in ontvangst kon nemen. Alberts vader was timmerman en daar werd hem de liefde voor de stiel druppeltje voor druppeltje bijgebracht. Diep in zijn hart interes-
seerde een andere stiel hem veel meer, ni. die van smid. Daar wou vader Eelen als timmerman helemaal niet van weten. Eerst werkte Albert thuis, later zes jaar in Brasschaat, met de fiets elke dag heen en weer naar Meer. Nadat hij bij nonkel Karel Meyers te Hoogstraten en daarna nog bij zijn schoonvader werkte, hield hij het voor bekeken. Hij bood zich aan en werd aangenomen in het VITO te lloogstraten waar hij gedurende 31 jaar de jongens uit de Noorderkempen leerde hameren en timmeren. Als monitor ging Albert met CM mee naar Zwitserland en samen met Caroline en enkele collega's trok hij ook enkele malen mOt de bouworde naar Zwitserland en Oostenrijk voor het gnede dnel Naar Ăœotenrijk 79fl 7C later nog dikwijls teruggekeerd op vakantie. Buiten het werk was hij ccii fet vent vissel cmi uuk is luj de trotse bezitter van een hele collectie oud tirnmermansgereedschap. Caroline heeft lang kant geklost, een fijn werk voor goede ogen en die laten het wel een beetje afweten. De jaren tussen goud en diamant verliepen ook niet altijd zo gemakkelijk wat de gezondheid betreft, maar ze hebben er zich kranig doorgeslagen. Albert en Caroline, hartelijk gefeliciteerd en geniet met volle teugen van elke dag! (R.L.)
Dankbetuiging Albert en Caroline Eelen-Meyers danken de mensen uit het gebuurte Dorp-Noord voor het prachtige en nuttige geschenk dat we hebben mogen ontvangen, voor de mooie versieringen aangebracht in de Hemelstraat, ons huis en de kerk. Ook dank aan de Kon. Fanfare De Marckezonen die ons met feestklanken begeleidde naar de kerk en het feestlokaal. Onze kinderen zijn we bijzonder erkentelijk voor de fijne versiering in de kerk, de feestzaal, de auto en de koster, het zangkoor OLVA en E.H. Swaegers voor de fijne dankviering. Ook dank aan de mensen die samen met ons in de kerk vierden en de naaste geburen die samen met ons aan de feestdis zaten. Ook dank aan allen die ons met een wens, een bloem, een geschenk bedachten. Voor ons werd het ook dank zij u een onvergetelijke dag!