MAN IN DE MAAND dat het bedrijf toch beter geleid zou worden door industriëlen. Ook in die periode werd Paul de Bruin aangesteld om de hele groep te organiseren. Naast verantwoordelijken voor Corporate t)evelopment (marketing, product- en processontwikkeling) en Support (financiën en informatica), werd Alain Lenvain dus aangezocht als verantwoordelijke voor de Productie, de abricatie dus. Maar ook voor het locatie-manaiement, niet andere woorden voor de goede gang van zaken in het Hoogstraatse bedrijf. Naar eigen zeggen heeft hij er nog een hijverdienste bij door zijn verantwoordelijkheid voor de international manufacturing. Dat betreft productie-aangelegenheden in Amerika. Thailand en Nederland. Vanuit zijn visie en kennis van hier, adviseert hij er de productie maar bepaalt ook de standaarden. Wanneer matrijzen van hier naar Amerika of Thailand worden ver iuiird, moeten ze daar natuurlijk ook op de machines passen.
1991. Enthousiaste samenwerking met de japanners waren daar typische problemen tussen engineering, productie en projecten. En Alain mocht er 'de plant' gaan leiden. In St-Truiden werden mechanische componenten gemaakt: tandwielen, achterassen, ABSblokken met heel fijn draaiwerk, en dergelijke meer. Van afzet ging 60% naar Volvo en de rest naar derden, onder andere in Amerika. Op een bepaald moment is deze plant uit de Volvo-groep verkocht geworden aan dc Begeman-groep. Daar kon Alain zich niet meer in thuis vinden.
Alain Lenvain: -"Toen men mij sprak over De Sier, kende ik het alleen maar van de vrachtwagens van Huybrechts. Maar ik had me nooit voorgesteld wat er in die vrachtwagens zat. Wat me uiteindelijk overgehaald heeft om naar Hoogstraten te komen is de technologie van de fabriek, de mensen waarmee ik gesproken heb en de 'drive' in het algemeen. We mogen niet ontkennen dat het bedrijf tussen 1993 en 1997 turbulente jaren heeft gehad. Er was grote noodzaak aan rust en richting. Zelfs al moeten er harde noten gekraakt worden, duidelijkheid is het belangrijkste.
Hoewel de Kempenaar weer een andere persoonlijkheid heeft, één ding blijft bij elke mens hetzelfde: als men hem respecteert dan wil hij werken. Nu ben ik misschien hard voor mezelf maar als het in een bedrijf niet draait, ligt het meestal aan het management. En ik heb hier reeds genoten van sommige mensen die hun mening durven zeggen, zelfs roepen. Blijfjezelf en ga er gewoon tegenaan."In het nagesprek wordt duidelijk dat Alain, hoe kan het anders, weinig tijd heeft voor wat wij gemeenlijk 'hobby's' noemen. Als hij dan al wat anders doet, zit hij eenvoudig in zijn ruime tuin in Overpelt. Daar heeft hij twee hectare grond rond zijn boerderijtje en ontmest hij er des zaterdags zijn kippen, eenden, geiten en damherten. Ook zijn echtgenote schijnt als echte stadsmus de ruimte meer en meer te waarderen. Ook af en toe kan er nog een ritje met zijn Enduro-motoraf, maar dat gebeurt minder vaak. Op onze vraag of Alain zijn stek in Hoogstraten ziet als eindhestemming van zijn carrière is hij ontzettend duidelijk. -"Neen, dat zou nog te vroeg zijn. Ik ben tenslotte nog maar 48. Natuurlijk wordt de drang iets minder, want ik heb al heel wat meegemaakt. Maar dat ik niets anders meer zou durven, neen"- Maar voegt hij er uitdrukkelijk aan toe: -"Mijn job is internationaal en is nog boeiend genoeg om er nog een paar jaartjes mee door te gaan. Het bedrijf is gezond en er kunnen nog nieuwe wegen gebaand worden. Ik ben dus nog niet aan het solliciteren, laat dat duidelijk zijn."-
Verhuizen? Het moment dus om eens iets geheel anders te gaan dueii. Door een zogeheten 'headhunter', een tiienpersoon bij trnnsfcrs van hogeic kaderleden, kwam Alain in 1993 terecht bij Johnson Controls, een Amerikaanse multina tional met als voornaamste activiteit PU-schuimen. Hij werd er verantwoordelijk voor de Europese vestingen. Dat betekende uiteraard heel veel reizen, soms wel drie weken per maand. Het echtpaar was in de 'periodc St.-Tiuideii' verhuisd van Lanklaar naar Overpelt. En leien het aanbod kwam om in Straatsburg te komen werken, de hoofdzetel van het schuim, stelde Jenny haar veto. En ze won. Alain Lenvain: -"We waren al een aantal keren verhuisd en voor een vrouw is dat toch een stuk moeilijker dan voor een man. Als ik naar mezelf kijk, ik had mijn werk, ik had daar mijn kennissen en op vrijdag was ik al blij met een bed en eten. Maar een vrouw moet er gans de dag leven, de boodschappen doen, zelf een kennissenkring opbouwen, enzovoort.'-
Nog maar 48 Niettemin werkte Alain gedurende een vol jaar in Straatsburg. Op een gegeven moment (februari 1997) werd hij weer benaderd door een headhunter met de vraag of hij niet geïnteresseerd was voor een job in Hoogstraten. Het was in de periode dat de ING-bank, die een voorlopig bewind had gevoerd, begon in te zien
1990. D /Iefu,r,'ii (//) lief l/ugie/LJ
o@e
1 11/1 iIIO,SAOII
garage
VAN RIEL
Hoofdverdeler voor Hoogstraten * autoverhuur * tweedehands Ook: * carwash
+ demowagens * carrosserie alle merken
St. Lenaartseweg 32, 2320 Hoogstraten, telefoon:
031314.33.33