MINDERHOUT
Goud te Minderhout 'Als ge ne boom zeer doet, doet ge onze va ook zeer!' Vooraan in de Bredaseweg, vlak tegenover de vioegeie beerput, waar nu het bedrijf van Maes iii volle expansie is, genieten de jubilarissen CHRISTIAAN MARTENS en LIE GOETSCHALCKX van hun dikverdiende na-werk periode. Toch is het duidelijk te merken dat er wat op til is, want helemaal op hun gemak voelen de feestvarkens zich toch niet. Dat waren ze waarschijnlijk ook niet vlak voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog toen ze trouw beloofden voor het hele verdere leven in goede en kwade dagen op 12 april 1939. Dat hebben zij dan ook volgehouden want nu 50 jaar later hebben zij hun gelofte nog steeds niet verbroken. Jaan, ter wereld gekomen te Meer op Beek en dit vlak voor de eerste oorlog, namelijk op 5 oktober 1913, is de oudste uit een kroost van 11 kinderen, 6 zonen en 5 dochters. Alle broers en zusters staan nog stevig met hun beide voeten op de aardse grond hetgeen wel wijst op een sterke familie. Vrouw Lie, ook afkomstig 'af' Meer en 2 jaar jonger, 17 augustus 1915 deed niet onder, want zij stamt ook uit een groot gezin. Elf kinderen, waarvan zij de lOde in de rij is, 4 jongens en 7 meisjes liepen ten huize Goetschalckx over de vloer. Vijf ervan zijn nog in leven. De echte Minderhoutenaren kennen Lie ook nog onder een andere naam, namelijk 'Lie van de juge'! Waar die bijnaam vandaan komt? Haar grootvader speelde voor de lol eens vrederechter op een feest waar hij een boer ver oordeelde voor een of ander agrarisch ver grijp. Vanaf toen had de familie Goetschalckx de bijnaam in het blazoen. Uit het huwelijk van Lie en Jaan ontsproten vier spruiten: 2 jongens, Jan en Jos, en twee meisjes, Lisa en Ria. Op hun beurt zagen 7 kleinkinderen het levenslicht: 2 meisjes en 5 jongens. Na de lagere school doorlopen te hebben was het voor Jaan werken geblazen en om met een span paarden aan de slag te gaan had hij een boontje. Op 14-jarige leeftijd trok hij reeds met een stel viervoeters alleen de boer op en op 16 jaar was het heide ploegen geblazen, zwaar labeur. Een groot aantal konijntjes hebben in die tijd ook hun 'kaas' gelaten onder Jaans scherpe en zware ploeg. Het was wel streng verboden maar smaken deden ze daarom des te beter. Daarna kwam dan het bomenvervoer aan de beurt en in Meerseidreef heeft hij nog bomen op de tram geladen. Geen
paarden tijdens de oorlog want de schrik voor het in beslag nemen door de Duitsers zat er sterk in. Na de 'Krieg' schafte men drie stevige trekdieren aan en samen met zijn broers Jef en Fons werden zij gekende bomenvervoerders en dit allemaal met paard en wagen. Zelfs vanuit Limburg werden bomen aangesleurd. In 1950 een nieuw tijdperk! Modern materiaal! Het ging allemaal te traag. Het vertrouwde sterke span paarden verdween uit het dorpsbeeld en een robuuste kamion en takelwagen werden aangeschaft. Alles ging veel gemakkelijker nu en de werkactieradius breidde zich fel uit. Echte accidenten heeft Jaan nooit meegemaakt. Wel vloog er te Merksplas eens een wiel van de vrachtwagen, dwars door het raam van een cafĂŠ, tot vlak voor de toog. In 1978 hield Jaan het voor bekeken, het was wel geweest, hij had veel miserie meegemaakt, hard gewerkt, veel kou geleden. 'Maar ja, dat was in die tijd normaal!' Lie ging ook al vanaf haar 14de de boer op. Geloof het of niet: 's morgens om 4 uur beginnen tot 10 uur 's avonds. 'Eens ben ik in slaap gevallen bij 't koemelken!' Op den boer hebben ze mekaar ook leren kennen, vooral de vasten was voor hen en voor vele koppeltjes uit die tijd niet zo gezellig, want gaan vrijen was dan strikt verboden. De boer kneep echter een oogje dicht en de jonge liefde ontbolsterde. Toch een kleine anek-
dote uit die tijd! Jaan kreeg als opdracht om een wegenbarak vanuit Stabroek te versjouwen. Het vroor stenen uit de grond, 's nachts overnachtte hij in een schuur waar hij de slaap niet kon vatten van de kou. In die barak stond een kacheltje, hij vond wat briketten en een lichtje ging op. 's Anderendaags het 'stoofke' aangemaakt, de paarden ingespannen en Jaan zat lekker warm op de terugweg. Lie wist dat Jaan door Loenhout kwam, zij er naartoe met de fiets en samen achter het 'duveltje' was toch zo prettig. 'Toch dingen die bijblijven!' Terug naar de realiteit! Heel zijn leven heeft Jaan in het hout gewerkt, hij is ermee vergroeid en houdt ervan. 'Als ge iie boom zeer doet, doet ge onze va zeer,' zegt dochter Ria. Tekenend voor iemand die heel zijn leven zijn brood verdiende in het hout. Die eiken langs de weg naar Meerle moeten voor hen ook niet verdwijnen, al begrijpen ze ook weide moeilijkheden die er voor sommige mensen uit voortvloeien. 'Je hebt er wel wat vuiligheid van, maar 't is toch zo schoon in de zomer en wat voor ne kale boel zal het anders wel niet worden!' Op zaterdag 15 april heeft men het feest uitbundig gevierd. De geburen toonden zich paraat met een feestelijke optocht en... het weer was van de partij. De regenmaker had een volle dag vrijaf gekregen en hij hield zich aan zijn woord. Jaan en Lie glunderden en met reden! 1
Kijk eerst bij van der Sluis voor 't inrichten van uw huis want daar vindt u 2500 m 2 van de betere merken aan de LAAGSTE BELGISCHE PRIJZEN. Komplete woninginrichting. Kapeistraat 6, Baarle-Hertog, Tel. 699002. Ook op zondag tot 17.00 uur.
KLEDING VOOR HET HELE GEZIN: NIEUWSTRAAT 9 31