Interview Mastura
Het is altijd lente in de linnenkamer Geschreven door: Jealine Meijer Al meer dan 20 jaar zorgt Mastura voor schone kleding en linnengoed in De Rembrandthof. Vanuit haar linnenkamer komt het hele jaar een lentefrisse geur. En als je om het hoekje kijkt, ontvang je altijd een vriendelijke groet en een lieve lach. Wie is deze hard werkende collega? Mastura is geboren in Afghanistan. Ze trouwde daar en samen met haar man kreeg zij drie zoons. Als directrice in de civiele techniek leefde zij een goed bestaan. Tot de komst van de Taliban die haar en vele anderen de vrijheid ontnam. Dit leidde ertoe dat Mastura samen met haar gezin noodgedwongen moest vluchten. Haar ooit zo fijne geboorteland was niet meer veilig voor hen. Dit is inmiddels 25 jaar geleden maar Mastura weet het nog te omschrijven als de dag van gisteren. Zo vertelt ze: ‘De vlucht werd geleid door smokkelaars en ging per bus, trein en te voet. Tot dat we op een dag de eindbestemming bereikt hadden. Het was heel vroeg in de ochtend, de zon was nog niet opgekomen.’ Ze bleken in een opvang in Zevenaar te zijn. Hier kregen ze een kamer aangeboden waar ze met zijn vijven mochten verblijven. ‘Ik kon eindelijk weer rustig slapen’. Via de sociale dienst kwam Mastura met haar gezin terecht in een woning in Hardinxveld en konden ze beginnen aan het opbouwen van hun leven in Nederland. Om de taal onder de knie te krijgen ging Mastura aan de slag als vrijwilliger bij De Lange Wei, toen nog burg. De Boer Stichting. Hier hielp zij mee bij de activiteitenbegeleiding. ‘Op deze manier kon ik onder de mensen zijn.’ 20
Mastura deed haar inburgeringscursus en behaalde dit met hoge cijfers. Na vijf jaar wachten kreeg ze haar verblijfsvergunning en kon ze gaan werken in de linnenkamer. Dit is waar ze tot op de dag van vandaag nog steeds te vinden is. Met haar harde werken bij De Lange Wei wist Mastura ervoor te zorgen dat haar zoons een opleiding konden gaan volgen. Alle drie hebben zij prachtige studies weten af te ronden en zijn ze mooie carrières gestart. ‘Ik ben apetrots op hen’ zegt ze voldaan. Ook mag Mastura zich trotse oma van drie mooie kleinkinderen noemen. Geweldig hoe ze straalt als ze foto’s laat zien en hierover vertelt.
‘De Lange Wei voelt als mijn tweede thuis’ In de linnenkamer zorgt Mastura ervoor dat alle was verzameld en gemerkt wordt. Een flink karwei met zoveel bewoners. Er staan meerder wasmachines te draaien. En in de linnenkamer ziet alles er geordend en netjes uit. ‘De Lange Wei voelt als mijn 2e thuis. De warme sfeer met collega’s voelt zo goed.’ Als ik vraag wat haar trots maakt op werkgebied antwoordt Mastura: ‘Wanneer alles af en schoon is en ik de bewoners in mooie kleding zie lopen, dan voel ik mij trots’.
