Empathiepop biedt goed gezelschap

Geschreven door: Janny de Munck en Jolanda van Toorn

Een empathiepop is een pop die speciaal ontwikkeld is voor mensen met dementie. Met hun uitnodigende blik, hoge aaibaarheidsfactor en behoorlijke gewicht, weten ze een gevoel van comfort, veiligheid en vriendschap op te wekken. Rina mag zich sinds kort de eigenaar noemen van zo’n empathiepop. Ik liep een dagje met haar mee.

Regelmatig zie ik Rina door de gangen lopen. Rina is altijd vriendelijk en stelt het op prijs als je met haar meegaat. Maar vaak maakt ze zich zorgen over haar gezin en hond. ‘Zijn ze alleen?’ of ‘Heeft de hond al eten gekregen?’ zijn vragen die dan door haar hoofd spoken.

Rina loopt de huiskamer in, waar een medebewoonster ligt te slapen in haar stoel. Uit bezorgdheid loopt ze naar haar toe en pakt haar hand. ‘Kom maar hoor, ik help je wel.’ De mevrouw schrikt wakker en reageert wat kribbig. Aan Rina’s gezicht is af te lezen dat ze

geschrokken is en zich niet begrepen voelt. Ze loopt weer naar de gang waar een kar staat en ze kijkt eronder. ‘Kan ik u helpen?’ vraag ik. Waarop Rina bezorgd antwoordt: ‘Ik ben opzoek naar mijn hondje.’ Ze loopt weer door en stapt haar kamer binnen. ‘Ze zijn nog niet thuis en het is toch al bijna etenstijd.’ zegt ze wanneer ze haar lege kamer ziet. Rina loopt vervolgens maar weer de gangen op. ‘Wil je mij even helpen met de tafel dekken?’ vraagt een medewerkster vanuit de huiskamer. Ja, natuurlijk komt ze helpen. Want Rina is altijd heel behulpzaam en zorgzaam.

In een gesprek met haar dochter bespreek ik wat we voor haar kunnen betekenen, zodat zij zich prettiger en meer ontspannen voelt. Al gauw komt naar voren dat de kern ‘het zorgen voor’ is. Hoe druk ze het vroeger ook had, Rina stond altijd klaar voor anderen. Een zorgzame moeder, die altijd tijd maakte voor haar gezin en familie. Hoe kunnen we voldoen aan haar behoefte om te zorgen?

Vanuit deze vraag, werd de optie bedacht om een empathiepop voor Rina aan te schaffen. In overleg met de dochter van Rina werd er afgestemd welke pop het zou gaan worden. Na dit besluit planden we een moment om de pop te introduceren bij haar moeder. Dit bleek een schot in de roos. Rina was opslag dol op Wimmie, zoals ze hem zelf noemt. ‘Mag hij bij jou logeren?’ vraagt haar dochter. ‘Ja natuurlijk, zo’n vrolijk en lief jochie mag altijd blijven hoor.’ glimlacht Rina.

Sindsdien logeert Wimmie bij Rina in De Rembrandthof. Meestal zit hij naast haar aan tafel op haar kamer in de rollator, waarmee ze ook graag met hem over de gangen wandelt. Voorheen vergat ze haar rollator nog weleens,

maar nu niet meer! Rina kan weer zorgen en voelt zich nuttig. Soms vraagt ze aan medewerkers of medebewoners om even op Wimmie te passen. Dat doen we natuurlijk met veel plezier.

Rina komt de gang oplopen. ‘Heb jij Wimmie gezien?’ vraagt ze. ‘Zullen we samen even gaan kijken waar hij is?’ reageer ik. Aangekomen in de huiskamer zien we Wimmie nog zitten in zijn kinderstoel. Een medebewoonster heeft zich ondertussen over hem ontfermd en geeft hem een aai over zijn hoofd. ‘Hij was alleen’ zegt ze tegen Rina. ‘Ach’ zegt Rina opgelucht ‘was jij helemaal alleen?’. Ze gaat naast hem zitten en stelt hem gerust. Na een tijdje vertelt Rina dat ze het eigenlijk best druk heeft deze ochtend. Ik stel haar voor om Wimmie mee te nemen naar haar kamer. ‘Dan kan hij in uw rollator zitten voor het raam’. Dat vindt ze een goed idee want hij vindt de bomen zo mooi. We zetten Wimmie voor het raam, zodat hij naar buiten kan kijken. Rina loopt een paar keer over de gangen om vervolgens weer terug te komen naar haar kamer. Ze kijkt naar binnen en ziet Wimmie zitten bij het raam. Ze neemt plaats op de stoel tegenover hem en geeft hem een kusje. Vervolgens begint ze Wimmie te vertellen wat ze allemaal gedaan heeft vandaag. Na een tijdje staat Rina weer op en ze neemt hem mee om even te gaan wandelen. Onderweg maakt ze een praatje en krijgt Wimmie veel belangstelling. Ze is trots op haar vrolijke Wimmie en nátuurlijk mogen wij hem ook even vasthouden en knuffelen.

Het levert zoveel rust op wanneer we aansluitenbij de behoefte van de mens met dementie. Mooihoe dit voelbaar de kwaliteit van leven verhoogt.