22e jaargang • nummer 11
Chris nieuwsbrief Er echt voor elkaar zijn
Sem is ontroostbaar. Zijn konijn is overleden. Ergens verrast het zijn ouders dat hij daar zo verdrietig over is. Ze troosten hem en begraven samen het konijntje. Een gebeurtenis die regelmatig voorkomt en waar de meeste ouders begripvol en met wijsheid op kunnen reageren. Daarom zouden we het niet zo vlug associëren met eenzaamheid. Maar toch… Als Sem ’s morgens opstond, ging hij altijd als eerste naar de keuken om daar een stukje brood of groente te pakken. Hij liep daarmee naar zijn konijn en gaf het aan hem. Zachtjes aaide hij het over zijn kopje en fluisterde hij lieve woordjes tegen het pluizenbolletje. Daarna ging hij vlug zijn tanden poetsen en zich aankleden. Maar nu is het konijntje dood. ’s Morgens als hij opstaat, weet hij even niet wat hij moet doen. Hij mist niet alleen zijn konijntje, maar ook zijn vertrouwde ochtendritueel. De veilige structuur van zijn leven. Het is nu anders en dat voelt vreemd. Een beetje alleen.
Het diepste verlangen van ieder mens is om gekend te zijn en zich geliefd te weten. Dat zit niet zozeer in het leuke dingen met elkaar doen of aardige dingen tegen elkaar zeggen. Het gaat erom dat mensen je kennen zoals je bent en van je houden zoals je bent. Dat mensen weten wat er in je omgaat. Dat ze daar oog voor hebben, er aandacht aan schenken en dat ze er voor je willen zijn.
Pretpark Kinderen van wie de ouders gescheiden zijn, hebben vaak te maken met pijn en verdriet van binnen. Ook voor hen is het belangrijk dat ze zich gekend en geliefd weten, helemaal zoals ze zijn, met hun vreugde en hun verdriet. Het kan heel goed zijn om in de nieuwe gezinssamenstelling iets leuks met elkaar te ondernemen en bijvoorbeeld naar een pretpark of het bos te gaan. Toch kan juist zo’n activiteit gevoelens van eenzaamheid oproepen. Het zijn wel leuke mensen om het kind heen en de achtbaan is wel spannend, maar hij is er niet met zijn vader en moeder samen. Het kan opeens het gemis naar de andere ouder ontzettend groot maken.
Kostbaar Het kan heel verleidelijk zijn om gemakkelijke oplossingen aan te dragen. Een nieuw konijntje
is tenslotte vlug gekocht. Een bemoedigend woord is snel gesproken. De kunst is echter om er echt voor het kind te zijn. Om te zien dat er verdriet of pijn is en die pijn niet uit de weg te gaan, maar het samen te dragen. Zo merkt een kind dat het niet alleen is en dat het kostbaar, waardevol en geliefd is. Zo leert het ook op een goede manier om te gaan met pijn en verdriet en leert het mensen te vertrouwen.
Uitdaging In 1 Tess. 2:8-12 beschrijft Paulus zijn inspanningen en liefdevolle toewijding aan de Thessalonicenzen toen hij bij hen was. Wat een uitdaging om met die toewijding en liefde naar de kinderen en jongeren om je heen te kijken en er voor ze te zijn!