22ste jaargang • nummer 8 • september 2011
Chris nieuwsbrief ‘Ik vind het lastig om mijn gevoelens te laten zien’ Jongeren doen een boekje open over hun emoties Emoties. We hebben er allemaal mee te maken, maar gaan er op verschillende manieren mee om. Hoe kijken jongeren tegen emoties aan? Stoppen ze hun gevoelens weg of mag de hele wereld weten hoe ze zich voelen? Harold (14 jaar): “Ik vind het belangrijk dat anderen weten hoe ik me voel, omdat ze dan rekening met me kunnen houden.” Zelf emoties uiten vindt hij niet echt makkelijk. “Ik vind het lastig om mijn gevoelens te laten zien. Dat is altijd al zo geweest. Ik laat bijvoorbeeld op school lang niet altijd merken hoe ik me voel. Het verschilt per gevoel hoe ik ermee om ga. Verdriet en angst laat ik minder makkelijk zien dan boosheid en
blijdschap. Dat komt denk ik door de mensen om mij heen. Mijn vrienden laten ook liever hun gevoelens niet zien. Af en toe praten we over emoties, maar meer op een manier van: ‘Dat vind ik eng’. Als één iemand dit eenmaal heeft toegegeven, willen andere vrienden daarna ook wel vertellen wat ze voelen. Maar we zeggen bijvoorbeeld niet: ‘Ik ben bang’. Tja, je wilt toch graag stoer gevonden worden.” Leonie (16): “Volgens mij raak je in de knel als je je emoties niet uit. Dan krijg je er later last van. Daarom vind ik het ook goed als anderen hun emoties uiten. Zelf vind ik het vooral lastig om negatieve emoties te laten zien. Ik laat toch liever zien dat het goed met me gaat. Het hangt ook af van hoe ik me voel. Ik ben niet vaak bang, dus dat kan ik minder goed uiten. Bij andere emoties lukt het beter, zoals bij verdriet. Het ligt er ook aan in welke omgeving ik ben. Boosheid laat ik bijvoorbeeld wel op school zien, maar thuis bijna niet. Vroeger was dat wel anders. Toen moest ik vaak huilen, maar ik was haast
nooit boos. Dat vond ik zielig voor degene op wie ik boos was.” Het praten over emoties met vrienden staat bij Leonie niet hoog op de agenda. “Als ik mijn gevoelens uit, dan doe ik dat liever bij onbekende mensen”, licht Leonie toe. “Dat voelt veiliger, omdat ze me niet kennen. Je ziet ze daarna toch niet meer.” Anton (17): “Emoties bepalen volgens mij een groot deel van je beslissingen. Ze bepalen hoe je op dingen reageert. Tenminste, zo is het bij mij.” Zijn gevoelens uiten doet Anton niet zomaar. “Ik denk eerst vooral na”, legt hij uit. “Ik sta stil bij hoe ik me precies voel en daarna reageer ik pas.” Angst en verdriet vindt Anton de lastigste emoties om te uiten, maar hij probeert het wel. Anton: “Vroeger was dat trouwens wel anders! Toen ik jonger was, wilde ik vooral bij de groep horen en liet ik niet veel van mijn emoties zien. Dat vond ik stoer. Ik had op dat moment ook nog niet zo’n sterke eigen mening, waardoor ik mee ging lopen met mijn vrienden. Nu ik ouder word, besef ik dat bij de groep horen niet het allerbelangrijkste is. In mijn huidige vriendengroep accepteren we elkaar, waardoor emoties ook een plek hebben.”