Informator Gminy Ostrów Wielkopolski, nr 34 /2018

100. w w w . i g o - i n f o . p l

ISSN: 2392-2702

gazeta bezpłatna

R OCZ N I CA O DZYSKAN I A NIEPODLEGŁOŚCI

nr 34|maj 2018 rok

www.ostrowwielkopolski.pl

PATAGO 2018 str. 8-9

Michał trusz znowu na podiuM str. 4

karski w FaMiliadzie str. 7

dziedzic z lewkowa str. 11

Macierzyństwo na przełoMie wieków str. 12

|2 dariusz pryczak

maj 2018 — nr 34

Kopana… zakopana! zabieramy się genetykę, a jesteśmy ciągle w wielu kwestiach na poziomie neandertalczyka.

P J

uż za kilka dni rozpocznie się kolejna, wielka impreza sportowa, Mistrzostwa Świata w piłce nożnej, które odbędą się w Rosji. Tegoroczny mundial będzie zapewne wielkim świętem piłkarskim, choć będą na nim ciążyły nie tylko emocje związane ze sportem. Nie jesteśmy już w chwili obecnej odciąć się w relacjach sportowych od polityki, biznesu, czy nawet terroryzmu. To właśnie to ostatnie zjawisko kładzie się wielkim cieniem na kwestię bezpieczeństwa i radości, jaka powinna płynąć z takich imprez jak mundial. Cóż, jesteśmy jednak w XXI wieku i musimy radzić sobie z wieloma problemami, całkowicie niepotrzebnymi. Latamy w kosmos,

iłka nożna to dzisiaj już nie tylko sport, to chyba przede wszystkim wielkie pieniądze, wpływy, fabryki, szkolenia, medycyna, infrastruktura i wiele jeszcze innych czynników wokół piłkarskich.

Piłka nożna to rodzaj pop kultury, która jako nieliczna potrafi jeszcze skutecznie walczyć ze „światem ekranów”, zalewających świat w mega zastraszającym tempie.

Z jednej strony nie ma się czemu dziwić, że to fenomen. Wystarczy tylko piłka i kawałek placu, niekoniecznie obsianego trawą i zaczyna się zabawa. Nie znam osoby, która choć jeden raz w życiu nie kopnęła piłki, nie widziała małego fragmentu meczu piłkarskiego i nie poczuła emocji, które z niego płynęły. Świat piłki nożnej jest światem, który może wciągnąć, pod warunkiem, że jest to świat zdrowy….

N

ie jestem fanatykiem sportowym, raczej człowiekiem o racjonalnym podejściu do sportu w tym i podejściem do piłki nożnej.

Nie uważam się za specjalistę, ale umiem odróżnić kiepskie widowisko od fenomenalnego spektaklu sportowego. Jednocześnie nie oczekuję, że wszystkie mecze będą wyglądały jak rozgrywki Ligi Mistrzów UEFA. Niestety jestem podłamany z innej przyczyny. Parząc na ligę włoską, niemiecką, hiszpańską, a nade wszystko angielską, odpoczywam. Piłka dziwnym trafem potrafi przemieszczać się od nogi do nogi, a piłkarze mają świadomość biegania po boisku. Mówiąc delikatnie, trochę inaczej wygląda to w naszej rodzimej Extraklasie, która poza ambicjami ma nie wiele do powiedzenia. Zostawię jednak kwestie taktyczne i sportowe, ponieważ im można poświęcić oddzielny felieton.

N

ajbardziej boli mnie jednak to, że na trybunach w innych krajach siedzą całe rodziny. Nie

tylko facet z piwem, który nie do końca ogarnia przebieg widowiska, co wydaje się normalnym po kilku głębszych, utrwalonych browarem.

W ceniących się ligach mamy rodziny z dziećmi, seniorów, którzy czują się bezpiecznie. Dowód upadku naszej „kopanej” dał mecz Lecha Poznań i Legii Warszawa, podczas którego pseudokibiców nie powtrzymały nawet bariery i płot. Płyta boiska zmieniła się raczej w pole bitwy, na której znalazł się zamaskowany i pewny siebie element. W Polsce nie potrzebujemy terrorystów z zewnątrz, sami robimy sobie piekło. I jak w tej przestrzeni meczowej miałaby znaleźć się rodzina z dziećmi, która chciałaby razem spędzić czas, chyba nijak. Zajście katastrofalne, żałosne są jednak tłumaczenia władz klubowych i to nie tylko w Poznaniu.

Nigdy nie można znaleźć sprawców, brak zapisów monitoringu, brak profilaktyki. Murawa boiska dymi się, nawet płonie – skąd te materiały pirotechniczne? Polska piłka

podąża w ciemną stronę mocy. Na deser prezes PZPN Zbigniew Boniek, który zrzuca winę na system, mówiąc o słabym wychowaniu młodzieży – jeśli nazwiemy młodzieżą facetów, którzy mają około 40 lat, to gratuluję poczucia humoru. Dodając do tego tzw. ścieżki zdrowia dla piłkarzy, podczas których kibice biją piłkarzy swoich klubów, za to, że grają źle i nieskutecznie – jak to było podczas zajść z kibicami Legii Warszawa – to mamy cały obraz naszego futbolu. Pomyśleć, że my pretendujemy do piłkarskiej Europy. Gdyby takie zajścia miały miejsce na stepach Azji, bylibyśmy zbulwersowani, to dlaczego jest to dopuszczalne w sercu Europy?

Strażą Pożarną i Klubem Olimpijczyka. Wspomagałem także działania ówczesnego wicestarosty ostrowskiego, późniejszego posła Piotra Walkowskiego. Angażowałem się w organizację dożynek, majówek i zabaw tanecznych. Po wyborach samorządowych w 2010 roku zostałem poproszony przez mieszkańców Wysocka Wielkiego o przejęcie funkcji sołtysa.

Przedstawiłem plan działania

Wiejski im. Hrabiego Bogdana Szembeka. W Wysocku funkcjonuje także Gminny Ośrodek Kultury wraz z biblioteką oraz działający od ponad 40 lat Klub Olimpijczyka.

D

obrze, że liga dobiegła końca i nastanie czas święta sportowego. Mimo wszystko, żałuję, że takie święta piłki kopanej nie odbywają się co tydzień, przy pełnych stadionach w Polsce, których nie musimy się przecież już wstydzić. ◆

Poznaj swojego sołtysa › Czy zna Pani wszystkich mieszkańców wsi? Czy mieszkańcy przychodzą do Pani z problemami, dotyczącymi wsi. › Oczywiście znam wszystkich mieszkańców mojej wsi z imienia i nazwiska. O problemach dotyczących naszego Kwiatkowa rozmawiamy nie tylko na zebraniach wiejskich ale przy każdej okazji, jeżeli jest taka potrzeba.. ◆

sołtysi w ankiecie „informatora”. pytamy ich, jakie mają plany dotyczące rozwoju sołectwa na najbliższe lata, jakie są wsie, którym liderują, oraz o to, czy łatwo być sołtysem. pytać sołtysów będziemy tak jak w szkolnym dzienniku: alfabetycznie wg nazwy miejscowości. dzisiaj na nasze pytania odpowiada: Barbara Gruszka – sołtyska kwiatkowa i ryszard dymny – sołtys wysocka wielkiego.

Barbara Gruszka – sołectwo Kwiatków

47 lat, rodowita mieszkanka kwiatkowa. wykształcenie średnie ogrodnicze. prowadzi gospodarstwo rolnicze. Jest sołtysem i kadencję, mama dwóch dorosłych synów.

› Dlaczego startowała Pani na sołtysa? › Od zawsze lubiłam prace na rzecz społeczności naszej wsi.

Do kandydowania na sołtysa namówiło mnie kilku mieszkańców. Wybory w których zostałam sołtysem były przedterminowe z powodu rezygnacji z funkcji poprzedniego sołtysa. › Co chciałaby Pani zrobić dla wsi w ciągu kadencji, co jest najważniejsze? › Chciałabym aby Kwiatków był piękniejszy z każdym rokiem.

Jesteśmy po generalnym remoncie świetlicy wiejskiej, planujemy generalny remont kuchni i zaplecza socjalnego, modernizację sceny i utwardzenie terenu wykorzystywanego do organizacji imprez plenerowych. Ważną inwestycją byłoby także odnowienie elewacji pałacu. › Jaka jest wieś, w której jest Pani sołtysem? Co jest największym atutem Pańskiej miejscowości, a co jej największą wadą? › Kwiatków to mała wieś, typowo rolnicza. Mieszkańcy są bardzo chętni do pomocy i działania, zgrani. W naszej miejscowości

działa Stowarzyszenie Koło Gospodyń Wiejskich, oraz Ochotnicza Straż Pożarna. Największą zaletą wioski jest to że wszyscy bardzo dobrze się znamy, wiemy na kogo można liczyć w danej sprawie, komu polecić wykonanie konkretnego zadania. Wadą a może i zaletą jest to, że znajdujemy się na granicy gminy Ostrów Wielkopolski i gminy Nowe Skalmierzyce. Z racji tego, że należymy do parafii Ociąż, która leży na terenie sąsiedniej gminy mamy tam wielu znajomych a nawet przyjaciół, wiemy co u nich słychać, jakie działania podejmują. Wspólnie organizujemy także takie imprezy jak Dzień Kobiet, wycieczki turystyczne i rajdy rowerowe. › Czy łatwo jest być sołtysem? › Na to pytanie, jeszcze nie znam odpowiedzi, dlatego iż sołtysem jestem zaledwie od 9 maja tego roku. Jednak w mojej rodzinie sołtysowanie to tradycja z przerwami od wielu pokoleń. Pradziadek Tomasz Chmielewski był sołtysem, dziadek Stefan Gruszka był sołtysem i ojciec Józef Gruszka a także kuzyn Marek Krawczyński. Teraz przyszła kolej na następne pokolenie.

Ryszard Dymny – sołectwo Wysocko Wielkie

i otrzymałem poparcie blisko 120 mieszkańców.

› Dlaczego startował Pan na sołtysa? › Już w latach szkolnych wielokrotnie pełniłem funkcję przewodniczącego klasy. Po zamieszkaniu w Wysocku Wielkim wspomagałem działania sołtysa Wiktora Krawczyka oraz mojego teścia Ryszarda Wronki, który przez kilkanaście lat zasiadał w Radzie Sołeckiej. Wspierałem działania Rady Rodziców oraz Rady Parafialnej, współpracowałem z Ochotniczą

› Jaka jest wieś, w której jest Pan sołtysem? › W Wysocku mieszka w tej chwili blisko 1100 mieszkańców i przybywa wciąż nowych domów.

Wysocko rozciąga się od ulicy Wylotowej z miasta za Kozim Borkiem aż do Osiedla Leśnego przy pętli na Smardowie. To ponad 8 km. W ubiegłym roku miejscowości została rozdzielona obwodnicą, a główny zjazd do Ostrowa usytuowany jest w Wysocku. Z odnalezionych w ostatnim czasie zapisków wynika, ze nasz miejscowość istniej już 900 lat. W centrum wsi znajduje się kościół. Szkołę podstawowa i przedszkole prowadzi Stowarzyszenie Oświatowe „Nasze Wysocko”, w którym jestem członkiem Zarządu. Posiadamy również Park

od 2011 roku sołtys wysocka wielkiego. Jest absolwentem technikum rolniczego w Marszewie. w wysocku wielkim mieszka od 1996 roku, kiedy to ożenił się z żoną lidią, wnuczką wiktora krawczyka, który przez 22 lata sprawował funkcje sołtysa wysocka wielkiego. Jest szczęśliwym ojcem ani, studentki ekonomii.

› Co chciałby Pan zrobić dla wsi? › Ostatnie lata to okres intensywnej przebudowy infrastruktury naszej wsi. Jesteśmy pierwszą wsią w powiecie ostrowskim, która w 95% wyposażona jest w kanalizację sanitarną. Do domów doprowadzony jest gaz ziemny i telewizja kablowa. Drogi są odnowione i na dużej części są chodniki. Jesteśmy w trakcie budowy stadionu piłkarskiego z trybunami przy orliku. W czerwcu zostanie oddana do użytku nowa remiza OSP, we wrześniu nowy dom parafialny. Został otwarty też nowy supermarket. W najbliższych planach chciałbym wyremontować drogi gminne i poprawić oświetlenie, a także zakończyć budowę boiska sportowego. › Czy łatwo być sołtysem? › Funkcja sołtysa jest trudna i odpowiedzialna, jednakże przy bieżącym rozwiązywaniu problemów można wszystko „ogarnąć”. › Czy zna Pan wszystkich mieszkańców? Czy mieszkańcy przychodzą do pana z problemami dotyczącymi wsi? › Wszyscy mieszkańcy wsi na bieżąco informowani są o sprawach, które ich dotyczą.

Mój numer telefonu jest powszechnie dostępny. Wszystkich mieszkańców wsi może nie znam z imienia, ale nie mam problemów w kontaktach z mieszkańcami. Bardzo dobrze układa mi się współpraca z władzami gminy i powiatu. Radny powiatowy Piotr Walkowski i radny gminny Henry Kwiecień są również członkami Rady Sołeckiej. Bardzo dobrze układa mi się współpraca z mieszkańcami Wysocka, za co serdecznie im dziękuję. ◆

3|

nr 34 — maj 2018

informacje z gminy

Święto Szkoły Podstawowej we Wtórku dorota Fibig społeczność szkolna wraz z zaproszonymi gośćmi świętowała dziesiątą rocznicę nadania imienia szkole podstawowej we wtórku.

W

uroczystości, która odbyła się w poniedziałek, 30 kwietnia uczestniczyli: zastępca wójta gminy Ostrów Wielkopolski Antoni Hadryś, przedstawiciele organu prowadzącego, lokalnych organizacji, dyrektorzy gminnych placówek kulturalnych, działacze sportowi, sympatycy szkoły, nauczyciele, uczniowie i ich rodzice.

Wszystkich zebranych bardzo serdecznie powitali uczniowie: Julia Łęcka i Piotr

Kmiecik, którzy prowadzili akademię oraz dyrektor zespołu Iwona Tomalak.

Nawiązując do rocznicy nadania szkole imienia i obchodów 100-lecia niepodległości Polski, dyrektor placówki podkreśliła kulturotwórczą i edukacyjno-wychowawczą rolę szkoły w środowisku lokalnym. Z perspektywy dziesięciu lat wybór patrona okazał się wyborem niezwykle trafnym. Imię Orła Białego sprzyja rozbudzaniu u uczniów postaw patriotycznych, kształtowaniu pozytywnych wartości, miłości i szacunku do Ojczyzny oraz symboli narodowych.

W dalszej części uroczystości wystąpili uczniowie, którzy słowem, pieśnią i tańcem wyrazili swoją miłość do ojczystego języka, kultury i historii naszego narodu. Obecni goście wysłuchali fragmentów prac literac-

kich, które wyszły spod pióra młodych pisarzy z klas V-VII i dotyczyły obecności w literaturze motywu małej ojczyzny. Uczniowie zaprezentowali również wersje instrumentalne znanych pieśni patriotycznych i wykonali je na flecie poprzecznym, saksofonie oraz skrzypcach.

Wybrzmiała pieśń pochwalna upamiętniająca uchwalenie Konstytucji 3 maja.

Najmłodsze dzieci odważnie i z dumą zatańczyły poloneza. Ostatnim punktem tej części uroczystości było złożenie przez delegację uczniów kwiatów pod tablicą upamiętniającą nadanie szkole imienia Orła Białego.

Występ akrobatyczno-gimnastyczny zaprezentowany przez wybrane uczennice szkoły był wstępem do Biegu im. Orła

Białego. Zanim uczniowie wraz z gośćmi wyruszyli w trasę, wzięli udział w specjalnie przygotowanej rozgrzewce, by bez przeszkód pokonać wyznaczoną trasę.

Całemu wydarzeniu przyglądały się dzieci z najmłodszych grup przedszkolnych, które głośno dopingowały wszystkim uczestnikom biegu, a zwłaszcza dzieciom z grupy „Mądre Sówki”. Zarówno obserwatorzy jak i biegacze manifestowali swoją tożsamość narodową, trzymając w ręce biało-czerwoną flagę. Trasę zabezpieczali druhowie i strażacy, którym jesteśmy wdzięczni za pomoc.

Część oficjalna, wyjątkowe występy uczniów oraz Bieg im. Orła Białego sprawiły, że uroczystość zostanie zapamiętana na długi czas. ◆

zadań. Dzięki tego typu akcjom, które budują świadomość, odpowiedzialność

i więź współpracy, świat staje się nie tylko ładniejszy, ale i lepszy.

(EP)◆

Dbają o swoją „Małą Ojczyznę” każdy doskonale wie, jak ważne dla naszego zdrowia jest czyste powietrze i natura. każdy też czuje się dobrze, gdy jego „mała ojczyzna” jest czysta i piękna… i właśnie dlatego – już po raz iV – mieszkańcy smardowskich olendrów postanowili posprzątać swoją wieś.

W

Święto Pracy, mieszkańcy wsi nie próżnowali, lecz aktywnie włączyli się w akcję sprzątania wsi, którą zorganizowała sołtys wsi Maria Sroczyńska wraz z Radą Sołecką. Przy pięknej pogodzie, jaka dopisywała tego dnia, liczna grupa mieszkańców wsi podjęła się tego chwalebnego zadania. Były to osoby w różnym wieku

– starsi, młodsi i najmłodsi mieszkańcy wsi, dla których była to również pożyteczna lekcja ochrony środowiska. Akcja polegała na sprzątaniu śmieci zalegających na poboczach dróg i rowach przydrożnych w Smardowskich Olendrach. Jej celem było również budowanie świadomości ekologicznej wśród mieszkańców. Aby tradycji stało się zadość organizatorzy na zakończenie zaprosili wszystkich aktywnych uczestników akcji na ognisko z pieczeniem kiełbasek.

Akcję sprzątania można uznać za udaną, gdyż z wielu miejsc „zniknęły" śmieci, a mieszkańcy, jak sami powiedzieli, na stałe już wpisali ją w grafik swoich

Eliminacje Turnieju „Bezpieczeństwo w Ruchu Drogowym” dorota Fibig w poniedziałek, 23 kwietnia 2018r. odbyły się gminne eliminacje do ogólnopolskiego turnieju pt.: „Bezpieczeństwo w ruchu drogowym” organizatorem turnieju był Gminny ośrodek kultury w wysocku wielkim.

T

urniej przeznaczony był dla szkół podstawowych oraz gimnazjalnych i przeprowadzony został w siedzibie GOK w Wysocku Wielkim.

Celem turnieju jest podnoszenie kultury społeczeństwa i działanie na rzecz poprawy stanu bezpieczeństwa ruchu drogowego, w tym bezpieczeństwa dzieci i młodzieży szkolnej w szczególności poprzez: • popularyzowanie przepisów i zasad bezpiecznego poruszania się po drogach.

• kształtowanie partnerskich zachowań wobec innych uczestników ruchu.

• popularyzowanie podstawowych zasad i umiejętności udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej.

• popularyzowanie roweru, jako środka transportu, a także rekreacji i sportu.

• inspirowanie uczniów i nauczycieli do pracy

u podstaw na rzecz bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

W turnieju udział wzięły 4-osobowe drużyny z 7 szkół podstawowych oraz 3-osobowe drużyny z 2 szkół gimnazjalnych.

Turniej składał się z trzech konkurencji: rozwiązywania testu, jazdy rowerem po torze przeszkód, udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej.

Po zakończeniu wszystkich konkurencji przyszedł czas na wyłonienie zwycięskich drużyn.

W klasyfikacji szkół podstawowych:

I miejsce – Zespół Szkolno – Przedszkolny w Wysocku Wielkim

II miejsce – Szkoła Podstawowa w Lamkach III miejsce – Szkoła Podstawowa w Lewkowie

W klasyfikacji szkół gimnazjalnych:

I miejsce – Szkoła Podstawowa w Lamkach II miejsce – Szkoła Podstawowa w Lewkowie Upominki, dyplomy oraz medale dla wszystkich drużyn ufundował Gminny Ośrodek Kultury w Wysocku Wielkim. Dodatkowo Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych wręczyła uczestnikom turnieju kamizelki odblaskowe, breloczki i opaski odblaskowe. Przewodnicząca

GKRPA Maria Bera przedstawiła również wszystkim uczestnikom zakres działania Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz opowiedziała o wielu zagrożeniach, jakie oferuje młodym ludziom dzisiejszy świat. Należy o tym pamiętać,

że w szczególności młodzi ludzie narażeni są na zagrożenia i mają trudności w odnalezieniu się wśród tych wszystkich sytuacji, wymagań, jakie stawia przed nimi dzisiejszy świat techniczny, materialny oraz samo społeczeństwo. ◆

informacje z gminy

|4

W Chruszczynach coraz ładniej przygotowanym terenie. Dzięki temu teren przy świetlicy wiejskiej w Chruszczynach zyskał następujące krzewy i drzewa: pęcherznica kalinolistna, trzmielina Fortune’a, tawuła japońska, pięciornik krzewiasty oraz klon jesionolistny. Wkrótce stanie tam też wiata ogrodowa.

Celem warsztatów było wspieranie działań na rzecz rozwoju wsi, w szczególności na rzecz poprawy estetyki miejscowości oraz jakości życia na wsi, a także ochrony środowiska naturalnego i miejscowego krajobrazu.

Warsztaty finansowane były przez LGD „Okno Południowej Wielkopolski” ze środków z Europejskiego Funduszu Rolnego na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.

Część nasadzeń została sfinansowana ze środków Gminy Ostrów Wielkopolski. Na zakończenie każdy uczestnik otrzymał certyfikat uczestnictwa w warsztatach. ◆

dorota Fibig zagospodarowanie małej przestrzeni to temat warsztatów, na które zostali zaproszeni mieszkańcy wsi chruszczyny.

W

dniu 26 kwietnia mieszkańcy Chruszczyn mieli okazję wziąć udział w zajęciach teoretyczno-praktyczne z zakresu zagospodarowania małej przestrzeni. Warsztaty przeprowadzone zostały przez specjalistkę z tej dziedziny – Karolinę Gidaszewską i obejmowały m. in. ogólne zasady doboru zieleni w zagrodach wiejskich, specyfikę przydomowych ogrodów wiejskich, funkcję, rolę, rodzaje i sposoby pielęgnacji zieleni.

W części praktycznej, uczestnicy mieli możliwość dokonania nasadzeń według omówionego wcześniej projektu na uprzednio

Michał Trusz znowu na podium rozstrzygnięto 16. edycję konkursu izby wydawców prasy na prasową okładkę roku GrandFront 2017. w kategorii Gazety lokalne, ii miejsce zajął informator Gminy ostrów wielkopolski z numerem 27. autorem okładki jest Michał trusz.

T

prezes izby wydawców prasy wiesław podkański i prorektor warszawskiej asp prof. wiktor Jędrzejec

fot.: Mieszko Piętka, Euzebiusz Niemiec/ AKPA (5)

egoroczna gala odbyła się w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w nowo wybudowanym bydynku wydziału rzeźby. W poniedziałek 14 maja pojawili się tam najlepsi twórcy grafiki prasowej. Nagroda GrandFront to najbardziej prestiżowe polskie wyróżnienie dla twórców grafiki prasowej. W tegorocznej edycji do konkursu przystąpiło ponad 60 redakcji, które przesłały 263 prace. Wśród nich znalazła się także okładka Informatora autorstwa Michała Trusza, która zwróciła uwagę jury i tym samym zajęła II miejsce w kategorii Gazety Lokalne. Pozostałe nagrody ArtFront przyznane zostały okładkom w ośmiu kategoriach: Nagroda główna GrandFront 2017, Dzienniki, Polityka, gospodarka i społeczeństwo, Lifestyle, Rodzina i dom, Kultura i sztuka, Nauka, technologia i profesje oraz Hobby.

To zaszczytne wyróżnienie przypadło naszej gazecie już po raz drugi. W roku 2015 nagrodzono Informator Gminy Ostrów Wielkopolski w kategorii gazety lokalne, gdzie nasza okładki zdobyły II nagrodę i wyróżnienie (również autorstwa Trusza). (red)◆

Michał trusz podczas odbierania nagrody

Trzecia rocznica Koła nr 4 PZERiI w Górznie dnia 3 maja, obchodzono trzecią rocznicę założenia koła nr 4 polskiego związku emerytów, rencistów i inwalidów w Górznie.

W

szystkich uczestników spotkania powitał zarząd Koła wręczając okolicznościowe medale „Mam 3 latka”. Prezes koła Marian Orłowski przywitał wszystkich zaproszonych gości. Wśród nich byli między innymi: wicestarosta powiatu ostrowskiego Roman Pacholczyk, wójt gminy Piotr Kuroszczyk z małżonką, wiceprzewodniczący rady gminy Henryk Kwiecień z małżonką, asystentka Europoseł Krystyny Łybackiej Magdalena Decker, dyrektor szkoły podstawowej w Szczurach Karol Hoffman, ksiądz prałat Andrzej Walczak oraz ksiądz proboszcz Rafał Kowalski.

Spotkanie rozpoczęło się od występów Zespołu Tańca Ludowego „Swojacy”. Bogaty repertuar taneczny składał się z tańców oraz zabaw

zachodniej Wielkopolski, tańców szamotulskich, lubelskich oraz krakowiaka. Następnie zespół instrumentalny flażoletów ze Szkoły Podstawowej w Szczurach zaprezentował utwory muzyczne.Spotkanie jubileuszowe było okazją do złożenia podziękowań wszystkim osobom współpracującym z kołem, za aktywną pracę na rzecz organizacji. Wręczono także legitymacje nowym członkom organizacji oraz wyróżniono najbardziej zaangażowanych.

Zarząd podziękował również panu Marianowi za wspaniałą działalność oraz poświęcenie dla Koła. Nie zabrakło życzeń, ciepłych słów, gratulacji oraz kwiatów i upominków. Podczas spotkania wystąpił również Krzysztof Ogórkiewicz.

Koło nr 4 PZERiI w Górznie powstało w 2015 roku. Swoją działalność rozpoczęło 4 maja i liczyło wówczas 17 członków. Obecnie, po trzech latach działalności, zrzesza ponad dziewięćdziesiąt osób. Jego zarząd podkreśla,

że do koła nadal można się zapisywać. Członkiem stowarzyszenia może być osoba mająca prawo do pobierania emerytury lub stałej renty, albo uznana przez właściwy organ za inwalidę. Od trzech lat prezesem koła jest Marian Orłowski, sekretarzem – Urszula Chmielnicka, a skarbnikiem – Marian Kaczmarek.

Koło działa bardzo prężnie. Prowadzi między innymi działalność kulturalną, rozrywkową, turystyczną. Członkowie Koła wyjeżdżają na

wycieczki, na wczasy, uczestniczą w wielu wykładach, warsztatach oraz ćwiczeniach gimnastyki sprawnościowej. Organizowane są również imprezy okolicznościowe, które integrują członków, między innymi: Dzień Kobiet, spotkania opłatkowe, biesiady, wieczorki taneczne. Członkowie udowadniają, że po 50-tce można mieć mnóstwo energii, chęci do działania, a przede wszystkim, że nadal można aktywnie spędzać czas.(red)◆

5|

nr 34 — maj 2018

Pierwsze miejsce przedszkolaków z Sobótki dorota Fibig przedszkolaki z sobótki zobyły pierwsze miejsce w wojewódzkim konkursie logopedycznym „pięknie mówię”.

Światowy dzień książki oraz dzień Bibliotekarza, tradycyjnie już, były okazją do licznych spotkań czytelniczych w filiach bibliotecznych: w daniszynie, sobótce, topoli Małej oraz wysocku wielkim.

W

kwietniu, pod okiem logopedy – pani Agaty Kaźmierczak czworo dzieci z Przedszkola w Sobótce – Paweł Kaźmierczak, Liwia Witkowska, Magdalena Śmigielska, Dominik Woźniak, wzięło udział w logopedycznym, wojewódzkim konkursie „Pięknie mówię” zorganizowanym przez kaliską Fundację na Rzecz Pomocy Dzieciom Niepełnosprawnym „Nowa Nadzieja” - (partnerem konkursu był Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Kaliszu).

Pod koniec kwietnia komisja konkursowa spośród nadesłanych 27 prac wyłoniła zwycięzców i okazało się, że nasze przedszkole zdobyło zaszczytne 1 miejsce! Z tej okazji, w środę 25 kwietnia, przedszkole odwiedziła wicedyrektor w/w Fundacji - Dorota Madejka i wręczyła nagrody dzieciom oraz całej radzie pedagogicznej.

Dla dzieci były to upominki rzeczowe, dla całego przedszkola książki logopedyczne, a dla nauczycieli darmowe szkolenie z Justyną Leszka, Dyrektorem Ośrodka Diagnozy i Terapii Fundacji „Nowa Nadzieja”. Szkolenie nosi tytuł „Diagnoza i terapia zaburzeń rozwoju językowego u dzieci w wieku przedszkolnym”. Konkurs polegał na przygotowaniu plakatu propagującego naukę mowy oraz jej prawidłowego rozwój. ◆

G

oście - przedszkolacy oraz uczniowie szkół podstawowych - mieli okazję porozmawiać o książkach, ulubionych i tych nielubianych, zapoznać się za zbiorami bibliotecznymi oraz wysłuchać tematycznych opowiadań. Bibliotekarki opowiedziały dzieciom, jak powstają książki, jak oznakowane są książki z biblioteki oraz jak należy o nie dbać. Uczestnicy spotkań doskonale poradzili sobie z rozwiązywaniem licznych literackich quizów, rebusów i zagadek. Miłą niespodzianką były życzenia oraz wspaniałe prezenty, które przedszkolacy przygotowali dla bibliotekarek z okazji ich święta. (NK)◆

Nagrodzono czytelników Medale, książki oraz co najważniejsze wyróżnienia czytelnika roku 2017 zostały przyznane. Już po raz 13 nagrodzono najlepszych czytelników z powiatu ostrowskiego.

W

ostrowskim Forum Synagoga, w środę, 23 maja bibliotekarze i czytelnicy z powiatu ostrowskiego spotkali się, aby wspólnie świętować Dzień Bibliotekarza i Bibliotek. „Czytelnik Roku” to uroczystość, która pokazuje jak ważny jest czytelnik, dlatego choć raz w roku biblioteki starają się podziękować miłośnikom książek. Wyróżnienia oraz nagrody książkowe wręczyli: zastępca prezydenta miasta Ostrowa Wielkopolskiego – Ewa Matecka oraz sekretarz starostwa powiatowego Mirosław

Dzień bibliotekarza w naszych filiach

Rychlik. Spotkanie uświetnił występ artystyczny kapeli lokalnej Furmany.

Wyróżnieni tytułem Czytelnika Roku 2017 z Biblioteki Publicznej w Gorzycach Wielkich zostali: Urszula Jędras – Gminna Biblioteka Publiczna w Gorzycach Wielkich, Małgorzata Lorenz – filia Daniszyn, Żaneta Różyńska – filia Lewków, Małgorzata Stachowiak – filia Sobótka, Elżbieta Mikołajczyk – filia Wysocko Wielkie, Elżbieta Szymczak – filia Lamki, Alina Gomółka – filia Wtórek, Żaneta Płóciennik – filia Franklinów, Grażyna Bąk – filia Topola Mała, Karina Wojciechowska – filia Szczury. Święto Bibliotekarzy i Bibliotek przypada 8 maja i obchodzone jest w Polsce od 1985 roku. Zainicjowane zostało przez Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich. (red)◆

informacje z gminy

|6

Podsumowanie konkursu „Zapobiegajmy pożarom” 1.

2.

dorota Fibig w dniu 8 maja br. w siedzibie komendy powiatowej państwowej straży pożarnej w ostrowie wielkopolskim odbyło się podsumowanie konkursu plastycznego „zapobiegajmy pożarom”, którego organizatorami byli zarząd oddziału Gminnego zosp rp w ostrowie wielkopolskim oraz Gminny ośrodek kultury w wysocku wielkim.

K

onkurs plastyczny podzielony był na 4 kategorie: przedszkola, klasy I – III, klasy IV – VI, klasy gimnazjalne i klasy VII. Prace uczestników konkursu oceniała Komisja, w składzie: Cezary Janiszewski – przewodniczący komisji oraz członkowie: Dariusz Pryczak – dyrektor Gminnej Biblioteki Publicznej w Gorzycach Wielkich, Sylwester Kląskała – prezes ZOG ZOSP RP w Ostrowie Wielkopolskim, Marzanna Bartkowiak – pracownik Gminnego Ośrodka Kultury w Wysocku Wielkim, Marek Raczycki – pracownik Gminnego Ośrodka Kultury w Wysocku Wielkim, Patrycja Noculak – pracownik urzędu gminy Ostrów Wielkopolski.

Szczególne gratulacje należą się uczestnikom konkursu, którzy zakwalifikowali się do etapu wojewódzkiego zdobywając nagrody oraz wyróżnienia:

Maja Grzemska (grupa III) – nagroda Franciszek Wawrzyniak (grupa I) – wyróżnienie 3. Maria Frąckowiak (grupa II) – wyróżnienie 4. Martyna Śniada (grupa III) – wyróżnienie 5. Aleksandra Palczewska (grupa IV) – nagroda.

Po wręczeniu dyplomów i nagród z kwalifikacji wojewódzkich, organizatorzy spotkania obdarowali uczestników kwalifikacji gminnych dyplomami, wyróżnieniami i nagrodami ufundowanymi z budżetu gminy Ostrów Wielkopolski. Ogromną niespodzianką dla dzieci i młodzieży były zorganizowane przez KPPSP następujące atrakcje: pogadanka na temat pracy strażaka prowadzona przez młodszego aspiranta Damiana Reslera, zwiedzanie budynku strażnicy oraz pokaz sprzętu ratowniczego wykorzystywanego przez strażaków w codziennej pracy. Większość chłopców, zachwycona pokazem, z góry określała swoje przyszłościowe plany życiowe, twierdząc że na pewno zostaną strażakami.

Serdeczne podziękowania składamy panom bryg. Jackowi Wiśniewskiemu i mł. bryg.

Romanowi Mateckiemu za możliwość zorganizowania podsumowania konkursu oraz pani mł.ogn. Dorocie Reterskiej za pomoc w przeprowadzeniu podsumowania oraz wręczeniu nagród. ◆

Kręci mnie bezpieczeństwo

Nowe auto dla OSP Topola Mała

uczniowie szkoły podstawowej z oddziałami gimnazjalnymi w lamkach oraz przedszkolaki z publicznego przedszkola wróbelka elemelka, 10 maja wzięli udział w „kampanii kręci mnie bezpieczeństwo” organizowanej przez państwową straż pożarną oraz Ministerstwo spraw wewnętrznych i administracji.

anna woźnica w czerwcu ubiegłego roku zarząd osp topola Mała podjął decyzję o zakupie auta bojowego. Miesiąc później samochód stał w remizie osp. auto sprowadzono z niemiec.

P

I

veco Magirus miał uszkodzoną kabinę, a koszt zakupu wraz z sprowadzeniem to tylko 17 tys zł. Kupiono również nową kabinę nie uszkodzoną i przystąpiono do remontu auta. Cały remont wyniósł ok 8 tys zł. Dodatkowo auto zostało zakonserwowane, odmalowane, wymieniono też elektrykę i wyposażono w sprzęt bojowy.

Dnia 4 maja auto uroczyście poświęcił ks.Jacek Bochniak, proboszcz parafii w Gorzycach Wielkich. W uroczystości brali udział wójt gminy Ostrów Wielkopolski Piotr Kuroszczyk, wiceprzewodniczący rady gminy Ostrów Wiel-

pomocy nie narażając własnego życia. Praca strażaka jest niebezpieczna, wymaga wielu poświęceń i ogromnej odwagi,

dlatego też każdemu strażakowi życzymy zawsze bezpiecznych i szczęśliwych powrotów z akcji. (red)◆

fot.: Jerzy Hnatyk

rzedstawicielami kampanii byli strażacy z KP PSP Ostrów Wielkopolski, którzy przyjechali pojazdem gaśniczym GBA 531 [P] 21. Całe spotkanie podzielono na dwie części. Pierwsza z nich odnosiła się do sprzętu i wyposażenia straży pożarnej oraz wyjaśnienia na czym polega praca strażaka i jakie kroki należy podjąć by nim zostać. Druga część natomiast poświęcona została udzielaniu pierwszej pomocy, w której dzieci mogły brać czynny udział ćwicząc na manekinie pod okiem wykwalifikowanego strażaka. Wszyscy uczniowie i przedszkolaki biorący udział w kampanii nie kryli swojego zadowolenia i z uśmiechem na twarzach uczestniczyli w pokazie strażaków. Spotkanie zakończyło się refleksjami wielu uczniów nad tym, czy nie związać się zawodowo ze strażą pożarną. Przedstawiciele KP PSP Ostrów Wielkopolski cieszyli się nie tylko ogromnym autorytetem, ale wzbudzili również ogromną sympatię wśród zgromadzonych słuchaczy. Panowie strażacy mogli poczuć się jak gwiazdy, ponieważ dzieci prosiły ich o autografy, jak i wspólne zdjęcia. Dzięki kampanii dzieci mogły się dowiedzieć jak należy zachować się, gdy znajdą się w niebezpieczeństwie i jak poprawnie udzielić pierwszej

kopolski Tomasz Czuba, prezes gminnej OSP Sylwester Kląskała, komendant gminnej OSP Wiesław Janoś, sołtys wsi Przemysław Wala, osoby które wspomogły finansowo remont auta oraz sami strażacy z jednostki OSP Topola Mała i zaprzyjaźnionych jednostek. „Jednostka OSP Topola Mała jest specyficzną jednostką, tu nie czeka się aż coś się dostanie, tylko biorą inicjatywę w swoje ręce i działają. Oby było więcej takich jednostek w gminie, które podnoszą swoje kwalifikacje, mają wyniki w zawodach strażackich i działają dla społeczności” – podsumował pracę strażaków z Topoli Małej komendant gminny OSP Wiesław Janoś.

Zakuione auto to Iveco Magirus z 1992 z przebiegiem 15 tys. kilometrów, wyposażony w zbiornik wodny o pojemności 2,5 tys. litrów z pompą i linią szybkiego ◆ natarcia.

7|

nr 34 — maj 2018

Karski w Familiadzie › Jak wspominają Państwo udział w Familiadzie? Jak planują Państwo wykorzystać wygraną? › Udział w teleturnieju będziemy długo wspominać jako świetną zabawę i przygodę „życia”. Było to bardzo miłe doświadczenie, które przecież na co dzień się nie zdarza.

Poznaliśmy gro sympatycznych osób. Wygrana nie była duża- niewiele ponad 800zł, ale tak jak zakładaliśmy na samym początku zostanie przeznaczona na działania społeczne. Na ten moment są to wirtualne pieniądze, gdyż jeszcze do nas nie dotarły.

katarzyna kryjom niezwykle ciekawą przygodę przeżyli mieszkańcy wsi karski, którzy wzięli udział w znanym wszystkim programie telewizyjnym Familiada. drużynę zgłosiła sołtys Monika orzechowska, z myślą o promocji wsi karski. nie spodziewała się nawet, że udział w programie przyniesie tak wielki rozgłos całej miejscowości, a nawet gminie. w związku z tym zapytaliśmy się sołtysa wsi jakie odczucia i wrażenia towarzyszyły im w trakcie nagrania programu, jak i po jego zakończeniu.

› Jak i kiedy zrodził się pomysł na udział w programie Familiada? Kto był inicjatorem? › Zgłosiłam drużynę do tego słynnego teleturnieju bezpośrednio po wyborze na sołtysa tj. w marcu 2015r. traktując ten pomysł jak zabawę i swego rodzaju przygodę. Oczywiście miałam nadzieję, że w niekonwencjonalny sposób uda się pozyskać jakieś środki finansowe na działalność społeczną i administrowanie świetlicą wiejską. › Czy skład drużyny był taktycznie przemyślany? › Zgłoszenie było bardzo spontaniczne, absolutnie nie było mowy o żadnej taktyce. Osoby, którym zaproponowałam udział w teleturnieju to mieszkańcy, z którymi miałam dobry kontakt jeszcze zanim zostałam sołtysem. Praktycznie znamy się od wielu lat.

Po prostu do nich zadzwoniłam i przedstawiłam pomysł zgłoszenia do Familiady jako drużynę ze wsi. Początkowo potraktowali to jak żart, ale ostatecznie zgodzili się na to zgłoszenie. Umówiliśmy się przed świetlicą wiejską w celu zrobienia zdjęcia, które wraz z formularzem zgłoszeniowym wysłałam na adres mailowy teleturnieju.

Skład naszej wiejskiej drużyny: głowa drużyny: Monika Orzechowska (sołtys), członkowie Paulina Stasiak (przewodnicząca KGW), Tomasz Jurek (członek Grupy Odnowy Wsi, druh OSP) Grzegorz Kupycz (wieloletni członek rady sołeckiej), Kazimierz Wikło (były członek rady sołeckiej, wieloletni druh OSP). › Jak wygląda etap castingu do programu? › Zgłoszenie wydaje się banalnie proste: wysłałam wspólne zdjęcie zrobione przed świetlicą wiejską wraz z formularzem zgłoszeniowym na wskazany adres mailowy.

Po kilku miesiącach otrzymałam telefon, że dostaliśmy się do drugiego etapu eliminacji i mamy czekać na zaproszenie na casting, który odbędzie się w Poznaniu, Wrocławiu lub Warszawie. Po prawie trzech latach oczekiwania zostaliśmy zaproszeni na casting do Warszawy. I tak 28 lutego br. udaliśmy się do Warszawy.

Casting odbywał się w budynku, w którym nagrywane są odcinki Familiady tj. w budynku przy ul. Inżynierskiej. Otrzymaliśmy do wypełnienia kwestionariusz, w którym pisaliśmy o sobie, czym

się zajmujemy, jakie są nasze zainteresowania itp. Następnie odbyła się grupowa rozmowa z sympatyczną panią Beatą, która od 16 lat pracuje przy produkcji programu. Padły pytania; czy jesteśmy rodziną, co nas łączy, dlaczego zdecydowaliśmy się na udział w programie? Do Warszawy zabraliśmy zdjęcia z życia wsi, z imprez, które przeprowadziliśmy na wsi, z naszej integracji. W trakcie rozmowy było bardzo wesoło.

Pani Beata odebrała naszą wiejską drużynę bardzo pozytywnie, czego efektem było zaproszenie nas na nagranie w „expressowym” tempie tj. niespełna tydzień od castingu, co normalnie odbywa się w ciągu trzech miesięcy. Po zorganizowaniu sobie urlopów w pracy; 6 marca (dokładnie w trzecią rocznicę wyboru na sołtysa wsi) przyjechaliśmy ponownie do Warszawy – jak się okazało, aby wziąć udział w niezapomnianej przygodzie. › Jak wygląda samo nagranie i telewizyjne studio „od kuchni”? Jaką osobą jest prowadzący, Karol Strasburger? › Pojawiliśmy się na dwie godziny przed planowanym nagraniem tj. ok. 12:00. Na początku była papierologia tj. podpisanie umowy na używanie wizerunku oraz oświadczeń m.in. na zachowanie w tajemnicy treści nagrania aż do momentu emisji programu.

Następnie wizażystka zadbała o „nieskazitelność naszej cery”.

Fryzjera na miejscu nie ma, więc z koleżanką Pauliną musiałyśmy jeszcze przed wyjazdem do Warszawy zadbać o naszą fryzurę.

Dalej zapoznanie się ze studiem, wyposażenie w mikrofony, przypięcie plakietek z imionami i mała próba organizacyjna.

Właściwie program mógłby być emitowany na żywo, gdyż nie jest w żaden sposób reżyserowany i ustawiany. Na sali poza produkcją znajduje się niewiele miejsca dla publiczności, której nie widać podczas emisji a jej rola polega na klaskaniu w odpowiednich momentach.

Muszę przyznać, że samo studio w rzeczywistości nie wygląda tak dobrze jak w telewizji. Mnó-

stwo świateł, kamer, reżyserka, której nie widać, a słychać. Robi wrażenie. Resztę można zobaczyć już w telewizji. Po zakończeniu odcinka została nagrana z nami luźna rozmowa o wrażeniach z udziału w programie, zamieszczona na profilu facebookowym Familiady niezwłocznie po emisji odcinka.

Prowadzący Karol Strasburger wywarł na nas bardzo pozytywne wrażenie, jest osobą pogodną, bardzo kontaktową. Jego zachowanie nie jest wykreowane na potrzeby programu, jest naturalny. Przed nagraniem podszedł do nas, pytał o naszą miejscowość, czym się zajmujemy, czym się interesujemy, co nas łączy.

Był zaciekawiony naszą „drużyną”. › Nieodłącznym elementem występu przed kamerami jest stres. Jak Państwo sobie z nim poradzili? › Z udziałem w takim programie zawsze wiążą się spore emocje i strach przed tym jak wypadnie

się przed kamerami, czy nie popełni się jakiejś „gafy”, nie udzieli jakiejś głupiej „odpowiedzi”.

Okazało się, że stres, który nam towarzyszył bardzo mocno w drodze do Warszawy i podczas przygotowań do nagrania zaczął znikać już w trakcie samego nagrania. Kolega Tomek przed nagraniem zaopatrzył nas w czekoladę 90% kakao, twierdząc, że to nam pomoże w opanowaniu stresu i jasności umysłu. Słuchając się kolegi skonsumowaliśmy bodajże trzy sztuki i chyba podziałało! A tak na poważnie, w trakcie nagrania nie było czasu się „stresować”, koncentrowaliśmy się na pytaniach i na tym, co mówił prowadzący i to powodowało, że zapominaliśmy o stresie.

Do tego przyjazna atmosfera, sympatyczni przeciwnicy z Tarnowa, miła produkcja i to, że byliśmy „sobą” niwelowało ewentualny stres. Od samego początku traktowaliśmy udział w teleturnieju jako dobrą zabawę i miłe nowe doświadczenie.

› Jaka była reakcja mieszkańców Karsek i władz na wieść o udziale Państwa w tak popularnym teleturnieju? › Nie spodziewaliśmy się, aż tak dużego zainteresowania naszym udziałem w teleturnieju i takim pozytywnym odbiorem. Okazało się, że to, że nie dostaliśmy się do finału nie miało żadnego znaczenia, były gratulacje, miłe słowa, podziękowania za promocję nie tylko wsi ale i naszej gminy.

Mieszkańcy cieszyli się, że o naszej wsi usłyszała „cała Polska”.

Wzbudziliśmy zainteresowanie nie tylko mieszkańców wsi.

Pisały o nas lokalne media, portale społecznościowe, było „głośno”.

Dużym zaskoczeniem, dla mnie osobiście, było podziękowanie za udział w teleturnieju, które odebrałam w imieniu drużyny od władz gminy na sesji rady gminy.

Nie ukrywam, że było to miłe uczucie, ale bardzo stresujące, chyba bardziej niż samo nagranie. › Czy planują Państwo udział w innych tego typu teleturniejach? › Na ten moment nie, ale kto wie, co nam jeszcze przyjdzie do głowy. Może spróbujemy jeszcze raz, a może jakieś rality show…:).

Mam tak wspaniałych, kreatywnych ludzi wokół siebie, że wszystko możliwe.

Na marginesie odcinek z nami to nr 2452 jest dostępny w internecie. ◆

|8

maj 2018 — nr 34

PATAgO 2018 Marek raczycki kolejny XXViii przegląd amatorskiej twórczości artystów gminy ostrów wielkopolski już za nami. tegoroczny przegląd przebiegał pod hasłem „Jestem polak mały”.

T

radycyjnie przegląd rozpoczęli najmłodsi artyści. Kolorowy 21 maja, dzięki przedszkolakom, był dniem pełnym różnych form scenicznych.

Choreografie przygotowane przez nauczycieli przedszkolnych i oddziałów zerowych zasługują na szczególne uznanie. Dopracowanie i zaangażowanie dzieci zachwyciło organizatorów i najbardziej wrażliwych na twórczość najmłodszych.

22 maja to dzień tańców. Na scenie pojawiło się zarówno wiele nowych talentów jak i tych znanych już z poprzednich edycji. Komisja w składzie Katarzyna Zaremba, Joanna Robakowska, Marek Raczycki nagrodziła:

w kategorii I – III :

I miejsce Zuzanna Mikołajczak ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich II miejsce „TRIO” – ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich III miejsca Grupa taneczna „Petarda” za chorografie pt. „Bayadera” – z Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Topoli Małej

w kategoria IV – VI:

I miejsce Oliwia Chenczke – ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich II miejsce „Dziewczyny i spółka” – z Niepublicznej Szkoły Podstawowej w Wysocku Wielkim III miejsce „Piramida” – ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich

kategoria gimnazja:

I miejsce Amelia Treczka – ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich II miejsce Klaudia Wolniaszczyk – ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich III miejsca Emilia Guźdź i Klaudia Wolniaszczyk – ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich. Środa, 23 maja był najdłuższym dniem z racji ilości uczestników. Wokaliści z gminy starali się wypaść jak najlepiej, zarówno pod kątem śpiewu jak i wizerunku oraz poruszania się na scenie. Pojawiło się wielu uczestników z talentem wokalnym. Komisja w składzie: Renata Pacyna, Marek Raczycki oraz Miłosz Kaczmarek nagrodziła:

CHÓRY w kategorii I – III:

I miejsce chór – z zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Topoli Małej

w kategorii IV – VI:

I miejsce Chór „Bel Canto” – ze Szkoły Podstawowej w Lewkowie II miejsce Chór – ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich III miejsce Chór – z Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Topoli Małej

ZESPOŁY WOKALNE w kategorii I – III:

I miejsce Zespół wokalny „Fantazja” – z zespołu szkolno-przedszkolnego w Topoli Małej II miejsce zespół wokalny – ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich III miejsca zespół wokalno – instrumentalny – z Niepublicznej Szkoły Podstawowej w Słaborowicach

w kategorii IV – VI:

I miejsce zespół wokalny „Tęcza” – z Zespołu Szkolno – Przedszkolnego we Wtórku

II miejsce zespół wokalno – instrumentalny – z Niepublicznej Szkoły Podstawowej w Słaborowicach III miejsca zespół wokalny – ze Szkoły Podstawowej w Sobótce

w kategorii gimnazja:

I miejsce zespół wokalny – ze Szkoły Podstawowej w Sobótce II miejsce zespół wokalny „RYTM” – z zespoły szkolno-przedszkolnego we Wtórku III miejsca zespół wokalno-instrumentalny – z Niepublicznej Szkoły Podstawowej w Słaborowicach

SOLIŚCI WOKALIŚCI Kategoria I – III:

I miejsce Marika Trzeciak – z zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Topoli Małej II miejsce Katarzyna Jazwiec – ze Szkoły Podstawowej w Sobótce III miejsce Szymon Tokarski – ze Szkoły Podstawowej w Lewkowie

Wyróżnienia otrzymali także:

Kasandra Laskowska – z Niepublicznej Szkoły Podstawowej w Wysocku Wielkim Paweł Gierszyński- ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich

Kategoria IV – VI:

I miejsce Olga Kiełtyka – ze Szkoły Podstawowej w Sobótce II miejsce Emilia Kasprzak – ze Szkoły Podstawowej w Lewkowie III miejsce Wiktoria Urbaniak – z Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Topoli Małej Przyznano także nagrodę Grand Prix Natalii Gierszyńskiej – ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich

Kategoria gimnazja:

I miejsce Julia Błaszczyk ze Szkoły Podstawowej w Lamkach II miejsce Patrycja Janczak – Z Zespołu Szkolno – Przeszklonego we Wtórku III miejsce Anna Tasarek – ze Szkoły Podstawowej w Lewkowie

SOLIŚCI INSTRUMENTALIŚCI Kategoria IV – VI:

I miejsce Klaudia Zaradna – ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich II miejsce Marcelina Laskowska – z Niepublicznej Szkoły Podstawowej w Wysocku Wielkim III miejsce Kinga Trzeciak – ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich

Kategoria gimnazja:

I miejsce Patryk Michalak – ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich

II miejsce Eryk Michalak – ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich III miejsce Patrycja Janczak – z Zespołu Szkolno – Przedszkolnego we Wtórku

ZESPOŁY INSTRUMENTALNE Kategoria I – III:

I miejsce zespół instrumentalny „Dzwoneczki” – ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich

Kategoria IV – VI:

I miejsce zespół instrumentalny- ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich II miejsce zespół instrumentalny – z Niepublicznej Szkoły Podstawowej w Wysocku Wielkim.

Dzień ostatni (24 maja) salę Gminnego Ośrodka Kultury w Wysocku Wielkim wypełnił teatr. Mieliśmy okazję podziwiać wspaniałych młodych aktorów, „Pierwszaków” z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Wysocku Wielkim. Jako jedyny teatr zgłoszony w przeglądzie, ale za to rewelacyjnie przygotowany do pracy na scenie przez panią Małgorzatę Kardas, otrzymał zasłużoną nagrodę.

Swoją obecnością w poszczególnych dniach zaszczycili nas wójt gminy Ostrów Wielkopolski Piotr Kuroszczyk, przewodniczący rady gminy Ostrów Wielkopolski Piotr Śniegowski, Henryk Kwiecień zastępca przewodniczącego rady gminy Ostrów Wielkopolski oraz radna gminy Ostrów Wielkopolski Agnieszka Głowacka, którzy przyglądali się zmaganiom uczestników i podziwiali talent młodych mieszkańców gminy. ◆

nr 34 — maj 2018

9|

| 10

maj 2018 — nr 34

VI Międzyszkolny Konkurs Piosenki aż 11 szkół podstawowych z powiatu ostrowskiego wzięło udział w Vi Międzyszkolnym konkursie piosenki angielsko-niemieckiej organizowanym przez szkołę podstawową w Gorzycach wielkich.

Miłośnicy języków obcych i muzyki rywalizowali w czwartek, 10 maja.

S

zkoła w Gorzycach Wielkich gościła uczniów klas 4-7 wraz z rodzicami i nauczycielami ze szkół z Ostrowa Wielkopolskiego - SP nr 7, SP nr 9, SP nr 11, z Topoli Małej, Lewkowa, Łąkocin, Sobótki, Odolanowa, Sieroszewic oraz Szczur i Gorzyc Wielkich. Łącznie zostało wykonanych 20 utworów w językach angielskim lub niemieckim. Wszystkich solistów oceniała komisja w składzie: Adam Wasiela – dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury w Wysocku Wielkim, Marta Korycińska – Kaczmarek – nauczyciel języka angielskiego oraz Agnieszka Mazur – nauczyciel języka niemieckiego.

Po wspaniałych wystąpieniach członkowie jury udali się na obrady, a uczniowie wraz z opiekunami na słodki poczęstunek.

Oto wyniki konkursu: W kategorii JĘZYK ANGIELSKI:

I Miejsce – Julia Dera ze SP nr 11 z piosenką „Listen” II Miejsce – Wiktoria Dołżonek ze SP nr 7 z piosenką „If I were young”

III Miejsce – Ola Wiecha ze SP w Sieroszewicach z piosenką „If I Ain’t Got you” Wyróżnienie – Natalia Gierszyńska ze SP w Gorzycach Wielkich z piosenką „Attention” Wyróżnienie – Emilia Kasprzak ze SP w Lewkowie z piosenką „Feel the light” Wyróżnienie – Maksymilian Szymanek ze SP w Topoli Małej z piosenką „Stand by me”

W kategorii JĘZYK NIEMIECKI:

I Miejsce – Olga Kiełtyka ze SP w Sobótce z piosenką „Augen auf” II Miejsce – Oliwia Zawieja ze SP nr 11 z piosenką „Hey Pippi Langstrumpf” III Miejsce – Sandra Zjeżdżałka ze SP w Topoli Małej z piosenką „Ich wollte nie erwachsen sein” Wyróżnienie – Marta Stachowicz ze SP w Lewkowie z piosenką „Meilenweit” Laureatom serdecznie gratulujemy i dziękujemy za udział wszystkim uczestnikom oraz ich nauczycielom.

Serdeczne podziękowania kierujemy do sponsorów konkursu – wydawnictwom Pearson i OUP, Miejskiemu Zakładowi Oczyszczania w Ostrowie Wielkopolskim, Punktowi Informacji Europejskiej Europe Direct oraz Radzie Rodziców ze Szkoły Podstawowej w Gorzycach Wielkich.

VI Międzyszkolny Konkurs Piosenki Angielsko – Niemieckiej zorganizowany został przez: Małgorzatę Byzię, Marlenę Mikołajczak oraz pana Jarosława Nowackiego. (red)◆

„Orzeł biały – nasza duma”

D

nia 7 maja 2018 roku w Senacie RP uczeń Szkoły Podstawowej w Szczurach, Szymon Kusiński z klasy VI uczestniczył w podsumowaniu Ogólnopolskiego Konkursu Plastycznego „Orzeł Biały – nasz duma”. Praca Szymona – wizerunek Orła Białego, zdobyła III miejsce w kraju.

Laureaci konkursu otrzymali nagrody z rąk marszałka Senatu Stanisława Karczewskiego oraz przewodniczącego komisji konkursowej senatora Jana Rulewskiego. Uroczystość uświęcił koncert Chóru Policji Garnizonu Warmińsko-Mazurskiego. (red)◆

I gminny konkurs z języka angielskiego po raz pierwszy niepubliczna szkoła podstawowa im. kornela Makuszyńskiego w wysocku wielkim gościła w swoich murach miłośników języka angielskiego ze szkół podstawowych z terenu gminy ostrów wielkopolski. konkurs odbył się w środę, 9 maja i wzięło w nim udział 13 uczniów z 8 szkół.

K

onkurs adresowany był do uczniów klas VII i polegał na napisaniu testu sprawdzającego umiejętność czytania ze zrozumieniem oraz wiedzę z zakresu słownictwa, gramatyki i funkcji językowych. Bezkonkurencyjna okazała się Oliwia Kubiak

z Lamek (nauczycielka Jolanta Nowacka), która najlepiej napisała test i tym samym zapewniła sobie I miejsce w konkursie.

Drugie miejsce zajęła Gabriela Barczyńska ze Szczur (nauczycielka Marta Mikołajczyk), a trzecie miejsce po emocjonującej dogrywce zajął Patryk Moczyński z Wtórku (nauczycielka Marta Jarosik). Wszyscy uczestnicy otrzymali dyplomy i drobne upominki, a zwycięzcy dodatkowo nagrody książkowe.

Organizatorzy konkursu zadbali również o poczęstunek dla wszystkich gości. Konkurs zorganizowała nauczycielka języka angielskiego Izabela Konieczna. (red)◆

11 |

nr 34 — maj 2018

Dziedzic z Lewkowa (część 3)

raz z powstaniem Księstwa Poznańskiego władze pruskie przyrzekły szanować prawa narodowości polskiej w Wielkopolsce do posiadania własnego szkolnictwa średniego. Jednak po 25 latach rządów pruskich z dawnej sieci szkół pozostały tylko dwie placówki – Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu i Gimnazjum w Trzemesznie. Sytuacja jeszcze bardziej pogorszyła się po objęciu rządów przez prezesa prowincji Edwarda Flotwella, zagorzałego wroga polskości i orędownika germanizacji. Spowodowało to dalszy trend niszczenia polskiej oświaty.

nym z nich był książę Radziwiłł, który ofiarował drewno budulcowe ze swoich dóbr o wartości 500 talarów. Dzięki wstawiennictwu wielu wpływowych przedstawicieli polskiego społeczeństwa proces budowy gimnazjum rozpoczął się na dobre. Wysunięcie pomysłu budowy gimnazjum przez ks. Kompałłę było dobrze przemyślanym rozwiązaniem.

Szanowny przez władze pruskie odznaczony przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV w Królewcu w 1840 r., cieszył się Kompałła autorytetem wśród szlachty, mieszczan i chłopstwa. Co było bardzo ważne, także w kręgu Niemców i Żydów, przez co był doskonałym liderem dla inicjatywy. Organizatorzy mieli jeszcze jeden ważny powód do zadowolenia. Był nim fakt, że posłem do sejmy prowincjonalnego został Wojciech Lipski, co zamierzano wykorzystać. Tak też się stało.

Dnia 28 lutego 1841 roku w Poznaniu, Lipski, będący deputowanym odolanowskim, w mocy którego leżały sprawy regionu ostrowskiego, wystąpił przed sejmem z postulatem utworzenia gimnazjum w Ostrowie.

W 1840 roku wraz z objęciem tronu przez Fryderyka Wilhelma IV sytuacja wydawała się polepszać. Moment ten chciał wykorzystać ksiądz Jan Kompałła, który w kazaniu w tymże roku rzucił pomysł stworzenia gimnazjum męskiego w Ostrowie.

Jednym z obecnych na ówczesnej mszy i słuchającym kazania był Wojciech Lipski, który od razu zaangażował się w przedsięwzięcie. Po zakończeniu mszy udał się do ksiądza ofiarując swoją pomoc. „Był on dla idei gimnazjum tak zdobyty, że zaraz 50 talarów gotówką wyłożył, 200 pni drzewa i 12 tysięcy cegieł darował”. Lipski przekonał innych ziemian do pomocy w budowaniu szkoły. Jed-

Nie szczędził on wysiłków w tej sprawie. Przygotował doskonałe sprawozdanie, w którym uzasadnił, że w naszym regionie brakuje szkół, w których mogłaby uczyć się młodzież katolicka.

Argumentował to utratą przez powiat odolanowski (wskutek włączenia w skład Królestwa Polskiego) Kalisza, gdzie znajdowało się gimnazjum, a także Wielunia i Warty słynących z dobrych szkół klasztornych, na których miejsce nie powstały żadne inne.

Najbliższe szkoły tego typu były oddalone od Ostrowa o kilkanaście kilometrów, z tego względu mniej zamożni rodzice nie mogli pozwolić sobie na wysyłanie dzieci do szkoły. Wojciech Lip-

dariusz pryczak wojciech lipski w pracy społecznika przenikał różne płaszczyzny. nie ważne, czy były one trudne do osiągnięcia, a ich realizacja wymagała wielkiego poświęcenia. tak było w przypadku walki o utworzenie Gminazjum Męskiego w ostrowie, w którą zaangażował się bezgranicznie.

W

ski argumentował dalej i uderzał w struny niemieckiej solidarności mówiąc „…że jest to nawet niekorzystne dla uczniów wyznania ewangelickiego zamieszkujących ten region…”. Odbija się to zatem na braku chętnych w okolicy do pracy w administracji, sądownictwie i na stanowiskach nauczycieli, nie wspominając już o stanie duchownym. Argument ten trafił najsilniej do króla Fryderyka Wilhelma IV, który liczył, że nowa Polska inteligencja stanie się orędownikiem polityki pruskiej i wychowania religijnego w wierności do tronu.

Z tego też względu Ostrów był najwłaściwszym miejscem, aby powstało w nim gimnazjum. Atutem w tej rozgrywce miałaby być samowystarczalność chętnych do wystawienia budynku, który zostałby wzniesiony ze składek dobrowolnych, a jedyna dotacja ze strony rządu pruskiego zaspakajająca potrzeby szkoły to 8 tys. talarów rocznie.

Argumentacja petycji podana przez Wojciecha Lipskiego była przekonywująca i logiczna, toteż wniosek poparli deputowani powiatów krotoszyńskiego, ostrzeszowskiego i pleszewskiego, a sejm przyjął go 22 kwietnia 1841 roku. Petycja o zatwierdzenie wniosku należała jednak do króla Wilhelma IV, który po przeanalizowaniu argumentów zgodził się 6 sierpnia 1841 roku na założenie gimnazjum w południowej Wielkopolsce. Nie sprecyzowano wówczas dokładnie miejscowości z tego względu, że 12 maja 1841 roku podobna petycja o lokalizacji gimnazjum została wysłana z Krotoszyna, który również chciał mieć podobną placówkę. Wniosek ostrowskich działaczy miał jednak przewagę, ponieważ popierali go początkowo minister Eichorn, naczelny prezes prowincji Flotwell oraz

Poznańskie Kolegium Szkolne.

Sytuacja zmieniła się zasadniczo, gdy naczelnym prezesem prowincji został w maju 1841 roku Adolf Hrabia Arnim, popierający idee usytuowania gimnazjum w Krotoszynie. Hrabia Arnim uzasadnił swoje dążenia tym, iż przyznanie lokalizacji w Ostrowie było rzeczą przypadku. Petycję bowiem wniósł Wojciech Lipski, człowiek obrotny i wykształcony, popierał ją także Wilhelm książę Radziwiłł, człowiek o wielkich wpływach i zainteresowany, aby szkoła była jak najbliżej jego rezydencji w Antoninie. Dowodził Hrabia Arnim, iż „Ostrów jest źródłem starej polskiej ciemnoty, gdzie grono nauczycielskie pozbawione jest naukowej werwy i pogrąży się w sprośności, brutalności i nieładzie, natomiast Krotoszyn jest bliższy cywilizacji niemieckiej, która lepiej umie przeniknąć młodzież”. Dopiero dzięki osobistym interwencjom Radziwiłłów na dworze berlińskim i opinii wystawionej przez Eichorna ostateczna lokalizacja katolickiego gimnazjum wypadła na Ostrów i dnia 20 maja 1842 roku, król pruski przyznał temu miastu prawo budowy szkoły.

W marcu 1842 roku założono komitet budowy w skład którego weszli: ksiądz Jan Kompałła, Wojciech Lipski, Karol Kossecki, Wojtkowski oraz komisarz rządowy landrat Peter von Tieschowitz. Stworzona także podkomisariat składający się z księdza Kompałły, Teofila Morawskiego i Jana Nepomucena Niemojowskiego, który wydał odezwę 16 marca 1842 roku wzywającą powiat odolanowski do poparcia budowy. Komitetowi budowy udało się natomiast pozyskać ostrowski magistrat i radę miejską, która uchwaliła składkę 3 tys. talarów w trzyletnich ratach na potrzeby gimnazjum. Wkrótce utworzono wspólny komitet budowlany pod

zarządem Wojciech Lipskiego, co było wielkim wyróżnieniem dla dziedzica z lewkowskiego.

Wysiłek społeczny nie poszedł na marne. Społeczeństwo południowej Wielkopolski wykazało się dużym zrozumieniem dla sprawy i poparło budowę, okazując to przy zbiórce funduszy (uzbierano około 10 000 talarów). W sumie kapitał składkowy miał wynieść około 14 700 talarów, do którego z kasy królewskiej uzyskano pożyczkę bezprocentową w wysokości 7000 talarów.

Budynek gimnazjum zlokalizowano na gruntach kościelnych (obecnie ul. Gimnazjalna), podarowanych przez ks. Jana Kompałłę, którego otwarcie nastąpiło 14 kwietna 1845 roku. Uroczystość rozpoczęto w kościele mszą, następnie poświęcono gmach. Nie dokonał tego ks. Jan Kompałłą, gdyż po ciężkiej chorobie zmarł 23 stycznia 1844 roku. Żył jednak wielki orędownik tej sprawy, Wojciech Lipski, który jako przewodniczący Komitetu Budowy przemówił do zgromadzonych po polsku. Prosił, aby gimnazjum „jednym z tych było, w których polska narodowość i mowa pielęgnowane być mają”. Następnie zwrócił się do dyrektora dr Roberta Engerta z nadzieją, że szkoła będzie ostoją nauki i wzniesie się ponad podziały narodowościowe.

Zauważył także, iż gimnazjum stoi otworem dla uczniów ze wszystkich warstw społecznych i będzie się przyczyniać do rozwoju całej wielkopolskiej młodzieży. Założenie gimnazjum było wielkim sukcesem nie tylko dla Lipskiego, ale i dla samego Ostrowa. Nadzieje pokładane przez zaborców, ze szkoła wykształci młodzież lojalną wobec władzy pruskiej, okazały się płonne, bowiem gimnazjum kształciło patriotów godnych ziemi ostrowskiej. ◆

Zaproszenie

Piknik rodzinny z Qltura

15.00-18.00 Zlot motocyklistów i Parada motocykli Wycieczki kolejką Zwiedzanie pałacu w Górznie z przewodnikiem Wystawa fotograficzna Zwiedzanie kościoła w Górznie Spacery po parku pałacowym Dmuchane zamki, popcorn, zabawy dla dzieci, lody

PLAC PRZED RESTAURACJA”PODJADEK” W GÓRZNIE, 03 CZERWCA 2018

,

Parafia pw. św. Mateusza w Górznie

,

14.00 Występy dzieci 15.00 Turniej Wsi - Górzno, Sobótka, Borowiec, Biniew, Szczury 17.00 Msza św. połączona ze zlotem motocykli 18.00 Koncert zespołu No Way 19.00 Koncert zespołu Boscy 20.00 Koncert zespołu TWO BOYS 21.00 Muzyka prezentara muzycznego Kriza

Podczas pikniku będzie prowadzona zbiórka na odrestaurowanie kościoła pw. św Mateusza w Górznie

| 12

maj 2018 — nr 34

Macierzyństwo na przełomie wieków Gabriela sznajder

karmicielka, pocieszycielka, przewodniczka i przyjaciółka. Matka jest dla małego dziecka całym światem. tak dziś postrzegamy macierzyństwo. czy zawsze tak było? niekoniecznie. współczesna presja bycia „matką idealną”, czyli skupioną na swoim dziecku i zapewniającą mu jak najlepsze warunki rozwoju to bardzo nowoczesny trend. w historii ludzkości postrzeganie macierzyństwa ewoluowało i przybierało różnorodne formy.

A

rchetyp matki w tradycji europejskiej wywodzi się od starożytnych Greków i Rzymian, przy czym model rodziny w państwach greckich i w Rzymie nie był jednakowy. Wspólna dla obu cywilizacji była monogamia i patriarchat, jak również zależność żony – nie tylko majątkowa – od władzy męża.

Naturalnie, w świecie antycznym kobiety nie posiadały praw obywatelskich. Porównując życie codzienne Greków i Rzymian trzeba przyznać, że sytuacja matki (mater familia) w antycznym Rzymie była dużo lepsza niż w realiach greckich. W epoce klasycznej życie kobiety ateńskiej zamykało się w jej pokojach i ograniczało do zajęć związanych z gospodarstwem domowym i wychowywaniem najmłodszych dzieci.

W Rzymie, podobnie jak w Grecji, matka odsunięta była formalnie od spraw państwowych, jednak występowała jako pani domu i matka rodziny. Brała udział w życiu towarzyskim, bywała na przyjęciach, na ucztach, co w Grecji było niedopuszczalne.

Uprzywilejowanie kobiet rzymskich wyrażało się w tym, że miały większą swobodę poruszania się, spotykania, miały nawet swoje kluby czy związki.

W świecie starożytnym, macierzyństwo kojarzyło się z opieką nad dzieckiem i jego wychowaniem. Zgodnie z tradycją grecką małe dzieci miały być wychowywane głównie przez matkę i to ona we wczesnym dzieciństwie kształtowała ich osobowość.

Z kolei w Rzymie w wychowanie dzieci zaangażowani byli oboje rodzice. Ciemną stroną rodzicielstwa w tamtych czasach, o czym nie sposób zapomnieć, był niechlubny akt porzucania niemowląt, a w konsekwencji – często ich uśmiercania, czego nie potępiało ani prawo, ani religia, ani filozofia, ani moralność. Z tradycji antycznych wywodzą się znane nam jeszcze w XIX mamki i opiekunki, które przez wiele stuleci odgrywały doniosłą rolę w prowadzeniu dziecka. Zwyczajowo mamki, którymi były niewolnice lub ubogie kobiety, zatrudniano w zamożniejszych domach w celu karmienia niemowląt. Poza tym dzieckiem opiekowała się piastunka, która często pozostawała przy wychowywanej dziewczynce i później przenosiła się z nią do domu jej męża. Piastunki przewijały dzieci, układały je w kołyskach i usypiały piosenkami. Bawiły się z dziećmi i dawały im podstawy wychowania. W ówczesnych przekazach źródłowych znajdujemy liczne sentencje, z których wyłania się obraz matki nie tylko jako podstawy owej rodziny, ale także jako swoisty standard moralności. Wybitny rzymski pisarz i moralista Plutarch uważał, że małe dziecko powin-

no być wychowywane przede wszystkim przez matkę i to szczególnie ona, w tym wczesnym okresie życia dziecka, kształtuje jego osobowość.

Z postulatów sformułowanych przez Plutarcha wynikało, że należy przyjąć do rodziny wszystkie dzieci urodzone w małżeństwie. Krytykował zwyczaj karmienia dzieci przez mamki i wczesnego oddawania dzieci pod opiekę piastunek czy pedagogów. „Matki według mnie – pisał – same powinny dzieci swe żywić i karmić już od kolebki ukochawszy je, pewnie z tym większym przywiązaniem i staraniem zajmą się ich wychowaniem. Natomiast mamek i piastunek miłość jest nieszczera i udana, ponieważ za płacę kochają”.

Inny rzymski filozof, Seneka, czynił matkę odpowiedzialną (w większym stopniu niż ojca) za kształt postawy emocjonalnej dzieci. Pierwszoplanowe znaczenie w wychowaniu dziecka dla tego rzymskiego myśliciela miała miłość macierzyńska. Jest dla dziecka niezastąpiona, bo bezwarunkowa – niemowlę jest kochane za sam fakt istnienia. Niemowlęctwo to, jego zdaniem, szczególny czas, kiedy to matki mają tulić dzieci, jak najczęściej zapewniając im poczucie bezpieczeństwa. W De providentia pisał: „A matki? Tulą swe dzieci do łona, pragną je zasłonić swym cieniem, chcą, aby nigdy nie zaznały, co to jest smutek, aby nigdy łza nie spłynęła im do oczu”.

Średniowieczna miłość macierzyńska (a raczej jej brak)

W średniowieczu powszechnie praktykowano tzw. wychowanie w obcym domu, co było konsekwencją uwikłania w wychowanie stanowe. Wychowanie to miało zazwyczaj związek z nauką zawodu pod kierunkiem mistrza, jak również dotyczyło edukacji dworskiej. Wychowanie w obcym domu wiązało się z opuszczeniem przez dziecko (głównie chłopca) domu rodzinnego już we wczesnym dzieciństwie i z rozłąką z matką, praktycznie na zawsze.

Dość powszechne było przyzwyczajenie do dużej umieralności dzieci; nie raziła ona tak bardzo, zważywszy na krótki czas życia ówczesnych ludzi. W dawnej Polsce urodzenie dziecka i macierzyństwo było naznaczone wieloma stereotypami.

Z okresu średniowiecza znane są zabobonne praktyki porodowe w obecności baby zwanej dzieciobiorką lub pęporzezką, wspomagane medycyną ludową. Ze względu na rozmaite czynniki – higieniczne i zdrowotne – często porody kończyły się tragicznie. W zasadzie od starożytności, ale ze szczególnym nasileniem zjawisko to występowało w średniowieczu, istniał problem macierzyństwa niespełnionego, czy raczej – odebranego, który dotyczył kobiet porzucających narodzone dziecko lub pozbawiających życia noworodka. Były to najczęściej dzieci nieślubne, z reguły – niechciane, które pochodziły ze związków nielegalnych, nierzadko były poczęte z gwałtu, często – zagrożone ubóstwem lub potępieniem.

Wielka zmiana

Wiele wskazuje na to, że od XV–XVI wieku zmieniło się, podejście do problemu macierzyństwa. Wzorem starożytnych myślicieli, zaczęto przywiązywać większą wagę do jego istoty, zaczęto doceniać walory macierzyństwa, zalety wynikające z faktu bycia matką i obcowania dziecka z matką, zauważalne, tak w zachowaniu dziecka, jak i samej matki. W okresie odrodzenia na czoło wysuwa się kwestia karmienia piersią, jako swoistego symbolu macierzyństwa. W rozprawie królowej Elżbiety o wychowaniu królewicza z 1502 roku czytamy: „Uprzytomnij sobie, proszę cię, jak dalece rozwój dziecka zależny jest od

pożywienia, które otrzymują. Dla małych dzieci jest najkorzystniejszą rzeczą żywić się mlekiem matki, bo dziecko karmione mlekiem obcym i niejako przypadkowym może wyrodzić się od przodków. Ażeby więc synek nie odrodził się od matki, której zacny charakter wszyscy podziwiają, wypadnie ci usilnie się starać i przeprowadzić w czynie, żeby chłopiec ssał mleko swej rodzicielki i wzrastał pod jej bezpośrednim dozorem”.

Zdaje się, że pierwszy obraz macierzyństwa pochodzący z okresu późnego odrodzenia znajdujemy w pismach Sebastiana Petrycego (1554–1626), wybitnego polskiego lekarza, profesora medycyny w Akademii Krakowskiej. Dosłowny sens macierzyństwa, w ujęciu Petrycego, sprowadzał się w gruncie rzeczy do bliskości tak fizycznej, jak i emocjonalnej. Dlatego naturalnym przywilejem matki było stałe obcowanie z dzieckiem, dopiero w drugiej kolejności mogli tego doświadczyć – ojciec i inne osoby z najbliższego otoczenia dziecka. Był zdania, że powinnością matki, jak również wszystkich innych osób z otoczenia dziecka, jest chronienie go przed negatywnym oddziaływaniem środowiska i troska o prawidłowy przebieg procesu wychowania. Jego rozważania o roli matki w wychowaniu wytyczyły dwa podstawowe obszary w myśleniu o macierzyństwie.

Na pierwszy plan wysuwa się tu kwestia bliskości fizycznej i emocjonalnej matki i dziecka, i związana z tym kwestia karmienia dziecka przez matkę. Jako drugi pojawia się problem współodpowiedzialności matki za wychowanie dziecka, co nadaje macierzyństwu sens społeczny.

Przełomowe znaczenie dla pojmowania istoty macierzyństwa miały poglądy Jana Jakuba Rousseau (1712–1778), który zwrócił szczególną uwagę na unikalną więź łączącą matkę z dzieckiem i niezwykłe możliwości, jakie daje dziecku permanentne obcowanie z matką. Jako zwolennik wychowania naturalnego Rousseau przeciwstawiał się jakimkolwiek ograniczeniom i schematom w prowadzeniu dziecka, na dobrą sprawę – już od dnia jego narodzin. Kluczowe znaczenie miała tu choćby kontrowersyjna (nie tylko) wówczas kwestia karmienia dziecka przez matkę piersią, również w miejscach publicznych. Wg niego treścią macierzyństwa powinno być co najwyżej kochanie i rozważne czuwanie przy dziecku. Rousseau domagał się traktowania wychowanka w sposób podmiotowy, jako kogoś kim jest, a nie jako kogoś, kim dopiero będzie. Dzieciństwo ma znaczenie nie tyle jako pewien etap ku dorosłości, lecz ma znaczenie samo w sobie. Jest oczywiste, iż wobec tak sprecyzowanych oczekiwań specjalną rolę w prowadzeniu dziecka miała odgrywać matka, przede wszystkim z racji wczesnych powiązań z dzieckiem. Zresztą Rousseau otwarcie głosił, że: „pierwsze wychowanie jest najważniejsze i należy bezsprzecznie do kobiet: gdyby Stwórca chciał, by należało do mężczyzn, dałby im mleko do karmienia dzieci. Matka chce, żeby dziecko było szczęśliwe, chce żeby nim było natychmiast”.

Inny ówczesny pedagog i filozof, Szwajcar J.H. Pestallozzi dowodził, iż idealna i kochająca matka powinna wyposażyć dziecko w dyspozycje niezbędne w dorosłym życiu a jej posłannictwem jest prowadzić dziecko ku szczęściu. Jakkolwiek sama jest mu winna miłość, musi też nauczyć dziecko kochać. „A kiedy miłość i zaufanie już raz zakorzeniły się w sercu, wtedy pierwszym obowiązkiem matki będzie uczynić wszystko, co jest w jej mocy,

aby te skłonności rozwijać, wzmacniać i uszlachetniać”. Matka, w roli pierwszej nauczycielki miała przekazywać dziecku wiedzę na temat otaczającego je świata, na temat przedmiotów i zjawisk z najbliższego otoczenia. Z czasem, wprowadzała dziecko w świat podstawowych pojęć, posługując się w obu przypadkach metoda poglądową.

Ukazywano świat jako bezpieczną przestrzeń dla matki i dziecka, którą wypełnia wspólne przebywanie, bliskość fizyczna i pierwsze zabawy. Jest tam miejsce na odkrywanie świata pod kierunkiem matki, na poznawanie otoczenia i wstępną naukę.

Prawdziwy przełom w pojmowaniu macierzyństwa nastał od połowy XVIII w. Wizje idealnego macierzyństwa były coraz częściej wielowymiarowe, dotykały różnych aspektów kobiecości. Obok przymiotów fizycznych i duchowych, wyraźnie uwzględniały społeczny sens macierzyństwa, co było zgodne z ówczesnym ideałem kobiety–matki. Zakładano, że macierzyństwo i rodzicielstwo są ostoją biologicznego trwania gatunku i pomyślności społecznej. Kwestią oczywistą stawała się troska zarówno o samą rodzinę, jak i o odpowiednie przygotowanie małżonków do pełnienia funkcji rodzicielskich. Proponowano przyszłym rodzicom obowiązkowe kursy z fizjologii i psychologii, które miały na celu zapoznanie ich z przebiegiem rozwoju fizycznego i umysłowego dziecka, i uświadomienie im zarówno powagi, jak i konsekwencji tych przemian. Idąc tym śladem, polski pedagog A. Świętochowski nie szczędził słów krytyki wobec kobiet pisząc: „… zaopatrują się powszechnie w kucharskie przepisy, a rzadko która dba o zaznajomienie się z teorią wychowania, ażeby nie zmarnować dziecka, lecz owszem, ukształcić je starannie”. Przykładne macierzyństwo to nie tylko „żywienie, odziewanie, chronienie od szkodliwych wypadków” i „opłacanie nauki”, w razie potrzeby. To wszak zadanie, które polega na powolnym, nieprzerwanym urabianiu i kształtowaniu młodych organizmów”.

Powszechnie uważano, że kobieta jako strażniczka ogniska domowego została powołana do zajmowania się domem i dziećmi, i nikt lepiej od niej nie odnajdzie się w tej roli. W kochającej rodzinie, pod czujnym okiem matki, dokonuje się proces wychowania, który ma charakter planowy i świadomy. Matka aktywnie uczestniczy w życiu dziecka, śledzi jego rozwój biologiczny i duchowy, zajmuje się edukacją domową potomstwa. Kobiety są pierwszymi i głównymi opiekunkami, wychowawczyniami, i nauczycielkami dzieci, troszczą się o ich wykształcenie, wprowadzają w świat cywilizacji ludzkiej, szeroko rozumianej kultury.

Esencję macierzyństwa, podobnie jak dzisiaj, tworzą wzajemne interakcje matki i dziecka, na które składają się: bliskość fizyczna, gesty i myśli, powiązania emocjonalne, uczucia i doznania, troska, poświęcenie, oddanie, ochrona, ale również – niepokój, obowiązki i nowe wyzwania.

Synonimami macierzyństwa w historii wychowania było przywiązanie, skłonność do stałego obcowania z dzieckiem, więź emocjonalna i czułość. Nie sposób oprzeć się wrażeniu, że macierzyństwo to coś osobliwie ulotnego, a zarazem coś, czego można doświadczyć namacalnie poprzez dotyk dłoni, czuły gest, ciepłe spojrzenie, serdeczny pocałunek i przytulenie.

Artykuł jest oparty na pracy E. Bartkowiak: „Obraz matki i macierzyństwa w przekazach źródłowych”. Wychowanie w Rodzinie. T.XII 2/2015. ◆

13 |

nr 34 — maj 2018

Sukces SKO-owiczów z Łąkocin danuta walisiak w niepublicznej szkole podstawowej w łąkocinach od wielu lat działa już szkolna kasa oszczędności. Głównym celem organizacji jest wyrabianie u uczniów od najmłodszych lat nawyków świadomego oszczędzania, przygotowania do rozsądnego i umiejętnego sposobu gospodarowania własnymi oszczędnościami, wdrażanie do przedsiębiorczości i wytrwałości w gromadzeniu środków finansowych. obecnie sko liczy 32 członków.

W

ciągu roku szkolnego dzieci uczestniczyły w zajęciach edukacyjnych związanych

z bankowością, oszczędzaniem i finansami. Brały udział w akcjach charytatywnych na rzecz potrzebujących, min. Góra grosza, Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, zbiórka karmy dla psów ze schroniska, pomoc dla Szkoły Podstawowej w Nowym Folwarku (która ucierpiała w nawałnicy sierpniowej) zbiórce skarpetek i chust dla dzieci z oddziału onkologii.

Uczniowie aktywnie pracowali na rzecz środowiska i ochrony przyrody, ponadto czynnie uczestniczyli w życiu szkoły.

Członkowie organizacji biorą udział w konkursach szkolnych, międzyszkolnych i ogólnopolskich. Dnia 17 maja w Szkole Podstawowej nr 11 im. Mirosława Ferića w Ostrowie Wielkopolskim odbył się międzyszkolny

konkurs pt. „Mistrz oszczędzania”, pod patronatem PKO Bank Polski. W konkursie brały udział dwuosobowe drużyny klas I-III i IV-VI z dwudziestu szkół powiatu ostrowskiego.

Uczniowie rozwiązywali testy z wykorzystaniem wiedzy matematycznej. Reprezentanci klas młodszych- Wiktor Nowicki i Tobiasz Lis odnieśli ogromny sukces. Pokonali wszystkie drużyny klas I-III i zdobyli I miejsce, uzyskując tytuł „Mistrzowie oszczędzania”.

Z rąk dyrektora banku PKO Bank Polski Mariusza Mąkoszy oraz dyrektor Szkoły Podstawowej nr 11, Małgorzaty Lubojańskiej odebrali pamiątkowy puchar oraz dyplomy i nagrody rzeczowe. Serdecznie gratulujemy laureatom.

◆

Spotkanie w sprawie DK nr 25 prawie 200 mieszkańców czekanowa oraz zainteresowanych osób wzięło udział w spotkaniu dotyczącym przebiegu dk nr 25. dyskusja trwała ponad dwie godziny. Jej głównym celem było wybranie przez mieszkańców jednej z trzech wersji przebiegu dk 25.

D

la mieszkańców najważniejsze są aspekty społeczne, a więc m.in.: zachowanie rodzinnego dorobku, niewyburzanie domów i gospodarstw, maksymalne oddalenie inwestycji od zabudowań.

Zarówno wariant północny, jak i dotychczasowy przebiega ulicą Kaliską i dzieli miejscowość Czekanów na połowę. To dwie propozycje Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Mieszkańcy zaproponowali trzeci wariant: południowy. Ten zakłada budowę drogi przez pola i lasy, nie niszcząc domów. Trasa przebiegałaby niedaleko Bagateli. Podczas spotkania każdy mieszkaniec otrzymał kartkę do głosowania, na której zaznaczone były trzy

warianty. Ostatecznie do głosowania nie doszło. Podjęto decyzję o niedzielnym głosowaniu dla wszystkich mieszkańców Czekanowa i właścicieli działek. „Jako władze gminy zdecydowaliśmy się uszanować demokratycznie wyrażoną wolę mieszkańców Czekanowa, stąd głosowanie

podczas specjalnie zorganizowanych konsultacji społecznych.

Uszanujemy każdy wybór naszych mieszkańców i będziemy za nim lobbować u Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad zarówno w Poznaniu, jak i Warszawie.” – podkreśla wójt gminy Piotr Kuroszczyk.

Podczas środowego spotkania obecni byli posłowie: Tomasz Ławniczak i Jan Mosiński, wicestarosta ostrowski Roman Pacholczyk, władze gminy Ostrów Wielkopolski: wójt Piotr Kuroszczyk wraz z zastępcą Antonim Hadrysiem, dyrektor Powiatowego Zarządu Dróg Piotr Śniegowski, wiceprze-

wodniczący rady gminy Henryk Kwiecień, radni gminy Ostrów Wielkopolski, sołtys Czekanowa Stanisław Stawski.

Kolejne konsultacje społeczne odbyły się w niedzielę, 20 maja w miejscowym przedszkolu, na którym podczas głosowania wybrano wariant północny. (red)◆

Spartakiada w Chruszczynach

Zawody wędkarskie

w niedzielę 20 maja na boisku w chruszczynach odbyła się jubileuszowa XXV letnia spartakiada lzs i mieszkańców gminy ostrów wlkp.

Już po raz kolejny w Gorzycach wielkich na stawie zarządzanym przez miejscowe koło wędkarskie odbyły się zawody wędkarskie o puchar wójta Gminy ostrów wlkp.

W

zawodach udział wzięli gminni sportowcy-amatorzy reprezentujący dziesięć drużyn (sołectw lub LZS). Przy słonecznej pogodzie rywalizacja była zacięta, a klasyfikacja końcowa nie była znana aż do zakończenia ostatnich rozgrywek. Najlepsi zawodnicy w poszczególnych konkurencjach będą reprezentować gminę Ostrów Wielkopolski na Powiatowej Spartakiadzie LZS w Przygodzicach 27 maja 2018 r.

Organizatorami imprezy było Gminne Zrzeszenie Ludowe Zespoły Sportowe oraz Ludowy Zespół Sportowy „Błękitni” Chruszczyny.(RSZ)◆

W

niedzielę, 20 maja, Gorzyckie Koło Wędkarskie zorganizowało zawody, którym patronował wójt gminy Ostrów Wlkp. Impreza ta wpisała się już na stałe w kalendarz imprez wędkarskich w naszym rejonie. Zawody rozpoczęły się wczesnym rankiem i trwały do wczesnego przedpołudnia. W zawodach wystartowało 16 wędkarzy, spośród których najlepszy okazał się Michał Płóciennik.

Miejsce I Płóciennik Michał – złowił ryb 6,17 kg II miejsce Kempiński Grzegorz – złowił ryb 1,70 kg III miejsce Słowik Łukasz – złowił ryb 1,46 kg Pozostałe wyniki: Sobala Przemysław – 1,38 kg Perz Stanisław – 1,03 kg Szcześniak Stanisław 1,03 kg Olejnik Sylwester – 0,89 Flaischer Marcin – 0,84 Kempiński Dawid – 0,83 kg Pawlak Radosław – 0,78 kg Małolepszy Paweł – 0,61 kg Filipiak Jerzy – 0,61 kg Gala Robert – 0,60 kg (red)◆

| 14

maj 2018 — nr 34

Spotkanie z Plastusiem z okazji tygodnia Bibliotek, Gminna Biblioteka publiczna w Gorzycach wielkich oraz jej filie zorganizowały dla małych czytelników dwa dni pełne wrażeń teatralnych.

P

o raz kolejny, w dniach 9 i 10 maja, gościliśmy w swoich progach krakowski teatr Edu-Artis.

Tym razem aktorzy zaprezentowali się w edukacyjnej bajce pt.: Plastusiowe opowieści, propagującej dobre zachowanie. Historia rozgrywa się w bajkowym, pirackim świecie, gdzie główna bohaterka Tosia wraz ze swoim pluszowym przyjacielem Plastusiem spotykają niesfornego Krzysia i postanawiają nauczyć go dobrych manier. Dzięki temu chłopiec dowiedział się, jak powinien się zachowywać i jak postępować, aby inne dzieci chciały się z nim bawić i przyjaźnić. Poznał też znaczenie „magicznych słów": proszę, przepraszam i dziękuję.

A wszystko przeplecione zostało zabawnymi perypetiami i ogromną dawką humoru. (red)◆

Wieczór indiański zabawy plastyczne oraz ognisko z kiełbaskami czekały na uczestników wieczoru indiańskiego w bibliotece. warsztatowe spotkanie odbyło się po to, aby uczcić dzień książki.

W

poniedziałkowy wieczór, 30 kwietnia, piętnaścioro młodych czytelników spotkało się w Gminnej Bibliotece Publicznej w filii w Szczurach. Tematem przewodnim był „Wieczór indiański". Na początku uczestnicy zapoznali się z podstawowymi informacjami o kulturze Indian , wysłuchali indiańskiej opowieści oraz muzyki. Następnie, aby bardziej zbliżyć się do kultury rdzennych mieszkańców obu Ameryk, dzieci wykonały barwne pióropusze oraz kolorowe talizmany. Wykorzystano do tego papier, piórka oraz masę papierową. Kolejnym zadaniem było zdobycie sprawności indiańskiej, a konkretnie strzelanie z łuku. W indiańskim makijażu z plemiennymi barwami wszyscy uczestnicy mogli już udać się na ognisko z kiełbaskami – uwieńcze-

nie tego wyjątkowego wieczoru.

Nieocenioną pomocą przy przygotowaniu ogniska i zapewnieniu bezpieczeństwa okazali się strażacy z Jednostki Operacyjno-Technicz-

nej OSP Biniew z prezesem Piotrem Cepą na czele. Kolejny raz okazało się, że można ciekawie spędzić wolny czas w bibliotece.

(MSz)◆

15 |

nr 34 — maj 2018

Gminne obiekty sportowe rafał szubert aby dzieci i młodzież mogły rozwijać swoje talenty sportowe potrzebna jest baza, odpowiednia sportowa infrastruktura.

N

ajpopularniejszą dyscypliną sportu w gminie Ostrów Wielkopolski jest piłka nożna. Najwięcej dzieci, młodzieży oraz osób dorosłych uprawia właśnie tę dyscyplinę sportu.

Dlatego też najwięcej jest piłkarskich boisk. Ich obecny stan jest bardzo różny. Odzwierciedla on stan działalności organizacji sportowych w danej miejscowości. Praktycznie w każdej wsi jest boisko, ale tylko nieliczne miejscowości swoimi obiektami mogą się pochwalić. Na pewno mogą to uczynić mieszkańcy Gorzyc Wielkich i Czekanowa. Tam prężnie działają kluby sportowe „Gorzyczanka” i „Piast”, które dbają o to, by widok ich obiektów przyciągał adeptów piłki nożnej. Kapitalne remonty i wiele środków, które przeznaczyła na ich wykonanie gmina Ostrów Wielkopolski sprawiły, że obiekty te stały się sportową wizytówką gminy. Nie mają się czego wstydzić w Szczurach.

Pięknie położone w parku boisko służy miejscowemu „Huraganowi” oraz Terenowemu Klubowi Olimpijczyka w Wysocku Wielkim. Ten ostatni od ładnych paru lat właśnie w Szczurach organizuje tradycyjny Memoriał Teodora Anioły.

Prawdopodobnie zmieni się to od przyszłego roku, ponieważ w Wysocku Wielkim powstał piękny piłkarski stadion. Całkowitej renowacji poddana została płyta boiska, wybudowano trybunę z plastikowymi krzesełkami, a także przygotowano małe boisko boczne. W planach jest też oświetlenie. Tym sposobem tułaczka po cudzych boiskach miejscowego „Orła” dobiegnie końca.

Nowy obiekt powstaje również w Chruszczynach. Mieszkańcy i piłkarze „Błękitnych” już dziś zacierają ręce, bo nowe boisko umiejscowione będzie w centrum wsi, a nie jak do tej pory pod lasem, daleko od ludzi. O swoje obiekty dobrze dbają również w Daniszynie (założono niedaw-

Najlepsi w Powiecie Ostrowskim!

W

piątek, 27 kwietnia br. na boisku sportowym w Odolanowie odbył się Turniej Powiatu Ostrowskiego w Piłce Nożnej zorganizowany przez Powiatowe Zrzeszenie Ludowych Zespołów Sportowych w Ostrowie Wielkopolskim pod nazwą „Mała Piłkarska Kadra Czeka”. Gminę Ostrów Wielkopolski reprezentowali chłopcy ze Szkoły Podstawowej im. Orła Białego we Wtórku.

Chłopcy byli niezawodni, grali wyśmienicie i tym samym zdobyli pierwsze miejsce. Młodzi piłkarze będą reprezentować powiat ostrowski w zawodach rejonowych, tj. półfinałach województwa wielkopolskiego, które odbędą się 11 maja w Pleszewie. (red)◆

no nowe piłkochwyty) oraz we Wtórku. W tej grupie, miejscowości z drużynami zrzeszonymi w OZPN, najsłabiej wygląda obiekt w Łąkocinach. Nieremontowana płyta od siedemdziesięciu lat stwarza niebezpieczeństwo dla grających na niej piłkarzy.

Gliniasta gleba powoduje, że gdy popada deszcz, długo utrzymują się wielkie kałuże, a gdy jest sucho z boiska robi się „beton”.

Co prawda działacze postarali

się ostatnio o ogrodzenie obiektu oraz murowaną szatnię, ale murawa ciągle czeka na kapitalny remont. Oby jak najszybciej.

Pomimo złego boiska „Ogniwo” szkoli dzieci i młodzież w trzech grupach wiekowych (juniorzy, trampkarze i orliki).

Szkolenie odbywa się również w Czekanowie i Gorzycach Wielkich. Oby na pozostałych boiskach nie grano tylko od święta. ◆

| 16

maj 2018 — nr 34

Ogólnopolski Memoriał w tenisie stołowym 3 Wewior Wiktoria LKS Tajfun Ostrów Wlkp.

4 Zmyślona Zuzanna Janków Zaleśny

rafał szubert ponad 120 zawodników wzięło udział w ogólnopolskim Memoriale im. zygmunta lubienieckiego w tenisie stołowym. zawody odbyły się w raszkowie w sobotę 19 maja.

Było to trzecie tego typu wydarzenie sportowe. organizatorami byli wspólnie: okręgowy związek tenisa stołowego „ południowej wielkopolski”, lks orzeł wysocko wielkie oraz klub olimpijczyka im.

Mariana Matysiaka w wysocku wielkim.

Kategoria kadet ur. 2003-2004

1 Klimek Piotr Ks Zenit Międzybórz 2 Talar Wiktor UKS Żaki Taczanów 3 Ciesielski Roch UKS Prosna Grabów 4 Urban Michał UKS Smecz Konin

Kategoria juniorka ur.2000-2002 1 Łożyńska Agata LUKS Barcin 2 Gaca Alicja LUKS Barcin 3 Jarecka Marcelina Victoria Jelcz-Laskowice 4 Wesołowska Patrycja LUKS Barcin

Z

awodnicy podzieleni zostali na cztery kategorie młodzieżowe: żaków, m ł o d z i kó w, k a d e t ó w i juniorów - zarówno w grupie dziewcząt jak i chłopców, którzy zaczęli rywalizację o godz.

9:30. Natomiast od godz. 13:00 zmagały się kobiety w kategorii OPEN, mężczyzni OPEN oraz weterani.

Impreza przebiegła sprawnie pomimo, że została przeprowadzona w jeden dzień. Przygotowaliśmy w sumie dwie sale do rywalizacji z ogólną liczbą 16 stołów. Udało się nam pozyskać sponsorów, dzięki czemu turniej zyskał na świetności. Robimy zawsze wszystko by atmosfera podczas zawodów była wyjątkowa, bo tenis stołowy jako dyscyplina sportu oraz pamięć wielkiego jej propagatora Zygmunta Lubienieckiego zasługuje na jak najlepszą popularyzację - podsumowuje zawody jeden z jego organizatorów Karol Lubieniecki.

Kategoria junior ur.2000-2002

Zawodom przypatrywały się również córki śp. Zygmunta Lubienieckiego, Ewa oraz Natalia, które jak same podkreślały, są wdzięczne za pamięć i hołd jaki składamy organizując Memoriał ich tragicznie zmarłemu ojcu.

Jak wielokrotnie podkreślały, tenis stołowy był przysłowiowym „oczkiem w głowie” ich taty.

Zygmunt Lubieniecki był przez wiele lat prezesem Okręgowego Związku Tenisa Stołowego Południowa Wielkopolska.

Miał uprawnienia sędziowskie.

Był współzałożycielem oraz wieloletnim prezesem Ludowego Klubu Sportowego Tajfun Ostrów Wielkopolski. Zginął tragicznie w październiku 2014 roku na niestrzeżonym przejeździe ko-

lejowym w Górzenku, w gminie Ostrów Wielkopolski. Miał 66 lat.

4 Nowacki Tymoteusz LKS Orzeł Wysocko Wielkie

Kategoria młodziczka ur. 2005-2006

Kategoria żaczka ur. 2007 i młodsze

1 Jarecka Malwina Victoria Jelcz-Laskowice 2 Stępień Julia UKS Piast Ostrzeszów

1 Lubieniecka Gabriela LKS Orzeł Wysocko Wielkie 2 Słupska Klaudia UKS Chrobry Gizałki 3 Starosta Oliwia UKS Prosna Grabów 4 Spławska Lena LKS Orzeł Wysocko Wielkie

Kategoria młodzik ur. 2005-2006

Kategoria żak ur. 2007 i młodsi

1 Zrol Kacper Lkts Luvena Luboń 2 Błoch Filip UKS Prosna Grabów 3 Szczepaniak Maksymilian UKS Tajfun Tęcza Lamki

Kategoria kadetka ur.2003-2004

e-mail: informator@igo-info.pl tel.: 62 734-73-70

katnie woskowane, by nie traciły wilgoci i nie psuły się za szybko w transporcie. Może jednak warto poczekać na te prawdziwe z polskiego pola. Nasze, nie tak okazałe, ale za to pyszne, kojarzące się z dzieciństwem, wakacjami i słońcem i na pewno bez wosku, po prostu zdrowsze.

A maliny?

K

FreeImages.com

iedyś straszono nim wampiry a dziś sam straszy swoim podrabianym bratem. Czosnek bo o nim mowa, okazuje się, że nawet on może być made in China.

Na pierwszy rzut oka bardzo trudno rozpoznać, który to oryginał ale jak tylko się przyjrzymy i powąchamy wszystkie wątpliwości mijają. Tańszy, większy, ładniej wygląda to główne cechy po jakich poznamy ten sprowadzony.

Brakuje mu także intensywnego zapachu, który jest wielkim atrybutem czosnku. Bo przecież jak tu ugotować, podsmażyć czy grillować bez tego znanego wszystkim aromatu? Chiński czosnek jest niemal bezzapachowy. Pamiętajmy też, że zanim trafi na nasz stół musi przebyć często bardzo długą drogę dlatego też faszeruje się go środkami chemicznymi, zabezpieczającymi przed różnego rodzaju chorobami.

Naukowcy zgodnie twierdzą, że importowane warzywo właśnie dzięki chemikaliom może stanowić zagrożenie dla życia. A przecież czosnek, ten polski, oryginalny, naturalny antybiotyk ma leczyć.

Podobnie jest z tak lubianą i wyczekiwaną przez wszystkich truskawką. Pewnie każdy z was zastanawiał się nie raz skąd tak szybko te czerwone owoce na naszym rynku? Ci, którzy mają w ogródku czekają cierpliwie, doglądają codziennie czy już się

zaczerwieniły, czy już można skubnąć z krzaczka? Niestety, to jeszcze nie dziś, może jutro!

I ta towarzysząca nam myśl, jakim cudem na ryneczku pojawiły się już polskie czerwone owoce, skoro nasze działkowe jeszcze zieloniutkie? Jak to skąd? Z importu. Owszem piękne, dorodne aż błyszczą, w słońcu, wręcz idealne.

I to powinno nam konsumentom dać do myślenia. Duże, dorodne, bo sztuczne, nakarmione nawozami a błyszczą bo mogą być, deli-

1 Łożyńska Agata LZS Barcin 2 Gaca Alicja LZS Barcin

Wydawca i redakcja: Gminna Biblioteka Publiczna w Gorzycach Wielkich ul. Piaskowa 3 63-410 Ostrów Wielkopolski

W podrabianym świecie podrabiana odzież, buty czy perfumy prosto z chin już nikogo nie dziwią. od lat zalewają nas produkty z napisem „made in china”. Świadomi mniej lub bardziej kupujemy te produkty, często nawet nie mając wyboru. ale czy naprawdę musimy otaczać się chińszczyzną nawet w kuchni?

Kategoria Open Kobiet

1 Kostyk Kamil Helios Czempiń 2 Ambroży Jan Helios Czempiń 3 Marchlewski Maksymilian Ks Energetyk Łódź 4 Klimek Gracjan UKS Prosna Grabów 1 Łącka Julia LUKS Barcin 2 Kostyk Klaudia Helios Czempiń

edyta denkowska

1 Sztyler Jakub Ks Energetyk Łódź 2 Binek Michał LKS Tajfun Ostrów Wlkp.

3 Klimek Maciej Ks Zenit Międzybórz 4 Karolewski Marcin Sp Raszków

Nie każdy wie, że Polska jest potentatem w Europie w produkcji malin. Nasuwa się więc pytanie dlaczego większość tych owoców oferowanych w naszych supermarketach jest sprowadzana z Hiszpanii, Egiptu czy Maroka? To delikatne owoce i na pewno nie służy im długi transport, aż strach pomyśleć co muszą mieć w sobie skoro po tak długiej wyczerpującej podróży nadal wyglądają świeżo.

Spragnieni nowalijek często ulegamy efektom wizualnym i będąc w sklepie sięgamy po te piękne, soczyście kolorowe warzywa i owoce. Ale zanim włożymy je do koszyka może warto się zastanowić, skąd do nas przyjechały, jak długą drogę przebyły i ile mają w sobie „ulepszonych” substancji, że tą podróż przetrwały. Poczekajmy na sezon, w którym dojrzeją nasze warzywa i owoce. Czasem wyczekane lepiej smakuje, bo jak to z podróbkami bywa, bardzo odbiegają od oryginału. ◆

ISSN: 2392-2702 www.igo-info.pl

Gazetę redaguje zespół Gminnej Biblioteki Publicznej w Gorzycach Wielkich w składzie: Dariusz Pryczak – redaktor naczelny Edyta Denkowska, Magdalena Telega, Małgorzata Szyszka, Natalia Kozieras, Iwona Jankowska Katarzyna Kryjom, Ewa Klawińska Dział „Informacje z gminy” Dorota Fibig Współpraca: Rafał Szubert, Gabriela Sznajder Projekt graficzny: Michał Trusz Druk: Polskapresse Poligrafia oddział Poznań ul. Malwowa 152 60-175 Poznań/Skórzewo

◆