uCZyĆ SIĘ WIARy, ŻyĆ W WIERZE
Boży plan życia i miłości Cnota czystości jest niezbędna do ochrony i praktykowania prawdy o małżeństwie, tożsamości seksualnej i ludzkim życiu Najwyższy Kapelan Biskup William E. Lori Pojęcie czystości nie jest popularne we współczesnej kulturze. Często kojarzone jest z represją seksualną i zdecydowanie nie pasuje do seksualności lansowanej w przemyśle rozrywkowym. Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego pokazuje nam zupełnie inny sposób patrzenia na czystość. Jest ona darem Boga i cnotą pozwalającą na osiągnięcie integracji płciowej i nabycie panowania nad sobą, które jest niezbędne do dawania siebie i służenia innym (488-489). Jest to istotny składnik budowania kultury życia. Czystość nie jest cnotą dostępną tylko dla nielicznych. Wszyscy, którzy otrzymali sakrament chrztu, są powołani do wzorowania swego życia na Chrystusie, formując cnotę czystości stosownie do różnych stanów swego życia i powołań kapłańskich. to formowanie ma miejsce poprzez pomoc sakramentalną, ascezę taką jak post, ćwiczenie się w cnotach moralnych, szczególnie w cnocie umiarkowania, która zmierza do opanowania rozumem namiętności (490). ZAMySł BOŻy Niektórzy, jak na przykład zakonnicy trzydzieści trzecią z serii wykładów Najwyższego Kapelana ks. Biskupa Williama E. Lori o formowaniu wiary dotyczy zagadnień 487-502 zawartych w Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego. Poprzednie wykłady można znaleźć na stronie internetowej kofc.org
3 ♦ COLUMBIA ♦
styCzeń 2011
i księża, ślubują dziewictwo lub celibat, by w ten sposób służyć Bogu i Kościołowi niepodzielnym sercem. Podczas gdy osoby niepozostające w związkach małżeńskich są wezwane do praktykowania czystości we wstrzemięźliwości, również pary małżeńskie wezwane są do życia w czystości małżeńskiej. Oznacza to, że muszą przynajmniej powstrzymywać się od wszelkich aktów seksualnych poza małżeństwem (491). Nie są to reguły ustalone tylko przez człowieka. Pozwalają nam one również wzorować nasze życie na Chrystusie i Błogosławieństwach: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą“(Mt 5,8). Czystość respektuje nadane przez Boga i powiązane ze sobą cele ludzkiej płciowości polegające na wyrażeniu wzajemnej miłości małżonków w sposób otwarty na prokreację nowego życia (496). Jak ostrzega papież Paweł VI w encyklice Humanae Vitae (1968) oddzielenie miłości między małżonkami od prokreacji otwiera drogę aborcji i wielu innym zagrożeniom dla rodziny, prawdy o płciowości i godności życia ludzkiego. Szóste przykazanie mówi „Nie cudzołóż” i zabrania wszelkich form grzechu nieczystości, takich jak cudzołóstwo, masturbacja, nierząd, pornografia, prostytucja, gwałt i czyny homoseksualne. Grzechy te są o wiele cięższe, jeśli dokonywane są na małoletnich (492). Molestowanie seksualne, zwłaszcza jeśli jego sprawcami są przedstawiciele Kościoła, zasługuje na szczególne potępienie. W ostat-
nich latach władze kościelne podjęły odpowiednie kroki, by chronić przed nim dzieci i młodzież. Nauki Kościoła o czystości są często wypaczane i ośmieszane. Miało to miejsce nie tylko po tak zwanej rewolucji seksualnej z końca lat 60tych, ale tak jest i teraz. Oprócz tego daje się zauważyć pewną tendencję w orzecznictwie sądów i władz ustawodawczych, uznających za „prawa człowieka” praktyki seksualne będące w swej naturze destrukcyjne. W takich przypadkach władze cywilne nie wywiązały się z obowiązku stworzenia społeczeństwa w pełni szanującego godność osoby ludzkiej i instytucję małżeństwa i zapewniającego ochronę najsłabszym (494). Niestety rodzice i władze szkolne czasami pozwalają, a nawet zachęcają młodzież do aktywności seksualnej, podczas gdy formowanie czystości uważane jest za „niewykonalne”. WZAJEMNE OBDAROWANIE Mimo, że czystość jest często niewłaściwie rozumiana w naszej kulturze, stanowi ona podstawę powołania do małżeństwa. Płciowość nie jest jedynie źródłem przyjemności, ale jest podporządkowana dobrom miłości małżeńskiej, takim jak: jedność, wierność, nierozerwalność i otwarcie na płodność (495). Dlatego też Bóg nadał aktowi małżeństwa podwójne znaczenie: jednoczące — wzajemne obdarowanie się małżonków, i prokreacyjne — ot-