Napels

Napels heeft een zeer rijke geschiedenis en bezit bijgevolg ontelbare mooie gebouwen, die helaas lange tijd stonden te verkommeren. Daar is nu gelukkig verandering in gekomen. Stilaan maar zeker wordt Napels terug de stad van weleer en als toerist zal je kunnen genieten van de vele prachtige restauraties. Het is een chaotische stad met een wirwar van straatjes en steegjes, en dat kan beklemmend overkomen.

Elke cultuurtoerist die houdt van musea, kerken en historische gebouwen zal hier ruimschoots aan zijn of haar trekken komen. Opvallend is overigens de vroomheid van de Napolitanen. Een groot aantal kerken (Napels telt er 448!) en winkels met heiligenbeelden zijn veelvuldig in het straatbeeld aanwezig. Ook de doden worden met kleine gedenkkapelletjes aan de huizen in de herinnering gehouden. Het is een omhelzen van de dood, voor de dood jou omhelst. In het algemeen zijn de mensen ook vriendelijk. De Napolitanen zullen je graag helpen, zolang ze dit in het Italiaans kunnen doen.

Bezienswaardigheden

² Castel Nuovo, het grote kasteel aan de baai.

Het Castel Nuovo (1279), ook bekend als het Maschio

Angionio (“vestiging van Anjou”), werd “Nieuw Kasteel” genoemd om het te kunnen onderscheiden van de reeds bestaande kastelen Castel dell’Ovo en Capuano, die te klein waren om de hele hofhouding van koning Karel I van Anjou te huisvesten. Van het oorspronkelijke gebouw rest enkel de Cappella Palatina, een kapel die gewijd is aan Sint-Barbara. Vroeger waren de muren van de kapel met fresco’s van Giotto beschilderd, maar daar rest nog weinig van. Toen Napels in 1443 in handen kwam van Alfonso V van Aragon liet deze het kasteel herbouwen. Het meest opvallend is de prachtige marmerwitte toegangspoort met basreliëf, de Arco di Trionfo (1454), die de triomfantelijke intrede van Alfonso viert. De vervorming in de bronzen poort komt van een kanonbal uit een oorlog in 1495. De meest bekende zaal van het kasteel is de gotische Sala dei Baroni, waar in 1486 verschillende baronnen werden beticht van hoogverraad tegen Ferdinand I van Aragon en geëxecuteerd. Ook hier waren de muren vroeger met fresco’s versierd. Tegenwoordig wordt de ruimte door de gemeenteraad gebruikt. Verder vind je in het kasteel ook het Museo Civico met schilderijen, sculpturen en andere kunst uit de 14de -19de eeuw, afkomstig van het kasteel zelf en nabijgelegen kerken en andere historische monumenten. Vanop de hoger gelegen verdiepingen heb je overigens een prachtig panorama op de baai van Napels en de Vesuvius.

² Galleria Umbert I

De Galleria Umberto I is een erg indrukwekkende overdekte winkelgalerij in de vorm van een Grieks kruis. Centraal is een prachtige koepel van glas in lood, met op de grond een mozaïek van de zodiac. De galerij werd eind 19de eeuw gebouwd in het teken van een groots renovatieplan voor de stad die in 1884 door een cholera-epidemie geteisterd was. Hij maakt deel uit van het UNESCO Werelderfgoed.

² Teatro San Carlo

Langs buiten ziet het er niet zo indrukwekkend uit, maar het Teatro San Carlo is het oudste nog bestaande operahuis in Europa, en staat bekend voor zijn prachtige architectuur en sterke akoestiek. Het werd geopend in 1737, maar moest in 1816 na een brand opnieuw gebouwd worden. In de foyer vind je een standbeeld van de Napolitaanse tenor Caruso, hoewel de zanger er tijdens zijn debuut in 1900 zeer slecht onthaald werd en sindsdien nooit meer in de stad heeft opgetreden. Er zijn begeleide rondleidingen en uiteraard kan je er ook een voorstelling bijwonen, maar dan moet je je ticket wel ruim op voorhand bestellen. In het Palazzo Reale dat achter het Teatro ligt, vind je een museum (Memus) over de geschiedenis van het operahuis.

² Palazzo Reale

Hoewel de bouw al in 1602 startte, was het Palazzo Reale pas in 1843 afgewerkt. De voorgevel is 169 meter lang, met in de niches standbeelden van Napolitaanse koningen van weleer. Het paleis was één van de vier residenties van de Bourbon koningen tijdens hun heerschappij over het Koninkrijk der beide Sicilieën (Sicilië en Napels) van 1734 tot 1860. Erg indrukwekkend in de weelde aan rijke vertrekken en kunst zijn de imposante marmeren trappenhal, het privé theater (Teatrino di Corte) met beelden uit papier maché, de Sala di Ercole (genoemd naar het beeld van Hercules dat hier vroeger stond maar dat nu verhuisd is naar het Nationaal Archeologisch Museum) en de Bibliotheca Nazionale Vittorio Emanuele III, die ongeveer 2 miljoen boeken bevat en één van de meest indrukwekkende bibliotheken van Italië is. Er worden ook enkele papyrusrollen uit Herculaneum bewaard.

² Basilica di San Fransesco di Paola

In het begin van de 19de eeuw vatte koning Joachim Murat (schoonbroer van Napoleon) het plan op om het Piazza del Plebiscito volledig te herinrichten ter ere van de Keizer. Er werd ook begonnen aan de bouw van wat nu bekend staat als de Basilica di San Fransesco di Paola. Toen na de val van Napoleon de Bourbons weer aan het bewind kwamen, zette koning Ferdinand I de bouw verder maar veranderde de plannen naar de huidige basiliek, die uiteindelijk in 1816 werd afgewerkt. Hij wijdde de kerk aan Sint Franciscus van Paola die tijdens de 16de eeuw op deze plaats in een klooster zou verbleven hebben. De kerk is geïnspireerd op het Pantheon van Rome. De koepel is ruim 53 meter hoog en 34 meter wijd. Het interieur is vooral neoclassicistisch, maar doet eerder koud en koel aan.