REISREGLEMENT

De basisregel is eenvoudig: “Vermijd overlast voor anderen”.

● Zorg in de eerste plaats altijd voor de veiligheid en het welzijn van jezelf en van de anderen. Blijf steeds goed bij de groep, zoek het gevaar niet op en ga tijdens je vrije tijd nooit alleen op stap.

● Zorg ervoor dat je steeds op tijd bent bij alle afspraken. Indien je door overmacht toch te laat dreigt te komen, waarschuw de begeleiding dan (via Whatsapp).

● Op toeristische plaatsen luister je naar de gids en begeleiders (niet naar je muziek). Zingen en roepen in de straten en parken lijkt misschien leuk, maar wanneer je het in groep doet, komt het bedreigend over. Ook in het hotel is lawaai een zware vorm van overlast. Respecteer (de slaap van) de anderen. Grote speakers laat je dus ook thuis.

● Laat je hotelkamer ook steeds netjes achter, net als de bus. Gooi je afval in de voorziene afvalzakjes of in de vuilnisbak.

● Net als op school geldt er op reis een rookverbod. Dat geldt voor alle soorten rookwaren; van sigaretten tot shisha-pennen. Als je echt niet zonder nicotine kan, kan je na de schooluren aan een begeleider toestemming vragen om te roken. Op je kamer en overdag rook je dus nooit.

● Dronkenschap zorgt voor een ernstige vorm van overlast en is dus totaal uit den boze. Je neemt bij het vertrek geen alcoholische dranken mee. (Er wordt gecontroleerd!) Sterke drank kan nooit. Wie misbruik maakt van alcohol en ernstig onder invloed is, kan naar huis worden gestuurd.

● Een smartphone is op reis heel nuttig. Zet hem altijd aan, laad je batterij goed op en check regelmatig de berichten in de Whatsapp-groep. Wanneer een begeleider of gids iets uitlegt, zet je jouw muziek uit en stop je jouw smartphone weg. Zo ben je veilig in het verkeer en blijf je sociaal.

● Het gebruik, onder invloed zijn en het verhandelen van drugs is vanzelfsprekend strikt verboden. Wie zich hier niet aan houdt, begaat een strafbaar feit en wordt naar huis gestuurd.

● Neem geen onnodige, dure spullen mee. Je bent zelf verantwoordelijk voor wat je bij je hebt, ook op je kamer. Geef gauwdieven geen kans: stop je portefeuille niet in je achterzak, sluit je rugzak goed …

● Zorg voor aangepaste kledij. Goede - geen splinternieuwe - schoenen zijn een must om te wandelen. Neem bij voorkeur een paar wandel - of sportschoenen mee. Hou ook rekening met regenweer. Tijdens het ontbijt en avondeten in het hotel draag je deftige kledij en schoenen.

● Wees vriendelijk tegen iedereen en draag zorg voor mekaar. Aarzel niet om de begeleiding aan te spreken als je een probleem hebt.

Italie

Er is geen land ter wereld waar kunst, cultuur, gastronomie, mode, wijn, en opera zo goed samengaan als in Italië. De Italianen hebben veel van ’s werelds meest sublieme kunst, literatuur en architectuur voortgebracht en Italië was een van de grootste rijken in de oudheid en middeleeuwen. Hier ontwikkelde zich een van de beste keukens ter wereld.

Bovendien kent Italië prachtige en gevarieerde landschappen. Weinig culturen zijn zo verleidelijk en weinig landen zo rijk en eindeloos fascinerend.

De bevolking

In 1860, het jaar van de Italiaanse eenwording, maakte premier Camillo Cavour een opmerking die politici sindsdien steeds heeft achtervolgd. ‘Wij hebben Italië gemaakt,’ zei hij, ‘nu moeten wij de Italianen maken.’ Ruim 150 jaar later – nu er meer dan 60 miljoen Italianen zijn – voert men nog steeds de discussie of Cavour en zijn volgelingen daarin zijn geslaagd. Er is immers geen typische Italiaan en die zal er waarschijnlijk ook nooit komen, ondanks alle clichés, zoals de bezitterige Mamma, de latin lover, de schoonheden met olijfkleurige huidjes (denk aan Sophia Loren) of de maffiosi.

De moderne massamedia zorgen nu voor een zekere culturele homogeniteit, maar de meeste Italianen zijn nog steeds trouw aan hun regionale achtergrond die soms tot ver in de geschiedenis terugvoert. Een Toscaan is in de eerste plaats een Toscaan, niet een Italiaan; en dan niet zomaar een Toscaan, maar iemand uit Pisa, een Florentijn of een Siënees. Het Italiaanse woord hiervoor luidt campanilismo – het idee dat je wereld niet verder reikt dan de klokken van de kerktoren, de campanile

Hoewel Italianen dus zeer van elkaar verschillen, zijn er ook overeenkomsten. De meeste zijn pragmatisch, spontaan, realist, onafhankelijk, nogal formeel en conservatief. Velen hebben flair en het is dan ook geen wonder dat mode en design in Italië floreren. De meeste Italianen kunnen genieten van de goede dingen des levens, en dat is ook niet verwonderlijk in een land waar het leven zoveel moois te bieden heeft.

Politiek

Italianen hebben van nature weinig op met autoriteit. Het land was lange tijd verdeeld er werd door de eeuwen heen vaak slecht geregeerd door vreemde mogendheden. De afgelopen vijftig jaar brachten ook geen verbetering. De republikeinse grondwet die in 1948 werd opgesteld om een terugkeer van het fascisme te voorkomen, bracht een zwak en veelal corrupt bestuur voort. De politieke opschudding begin jaren negentig van de vorige eeuw, die de ondergang van het systeem leek aan te kondigen, heeft tot nu toe tot nergens toe geleid.

Nauwere banden met Europa en de financiële regelgeving die daarmee gepaard gaat, dwingen politici zoals de huidige premier Giorgia Meloni tegenwoordig tot verandering. Economisch is Italië sterk veranderd. Vijftig jaar geleden was het een onderontwikkeld boerenland. Er heerste veel armoede en emigratie hoorde bij het leven.

Het land

Italië is geen groot land. Van noord tot zuid meet de Italiaanse ‘laars’ 1300 kilometer met een totaal oppervlak van 300.000 km2. Hiervan is 35% bergachtig (boven de 700 m), 40% heuvelachtig en slechts 21% vlak. Het belangrijkste berggebied wordt gevormd door de hoge, ruige Alpen, die zich in een wijde boog uitstrekken in het noorden van het land. De hoogste piek, Monte Rosa, meet 4643 m. Verder zijn er de lagere centrale bergen van de Apennijnen, die als een smalle ruggengraat van noord naar zuid lopen. Daartussen ligt, aan weerszijden van de langste rivier van Italië (650 km) de dichtbevolkte Povlakte.

De minder bezochte kustlijn van Italië is 7500 km lang en ligt aan twee grote zeeën: de Tyrrheense in het westen en de Adriatische in het oosten (met de Ionische in het zuidoosten). Verspreid voor de kust liggen vele eilanden, waaronder Sicilië en Sardinië, respectievelijk het grootste en één na grootste eiland van de Middellandse Zee.

Het landschap van Italië is verder zeer afwisselend en soms mysterieus. Het beroemdst zijn de actieve vulkanen Vesuvius, Etna, en Stromboli, een gevolg van de verschuiving van tektonische platen waardoor ook de Apennijnen zijn gevormd. Diezelfde beweging zorgt ook voor de seismische activiteit in delen van Middenen Zuid-Italië, die aardschokken veroorzaken, zoals de krachtige aardbevingen in 1980 in Napels en in 1997 in Umbrië.

Italië heeft drie klimaatzones, Alpien in het noorden, met koude winters en warme zomers; gematigd in de Povlakte, met koude, natte winters en warme, vochtige zomers, en mediterraan in het grootste deel van het land en op de eilanden, met milde winters en lange, hete en droge zomers. De vegetatie weerspiegelt de variatie in klimaat en hoogtes, van dennenwouden in het Alpiene noorden tot de bekende wijnranken, olijfgaarden en fruitbomen in het mediterrane zuiden.

Eten en drinken

De Italiaanse keuken is gezond. De ingrediënten als vlees, vis en groenten, zijn altijd vers en de kwaliteit is eersteklas. Er is een enorme regionale en lokale variatie en de bereidingswijzen zijn snel en eenvoudig. Het hoofdbestanddeel, pasta, vormt de basis van ontelbare recepten en is er in alle vormen en maten. De snelle hap, pizza, kent geen gelijke. En wat het dessert betreft: wat zouden we moeten zonder ijs?

De Italiaanse keuken bestaat eigenlijk uit een groot aantal streekkeukens. De enige vuistregel: hoe verder in het zuiden, hoe eenvoudiger de keuken. De armoede is in het boerenzuiden immers lange tijd van invloed geweest op de culinaire inspiratie. Sommige producten zijn universeel: tomaat, olijfolie en pasta zijn de belangrijkste ingrediënten. De olijfolie is zonder uitzondering excellent – net als de koffie. Dat geldt ook voor de sociale en sensuele kant van het eten. Net als de Fransen leven de Italianen om het eten. Hierdoor is eten een van de grote genoegens tijdens een verblijf in Italië. Alles is even lekker: van een brioche bij de ochtendcappuccino tot het laatste likje ijs ‘s avonds laat.

Geschiedenis

Italië, officieel de Republiek Italië (Italiaans: Repubblica Italiana), is een land in ZuidEuropa. Het noorden van Italië grenst aan Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk en Slovenië. De rest van het land wordt omringd door de Tyrreense, de Middellandse, de Ionische en Adriatische Zee. De eilanden Sicilië, Sardinië en Elba en een aantal kleinere eilanden behoren ook tot Italië.

Italië was in de oudheid het centrum van het Romeinse Rijk, dat uitgroeide tot het grootste rijk van Europa. Later stond in Italië, meer bepaald in de regio Toscane, de wieg van de renaissance. Op 17 maart 1861 vond de Italiaanse eenwording plaats, en sinds de monarchie in 1946 door de bevolking werd weggestemd, is het bestaan van de Repubblica Italiana een feit. Italië is een parlementaire republiek met zowel een president als een premier aan de macht. Het land is op internationaal gebied vertegenwoordigd in organisaties als de Europese Unie, de Verenigde Naties, de NAVO, de WTO en de G8. Italië hoorde in 2005 bij de top tien landen in de Quality of Life Index

Oudheid

Vóór de opkomst van de stadstaat Rome was Italië bevolkt met een groot aantal volken: naast de Romeinen waren er de Etrusken, Apuliërs, Latijnen, Liguriërs, Sabijnen, Osken, Samnieten, Bretii en in de Povlakte de Kelten (Galliërs). Vanaf de 8e eeuw v.Chr. vestigden de Grieken koloniën in Zuid-Italië en op Sicilië.

De macht van de Romeinen breidde zich uit over Italië en vervolgens over het Iberisch Schiereiland Carthago was in de 3e en 2e eeuw v.Chr. de grote rivaal in het Middellandse Zeegebied, waarmee in 146 v.Chr. definitief werd afgerekend in de laatste van de drie Punische oorlogen. Zo kwam de weg vrij voor de opkomst van het Romeinse Rijk, dat eeuwenlang het Middellandse Zeegebied, de Balkan, West-Europa en delen van het Midden-Oosten beheerste. Hieraan is toe te schrijven dat in grote delen van Zuid- en West-Europa nog romaanse talen worden gesproken die afstammen van het Latijn

De Romeinen namen de kennis en cultuur over van de door hen veroverde rivalen. Kennis voornamelijk van de Grieken en Etrusken, die zij zelf zouden toepassen en zelfs verbeterden. Zelf brachten zij ook veel innovaties voort op bouwkundig, militair, bestuurlijk en juridisch terrein. Hun aquaducten, circussen, triomfbogen en de restanten van hun wegen zijn nog op vele plaatsen te vinden door heel Europa, Noord-Afrika en delen van Azië.

Middeleeuwen en vroegmoderne tijd

Na de ondergang van het West-Romeinse Rijk in 476 raakte Italië in verval. Rome bleef niettemin het centrum van de Rooms-Katholieke Kerk, die zijn invloed over Europa nog lang zou uitbreiden en vasthouden. Italië kende in de daaropvolgende eeuwen een veelheid aan vreemde overheersers: Ostrogoten, het Oost-Romeinse Rijk, de Lombarden. In MiddenItalië ontstond de Pauselijke Staat. In Noord-Italië kwamen de Franken onder Karel de Grote

In de 9e en 10e eeuw veroverden de Arabieren Sicilië, waar ze het Emiraat Sicilië stichtten. De Normandiërs werden tegen hen te hulp geroepen. Deze stichtten op Sicilië hun eigen koninkrijk. In de 11e eeuw trok de handel langzaam weer aan. Vooral de handel overzee bloeide in handelssteden als Amalfi, Pisa, Genua en Venetië. Dante Alighieri kan met zijn Goddelijke Komedie (begin 14e eeuw) gezien worden als het beginpunt van een Italiaanse literaire cultuur, onderscheidbaar van het Latijn

De renaissance brak in Italië aan in de 14e eeuw met Giotto en heeft in grote delen van Europa invloed gehad. De Italiaanse renaissance heeft grote beeldende kunstenaars als Botticelli, Michelangelo, Da Vinci, Titiaan en Rafaël voortgebracht en eindigde in de 16e eeuw

Aan het begin van de 16e eeuw verplaatsten de belangrijkste Europese handelsroutes zich van het Middellandse Zeegebied naar de Atlantische Oceaan: een gevolg van de ontdekkingsreizen en de nieuwe zeeroutes met de Nieuwe Wereld, India, China en Indonesië. Het directe gevolg was een afname van de rijkdom en, ten gevolge daarvan, de macht van de Italiaanse stadstaten. Italië werd een speelbal van de opkomende grote mogendheden Spanje, Frankrijk en Oostenrijk, maar had die ook nodig om het expanderende Ottomaanse Rijk te kunnen weerstaan. Het pauselijke gezag en de pauselijke invloed namen in Noord-Europa sterk af door de protestantse reformatie

Republiek

Na de ineenstorting van het fascistische regime werd de monarchie ter discussie gesteld, met name vanwege de opstelling van het koningshuis ten tijde van dat fascistische bewind.

In een referendum gehouden op 2 juni 1946 koos een krappe meerderheid van de bevolking voor een staatsvorm als democratische republiek. De verhouding tussen Italië en onder meer Frankrijk werd geregeld door het Verdrag van Parijs van 1947. De democratische republikeinse grondwet trad op 1 januari 1948 in werking. Daarin is onder meer bepaald dat mannelijke afstammelingen van de koninklijke familie Italië niet meer in mochten en is hen de koninklijke titel ontnomen.

Deze bepaling werd door de regering Berlusconi in 2002 overigens uiteindelijk geschrapt nadat de nazaten van het koningshuis een beroep gedaan hadden op het Europese recht van vrijheid van verkeer. Ook is de fascistische partij (PNF) verboden en is bepaald dat de republikeinse staatsvorm niet gewijzigd kan worden. De Italiaanse republiek kent een president (Presidente della Repubblica italiana) die voornamelijk een ceremoniële functie vervult. Naar aanleiding van voornoemd referendum werd de dag waarop dit gehouden was sindsdien een officiële vrije dag als 'Dag van de Republiek'. Italië is sinds de jaren 50 lid van de NAVO en vanaf de oprichting lid van de EG.

De vorige premier van Italië, Guiseppe Conte