RAPORT ROCZNY GRUPY ERGO HESTIA 2020

Raporty z definicji są podsumowaniem dokonań. O wartości raportów świadczą skrupulatnie gromadzone miesiącami wyniki. Statystyki, analizy, bilanse tworzą jasny obraz osiągnięć. Imponujące rekordy, efektywne rozwiązania, konsekwentne wzrosty układają się w logiczny zbiór oczekiwań, że przyszłość można zaprojektować narzędziami z wczoraj. Uważni uczestnicy codzienności zauważyli już, że współczesność nie daje czasu na przyzwyczajenia. Żyjemy w czasach nieustannej zmiany i coraz częściej słyszymy, jak głos większości grzęźnie w braku odpowiedzi. Kiedy pojawia się bezradność, trzeba w zanadrzu mieć na nią receptę. Ostatnie lata pokazały, że dotyczy to zarówno jednostki, jak i dużej organizacji.

Jubileusz 30-lecia ERGO Hestii jest szczególną okazją, aby podkreślić, że ta recepta istnieje. To kurs zrównoważony, długofalowy – bez sztywnych ograniczeń, otwarty na nowe, tworzący żywą wspólnotę. W sposób jak najbardziej autentyczny wpisuje się w niego prowadzony przez nas program mecenatu kultury i sztuki, który daje przestrzeń do prowadzenia dialogu, korzysta z języka rozwoju, prezentuje cały katalog inspirujących idei.

Każdy Raport Roczny ERGO Hestii to audyt wyjątkowy, bo prowadzony przez młodych twórców wewnątrz naszej firmy. W roku 2020, który dobitnie pokazał światu, że bezradność jest częścią naszej uniwersalnej codzienności, tego zadania podjęło się troje artystów związanych przez wiele lat z konkursem Artystyczna Podróż Hestii. Przyjęli oni różne strategie, ale wszystkie prowadziły ich w jednym kierunku, który można nazwać receptą mniejszości dla większości. Różniąc się w sposobie artystycznego wyrazu, korzystając z różnych mediów, jednogłośnie wskazali na potrzebę aktywności, ruchu, kreacji i działania. Tak rozpisana recepta staje się wspólnotowym lustrem, w którym przeglądają się dzisiaj wszyscy – pracownicy firmy, nasi klienci, agenci, partnerzy, a także szeroki odbiorca.

Piotr M. Śliwicki

Prezes Grupy ERGO Hestia

Natalia Bażowska

Początek

Moje ID to jestem . Przydaje się na każdej granicy, przechodzi przez wszystkie kontrole paszportowe. Kiedy jestem , mieszczę się w liczbie, trybie, osobie, czasie i przestrzeni. Nie spieszę się. Wędruję zawsze z wiatrem we włosach – tylko wtedy pierwszy krok już tęskni za następnym. Każdą przeszkodę napotkaną po drodze ogłaszam światu z rozluźnioną pięścią, z podniesioną głową. Wdech, wydech, jestem .

Norbert Delman

Occurrence

W poszukiwaniu odpowiednich kształtów, starannie obchodzę cały teren, korzystając ze wskazówek i opowieści okolicznych mieszkańców. Na łowy wyruszam zawsze w samo południe, zanim cień oprze się o kontur i przesunie o kilka stopni skalę całego działania. Zaglądam w miejsca makro, eksploruję ukryte enklawy. Węszę nawet tam, gdzie historia zdążyła już zatoczyć koło. Znalezione elementy ustawiam pod odpowiednim kątem, spinam treść i formę, otwieram plan pierwszy, wertuję plan drugi. Konstruuję mikroprzestrzenie.

Krzysztof Maniak

Bez tytułu (zima 2021)

Wszystkie przypuszczenia się sprawdziły – nastała jedna pora roku. Biel wygrała, nie przejmując się zbytnio soczystymi prośbami wiosny, mrużącym oczy wołaniem lata czy łkaniem jesiennej słoty. Nadeszły czasy wydeptywania ścieżek, od świtu aż do zmierzchu. I chociaż z każdym dniem okoliczne pagórki pokrywały się coraz grubszą warstwą śniegu, w najbardziej uczęszczanych miejscach można było usłyszeć wyraźnie pomruk zadowolonej ziemi i wyczuć zapach tarniny zmieszanej ze słodką wonią kwitnących jabłoni.