Familieleden over de familiecantus

Vrijdag 19 november vond onze familiecantus plaats. In ‘Claude & Claudine’ konden jullie al lezen wat er na die cantus allemaal uitgespookt is geweest, maar kwamen jullie nog niet al te veel te weten over hoe de cantus zelf er nu precies aan toe ging. Welll, aangezien het een familiecantus was en er toch behoorlijk wat familie aanwezig was, laten we in dit rubriekje niemand anders dan enkele familieleden van Chemicanen aan het woord!

Ilse, mama van Elise:

Op een onverwacht moment komt onze dochter naar mij toe met de vraag of ik het zie zitten om deel te nemen aan de familiecantus… In de eerste plaats voelde ik mij natuurlijk vereerd, maar langzaamaan drong het toch tot me door dat ik dan als 47-jarige tussen de jonge gasten in de Overpoort zou zitten…

Ik herinner me de cantussen van in mijn eigen studententijd nog levendig: zingen en zuipen… Geen idee of ik me nog zou kunnen ‘smijten’ in het gebeuren.

Eenmaal op de cantus duurde het echter niet lang tot ik me terug 20 jaar voelde. Wat een fantastische groep jonge mensen heb ik bijeen gezien! Wat een toewijding aan hun Chemica! Wat een groepsgevoel! Wat een zorg voor elkaar! Wat een respect voor elkaar! En vooral, wat een warme ontvangst!!!

Wat ben ik trots en dankbaar dat ik er eventjes deel van kon van uitmaken.

Zeker voor herhaling vatbaar! En vooral, Chemicanen: doe zo verder!!!

Een trotse Chemicanen-mama

Carmen, mama van Bram:

Een familiecantus, het klonk als muziek in mijn oren. Als expraesidiumlid van Barchi Mechelen in mijn eigen jeugdjaren, was ik wel benieuwd naar hoe het er vandaag de dag aan toe gaat.

Gewapend met mijn beste stembanden, een beker, mijn oude preaseslinten en mijn studentencodex, ging ik op stap met mijn zoon…

Ik moet zeggen, na meer dan 20 jaar opnieuw een cantus bijwonen, samen met je zoon, is buitengewoon fantastisch! Ik had dit voor geen honderdduizend euro's willen missen. De liederen samen zingen, de sfeer in de corona, de opdrachten van de schachten, de praeses die het hoofd moet bieden aan het steeds luider wordende rumoer… het was top!

De sfeer zat er vanaf het begin goed in en zelfs ouders die niet zo bekend waren met het concept hebben zich duidelijk goed geamuseerd. Fijn was dat we een op maat gemaakt codexje kregen, want sommige liederen waren echt typisch voor Gent. Verrassend ook hoeveel je je nog kan herinneren van de melodieën. Er was genoeg smeersel (lees gerstenat) voorzien voor je stembanden en daar is goed gebruik van gemaakt. Vroeger kon je wel niet je eigen drank meebrengen naar een

cantus, en al zeker geen water, maar goed, de tijden veranderen en gelukkig maar.

Achteraf kreeg ik wel de kater als dessert, maar dat moet je er voor over hebben.

Carmen

Rita, oma (moeke) van Jolien:

Het was de allereerste keer dat ik een cantus heb meegedaan. Voor mijn eerste ervaring vond ik het heel plezant, ik heb me goed geamuseerd met mijn dochter en kleindochter Jolien. Alle andere mensen waren ook heel vriendelijk. Ik was trots dat ik als oudste van de groep (74 jaar!) mee kon doen met de jeugd van tegenwoordig. Ik ben vroeger nooit gedoopt geweest bij een vereniging, maar je moet me niet onderschatten ;)

Wat me het meest zal bijblijven van de avond is het dansen tijdens de tempus. Ik wou dat al heel lang eens doen, en nu had ik de kans. We zijn eens in de Delta en in ‘t Kofschip gaan dansen. In ‘t Kofschip was er zelfs een fotograaf die toen foto’s heeft genomen van ons (zie hierboven en op de volgende pagina), zo heb ik ook een mooie herinnering aan de avond. Het speciaalste dat ik heb gezien die avond was tijdens

het lied van Pater Callewaert, toen ik ‘gedoopt’ werd met bier. Ikzelf was uiteindelijk niet zo nat, maar mijn dochter hing vol met bier. Ook de strafjes vond ik leuk en grappig om te zien. Het zorgde voor wat meer ambiance. Zolang ik zelf maar geen strafje moest doen was het goed. Ik vond het ook leuk om Jolien te zien drinken en zingen, ik had haar nog nooit zo bezig gezien. Ze zag er niet te zat uit, maar ze begon toch al wat te blozen, zeker na die estafette. Ze kon ook heel goed zingen vond ik, ze deed dat echt goed. Ik ben zo fier op mijn kleindochter.

Tijdens de cantus probeerde ik veel mee te zingen, ook al was dat soms wat moeilijk. Sommige liedjes zoals ‘My Bonnie lies over the ocean’ en ‘The wild rover’ kende ik wel een beetje. Het was tof om af en toe te kunnen meezingen. Ik had niet gedacht dat het zo leuk ging zijn. Bij ons aan tafel zaten ook een paar leuke jonge gasten. Wat later op de avond kwam ene S.T. zelfs een beetje flirten en hij vroeg of ik bij hen wou komen zitten, maar ik bleef toch liever bij mijn familie zitten.

Gewoon bier drink ik niet zo graag, maar een Tango (bier met grenadine) drink ik wel al eens graag. Ik had dus een kleine flacon met grenadine meegenomen om bij mijn bier te doen.

Sommigen dachten dat het een flacon sterke drank was *lacht*. Ik had maar 4 of 5 pintjes gedronken die avond, dus ik had geen kater. We bleven bij Jolien op kot slapen, zodat we ‘s nachts niet meer naar huis moesten rijden. Ik was om 10u al wakker (Jolien lag nog mooi te slapen), maar na de middag werd ik terug moe en heb ik thuis nog een goed dutje gedaan. Ik zou graag meer willen cantussen, het was zeker voor herhaling vatbaar. Als ik volgend jaar terug mee kan gaan, doe ik dat met veel plezier.

Veel liefs,

Moeke Rita (en Jolien)