‘Mijn Sober Oktober’ , met Karel Van Velthoven

‘Mijn Sober Oktober’, met Karel Van Velthoven

Geachte lezer,

Bedankt dat u even de tijd neemt om mijn inzending te lezen. Bij deze vertel ik u welke horror ik heb doorstaan vorige maand: de Sober Oktober. U vraagt zich vast en zeker af: “Wat zet een mens toch aan tot het meedoen met een Sober Oktober?!” . Om op deze vraag een antwoord te formuleren, vertel ik u graag mijn verhaal vanaf het begin.

Ik herinner het me nog in alle geuren en kleuren, het was 10 maart 2017, de dag waarop mijn leven een drastische wenteling maakte. ‘s Ochtens werd ik zoals gewoonlijk door de mater familias wakker gemaakt, ze opende het gordijn, waarop felle zonnestralen mijn kamer binnendrongen en mijn ogen verblindden. Terwijl ik langzaam wende aan het felle licht, begon moeders schim duidelijker te worden. Ze had iets vast, maar wat? Het werd al snel duidelijk toen ze met een brede glimlach “Oto mój synek, czas na twoje pierwsze piwo” tegen me zei. Ze plaatste de piwo1 op mijn nachttafel, knikte toestemmend en verliet mijn kamer.

1 ‘Piwo’ is een Poolse term voor ‘biertje’. Indien het voor u niet duidelijk was, gaat het hier over de liefde tussen een gekende Belgische pils en een minder gekende, doch charmante jongeman.

‘Mijn Sober Oktober’, met Karel Van Velthoven

Daar stond ze dan, met haar lichtbruine tint, blonde lokken en stralende glimlach. Ik raakte haar hals aan en verschoot: die was ijzig koud. De lichtstralen raakten verstrooid in de kleine druppeltjes die zich door de condensatie rond haar hals vormden, dit wonderbaarlijke lichtspel sluierde haar lichaam in een goddelijke glinstering. Voorzichtig pakte ik haar vast. Ik trilde van de zenuwen. Ik had al over haar horen vertellen, maar het was andere koek om de vloeibare gedaante van Aphrodite in mijn handen te houden. Ik slaagde erin haar naam te ontfutselen: ze heette Stella. Mondig was ze niet, maar dat maakte mij geen bal uit, aan haar vastberaden blik kon ik meteen zien dat ze wist hoe ze mij kon aanpakken, hoe ze mij, de vooreerst ontembare Karel, het zwijgen kon opleggen. De wilde hengst die ik mijzelf achtte, veranderde in haar bijzijn in een onwetend veulentje, ongerept en vrij van zonde. Ik sloot mijn ogen, drukte mijn lippen samen en bewoog langzaam in Stella’s richting. Vlinders raasden door mijn buik, vuurwerk knetterde in mijn hoofd, mijn hart sloeg sneller dan een trein en mijn handen verstijfden van de spanning. Dat ervaarde ik allemaal toen ze voor het eerst mijn lippen raakte. Het was alsof ik mij in de zevende hemel bevond. Was dit ware liefde?

Ik genoot ongelofelijk van mijn tijd met Stella, de dagen verstreken en de maanden vlogen voorbij. Mijn intieme band met Stella werd steeds hechter en hechter. Ik spendeerde volle dagen met haar, nam haar overal mee en liet haar kennis maken met mijn vrienden. We waren eenvoudigweg onafscheidelijk.

Het werd echter snel duidelijk welke impact ze op mijn leven had. Telkens ik een avond met Stella spendeerde, resulteerde

‘Mijn Sober Oktober’, met Karel Van Velthoven

dit ‘s ochtens in een houten kop met barstende koppijn, laatkomen, onoplettendheid tijdens de lessen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ook al hield ik van Stella, ik kon het destructieve spoor dat ze achterliet niet negeren.

Wordt vervolgd…

Geschreven door A.C., met toestemming van K.V.V.