IETERS DORTU

Pover ‘hun’

Romeins godinnenbeeld

Pieters Dortu, het is een van die weinige zaken die werkelijk alles in Heerlen heeft overleefd. De gouden mijntijd is allang voorbij. Na de mijnsluitingen kwamen vooral kantoren naar Heerlen, een markt waarop Pieters Dortu goed kon inspelen. Nu die coronacrisis nog. “Het is een kwestie van handhaven en dat gaat nog steeds goed”, aldus Jos. “We hebben in 116 jaar een goede naam opgebouwd en bedienen naast onze trouwe klantenkring ook de zakelijke markt.”

Een geschiedenis van 116 jaar, toen waren de Romeinen nog maar net weg. De oorspronkelijke hoofdingang van het pand van Pieters Dortu ligt aan de Geleenstraat 34-36, pal aan de Via Belgica. Dat is de oude Romeinse snelweg die helemaal van het Franse Boulogne-sur-Mer tot aan het Duitse Keulen liep. Coriovallum, Romeins Heerlen, is aan deze weg ontstaan, rond het kruispunt met een andere, grote Romeinse weg. Het is dan ook niet helemaal vreemd dat vlak bij Pieters Dortu een eeuwenoud Romeins godinnenbeeld werd gevonden.

Het Minervabeeld

Toen dit beeld in 1877 is opgegraven, werd in eerste instantie gedacht dat het een mannelijk figuur uitbeeldde. Het Minervabeeld ging de archieven in als “een zandstenen beeld van eenen baardloozen man op eenen zetel met rugleuning gezeten.” Zo’n beeld terugvinden is een wonder, maar het is ook flink verweerd. Toch zie je haar mooie hoge krullen, maar die mochten niet baten. Wellicht dat haar ietwat plompe figuur tot de verkeerde conclusie leidde. Gelukkig zorgden de typische attributen, het schild en de afgebroken lans ervoor dat experts het nu eens zijn. Hoewel met inheemse invloeden: dit is Minerva.

Pieters Dortu zet een eeuwenoude traditie van ambacht door aan de Geleenstraat. Oprichter Pieters had hier een kledingatelier. Samen met zijn vrouw (Dortu) breidde hij de zaak uit. Het moederbedrijf aan de Geleenstraat werd bij de aanleg van de Promenade doorgetrokken tot een - zeker voor Heerlense begrippen - enorme winkel met meerdere etages. Tijdens de laatste verbouwing is er een roltrap geplaatst. De wenteltrap met kroonluchter is de echte eyecatcher. In de loop der tijd groeide de zaak uit tot een klein mode-imperium in Zuid-Limburg, want er zijn ook filialen in Maastricht, Sittard en zelfs Deurne. De zaak is van de familie Pieters-Dortu overgenomen door de heer Limpens.

“We raakten betrokken bij het project toen iemand van het Thermenmuseum ons hiervoor benaderde. Aan onze Geleenstraat-kant, die in het Romeins Kwartier ligt, kregen we een vitrine met een museumobject. De vitrinekastjes staan inmiddels al bij tientallen ondernemers, maar het werd al snel duidelijk dat wij er een kregen met een wel heel bijzonder object. Het was destijds in 1877 al een spectaculaire vondst. Alleen maar mooi dat wij dit object op deze manier onder de aandacht kunnen brengen. Als echt oud-Heerlense zaak wilden we meteen onze medewerking verlenen. Het resultaat mag er zijn: het object is indrukwekkend en ook stijlvol gepresenteerd in onze etalage.”

De XL-vitrinekast bij Pieters Dortu is onderdeel van een groter project. Het idee is dat tijdens de verbouwing van het Thermenmuseum, het museum tijdelijk sluit. Tijdens een route door het Romeins Kwartier kun je dan toch een klein, maar bijzonder deel van de

Romeinse museumcollectie bewonderen. De objecten staan in vitrinekastjes van cortenstaal bij meer dan dertig ondernemers. Als je de QR-code bij het kastje scant, lees je waar en wanneer het object is gevonden, waarom het hier ligt en waarvoor het tweeduizend jaar geleden werd gebruikt. Jos: “Vanuit de zaak zie ik mensen soms ervoor staan. Ze scannen de QR-code en bewonderen het beeld. Het valt toch op, zoiets in je etalage.”

“Ik hoop dat dit soort projecten mensen weer op de been brengt in Heerlen. Er ontstaat een routing door de stad langs ondernemers waar je normaal niet zo snel zou komen, of die aan je aandacht zijn ontsnapt. De leegstand is een enorm probleem in Heerlen, ook voor ons en vooral aan de Geleenstraat-kant. Als je lege winkelruiten ziet, ben je niet geneigd om de winkelstraat verder af te lopen. Op weg naar het volgende vitrinekastje lopen mensen misschien toch nog even door.”